Reisverslag deel 3 – Africat North Ik ben op reis in Zuid Afrika en Namibië. Ik bezoek hier de projecten die door ons ondersteund worden alsmede potentiële vrijwilligersprojecten die wij als SPOTS actief willen promoten. Mijn derde stop is Africat North, Namibië. Dit project zet zich in voor de bedreigde leeuw.
De leeuw straks uitgestorven? Hoewel het haast ondenkbaar lijkt, dreigt de iconische leeuw, koning der dieren, uit te sterven. Leefden er 100 jaar geleden nog meer dan 200.000 leeuwen, nu zijn dat er volgens de laatste cijfers nog slechts 16.000 tot maximaal 30.000. Dat is een afname van meer dan 80%! Dat maakt het niet ondenkbaar dat onze kleinkinderen wel eens de laatste generatie kunnen zijn van mensen die leeuwen in het wild kunnen bewonderen. Natuurlijk, in Nationale Parken zullen er altijd leeuwen te bewonderen zijn. Maar het is toch een triest scenario om te bedenken dat alleen daar nog leeuwen kunnen leven in de toekomst. Bovendien; de genenpoel van de leeuwen wordt dan zo verkleind dat ook dit uiteindelijk een aflopend verhaal is. Het vreemde is dat dit gegeven, dat de leeuw in aantallen achteruit holt, helemaal niet bekend is bij het grote publiek. Dat merken vrijwilligers van SPOTS als zij voorlichting geven in dierenparken, op scholen of evenementen. En zelfs dan lijkt de boodschap niet over te komen. Het lijkt iets onvoorstelbaars: de “king of beasts” is zo krachtig, mede omdat het een groepsdier is, die kan toch zeker niet uitsterven……. Natuurbeschermers, liefhebbers en natuurdocumentairemakers slaan groot alarm. Dereck Joubert, een gerenommeerde documentairemaker die zich vooral inzet voor de bescherming van de leeuw, stelt: "We no longer have the luxury of time when it comes to big cats. They are in such a downward spiral that if we hesitate now, we will be responsible for extinctions across the globe. If there was ever a time to take action, it is now." Hoe het voor SPOTS begon Toen de eerste alarmerende berichten over de afname van de leeuw ons bereikten, waren wij toch enigszins verrast. Ook wij wisten niet dat het zo slecht ging met de leeuw. Omdat wij vooral actief zijn in Afrika, en hier de leeuw symbool staat voor alle katachtigen (zoals de tijger in Azië), hadden we wel het gevoel dat we iets moesten doen. SPOTS is van oudsher vooral actief in Namibië. Tijdens een bezoek aan dit land in april 2009 kwam ik in contact met Tammy, oprichtster van Africat North. Haar project bezocht ik vervolgens en vanaf eind 2009 zijn wij begonnen met ondersteuning. We hebben een adoptieproject leeuw (http://www.stichtingspots.nl/index.php?page=353) voor hen opgezet en daarnaast lobbyen we actief voor sponsoring. Afbeelding links: SPOTS ondersteunt middels een adoptiepakket de drie leeuwen die door Africat North moeten worden opgevangen
De redenen waarom SPOTS een leeuwenproject in Namibië ondersteunt, is tweeledig. Enerzijds is Zuidelijk Afrika het gebied dat we het beste “kennen”. Door de jaren heen hebben we hier contacten opgebouwd en dat is belangrijk. Door een netwerk te hebben in de landen waar je projecten ondersteund, blijf je op de hoogte van allerlei zaken. Anderzijds is Namibië een belangrijk land voor de leeuwen. Schattingen nu zijn dat er nog zo’n 800-1000 over zijn (NLC Atlas-2001). De leeuwenpopulatie in Namibië is dus klein maar wel een erg belangrijke. Ze zijn namelijk TBC en FIV (Feline Immuno-Deficiency Virus, kattenaids) vrij. En dat schijnt uniek te zijn in Afrika waar veel leeuwen door deze ziektes zijn aangetast. Last but not least: Namibië is een politiek stabiel land wat vrij uniek is in Afrika. Corruptie en vriendjespolitiek bestaan ook hier uiteraard maar de regering probeert hier wel hard stelling tegen te nemen waar ze over het algemeen goed in slaagt. Leeuwen en boeren………….. De meeste leeuwen in Namibië leven in het Noorden. In en rondom de Nationale parken Etosha en Kaudom, in Caprivi en in Damaraland (Kunene)/Kaokoveld. Etosha NP (zie kaart hieronder, gebied rood omcircelt) herbergt een belangrijke populatie leeuwen. Grenzend aan dit park leven vele boeren die afhankelijk zijn van veeteelt of hun land hebben omgevormd tot jacht-of game farm. Grofweg kun je stellen dat aan het zuiden van het park de blanke boeren leven. Zij zijn afhankelijk van veeteelt (koeien) of hebben van hun boerderij een zogenaamde jacht- of gamefarm gemaakt. Een game farm (wild boerderij) is een plaats waar in plaats van koeien en geiten, wildleven wordt gehouden zoals bijvoorbeeld koedoe’s, wildebeesten (gnoes) en zebra’s. Deze dieren worden gemanaged, zoals je ook een normale boerderij moet managen. Dit gebeurt bijvoorbeeld door dieren op een veiling te verkopen of door op ze te laten jagen. De zwarte boeren leven grofweg gesteld in gebied grenzend aan het noorden en westen van Etosha. Ze hebben zich meestal verenigd in zogenaamde Conservancies (op de afbeelding de groene gebieden). Bij een Conservancy krijgt een bepaalde gemeenschap rechten over het land waarop zij leven. Ze moeten hiervoor een plan opstellen dat wordt ingediend bij de Namibische overheid. Indien goedgekeurd, krijgen zij de rechten om dat land te besturen en te gebruiken. Daarmee hebben zij ook het recht te beslissen over de wilde dieren en toeristische ontwikkelingen in die gebieden. De gedachte hierachter is dat mensen op die manier meer betrokken zijn bij hun natuurlijke omgeving maar daar ook profijt van hebben. Als in deze Conservancies bijvoorbeeld jacht wordt toegestaan, vloeien de inkomsten hiervan direct terug naar de inwoners van die Conservancy. Sommige Conservancies zijn een waar succesverhaal. De bevolking is er dan in geslaagd een succesvol bestaansrecht op te bouwen. Andere Conservancies, zoals die waar Africat North zaken mee doet, zijn minder succesvol. Veel boeren hier zijn dan ook nog afhankelijk van veeteelt (geiten) en roofdieren dus niet graag geziene gasten.
Slecht hekwerk, het begin van de problemen….. Het probleem is dat de hekken van Etosha NP vaak in slechte staat verkeren. Het wildleven van Etosha kan hierdoor op sommige plekken vrijelijk door het hek breken of het vee van boeren trekt het Nationale Park in. Zo trof ik tot mijn stomme verbazing tijdens een ritje langs het hekwerk van Etosha, een hele kudde geiten aan, in het park! En zo ontstaat conflict tussen roofdier en mens want boeren zijn uiteraard niet blij als hun inkomstenbron wordt opgegeten. Zeker leeuwen kunnen enorme schade aanbrengen. Verslagen waarbij boeren aangeven dat er wel veertig geiten zijn gedood tijdens een leeuwenaanval, zijn niet ongewoon. De boeren wijzen met de vinger naar Etosha NP en dus naar de regering van wie dit park is. Ze stellen dat dieren die uit het park breken, zoals leeuwen, de verantwoordelijkheid zijn van Etosha. Ze stellen dat Etosha wel de voordelen neemt (de inkomsten uit toerisme) maar niet de nadelen (zorgen dat het park degelijk afgeschermd wordt). Afbeelding rechts: afbeelding van een gedeelte van de hekken van Etosha NP. Hele gedeelten van de electriciteit werken niet meer
Etosha (de regering) wijst met de vinger naar de boeren. De boeren laten hun vee vaak ongecontroleerd rondlopen. Ook in de avond worden de dieren vaak niet opgesloten in zogenaamde kralen (omheiningen). Als er al kralen zijn, bevinden die zich vaak pal naast het park wat een soort van open uitnodiging is aan roofdieren zoals leeuwen. Iemand vergeleek het met het volgende. “Stel je hebt een dag hard gewerkt en je komt laat thuis. Je hebt dan eigenlijk geen zin om te koken. McDonalds of een kant-en-klaar maaltijd is dan aantrekkelijker. Dit gaat ook op voor de leeuwen. Jagen kost moeite. Waarom zou je dat doen als je een kant-en-klaar maaltijd recht tegenover je ziet lopen”. De kralen zijn bovendien vaak niet meer dan een hekje waar iedereen gemakkelijk kan binnenkomen. Zeker leeuwen.... De boeren zouden een beter managementbeleid kunnen maken en bijvoorbeeld hun vee verantwoord kunnen insluiten, aldus de regering. Boeren en parken zoals Etosha schijnen niet verder te kunnen komen en blijven vooral naar elkaar wijzen. En de leeuw is hiervan de dupe. Uiteraard zijn er wetten die dit dier moeten beschermen. Maar als het om “probleemdieren” gaat, staat het de boer vrij het dier dood te schieten. Natuurlijk moet je hiervoor eigenlijk vooraf toestemming vragen aan de overheid (en bewijzen leveren dat het hier om een probleemdier gaat) maar ja. Dat is in theorie. De praktijk is dat de boeren van Namibië leven op grote stukken grond van duizenden hectares groot. Dus wie kan controleren wat er hier allemaal gebeurt? Over het algemeen komt het er dus op neer dat de leeuw (zeker als het dier terechtkomt op het land van blanke boeren) over het algemeen zonder pardon wordt doodgeschoten. Toen ik dit voor het eerst hoorde, was ik uiteraard verontwaardigd. Maar, ik heb inmiddels ook met een aantal boeren gesproken. Zij geven aan dat ze in sommige gevallen de overheid bellen als ze een leeuw signaleren. Maar die overheid geeft vervolgens aan niets te kunnen doen. Zij verwijzen naar Africat North….. Afbeelding links: een leeuw wordt over het algemeen doodgeschoten
En zie hier het probleem van Africat North. Als non-profit organisatie moeten zij dus met oplossingen komen en met geld om die oplossingen te betalen. Want zowel overheid als boeren, zijn niet echt bereid er geld in te steken.
Africat North probeert zwarte boeren daarom te helpen hun land beter te managen. Ze gaan regelmatig op bezoek en proberen hen training te geven en te helpen bij het bouwen van betere (of nieuwe) veekralen. Vanuit Nederland lobbyt stichting SPOTS voor geld om deze kralen te kunnen bouwen. Met de blanke boeren probeert Africat North het gesprek op gang te houden. Ze probeert deze boeren vooral te overtuigen de leeuwen niet gelijk af te schieten maar eerst, samen met Africat North, naar een andere oplossing te zoeken. Op bezoek bij Africat North En zo bezoek ik dus Africat North. Bij aankomst ga ik gelijk op pad met Tammy, de oprichtster van deze stichting. Op hun buurland (Africat North grenst aan Etosha NP net als veel blanke boeren) zijn leeuwen gesignaleerd. Die zijn uitgebroken uit Etosha en hebben zich vergrepen aan de zeer dure koeien van de buurman. Deze heeft hierop direct gereageerd. Bij het signaleren van de eerste leeuwin, heeft hij deze gelijk doodgeschoten. Daarop zag hij een andere leeuwin die duidelijk tekenen vertoonde van zogen. De boer vond het te ver gaan om ook haar dood te schieten en zo de welpen moederloos achter te laten. Hij belde toen Africat North. Persoonlijk lijkt me dit zeer lastig. Het lijkt me dat je woedend bent op de boer in kwestie. Waarom eerst schieten en dan pas bellen. Tammy beaamt dit. Ja, het is moeilijk maar het brengt haar niet veel verder om alleen te schelden op deze boer. Ze moet eerst proberen de andere leeuwen van zijn land te krijgen. Daarna kan een gesprek plaatsvinden met de boer......Voor nu heeft ze de verzekering gekregen dat de boer voorlopig geen verdere actie onderneemt in afwachting van de acties ondernomen door Africat North. Op zich al een hele prestatie aangezien er al redelijk wat koeien ten prooi zijn gevallen aan deze groep leeuwen….. Er wordt contact opgenomen met Etosha NP. De parkwachters en Africat North besluiten om het carcas van de gedode koe achter de auto te binden. Over het land van de boer wordt het dier gesleept naar de grens met Etosha NP. Hier is duidelijk te zien waar de leeuwen zijn uitgebroken. De parkwachten van Etosha nemen het vanaf daar over en trekken het carcas verder het park in. De hoop is dat de leeuwen dit spoor volgen en zo terug gaan naar Etosha NP. Er worden cameratraps geplaatst om te kunnen controleren of dit ook gebeurt is zodat het gat van het Etosha hekwerk, gelijk gedicht kan worden. Ook hier probeert Africat North creatief mee te denken. Het blijkt dat vooral wrattenzwijnen de aanstichters zijn van de gaten in het hekwerk. Zij beginnen met graven en maken zo een opening (onder het hek). De rest van het wildleven (waaronder cheetahs en leeuwen) volgt het spoor en komt zo op het land van (vijandige) boeren. Africat North probeert nu op de door de zwijntjes gekoesterde openingen, swinggates te plaatsen. Dat zijn een soort van kattenluikjes waardoor de zwijntjes wel hun weg in en uit het park kunnen vinden maar grotere dieren zoals leeuwen niet (zie afbeelding links). Helaas is tot op heden niet duidelijk of het gelukt is de leeuwinnen terug te krijgen in het park. Ze zijn niet vastgelegd op de cameratrap maar duidelijk is wel dat ze niet van het carcas gegeten hebben.
Een triest verhaal, de Hobatere leeuwen.... Met Tammy ga ik ook de volgende dag op pad om de nieuw gebouwde en herstelde veekralen te zien die mede door SPOTS lobby met geld uit Nederland gebouwd konden worden. Tijdens onze rondgang langs deze veekralen, rijden we ook langs het gebied van de Hobatere Concessie. Dit gebied ligt direct aan de Conservancy Khoadi-//Hôas waar ook de diverse kralen gebouwd zijn. Bij een Concessie geeft de overheid voor een bepaalde periode, een gebruikersrecht van een bepaald gebied af aan een Conservancy. Het gaat dan vaak om toeristisch zeer aantrekkelijke gebieden en een Conservancy krijgt dan het alleenrecht in dat gebied om er bijvoorbeeld toeristische trekpleisters te creëren. Vaak wordt zo’n Concessie gegeven aan de armere Conservancies om zo te proberen meer geld te genereren voor de daar levende (zwarte) bevolking. Zo’n Conservancy gaat over het algemeen in zee met een (buitenlandse) investeerder omdat zij het geld niet hebben voor grote investeringen. In ruil daarvoor moet een investeerder nauw samenwerken met de lokale bevolking zodat deze inderdaad de vruchten plukt van zo’n Concessie. Zo worden er bijvoorbeeld afspraken gemaakt dat in een lodge alleen mensen uit die Conservancy werkzaam zijn. Omdat de inwoners van een Conservancy dus voordelen halen uit zo’n Concessie, wordt voor iedereen ook duidelijk dat wildlife geld opbrengt. En dat zorgt er dan weer voor dat mensen er baat bij hebben om natuur ook in stand te houden. Voor een investeerder levert het ook de nodige voordelen op immers, jij bent dan eigenlijk de enige partij die in dat specifieke gebied een lodge kan runnen. Een goed voorbeeld hiervan is de Palmwag Concessie – de plaats in Namibië om de zwarte neushoorn te zien. Als je als toerist hier wilt slapen, moet je dit doen bij Palmwag lodge die weer nauw samenwerkt met de Save the Rhino Trust. Deze Concessie helpt dus mens en natuur, precies de insteek van zo’n Concessie. Dat het niet altijd een succesverhaal wordt, toont de Hobatere Concessie. De Khoadi-//Hôas Conservancy kreeg deze Concessie en ging in zee met een investeerder. Begin dit jaar moest het contract met deze investeerders hernieuwd worden. Om onduidelijke redenen is het niet gelukt om tot een nieuwe overeenkomst te komen. De investeerders hebben zich vervolgens teruggetrokken en de lodge is in verval geraakt. Ook voor de dieren die leven op dit land, wordt niet langer gezorgd. Dit leidt er toe dat waterplaatsen zijn opgedroogd (en de dieren dus geen toegang meer hebben tot water) en het hekwerk, dat deze Concessie scheidt van de Khoadi//Hôas Conservancy, is op vele plaatsen vervallen.
Het gevolg: dieren trekken weg uit dit gebied, vooral op zoek naar water. Dit wordt vergemakkelijkt doordat het hekwerk niet langer in tact is (zie bovenste afbeelding links). Deze dieren komen terecht op het gebied van de boeren van de Conservancy. We zien ook hoe mensen proberen zich te beschermen tegen invallen van bijvoorbeeld leeuwen. Ze plaatsen klemmen op een hele strategische manier. Op het gedeelte van het hek dat kapot is (zie afbeelding rechts), plaatsen ze een klem. Aan de zijkanten zetten ze het af met acaciastruiken.
Voor dieren is het uiteraard aantrekkelijker om deze struiken te vermijden. Ze kiezen dus voor het open gedeelte en raken zo gemakkelijk verstrikt in de klem. De groep leeuwen van Hobatere is nu helemaal aan de goden overgeleverd, zeker omdat het hekwerk gebrekkig is en uitbraak dus simpel. Omdat deze Concessie ook regelmatig bezocht wordt door woestijnleeuwen, zijn ook deze leeuwen min of meer vogelvrij verklaard. Het hekwerk herstellen lijkt de oplossing maar is duur. Zeker als je olifanten wilt buitenhouden zijn eigenlijk alleen electrische hekken een optie. Daarnaast moeten de hekken onderhouden worden en wie gaat dat doen? Recent heeft Tammy wederom een gesprek gehad met het bestuur van de Khoadi-//Hôas Conservancy. Afgesproken is dat ze gezamenlijk het hekwerk rondom de Concessie gaan herstellen (en vervolgens onderhouden). Tot die tijd patrouilleren stafleden van Africat North langs het kapotte hekwerk om zoveel mogelijk vallen en strikken te verwijderen. Daarnaast moeten de waterputten in de Concessie gerepareerd worden zodat de dieren in ieder geval niet vanwege watergebrek het gebied hoeven te verlaten...... Afbeelding links: een leeuwin gevangen in een val
Creatief denken...... Niet alleen leeuwen komen ongewilde uitstapjes maken op het land van de boeren, ook olifanten zijn niet graag geziene gasten. Olifanten gaan, zeker in de droge tijd, op zoek naar water. Ook zij breken gemakkelijk uit Etosha NP (of Hobatere Concessie) en komen zo terecht op het land van vooral de Conservancies. De mensen hier hebben waterputten gebouwd, zeer geliefd bij de olifanten. Die kijken niet zo nauw. Als ze niet gemakkelijk bij een waterput kunnen komen, vernielen ze gewoon alles rondom de put om toch bij het water te komen. De mensen in radeloosheid achterlatend want de olifanten trekken door maar zij zitten vervolgens met een kapotte waterinstallatie. Ook hier zijn oplossingen voor te vinden die heel veel ellende kunnen voorkomen. Door de waterpomp te voorzien van een degelijke omheining, bescherm je deze beter tegen de kracht van olifanten. Dat heeft alleen zin als olifanten wel de gelegenheid hebben toegang te hebben tot het water. Door de waterput op een bepaalde hoogte te bouwen, zorg je ervoor dat de olifanten (zelfs de kleinsten) er met hun slurf gemakkelijk bij kunnen. En zo bepaar je veel ellende. Dit zijn ook zaken waar Africat North zich mee bemoeit. Niet alleen omdat ze zich zo graag voor olifanten willen inzetten. Het is ook eigenbelang. Op zich zijn olifanten goed voor leeuwen. Het zijn gezworen vijanden. Als een leeuw weet dat er ergens olifanten zijn, zullen ze liever uit de buurt blijven. Africat North heeft er dus niet zoveel problemen mee als er olifanten bij de boeren rondlopen. De mensen in de Conservancies hebben over het algemeen ook geen moeite met olifanten. Zoals gezegd, ze houden de leeuwen op afstand. Maar dan helpt het wel als je je waterput veilig kunt stellen.. Op de afbeelding: de watertank wordt beschermd en de put zelf is voor olifanten bereikbaar. Dit voorkomt dat olifanten de boel vernielen.
Op bezoek bij de Conservancies Om leeuwen te beschermen moet Tammy contacten onderhouden met de blanke boeren en met de zwarte boeren van de Conservancies. De Conservancies waar Africat North op dit moment actief is, zijn Khoadi-//Hôas (3364 hectares), nr 4 op de kaart, Ehirovipuka (1980 hectares), nr 10 op de kaart en Sheya Shuushona (5066 hectares), nr 41 op de kaart (allen rood omcircelt).
Africat North bezoekt deze gemeenschappen op regelmatige basis en zij worden gestimuleerd hun vee beter te beschermen. Hiervoor krijgen ze educatie in farming technics. Daarnaast zorgt Africat North ervoor dat de veekralen sterk verbeterd worden (of nieuwe gebouwd worden) waardoor het verlies van vee wordt gereduceerd en daarmee het onnodig doden van leeuwen wordt voorkomen.
Zoals gezegd probeert SPOTS fondsen te werven voor Africat North waarmee deze veekralen gebouwd of verbeterd kunnen worden. Dierenpark Amersfoort Wildlife Fund, GaiaZoo en het INNO fonds van het WNF hebben hier inmiddels geld aan gegeven. Met Tammy ging ik op bezoek bij Khoadi-//Hôas om deze nieuwe veekralen te bekijken.
Op de afbeelding linksboven is een veekraal te zien die duidelijk niet voldoende bescherming geeft. Dit is een open uitnodiging aan een groep leeuwen. De afbeelding rechtsboven geeft de nieuwe veekraal aan, gesponsord door Dierenpark Amersfoort Wildlife Fund. De hekken hebben een hoogte van 2.3 meter wat volgens onderzoek de magische hoogte is. Dit is een hoogte die leeuwen niet snel zullen bespringen. Het hek is aan de onderkant voorzien van vakwerkgaas en voor de stevigheid voorzien van stokken. Deze stokken zijn gemaakt van een speciaal soort hout dat vervolgens bewerkt wordt, zodat het de tand des tijds kan doorstaan. Deze veekraal is nog niet helemaal af, het moet nog omringd worden door acaciastruiken zodat het verblijf helemaal onaantrekkelijk wordt voor leeuwen. Afbeelding links: een kraal wordt ondoordringbare acaciastruiken
voorzien
van
Deze kralen zijn duidelijk een verbetering en hulp voor de boeren. Sinds 2010 heeft Africat North diverse kralen verbeterd of gebouwd en bij die boeren zijn er geen leeuwenovervallen meer geweest. Betekent dit allemaal vreugde en halleluja? Zeker niet. Zo blijkt bij ons bezoek aan deze Conservancy dat er onderling veel geharrewar is. Zo vinden sommige boeren dat hun vee wel opgesloten mag worden in de nieuwe veekraal maar dat van andere boeren niet. Die daarop besluiten dat ze niet mee willen helpen met de bouw van de kraal. Africat North is de bouw begonnen maar vindt, terecht, dat ook de boeren zelf betrokken moeten zijn. Zeker omdat de kralen ook onderhouden moeten worden. Tammy heeft al diverse vergaderingen gehad met het bestuur van deze Conservancy alsmede met de dorpsoudste. Die laatste heeft een belangrijke stem in alle zaken maar zit helaas niet op 1 lijn met het officiële bestuur. Daarnaast moet het vee natuurlijk nog wel naar de kralen gebracht worden in de avond. En ook dat gebeurt regelmatig niet. Het vraagt om een permanente controle en aansturing vanuit Africat North. Die daarvoor uiteraard personeel moet hebben. Gelukkig hebben ze recent een sponsoring gekregen voor een speciale leeuwenunit. Zes mensen (afkomstig uit alledrie de Conservancies waarmee Africat North op dit moment het meeste werkt om zo de betrokkenheid te vergroten) gaan permanent op pad om met de boeren in contact te blijven. Kortom: de kralen zijn zeker een goede impuls maar veel ontwikkeling zal nog doorgemaakt moeten worden in deze Conservancy zelf......
Zoals gezegd steunt stichting SPOTS Africat North. U kunt ook helpen. Door donateur te worden (http://www.stichtingspots.nl/index.php?page=354) of door adoptie-ouder van een leeuw te worden (http://www.stichtingspots.nl/index.php?page=353) Wellicht wilt of kunt u in natura helpen? Door bijvoorbeeld hekwerk te doneren aan Africat North........Neem dan contact op met
[email protected] Meer informatie over Africat North op http://www.stichtingspots.nl/index.php?page=394
de
website
van
stichting
SPOTS,
Website Africat North, http://www.okonjima.com/content/AfriCat_North Africat North heeft ook een lodge welke u kunt bezoeken en waardoor u hun werk ondersteunt. http://www.kavitalion.com/ Hier krijgt u uiteraard ook inzicht in het werk wat ze doen.
Onze dank gaat uit naar Dierenpark Amersfoort Wildlife Fund, GaiaZoo en het INNO fonds van het Wereld Natuur Fonds die Africat North financieel ondersteund hebben. Met hun geldelijke steun zijn diverse veekralen versterkt en nieuwe gebouwd.
