SPEECH 5 MEI 2009 HERDENKINGSBIJEENKOMST Clemens Cornielje Voorzitter Nationaal Comité Herdenking Capitulaties 1945 Wageningen
Dames en heren,
5 mei is de dag van de bevrijding en de dag van onze democratie. Op 5 mei laten we de teugels vieren en consumeren we de vrijheid. We vieren dat op deze dag Nederland haar soevereiniteit terugkreeg door de hulp van een geallieerd leger, dat bestond uit een enorm aantal jonge mannen en vrouwen.
Ze kwamen van de overkant van de oceaan en van de andere kant van de wereld. Niet iedereen zal vooraf precies geweten hebben waar dit deel van ons Koninkrijk lag. Maar ze werden gestuurd en wisten ons te vinden.
Samen verdreven ze de tirannie. We werden weer baas in eigen land en bepaalden weer zelf hoe we wilden zijn en hoe we wilden leven. Onze regering was weer van het volk, voor het volk en door het volk.
De vreemde en vijandige mogendheid die hier vijf jaar lang de dienst had uitgemaakt en het grootst denkbare onrecht tot recht had verheven, die capituleerde. Hier in Wageningen.
Al meer dan 60 jaar laten wij op vijf mei zien hoe dankbaar wij hiervoor zijn. Op deze dag tonen wij in alle kleuren, maar vooral in rood wit blauw onze dankbaarheid aan onze bevrijdingshelden, die hun leven in de waagschaal stelden voor onze vrijheid.
Maar ook Tweede Wereldoorlog-veteranen ontkomen niet aan het onontkoombare. Zij ondergaan het lot van allen, en nemen van jaar tot jaar in aantal af. Toch moet ons dankbetoon doorgaan, ook als zij er straks niet meer zijn. Daarom kwam er een nieuwe opzet.
De viering van de bevrijding op 5 mei wordt meer en meer een taak voor de dragers van de toekomst. Vijf mei wordt meer en meer een viering van de vrijheid door kinderen, door schooljeugd en door soldaten uit legeronderdelen die indertijd betrokken waren bij onze bevrijding.
Langzaam maar zeker wordt het 5 mei defilé een dankbetuiging met de handschoen. Een eresaluut aan onze bevrijders, over de grenzen van tijd en plaats heen.
Naast het fysieke defilé staat de ethiek en logica van het symposium met vooraanstaande sprekers en denkers.
Daar wordt gesproken en gedacht over de waarde van onze democratie, de invulling die wij er aan geven, de druk die ze moet weerstaan. Vandaag stond het symposium in het teken van 60 jaar NAVO, met Femke Halsema en Frits Bolkestein als gastsprekers.
Volgend jaar wordt de bevrijding 65, maar de vijf mei viering gaat niet met pensioen. De nieuwe opzet moet dat voorkomen.
Ik ben verheugd dat mevrouw Sorgdrager vandaag tijdens deze herdenkingsbijeenkomst het woord zal voeren. Winnie Sorgdrager is bestuurslid van het Indisch Herinneringscentrum Bronbeek. Het Nationaal Comité herdenkt de capitulaties 1945 ook die van de Japanse bezetter in Nederlands Indie.
Het bevrijdingsdefilé, het symposium en deze bijeenkomst zorgen er samen voor dat de capitulaties en de bevrijding op 5 mei blijvend gevierd worden. Hier in Wageningen, op deze unieke en historische plek dichtbij hotel De Wereld.
Ik ben van na de oorlog. Slechts drie jaar en een decennium zitten er tussen mij en het einde van de oorlog. Tijdens mijn jeugd voelde dat aan
als een eeuwigheid. Nu als een afstandje dat ieder kind kan overbruggen.
Ik groeide op in vrede, maar in de schaduw van de koude oorlog. Ik groeide op in vrede met een lied waarvan de belangrijkste zinnen waren: Where have all the flowers gone, en When will they ever learn.** Ik heb altijd geweigerd daar Never op te antwoorden.
Ik geloof in de toekomst, ondanks de schaduw waarin ik opgroeide. Jaarlijks vieren de Fransen op 14 juli de bestorming van de Bastille en de triomf van de democratie. Zelfs na tweehonderd twintig jaar!
Met diezelfde overtuiging en vasthoudendheid geloof ik in 5 mei. In de dag van de bevrijding van Nederland en de dag van onze democratie. Clemens Cornielje Voorzitter Nationaal Comité Herdenking Capitulaties 1945 Wageningen
** Where have all the flowers gone lied van Pete Seeger
