1
Rom. 8,31-39 – preek – VB – 29-03-2013 Pasen 2013 – Vrij!
[Wanneer je met een temperatuur van -3 naar de kerk gefietst bent en je wordt binnen bedreigd met een supersoaker, krijg je het gevoel: ‘sla mij deze keer maar over!’ Hou dit gevoel vast en dan keer 1000. Dat is Pasen: gelukkig wordt ik overgeslagen! De dood gaat mij voorbij!]
Vergeving?
Eric Taylor kon er allang niet meer van slapen. Jarenlang was hij lid geweest van de veiligheidspolitie van de Oostkaap in Zuid-Afrika. In de tijd van de Apartheid was die keihard. Eén gebeurtenis achtervolgde Taylor vanaf toen al jaren lang: de dag dat ze de zwarte activist Matteüs Koníwe hadden opgepakt, in de cel gesmeten, gemarteld, uiteindelijk vermoord en toen zijn lichaam hadden laten verdwijnen. Zodat niemand ooit nog weer van hem zou horen.
2
Maar bij Taylor is de herinnering hieraan nooit meer verdwenen. Voor hem leeft Matteüs Koníwe meer dan ooit. De herinnering lijkt –integendeel- jaar in jaar uit sterker te worden. Toen zijn geloof zich verdiepte zag hij het allemaal alleen maar scherper voor zich. Hij vond vergeving bij de Heer Jezus maar voelde een steeds sterker wordende behoefte aan vergeving door de weduwe en de familie van Mattheüs Koníwe groeien. Dat werd zó sterk dat hij het overweldigende gevoel kreeg: ‘ik kan zo niet meer verder leven, ik kan zo zelfs niet sterven. Niet, zonder die vergeving! Via zijn dominee legde hij zijn vraag neer bij de waarheidscommissie en daarom stond hij nu vóór in een kerkgebouw in Port Elisabeth zijn afschuwelijke misdaad aan Mattëus Koníwe op te biechten. De sfeer in die kerkzaal was te snijden. Want die zat vol met nabestaanden, allemaal familieleden en vrienden van de gestorven Koníwe. Eerst hadden ze er niets van willen weten, van die vraag om vergeving, maar ze waren dan toch gekomen. Bijna allemaal behalve zijn weduwe. En nu ze het verhaal
3
hoorden waren ze verdrietig, méér, verontwaardigd, ja woedend op Taylor. Wat had die hun dierbare Matteüs Koníwe durven aandoen! Het werd een lange, moeilijke en verdrietige avond in die kerk in Port Elisabet. En nu vroeg deze bruut, deze Eric Taylor, ze om vergeving: ‘ik kan niet leven en sterven zonder de vergiffenis van jullie: familie en vrienden’, zei hij. Iedereen bleef stokstijf zitten. Je kon een speld horen vallen. Taylor herhaalde, sméékte: ‘is het dan niet mogelijk dat de Here dit in jullie hart kan geven?’ Weer niets. Niemand bewoog. Na een lange, lange, stilte stond er één man achter uit de zaal op, liep door het gangpad naar Taylor toe, …gaf hem een hand en zei: ‘ik wil je vergeven’. Hij bleek de eerste van de hele zaal, die één voor één in een lange rij naar hem toe kwamen lopen, hem de hand schudden en hem stuk voor stuk vergaven. Als laatste in die rij liep de oudste zoon van Matteüs Koníwe. Toen die bij Taylor kwam zei hij: het is wat met jou! Door jou heb ik geen vader
4
meer. Maar ik vergeef je. Hij sloeg zijn arm om Taylor heen en zei: ‘vanaf vandaag ben je mijn broer.’ Stel je zelf in de plaats van Eric Taylor voor. Je wilt zielsgraag vergeving voor een enorme schuld en net als je denkt dat je die niet meer krijgt zegt Jezus: ‘vanaf vandaag ben je mijn broer! (zus)’ Dat is Pasen!
Te groot?
Broers en zussen, ik denk dat Pasen voor de meesten van ons een maatje te groot is. Zeg maar een kado groter dan je voor je zelf kunt uitpakken en gebruiken. Omdat je het niet kunt bevatten. Afgelopen donderdag vierden we het avondmaal. We kregen stuk voor stuk te horen: het lichaam van Christus voor jou, het bloed van Christus voor jou!” Dat is een gi-gantisch geschenk. Vandaag zeggen we allemaal dat Pasen ‘een groot feest is.’ En we zeggen het elkaar vandaag ook allemaal na. Maar wat betekent het voor je?
5
De Heer Jezus is opgestaan, net zo zul jij met hem opstaan in een nieuw leven. Nou dat klínkt geweldig! Maar kun je je wel voorstellen wat dat betekent? Bij een nieuw boek krijg je een gevoel (ik dan), bij een nieuw huis (veel groter) ook nog, sommige kunnen zich misschien nog iets groter nieuws voorstellen. Je gezondheid terugkrijgen, bijvoorbeeld. Maar een nieuw leven? Dat is –denk ik- méér dan we ons kunnen voorstellen En –nog iets anders- wanneer je leeft met een groot schuldgevoel, zoals Eric Taylor, krijg je ook echt gevoel bij vergeving. Want je hebt het zo nodig. Maar wanneer de schuld niet zo diep in je leven zit… heb je dan ook zo nodig? Ons schuldgevoel is vaak nogal abstract. Het gaat dan over iets wat we zelf helemaal niet zo sterk voelen.
6
We worden meegenomen in de sfeer van Pasen, maar kun je ook het beleven? Kun je beleven, tenminste begrijpen dan, wat je overkomt? Krijg je echt een feestelijk gevoel van Pasen? En dan niet zozeer van de vrije dagen, het familiefeest, de paasmaaltijd en de gezelligheid, de muziek (orkest). Maar écht van de opstanding van Jezus?
Pesach
Dat lukt iedereen wel heel goed met de vóórloper van Pasen, Pesach. Dat is echt een groot feest in Israël, tot op de dag van vandaag! Uit de hele wereld keerden de afgelopen week Joden terug naar Israël om daar deze week –het valt dit jaar samen met ons Pasen- Pesach te vieren. Mijn zwager gaat ieder jaar, ook dit jaar. Echt een groot feest in Israël! Ook een feest waarvan je de bevrijding kunt voorstellen en voelen. Stel je de Israèlische families voor in hun huizen in Egypte, toen lang geleden.
7
Het Paaslam is geslacht, de Matzes liggen klaar, het bloed van het lam zit op de deurposten. Zoals de Here het gezegd had. Het wordt donker… en terwijl de Israèlische gezinnen reisklaar en klaarwakker zitten te wachten, hoor je gejammer in de verte. Een klagend gejammer, er is ergens iemand gestorven. En dan nog eens een keer en nog eens. Steeds meer! Het komt uit de huizen waar de Egyptenaren wonen. Steeds dichterbij ook. In elk huis sterft het oudste kind. De doodsengel komt steeds dichterbij en het geklaag ook. Iedereen in huis houdt de adem in, het wordt doodstil, … Maar dan, na een tijdje, horen ze het geweeklaag aan de andere kant van hun Joodse wijk verder gaan, steeds verder bij hen vandaan. Ze slaken een bevrijdende zucht van verlichting. De doodsengel had hun huizen overgeslagen, precies zo als de Here God beloofd had, vanwege het bloed van het Lam op de deurposten. Aan het einde van die nacht trekken de Israëlische families Egypte uit.
8
Opgelucht ze laten een bitter slavenbestaan achter zich en de doodsdreiging van de doodsengel. Een bevrijdend gevoel. Dat kun je begrijpen, meevoelen en meevieren! Ook na drie millennia Zij waren overgeslagen. Dus dat werd ook het ‘Feest van het overslaan: Pesach., in het Hebreeuws! Pass-over zeggen de Engelsen, letterlijk: over-slaan. Dat betekent ons Pasen ook: de dood slaat mij over! Ik laat door het bloed van het échte Lam –Jezus- mijn verslaving achter me en ga een leven in vrijheid tegemoet. Dat zou ons datzelfde bevrijdende gevoel moeten geven. Maar als ik me helemaal niet zo onvrij voel, nu én niet zo heel erg schuldig, nu beleef je het niet zo, denk ik Dan hebben we meer uitleg nodig bij deze bevrijding. Die uitleg geeft Paulus!
9
Romeinen 8, 31-39
10
Laten we weer even terug gaan naar Eric Taylor aan het begin van de preek. Toen de oudste zoon van Matteüs Koníwe zijn arm om hem heengeslagen had, was er niemand meer over in die kerk in Port Elisabeth, die hem veroordeelde. Zelfs de weduwe van Koníwe vergaf hem een tijdje later. Toen Taylor ontdekte dat er niemand meer was die hem veroordeelde, omdat het gangpad leeg was, zal hij toen niet, blij verrast, een enorme opluchting gevoeld hebben? ‘Er is hier niemand meer hier die mij veroordeeld!’ ‘Ze hebben het mij vergeven!” Diezelfde, blij verraste, enorme, opluchting zit verpakt in dit slotgedeelte van Romeinen 8 Maar nu gaat het over ons.
11
Wij kijken rond om te zien wie er nog over is van onze aanklagers, en ontdekken dan dat ze allemaal vertrokken zijn. Vier keer klinkt de vraag hier en vier keer klinkt het verlossende antwoord. Wie kan er iets tegen ons beginnen? … Niemand! … Als God ons zelfs zijn Zoon gegeven heeft, dan krijgen mét Gods grote Zoon alles dat we nodig hebben. Wat kan een gewoon schepsel ons dan nog aandoen?!
Wie zal er een aanklacht tegen ons inbrengen?... Niemand!...
De grote God heeft persoonlijk verklaard dat we in ons recht staan. Welke klacht kan een gewoon schepsel dan nog tegen ons staande houden?
Wie zal ons veroordelen?....Niemand!...
De Heer Jezus is voor ons gestorven, voor ons opgestaan, opgevaren naar de hemel en verheerlijkt en verdedigd ons persoonlijk bij de God de Vader!
Wie kan er tussen ons en Christus komen?...Niemand en niets!
12
Moeilijkheden niet, bedreigingen niet, tekort aan voedsel en kleding niet, gevaar niet,… ja zelfs de dood niet… en ook (de moeite en zwaarte) van het leven vóór de dood niet, de machtige engelen in de hemel niet, corrupte en gewelddadige leiders op aarde niet, de gebeurtenissen in onze tijd niet, maar ook de gebeurtenissen niet die nog zullen komen! Geen enkele macht kan ons losmaken van de liefde van de Heer Jezus. Niets dat geschapen is, zelfs ik zelf niet, kan me met al mijn misstappen losmaken van de liefde van God die Hij ons door de Heer Jezus toont. Ja maar, dat heb ik helemaal niet verdiend! …. Nee, dat heeft je Heer Jezus voor je verdiend. Maar ik heb daar toch geen recht op? Ja, dat recht geeft je Heer Jezus je!
13
Maar ik heb maar een heel klein geloof? … Het is niet de grootte van jouw geloof maar de grote macht van Jezus die dit mogelijk maakt. Je hoeft niet meer dan te geloven door die Heer vast te grijpen. Maar er zit me zoveel nog tegen? Je zult ervaren, dat de macht van onze nieuwe Heer alle diepten van onze ontwrichte schepping overstijgt. De Heer redt je niet alleen ondanks het lijden, maar waarschijnlijk zelfs door de lijden heen. Hij neemt ons mensen door het lijden mee in Gods bedoeling met mensen, aarde en hemel. Jezus is werkelijk waar opgestaan, Halleluja!
Pasen: hét feest van de vrijheid
Jammer dus dat we in onze naam ‘ Pasen’ niet meer horen wat het betekent.
14
Zoals je dat in het Engels wel kunt horen: Pass-over! Laten wij, Nederlanders, Pasen dus maar in één adem: hét feest van vrijheid noemen. Het meest verlossend vrijheidsfeest dat er is!… Immers, Pasen is de optelsom van alle bevrijdingen die wij ooit in onze levens ervaren hebben en nog zullen ervaren. En je mag het heel persoonlijk vertalen naar je persoonlijke, alledaagse levensbehoeften: Jezus maakt me los: van de schaamte over mijn eigen mislukkingen van mijn misstappen en zelfs misdaden van gebroken familiebanden van mijn slechte gezondheid van de littekens door ontrouwe vriendschappen van mijn ziekte lichaam dat mij zo vaak in de steek laat van mijn tekort aan liefde
15
van mijn tekort aan aandacht van mijn tekort aan waardering van mijn teleurstellingen in de gemeente van mijn verdriet over ongeloof van het gemis van familie en vrienden van de wanhoop van elke tegenslag van een onvervuld leven zonder God van… vul maar aan…, maakt je eigen lijstje maar… De Heer Jezus geeft er een nieuw opstandingsleven voor terug van een kwaliteit, die ons beste ervaringen tot nu toe overtreft. Niemand van ons ként het leven nog zo, niemand kan het zich ook voorstellen. Pasen is hét feest van onze vrijheid.
16
Laten we het met overgave vieren vandaag, broers en zussen want nooit hebben we er meer reden voor dan juist met Pasen Jezus is werkelijk waar opgestaan, en wij zullen mét Hem opstaan Halleluja! Amen.
