N I EU W S B R I E F VA N S OLY LU N A JUBILEUMNIEUWSBRIEF DECEMBER 2014
SOLYLUNA bestaat 15 jaar!
Best bijzonder. Best heel bijzonder als je er goed over nadenkt. En dat is SOLYLUNA ook. SOLYLUNA raakt iets bij iedereen die met SOLYLUNA in contact komt. Het is meer dan de gedrevenheid van Marian om van SOLYLUNA een succes te maken, meer dan alle kleine stapjes die de kinderen in hun ontwikkeling maken, meer dan de professionaliteit en de bezieling van het team, meer dan … Ja, meer dan wat eigenlijk? Dat leest u in deze speciale jubileum nieuwsbrief, waarin we allerlei verschillende mensen aan het woord laten. Medewerkers, moeders, bestuursleden, artsen, docenten en vrijwilligers. En een interview met Marian zelf over de start van SOLYLUNA, haar onorthodoxe aanpak en haar plannen voor de toekomst. En geen jubileumnieuwsbrief zonder een groot dank u wel aan u, trouwe donateur, want zonder uw financiële steun en betrokkenheid zou er ook geen SOLYLUNA zijn.
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
www.solyluna.org
1
Hoe SOLYLUNA het regelt.. Zo door de jaren heen hebben heel wat docenten en studenten van Amerikaanse universiteiten de weg naar SOLYUNA weten te vinden. Op allerlei manieren, door hun kennis te delen met het team van SOLYLUNA of door onderzoek te doen, hebben zij bijgedragen aan de ontwikkeling van de kinderen. Ook heeft SOLYLUNA diverse artsen en andere hulpverleners, zoals fysiotherapeuten uit eigen land bereid gevonden SOLYLUNA te helpen. Amy S Pratt Crane Center for Early Childhood Reseach, Ohio State University “Ik kwam voor het eerst bij SOLYLUNA in 2010 met een groep onderzoekers van de OHIO State University. Wij zouden de therapeuten van SOLYLUNA helpen om de taalvaardigheid van de kinderen te beoordelen. Ik herinner mij hoe blij ik werd toen ik binnenkwam. Ik hoorde gezang, gelach en applaus: de kinderen boek ten vooruitgang en hun therapeuten en ouders vier den dat. Dat gevoel van blijdschap bracht mij verschil lende keren terug naar SOLYLUNA. De ene keer om met ouders te praten over hoe ze thuis met hun kinderen konden lezen, een andere keer om te zien hoe een moeder thuis haar eigen bibliotheek opzette en kin deren in haar achterstandswijk wekelijks voorlas. Dit enthousiasme voor leesvaardigheid is uitgegroeid tot een samenwerking tussen SOLYLUNA en mijn univer siteit. Wij bezoeken nu arme Maya gemeenschappen met lage geletterdheid in heel Yucatan en geven work shops en boeken aan moeders die de leesvaardigheid van hun kinderen willen stimuleren. De moeder die de bibliotheek in haar huis startte geeft de workshops, met als motto “Als mijn zoon, die een beperking heeft, kan lezen en van boeken kan genieten, dan kunnen uw kinderen dat ook”.
María Andrade Bestuurslid SOLYLUNA A.C. Mexico “15 jaar geleden hoorde ik van een vriendin over iets wat op dat moment niet meer dan een idee was. Korte tijd later begreep ik dat het niet slechts een idee was, maar een grote droom die jaren terug al was uitgestip peld: SOLYLUNA, een straaltje hoop voor veel kinderen en hun families. Ik ben getuige geweest van de eerste acties die aan deze grote droom vorm gaven: een huis huren in de wijk Santiago in Merida, de aanstelling van de eerste docenten, de komst van de eerste kinderen, de eerste generatie jongeren. Ik heb resultaten gezien in de vorm van de eerste stappen van een meisje, in het zelf kunnen eten of naar het toilet gaan zonder hulp, het trotse gezicht van een vader of moeder door de enorme prestaties van hun kind. Nu, 15 jaar later, is SOLYLUNA een plek geworden die de levens van kinderen en jongeren verandert, die gezinsleden erbij betrekt, die een richtpunt is voor organisaties op hun werkterrein. Achter al dit werk zitten de volharding en grote menselijke kwaliteiten van Marian, de schepper van deze grote droom en de motor van de organisatie; de toewijding het personeel dat er werkt; de genereuze steun van vele mensen en organisaties die bijdragen.”
Rosa Angelica Aranda Lara vrijwilliger
Felipe
Ch u c h o
“SOLYLUNA is niet alleen in mijn gedachten. Je voelt de aanwezigheid van SOLYLUNA op de markt van Santia go, in het park, in het verzorgingshuis voor bejaarden, in de scholen van de buurt; SOLYLUNA is in de hele wijk. SOLYLUNA leeft alsof het een persoon is; in feite is dat ook zo, maar dan gevormd door veel kinderen, jongeren en volwassenen, die elk iets van hun eigen persoonlijkheid, van hun eigen hart hierin hebben gestopt. SOLYLUNA is van iedereen, ze loopt door de straten, baart opzien, steelt glimlachjes en strekt handen uit. Mensen zijn vergeten hoe de buurt was voordat SOLYLUNA hier deel van uitmaakte; de buurt geniet van de nabijheid van SOLYLUNA, profiteert van de er varingen en leeft mee met de successen. SOLYLUNA is van iedereen.”
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
2
www.solyluna.org
15 jaar SOLYLUNA, 15 jaar Marian Mérida, maandagochtend 12.00 uur. Een gesprek met Marian Hylkema over 15 jaar SOLYLUNA. Via Skype. Op de achtergrond luid gezang voor een jarig kind in het SOLYLUNA huis. Even terug in de tijd. Hoe is jouw idee om SOLYLUNA te beginnen ontstaan? “Ik heb altijd het idee gehad om iets met een ontwikkelings organisatie te doen. Dat heeft zeker te maken met mijn fami lieachtergrond. Ik had een handicapte broer die inmiddels overleden is. Tijdens mijn verblijf in Mexico zag ik dat er een groot gebrek aan opvang was voor gehandicapte kinderen. Daar moest ik iets mee. In Merida, want daar was mijn idee ontstaan.” Klinkt simpel, was het waarschijnlijk niet… “Nee, ik ben in Nederland anderhalf jaar bezig geweest om mijn plannen uit te werken en moed te verzamelen. Veel mensen vonden het geen goed idee. Veel te moeilijk. Geluk kig waren er ook mensen die mijn plannen steunden. Met Guido en Madeleine richtte ik in 1997 SOLYLUNA stichting Oog voor Kinderen op. Een half jaar later ging ik met een business plan, een stichting en met 17.000 gulden onder de arm terug naar Merida. Het eerste jaar was ik vooral bezig met praktische zaken, zoals vergunningen aanvragen bij de gemeente, een gebouw zoeken, etc. Het had nogal wat voeten in de aarde…” Waar loop je dan tegenaan in Mexico? “Tegen de enorme bureaucratie. Als je om 11.00 uur een af spraak met de gemeente hebt, mag je blij zijn als je om 14.00 uur aan de beurt bent. Je staat in Mexico trouwens voor van alles uren in de rij. We hebben hier nog wat jaren in te halen. Ik was een redelijk ongeduldig type, misschien wel een tikkeltje arrogant ‘van dat regelen we even’. Dat werkt hier niet.” Hoe ben je SOLYLUNA begonnen? “Met 4 kinderen: Alejandro, Braulio, Gabriela en Manuel. Alejandro en Gabriela zijn nog steeds bij ons. Manuel is overleden. Eigenlijk door gebrekkige zorg, nadat hij bij ons weg was. Braulio ligt nu thuis in een kamertje. Heel verdrie tig. Ik heb moeten leren dat je niet iedereen kunt helpen. Dat lukt gewoon niet. In het begin vond ik dat frustrerend. Nu denk ik: er is zoveel dat we wel kunnen doen. Vanoch tend bijvoorbeeld kwam een kind binnen dat voor het eerst zelf liep. Daarmee verandert het leven van zo’n kind maar ook van zijn moeder. Daar doe je het voor.” Wat maakt SOLYLUNA nog steeds de moeite waard voor jou? “Dit soort kleine dingen die grote gevolgen hebben. Laatst zei een kind van acht jaar voor het eerst tegen zijn moeder: ik houd van jou. Of er is een kind dat zonder sonde zelf leert
eten. Dan zie je wat we gedaan hebben, wat we doen. Ik kan slapeloze nachten hebben over de financiën, maar dit soort kleine wonderen maken het de moeite waard.” Trots op SOLYLUNA? “Ja, ik denk wel eens met verbazing terug over hoe dit idee werkelijkheid werd. We hebben nu 54 kinderen en een team van 20 man. SOLYLUNA is meer dan een huis. Het gaat over de kinderen, hun ouders, de scholen, de maatschappij, donateurs en sinds enkele jaren zijn er ook buitenlandse stu denten en docenten bij SOLYLUNA betrokken. Vroeger dacht ik dat ik altijd dankbaar moest zijn voor alle hulp. Dat ben ik ook, maar ik merk dat veel mensen met plezier hun steentje bijdragen. Het geeft ze een goed gevoel iets voor een ander te doen. Via SOLYLUNA kan dat.” Je hebt vanaf het begin ouders actief bij SOLYLUNA betrokken… “In Mexico is veel schaamte over gehandicapte kinderen. Dat komt deels door onmacht en onwetendheid. We stellen ouders in de gelegenheid zich met hun kind te ontwikkelen. Ze worden expert van hun kind en krijgen daar zelfvertrou wen van. En heel belangrijk, ze maken hier vrienden. Anders zitten ze vaak thuis, omdat niemand hen uitnodigt met hun gehandicapte kind.” Maak je je wel eens zorgen over hoe dat straks verder moet? “Constant, omdat ik altijd meer wil en nieuwe plannen be denk. Hoe krijg je de fondsen bij elkaar? Hoe ga ik dat aanpakken? Misschien moet ik meer grenzen stellen. Onze kracht is ons team. Voor het geld ga je niet bij SOLYLUNA werken. Ik prijs me gelukkig met de inzet en bevlogenheid van de mensen. Ik begon iets kleins, had geen idee hoe dat het zou worden. Het groeit inmiddels redelijk uit de klau wen met plannen voor een tweede verdieping op het huis Hidalgo. Dit leven is te kort om te doen wat ik allemaal wil .”
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
www.solyluna.org
3
Toekomstvisie van Marian Toen Marian in 1999 dagopvang SOLYLUNA opende, had zij het beeld om tien kinderen goed te gaan opvangen. Terugblikkend blijkt dat de dagopvang een veel hogere vlucht heeft genomen. Welke beelden heeft Marian anno 2014 van de toekomst?
Marian wil die kennisfunctie van SOLYLUNA in de toe komst graag verder ontwikkelen door cursussen die het team nu krijgt open te stellen voor een breder publiek en door zelf cursussen te ontwikkelen om opgebouwde ervaringen te delen en methodieken te verspreiden. Een wens is om samen met anderen te onderzoeken of er een opleiding of specialisatie kan komen in Merida die professionals voorbereidt op het werken met meervoudig gehandicapte kinderen en jongeren.
Eerste beeld: consolidatie en verdieping Als je kijkt naar de verschillende therapieën die bij SOLYLUNA zijn ontwikkeld worden ingezet, ‘zijn we nu waar we moeten zijn’ volgens Marian. Maar je wilt je als organisatie ook blijven ontwikkelen. Door bestaande methodieken up-to-date te houden en verder te verdie pen. Door te kijken welke nieuwe methoden en tech nieken kunnen worden ingezet om aan specifieke behoef ten van kinderen en jongeren tegemoet te komen.
Derde beeld: voorziening voor 20-plussers Zoals bekend heeft SOLYLUNA nu twee huizen, een voor kinderen tot 12 jaar en een voor jongeren van 12 tot 18 á 20 jaar, maar de oudste is nu 30. Zoals de behoefte aan opvang voor jongeren ontstond toen de kinderen bij SOLYLUNA wat ouder werden, is het nu wenselijk om na te denken over voorzieningen die voldoen aan de behoeften van 20-plussers met beperkingen. Ook die zijn er in Merida bijna niet. Volgens Marian is het goed daarbij onderscheid te maken tussen twee groepen. Voor 20-plussers die een zekere zelfstandigheid hebben en enigszins mobiel zijn, kan een vorm van begeleid wonen worden georganiseerd (van 8 tot 18 uur). Kleinschalig in verschillende wijken. In principe betalen de ouders dit maar voor een aantal wordt (gedeeltelijke) sponsoring gezocht. Voor 20-plussers die afhankelijk zijn van veel zorg en begeleiding, is een in tensieve dagopvang nodig. Ook daarbij is een combinatie van ouderbijdragen en sponsoring denkbaar.
Tweede beeld: opgebouwde kennis delen De afgelopen 15 jaar is er bij SOLYLUNA een schat aan ervaring en kennis opgebouwd Aanvankelijk is die opgebouwde kennis vooral ingezet om het hele team te professionaliseren en nieuwe mensen snel in te werken. Maar al snel werd de kennis ook breder gedeeld, in Merida en met mensen van verder weg. Nu komen mensen stage lopen vanuit de stad, de staat Yucatan en nog verder weg. Er ontstonden contacten met universiteiten van Merida tot in de Verenigde Staten, waarbij het zowel ging om het ‘halen’ van wetenschappelijke kennis als het ‘brengen’ van ervaringskennis.
Aantal kinderen en medewerkers bij de dagopvang 1999–2013 1999
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
2009
2010
2011
2012
2013
Kinderen
4
8
9
10
14
18
19
23
29
32
37
40
44
48
52
Personeel
4
6
7
7
10
10
11
11
12
13
14
15
20
20
21
Dr. Gerardo Sagols Méndez en team (de maag-darmspecialist) “Van harte gefeliciteerd SOLYLUNA! Het is een groot genoegen te weten dat jullie al 15 jaar bestaan; jaren die zonder enige twijfel veel inspanning, werk, toewij ding, opoffering en heel veel liefde hebben gekost.”
Emir
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
4
Iker
www.solyluna.org
Vier kinderen van het eerste uur In 1999 gingen we van start met drie kinderen: Alejandro, Manuel en Braulio. In oktober van dat jaar kwam Gabriela erbij. Wat is er met hen gebeurd in al die jaren? Alejandro Alejandro en Gabriela zijn nog steeds dagelijks bij SOLYLUNA te vinden. Toen we 15 jaar geleden begonnen, was Alejandro 8 jaar oud. Zijn moeder was wanhopig, omdat ze hem al naar verschillen de centra had gebracht maar ner gens een plek kon vinden waar hij paste. Tot hij bij SOLYLUNA kwam. In de tijd was hij hyperac tief, vaak boos, trok aan de haren van iedereen die in zijn buurt kwam, spuugde naar mensen en smeet alles wat hij kon pakken door de ruimte. Nu op drieëntwintigjarige leeftijd is hij een behoorlijk onafhankelijke, vriendelijke jongeman die graag bezoekers ontvangt en thuis zijn moeder, die afhan kelijk is van een rolstoel, en zijn zus helpt. Gabriela Gabriela die 11 was toen ze bij SOLYLUNA kwam, is inmiddels 26 jaar, al zou je dat niet zeggen als je haar ziet. Een jongedame met een sterke eigen wil die als het haar niet bevalt dat ook duidelijk laat merken. Over het algemeen is zij goedlachs en weet zij elke be zoeker voor zich te winnen. Gaby heeft zich tot een onafhankelijke dame ontwikkeld en het geluk dat zij een zus heeft die zich over haar ontfermt en er eigenlijk al van uitgaat dat zij later voor haar gaat zorgen.
Braulio Braulio kwam, toen hij 3 jaar was en iedereen was meteen verliefd op hem. Een kindje met microcefalie (een te kleine schedel) maar met een magnetische uitwerking op ieder een in zijn omgeving. Met eindeloos geduld is hij vooruit gegaan en leerde kruipen en zelf eten. Hij heeft zelfs leren lopen Inmiddels is hij 18. Sinds enkele jaren komt hij door omstandigheden in het gezin niet meer bij SOLYLUNA en zit hij de hele dag thuis op zijn kamer. Via via blijven we een beetje op de hoogte. Manuel En dan Manuel die ook 8 jaar was, toen zijn moeder bij SOLYLUNA aanklopte. De familie kwam uit Veracruz maar verhuisde naar Yucatan in de hoop op een betere toekomst. Een tijdlang leek het goed te gaan. Maar zijn moeder Elvia kon de epileptische aanvallen van Manuel moeilijk aan. Ook de verzorging was niet altijd even makkelijk, omdat hij niet kon lopen. Elvia en haar zoon gingen uiteindelijk terug naar Veracruz, waar Manuel echter geen medische zorg meer kreeg. Hij ging langzaam achteruit en overleed net voor zijn 18e verjaardag. Met de moeder hebben we nog af en toe contact.
Wereldvoedseldag
Dra Guadalupe Nuñez Ayala arts, vrijwilliger SOLYLUNA is een vruchtbare bodem met een eigen identiteit. Medewerkers werken vanuit een duidelijke mis sie, maar vooral met liefde en vertrouwen, van directeur tot coördinatoren, docenten, kokkinnen en alle anderen die bij SOLYLUNA betrokken zijn. Elk kind krijgt iedere dag weer de zorg die het nodig heeft. Dat vereist discipline en inzet. Daarbij zie ik dat ze bij SOLYLUNA voortdurend
zoeken hoe ze de zorg voor de kinderen kunnen verbe teren. Het levert resultaten op in het leven van de kinderen die hun ouders en mij voortdurend versteld doen staan. Bij SOLYLUNA is ruimte voor verschillende professionals die ieder hun eigen bijdrage leveren waardoor ook kinderen waarvan je het niet verwacht soms opeens stapjes maken.
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
www.solyluna.org
5
Feesten De doden geëerd en de dood bespot Een van de feesten die bij SOLYLUNA altijd uitgebreid gevierd wordt is Aller zielen. Allerzielen, op 2 november, is een blijmoedig feest. Die dag komen de geesten van de overledenen even terug op aarde om samen te zijn met hun levende familie. Er wordt gegeten en gedronken. Op versierde huisaltaartjes staat het lievelingsgerecht van de overledenen met hun foto ernaast. Ook de graven worden versierd. De levenden kijken de dood lachend in de ogen: leven en dood horen immers bij elkaar. In Mexico maakt men schedeltjes van suiker goed en kleine speeltjes met skeletten om elkaar cadeau te geven. Het skelet behoort tot de populairste symbolische figuren uit de Mexicaanse cultuur. In satirische scenes over het dagelijks leven en in politieke spotprenten worden de hoofdpersonen vaak als skelet afgebeeld. Dat is immers het gemeenschappe lijke lot van armen, miljonairs en presidenten. De Maya versie van dit katholieke feest heet Hanal Pixan. Het is een compromis tussen twee religies, met crucifixen in combinatie met versierde schedels en voedselofferandes. Een van de traditionele gerechten die aan de zielen van de overledenen aangeboden wordt is mukbil pollo, de Maya versie van tamales, een pastei van maïsmeel en vlees en/of groente gestoofd in bananenblad. Traditioneel wordt dit vergezeld van een kop chocoladedrank. De kerkhoven, toch altijd al kleurrijk, worden nog feestelijker met de offerandes van fruit en bloemen die op de graven worden gezet. Het is niet ongebruikelijk een familie rond het graf te zien zitten eten terwijl een gitarist de favoriete liedjes van de overledene ten gehore brengt. La Rama Ik sta stil op straat, ik zet mijn hoed af….. bij het horen van deze woorden weten lokale mensen al dat het om de ‘Ramada’ gaat - het feest van de takken - een traditie die plaatsvindt in december. De tekst van het liedje kan een beetje verschillen, afhankelijk van de plaats en de periode. In Yucatan zie je de eerste twee weken van december groepen kinderen van huis tot huis gaan met hun versierde tak (rama), meestal met oranje ballonnen en een foto van de Maagd van Guadalupe. Zij zingen liedjes en vragen om een ‘aalmoes’. Tegenwoordig wordt het woord ‘kerstbijdrage’ gebruikt.
Dale Deubler MS Instructor, The Ohio State University “SOLYLUNA is meer dan een plek. SOLYLUNA is meer dan de kinderen en de gezinnen die er komen. SOLYLUNA is meer dan de directeur, meer dan de staf. SOLYLUNA is meer dan dromen.
Constanza
Kenmerkend voor de aanpak van SOLYLUNA is de ‘het kán houding’, de energie, de volharding en de capaciteitsbenutting. Daarover kan ik me nog steeds verbazen. De impact van SOLYLUNA reikt veel verder dan de hulp en ondersteuning aan de kinderen en hun gezinnen. Door flexibel leiderschap en een sterke visie heeft SOLYLUNA een waardevolle bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van onze studenten. De afgelopen 9 jaar heb ik een relatie opgebouwd met SOLYLUNA waardoor doctoraal studenten fysiotherapie van onze universiteit de mogelijkheid kregen om een fantastische maatschappelijke stage te doen. Door de jaren heen hebben we een goede balans bereikt tussen leren en meewerken.”
Camila
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
6
www.solyluna.org
SOLYLUNA moeders aan het woord Bijzonder aan de aanpak en werkwijze van SOLYLUNA is de betrokkenheid van ouders, vooral van de moeders. In het begin vaak wat onwennig, maar daarna zeer betrokken. Er zijn via SOLYLUNA allerlei vriendschappen ontstaan. Karina, mama van Kasandra, 8 jaar bij SOLYUNA Karina kwam met Kasandra bij SOLYLUNA toen zij 11 maanden oud was: “Ik wist niet wat er met mijn dochter aan de hand was. De neuroloog stuurde ons naar SOLYLUNA. Bij SOLYLUNA wist ik eerst niet wat de therapie voor Kasandra in hield en wat ik er zelf aan kon doen. Maar na een tijdje begon Kasandra dingen te doen, elke keer meer, en dat motiveerde mij om door te gaan. Het belangrijkste voor mij is dat Kasandra kan staan en lopen, met een rek. De operaties met de Ulzibat methode hebben haar veel geholpen. Ook belangrijk is dat mijn dochter bij SOLYLUNA leert alles te eten wat haar wordt voorgezet. In het begin had ik moeite om betrokken te zijn bij de festiviteiten. Ik vond het een verspilling van mijn tijd, maar niets is minder waar. Ik zie dat mijn dochter ervan geniet en dat het belangrijk voor haar is. Ik ben blij met de steun van SOLYLUNA en de onderlinge steun van de moeders.” Shaula, mama van Shaula, 4 jaar bij SOLYLUNA “Ik kwam hier al langs voor de geboorte van Shaula. Na haar geboorte ging ik naar verschillende instellingen, maar ik bleef zoeken naar een andere plek voor mijn kindje. Toen ik bij SOLYLUNA binnenkwam, maakte ik een vergelijking met de andere instellingen en ik zag dat het hier beter was, meer gespecialiseerd, ruimer en er was een speciaal onderdeel voeding. Daarom bleef ik bij SOLYLUNA. Er was een tijd dat ik geen vooruitgang zag bij Shaula maar nu lijkt het erop dat zij weer vooruitgaat. SOLYLUNA is het antwoord op mijn zoektocht naar steun bij de therapieën die mijn dochter nodig heeft en om te leren wat ik voor haar kan doen. Sommige dingen kosten mij wel moeite, zoals de zindelijk heidstraining en het tanden poetsen. Ik vond ook veel steun bij de andere moeders en heb zelfs vriendschap gesloten met enkele. De workshops voor de ouders vind ik leuk. SOLYLUNA is een school waar ze kinderen én ouders veel leren Voor mij is SOLYLUNA een SUPERSCHOOL.”
Diego
Rafa
el
Diana
Dale Elshoff Community Engagement Specialist, Michigan State University
“Toen ik Marian voor het eerst ontmoette in 2010, wist ik dat ik een uniek mens had ontmoet. Niet alleen vanwege mijn verbazing deze opvallende Nederlandse vrouw in Merida aan te treffen. Niet alleen vanwege haar innovatieve en holistische manier van werken met kinderen met speciale behoeften. Ik denk dat Marian uniek is in haar ver mogen om kennis, ervaring en compassie te combineren met een geweldig strategisch inzicht om haar doelen te bereiken. Met een bijna magisch resultaat. Elke keer als ik SOLYLUNA bezoek, legt Marian mij een nieuwe droom of dilemma voor. Als ik een jaar later terugkom, heeft ze die opgepakt en is zij al weer bezig met een nieuw plan.”
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
www.solyluna.org
7
Inge Voss al 15 jaar bestuurslid van SOLYLUNA, even lang als SOLYLUNA bestaat.
Kun je iets vertellen over die beginperiode? “Ik reisde in 1983 voor het eerst naar Mexico. Ik weet niet of ik Marian, die ik tijdens de studie Spaans heb leren kennen, heb aangestoken, maar zij ging ook naar Mexico. Vanaf het allereerste moment heb ik met SOLYLUNA mee geleefd. Toen Marian in Mexico ging wonen, ben ik bij haar op bezoek geweest. Ik denk er nog geregeld aan dat ze me, toen ze me vroeg bestuurslid te worden, verzekerde dat het vooral voor de vorm was. Nu zijn we 15 jaar verder en ik kan je verzekeren: heel veel uren SOLYLUNA verder.” Had je verwacht dat SOLYLUNA zo lang zou bestaan? “Niet helemaal. Ik was in die tijd bestuurslid van een andere stichting waarmee we een inheems dorp in Ecuador steunden en daar zag ik hoe moeilijk het is om een initiatief, dat helemaal door vrijwilligers wordt gedaan, niet te laten verwateren. Ik denk dat een van de sterke punten van SOLYLUNA is dat er in Mexico gewoon salarissen worden betaald, waardoor het een professionele organisatie is ge worden die goed is ingebed in de maatschappij.” Wat is de taak van het bestuur in Nederland? “Onze taak is donateurs betrokken te houden door hen op de hoogte te houden van het wel en wee van SOLYLUNA en nieuwe donateurs en fondsen te werven. Ook kunnen we
een klankbord voor Marian zijn over de ontwikkeling van de organisatie, al heeft ze daar inmiddels ook een groep mensen in Merida voor, die er veel dichterbij zitten.” Is het makkelijk om fondsen te werven? “Nee, dat is heel moeilijk. Er zijn zoveel kleine goede doelen in Nederland. Daardoor is het heel moeilijk het aantal vaste donateurs uit te breiden. Het is bijna allemaal via directe contacten, familieleden, vrienden, vrienden van vrienden. En bij fondsen geld krijgen is ook moeilijk, omdat die steeds vaker afgeronde ‘projecten’ willen financieren en geen vaste salarissen, terwijl we daar juist zo hard geld voor nodig heb ben. Zelf vind ik het lastig vrienden, kennissen, buren direct te benaderen, wat dat betreft ben ik geen goede fondsen werver.” Waar loop je nog meer tegenaan als bestuur van SOLYLUNA? “Door de afstand is de communicatie soms ingewikkeld, het is niet makkelijk om een goed beeld te krijgen van hoe alles in Mexico draait. Niet dat er problemen zijn, maar het zou leuker zijn om meer betrokken te zijn en te voelen hoe het er aan toegaat en wat de sfeer is. Een ticket is duur en de tijd ontbreekt. We skypen wel af en toe. Dat is leuk om het contact met Marian te onderhouden, maar helpt niet om de dagelijkse praktijk van SOLYLUNA te volgen.”
Rob Schouten bestuurslid SOLYLUNA Nederland “30 jaar geleden leerde ik Marian kennen als de buurvrouw van een huisgenoot in Tilburg. Regelmatig ging ik op bezoek in Amsterdam en zo leerde ik Marian beter kennen. Altijd enthousiast en betrokken. Eigen lijk was ik wel een beetje jaloers, toen ze 15 jaar geleden naar Mexico vertrok om SOLYLUNA op te zetten. Een droom die in 15 jaar uitgroeide tot werkelijkheid. Fantastisch dat ze het voor elkaar heeft gekregen om grotendeels financieel op eigen benen te staan in Mexico. Maar hulp uit Nederland blijft welkom. Toen ik enige tijd geleden gevraagd werd om toe te treden tot het bestuur van SOLYLUNA Nederland was dat voor mij geen lastige keuze. Leuk om naast mijn werk als projectmanager voor de gemeente Amsterdam een kleine bijdrage te leveren aan een hele andere, veel belangrijkere opgave.”
WILT U ONS STEUNEN? Ons rekening nummer is NL36 INGB 0007743561 t.n.v. SOLYLUNA, Stichting Oog voor Kinderen, Bosboom Toussaintstraat 59-2, 1054 AP Amsterdam. Tel: 020 6120455. E-mail:
[email protected] SOLYLUNA is door de belastingdienst aangemerkt als een ‘Algemeen Nut Beogende Instelling’, zodat giften aftrekbaar zijn.
SOLYLUNA Stichting Oog voor Kinderen, Amsterdam
8
www.solyluna.org
