boekhandel lovink sinds 1846 aan de markt in lochem nieuwsbrief nr 12 | november 2015 Inkoop Bij het inkopen van boeken is eigenlijk, ondanks de opkomst van het internet, maar weinig veranderd. Een vertegenwoordiger heeft een tas vol boekomslagen, eerste hoofdstukken en dummy’s, een kant-en-klaar boek waar alleen het eerste hoofdstuk in staat en dat verder blanco is. Kunstenaars zijn er dol op om het als schetsboek te gebruiken. De vertegenwoordiger komt altijd als het druk is. Drie keer per jaar zijn er grote beurzen waarbij vrijwel iedere uitgever en boekhandel aanwezig is. Je zit dan in een grote zaal met zestig, zeventig vertegenwoordigers die vaak meerdere uitgevers vertegenwoordigen. Je bent er dagen zoet mee. Het is meeslepend, spannend en uiterst vermoeiend. Vraag me na afloop niet of ik nog iets moois heb ingekocht, want na al die honderden boeken weet je het niet meer. Je bent murw geslagen. Je zit aan een tafeltje, de vertegenwoordiger vertelt. Je bestelt altijd teveel maar volgens de vertegenwoordiger te weinig. Soms denken ze met je mee door bijvoorbeeld te zeggen: ‘Ach, dat boek zou ik niet nemen.’ Dan weet je zeker dat het volgende boek er een is die je absoluut niet wilt hebben maar waarvan de vertegenwoordiger zegt: ‘Maar dit moet je wél nemen.’ Vaak ken je elkaar al lang en is er wederzijdse waardering, maar dat komt pas na afloop. Het is een mild maar spannend spel. Het spel wordt het gevaarlijkst als de uitgever er zelf zit, die als leeuw vecht voor zijn kinderen en
Agenda Donderdag 26 november, 20.00 uur, locatie: boekhandel Arjen Fortuin over Geert van Oorschot (zie pag. 2) Woensdag 2 december, 20.00 uur, locatie: boekhandel A.H.J. Dauztenberg over ‘Wie zoet is.’ (zie pag. 3) Donderdag 17 december, 20.00 uur, locatie: boekhandel Annejet van der Zijl over haar nieuwsteboek De Amerikaanse prinses. (zie pag. 6)
In dit nummer zoveel over de boeken weet en vertelt dat het al gauw te lang duurt. Om dat te stoppen zeg je dan maar: ‘Doe er maar een.’ Of je bladert al verder door de prospectus, heel onbeschoft maar wel effectief. Een keer is er zo’n beurs in een kleine cafeetje in Holten geweest. Er lagen Perzische tapijtjes op de tafeltjes, kunstbloemen en asbakken. En daar zat hij dan, de uitgever zelf met zijn flamboyante, grote vlinderstrik om zijn nek. De grote uitgever Geert van Oorschot, brompot en de schrik van elke boekverkoper, wegens zijn meedogenloze, voor hem succesvolle verkoopmethode. Ik was heel jong, vermoedelijk had ik nog geen baard. Maar ik stond sterk dacht ik, want ik kreeg opdracht voor een zeer belezen klant de ontbrekende delen van de Russische bibliotheek in te kopen. Ik bestelde de hele serie. Voor een boekhandel in de Achterhoek niet gek, dacht ik. ‘Maar meneer’, sprak van Oorschot. ‘Eén exemplaar van alles is niks.’ Ik was voorbereid op zo’n opmerking en zei, ook omdat ik zelf nog wat delen wilde hebben ter aanvulling van de verzamelde werken van Tolstoj die ik op mijn 16e verjaardag van mijn moeder had gekregen: ‘Nou, doe er dan maar twee, maar dan wil ik wel extra korting omdat ik mijn nek uitsteek.’ Hij herkende mijn liefde voor boeken en mijn zwakke karakter. ‘U moet er drie nemen. Eén verkoopt u er zo, een om in te kijken en een om daarna te kunnen verkopen.’ Boos ben ik opgestaan en weggelopen. Later op de dag hebben we er toch 2 van gemaakt. Zingend ging ik naar huis. Ik had ruzie gemaakt met van Oorschot! Ik hoorde erbij. Boeije
• Column 1 • Geert van Oorschot, uitgever 2 • A.L. Snijders in gesprek met A.J.H Dautzenberg 3 • Dautzenberg: Vuur 3 • Dautzenberg: Wie zoet is 4 • Bove: Het voorgevoel 4 • Carel Helder: CV 5 • Garth Risk Hallberg: Stad in brand 5 • Annejet van der Zijl: De Amerikaanse prinses 6 • Julia Margaret Cameron 7 • Cyan Jones: De burcht 7 • Ode aan de boekhandel 7
Colofon Nieuwsbrief De nieuwsbrief is een uitgave van Boekhandel Lovink, verschijnt uitsluitend digitaal en wordt gratis per e-mail toegezonden. Redactie Frederike Scholing Vormgeving Roelof Wullink Wilt u de nieuwsbrief ontvangen, stuur dan een e-mail onder vermelding van “nieuwsbrief”. Boekhandel Lovink Markt 18, 7241 aa Lochem Telefoon: (0573) 25 16 79 E-mail:
[email protected] Openingstijden maandag: 13.00 - 18.00 uur dinsdag tot en met vrijdag: 9.30 - 18.00 uur koopavond vrijdag: 19.00 - 21.00 uur zaterdag: 9.30 - 17.00 uur Website www.boekhandellovink.nl Bestellingen via de website worden kosteloos thuis bezorgd. Volg ons op
geert van oorschot
pag. 2
Geert van Oorschot (1909-1987) was een flamboyante, spraakmakende uitgever. De man van het grote gebaar, soms gul in zijn voorschotten aan auteurs, maar hij kon ook krenterig zijn. Na een avond doorzakken met vrienden in zijn huis annex kantoor aan de Herengracht kon hij ze bij het weggaan een boek uit zijn magazijn in handen duwen, om een paar dagen later doodleuk een rekening te sturen. Hij had een onvoorstelbare energie en werklust. Vaak begon hij ‘s ochtends om vijf uur met het inpakken van de verkochte boeken. Hij onderhandelde keihard met drukkers en binders, schreef ontelbare brieven, sloot eeuwige vriendschappen en had fameuze ruzies. Hij was de schrik van vele boekhandelaren, liefhebber van jenever, vrouwen en boeken. Hij gaf Gerard Reve en Willem Frederik Hermans uit, evenals de dichteres Vasalis, de enige vrouw die hem de baas was. Tot zijn dood onderhielden ze een innige vriendschap. De Russische Bibliotheek is natuurlijk zijn grootste wapenfeit, waarvoor we hem eeuwig dankbaar moeten zijn. Over zijn leven is veel geschreven en gepubliceerd. Zo zijn de briefwisselingen met Vasalis, Reve, Hermans, Alberts en anderen in afzonderlijke delen vastgelegd. Voor een biograaf moeten al die brieven, verhalen en documenten een goudmijn zijn, waarin je ook gemakkelijk zou kunnen verdwalen, maar dat doet Arjen Fortuin niet, integendeel. Vanaf de eerste regel neemt hij je mee in een enerverend verhaal van een succesvol leven, maar om de slotregels van deze biografie aan te halen: ‘’Een succesvol leven is niet noodzakelijkerwijs een gelukkig leven. Zeker is dat van Oorschot hartstochtelijk ongeluk heeft gekend. De zelfmoord van zijn zoon Guido maakte hem ontroostbaar en tegen het overlijden van zijn vrouw Hillie had Geert amper verweer.’’ Arjen Fortuin is criticus, columnist en redacteur van NRC Handelsblad. Ook is hij coördinator literatuur van die krant. Fortuin studeerde geschiedenis en filosofie in Amsterdam en Maastricht.
Aanstaande donderdag 26 november om 20.00 komt hij over dit boek vertellen. Dat wordt een bijzondere avond. Komen dus. Niet goed, geld terug. Boeije Arjen Fortuin: Geert van Oorschot, uitgeverij van Oorschot, 45,00.
Dichtersliefde ’Geert wilde met alle dichteressen uit zijn fonds naar bed, alleen Elisabeth Eybers dacht dat dat ook moest,’ is een van de gevleugelde uitdrukkingen uit de van Oorschot-mythologie, geformuleerd door (collega-dichteres) Hanny Michaelis. Feit is dat de liefde van Geert van Oorschot voor poëzie synchroon liep met die voor dichteressen – of andersom. Gedichten waren zijn hele leven van het allergrootste belang: schreef hij ze niet, dan las hij ze wel – en hoe dan ook gaf hij ze uit. Uit: Geert van Oorschot, uitgever.
dautzenberg
pag. 3
Het CPNB vroeg A.L. Snijders dit jaar een bundel met korte verhalen samen te stellen in het kader van Nederland leest. Een geweldige keuze maar helaas besloten ze tegelijk ook de boekhandel uit te sluiten. Ik mocht toch een beetje meedoen en kreeg een boekentafel toegewezen in de Lochemse bibliotheek, waar A.L. Snijders te gast was. Het was een goed optreden. We luisterden naar prachtige verhalen die hij voordroeg uit de bundel. Verhalen van Rob van Essen, Maartje Wortel en A.H.J. Dautzenberg maar het meest onder de indruk was ik van zijn betoog over de vrijheid van meningsuiting. Speijer was Doctor in de biologie, leraar aan het Grotius gymnasium in Delft, een Jood die de vernietigingskampen overleefd had. Toen een groepje leerlingen probeerde geld op te halen voor de slachtoffers van een grote aardbeving in India, zei hij dat hij alleen geld wilde geven als er een atoombom voor werd gekocht die op het getroffen land zou worden gegooid. Hij beschouwde India als een land dat het nooit zou kunnen redden, de bom zou het uit zijn lijden verlossen. Het werd een rel, ouders eisten zijn ontslag. De rector, Doctor in de klassieke talen, riep Speijer op het matje en veroordeelde zijn gedrag in de sterkste bewoordingen. Tegen de ouders zei hij dat aan zijn school nooit iemand zou worden ontslagen om zijn mening. Hieraan vooraf las hij het zkv van A.H.J. Dautzenberg. Dautzenberg kreeg ontslag toen hij het opnam voor pedofielen, niet om pedofilie te propageren maar vanwege de vrijheid van meningsuiting. Het verhaal liet me niet los en ’s nachts bedacht ik dat ik A.L. Snijders zou moeten vragen met A.H.J. Dautzenberg in gesprek te gaan als hij woensdag 2 december op bezoek komt in Lochem. De maand november was net van start gegaan en er volgden nog 27 optredens voor de meester van het korte verhaal, maar ik waagde het erop en Snijders zei ‘ja’. Ik sprong een gat in de lucht. Dautzenberg schrijft complexe romans, zowel in vorm en stijl als in zijn motieven. Hij betreedt de letteren als een kunstenaar, verkent en brengt de waarheid aan het wankelen. P.F. Thomése sprak tijdens de boekpresentatie: ‘Dautzenberg is een literaire activist. Ik bedoel niet alleen zijn acties in de media, maar ook zijn teksten zijn acties.’ Dat maakt dat ik hem een van de meest interessante schrijvers van dit moment vind. Sinterklaasavond valt dit jaar op 2 december. Wie erbij wil zijn doet er goed aan tijdig te reserveren. Ik zal doen waar ik goed in ben: boeken verkopen. Frederike
Vuur! Kort op het verschijnen van Wie zoet is verscheen van A.H.J. Dautzenberg ook de bloemlezing Vuur! De Nederlandse en Vlaamse literatuur heeft de nodige hemelbestormers voortgebracht. Schrijvers die niet met hun rug naar de samenleving gingen staan, maar die meenden dat hun ideeën en geschriften het verschil konden maken. Hun vervoering leverde bezielde boeken op. In Vuur! bloemleest A.H.J. Dautzenberg Nederlandstalige schrijvers die het maatschappelijk engagement niet schuwden. Van Multatuli tot Dimitri Verhulst, van Herman Heijermans tot Kristien Hemmerechts. In een tijd waarin engagement een vies woord lijkt, maar waarin schrijvers ook regelmatig te weinig maatschappelijke betrokkenheid verweten wordt, is Vuur! een hommage én een aansporing. A.H.J Dautzenberg: Vuur! Uitgeverij Atlas Contact, 24,99
dautzenberg 2 – bove
pag. 4
Dautzenberg: Wie zoet is Er zijn twee typen schrijvers: auteurs die telkens weer hetzelfde boek schrijven en schrijvers die met elke titel die van hen verschijnt een ander beeld produceren. Er is echter één uitzondering: A.H.J. Dautzenberg. Met elk boek dat hij schrijft, toont hij een andere kleur van zijn palet en gebruikt hij een nieuw type kwast, maar in wezen hamert hij elke keer op hetzelfde aambeeld. Nu opnieuw. Dautzenbergs nieuwste roman Wie zoet is, is een moeilijk boek. Inhoudelijk, structureel en stilistisch […] Dautzenbergs roman is een doorgecomponeerd stuk, met heldere en duistere heen en weer verwijzingen, met toespelingen, met intertekstuele allusies en voorzien van alles wat een moderne roman vraagt. Maar Wie zoet is biedt meer dan een boeiend structuurexperiment, het verhaal zoekt grenzen op, slecht het taboe van de angstaanjagende goedheiligman, van verboden
lust, maar schetst tegelijk de onbegrijpelijke en onnavolgbare wereld van een getraumatiseerde man die zijn eigen psychose zo onder woorden weet te brengen dat hij een tijd lang voor betrekkelijk normaal kan doorgaan. Dautzenberg rukt met elk boek aan de stutten van onze moraal in de hoop dat na de ineenstorting van de façade er iets overblijft dat een eerlijke analyse kan doorstaan.
Bove: Het voorgevoel
menteel vreemden voor elkaar. In zijn notitieboekje van eind jaren dertig schrijft hij:
Regelmatig duikt er een boek op waar ik het bestaan niet van wist en wat zo goed is dat ik het in een adem uitlees. Heel soms duikt er een auteur op waar ik direct het hele oeuvre van wil lezen. Emmanuel Bove is er zo een. Het voorgevoel is een novelle en al na de eerste bladzijden wist ik dat ik een meesterwerk in handen had. Charles Benesteau heeft een afkeer van het leven, iedereen is door en door slecht en handelt uit eigen belang. Hij besluit weg te lopen en breekt met zijn familie, zijn schaarse vrienden, neemt ontslag en betrekt een appartement in een anonieme volksbuurt aan de andere kant van de stad. Daar zet hij zijn bestaan in alle eenzaamheid voort. Om zijn huur te kunnen betalen biedt hij zich aan als jurist. Meteen zitten ze hem op de hielen en Charles Benesteau komt tot de conclusie dat de mensen in deze volksbuurt geen haar beter zijn dan het milieu dat hij is ontvlucht. Hij ondergaat het als een stoïcijn, geeft geld weg waar nodig, verleent onderdak, maar zijn goede bedoelingen leiden tot steeds grotere ellende. Ook zijn grootste gebaar, de breuk met zijn verleden, is zinloos geweest. Charles Benesteau is een ware anti-held met een bijtend besef van ontoereikendheid. De personages van Emmanuel Bove schampen in eenzaamheid langs elkaar. Ze verwachten van alles maar blijven funda-
Brabant cultureel De eerste Grote Nederlandse Sinterklaasroman. Het was even wachten, maar hier is ‘ie dan. Je zou er zelf niet opkomen, maar Dautzenberg dus juist wel […] Wat hem in de Sinterklaasmythologie interesseert, is het gebruik van bedrog en hypocrisie om de moraal in stand te houden […] Je kunt
‘’Ik denk dat niemand me zal tegenspreken: het leven is onrechtvaardig. Overal ontmoet men niets anders dan benepenheid, vriendjespolitiek, afgunst, honger naar weelde en genot. Natuurlijk zijn er mooie dingen in deze wereld, onbaatzuchtige gevoelens, liefde, blijdschap, maar dat kan alleen maar tijdelijk zijn. Vrijgevigheid leidt onherroepelijk tot ondankbaarheid. Als men een rangorde zou kunnen opstellen voor gevoelens, zouden grootsheid en schoonheid bovenaan komen, maar meteen worden vervangen door lelijkheid. ‘’Je moet optimistisch zijn,’’ zeggen ze tegen me. Maar onwillekeurig denk ik toch dat alles uiteindelijk gedoemd is te verdwijnen.’’ Emmanuel Bove (1898-1945) liet een omvangrijk oeuvre na wat na de oorlog in de vergetelheid is geraakt. Eind jaren 70 werd hij herontdekt, met dank aan onder andere Christian Dotremont, Peter Handke en Wim Wenders. Arnold Heumakers vergeleek Emmanuel Bove in de NRC met Nescio en A. Alberts. Mij deed het nog het meest denken aan het werk van David Vogel. Hij behoort absoluut tot de groten. Frederike Emmanuel Bove: Het voorgevoel, uitgeverij De Arbeiderspers, 18,99
de roman lezen als een gothic novel uit de traditie van Edgar Allan Poe. De Dautzenberg-fans weten nu genoeg. We zijn weer terug bij het barokke spektakel van zijn eerste verhalen, maar dan met tergende precisie heel langzaam en nauwkeurig uitgevoerd, tot je als lezer volkomen vastgedraaid zit in een toestand die je niet bepaald hebt nagestreefd. Het virtuoze aan deze roman is, behalve de welluidende wreedheid, het spel met het perspectief, waarbij goed en kwaad naadloos in elkaar overgaan, zonder dat je er als lezer iets tegen kunt doen […] P.F Thomése A.H.J. Dautzenberg: Wie zoet is, uitgeverij Atlas Contact, 19,99.
pag. 5
helder – hallberg Carel Helder: CV
Garth Risk Hallberg: Stad in brand
In de vorige nieuwsbrief noemde ik het schrijversprentenboek van Fritzi Harmsen van Beek het leukste boek van het jaar, maar het jaar is nog niet ten einde en nu is er CV van Carel Helder, wat je ook een soort schrijversprentenboek zou kunnen noemen, of zoals hij zelf zegt: een vakantieboek, want er staan veel plaatjes in. Ik noem het een cultboek. Een die je gretig doorbladert en waarbij je van de ene verrassing in de andere valt. Martien Frijns, die het prachtig heeft vormgegeven, kreeg van Carel Helder een doos toegestuurd waar hij uit mocht putten en maakte zo een keuze uit zijn veelzijdige werk. Ik kende Carel Helder alleen van naam en zoals de uitgever schrijft over de waarde die hij eraan hecht deze man te kennen, zo blij ben ik dat ik nu met zijn werk in aanraking ben gekomen. Carel Helder is een volstrekt origineel figuur met een volstrekt origineel oeuvre. Een scherp waarnemer met een
Waarom zou je dikke boeken lezen als alles gezegd kan worden in, pak ’m beet, 250 bladzijden. Omdat sommige verhalen die verteld moeten worden nu eenmaal meer ruimte nodig hebben. 1030 bladzijden bijvoorbeeld, zoals het eind oktober verschenen boek van Garth Risk Hallberg met als titel Stad in brand. Een lijvig boek, inderdaad, maar de gebeurtenissen die er in afgeschilderd worden kunnen niet met minder toe. De spil van de roman die de levens van de beschreven personen direct of indirect verandert is een schietincident op oudejaarsavond 1976 in Central Park, New York. Het is een periode waarin de stad in een crisis zit; er is geen geld voor stadsvernieuwingen, er zijn mysterieuze branden in slooppanden en aandelenkoersen kelderen (wat is nieuw). Kortom, een crisis die uitgelezen kansen biedt aan de slimmeriken en slachtoffers maakt onder de onschuldigen. In deze stad, in die tijd, maken we kennis met verschillende personages die als evenveel stemmen moedwillig of buiten hun wil met elkaar verweven raken. Onder deze stemmen zijn een gebrouilleerde erfgenaam van een van de grootste fortuinen van de stad, twee tieners uit de voorsteden die aangetrokken worden door de New Yorkse punk-scene die toen op zijn hoogtepunt was, een journalist die alles op alles zet om de waarheid over die oudejaarsavond te achterhalen, een rechercheur die hetzelfde doel heeft en de mensen die er als planeten omheen draaien. De roman neemt je mee naar de schijnbaar onbewoonde huizenblokken van de Bronx, naar appartementjes in 14th Street en de blinkende kantoorappartementen met hun raden van bestuur uptown, met als centrale vraag wie er wat te winnen had door andermans
Scheve bomen In Bergen (N-H) stond langs de weg een bord met de tekst Scheve bomen. Ik keek en inderdaad: de bomen stonden scheef. Normaal gesproken moet je eerst kijken, en dan denken: Hé. Scheve bomen. Maar in Bergen hoefde dat dus niet. Daar was het andersom. Handig. Terwijl ik verder reed was ik benieuwd welke borden ik nog meer tegen zou komen. Wit hek. Lelijk huis. Gek hondje (dat had ik leuk gevonden). Dik wijf. (bij de bushalte). Onverbetelijke alcoholist (voor het zebrapad). Saskia Noort (die zag ik lopen). Maar nee, ze maken je lekker en als puntje bij paaltje komt, moet je het weer allemaal zelf doen. Zoals alles. Uit: CV van Carel Helder
compromisloos, droog, wijs en geestig taalgebruik. Er staan prachtige ZKV’s in, gedichten, schitterende reportages, gedenkwaardige interviews met onder andere dichter en uitgever Theo Sontrop, foto’s met soms ontroerende, dan weer absurdistische bijschriften. En alles wars van pretenties. Carel Helder is een duizendpoot: hij schrijft voor de Volkskrant, het VARA-magazine en tal van andere bladen, hij houdt de korte verhalen website www. torpedomagazine.nl in de lucht, hij is vrachtwagenchauffeur en bezit het diploma Oefenmeester I van de KNVB. Sinds enkele jaren is hij ook theaterproducent en beheerder van ‘Torpedo’, het kleinste theater van Nederland waar hij zelf achter de bar staat en de biertjes tapt. CV van Carel Helder is het eerste deel in een nieuwe reeks van AFdH uitgevers. Schrijversprentenboeken, maar dan beter. Boeken om naar uit te zien. Frederike Carel Helder: CV, uitgeverij AFdH, 28,00.
leven proberen te ontnemen. Maar voor mijn gevoel is er in dit boek maar een echte hoofdpersoon namelijk New York zelf. New York halverwege de jaren zeventig, flowerpower is in de duizelingwekkende energie van die stad veranderd in een tegenbeweging die het moet hebben van Marx en Nietzsche; graffiti als revolutionaire daad; Johnnie Rotten en The Stooges in plaats van bijvoorbeeld Jefferson Airplane of The Beatles, anarchie in plaats van ‘Love’; de altijd weer veranderende tijd zelf blijft zijn sporen trekken, in deze roman soms zelfs letterlijk. Verschillende Amerikaanse uitgeverijen vochten om het nog verre van voltooide manuscript van Hallberg, en de uitgever A.A. Knopf sloot op het einde van die race voor twee miljoen dollar het contract af, het hoogste voorschot wat ooit aan een debuutroman is uitgegeven. Een aanrader voor de lange winteravonden…! Frans Garth Risk Hallberg: Stad in brand, uitgeverij Atlas Contact, 24,90.
annejet en de amerikaanse prinses De Amerikaanse Prinses Annejet van der Zijl wilde journalist worden, het liefst oorlogscorrespondent in een ver land. Ze studeerde international journalism in Engeland, waarna ze tien jaar voor HP/ De Tijd werkte om vervolgens te constateren dat ze geen goede journalist was. „Ik heb geen neus voor nieuws, wel voor verhalen. Als journalist moet je een ingebakken wantrouwen hebben, dat heb ik niet en zo wil ik ook niet zijn. Ik geef mensen liever hoop.” Ze schreef onder andere Jagtlust, Sonny Boy, biografieën over Annie M.G. Schmidt, Prins Bernard en Gerard Heineken en wordt ook wel de ongekroonde koningin van de non-fictie genoemd. Onlangs verscheen het nieuwe boek van Annejet van der Zijl bij uitgeverij Querido: De Amerikaanse prinses, waaraan van der Zijl vier jaar werkte, beschrijft het turbulente en tot de verbeelding sprekende leven van Allene Tew (1872-1955), de peetmoeder van prinses Beatrix. Opgegroeid in een stalhouderij op het Amerikaanse platteland, wist deze zakenvrouw zich op te werken tot een van de rijkste vrouwen van New York. Ze ging om met politici, kunstenaars en royalty, en trouwde vijf keer, onder andere met een Duitse prins en een Russische graaf. Tijdens haar speurtocht stuitte van der Zijl echter ook op de grote persoonlijke tragedies die Allene’s leven tekenden en de onnavolgbare wijze waarop zij daarmee om ging. Uiteindelijk, mogelijk om het stigma van ‘richest and saddest widow of New York’ te ontvluchten, neemt ze een andere identiteit aan en vlucht naar Europa, naar een nieuw leven.
Annejet van der Zijl is donderdag 17 december te gast in de winkel. Ze wordt geïnterviewd door Ivan Borgstijn, een van de bekendste boekverkopers van het land die al menig schrijver het vuur aan de schenen legde. De plaatsen zijn beperkt dus reserveer tijdig. Entree: 7,50. Annejet van der Zijl: De Amerikaanse prinses, uitgeverij Querido, 22,50.
pag. 6
ode aan de boekhandel Ode aan de Boekhandel Voel ik me soms wat van slag of bedrukt Of is mijn appeltaart deerlijk mislukt Drukken mijn somb’re gedachten terneer Of is het gewoonweg klote weer Dan ga ik naar boekhandel Lovink! Trap ik per ongeluk in een plas Of weet ik niet meer waar ik gisteren was Heb ik me weer ongenadig bezeerd Of word door een ploert met een muilpeer vereerd Dan ga ik naar boekhandel Lovink! Is bij het strijken mijn stropdas verscheurd Of mijn gebit integraal afgekeurd Leek heel het leven slechts zonneschijn Maar blijk ik nu toch weer het haasje te zijn Dan ga ik naar boekhandel Lovink! Heeft Amor me in de maling genomen En mijn beste vriend mijn vriendin meegenomen Was alles gisteren rozegeur En denk ik vandaag: ‘woar doe ik ‘t veur?’ Dan ga ik naar boekhandel Lovink! Boekhandel Lovink waar zorgen verdwijnen Door poëzie van volmaakte kwatrijnen Of prachtig proza met diepe gedachten Die ’t woeden der wereld voor ons doen verzachten Waar de smart en het leed op de vlucht moeten slaan Voor de muzen die achter de toonbank staan Die met lieflijke glimlach en zachte gebaren Uw bloeddruk en zenuwen doen bedaren Die in mooi papier of in fleurige zakken Gedienstig uw boekje in zullen pakken En waar naast de dames ook vriend’lijke heren U met takt en gevoel tot de boeken bekeren Boekhandel Lovink Redder in nood! Boekhandel Lovink Uw deugden zijn groot! (Een dankbare klant)
pag. 7
Julia Margaret Cameron Julia Margaret Cameron (1815-1879) werd geboren in India en woonde lange tijd in Engeland. Ze is gestorven op Ceylon waar de familie een theeplantage had. Cameron was een eminent fotograaf, beroemd bij het publiek en omstreden bij vakgenoten. Omstreden omdat haar foto’s vaak onscherp waren, vol vlekjes en oneffenheden. Zaken die ons nu vertederen en te wijten leken aan de ouderdom, maar nee, ze was slordig en bezeten van het medium. Virginia Woolf was een achternicht van haar en beroemd is de foto die Cameron maakte van haar moeder Julia Jackson. Ook de prachtige, beroemde foto van Darwin is van haar hand. Daarnaast maakte ze foto- illustraties voor beroemde boeken zoals de Idylls of the king and other Poems van Tennyson. Ze gaat de strijd aan met gravures en met de schilderkunst met thema’s als vrede, goedheid en ingetogenheid. Vaak fungeerde haar meid als heilige en werden halfnaakte kindertjes als engeltjes opgevoerd. Naar aanleiding van een tentoonstelling in Gent is er een werkelijk prachtig boek over
haar leven en werk verschenen. Subliem gedrukt en gebonden, uitgegeven in een linnen band met ingelegde foto. Mooi van buiten, mooi van binnen met krachtige portretten en merkwaardige vivant tableaus. Julia Margaret Cameron, uitgeverij Snoeck, 224 bladzijden, 39 Boeije
Cyan Jones: De burcht Soms heb je dat tussen de stapels boeken die binnenkomen er een dwingend je aandacht vraagt, maar je weet nog niet waarom. Je pakt hem op, leest een paar zinnen die in kleine blokjes met veel witregels zijn gezet. Direct na het eten schuif ik de krant en andere boeken opzij en begin te lezen. Zou u ook moeten doen. De afwas komt, zoals zo vaak bij mij, later wel. De burcht is een verzengende roman tegen een nat en duister decor waarin mens, dier en landschap met elkaar overhoop liggen. Dan ontvouwt zich het verhaal van de in elkaar grijpende levens van een dassenknuppelaar en een boer die zich door het lammerseizoen heen worstelt. Cynan Jones schrijft met inlevende behoedzaamheid over isolatie en met onbewogen oog over de eenvoudige rauwheid van het leven van mens en dier. De burcht is glashelder en in suggestieve taal geschreven. Het zijn bijna allemaal woorden van de flaptekst, maar waarom zou ik naar andere zoeken als ik het hier helemaal mee eens ben.
Cynan Jones: De burcht, uitgeverij Koppernik, 16,50. Boeije
