Het Fluitertje
2
JAARGANG 2007 - 2008
Schoolkrant van “De Witte Merel” Kapelsesteenweg 165 - 2180 Ekeren
VooRWOORD
INHOUD p1 p36 p23 p37
KLEINSTE KLEUTERS Bezoek aan baby Wietse Liedje ‘zeg roodkapje’ Liedje ‘de zevensprong’ Kleuterturnen
p4 p13 p22 p30
‘k vraag
O
ftewel hoe de eerste relationele perikelen zich
aandienen in de eerste graad. Tal van kinderen zijn op
elkaar, en meestal tot groot verdriet van de ene of de andere, is het niet
wederzijds. Hier en daar onschuldig geritsel in de struiken, gevolgd door
GROTE KLEUTERS Wist je datjes Verhaal ‘de prinses op de erwt’ Liedje ‘De zoenvis’
p19 p20 p38
gebrul en denkbeeldige speren. Liefde is voor hen echt nog een spel.
1ste GRAAD Bezoek aan de academie Elektriciteitsproject Torenproject
p6 p14 p24
W
2de GRAAD Bezoek aan de academie Rijmpje ‘own own own’ Toedeloe
p6 p39 p44
3de GRAAD Filmbespreking ‘Les Chroristes’ Bezoek aan de academie Bezoek Fort van Breendonk De mooie heks Boekbesprekingen
p3 p6 p18 p46 p40
FEESTPLOEG Midwinterfeest
REDACTIE Hoofdredacteur Sabien Jagers Tekstredactie Sandra Ludewigs Johan Pas Ludiek Pascale Gaspard Layout Matty Ulenaers Guy Wydouw Ere-redactielid Emma Le Tutour Vaste medewerkers beeld, foto & logistiek Christine Clinckx Eric Van Roey Lander Keteleer Isolde Goossens
een hoop gillende meisjes. De jongens maken er namelijk jacht op, met wild
e daveren als een sneltrein door het schooljaar. De hummeltjes die in september bij Katrijn en Anne gestart zijn, groeien uit hun laarsjes
en schieten letterlijk op, als kool, als bloemen. Hilde bereidt zachtjes aan een deel van haar kleuters voor op de eerste graad. Voorlente, hier en daar al bloesems, sprankelend roze of felwit. In niets is het nog winter.
D
e nieuwe redactie geraakt stilaan ingewerkt. Het is vaak monnikenwerk: in volstrekte alleenheid kluiven aan teksten, prutsen
aan je scanner, knippen, plakken, layouten… Je probeert op enkele bladzijden een weergave te brengen van waarmee de Merels bezig zijn. En nadat de krantjes, blinkend van nieuwheid, in de bakjes liggen, bedenk je je
p12 p26 p48
plots, met een zachte klets op het voorhoofd, dat die en die zotte anekdote je nog ontgaan is… En dat Joske toch wel iets leuk gezegd heeft…. En dat die ene gekke foto vergeten werd….
p42
[email protected]
OUDERS Column ‘Kampeerscholen’ Vrouwenweekend Wie Wat Witte Merel
t aan he
VOORWOORD GAZET VAN GASTON RAADSELS RAADSELS
M
ag dit daarom een oproep zijn aan jullie om de zintuigen de klok rond open te zetten en indrukken door te geven aan de schoolkrant?
Zintuigen + verwondering = recept voor mooie herinneringen. Die herinneringen publiceren we graag!
Zo wordt de krant meer voor en DOOR jullie!! We wensen jullie allemaal een bijzonder inspirerende, smakelijke en van lente doordrongen paasvakantie toe!!
Vanwege Sabien, Matty, Pascal, Johan, Sandra, Isolde, Guy, Lander, Eric 1
Toedeloe heeft onze redactie bezocht ! Zoals jullie weten woonde Toedeloe een tijdje in de tuin van de Witte Merel. Hij fascineerde velen. Groten en kleintjes gluurden door tentspleetjes naar binnen om maar een glimpje van die lieve maar geheimzinnige Toedeloe op te vangen. Op een dag stormde Toedeloe onze redactie binnen. Hij had een zware koffer bij…vol met KOUSEN ! Hoe hij het gedaan heeft, weten we niet, maar de slotjes van de koffer zijn opengeknapt en alle sokken zijn in het rond beginnen vliegen. Streepjes, bolletjes, bloemen, vierkantjes, paars, rood, groen en geel zwermden door ons lokaaltje. Een bont schouwspel van kousen ! Er waren ook zweetkousen bij, jakkes. En plots was Toedeloe weg ! Floep, foesj, even snel als hij gekomen was. Zijn sokken – het waren er wel een miljoen of zo – volgenden hem gehoorzaam. Beduusd bleven we even zitten en keken naar elkaar. Hadden we dit gedroomd ? Zat er iets in onze koffie ? We werkten verder en drukten de krant. Maar groot was onze verbazing toen we kousen vonden in de krant. Kousen ! Wat een fopstreek van Toedeloe ! En nu vragen wij ons af : HOEVEEL KOUSEN ZITTEN ER IN DE KRANT ? Wie kan vertellen hoeveel kousen er in de krant zitten ? Wie de redactie het juiste antwoord kan geven, wint een mooie prijs !! Klasdeelnames zijn zeker welkom ! Help ons te raden hoeveel kousen Toedeloe verstopt heeft krant.
2
in
onze
Filmbespreking:
De film speelt zich af in 1950. Mathieu (Clement) is een leraar. Hij komt op een school terecht voor kinderen waar de ouders niet meer voor kunnen zorgen. De lieve leraar Clement komt een leraar vervangen die ontslagen is. Hij komt binnen en ziet al derekt dat het een strenge school is. Een andere leraar wijst hem de weg en plots krijgt hij een steen tegen zijn oog. De directeur roept derekt alle leerlingen. Mathieu krijgt een lijst met alle namen van de kinderen. Hij moest een jongen kiezen die een straf krijgt maar de jongen
Als je de rest wilt weten moet je zelf naar de film kijken.
die hij had uitgekozen had niets gedaan. … een heel mooie film
Voor de jongens is het een hard leven. Wanneer de directeur de jongens straft met slagen en boksen is
… het is een aanrader!
Mathieu niet tevreden en helpt hij hen met een beter leven te hebben. Hij ontdekt dat de kinderen van zijn
…ikzelf zou de film echt aanbevelen.
klas kunnen zingen en hij probeert een koor op te richten. Er is één jongen, Morhange, die echt prachtig kan zingen. Ergens in de film komt er een jongen naar de school die uit de gevangenis kwam.
3 de GraaD
3
KLeiNSTe KLeuTeRS Bezoek b a b
ietse yW Wietse en zijn mama komen op bezoek. Arno is er ook bij. Tekening van Helena
4
Mama van Arno heeft Wietse in haar armen. Ze zegt ‘sst’ tegen Wietse, Wietse huilt. Het cadeautje heb ik ook getekend Tekening van Jana
Ik ga liedje zoeken in de kaft voor de baby Tekening van Jozef
5
1ste, 2 de, 3 de GraaD De invasie van de witte merels In de voetsporen van Van Gogh (Antwerpen. Van onze verslaggever ter plaatse). Op dinsdag 29 januari 2008 streek een vlucht witte merels neer op een plaats die elke dag gonst van kunst en van creativiteit, de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Weinigen weten dat deze bekende kunsthogeschool, nu een departement van de Hogeschool Antwerpen, meer dan driehonderd jaar geleden opgericht werd door een kunstenaar. Schilder David Teniers kreeg tegen 1663 eindelijk van koning Filips II gedaan dat hij in de Scheldestad een echte kunstschool mocht oprichten. Dat maakt de Antwerpse academie tot een van de oudste kunstacademies ter wereld. Belangrijke kunstenaars en
We zijn op een zekere dinsdag met de lagere school naar de Academie van Schone Kunsten geweest. Het 5e leerjaar heeft fotografie gedaan en daarna bewerkt met de computer. Het 6e leerjaar heeft een naakte vrouw zitten overtekenen met allemaal verschillende technieken vb: met figuren, streepjes, korte lijntjes, lange lijntjes en nog veel meer. Ook met verschillend gerei: wasco, krijt, houtskool, dunne potloden, dikke potloden enz… Het was niet gemakkelijk maar wel leuk!
Robin
6
ontwerpers volgden er een opleiding. Vandaag kan je er de meest uiteenlopende kunstvormen bestuderen en beoefenen: schilderen, beeldhouwen, fotograferen, videofilms maken, etsen, graveren en zeefdrukken, kunstwerken voor pleinen en gebouwen bedenken, illustraties en websites maken, juwelen, theaterkostuums en modieuse kleding ontwerpen en zelfs kunstvoorwerpen restaureren. En
In januari zijn we naar de Academie van Schone Kunsten geweest. We hebben een naaktmodel getekend. En dat met verschillende manieren, met streepjes, figuren, met kleur en dat was leuk. We zaten in verschillende groepjes met grotere leerlingen. Zo was het voor het 6de.
Jonas
werden ze allemaal samen geschilderd door een laatstejaarsstudent. Op het einde maakten ze samen nog een reuzeschilderij van een dierentuin. Vaast vond zijn jonge pupillen alvast erg gemotiveerde kunststudenten. Koperdraad & Knuffelbeesten Ook de docenten en de studenten van het atelier juweelontwerpen en edelsmeden bleken erg
dat alles in een eeuwenoud kloostergebouw met een fraaie binnentuin in het hartje van de stad! Doekjes & Ezels Reden genoeg voor onze witte merels om daar, naar aanleiding van de Week van de Kunstliefhebber, hun licht te gaan opsteken. We wilden namelijk te weten komen hoe je precies kunstenaar wordt. En hoe kan dat beter dan in de voetsporen te treden van Vincent Van Gogh (die ooit aan de Antwerpse academie studeerde) en aan de slag te gaan in een van de vele ateliers? Gelukkig waren de docenten en de studenten van de academie graag bereid onze leerlingen gastvrij te ontvangen en ze voor één dag in te schakelen in het atelier. Na een korte rondleiding in de gebouwen konden onze merels meteen aan de slag. De jongsten van het eerste leerjaar waren te gast in het atelier van de schilders. Docent Vaast Colson legde eerst uit hoe de verschillende kleuren vroeger gemaakt werden uit planten en mineralen, en op welke manieren je de verf kan aanbrengen op een doek. Daarna kregen onze leerlingen de opdracht elkaar te portretteren. Daarvoor kregen ze minischildersdoeken op echte minischildersezels, mooi opgesteld in een cirkel. Terwijl onze merels druk bezig waren elkaar op doek te zetten,
7
! Tip: de Academie Antwerpen houdt een Open Dag op zaterdag 15 maart. Iedereen is van harte welkom! (www.academieantwerpen.ha.be). Bij het ter perse gaan van dit artikel is de datum al verstreken, maar het is de moeite waar de webstek even te bezoeken !
koperdraad trekken, koperen plaatjes snijden en ook bewerken (graveren, stempelen). Van die zelfgemaakte koperdraad soldeerden ze daarna indrukwekkende kronen en daar werden allerlei dingen, zoals knuffelbeesten, aan bevestigd. enthousiast over ons bezoek. Door samen te werken met de merels van het tweede en derde leerjaar konden de oudere academiestudenten even terug naar hun eigen kinderjaren. Op die manier konden ze opnieuw in contact treden met de spontane en grenzeloze fantasiewereld van kinderen, oordeelde docent Max De Cock. Daarom hadden de academiestudenten zelf al allerlei vreemde voorwerpen en materiaal meegebracht om er juwelen en hoofddeksels mee te maken. Zo leerden we dat juwelen niet alleen maar van goud zilver of edelstenen gemaakt worden en ze er helemaal anders kunnen uitzien dan de traditionele ringen, armbanden of halssnoeren. Onze merels gingen ijverig aan de slag. Ze leerden zelf
8
Drukpersen & Computers De andere leerlingen uit het tweede en derde jaar vernamen ondertussen alles over de diverse druktechnieken (etsen, zeefdrukken, enz) en leerden er zelf enkele toepassen. Dit gebeurde bij docent Peter Bosteels en zijn studenten van het atelier vrije grafiek. Zelfgemaakte tekeningen op dik karton werden door onze merels eigenhandig geïnkt en vervolgens op papier afgedrukt door middel van een grote handpers. Dat vereiste de nodige spierkracht! Met heel oude letterstempels konden ze daarna ook nog zelf hun eigen namen afdrukken.
9
Van docenten Spank Moons en Staf Geers vernamen onze merels van het vierde en vijfde van alles over fotografie. Bijvoorbeeld hoe een foto misschien wel écht lijkt, maar altijd iemands persoonlijke visie weergeeft. Daarom kregen de leerlingen de opdracht een interessant beeld te maken in de academie en daarna mochten ze elkaar fotograferen. Een extra opdracht was een voorwerp in het portret te smokkelen zonder dat het zichtbaar was. Zo werd een spiegel gebruikt om een groepsportret te maken. Daarna werden de beelden, met de hulp van Ivan Willemijns nog eens extra op de computer gemanipuleerd. Op die manier maakten onze merels kennis met het computerprogramma Photoshop. Naaktmodellen Kunstintegraties
&
Voor de allergrootsten had de academie iets heel speciaals in petto. Ze kregen namelijk het voorrecht een live sessie modeltekenen mee te maken met een echt naaktmodel! Docent Kris Van ’t Hof gaf hen tijdens het tekenen uitleg over visuele waarneming en over de verhoudingen van het menselijk lichaam. Daarna konden onze leerlingen
10
terecht in het atelier van ‘In Situ’ (geïntegreerde kunst) om elkaar te portretteren, niet als mens, maar als een landschap! Tenslotte leidden enkele studenten van In Situ hen rond in het atelier en legden ze onze merels uit wat kunstintegraties nu eigenlijk zo speciaal maakt, zoals het persoonlijke contact met de opdrachtgevers en het belang van de plaats
Dinsdag van de projectweek zijn wij met heel de lagere school naar de Academie geweest. We konden uit verschillende dingen kiezen en die dingen waren: vrije grafiek (drukken) , juwelen ontwerpen , schilderen , fotografie , tekenen. De academie was in Antwerpen. We zijn er met de bus naar toe gegaan. Wij mochten juwelen maken. Ik had een kroontje en een ring van klimop gemaakt. Ik heb ook een armband gemaakt . Ik mocht kiezen bij wie ik wou, ik koos voor Dorien. Ze had rosse haren en blauwe ogen. Dorien was heel leuk . We hadden op het einde een foto getrokken van ons allemaal . Het was heel leuk in de Academie.
Lies
waar het komt.
kunstwerk
terecht
De zesdejaars van De Witte Merel kregen zelfs een opdrachtje mee naar huis: op enkele fotoprints van stadszichten mochten ze de blanco spandoeken later zelf invullen. In de late namiddag waren alle opdrachten uitgevoerd. Met hun zelfgemaakte schilderijen, tekeningen, prenten, foto’s en kronen keerden onze merels terug naar hun veilige nest. De autobus zat volgeladen met kunstwerken. De kleine hoofdjes zaten boordevol nieuwe beelden en frisse ideeën. Sommige merels tellen sindsdien misschien al af tot ze 18 jaar geworden zijn. Docenten en studenten van de academie, bedankt voor deze unieke dag! Johan Pas & Christine Clinckx
11
ColumN
Kampeer en hol sc
W
oensdagochtend in de auto onderweg naar De Panne. Ja dat is een heel eind dus ruim tijd om naar de radio te luisteren. Bij Peeters & Pichal gaat het over ‘kampeerscholen’. Ik krijg een visioen van een schooltje, diep in het bos gelegen, waar een filosofie heerst van “terug naar de natuur”. Kinderen krijgen les in blokhutten, verwarmd door een houtkachel en tijdens de lunchpauze schuiven ze aan in een grote tent waar een stevige maaltijdsoep is bereid. Of misschien is de woningnood ergens in Vlaanderen zo groot dat een schooltje ten einde raad maar een tentenkamp heeft opgezet om de leerlingen te huisvesten.
N
ee, ik zit er compleet naast. Het gaat hier om scholen die zo populair zijn dat ouders er enkele dagen tot zelfs een week voor de deur kamperen om hun kind op tijd te kunnen inschrijven. Dat is de enige manier om zeker te zijn van één van de felbegeerde plaatsen voor hun spruit. In het radioprogramma worden enkele schooldirecteurs van de betrokken scholen aan het woord gelaten. Ze betreuren de gang van zaken maar zien ook geen andere oplossing. Het aantal plaatsen is nu eenmaal beperkt en “wie eerst komt, eerst maalt”. Er wordt even gesuggereerd dat sommige directeurs zelf de hand hebben in het hypen van hun school en dat de kamperende ouders voor de poort mooie publiciteit oplevert.
I
k voel me steeds onbehaaglijker bij het hele verhaal. We leven is één van de rijkste landen ter wereld, met een zeer hoge ontwikkelingsgraad. Toch slagen we er kennelijk niet in om al onze kinderen een even goede opleiding te geven. Natuurlijk wil je als ouder een school kunnen kiezen die aansluit bij je visie op onderwijs. En waar sommigen in de eerste plaats kiezen voor presteren, leggen anderen eerder het accent op welbevinden. Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat bij de keuze voor ‘prestigescholen’ (waartoe de kampeerscholen worden gerekend) het snobisme van de ouders vaak en grotere rol speelt dan het welzijn van het kind.
E
en artikel in de krant vandaag kopt: ‘File voor Nederlandstalige Brusselse scholen’. In Brussel kamperen sinds een paar dagen ouders voor enkele Nederlandstalige scholen om voor hun kind de felbegeerde plek te bemachtigen.
I
k ben erg blij dat op De Witte Merel de tenten af en toe in de school staan in plaats van er voor. En dat er geen ouders in kamperen maar onze kinderen die er lol met elkaar hebben!
12
KLeiNSTe KLeuTeRS
Zeg roodkapje waar ga je heen Zo alleen, zo alleen Zeg Roodkapje waar ga je heen Zo alleen Ik ga bij grootmoeder koekjes brengen In het bos, in het bos Ik ga bij grootmoeder koekjes brengen In het bos In het bos wonen de wilde dieren In het bos, in het bos In het bos wonen de wilde dieren In het bos Ben niet bang voor de wilde dieren Ben niet bang, ben niet bang Ben niet bang voor de wilde dieren Ben niet bang Pas maar op daar komt de wolf Pas maar op, pas maar op Pas maar op daar komt de wolf Pas maar op...
13
1ste GraaD
Elektriciteitsproject
Dit is een doolhof in alu-folie. Het is een weg voor de electriciteit
14
Een lamp Een batterij meet een kabel en een rode een zwarte draad Een batterij en twee kabels een rode een een zwarte Konfetti ballon Tekst van Noah
Er moet altijd een cirkel zijn anders zal het licht nooit branden Mila - Luna
15
Je hebt nodig. Een staander en twee draden. Een rode en een zwarte en een batterij en elektriciteit. Je hebt nodig. Zilverpapier en je moet het zilverpapier kleven. Tekst van Merlin
De batterij met de + is de kant waar de batterij is dat iets willen doen en 2 draden een rode en een zwarte en de konfeti kan kan de batterij kleven. Tekst van Mirthe
16
1. Dit is een ballon en confetti. Het heeft met statische electriciteit te maken. Als je op de ballon wrijft tilt hij de confetti op. 2. Dit margarinepotje en de chocopot doen hetzelfde als de ballon 3. Dit is een batterij en een lampje. Om het lampje te laten branden moet je electriciteitsdraden hebben, niet 1 maar 2 Dit is een weg voor de elektriciteit. Als je de draden er op legt en ze zijn verbonden met een lichtje en een batterij dan moet je de draden een stukje afknippen en dan moet je de draden op de weg leggen en dan brandt het lichtje
Tekst van Sebi
17
3 de GraaD Het Fort van Breendonk Het fort van Breendonk is gebruikt door de nazi’s als gevangenkamp tijdens de tweede Wereldoorlog. Meer dan honderd mensen werden er gefusilleerd & opgehangen. Meer dan duizend mensen
stierven
door
de
slechte
omstandigheden. Ze moesten bijvoorbeeld
handen
hooi naar de andere kant van oever brengen en
opgehangen met hun handen aan een haak.
aan
elkaar
vastgebonden
en
als ze iets te ver naar links of naar rechts gingen werden ze doodgeschoten. Gevangenen die trachtten te ontsnappen werden betonblokken rond hun voeten gedaan, er was ook een martelkamer: de mensen werden met hun
Ze moesten ook soms uren tegen de muur staan en als ze bewogen, werd hun gezicht tegen de muur geslagen. Ook en van de vele straffen was dat ze een dag in een cel moesten staan er was ook een bank maar ze mochten niet gaan zitten. Ze krijgen ook heel weinig eten terwijl de officieren heel veel eten hadden. Tijdens de winter hadden ze het heel koud want er was maar een kachel in elke kamer. Toen de oorlog gedaan was werd er een gedenkteken geplaatst aan de muren van het fort. Viktor en Lennert
18
Wist je dat ... Vince een zwembrevet heeft van 25 meter Wist je dat ... Jason en Kamiel (Miek & An) krijgen binnenkort een broer of een zus Wist je dat ... Janne oranje haar heeft maar het is niet voor altijd Wist je dat ... We met heel onze klas naar een concert zijn geweest en we hebben gedanst op de muziek Wist je dat ... Merel, Luna, Janne, Vince, Winston, Noam, Lara-Lina, Bente, Jason, Anke de toeter-test hebben gedaan en ze vonden het MAKKIE
GROTe KLeuTeRS
19
GROTe KLeuTeRS
Ellia -
De prinses op de erwt
a De n u L prinses kijkte naar de
maan en die ging weg. Die was verdwaald en dan zag die een huisje met een kaarsje aan en dan klopte die heel hard op de deur en die was kloddernat en dan zei de koning tegen de prinses : “Kom naar binnen”. Dan gingen ze iets drinken en de prins ging drinken een koffie
20
De prinses was naar buiten gegaan om naar de maan te kijken. Het was aan het bliksemen.
De prins zag de prinses, ze vond haar zo mooi dat ij zijn glas liet vallen. De prinses boog voorover en raapte de glasstukken op. Ze lijmde de glasscherven terug aan elkaar.
21
KLeiNSTe KLeuTeRS
22
Wie gebruikt dit voorwerp ?
Welk woord ontbreekt ? Vul het juiste woord in en schrijf de zin nog eens. De ontbrekende woorden staan bovenaan.
23
1ste GraaD Torenproject We maakten met sateestokjes en rekkers een toren. Het was moeilijk. De toren was moeilijk. Het bleef niet goed staan. Het kan niet op kleine puntjes blijven staan. Je moest goed de rekkers er rond doen en dat duurde even en soms was de toren dan al weer gevallen.
Merlin
24
De latten Je moest met latten en bekers bouwen. Met de bekers alleen ging niet, je moest er af en toe een lat tussen doen. Alleen bekers dan viel de stapel snel om. Als je er op het einde nog veel op legde stortte het ook in. Daarna moesten we een brug maken. We hebben geprobeerd of we er onder konden kruipen. Als je eronder beweegt dan wiebelt hij mee en kan hij omvallen. Als hij omvalt valt hij op je rug.
Sebi
25
ou
V
DeRS
rouwenweekend: eindeloos tafelen en b tot de 4de macht
E
en ogenschijnlijk doordeweekse vrijdag in februari, in een verlaten gehucht in de schaduw van La Roche. Ogenschijnlijk ? Doordeweeks ? 22 vrouwen die verzamelen in een villa, dat is bezwaarlijk doordeweeks te noemen. Daarom heet het ook vrouwenweekend. Mannen niet toegelaten. Tijd om zwangerschappen, kinderen, puberperikelen, werksores en maandelijkse plaagjes in het lang en het breed uit te wisselen. Schuddebuiken van het lachen en met stijve buikspieren wakker worden. Benen dichtknijpen om niet te plassen van het schateren. Gitaargetokkel op de achtergrond. Tijdschriften achteloos uitgezaaid op de salontafels. Over wellness en stressbestrijding. Over emigreren naar
Spanje. Een glaasje uitmuntende rode wijn te veel drinken. Uitmuntend ? Ach, dat is relatief. Alles smaakt goed als je uit de dagelijkse race bent. Vrouwenweekend : over eindeloos tafelen en B tot de 4de macht
1. De tafel : crashende diëten en buikpijn
E
en gewone ochtend in het bestaan van ouders met kinderen kent hoogstens én wanneer de elementen meezitten het begrip TAFEL nl. dat ding waaraan je je ontbijt binnenschrokt waarna ieder in zijn windrichting uitzwermt. Een ochtend op vrouwenweekend is op alle vlakken de tegenpool daarvan : tot ver in de ochtend (lees : bijna middag) sijpelen uitgeslapen (dat is relatief, daarover later meer) en uitgebreid gedouchte vrouwen de grote eetkamer binnen. Voor een eerste koffie, en daarna nog een, en nóg een. Het steekt niet zo nauw op vrouwenweekend. Het dieet is doorgaans het eerste dat sneuvelt.
V
oor er ontbeten wordt, wordt in de living eerst grondig ieders slaapkwaliteit geanalyseerd. Het is nogmaals bewezen dat snurken geen exclusief mannelijke kwestie is en dat vrouwen zich op dat vlak bijzonder goed emanciperen. Er werd dan ook ’s nachts druk maar geruisloos (?) geëmigreerd naar alle uithoeken van de villa, op de vlucht voor het geronk, gegrom en gesnuif. Zoals kon worden voorspeld hadden de snurkende daders allemaal toevallig een verkoudheid. Tja. Hier moet aan toegevoegd worden dat de bedden van Spartaanse Makelij waren: je kon beter op een rots van een nabijgelegen berg gaan liggen, vermoedelijk zou het mos nog voor wat zachtheid gezorgd hebben. Zachtheid is een begrip dat niet bij de bedden uit de villa paste. Wanneer je voldaan neerzakt op een bed, verwacht je achterste een zachte plof en een bed dat meeveert. Dat sloeg echter tegen. Het bed zei gewoon POK en bleef meedogenloos hard. Vandaar dat het eerder aangehaalde “uitgeslapen” beslist betrekkelijk is. Er werd dus gekreund en gemopperd dat het een lieve lust was. Enfin, alle dingen dus die een moeder zich niet kan permitteren in het gewone leven.
H 26
et ontbijt komt vervolgens wonderlijk tot stand, hoewel ongeveer 10 vrouwen eraan werken, kris kras door elkaar huppelend, rennend, kwebbelend, onderwijl bellend met het thuisfront en de vaatwasmachine uitladend (Multitasking houdt ook op vrouwenweekend stand) en heel even krijg je een impressie van hoe in Oude Tijden vrouwengemeenschappen de natie recht hielden. Het ontbijt zelf moet minstens één uur duren, zodat er genoeg
kan gelachen worden tussen de pistolets en het Libanese brood van Magda door. Buikpijn. Van het lachen. Het ontbijt bewijst nogmaals dat voedingsvoornemens sneuvelen aan de drempel van de villa. Is dat moeilijk te begrijpen, met verse choco van Mieke? Buikpijn. Van het eten.
E
ten op vrouwenweekend – of ligt het aan de tafel die zich uitnodigend en bijna therapeutisch uitstrekt ? – leent zich altijd voor confidenties en ontboezemingen, en gelukkig ook voor schaamteloze roddels en wansmakelijke anekdotes. Goede manieren laat je ook best thuis.
L
unchpakketten worden haastig in elkaar gesmeerd, sportieve en luie plannen worden uitgestippeld en hup, de groep splitst zich in kleinere groepjes. Eén groep zal naar La Roche rijden, een uitputtende (yeah right) stadswandeling maken om vervolgens de plaatselijke horeca een hart onder de riem te steken. Een andere groep zal te voet naar La Roche gaan, de middenstand een hart onder de riem steken en te voet terugkeren. Yeah, we zijn er helemaal klaar voor. We hebben alle belangrijke dingen bij: cactusjenever, citroenjenever en amarettojenever. Er kan ons niets overkomen.
2. B tot de 4de macht: billen, bospralines, brand en de botten van Peggy
O
ndergetekende behoorde vanzelfsprekend tot het meest actieve team, dat heen en terug naar La Roche, 10 kilometer van de villa, zou wandelen. ZOU. Hoewel we 2 zelfverklaarde topografisch deskundigen bij hadden, bleek al gauw dat een welbepaald pad dat we nodig hadden om in La Roche te geraken, op mysterieuze wijze verdwenen te zijn van de kaart. Dat maak je natuurlijk dagelijks mee. Onverdroten en doorspekt van een goed moreel gaven wij niet op. We togen over bevroren bospaden met diepe, moeilijk begaanbare voren, langs omgehakte bomen die hun versperrende taak ernstig
namen, over riviertjes die ogenschijnlijk vredig kabbelden maar overduidelijk van plan waren om ons op te slokken en langs eindeloze, berijpte weilanden. De zon stak een tandje bij, de kou kon ons niet deren. Snijdende wind deed ons blozen en klappertanden, maar daarvoor hadden we onze eigen EHBO bij : Eerst Hulp Bij Oostenwind, nl. bospralines Er werd na intensieve beklimmingen gepauzeerd om de bagage wat lichter te maken, lees: de jenever op te drinken. Om de schijn op te houden dat het niet alleen om het gerstenat draaide, at hier en daar iemand achteloos een banaan.
H
alverwege ons traject, of wat toch aanvoelde als halverwege, naderden we de rand van een ongerept bos. In Oost-Europa zouden ze zo’n bos een oerbos noemen, maar dit bos kon tippen aan dezelfde criteria. Enthousiast en met een rotsvast geloof in onze kaartlezers, kropen we onder prikkeldraad om op zoek te gaan naar een rivier die onmisbaar was in de routebepaling. Niemand was ons al voorgegaan in dat bos, zoveel was duidelijk. We trokken steeds dieper het woud
27
in, en diep mag je letterlijk nemen: eerst een steile afdaling, vervolgens over een riviertje waarbij we ons ongekend lenig onder omgevallen boomstammen moesten wringen om onszelf nadien weer op te hijsen om de overkant te bereiken, doorheen braamstruiken die zich met graagte rond je enkels slingerden zodat vroeg of laat iemand tegen de korst moest gaan ! Wat ook gebeurde...Ondergetekende maakte een landing. Gelukkig is de korst in een bos nogal zacht, al boorden talloze doorntjes zich in mijn handen. Zelfs nu ik dit typ, peuter ik nog een naaldje uit de muis van mijn hand ! Peggy hijste mij uit de struiken en nietsvermoedend sjokten en hobbelden we verder. Niet dat het een dagelijkse gewoonte is, maar ik voelde de drang om mijn broek te inspecteren, en ik ontdekte een gat (en het was niet mijn eigen gat). En bloed ! Als ik de reacties van de andere vrouwen mag geloven, gutste mijn been aan een recordtempo leeg. Bij nader inzien mag het wel een wonder heten dat ik niet in shock ben geraakt en heelhuids ben thuisgeraakt. Mijn bil had bij de val toch een gewelddadige ontmoeting gehad met een plaatselijke, uitstekende tak en had een serieuze vil. Ik had liever geschreven dat ik was gebeten door een wolf, maar die romantische versie zou niemand geloven. Gelukkig heeft Christine in het midden van een weiland en omringd door 10 ramptoeristen, een spoedoperatie uitgevoerd en tegen dat ik weer thuis was, was de wonde zo goed als dichtgevroren. Ik moet blijkbaar nog wel vrezen voor tetanus en mixomatose maar tot op heden doe ik niet raarder dan anders, dus het gevaar zal wel geweken zijn.
N
a deze bloedstollende (what’s in a word) ervaring en nadat iedereen gulzig van de sensatie genoten had, vonden we een plekje in de zon, op nat gras, om te lunchen. Boterhammen met choco zijn het lekkerste in het Midden van Nergens, in volstrekte stilte (met 10 vrouwen ?) en met jenever om ze door te spoelen. Het leven kan soms schitteren van eenvoud. Overtuigd van onze missie, nl. La Roche innemen, trokken we verder.
E
ventjes dan toch, want slechts luttele meters van onze lunchplek vonden we een wat lugubere crime scene in het midden van het bos, waar enkele onverlaten vuurke stook gedaan hadden. Een zwartgeblakerde boom, een paal waarin het vuur nog smeulde, een berg nasmeulende as en een paar verlaten en bouwvallige caravans, gaven de plek een sinistere aanblik. We verwachtten spoedig door Ardense psychopaten aan een boom genageld te worden of door een afrekening omgebrachte maffiosi te vinden in het vuur. Tien kakelende en semihysterische vrouwen doen op zo’n ogenblik geen goed aan dergelijke hypotheses. Gelukkig hadden enkele vrouwen de tegenwoordigheid van geest om de brandweer op te bellen en
28
hen in te lichten over het smeulende vuur. Maar hoe leg je uit aan de brandweer waar je bent, wanneer je zelf verdwaald bent ? In beschimmeld Frans en aan de hand van landschapskenmerken slaagde de brandweer er in om het levensbedreigende vuur te vinden. Tegen die tijd, de brandweer van La Roche is niet voor snelle interventies, waren wij alweer aan het boenken* door velden en weien om de aftocht te blazen. We waren al 4 uur onderweg. Overigens bleek dat we een perfecte cirkel hadden afgelegd en dat La Roche zelfingenomen buiten ons bereik bleef. Dat is allemaal de schuld van de verdwenen weg !
N
a 5 uur ploeteren, sjokken, klimmen, dalen, baggeren, balanceren op smalle boomstammen over riviertjes, en nadat we ook nog een plaatselijke herdershond, die overduidelijk vond dat het bos van hem was, helfdhaftig (woehahaha, dit is van het hele verhaal de grootste leugen) afpoeierden, waren we terug in de villa. Blozend van zoveel avontuur en beweging, voldaan, bevroren, hongerig en met bibberende billen (vetverbranding, voor wie het wil weten) zegen we neer in de plofbestendige zetels en stortten we ons op wijn, aperitiefhapjes en een uitgelezen pastabuffet. Die weggewandelde calorieën moesten er dringend weer bij !
R
est mij nog hieraan toe te voegen dat de ongekroonde winnaars van deze wandeling, toch wel de botten van Peggy zijn. They’re not meant to hike, maar ze doorstonden het parcours met glans. Al was dat laatste wel helemaal weg. Ook Karin verdient een eervolle vermelding : ze heeft het palet met gekende zeurwoorden gevoelig uitgebreid, al heb ik het grootste respect voor haar volharding ! Cynthia verdient een pluim voor haar burgerzin, Christine voor haar beheerste medische interventie, Ann omdat ze alles vastlegde op de gevoelige plaat en Joeke, Anne en Mieke voor hun constructieve en behulpzame aanwezigheid. Katrien verdient een ster in de Comedy Casino ; haar humor, droog en uitgestreken, loodste ons doorheen de moeilijkste trajecten. En natuurlijk een vette pluim voor Marga en Marleen die er ook niet aan kunnen doen dat wegen zomaar verdwijnen.
3. Over uw stal rieken
E
lk mooi liedje eindigt. Meestal vroeger dan laat. De zondagochtend werd na een crimineel lang ontbijt zondagmiddag en de eerste vrouwen werden weer mama, en roken hun stal. Er werd ingepakt, bezittingen verzameld, eten verdeeld en naar huis teruggekeerd. Ondergetekende heeft schaamteloos weinig gedaan en wenst daarom iedereen te bedanken die eten heeft klaargemaakt, de organisatie heeft waargenomen en de praktische beslommeringen heeft opgevolgd. Waarvoor mijn onvolprezen dankbaarheid !
Sabien
29
KLeiNSTe KLeuTeRS Kleuterturnen
30
31
32
33
34
35
De Gazet Van Gaston Over eendjes die oversteken
op
ng hu
Na mijn redding en genezing, begon ik naar hartelust te vliegen. Ik zocht naar wormpjes en verorberde hen met smaak. Ik werd sterk en groot en verkende de wereld. Zoals je weet doe ik dat vooral vanuit de lucht. Af en toe rust ik op een nok, op een tak, soms op de rand van een bank. Maar de bruuske gebaren van mensen die er op zitten, schrikken me telkens nog af. Ik weet dat jullie, mensen, het meestal goed bedoelen, maar toch zijn er dingen die ik niet snap… Zoals : waarom begonnen plots zoveel auto’s te wringen en manoeuvreren ? Ik besloot een kijkje te nemen en vloog op van een hek waar ik aan het rusten was. Ik zag drie eendjes doodgemoedereerd de straat oversteken ! Ze kwekten gemoedelijk tegen elkaar. Een jongenseend en twee meisjeseenden. Ze waren zo achteloos dat abrupt elke auto op de rem trapte en jongeren op brommers probeerden hun evenwicht te bewaren. Ik vond het een mooi tafereel… tot de eerste auto niet langer kon wachten en zijn motor liet ronken zodat de eendjes zouden schrikken. Ze waren amper zijn bumper voorbij of hij reed verder met gierende banden. Gevolgd door een hele sliert toeterende wagens. Ik vond dat jammer. Dat zelfs eventjes stilstaan bij een aandoenlijk tafereel, niet opweegt tegen de dagelijkse koers. Ik was boos op die auto, en op alle auto’s die denken dat de straat het circuit van Zolder is. Waar moeten we met zijn allen toch altijd zo snel naartoe ?
36
emakske
Wat voorafging : op een zomeravond, ik was nog een babyvogeltje, ben ik uit mijn nest gevallen. Omdat ik een gierzwaluwtje ben, zijn mijn vleugels van op de grond groter dan mijn pootjes. Ik kon dus niet meer opstijgen en lag in het midden van de rijbaan, klaar om tot moes gereden te worden. Gelukkig waren er 2 Merelouders die daar toevallig in de buurt naar een feestje gingen. Ze raapten mij op, brachten mij na veel kastjes en muren naar een vogelopvangcentrum waar ik liefdevol verzorgd werd tot ik op eigen kracht kon uitvliegen. Ze noemden mij Gaston. Als dank voor mijn redding, beloofde ik hen elke schoolkrant een stukje te schrijven over alles wat ik vanuit mijn luchtpositie meemaak…
Ik besloot naar het hek van de Witte Merel te vliegen. Daar was het weer een bedrijvigheid van jewelste. Ik ken niet veel scholen waar in het weekend zo veel mensen rondlopen. Ik zag een paar mama’s met emmers zeulen, en ook een papa. Ik zag ook papa’s en mama’s prutsen aan een muurtje. En aan de struiken. Eén papa probeerde een glijbaan te installeren. In al de bedrijvigheid krioelden grote en kleine kindjes door elkaar. Ze speelden met elkaar. En de ouders werkten met elkaar. Zomaar. Gratis. Net zo gratis als de man die mij gered en gevoed heeft tot ik weer sterk genoeg was. Ik was weer vrolijk want het voorval met de haastige auto en de eendjes had mij droevig gemaakt. Ik tjirpte van plezier omdat ik veel mensen zag samenwerken en meedoen. En zo gaat het altijd overal een beetje slecht en een beetje goed, bedacht ik. Ik besloot het voorval met de gejaagde auto te vergeten en gewoon blij te zijn.
Antwoorden en reactiesmag je mailen naar
[email protected] . Op de redactie gaat iemand het vertalen in Gierzwaluws.
KUKELEKU !!! Welk is mijn juiste schaduw ?
Wie is dit ?
Volg de cijfertjes en verbind dan snel
37
GROTe KLeuTeRS De zo e
is v n
Een zoenvis zwom door de hele grote zee Hij zoende alles want hij vond dat oké Hij zoende ook een hele grote haai Maar die riep: Bah, Amaai!
Een zoenvis zwom door de hele grote zee Hij zoende alles want hij vond dat oké Hij zoende ook een hele grote rog En die zei: Mmm ik wil er nog! Een zoenvis zwom door de hele grote zee Hij zoende alles want hij vond dat oké Hij zoende ook een hele kleine garnaal En die zei: Die is niet normaal! Een zoenvis zwom door de hele grote zee Hij zoende alles want hij vond dat oké Hij zoende ook een hele dikke kwal En die zei: Dat heb ik het liefst van al! Een zoenvis zwom door de hele grote zee Hij zoende alles want hij vond dat oké Hij zoende ook een hele platte dijs En die zei: Die is niet goed wijs! Een zoenvis zwom door de hele grote zee Hij zoende alles want hij vond dat oké Hij zoende ook een dikke kabeljauw En die zei: Ik hou van jou!
38
2 de GraaD Own own own hier is mijn rijmpje over een clown . Ieuw ieuw ieuw het is pas nieuw . Het is een meisje ze noemde Teisje . Ze at een ijsje en keek op haar lijstje . Ze ging op vakantie met haar knuffel en die knuffel at een truffel . Want haar knuffel noemde teddie en die woonden in haar beddie . Oo wat was dat een lieve teddie . Isabelle
39
3 de GraaD kingen re
Ontvoerd (deel 1)
Boekbesp
Ontvoerd deel 1 gaat over een jongen, Geoffrey, die op een dag ontvoerd wordt samen met zijn ‘nanny’ Era. Geoffrey was een rijke jongen. Hij had een reusachtig huis met een zwembad. Hij had zijn eigen badkamer en kon krijgen wat hij wilde. Toch was hij niet gelukkig. Dat kwam omdat hij niet buiten mocht komen en omdat zijn ouders bijna nooit naar hem omkeken of hem afhaalden van school. Maar op een zekere dag als Geoffrey naar school werd gebracht door zijn chauffeur Paco in vergezelling van Era moest Paco in het midden van de weg stoppen voor een stilstaande bestelwagen. Hij wou niet voort rijden dus Paco stapte uit en ging naar de bestelwagen.Geoffrey zag zijn kans om eindelijk is in de stad te kunnen wandelen en vroeg dan ook onmiddelijk aan Era of dat mocht. Era stemde toe maar wel op één voorwaarde: Era moest mee. Toen gebeurde het, toen Geoffrey en Era net uitstapten. Er kwamen 3 mannen uit de bestelwagen die slecht ruikende vodden onder de neuzen van Geoffrey en Era duwden (de vodden waren besprenkeld met chloroform) waardoor ze in slaap vielen. Ze werden meegenomen en dus ontvoerd. Eén van de ontvoerders legde hen uit waarom ze ontvoerd waren. Dat zouden ze gedaan hebben omdat de vader van Geoffrey, die baas was van een vuilnisbelt in de buurt van Geoffrey’s huis, zijn arbeiders niet goed behandelde te weinig geld gaf voor hun werk en hen niet de nodige comfort gaf om in te
40
werken. Ze ontdekten verder ook dat “de prins” (zo noemde één van de ontvoerders) eigenlijk heel lief was. In deel 2 van “ontvoerd” volgen er veel gesprekken met “de prins” : Geoffrey en Era kwamen er zo achter dat “de prins” één van zijn zoontjes had verloren. Ze ontmoetten ook Tonio en Sofia (de overgebleven zoon en dochter van de prins). Ze kwamen te weten dat de prins, Tonio en Sofia straatarm zijn en niet naar school gaan waardoor ze niet kunnen lezen en schrijven. Daarom leerde Geoffrey aan Tonio en Sofia hun naam schrijven en van alles en nog wat wat hij op school leerde. Ze kwamen er ook achter dat de prins en “de bruut”(dat is de bijnaam,de naam zegt het zelf,die Geoffrey aan de bruutste en gemeenste ontvoerder gaf) samen met Tonio en Sofia op het vuilnisbelt werkte. Geoffrey en Era moesten van de bruut een briefje voorlezen dat de bruut zelf geschreven had waarin vermeld stond dat Geoffrey’s ouders losgeld moesten betalen. Ondertussen filmden de prins en de bruut alles. Het bandje van de opname werd dan opgestuurd naar de ouders van Geoffrey. En op het laatste moesten de ontvoerders samen met Geoffrey en Era natuurlijk vluchten voor de politie. Maar onderweg werden ze opgepakt ( enfin, de bruut en de prins toch) en werden Geoffrey en Era vrijgelaten. Toch was Geoffrey niet blij, want in die tijd van gevangenschap was er een echte band ontstaan tussen Geoffrey en de prins.
Mano De Chatvriend De chatvriend is een verhaal over een meisje Evy, die afspreekt met een onbekende. Op een dag is Evy aan het schatten. Ze krijgt een mail van een onbekende die vraagt om met hem te mailen. Ze schrijft hem dat ze een spreekbeurt moet doen over Lutine. De onbekende mailt terug dat hij vorig jaar een
spreekbeurt heeft moeten houden over Lutine. En dat hij de spreekbeurt ging door mailen. Die avond mailt hij dat het niet lukt om het bestand door te mailen. En mailt ook dat er vanavond nog een trein vertrekt en dat hij het zal brengen. Evy mailt eerst naar Sara (haar vriendin) dat ze op de vaste telefoon moet bellen en vragen of ze naar haar wil toe komen om de spreekbeurt samen voor te bereiden, want dat ze dringend naar het station moet. Dus ’s avonds gaat ze naar het station. De jongen komt maar niet maar er is wel een oude man. Die zegt dat hij de vader is van de jongen, de jongen had de trein gemist en dat vond hij heel erg dus zijn vader was gekomen. En hij zegt dat de spreekbeurt in de koffer ligt. Hij vraagt om bij te lichten ineens word ze vast gegrepen en in de koffer geduwd. Sara wordt ondertussen al wel wat ongerust. Waarom zou Evy naar het station gaan? Ze heeft toch niet afgesproken met die vreemde jongen van de chat, want Evy had dat aan haar verteld. Dus Sara vertelt aan haar ouders wat er is gebeurd, die bellen direct de ouders van Evy. Gelukkig wordt Evy veilig gevonden.
Emma Zonder titel Het boek vertelt het verhaal over Jasper die een belangrijke vraag voor zijn opa heeft. Namelijk: “Opa, hoe heb je oma leren kennen?” Het gebeurde tijdens de eerste WO. Er was een jongen, Julien, die samen met zijn familie als vluchtelingen in een hofstede woonde. Hij was kreupel en droeg een schoen met een hoge hak omdat zij ene been kleiner was als het andere.Hij had een bloedbroedervriend, Marcel. Ze beloofden nooit geheimen voor elkaar te hebben en vrienden voor het leven te blijven.
Samen met zijn papa smokkelde Lucien brieven voor de Engelse soldaten voorbij de Duitsers.De brieven waren verstopt in de hak van Lucien zijn speciale schoen. Ze mochten niet opgepakt worden door de Duitsers want dan kregen ze de kogel. Hij mocht hierover niets vertellen aa zijn vriend Marcel. Dat had hij zijn vader beloofd. Daarover voelde hij zich schuldig. Op een dag werden ze door de Duitsers tegengehouden. Ze vertelden dat ze een nieuwe schoen nodig hadden maar werden niet geloofd. Marcel moest zich uitkleden, op dat moment werd er vanuit de struiken geroepen”Zweinen”. De soldaten waren hierdoor afgeleid en Lucien en zijn papa konden hierdoor wegvluchten. De stem kwam hem bekend voor : het was die van Marcel. Hij had hen gered. Er kwam een gasaanval. Alle kinderen tussen negen en vijftien jaar werden daarna door de Engelsen meegenomen om hen te beschermen tegen gas en granaten. Na de oorlog keerde Julien terug naar zijn dorp maar Marcel verhuisde naar een andere streek en werd nooit meer gezien. Julien stierf toen hij 47 was en had een zoon die hij Marcel noemde. Dat was Jasper zijn opa. Op zijn sterfbed gaf Lucien een brief aan zijn zoon, de opa van Jasper, om die aan een vriend te bezorgen. Dat deed Jasper’s opa en toen hij aanbelde deed oma de deur open en zo hebben ze elkaar leren kennen.
Thibeau
41
Midwinterfeest
42
FEESTPLOEG
43
2 de GraaD
oe
Toedel
We waren met de klas woensdag naar Toedeloe gegaan .
Toen werd het stil ze maakten de koffer open en… er lagen kousen in. Ze reisde heel de wereld rond om kousen terug samen te brengen . Er lag ook een washandje, als slaapzak, in voor als er een kousje ‘s nachts koud had . Toen we binnen gingen moesten we stil zijn omdat de kousen nog sliepen . Veel andere Toedeloe’s reisden ook de wereld rond om dezelfde reden . We hoorden die ochtend ook muziek uit de tent . Dat was het teken dat ze er was . Alle andere klassen waren er ook geweest . En we mochten, van tuis, ook kousen die alleen waren meebrengen en aan de draad die bij de tent hing, hangen . ze had ook een rode neus en een rare muts . Haar vest glinsterde . Ik vond het tof om Toedeloe op bezoek te hebben. Het was grappig! Dat is het eind van dit verhaal !!!!!
Kaat
44
45
3 de GraaD
I M
k ben een heks (alle dat dacht ik). Iedereen lachte me
perzikzachte huid en lange bruine haren.
uit… Ik zal van het begin beginnen.
Niks ruwe huid geen mooie wratten meer. Ik kon net mijn gil inslikken. Ik dacht zo
ijn naam is: Carolina. Ik heb lange bruine haren, kastanjebruine ogen en een lichtebruine huid.
Nergens een wrat te bespeuren (nu denk je dat is wel raar voor een heks).Ik zal je vertellen waarom ik zo mooi ben: toen ik een klein heksje van 5 jaar was had een tovenaar een vloek over mij uitgesproken. Dat kwam omdat ik een paar appels uit zijn appelboom gepikt (maar ja wat doet een klein heksje). En daarom heeft hij een vloek over mij uitgespro-ken. De vloek luidde zo: als je voor je 12 jaar tegen een boom vliegt zal je de mooiste heks op aarde zijn. Hij wist dat al de heksen vanaf hun 8 jaar vliegles krijgen en dat elke heks wel een keer of zes tegen een boom vlogen.
H
et was de 24ste mei. Ik werd 8 jaar en kreeg mijn eerste vliegles. Ik heb de vloek nooit vergeten dus
deed ik mijn best om niet tegen een boom te vliegen. Toch vloog ik tegen een boom ik viel in zwijm. Mijn lerares had me dan maar in bed gelegd ze had niet gemerkt dat er wratten begonnen te verdwijnen. De volgende morgen werd ik heel vroeg wakker. Zoals elke morgen wreef ik me door het haar, ik schrok overeind want ik voelde niet mijn vettig, slap en dun haar ik voelde glad, stevig haar. Ik liep naar de spiegel want ik had me onder tussen al herinnerd wat er de vorige dag was gebeurd. Ik keek in de spiegel en in plaats van een lelijke wrattekop te zien zag ik een prachtig gezicht met een
46
kan ik hier niet blijven, ik pakte mijn koffer en verliet het heksendorp. Ik zwierf vier jaar rond. Ondertussen was ik 12 jaar geworden. Op een dag kwam ik in een ander heksendorp en ging naar de dorpoudste. Ik vroeg of er nog een huisje vrij was voor een heks. Ze had mij in mijn gezicht uitgelachen ze had gezegd: jij een heks laat me niet lachen, maar ik heb toch nog een huisje vrij. Ik kreeg de sleutels van het huisje. De dorpoudste had gelijk het was wel een heel klein huisje.Maar ja ik was er al lang blij mee dat ik het huisje had gekregen ze had me even goed uit het dorp kunnen gooien. Het was geen leuke tijd in het dorp iedereen lachte mij uit omdat ik zo mooi was. Ik was zelf al gewend graakt om zo mooi te zijn. Maar ik
werd
gepest
door
de
andere
heksenkinderen. Op een dag vertrok ik uit het dorp….
W
ordt vervolgt...
Carolina
47
ou
DeRS
Wie Wat de Witte Merel Sociale Ongelijkheid Basisonderwijs.
binnen
het
Op woensdag 14/11 was er een Algemene Vergadering van Fopem die doorging in de gebouwen van Zeppelin te Mortsel. Op deze avond waren Dirk Dezutter en Nico Hirtt, auteurs van het boek “De school van de ongelijkheid” (uitgegeven bij ACCO) uitgenodigd om een uiteenzetting te komen geven over sociale ongelijkheid binnen het Vlaamse basisonderwijs. Hun onderzoek toonde aan dat België in Europa het slechtst scoort wat sociale ongelijkheid in het onderwijs betreft. Meer bepaald is het zo dat in onze scholen kinderen uit arme gezinnen minder kansen krijgen dan kinderen uit middenklasse en rijkere families. Het verschil met de andere Europese landen is zeer opvallend. Als enkele van de oorzaken werden te grote klasgroepen (15 à 16 zou ideaal zijn), de kinderen moeten te vroeg (6de leerjaar) al een richting kiezen (14-15 jaar zou beter zijn), de vrije schoolkeuze, enz…aangeduid. Het gesprek en de interactie was zo boeiend dat men bij het beëindigen moest vaststellen dat de wettelijke verplichtingen (o.a. voorstellen van de begroting en bespreken van het voorbije boekjaar) die de vzw op deze AV had moeten invullen niet aan bod waren gekomen. (RVB 16/11/2007)
48
De verslagen van de Raad Van Bestuur worden voortaan extra bijlage toegevoegd aan deze schoolkrant. Lees ook zeker de voorafgaande nota. De verslagen geven u belangrijke informatie en het is informatie waar u als betrokken Merelouder recht op hebt. Om het reilen en zeilen van de Witte Merel op bestuursvlak uit te vergroten – en uw betrokkenheid NOG MEER te vergroten – volgen hierna enkele Merelitems uit de laatste Raden van Bestuur. We bundelden hen tot vlot leesbare artikeltjes. Meer info kan u altijd halen bij de bestuursleden waarvan u de namen in de extra bijlage vindt. Onderschat nooit de kracht van een goed schoolpoortgesprek.
Tuinperikelen. De offerte voor het draineren van de tuin is onderweg. De afsluiting met de achterbuur is onvoldoende hersteld. Tijdens een gesprek met mevrouw Poppe kon ze geen concrete problemen aangeven. Er wordt een oplossing gezocht in het team om te voorkomen dat er regelmatig terugkerende klachten zijn. Dit voorstel zal dan aan de buren voorgelegd worden. Er is een ontwerp gemaakt hoe er een bufferzone kan ontworpen worden. Het team heeft geopteerd voor coniferen met daarvoor een poortje. Totale kost ongeveer 320 €. Er wordt gevraagd of er geen nieuwe afsluiting kan komen op de perceelsgrens met de buurman van nr.169. Het team moet overleggen met de buurman en een voorstel doen.
De oude bouw In de deuren en ramen die zich aan de speelplaatszijde van de gebouwen 165 en 167 bevinden, moet er veiligheidsglas voorzien worden. In de deuren is dit al in orde. Voor de twee ramen wordt voorgesteld om met een folie te werken. (RVB 16/11/2007). Veiligheidsfolie voor glas in de Witte Merel kost 20,-€ per vierkante meter + 35,- € per uur voor het plaatsen. De raad geeft opdracht om dit uit te laten voeren. (RVB 14/12/2007). Het dak van 167 lekt. Mark Baplue wordt gecontacteerd. De verwarmingsketel die voorheen in het Watervalgebouw diende is nog niet geplaatst. Bart Remes had gezegd dat hij dit werk in zijn planning voor de Kerstvakantie had opgenomen. De raad geeft Birgitte opdracht om Bart Remes te bellen voor een nieuwe afspraak. Deze verwarmingsketel zal in de garage van 167 geplaatst worden en de twee gebouwen verwarmen, waardoor het aanbrengen van brandwerende deuren in 165, niet moet uitgevoerd worden. De controle door IDEWE i.v.m brandveiligheid heeft volgende opmerkingen opgeleverd: er moet een leuning aangebracht worden aan de bestaande trap die op de vluchtweg van de eerste graad ligt en het sportraam aan het raam van derde graad moet door een trapje vervangen worden. Er moet bescherming komen aan de armaturen in de nieuwe kleuterblok die vanaf de podia bereikbaar zijn voor de kinderen. Jeroen neemt contact op met Guy Bresseleers. AWW heeft de watermeter niet kunnen plaatsen omdat de ruimte voor de meter te klein is.
Herverdeling functies en mandaten: Er is een kandidaat die de boekhouding van Jan wil overnemen. Er wordt voorgesteld om het doorgeven op 1 januari 2008 te laten gebeuren zodat dit samenvalt met de start van het nieuwe boekjaar. Annemarie Goris neemt de functie van penningmeester op binnen de RVB. Zij zal ook de aanspreekpersoon voor de Waterval zijn voor ouders die vragen of opmerkingen hebben over financiën. Op de Witte Merel blijft Sabien Jagers de aanspreekpersoon voor financiën. Guy D. K. vraagt zich af of deze persoon geen lid van de RVB moet zijn. Besluit: we hebben op dit moment geen kandidaat uit de raad en geven graag vertrouwen aan Sabien die in het verleden haar taak diskreet en goed verricht heeft. Geert Landuyt is enige kandidaat en wordt door de raad dan ook als voorzitter aangeduid. Tanja Keppens blijft de secretariaatsfunctie uitoefenen. Annemarie Goris wordt de nieuwe penningmeester van de vzw. (RVB 16/11/2007)
49
Gezinskeuze Alle leden hebben vooraf een document toegestuurd gekregen waarin de regelgeving die ter zake geldt duidelijk in uitgelegd wordt. Deze tekst werd goedgekeurd door Wim en Evert van FOPEM/SOM. Ook Mr. Nonneman lopbegeleider voor OKO en dus ook voor de Fopemscholen, stelt dat deze regelgeving omzeilen ernstige sancties kan opleveren voor de school. In een persoonlijk commentaar pleit Geert voor het promoten van de gezinskeuze als ideaal bij instap in de school. Het kan echter geen voorwaarde zijn. Ook bij uitstap kan er niet gevraagd worden dat alle kinderen van school moeten veranderen, maar er wordt voorgesteld dat er een procedure wordt uitgewerkt die zorg draagt voor de belangen van alle betrokken partijen (in casu de kinderen, de leerkrachten en de ouders) De houding van de school tegenover gezinskeuze en eventuele uitstap, zal conform de regelgeving opgenomen worden in het schoolreglement. De raad neemt zich voor, om tegen begin volgend schooljaar alle nodige aanpassingen (inschrijven, schoolveranderen, privacyverklaring, enz…) in het schoolreglement aan te brengen en de ouders een nieuw schoolreglement te laten ondertekenen. De bijlage die als basis diende voor deze bespreking wordt aan de
50
leerkrachten bezorgd samen met het besluit dat door de raad genomen werd. Guy VB. uit zijn bezorgdheid om de intakegesprekken met nieuwe gezinnen goed te blijven verzorgen. Doordat onze scholen geloven in kleinschaligheid en slechts een beperkt aantal kinderen per geboortejaar inschrijven bestaat het gevaar dat ouders hun kind inschrijven omwille van het pedagogisch comfort en niet omdat ze achter de visie van de school staan. Ouders moeten duidelijk weten dat alle voordelen van de kleinschaligheid verdwijnen als het aantal kinderen die extra leerzorg nodig hebben te groot wordt. Alle andere leden delen deze bezorgdheid en bedanken Geert voor het geleverde informatieve werk. Besluit gezinskeuze: als school staan we nog steeds achter het principe van de gezinskeuze, het is fantastisch als alle kinderen van het gezin op onze schooltjes terechtkunnen. Het is echter geen voorwaarde om te kunnen inschrijven in de school. De ouders hebben zoals wettelijk bepaald het recht om vrij een school te kiezen voor hun kinderen. Als er om eender welke reden ook, een kind van een gezin de school verlaat, zal dit geen invloed hebben op het blijven schoollopen van de andere kinderen van het gezin binnen onze schooltjes.
Dyslexie
Huisvesting. De nieuwbouw:
Het team vraagt of er een beslissing kan genomen worden in verband met software Sprint voor kinderen met dyslexie. De investering is groot: laptop + software (kost ongeveer 4 à 5 duizend Euro). Op de Waterval loopt de discussie uit. Er komt een logopediste aan het team de werking en de voor- en nadelen van het programma
Vorige week waren er problemen met de waterafvoer bij de nieuwbouw van de kleuters. Er werd contact opgenomen met de architect en de aannemer. Hier gaat het overleg moeizaam. De aannemer heeft al een boete opgelegd gekregen wegens overschrijding van de voorziene werktijd en is nu helemaal niet gehaast om de tekorten nog weg te werken. Er zijn spijtig genoeg nog heel wat tekortkomingen. Volgens Wim moet de toegangsdeur van de nieuwbouw dringend onder handen genomen worden anders zal ze ernstig beschadigd worden. De nieuwe kleuterblok moet nog opgenomen worden in het draaiboek voor periodiek onderhoud. Dit zal met de klusploeg besproken worden. Het nieuwe gebouw werd door het team geëvalueerd. Verslag volgt nog. De aannemer heeft vrijmaking van de borg gevraagd. Op aanraden van de architect zal de halve borg overgemaakt worden. De aannemer heeft ondertussen al enkele tekorten opgelost maar er blijven nog altijd discussiepunten. De sleutel is nog altijd niet terecht. In de loop van 2008 wordt het overleg opgestart met het team en twee ouders-architecten om tot een inventaris te komen van de noden en behoeften waarmee rekening moet gehouden worden bij de definitieve renovatie van het voorgebouw van de Witte Merel (RVB 14/12/2007)
Algemene vergadering. Er waren veel mensen, vooral van de Witte Merel was de opkomst zeer goed !!
51
52
