SchoolPortret Mgr. Bekkersschool

Laurier nummer 3 april 2012

2

Zuster Sterre

bij de Titus Brandsmaschool

4

Persoonlijk Portret

Persoonlijk Portret

Marion Heinen

6

Mieke van Schie

5

3

Schoolsoap SchoolPortret

Mgr. Bekkersschool Kennismaken met drie

7

nieuwe directeuren

Op de cover In februari werd groep 7-8 van de Titus Brandsmaschool vereerd met een bezoek van zuster Sterre. De ‘Blauwe Zuster’, behorend tot de Religieuze Familie van ‘Het Mensgeworden Woord’, heette voorheen Maria Klessens en is zelf oud-leerling van de Titus Brandsmaschool. Zij vond het dan ook ontzettend leuk om de kinderen te vertellen over haar roeping en haar leven als Blauwe Zuster. De kinderen hingen aan haar lippen en vuurden de ene na de andere vraag op haar af, zoals: ‘Heb je ook normale kleren?’ en: ‘Welk schooladvies heb je gekregen?’. Ook werd er kort gediscussieerd over voetbal. De zuster blijkt de competitie namelijk redelijk te volgen en wist dan ook te vertellen dat AZ bovenaan stond en dat Ajax het niet zo goed deed, dit laatste onder enig protest van enkele jongens uit de klas.

Een leerkracht en leerling van de Mgr. Bekkersschool zijn samen aan het werk. 90% van de leerlingen op deze school is allochtoon. Toch zijn de prestaties van de leerlingen vergelijkbaar met die van kinderen op witte of gemengde scholen. Het geheim is o.a. onderwijs op maat. Lees meer over de Mgr. Bekkersschool in het Schoolportret op pagina 5.

Zuster Sterre bezoekt Titus Brandsmaschool

Film ‘Monsieur Lazhar’

2

tip

Een lagereschoolklas in Canada wordt opgeschrikt door een heftige gebeurtenis. Simon vindt zijn lerares Martine nadat zij zich in het lokaal heeft opgehangen. Haar vervanger, de strenge doch rechtvaardige Algerijnse immigrant Bachir Lazhar, probeert de kinderen aanvankelijk de literatuur van Honoré de Balzac bij te brengen. Tevergeefs, want ze hebben iets heel anders aan hun hoofd. De zelfmoord heeft een diepe wond achtergelaten. Bachir worstelt zelf ondertussen met familieproblemen en kan ieder moment het land uit worden gezet. Al doen de zware thema’s verlies, dood, schuld en onschuld anders vermoeden, deze film is charmant, teder en op momenten zelfs opvallend humoristisch. Het resultaat is een liefdevolle, warme publieksfilm à la ‘Être et avoir’. Youtube > Monsieur Lazhar

coLUMN Joke Reijman is voorzitter van het College van Bestuur van de Laurentius Stichting.

Staking Passend Onderwijs - Elk kind telt!   Op dinsdag 6 maart jl. kwamen 50.000 stakende onderwijsmensen naar de Amsterdam ArenA. De massale opkomst maakte duidelijk hoe groot de zorg is in het onderwijsveld over de geplande bezuiniging van 300 miljoen op Passend Onderwijs. En hoe anders was het in vergelijking met andere stakingen. Deze staking ging niet om de eigen portemonnee. De mensen kwamen voor de belangen van hun leerlingen naar Amsterdam. Anderen kwamen, ook uit belang van hun leerlingen, níet naar Amsterdam, maar bleven op de school en lieten vaak op een andere wijze hun boosheid blijken om de voorgestane bezuinigingen, De ArenA, anders toneel van de voetballiefhebbers, toonde deze dag een heel ander gezicht. Onder het motto ‘Elk kind telt’ bestegen leerkrachten, schoolleiders, ouders en vakbondsleiders het podium. Het stakingslied galmde door het stadion: ‘De kwaliteit staat op het spel, we trekken samen aan de bel…’ Helaas bleek uit het Tweede Kamerdebat over het wetsvoorstel Passend Onderwijs dat een meerderheid in de Tweede Kamer de zorgen en bezwaren over de kwaliteit van het onderwijs naast zich neer legde. Naar verwachting zal de Tweede Kamer binnenkort gaan stemmen over alle ingediende moties en amendementen en over het gehele wetsvoorstel. Als de Tweede Kamer instemt met dit wetsvoorstel, dan zal het voorstel worden doorgestuurd naar de Eerste Kamer. Wat in ieder geval blijft hangen is het beeld van zoveel onderwijsmensen die zowel in de ArenA, als in hun groep op de scholen, blijk geven van hun grote verantwoordelijkheidsgevoel en betrokkenheid bij ál hun leerlingen die zij graag Passend Onderwijs willen bieden. En dat is een heel bemoedigend en hartverwarmend beeld, wat de politiek ook moge beslissen!

school

SOAP

1

Aflevering

Lekker praten

over onderwijs “Hé Bram! Ga lekker zitten. Hetzelfde als altijd?” Tuurlijk, Co, het is vrijdag, dan mag het weer!” Co zet het bierglas op het viltje en de borrel ernaast. “Hoe gaat het met de dames op school?”, informeert de kastelein. “Ach ja, het blijven vrouwen hè, hahaha! Maar ze zijn geweldig en de kinderen op mijn school boffen maar met die lieve juffen.” Bram kijkt de kroeg eens rond. Aan de ronde houten tafels zitten de juppen, duidelijk te herkennen aan hun maatpakken. Ze zijn druk in gesprek en lachen wat af. Zo te horen waren de cijfers weer goed deze week. Ah, de vmbo-meiden zijn er ook weer. Het zal wel weer over de nieuwste iPhone gaan. De bouwvakkers hebben hun vaste tafel bij het biljart. Op hoog niveau worden daar de wereldproblemen besproken. Ze hebben in een uur vaak betere oplossingen dan de Tweede Kamer in een hele dag vergaderen voor elkaar krijgt. Bram peinst. “Ik zal vanavond nog even een mail naar Jeanette sturen. Hoop dat het weer wat beter gaat met haar arm, ik heb er vandaag eigenlijk niet naar gevraagd. Ik moet ook nog de begroting napluizen, volgens mij zat er een fout in.” Zijn gedachten worden onderbroken door de kastelein: “Hé Bram, je bent toch niet

aan het nadenken over school hè?

Het is weekend!” Waarop Bram nog een biertje bestelt. “Co, ik zat net rond te kijken, wat een mooi café heb je toch. Moet je nou eens kijken, iedereen is lekker aan het praten, lachen, discussiëren. Ik geloof dat ik mijn eerstvolgende teamvergadering hier doe, zonder agenda, gewoon lekker praten over onderwijs.” De kastelein vindt het een goed plan. “Bram, je hebt helemaal gelijk. Je zal zien dat al die onderwijsproblemen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar nou moet je ophouden met die goede ideeën. Stel het maandag maar aan je team voor. Nu eerst: proost!”

3

Persoonlijk Portret

Marion Heinen, specialist techniek en cultuur Marion Heinen (46) werkt sinds 2002 als leerkracht op de Christoffel. Vorig schooljaar werd zij benoemd als LB-leerkracht met als specialisatie techniek en cultuur. Een vakgebied dat goed aansluit bij haar oorspronkelijke opleiding. Ze is begonnen aan de kunstacademie, heeft gewerkt als monumentaal kunstenaar en is daarna overgestapt naar het bedrijfsleven. Pas toen haar eigen kinderen naar school gingen, maakte zij de overstap naar het onderwijs. “Dit is de leukste baan tot nu toe,” zegt de enthousiaste Marion. Marion is drie dagen aanwezig op de Christoffel. “Dat wil niet zeggen dat ik drie dagen werk”, voegt ze eraan toe. “De voorbereidingen en alles wat ermee samenhangt vragen meer tijd.” Als LB-leerkracht heeft Marion een dag ambulante tijd om volledig met techniek en cultuur bezig te zijn. Zij zorgt ervoor dat de techniekboxen actueel en compleet zijn, ontwikkelt nieuwe lessen, helpt leerkrachten met het uitwerken van de lessen, verzorgt een gedeelte van het schoolplan en het plan van aanpak en zorgt ervoor dat de website van de school aandacht besteedt aan de locale culturele agenda. Marion: “Ik vul mijn functie breed in, want ik neem ook deel aan verschillende commissies en werkgroepen buiten de school. Het voordeel van deze LB-functie is dat ik me kan verdiepen en verbreden in mijn specialisme.”

Lastig De winst voor school zit hem volgens Marion in de kwaliteitsontwikkeling. “Het techniekonderwijs op school is voor alle groepen goed doordacht opgezet en de continuïteit is gewaarborgd. Maar het cultuuronderwijs moet nog verder uitgewerkt worden.” Doordat de school in een grote verbou-

4

wing zit en de groepen op verschillende locaties gehuisvest zijn, is dat voor Marion moeilijker te realiseren. Bovendien zijn de creatieve vakken toch een beetje een stiefkindje geworden in het onderwijs. Marion vindt het bovendien lastig de teamleden mee te krijgen: “Ik ben tenslotte gewoon een teamlid en toch moet ik een leidende rol spelen.” Daarom denkt Marion dat het een goed idee is om LB-leerkrachten op dit vlak te coachen. “Misschien zou dit door de Laurentius Stichting georganiseerd kunnen worden.”

Contact Intussen heeft Marion op de Christoffel een praatkring van leerkrachten opgericht om samen te praten over cultuur. Ook de gymleerkracht doet daaraan mee. “Dat ligt niet voor de hand, maar onderwijs is op de keper beschouwd cultuuroverdracht en betreft niet alleen tekenen en handenarbeid.” Marion heeft nog een andere suggestie. Zij weet dat er binnen de Laurentius Stichting vier LB’ers zijn voor cultuur. “Ik zou heel graag met de anderen in contact willen komen, zodat we van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen helpen.” Haar e-mailadres is: [email protected].

SchoolPortret De Mgr. Bekkersschool is een school waar kinderen, ouders en leerkrachten zich thuis voelen. We zijn een zwarte school: 90% van de leerlingen is allochtoon. Toch zijn de prestaties van onze leerlingen vergelijkbaar met die van kinderen op witte of gemengde scholen. Daar zijn we trots op! Ons motto: ‘Achterstandskinderen bestaan niet. Kansenkinderen wel.’ We koesteren dan ook hoge verwachtingen van ieder kind.

Mgr. Bekkersschool We bieden onderwijs op maat. Leerkrachten herhalen de lesstof tot een kind het wellicht de tiende keer wel begrijpt. Indien nodig krijgt het kind extra ondersteuning of extra taken. Leerlingen krijgen structureel huiswerk op maat mee. De cognitieve ontwikkeling van kinderen staat in ons onderwijs voorop. Onderwijstijd voor creatieve vorming gebruiken we soms voor taal en rekenen. We hebben deskundige, flexibele en bevlogen leerkrachten, die zich bijvoorbeeld niet laten verleiden tot aangepast taalgebruik, maar structureel op hoog niveau communiceren met de leerlingen. We spannen ons in om ouders te betrekken bij de school. In 2010 zijn wij - met subsidie van de gemeente Delft – gestart met het ouderloket. Dit loket is iedere dag twee uur geopend voor ouders met de meest uiteenlopende vragen en opmerkingen. Ouders krijgen meestal direct antwoord of worden geholpen om de weg naar de juiste maatschappelijke instanties te vinden. Ook organiseren we bijeenkomsten voor ouders rond bepaalde thema’s, zoals veilig internetgebruik, schoolreisjes, kampweek en veiligheid in en rond de school. Deze worden goed bezocht. En: tijdens ‘Kom in de klas’ zitten onze lokalen vol met ouders die ijverig meedoen met werkjes en andere opdrachten!

Huiswerk maken is deel van de cultuur op onze school. Alle leerlingen vanaf groep 3 krijgen structureel huiswerk mee om zich te ontwikkelen op het gebied van taal of rekenen. Dat begint bijvoorbeeld met tien minuten woordjes leren voor de allerkleinsten tot elke dag huiswerk voor de oudste leerlingen. Kinderen leren op die manier ook samen met hun familie. We zetten ict in, thuis en op school, bijvoorbeeld voor de woordenschatontwikkeling. Aan de hand van een webbased toepassing houden we de voortgang van het huiswerk in de gaten.

5

Mieke van Schie: “Uitgaan van bewegingen” ‘Iedereen die wil, kan en mag’. Dat is de leidraad in het leven van leerkracht Mieke van Schie (Gabriëlschool). Daarin schuilt het verlangen om als een steentje in de vijver gegooid te worden en wijde kringen in het water teweeg te brengen. Ze vertelt hoe zij kinderen in beweging zet: “Je moet je talenten vieren en delen.” Op haar 23ste wilde leerkracht Mieke naast haar werk als leerkracht naar de Theaterschool in Amsterdam. In beide werelden was ze een vreemde eend in de bijt. “Toen ik bij mijn eerste school, de Regenboog, solliciteerde, droeg ik een groen velours hesje en platte schoenen onder mijn rok. Terwijl het in die tijd in het onderwijs de bedoeling was dat je er als een dame uitzag. Ik werd evengoed aangenomen. De toelatingscommissie van de theaterschool zag het anders. Ik werd niet toegelaten omdat ik nog te jong was. Maar ze vonden ook dat ik een stem had als een dochter van een arts of een burgemeester. Toen kon dat helemaal niet.”

Spelen met mensen Ze mocht nog even geen steentje zijn. Totdat ze niet lang daarna in Parijs een docent van de Theaterschool die haar had afgewezen, tegenkwam. “Of ik me weer had aangemeld, vroeg ze. Toen ik voor de tweede keer naar de selectie van de Theaterschool ging, besloot ik om niet van mijn stem uit te gaan, maar van bewegingen. Ik wilde met mensen spelen.” In zeven minuten tijd liet Mieke de jury zien welke weg ze had afgelegd naar deze opleiding. Ze beeldde een toneelspeler uit die

zichzelf aan het schminken was voor een optreden als clown, onderwijl vertellend over haar wederwaardigheden. En jawel, Mieke werd toegelaten.

Talenten vieren en delen Dit verhaal is tekenend, bijna een metafoor, voor wie zij is en hoe zij werkt. Neem haar examen voor de theateropleiding: “Ik heb een voorstelling met kinderen gemaakt omdat ik dat het engst vond. Het proces bracht veel saamhorigheid teweeg. Toen de kinderen het stuk opvoerden, deed ik de belichting. Ik was er dus niet om hen te helpen, niet achter het gordijn, laat staan op de vloer. Maar iedereen had vertrouwen, want de kinderen hadden geleerd het zelf te doen.” Zo doet Mieke dat. Ze vindt dat je je talenten moet vieren en delen. “Je moet jezelf helemaal geven”, zegt ze. In het contact met kinderen wil Mieke zien hoe zij nieuwsgierig worden, wat hen in beweging zet. Het zal dan ook niemand verbazen dat zij samen met haar collega Mariska het beleidsplan voor de culturele educatie van de Gabriëlschool geschreven heeft. En het blijft niet alleen bij woorden, cultuur moet vooral ook zichtbaar in de school worden. Zoals Mieke zelf laat zien hoe het is om als een steentje in de vijver gegooid te worden.

Drie nieuwe

directeuren stellen zich voor Wessel Stet is directeur van de Petrusschool. Hij stamt uit een echte onderwijsfamilie: vader, moeder en twee zussen werken ook in het onderwijs. Na een start met de studie Bestuurs- en Organisatiewetenschappen koos ook Wessel voor de Pabo. Over de Petrusschool vertelt hij: “De school spreekt mij aan vanwege de diversiteit aan publiek, de grootte, het gebouw en de opdracht die er op dit moment ligt, namelijk het versterken van de doorgaande lijn en de verbetering van het sociale klimaat in school. Ik vind het interessant om de lijnen uit te zetten en een school in beweging te krijgen. Ik wil graag ontwikkeling op gang brengen bij de leerkrachten, die het op hun beurt weer overbrengen op de leerlingen. Als dat lukt, stemt mij dat gelukkig.” Maar directeur zijn heeft ook minder prettige kanten: “De tijdsdruk is hoog, waardoor je soms snel keuzes moet maken die achteraf minder goed kunnen uitpakken.” Wessel is getrouwd met Miranda. Ze hebben samen een zoon, Nikolaj, van vijf jaar en Miranda heeft een zoon van elf jaar, Frenk. Onlangs verruilde Wessel de handbalsport voor de racefiets. En in de winter gaat hij graag naar Oostenrijk om met de hele familie te skiën.  

Sonja van Gog-Barten is directeur van de Laurentiusschool. “Ik koos voor het onderwijs omdat ik vind dat kinderen een leuke en goede tijd op school moeten hebben en omdat school voor veel kinderen het verschil kan maken. Op de Laurentiusschool wordt het kind écht gezien; hij of zij staat centraal. Als directeur van een school voor speciaal basisonderwijs wil ik de kwaliteiten van het SBO zichtbaarder maken en het SBO op een goede manier een plek geven in het nieuwe samenwerkingsverband en het passend onderwijsproces.” Sonja bloeit op in haar werk als ze ziet dat het goed gaat met de kinderen en goed gaat met het personeel. Minder prettig vindt ze het onnodig vele papierwerk en wanneer ze merkt dat faciliteiten niet in orde zijn. Sonja zou graag zien dat het onderwijs werd vormgegeven op de Rijnlandse manier met behulp van Slow-management: “De kinderen en de maatschappij zijn veranderd en wij denken in het huidige onderwijs dat we moeten blijven doen wat we altijd hebben gedaan. Kijk daarom eens op www.slowmanagement.nl.” In haar vrije tijd geniet Sonja van man en vier kinderen, yoga, koekjes en taarten bakken, lezen (fantasy), knutselen, capoeira (een Braziliaanse vechtmuziek-danssport) en het strand.

Willem de Klein is directeur van de Willibrord. “Sinds 1982 werk ik in het basisonderwijs. Ik ben vakleerkracht muziek, leerkracht, adjunctdirecteur en directeur geweest. De keuze voor het onderwijs was voor mij logisch, want veel familieleden hebben in het onderwijs gewerkt en als kind luisterde ik altijd geboeid naar hun verhalen.” De Willibrord is de derde school waar Willem als directeur werkt: “Een uitdagende, grote school met drie gebouwen. Mijn uitdaging is om één team te maken van alle die mensen die hier werken, om dit team te laten samenwerken als goede professionals, om een gezamenlijk gedragen onderwijskundige visie te ontwikkelen en dit uit te stralen naar buiten. ‘Typisch Willibrord’, moet men over een tijdje kunnen zeggen. Het onderwijskundig leidinggeven ervaar ik als het meest boeiende van mijn werk, de beheersmatige en administratieve kanten van het werk als minder.” De ‘mens achter de directeur’ gaat in zijn vrije tijd graag naar zijn boerderij in Frankrijk. En muziek is zijn grote passie: “Op dit moment ben ik naarstig op zoek naar een nieuwe (blues)band. In mijn vorige band had ik veel plezier als gitarist (op mijn Fender Stratocaster, uit 1978) en als zanger. Ook heb ik zelf twee klassieke gitaren gebouwd, waar ik ook op speel.”

7

Per so na lia

coLUMN

In dienst

05-01-2012 Isabelle Höppener, Laurentius Praktijkschool 01-02-2012 Linda Koppendraaier, Laurentius Praktijkschool 01-02-2012 Sonja van Gog, directeur Laurentius SBO 01-02-2012 Willem de Klein, directeur Willibrordschool 01-03-2012 Wessel Stet, directeur Petrusschool

Maurice Bavelaar is directeur van de Titus Brandsmaschool in Delft

Huwelijk 12-01-2012

Heleen Stoop met Wouter Vreugdenhil, Het Baken

Jubileum

01-01-2012 Anke van der Valk, 25 jaar onderwijs, Laurentiusschool 03-01-2012 Astrid Aalbers, 25 jaar onderwijs, Gabrielschool 04-01-2012 Corrie Dreves-van Schie, 25 jaar onderwijs, Jozefschool 03-02-2012 Marlies Mann-Vendelmans, 25 jaar onderwijs, Laurentiusschool 01-03-2012 Frédy Beekkerk van Ruth, 25 jaar onderwijs, De Piramide 22-03-2012 Elli Witteman-Driehuis, 40 jaar onderwijs, coördinator samenwerkingsverband 34-05

Geboren 15-01-2012 Zain, zoon van Claire Erkelens, Gouden Griffel 20-01-2012 Janne, dochter van Petra van Dijk, Bernadette Mariaschool 29-01-2012 Karel, zoon van Julia Bes, Het Baken 01-02-2012 Stijn, zoon van Marloes Kamerling, Gouden Griffel 08-02-2012 Aoife, dochter van Martine Tilanus, Het Baken 19-02-2012 Linne, dochter van Tessa Lucas, Titus Brandsmaschool 29-02-2012 Jeroen, zoon van Ina Murre, Gouden Griffel 06-03-2012 Gijs, zoon van Anneloes Besteman, Mariaschool Rijswijk 07-03-2012 Sara, dochter van Esther Rademaker, Willibrordschool 16-03-2012 Lars, zoon van Angela Jansen-Zandbergen, Het Baken 18-03-2012 Isa, dochter van Ellen Hartman-Batist, Cornelis Musius 19-03-2012 Sam, zoon van Stephanie de Raat, Laurentius Praktijkschool 03-04-2012 Demi, dochter van Denise van Asch, Het Baken

Mobiliteit 01-03-2012: 19-03-2012:

Maaike Halve, van de Godfried Bomansschool naar de Bernadette Mariaschool Corry van Klaarbergen, van de Godfried Bomansschool naar de Gabriëlschool

Laurier is een uitgave van de Laurentius Stichting en verschijnt vier keer per jaar. Artikelen uit Laurier kunnen door de aangesloten scholen zonder toestemming van de uitgever worden overgenomen. Het overnemen of reproduceren van artikelen door anderen is uitsluitend mogelijk na schriftelijke toestemming van de uitgever. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen te redigeren, in te korten of met opgaaf van redenen te weigeren. Inhoudelijke veranderingen vinden plaats in overleg met de auteur. Bijdragen bij voorkeur per e-mail. Adres Laurentius Stichting | Burgemeestersrand 59 | Postbus 649 | 2600 AP Delft | Telefoon 015-2511440 | E-mail [email protected] Website www.laurentiusstichting.nl Redactie Maurice Bavelaar van de Titus Brandsmaschool, [email protected] • Fred Berendse van de Godfried Bomansschool, [email protected] • Sandrina Visser-Mulder van de Godfried Bomansschool, [email protected] • Elma Cools en Karin Melis van het stafbureau Laurentius Stichting, [email protected], [email protected] Coördinatie en realisatie CommSa, Pijnacker Oplage 1.000 exemplaren

Staken Op het moment dat ik deze column schrijf, zijn er volop berichten over de grote staking op 6 maart in de Arena. Als u dit leest, is deze staking al achter de rug. Is het een succes geweest, zat de Arena eindelijk een keertje echt vol? Hebben we eindelijk een signaal afgegeven vanuit het Primair Onderwijs? Ik hoop het van ganser harte! Ik hoor te vaak om mij heen: “Is het onderwijs nog wel leuk? Ik wil weer lesgeven”. Vanuit Den Haag wordt er een grote bak met eisen over ons heen gestrooid en tot nu toe volgden we toch redelijk braaf de grappen en grollen van weer een minister die te nadrukkelijk haar stempel wil drukken op het onderwijs. Oei wat een rechtspopulistische opmerking, of juist links? (lees SP) Ik ben een genuanceerd mens en weet dat het allemaal niet zo zwart/wit is, maar toch gaat er iets niet goed. Berichten over de verminderde kwaliteit van het onderwijs worden te pas en te onpas in de media gebezigd. Dat doet iets met een leerkracht die iedere dag zijn/haar stinkende best doet voor het welzijn en de resultaten van zijn/haar kids. Meer ruimte om het onderwijs op een eigen manier in te richten: voorgaande kabinetten en het huidige liepen er te koop mee. Verplicht onderwijs over homoseksualiteit, verplichte eindtoets in april, passend onderwijs, gedwongen ontslagen, al of niet verkapte bezuinigingen, referentieniveaus. Zeker niet allemaal slecht voor het onderwijs, dat zou te makkelijk zijn, maar… Overigens; was de staking geen succes, geringe opkomst of had het geen invloed op het draconische onderwijsbeleid? Ik stel voor dat we de volgende keer een staking organiseren in Schipluiden? Of in de Kuip, dan kunnen de Feyenoordsupporters uit het onderwijs ook mee! Heerlijk, mijn therapeutische column is weer klaar en ik kan weer vol positieve energie mijn best doen voor mijn team en onze kinderen op school.