SB TRAVEL REPORT NO. OMAN 2
SB
T R AV E L
MARC & EVELIEN IN OMAN
3
2006
AMSTERDAM - MUSCAT (23-12-2006) Na een niet volledig ontspannen nachtrust, liep om 06.00 uur de wekker af. Opstaan, aankleden enzovoorts en maar hopen dat de taxi op tijd zou arriveren... vijf minuten voor de afgesproken tijd meldde de aardige taxichauffeur zich... het begin was goed. Ook het inchecken ging allemaal voorspoedig en na een kop cappuccino en een muffin naar de gate. Inmiddels wisten we dat gate D21, een soort busstation is, maar we hoefden maar een uurtje naar Frankfurt. Het wachten duurde en bleef duren, en eindelijk mochten we in de bus die ons naar “Cityhopper City” zou brengen... alleen was het wachten nog niet afgelopen. Na ongeveer 20 minuten in de koude bus, in onze op de reis afgestemde en dus dunne kleding, te hebben gestaan mochten we verder. De informatie die wij kregen was dat het schoonmaak personeel niet op tijd was gearriveerd, in het vliegtuig werd echter doorgegeven dat er van toestel was gewisseld. Of de duivel ermee speelde... zaten we helemaal achterin het vliegtuig en hadden nu eens een keertje haast, want inmiddels hadden we bijna een uur vertraging en maar anderhalf uur om over te stappen... Rennen door de luchthaven naar de gate waar ons toestel van Gulf Air stond te wachten... maar helaas was er sprake van een overboeking en konden wij niet mee... Na veel gegoochel, gepraat en gehannes... mochten we toch mee, alleen zat Marc voorin en ik achterin het vliegtuig... daarna nog even een stoelendans en waren we toch op weg naar... Bahrein zoals later zou blijken. Wij wisten niet dat we een tussenlanding zouden maken... In eerste instantie mochten we blijven zitten, maar na vijf minuten werd gemeld dat we toch naar een ander toestel
moesten... en degene die eerst op mijn plaats zat, had mijn boarding pass nog... ik ga jullie nu een gouden tip geven: bewaak deze boarding pass met je leven, dat voorkomt een hoop problemen...! Bij de gate aangekomen, bleek dat we anderhalf uur vertraging hadden... maar het was wel even leuk om daar rond te lopen... we hebben onze ogen uitgekeken, zoveel mannen in witte jurken had ik nog nooit bij elkaar gezien. Na veel heen en weer gepraat te hebben bij de gate, omdat ik geen boarding pass meer had, - ik word steeds onzekerder over mijn Engels, want niemand begreep mij kregen we toch twee plaatsen naast elkaar toegewezen... maar wat bleek??? Dubbel geboekt, maar degene voor wie de plaats was, was zo vriendelijk ergens anders te gaan zitten... wat een desorganisatie! Toen we kwamen met een uur vertraging aan in Muscat. Eerst moesten we nog een visum kopen... na anderhalf uur wachten en aan het lijntje gehouden te zijn bleken onze koffers nog in Frankfurt te staan... na overleg met de Nederlandse toeroperator, af en toe is een tijdsverschil wel praktisch, hebben we een formulier ingevuld en gelukkig stond onze “ophaalmeneer” nog op ons te wachten... we waren moe en heel erg gedesillusioneerd... zo erg, dat we vergaten een fooitje te geven. Het hotel zag er prachtig uit, met kerstboom en kerstmuziek... onze kamer was groot en comfortabel en na de survival kit, twee tandenborstels, tandpasta en een kam, ontvangen te hebben en een borrel genomen te hebben uit de minibar kon onze eerste nacht in het Midden-Oosten beginnen... het was inmiddels 02.30 uur...
MUSCAT (24-12-2006) Na een toch ietwat onrustige nacht zijn we om 09.30 uur opgestaan. Eerst contact gehad met onze toeroperator over onze koffers en zij garandeerden ons dat het hotel ervoor zorg zou dragen dat ’s avonds rond 22.15 uur onze koffers naar het hotel gebracht zouden worden... Lekker gedoucht, en buiten ontbeten... kun je het voorstellen op 24 december? Het ontbijt was uitgebreid en lekker, zelfs de koffie smaakte goed! Met door het hotel beschikbaar gestelde strandlakens heerlijk liggen ontspannen in ligstoelen aan het zwembad. Ook hebben we ons vermaakt met giegelende Pakistaanse of Indiase jongemannen... Nederlandse bakvissen zijn er niets bij! De omgeving van het hotel was vreemd ruw, veel witte huizen en het was net of we in een woonwijk in aanbouw zaten. Dit alles in de omgeving van een mooie moskee, die van tijd tot tijd haar volgelingen opriep via de luidsprekers. Voor mij was het de eerste keer dat ik dat in het echt hoorde. Op hetzelfde terras waar we ontbeten hebben, hebben we ook geluncht... een soort shoarmawrap van kippenvlees, met frietjes. Een onverwachte tussenlanding. De luchthaven van Bahrein in kerstsfeer MARC & EVELIEN IN OMAN - 2
Om 15.30 uur hebben we kennisgemaakt met de rest van onze internationale groep: veel Duitsers, Zwitsers een paar verduitste Belgen en wij. In totaal waren we met ongeveer 21 mensen. We werden voorgesteld aan Ruta onze Duits sprekende, Indiase gids. Eerst kregen we een rondrit door Muscat en omgeving. Er waren veel interessante rotondes met allemaal hun eigen verhaal, daarna langs een chique woonwijk, de wijk met ministeries waar absoluut niet gefotografeerd mag worden, het Lulu-warenhuis en de kust. Een fotostop bij het werkpaleis van Sultan Qaboos stond ook op het programma, maar helaas voor ons was hij aanwezig en werd de omgeving van het paleis hermetisch afgesloten... Een bezoek aan het Museum Bait Al Zubair, waar ons een kijkje werd gegund in de schatten van de Sultan, de verschillende soorten kleding die de mensen van nu nog steeds dragen... ook hier mocht niet worden gefotografeerd. Daarna hebben we een kijkje genomen in de Muttrah Souq, een overdekte markt waar van alles te koop werd aangeboden... een beetje de Beverwijkse Bazar, maar toch weer anders... ik heb daar een sjaal gekocht. Op het moment dat je daar rond loopt realiseer je je dat je erg ver van huis bent. ‘s Avonds hebben we genoten van een uitgebreid kerstbuffet op het terras van het hotel. Het was erg lekker. Onze koffers waren echter nog steeds niet gearriveerd... en na veel heen en weer gebel, loze beloftes, lang wachten, toch maar weer contact opgenomen met de toeroperator, was het inmiddels weer 01.15 uur geworden en we zouden om half zeven worden geroepen...
MUSCAT - NIZWA (25-12-2006)
De Muttrah Souq voor al uw inkopen!
De moskee met kledingvoorschriften...
Vanmorgen liep dus om 06.30 uur de wekker af... ‘Elk nadeel heb zijn voordeel’ want koffers inpakken hoefden we niet... Ontbeten en de rekening betaald van het hotel... tot onze grote verrassing werden we met zijn allen in een minibusje gepropt, want alle touringcars waren op weg naar Mekka...! Het is mij wel opgevallen, dat in Oman de “eigen” mensen voorgaan en het land vooralsnog haar eigen identiteit houdt, op het vieren van het Kerstfeest na dan... Als eerste bezochten we de Grote Sultan Qaboos Moskee. We mochten alles, binnen en buiten, fotograferen. Wel waren er kledingvoorschriften: vrouwen moesten gesluierd zijn en armen en benen moesten worden bedekt, en de mannen mochten geen blote benen hebben. Grote hilariteit, toen wij allemaal geleerd werden om een
MARC & EVELIEN IN OMAN - 3
sluier om te doen. Gelukkig had ik een soort vooruitziende blik gehad en een sjaal gekocht, ondanks dat er een stuk of zes in mijn koffer zaten.... De gebedsruimte voor de vrouwen was tamelijk klein en die van de mannen immens groot. Dit heeft te maken met het feit dat vrouwen toch een goed Moslim zijn als zij thuis bidden tijdens de Ramadan, en de mannen moeten altijd naar de Moskee komen om te bidden...Alles zag er piekfijn uit... het was een belevenis om hier rond te struinen... wel moesten iedere keer de schoenen uit en opgeborgen, maar alles was zo kraakhelder dat bijna iedereen, ik incluis, maar op kousenvoeten van ruimte naar ruimte riep. Men moest eens weten dat ik al drie dagen dezelfde sokken aanhad... Daarna langs de luchthaven om onze trolleys op te halen. Achteraf bleek dat de autoriteiten op de luchthaven nooit van plan zijn geweest om de koffers naar het hotel te sturen, maar dat wij ze persoonlijk moesten ophalen. Als we dat hadden geweten, waren we de avond ervoor naar het vliegveld gegaan... De reis ging verder langs mooie, woeste en dorre landschappen. Door een mooie (dadelpalm) oase, naar fort Nakhl en de waterbronnen van Nakhl. Het was een prachtige omgeving, met schitterende vergezichten en alles was mooi en groen. In deze oases wordt gewerkt met een vernuft irrigatiesysteem, vergelijkbaar met de levadas van Madeira. We konden merken dat het toerisme nog in de kinderschoenen stond, want het lunchen en mogelijkheden tot toiletbezoek schoot er deze dagen nog al eens bij in. Na een ontvangen broodje kaas van de gids via het prachtige desolate landschap naar onze volgende pleisterplaats Golden Tullip Hotel Nizwa.
Een mooi hotel, in de middle of nowhere inclusief kerstboom, kerstman en glibberige kerstmuziek... In de bar een broodje gezond gegeten en dolgelukkig met onze koffers hebben we genoten van een lange nachtrust op een grote, stille kamer met prachtig uitzicht maar een heel eind van de receptie...
NIZWA (26-12-2006) Ook vandaag was de wekker weer vroeg en onverbiddelijk... In tegenstelling tot het andere hotel was het ontbijt hier maar matig. Als eerste stond vandaag een bezoek aan de drukke veemarkt van Nizwa op het programma. Twee kringen met mannen, waar in de buitenste kring de potentiële kopers luisterden naar de prijzen die geroepen werden door de mannen die in de binnenste kring hun koopwaar aanprezen. Ik ben niet zo’n liefhebber van dit soort markten, maar zover wij konden beoordelen werd op een goede manier met de dieren omgegaan.
Veemarkt in Nizwa
BERT & MONIQUE IN TSJECHIE - 4
Hierna volgde een bezoek aan de Souq van Nizwa. Totaal anders dan die van Muscat, maar juist die diversiteit maakte het bezoek zo waardevol. In Oman zijn veel blinde, oude mannen. De blindheid is veroorzaakt omdat de vader van huidige sultaan de mannen verbood hun ogen te beschermen tegen de zon met zonnenbrillen. Ik heb mijn bedenkingen over deze Sultan, maar hij schijnt veel goede dingen voor de bevolking te doen. Ook vrouwen worden goed behandeld in Oman, ondanks dat zij niet veel naar buiten treden. Al bij al was het een leuk tafereel. De mannen in hun witte kleden, de Omani vrouwen in het zwart, want als de kleding kleurrijk was, betekende dat dit een Bedoïenenvrouw was. Na de levendige Souq hebben we een bezoek gebracht aan Fort Nizwa... niet echt veel te zien op de prachtige vergezichten van een hoger punt na. Vervolgens onderweg nog een fotostop bij het Bahla-fort en een van de vele Moskeeën van Sultan Qaboos. Ik vind er wat voor te zeggen om overal je naam aan te geven, maar zoals ik al eerder zei, hij is goed voor de bevolking. Hierna volgde een bezoek aan Tanuf. Een stadje dat inmiddels alleen bestaat uit ruïnes van wat eens een levendig stadje moet zijn geweest. In 1959 is dit stadje door de Britse luchtmacht verwoest om een oorlog te beslechten tussen de Imam en de Sultan. Het conflict is uiteindelijk gewonnen door de Sultan. In Tanuf sloeg het noodlot toe... ik gleed uit... en verwondde twee vingers. Het bloedde hevig en de gids vond het noodzakelijk om even langs een medische post te rijden, want je weet maar nooit... daar ben ik geholpen door een Indiase arts en een Indiase verpleegkundige. Ik ben verbon-
den en even deden oude tijden herleven... ik heb namelijk toen ik 17 jaar was en nog te jong was voor de verpleegstersopleiding een aantal maanden in een slagerij gewerkt en regelmatig met verbonden vingers rond gelopen. Ook kreeg ik een zware antibioticakuur mee. Dit op advies van de dokter met de mededeling dat zij dat daar allemaal zouden slikken en een pijnstiller waarmee je volgens mij een olifant kon omleggen... Het zag er spectaculairder uit dan dat het was... helaas ben ik vergeten om er een foto van te laten maken... Daarna ging de tocht verder naar het Fort van Jabrin. Een prachtig bouwwerk met een uitgebreide rondleiding.... daarna terug naar het hotel en genoten van een verlate lunch: een club sandwich met frites. Vervolgens een heerlijke siësta met lekker lezen... slapen, want mijn vingers moesten natuurlijk de nodige rust hebben... Heerlijk Indiaas gegeten in het restaurant en tot onze ontsteltenis zat er een rat in de hoteltuin... moet vast een woestijnrat geweest zijn en ook liepen er heel veel poezen in de buurt van het hotel.
NIZWA - MUSCAT (27-12-2006) Het is alweer de vijfde dag van onze vakantie... iedere morgen staan we vroeg op, maar dan is het al licht en schijnt de zon... Vandaag was het alweer tijd om Nizwa te verlaten. Als eerste werd gestopt bij een van de vele paleizen van de Sultan... hij schijnt hier wel eens te wonen... Het paleis heet Al Shumoor. In de omgeving van het paleis zagen we de eerste in het wild levende dromedarissen. Zoals Australië de
Oude zaken en nieuwsgierige kinderen...
MARC & EVELIEN IN OMAN - 5
borden voor de kangoeroes heeft, zo heeft Oman ze voor dromedarissen... Daarna een uitgebreid bezoek aan Manah, een lemen stadje net als Tanuf. Hier was eigenlijk nog meer bewaard gebleven en we hebben er een heerlijke wandeling gemaakt. Ook kwamen we nog een paar jochies tegen, die volgens mij later in de toeristenbranche gaan werken. Het was weer genieten van het landschap met zijn altijd aanwezige bergen. Wederom was er geen rekening gehouden met onze Westerse lunchtijden, maar dit typeert eigenlijk een beetje de (des)organisatie van deze reis. Het volgende bezoek was illustratief. In het programma stond een bezoek aan een weeffabriek gepland. Zowel de chauffeur als de gids wisten niet precies waar deze fabriek zich bevond... dus na een aantal rondjes rijden, de weg vragen in een dorp dat uitliep - zoveel Westerlingen hadden ze nog nooit bij elkaar gezien - arriveerden we bij een piepklein fabriekje voor een bezoek van een kleine vijf minuten... Aan de overkant van de weg was een dadelfabriek. Zij verzorgden geen rondleidingen, maar we kregen allemaal wel een lekkere doos dadels! Wij hadden voor deze reis gekozen, omdat het een vrij rustig excursieprogramma had. Daarom kwamen we vrij vroeg in de middag terug in Muscat. We hebben toen een bezoek gebracht aan de Lulu (= parel in het Arabisch) supermarkt. Een gigantisch grote, moderne supermarkt. Het was erg druk, omdat het woensdag was... dat is vergelijkbaar met de Westerse vrijdag. In Oman is het weekeinde op donderdag en vrijdag... Aangezien de Sultan zich weer elders bevond, mochten we nu wel dichterbij zijn werkpaleis komen om het
uitgebreid te fotograferen... de achterkant mocht wel gefotografeerd worden, maar niet gefilmd... waarom dit zo was is mij nog steeds niet duidelijk... Daarna weer terug naar ons “oude” hotel, lekker buiten gegeten en vroeg naar bed, want morgen beloofde het een spannende dag te worden.
Een ‘weeffabriek’ en de vismarkt in Muscat
Boven 4WD, en af en toe een oase
MUSCAT (28-12-2006) Het beloofde vandaag een enerverende dag te worden. Op de eerste plaats was het de laatste dag van onze groepsreis, en vandaag werd de bus ingeruild voor maar liefst zeven 4WD (jeeps voor de autoleken onder ons). Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt buiten stonden onze jeeps als op ons te wachten. Wij hadden het genoegen om twee aardige Belgen als medepassagiers te hebben. Niets kon meer mis gaan om een onvergetelijke dag te hebben. Als eerste brachten we een bezoek aan de levendige vismarkt aan de haven van Muscat. Leuk om te zien, ook hoe de vele vogels en poezen hun kostje bij elkaar scharrelde. Vervolgens maakten we een lange, maar mooie rit in onze 4WD. Via Route 23 langs bergen, dorpjes af en toe een oase, dromedarissen, geiten... alleen geef een Omaneese man geen auto onder zijn kont, want zij veranderen in duivels... Een sanitaire stop bij een hotel met redelijk schone toiletten... dat hebben we wel eens anders gezien... Net voor de Wahiba Sands woestijn werd er wat lucht uit de banden gehaald en het bedwingen van de 200 meter hoge zandduinen begon... hotsen, klotsen, bonken... Onze chauffeur kon niet achterblijven bij zijn maatjes en het was
MARC & EVELIEN IN OMAN - 6
een ware kermisattractie... geweldig om mee te maken, alleen als ik het vooraf had geweten weet ik niet zo net of ik was meegegaan... Twee wagens gingen langs de “gemakkelijke” weg... maar dit was toch leuker! Regelmatig mochten we even op krachten komen om een foto te maken. Daarna volgde een bezoek aan een Bedoeïnenfamilie. Op zich stelde dit niet zoveel voor. Wij kregen sterke koffie en een dadel en moesten onze schoenen uitdoen. Ik vond het eigenlijk wel jammer dat er niet iets meer werd verteld van hun achtergrond. Maar... ze hadden wel twee dromedarissen en ik heb me de gelegenheid niet laten ontgaan om even een ritje te maken... het opstaan en gaan zitten van de dromedaris was doodeng...! Nog een klein stukje 4WD... met een spectaculair slot... en daarna verlieten we jammergenoeg de woestijn. Er werd weer extra lucht in de banden gepompt... niets nameten, gewoon op het gevoel... en de reis ging verder naar de schitterende Wadi Bani Khalid. Hier kregen we allemaal een lunchbox, een beetje onhandig want we moesten nog een stukje klauteren... maar we hebben heerlijk geluncht in een oase met water, bergen en palmen... echt onbeschrijflijk mooi! Daarna moesten we ongeveer 250 kilometer terug rijden naar Muscat... er wordt gereden als gekken op de snelwegen daar... soms 160 kilometer per uur, eigenlijk was dit nog griezeliger dan de woestijnrit... Nog even een sanitaire stop bij de smerigste wc’s ooit... en om 18.15 uur waren we weer veilig in het hotel. Aangezien het Offerfeest in Oman werd gevierd werd er geen alcohol geserveerd... ook de bar was doodleuk twee dagen gesloten. Er wordt in Oman een beetje met twee
maten gemeten... maar goed, dat maakt het niet minder aantrekkelijk als vakantieland. Na alle emoties van deze dag hebben we genoten van een lange nachtrust....
MUSCAT (29-12-2006) Vandaag kwam een droom in vervulling... tenminste dat hoopten wij. Eén van de redenen waarom wij naar Oman zijn gegaan, is omdat ik dolfijnen wilde zien... Om 6.20 uur liep de wekker af, want we werden om 07.00 uur opgehaald. Ontbijten kon nog niet, vanwege de Omanese Zondag... maar wel stonden in de lobby croissantjes klaar. Nadat wij opgehaald waren in een splinternieuwe bus, het plastic zat nog om de stoelen, kregen we nog een gratis sight seeing want we moesten nog langs twee andere hotels om mensen op te pikken. Het weer was weer stralend, ondanks het vroege uur... ik zou toch niet te warm gekleed zijn??? Iets voor achten arriveerden we in de haven van Muscat en nadat alle medepassagiers waren gearriveerd, kon de reis beginnen. Eerder schreef ik al dat Omanese mannen veranderen in duivels zodra ze een auto onder hun kont hebben, dit geldt eveneens als je ze een motorboot geeft... deze boot veranderde in een speedboot en ik was de reistabletten vergeten... verstand op nul, blik op de horizon en ik heb genóten. Na ongeveer een half uur kwamen de eerste dolfijnen in zicht, ik heb het helaas niet zo goed op de foto vast kunnen leggen, maar het waren er honderden... misschien wel duizend... overal waar je om je heen keek zag je dolfijnen springen, zwemmen, buitelen, spelen... zo moeten dolfijnen
Vele soorten transport mogelijk... MARC & EVELIEN IN OMAN - 7
kunnen leven, daar moeten de mensen van af blijven... kijken mag, maar niet meer dan dat! Net voordat we vertrokken kregen we nog een boterham en een fles water in onze handen gedrukt, maar het was een beetje moeilijk eten en drinken... wat we raceten alweer terug... een prachtig decor met de mooie stranden en fjorden. Toen we terugkwamen in het hotel konden we nog net ontbijten en daarna zijn we naar onze kamer gegaan - we hoefden pas om 18.00 uur uit te checken - en hebben we nog wat gelezen, geluierd om tenslotte te douchen en onze koffers in te pakken. Om 18.00 uur hebben we een beetje geïnternet, en daarna nog uitgebreid buiten gegeten... daarna nog maar even internetten want we moesten tenslotte de tijd doden tot 00.15 uur... ook nog even gelezen in de lobby waar we helemaal tureluurs werden van de melige kerstmuziek van onder andere - je gelooft het niet - Frans Bauer en Ronnie Tober...
MUSCAT - AMSTERDAM (30-12-2006) De taxi arriveerde een half uur te vroeg... en toch wel ietwat zenuwachtig gezien de slechte ervaringen van de heenreis vertrokken we richting vliegveld. Het was een aardige Indiase taxichauffeur die goed Engels sprak. In Oman werken veel Indiërs en Pakistani als gastarbeider. Langs de mooi verlichte Grote Moskee arriveerden we na ongeveer 20 minuten op As Seeb International Airport. Het was er heel erg druk... ook heel veel kleine kinderen en mensen met hele grote dozen... Nog even wat souvenirtjes gekocht, want het fenomeen souvenirwinkel is buiten de luchthaven nog niet erg ingeburgerd... Er waren lange rijen voor de douane, maar het verliep allemaal erg
soepel. De zin “I am from Holland and you’re very welcome” ontdooit zelfs de grootste houten Klaas... Moet ik onthouden! Daarna inchecken... drieëneenhalf uur vantevoren en we kregen te horen dat het vliegtuig VOL was... in tweede instantie mochten we wel mee, maar konden we niet naast elkaar zitten... en toen werd ik boos, heel erg boos. Ik ben op mijn strepen gaan staan en heb geëist om de manager te spreken... zijn ze nou helemaal besuikerd bij Gulf Air! Uiteindelijk is alles toch nog goed gekomen.... Om 02.55 uur gingen we de lucht in, het toestel was warm, krap... onze voorgangers klapten direct hun stoelen op onze schoot, en bovendien leek het wel een kindercrèche. Ook snapten wij het programma niet helemaal, eerst lieten ze de mensen een uur slapen om vervolgens ‘s nachts om 04.30 uur met warm eten langs te komen.... daarna slapen, ogen open: icecream? Lekker maar het schiet niet op om in het pikkedonker een chocoladeijsje te eten zagen we ‘s morgens... Om 07.20 uur arriveerden we op Londen Heathrow... een ontzettend zware douanecontrole en met de bus naar terminal 1 gebracht. Omdat we gammel waren hebben we eerst eieren met spek gegeten... niet echt lekker en daarna moesten we wachten tot 12.50 uur voor een vlucht van 45 minuten. Om 15.15 uur waren we weer op onze luchthaven en met een niet-Nederlandse sprekende taxichauffeur met Tomtom thuis gebracht.... we waren weer thuis bij onze blije poesjes na een overgetelijke reis met hindernissen... als je er achteraf over nadenkt valt het allemaal ook nog best wel mee...
MARC & EVELIEN IN OMAN - 8
