OPERATIEBOEK
Charlotte komt vandaag naar het ziekenhuis. De dokter zal haar vandaag opereren. ’s Morgensvroeg komt Charlotte met haar mama naar het ziekenhuis. Ze moet zich eerst aanmelden aan de receptie.
Charlotte krijgt klevertjes mee.
Met deze klevertjes gaat ze naar het dagziekenhuis of de kinderafdeling.
De klevertjes geeft mama af aan de verpleegkundige van de afdeling waar Charlotte een dagje moet verblijven.
De verpleegkundige wijst Charlotte de weg naar haar kamer waar een bed klaarstaat met een schortje op.
De verpleegkundige zal haar nog een paar vraagjes stellen. Ze wil weten of ze ‘nuchter’ is. Dit wil zeggen dat ze niks mocht eten of drinken.
Vooraleer Charlotte naar de operatiezaal gaat, moet er nog heel wat gebeuren! Ze krijgt een armbandje om met haar naam, geboortedatum en kamernummer.
Charlotte moet zich ook omkleden! Ze trekt het groene (of gele of blauwe) operatieschortje aan.
Om rustig te zijn, krijgt ze een rustgevend mengsel als suppo. Premedicatie noemt dat. Moeilijk woord hé!
Op het spuitje zit geen naald. Dus geen prik! Er zit wel een aanzetstukje op de spuit. Dit lijkt goed op een suppo (poepsnoepje). Het wordt voorzichtig in de poep gebracht en het medicijn wordt ingespoten. Dit kriebelt een beetje…
Afhankelijk van haar leeftijd en gewicht krijgt ze een pilletje. Het pilletje mag ze innemen met een klein slokje water.
Sommige kindjes krijgen nog een extra suppo als pijnstilling (o.a. bij amandelwegname). Door dat medicijn worden kinderen soms wat duizelig of zien een beetje dubbel! Daarom moet Charlotte nu in bed blijven en mag ze niet meer rondlopen. Ze wordt moe…
De begeleidster komt langs om Charlotte nog wat uitleg te geven over wat er straks allemaal met haar gaat gebeuren. Zij gaat ook mee naar de operatiezaal en blijft bij haar tot ze inslaapt.
Charlotte mag naar de operatiezaal. De lievelingsknuffel mag mee. Kindjes die nog een fopspeen hebben, mogen die natuurlijk ook meedoen. De begeleidster rijdt haar in bed naar beneden. Mama of papa mogen nog eventjes mee.
Eerst moet Charlotte nog wachten in de kinderhoek. Maar ze is er niet alleen: mama of papa en begeleidster blijven bij haar. Ondertussen trekt de spelbegeleidster andere kleren aan. Herken je haar nog?
Deze kledij is verplicht in de operatiezaal. Iedereen draagt hier een groen uniform met muts en masker op. Terwijl Charlotte wacht kan ze nog wat praten met mama of papa en met de begeleidster.
Dan komt de verpleegkundige van de operatiezaal Charlotte halen. Nu moet ze afscheid nemen van papa of mama, want verder mogen ze niet mee. De begeleidster mag wel nog mee. Ze moet nu in een ander bed. Alhoewel… bed, het lijkt meer op een tafel! En zo noemt het ook: de operatietafel. Het ligt niet zo comfortabel maar het is maar voor eventjes…
Charlotte krijgt nog 3 klevertjes op de borst geplakt.
Daarop worden dan kabeltjes bevestigd die verbonden zijn met een computerscherm. Dit is nodig om tijdens de operatie haar hartslag en ademhaling te volgen! Als ze goed luistert kan ze haar hartje horen (en zien) kloppen.
Op haar vinger of teen wordt een soort wasknijper met een rood lichtje gezet en dient om de zuurstof in haar lichaam te meten.
De slaapdokter laat Charlotte nu inslapen. Hij(zij) zet een masker (met ballon) op haar neus en mond. Het ruikt naar snoepjes! De slaapdokter zal haar nu vragen goed in het masker te blazen. En voor ze het weet ligt ze te slapen in dromenland.
Nu pas zal de verpleegkundige het infuus prikken. Charlotte voelt er niets van want ze is al heel diep aan het slapen.
Als de operatie afgelopen is, mag Charlotte langzaam wakker worden in de kinderhoek van de ontwaakkamer, ook wel recovery genoemd.
Als alles in orde is en als ze goed wakker is, mag ze terug naar de kamer. Het duurt nog eventjes voor ze mag drinken en eten. Maar als dat lukt en als ze heeft kunnen plassen, dan mag ze naar huis.
Dit fotoboek werd gerealiseerd in samenwerking met pediatrie en het operatiekwartier.
Met dank aan: -
De directie van het Jan Yperman Ziekenhuis. Personeel van het OK en pediatrie. Mieke en Charlotte Yves Platteeuw van spoed.
