Samenspel. Met trots op de catwalk. Iedereen is gelijk. Ik ben wie ik ben. Leren met plezier. Omdat niemand hetzelfde is

Samenspel Magazine voor en door medewerkers, partners en relaties van Siza • nummer 9 • juli 2013

Iedereen is gelijk

Ik ben wie ik ben

Leren met plezier

Met trots op de catwalk Omdat niemand hetzelfde is ...

Van de redactie

In dit nummer Trendwatcher 4 Met beleid Laatst hoorde ik wat ‘het geheim’ is van een trendwatcher. Trendwatchers zijn constant op zoek naar dingen die ze níet herkennen. Want dat zouden best eens de voorboden kunnen zijn van een nieuwe trend…. En zo kan het natuurlijk ook werken als je mensen met een handicap ondersteunt. Op zo’n manier dat ze zoveel mogelijk hun eigen leven kunnen leiden. Je weet na een tijdje precies wat iemand allemaal doet… maar weet je dan ook wat hij of zij allemaal kan? Als je te veel in het vertrouwde, herkenbare blijft hangen, dan blijf je kijken vanuit één perspectief. En dan kan het best zijn dat je dingen niet ziet, die wel degelijk aanwezig zijn. Mensen hebben gemiddeld genomen de neiging om alleen dat de zien, te horen of op te merken wat past in hun verwachtingspatroon, hun wereldbeeld of binnen hun normen en waarden. Alles wat daar niet mee overeenkomt laten ze vaak links liggen of beoordelen ze als ‘toeval’ of ‘niet relevant’. Vanuit trendwatcherperspectief ga je op zoek naar de dingen die iemand doet die niet direct passen in het beeld wat je hebt. Dingen die je verbazen! Want ook verbazing is een krachtig instrument. De verbazing helpt om patronen te doorbreken. Zie je bij de ander dingen die je niet herkent, of die je verbazen, leg die dan niet naast je neer. Maar ga er mee aan de slag. Verdiep je er in! Ga vanuit verbazing op zoek naar het ‘waarom’. Dit zorgt voor een andere manier van kijken. Zo schep je een kans voor de ander om te kunnen kiezen uit meerdere perspectieven. De mogelijkheden worden groter en dus de keuzevrijheid. En dat is immers exact wat je wilt bereiken. Want hoe kan iemand ‘zijn eigen leven leiden’ als hij of zij de keuze heeft uit één. Kortom, geen keuze heeft. Ga dus op zoek. Voordat je het weet ben je trendsetter binnen Siza. De trend van de ‘zoektocht naar dingen die je niet herkent’ en de ‘verbazing’…. Met als resultaat keuzevrijheid voor de mensen die we ondersteunen. En het belang daarvan behoeft geen nadere uitleg lijkt me, want … zoals de jeugd dat omschrijft: YOLO!* Marcelle Beerepoot hoofdredacteur * you only live once 2

6 8 10 11 12 15 16 17 18 20 20 22 23

Het kan wél! Hoe ziet jouw dag eruit? Een leven lang leren Kijk mij nou! Top team Op de voorgrond Siza bedankt Begeleiding vanuit ander perspectief Leven op eigen wijze Samenwerken Column van Rob Hoogma Adres en huisnummer Werkplaatsen

Evenementenkalender Wat is er allemaal te doen bij Siza? Raadpleeg de evenementenkalender op www.siza.nl, dan weet u het precies! U bent van harte welkom om ons te bezoeken en/of deel te nemen aan activiteiten. Laat de redactie van Samenspel gerust weten hoe u het vond: [email protected].

De toolkit ‘Doe het zelf met zeggenschap’ bevat een spel, materialen en ideeën om aan de slag te gaan met medezeggenschap

Nieuwe medezeggenschap Uitgangspunt van medezeggenschap bij Siza is dat medewerkers kunnen meepraten over dat wat hen aangaat en op die manier invloed uitoefenen op beleid. De OR betrekt medewerkers zowel bij grote thema’s die de hele organisatie aangaan als bij beslissingen die in kleiner verband genomen moeten worden en fungeert daarbij als katalysator. Medezeggenschapsspel Dianne Mooij (begeleider): “Met ons team hebben we samen met twee OR-leden het Medezeggenschapsspel van de OR gespeeld: een bordspel met kaartjes waar stellingen opstaan. Hiermee kwamen we op een speelse manier in gesprek over de manier waarop we agendapunten bespreken en besluiten nemen. Naar aanleiding daarvan hebben we de OR gevraagd een keer het door hen ontwikkelde ‘Stappenplan besluitvorming binnen teams’ uit te komen leggen. Met behulp van dit stappenplan heeft de OR ons begeleid in een gesprek over het thema rapportage. We bespraken onder andere of we wel of niet een laptop zouden aanschaffen, die we dan in de woonkamer van de groep wilden zetten. Nu moeten we voor administratieve taken de kamer uit. Dat is niet altijd even handig. Voorheen lag een beslissing als deze bij onze teamleider, maar nu hebben we gezamenlijk als team een beslissing kunnen nemen.” Verantwoordelijkheid Marian Gosemeijer (teamleider): “Ik heb echt geleerd, door dit hele proces met het team te doorlopen, dat het goed is om bepaalde beslissingen aan het team

over te laten. Het is wel belangrijk om vooraf duidelijk te hebben of het gaat om meepraten of meebeslissen. Heldere kaders dus. Welke beslissingen wel of niet door het team genomen kunnen worden. Zo kan een team veel beter de eigen regie voeren. Het in teamverband besluiten nemen betekent ook een andere organisatiecultuur, waarbij elk teamlid verantwoordelijkheid draagt en je elkaar daarop mag aanspreken.” Dianne Mooij: “Door als team zo’n besluitvormingstraject te doorlopen wordt de betrokkenheid en verantwoor-

delijkheid versterkt. We hebben zelf de voor- en nadelen afgewogen, het dilemma van verschillende kanten bekeken en uiteindelijk een afgewogen besluit genomen. Dat voelt veel beter dan wanneer een teamleider iets voor ons beslist. Nu is het besluit ons niet opgelegd, maar hebben we er zelf aan meegewerkt. Ja, die laptop komt er. Maar daar gaat het niet om. De grootste verandering is dat we nu op een andere manier met verantwoordelijkheden omgaan. Het is een hele andere manier van samenwerken. Op deze manier zal het steeds vaker gaan gebeuren. Dat vind ik een positieve ontwikkeling.” Medewerkers die binnen vooraf helder vastgestelde kaders meebeslissen over kwesties die hen op de werkvloer direct treffen, dat is de nieuwe medezeggenschap bij Siza.

Siza kiest in september nieuwe OR

Bevorderen van (mede)zeggenschap Bij Siza zet de OR zich nadrukkelijk in voor het bevorderen van (mede) zeggenschap van medewerkers op de werkvloer. De OR vindt het essentieel om medewerkers beter in staat te stellen vanuit de visie van Siza te werken. Ook streeft de OR ernaar dat medewerkers, net zoals burgers in de maatschappij,

steeds meer meepraten over dat wat hen aangaat en op deze manier invloed hebben op beleid. Dat hiermee verantwoordelijkheid, eigenaarschap en plezier bij medewerkers worden gestimuleerd en dit de zorg en dienstverlening aan cliënten ten goede komt, behoeft geen verdere uitleg.

3

Met beleid ‘Ik hoop dat ze er thuis over praten en doorvertellen dat mensen met een beperking niet raar of eng, maar gewone mensen zijn’ mogelijkheden om mensen samen te brengen. Want waarom zou iemand met NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) die goed kan lopen, niet op stap kunnen met iemand die in een rolstoel zit? Kunnen we iemand die het dorpshuis bezoekt als maatje koppelen aan iemand die eenzaam is? Nu al doen cliënten van AC Rheden ondersteunende taken: koffie en thee schenken, de kantine gereed maken en weer opruimen, consumptiegeld innen, enzovoorts. Naast het participeren blijft het lotgenotencontact voor de cliënten een belangrijk element. Hier hebben we ook aandacht voor.”

De heer Van de Heuvel verzorgt koffie en thee

Bruisend centrum Een activiteitencentrum als ontmoetingsplek voor mensen met en zonder handicap. Cliënten die hiermee de mogelijkheid krijgen te participeren en van betekenis te zijn voor een ander. Participeren klinkt misschien als iets ingewikkelds, als een stap te ver, te groots en meeslepend. Maar koffie schenken bij een klaverjasclub is ook participeren. Van activiteitencentrum naar Dorpshuis in Rheden In Rheden slaan organisaties twee vliegen in één klap: Rheden wil een dorpshuis en Activiteitencentrum (AC) Rheden wil voor cliënten de mogelijkheid creëren om van betekenis te zijn voor hun omgeving. Siza, Rhedens Dorpsbelang en de gemeente Rheden zochten contact met elkaar. Het dorpshuis komt in het gebouw van het activiteitencentrum en het ernaast gelegen kinderdagverblijf. In het dorpshuis kunnen mensen met en zonder handicap elkaar ontmoeten. Fons Rengers (covoorzitter Rhedens Dorpsbelang) : “Nu zitten mensen allemaal in hokjes, de mensen met een beperking in het activiteitencentrum, de bejaarden in Rhederhof. Straks betrekken we het hele pand met z’n allen, met Siza-activiteiten en dorpshuisactiviteiten. 4

Vooral de inloopfunctie wordt essentieel voor de leefbaarheid en sociale cohesie in het dorp. We hebben ook al de vraag gehad van het consultatiebureau of dat ook niet in het gebouw kan. Dat is toch fantastisch? De accommodatie is voor iedereen, jong en oud, met of zonder handicap.” Angela (teamleider AC Rheden): ”In je woonomgeving van betekenis zijn, betekent actief zijn, contacten opdoen, uit de eenzaamheid raken en deel uitmaken van de gemeenschap. Mensen uit het dorp komen hier klaverjassen, er is een groep die komt boetseren en onze cliënten schenken koffie. Er klaverjassen ook cliënten mee. Die mix met mensen met een beperking die volwaardig, vanuit hun eigen mogelijkheden, kunnen meedoen aan de samenleving, dat is mijn droom!”

Kwaliteiten Angela: “In het hele proces van participeren door onze cliënten, kijken we naar kwaliteiten. Wie kan welke bijdrage leveren? Onze cliënten knappen hier speelgoed op, voor de speelgoedbank, we hebben een man die timmerwerk doet en cliënten sorteren en repareren kleding voor de kledingbank. Ook zoeken we naar

‘In je woonomgeving van betekenis zijn, betekent actief zijn, contacten opdoen, uit de eenzaamheid raken en deel uitmaken van de gemeenschap’

Draagvlak Dat er voldoende draagvlak is voor het oprichten van een Dorpshuis bleek uit de grote belangstelling tijdens de open dag van de accommodatie. Angela: “Het was zo druk dat het leek of het dorpshuis al gestart was!” Fons: “De Rhedense burger mag blij zijn met de manier waarop Siza zich opstelt. Het dorpshuis was er anders ook gekomen, maar nu kun je een aantal dingen tegelijk doen: het Dorpshuis realiseren, de Wmo-gedachte invulling geven en Siza kan haar droom realiseren en cliënten in hun eigen woonomgeving van betekenis laten zijn.” Reacties van cliënten zijn verschillend. Er zijn cliënten die het een enorme uitdaging vinden en een aantal heeft tijd nodig om te wennen aan de nieuwe bezoekers. “Met een zorgvuldige ondersteuning gaat dit ook lukken”, aldus Angela. Activiteitencentrum Apeldoorn Een soortgelijk proces voltrekt zich ook bij activiteitencentrum Apeldoorn. Miranda Berenschot, teamleider: “Het activiteitencentrum verandert in een wijkontmoetingsplek. Steeds meer mensen uit de wijk weten ons te vinden. Sommige buurtbewoners komen ’s morgens een

Gerard Kalsbeek tijdens een gastles

kopje koffie drinken en een praatje maken. Cliënten zijn actief in de was- en strijkservice. Allochtone vrouwen krijgen fietsles. Mensen met een uitkering doen vrijwilligerswerk. Veel cliënten uit het AC zijn enthousiast en nieuwsgierig. Zij willen iets betekenen voor anderen. We kwamen op het idee om gastlessen te gaan verzorgen op een basisschool,”gaat Miranda verder. “We namen contact op met De Heuvellaan, een school die vanuit de visie ‘Jij en ik, samen meer’ altijd openstaat voor dit soort ideeën. De leerkrachten van de groepen 7 en 8 waren erg enthousiast. In april hebben twee cliënten samen met een medewerker van AC Apeldoorn een drietal gastlessen verzorgd.” Onbevangen “Kinderen zijn onbevangen” vertelt Gerard Kalsbeek. Hij is een van de cliënten die de gastlessen gaf. “Als ze iets niet weten, vragen ze er gewoon naar. Ook naar mijn handicap.” Gerard raakt niet uitgepraat over de bijzondere bijeenkomsten met de leerlingen “Hoe zo’n gastles gaat? De klas komt binnen en dan begin ik te vertellen. Vijf jaar geleden heb ik een infarct gehad en was ik plots blind. Vervolgens laat ik even mijn blindengeleidehond James los en kunnen de kinderen hem aaien. Ik krijg leuke vragen, maar ook moeilijke. Leuk is een vraag als: ‘Hoe kleed je je aan?’ ‘Trek je wel eens kleren aan die helemaal niet bij elkaar passen?’ Dan vertel ik dat ik ook een gezin heb, een vrouw en kinderen, die helpen me daarmee. Of: ‘U kunt niet kijken, maar u heeft wel een horloge.’ Ik laat dan horen dat het horloge met geluid mij de tijd vertelt. Een moeilijk vraag is: ‘Heb je nog wel zin om te leven? Is het

nog wel de moeite waard?’ Natuurlijk heb ik soms moeilijke dagen, vertel ik dan. Maar die heb jij ook. Ik houd heel erg van muziek en ga soms naar een concert. Dan neem ik een ziend iemand mee. De hond kan wel tegen lawaai, maar niet tegen duizenden mensen om ‘m heen.” Gewone mensen In de les ervaren de kinderen ook hoe het is als je dingen niet kunt of als de wereld er plots heel anders uitziet dan je gewend bent. Gerard legt het uit: “Als we uitverteld zijn, laten we de kinderen wat oefeningen doen. Ze moeten dan een stukje geblinddoekt lopen met de stok. Zo ervaren ze even hoe het is om visueel beperkt te zijn. Ook laten we ze een tekening maken terwijl ze in de spiegel kijken, een boterham met hagelslag smeren en eten met de linkerhand. Die twee uurtjes zijn zo voorbij. Ik kom tijd tekort. Ik hoop dat ze er thuis over praten met anderen en doorvertellen dat mensen met een beperking niet raar of eng, maar gewone mensen zijn.”

Siza/AC Rheden en Het Dorpshuis Op 11 juni jl. hebben vertegenwoordigers van Siza, gemeente Rheden en Het Dorpshuis een intentieverklaring ondertekend voor de pilot Siza/AC Rheden en Het Dorpshuis. De pilot houdt in dat cliënten van het activiteitencentrum van Siza participeren in het op te richten dorpshuis van Rheden.

5

Het kan wél!

Miranda krijgt mensen in beweging Een eigen huisarts: kan dat? Met een zwaai gaat de deur open en heet Miranda me welkom in haar gezellige appartement. Boven haar bed posters van Thomas Berge, vanuit het raam in de kamer een mooi uitzicht op de Arnhemse bossen. Maar ook een aangepaste badkamer en een rij zuurstofflessen. Miranda Verhoeks is een jonge vrouw van 28 jaar met een lichamelijke beperking die in Het Dorp woont. Ze zit in een rolstoel en is afhankelijk van beademingsapparatuur. Miranda krijgt intensieve ondersteuning van Siza. Haar verhaal is opvallend, want sinds een paar maanden heeft ze haar eigen huisarts. Het lijkt zo makkelijk om daarin eigen keuzes te maken, maar voor mensen die bij een zorginstelling wonen, is dat niet vanzelfsprekend. Zij zijn namelijk aangewezen op de artsen die in dienst zijn van de zorginstelling. Uitdaging aangaan Als u of ik geen ‘klik’ voelt met een arts, tandarts of medisch specialist gaan we op zoek naar iemand die wel bij ons past.

Diana: r e t a a g ‘Het e j f o m o t nie n e t i u b . . . het gaat f o n e n n bi erom dat j de lijntjes e je . . e . igen teken kleurt ing maakt!’

Dat verloopt ook niet altijd vlekkeloos, maar voor mensen met een beperking is het een bijna onbegaanbaar pad. Toch had Miranda het lef om die stap wél te zetten en buiten Siza op zoek te gaan naar een huisarts die bij haar past. Miranda vertelt haar verhaal duidelijk en met veel gevoel. “Ik merkte dat ik voor bepaalde vragen niet op mijn plek was bij de artsen van Siza. Daarom wilde ik het anders, maar hoe moest ik dat aanpakken? Ik ontmoette Diana en gelukkig heeft zij mij met mijn vraag geholpen.” Diana Koeleman is adviseur Leren & Ontwikkelen bij Siza en ging samen met Miranda de uitdaging aan. “Toen Miranda mij haar verhaal vertelde, vond ik haar direct heel dapper. Ze weet wat ze wil en staat daarvoor. De vraag die zij stelde was nog nooit eerder zo klip en klaar door een cliënt gesteld. We zijn deze zoektocht samen aangegaan, als twee echte pioniers.”

Hobbels op de weg De zoektocht van Miranda en Diana kende hobbels, maar leverde uiteindelijk wel dát op wat Miranda voor ogen had. Miranda legt uit: “Het is voor mij heel belangrijk dat ik met mijn rolstoel en apparatuur zelf naar de huisarts kan. De praktijk moest dus in de buurt zijn. Op een middag ben ik op pad gegaan en kreeg ik bij een huisartsenpraktijk vlakbij Het Dorp een aanmeldingsformulier mee. ‘Geregeld,’ dacht ik. Maar zo eenvoudig was het niet. Al snel kwam er een telefoontje: omdat ik zo’n hoge ZZP heb, was de huisarts bang dat hij mij niet de juiste zorg kon bieden.” Diana vult aan: “En deze huisarts had geen zorgverleningscontract met Siza, dus kon hij zijn kosten niet declareren. Ook dat was een grote belemmering.” Eigen verhaal Miranda en Diana besloten met de huisarts in gesprek te gaan om elkaars verhaal te horen en elkaar – hopelijk – beter te kunnen begrijpen. Dat pakte anders uit. Miranda: “We kregen te horen dat de huisarts mij niet kon aannemen en dat ik binnen een paar maanden een andere oplossing moest vinden. Dat was een tegenslag. Ik wilde echt een huisarts buiten

Het kan! Voor Siza is het belangrijk dat cliënten hun eigen keuzes kunnen maken, ook als dat niet precies volgens de vaststaande regels is. Eigen regie is een belangrijk uitgangspunt voor Siza, zeker in situaties zoals de vraag van Miranda. De vraag of cliënten van zorginstellingen een eigen huisarts kunnen kiezen, is in beraad bij de Huisartsen Vereniging Arnhem (HVA). Op dit moment is daar nog geen uitspraak over gedaan.

6

Siza, maar dat hoefde niet per se deze arts te zijn. We gingen op zoek naar alternatieven, maar helaas kreeg ik steeds een afwijzing. Als reden hoorde ik vaak dat de Huisartsen Vereniging Arnhem (HVA) nog geen standpunt in heeft genomen over zorg aan mensen die in een zorginstelling wonen, dus huisartsen weten niet wat ze met me aan moeten.” Muffins van de Siza Bakkerij Een goede oplossing leek verder weg dan ooit, maar in de tijd dat Miranda op zoek was naar een andere huisarts kwam ze toch geregeld met haar ‘huis-, tuin- en keukenvragen’ bij de huisarts bij wie ze op dat moment aangemeld was. “Ik voelde me daar thuis, ze tonen interesse in mij als persoon. Ik snap wel dat het voor de huisarts lastig kan zijn om mij te behandelen, maar gelukkig staat er ook een heel team van specialisten om mij heen, die hij om raad kan vragen. En het helpt dat ik zelf heel goed weet hoe mijn lichaam in elkaar zit.” De tijd verstreek en er was nog altijd geen oplossing. Weer volgde een gesprek met de huisarts. Diana: “Wij hadden het idee dat er misschien meer angst voor het onbekende was dan echte problemen in de behandeling van Miranda en dat bleek ook uit het gesprek.” Miranda lachend: “Al pratend werd duidelijk dat ik bij deze huisartsenpraktijk kan blijven. Daar ben ik erg blij mee! Om het te vieren hebben we bij de bakkerij van Siza muffins gehaald.” Thuis voelen Samen met de huisarts heeft Miranda praktische afspraken gemaakt. “Ik plan

Tip van Miranda “Ik vind dat je een arts moet hebben bij wie je je prettig voelt. Is dat niet zo? Kijk dan of het anders kan. Ook voor mensen met een beperking is het dus mogelijk om een eigen huisarts te hebben. Durf de stap te zetten en vraag – als dat nodig is – hulp aan anderen.

altijd een dubbele afspraak in en maak me alvast klaar als ik in de praktijk ben. Als ik me om moet kleden gaat er een begeleider van Siza mee. Zo kan de huisarts zich helemaal op mij richten en heeft hij geen onnodige wachttijd. ’s Avonds en in het weekend is er altijd een ‘achterwacht’ vanuit Siza. Over een paar maanden bespreek ik met de huisarts hoe het gaat.” Diana is – met recht – onder de indruk van Miranda: “Ze heeft zich niet laten leiden door de regels van de organisatie, maar heeft dat wat zij belangrijk vindt zélf vorm gegeven. Daadkracht, lef en doorzettingsvermogen zijn woorden die bij Miranda passen.” Ondanks de hobbelige weg is Miranda blij en tevreden met het resultaat: “Ik heb het volgehouden en heb nu een huisarts waar ik me thuis voel.” 7

Hoe ziet jouw dag eruit? Geoffrey Wiltink woont in Velp en werkt bij Klimop Groenonderhoud (onderdeel van SizaWerk) Sinds oktober 2012 heeft Geoffrey weer werk en wel via SizaWerk bij Klimop Groenonderhoud. Hij is hier erg blij mee. “Ik zat hiervoor een half jaar thuis. Nu ik weer structuur heb in mijn dag voel ik me beter, fitter en nuttig. Ik moest wel opnieuw leren om op tijd te komen. Ik wil mijn leven weer op de rit krijgen. En omdat ik dat echt wil, gaat me dat ook lukken.” Geoffrey is vooral werkzaam op het terrein van ’s Koonings Jaght. Daarnaast werkt hij mee aan projecten buiten Siza. Via zijn woonbegeleider kwam hij bij SizaWerk terecht. Door zijn ervaring in de groenvoorziening bij Presikhaaf Bedrijven viel de keuze op Klimop Groenonderhoud. Geoffrey wil zich graag ontwikkelen en volgt nu via Helicon een eenjarige MBO-opleiding op niveau I. Deze opleiding is een coproductie tussen Klimop Groenonderhoud en Helicon “Ik heb een dag in de week les op ’s Koonings Jaght. We hebben klassikaal reken- en taalles. En om de week les in communicatie: hoe communiceer je met je klant, hoe is je houding en gedrag. Want klantvriendelijkheid is ook belangrijk in dit werk. Je wilt geen boze klant tenslotte. De opleiding voor de praktische vaardigheden moet nog starten. De vakkracht tekent dan je competentielijst af als je een vaardigheid onder de knie hebt. Ik ga door voor niveau II als blijkt dat ik daarvoor de capaciteiten heb. Een leer/werktraject past prima bij mij. Ik kan niet de hele dag in de schoolbanken zitten.”

Ik gebruik twee wekkers om op tijd op te staan. Om 6.00 uur gaat de eerste wekker. Ik vertrek uiterlijk om 7.30 uur richting ’s Koonings Jaght Ik wil uiterlijk om 8.30 uur op ’s Koonings Jaght zijn. Dan heb ik nog even tijd om ‘te landen’ voordat om ... de lessen beginnen. Na de lessen doe ik nog wat tuinwerkzaamheden. Of ik maak de werkkeet schoon. Naar huis, even wat eten O.a. huishoudelijke taken of huiswerk Avondeten. Soms ook later op mijn kamer Naar vrienden of ik krijg bezoek, of lekker TV kijken

gemeenten, sociale werkvoorzieningen en andere verwijzers. Dit onderdeel heet SizaWerk Coaching en Re-integratie. SizaWerk biedt ook scholing en training aan voor mensen met een handicap. Klimop Groenonderhoud is één van de sociale ondernemingen van SizaWerk. Andere sociale ondernemningen van SizaWerk zijn de fairetrade winkel, Waar in Arnhem de biologische bakkerij , de fietswerkplaats, het T-HUIS, De Oranjerie en De Gasterij De Buitenplaats. Daarnaast heeft SizaWerk een eigen re-integratiebedrijf dat opdrachten uitvoert voor het UWV,

8

Zie www.sizawerk.nl

Bij Klimop Groenonderhoud kunnen mensen met een arbeidshandicap de vaardigheden van het groenvak leren, werkervaring en –ritme opdoen. Contact met andere partners in de groensector is daarbij van groot belang. Klimop Groen-

onderhoud werkt intensief samen met erkende groenopleidingen als het Groenhorst College en het Helicon in Velp en enkele ondernemers in het groen. Dat betekent dat je in de praktijk de verschillende opleidingsmodules van de groensector doorloopt. Als je leert en werkt bij Klimop Groenonderhoud dan werk je voor en met opdrachtgevers. Vaak start je bij locaties van Siza. Vervolgens ga je ook buiten Siza aan de slag en werk je in een team bij bijvoorbeeld Van Wijk Hoveniers. Zie ook www.klimopgroenonderhoud.nl

9

Een leven lang leren

Weer in de schoolbanken door Diploma voor je vak! Vorig jaar is Siza gestart met Diploma voor je vak!: 120 medewerkers in een leertraject om de juiste kwalificaties voor zijn of haar functie te behalen. Inmiddels zijn er dertien medewerkers geslaagd. Een aantal hebben zelfs door dit traject besloten om door te leren. Dit succes en het enthousiasme van de deelnemers zijn een stimulans voor iedereen die betrokken is bij Diploma voor je vak! John Olde Olthof, directeur Serviceorganisatie is onder de indruk van het resultaat van alle deelnemers. “Ik heb heel veel waardering voor de collega’s die na lange tijd de schoolbanken weer in zijn gegaan!”

Ik mag leren, dus fouten maken! Hermien Goossens (54) is in juni 2012 begonnen met de opleiding Helpende (niveau 2) via Diploma voor je vak! Hermien werkt ruim 13 jaar met veel plezier bij Siza. Via de banenpoolregeling kreeg ze een vast contract, maar het was er nooit van gekomen een opleiding te volgen. Hoewel ze tevreden is over de voorbe-

Maatwerk Diploma voor je vak! wordt in nauwe samenwerking met het ROC Rijn IJssel gerealiseerd. Maatwerk is het uitgangspunt geweest. Het doel is het behalen van een regulier diploma via de weg van aansluiting bij het tempo, de reeds opgedane ervaring en vanuit de visie en kernwaarden van Siza. De docenten zijn daarop geselecteerd en zijn meegenomen in de ontwikkelingen bij Siza. Een deel van de lessen wordt verzorgd door Siza deskundigen: lessen over visie, Wmo en participatie, kwaliteitszorg, kenniscirkels, leren in de praktijk, zorg en technologie, middelen en maatregelen. Het is een vorm die bevalt. Docenten van het ROC nemen veel waar van de praktijk en willen de input verder gebruiken voor het ontwikkelen van hun onderwijs. Dat is mooi wederzijds leren!

reiding van Diploma voor je vak! zegt ze: “Ik was er eerst negatief over. Ik dacht wat willen jullie van mij?” Pas na de derde schooldag kwam het plezier en de ontdekking dat er nog veel te leren valt. “Ik mag leren en dat doe ik nu ook. Ik leer ook als ik fouten maak”. Ze krijgt complimenten van collega’s over haar professionele houding.

Arendien Arendi Are ndien dien Heinen, Heinen Hei nen, Isabel Isab Isabel el de Vries, Vr Vries ies, Jolanda Jola l nda d Langen, L i van de d Kamp en Erna Perez Karin

10

Vanuit haar werkervaring had Ingrid Walraven al diverse competenties verworven. Dit gaf haar vrijstelling op een aantal leergebieden (via EVC traject: Erkenning Verworven Competenties). Nu heeft zij binnen enkele maanden haar diploma Maatschappelijke Zorg niveau

4 behaald. “Veel werk”, zegt ze, “maar ik kon mijn ervaringen zo opschrijven: ervaring en materiaal genoeg”. Ingrid werkt al 25 jaar in Het Dorp waarvan de laatste jaren als begeleider. Tijdens het EVC traject heeft ze zelfstandig gewerkt aan het beschrijven van ‘werkprocessen’

volgens een vaste methodiek. Ingrid is blij met haar diploma. Het geeft haar meer mogelijkheden binnen en buiten Siza. “Dat wat ik altijd al deed is nu erkend met een diploma, waardoor ik nu een echte professional ben”, aldus Ingrid.

Kijk mij nou!

‘Ik voel me zelfstandiger dankzij beeldbellen’ “Voorheen kwam Geurt twee keer per week een uur bij me langs. Ik heb namelijk behoefte aan ondersteuning bij het op orde houden van mijn administratie. Nu krijg ik die ondersteuning deels via beeldbellen. Met behulp van een iPad bel ik met Geurt en zien we elkaar tegelijkertijd op het scherm. Ik ben er blij mee dat Siza dit mogelijk maakt; zo hoeft er niet elke keer weer een hulpverlener bij me over de vloer te komen.”

Hermien Her ermie mie i n Goossens Goossenss ((54) Goos 54))

Van leren komt leren. Met plezier! Diploma voor je vak! startte voor deze dames niet veel anders dan voor de andere deelnemers: met de nodige frustratie. Als opeens jouw diploma niet niveau 4 maar niveau 3 blijkt te zijn, als je na jaren ervaring weer naar school moet, school moet combineren met een ziekte, een verbouwing, een druk gezinsleven. Ja, dan sta je niet te trappelen...

De eerste geslaagde van Diploma voor je vak!

Maar steeds meer medewerkers gooiden de weerstand overboord en werden enthousiast. Je moet echt investeren maar dan levert het ook wat op. Die conclusie is wel de grootste gemene deler. Ze genieten vooral van de uitwisseling, van het ondersteunen en leren van elkaar en van de boeiende gesprekken. Karin van de Kamp: “Een belangrijke winst vind ik he het methodisch leren kijken en werken. W We weten vaak wel waar we beginnen en wa waar we ongeveer willen uitkomen. Maar ee een methodische aanpak, een doel stelle len en weten hoe je het gaat aanpakken, lev levert veel meer op”. Stoppen S t na het behalen van dit diploma? Z e Zeker niet! Het merendeel is van plan om door te He ga gaan, de één oriënteert zich op een Hb Hbo-opleiding en anderen gaan opzoek na naar verdieping door middel van seminars. Kortom: van leren komt leren!

Aan het woord is Marieke*, één van de cliënten die meegedaan heeft aan de pilot ‘Beeldzorg’. Haar begeleider, Geurt van Ledden, is ambulant ondersteuner in de regio Ede.

kwaliteit van het contact met onze cliënten. Het blijkt echter heel waardevol.”

Marieke: “Toen Geurt mij vertelde van de pilot ‘Beeldzorg’, wilde ik daar wel aan meedoen. Ik kreeg van Siza een iPad in Geurt: “Begin december 2012 startte Siza bruikleen, waarmee ik op heel eenvoudige met de pilot ‘Beeldzorg’ waarbij cliënten via wijze met Geurt kan bellen, net als met beeldbellen met een iPad ondersteuning een gewone telefoon, alleen dan met op afstand kunnen krijgen. Voorafgaand beeld erbij zodat we elkaar kunnen zien. aan de pilot waren mijn collega’s en ik wat Nu ik met hem kan beeldbellen, bezoekt huiverig. Natuurlijk, het is niet verkeerd om hij me nog maar één keer per week en uit te zoeken of de zorg en ondersteuning hebben we daarnaast meerdere keren efficiënter kan. Maar we vreesden dat het per week beeldcontact op van tevoren beeldbellen ten koste zou gaan van de afgesproken tijden.

Siza startte in samenwerking met Focus Cura de pilot “Beeldzorg” bij de teams Ambulante Ondersteuning Ede en Doetinchem. De pilot liep van begin december 2012 tot eind februari 2013. In totaal hebben 19 medewerkers en 36 cliënten meegedaan. Het doel van deze pilot was de volgende vragen te onderzoeken: • Leidt beeldzorg naar effectievere zorg? • Wat zijn de bevindingen van cliënten, ondersteuners en mantelzorgers van beeldzorg? • Hoe kan beeldzorg geïmplementeerd worden in de ondersteuning van de cliënt?

Inmiddels is de pilot geëvalueerd. Belangrijkste bevindingen zijn: • Verbetert zelfstandigheid van mensen met een handicap • Minder reistijd door afname huisbezoeken • iPad wordt multifunctioneel gebruikt (niet alleen voor beeldbellen, maar

Beeldbellen met behulp van een iPad

Vaker contact Geurt: “Dankzij het beeldbellen zijn meerdere contactmomenten met cliënten mogelijk. Deze mogelijkheid wordt positief ontvangen. Marieke: “Als ik me ergens erg druk om maak, hoef ik niet eerst een paar dagen te wachten totdat Geurt weer op huisbezoek komt. Dit geeft mij veel rust.” Lees verder volgende pagina

ook voor agendabeheer, mail bijwerken, rapportage etc.) Hierdoor ook efficiëntere afhandeling van administratieve taken. Begeleider handelt deze af bij cliënt thuis. Of in ‘loze’ tijd tussen twee afspraken. Het project wordt de komende maanden verder uitgerold; de rest van het team van Ede gaat beeldbellen en ook de regio Arnhem en Liemers.

11

Top team Vervolg van ‘Beeldbellen’ op vorige pagina Voor Marieke scheelt het bovendien dat er niet elke keer weer een hulpverlener over de vloer komt, dat ervaart ze toch als een inbreuk op haar gezinsleven. Beeldbellen is dan een uitkomst. Geurt: “Waarom gewoon telefonisch contact niet voldoet? Dan was een dure iPad inderdaad niet nodig geweest, maar juist dat visuele aspect heeft toegevoegde waarde. Marieke kan door de telefoon wel zeggen dat het goed met haar gaat en dat ik niet hoef te komen, maar als ik beeld van haar er bij heb kan ik beter inschatten of dat ook daadwerkelijk zo is.” Marieke: “Als ik helemaal in de stress ben geschoten, omdat ik een brief heb gekregen waar ik niet veel van begrijp, kan ik die voor de camera houden. Geurt kan dan zien wat voor brief het is en wat er in staat. Dan kan hij me de brief uitleggen, me geruststellen en mij er verder mee helpen.” Geurt: “En als het nodig is kan ik alsnog proberen op korte termijn bij Marieke langs te komen.” Al met al zijn Geurts ervaringen met het beeldbellen positief. Geurt: “Nog afgezien van het feit dat het beeldbellen bespaart op reistijden en –kosten. Het belangrijkste voor de cliënten en ook voor mij is, dat het niet ten koste gaat van de zorg en ondersteuning. Integendeel, mijn ervaring is dat cliënten er baat bij hebben. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het beeldbellen de contactmomenten bij cliënten thuis gaat vervangen. Dat laatste blijft gewoon belangrijk. Bovendien werkt de techniek niet altijd feilloos. Beeldbellen staat of valt met een storingsvrije internetverbinding. De bediening van de iPad is trouwens heel intuïtief en daardoor ook goed te gebruiken door mensen die geen ervaring hebben met dergelijke apparaten. Juist de combinatie van huisbezoek en beeldbellen is erg waardevol. Wat ik opvallend vond: Marieke had eerder de neiging alle admininstratie te laten liggen tot ik weer langs zou komen. Maar nu we vaker (beeld)contact hebben toont ze veel meer eigen initiatief. Marieke: “Ja, in plaats van dat Geurt mij aanraadt: ‘Misschien is het handig als je daar even achteraan belt’, ben ik hem al voor en heb ik dat al gedaan!” * Marieke is een gefingeerde naam. 12

Werken aan een droom In zijn redelijk volle woonkamer heeft Roy toch een plek kunnen vinden voor drie prachtige gitaren en een keyboard. “Ik heb nog meer gitaren hoor!”, laat hij mij weten. Het is duidelijk: Roy maakt graag muziek. Het is misschien wel het belangrijkste in zijn leven. Hij schrijft zelf zijn songteksten en zet deze op muziek. “Muziek fleurt mij op en maakt dat ik de wereld positiever bekijk. En door de liedjes die ik schrijf, kan ik mijn verhaal vertellen. Ik kan kwijt hoe het is om te leven met mijn handicap.” Maar naast alle positiviteit die Roy uit zijn muziek haalt, wil hij meer: “Ik wil optreden, beroemd worden!” Deze wens kwam bij Matchpoint terecht, want als je beroemd wilt worden, kan je wel wat hulp gebruiken! Matchpoint vroeg Cees Brinkhuizen of hij samen met Roy wilde werken aan zijn droom. Cees was directeur van een communicatiebureau en is inmiddels gepensioneerd. “Ik had geen idee waar ik aan begon; ik heb veel verstand van klassieke muziek, maar met moderne muziek heb ik niet zoveel. En dan word je gevraagd iemand met een handicap te begeleiden. Ook daar had ik geen ervaring mee. Toch wilde ik het graag proberen.” Nieuw repertoire Inmiddels spreken Roy en Cees regelmatig af. Roy: “Ik laat de nieuwste liedjes horen die ik heb gemaakt, daar hebben we het dan over.” Cees vind de muziek van Roy mooi, met goede teksten. “Maar ik blijf wel eerlijk hoor. Ik vond bijvoorbeeld dat Roy niet al zijn liedjes over zijn handicap moest schrijven, er mochten ook wel wat nummers over andere onderwerpen in zijn repertoire. Die kritiek pakt hij dan ook goed op en inmiddels heeft hij daar aan gewerkt. ”Roy: “Ik haal overal inspiratie vandaan!” Obstakels De twee bespreken niet alleen de muziek zelf, maar ook obstakels die Roy tegenkomt vanwege zijn handicap. Het geheugen van Roy is nogal gehavend door de gevolgen van een brommerongeluk. Roy kan daardoor

zijn teksten niet onthouden en dat maakt optreden zonder spiekbriefje niet mogelijk. Cees bedacht dat het helemaal niet erg is als er tijdens het optreden een flip-over met de teksten op het podium staat. “Als je het publiek uitlegt waarom dat nodig is, stoort dat helemaal niet. Het is juist extra bijzonder dat je, ondanks de moeite die je moet doen, daar toch staat.” Ook is het voor Roy lastig te onthouden wat ze tijdens een ontmoeting hebben besproken. Dat hebben ze opgelost door altijd een verslag met foto’s te maken van hun gesprek. Er ligt inmiddels een map vol verslagen, zodat Roy altijd terug kan lezen waar ze het over hebben gehad. Plagend merkt Cees op: “Als hij zich tenminste kan herinneren waar hij die map heeft neergelegd!” Eerlijkheid Cees is zeker niet voorzichtig met Roy of zijn handicap. “Ik vind dat ik eerlijk moet zijn, bij onze samenwerking hoort dat ik altijd moet kunnen zeggen wat ik vind.” En die eerlijkheid gaat verder dan opmerkingen over de muziek. Cees: “Ik vond de kamer van Roy vies en rommelig. Ik heb gezegd dat daar iets aan moest veranderen, anders zou ik niet meer komen.” Maar het blijft niet bij woorden; Cees heeft een paar vrijwilligers geregeld om samen de woning op te knappen. Hoewel Roy er erg tegenop zag, werd doorgezet. Roy: “Nu ben ik er erg blij mee, het is heel mooi geworden!” Cees ziet in deze situatie een dilemma van begeleiders. ‘De begeleiders

‘Laat je t e i n d f o o h hangen...

... maak mooie muz iek en wees tro ts op jezelf!’

willen niet treden in de privacy van Roy en bemoeien zich dus niet met hoe hij zijn woning schoonhoudt. Maar volgens mij had Roy daarbij hulp nodig’. Volgens Cees moet er dan wel iemand in actie komen. Samenwerking De samenwerking tussen Roy en Cees is bijzonder. Roy: “Soms gaat het helemaal niet over de muziek en zitten we gewoon te ouwehoeren.” Cees kan het geen vriendschap noemen; “Roy weet nog steeds niet of hij mij ‘meneer’ of ‘Cees’ moet noemen, dat heeft hij opgelost door ‘meneer Cees’ te zeggen.” Toch haalt ook Cees iets uit de samenwerking: “Roy nodigt uit over het leven na te denken. Ik vind het bijzonder te zien hoeveel muziek met iemand kan doen. Daarnaast besef ik hoeveel mazzel ik heb dat ik niet met zijn handicap hoef te leven.” Of Roy ooit beroemd wordt, kan niemand voorspellen. Maar dankzij muziek heeft hij in ieder geval zijn positieve kijk op het leven terug gevonden. Op de vraag wat hij nog graag wil vertellen, zegt hij dan ook: “Laat je hoofd niet hangen, maak mooie muziek en wees trots op jezelf!”

Matchpoint Iedereen heeft wensen, talenten en toekomstdromen. Maar hoe ontwikkel of realiseer je deze? Soms lijkt de stap heel groot of maakt gebrek aan bijvoorbeeld kennis of een handicap het je lastig verder te komen. Met wat advies of handvatten kan je dan vaak op weg worden geholpen en kan je jezelf verder ontwikkelen. Matchpoint zoekt voor mensen met een specifieke vraag een geschikte buddy die meedenkt, luistert of een praktische oplossing heeft.

Roy en ‘meneer Cees’

13

Spastische Edwin van der Burg loopt in modeshow

‘Het maakt niet uit of je een handicap hebt’

e, ‘Geweldig en de inspireren de ontroeren avond’

‘Heel ou dz n a l r e Ned oeten dit m ’ zien!

‘Allen die showden zijn kanjers, wat gedurfd, wat een trotse mensen!’

Deze zomer staat provinciehoofdstad Arnhem in het teken van de Mode Biënnale. Het is dit jaar de vijfde keer dat dit modeevenement plaats vindt. Als ik Arnhem in rijd, zijn de aankondigingsborden van de Mode Biënnale niet te missen: het is een groots evenement dat heel Arnhem in beweging brengt. Edwin van der Burg (29) wacht me op in zijn gezellige appartement. Hij is trots als een pauw: dit jaar is hij één van de modellen die op een Arnhemse catwalk loopt. Maar lopen is voor Edwin niet vanzelfsprekend; hij is namelijk vanaf zijn geboorte spastisch door zuurstofgebrek.

‘Ik vond mannen ook de m zuurstof et hun c achterop ilinders zó stoer’

Iedereen gelijk Edwin woont op zichzelf en krijgt ondersteuning van Siza. Hij werkt vier dagen per week en gaat met z’n rolstoel de trein in voor bezoekjes aan zijn ouders en broer in het noorden van het land. “Het is voor mensen zonder beperking vaak moeilijk om te begrijpen dat het voor mensen mét een beperking niet zo’n groot probleem is om een beperking te hebben. Ik ben wie ik ben! Anderen moeten er niet zo’n punt van maken.” Dat hij meedoet aan de modeshow ‘Lik mijn wonden’ van de Oosterbeekse kunstenares Petra Hartman vindt Edwin bijzonder. Zo wil hij laten zien dat het niet uitmaakt of je een handicap hebt of niet, want iedereen is gelijk. “Toen ik gevraagd werd om mee te doen, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Ik zei direct ‘ja’. Bij Siza wonen veel mensen met een handicap, maar ik werd uitgekozen, omdat ze voor de modeshow op zoek waren naar een spastisch iemand.” Aparte kleding Tijdens de show in de Eusebiuskerk draagt Edwin kleding van de bekende Arnhemse ontwerper Sjaak Hullekes. Hullekes heeft winkels in Arnhem en Den Haag. Voor Edwin maakte hij een groene broek en een

licht shirt met daaroverheen een stoer jack van stof. “Ik kan laten zien hoe mooi ik eruit zie,” zegt Edwin. “Ik ben wel een beetje zenuwachtig, maar waarvoor precies weet ik eigenlijk niet. De Eusebiuskerk is groot en er komen vast veel mensen. M’n ouders en m’n oudere broer komen ook kijken. M’n broer is trouwens wel jaloers op me dat ik zulke sjieke kleding mag dragen. Sjaak Hullekes vond het een uitdaging om mij te mogen kleden. Hij wil namelijk dat mensen met een handicap zijnx kleding ook kunnen dragen. De kleren die ik aan heb tijdens de show vind ik apart, het zijn geen kleren die ik dagelijks zou dragen, maar dat kán wel. Ik ben twee keer bij Sjaak geweest om de kleding te passen. Gelukkig kon ik er makkelijk zelf naar toe, want het was maar twintig minuten met de rolstoel.” Bekende Arnhemmer Naast de voorbereidingen voor de modeshow is Edwin ook druk met zijn werk. Twee dagen per week werkt hij bij SizaFilm en twee dagen bij de Servicedesk, waar mensen met een verstandelijke beperking kunnen beeldbellen en Edwin hun computerproblemen oplost. Handig met computers is hij zeker, maar ook het filmen

LIK MIJN WONDEN

14

‘Met of zonder handicap: iedereen is gelijk’

Op de voorgrond

Voor de Mode Biënnale en ‘Het Dorp 50 jaar’ stelde de Oosterbeekse kunstenares Petra Hartman de modeshow ‘Lik mijn wonden’ samen voor én door mensen met een beperking. Zij betreden de catwalk op een spectaculaire manier en dragen kleding

van bekende modeontwerpers als The People of the Labyrinths, Sjaak Hullekes, GSUS en Hans Ubbink. Een impressie van deze modeshow is te zien op www.youtube.com, zoekterm Petra Hartman – Lik mijn wonden

De 29-jarige spastisch spastische he Ed Edwi Edwin in van an der der Burg Burg sc schit schittert hitter tertt op d de catwalk de Arnhemse Mode klet lk van d A h M d Biënnale Bië l iin kl ding van de Arnhemse modeontwerper Sjaak Hullekes.

bevalt Edwin prima: “Het leuke is dat je voor dat werk overal komt, ook op plekken waar andere mensen niet zo gauw komen. Het is elke keer weer anders.” Voelt Edwin zich door zijn deelname aan de modeshow een beetje een bekende Arnhemmer? “Nee, eigenlijk niet, want dat ben ik al! Ik ben politiek actief en stond drie jaar geleden voor de SP op de lijst van de gemeenteraadsverkiezingen.” Edwin vindt het ‘kicken’ dat hij meedoet aan ‘Lik mijn wonden’. Straks schittert Edwin zelf in de spotlights in plaats van dat hij achter de camera staat. De fototoestellen zullen flitsen als hij de catwalk betreedt en daar is hij trots op: “Ik hoop dat mensen door deze modeshow anders tegen mensen met een handicap aan gaan kijken.” 15

Siza bedankt

Begeleiding vanuit ander perspectief

Martin Sunshine straalt in Carré

Daan is een jongeman met een ernstig verstandelijke beperking en autisme. Hierdoor heeft Daan behoefte aan overzicht, herkenbaarheid en zekerheid. Zijn dagprogramma en de ondersteuning van zijn begeleiders zorgen hiervoor. In de nacht was hij vaak onrustig en kwam vaak zijn bed uit. Het gebrek aan slaap had overdag een negatief effect op zijn gedrag. Om slaaptekort te voorkomen werd al jaren, in bed, een brefixband gebruikt, waardoor Daan ’s nachts de nodige rust kon krijgen. Tijdens een overleg met ouders en begeleiders vroeg de regiebehandelaar of het gebruik van de brefixband afgebouwd zou kunnen worden. In eerste instantie riep deze vraag weerstand op. Daan’s ouders waren bang dat hun zoon ’s nachts zou gaan dwalen en dan geen begeleider kon vinden. Begeleiders vreesden het effect van slaapgebrek bij Daan.

Martijn van de Rest, bewoner van het Barentszhuis, had één grote droom; zingen in Koninklijk Theater Carré. “Het is zo’n prachtige zaal, het leek mij geweldig om op dat grote podium te staan.” Martijn zingt onder de naam ‘Martin Sunshine’ al jaren op braderieën en bruiloften. Ook kwam hij al regelmatig in Carré, maar altijd om naar anderen te kijken. Zaterdag 16 maart, tijdens NLDoet, kwam de droom van Martijn uit… Hij mocht zelf het podium op en twee nummers zingen! De droom van Martijn werd aangemeld als project op de website van NLDoet. Handelsonderneming Cito Benelux uit Zevenaar wilde graag helpen deze wens te verwezenlijken. Samen met Willemsen de Koning personenvervoer verzorgden zij tien taxibusjes, chauffeurs en vrijwilli-

Martin’s fans in de rij voor Carré

gers. Voldoende om met alle bewoners en medewerkers van het Barentszhuis naar Amsterdam te vertrekken! Daar hield de gemeente Amsterdam tien gratis parkeerplaatsen vrij voor hen. Terwijl Martijn met zijn ouders en zus, e enkele medebewoners, medewerkers en le leden van zijn toneelvereniging richti Carré vertrokken, kozen de andere ting B Barentszhuisbewoners hun eigen pad. Een g groep bezocht Artis, een groep maakte e rondvaart door de grachten en de aneen d dere bewoners zijn lekker gaan shoppen! C Carré ontving de groep onder leiding van M Martijn en verzorgde een rondleiding door

Martijn van de Rest schittert in de spotlights van Carré

het gebouw. Martijn: “We eindigden op het podium. Toen ben ik mij gaan omkleden. De groep ging in de zaal zitten en daarna mocht ik voor hen zingen. Ik heb ‘Het kleine café aan de haven’ gezongen en een nummer dat ik zelf heb geschreven over Carré. De mensen van Carré vonden het heel mooi. Het was geweldig om te doen!” De groep heeft een foto van Martijn in de Hall of Fame van Carré opgehangen; Martin Sunshine, een echt Carré artiest!

Kennis, klushanden en een tuincentrum Jaarlijks organiseert het bedrijf Novartis Pharma wereldwijd een Community Partnership Day, waarbij medewerkers zich inzetten voor de gemeenschap in hun directe omgeving. In Nederland bezocht Novartis dit jaar de Siza locaties in Apeldoorn en Teuge. Donderdag 25 april staken meer dan zeventig Novartis medewerkers daar de handen uit de mouwen. Met Novartis op weg naar de toekomst AC Apeldoorn is aan het veranderen van een activiteitencentrum naar een wijkontmoetingscentrum. Vanuit dit centrum proberen mensen met een handicap samen met hun begeleiders steeds meer verbindingen te leggen met de wijk. Er is al veel gaande, maar nieuwe verbindingen zijn altijd welkom. Met de medewerkers van Novartis werd daarom een brainstormsessie georganiseerd. Zij dachten met cliënten van Siza na over de toekomst en welke kansen en mogelijkheden daar liggen. Er volgde een inspirerend gesprek 16

met verfrissende ideeën. Ook ging de groep gezamenlijk de wijk in om flyers uit te delen en wijkbewoners te spreken. Na het vele praten, was het tijd voor iets luchtigers. De medewerkers van Novartis bezochten samen met cliënten een groot tuincentrum, waar ze voor de tuinen van drie Siza locaties in Apeldoorn plantjes kochten. Handig klusteam Een andere groep Novartis medewerkers heeft ondertussen, als behendig klusteam,

de kantoorruimtes van SizaWerk in Teuge onder handen genomen. Binnenkort neemt het team Ambulant Noord intrek in dit (grotendeels) leegstaande gebouw en enkele ruimtes in het gebouw konden een opknapbeurt goed gebruiken. Novartis heeft de kozijnen geschilderd, de tuin opknapt en de ontvangstruimte fleurig ingericht, zodat cliënten in een gastvrije ruimte binnenkomen als ze een gesprek hebben.

Vertrouwen In een volgend gesprek met ouders en begeleiders werd de angst voor deze verandering besproken. Met een duidelijk plan van aanpak en praktische oplossingen durfde men toch de uitdaging aan. Daan kreeg een belmat bij zijn bed, zodat de nachtdienst een signaal kreeg zodra Daan uit bed kwam. Een bel aan de deur gaf een melding als hij zijn kamer verliet. De nachtdienst werd ingewerkt om Daan, op dezelfde manier als overdag, te begeleiden. Verder sprak de begeleiding af het gedrag van Daan, ’s nachts en overdag, te rapporteren. Omdat herkenbaarheid en voorspelbaarheid voor Daan erg belangrijk is deden begeleiders de brefixband bij het naar bed gaan wel om, maar maakten ze deze niet aan het bed vast. Dit had Daan snel door en hij probeerde zijn vrijheid uit. De nachtdienst hielp hem telkens weer

Geen problemen In de derde week werd de belmat op de kamer weggehaald. De bel op de deur bleef gehandhaafd. De nachtdienst keek in deze week, tijdens de rondes, wat vaker bij Daan om te zien of hij goed in slaap was. Daan kwam slechts af en toe uit bed en vaak ging hij ook vanzelf weer in bed liggen om verder te slapen. Uit de rapportages werd duidelijk dat Daan overdag geen problemen ondervond. Nu ruim een half jaar later slaapt Daan

In 2007 is de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) gestart met de campagne ‘Zorg voor Vrijheid’ om het terugdringen van vrijheidsbeperkende maatregelen een extra impuls te geven. Siza zet zich in voor een volledige afbouw van vrijheidsbeperkende maatregelen. Dat wil zeggen het uitbannen van regels, handelingen of interventies die in strijd zijn met

persoonlijke vrijheid van mensen met een handicap. Dit kan op verschillende manieren. Je kunt denken aan het herzien van het begeleidings- en behandelplan, inzet van alternatieven, domotica en/of bewustwording (wat is een vrijheidsbeperking en wat niet) en kennisverbreding. Een speciale commissie van Siza ondersteunt locaties in de afbouw van vrijheids-

op een vriendelijke, sturende wijze in zijn bed. Steeds volgens dezelfde routine. Na vijf dagen bleef Daan voor het eerst een hele nacht in zijn bed en sliep rustig door. De tweede week ging boven verwachting goed. Daan kwam zo nu en dan uit zijn bed, maar ging bij het zien van de nachtdienst zelf weer in bed liggen.

zonder brefixband in bed. Toen de band een keer per ongeluk vergeten werd, bleek het geen problemen te geven en de band is sindsdien niet meer gebruikt. Daan slaapt over het algemeen goed. Soms komt hij zijn bed uit, maar dan helpt de nachtdienst hem terug in bed. Als hij een slechte nacht heeft gehad, gaat hij overdag even op bed liggen. Zijn gedrag overdag heeft er in ieder geval niet onder te lijden. Duidelijke communicatie In dit hele traject is de communicatie, met de ouders en begeleiders van Daan, van groot belang geweest. Er is vooraf ruim de tijd genomen om angsten en bezwaren te bespreken. Daardoor kon er een plan op maat gemaakt worden. In een wekelijks contact met Daan’s ouders werden de vorderingen besproken. Ze zijn trots dat Daan het zo goed doet en met de tijd wordt de angst kleiner dat Daan in oude patronen terug zal vallen. Daan’s begeleiders zijn verrast dat het zo goed gaat met Daan. De communicatie tussen alle betrokkenen, zoals de nachtdienst en begeleiders overdag, was cruciaal. Met behulp van domotica en goede begeleiding heeft Daan, in kleine stapjes, een stuk vrijheid teruggekregen!

beperkende maatregelen. Een waardevolle informatiebron hiervoor is Vilans (kenniscentrum voor langdurende zorg). Vilans heeft een boekje ontwikkeld met 50 alternatieven voor vrijheidsbeperking in de zorg. www.vilans.nl/docs/producten/ Alternatievenbundel_2013.pdf

Waardevol Miranda Berenschot, teamleider van AC Apeldoorn, vatte de dag samen: “Vandaag is er gewerkt met hoofd, hart en handen!” Met als resultaat: verfrissende ideeën, nieuwe contacten, vrolijke tuinen, een opgeknapt kantoor en veel nieuwe inzichten. 17

Leven op eigen wijze

‘Maak gebruik van stiltes’

Mirjam (l) in gesprek

Iedereen in de zorg en dienstverlening wil cliënten goed ondersteunen. We doen allemaal ‘ons best’. Maar is dat ook het beste voor de cliënt? Wat vind hij ervan? Hoe vrij en veilig voelt hij zich om te zeggen wat hij ervan vindt. Hoe kun je iemand ondersteunen in het formuleren van zijn mening? Als antwoord op deze vragen ontwikkelde Siza de aanpak ‘Dit vind ik ervan!’ Een training en gesprekslijst op diverse niveaus vormen het fundament voor het gesprek over de kwaliteit van zorg en dienstverlening. Zodat de cliënt werkelijk kan zeggen: Dit vind ik ervan! Janneke Stegink (projectleider ‘Dit vind ik ervan!’): Denk eens aan het voorbeeld van een vriend die vraagt: ‘Wat is er?’ Antwoord dat volgt: ‘Niets’. ‘Is er echt niets?’. ‘Nou nee hoor’. ‘Oh, ok’. Dit zijn geen gesprekken die leiden tot iets. Zonde, want dat zijn de momenten waar het om gaat. Dit is voor alle mensen zo en dus ook voor cliënten en begeleiders. Dus als je de vraag over de ervaringen met de zorg en dienstverlening net even anders stelt en echt de tijd neemt om te luisteren en door te vragen, dan krijg je een realistisch beeld hoe een cliënt de dienstverlening ervaart. En wat zijn wensen zijn. Daarmee kun je dan direct aan de slag. Want alles wat je in een een-tweetje op kan lossen hoeft 18

niet te leiden tot grootschalige verbeteracties. Mensen kunnen er direct zelf mee aan de slag.” Stiltes ‘Maak gebruik van stiltes’ was een waardevolle feedback voor Mirjam van Kempen tijdens de leergang ‘Dit vind ik ervan!’. “Een cadeautje”, zegt Mirjam (werkcoach bij het T-HUIS). “Niet oordelend denken, maar een objectieve houding hebben en open vragen stellen, is al onderdeel van de manier waarop ik coach. Maar door de training ben ik me nog bewuster geworden van het belang van deze houding. En als er een stilte valt in het gesprek met de medewerker dan vul ik de

stilte niet meer onmiddellijk met ‘Ik denk dat…..’, maar ‘Ik zie dat je nog nadenkt’. Hiermee geef ik de ander ruimte om zijn eigen antwoord te formuleren. Letten op non-verbale communicatie is hierbij ook essentieel. Mirjam heeft regelmatig een gesprek met de medewerkers van het T-HUIS. In deze gesprekken komen de onderwerpen uit de gesprekslijst van ‘Dit vind ik ervan!’ aan de orde. Zo kan ze op basis van concrete situaties hierover het gesprek voeren. En verzamelt ze de informatie om later het formulier in te kunnen vullen met de medewerker samen. “Tijdens de training heb ik ook geleerd dat je de vragen op diverse manieren kunt stellen, om zo de cliënt te helpen de vraag te begrijpen. Ook zeg ik in een gesprek dat het heel gewoon is om te zeggen dat je iets misschien niet zo prettig vindt”. Ontspannen Ruud Jansen (werkcoach bij Siza Klimop) vertelt dat het afwerken van een vragenlijst voorheen nogal eens stroef verliep. “Nu voeren we een gesprek. En stel ik de vragen anders. Ik ga ook altijd naast een cliënt zitten, zodat hij zich comfortabeler voelt. Ik wacht ook altijd het juiste moment af om de vragen te bespreken.” Een mooi voorbeeld van het resultaat van anders omgaan met de vragen heeft Ruud onlangs nog ervaren. Een van de vragen op de lijst is ‘Zijn de afspraken duidelijk’. Na deze vraag was het antwoord ‘Ja’. ‘Noem eens een voorbeeld’, zei Ruud. Daarop kwam geen antwoord. Bij doorvragen

bleek dat de afspraken op het planbord stonden en de cliënt deze niet kon lezen. Hierdoor waren afspraken niet duidelijk en kon hij ze uiteraard ook niet nakomen. Ruud ondersteunde de cliënt bij het zelf bedenken van een voorstel om het wel duidelijk te krijgen. “Soms las ik een koffiepauze in tijdens het gesprek. Het gebeurt wel dat er dan na de pauze een ander antwoord komt. De cliënt is dan ontspannen en dan lukt het beter om vanuit zijn ervaring te antwoorden. Ik maak de gesprekken bewust niet te zwaar. Ook stel ik vragen tijdens het werk. De antwoorden komen dan vaak makkelijker, spontaner. Later als het formulier officieel ingevuld moet worden dan kom ik terug op die gesprekjes tijdens het werk. Creatief omgaan met de situaties en de tijd nemen zijn voor mij de kernwoorden”. Vertel eens meer Renske Prak, begeleider bij Koningsland:”Bij de voorbereiding van het IOP (individuele ondersteuningsplan) was eerder sprake van een interview. Nu ben ik met de aanpak van ‘Dit vind ik ervan!’ in dialoog met de bewoner. Hierdoor voorkom je dat je alleen sociaal wenselijke antwoorden krijgt. Juist tijdens de begeleiding, in de wandelgangen, tijdens de verzorging wordt vaak veel duidelijk. Als ik in een gesprek vraag of een bewoner het eten hier lekker vindt zal het antwoord vaak ‘ja’ zijn. Maar tijdens de maaltijd zijn er soms andere geluiden. Door hierover op dat moment in gesprek te gaan worden wensen duidelijk. In de loop van de tijd verzamel je zo al veel antwoorden op de vragen. Als je een bewoner vraagt ‘Heb je een doel voor het komend jaar?’ dan wordt vaak’ nee’ geantwoord. Maar als je

‘Geen gesloten, sturende vragen’

Renske voert gespreksgegevens in

de dialoog aangaat dan komt er wel een doel of wens boven water. Want in de dialoog nodig je de cliënt uit om zelf na te denken over wensen of oplossingen. Luisteren, samenvatten in plaats van een weer nieuwe vraag stellen. Dan kom je bij de essentie. Geen gesloten, sturende vragen. Want daarmee geef je zelf al invulling.

De onderzoeksaanpak is erop gericht dat de cliënt onderzoekt en vertelt wat hij van de dienstverlening die hij krijgt vindt en wat hierin moet blijven of kan verbeteren. Dit is input voor de jaarlijkse evaluatie / IOP bespreking, zodat er verdere afspraken over gemaakt kunnen worden. Een gunstig bijeffect is dat je als dienstverlener daardoor reflecteert op je eigen werk aan de hand van de dagelijkse praktijk. Om het effect van goede gesprekken te versterken zijn er leergangen opgezet, gericht op verbetering van gespreksvaardigheden. In de aanpak van ‘Dit vind ik ervan!’ pas je je aan aan het niveau en de beleving van de cliënt. Naast de waarde voor de cliënt, is het ook

Als begeleider ben je geneigd snel een conclusie te trekken. Door bijvoorbeeld een simpele vraag als ‘vertel eens meer’ komt vaak veel nuttige informatie naar boven.” Renske is heel enthousiast over de aanpak ‘Dit vind ik ervan!’. “Op basis van een gelijkwaardig gesprek kom je bij de echte zorgvraag.”

waardevolle informatie voor het management en toezichthouders, zoals de Raad van Toezicht, de inspectie en zorgverzekeraars. De gegevens komen – mits de cliënt(vertegenwoordiger) toestemming heeft gegeven – geanonimiseerd in het managementinformatiesysteem. Een manager kan hierdoor ook snel signaleren welke aandachtspunten er zijn in de regio. Inmiddels zijn een aantal organisaties met ‘Dit vind ik ervan!’ aan de slag en tonen andere organisaties hun belangstelling om deze aanpak ook binnen hun organisatie toe te passen. Meer informatie kan je vinden op www.platformditvindikervan.nl

‘Creatief zijn en de tijd nemen’

Ruud in gesprek tijdens het werk

19

Samenwerken

In en uit de kleren; samen van niets naar iets Samen werken aan een oplossing door crowd innovation

Wat heeft zes weken Mooi bedacht zoal opgeleverd

Innovatie versnellen door samen te zorgen voor nieuwe oplossingen voor alledaagse uitdagingen, dat is waar het programma Mooibedacht voor staat. Door het medium TV en social media te gebruiken om maatschappelijke vraagstukken in beeld te brengen en samen op te lossen, is het mogelijk het innovatieproces te versnellen. Het ritme van de uitzendingen is leidend in de tijdsplanning van de innovatie. De kijker wordt wekelijks op de hoogte gehouden en om een reactie gevraagd.

• Een plek in dorpshuis ’t Hommeltje in Arnhem voor een naaiatelier waar mensen met en zonder handicap elkaar kunnen ontmoeten, kunnen leren en vrijwilligers die hierbij ondersteunen

Het thema van het innovatieproces is nu aan- en uitkleden. Veel mensen hebben een probleem bij het vinden van passende kleding. Daarnaast is het vaak een hele opgaaf om kleding aan en uit te trekken. Armen door een mouw krijgen, knoopjes dicht, een broek waarvan de pijpen te lang zijn en de taille te smal. En natuurlijk de rits…. Dit moet makkelijker kunnen. Met de hulp van de kijker en luisteraar van Omroep Gelderland, facebook, twitter, linkedin én de lezer van de Gelderlander, was het doel om in zes weken tijd heel veel mensen te helpen met het ontwikkelen van een nieuw product: de vernieuwde rits, of misschien wel een nog veel betere sluiting. De deadline stond vast, want tijdens de ModeBiënale moest er op 15 juni

minstens één oplossing gepresenteerd worden. De bijeenkomsten voor dit unieke innovatieproces zijn op 3 mei jl. van start gegaan. In de weken die volgden zijn verschillende inspirerende ideeën ingezonden. Op basis van de inzendingen en de reacties die we daar weer op hebben ontvangen tijdens fysieke bijeenkomsten is het aantal ideeën teruggebracht tot zes concrete activiteiten c.q. ontwikkelingen. Door de diversiteit van de groep, kennis met elkaar te delen en door de tijdsdruk ontstonden er tijdens de bijeenkomsten hele mooie spontane initiatieven. Mensen uit verschillende vakgebieden en met verschillende achtergronden weten elkaar te vinden en vullen elkaar aan.

Column

20

• een (aangepaste) skinny jeans voor scholiere Desney van Mariëndaal en een toezegging van het ROC Rijn IJssel om met een klas studenten Mode ook voor de schoolgenoten van Desney maatkleding te maken • een slimme aanpassing van een reguliere broek door 2Switch, zodat ze goed vallen, ook als je in een rolstoel zit Maar het gaat verder. Concepten zullen nu, samen met de juiste partners, verder ontwikkeld worden. Blijf ons volgen via www.mooibedachtgld.nl Op deze website vindt u ook informatie over het proces en de concepten De uitzendingen van Mooibedacht zijn terug te zien op de website van Omroep Gelderland (www.omroepgelderland.nl) Deze uitdaging werd mede mogelijk gemaakt door: Provincie Gelderland, RCT makelaars, Omroep Gelderland, Ponds media, Siza, OPENidee.nl, Mariëlle Blankenstijn en Arnhem Mode Incubator.

go wordt? Heeft iedereen dan nog de auto goed vo deur staan ook gezien de steeds hogere voor pa parkeerkosten? Veel goedkoper wordt het da immers om een auto te bellen, die je dan da binnen vijf tot tien minuten op komt dan pik pikken.

Meer zeggenschap door technologie Onlangs was ik in de VS, onder meer in Silicon Valley. Zo’n 80 jaar geleden niet meer dan een dorre woestijn, maar sinds de ontdekking van de transistor de meest vruchtbare aarde ter wereld als het gaat om technologie. Wat daar gebeurt is met geen woorden te beschrijven, zo indrukwekkend! En die ontwikkelingen gaan zo razendsnel, dat ook de deskundigen niet weten wat er staat te gebeuren. We kunnen bijvoorbeeld over niet al te lange tijd (zo’n 5 jaar?) ons DNA, de broncode van het menselijk leven, hacken en die dan kopiëren. Kun je je dat voorstellen? En welke gevolgen heeft dat dan

• Heel veel nieuwe contacten en verbindingen tussen mensen

voor het menselijk bestaan, en voor de zorg? Anderzijds, als je even terugkijkt… wie wist vier jaar geleden dat we allemaal een Ipad zouden willen. Toen had er nog niemand van gehoord. We hadden er zelfs geen voorstelling van. Henri Ford, die de eerste auto ontwikkelde, verwoordde dat ooit heel treffend. Hij zei ooit: “Als je de mensen zou vragen hoe ze zich sneller zouden willen verplaatsen zouden ze zich snellere paarden wensen”. En dan te bedenken dat wij ons tegenwoordig geen wereld meer kunnen voorstellen zonder straten die vol geparkeerd staan met auto’s. Maar ja, is dit nog zo als de zelfsturende auto van Google algemeen

Of we het willen of niet, de ontwikkelingen rollen in een razend tempo over elkaar heen. En veel sneller dan vroeger. Tegenwoordig kun je voordat je naar je huisarts gaat eerst even ‘dokter Google’ raadplegen. Dit brengt met zich mee dat je niet helemaal onvoorbereid de speekkamer binnenloopt. Als patiënt heb je dan meer in je mars dan vroeger, toen je veel meer afhankelijk was van de kennis van de arts . En de dokter zou geen slimme dokter zijn als hij niet gebruik maakt van jouw kennis. Bij het Radboudziekenhuis in Nijmegen hebben ze daarom het innovatieprogramma gestart, de patiënt als partner. Daar hebben ze de conclusie getrokken dat medezeggenschap in de zorg juist de kans op betere zorg vergroot. Die conclusie hebben wij ook getrokken. Onze visie is

• ideeën voor elegante bovenmode, ook bruikbaar voor in een rolstoel. • Dankzij Netstitch een website die inzicht geeft in wat er zoal is aan hulpmiddelen, (aangepaste) kleding en gewoon slimme ideeën van mensen om dingen op te lossen: modieus, niet zorggerelateerde, voor mensen met een handicap • prototype zipperclip – voor als je maar één hand hebt om je rits vast te maken • prototype zippr – een alternatief voor de runner van een rits • presentatie tijdens de MOBA13

gebaseerd op het gegeven dat mensen – hoe gehandicapt ook – aangeven wat ze (niet) willen. Daarom moet er de komende jaren veel meer kennis voor mensen met een handicap ontsloten worden. Dat is al langer een van de speerpunten van de CCR (centrale cliëntenraad). Vilans, het instituut voor de langdurende zorg, gaat dat nu ook oppakken. Door kennis te ontsluiten verander je dus de onderlinge verhoudingen tussen mensen. Je ben niet meer vanzelfsprekend afhankelijk van anderen. En dat geldt ook voor de relatie tussen medewerker en leidinggevende. In veel bedrijven zie je dat die laatste functie steeds meer begint te verdwijnen, evenals de staffuncties. Het is niet meer van deze tijd dat kennis en besluitvorming in de hiërarchie wordt georganiseerd. Iedere medewerker heeft inmiddels toegang tot kennis. Een logisch gevolg is dan ook dat je als medewerker niet afhankelijk bent van de leidinggevende voor kennis en informatie. Daar staat tegen-

over dat je die kennis dan wel zelf op gaat zoeken… Voor veel mensen is dit nog niet altijd vanzelfsprekend. Zo hoor ik van medewerkers dat ze te weinig geïnformeerd zijn, door…. Ja door wie?? Ook cliënten zeggen dat best vaak. En natuurlijk mag van een organisatie als Siza verwacht worden dat belangrijke informatie beschikbaar is. Maar je daarvan afhankelijk maken, betekent dat je verwacht dat anderen, lees de leiding van de organisatie, je bij de hand neemt voor iets wat jezelf eigenlijk als medewerker belangrijk vindt. En waarover informatie te vinden is: op intranet of via de OR. Om die eigen verantwoordelijkheid van medewerkers te steunen heeft ook de OR zich bezonnen op haar rol. De OR heeft een paar jaar geleden de conclusie getrokken dat de medezeggenschap eigenlijk twee kanten kent: enerzijds het betrekken van medewerkers bij thema’s die een ieder aangaan, en anderzijds het stimuleren van

de zeggenschap van medewerkers op hun eigen werkomstandigheden. De OR geeft dit vorm door de organisatie in te gaan en medewerkers te bevragen over thema’s die voor iedereen bij Siza van belang zijn. Daarnaast ondersteunen de OR-leden teams om zelf hun werk te organiseren conform de visie van Siza en natuurlijk ook met het budget dat daarvoor beschikbaar is. Tot slot betrekt de OR medewerkers die interesse hebben in en kennis hebben over een bepaald onderwerp, bij adviezen die gaan over de strategie van Siza. Ook hieraan ligt de idee ten grondslag dat de deskundigheid nooit alleen in de OR kan zitten. Kennis delen bevordert de kennis van iedereen. Delen is eigenlijk vermenigvuldigen, heet dat dan. En daar draait het om. Dus start in de laatste weken van september je computer op, vul de code in en breng digitaal je stem uit voor de nieuwe OR. Rob Hoogma, raad van bestuur 21

Adres en huisnummer WERKPLAATS WERKPLAATS

Vanaf het najaar kunt u designmeubels en accessoires kopen in de webshop www.designxambacht.nl

Duurzame, onderscheidende en kwalitatief hoogstaande producten. Ontworpen door designers, gemaakt door ambachtsmensen. Producten gemaakt van hout of keramiek. Design X Ambacht is een gilde waarin designers en ambachtsmensen met een beperking samen productlijnen ontwikkelen. De ambachtsmensen in de werkplaatsen van Siza werken samen mett e vooraanstaande ontwerpers. Een perfecte m match Design X Ambacht. De T-HUIS-lijn is de eerste lijn die onder he het label Design X Ambacht verkocht w wordt. De T-HUIS-lijn is ontworpen door de Arnhemse designer Ruud-Jan Kokke. De interieurproducten zijn in eerste inst stantie ontwikkeld om het T-HUIS in Park Pr Presikhaaf in te richten en wordt nu op br bredere schaal gemaakt voor particuliere ren, bedrijven en projectinrichters. De Design X Ambacht keramieklijn is m momenteel in ontwikkeling. Sander Luske ge geeft deze samen met keramiekateliers vo vorm. Luske is verbonden aan Hogeschool Ar ArteZ in Arnhem en keramiekdesigner.

Tafel detail

Een is een plek waar je elkaar ontmoet, samenwerkt en dingen maakt. Een plek waar oplossingen ontstaan omdat je het er samen over hebt. Meer mogelijk maken, daar draait het om. Door en voor mensen met en zonder handicap. Door samen te onderzoeken, vertrouwd te raken met nieuwe technieken en deze zelf door te ontwikkelen, verleggen we grenzen, testen we ideeën en produceren we nieuwe producten. Niets is te gek, als het maar ontstaat door met elkaar in gesprek te zijn.

Le Leerlingen die graag een ambacht willen le leren zijn bij Design X Ambacht aan het go goede adres. Een werkmeester begeleidt he hen en de designers kijken mee of de

Wegens groot succes tijdens HetDorp50 was een van de werkplaatsen, werkplaats ‘besturing’ afgelopen maand in AC Doetichem en AC Apeldoorn Stoel

leerlingen hun ontwerpen op de juiste wijze maken. De artikelen die ontworpen zijn vanuit Design X Ambacht worden straks verkocht via een webshop en diverse ‘stenen’ winkels. Het bijhouden van de webshop is ook een leer/werkplek voor mensen met een handicap. Zij die graag de grafische kant op willen of degenen die warm lopen voor ICT kunnen aan de slag met het vullen en bijhouden van de shop. Bij Digidome, een digitaal centrum op Het Dorp, werken leerlingen straks dagelijks met de webshop.. Ook regelen ze de verzending van de artikelen.

Tijdens deze inloopwerkplaats, met als basis de MakeyMakey kon iedereen meepraten, denken en ontwikkelen. De workshop was voor iedereen die • problemen heeft met knoppen, toetsen van electrische apparaten; • moeite heeft met het besturen van een computer; • interesse heeft in nieuwe technieken en anderen daarmee wil helpen. Anderhalve week later vond een masterclass plaats, waar de kennis en vaardigheden voor het maken van besturing zijn overgedragen.

22

Ik woon, ik werk, ik leer, ik ontspan... mede mogelijk door Siza Voor mensen met een handicap

Samenspel Een uitgave voor medewerkers, donateurs, sponsors en relaties en verschijnt drie keer per jaar. Redactie Siza Marketing & Communicatie Postbus 532, 6800 AM Arnhem (026) 37 79 144 [email protected] Tekst Marketing en Communicatie Prima Donna communicatieregisseurs Deventer Eelco Visser Fotografie Ans Dekkers, Fotogravin An Hanne van der Woude Ha Schols Fotografie Sch Marketing en Communicatie Ma Op de cover Edwin van der Burg Edw Ontwerp en layout O n Kees K ee de Bruijn grafi g gra r sch ontwerper Ellecom E lle Drukwerk D Dru Rikken Print b.v., Gendt Rik

Siza en Vilente Overdal Cliënten van de Emmastraat in Oosterbeek zijn verhuisd naar verzorgingshuis Vilente Overdal in Oosterbeek. Siza was op zoek naar een nieuwe woonomgeving voor deze groep van zes oudere mensen met een verstandelijke handicap. Mensen met een verstandelijke handicap worden steeds ouder, waardoor ook de vraag naar goede zorg voor deze ouderen toeneemt. Vilente beschikt over deskundige teams met ervaring in de complexe ouderenzorg. Anderszijds krijgen mensen die ouder worden ook vaak meer beperkingen. De deskundigheid van Siza is dan van toegevoegde waarde. Siza is met Vilente voor langere tijd een samenwerking aangegaan.

Colofon

‘Het is mooi te zien dat mensen hierdoor meer in contact komen met elkaar’. Een bezoeker van het AC, die het door zijn handicap lastig vindt contact te maken en maar weinig kwam, komt nu opeens veel vaker. Hij is geinspireerd, heeft geleerd hoe hij MakeyMakey toe kan passen en helpt nu regelmatig anderen. Alleen dat is al winst!’

De redactie kiest zorgvuldig welke artikelen in Samenspel w komen te staan. Vanwege de k rruimte kunnen we aangeleverde aartikelen eventueel inkorten of (nu nog) niet plaatsen. Iets overnemen uit Samenspel? Dat vinden we een compliment, maar we willen het wel graag m vooraf weten. Bel of mail ons gerust met uw vraag, een idee voor een onderwerp, informatie of artikelen. Indien u ons magazine niet meer wenst te ontvangen, kunt u mailen naar: [email protected] 23

‘Lef en doorzettingsvermogen’ ‘zelfstandiger door beeldbellen’

‘Wees trots op jezelf’

‘Samen op zoek ’

Zorg en dienstverlening aan mensen met een handicap