Nummer 6, juli 2013
Voor je ligt de zesde Nieuwsbrief Bewegingswetenschappen! Inhoud Het is deze keer een dubbeldik zomernummer geworden met extra veel aandacht voor het buitenland. Zo stond de BWmiddag in het teken van het buitenland, doet Ingrid verslag van haar communicatiestage in Maleisie en Pleun van haar onderzoeksstage in Australië.
Nieuwe website en LinkedIn profiel Social media for BW’ers.
BW – middag: Ik wil weg!
Wat doen bachelorstagiaires eigenlijk de hele dag? En, hoe kom je als (oud-) BW-er tussen topwielrenners terecht? Je leest het allemaal in deze uitgave!
Een verslag van Erik Stroeken
Congres voor (ex-)bachelor studenten
Ik wens iedereen een fijne zomer en vergeet niet om even op onze nieuwe website te kijken!
Student Research Conferentie 2013
Esther Tanck Studieleider Bewegingswetenschappen
Uit het dagboek van een student De week van: Jaap Mallens
Mocht je de nieuwsbrief niet meer willen ontvangen, dan kun je jezelf afmelden door een mail te sturen naar
[email protected]. De redactie van de nieuwsbrief voor bewegingswetenschappen bestaat uit Thijs Eijsvogels en Esther Tanck.
Een dagje op het ORL Het reilen en zeilen van 4 Bachelor studenten op het ORL
Nieuwe website en LinkedIn profiel Stage in Maleisië
Social media for BW’ers. Sinds kort is de website www.bewegingswetenschappen-nijmegen.nl/ online! Daarop is info over de studie te vinden, zijn alle nieuwsbrieven terug te lezen, en kunnen geïnteresseerde studenten lezen wat je uiteindelijk met de studie bewegingswetenschappen kunt doen.
De ervaringen van Ingrid Romme
Stage in Australië De ervaringen van Pleun Hemelaar
Een oud-BW’er aan het
Verder bestaat er een speciale LinkedIn groep voor alle BW’ers uit woord: Koen Pelgrim Nijmegen. "Clinical Human Movement Sciences – RU Nijmegen” is Werken met topwielrenners opgericht voor en door bewegingswetenschappers en dient als platform om de interactie tussen studenten, alumni en leading Agenda professionals te vergroten. Lidmaatschap van deze groep zorgt ervoor Juli 2013 - oktober 2013 dat je op de hoogte bent van de meest recente ontwikkelingen in de bewegingswetenschappen, vergroot je professionele netwerk en kan het vinden van een baan vergemakkelijken. Kortom wordt direct lid van deze groep zodat we op de hoogte kunnen blijven van elkaars ontwikkelingen en je jouw carrière na een Master Bewegingswetenschappen met andere professionals kan delen. Terug naar boven
BW – middag: Ik wil weg!
Een verslag van Erik Stroeken Voor de mensen die het buitenland willen associëren met meer mogelijkheden dan zon, zee, zuipen en luidruchtige Duitsers was er recentelijk het BW middagje buitenland. De middag was gevuld met formele en informele verhalen over de oneindige mogelijkheden die een stage in het buitenland bieden. Na een fijne cafeïne dosis kon de boodschap van het eerste verhaal geabsorbeerd worden. Met sleutelpunten als gratis geld en benodigde papieren was onze coördinator buitenland zeer goed in staat om het publiek in te pakken en voor te bereiden op de echte boodschap: ‘begin op tijd’. Deze enigszins logische en toch zeer belangrijke mededeling werd in de volgende presentatie een beetje afgezwakt. Jean die met brede grijns en de woorden ‘tja, op tijd beginnen’ zijn verhaal aftrapt, verteld over leermomenten en collegiale gezelligheid om vervolgens terug te komen op foto’s van voetballers en ander moois. Tijdens zijn stage in Liverpool heeft hij naast die stad ook de rest van het land onveilig gemaakt. Hij geeft dan ook als tip mee hier tijd voor in te plannen. Als slotstuk vertelt Ingrid over haar PhD in het exotische Leuven. Ze is hiervoor officieel geëmigreerd naar onze zuiderburen. Deze stap extra maakte tot een interessant verhaal waarbij veelvuldig werd herhaald dat veel andere Nederlanders in België maar ook de Belgen zelf graag helpen en dat je daar ook zeker van gebruik moet maken. Het mooiste stukje was echter dat als je mensen wil leren kennen je ergens heen moet waar mensen zijn, dus ga volleyballen, bridgen of darten maar doe iets! En alsof het publiek de verhalen had vertelt werd de leuke en informatieve middag afgesloten met een aantal gezellige drankjes voor bij het nabespreken. De conclusie, begin op tijd of niet op tijd maar zorg dat je voor een paar maanden je billen parkeert op een chair in plaats van een stoel. Of een sedia, stuhl, chaise, silla, stol, ach je snapt het wel. Terug naar boven
Congres voor (ex-)bachelor studenten
Student Research Conferentie 2013 Wel eens zien hoe het eraan toe gaat op een echte wetenschappelijke conferentie? Heb je recentelijk je bacheloronderzoek afgerond, of verwacht je deze voor 8 juli af te ronden? En wil jij de Student Research Award 2013, de prijs voor het beste bacheloronderzoek van Nederland en Vlaanderen, winnen?
Schrijf je dan in voor de Student Research Conferentie 2013! De Student Research Conference (SRC) is een conferentie exclusief voor bachelorstudenten van Nederlandse en Vlaamse universiteiten en hogescholen. De SRC vindt dit jaar plaats op 20 november in het Amsterdam University College. Wil jij jouw onderzoek presenteren tijdens een echte academische
conferentie én kans maken op de Award? Dien dan je onderzoek in voor 8 juli. Ga naar www.vsnu.nl/src voor meer informatie over hoe je kan deelnemen. Terug naar boven
Uit het dagboek van een student
De week van: Jaap Mallens Er is weer een week voorbij gekropen op mijn bachelor-stage bij de fysiologie afdeling in het UMC St. Radboud ziekenhuis en aangezien ik zo enthousiast ben over mijn stage leek het mij een goed idee een stukje te schrijven. Mijn stage gaat (heel kort gezegd) over adaptaties in bloedvaten van ouderen bij blootstelling aan een verhoogde wrijvingskracht van het bloed op de vaatwand. Ik zal een kleine beschrijving geven van een doorsnee stage week. Het is maandagochtend en ik arriveer rond de klok van 8:30 op de afdeling en natuurlijk spring ik meteen achter de computer om aan de slag te gaan, ofja dat is de bedoeling. De maandag begint meestal met een valse start, een bak koffie en een gezellig praatje met de medestagiairs. Tegen de tijd dat de koffie op is hebben we het al over zeer uiteenlopende onderwerpen gehad. Vandaag bestaat een groot deel van mijn dag uit een meting van een proefpersoon. Meestal maak ik eerst een gezellig praatje voordat ik aan de slag ga. Na de meting ruim ik de meetkamer weer netjes op zodat mijn collega-stagiair Erik meteen aan de slag kan. Vervolgens begin ik aan de analyses van de metingen en ik maak een aantal mooie grafiekjes voor de bespreking van morgen. Om 17:15 zit de dag er alweer op en ik ga recht vanuit stage lekker sporten met een paar vrienden en daarna gezellig een serietje kijken. De dinsdag ochtend start vandaag vroeg aangezien ik mee doen aan een ander onderzoek waarvoor om 8:00 bloed geprikt moet worden. Na me een speldenkussen gevoeld te hebben haast ik me naar de fysiologie afdeling om mijn prachtige data vast op de pc in de conferentie kamer te zetten. Eerst luisteren we naar een korte oefenpresentatie voor een congres van een andere student om deze vervolgens met de gehele afdeling feedback te geven. Na de presentatie is het tijd voor het wekelijkse studentenoverleg. Tijdens dit overleg word met alle studenten samen de voortgang besproken en je kunt er feedback krijgen op je werk(wat ik zelf als heel prettig ervaar). Nadat ik weer een hoop stof tot nadenken heb gekregen moet ik weer door naar Bachelor Writing waar onze Engelse schrijf en spreek kunsten weer eens flink worden bijgespijkerd. Dan is het lunchtijd en ik ga weer terug naar de conferentiekamer om daar gezellig te eten. Na de lunch doe ik weinig spannends meer, analyseren, typen, af en toe een geintje maken op de studentenkamer. En als er echt geen concentratie meer is even een spelletje spelen met de gehele kamer. Tegen de klok van 17:30 vind ik het welletjes en ik fiets lekker naar een vriendin toe die al een lekker maaltje voor me op tafel heeft staan. Vandaag, woensdag, begint mijn dag met een meting, wat voor de proefpersoon heel prettig is aangezien die 6 uur van tevoren niet mogen eten en drinken. Ik blijf het altijd fascinerend vinden met wat voor goede zin die mensen zo vroeg aankomen. Maar na een bakje koffie en een gezellig praatje met de proefpersoon moet ik weer aan de slag. Vandaag help ik een PhD student met het bellen van proefpersonen (80+ ers) voor het 4 daagse onderzoek, wat ik best een grappige bezigheid vind. Je belt namelijk mensen om wat uit te leggen maar de mensen hebben meer zin om zelf van alles te vertellen. Na 15 mensen gebeld te hebben en al allerlei verhalen over de oorlog etc. gehoord te hebben vind ik het weer tijd om mezelf focussen op mijn eigen onderzoek. Er moet namelijk weer een meting geanalyseerd worden en er moeten meer proefpersonen gebeld worden om een afspraak te maken.
Tegen half 7 vind ik het wel weer voldoende en na een lange dag ga ik lekker ontspannen door een rondje hard te lopen. Deze donderdag is nogal een speciale donderdag aangezien ik vandaag maar 1,5 uur op de afdeling ben. Er was een week eerder gevraagd wie er een week ov had omdat er een pakketje naar Rotterdam gebracht moest worden. Aangezien ik de enige stagiair met een week ov was werd deze taak aan mij toevertrouwd. Maar voordat ik vertrek heb ik eerst nog een controle meting met een proefpersoon. Dan word het pakketje (vol plasmasamples op ijs) aan mij toevertrouwd en ik voel me meteen Jason Statham (acteur uit de Transporter films) en ik ga zo snel mogelijk richting station. Na 2 uur en een kwartier reizen kom ik eindelijk aan op het Erasmus MC en ik lever het pakketje af. Tijdens de terugreis werk ik deze verslag nog eventjes bij omdat ik me anders ook maar verveel in de trein. Het is vrijdag, en ik wil nog een dagje knallen op stage voordat het weekend begint en ik heb 2 metingen ingepland dus het beloofd een drukke dag te worden. Nadat ik mijn computer opstart en mijn mail open is mijn humeur echter ineens tot het 0 punt gedaald aangezien ik lees dat er een proefpersoon heeft afgezegd. Op dit soort momenten ben ik blij dat ik met een aantal toppers op de studentenkamer zit die me met de nodige humor binnen 10 minuten weer helemaal opgevrolijkt hebben. Maar zoals ze zeggen “elk nadeel heb zijn voordeel”, omdat de meting niet doorgaat ben ik eerder klaar en kan ik dus eerder richting Friesland om lekker op zeilweekend te gaan met vrienden en een hoop andere mensen van de MFVN. Ik kan jullie nooit alles vertellen over mijn stage in een nieuwsbrief, maar hopelijk heb ik jullie wel een beetje een beeld gegeven. Ik heb het heel erg naar mijn zin, ik word goed begeleid en de sfeer op de afdeling is top! Terug naar boven
Een dagje op het ORL
Het reilen en zeilen van 4 Bachelor studenten op het ORL De dag van: Remco Doodkorte, Chantal Franken, Ellemiek Koenders en Willemien Zomers Maandag 3 juni 2013, het begin van de 14e stageweek voor 4 Bachelor studenten. Lekker op je fietsje naar het UMCN, het is nog steeds aardig frisjes ondanks deze tijd van het jaar. De fiets wordt weer gedumpt bij de bezoekers fietsenstalling, en we gaan weer voor een wandelingetje naar route 661. Nou ja, niet helemaal. Het Orthopedisch Research Laboratorium kwam precies 4 plekken tekort op de afdeling dus hebben wij een verdieping hoger ons eigen kamertje gekregen. (Nu horen we alleen de taartbel niet altijd ) 8:00, Remco zit al lekker achter zijn computer en rond 8:30 komt Chantal binnen. Chantal:’ Goeie morge!’ Remco: ’Hee Chantalleke, alles goed?’ Chantal: ’Jazekers, koffie?’ Remco: ‘Uiteraard!’ Als de koffie er dan is begint de dag zoals elke andere, rustig opstarten en rond een uur of 10 komt de laatste ook binnen en is iedereen weer vol goede moed voor een productieve dag. Na een uurtje, of twee, komt weer het eerste gezucht. ‘What’s the problem?’, ‘Ja het lukt weer niet.’ Zo gaat dat op een afdeling waar computersimulaties de boventoon voeren. Om de beurt worden de begeleiders weer geraadpleegd want na al die weken zitten de resultaten er aan te komen. Maar helaas, het wil nog niet echt vlotten hier. Nou moeten we natuurlijk eerlijk zijn, het uitzicht op het studiecentrum en het grasveld daarvoor is ook niet echt bevorderlijk voor je humeur...
Gelukkig is de lunch altijd een leuk moment van de dag. Met zijn 4en weer de trap af naar de lunchkamer/hokje. Elke dag weer een verse mik met z’n allen en de keuze uit pindakaas, speculoos of chocoladepasta. Dit uitgezonderd de woensdag, want dan is het tostidag. De lunch is deze keer maar met zijn 4en want de rest zit in vergadering. Anders was het weer in het Engels keuvelen over cultuur verschillen, de zoveelste feestdag die er weer aan komt of gewoon helemaal nergens over. Na de lunch wordt er altijd weer hard gewerkt, verder puzzelen op het probleem van vanochtend of een stukje van het verslag typen. Als het 5u is maakt de eerste weer aanstalten om naar huis te gaan en rond 6 kan het slot weer op de deur. Weer een dag de op het ORL voorbij. Er wordt hier aardig hard gewerkt en gelukkig zijn we elkaar niet spuugzat op het einde van de dag. Deze keer staat er weer een gezamenlijke activiteit op de planning: Sushi bij ShabuShabu met klein afvaardiging collega studenten van de afdeling Fysiologie en Neurologie. Een welverdiende ontspanning en daarnaast moet de innerlijke mens natuurlijk ook verzorgd worden. Al met al gaat de stage niet altijd over De innerlijke mens wordt goed rozen maar hier op het ORL komen we er wel. Eén ding is zeker, op het verzorgt bij een avondmeeting met de einde hebben we toch 4 leuke maanden gehad! afdeling Fysiologie en Neurologie. Terug naar boven
Stage in Maleisië
De ervaringen van Ingrid Romme De afgelopen 3 maanden heb ingevuld met mijn communicatiestage. Ik wilde totaal iets anders dan ik gewend was en via via hoorde ik dat het ook mogelijk is om een AIESEC stage in het buitenland (6 weken) te combineren met de communicatiestage. Deed leek me hartstikke leuk en een paar maanden geleden heb ik dus al het regelwerk in gang gezet. Uiteindelijk ben ik bij het HOPE project in Maleisië uitgekomen en heb ik een stagebegeleider gevonden bij het koninklijk instituut voor de tropen in Amsterdam. Het HOPE project is een project dat zich inzet voor een betere bewustwording voor AIDS en HIV onder jongeren. De eerste maand heb ik vooral literatuur onderzoek gedaan om mezelf in te lezen over het project en de cultuur. Dit deed ik gewoon in Nederland 30 maart vertrok ik dan eindelijk naar het mooie Maleisië. Mijn eerste indruk was warm (38 graden), chaotisch en erg mooi. Samen met de leden van het HOPE project en twee andere stagiaires heb ik me gedurende 7 weken heb ik me hier bezig gehouden met het organiseren van een hardloopwedstrijd en het geven van workshops op de universiteit. Heel erg leerzaam en leuk om te doen! Wel moest ik wennen aan de Aziatische mentaliteit. Alles gaat namelijk op een versnelling lager en afspraken worden er niet zo serieus genomen. Ook wordt alles nog op een meer primitieve manier uitgevoerd. Geen printer, dus alles met pen en papier.
Tijdens de hardloopwedstrijd heb ik ook condoomdemonstraties gegeven (op komkommers). Ondanks dat er normaal in Maleisië niet zo open over dit soort zaken wordt gepraat werd het gelukkig erg goed
ontvangen. Veel deelnemers wilden oefenen, hadden vragen of gaven aan dat ze het super fijn vonden dat er eens open over gepraat werd. Dit voelt dan ook als mijn kleine overwinning. Om van dit alles een goed verslag te maken heb ik ook nog vragenlijsten uitgedeeld om te kijken of de kennis en bewustwording hoger is na de workshops en hardloopwedstrijd dan ervoor. Gelukkig had ik naast deze stage ook nog tijd om het land en de cultuur te leren kennen. Zo heb ik uitstapjes gemaakt naar de jungle, cameron highlands (erg bekend om de thee plantages), 2 tropische eilanden, Kuala Lumpur en Melakka. Ook bleken de andere stagiaires in Kuala Lumpur heel erg actief te zijn en heb ik veel feestjes en dagjes weg met hun gedaan.
Kortom, de keuze om voor de communicatie stage naar het buitenland te gaan is super goed bevallen. Ik heb niet alleen mijn communicatievaardigheden verbeterd, maar ook een totaal andere cultuur leren kennen, veel mensen ontmoet en mooie plekken gezien. Nu mijn stageverslag in Nederland nog afronden en dan zit de stage er alweer op. Terug naar boven
Stage in Australië
De ervaringen van Pleun Hemelaar Mijn masterstage volg ik aan de Medical Device Research Institute (MDRI), Flinders University, Australië, waar ik bij een project betrokken ben dat zich bezig houdt met het verbeteren van knieprotheses. Dit bevindt zich in de technische hoek van de Bewegingswetenschappen, een extra uitdaging voor een Biomedisch opgeleide student dus. Een heel mooi aspect van de afdeling is dat ze een hexapod robot gebouwd hebben die bewegingen in gewrichten tot in de puntjes na kan bootsen en deze kan overbrengen op kadaver materiaal. Deze robot zorgt ervoor dat het MDRI een grote voorsprong heeft op experimenteel gebied. Het is een hele mooie kans om als student in dit project betrokken te zijn en na twee en een halve maand kan ik met zekerheid zeggen dat ze het hier niet verkeerd hebben. Iedereen neemt de tijd om een praatje met je te maken in de gang, af en toe worden er projecten gepresenteerd onder het genot van een pizza-lunch, de werktijden lopen niet uit de hand en het is nu “winter” maar ik heb nog geen warme jas aan hoeven trekken. Maar het was even wennen, wonen en werken aan de andere kant van de wereld. Ik verwachtte mooi weer, wilde koala’s en kangoeroes, dure biertjes en een laid-back cultuur. En het merendeel kreeg ik. Mijn begeleider kwam me ophalen van het
vliegveld en nam me meteen mee naar het strand voor een kop koffie. Het zand was wit, de zee was blauw en ik zag veel mensen rondslenteren op hun slippers. Hier kon ik wel aan wennen! Na me er van verzekerd te hebben dat ik vooral veel moest ondernemen in de tijd dat ik hier was (werken kon ik tenslotte ook in Nederland) zette mijn begeleider me af bij het huis waar ik nu woon. Het huis ligt aan de grens van de universiteitscampus en mijn twee huisgenootjes (Kailee en Adele) zijn opgegroeid in South Australia, locals dus. Het huis is voor Nederlandse begrippen groot. We hebben zelfs een ruime tuin, een garage en een echte huiskat. Mijn huisgenootjes waren verrast dat ik goed Engels sprak, ze wisten niet precies wat ze konden verwachten en hadden zich al op de nodige handgebaren voorbereid. Een hele opluchting dus. Dit betekent echter niet dat de taal niet af en toe voor verwarring zorgt. Zo korten de Australiërs alles af: footy (football), netty (netball), Maccas (McDonnalds), sunnies (sunglasses), barbie (bbq), brekkie (breakfast), Tassie (Tasmanië) enz. Het meest verwarrende woord wat ik tot nu toe gehoord heb is “tea”. Kailee zei de eerste weken regelmatig: “I’m going out for tea, you wanna join?”. Ik stond dan meestal net op het punt om te gaan koken dus sloeg ik haar aanbod af. Ze kwam dan gemakkelijk 2 of 3 uur later thuis en ik dacht bij mezelf, die Australiërs zullen door de Britse invloeden wel dol op thee zijn. Meer dan een week later werd de verwarring pas opgehelderd: “tea” betekent hier ook “dinner”. Dat verklaarde een hoop. Al met al heb ik het hier prima naar m’n zin en kan ik iedereen aanraden om op avontuur naar het buitenland te gaan. Het is een mooie kans om een andere cultuur te leren kennen en eens te zien hoe je het in je eentje aan de andere kant van de wereld redt. Daarbij komt dat de contacten die je op een buitenlandse Universiteit op doet heel waardevol kunnen zijn voor je toekomst. Cheers!
Een oud-BW’er aan het woord: Koen Pelgrim
Werken met topwielrenners Toen ik zelf als 15 jarige begon met wielrennen werd ik gegrepen door de sport en alles wat er fysiek gezien aan te pas komt. De optimale training, de optimale voeding was wat mij interesseerde. Met dit in het achterhoofd ben ik dan begonnen met een studie Biomedische Wetenschappen. De keuze voor een master in de Beweginswetenschappen was voor mij dan ook geen moeilijke, die stond al vast vanaf het moment dat ik mijn eerste voet op de universiteitsvloer zette. Mijn droom was dan ook altijd om met deze studie later op het vlak van de inspanningsfysiologie in het wielrennen aan het werk zou kunnen, het liefst op een zo hoog mogelijk niveau. En dat is dus wat ik momenteel doe. Ik heb eerst 4 jaar als trainer gewerkt bij een professionele wielerploeg die het doel had om jonge talenten op te leiden voor de echte grote ploegen. Nu is het ondertussen mijn 2e seizoen als trainer bij de wielerploeg Omega Pharma-Quickstep. Werken met toprenners als Mark Cavendish, Tom Boonen, Tony Martin en daarbij jonge gemotiveerde renners is voor mij een droom die uit is gekomen.
Een biomedicus aan het werk in het wielrennen. Met de huidige aandacht voor alle doping problematiek klinkt dat misschien iet wat dubieus. Zonder er al te ver op in te gaan is het feit dat mensen zoals ik een plaats in wielerploegen krijgen juist een ontwikkeling die laat zien dat de sport de goede kant op gaat. Men is meer en meer geïnteresseerd in enkele kleine procentjes winst die je kunt maken op het gebied van training, voeding, materiaal. Dat is waar nu het verschil in kan worden gemaakt en hier wordt door veel wielerploegen meer en meer in geïnvesteerd. Dat is ook wat ik moet doen binnen onze ploeg: Het opmaken van trainingsschema’s, het analyseren van trainingsgegevens, inspanningstesten afnemen, samenwerken met de diëtisten, jonge talenten vroeg opsporen en opleiden. Daarnaast zijn we bezig met onderzoek naar het maken van nieuwe koelende wielerkledij, aerodynamische testen naar materiaal en positie. Hiervoor hebben we met de wielerploeg een samenwerking met de Universiteit van Leuven, waar veel kennis aanwezig is op het vlak van inspanningsfysiologie, biomechanica en met name hoe je dit toe kunt passen in de (top)sport. Kortom, een schitterende kans om steeds te blijven zoeken naar kleine procentjes die bij elkaar opgeteld een groot verschil kunnen maken. Wat ik met name geleerd heb uit m’n opleiding is dat je moet doen waar je hart ligt. Mij werd altijd verteld dat er in de topsport weinig werk zou zijn, zeker niet in het wielrennen. Wat dat betreft is het echter net topsport: proberen je droom na te streven, hard werken en zorgen dat je goed bent in hetgeen dat je leuk vindt. Terug naar boven
Agenda
Juli 2013 – oktober 2013 8 juli
Deadline Student Research Conference
4 september
Collegecyclus evolutiebiologie 2013 ‘Het brein: de ziel van het bewegen?’ Dr. Bert Keizer houdt een lezing over Rehabiliteren van het begrip ziel? (www.han.nl/collegecyclus)
9 oktober
VvBN studentendag (posterpresentaties van bachelorstages, podiumpresentaties van masterstages), Amsterdam.
Deze nieuwsbrief is uitgegeven door Bewegingswetenschappen. Voor vragen en opmerkingen kunt u contact opnemen met
[email protected].
