Sente pieters nevens Ghend en Stad Gent Beste. Ik had via via oude foto’s bekomen van een grote tentoonstelling die plaats gevonden had in een groot bankkantoor in de jaren zestig op de Kouter over het oude Gent. Vele burgers hadden voor deze tentoonstelling fotografisch materiaal bezorgd. Deze mooie foto’s stelde ik tentoon aan het venster voor de voorbijgangers in de studentenbuurt waar ik woon. In het begin stelde ik juist onze buurt tentoon. Om de maand hing ik nieuwe foto’s. Na een drietal jaren kwam ik op het idee, deze op een powerpoint te laten draaien aan een oude beeldbuis achter het venster, (de computer had zijn intrede gedaan voor de gewone mensen) zodat ik iedere maand geen foto’s meer hoefde uit te hangen. Wat later vulde ik de foto’s aan met ietjes van uitleg over ons St-Pietersdorp, de studentenbuurt, hoe het er vroeger uitzag en hoe alles zeer snel is veranderd van een arbeiderskwartier naar een Quartier Latin. Telkens legde ik de oude en de huidige situatie naast elkaar. Vermits zoveel oude foto’s in mijn bezit waren en aangevuld met wat ik op het internet vond, kon ik nu naast het Sint-Pietersdorp nu ook Stad Gent weergeven. Nu en dan vroegen voorbijgangers of het niet mogelijk was dit op een schijfje te zetten, maar je begrijpt wel best dat ik dit niet kon doen. Ook ik begreep de kijker, zo kwam de webside sint-pietersdorp.be Voor wie is deze webside bedoeld? Voor de mensen die in een bepaalde buurt wonen of er gewoond hebben en eens willen weten hoe hun straat of buurt er vroeger eruitzag. Eerst en vooral richt ik me tot de voorbijgangers aan het venster, daarom ook dat je regelmatig op kaarten zal zien “ U bent hier”. De power-point is verre van af en om de 3 maanden maak ik es een op-date want ook ik treft nieuwe situaties aan. Ik kan je maar nieuwe situaties tonen als ik de oude bezit. Bezit je toevallig een oude situatie in jou kast? Je mag hem gerust kopiëren en dan doorsturen want zo kan je ook anderen foto’s laten zien die ze nog nooit gezien hebben. Denk niet te vlug “hij is waardeloos” Toen ik meer dan 40 jaar geleden naar Gent kwam wonen was Gent nog een sombere en op vele plaatsen armoedige en wat vuile industriestad. Het Stadsbestuur is er tegenaan gegaan en met veel succes. De toeristen hebben het fiere Gent ontdekt en die er geweest zijn, vergeten nu Gent niet meer.
Wat is mijn inzet in gans dit verhaal? Bijna niks, want alles wat ik gelezen heb is door mensen met veel geduld opgezocht. Hen zwaai ik alle lof toe en dat zijn er veel, daarom hier en daar kopieën van interessante teksten. Je moet veel moed hebben en paardegeduld om alles op te zoeken . Ook hulp om deze web-side te kunnen maken mag ik hulp inroepen van specialist(en). Jij weet ook dat je kan vloeken als dit toestelletje je in de steek laat.
[email protected]
Gent rond 1780
Beste webper, Paul Hermans is iemand dat ik ken,ook langs dit fantastische web. Paul loopt regelmatig in onze stad Gent rond. Maar velen lopen er rond, maar Paul heeft een zeer goed oog om ons Gent vast te leggen op de gevoelige plaat of misschien ben ik mis want alles is tegenwoordig digitaal. Plekjes die ik zelfs niet kende. Zeker de moeite om ook het heden te bekijken. Met deze link kan je verder al zijn foto’s bekijken. Ik ben blij dat ik hier en daar ook van zijn foto’s in mijn web-side gebruik kan van maken in de volgende delen.
https://picasaweb.google.com/117696532398892856732/GentEnOmgeving#5733376569460120562
Zie natuurlijk ook verder waar je buurt ligt op de kaart van Malfeson uit 1756. Misschien tref je ook jou straat aan in één van de 27 delen. Maar misschien kan je me helpen om één van de vlgd dia’s te lokaliseren? Verder schenk ik aandacht in dit 1stedeel aan Pierre De Geyter de componist van de Internationale . Dit in het kort, waar hij hier is geboren in de Kanunnikstraat ,en waar hij overal met zijn familie heeft gewoond in Gent en dan definitief is uitgeweken naar Frankrijk waar de levenstandaard toch ietjes beter was dan hier. Veel kijkgenot
Omgeving van Pierre De Geyter, de componist van de “Internationale” waar hij werd geboren in 1848 in de Kanunnikstraat, een zijstraatje van de Kortrijksepoortstraat. De verdere plaatsen waar hij tot zijn zevende heeft gewoond in Gent.
Pierre De Geyter werd hier geboren in de kanunnikstr. Spijtig genoeg was er geen nummer vermeld op de geboorteakte. Maar waar in de Kanunnikstraat? Op één van de vlgd dia’s zal je bemerken dat de Kanunnikstr vol citeetjes stonden en het dus onmogelijk is zijn geboortehuis ongeveer in te schatten. De stad was in volle ontplooiing en er werd duchtig gebouwd. We zien dat vele huizen nog geen nummer op de kaart hadden van 1855. Zeker is dat ieder huis in 1846 een nummer (volkstelling) had maar in 2 jaar heeft men menig huizen gebouwd. Was dit de reden dat dit niet kon vermeld worden op de geboorte aangifte? De vader van Pierre zal waarschijnlijk net al zijn vele lotgenoten niet hebben kunnen lezen. En eerlijk gezegd, wie had ooit gedacht dat deze man geboren in een cité, geschiedenis zou schrijven. De componist van de “Internationale” de hymne van de socialistische beweging! Door de armoede die er toen heerste, zijn, zijn ouders naar het noorden van Frankrijk (Rijsel) gaan wonen waar het toen ietsjes beter was dan Gent.
In dit boek een uitgave van AMSAB en het Masereelfons, heeft men een gans onderzoek gedaan waar deze man werd geboren, zijn ouders, grootouders enz. Maar reeds meer dan 5 jaar lees ik nog altijd op Wikipedia een dikke vette leugen dat zijn ouders afkomstig waren uit Frans-Vlaanderen. Zijn ouders waren afkomstig uit Vlaanderen,(vader geboren Gent en moeder in Menen) en zijn werk gaan zoeken in Frankrijk. Wie kan dit rechtzetten op Wikipedia? Men heeft de indruk dat zijn ouders Fransen waren en werk gaan zoeken zijn hier in Vlaanderen en zo dan Pierre in feite een Fransman zou zijn.
Inmiddels is dit recht gezet op Wikipedia. Dank u wel. Ook de Franse versie is nu aangepast, want daar had ik een beetje schrik voor. Kennende de Fransen!!!! Chauvinisten ?
Pierre De Geyter Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie Pierre De Geyter (Gent, 8 oktober 1848 - Saint-Denis (nabij Parijs), 26 september 1932) was een Belgisch componist. De Geyter is vooral bekend geworden dankzij het strijdlied "De Internationale", waarvoor hij de muziek componeerde. Zijn standbeeld staat bij het Museum voor Industriële Archeologie en Textiel te Gent. [bewerken] Biografie (de oude versie) Zijn vader Adrien en zijn moeder Rosa Verbauwen waren afkomstig uit Frans-Vlaanderen. Zijn ouders gingen echter in Gent wonen, om er in de textielindustrie werk te vinden. Op zijn zevende woonde Pierre in de buurt van Rijsel (Lille). Zijn vader vond daar werk. Kleine Pierre ook, hoewel kinderarbeid al sinds 1841 verboden was. Hij werd draadjesmaker in een locomotieffabriek. Na zijn werk volgde Pierre de arbeidersavondschool, hij leerde lezen en schrijven.
De tijd van de jonge Pierre over voedsel. Het meeste voedsel in de steden was van een bedenkelijke kwaliteit door de slechte bewaar methodes en wijdverspreide vervalsing technieken. De melk werd aangelengd met water, bloem werd vermengd met kalk en brood woog zelden het opgegeven gewicht. De vervalsing van eetwaren werd pas in 1856 wettelijk strafbaar
De Batavia,was een van de meest verloederde wijken
Plan van 1855
5 Rozier 4 Raapstraat
3 Kanunnikstraat
1 Bagattenstraat
2 Beenhouwersstraat
De plaats in Gent waar de vader en moeder van Pierre er hebben gewoond en gewerkt hebben. Dit vanaf de geboorte van hun eerste kind Robertus in 1844. Hallo Wikipedia er waren hier 5 kinderen geboren!!!
(gegevens van amsab)
Geen huisnummer
De nummering van de huizen. Rond 1844 is er van staatswege uit een verplichting gekomen dat ieder huis een officieel huisnummer moest bezitten Deze maatregel moest kracht bij zetten voor de volkstelling in 1846. De start om een straat een naam en nummer te geven is begonnen onder het Oostenrijks bewind in 1785 en nog es herhaald onder het Frans bewind in 1812. Dezen vonden het interessant om belastingen te kunnen heffen en vooral om rekruten te kunnen vorderen voor hun oorlogen, maar dit werd nooit grondig doorgevoerd. Vroeger hadden veel huizen een naam (denk aan de begijnenhuisjes van de Middeleeuwen), daarna is er een wirwar ontstaan om de huizen te benoemen. Zo werden er huizen genummerd opeenvolgend 1 / 2 / 3.., vb je kwam van het gemeen-tehuis en de veldwachter bepaalde de nummering van de huizen. Wat hij eerst tegen kwam was nr 1 dit huis kon zowel aan de linkse of de rechtse kant bevinden. Was er een nieuw huis te benoemen dan was er een schilder mee om het huisnummer op de muur te schilderen. Een andere methode was de pare nummers aan de rechterkant en de onpare de linkerkant. Maar vanaf 1844 hadden de steden en gemeenten de plicht deze nummers aan te brengen aan de huizen. Vele arbeiders waren ongeletterd en voor de belastingen was daar zeker niets te rapen. Wel was de nummering van de huizen belangrijk voor de belastingsdienst en eigenaars, zodat van hen een kadastraal inkomen kon verkregen worden. Je had het bevolkingsregister en het geboorteregister. Deze 2 gegevens klopten niet altijd omdat er nogal in die tijd veel veel veel verhuisd werd. De fiets was nog niet uitgevonden en de mensen werden zo verplicht dicht bij de fabriek te gaan wonen (daar is de familie De Geyter zeker een voorbeeld van). Soms woonden arbeiders er maar enkele weken, maanden. Goederen hadden ze bijna niet en alles kon op een stootkar in één keer worden vervoerd. Zoals heden had je toen ook goede, minder goede, en slechte arbeiderswoningen. De familie De Geyter leefde zoals vele lotgenoten in miserabelere omstandigheden. Ze hebben bijna altijd geleefd in zeer kleine woningen of in beluiken. Vele beluiken waar ze hebben gewoond werden een tiental jaren later van de kaart geveegd (omdat ze niet meer leefbaar waren). De overheid zal zomaar niet tot sanering overgaan. Daarover meer waar ze vroeger leefden.
Toen Pierre in 1848 geboren was, waren al de huisjes in de Kanunnikstraat van een recente datum (alles werd er gebouwd na +/-1811 dit is de datum van de afbraak van het prelaats-gebouw op het St Pietersplein en de afbraak van de cannonnikstraat waar vele kleine arbeidershuisjes stonden en mensen die er woonden er werkten voor de abdij. Dit was nodig om alles van de abdij tot een kazerne om te vormen). Aldus bekwam men de eerste aanleg van het Sint Pietersplein. De rechterkant in het begin van de straat waren gebouwd na 1825, voor arbeiders van die tijd luxewoningen, een zeer grote woning, want men had er 4 kamers ( 2 leefkamers en 2 slaapkamers).Deze werden pas afgebroken rond 1985. Alle andere huisjes waren evenzeer van een recente datum, maar werden na 30 jaar terug afgebroken (+/-1886 aanleg v/d Van Hulthemstraat enz. en het tweede gedeelte v/d Kanunnikstraat en men mag aannemen dat deze huisjes minderwaardige woningen waren. Vele arbeidersgezinnen leefden toen in één kamer.4 á 6 kinderen plus 2 ouders ! Daarom is de wet gekomen van 1850 dat er minsten 2 kamers moesten zijn per woning. De afgebroken huisjes 2 /4/ 6..; en het citeetje hadden ook maar 1 kamer en een zolder waar men sliep. Zoals zo velen, bij opzoekingswerk, tik je Google in om wat meer te weten te komen over Pierre De Geyter, en daar stootte ik ook op de naam van Joost Vandommele, die veel meer wist dan wat op Google stond. Daar schreef men dat zijn ouders kwamen van FransVlaanderen, en zo kreeg men de indruk dat ze Fransen waren, wat onjuist bleek te zijn. Diezelfde dag nog bezorgde Joost me de juiste gegevens van Pierre De Geyter. Door AMSAB (socialistisch archief) werd er een gans onderzoek verricht over de familie De Geyter, waar ze werden geboren, verhuisden, trouwden en stierven. Met dit onderzoek heb ik geprobeerd te achterhalen waar Pierre in de Kanunnikstraat zou kunnen gewoond hebben. Hier een deel van dit onderzoek van AMSAB.
Toen Robert in 1844 geboren werd, het 1ste kindje van de familie de Geyter, was de vrouw van Adrianus al meer dan 7 maanden zwanger voor ze trouwden.( En ik die dacht dat ze vroeger zeer katholiek leefden?). Ze woonden in bij de ouders van Adrianus in de Bagattenstr, toen nog een arbeiderswijk. Pierre’s pa had geen geluk gehad bij het trekken v/h lot (soldaat te zijn).Hij werd verplicht zijn militaire dienst te doen in de Voetvolkkazerne in de abdij aan het St-Pietersplein, ofwel de oude kazerne aan de Kattenberg. Het was toen belangrijk niet ver van de kazerne (werk) te wonen, want de fiets was nog niet uitgevonden.
St Pietersnieuwstr. Bagattenstr.
Kaart uit de tijd v/d geboorte van Robert
Pollepelstr Jerusalemstr Savaanstr
Nederkouter Vanuit de Bagattenstr zal Pierre’s grootvader met 2 broers van zijn pa naar Frankrijk verhuizen. Zijn Pa zal 5 jaar later hetzelfde doen.
Dit was het laatste beluik dat eens stond in de grote arbeiderswijk van de Bagattenstr.
Gans de Bagattenstr waar ze woonden zal 15 jaar later nl. in 1861 gesaneerd worden en deze volksbuurt zal plaats moeten ruimen om statige herenhuizen neer te zetten. Door de cholera epidemie en zeer slechte kwaliteit van de woningen had het stadsbestuur besloten deze af te breken en de rooilijn een vijftal meter achteruit te leggen (rechterkant). Bagattenstr was de vroegere volkswijk van het toen onafhankelijk St-Pietersdorp. Door de Franse revolutie werd het plattelandsdorp St Pietersheerlijkheid, ondertussen geannexeerd met Stad Gent (1796) en volgebouwd met fabriekjes en fabrieken en citéétjes.
Wie aan een fabriek denkt, moet ook een bewoning voor de arbeiders voorzien. Vlug werden kleine huisjes ge-bouwd, die met bedenkelijke kwaliteit gebouwd werden. Met het verstrengen v/d bouwvoorschriften (door cholera hygiëne enz) werden ganse wijken afgebroken en de arbeiders werden verdreven buiten de oude stadsmuren (gordel). Er werden nieuwe bouwvoorschriften opgesteld die zo veranderd waren dat enkel de betere klasse kon bouwen. Vb.Scheldewijk-, Vlaanderenstr, Bagattenstr en straatjes er rond, Plateaustr) enz. Toen Robert de oudste broer van Pierre geboren (1844) werd, bestond dit beluik (vorige dia) al 10 jaar (1834). Dit beluik werd afgebroken rond 1970 en waren de laatste huisjes die zich bevonden op de oude rooilijn van de Bagattenstr. De vorige huisjes die zich ook nog op de oude rooilijn bevonden waren gelegen op het einde van de straat aan de linkerkant, afge-broken begin 1900. 20 jaar na de geboorte van Robert was de Bagattenstr niet meer herkenbaar. Men kan stellen dat wonen in de Bagattenstraat allesbehalve rooskleurig was. Vermoedelijk woonden zijn ouders niet in het cité-tje omdat deze woningen pas 10 jaar oud waren en deze huisjes toen ook zeer prijzig waren. De vader van Pierre was soldaat. Waarschijnlijk hebben ze ook gewoond in een minderwaardige huisje? Na zijn militaire dienst heeft vader waarschijnlijk werk gevonden in de fabriek van Lousberg, (nu St Bavo), een textielfabriek. Zoals ieder jong gezin zocht de familie van Pierre nu een eigen nieuwe woonst. Ze verhuisden naar de Lange Beenhouwerstraat 11, en lieten er zich inschrijven in het bevolkingsregister. Acht maanden na de verhuis is zijn zuster Paulina (1846) daar geboren. (Hier stond het nummer van het huis wel vermeld op de geboorteakte en kunnen we zo een beeld vormen van de woonst waar ze hebben gewoond). Regelmatig stond de Scheldewijk onder water. Ook de cholera had er lelijk huisgehouden. Het tweede kind Paulina werd dus geboren in een klein huisje in de Beenhouwerstraat, zie vlgd dia (vader moeder en 2 kinderen sliepen naar alle waarschijnlijkheid in 1 kamer). Een veertigtal jaren laten zou ook deze arbeiderswijk volledig van de kaart worden geveegd. Men wou een directe verbinding van het Zuid-station (eerste station van Gent 1837) naar het centrum en dit was ook één van de redenen om te onteigenen, ( de aanleg van de Vlaanderenstraat, Henegouwstraat , Brabantdam en de Reep). Hier kan je zien dat de arbeiders woonden in piepkleine huisjes. Bijna 1000 mensen ( ouders en kinderen) moesten verhuizen.
Beenhouwersstraat was een straat in de Overschelde. Verdween in 1883 met het van de kaart vegen van gans de wijk Op de kaart konden we duidelijk aantonen waar de familie in de Beenhouwersstraat nr 11 woonde. Een beluikje in een beluik, Zéér klein, en dus heel goed te begrijpen dat ze daar weg wilden? Het moet er vreselijk zijn geweest om er te wonen qua hygiëne, want van huisvuilomhaling was toen nog geen sprake. Het moet op zijn zachts gezegd... Weinig goed geroken hebben.
De tijd van Pierre zijn vader in Gent. Van de 1000 mannelijke werknemers konden er maar slechts 48 lezen en schrijven en 101 konden maar een beetje lezen en schijven. De anderen hadden het nooit geleerd (790) of waren alles vergeten(61). Bij de arbeidsters was het nog erger gesteld. Op de 1000 konden en maar 88 een beetje lezen en schrijven.
Reep Brabantdam
Vond de vader van Pierre ergens anders werk? In ieder geval zijn ze terug verhuisd op 8 april 1847 naar de Stalhofstraat 14. Dit was ook een arbeiderskwartier en waarschijnlijk was vader aan het werk in de textielfabriek vlakbij. Maar lang heeft hij en zijn familie er niet gewoond. enkele maanden?
De tijd. Door de aardappeloogst die mislukt was, was er grote hongersnood. Er stierven meer mensen dan er geboren werden.
De afbraak is begonnen
Stalhof 14 waar Pierre De Gyeter heeft gewoond
Alle huizen zijn verdwenen voor het bouwen van het Studentenrestaurant in de jaren zeventig
Rond 1910 werden de laatste huisjes afgebroken voor de aanleg van de Jan Frans Willemstraat. Deze kwam in het verlengde te liggen van de Benediktijnenstaat
Want op 8 oktober 1848 werd in de Kanunnikstraat Piere De Geyter geboren. Was het in één van deze 3 afgebroken huisjes???? Maar er stonden zoveel huisjes !!! Ook deze huisjes werden later afgebroken om voor wat meer comfort te zorgen. I.p.v. deur en venster in een geheel werden er nu een venster en een deur apart gestoken (1889).
3 arbeidershuisjes anno 1825
6
4
2
De tijd. Ook 1848 was het een verschrikkelijk jaar van grote hongersnood. Mensen waren zelfs liever gevangene dan sterven aan hongersnood!!
De Kanunnikstraat had toen maar een breedte van 3,5 m !!!
Deze 5 huizes werden gebouwd in 1825. Van de rest van de waren reeds gebouwd voor 1825
De vlgd dia is een kaart van 1855 dus 7 jaar na de geboorte van Pierre De Geyter. Alle huisjes zijn ondertussen allemaal verdwenen. Alleen 1 huisje is nog blijven bestaan. Het huisje nr 8 in de Kanunnikstraat.
Oorspronkelijk was de kanunnikstraat tot ongeveer 1810 een doorgang om naar de kazerne te gaan. Om dit te verwezenlijken had men 1 huis in de Tijkstraat nu Kortrijksepoort afgebroken, dit moet gebeurt zijn rond 1750. Maar rond 1811 heeft men een 1ste maal het Nog te bouwen huisjes. Ook dit was toen een deel van de St Pietersplein aangelegd en moest de Kanunnikstraat Kanonikstraete daar verdwijnen. Vermoedelijk zijn dan de mensen gaan wonen in hun nieuwe Kanunnikstaat. De kaart is van 1838 dus 10 jaar eerder dat Pierre werd geboren
Kaart 1855
7 17
Al deze kleine citeetjes (beluikjes) zijn verdwenen voor de aanleg van een chique wijk. Op het militaire terrein werd het 2de gedeelte van de kanunnikstr aan61 gelegd.
Al deze huisjes die werden gebouwd rond 1834 deze zullen terug afgebroken worden om de straat te verbreden naar 8 meter in 1884. Heden is dit nog altijd de huidige breedte
27
31 45 35 Metdepenningenstr
?
De Kanunnikstraat, 7 jaar na de geboorte van De Geyter.Niet alle huizen waren benummerd en dus is het moeilijk de geboorplaats in te schatten. Er werd zeer vlug huisjes gebouwd en de nummering kon niet volgen ( 18 huisjes hadden geen nummer)
Er is maar een klein kansje dat Pierre De Geyter in het gefotografeerde beluikje of in één van de huisjes in het be-gin van de Kanunnikstr werd geboren. Want alle huizen in het begin van de straat hadden reeds een huisnummer. Op 15 okt 1846 had de eerste volkstelling plaats en had ieder huis een nummer. Woonde de familie De Geyter in een van de nieuwe beluikhuisjes die achteraf werden ge-bouwd? Want de stadsuitbreiding was hier in ons St Pie-tersdorp in volle gang!Op de Gerardkaart van 1855 hoger-op in de straat hadden niet alle huisjes een nummer en misschien was dit de reden dat er op de geboorteakte geen huisnummer vermeld stond??? Misschien woonde Karel Waeri ook in één van de ongenummerde huisjes in de Kanunnikstr. Het invoeren van huisnummers was nog niet zolang geleden ingevoerd. Lag de arme arbeider wakker in welk huisnummer hij woonde? Ik betwijfel het. Het was een tijd van hongersnood. Als hij in de eerste plaats maar een dak boven zijn hoofd had. Voor zijn verhuis kon hij zijn schamelijk bezit op de toen verhuurde stootkarren geladen worden. Aan de overkant van de straat waren ook nieuwe huisjes gebouwd (1838) die zeer klein (diepte 4,5 m en een breedte van 3 m) waren en ook geen lang leven beschoren waren. Want in 1886 werden alle huisjes terug afgebroken en werd de straat verbreed van 3,5 tot 8 m.
In de jaren negentig van de vorige eeuw heeft deze man hier maar pas een zekere erkenning gekregen en heeft het stadsbestuur dan vlug zijn naam gegeven aan een klein zijstraatje v/d Sleepstraat.
Tot begin de jaren 1960 waren deze woningkjes nog bewoond.
Foto 1935 Duivenkot?
Ingang vh beluik vlgd dia
Beluikje gebouwd na 1825 Het eerste huisje ging tegen de vlakte in de oorlog van 1942 door verval. 30 jaar later was iedereen daar al verdwenen en na 20 jaar leegstand kwam er een ventje met een buldozer-ke en het vertelske was uit. Een zichtbaar stukje geschiedenis van de arbeiderhadden was daardoor meteen Natuurlijk ze weinig plaats om teverdwenen wonen en wat(1983) doe je met dingen die je niet onmiddellijk nodig hebt. Buiten zetten. Kortrijksepoortstr
Konijnen? kloefen De klassieke koolbak
Je had 2 toiletten voor een (7 huisjes 7x 5mensen=) 35 personen En zoals je ziet is er hier ook geïnvesteerd geweest. De ouderwetse wc, een plank met een gat erin, is reeds
De ingang van het beluik Kanunnikstraat 14-26. rechts naast de toegangstrappen een stadswaterkraan met een gereedstaande kan. Uit deze foto uit 1936 kan men ook zien hoe sterk de Kanunnikstraat afhelde tussen de Van Hulthemstraat (links) en de Kortrijksepoortstraat. Typisch voor de arbeiderswoningen uit die tijd waren de zwart geraspte gevels. Wie neemt hier terug risico's om de ramen te poetsen? Jawel de man en de vrouw houd het trapje vast.
Of was het in dit beluik dat Pierre was geboren????? Want lang heeft hij er niet gewoond. Was het te klein met zijn vijven? We moeten ernaar gissen want het volgende kindje is geboren in het Raepestraatje. Tussenin is hij terug gaan wonen voor enkele maanden in de Overschelde aan de Reep (werk als spinner in de fabriek van Lousberg aan de Reep?????) Ook op de andere geboorteaktes vinden we maar geen huisnummer terug
En hier staat nu het standbeeld van Lieven Bauwens Reep ( een deel van de Schelde) Brabantdam, waarvan de rechterkant volledig is afgebroken om de straat te kunnen verbreden
Wat de redenen altijd waren om te verhuizen weten natuurlijk niet.(terug werk
Kaart van Gerard van van 1855
in de fabriek van Lousberg?)Maar we weten door het bevolkingsregister dat de familie nu woonde in Reep 24 in een klein huisje. Was het huisjes zo slecht in de Kanunnikstraat of had de vader in een andere fabriek werk gevonden dat de familie terug de Scheldewijk opzocht ? Lang is de familie hier in ieder geval niet verbleven want op 23 december 1850 is zijn andere broer Edmund in het Raepestraatje geboren, een zijstraatje van de Lange Violettestraat Gans deze wijk is later volledig gesaneerd en met de grond gelijk voor de aanleg van een groots project. De Vlaanderenstraat Henegouwenstraat enz….
Hier woonde de familie De Geyter op nr 24 op de Reep. Nogal een zeer groot huis. Heeft waarschijnlijk zeker op kamer gewoond met gans de familie, want toen leefden vele gezinnen samen op één kamer. Hier heeft hij maar enkele maanden gewoond.
Beenhouwerstraat
Na de sanering kwam hier een seminarie voor opleiding van priesters. Heden de Vlerick hogeschool. Wat verderop was de zeer grote textielfabriek van Lousberg. Heden St Bavo.
Geerard Duivelsteen. Het was met regelmaat dat de Schelde (Reep) buiten of bijna buiten zijn oevers kwam te staan (deze keer was de tol zeer hoog)
De Reep. Links is men begonnen met het bouwen van de Nationale Bank( archt. Pauli). Rechts is nog geen sprake van het bouwen van het Nieuwe Seminarie. Deze huisden nog in de Biezekapelstraat. In het midden ziet men de Wijngaardbrug en op het einde rechts de fabriek van Lousberg met schoorsteen
Kaart van Gerard van van 1855
In het Raepestraatje werd Edmund geboren De Frére Orbanlaan moet nog worden aangelegd
De oude Schelde die enkele jaren later werd gedempt om overstromingen te vermijden
Ook in deze buurt zou alles vlug veranderen. De spoorweg die van de Zuid naar de haven liep recht de Kasteellaan in en zou snel weer verdwijnen
Foto vlgd dia Raapstraete
Foto vlg dia
Het Begijnhof
Oude St Annaker aan de Lange Violettenstraat
Hoek K. Antheunisstraat (vroeger de Raapstraat) Lange Violettestraat Vlgd dia het citetje 6 tt 32
Naast café “In de Welkom” ziet men in februari 1940 de smalle 2,80m brede overdekte ingang naast het beluik Raapstraat (nu K. Antheunistraat) de nr 6 tt 32. De foto rechts biedt een zicht vanaf die ingang op het linkse gevelrij van het beluik. Een aantal van deze beluikhuisjes worden reeds vermeld in de registers van het Hollands Kadaster afgesloten in 1828 (dit soort citéetjes zal na 1850 niet meer mogen worden gebouwd de breedte moest 3 meter zijn en niet meer overbouwd)
www.sint-pietersdorp.be
Bovenaan het Raepestraetje aan de achterkant aan het Oude Scheldeken Links een van de laatste foto’s van de verdwenen Oude Scheldeken
2 jaar later is Henri De Geyter geboren (24 dec 1852) maar nu in één van de armste en ongezondste wijken van Gent : “Het Batavia beluik”.
Rozier
Het Batavia beluik stond waar nu het gebouw der Wetenschappen staat. Een 15 tal jaar later waren er al plannen om de ongezondste wijk te saneren. Het Batavia beluik bestond uit zeer kleine straatjes met een honderdtal huisjes (één kamer beneden en slapen was op vele plaatsen onder de dakpannen) gemiddeld 5 personen voor een opp van 17 m2 . Heden is de minimum opp voor een kamer voor een student 12m2
StKwintensberg
StPietersnieuwst
St Hubertusstr
nu J.Plateaust
De woningskes zullen vlug te klein geweest zijn voor het grote gezin en de levensomstandigheden waren er erbarmelijk .Stank moest niet te houden zijn geweest en opnieuw moest de familie met hebben en houden andere oorden opzoeken en zijn ze definitief vertrokken op 3 september 1855 naar een randgemeente van Rijsel in Frankrijk. Daar woonden zijn 3 nonkels en de grootvader van Pierre reeds 2 jaren.
Nog één keer is de familie terug gekomen naar Gent om de oorlog te ontvluchten die aan de gang was tussen Duitsland en Frankrijk (1870 / 1871) en zijn ze gaan wonen aan de Kasteellaan nr 158 (14 dec 1870 ), een nieuwe wijk.
De monumentale ingangspoort v/h beluik “de Rietgracht” naar de gelijknamige gracht dat later werd gedempt
Hier woonde de familie De Geyter er voor een tijdje om de oorlog te ontvluchten tussen Duitsland en Frankrijk in 1870 (Pierre was toen 22 jaar). In de meersen was er plaats vrijgekomen om er woningen op te trekken en werden er nieuwe beluiken gebouwd. Ook dit beluik werd reeds afgebroken in de vorige eeuw, rond +/1980
Van de toen nieuwe wijk rond 1865 is van het beluik niets meer overgebleven. Enkel de mooie huizen in de Kasteellaan zijn gebleven. Wat de reden was om te verhuizen, is gissen. Daarvoor zou men een onderzoek moeten doen, wat de staat heeft gedaan met de oorlogsvluchtelingen. Want hier hebben ze maar een aantal maanden verbleven en zijn verhuisd naar de Korte Krevelstege (volg. Dia) Detail van de vorige kaart
Op de Kasteellaan bolden de treintjes van Gent-Zuid naar de haven
De omgeving waar Pierre De Geyter en zijn familie heeft geleefd, in de omgeving van St Lievenspoort, gedurende de Frans-Duitse oorlog. Als vluchtelingen waren ze hier, in Gent, gehuisvest . Ook deze cité is al lang verdwenen.
Kaart van 1880
Krevelstraat
St-Lievenspoortstr
Op de volgende dia , foto kan je duidelijk zien dat de Familie De Geyter net zoals zeer vele lotgenoten in zeer slechte levensomstandigheden moesten leven. De ganse familie De Geyter is er komen wonen om aan de oorlog te ontsnappen. Pierre De Geyter was toen 22 jaar en Paulus het jongste kind 9 jaar oud. Zouden zijn nonkels en hun grootvader ook meegekomen zijn, en waar woonden ze? Kazerne in de Brusselsepoortstr reeds afgebroken. Heden sociale woningen.
Korte Krevelstege. Eén van de huisjes waar de familie De Geyter Nu Ommegangstraat heeft gewoond. Zie volgende dia, foto.
Aannemer bouwmeester J.B. Van de Capel-le richtte voor 1825 op zijn eigendom een stuk grond gelegen langs de Korte Krevel-straat (nu Ommegangstraat) een beluik-complex van 85 woningen op. Langs een open toegang tussen de voorhuizen kon men 59 huisjes bereiken. Dit deel werd de Grote Bosch genoemd. Het andere gedeelte was een overdekte toegang van de overige 26 huisjes, Kleine Bosch. Verder bestond het beluik uit 5 blokken rug aan rug ge-bouwd . De foto is van 1878. de beluikkoer is nauwelijks 3,50 m breed. In de verte ziet men de daken van huizen langs de Lange Krevelstraat ( nu de Krevelstraat) boven de daken rijst het dak van het toen pas gebouwde Huis van Barmhartigheid van de Zusters van Liefde tussen de Keizersvest en de Ommegangstraat. Dit gebouw is nu een deel van de Arteveldehogeschool die ondertussen zijn verhuist. Het beluikcomplex verdween kort na 1875.
Met gans de familie woonde men hier in 1 kamer of een huisje die bestond uit 2 kamers (8 personen??)
Dat was het laatste adres dat men van de familie De Geyter, heeft gevonden en men mag veronderstellen dat ze dan definitief naar hun nieuwe vaderland zijn getrokken. “Frankrijk”
Einde .
Einde van deel 1 zie verder deel 1a van enkele foto’s dat ik niet kan lokaliseren en jij me misschien kan helpen. Verder werkjes die op de voorgevel, een blinde muur zijn geschilderd en uitleg van de werkjes.
www.sint-pietersdorp.be
