ROCfort. Als het onderwijs lokt. Misschien wel de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. We moeten zorgen dat er niemand buiten de boot valt!

Personeelsblad van ROC van Twente

ROCfort

april 2016

2 Verschijnt 5 keer per jaar.

‘Misschien wel de beste keuze die ik ooit heb gemaakt’ Bouwen aan een ijzersterke beroepsgroep

Als het onderwijs lokt… ‘We moeten zorgen dat er niemand buiten de boot valt!’ Winnen doe je met z’n allen…

Inhoud ROCfort 2 | april 2016

Voorwoord 3 5

Als het onderwijs lokt… Evenementenkalender BEELD VA N EEN O PLEIDING

Schoonheidsspecialist

6

Adventure Racing: uitdaging voor lichaam én geest

8

‘Misschien wel de beste keuze die ik ooit heb gemaakt’ OP DE KOFFIE

Winnen doe je met z’n allen…

10 12

De eerste werkdag van Willy Bronsgeest

‘Het gaat niet bij iedereen vanzelf, we moeten zorgen dat er 14 niemand buiten de boot valt!’ Bouwen aan een ijzersterke beroepsgroep

16

D E C O M B I N AT I E

‘Ik vind drama een belangrijk vak in het onderwijs’ 21st Century Skills

Een elektro les in een online lab

18 20

Geïnspireerd door...

‘Balthasar’ uit Losser had een broertje dood aan leren OP DE COLA BIJ...

Studenten in de spotlights

22 24

De missie van Anne Doldersum:

‘Zoveel mogelijk bruikbare materialen naar Cambodja’ KIPPENVEL

26

Aftellen

28

GO4GZ en de leerwereld van de student

29

POLDERWERK

31

Op het matje

Personeelsblad van ROC van Twente

ROCfort

april 2016

2 Verschijnt 5 keer per jaar.

‘Misschien wel de beste keuze die ik ooit heb gemaakt’ Bouwen aan een ijzersterke beroepsgroep

Als het onderwijs lokt… ‘We moeten zorgen dat er niemand buiten de boot valt!’ Winnen doe je met z’n allen…

Over de cover Op de voor- en achterkant van deze ROCfort staan studenten van de opleiding Handel. Zij presenteerden hun mini-onderneming tijdens de Week van het Ondernemen in de hal van de Gieterij.

Avontuurlijk Terwijl ik de artikelen voor deze ROCfort doorlees en redigeer, realiseer ik me dat sommige collega’s enorm avontuurlijk zijn. Racen door de natuur, hulp bieden in Cambodja, goede voetbalclubs bezoeken door heel Europa, les geven en daarnaast nog tig voorstellingen maken­, na 29 jaar toch de stap maken naar het onderwijs. Jee, wat steek ik daar momenteel toch saai bij af. “Vroeger”, toen ik een week lang op boterhammen met pindakaas leefde­ om geld over te houden voor avontuurlijke tripjes en leuke feestjes, kwam ik nog wel ergens. Nu heb ik samen met manlief voor het eerst al in januari onze zomervakantie geboekt. Twee weken naar Frankrijk. Op de camping. In twee verschillende plaatsen. Dat dan weer wel. Maar als ik via WhatsApp een foto ontvang van Sabi in het vliegtuig, dan word ik weer even met beide voeten­ op de grond gezet. Want wat voor ons avontuurlijk is, is voor sommigen overleven. Sabi stond met zijn verhaal en prachtige foto in ROCfort nummer 5, december 2015 (als kind gevlucht naar buurland Benin; getrouwd en daarna naar Europa vertrokken, waardoor hij zijn inmiddels geboren dochtertje nog nooit had gezien; nu werkzaam bij Asito in De Gieterij). We hebben niet eerder een artikel­ geplaatst dat zoveel losmaakte bij onze collega’s. Meerdere teams zamelden geld in voor Sabi. Eén collega kocht een vliegticket voor hem. Onlangs sloot hij zijn dochter voor het eerst in zijn armen. Ondanks dit soort ‘heftige verhalen’ geniet ik ook met volle teugen van de verhalen van mijn jeugdvriendinnetje die momenteel druk bezig is met de voorbereiding van haar tweede wereldreis. Zij gaat samen met haar lief weer twee jaar op pad in hun oude busje. Op zoek naar avon­ tuur. Maar ook op zoek naar de zin van het leven, op zoek naar ‘welke manier van leven’ nou eigenlijk het beste bij ze past. De manier waar­ op zij tijdens hun eerdere reis gastvrij werden ontvangen bij gezinnen in o.a. Turkije, Pakistan en India is ontroerend. Maar ook confronte­ rend, want andersom geven wij een andere invulling aan gastvrij zijn. Hun avontuur levert ze gegarandeerd nieuwe ervaringen, inzichten en ideeën op. Maar als mijn vriendin over enkele maanden waarschijnlijk weer een blog post over ‘gedoe bij de douane’ (lees: corrupte bende), een kapotte bus in de ‘middle of nowhere’ (lees: in oorlogsgebied), dan bevalt mijn wat minder avontuurlijke leven mij prima! Saskia Blokhuis hoofdredacteur P.S. Bijna vergeten te vertellen, maar we hebben drie collega’s geïnter­ viewd die zijn overgestapt. Van ondersteunende dienst naar voor de klas. Hoe avontuurlijk is dat? Na een ‘bijzondere ervaring’ tijdens een gastles die ik dit schooljaar gaf, kan ik concluderen: behoorlijk avontuurlijk!

Als het onderwijs lokt… Het onderwijs kent vele late roepingen. Ook onder het dak van ROC van Twente. Neem Karin Makkinga, werkzaam bij Personeel & Organisatie, die hard werkt aan haar droom om docent Nederlands te worden. Of Gerko Blankestijn, die eerder van systeembeheerder instructeur werd en nu graag docent wil worden. Ze vertellen over de overgang van de ondersteunende dienst naar de klas.

tekst: Miryam Bulut en Hans Morssinkhof

De uitgangspositie verschilt. Karin heeft altijd de wens gehad om

Bij Gerko liep het anders. Hij werkte, na eerst

­docent Nederlands te worden. ‘Omdat ik de taal zo mooi vind, die liefde

bakker te zijn geweest, tien jaar als systeem­

wil ik overdragen’, verklaart ze. Alleen kwam het er nooit van. Ze werkte

beheerder. In die hoedanigheid had hij regel­

in de detailhandel en als zelfstandig ondernemer en trad later in dienst

matig stagiairs onder zijn hoede. ‘Met veel ple­

van ROC van Twente, waar ze nu bij P&O werkt. Met plezier, maar die

zier’, zegt hij. ‘Begeleiden en uitleggen ligt me,

oude ambitie is nog altijd levend.

net als het laten zien hoe je iets het best kunt

ROCfort april 2016

3

aanpakken.’ Tijdens een functioneringsgesprek

naar een kennis die Nederlands geeft voor studenten van niveau 2.

kwam het hoge woord eruit: “Eigenlijk wil ik het

‘De meesten daarvan zijn weinig geïnteresseerd, hij moet moeite doen

onderwijs in.“ Het werk als systeembeheerder

om zijn studenten te boeien.’ Karin knikt: ‘Ik ben me ervan bewust dat

beviel me, maar ik deed het al tien jaar. Ik was

daar een uitdaging ligt. In Enschede werk ik in een brugklas voor havo/

toe aan een nieuwe uitdaging.’

vwo, dat is een ander publiek.’

Hetzelfde ideaal

Overgang

En zo werd willen kunnen. ‘Vorig jaar had ik het

Voor Gerko ligt het anders, die werkt immers al als instructeur. ‘Deels

idee: als ik dit nog wil, dan is het nu!’, vertelt Karin.

in combinatie met mijn oude vak, ik ben ook assistent-systeem­

Ze ging niet over één nacht ijs. ‘Ik heb een paar

beheerder.’ Zijn nieuwe bestaan bevalt uitstekend. ‘Het is wel een over­

maanden de tijd genomen om me te oriënteren.

gang geweest’, bekent hij. ‘Zeker de eerste tijd. Orde houden, klassen­

Wil ik dit echt? Kan ik dit? De drive werd steeds

management… Ik was bekaf en onzeker. Collega’s zeiden me dat ik me

sterker. Ik heb me ingeschreven bij de Hoge­

geen zorgen moest maken, dat het eerste jaar lesgeven voor iedereen

school Arnhem-Nijmegen (HAN).’ Stralend: ‘Het

zwaar is. Alles is nieuw, je hebt geen routine.’ Dat is intussen veran­

voldoet aan al mijn verwachtingen. Ik zit in een

derd: ‘Ik laat mijn studenten heel vrij, mits ze zich aan de regels houden.

klas met veel leeftijdgenoten. We hebben ver­

Wie niet serieus mee doet, pak ik aan.’

schillende achtergronden maar koesteren het­ zelfde ideaal: docent Nederlands worden.’ Gerko heeft een korter traject doorlopen. Hij voltooide in één jaar de opleiding voor het PedagogischDidactisch Diploma en werkt nu als instructeur op De Sumpel in Almelo. ‘Ik kon er tijdelijk als instructeur aan de slag. Een mooie kans om uit te vinden of ik dit echt kan.’ Karin leert de praktijk kennen op het Bonhoeffer­ College in Enschede. ‘Ik loop er één dag per week stage. Onderwijl gaan mijn eigen lessen in Nijmegen door. Het is allemaal heel fascinerend,

4

ook door de gesprekken met medestudenten. Ik

Hij voelt zich dus thuis. Zodat de gedachte rijpt om door te studeren.

steek zoveel op, het is echt een verrijking.’ Gerko

Om in het mbo als docent te kunnen werken, moet hij de hbo-oplei­

vraagt naar haar toekomstplannen. Hij verwijst

ding volgen. ‘Misschien wel het meest voor mezelf, vacatures zijn er

ROCfort april 2016

Evenementenkalender MAAN

DAG

A PR I

L

18

26 27 MEI

VRIJDA

G

DOND

E R DAG

MEI

mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen. Een vrije dag valt

± 24 uur!

te regelen, net als iets later beginnen als je na een lange dag nog avondschool hebt. Er zijn meer collega’s die dit

M

EI

soort trajecten volgt.’ Hij ziet nog een aspect: ‘Het behoud

WOEN

zekerheden.’

SDAG

van baanzekerheid. Je springt niet in een zwart gat zonder

JUN

1

VRIJ

DAG

JUN

I

I

3

DINSDAG

JUNI

Medewerking

Antigone de ROCkopera Theater Hof 88

Op beide data zijn er voorstellingen om 15.00 uur en om 19.30 uur

Twenterun

Gieterij, Hengelo 17.00 - 17.00 uur

DAG

ROC van Twente een prettige werkgever, vindt hij: ‘Je krijgt

27 28

Wierdensestraat, Almelo 16.00 - 21.00 uur

ER Z AT

momen­teel niet. De ambitie is er in elk geval.’ En dan blijkt

VRIJD

AG

MEI

Hair Award 2016

21

Bekendmaking Mbo Uitblinker 2016 Brasserie Timeless, Wierdensestraat, Almelo 17.30 - 19.30 uur

Kennispark Run Kennispark Twente, Enschede 15.00 - 17.00 uur

Info Avond

Gieterij, Hengelo 17.00 - 19.00 uur

Karin wil straks graag Nederlands geven aan ROCstudenten­: ‘Liefst volgend jaar al, P&O en onderwijs zijn ver­ schillende werelden, het is veel schakelen nu.’ De schaarste aan docenten Nederlands voor het mbo lijkt in haar voor­ deel te werken. ‘Ik denk dat ik iets kan bieden, ik heb in al mijn banen veel praktijkervaring opgedaan, die breng ik mee.’ Ze herkent veel in Gerko’s relaas: ‘Ik krijg veel enthou­ siaste reacties en veel begrip en medewerking. Dat is nodig, anders red je dit niet. Je doet het er niet even naast.’

Met pensioen Per 1 april 2016 Wim Poel

Per 1 mei 2016 André Wessels

ROCfort april 2016

5

Beeld van een opleiding

Schoonheids­ specialist

tekst: Kirstin Anchelon

Astrid Veldman is sinds dit schooljaar eindverantwoordelijk voor het Wellness Center dat wordt gerund door studenten van de opleidingen­ Schoonheidsspecialist BOL/3 en Allround Schoonheidsspecialist (Wellness­ ) BOL/4. Astrid coördineert en adviseert. Maar uiteindelijk moet iedere laatstejaars student één week zelf het Wellness Center runnen. Zij (of hij) is ‘manager van de week’ en stuurt de jongerejaars studenten – die de behandelingen uitvoeren – aan. De studenten doen alles zelf, ze zijn verantwoordelijk van de ontvangst van de gasten, het geven van de behandelingen en het maken van de planning. Naast de vaktechnische vaardigheden worden de studenten getraind op sociale­ en omgangsvaardigheden. Het hele schooljaar zijn er praktijk- en theorie­lessen, waarbij ook de theorielessen erg op de praktijk gericht zijn. ‘Denk hierbij aan product- en warenkennis, anatomie en fysiologie’, somt Astrid op. Teammanager Gerard Kruizinga voegt hier aan toe: ‘Het vak Ondernemerschap is een belangrijke pijler binnen onze opleidingen. Veel van onze studenten beginnen namelijk voor zichzelf of gaan bij een Wellness Center werken waar ondernemersvaardigheden belangrijk zijn. Daarom maakt elke student in het laatste jaar een ondernemers­ plan. Tijdens de diploma-uitreiking maken we bekend wie het beste plan heeft opgesteld. Daar is natuurlijk ook een prijsje aan verbonden. Dat

Het Wellness Center is het kloppend

leidt altijd tot een leuke, maar gezonde strijd tussen de studenten.’

hart van de opleidingen Uiterlijke verzorging aan de Wierdensestraat in Almelo­. Alle studenten van de opleidingen (Allround) Schoonheids­specialist zijn hier minimaal één week per schooljaar te vinden op de werkvloer. Dit prachtige en goed uitgeruste Wellness Center is een uitstekende weergave van de situatie in het bedrijfs­ leven. Onder begeleiding van instructeur

Studentparticipatie bij professionalisering Collega’s Wilma Smits en Marjan Köhlenberg schuiven ook aan. Beiden

Astrid Veldman runnen­studenten het

geven vaktechnische vakken, zowel theorie- als praktijklessen. Marjan

Wellness Center en voeren ze daar

Sinds dit jaar is het team Schoonheidsverzorging & Wellness begon­

behandelingen uit.

is schoolcoach voor ROC van Twente vanuit de stichting leerKRACHT*. nen met trajecten vanuit deze stichting. ‘Het doel van deze trajecten is

* Stichting leerKRACHT werkt met scholen om een cultuur van ‘elke dag samen een beetje beter’ te creëren. Hierin werken docenten en management intensief samen om het onderwijs op school naar eigen inzicht te verbeteren. Drie processen (‘leerKRACHT-instrumenten’) staan hierin centraal: Lesbezoek én Feedbackgesprek, Gezamenlijk lesontwerp, en gestructureerd, kort overleg in kleine teams bij een bord om studentdoelen en verbeteracties te bespreken. Docenten leren zo van elkaar en innoveren samen het onderwijs.

6

ROCfort april 2016

Acne Het Wellness Center kan helpen en adviseren bij het verbeteren van de huid. Helaas staan huidproblemen te vaak aan de basis van onzekerheid. Maar het is absoluut raadzaam om studenten met bijvoorbeeld acne door te sturen naar het Wellness Center om behandeld te worden. Omdat acnebehandeling een belangrijk onderdeel is binnen de opleiding, is de hulp nog eens gratis ook.

het team beter te laten functioneren en uiteindelijk te professionalise­

Keuzedelen

ren’, licht Marjan toe. ‘Ook studenten worden hierbij betrokken. Hier­

‘Sommige studenten zien onze opleidingen als

voor wordt gebruik gemaakt van een zogenaamde “studentenarena”.

opstap naar het hbo’, vertelt Marjan. ‘Ze willen

Docenten stellen van te voren vragen op voor de studenten. Vervol­

bijvoorbeeld de opleiding Fysiotherapie, Com­

gens mogen studenten met elkaar in discussie gaan over deze vragen.

merciële economie of Huidtherapie volgen.’

Er wordt een dusdanig veilige situatie gecreëerd dat studenten eer­

Wilma vervolgt: ‘Daar past het keuzedeel door-

lijke feedback durven en kunnen geven over de opleiding en het team.

stroom hbo natuurlijk goed bij. Maar om onze op­

Docenten mogen hierbij aanwezig zijn, maar zij zitten dan in de ring om

leidingen voor al onze studenten nog interessan­

de studenten heen en mogen niet deelnemen aan de discussie. Soms

ter te maken, hebben we de afgelopen jaren ook

best confronterend, maar het levert waardevolle input op. En studenten

zelf een aantal keuzedelen ontwikkeld. Het is de

voelen zich gehoord.’

bedoeling dat we vanaf schooljaar 2016-2017 volledig gaan draaien. Dit schooljaar zijn we bij­ voorbeeld al gestart met de pilot voor Visagie­.’

RO C

PE R S O N E E L S A R R A N G E M E N T

Even relaxen na een drukke werkdag? Gun jezelf een powernap en geniet van een relaxmoment in ons Wellness Center!

‘De belangrijkste drie keuzedelen die we zelf ontwikkeld hebben zijn, allereerst: Wellness. Hierbij moet je denken aan saunaleer, hotstone­ massage, en klankschalen. Leuk detail is dat we onlangs met Thermen Bussloo hebben overlegd dat een ‘aufgussmeister’ de praktijk bij hen leert en de theorie bij ROC van Twente volgt’, voegt Gerard enthousiast toe. ‘Het tweede keuzedeel

Short Break

• Basis gezichtsbehandeling •O  ntspannende rug-, nek- en schoudermassage

€ 20,-

Zoek je een relaxed cadeau? Kom bij ons binnen en vraag naar de cadeaubon op maat! Wierdensestraat 65, Almelo, T 0546 - 80 92 69

dat wij zelf hebben ontwikkeld is Coaching­ bij gezonde leefstijl. En de derde is Duits op locatie­, waarbij onze studenten afstuderen in de regio Fieberbrunn. Dit maakt onderdeel uit van de inno­vatieprojecten en we zijn bezig om de laat­ ste puntjes op de i te zetten. Maar het wordt zo uit­dagend en vernieuwend. We kunnen niet wachten om hiermee van start te gaan!’, besluit Gerard nog enthousiaster.

ROCfort april 2016

7

Adventure Racing: uitdaging voor lichaam én geest Arjen van der Berg, getrouwd en vader van drie tieners, weet veel van inkopen en (Europese) aanbestedingen als lid van het team Facilitair Bedrijfsbureau. Hij stond driemaal op het podium bij de Nederlandse kampioenschappen traplopen in de Alphatoren in Enschede, won met het Running Team ROC van Twente al tweemaal de 4x400 meter estafette­ loop bij de FBK games, neemt regel­ matig deel aan triathlons, rent mee bij de StrongmanRun, traint de voetbalmeiden D1 bij zijn voetbalclub Excelsior ‘31, is een van de bassen bij Gospelkoor TODA, is actief in de Ontmoetingskerk in Rijssen en dan hebben we het nog niet over zijn passie… adventure racing. Samen met Bas Goedhart vormt hij het Team Energie in Balans. Een naam die exact benoemt waar het bij adventure racing om gaat: zó omgaan met je energie dat je het avontuur waar je aan deelneemt tot een goed einde brengt. tekst: Elise Slot foto: Arjen van der Berg (links) en Bas Goedhart

8

ROCfort april 2016

Wat houdt dat avontuur dan precies in? ‘Ja, dat weet je eigenlijk niet precies als je eraan begint. Je krijgt kaarten

Nemen jullie ook deel aan internationale wedstrijden?

met coördinaten of kaarten waarop een aantal checkpoints staat ge­

‘Ja, die duren vaak langer, maar zijn ook vrij duur.

tekend en je hebt je kompas en daar moet je op “varen”. Het gebruik van

Inschrijven kost al snel enkele honderden euro’s

gps is verboden. Aan de hand van die informatie stippel je een route uit

en daar komen al je materialen, voeding en

van wisselpunt naar wisselpunt en die etappes leg je op verschillende

reiskosten nog bij. Gelukkig hebben we diverse­

manieren af: bijvoorbeeld hardlopend, mountainbikend, steppend of

kleine­sponsoren. We nemen in ieder geval

kano­varend. Alles wat je onderweg nodig hebt aan voeding en materiaal

deel aan de wedstrijden uit de Dutch Adventure­

zit in je rugzak.

Racing Series, ongeveer tien verschillende adventure­races in Nederland per jaar, waarbij

Bij de checkpoints die je onderweg tegen komt, zijn er soms special­

je bij elke race punten kunt verdienen voor de

tasks, zoals bijlwerpen, schieten, touwklimmen, een hindernisbaan,

eindrangschikking. In 2015 sloten we de serie

paintball, enzovoort. Met die special tasks kun je extra punten ver­

met een derde plaats af.’

dienen, maar je moet soms ook keuzes maken om op tijd bij het volgende wisselpunt te zijn.’

Een soort spoorzoekertje voor volwassenen? ‘Ja’, zegt hij lachend, ‘daar kun je het mee vergelijken. Alleen zijn dit wel echte wedstrijden die in Nederland meestal tussen de acht en tien uur duren. Onze langste wedstrijd duurde 32 uur. Ga je naar hele grote internationale wedstrijden in de Alpen of Zuid-Amerika dan kunnen ze zelfs wel zes dagen duren.’

Dat kost dus veel energie? ‘Je krijgt er in ieder geval een enorme adrenalineboost van, maar je

‘De meeste wedstrijden waar we nu aan deel­

moet tegelijk zorgen voor een zodanige balans dat je ongeacht wat

nemen zijn op zaterdag met af en toe een uitloop

je onderweg voor opdracht krijgt, aan het eind van de wedstrijd nog

naar zondagochtend, dan hebben we de zondag­

energie­voor die laatste twee uur hebt. Misschien klinkt het gek, maar ik

middag en -avond om nog even om uit te puffen.’

vind dit zo leuk, ik krijg juist energie van deze sport.’

‘Ik fiets elke dag van ons huis in Rijssen naar de Gieterij en terug. Daar­

Arjen, hou je eigenlijk nog wel tijd over voor je gezin of om gewoon eens niets te doen?

naast loop ik regelmatig hard, zwem af en toe en volg iedere week

‘Oh, genoeg! Een week heeft 168 uur, daarvan

yoga op ons ROC. Dat zorgt er samen met de wedstrijden waar ik aan

slaap ik 50 uur en ben ik 40 uur bij het ROC…

deelneem voor, dat ik mijn conditie peil houd.’

blijven er nog 78 over… Kwestie van effectief

Train je er nog apart voor?

met je tijd omgaan. Maar het allerbelangrijkste

Navigeren, duursporten, heb je soms een defensie achtergrond?

is dat je plezier hebt in wat je doet, dan zet je

‘Na mijn vwo ben ik bij de Luchtmobiele Brigade aan de slag gegaan.

positieve energie.’

de energie die je daar aan kwijt bent weer om in

Ik ben niet uitgezonden, maar ik heb wel mijn rode baret verdiend en daar is denk ik de basis gelegd voor mijn liefde voor adventure racing.’

Wat maakt deze sport leuker dan bijvoorbeeld de triathlon? ‘Bij de triathlon weet je waar je naartoe loopt, hoe je je krachten moet verdelen. Bij adventure racing is dat veel minder duidelijk, je weet niet hoe de wedstrijd gaat verlopen. Globaal weet je vaak wel welke etappes je voor de kiezen krijgt, maar slaat het weer om, dan kan de wedstrijd wel eens veel langer duren. Adventure racing is niet alleen een uit­ daging voor het lichaam, maar juist ook voor de geest. Je let op details, bent voortdurend aan het navigeren. Verder ontmoet je allerlei mensen. De teams zijn vaak gemengd (internationaal is dat zelfs verplicht) en het zijn ook niet allemaal ultieme sporters. In Nederland doen bijvoorbeeld

Meer weten over Adventure Racing?

vaak twee oudere echtparen uit België mee. Die rennen niet hard, maar

Mail Arjen of kijk op de website

navigeren zo goed, dat ze daar veel tijd mee winnen.’

www.energieinbalans.webklik.nl

ROCfort april 2016

9

‘Dit is een kennismakingsinterview,

Eerst een stap terug. Laurens is een onderwijsmens. Die na het havo-

toch? Prima, geen stuk met diepe ver-

examen bij verschillende bedrijven werkte en zijn onderwijsroeping

gezichten, ik zit hier nog maar net!’ Laurens van Lier, de nieuwe directeur van het MBO College voor Transport, Logistiek & Mobiliteit (TL&M) neemt plaats aan de vergadertafel. En dan volgt toch een vergezicht: ‘We staan voor de opgave ons te herpakken, de verbrandingsmotor heeft zijn langste tijd gehad.’

voelde opkomen. Het bracht hem ertoe te studeren voor de eerste­ graads bevoegdheid staathuishoudkunde en statistiek. En daarna ging het snel. Hij werd leraar algemene economie op het Twickel College in Hengelo. ‘Ik was er docent en mentor, organiseerde dingen, was er later schoolopleider. Daarnaast gaf ik les op de Hogeschool Enschede, nu Saxion, en op de lerarenopleiding van de Universiteit Twente. Altijd met plezier, ik heb overal enorm veel geleerd. In 2008 ben ik over­gestapt naar het management. Eerst in Almelo, vervolgens in Hoogezand en Zutphen.’ Opvallend: in het overzicht ontbreekt het mbo. Laurens beaamt het: ‘Dat heb ik pas leren kennen als gemeenteraadslid van Enschede.’ Hij had er voor de PvdA zitting van 2006-2014, waarvan de laatste vier jaar als fractievoorzitter. ‘Je hoort daar veel over de UT en Saxion, veel

tekst: Hans Morssinkhof

10

ROCfort april 2016

minder over ROC van Twente, hoewel dat misschien wel belangrijker is

creëren we een doorlopende leerlijn.’ Die nog meer perspectieven biedt: ‘Onze relatie met het bedrijfsleven is goed en moet dat zijn. Voor ons is het, ook vanwege al die veranderingen, essentieel te weten wat de bedrijven van ons willen. En om daartoe samen te werken. Zo is er in combinatie met lokale ondernemers een speciale opleidingslocatie gecreëerd in Rijssen-

‘Misschien wel de beste keuze die ik ooit heb gemaakt’

Holten om vrachtwagenchauffeurs en logistiek medewerkers gericht op te leiden en werken we nu aan een vergelijkbaar initiatief voor de regio Oldenzaal.’

Duurzaam Daarbij past de ambitie om een ‘duurzaam mobiliteits­college’ te worden. ‘Er wordt gezegd dat we straks mobiliteit ‘kopen’, afhankelijk van situatie en plaats. We zien al dat veel jonge­ ren bewust afzien van een eigen auto en dat er mensen zijn die de tweede auto verkopen en in plaats daarvan een elektrische fiets nemen. Dat is de wereld waarop we moeten anticiperen.’ Bij­ voorbeeld door nieuwe verbindingen te leggen. ‘Er zullen andere banen ontstaan, bijvoorbeeld op het snijvlak van TL&M en mechatronica. Ik ben er voorstander van om tussen Colleges door te werken en ook zo tot nieuwe combinaties te komen. ‘Logistiek in de zorg’ zou een keuzedeel kunnen zijn, of ‘Logistiek en ict.’ De samenleving vraagt erom.’ Hij is er zich van bewust dat het vak van docent in dat proces mee verandert. ‘Dat is al langer zo. De docent van nu heeft meer rollen dan voorheen. Nog maar kort geleden was je als docent meestal de voornaamste bron van kennis. Nu ben je één van die bronnen, een makelaar van kennis. En in de lessen gebruiken we steeds meer ict. We be­ reiden ons daarop voor, het gaat niet vanzelf. Dat

voor de regio. Ik zag voor het eerst wat het mbo voor Twente betekent.

geeft niet, als we nieuwsgierig zijn en open staan

Het merendeel van de banen wordt bezet door mbo’ers.’

komen we tot dingen die we ooit voor onmogelijk hielden. Ik heb nu met alle mede­werkers een ge­

Vooruitblikken

sprek gehad. Het is geweldig te constateren dat

Al is het niet de tijd voor vergezichten, Laurens ontkomt er niet aan

ze stuk voor stuk een enorme drive hebben om

vooruit te blikken. ‘Zijn’ College opereert in een snel veranderende

onze studenten te begeleiden naar een mooie

sector­. Zoals hij al zei: het einde van de verbrandingsmotor lijkt in zicht.

werkplek of vervolgstudie.’

‘De elektrische auto is in opmars, dat weet iedereen. In de wereld van transport en logistiek staat ons ook het nodige te wachten. Denk aan

Het keert allemaal terug in het overzicht dat hij na

het gebruik van drones, de logistiek in de zorg en bij evenementen, de

zijn eerste honderd dagen bij TL&M wil samen­

inzet van ict. Dat noodzaakt tot nadenken, over ons onderwijs en over

stellen. ‘Ik streef naar de oprichting van een inno­

de verbindingen die we daarvoor leggen.’

vatieteam. Wat zien we gebeuren, wat betekent dat voor ons?’ Hij buigt zich voorover: ‘Ik voel

Dat is uiteraard al gaande. Laurens verwijst naar de innovatieprojecten

me al helemaal thuis, er is zo veel afwisseling en

van TL&M. ‘Met de drie vmbo’s in Almelo, Nijverdal en Rijssen werken

dynamiek. En, wat me eveneens aanspreekt: we

we nauw samen op het gebied van motorvoertuigtechniek. Ze gebrui­

doen het hier samen. Het mbo is misschien wel

ken onze werkplaatsen en we detacheren er leraren. Op die manier

de beste keuze die ik ooit heb gemaakt.’

ROCfort april 2016

11

Winnen doe je met z’n allen…

O P D E K O FF IE

VO E T B A L CO LLEG A’S

“Winnen doe je met z’n allen…” Die fraaie uitspraak van Johan Cruyff gaat zeker op voor een groep levens- en voetbalgenietende ROC-collega’s die jaarlijks samen een buitenlandse voetbalmatch bezoeken. ROCfort ging bij ze op de koffie.

tekst: Willem Habers

V.l.n.r. Erjan Wassink, Marcel Moekotte, Jos Tornij, Stef Rothstegge, Dick Beltman, Gerard Kruizinga, Harm Jan van der Veen, Jan Schotman Niet op de foto: Bert Vrielink en (uiteraard) Hans Bakker

Inmiddels is het een fraaie traditie: met een

stekelijk werkten dat ter plekke werd besloten dat collegiale uitstapjes

aantal collega’s op stap naar een buitenlandse

naar – al dan niet belangrijke – voetbalmatches tot een Almelose traditie­

voetbalwedstrijd. Maar iedere traditie wordt eens

dienden te worden geprolongeerd. Maar dan wel in een weekend dat

geboren. In ons geval was dat in maart 2010,

Heracles niet thuis speelt. Gerard Kruizinga is stadionspeaker in het

tijdens de halve finale Feyenoord-Twente. Een

Polman stadion en als Jos Tornij er niet is, gaat er in Almelo überhaupt

memorabele wedstrijd waar, na een aanvanke­

niets door wegens gebrek aan vrijwillige ondersteuning. En de tripjes

lijke voorsprong van Twente, Feyenoord toch als

zouden bij voorkeur naar buitenlandse treffen moeten gaan, zo werd

overwinnaar uit de bus kwam met 2 tegen 1.

besloten. Eén keer per jaar, dat kregen ze ook bij het thuisfront ook nog wel over de bühne, zo was de inschatting.

Jan Schotman, Stef Rothstegge, Erjan Wassink

12

en Dick Beltman waren er bij, toen in 2010. De

De volgende trip was gepland naar Engeland. 15 Januari 2011, de

volgende dag, tijdens de koffie, hadden ze het

match tussen Chelsea en Blackburn Rovers. Jan, Stef, Erjan en Dick

hoogste woord in de docentenkamer. Enthou­

vonden enthousiaste medereizigers in Gerard Kruizinga, Bert Vrielink

siaste verhalen en fraaie anekdotes die zo aan­

en Marcel Moekotte. En in Hans Bakker, legendarisch lid van de club.

ROCfort april 2016

De mannen doen er beetje lacherig over. ‘Ja Hans, ach ja, Hans…’,

en andere bezienswaardigheden mogen op hun

klinkt het veelbetekenend. Na enig doorvragen van uw reporter komt de

onvoorwaardelijke aandacht rekenen, evenals

aap uit de spreekwoordelijke mouw. ‘Ja, Hans. Die is vanaf het eerste­

de lokale culinaire en oenologische cultuur en

uur lid van de club. Hij is alleen nog nooit mee geweest naar een wed­

tradities. Ja, uiteindelijk eindigen ze meestal wel

strijd. Geen enkele keer! Maar ja, in voetbal is het zo dat de “grote

in pub, kroeg of proeflokaal.

afwezige” toch erg veel invloed kan hebben op het spelverloop. Toch?’ Maar Hans hoort bij de club; daar is geen twijfel over mogelijk. En een transfer is niet bespreekbaar. Daar in Engeland, in de pub na afloop van de wedstrijd liepen ze Jos Tornij tegen het lijf, die daar ‘toevallig’ als bestuurslid van de stich­ ting Musical Producties Twente was om de opvoeringsrechten van de musical­Grease naar Almelo te halen. Jos werd ter plekke ingelijfd in de club.

Maar – en ineens kijken ze heel serieus – tijdens die paar dagen kom je ook echt met elkaar in ge­ sprek. ‘We kunnen het met elkaar op ‘t ROC nog zo mooi proberen te organiseren, maar echte­ collegiale intervisie ontstaat spontaan. In de kroeg, in de trein, in een museum; noem maar op. Dat zijn momenten dat je even ontkomt aan de dagelijkse hectiek en de agendaterreur. En aangezien we allemaal in het onderwijs werk­ zaam zijn, hebben we genoeg om over te praten. Dat blijken vaak heel waardevolle gesprekken.’ En dan is er natuurlijk nog Harm Jan van der Veen. Officieel geen lid van de club maar wel bij elke reis van de partij. ‘Laten we maar zeggen dat ik eeuwig stagiair ben’, aldus Harm Jan. Hoewel hij het het afgelopen jaar wel schopte van “eeuwig stagiair” tot directie, samen met Jos. De traditie wil namelijk dat twee leden de reis voorbereiden en organiseren. Voor die gelegenheid worden die twee leden tot “directie” gedoopt. ‘Weten ze ook eens hoe dat voelt’, aldus Gerard. De directie wisselt jaarlijks, het beheer van de pecunia is en blijft in handen van Dick Beltman. ‘Da’s beter zo’, aldus Dick. De rest knikt instemmend. ‘En we doen niet aan kascontrole of zo…’, klinkt er veelbetekenend achteraan. Na London volgden reisjes naar Madrid (2012), Hamburg (2013), Milaan (2014), Athene (2015) en recentelijk naar Porto. Fraaie reizen, mooie wedstrijden. Hoewel… in Athene ging het mis. De wedstrijd daar moest

Ze zijn nu met acht man, inclusief Hans. En dat

worden gespeeld zonder publiek, vanwege een disciplinaire maatregel

blijft zo. Erjan mag dan met zijn 39 jaar de jongste­

van de FIFA. ‘Nou ja, toen zijn we maar een andere wedstrijd, een paar

van de club zijn, van vergrijzing is geen sprake,

klassen lager, gaan kijken.’

zo is de unanieme mening. Bovendien wordt een minder stringent seniorenbeleid gevoerd dan bij

Vast onderdeel van het reisje is de aanschaf van een vaantje of sjaal

de gezamenlijke werkgever. Jos spreekt uit er­

van de bezochte club. Behalve die keer in Athene, dan. Daar hadden ze

varing: ‘Bij het ROC is pensioen een recht, maar

nog geen sjaaltjes. Überhaupt geen fanshop.

ook een plicht. Bij dit clubje werkt dat niet zo. Laten we zeggen dat hier meer naar de psychi­

De aanleiding mag dan altijd een voetbalwedstrijd zijn, de tripjes van

sche leeftijd wordt gekeken. En dan kan ik als

de heren bestaan uit meer dan voetbal alleen. Musea, monumenten

pensionado nog jaren mee.’

ROCfort april 2016

13

De eerste werkdag van Willy Bronsgeest

‘Het gaat niet bij iedereen vanzelf, we moeten zorgen dat er niemand buiten de boot valt!’

14

ROCfort april 2016

Na de kerstvakantie waagde Willy Bronsgeest de stap naar ROC van Twente. Na 29 jaar gewerkt te hebben bij de gemeente Almelo werd ze Trajectbegeleider bij het MBO College voor Loopbaan­ ontwikkeling & Participatie. ‘Ik wilde altijd al graag het onderwijs in, nu is het zover!’ tekst: Roelie Beunk

Wat was je drijfveer om over te stappen naar het onderwijs?

Vorige week was je eerste werkdag, met welk verhaal kwam je thuis?

‘Na de middelbare school ben ik begonnen als directiesecretaresse

‘Het is in een school natuurlijk veel dynamischer

bij de gemeente Almelo. Ik ben mij steeds blijven ontwikkelen. Toen

dan in een gemeentehuis. Het is een komen en

bij de gemeente een Loopbaancentrum werd opgericht voor het

gaan van studenten, ik vind dat erg leuk. Ook

personeel, werd ik gevraagd om daar te gaan werken. Ik begeleid

merk ik dat het hier echt om de student draait.

als loopbaanadviseur mensen die een andere baan willen, of nood­

Natuurlijk zijn er regels en procedures, maar er

gedwongen door reorganisaties naar iets anders uit moeten kijken. Ik

wordt bij iedere­student gezocht naar een oplos­

doe dat nog steeds met veel plezier, al heb ik nu natuurlijk veel minder

sing op maat. Dat is echt heel anders dan bij een

uren. Ik geef daarnaast ook sollicitatietrainingen aan ambtenaren.

gemeente­. Daar draait het toch veel meer om wat

Werken in het onderwijs is altijd blijven trekken, ik ben zo’n tien jaar

mogelijk is binnen de regels en procedures. Hier

geleden de deeltijd Pabo gaan doen. Toen ik, tijdens mijn studie,

kijken ze veel meer naar wat er nodig is voor de

lange­tijd ziek werd, moest ik daar helaas mee stoppen. Zelfontplooi­

student en dan naar wat er mogelijk is. Dat bevalt

ing bleef ik belangrijk vinden en ik heb verschillende modules toe­

mij prima en dat heb ik ook als eerste aan man en

gepaste psychologie gevolgd. Werken met groepen, bleef mij altijd

kinderen verteld!’

trekken. Mensen adviseren in hun volgende stap in het leven is wat ik graag doe. Ik kan nu jongvolwassenen helpen bij hun loopbaankeuze, een prachtige uitdaging.’

Krijg je de tijd om je goed in te werken? Of moet je meteen vol aan de bak? ‘Nee, gelukkig word ik niet in het diepe gegooid.

Waarom ROC van Twente?

Alles wordt eerst heel goed uitgelegd en ik krijg

‘In mijn carrière heb ik mij steeds meer ontwikkeld richting loopbaan­

tijd om me in te lezen. Vorige week heb ik veel

advies. Maar ik vind het ook geweldig om met groepen te werken.

intakegesprekken gedaan voor de nieuwe groep.

Daarnaast vind ik het heel belangrijk dat de mensen bij wie het niet

Nu mag ik oppakken wat ik al aandurf en kan ik me

allemaal vanzelf gaat ook een kans wordt geboden. De Pabo komt mij

nog verder verdiepen in het SBK Traject. Er is ook

nu wel goed van pas hoor, daar heb ik wel veel geleerd over gespreks­

ruimte voor inbreng van mij. Ik kom natuurlijk van

voering en groepsdynamica. Mijn ervaring als loopbaanadviseur kan

buiten, dus als mij iets opvalt wat anders of beter

ik heel goed inzetten voor de studenten die zich hebben aangemeld

kan, dan kan ik dat met een gerust hart inbrengen.’

bij het Studie Beroepskeuze Traject. Sinds 4 januari werk ik daar nu twee dagen per week.’

Je bent nog maar een week aan de slag, heb je al voor de groep gestaan?

Heb je al dingen gezien, die jij anders zou willen doen? ‘Tot nu toe nog niet, het Traject zit goed ik elkaar. Het is op maat voor de student. Er is voldoende

‘Ja! Gisteren voor het eerst. Het is een groep van 13 SBK studenten,

begeleiding en uitdaging voor hen. Het valt me

die ook net deze week zijn gestart. Met hen heb ik een voorstelronde

trouwens toch op hoeveel er gedaan wordt voor

gehouden. Zij moesten elkaar interviewen en de informatie die ze van

studenten die wat extra hulp nodig hebben, omdat

elkaar kregen, delen met de groep. De nabespreking heb ik gedaan.’

ze het anders niet gaan redden. Dat heb je niet in de gaten als je hier niet werkt. Er is een echt

Dat was zeker heel anders dan met Almelose ambtenaren!

een ruim aanbod, dat zouden veel meer mensen moeten weten.’

‘Nou, dat viel eigenlijk wel mee. De studenten waren best open naar elkaar. Dat zag ik niet altijd in de groepen waar ik eerder mee heb ge­

Blij met je keuze voor ROC van Twente?

werkt, daar werd veel meer afgetast. Ik moet er natuurlijk nog achter

‘Ja, ik vind het fijn dat ik mijn ervaring en talent hier

komen hoe ze werkelijk zijn als we elkaar wat beter kennen. Maar ze

in mag zetten. De sfeer is hier erg goed en er zijn

zijn in ieder geval wel erg gemotiveerd om uit te zoeken wat ze verder

leuke collega’s die prettig met elkaar werken. Ik

willen gaan doen met hun schoolcarrière. Ik hoop dat ik ze daar goed

pas hier wel tussen!’

bij kan helpen.’

ROCfort april 2016

15

Bouwen aan een

ijzersterke beroepsgroep

V.l.n.r. Yvonne Dijkman, Paulo ten Buuren, Sabine Poelarends en Michel Greven. Niet op de foto: Corine Bos

16

ROCfort april 2016

De foto zegt meer dan alle woorden hieronder. Vier docenten die elkaar eendrachtig omhoog helpen. Ze doen het zelf en benutten ieders inzichten en talenten. Dat is in één oogopslag waar de BVMBO, de Beroepsvereniging Docenten MBO, voor staat. ‘We willen de docent in zijn of haar kracht zetten, opdat hij of zij weer eigenaar wordt van het onderwijs’, zegt Sabine Poelarends. Met Corine Bos, Paulo ten Buuren en Michel Greven is ze ambassadeur van de BVMBO binnen ROC van Twente. tekst: Hans Morssinkhof

Ze komen van verschillende locaties. Corine werkt als docent Engels

wat kunnen we daarmee? Het is belangrijk dat

bij Juridische Opleidingen in de Gieterij in Hengelo, Michel is docent

rekening wordt gehouden met onze wensen en

motorvoertuigtechniek in Almelo (De Sumpel), Sabine geeft les aan de

vragen. Als docent kun je niet achterover leunen

Entreeopleiding in de Wethouder Beverstraat in Enschede, Paulo werkt

en wachten op wat komt. Het is zaak dat we ons

bij het Johan Cruyff College in de Grolsch Veste. Samen vormen ze de

ontwikkelen en meesturen, voor de kwaliteit van

voorhoede die de beroepsvereniging onder de aandacht van de colle­

ons onderwijs.’

ga’s wil brengen. Want tot dusverre telt ze binnen het ROC van Twente 25 leden. Nog niet echt veel, derhalve. Volgens Michel vanwege onbe­

Klankbord

kendheid: ‘Veel docenten weten niet van het bestaan van de BVMBO­.

Zo tekent zich af wat de ambassadeurs voor

Die is nog redelijk nieuw en we zijn het niet gewend. We kennen vak­

ogen staat: een rol als klankbord. Het landelijk

groepen, maar voor het pedagogisch-didactische element was er nooit

bestuur is dat voor MBO Raad en ministerie, de

eerder een vereniging.’ Het verbaast hem nog steeds: ‘Het mbo is zo

ambassadeurs zijn het voor collega’s en ROC

belangrijk en er gaat zo veel om. Toch hebben we als beroepsgroep

van Twente. ‘We zijn met een delegatie van de

maar weinig inbreng.’

BVMBO bij het College van Bestuur geweest, om onze ideeën en ambities toe te lichten’, vervolgt

Zie de introductie van het vak rekenen. Michel: ‘Er is niet geluisterd naar

Michel. Dat is in goede aarde gevallen: ‘We wor­

de professionals en de werkvloer. En dat is gebleken.’ Sabine knikt: ‘We

den nu betrokken bij de professionaliseringsslag.’

laten ons steeds beïnvloeden door systemen en structuren. Terwijl we als docenten eigenaren moeten zijn van ons eigen vak.’ Ze tikt op de

Dat laatste is een extra reden om naar buiten te

button die ook de andere ambassadeurs hebben opgespeld. ‘Teacher

treden. ‘Hoe meer leden, hoe meer invloed’, zegt

in the lead’, staat erop. Nadere toelichting overbodig. Zekerheidshalve

Sabine. ‘Een grote achterban betekent meer

geeft Sabine er een kleine aanvulling bij: ‘De BVMBO is er ook voor

infor­ matie en inzicht.’ ‘We zoeken de verbin­

assis­tenten en instructeurs, niet alleen voor docenten.’

ding’, gaat Michel verder. ‘We zijn geen vakbond, geen Ondernemingsraad. Wij richten ons op de

4 V’s

inhoud­van het onderwijs. Op dit moment bekij­

Sinds 1 januari van dit jaar is het viertal actief als ambassadeur van

ken we hoe we op een natuurlijke manier con­

de BVMBO binnen ROC van Twente. De functie is gebaseerd op wat

tacten kunnen­leggen met Ondernemingsraad,

de vereniging de vier V’s noemt: voortouw nemen, verbinden, verrijken

ROC Jong, ROC Academie, P&O…’

en vakmanschap. Met als primaire opdracht de doelstellingen van de vereniging uit te dragen en bekendheid te geven. ‘Ik ben zelf lid gewor­

En Sabine: ‘De kracht ligt in de verbinding. We

den om meer invloed te kunnen uitoefenen op mijn werk en alles daar­

hoeven het wiel niet uit te vinden, er is al heel

omheen. De vereniging is daartoe een heel geschikt middel, daarom

veel. De kunst is om alle talenten aan te boren en

ben ik ambassadeur geworden’, licht Paulo toe.

te verbinden.’ Zoals een docent betaamt…

Dat gaat niet zomaar. Ze hebben een heuse sollicitatiebrief moeten schrijven en een training gevolgd. ‘Samen met collega’s van andere ROC’s’, licht Sabine toe. ‘We hebben onder meer gesproken over het professioneel statuut. Yvonne Dijkman, jurist van de MBO Raad, gaf

Lid worden?

uitleg. Wij moesten peilen wat er in de organisatie leeft.’ Hier neemt

Meer informatie staat op www.bvmbo.nl

Michel het over: ‘De informatie over het professioneel statuut is weinig

en op Plaza. Neem vooral ook contact

toegankelijk. Je komt er vaak niet aan toe. Dat geldt ook voor de wet

op met de vier ambassadeurs.

Beroepen in het onderwijs (BIO). Terwijl die documenten over ons gaan en over ons vak. We zijn toe aan een beroepsorganisatie die de ontwik­ kelingen analyseert en uitlegt wat het voor ons als docenten betekent.’

Corine Bos kon niet bij dit gesprek aanwezig zijn,

Sabine: ‘Denk ook aan het lerarenregister. Wat willen we daarmee,

Paulo ten Buuren slechts gedeeltelijk.

ROCfort april 2016

17

De Combinatie

‘Ik vind drama een belangrijk vak in het onderwijs’ Waar haalt iemand de energie vandaan om 30 jaar lang elke werkdag met de trein van Utrecht naar Almelo af te reizen? Dan ben je zo’n drie uur op een dag onderweg. En dan te bedenken dat deze persoon in kwestie in de avonduren en de overige dagen zich ook nog eens volop bezighoudt met haar vak. Ik heb het dan over Ineke de Jongh, docent Drama bij het MBO College voor Mens & Maatschappij. ‘Noem me toneelgek of theaterliefhebber. Ik noem het liefde voor het vak. Mijn leven staat in het teken van theatermaken. Dat is mijn passie.’

tekst: Monique Buld

Wil je meer weten over de activiteiten van Ineke, haar verhalen horen of een voorstelling bezoeken? Kijk dan op de onderstaande sites. Wie weet ontmoeten jullie elkaar ergens. Lytse Theater Producties: www.lytsetp.nl Theaterstichting TOF: www.toneelophetfort.nl

18

ROCfort april 2016

Vertel eens… ‘Ik geef drie volledige dagen in de week les aan de studenten Peda­

Wat maakt het dat je zo op gaat in je werk?

gogisch Werk en Maatschappelijke Zorg. Daarnaast ben ik volop bezig

‘Ik ben van mening dat het heel belangrijk is om

met theatermaken. Een mooie combinatie. Ik ben regisseur, toneel­

bij je passies te blijven. Daar word je gelukkig

maker, theatercoach en verhalenverteller. Sommige producties worden

van. En ik wil graag in verbinding zijn met men­

geproduceerd in eigen beheer, maar ik krijg ook opdrachten van bij­

sen door middel van drama en theater. Alles wat

voorbeeld studenten- en toneelverenigingen. Het komt regelmatig voor

ik doe binnen het theatermaken gaat mij met

dat ik overdag in Almelo lessen sta te verzorgen en dat ik ‘s avonds in

name om het proces van het werken met men­

Utrecht aan het repeteren ben voor een nieuwe voorstelling. De uit­

sen. Dat ik ze de handvatten bied die ze nodig

voeringen zijn meestal in het weekend.’

zijn om te kunnen sprankelen. Dat proces, iets van zichzelf kunnen laten zien met de uiteinde­

Kun je wat voorbeelden noemen van je activiteiten?

lijke uitvoering voor ogen. Ik wil iets aanraken

‘Ik werk onder de naam Lytse theaterproducties (red. Lytse is Fries voor

in mensen, waardoor ze gaan nadenken. Of dat

klein). Verder werk ik samen met Theo Bolta bij TOF-toneel. Hij heeft de

nou tijdens de les gebeurt, tijdens het theater of

productieleiding en is acteur en ik heb de artistieke leiding.

wanneer ik een verhaal vertel. Ik wil ze iets mee­

Voor veel producties schrijf ik zelf het script en regisseer ik. Als we in

geven. Als ik één student mee kan krijgen, dan

opdracht werken, dan sluiten we ons aan bij de desbetreffende orga­

heb ik al iets bereikt, voor hem of haar persoon­

nisatie.’

lijk. Het mag best een beetje schuren of kietelen; dat ze buiten hun comfortzone komen.’

‘Ik werk graag op locatie. Denk hierbij Gogh inspireert Theater. Deze werd

Waarom zijn dramalessen volgens jou van belang?

op één van de forten rondom Utrecht

‘Ik vind drama een belangrijk vak in het onder­

opgevoerd. In het fort zijn meerdere

wijs, omdat het veel bijdraagt aan de persoon­

ruimtes waar steeds een korte perfor­

lijke ontwikkeling van de studenten. Het creatief

mance werd gehouden. Het publiek

denken en het improvisatievermogen moeten

werd van ruimte naar ruimte geleid

geprikkeld worden. Om studenten te leren lef

om telkens in een heel andere­set­

te hebben in hoe je jezelf presenteert. Alleen

ting en sfeer terecht te komen. En

de manier hoe je er staat is al zo belangrijk. Dat

zo kreeg het publiek meerdere

zorgt ervoor of je verhaal overkomt of niet. Hoe

kleine voorstellingen rondom het

bereik je de groep? Het non-verbale in het ge­

thema te zien.’

heel. Die signalen doen 90% van het werk. Op

aan bijvoorbeeld de voorstelling Van

welke manier dan ook. Want hoe presenteer jij ‘Voor een studentenvereniging in Utrecht heb ik zelf een stuk geschre­

jezelf, in allerlei situaties? Drama draagt dus bij

ven. Dan gaan we een avond in de week repeteren. Om het uiteindelijk

aan de persoonlijke ontwikkeling en geeft ze

een week lang elke avond uit te voeren. Of een koor dat graag wil dat ik

tevens­tools in handen, die ze in hun werk kun­

de eindregie doe: hoe ziet het eruit, hoe moeten de mensen staan, hoe

nen toepassen.

gaan we het decor verzorgen. Noem maar op.’

Kijk maar eens om je heen. Ook onder de col­ lega’s. Hoe ongemakkelijk het voor velen is om

‘We worden door de bibliotheek uitgenodigd om voor de Kinderboeken­

ineens iets te moeten presenteren buiten je

week voor een aantal dagen een kindervoorstelling te verzorgen. We

comfort­zone. Daar heb je improviserend vermo­

maken dan een voorstelling rondom het thema van de Kinderboeken­

gen voor nodig. Dat kun je alleen maar opdoen

week voor basisschoolkinderen. Afgelopen jaar hadden we het thema

door te oefenen. Er zijn vele dramawerkvormen

de wetenschap. Zo rijden we dan op één dag naar vier verschillende

die daarvoor ingezet kunnen worden, bijvoor­

bibliotheken, waar we een kort optreden verzorgen. Hierbij is de inter­

beeld de opdracht ‘speel een monoloog’. Ieder­

actie met de kinderen belangrijk.’

een moet voor zichzelf op onderzoek naar een verhaal om te vertellen. Eerst ontstaat er veel

‘Dan hebben we nog de Kinderkunstfestivals waaraan we verbonden

weerstand in de groep. Maar uiteindelijk heb­

zijn. Dat speelt zich buiten af. We begeleiden de kinderen die zelf de

ben ze het toch allemaal gedaan. Ze hebben niet

voorstelling gaan spelen, geheel met improvisatie. De ouders komen

alleen­iets geleerd over elkaar, maar ook over

dan naar de voorstellingen kijken. Dit vindt ieder jaar plaats op Fort

zichzelf.

aan de Klop in Utrecht. De gehele opbrengst van dit festival gaat naar

Verhalen vertellen is een middel om met mensen

Make-A-Wish® Nederland. En dan heb ik het nog niet eens gehad

in contact te komen. In je eigen omgeving, op

over de locatietheater Vuurol, festivals, huiskamervertellingen, kinder­

school, op je werk. En de manier hoe je dat doet

voorstellingen, et cetera.’

zorgt ervoor of je verhaal overkomt.’

ROCfort april 2016

19

21st Century Skills

Een elektro les in een online lab Het staat in ons Kwaliteitsplan, in onze strategie: we moeten meer doen met ict in het onderwijs. Maar wat moeten we – docenten en studenten – daar voor kennen en kunnen? Hoe werk je bijvoorbeeld samen in een digitale omgeving? Je ziet elkaar niet, zit niet bij elkaar aan een tafel, maar werkt aan een oplossing in een virtuele omgeving.

tekst: Elise Slot

Op 8 maart stapten de eerstejaarsstudenten

zoekers binnen het project ‘21st century skills for vocational technical

elektrotechniek van docent Patrick Korf hun

students; a high-tech approach’*. Dit project wordt uitgevoerd binnen

gewone lokaal binnen voor een ongewone les,

de vakgroep Instructietechnologie (Universiteit Twente). Deze vakgroep

vrolijk­ , luidruchtig zoals 29 mannen en één

houdt zich bezig met leerprocessen en instructieontwerp, met een

vrouw dat kunnen. Die ene vrouw is Jessica, tot

focus­op elektronische leeromgevingen.

voor kort studente Dierverzorging. Ze wil graag iets anders, onderzoekt of deze richting iets voor

‘Deze les is een exploratief experiment om de effectiviteit van een

haar is en heeft gevraagd of ze bij deze bijzon­

nieuwe­manier van samenwerken in een virtueel lab – het electrical

dere les mocht zijn.

circuits lab – te onderzoeken. De studenten ontvangen een URL en

Gregor Rausch, teammanager, introduceert Elise

inlogcode om het virtuele lab te openen. Ze werken individueel achter

Eshuis en Judith ter Vrugte. Zij zijn beiden onder­

hun eigen laptop, het virtuele lab wordt echter gedeeld met een mede­

*H  et ‘21st century skills project’ speelt in op de groeiende behoefte aan hooggekwalificeerde technici die niet alleen beschikken over de traditionele professionele vaardigheden, maar ook in staat zijn om reflectief te zijn en in teams aan complexe problemen te werken (21e-eeuwse vaardigheden). Het project ‘21st century skills’ is gericht op het onderzoeken en ondersteunen van het verwerven van deze extra vaardigheden door studenten in het middelbaar technisch beroepsonderwijs, in het bijzonder vaardigheden zoals kritisch denken, samenwerking en reflectie (d.w.z. metacognitie).

20

ROCfort april 2016

student. De gehele samenwerking binnen het lab verloopt via chat’, licht

te interpreteren nog mist. De anderen zijn ook al

Judith toe.

zes maanden verder. Het was in ieder geval wel

Na het inloggen moeten de studenten samen aan de slag, chattend via

inspirerend.

hun laptops. Het wordt stil. De klas gaat geconcentreerd aan het werk; je merkt eigenlijk niet dat er onderling contact is. En het blijft zo stil,

Patrick is tevreden: ‘Er wordt niet op andere sites

het hele lesuur lang. Patrick, Judith en Elise lopen van tijd tot tijd rond.

gezocht, ze zijn samen aan het uitzoeken hoe

Een enkeling vraagt iets, kijkt onzeker om zich heen. Dan komt één van

ze verder moeten. Het lab biedt de mogelijkheid

de drie even langs, geeft een spreekwoordelijk duwtje in de rug, maar

zelf aan de slag te gaan. Ook de studenten voor

stimu­leert vooral om zelf verder te gaan, want in principe wijst de vir­

wie samenwerken niet vanzelfsprekend is door

tuele omgeving de student de weg.

bijvoorbeeld een stoornis in het autistisch spec­ trum ging deze manier van werken verrassend

Het zag er zo anders uit dan een gewone les. Hoe vonden de studenten het werken in het lab?

goed af en dat is fijn om te zien.’

‘Ik vond het lastig te vinden waar alles staat’, zegt een van de jongens.

Dit experiment is dan ook geslaagd wat de klas

‘Maar het werkte goed’, zegt een ander. ‘In het begin een beetje cha­

én Patrick betreft.

otisch, je sleept iets in het circuit en dan blijkt dat de ander daar ook al mee bezig was, dan ben je aan het tegenslepen.’ ‘Bij samenwerking is het daarom ook belangrijk dat je met elkaar overlegt’, legt Elise uit.

Waar loop je tegenaan in de samenwerking? ‘Als je veel wilt zeggen en een beetje sloom typt dan werk je al snel door elkaar. Soms let je – als je heel druk bent – ook niet op de chat, dan is de ander verder dan je dacht.’

Is het dan heel anders dan bij een project waarbij je aan tafel en met elkaar praat? ‘De chat is stiller en je praat bij de chat over het werk waar je mee bezig­

Benieuwd wat de studenten hebben ge-

bent, niet zo snel over andere dingen. Dat doe je makkelijker als je

daan en wil jij je laten inspireren door

samen aan tafel zit. In de chat kun ook direct zien wat de ander doet.’

wat er allemaal kan?

En Jessica?

Ga dan naar www.golabz.eu voor het electrical circuit lab en meer, veel meer.

Ook zij vond het leuk, maar ze stelt vast dat ze het inzicht om alles goed

ROCfort april 2016

21

22

ROCfort april 2016

Geïnspireerd door...

‘Balthasar’ uit Losser had een broertje dood aan leren ‘Vroeger vond ik school niet zo heel interessant. Ook niet vervelend, het hoorde er gewoon bij. De basisschool in Losser had een eigen schoolkoor, waar ik vanaf de vierde klas in zong. Dat betekende wel dat ik ieder jaar bij de kerst-

reorganisatie bij de mensen zat die ontslag kregen­. Dat moment is eigenlijk het keerpunt geweest om te kiezen en te leren voor een vak, want ik wilde niet meer terug naar de horeca.’

Installatietechniek ‘Mijn oudste broer werkte in de installatie­ techniek waarin ik ook altijd al was geïnteres­ seerd. Mijn keus was snel gemaakt. Via het Centrum Vakopleiding behaalde ik mijn diploma voor eerste monteur (niveau 2 en 3) in twee jaar in plaats van vier jaar bij ons ROC. Het lag voor de hand om door te stromen naar een niveau 4 opleiding.’ Ik informeerde naar de mogelijkheden bij mijn docenten, de heren Stam en Scholten. Kenne­ lijk zagen ze iets in me, want zij vroegen me of ik wel eens had nagedacht over onderwijs. Dat was grappig. Ik had dat inderdaad, omdat ik soms dingen miste bij de stagiairs op mijn werk. Die wilde ik ze leren, maar dat zou beter kunnen

viering een van de drie koningen was, mag je raden welke…

als ik dat op school kon doen.

Balthasar dus.’ Een brede grijns maakt duidelijk dat Erwin

maken­en begon met het voorbereidend leerjaar

Ik was getriggerd om werk van onderwijs te

Johannes, nu manager van het team Installatietechniek

aan Hogeschool Windesheim. Nog datzelfde

1-4 Hengelo, geen last had van het feit dat hij een beetje

schooljaar vroegen ze me of ik instructeur bij

donkerder was dan de rest van zijn klas- en koorgenoten.

ons ROC wilde worden. Een mooie combinatie van werken en leren in de praktijk. Na met goed gevolg het voorbereidend leerjaar te hebben af­

tekst: Elise Slot

gesloten, heb ik de tweede graad gehaald aan de Hogeschool te Rotterdam. De overstap naar onderwijs bleek een goede keus, want – met een uitstapje naar Aventus in 2008 – werk ik hier nog steeds.

De eindjes aan elkaar knopen

Inspiratie of een duwtje in de rug?

Zijn vader, sergeant bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger

‘Eigenlijk kan ik dat niet meer precies herleiden.

(KNIL) uit Indonesië ontmoette zijn moeder, die uit Thailand kwam, bij

Maar ik weet wel dat je steun nodig hebt bij je

de Birma spoorlijn tijdens de oorlog. Ze trouwden, kwamen naar Neder­

keuzes, mensen die in je geloven. Die steun heb

land, waar zijn vader als onderhoudsmonteur in de textiel ging werken.

ik gekregen van mijn vrouw, mijn familie en van

Erwin is hun negende en laatste kind. Nog voor zijn geboorte overleed

mijn docenten. Van keuzes komen kansen en

zijn vader. Hij groeide op in een liefdevolle omgeving waarin hard ge­

die moet je pakken als ze voorbij komen. Het

werkt moest worden om de eindjes aan elkaar te knopen. ‘Ik heb al vroeg

intrigeert me om daar met collega’s of studen­

geleerd mee te helpen in het huishouden en ook te koken. Mijn moeder

ten over te praten en zo iets voor ze te kunnen

stond eigenlijk altijd in de keuken, waar ze allemaal lekkers maakte.’

betekenen.’ ‘Zelf koos ik destijds voor Aventus om de uitda­

Snel aan het werk

ging van een andere leeromgeving aan te gaan.

Een beeld dat Erwin beïnvloedde, want al krijgt hij aan het eind van de

Leerzaam, maar ik miste Twente. Ik heb altijd

basisschool een havo-vwo advies, hij kiest voor consumptieve techniek

contact gehouden met Twente en zo ook met

op de lts. ‘Hoe sneller we aan het werk konden des te beter, ik wilde mijn

Jos Toebes en andere collega’s met wie ik in

moeder niet tot last zijn en ik wilde ook niet naar de mavo in Losser.’

die tijd sprak over een eventuele terugkeer naar

Hij ging door naar het mbo en kwam in de puberteit. ‘Ik wilde mijn zus

het oude nest. Ik keerde terug en werk nu in

achterna, die op de AKI zat en ik stapte over naar Grafische techniek om

de functie van teammanager. De studie Hoger

er daar achter te komen, dat dat het ook niet was. Toen ben ik aan de

Management­heb ik afgerond, ik ben nu bezig

slag gegaan als assistent instellingskok in een verzorgingshuis, in totaal

met de master. En dat terwijl ik een broertje

vier jaar. Om daarna toch als dtp’er te gaan werken, tot ik bij de derde­

dood had aan leren!’

ROCfort april 2016

23

Studenten in de spotlights tekst: Saskia Blokhuis

www.devakkanjers.nl www.skillsheroes.nl

Finales vakwedstrijden Skills Heroes en Vakkanjers Medio maart en begin april was een spannende periode voor zeventien studenten van ROC van Twente. Zij namen namelijk deel aan de finales van Skills Heroes of Vakkanjers. Ieder probeerde op zijn/haar eigen vakgebied Nederlands kampioen te worden. Er werden zes gouden en drie zilveren medailles gewonnen. Opvallend veel studenten haalden net geen podiumplaats. Maar wat hebben ze goed gepresteerd en wat zijn we trots op ze! De kampioenen volgen we in december naar EuroSkills in Zweden, Göteborg.

24

ROCfort april 2016

www.rocvantwente.nl/selfmade

Stoer > Professioneel > Grappig > Toegankelijk > Creatief > Echt > Uitdagend! Jolijn, Sterre, Sander, Frank, Rosa, Tom, Diede, Bram, Ken, Lisa, Loïs, Marsha, Nico en Yuron. Deze veertien studenten maken deel uit van het Self­ made Team. Zij hebben zich allemaal zelf aangemeld om in beeld te brengen wat voor een gave en mooie dingen hun medestudenten doen en maken. En dat is veel. Veel meer dan dat zij zich hadden kunnen voorstellen. Maar als het voor hen – als huidige stu­ dent – al bijna niet voor te stellen is, hoe onwerkelijk is het dan voor onze toekomstige studenten? Om het iets tastbaarder te maken, maar wel heel toegankelijk en echt, filmt en fotografeert het Selfmade Team onze studenten tijdens diverse events. Dit levert prachtig materiaal op. Deze foto’s en video’s worden geplaatst op de Facebookpagina en het YouTube kanaal van ROC van Twente. Bedoeld voor onze toekomstige en huidige studenten. Nieuwsgierig geworden? Kijk snel.

2016 Na de meivakantie gaan drie studenten strijden om de titel ‘Mbo Uitblinker 2016’. Woensdag 1 juni vindt de

Het zal jou ook vast inspireren. En wellicht verbinden.

bekendmaking plaats in Brasserie Timeless op onze

Past jouw student ook bij dit Selfmade Team?

Maar voordat het zover is, mag iedereen eerst stem­

ROC-locatie aan de Wierdensestraat 65 in Almelo.

Laat hem/haar contact opnemen met:

men op zijn/haar favoriet.

Stef Heerink

staan vanaf dinsdag 10 mei de filmpjes van de

Coördinator Selfmade Team [email protected] 06 - 52 37 11 53

Op onze website www.rocvantwente.nl/uitblinker drie genomineerden. Vanaf die datum kan er ook gestemd worden. Zeker doen!

www.rocvantwente.nl/uitblinker

ROCfort april 2016

25

De missie van Anne Doldersum:

‘Zoveel mogelijk bruikbare materialen naar Cambodja’ Anne Doldersum heeft een missie. En daarvoor heeft ze onze hulp nodig­. ‘Monique, zou mijn oproep in de ROCfort geplaatst kunnen worden? Alleen op die manier kan ik in één keer veel mensen bereiken. Mijn wens is voor het einde van dit jaar zoveel mogelijk (ver­ouderde en overbodige, maar nog bruikbare) materialen (van het ROC) te verzamelen, die we mee kunnen nemen op onze reis naar Cambodja. Alleen dan heeft mijn missie kans van slagen.’

26

ROCfort april 2016

tekst: Monique Buld

Onze goedlachse Anne gaat in juli – na ruim 14 dienstjaren bij het ROC

‘We zijn in contact gekomen met Pater Visser­

– met pensioen. Velen van ons kennen haar van de repro, destijds op

van de stichting Don Bosco’, vertelt Anne.

Gravenvoorde en later in de nieuwbouw aan de Wierdensestraat. Maar

‘Deze Pater, 85 jaar, woont en werkt al 25 jaar

tegenwoordig kun je haar aantreffen als telefoniste op de Gieterij en als

in Cambodja­. Hij heeft al meerdere scholen op­

assistent in het Atelier aan de Wierdensestraat. ‘Met veel plezier heb ik

gericht om de kinderen ter plekke te voorzien

altijd mijn werk gedaan. Maar ik kijk nu erg uit naar mijn pensioen. Om

van onderwijs. Zodat ze in hun eigen omgeving

samen met mijn Henk af te reizen naar Cambodja. De voorbereidingen

kunnen studeren en leren om zichzelf te kunnen

zijn al in volle gang.’

ontwikkelen. Denk hierbij aan een hotelschool, school voor orthopedie en een school voor auto­

Achter haar glimlach schuilt een groot verdriet. Haar zoon Rico is op 23

techniek. De hotelschool leert ze bijvoorbeeld

juli 1993 op 18-jarige leeftijd om het leven gekomen tijdens zijn uitzen­

niet alleen hoe je de dieren moet verzorgen,

ding als dutchbatter/marinier 1e klas op vredesmissie naar Cambodja.

maar ook hoe je ze moet slachten. De school

Gelegerd in Sisophon. Nog maar net 1,5 maand uitgezonden als hij

voor orthopedie leert ze hoe je protheses kunt

door een stom ongeluk om het leven komt. Per ongeluk doodgeschoten­

maken. Veel Cambodjanen missen namelijk

door een collega die met zijn pistool aan het spelen is. ‘Natuurlijk ben je

lede­maten door de mijnen.’

ongerust als je hoort dat je zoon wordt uitgezonden naar een oorlogs­ gebied. Maar Rico stelde me gerust: ‘Mam, wij zijn daar niet om te

‘Voor het onderwijs willen we heel graag zoveel

vechten­. Maar voor de veiligheid van de bevolking en om die mensen

mogelijk materialen meenemen. Alles wat thuis

daar te helpen’. En dan gebeurt er zoiets. Onvoorstelbaar.’

of bij ons ROC overbodig is of verouderd. Als het maar bruikbaar is. Handgereedschap is erg wel­

Anne vertelt: ‘Rico wist al van kleins af aan dat hij militair wilde

kom, aangezien de stroomvoorziening in Cam­

worden. Zijn hele leven stond in teken van de krijgsmacht. Als 4-jarige

bodja niet zo werkt als bij ons. Maar ook (school)

liep hij in zijn pyjama al met de “pukkel” van zijn vader door de kamer.

meubilair. Het ROC biedt zoveel verschillende

Hij keek op tegen zijn buurjongen die militair was. Na zijn mavo heeft

opleidingen aan, met een scala aan verschil­

hij zich meteen ingeschreven bij verschillende krijgsmachtonderdelen

lende materialen. Misschien wordt er hier wel

en werd door de marine opgeroepen. Na een aantal dagen alle testen

materiaal weggegooid, waar ze in Cambodja nog

goed te hebben doorlopen mocht hij aan de zware opleiding beginnen.

heel goed mee uit de voeten kunnen. Schroom

Op 5 mei 1993 werd hij beëdigd en op 7 juni 1993 uitgezonden naar

niet en leg mij voor wat je eventueel aan me wilt

Cambodja.’

overhandigen. Je kunt me bereiken via de mail.’

Vanaf het moment dat haar zoon met de opleiding start, houdt ze

Begin januari 2017 gaat de reis van start. Hope­

een dagboek bij voor Rico, voor later. Na zijn overlijden stopt ze daar

lijk met een container vol met materialen. Anne

niet mee. Integendeel. Als ze eindelijk in 2010 mogen afreizen naar

en Henk hebben geen idee hoelang ze er zul­

Cambodja­– dan is het pas veilig om daar naartoe te gaan – bezoeken­

len blijven. ‘We mogen maximaal 3 maanden in

ze, samen met de vlootaalmoezenier en de geweergroepscomman­

Cambodja verblijven. Hopelijk bevalt het zo goed

dant, alle plekken waar Rico is geweest. Op de meter

dat we later weer voor 3 maanden terug

nauwkeurig komen ze te weten waar zijn tent stond en

kunnen om verder te gaan met onze

waar hij is overleden. Uitgerekend op die plek blijkt nu

missie. We hebben geen idee hoe het

een boom te staan. Alsof hij letterlijk iets heeft achter­

allemaal gaat verlopen. Maar dat we

gelaten. Een mooi symbool. Anne heeft

gaan staat vast. Om mijn werk voort

een gedenksteen bij de monniken van de

te zetten in de voetsporen van mijn

tempel (pagode) in Sisophon achtergela­

zoon Rico!’

ten. Als eerbetoon aan haar zoon. Al haar pijn, verdriet en boosheid, maar ook hoe ze de gebeurtenis heeft overleefd en wat deze reis voor haar heeft betekend, heeft ze uitgewerkt op papier. Dit resulteert in een boek, dat ze in 2013 uitbrengt met als titel In de voetsporen van Rico. Het dagboek van een moeder over het verlies van haar zoon. Ondertussen heeft ze ruim 500 boeken verkocht. Deze opbrengst heeft ze ondergebracht in de stichting “Rico’s Foundation Cambodja”. Met dit geld wil ze Rico’s werk voortzetten: iets betekenen voor de bevolking van Cambodja,

Contact opnemen met Anne? Stuur een e-mail

Sisophon­. Om samen met Henk en met de mensen daar aan de slag te

naar: [email protected] (tot de

gaan om bijvoorbeeld sanitair te bouwen.

zomervakantie) of [email protected].

ROCfort april 2016

27

Kippenvel

Aftellen

Ik ben eigenlijk nog te moe voor het groene blikje bier dat mij wordt aangereikt door de vriend met de kapotte spijkerbroek. Het is half tien in de ochtend en ik hang in de paarse treinstoel. Vier van ons, waaronder ik, werkten drie uur geleden nog in de kroeg. ‘Gewoon een biertje drinken Boswinkel, je gaat niet liggen slapen hoor. Je moet zo nog een uur of wat in de rij.’ Mijn zusje lacht hard, haar lange blonde haar zwiept heen en weer. Ze neemt een grote slok.

Ik gaap en ben blij met mijn grote pilotenzonne­

Opnieuw muziek. Een kleine kerel met zwarte haren en veel make-up

bril. De zon maakt alles felgeel. Ik drink een

komt het podium op rennen in een hemd en maillot van gaasnet. Hij

Grolsch uit blik en kijk naar de lange rij voor me.

introduceert zich met veel gevloek en start een rap. Daar tel ik achten­

Ik kijk op mijn horloge. Nog zes uur voordat ze

twintig keer zijn eigen naam in. Zijn dans en het ritme zijn niet te volgen.

gaan spelen. De vriend met de kapotte broek zet

Om een reden die ik niet begrijp is hij boos op ons. Hij scheldt ons uit.

‘Under the bridge’ in. Ik neurie mee.

Vijftigduizend mensen steken hun middelvinger naar hem op. Ik vind het een machtig gevoel en doe mee. Maar kort, want dan vind ik het

We zijn eindelijk binnen en verdelen de taken.

toch een beetje zielig. Ik denk aan het college sociale psychologie dat

Vriend Toos en mijn zusje rennen naar het voor­

ik gister volgde. Over groepsdruk. De rapper wordt bekogeld met bier

ste gedeelte op het veld waar het podium staat en

en rent de coulissen in. Nog een half uur.

maken plek voor onze groep. Lange Pieter en ik halen munten en schuiven door naar de drankrij.

Het is donker om ons heen. We staan alweer een tijdje, er is geen

De anderen zorgen voor geurende patat.

ruimte meer om te zitten. Er staan zeker honderd mensen meer voor­

Vier meter voor het podium liggen we in het gras.

aan dan de afgelopen uren. Ik voel mijn blaas. Dan ramt een keiharde

We kaarten en doen een-voor-een een dutje.

gitaarriff in mijn rechteroor. Een schreeuw. ‘Give it away’ wordt inge­

Staan een-voor-een in de rij voor het toilet. Ik kijk

zet door de band en zanger Anthony komt in een gekleurde poncho

vaak op mijn horloge. Nog twee uur.

het podium opgerend. Mijn zusje en ik kijken elkaar aan en hebben de grootste grijns die onze monden maken kunnen. Ons lijf springt al

Muziek klinkt. Vijf jongens van een jaar of veer­

hoge sprongen­voordat we ons er bewust van zijn. Het begint! Maar

tien komen het podium oplopen. Ik ben wel toe

vier meter­van ons vandaan. De muziek die we al vanaf de kleuter­

aan afleiding, ga staan en neem een slok cola.

klas van voor tot achter kennen. The Red Hot Chili Peppers, live.

‘Dit ga je niet menen’, zegt mijn zusje. Ze trekt

We schreeuwen­ieder woord mee. Ik moet lachen en huilen tegelijk.

haar pet nog eens over haar hoofd en slaapt

Over mijn hele lijf heb ik kippenvel.

door de puberpop heen. Vriend Toos lacht en komt naast me staan. Samen kijken we naar het

28

optreden. Ik ben blij dat ze maar vier nummers

Eva Boswinkel

hebben.

Communicatieadviseur Innovatieprojecten

ROCfort april 2016

GO4GZ

en de leerwereld van de student tekst: Hans Morssinkhof

Het MBO College voor Gezondheidszorg staat bol van de reuring. Oorzaak daarvan is het project GO4GZ, afkorting van ‘Gezond onderwijs voor gezondheidszorg.’

Verbeter- en veranderprojecten blijven vaak steken­in goede bedoelingen. Maar alleen al de keuze van een nieuwe onderwijsmethode bewijst dat het College er voor gaat: studenten en ouders

Met de veelzeggende ondertitel: De leerwereld van de

kregen inbreng. Eigenlijk vanzelfsprekend, vindt

student. ‘Want’, zegt projectleider Mieke Droste, ‘we

student Daan Jorink (eerstejaars Verzorgende

willen­graag dat onze studenten meedenken. Zij staan centraal, wat hebben zij van ons nodig?’

individuele gezondheidszorg, hiervoor voltooide hij de opleiding Helpende Zorg). ‘Wij moeten er immers mee werken.’ Kathinka Eeltink knikt:

ROCfort april 2016

29

‘Studenten en ouders kwamen met opmerkingen die hout snijden. Het was meteen duidelijk dat we gemeenschappe­ lijke doelen hebben.’ Haar woorden zijn haast de kortst denkbare samenvatting van het project, dat focust op de gemeenschappelijke doel­ stellingen en belangen van alle betrokkenen: studenten, ouders­, werkveld, docenten en overige medewerkers. Ze zijn geïnventariseerd tijdens studiedagen en in interviews met studenten, ouders en werkveld. Daaruit zijn drie prio­ riteiten naar voren gekomen: onderwijs op maat, compe­ tente docenten, een effectieve organisatie. ‘Als we onze pro­cessen efficiënt inrichten, houden we meer tijd over voor

‘Onze mening wordt gevraagd en gehoord’

onze studenten’, verduidelijkt Harm Jan van der Veen. ‘Want

Daan Jorink luistert aandachtig naar wat de vier

alles sluit op elkaar aan.’

mede­ werkers over GO4GZ vertellen. Af en toe mengt hij zich zelfbewust in het gesprek. ‘Als stu­

Veranderingen

denten hebben we inbreng. Onze mening wordt ge­

Het tekent de complexiteit van het project, dat verande­

vraagd en gehoord. Heel open, heel laagdrempelig.’

ringen in onderwijs, cultuur en organisatie met zich mee brengt. ‘Daarom is het belangrijk te verbinden, dat geeft

Net als de andere studenten werd ook Daan door de

kracht. Alleen kom je verder, maar samen ga je sneller’, zegt

opleiding geïnterviewd. ‘Er waren veel vragen over

Harm Jan.

onszelf, als studenten. “Hoe denk je over school; wat geeft je plezier; wanneer is een les leuk?” Dat

De drie opleidingen Verpleegkunde, Verzorgende IG en

soort vragen. Maar ook: “Wanneer ben je klaar voor

Assis­ tent Gezondheidszorg, hebben al behoorlijk wat

je stage?” en “Wat verwacht je van de digitale vaar-

onder­ linge ‘schotjes’ verwijderd. Alle 180 medewerkers

digheden van je docenten?” Concrete en gerichte

doen actief mee aan ‘open

vragen. En met de antwoorden gebeurt

vergaderingen’. En meer:

echt iets.’

medewerkers zijn bij elkaar gaan kijken. Docenten bij docenten, docenten bij de administratie, administratie bij docenten. ‘Dat is enorm aangeslagen. Er zijn mooie gesprekken en nieuwe initi­ atieven uit voortgekomen’, weet Herman Oosterholt. Kathinka: ‘Het komt niet van bovenaf, de ideeën komen van de basis. Dan ontstaat draagvlak.’

Het project GO4GZ: de leerwereld van de student wordt op een niet alledaagse manier vormgegeven. Vanuit de uitgangspunten van waarderend veranderen. Het is een manier van veranderen met als basisgedachte dat een systeem zich positief ontwikkelt zodra mensen samen onderzoeken wat er werkt en wat ze graag willen voor de toekomst. Het is voor alle projectgroepleden een spannende en inspirerende manier van werken

De projectorganisatie blijft

dat veel nieuwe energie geeft.

hier buiten beschouwing. Wie

daarover

meer

wil

Nog niet alle medestudenten beseffen dat. ‘Ik denk dat de opleiding nog niet iedereen bereikt.’ Een aandachtspunt, vindt hij: ‘Als je nou praat over de leer­ wereld van de student: het nodigt niet uit als we steeds moeten doorklikken. Zet gewoon een linkje op Plaza. Dan is alle informatie gemakkelijk op te roepen. Ik ben ervan overtuigd dat er dan meer respons komt.’ Andere tips heeft hij ook. Eerder al advi­ seerde hij de studenten te betrekken bij de communities. ‘Je kunt ook eerst eens dingen proberen, gewoon om te kijken of het werkt. Zoals bij de keuze van die

weten­, is van harte welkom bij de geïnterviewden. Wel rest

nieuwe lesmethode. En laat ons tijdens de Dag van

nog de vraag hoe alle inzichten en ervaringen worden ge­

de Zorg een workshop verzorgen over onze leef­

borgd. Mieke: ‘We leggen alles vast in werkdocumenten.

wereld. Zo komen we sneller tot elkaar.’

Bovendien vormen we communities rond belangrijke

30

­thema’s­­. Dat stimuleert de expertise en de doorontwikke­

Intussen ziet hij nog een ander voordeel van deze

ling. Bovendien zijn de leden van de communities ook de

manier van werken. ‘In de zorg worden persoonlijke

eigenaren van deze onderdelen. GO4GZ gaat door, als er

zorg, sociale en digitale vaardigheden steeds be­

straks geen projectorganisatie meer is. De continuïteit is ge­

langrijker. GO4GZ sluit daarop aan, het is een goede

waarborgd.’

voorbereiding op de beroepspraktijk.’

ROCfort april 2016

Op het matje Polderwerk We kennen het allemaal: lage rugpijn. Vaak is er niets aan de hand, gewoon stress. Lage rugpijn zit meestal een stuk hoger: tussen de oren. Dus toen mijn ROC op Plaza de nieuwe naam Flexuz introduceerde, dacht ik ook gelijk aan een cursus van de ROC Academy om stress en lage rugpijn te voor­ komen. Net zoals ik al tweemaal dankbaar gebruik had gemaakt van diezelfde Academy om mindful door het leven te stappen. Een cursus die mij veel heeft gebracht. U als lezer zult het gemerkt hebben, de columns worden milder, de ganzenveer wordt niet meer gedoopt in het bijtende arsenicum, maar in een potje compassie. Want zo sta ik sinds kort in het leven. In navolging van de mindfulness beoefen ik ook de heilzame bewegings­

We zijn er nog trots op ook. Maar in plaats van

leer van de yoga. Eenmaal per week zit ik op een matje en stapel mijn

dat wij als onderwijs de vensters naar de wereld

rugwervels stuk voor stuk recht boven op elkaar om zo de rug recht te

openzetten voor alle leerlingen, delen we gesub­

houden. In houdingen als de Krijger toon je ruggengraat en straal je

sidieerde oogkleppen uit aan een select groepje.

kracht uit. Het lichaam volgens de Yoga is hard van achteren en zacht

Het bedrijfsleven zoekt de leerlingen uit die het

van voren.

ziet zitten en de rest mag naar ons toekomen. Het bedrijfsleven is geen filantropische instel­

Toen bleek dat Flexuz niets met werkstressverlaging van doen had,

ling, dat hoeft ook niet. Daarom moeten wij het

maar een nieuwe naam is voor het aloude Peoplesoft, ging me dat door

voortouw nemen en de eisen blijven stellen. Wij

merg en been. Peoplesoft had behoefte aan een eigen entiteit, zo lees

leiden op.

ik op Plaza. Een eigen entiteit? Een wezenlijk bestaan? Voor mij is PS

Toon lef, laat zien wat je in huis hebt, wees de

een programma, waar ik vaak ruzie mee heb, waar de haren recht van

standvastige krijger! Dit is onze manier, dit is onze

overeind gaan staan, dat ingewikkeld is en alleen voor goed ingewijden

stijl. Je kunt bij ons goed onderwijs komen volgen,

toegankelijk. Dat noem ik niet flexibel.

maar wel op onze voorwaarden en condities.

Hoe kun je star en flexibel zo door elkaar halen? We hebben het al vaker gemerkt dat ons ROC wat moeite heeft met bijvoeglijke naam­

Ik lees dat Flexuz binnenkort uitgerold gaat wor­

woorden. We hebben klein binnen groot gehad. Elk team mocht zijn

den op alle huisstijldragers. De enige huisstijl­

eigen koers varen, als het maar wel de ROC-koers is. Flexibel is nu het

dragers dat zijn wij, het personeel van dit ROC.

nieuwe star. Wij leraren zitten zo ontzettend vast in opgelegde regeltjes

Wij dragen onze stijl uit. En ik wil best met het

en systemen, dat ik het woord flexibel niet durf te gebruiken binnen ons

logo van Flexuz op mijn shirt voor de klas staan,

huidige onderwijs.

maar dan moet het wel een plaatje van een ruggengraat zijn. Netjes wervel voor wervel op

Wat te denken van het nieuwe kwalificatiedossier, studiehandleidingen,

elkaar gestapeld. Net als bij de yoga, krachtig,

examenplannen, docentenevaluaties, de inspectie niet te vergeten? We

maar met compassie.

zitten midden in het debacle van de vrijstellingen, die wel zo heten, maar het niet zijn. Voor een vierjarige opleiding moet ik nu al aangeven wat ik in 2020 ga toetsen, op welke manier en in welke periode. Hoezo flexibel? Het ROC is wel flexibel waar ik juist ruggengraat wil zien. We passen ons logischerwijs aan aan het hbo, want dat is de vervolgstudie voor een groot aantal leerlingen, maar we laten ons kopje ook heel snel hangen­naar het vmbo. Het vmbo roept en piept en wij als ROC passen ons weer aan. Leerlingen met onaangepast gedrag, die niet te hante­ ren zijn, moeten we weer toelaten in de opleiding. Als het bedrijfsleven een eigen opleiding wil starten in een dorp of stad, gaan wij er in mee.

Bert van de Pol

ROCfort april 2016

31

Colofon

ROCfort is een uitgave van ROC van Twente en is bestemd voor alle medewerkers.

Redactie Roelie Beunk, Saskia Blokhuis, Monique Buld, André Engelbertink, Anita Gerrits, Nathalie de Jong-Kamphuis, Eric Kempers, Hans Morssinkhof en Elise Slot.

Interviews De interviews in deze ROCfort zijn gemaakt door Kirstin Anchelon, Roelie Beunk, Saskia Blokhuis, Monique Buld, Miryam Bulut, Willem Habers, Hans Morssinkhof en Elise Slot.

Bereikbaarheid redactie ROC van Twente, t.a.v. redactie ROCfort Gieterij 200, 7553 VZ Hengelo Telefoon: (074) 852 51 73 E-mail: [email protected] Artikelen kunnen worden ingezonden door alle medewerkers van ROC van Twente (bij voorkeur per e-mail). Artikelen, illustraties of delen daarvan uit ROCfort kunnen met toestemming van de redactie en bronvermelding worden over­genomen.

Ontwerp en realisatie Grafisch Bureau ROC van Twente

Verschijningsfrequentie 5 keer per jaar, in een oplage van 2450 ex.

Druk Zalsman Zwolle

Fotografie Stef Heerink, Roel Pieper Kopij voor ROCfort nummer 3 kan worden aangeleverd tot 27 mei 2016.

Tot ziens