Stichting Buurtschap Stuivezand
‘ T S T U I V E K R A N TJ E
65 ja
ar!
Jaargang 10—uitgave 1 2011
IN DIT NUMMER: 65 jaar bestaan
2
Leden uitbreiding
3
Aan de keukentafel met Jac & Jannie
6
Het veld
8
Sponsor in het licht
9
De vrouwenvleugel
10
Uit de oude doos
12
‘t Kinderhoekske
14
Interview met...
16
Een jaar op sommige punten nieuw: veld, chassis. Het een van begin af aan betrouwbaarder dan het ander. Maar ook vertrouwd, de activiteiten, buurtgenoten en gezelligheid. In dit krantje kijken we op het een en ander terug voordat het kalanderjaar afgesloten wordt. We verwelkomen 2 nieuwe leden, gaan met Jac Boot en Jannie aan de keukentafel. Zetten een sponsor in het licht en blikken terug op het werkersfeest. Horen de bevindingen van de vrouwenvleugel en de jury. Op stap met het AC en natuurlijk kindercorso. We beginnen weldra aan een nieuw jaar. vol verrassingen, verwachtingen en wellicht mogelijkheden. Vergeet niet om de activiteitenkalender achterin over te nemen op de kalander of in uw agenda. Zo mist u geen activiteit. 1
Colofon
65 jarig bestaan
‘t Stuivekrantje is een uitgave van Stichting Buurtschap Stuivezand. Redactieleden Linsey v/d Broek Sven Oostvogels Laura Poppelaars Linda van der Velde Redactieadres Bredaseweg 44 4882 DG Klein-Zundert 06-51397713
[email protected]
Bestuur Voorzitter:
Alex Wildhagen
06-21866443
Vice voorzitter:
Jeroen Boot
06-10697016
Penningmeester:
Dave van Beek
076-5979660
Secretaris:
Frank Jochems
06-42152449
Leden:
Wendy Coremans Arjan Graumans Renske Oostvogels Dennis Poppelaars Guido de Vooght
06-22422192 076-5977647 06-10230399 06-22166283 06-23734197
Postadres Stichting Buurtschap Stuivezand Frank Jochems Vinkenstraat 7 4881 XL Zundert Internet www.buurtschapstuivezand.nl E-mail
[email protected]
Om het 65 jarig bestaan van de buurtschap niet ongemerkt voorbij te laten gaan stond er op 13 augustus de door de activiteitencommissie georganiseerde spellenmiddag op het programma. Het weer was deze middag wat wisselvallig, maar dit mocht de pret niet drukken. Na het bekendmaken van de teams kon er worden begonnen met de spellen. Er kon worden gesjoeld, flessen gegooid, bigbag ‘lopen’, eieren (proberen te) vangen, ski lopen, water doorgeven, de krattenrace en het doolhof. En er kon, bij veel zelfvertrouwen van het team, ook een joker worden ingezet. Als finale mochten de teams gaan touwtrekken over
het water. Dit onderdeel stond garant voor veel strijd en vooral veel natte kleren. ’s Avonds met de barbecue, nadat iedereen weer gewassen en gestreken binnen zat, werd het winnende team bekend gemaakt. Dit was het team van Joeri, Renate, Ankie, Ruud, Lian en Arjan.
Het veld Met volle trots vertellen wij dat buurschap Stuivezand dit jaar meer dan 1 miljoen dahlia's heeft kunnen leveren. Dit alles is te danken aan de goede veldploeg die wederom dit jaar hard heeft gewerkt om dit voor elkaar te krijgen.
Activiteitencommissie Leden:
Ricardo van Beek 06-22203053 Linsey v/d Broek 06-12369907 Bianca Graumans 076-5977647 Sven Oostvogels 06-51397713 Laura Poppelaars 06-57780854 Karel de Vooght 06-14226463 Miranda v. Zundert 06-23838883 E-mail
[email protected]
2
Leden uitbreiding Het is soms al enige tijd geleden maar we wilden u deze uitbreidingen waarvan kaartjes ontvangen zijn niet onthouden. We verwelkomen graag nieuwe buurtgenoten in de hoop dat ze gezond mogen volgroeien tot actieve buurtgenoten.
3
4
5
Aan de keukentafel met : Jac Boot en Jannie Poppelaars
Wie zijn jullie en wat doen jullie in het dagelijkse leven?
We beginnen met de vragen van Kees en Corry: Jac, waar haal jij de tijd vandaan om naast je drukke leven als duivenmelker ook nog zoveel op het veld te staan? Omdat wij iedere maandag avond naar het veld gaan, maak ik daar tijd voor. Het duiven melken is op donderdag, vrijdag en zaterdag. Dus ik kan het perfect combineren. Jannie, hoe bevalt het nu dat je een jaar uit het bestuur bent? En hoe vind jij dat de opvolgers het doen? Het bevalt erg goed, het is natuurlijk wel veel stiller. Ik mis de mannen op het veld wel een beetje hoor, eerst ging ik daar altijd koffie brengen. Ook zat ik eerst altijd van het begin af aan in de tent, nu is dat minder. Het kriebelt nog wel eens als ik iets zie gebeuren wat ik anders zou doen. Maar het is goed dat er vernieuwing in komt.
Jac: Ik ben Jac Boot. Sinds kort 50 jaar getrouwd met Annie. Vanaf mijn achtste jaar (toen mochten wij pas helpen) ben ik bezig met het bloemencorso. In de zomer ben ik actief met duiven melken en fiets ik veel. Op zondagen ga ik altijd kijken bij de thuiswedstrijden van de Moerse Boys of van VV Zundert. Verder doe ik veel in mijn tuintje en ben ik bezig met jagen en vissen. Jannie: Ik ben Jannie Poppelaars. Getrouwd met Louis en moeder van Ron en Karen. Ik werk in de zomer bij Guus Nouws en in de winter bij Kees en José Damen in de boomkwekerij. Verder ben ik veel rond het huis bezig met van alles ook wandel en sport ik graag. Hoe komen jullie bij Buurtschap Stuivezand terecht? Jannie: Ik ben met Louis op Stuivezand gaan wonen, maar de eerste jaren waren we eigenlijk
helemaal niet actief. Als het op de eerste zondag van september regende gingen we niet eens naar het corso. “Ach, dat gaat zonder ons ook wel door.” Jaan Poppelaars werd pas fanatiek toen hij meer vrije tijd kreeg en zo zijn wij er mee ingerold, ik ben een keer met hem gaan plukken en daarna ben ik pas echt fanatiek geworden. Jac: Ik ben op Stuivezand geboren. Toen we gingen verhuizen zijn we wel lid geworden van buurtschap Helpt-Elkander en Poteind maar we zijn er nooit gaan helpen. We zijn wel rustend lid bij buurtschap Helpt-Elkander Waar kunnen we jullie vinden bij Stuivezand en wat doen jullie daar? Jannie: Ik ben overal te vinden, van bloemen plukken tot in de tent. Dit jaar heb ik meegeholpen met de was. Ik ben overal in zet baar, het maakt me allemaal niet uit. Jac: Ik ben een vaste veldman. Ik help op het veld overal waar ik kan, behalve bij het zetten want dan kom ik in de problemen met de duiven.
6
Wat vinden jullie van Buurtschap Stuivezand? Jac: Een gezellige buurtschap! Het zou alleen soms wat beter gepland mogen worden. Jannie: Ook een gezellig buurt met een leuk bestuur. Op het veld is het ook altijd erg gezellig. Ik vind altijd alles leuk, als er wat te doen is, help ik graag. En de activiteiten die georganiseerd worden? Jannie: Erg leuk, soms misschien wat meer variatie. Maar als je dan met bowlen ziet dat er niet veel op afkomt, vind ik dat erg jammer. Droptocht lijkt me ook weer wel leuk! Jac: Eigenlijk het zelfde als Jannie, er is nooit iets nieuws. Wat vonden jullie van het ontwerp dit jaar? Jac: Wel een goed ontwerp maar de was kwam er voor mijn gevoel niet goed uit. Ik had het anders verwacht. Maar we mogen niet mopperen met de 6e prijs. Je kunt niet altijd olifantjes maken. Jannie: Ik vond het een gewaagd ontwerp. Wat er van verwacht werd is er helaas niet uitgekomen. Op de tribune was de
wagen erg mooi. Wat vonden jullie de mooiste corsowagen van Stuivezand van de afgelopen 65 jaar? Jannie: Absoluut MCE. Ik vind het nog steeds de mooiste wagen. Jac: Voor mij ook de olifant, hij kwam er echt goed uit! Hoe zien jullie het corso en onze buurtschap in de toekomst? Jac: De activiteiten beter op peil zetten dan gaat het een stuk beter. We hebben een gezellige buurtschap. Ik hoop dat we nog een keer eerst mogen rijden. Jannie: Ik ben benieuwd als alle oude garde weg zou zijn, hoe het dan zou gaan. De jeugd heeft in mijn ogen minder verantwoordelijkheidsgevoel. Ze hebben meer andere dingen te doen, zoals sporten of op de kinderen passen.
Hoe vonden jullie het dat er meer dan 1 miljoen dahlia’s zijn geplukt? Jac: Dat vond ik geweldig, daar gingen we voor! Het moest gewoon gebeuren dit jaar. Jannie: Ik heb dit jaar niet zoveel geplukt omdat ik meer met de was bezig ben geweest. Na het corso nog wel wat geholpen en ik vind het een hele prestatie, erg mooi. Bij wie willen jullie dat we de volgende keer aan de keukentafel gaan zitten? En wat zouden jullie graag over hen willen weten? Jannie: Het lijkt mij leuk als jullie langs gaan bij Leon Peeters. Ik wil weten hoe hij tegen het corso aankijkt en hoe hij het beleefd.
Wat vonden jullie van het 65 jarig bestaan van de buurt?
Jac: Bij Hans van Hooijdonk. Ik wil graag weten hoe hij buiten zijn bloemen vrije tijd maakt voor het corso.
Jannie: Een erg gezellige dag, die goed was opgezet. Zo zie je maar weer dat je met weinig dingen toch een leuke middag kan hebben. Zelfs het weer verpestte het niet.
Hiermee danken wij Jac en Jannie voor het interview en voor de gastvrijheid. De volgende keer zitten we aan de keukentafel samen met Hans van Hooijdonk en Leon Peeters.
Jac: Wij hadden helaas een ander feestje.
7
Sponsor in het licht Zoals beloofd gaan we de komende edities telkens een sponsor wat verder uitlichten. De eerste keer is de beurt aan Karel de Vooght van installatiebedrijf IBK de Vooght. Ik Ben Karel de Vooght en ben samen met mijn vrouw Evelien woonachtig in Wernhout. Sinds 2008 run ik mijn eigen installatie bedrijf onder de naam IBK de Vooght.
Mijn bedrijf loopt, ondanks de crisis, zeer goed en ik heb er veel plezier in. Het vraagt soms zeer veel tijd om alles goed bij te houden, maar daar staan ze thuis gelukkig ook achter.
Na 10 jaar met veel plezier bij GTI gewerkt te hebben, heb ik de stap durven nemen om een eigen onderneming te starten. Bij GTI voerde ik service en onderhoud uit aan grote technische installaties, bij ziekenhuizen, kantoor,winkel,- en gemeente panden. De laatste jaren deed ik er ook nog brand- en sprinklertechniek erbij.
In 1998 ben ik bij buurtschap Stuivezand terecht gekomen. Dit ging toen via Ricardo van Beek. Voorheen moest ik niet zoveel van bloemencorso hebben. We gingen wel kijken maar daar was dan ook alles mee gezegd. Na 1 avond bouwen was het ijs al snel gebroken en had ik de wel bekende corsokoorts te pakken. Graag ging ik bouwen en helpen aan de corsowagen.
Het starten van een eigen bedrijf was in het begin wel spannend. Zou het wel lukken en zou er wel werk komen? Nu had ik inmiddels wel een aantal klanten waar ik al kwam, maar dat is dan toch anders. Al heel snel bleek dat de mensen me goed wisten te vinden en via mond tot mond reclame kwam er steeds meer werk binnen. Mijn werk is wel wat veranderd, omdat ik bij GTI vooral grote installaties onderhield en met name cv en luchtbehandeling deed en nu hoofdzakelijk in de particuliere sector zit. Ook de administratie, offertes en facturering zijn er bijgekomen. Dit allemaal doe ik nog steeds alleen. Ik houd me vooral bezig met aanleg en onderhoud van cv installaties, sanitair, gasinstallaties, riole-
Nadat ik gestart was met mijn eigen bedrijf was de combinatie wat moeilijker te maken. Ik ga graag helpen in de tent, maar het bedrijf gaat nu eenmaal voor. Dit houdt in dat je dan veel minder in de tent komt. Dat is niet altijd even leuk omdat je je hobby nu eenmaal graag uitvoert. Ik vind het mooi om te zien dat al de buurtschappen met zo’n samenhorigheid het ieder jaar voor elkaar krijgen om de prachtwagens te bouwen. Dit is zonder sponsoring een stuk moeilijker.
Vooral omdat ik toen zelf betrokken was met de techniek, wat me zeer interesseert. Dat zo’n kleine buurtschap het voor elkaar kreeg om dergelijke hoogstaande techniek in het corso te laten zien. Dit was mede mogelijk gemaakt door geweldige sponsors binnen de buurt. Zelf had ik die wagen ook mee geduwd en het horen van het stoppen op de markt doet me nog steeds kippenvel geven. Veel gefeest en genoten en zelfs tot het vaandelfeest ging het dak eraf. Met sponsoren kun je veel maken en doen. Daarom is het zaak dat je daar goed en zorgvuldig mee omgaat. Als je voor de sponsoren af en toe iets terug laat zien, dan zijn ze vaak bereid om hun steun te blijven geven. Ik vind dat ze daarbij buurtschap Stuivezand goed aan werken zoals bijvoorbeeld met het organiseren van een sponsoravond in de tent. Het zijn vaak simpele dingen die een sponsor graag ziet.
Om deze reden sponsor ik buurtschap Stuivezand heel graag om een financieel steuntje in de rug te geven. De mooiste wagen die de buurt gemaakt heeft vind ik toch wel de olifant (MCE). 8
To p o o g s t o p h e t v e l d uitstekende opbrengst. Deze overtrof alle verwachtingen Met meer dan 1 miljoen bloemen heeft het veld uitermate goed gepresteerd. Op zaterdag 26 November was de onofficiële afsluiting van het veldjaar. Onder het genot van wat eten en drinken kon het jaar nog eens besproken worden. Erg belangrijk want doordat de knollen dit jaar niet ingekuild zijn heeft men elkaar een lange tijd niet gesproken. De verwachtingen waren gespannen voor het veld, nieuwe grond en verschillende nieuwe knollen. Toch blijft het spannend. Maar alles zat mee, de natte zomer in combinatie met de lichte goed doorlatende grond en de perfecte zorg van alle mensen van het veld zorgden voor een
Het mag duidelijk zijn dat een dergelijke prestatie niet uit de lucht komt vallen, hard werken en de nodige investeringen. Om dit succes te continueren is er besloten om de knollen in de grond te laten zitten en volgend nieuwe knollen aan te kopen. Er is nu een ogenschijnlijke rust maar ondanks de kou broeit er al weer wat. Men kan niet wachten op het voorjaar.
Werkersfeest Op 4 november vond het jaarlijks werkersfeest weer plaats. Na het openingswoordje van onze voorzitter kon er worden aangevangen met het buffet. Na de soep kon er worden gekozen uit verschillende stamppotten met een daarbij behorend stukje vlees. Na het eten werden we verrast door een onverwachte bezoeker. Deze bezoeker kwam wel eens even een boekje opendoen over onze buurtleden. De verhalen over o.a. de negerzoenen, het proefwerk en het kunstgebit volgden elkaar in snel tempo op. Ook kwamen onze Dolly Dots en tegenwoordig ook onze eigen Pool voorbij. Toen onze bezoeker, ook wel bekend als Ronnie Buiks, het wel weer genoeg vond en iedereen z’n lachspieren weer goed had laten werken vertrok hij weer. Nadat de rust was wedergekeerd was het tijd om onze corsokenner van 2011 bekend te maken. Maar niet voordat onze corsospammer, Ankie Vriends, bekend was gemaakt. De eer van corsokenner is dit jaar naar Renske Oostvogels gegaan. 9
De vrouwenvleugel
Waar al dat wasgoed vandaan kwam…… Bij de maquette presentatie werd duidelijk gemaakt dat elke centimeter waslijn op de wagen ook daadwerkelijk vol met echt wasgoed gehangen moest worden (en dus geen simpele lakens en theedoeken). Dus werd er een oproep gedaan in de nieuwsbrief en een tiental enthousiaste dames melden zich aan. Nu kon ’t echte werk beginnen. Eerst hadden we elk wasje van de waslijn van de maquette gemeten, maar later bleek dat we van de lengtematen uit moesten gaan. Dus van raam tot raam moest het een goede verhouding worden, na flink wat rekenwerk samen met Martin konden we pas echt aan de gang. Ondanks dat er zeer kleine maten bij waren moest het toch een volwassen uitstraling hebben. Inclusief alle zakken, ritsen, knopen enzovoorts. Speciaal voor ons was er een zeer mooie ruimte gemaakt wat al snel tot vrouwenvleugel werd omgedoopt. De ecru rollen stof werden gehaald, maar liefst 300 meter is verwerkt tot het unieke wasgoed aan de lijnen. De knoopjes en ritsen hebben we opgedaan in ’t Kiekenkot zo kwamen we al een heel eind. Zodra de naaimachines op tafel kwamen was de gezelligheid er ook,
voor iedereen was er wat te doen. Patronen knippen, in elkaar zetten en afwerken, maar vooral met een praatje. Ook de andere mensen uit de tent vonden het allemaal zeer interessant. De een na de ander kwam even koekeloeren wat we allemaal aan het maken waren. Na verloop van tijd werd de bovenverdieping bij Jannie steeds voller en voller. Er hingen een paar waslijnen van de ene slaapkamer naar de andere. Toen we dachten dat we ver klaar waren hadden de ontwerpers toch nog wat nieuws verzonnen. Ook de wasmachines moesten nog gevuld worden. Dus toen nog flink wat fiberfill halen en werden er nog maar
eens 180 handdoeken gemaakt. Iemand knippen en dan verder weer locken. En op naar de volgende! Ja hoor het eind was in zicht (dachten wij) maar niets was minder waar, bij de spullen in de wasmachines moest ook nog wat herkenbaars aan. Dus aan alle handdoeken moesten nog wat broekspijpen, mouwen, manchetten enzovoorts. worden gemaakt. Al met al, zelfs met het corsoweekend stonden er nog naaimachines op de tafel. Maar ons hoorde je niet klagen. Wij vonden het zeer gezellig en leuk en zeker voor herhaling vatbaar.
Alle dames van de Vrouwenvleugel
10
Juryrapport Wat had de Jury te vertellen over onze wagen? Waarom kregen wij deze plek? U leest de onderbouwing hieronder. Wasdag
Buurtschap Stuivezand
6de prijs
571 punten
Vormkwaliteit Mooie architecturale uitwerking, spannende perspectieven in de Italiaanse huizenblokken, mooi contrast tussen de twee kanten van de wagen. Perspectief aan de voorkant sterk uitgewerkt, aan de achterzijde zijn de gebouwen wat rommelig. De zwaartekracht tart de huizen door de spanning van de volgehangen waslijnen. Dit is mooi verbeeld. Verrassend dat de andere kant van de huizen en de achterkant van de straat, met de leuke, slim gestapelde blokken wasmachines, een heel ander beeld geven. Kleurkwaliteit Prachtige kleurkeuzes. Contrast van de kleur huizenblokken en was en wasmachines goed, mooi zuidelijk palet met contrasterend wit. Theatrale kwaliteit Spanning vooral in het perspectief en het contrast aan de voor - en achterkant. De ene kant met de opbouw van de gebouwen en aan de andere kant de illusie van de stad opgebouwd uit wasmachines. Het kost even tijd om te overzien wat er allemaal gebeurt in deze wagen. De draaiende wasmachines erg leuk gevonden. Af en toe viel er een kluitje was uit. Het contrast tussen de witte was en de huizen, die oker en rood en violet waren, was prachtig. Alles van dezelfde soort stof en in detail soms heel verfijnd. met als tegenhanger het stevig beeld van de wasmachines als verrassend element. Materiaalgebruik De hele wagen heeft een verfijnde maar stevige uitstraling. Mooi tikwerk van de bloemen. Speciaal gemaakt textiel mooi gedaan. Originaliteit De uitbeelding van zoiets huiselijks als de wasdag is origineel gevonden. De combinatie van de voor en de achterkant is sterk. Het laat twee verschillende kanten zien van hetzelfde gegeven, zonder visueel uit elkaar te vallen. Vooral de menselijk aangedreven wasmachines en het schoksgewijs draaien zorgen voor een originele invalshoek.
11
Uit de oude doos: Foto’s uit het familiealbum. Na onze oproep in het vorige nummer om oude foto’s beschikbaar te geven zijn er verschillende reacties binnen gekomen. Hier uit is een eerste selectie gemaakt die hieronder te zien zijn. De foto’s komen voort uit 2 periodes in onze rijke geschiedenis. Herkent u de personen? Wie het nu precies zijn is terug te vinden op pagina 19
Met dank aan de familie Wildhagen en de familie Goos-van Bedaf. 12
Ac trapt er op los Ja, de grote dag was aangebroken. De dag waarnaar iedereen heeft uitgekeken. De dag die nooit meer vergeten zal worden. Het leven zou er na die dag heel anders uit zien. Jawel, het ging om zaterdag 29 oktober. Het uitstapje van de activiteitencommissie. Het heeft lang geduurd voordat er een datum vast stond, maar jawel het was gelukt. De dagen erna doen Multi Mate en de Verfmolen goede zaken, want menig behang van de slaapkamers was besmeurd met een aftelkalender van de dagen tot 29 oktober. Het afwachten was nu wat we zouden gaan doen. Een tipje van de sluier was al opgelicht. We gingen happen en trappen. Volgens het programma dat door de Zundertse horeca in elkaar is gezet, ga je via lange routes, drukke en rustige wegen door Zundert Noord, Rijsbergen Zuid en zelfs naar het uiterste puntje van de streek, ook wel Rucphen genoemd, om zo de inwendige mens te verwennen met een voor-, hoofd- en nagerecht. Aangezien we een zeer sportieve AC hebben, waarvan de meeste leden staan te trappelen om in het weekend nog eens de beentjes te strekken, zoals in de tour de France, werd er besloten om er toch zelf maar een draai aan te geven. Tussen 17.00 uur en 17.30 uur werd er afgesproken bij een van de sponsors van de buurt, namelijk Café Den Bels. Daar moest men in zware spanning wachten waar we naartoe zouden gaan. Het was alleen bij Karel bekend waar we naartoe zouden rijden. Toen Karel om 17.31 uur arriveerde, zag hij bij binnenkomst de gespannen gezichten van de AC leden. Vragen werden meteen afgevuurd in een niet zo vol café. Alleen wat stamgasten en een verdwaalde bezoeker vulden de lege ruimte in het donkere hol. ‘Waar gaan we naartoe? Is het ver?
Het maakt me niks uit, als we maar veul krijgen’, werd er gevraagd en geroepen. ‘We kunnen er gerust nog een drienken, want we hoeven pas rond 17.45 uur te gaan fietsen’. Snel werd er nog een afgetikt en daarna klonk het startschot voor vertrek. ‘Nog snel even naar de wc, want ik weet niet hoever het is’. Buiten aangekomen werden de banden nog eens gecontroleerd en daar stonden we klaar voor vertrek. Gaan we links, gaan we rechts? De richting werd aangehouden naar Zundert, maar meteen werd koers Noord aangehouden richting de Rucphenseweg. We gingen het Corsodorp verlaten, maar waarheen? ‘We gaan toch nie riechting Sprundel ee, want dan pak ik den auto wur’, werd al geroepen. ‘Nunt jo, we komme zo bai den Hoek’. Maar ook daar werd rustig door gefietst. ‘Als we nie bai de Moerse Bossen stoppen, dan wordt het nog een lange tour’. Daar, werd na een schijnbeweging, de tweede oprit genomen en de fietsen werden netjes in de rekken geplaatst. Gezucht en gesteun werd uitgeslagen, want ja, we hadden inmiddels wel zeker 4 kilometer gefietst. Binnen werden we warm verwelkomd en waren de tafels mooi gedekt met kleden en chique glazen. Na de kaart te hebben gezien, werd de keuze gemaakt voor het voorgerecht. Voordat we deze kregen, werd de nodige versnapering dorstig naar binnen gewerkt. We kregen daar nog een heerlijke amuse om de hongerige magen en tijd te vullen. Na wat drankjes genuttigd te hebben, kwam daar ook het voorgerecht al aan. Een tomatensoep, zalm paté enzovoort kwamen voorbij. Na heerlijk gesmikkeld te hebben en de Moerse Bossen te hebben bedankt voor hun gastvrijheid, ging de tour weer verder. ‘Welke kant motten we nouw op?’ Gelukkig gingen de neuzen richting Zundert. Maar ja, waar gingen we
dan eten? Was het dan toch Den Hoek? Want ja, daar kwamen we dan toch voorbij. Maar hier werd weer rustig voorbij gefietst. Aangekomen in Zundert gingen we rechtsomkeer richting Wernhout. Aangezien daar niet veel eetgelegenheid meer is, kwam al snel de conclusie dat het de Troubadour moest zijn. Daar binnen gekomen werden we verwelkomt door het personeel en werd er al snel wat drinken geserveerd om onze dorst te lessen. Doordat nu de tafelindeling anders was, kon men het gesprek voortzetten met andere personen. De menukaart werd uitgereikt en de hongerige blikken gingen op zoek naar de hoofdgerechten. Het bleek dat de ‘ribbekes’ goed in de smaak vielen en deze werden dan ook veelvuldig besteld. Ook de andere gerechten zagen er heerlijk uit en er werd vrolijk gesmikkeld. Even na negen uur werden we telefonisch op de hoogte gesteld dat de nagerecht locatie op ons zat te wachten. Dus na het consumeren van de laatste drankjes werd het tijd om richting het toetje te rijden. De neuzen weer richting Zundert en weer afwachten waar de reis zou gaan eindigen. Voordat we de hoofdstraat van Zundert helemaal uit reden was het mysterie opgelost. Het nagerecht werd geconsumeerd bij de Roskam. Daar binnen gekomen zag men een verlaten stel aan het biljarten. Waarschijnlijk een koppel die een “romantisch” weekend had geboekt in onze mooie van Gogh dorp. Nadat de ijs- en vruchtentoetjes waren opgegeten, kwam bij een aantal het wel bekende inkak moment. Voor de één letterlijk en voor de ander figuurlijk! Na nog een versnapering genuttigd te hebben, werd het tijd om terug te keren naar waar de onvergetelijke avond begon. Daar zijn we nog tot in de late uurtjes doorgegaan.
13
‘t Kinderhoekske De winnaar van 2011 Het belangrijkste moment van het hele corsojaar: kindercorso. Dit jaar met een slecht weer afloop maar in de droge hal zeer goed nieuws. Kevin van Hooijdonk is eerste geworden in de Dahlia-klasse met de wagen "Soldaten met kannonnen". We feliciteren Kevin graag met deze prestatie en wij zien in dat deze creativiteit later in het groot ook nog wel eens tot uiting kan komen.
Maar er zijn uiteraard meer Stuivezandse deelnemers, hieronder een aantal deelnemers. Zo werd Joeri 5e met “wasbeer”,Tess die gedurende het corsoseizoen de strijd aan is gegaan met Lars van Hassel, op het podium en zo ook tijdens kindercorso. De duwer van de kindercorsowagen en Luc de voetballer
14
Activiteitenoverzicht 2011 Vrijdag
6 januari
Nieuwjaarsreceptie
Zaterdag
14 januari
Vaandeluitreiking
Vrijdag
3 februari
Jaarvergadering, worstenbrood, bingo
Donderdag
23 februari
Zwemmen
Maandag
9 april e.v.
Klusavonden tent
Zaterdag
7 april
Paaseieren zoeken
Zaterdag
14 april
Knollen zetten
Zondag
20 mei
Trekkertrek
Zondag
27 mei
Maquettepresentatie buurtschap
Vrijdag
9-10 juni
Aardbeienfeesten & Maquettetentoonstelling
Maandag
4 of 11 juni
Tent zetten
Zondag
20 juli
Fietstocht
Woensdag
1, 8, 15, 22 augustus
Kinderhoekje
Zaterdag
18 augustus
BBQ
Zondag
2 september
Bloemencorso
Zondag
16 september
Kindercorso
Vrijdag
26 oktober
Kinderbuurtfeest
Vrijdag
2 november
Werkersfeest
Zondag
9 december
Wandeltocht
15
65 ja
Normaal vindt u hier de fotopagina en daarmee is het boekje al uit, ditmaal niet. Ter ere van het 65-jarig bestaan hebben we een interview gehouden met de 3 heren die op Stuivezand het hamertje vast gehad hebben.
Hoe begint men aan een interview met 3 brokken bestuurservaring. Logischerwijs bij vraag 1. De voorbereiding op het interview was begonnen met 14 vragen deze vragen dienen als leidraad, hopend dat de Toon, Martien en René er zelf van alles bij zouden vertellen. Deze hoop was niet ongegrond, het notuleren met 3 personen was taai genoeg. Van deze avond een verslag met interessante anekdotes.
Allereerst de geïnterviewde voorstellen: Toon Boot bestuurslid en voorzitter geweest van 1961 tot 1990. Zette samen met het nieuw gevormde bestuur in 1961 het op sterven na dode buurtschap weer op poten. En maakte het een succesvol buurtschap. Martien Vriends bestuurslid van 1980 tot 1995 en voorzitter van 1990 tot 1995. Voorzitter over een relatief korte periode maar in die periode zijn er belangrijke stappen gezet voor de toekomst. René Vriends bestuurslid van ? tot 2010 en voorzitter van 1995 tot 2010. In deze periode is de buurtschap in alle opzichten nog harder gegroeid en een buurtschap geworden om rekening mee te houden in het Zunderts Corso.
ar!
De allereerste vraag brengt ieder zover mogelijk terug in zijn jeugd.
Wat was jou hoogtepunt als voorzitter:
Wat is de eerste corsowagen die je je kunt herinneren? Dit mag ook een niet Stuivezandse wagen zijn.
Voor René is het hoogtepunt de vaandeluitreiking in 2007. De sfeer, het feesten met iedereen en natuurlijk de echte olifant.
Toon trapt als oudste af en vertelt de herinnering over de eerste Stuivezandse wagen. ‘De gedenknaald’ uit het jaar 1946 hij kan zich nog herinneren dat er met een aantal buurtgenoten op de fiets een bezoek gebracht werd aan de echte gedenknaald in Etten. Martien zijn herinnering stamt uit 1972 de wagen ‘Icarus’. Een bijzondere wagen door een aantal herinneringen, Martien was op deze wagen figurant en maakte zo mee hoe een dronken duwer zijn hoofd openhaalde aan een uitstekende spijker, heel diens hoofd zat onder het bloed. Daarnaast verdiende, door een afspraak met het bestuur, de timmerman van de wagen 100 gulden extra, als er bij de eerste 10 geëindigd zou worden werd dit uitgekeerd. De wagen behaalde precies een 10e plaats. Rene herinnert zich nog hoe hij als 11 jarige jongen figureerde op de winnende wagen ‘Oosterse olifantenparade’. Zijn positie was bij een poot van een van de olifanten te staan, het winnen van de eerste prijs behoort dan helaas niet meer tot de herinneringen.
Martien heeft het antwoord al klaar, het fiets ‘em der in in 1992. In een korte tijd 20.000 gulden verdienen is toch grandioos.
Wat was volgens jou het hoogtepunt voor de buurt in jou voorzitterperiode? Op deze vraag wordt door Toon en René al gekscherend voor Martien geantwoord dat hij er geen heeft want hij is geen eerste geworden. Ach zegt Martien als je maar lang genoeg aanblijft heb je veel meer kans. Toon: Voor mij was alles heel mooi in die periode. Het ging niet altijd vanzelf maar het kwam weer goed en als ik erop terug kijk ben ik tevreden. Martien vertelt hierover het volgende: bij veel mensen was er altijd de gedachte, als Toon Boot stopt dan valt de buurt uitelkaar. Nu weten we wel beter maar nadat Toon bekent maakte te stoppen als voorzitter waren er toch velen die vreesde voor Stuivezand. Ik ben toen naar Kees Boot gegaan en hem het volgende voorstel gedaan: als jij zorgt dat de wagen gebouwd wordt houdt ik de
16
buurt bij elkaar. Zelf had ik niet genoeg vaardigheden om de bouw van de wagen op me te nemen maar met mensen omgaan kan ik wel. Kees stemde in en daarmee konden we aan de uitdaging beginnen. René: het winnen van de eerste prijs met de olifant en de vaandelfeesten. Wat was voor jou het dieptepunt als voorzitter? Toon vertelt over het redelijk onverwacht overlijden van Piet van Haren. Piet van Haren ontwierp en timmerde grotendeels de wagen. Voor het komende corso moest er een andere timmerman komen anders kon Stuivezand niet deelnemen aan het corso. Toon is Rien Bastiaansen uit Rijsbergen gaan vragen, Rien had al vele jaren ervaring bij buurtschap de Markt maar was daar gestopt. Na vele pogingen verwees Rien naar zijn buurman Kees van Steenoven die wilde misschien wel. Ook daar is Toon vele malen op bezoek geweest en deze stemde uiteindelijk in. Stuivezand was er volgend jaar weer bij. Voor René ligt het dieptepunt wat persoonlijker, in mijn eerste jaar als voorzitter, 1995, werd er maar een 16e plaats behaald toen zag ik het toch even niet meer zitten. Voor Martien is deze vraag ook persoonlijk: het stoppen als bestuurslid door een meningsverschil in het bestuur vind ik erg jammer. Ik had dit toch graag anders gezien maar toen stond ik erg op mijn principes en zo kwam het ervan. Als ik het nog eens over mocht doen dan zou ik het misschien anders opgelost hebben, wellicht dat ik dan wel in het bestuur gebleven was.
Had je iets anders gedaan als je nog eens een beslissing of actie over mocht doen uit je voorzittersperiode? René: Ik kan daar niks bij bedenken, voor mijn gevoel zou ik niets anders doen, samen met het bestuur heb ik altijd geprobeerd om op dat moment de juiste beslissing te nemen. Toon: Er zijn best wel wat meningsverschillen geweest maar dit is zo goed mogelijk opgelost en we hebben ook veel plezier gehad. Martien: Alle beslissingen de je neemt zijn goed. Misschien had ik in het bestuur moeten blijven maar op dat moment voelde het erg goed
Stel je kunt terug in de tijd en een moment of periode nog eens beleven, wat zou je nog eens willen meemaken? Toon: Ik zou best weer 25 jaar willen zijn en alles nog eens overdoen, het was allemaal zo mooi. Bijvoorbeeld bloemen gaan kopen in Holland, eigenlijk niemand op Stuivezand had een auto dus Bartje Masjeurs (deze had een taxibedrijf in de Katerstraat) zover gekregen om ons daar naar toe te rijden. De Hollander had een heel groot bedrijf en we hebben heel de ochtend rond gereden van schuur naar schuur opzoek naar de man, elke keer werden we naar een andere schuur gestuurd. Uiteindelijk de man gevonden in de eerste schuur en we hebben er nog bloemen gekocht ook. Martien: Eigenlijk ook alles, de sociale contacten en de gezelligheid met elkaar. En denk erom het was toen toch wat anders als nu, alle con-
sumpties waren voor eigen rekening. Streepjes zetten als er een consumpties gebruikt werd en regelmatig afrekenen bij de Goos. Toch was het heel mooi. René: Wat mij mooi lijkt om nog eens mee te maken is op de olifant Zundert binnen komen. Daarbij het vaandel aan de burgemeester overhandigen en uiteraard de gezelligheid van heel de dag.
Wat vind je het mooiste ontwerp van Stuivezand? Martien: het zijn erg veel ontwerpen om daar iets over te zeggen. Ik kan ze me allemaal niet herinneren al zal ik bij de meeste titels wel iets kunnen vertellen. Om toch te kiezen ga ik voor MCE en Quotum. René: Het zijn er te veel, de meeste wagens hebben hun mooie en minder mooie kanten. Al blijft MCE me sterk bij maar Quotum nog meer, misschien ook wel door de stukken die we ’s ochtends reden en het oplossen ervan. Toon: ik vind zowat alle ontwerpen mooi, als je dat elk jaar weer voor elkaar kunt krijgen. Quotum was wel erg bijzonder. Ik heb ons Kees niet vaak zo kort aan de telefoon gehad: “Ja pa, het gaat allemaal goed komen we zijn bezig” dat was alles. Toen een hele tijd zitten wachten met Miet en weer een aantal keer proberen te bellen uiteindelijk kreeg ik hem weer aan de lijn: “We rijden, het is goed”. Dat was toch erg bijzonder.
Lees verder
17
Wat vindt je het grootste verschil tussen toen en nu? Hier wordt door allen op geantwoord dat de nieuwe communicatiemiddelen als e-mail en mobiele telefoon veel verschil maakt. Dingen zijn sneller geregeld en het overbrengen van een boodschap gaat ook sneller, vanuit huis opbellen en hopen dat de persoon thuis was of erlangs rijden en overleggen. Het langsrijden liep qua tijd nog wel eens uit de hand, wel gezelliger. Toon: Vroeger waren de duwers uit het zicht en verbaasde iedereen zich erover hoe de wagens zich voort bewogen. Nu staan ze in het zicht en wordt het geheimpje verklapt maar vaak doet het ook afbreuk aan de wagen. René en Martien vullen hierop aan dat ze verwachten dat er over een aantal jaar ook geen duwers meer gebruikt worden. Martien: de aanpassing van het reglement betreffende het alternatief materiaal, het wordt steeds meer en we zijn een dahliacorso. Als ze het anders willen moeten ze maar naar de Brabantse dag in Heeze. De reglementen worden steeds uitgebreider maar de naleving ervan is nihil. Dat is altijd al zo geweest maar toch gaan deze reglementen en regels omtrent het bouwen de ondergang vormen van het corso.
Toon vult hierop aan: hoeveel van dergelijke blokjes hout er wel niet weggegooid zijn omdat ze niet goed waren. Maar de jeugd was dan toch met de wagen bezig en dat was erg belangrijk.
en Toon en Martien voor het veld. Er wordt geen overeenstemming bereikt maar iedereen begrijpt elkaars standpunt erg goed. Dit is zeker een punt wat nog een hoop stof zal doen opwaaien.
Als je iets zou mogen veranderen binnen de buurt wat zou dat dan zijn?
Wat heb je zien gebeuren met de buurtschap tijdens jou voorzitterperiode?
Martien: ik zou graag het opruimen in de tent verbeteren. Afgelopen was het ook wel heel erg door het karton maar ik ben bijna eens door de steiger gezakt dit jaar omdat karton over een gat heen lag.
Toon: de buurt is meer een geheel geworden, er heeft zich een groep gevormd die zich met recht buurtschap Stuivezand mag noemen.
Toon: kan me niks bedenken. Het gaat zoals het gaat en alles is goed voor elkaar. Zover ik merk in de tent en ook op het veld. René: De verhouding tussen het veld en de tent zou ik graag verbeteren. Erg jammer dat het 2 groepen zijn, op zekere hoogte wel verbonden maar meestal erg apart. Dit onderwerp levert een flinke discussie op en blijkt een hekel punt te zijn. Ook hier is aan tafel al snel een scheiding te zijn, René voor de tent
Martien: de groep is ook onder andere leiding bij elkaar gebleven en we zijn in staat gebleken als klein buurtje toch elk jaar een wagen op straat te zetten. René: Er is een hele mooie bouwplaats gerealiseerd die voor die tijd erg bijzonder was in Zundert. Maar veel belangrijker is dat de groep nog hechter geworden is. Allen: Buutschap Stuivezand is één. Er zijn geen naamkaartjes nodig, niets is onpersoonlijk. Het is het respecteren en accepteren van mensen. We willen de heren hartelijk bedanken voor dit interview.
René: De overschakeling van hout naar ijzer. Eerder werd de hele wagen uit hout gebouwd, dan waren er bijvoorbeeld 1000 blokken hout nodig van dezelfde lengte. Allemaal gezaagd met de hand, dus niet met een machine.
18
Niet alles is te beschrijven in een interview daarom,
Wat verder nog ter tafel kwam: - Toon Herijgers, hij woonde in het huis waar nu Wim Roelands woont, was een erg goed bestuurslid. Maar hij trouwde met een Rijsbergse en ging in Rijsbergen wonen dus kon hij niet in het bestuur blijven. Hoe anders is het nu, er wonen niet veel bestuursleden op Stuivezand. - Er door buurtschap Stuivezand een autocross georganiseerd is en wel op 2 e pinksterdag 1990. Het was helaas maar een eenmalige vergunning ondanks de vele uren proberen op het gemeentehuis. - De speelkaarten die op de wagen ‘Joker’ (3e plaats 1974) verkocht zijn aan de Belgische grens. Bij terugkomst op Stuivezand was men in elk geval niet meer nuchter. - De cabaretavonden op Stuivezand, kent u ze nog? Ondermeer in 1987. Ze waren legendarisch en het stond garant voor gezelligheid. - Er bij bestuursvergaderingen pas sinds 1990 genotuleerd wordt, de overlevering zal de beslissingen van voor die tijd moeten voort dragen. - In 1991 is er voor het eerst aan de drogerij geleverd. De dahlia werd dan gedroogd en verwerkt in potpourri. Een secuur plukwerk want de bloemen moesten aan speciale vereisten voldoen. Het verdiende wel goed. - Het bloemenveld er eens schandalig bijstond, veel vuil tussen de rijen. Na een bestuursvergadering gingen Toon Boot en de Baolemans op een zondagmorgen in alle vroegte met de 2-wielige frees van Jac Jacobs op stap. Beide geheel onervaren met deze machine, het was warm en het smoorde flink. Het ding was niet vooruit te branden en het werken ermee geen pretje. Bij anderen leek het altijd zo makkelijk. Gelukkig brak de V-snaar toen ze bijna klaar waren, bij terugkomst bij Jac vraagt deze, hebben jullie de versnellingspook niet gevonden? - In 1992, 1993 en 1994 werd er fiets ‘em der in georganiseerd op Stuivezand. Proberen over een smalle balk over de beek te fietsen. Een groot succes. - Stuivezand wel eens bloemen verkocht heeft aan Loenhout terwijl dit niet mocht zonder medeweten van de bloemencommsie. Het plukken door Loenhout zelf gebeurde maar dan wel in de schemer, nacht. De Loenhoutse mannen dan bij de Goos binnen zaten te drinken, de vrouwen op het veld de bloemen afdeden. Dit drinken net zolang duurde tot er iemand uit Loenhout de bloemen kwam halen maar ze nog niet allemaal geplukt waren. - Toon zich achteraf over zichzelf verbaasd, op zondag mijn werk voor de baas doen omdat ik door de weeks te veel met corso bezig was. Mijn vrouw dan op de fiets met 2 kinderen naar haar ouders ging - De 3 heren het zonder de steun van hun vrouwen het niet zo hadden kunnen doen.
Antwoorden uit een oude doos Wie is nou wie op de foto? Foto 1: Alex Wildhagen bij de wagen ‘Een herinnering aan mijn studententijd’ 1980 Foto 2: De wagen ‘Vendelzwaaiers’ bij de Goos voor de deur.,1977 4e prijs. Foto 3: Vertegenwoordiging van de buurt : F. Balemans, C. Boot, C. v Steenoven, A. Wildhagen. Het is het jaar van De gelaarsde kat, 1976 met een 2e prijs. Het vaandel van het jaar ervoor wordt meegedragen door Jac Hereijgers. Foto 4: Kinderen Wildhagen voor de wagen van de Berk. Natasja, Stefan en Alex. 1980 Foto 5: De zottigheid wordt voortgezet op het terras bij de Goos door C. Boot. De tekst op het T-shirt luidt: Holland wordt een Skolland
19
20
