Rotterdam
Volendam
Urk
Amsterdam
Vreeswijk
Vaarvakantie Nederland 20 t/m 24 april 2009
Dag 1 Rotterdam. Sabina van Beieren en Lamoraal van Egmond staan reikhalzend aan boord van de Prins Willem Alexander. Ze wachten op de bussen met vakantiegangers uit de Egmontshof. Zenuwachtig deinen ze heen en weer op de klanken, die uit een nieuwerwetse, hun onbekende zwarte machine komen…….een soundmixer noemen ze dat in deze eeuw. Gelukkig staat de zon stralend aan de hemel, dat deed ‘ie in de middeleeuwen ook al. En jawel daar….daar komen ze…..met drie bussen vol. Vol vreugde worden ze welkom geheten door Sabina: welkom aan boord namens mijn man en mij….en een fijne week toegewenst. De vakantiegangers krijgen een roos en een lamoraaltje, een heerlijke bonbon, uit een Oud Beijerlandse chocolaterie. De mensen worden met vereende krachten aan boord geholpen en om kwart voor elf varen we weg, op naar Volendam. Uitgezwaaid door Cees Schoolmeester die het hele gebeuren filmt, Leny Kruit die op een stalen ros naar Rotterdam kwam en boven op de Erasmusbrug, Jan Willem Velthuysen. Daá ag,………daaág, tot volgende week. De mensen worden onthaald met gebak en kijken hun ogen uit; wat is Nederland MOOI! De kapitein kan niet genoeg vertellen over alle bezienswaardigheden onderweg. De vakantiegangers willen graag weten waar ze varen. Kinderdijk is prachtig om te zien. Verschillende sluizen worden gepasseerd, bijzonder om daar doorheen te laveren. Het lijkt zo nauw. Na de lunch met garnalenkroketjes is er ’s middags een high tea met naast zoetigheden ook lekkere zalm hapjes.
En dan is daar beautysalon “de vergulde hand”........Maar liefst 4 dames en 5 heren laten zich heerlijk verwennen. Maskertjes, nagels lakken, nat scheren enz. Ondertussen zitten er ook mensen buiten op het zonnedek zoals het hoort op een echte cruise. Want wie heeft het over een vaarvakantie onder deze omstandigheden? Het zonnetje reist nog steeds met ons mee. Bij het avondeten staat er een malse zalm op het menu. Verbazingwekkend na al het eten dat al genuttigd werd, de vakantiegangers hebben honger en laten het zich goed smaken. Na een tocht via het Amsterdam Rijnkanaal en het IJsselmeer bereiken we Volendam. Wat een pittoresk dorpje zo vanaf het water. Jammer genoeg is het wat te laat om het dorp nog in te gaan. Ondertussen komen er nog 2 luxe cruiseschepen de haven in die naast ons aanmeren. Het levert ons een gratis optreden van een volksdansgroep in klederdracht op dat plaats vindt op een van de andere schepen maar door ons ook goed te zien is omdat de salons met grote ramen op gelijke hoogte liggen. Zelf hebben we een bingo en na een paar rondjes gaan de mensen moe maar voldaan naar bed. Morgen weer een nieuwe dag! Menu van de dag: Voorgerecht: Franse uiensoep met croutons Hoofdgerecht: Gepocheerde zalm met eeksaus Broccoli / champignons Gebakken krielaardappeltjes Salade met spekjes, ui en ei Dessert: Bitterkoekjes bavarois met rum-rozijnensaus en slagroom
Dag twee: Volendam Spreuk van de dag: Vrolijkheid overleeft elke strijd Vandaag wordt er niet gevaren. Na een klein ontbijt, al dan niet op bed, is er een brunch. De meeste mensen hebben goed geslapen. Na een zonnig begin is het even wat mistig. Dat mag de pret niet drukken want we gaan pas om 14.00 uur van boord. In de keuken hebben ze weer goed hun best gedaan, je kunt het zo gek niet verzinnen of het staat op tafel. Na het eten vinden de meeste mensen de weg naar het zonnedek, het is er heerlijk want vanaf het middaguur laat het zonnetje zich volop zien. Om 14.00 uur staan er Volendamse vrijwilligers onderaan de loopplank, zij gaan ons helpen tijdens de wandeling door Volendam. De vakantiegangers krijgen een plattegrond met bezienswaardigheden mee en een opdracht om een foto te laten maken in Volendamse kledij. Dat blijkt lastiger dan gedacht. Het is erg druk in het zonovergoten Volendam. Bussen rijden af en aan en dan valt het niet mee om er tussendoor te komen. Ook wanen we ons af en toe in Spanje of Frankrijk zo veel vreemde talen horen we om ons heen. Er blijken verschillende fotografen te zijn, het is er erg vol, en de meeste groepjes besluiten dan ook om een afspraak te maken en ondertussen een van de terrasjes te pikken. Geen straf natuurlijk bij deze temperatuur! Later bij de fotograaf zijn we erg verrast van de professionaliteit waarmee de mensen in kostuum geholpen worden. Er worden prachtige foto’s gemaakt. De vakantiegangers blijken volleerde fotomodellen, Doutzen Kroes kan er niet aan tippen! Sommige personeelsleden laten zich ook verleiden tot een foto en dat levert uiteraard weer mooie plaatjes. We wandelen door Volendam en genieten van de prachtige kleine straatjes van het Doolhof. We gaan over ouderwetse hangbruggetjes en passeren typisch Volendamse huisjes, piepklein en heel dicht tegenover elkaar. Het geheim van Volendam bestaat niet, ze weten hier alles van elkaar, dat kan niet anders.
We vragen ons af hoe ze hier toch het wasgoed ophangen, het lijkt om een touw heen geknoopt en soms alleen maar ertussen gestopt. Hoe dan ook ondanks de wind blijft het goed hangen. Een van de groepjes kwam Nick tegen (u weet wel van Simon) helaas krijgen ze hem niet mee naar de boot zodat hij nog wat voor ons kan zingen. En natuurlijk wordt er ’s avonds opnieuw lekker gegeten. Na het eten wacht er een verrassing. De volksdansgroep die we gisteren aan boord van het schip naast ons gezien hebben komen onverwachts voor ons dansen! ’s ochtends gebeld en warempel ze zijn er. Ze blijken niet alleen te kunnen dansen, ze zingen ook en zien er fantastisch uit in de zondagse klederdracht van Wieringen. De begeleider speelt accordeon en weet hoe hij zijn publiek moet boeien. Hij vertelt van alles over de kleding van de matjes (vrouwen) en de ene rok na de andere wordt opgetild om te laten zien hoe het in elkaar zit. De dames eindigen bij de lange wit katoenen onderbroeken met kant aan hun broek. Dan zijn de prachtige buideltasjes aan de beurt, van fluweel en sommige gebreid met kraaltjes. Er zitten mooie beugels aan en de dames showen ze met veel plezier aan hun geïnteresseerd publiek. Als laatste laten ze de reticuletjes zien. Natuurlijk komen ook de mannen aan de beurt, ze doen niet te veel uit, het is erg warm in de zaal en daarom zijn de jasjes al uit en de bolhoeden af. Wel laten ze zien dat ze een klepbroek aan hebben, die sluit aan de bovenkant met knopen. Ze trekken een boerenzakdoek van links naar recht door de zijkanten van de klep, want ze kunnen moeilijk hun broek uitdoen! Na afloop drinken de mensen nog wat en gaan dan heerlijk onder de wol: morgen weer een dag.
Anekdote van de dag. Eén van de mannelijke vakantiegangers krijgt een foto in de handen gedrukt van de Volendamse zangeres Tamara Tol en zegt: “dat krijg ik ook niet elke dag in mijn handen” Eén van de vrouwelijke reisgenoten zegt hierop: “dat zal je als vlo in je bed vinden” Menu van de dag: Voorgerecht: Gelderse paté met toast en kruidenboter Hoofdgerecht: Veluws hoender gevuld met dragonmosterd en spek Bruine saus met cognac Pommes frites Salade van komkommer, tomaat en radijs Nagerecht: Stukje appel-kruimel-taart met kaneelijs en slagroom.
Woensdag: Urk Spreuk van de dag: Herinner je gisteren, droom van morgen, maar Lééf vandaag! Om 9.00 uur vertrekken we uit Volendam. Langzaam verdwijnt het dorpje uit zicht. De vakantiegangers beginnen de dag met een klein ontbijtje want vanaf 11.00 uur wordt er gebruncht. Daarna worden de foto’s van gisteren uitgedeeld. De oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. Iedereen staat er goed op. Sommige heren kunnen zo in een Kozakkenkoor met die mooie mutsen op. Leuk is ook dat er verschillende achtergrondtaferelen zijn. We varen dwars over het IJsselmeer en dat is te merken, het is moeilijk om in een rechte lijn door de salon te lopen. Het water is tamelijk ruw. Er worden reistabletten uitgedeeld want het is natuurlijk niet de bedoeling dat we zeeziek worden. Rond 12.30 uur meren we aan in Urk. We maken ons klaar om in groepjes Urk te bezoeken. Tien plaatselijke vrijwilligers staan klaar om ons te helpen. We zijn blij verrast als blijkt dat ze ook gratis toegang tot het Urker museum voor ons hebben geregeld. Het is fijn dat deze mensen met ons meegaan want ze kunnen ons veel over Urk vertellen. Wist u bijvoorbeeld dat Urk 23 kerken telt? We lopen door brandschone straatjes naar de vuurtoren. Er is een uitkijkplaats van waaruit je het strand en het water en de haven van Urk kunt bewonderen. In de muur eromheen zijn tegels gemetseld met daarin de namen van alle mensen die omgekomen zijn tijdens hun werk op zee. Het maakt veel indruk. Urk is een echt vissersdorp en de vis werd en wordt duur betaald. Er staat vandaag een dunne wind, we blijven dus niet al te lang aan de waterkant. We lopen door een straatje waar halverwege een nauw steegje een doorkijk biedt op een kerk.
Onze Urker gids vertelt hierover de volgende anekdote: Op Urk staat een grote kerk. Voor de kerk is een nauwe steeg (een gingkien) Als er voorlichting werd gegeven aan een jong iemand had men het niet over de bloemetjes en de bijtjes maar zei men: de grote Bethelkerk moet door het nauwe steegjes (gingkien) Als er een kind geboren werd dan ging de aanstaande vader met de vroedvrouw in een bootje naar een grote steen in het water: de Ommele Bommele steen. Als het een jongetje werd dan kostte dat de vader 1000 euro en als het een meisje was 500 euro. Verderop in het straat komen we langs het “winkeltje van trientje” een voormalig schoenenwinkeltje waar nu Trientje woont. Ze verzamelt brocante en spulletjes die ze leuk vindt en verkoopt ze vanuit de” etalage” in de woonkamer. Een van de vakantiegangers ziet een paar leuke schapen staan voor maar € 7,50. Gelukkig is Trientje thuis en kunnen de schapen mee naar de hoeksche waard. Ondertussen staat haar man met begeleidster iets verderop te wachten. Het duurt even en ze staan precies voor een waslijn. Jawel zo een als in Volendam. Ze staan er een poosje en besluiten zich dan om te draaien om die kunstig opgehangen was nog eens nader te bekijken. Net op dat moment waait de was wat op zodat we zicht krijgen op wat zich achter de waslijn bevindt………..een zonminnende Urker in Adams kostuum……! Ze besluiten gauw door te lopen om zo niet langer ’s mans privacy te verstoren. Hoezo is de tijd stil blijven staan in Urk? Vervolgens gaan we naar het museum van Urk. Voor het museum staat een groot bord met daarop een mannen- vrouwen- en kindfiguur in Urker klederdracht. Op de plaats van hun hoofd zit een gat. Als je je gezicht erdoor steekt is het net of je de klederdracht aanhebt. Een aantal mensen neemt de gelegenheid waar om nog een foto te maken. Binnen is het een drukte van belang, er valt veel te zien en het is de moeite waard. We zien kotters vanaf het begin van de visserij tot aan nu.
De verschillende klederdrachten worden getoond, evenals de stoffen en folkloristische bandjes waarmee het gemaakt wordt. Een van de vrijwilligers vertelt dat haar schoonmoeder op zondag nog steeds in klederdracht naar de kerk gaat. Er is een herenkapsalon nagebouwd waarin de kapper staat met de attributen van toe. Er staat ook een schaakspel. De vrijwilligers vertelden dat de kapper zoveel van schaken hield dat hij tussen het knippen of scheren door steeds een zet deed. Verderop zien we een woonkamer in oude stijl. We bekijken een film over de visserij en leren dat Urk een van de modernste visverwerkingsbedrijven van Nederland heeft. Tenslotte bereiken we via een gangetje het huisje, piepklein en helemaal in stijl. Vol indrukken gaan we weer naar buiten. In een klein winkeltje worden er nog echte Urker kraaltjes gekocht, achtkantig, in het zwart en het rood. Dat moeten wel prachtige kettingen worden! Leuk is ook dat een van de vakantiegangers een familielid ontmoet. Deze woont een eind weg en zo zie je elkaar nog eens. Aan het eind van de middag lopen we weer richting boot, natuurlijk laten we onze Urker gidsen niet gaan zonder dat ze met ons koffie gedronken hebben. Op hun beurt bewonderen ze de Prins Willem Alexander. We nemen hartelijk afscheid en beloven hen de foto’s op te sturen. Het diner bestaat uit een Chinese maaltijd . Volgens de menukaart eten we onder andere gebakken kwal……….. Dat maakt sommige mensen toch wat wantrouwig……..wat hebben ze nu eigenlijk op hun bord? Gelukkig blijkt het een grapje van onze kok en opgelucht stilt een ieder zijn/haar honger. Voor de avond staat er een rockshow gepland………gaan we rock en rollen? Vol verwachting kijken we toe hoe Rocky Daal zijn spullen uit pakt. Als hij begint wordt de toon van de avond meteen gezet : een Surinamer die ‘daar bij die molen, die mooie molen’ zingt, we sluiten hem meteen in ons hart,het wordt feest! Hollandse liedjes en tropische songs wisselen elkaar af. Rocky zorgt ervoor dat we meezingen, dansen polonaise lopen en vooral heel veel plezier hebben. Er zijn zowel vakantiegangers als personeelsleden die een lied ten gehore brengen.
Rocky geeft ondertussen ook nog dansles, het hele schip staat op zijn kop. Hij mag pas weg als hij een toegift gegeven heeft en daarna wordt hij toegezongen: “zo een goeie hebben wij nog nooit gehad”. We drinken nog wat met elkaar en gaan voldaan naar bed. Morgen vertrekken we om 7.00 uur naar Amsterdam.
Menu: Dimsum gerechtjes Gebakken kwal ????? Chinese maaltijd Dame Blanche ijscoupe
Dag vier: Amsterdam Spreuk van de Dag: Een reis van duizenden kilometers begint met één stap De ochtend komt langzaam op gang, de mensen zijn nog moe van gisteravond maar rond 10 uur zit iedereen aan een lekker “bakkie’’ Uiteraard hebben de mensen in de keuken weer een brunch gemaakt. Op die manier hebben we een stevige ondergrond voor het bezoek aan Amsterdam. We praten met elkaar over de topweek die we beleven, alles zit mee, het weer is fantastisch en er in niemand ziek geworden. Aan de meeste mensen is de buitenlucht te zien, iedereen heeft een gezond kleurtje. We varen opnieuw over ‘ons IJsselmeer’ en bewonderen de Batavia, het schip wat op dit moment nagebouwd wordt in de buurt van Lelystad. Indrukwekkend, wanneer je bedenkt dat Nederlanders hiermee naar verre werelddelen gingen. Dan is onze boot toch van een heel andere orde. De beautysalon heeft weer de nodige klanten, tenslotte gaan we naar onze hoofdstad, dan moet je er toch een beetje netjes uitzien! Rond 13.00 uur komen we aan in Amsterdam en maken we ons klaar om de stad te bezoeken. Ook hier staan weer behulpzame lokale vrijwilligers klaar om ons langs de bezienswaardigheden te loodsen. We gaan via het Damrak, langs de beurs van Berlage, waar, zo vertelt onze gids niet meer gehandeld wordt. Dat gebeurt nu in het gebouw ernaast, beurs 5. We vervolgen onze weg naar de Dam. Het valt niet mee om onze weg door het verkeer te vinden. Het liedje “There are one million bicycles in Beijing” van Katie Melua had wat ons betreft best over Amsterdam kunnen gaan. Het is hier een smeltkroes van fietsers in allerlei soorten en maten en ze rijden allemaal even hard.
Op de Dam staan we stil bij het monument en bedenken hoe de Koningin haar weg loopt vanaf het paleis naar het punt waar de kranslegging plaatsvindt.
Verder lopen we lang Madame Tussaud naar het huis van Anne Frank waar een lange rij staat te wachten om naar binnen te gaan.
Onze gids vertelt hoe Amsterdam opgebouwd werd, iedere keer als er huizen gebouwd werden dan werd er ook een gracht aangelegd, zo ontstonden de Keizers- Prinsen- en Herengracht.
Het rijksmuseum is jammer genoeg te ver weg maar we gaan nog wel een stukje door de Jordaan en over de wallen en chinatown. Het leuke van de Jordaan is dat er zoveel aparte kleine winkeltjes zijn die dingen verkopen die je nergens anders kunt vinden. Heel wat anders dan de ketenwinkels die je tegenwoordig overal vindt en die ook bezit hebben genomen van de Kalverstraat, vroeger toch een chique winkelstraat. Een van de ander groepjes heeft het begijnhof bezocht. Het werd gesticht in 1346 en ligt bijna een meter lager dan de rest van de binnenstad op middeleeuws straatniveau. Het is er heel erg rustig en vredig, geheel in stijl met de geschiedenis en is prachtig om te zien. Moe van de indrukken en het stedelijk verkeer (we blijven echte “plattelanders”) wandelen we terug naar de kade waar de Prins Alexander schoongewassen door de matrozen op ons ligt te wachten. We besluiten de middag met een kop koffie en nemen afscheid van onze vrijwilligers. Het is de laatste avond en het “Captainsdinner” wacht. Het personeel van de salon heeft de tafels feestelijk gedekt. Ze hebben erg hun best gedaan op de servetten. Die zien er zo mooi uit, dat niemand ze gaat gebruiken. Altijd gemakkelijk voor volgend jaar wordt er gezegd. Ook deze keer heeft het keukenpersoneel eer van zijn werk, het ziet er geweldig uit en smaakt heel erg lekker. De muzikale omlijsting van het “dinner” wordt verzorgd door Celia de Pree die sfeervolle muziek speelt op haar citer. Na het grand dessert wordt het gehele keukenpersoneel naar voren geroepen. Er klinkt een hartelijk en welgemeend applaus voor al dat lekkere eten waarvan we al de hele week genieten. Het is wel duidelijk dat we allemaal heel wat “gewichtiger” naar huis gaan dan toen we aan boord kwamen!
Er volgt nog een kopje koffie en daarna gaan de meeste vakantiegangers naar bed, de vermoeidheid slaat toe. Menu: Voorgerecht: Romige tomatensoep Hoofdgerecht: Surprise Wellington Demi-glacé-saus Cordiale tonic Huisgemaakte appelcompôte Aardappelkroketjes Dessert: Grand dessert
Dag vijf: de thuisreis Spreuk van de dag: Een goede thuisreis. En nu…begint het: Nagenieten De laatste dag alweer, het is dus waar, gezelligheid kent geen tijd. We gaan vroeg varen, de meeste bewoners zijn nog niet eens op. Hier en daar heerst al wat bedrijvigheid rondom het inpakken, er komt heel wat organisatie aan te pas om ervoor te zorgen dat we strak weer alles mee van boord nemen. De vakantiegangers worden in de salon verwelkomd met een ontbijtje en een lekker bakkie koffie. Terwijl we varen kijken we naar buiten, naar ons mooie waterland. We praten wat na met elkaar over alle dingen die we meegemaakt hebben deze week en hoe mooi het allemaal was. Een van de dames vertelt hoe fijn ze het vond om weer eens in Amsterdam te zijn, het was jaren geleden dat ze er geweest was. Wel erg veranderd. De mensen krijgen een paar Delfts blauwe klompjes, ter herinnering aan deze week, waarin we (opnieuw) kennis maakten met de rijke historie en folklore van Nederland. Er wordt nog een spelletje mensch erger je niet gespeeld. Ondanks alle ergernissen blijft het bord mét pionnen op tafel om nog maar eens te illustreren welke sfeer er heerst aan boord. Rond een uur of half twaalf gebruiken we nog een lichte maaltijd, een warm saucijzenbroodje en zachte broodjes met beleg. Namens de bewoners bedankt meneer Schmidt voor de goede zorgen, het was fijn om met elkaar weg te zijn. Dat laatste wordt bevestigd door het personeel, ook zij vonden het geweldig om met de vakantiegangers op pad te zijn. Er wordt voor de laatste keer deze reis een gedicht voorgedragen, zoals ook de andere dagen gebeurde. We varen via Nieuwegein naar Vreeswijk. De tocht gaat zo dicht langs de kant dat we kunnen zien wat de “Vreeswijkers” op hun bord hebben. Rond twaalf uur meren we af, vlak voor een mooie brug. De jassen gaan aan en we wachten tot de bagage van boord is en de bussen, om ons weer naar Oud Beijerland te brengen, gearriveerd zijn. Het is één uur ’s middags………..Sabina van Beieren en haar man Lamoraal van Egmont staan wat weemoedig aan boord van de prins Willem Alexander………….. Vandaag wuiven zij de vakantiegangers uit……….de
Egmontshof wacht op hen. Het huis in Oud Beijerland dan hun naam draagt. Ietwat bezorgd kijken ze toe hoe de vakantiegangers via een wel heel schuin aflopende loopplank van boord gaan. Een voor één nemen ze afscheid………..daááág…….dáááág, u was een fijne reisgenoot….wel thuis…. Namens mijn man en mij en wellicht tot ziens tijdens een van de jubileumfeesten in Oud Beijerland. De vakantiegangers krijgen nog een roos en een ansichtkaart van de boot en daar gaan ze de bus in…….. Dáááág Drie bussen vol metvakantiegangers en reisgenoten verdwijnen uit zicht………….deze vakantie is voorbij…………….op naar de volgende cruise!
