redactieteam Bert Jansen Maartje Verboven Esther Hoppenbrouwers Lonneke van Eekeren Anneke Schouten interviews Ben v.d. Aarssen Kees van Rixoort

Thuis

In dit nummer:

>> P. 03 Uw vragen beantwoord >> P. 04 In Gageldonk-West draagt iedereen zijn steentje bij >> P. 08 Geduld wordt beloond in Scherpenisse >> P. 10 De bijl zetten in je eigen verleden

2e jaargang nr. 4 | december 2012

Column

Reputatiemanagen Voor een afdeling communicatie spreekt dat vanzelf: reputatiemanagement. Er moet natuurlijk wel even nagedacht worden over de boodschappen die de wijde wereld ingaan. Maar voor Stadlander-medewerkers die gewoon hun stinkende best doen om alles zo goed mogelijk te regelen op hun taakgebied ? Als dat loopt, moet dat toch genoeg zijn ? Niet dus.

Column: Reputatiemanagen……………………… p. 2 Uw vragen beantwoord …………………………… p. 3 Gageldonk-West, iedereen draagt zijn steentje bij……………………………………… p. 4 Genieten in het groene gordijn……………………… p. 6

Ook die Stadlander-medewerker moet gaan ‘reputatiemanagen’. Want als Stadlander krijg je op een verjaardag ook vragen als: “En, is er bij jullie ook al iets aan het licht gekomen ?” Op één of andere manier lijkt aan de hele woningcorporatie-sector een kwalijke reuk te hangen. De schandalen bij enkele, soms niet de minste, collega-corpo’s stralen af op al die anderen, die wel een verantwoord beleid voeren.

Geduld wordt beloond……………………………… p. 8

Het is al zo dat het regeerakkoord stelt: ‘Woningcorporaties moeten weer dienstbaar worden aan het publiek belang in hun werkgebied.’Dan voel je je toch in je hemd gezet. Alsof de corpo’s het massaal laten afweten op dat vlak. Volgens mij is dat heus niet zo. Ook bij Stadlander niet. Waar Stadlander wel voor staat is een visie op wonen in de regio. Of die regio straks ook zo’n gemeente met 100.000 inwoners wordt, waar de regering heen wil, is maar de vraag. Een kabinetsperiode van vier jaar, als ze dat halen, lijkt nogal kort om zoiets erdoor te jagen. Maar samen met mijn collega’s voel ik zo’n regio wel. Ik wil niet lullig doen, maar die Zeeuwen en Brabo’s samen, dat valt best mee. Dat is wat Stadlander bij uitstek is, en laat zien: wij doen de regio, stad en land. We lopen voorop, lokaal verankerd, regionaal denkend, terwijl de gemeentes zover nog lang niet zijn.

Observeren, signaleren, rapporteren en zo nodig, alarmeren…………………………… p. 16

‘Reputatiemanagen’ betekent dat Stadlander zich als ‘betrokken en toonaangevend’ wil onderscheiden. Dat onderscheiden door betrokkenheid zit me niet helemaal lekker. Dat zou zo vanzelfsprekend moeten zijn, dat je het niet eens hoeft te noemen. Met toonaangevend begin ik langzamerhand een beetje verzoend te raken. Best stoer in, ook voor de corporatiesector, donkere tijden. De zonnepanelen vielen ook bij de huurders in goede aarde. Er komt nog volop toonaangevends aan. Initiatieven om bij onderhoud kosten te verlagen en ongemak bij klanten te verminderen, bijvoorbeeld. Maar wat mij persoonlijk toch het meest blijft aanspreken is die visie op de regio, op de toekomst. Alleen nultredenwoningen bouwen waar geherstuctureerd wordt, dat soort dingen. Da’s slim. Dat heeft onze Ton, dikbetaalde corporatie-directeur-bestuurder die hij is, natuurlijk verzonnen. Dat hij dat doet voor Balkenende-norm-flappen is ook zeker prettig om te weten.

De bijl zetten in je eigen verleden, een persoonlijk verhaal…………………………… p. 10 Corporaties onder vuur…………………………… p. 12 Hulp op de trap als de lift het niet doet…………… p. 14

Nieuwe toekomst voor Gageldonk-West………… p. 18 Woningzoekende, kies bewust!………………… p. 20 We zoeken fotomodellen………………………… p. 22 Voor goede zorg zorg je samen………………… p. 22 Energiebespaartips……………………………… p. 23 Puzzel!…………………………………………… p. 24 Een publicatie van Stadlander. Het magazine verschijnt in een oplage van 15.000 exemplaren en wordt gratis onder de huurders verspreid. Gehele of gedeeltelijke overname van artikelen is alleen toegestaan na schriftelijke toestemming van het redactieteam. Stadlander aanvaardt geen aansprakelijkheid voor persoonlijke of materiële schade veroorzaakt door onjuistheden in de tekst. Aan de inhoud van deze uitgave kunnen geen rechten worden ontleend. redactieteam Bert Jansen Maartje Verboven Esther Hoppenbrouwers Lonneke van Eekeren Anneke Schouten interviews Ben v.d. Aarssen Kees van Rixoort fotografie Tonny Presser ontwerp- en opmaak ROGG grafisch ontwerp- en communicatievormgeving druk Graphic Support

correspondentieadres Postbus 203 4600 AE Bergen op Zoom e-mail [email protected] Bezoekadressen Boerenverdriet 20 Bergen op Zoom 088 562 63 00 Rooseveltlaan 150 Bergen op Zoom 088 562 62 00

Volg ons op Twitter (www.twitter.com/ stadlander) en kijk ook eens op Facebook. (www.facebook.com/ thuisbijstadlander)

Haven 9 Sint-Maartensdijk 088 562 65 00 Fabrieksdijk 6 Steenbergen 088 562 64 00

Openingstijden: maandag t/m vrijdag van 09.00 uur tot 12.00 uur en daarna op afspraak.

Heeft u tips voor de redactie? Laat het ons weten via [email protected]

Voor wie de huur nog betaalt via een papieren acceptgiro, heeft Stadlander een prima alternatief: FiNBOX. Over deze digitale manier van betalen, wil Marijanne Loos meer weten. Peter Franken, teamleider administratie van Stadlander, beantwoordt haar vragen. Wat is FiNBOX? “FiNBOX is een service van de drie grootste Nederlandse banken. Dat zijn ABN AMRO, ING en Rabobank. Wie zich aanmeldt bij FiNBOX ontvangt geen papieren acceptgiro meer van Stadlander, maar een digitale nota. Zo kunt u de maandelijkse huur betalen in de internetbankieromgeving van uw bank.” Wat zijn de voordelen van FiNBOX? “Het is gemakkelijk en snel. Met één muisklik maakt u uw huur over. Alle benodigde gegevens zijn al voor u ingevuld op de digitale nota. U hoeft niets over te typen. FiNBOX is veilig, want u ontvangt de nota’s via uw vertrouwde en beveiligde digitale bankomgeving. Daar kunt u ze betalen, inzien en bewaren, waar u ook bent. Alles overzichtelijk op één plek. Nog een voordeel: FiNBOX is gratis. Bovendien bent u milieuvriendelijk bezig als u digitale nota’s laat komen, want Stadlander hoeft dan geen acceptgiro’s meer te printen en versturen.” Wat is het verschil tussen FiNBOX en automatische incasso? “Bij automatische incasso geeft u eenmalig een machtiging aan Stadlander om elke maand de huur af te schrijven van uw rekening. U heeft dan nergens omkijken naar: de huur wordt op tijd betaald en het bedrag klopt altijd. Bij FiNBOX geeft u zelf elke maand opdracht voor betaling. Zo houdt u zelf alle controle en overzicht. En het is bijna net zo makkelijk, want alle gegevens zijn al voor u ingevuld.

Hoe kan ik me aanmelden? “Overstappen op FiNBOX kan op twee manieren. Via onze site: www.stadlander. nl/finbox. Of in uw eigen digitale bankomgeving van ABN AMRO, ING of Rabobank. Kijk daar bij FiNBOX en volg de procedure ‘Aanmelden bij bedrijven’. Daar kunt u zich aanmelden voor digitale nota’s van Stadlander, maar ook van zo’n 250 andere organisaties. Na de aanmelding ontvangt u binnen enkele dagen een bevestiging. De eerstvolgende huurnota ontvangt u dan digitaal via FiNBOX.” Sinds we er in november mee begonnen zijn, hebben zich al 187 mensen aangemeld.

Als ik er vanaf wil, kan ik me dan weer afmelden? “Jazeker, u zit nergens aan vast. Afmelden kan met één simpele muisklik via internetbankieren. Daarna ontvangt u weer papieren acceptgiro’s.” Thuis ›› pag. 3

Uw vragen beantwoord…

FiNBOX: met één muisklik de huur overmaken

In Gageldonk-West draagt iedereen zijn steentje bij

Ontmoeting, samen sterker worden en zelf zorgen voor een fijne wijk om in te wonen. Met die gedachte werken de bewoners van Gageldonk-West aan hun eigen toekomst. Allerlei activiteiten worden er georganiseerd, met steun in de rug van een financiële bijdrage van 100.000 euro. Een krachtwijk laat zien waar het goed in is.

“Kijk om je heen en je ziet overal mensen met een glimlach.” Het is Martin Klein die het zegt. Organisator van het multicultureel festival op het Piusplein, een van de vele evenementen die de afgelopen maanden in Gageldonk-West zijn georganiseerd. Martin heeft er zijn hele ziel en zaligheid in gelegd. Een feestje moest het worden, met eten en drinken, met muziek, dans, een modeshow en nog een heleboel dingen meer. Een feestje werd het, die zaterdagmiddag eind september. Vele honderden bewoners uit de wijk kwamen erop af. Om zich te laten verrassen door de rijkdom en verscheidenheid aan culturen in hun buurt. Martin stond te stralen, tussen de heerlijk geurende gerechten en de muziek van verre streken die ineens heel dichtbij waren. “Al die positieve energie nemen de mensen mee naar huis.”

Problemen Het Rijk stelde 100.000 euro beschikbaar voor de bewonersinitiatieven in Gageldonk-West. Zo’n bedrag krijg je niet zomaar. Dan moet er wel wat aan de hand zijn. Adnan Bayrak, medeorganisator van het festival op het Piusplein en lid van de wijkcommissie, kan de problemen in de wijk zo benoemen: drugsoverlast, zwerfvuil, verouderde woningen en mensen die veelal langs elkaar heen leven. Met het festival worden al die problemen even

vergeten en laat Gageldonk-West zien dat het ook bruist van talent. Bayrak woont al meer dan dertig jaar in de wijk en is blij met de impuls. “Contact maken met elkaar is belangrijk. Onbekend maakt onbemind en werkt vooroordelen in de hand.”

Droom Tal van bewoners in Gageldonk-West voelen zich uitgedaagd en komen met ideeën om de leefbaarheid in hun wijk te verbeteren. Savgim Gündüz is zo iemand. Een kleine vrouw met een groot idee. Een bibliotheek en speel-o-theek moest er in de wijk komen. Met haar enthousiasme stak ze weer anderen aan. En zie daar, half oktober was het zover. In een ruimte van het Opstap Diensten Centrum (ODC) aan de Parallelweg kon de voorziening worden geopend. Savgim staat stil in een hoekje gelukkig te zijn. “Ik ben blij dat de droom uitkomt.” Op allerlei manieren werd het initiatief in de aanloop onder de aandacht gebracht. Met flyers, op internet en via de nodige mond-tot-mond reclame. Maandelijks werd een ronde door de wijk gereden, om de boeken en spelletjes op te halen. Daarna begon het sorteren en schoonmaken. Een hele klus, vertelt Jopie Daalmans. Ook zij zet zich volledig voor de bibliotheek in. “Mensen kunnen hier op een laagdrempelige manier met elkaar in contact komen.”

Thuis ›› pag. 4

Regiegroep Alle ideeën van de bewoners worden getoetst door de zogeheten regiegroep. Wim Oerlemans is een van de leden. De regiegroep, waarin de bewoners het ook zelf voor het zeggen hebben, kent de waardebonnen voor de activiteiten toe. Wim is trots op wat er met de uitleenpost voor boeken en speelgoed is bereikt. “We staan versteld dat dit voor elkaar is gekomen. Een grandioos succes.” Zowel volwassenen als jeugd kunnen terecht in het uitleenpunt. Elke woensdagmiddag zijn de deuren geopend. Het uitlenen is gratis. Het geslaagde openingsfeest is wat Savgim betreft enkel het begin. “Nu moet het gaan lopen met de bezoekers. En we blijven boeken en speelgoed verzamelen.” Mozaïekbank Een wijkfestival, een buurtbibliotheek, maar ook het opknappen van een speeltuin of een schoonmaakronde in de buurt, het hoort allemaal bij de initiatieven die de bewoners van Gageldonk-West zelf hebben opgepakt. Nog zo’n leuk onderdeel: het maken van een mozaïekbank. Het was zo maar een wild idee van Riet van Mechelen en Trudy Bernaards. Maar de bank komt er. Door veel zelfwerkzaamheid en samen de schouders er onder te zetten. Zo’n 300 manuren gaan er naar verwachting zitten

in het beplakken van de kleurrijke tweezitter. In het wijkpunt aan de Kastanjelaan wordt eraan gewerkt, tot het eind van het jaar toe. Eerst volgde een deel van de vrijwilligers een workshop mozaïek. Anderen sloten spontaan aan. Zoals Daan van Egeraat, woonachtig in wijk Noordgeest. Hoewel hij in principe niets met Gageldonk-West heeft, doet hij graag mee. “Een kwestie van je steentje bijdragen.” Priegelwerk is het, maar het plezier is groot. Vier uur lang is Daan bezig geweest met het inleggen van een hondenkop, op de achterkant van de 1700 kilo zware bank. “Je moet er wel geduld voor hebben.” Willem Huijgens is bezig met een zonnebloem. Hij is lid van de regiecommissie die de waardebonnen toekent. Daarom ook steekt hij de handjes uit de mouwen. “Dan weet je precies waar je het geld aan toekent.” Ook bij Jennifer Overeem is het enthousiasme groot. Ze wijst op het ontwerp van de bank, met allemaal blije kinderen. “Deze bank is een mooie weergave van de multiculturele wijk die Gageldonk-West is. We hopen dat hij een leuk plekje in de wijk krijgt.”

Thuis ›› pag. 5

‘schot in de zaak, dankzij samenwerking’

Genieten in

Het Groene Gordijn Het voormalig terrein van de Cort Heijligerskazerne in Bergen op Zoom wordt omgetoverd tot een aansprekend woonpark. Het Groene Gordijn, zo heet deze buurt met een landschappelijk karakter. Een doods gebied verandert in een boeiende plek om te wonen. “We geven deze unieke locatie terug aan de stad.” e markante gebouwen van de kazerne worden zoveel mogelijk gehandhaafd. Net als de tachtig jaar oude bomen. Zo luidde destijds ook de opdracht voor Blauwhoed, de ontwikkelaar die Het Groene Gordijn zou realiseren. De woningen in de eerste fase werden snel verkocht. Geen wonder. De nieuwe buurt ligt op tien minuten fietsen van het Bergse centrum. Dicht bij alle voorzieningen. En dat in een groene omgeving, met woningen die stralen van kwaliteit. Maar toch, na een vliegende start kwam de klad er in. Vanwege de economische recessie. Frans Kuijpers, directeur ontwikkeling en realisatie bij Blauwhoed, zag het met lede ogen aan. “Het bouwproces viel letterlijk stil.”

Samen optrekken Ontwikkelingsmanager Marcel Groeneweg van Blauwhoed is blij met de gekozen oplossing. Natuurlijk was het eerst wennen aan het samen optrekken met Stadlander en gemeente. “Voor ons is dit een nieuwe manier van werken.” Volgens Groeneweg werd door alle betrokken partijen met open vizier overlegd. “We waren ook blij verrast met de ambities die Stadlander voor dit gebied heeft.” Willem Maas, manager markten en innovatie bij de corporatie, noemt de samenwerking een logische stap. “Niemand is gebaat bij een wijk die niet klaar is en waarin veel leegstand is. Door er samen de schouders onder te zetten maak je het hele gebied sterker.”

Breed woningaanbod Samen met de gemeente en Stadlander werd gezocht naar een oplossing. En die kwam er. Stadlander neemt 75 appartementen over, om die aan de man te brengen in zowel de sociale als middeldure huursector. Zodat ook voor onderwijzers, verpleegkundigen, politieagenten en andere mensen met een bescheiden middeninkomen het wonen op deze mooie plek binnen bereik komt. De gemeente verkoopt in het gebied vrije kavels waar welstandsvrij gebouwd kan worden. En Blauwhoed zelf zet zich in voor de verkoop van de 73 eengezinswoningen die er in Het Groene Gordijn bij komen. Wethouder Ton Linssen sprak bij de start van de bouw zijn lof uit voor de ingezette samenwerking tussen projectontwikkelaar, gemeente en corporatie. Daardoor kwam er schot in de zaak. “Goed en bijzonder dat Stadlander dit heeft gedaan.”

Totaalaanpak Wat Maas betreft maakt Het Groene Gordijn deel uit van een totaalaanpak van het hele gebied tussen Guido Gezellelaan, Beukenlaan en Warandeflat. “De komende tien tot vijftien jaar gaat daar veel gebeuren. We gaan er een hele nieuwe wijk maken. Een wijk waarin mensen door elkaar wonen, ongeacht hun inkomen of leeftijd.” Volgens Maas past de ontwikkeling van Het Groene Gordijn precies in de strategie van Stadlander. “Wij willen graag een compacte stad. Daarin investeren we liever dan in nieuwbouw aan de rand.”

Thuis ›› pag. 6

Een van de drie appartementgebouwen

Woonlasten beheersbaar Over geld gesproken: Stadlander investeert 16 miljoen euro in Het Groene Gordijn. Met dat bedrag worden drie bijzondere woongebouwen gerealiseerd, met elk 25 ruime appartementen. Elk gebouw komt op kolommen te staan, waardoor uitzicht over het hele woonpark mogelijk is. Het gaat om moderne nultredenwoningen die voldoen aan de hedendaagse eisen op het gebied van kwaliteit en energiekosten. Daardoor blijven de woonlasten beheersbaar, ook in de toekomst. De parkeerplaatsen worden half verdiept aangelegd onder de gebouwen, zodat de ruimte zoveel mogelijk groen blijft en het landschappelijk karakter bewaard. Het karwei is goed voor 150 manjaren werk. Over pakweg een jaar zijn de appartementen gereed. Volgens bestuurder Ton Ringersma van Stadlander wordt Het Groene Gordijn een succes. “Het wordt een fantastisch woonpark, waarin de bewoners straks kunnen genieten van hun groene omgeving, met alle voorzieningen dichtbij.” Kanongebulder Onder deskundige leiding van de Bergse Borgerij werden door Linssen, Ringersma en Kuijpers kanonschoten afgevuurd, zodat heel Bergen op Zoom het weten zou: in Het Groene Gordijn wordt weer gebouwd! Na de stilte, de knal. “Er zit weer schot in de zaak.”

Thuis ›› pag. 7

Willem Maas, manager markten en innovatie bij Stadlander en ontwikkelingsmanager Marcel Groeneweg van Blauwhoed

Woonservicecentrum Scherpenisse:

Geduld wordt beloond Het heeft lang geduurd, veel te lang. Maar eindelijk is het zo ver: in 2013 start Stadlander met de bouw van een woonservicecentrum in Scherpenisse. We peilden de stemming in het Holland Huis, het hart van het dorp. “We hopen dat we het nog mee mogen maken.”

en gezellig groepje oudere inwoners is aangeschoven in het dorpshuis. Om gezamenlijk te genieten van de open tafel. Na het eten worden er wat tafeltjes verschoven en is het ineens soos, met kaarters die elkaar vinden. Het is ons kent ons, zoals het hele Holland Huis warm en vertrouwd aanvoelt. Dat is zeker ook de verdienste van Renate Bruijnzeel-Slager, die samen met haar moeder Ria het dorpshuis beheert. Renate heeft oog voor detail en dat zie je in de hele ruimte terug. Huiselijke aankleding, veel eigen spulletjes hebben een plek in het Holland Huis gevonden en geen moeite is hier teveel. Het gebouw heeft een rijke geschiedenis en dat voel je. Het zit in de muren en omarmt je. Of zoals Renate het zegt: “Het hele leven komt hier langs. Mijn eigen kinderen groeien hier op. Veel inwoners hebben hier hun bruiloft gevierd. Mensen komen hier samen voor een begrafenis. Lief en leed wordt hier gedeeld.”

Duidelijkheid Van zo’n plek neem je niet graag afscheid en toch staat dat straks te gebeuren. In het nieuwe woonservicecentrum is ook een dorpshuisfunctie voorzien. In het uit drie bouwlagen bestaande gebouw komen 13 huurappartementen. Op de begane grond zijn ruimtes opgenomen voor huisarts, fysiotherapie en zorgondersteuning. Ook de te slopen gymzaal en het dorpswinkeltje, dat nu in de Weststraat zit, krijgen er een nieuwe plek. Direct naast het woonservicecentrum komen nog eens vijf grondgebonden woningen, waar de bouw van het project mee begint. Renate blijft in de nieuwe opzet gewoon beheerder van het dorpshuis. Ze is blij dat er, na jarenlange procedures over het ontwerp en de beoogde locatie, eindelijk duidelijkheid is.

“Natuurlijk is het huidige Holland Huis in sommige opzichten gedateerd. Ik weet nog goed dat we in 1995 bij de gemeente voorstelden om nieuwe tafeltjes aan te schaffen. Dat verzoek werd afgewezen, in verband met de aankomende nieuwbouw…” Het is ook woekeren met de ruimte in het Holland Huis. “Overal staan spulletjes opgeslagen.” Maar ja, die sfeer, die plant je niet zo maar over naar de overkant van de Laban Deurloostraat. “We hopen op dezelfde ambiance als hier.” Renate is ook realistisch. “Voor de leefbaarheid in het dorp is het goed dat de nieuwe voorziening er komt.”

Gereserveerd De oudere Scherpenissenaren aan tafel zijn na zoveel jaren vooral gereserveerd. Eerst zien en dan geloven, dat is het motto. “Pas als de vlag erop staat, geloven we het”, zegt Marie ‘van Gommert’-Suurland. Dertien jaar staat ze ondertussen ingeschreven voor een plekje in het woonservicecentrum. Marie is bang voor de woonlasten straks. “Ik wil geen armoede lijden.” Wensen zijn er volop. “Er moet natuurlijk wel een pinautomaat komen te staan, want die hebben we nu helemaal niet meer op het dorp.” Toos Verkerke zit op dezelfde lijn. Ook zij staat al vanaf het begin ingeschreven voor een appartement. “We hopen dat we het nog mee mogen maken.” Toos is kritisch. “Het gebouw is wel erg hoog voor Scherpenisse.” Coby van Hulsel verwacht vooral veel van de ontmoetingsfunctie in het woonservicecentrum. “Ik woon elf jaar op het dorp en ken mijn directe buren niet eens. Dat zijn allemaal jonge mensen.” Ook van Grietje van der Werff

Thuis ›› pag. 8

“Het hele leven komt hier langs”

mag het woonservicecentrum er komen. “We wachten al zo lang.” De sloop van het oude Holland Huis zal pijn doen, weet ze. “Ik ben hier getrouwd en mijn drie kinderen ook.” Marie Suurland is het er helemaal mee eens. “We hebben hier ieseluk veel plezier gehad.”

Geduld Kees en Toos Cornelisse zijn na de nodige verhuizingen in Scherpenisse neergestreken. Ze wonen naar hun zin op het dorp. Tuintje aan huis. Lekker rustig. “In Rotterdam waren we wel anders gewend.” Kees ziet er jonger uit dan hij in werkelijkheid is. Hij rolt nog een sjekkie, voor straks. “Gerookt vlees blijft lang goed.” Samen met Toos hoopt hij nog heel lang zelfstandig te blijven wonen, in hun aangepaste woning. Maar als het eenmaal zo ver is, ja, dan is een woonservicecentrum op het eigen dorp natuurlijk wel iets moois. “Hoewel, als ze al die proceskosten doorrekenen in de huurprijs wordt het onbetaalbaar”, klinkt het ironisch. De in Oud-Vossemeer geboren Marie Suurland hoopt dat haar geduld beloond wordt. “Ik woon 67 jaar op het dorp. Dan wil je op je oude dag niet meer in Smurdiek of Tholen terechtkomen.”

Thuis ›› pag. 9

‘stemmen, keuzemenu’s, lijmresten, vloeken, zweet en tranen’

De bijl zetten in je eigen verleden; een persoonlijke geschiedenis Soms is Stadlander de meest waardeloze club die er bestaat. Wanneer ze strenge eisen stelt aan de staat van oplevering van de woning bijvoorbeeld. Terwijl juist je dementerende moeder is verhuisd naar een zorgcentrum of, nog erger, is overleden. “Ja, dat vloertje moet er eigenlijk ook nog uit…” an tevoren denk je nog dat het zal meevallen. Je hebt iets op de website gelezen over een ruimhartig beleid bij woningverbetering. Je kent de verhalen over de moeilijke woningmarkt. Mensen staan te springen om een huis. Vast en zeker dat de nieuwe huurder die serre en sierbestrating overneemt. Hoe anders is soms de praktijk. Door diepe dalen moet je gaan. De bijl zetten in je eigen verleden. Alles kapot maken waar je van houdt. Alle hoekjes van je persoonlijke geschiedenis vernietigen. Eigenhandig. Omdat de opzichter van Stadlander dat eist. “U kunt natuurlijk ook een gespecialiseerd bedrijf in de arm nemen. Maar dan bent u duurder uit.”

Formaliteit Eindelijk heb je het gedaan. De huur opgezegd. Na ruim vijftig jaar wonen op hetzelfde adres. Het ging niet anders meer. Je moeder liet teveel steken vallen. Zelfs met thuiszorg lukte het niet meer. Het kan altijd erger, troost je jezelf. Ze leeft tenminste nog. Hoewel, dementie, soms zou je wensen…Maar nee, die gedachte laat je niet toe. Ze zit nu op haar plek, in het zorgcentrum. En je hebt daarmee een hele machinerie in werking gesteld. Met instanties. Van gemeente, verzekeringsmaatschappij en zorgaanbieder tot corporatie. Allemaal grote kantoren. Met keuzemenu’s als je belt. Menu’s die altijd te lang duren. Stemmen die formeel zijn. Terwijl je juist behoefte hebt aan steun, een woord van troost. De stem van Stadlander. “Zorgt u ervoor dat u op het adres bent als de opzichter langskomt.” Gedateerd Het inspectierapport na het bezoek liegt er niet om. Siertegels in de voor- en achtertuin eruit en vervangen door tegels van 30x30. Parket eruit, van hal en wc tot slaapkamers. De lambrisering in het hele huis precies zo. De opzichter: “In prima staat, dat zie ik wel. Maar gedateerd.” De woonkamer kaal opleveren. Alle behang er af. De vloerbedekking op de trap, dat kan ook niet. “Denk ook aan de lijmresten.” En de serre? De plek waar je als kleine jongen speelde en waar het altijd gezellig

was. De trots van je ouders. Door je vader met veel vakmanschap weggezet. De opzichter geeft een sprankje hoop. “In principe is overname door de nieuwe huurder mogelijk.”

Nummer, dossier Een paar dagen later heb je nog wat vragen. Je belt de opzichter. Je noemt je naam. Stilte, aan de andere kant. En dan het antwoord: “Hebben wij elkaar eerder gesproken?’’ Je voelt je door de grond zakken. Je dacht een persoonlijk contact te hebben. Je noemt het adres van de woning. En ja, dat doet wel een belletje rinkelen. Je weet: je bent een nummer, een dossier. Je vraagt ook naar klantencontact. Je wilt weten hoe het zit met de nieuwe huurder. Om te kunnen overleggen over de overname, van de serre en nog een stuk of wat dingen meer. Er is nog geen kandidaat, krijg je te horen. Een week later bel je weer. Een andere stem. Iemand die jou niet kent en niet je dialect spreekt. Je voelt je onbegrepen. Ondertussen raakt je moeder in het zorgcentrum de weg steeds vaker kwijt. “Wanneer kan ik weer terug naar mijn huisje?”, vraagt ze als je op bezoek komt. Het breekt je hart. Je weet dat het niet meer kan. Een week later bel je weer naar Stadlander. Ja, er zijn wel gesprekken geweest met mogelijke nieuwe huurders. Maar ze hadden geen interesse. Waarom niet? Je wilt het zo graag weten. “Dat kan ik u niet vertellen, meneer.” Wanhopiger Je belt nog een paar keer met klantencontact. Het schiet niet op. En dan ineens ben je in de wolken. Je hebt zelf een kandidaat gevonden. Iemand die er dolgraag in wil, alles wil overnemen en ook al jaren als woningzoekende staat ingeschreven. “Het spijt me, meneer, die mevrouw staat niet hoog genoeg op de lijst.” Je voelt je steeds bozer worden, wanhopiger. Je verlengt de datum van de huuropzegging nog een keer. Maar het is een zinloze weg. Je moet een besluit nemen. Je schakelt familie, vrienden en buren in. Het inspectierapport moet worden uitgevoerd. Overal tegenvallers. Bijna iedereen heeft wel wat te doen. Je staat er bijna alleen voor. De container wordt voor de deur gereden. Het karwei kan beginnen. De tranen staan soms in je ogen. Je pa en ma, vijftig jaar waren ze hier

Thuis ›› pag. 10

gelukkig. Je vader dood. Wat zijn ogen zagen, konden zijn handen maken. Het huisje was hun paleis. Voor jou is het niet zomaar een rijtjeswoning, het is je thuis. Zonder genade maak je alles kapot. Je vloekt, je zweet, je zucht, je voelt het geld tussen je vingers wegglippen. De container, de huur van gereedschap, honderd euro is niks. Thuis blader je nog eens door de papierwinkel. De bevestiging van de huuropzegging. “Wij hopen dat u naar volle tevredenheid in dit huis heeft gewoond.”

Illusie armer Laag na laag trek je het behang in de kamers eraf. Dieper en dieper kom je in je verleden. Al die goeie herinneringen. Iedereen veel jonger. Je vader komt nog thuis van zijn werk. Je moeder lacht nog. Je ziet je jongenskamer weer voor je, met alle posters van de jeugdhelden van toen aan de muur. Het is allemaal voorbij, voorgoed voorbij. Een halve eeuw lang was het je thuis. De plek waar alles om draaide. Nu verandert het langzaam in een bouwval. Ook de serre gaat er aan. “Ouderwets vakwerk”, zegt de vriend die helpt. Hij heeft een klusbedrijf en kan het weten. We komen bij de betonnen vloer, helemaal waterpas. Iedere nieuwe huurder kan er zo op bouwen. We roepen de opzichter van Stadlander erbij. Hij is onverbiddelijk. “Ja, dat vloertje moet er eigenlijk ook nog uit…’’ Je zit er helemaal doorheen. Je laat een nieuwe container komen. Je huurt een drilboor. Weer bijna twee mandagen werk erbij. Met z’n drieën veeg en raap je de scherven bij elkaar. Je herinnert je reizen door India. Kastelozen langs de weg die hetzelfde werk deden. Je hele leven komt voorbij. Je vindt Stadlander de meest waardeloze club die er bestaat. Dan de eindinspectie. Je zet je handtekening en je geeft de sleutels af. Je weet dat het voorbij is. Je bent een paar duizend euro en een illusie armer. In het zorgcentrum wacht je moeder. Je vertelt niet waar je mee bezig bent. Het went nooit, zegt ze. “Ik zal blij zijn als ik weer in mijn eigen kotje zit.”

Reactie van Stadlander Een aangrijpend persoonlijk verhaal waarvan Stadlander vindt dat het vertelt moet worden. Niet omdat we er trots op zijn. Wel omdat we ons realiseren dat het veel plezieriger is om een nieuwe woning naar je eigen smaak aan te passen, dan een huurwoning die je verlaat weer terug te moeten brengen in een neutraal verhuurbare staat. Zeker wanneer we te maken hebben met een trieste aanleiding en de bewoners niet zelf hun steentje meer kunnen bijdragen, waardoor ze het (zware) werk moeten overlaten aan anderen zoals hun kinderen en familie. En natuurlijk doet het pijn de aanpassingen af te moeten breken die jij of je ouders zo waardeerden. Toch is het belangrijk dat huurders zich blijven realiseren dat ze een huurovereenkomst hebben gesloten met de woningcorporatie. Daarin zijn vooraf ook afspraken gemaakt over de afwik-

keling bij de beëindiging van het contract. Want na het vertrek van de oude bewoners, komt er een nieuwe huurder. Stadlander stelt zich in het algemeen bijzonder terughoudend op bij het accepteren van de zelf aangebrachte voorzieningen die zonder voorafgaande toestemming van de woningcorporatie zijn aangebracht. Want als we het wel accepteren, dan wordt Stadlander verantwoordelijk ten opzichte van de nieuwe huurder. Met andere woorden: we worden onderhoudsplichtig voor een aanpassing die we niet standaard bij de woning vinden horen. Dat betekent ook dat we moeten repareren of vervangen wanneer de voorziening defect raakt, of gebreken vertoont. Kijk op www.stadlander.nl naar de voorwaarden en mogelijkheden, voordat u uw woning gaat veranderen.

Thuis ›› pag. 11

Corporaties onder vuur

“Stadlander heeft nog steeds een goede financiële positie en een gezonde kasstroom. Onze corporatie is solide gefinancierd. We betalen geen rente zonder dat daar een lening tegenover staat die is gekoppeld aan concrete initiatieven. We speculeren niet met derivaten of andere financiële producten. Stadlander is en blijft een ambitieuze organisatie die haar vermogen zo optimaal mogelijk zal inzetten voor het duurzaam prettig wonen in wijken en kernen.”

Met deze woorden reageert bestuurder Ton Ringersma van Stadlander op de vraag hoe de corporatie ervoor staat. Geen gekke vraag nu de corporatiesector onder vuur ligt. Het beeld wordt grotendeels bepaald door frauderende corporaties, hoge bestuurderssalarissen, zichzelf verrijkende directeuren, duistere financiële constructies en onverantwoorde aankopen van gronden en vastgoedprojecten. Doen de corporaties nog wel waarvoor ze in het leven zijn geroepen: zorgen voor betaalbare huisvesting voor de lage en bescheiden midden-

inkomens? En kan dat straks nog wel als de nieuwe belasting voor woningcorporaties, de verhuurdersheffing, daadwerkelijk wordt ingevoerd?

Keihard aanpakken “Van zichzelf verrijkende bestuurders hebben we een paar schokkende voorbeelden, ook in Brabant. Maar, hoe schokkend ook, dit is van alle tijden. Gelukkig komt het tegenwoordig wel eerder aan het licht. Het probleem komt

Thuis ›› pag. 12

overigens niet alleen in de woningbouw voor, maar in alle branches, tot en met de overheid. Keihard aanpakken, deze strafbare feiten”, aldus Ringersma. Daarnaast zijn er voorbeelden van zakelijke onkunde. “Bij Vestia in Rotterdam werd vergeten dat de rente ook kan dalen, waardoor rentederivaten waardeloos werden en de corporatie voor miljarden het schip in ging. Woningstichting Geertruidenberg wilde als commerciële projectontwikkelaar meeprofiteren van de hausse op de markt voor onroerend goed. Helaas te laat en met te weinig kennis van zaken.” Ringersma zoekt de oorzaak in de jaren ‘90 van de vorige eeuw. Corporaties kwamen los te staan van de overheid, terwijl de kwaliteitseisen aan de bestuurders en het toezicht daarmee geen gelijke tred hielden. “De notabele uit het lokale ‘old boys network’ bleef vaak de commissaris, terwijl de omgeving en het speelveld waarop corporaties opereren, volledige veranderde. Ook bestuurders bleken niet allemaal even deskundig. En er zijn ‘zonnekoninkjes’ die binnen hun club te weinig tegenspraak hebben. De verzelfstandigde corporaties hebben te weinig eisen aan zichzelf gesteld. En omdat het economisch fantastisch ging, de waarde van de woningen tot grote hoogte steeg en de corporaties redelijke prestaties leverden, vielen de knelpunten ook niet zo op”, concludeert Ton Ringersma. “Daar komt nog bij dat het Centraal Fonds Volkshuisvesting in de controlerende taak ernstig is tekortgeschoten.”

Onzekere tijden Woningcorporaties staan borg voor elkaar via het Centraal Fonds Volkshuisvesting. Daardoor is het mogelijk goedkoper geld te lenen. Maar dat betekent ook dat de restschuld van corporaties die in financiële problemen zijn geraakt, nu voor rekening komen van de collega-corporaties. Ringersma: “Nu enkele corporaties te veel risico hebben genomen met te ambitieuze bouwplannen en dubieuze transacties, draaien de andere corporaties daar samen voor op. Dat is best wel even slikken, zeker als je naar de oorzaken van de problemen kijkt.”

“Keihard aanpakken, deze strafbare feiten”

Hoe zit het bij Stadlander? “Wij sturen de organisatie op het bouwen, beheren en ver-huren van goede en betaalbare woningen voor mensen die daar zelf niet in kunnen voorzien. Dan heb je het over lage inkomens, maar ook over de middeninkomens van de verpleegster en de brandweerman. Concreet betekent dit dat Stadlander sociale en middeldure huurwoningen verhuurt. Met uitzondering van één woning in het plan Markiezaat De Wal zitten we niet met onverkoopbare koopwoningen of onaantrekkelijke grondposities. De zorgelijke situatie van fusiepartner Soomland is door de fusie opgelost.” Het Waarborgfonds Sociale Woningbouw en het Centraal Fonds Volkshuisvesting hebben de financiële prestaties van Stadlander over 2010 getoetst. Datzelfde geldt voor de prognoses voor de periode 2011-2015. De beoordeling was positief. Beide toezichthouders vinden dat de Stadlanderactiviteiten passen bij het vermogen van de corporatie.

Inmiddels is het besluit genomen dat het Centraal Fonds Volkshuisvesting 5 procent van de omzet in 2013 kan invorderen voor een saneringsfonds. “Stadlander moet in dat geval 5 miljoen betalen”, zegt Ton Ringersma. “Dat gaat ten koste van de investeringsruimte om ons woningbezit te verjongen en aan te passen aan de eisen en ontwikkelingen van de toekomst. Elke miljoen euro minder betekent voor Stadlander dat er zo’n tachtig woningen minder gebouwd kunnen worden. Het betekent ook 160 manjaren minder werk voor bouwbedrijven, stukadoors, loodgieters en tegelzetters.” Daarnaast krijgt Stadlander, zoals elke corporatie, te maken met een forse verhuurdersheffing. “Het nieuwe kabinet wil de huren laten stijgen tot marktconform niveau. Dat is in de Randstad echt hoger dan in West-Brabant en op Tholen. Maar de heffing is overal hetzelfde, dus is het goed mogelijk dat Stadlander meer moet gaan afdragen dan het aan huurstijging ontvangt. De besluitvorming moet nog plaatsvinden. Een ongewisse toekomst dus.” De heffing loopt tot 2017 op tot 1,2 miljard euro per jaar en tot 2040 tot 4 miljard.

Fraude, narigheid, zakkenvullers, graaiers - dat is het beeld van corporaties dat de afgelopen jaren in de media naar voren komt. Dat maakt dat het soms helemaal niet leuk is om op een verjaardag te vertellen dat je bij een corporatie werkt. “Alle collega’s van Stadlander werken hard voor hun salaris”, reageert bestuurder Ton Ringersma. “En ja, het is waar: ik verdien een hoog salaris. Overigens wel conform de beloningscode van de sector en na goed overleg met de Raad van Commissarissen afgetopt op de Balkenendenorm. Maar er zijn veel ingewikkelde rekenmethodes en die zorgen voor een boel verwarring. Hopelijk zal de nieuwe wet ‘normering topinkomens’ er meer lijn in brengen en duidelijkheid verschaffen.”

Thuis ›› pag. 13

‘Stukje dienstverlening voor onze huurders’

Hulp op de trap als de lift het niet doet Schrikbeeld voor iedereen die afhankelijk is van een rolstoel: de lift is defect en geen kant op kunnen. Niet naar beneden, niet naar boven. Stadlander heeft twee hulpmiddelen aangeschaft om minder mobiele mensen de trap op of af te helpen: een liftcar en een rolstoeltransporter. “Een uitkomst”, vindt Toine Hugens. ugens woont samen met zijn vrouw aan de Vogelenzang in Halsteren. Een prachtig appartement van Stadlander, op de tweede verdieping. Meneer Hugens neemt altijd de trap, maar zijn vrouw moet noodgedwongen gebruikmaken van de lift. Zij beweegt zich voort in een rolstoel. Doet de lift het niet, dan kan mevrouw Hugens weinig beginnen.

Aan huis gekluisterd “Pas moesten we om acht uur ‘s morgens in het ziekenhuis zijn. De lift deed het niet. Tja, dan ben je opeens aan huis gekluisterd. Op een moment dat het helemaal niet kan”, blikt Toine Hugens terug. “Ik heb mijn vrouw toen naar beneden geholpen, via de trap. Maar echt ongevaarlijk was dat niet. Het is gelukt, maar vraag niet hoe...” Het is vaker gebeurd dat de lift uitviel in het appartementengebouw aan de Vogelenzang. Maar toen hadden meneer en mevrouw Hugens geen urgente afspraak en zijn ze maar thuisgebleven. “Hier zijn 36 woningen in totaal en er wonen toch zeker vijf mensen met een rolstoel. De lift mag dus eigenlijk niet uitvallen.” Die garantie is nooit te geven. “In Steenbergen hadden we pas in korte tijd vier liftstoringen”, zegt gebiedsbeheerder Karel Groothuizen van Stadlander. “Dat is wel extreem. Niet elke storing hoeft ook tot grote problemen te leiden, zeker niet als een gebouw twee liften heeft. Maar is dat niet het geval en is er een onderdeel niet direct voorradig, dan kan het wel een tijdje duren voordat de storing is verholpen. Eén van die vier liftstoringen in Steenbergen duurde meerdere dagen. Daardoor was een bewoner in een rolstoel een kleine week totaal aan huis gebonden.” Deze onacceptabele situatie bracht Stadlander tot het besluit om de twee traphulpen aan te schaffen. “Als een stukje dienstverlening aan onze huurders, zodat ze kunnen blijven deelnemen aan het maatschappelijk verkeer”, legt Groothuizen uit.

het hele werkgebied van de corporatie worden ingezet om iemand in een rolstoel of mensen die slecht ter been zijn, de trap op of af te helpen. Twaalf medewerkers van Stadlander, van elke vestiging drie, kunnen de liftcar en de rolstoeltransporter bedienen. “We hebben een duidelijke bedieningsinstructie gekregen en uitleg over de veiligheidseisen”, zegt Karel Groothuizen. “Eigenlijk kan er niets misgaan. Het apparaat schakelt zichzelf automatisch uit, als er iets niet goed gaat. Beide apparaten zijn elektrisch, dus er is bijna geen mankracht nodig.”

Twee soorten De rolstoeltransporter gaat op een rupsband de trap af. De wat rankere liftcar rijdt op wielen en verplaatst zich tree voor tree. “Welke we gebruiken, hangt af van de situatie ter plaatse. De rolstoeltransporter is voor sommige portalen aan de brede kant. Dan kunnen we beter uit de voeten met de liftcar”, zegt Groothuizen. Toine Hugens is positief over het initiatief. “Als je boven woont en afhankelijk bent van de lift, dan is dit een uitstekende oplossing als de lift het niet doet.” Hugens kan beide traphulpen zelf bedienen. “Simpel, een kind kan de was doen.”

De apparaten staan sinds eind oktober centraal opgeslagen in Bergen op Zoom en kunnen, zodra het nodig is, in Thuis ›› pag. 14

Niet bij brand

De traphulpen zijn bedoeld om bewoners die slecht ter been zijn, in dringende gevallen, de trap op of af te helpen als de lift defect is. “Mensen kunnen hun vestiging van Stadlander bellen, waarna in overleg een tijdstip wordt afgesproken waarop de gebiedsbeheerders met de traphulp langskomen. Let wel, de traphulpen worden niet gebruikt in geval van brand”, zegt gebiedsbeheerder Karel Groothuizen. “Dan geldt een ander protocol. De brandweer heeft materiaal om bewoners uit een brandend pand te helpen.”

Gebiedsbeheerders Karel Groothuizen en Dick ten Hove demonstreren de traphulpen van Stadlander aan de Vogelenzang in Halsteren. Ze vervoeren Ineke van Housselt, de buurvrouw van de familie Hugens. “Net of je in de achtbaan zit, de eerste keer”, zegt ze. “Je moet vertrouwen hebben. De tweede keer stelt het niet veel meer voor. Ik vind het goed dat deze apparaten beschikbaar zijn voor mensen die het nodig hebben. Anders kun je geen kant op.”

Thuis ›› pag. 15 13

Observeren, signaleren, rapporteren en zo nodig alarmeren Tim van Doeselaar (rechts) en Cees van Overveld houden toezicht in de wijk.

Daklozen die in de gangen en in de trappenhuizen overnachtten en hun behoefte deden. Dat was ooit de aanleiding om toezichthouders van de Stichting Samen Werken controlerondes te laten lopen in de Bunthof. Elke avond en nacht is er zo’n ronde. In de Bunthof, maar ook in veertien andere ‘objecten’ in Bergen op Zoom. Stadlander is de opdrachtgever voor dit toezicht in de wijk. Thuis ›› pag. 16

Toezichthouders bevorderen leefbaarheid en veiligheid

Op een regenachtige avond in oktober loopt Tim van Doeselaar zijn ronde. Bijna twee jaar is hij toezichthouder/beveiliger bij Stichting Samen Werken. “Het bevalt goed, dit werk”, zegt hij terwijl hij controleert of de bergingsdeuren in de Bunthof dicht zijn. “Je bent lekker buiten en het is afwisselend. Af en toe heb je een praatje met bewoners. Je hoort van ze dat ons toezicht ze een veilig gevoel geeft.” Van Doeselaar kijkt in de zijgangetjes. “Hier staat wel eens een winkelwagentje”, zegt hij. “Als dat zo is, meld ik dat.” Ook andere bijzonderheden meldt hij aan de controlekamer. Kapotte verlichting, bijvoorbeeld, maar ook lekkages, zwerfvuil of gedumpt afval. Soms signaleert hij een huissleutel aan een brievenbus, beneden in de hal. “Die haal ik er uit en breng ik naar de eigenaar. Ja, dat vinden de meeste mensen wel prettig.”

‘Het werkt’ Het is een rustige ronde. Hangjeugd is er niet, dus Tim van Doeselaar hoeft vanavond geen beroep te doen op zijn overredingskracht om de jongeren een andere ontmoetingsplek te laten kiezen. En daklozen, die komen al lang niet meer in de Bunthof. “Het werkt dus”, zegt de jonge toezichthouder. “Je merkt: hoe vaker wij ergens komen, hoe beter het wordt.” Het project Toezichthouders bestaat al ruim veertien jaar. Het ging van start in augustus 1998. “Dat was in de Hof van Merode”, blikt operationeel manager Mario Verstraten terug. “Spectrum, één van de corporaties die in Stadlander zijn opgegaan, gaf ons de opdracht om daar te controleren tijdens de renovatie. Vooral om te voorkomen dat er materiaal gestolen zou worden van de bouwplaats. Ons team bestond toen uit negen personen met een gesubsidieerde baan. Met een uniform aan, een zaklantaarn, gezond verstand en veel motivatie gingen ze op pad. De werkwijze sloeg goed aan. Na de Hof van Merode, nu Drossaard, breidde ons werkterrein zich flink uit.” Vanaf het begin had het initiatief twee kanten. Ten eerste: meer leefbaarheid creëren in de wijk. Ten tweede: mensen met enige afstand tot de arbeidsmarkt opleiden en werkervaring laten opdoen om ze klaar te stomen voor een baan op de reguliere arbeidsmarkt. De meeste toezichthouders werken maximaal drie jaar voor Stichting Samen Werken. Daarna gaan ze veelal bij een andere organisatie aan de slag als beveiliger. Zoals Tim van Doeselaar, die onlangs zijn diploma beveiliger heeft behaald en op korte termijn zal doorstromen naar een reguliere baan.

Herkenbare busjes Momenteel bestaat het team van Mario Verstraten uit twaalf personen. Ze houden in opdracht van Stadlander ‘s avonds en ‘s nachts toezicht in en rond vijftien ‘objecten’, negen in oostelijk Bergen op Zoom en zes in het westen. In de beginjaren gingen de toezichthouders te voet op pad. Later kregen ze opgeknapte fietsen. En nu rijden ze rond in herkenbare busjes. “Wat de toezichthouders doen is observeren, signaleren, rapporteren en zo nodig alarmeren”, vertelt Verstraten. “Alles wat opvalt melden ze. Rondzwervende winkelwagentjes, huisvuil op straat, kapot straatmeubilair, een open schuurdeur, fietswrakken - noem maar op. Alles wat de leefomgeving verstoort en de veiligheid kan aantasten wordt gerapporteerd. Daarna is het de taak van Stadlander - veelal zal dat de gebiedsconsulent zijn - of de gemeente om concrete vervolgstappen te zetten. Ons nut is duidelijk. Anders houd je het geen veertien jaar vol.” Het gebeurt dat een ‘object’ door de inzet van de toezichthouders zo opknapt, dat de dagelijkse controlerondes niet langer noodzakelijk lijken. “Stoppen is niet verstandig”, zegt Mario Verstraten, “want je valt zo weer terug. Het is beter om blijvend alert te zijn. Ons werk is voor een groot deel preventief. We spreken mensen aan, altijd op een gemoedelijke manier. Dat heeft een positief effect in de wijk.”

Behalve de toezichthouders zijn in verschillende wijken en buurten buurtpreventieteams actief. Ook buurtpreventieteams signaleren en alarmeren en dragen daarmee bij aan een veilige woonomgeving. Een andere overeenkomst met de toezichthouders is dat ze herkenbaar zijn voor bewoners. Maar naast deze raakvlakken zijn er ook verschillen. Het buurtpreventieteam bestaat uit bewoners die als vrijwilliger in hun eigen wijk of buurt surveilleren. De toezichthouders werken via Stichting Samen Werken. In opdracht van Stadlander zijn ze actief op specifieke tijdstippen en in en rond specifieke ‘objecten’. Het gaat om in totaal vijftien ‘objecten’, negen in oostelijk Bergen op Zoom en zes in het westelijk deel van de stad. Oost: Populierlaan, Gageldonk-West, Bunthof, Groeshof, Heiningen, Wierlaan, Plejadelaan, Cort Heyligers Kazerne en Sterrenburg. West: Residentie Aquacite, De Lunet, Cromwielstraat, Thaliaplein, Oostenrijkstraat en Juvenaatplein.

Thuis ›› pag. 17

Stadlander en gemeente trekken samen op

Nieuwe toekomst voor Gageldonk-West Ambitieus. Dat woord viel meerdere keren tijdens de presentatie van het masterplan Gageldonk-West. Niet ten onrechte, want de aanpak die de gemeente Bergen op Zoom en Stadlander voorstaan, loopt over van ambitie. Binnen ruim tien jaar krijgt Gageldonk-West een facelift van formaat. Stadlander en de gemeente trekken er samen rond de 175 miljoen euro voor uit.

ageldonk-West is de eerste naoorlogse uitbreidingswijk van Bergen op Zoom. Vanaf 1954 zijn er 2500 woningen gebouwd. De helft daarvan is van Stadlander. In het masterplan staat dat de corporatie een kleine 600 woningen sloopt. Deze woningen voldoen niet aan de wooneisen van de toekomst.

Gemêleerde wijk Ervoor in de plaats bouwt Stadlander nieuwe woningen. Niet alleen sociale huurwoningen (± 60 procent van de nieuwbouw), maar ook middeldure huurwoningen en koopwoningen. “Zo ontstaat een gemêleerde wijk, waarin bewoners een wooncarrière kunnen maken en mensen met hogere inkomens een woning kunnen vinden die bij hen past”, aldus directeurbestuurder Ton Ringersma tijdens de presentatie op 14 november. Naast sloop en nieuwbouw staat ook renovatie op het programma. Stadlander heeft als voorbode al woningen gerenoveerd in de Kamperfoeliestraat, de Ligusterstraat en aan het Zilverschoonplein. Ringersma: “Dat zijn hele mooie woningen geworden.” Ook is de woningcorporatie in meer dan 130 woningen gestart met het treffen van energiebesparende maatregelen. Die geven de bewoners meer wooncomfort en beperken de woonlasten. Het streven is om particuliere woningbezitters te verleiden om hun woningen ook duurzamer te laten maken. “Mensen van morgen vragen om

andere woningen”, verklaart Ringersma de grootschalige ingreep. “Er is bijvoorbeeld behoefte aan nultredenwoningen, waarin je zonder trap je badkamer, slaapkamer en keuken kunt bereiken. Dat maakt het mogelijk om zorg thuis te ontvangen, zodat je lang zelfstandig kunt blijven wonen.” Het aantal woningen in de wijk verandert niet na de sloop. Stadlander bouwt hetzelfde aantal terug. Daarvoor heeft de corporatie meer grond nodig: bijna twee hectare. Die

Thuis ›› pag. 18

grond koopt Stadlander van de gemeente. Op haar beurt besteedt de gemeente een groot deel van de opbrengst aan maatschappelijke voorzieningen in de wijk. Tegelijkertijd pakt de gemeente de woonomgeving aan, zoals de straten, speelplaatsen en riolering. De verbinding met het centrum van Bergen op Zoom, via een tunneltje onder de spoorbaan, zal sterk verbeteren.

Samen aan de slag “We gaan vol blijde verwachting aan de slag. De wijk snakt ernaar”, aldus wethouder Ad van der Wegen. “De fysieke aanpak is belangrijk, maar net zo belangrijk is het investeren op sociaal-maatschappelijk gebied. Veel bewoners van Gageldonk-West voelen zich betrokken. Samen gaan we aan de slag om de wijk mooier te maken.”

De alom gewaardeerde structuur van de wijk - met brede lanen en veel groen - blijft intact. Hoe de voorzieningen in het centrum - het kloppend hart van de wijk - er precies uit komen te zien, is nog niet bekend. De gemeente en Stadlander hebben zichzelf de opdracht gegeven om over een jaar een duidelijk beeld te hebben van een multifunctionele accommodatie met een brede school, het winkelcentrum en zorgvoorzieningen. “Kwalitatieve voorzieningen zijn van groot belang voor de wijk”, vindt Ringersma. “Bewoners moeten er goed boodschappen kunnen doen, hun kinderen naar school laten gaan en - als het nodig is - zwaardere zorg kunnen krijgen. Ook dat maakt Gageldonk-West toekomstbestendig.” De metamorfose zal nog zeker tien jaar in beslag nemen. In 2013 start de eerste fase met sloop in het noordoosten van de wijk. De eerste paal voor de nieuwe woningen kan vervolgens in 2014 de grond in. Ringersma: “Steeds als er sloop van een groep woningen op het programma staat, lichten we de bewoners anderhalf jaar van tevoren in en begeleiden we ze naar een andere woning. Wie in de wijk wil blijven wonen, kan dat.”

Miljoeneninvestering Stadlander investeert 125 miljoen euro in de bouw van nieuwe woningen en nog eens 22 miljoen in de renovatie van ± 400 bestaande woningen. De gemeente Bergen op Zoom steekt bijna 30 miljoen in de wijk. Wethouder Van der Wegen: “Een hele forse investering. Het is heel bijzonder dat er, zeker op dit moment, zulke bedragen in stedelijke vernieuwing worden gestoken. Ik denk dat we in den lande met een loep moeten zoeken naar een vergelijkbaar project.” De revitalisering van Gageldonk-West is goed voor de werkgelegenheid. Elke nieuwe woning levert twee manjaren werk op.

Thuis ›› pag. 19

Woningzoekende, kies bewust! Stadlander roept woningzoekenden op om niet lukraak te reageren op het woningaanbod, maar om bewuste keuzes te maken. Lukraak reageren heeft namelijk negatieve bijwerkingen: het leidt tot veel weigeringen, maar het frustreert vooral andere woningzoekenden in hun zoektocht naar een geschikte huurwoning.

oningzoekenden die willen gaan huren van Stadlander of Woningstichting Dinteloord schrijven zich in bij Zuidwestwonen.nl. Dat maakt het mogelijk om in een grote regio te zoeken. Zuidwestwonen.nl is een overkoepelend samenwerkingsverband van beide corporaties. In het woonruimtebemiddelingssysteem van Zuidwestwonen.nl, dat eind 2009 van start ging, is de woningzoekende het uitgangspunt. Echter, dé woningzoekende bestaat niet. Elke woningzoekende zoekt op een andere manier. Grofweg zijn er vijf groepen.

Type woningzoekende Er zijn spoedzoekers, die in een noodsituatie zitten en snel woonruimte nodig hebben. Daarnaast zijn er reguliere woningzoekenden, die minder haast hebben maar wel een stap in hun wooncarrière willen maken. Selectieve zoekers, de derde groep, willen in een specifieke woning wonen en zijn bereid te wachten tot zo’n woning vrijkomt. Dan zijn er zorgzoekers, die vanuit medisch oogpunt of een behoefte aan zorg een andere woning nodig hebben. Tot slot zijn er woningzoekenden die de voorkeur geven aan een koopwoning.

Om deze groepen zo goed mogelijk te kunnen bedienen en hun kans van slagen te vergroten, biedt Zuidwestwonen.nl de woningen aan via vijf modellen: aanbodmodel, lotingmodel, optiemodel, directe huur en koopmodel. Spoedzoekers hebben de grootste kans van slagen in het lotingmodel of de directe huur. Terwijl selectieve zoekers het beste een optie kunnen nemen en het aanbodmodel bij uitstek geschikt is voor reguliere woningzoekenden.

‘De boot missen’ Een inschrijving als woningzoekende geldt voor drie jaar. Eventuele opties blijven echter ook na drie jaar geldig. Veel woningzoekenden reageren lukraak op het woningaanbod of het nu past bij hun wensen of niet - omdat ze bang zijn de boot te missen. Immers, na drie jaar verloopt de inschrijving. Dat lukraak reageren heeft ongewenste gevolgen. Bijvoorbeeld: als reguliere zoeker actief worden in het lotingmodel en daarmee spoedzoekers in de weg zitten. Ander voorbeeld: geen selectieve zoeker zijn, maar toch opties nemen. Dat frustreert selectieve zoekers. Niet-serieuze reacties leiden vaak tot weigering van de aangeboden woning. Ook komt het regelmatig voor dat woningzoekenden geen gehoor geven aan een oproep van de corporatie of niet komen opdagen bij een bezichtiging. Dat vertraagt het werkproces bij de corporatie.

Thuis ›› pag. 20

Blokkade “Onze boodschap is: reageer conform uw woonwensen”, zegt Sandra van Oosterbosch van Stadlander. “Wij adviseren mensen om hun zoekprofiel zeer zorgvuldig samen te stellen. Op basis daarvan kunnen wij ze een tipbericht sturen als er een woning vrijkomt die beantwoordt aan hun zoekprofiel. Als hij of zij reageert en vervolgens niet komt opdagen of niet tijdig reageert op een woningtoewijzing, hebben we het systeem tegenwoordig zo ingericht, dat de betreffende woningzoekende niet kan reageren op het woningaanbod. Hij (of zij) krijgt daarvan een melding zodra hij inlogt op Zuidwestwonen.nl met de oproep persoonlijk contact op te nemen met de corporatie. De bedoeling daarvan is om met elkaar in gesprek te komen om zo tot een goed zoekadvies te komen.” Daarnaast wil Stadlander goed inzoomen op de weigeringsgronden. Heeft weigeren te maken met de kwaliteit van de woning of de woonomgeving, dan kan de conclusie zijn dat die kwaliteit op niveau moet worden gebracht.

Thuis ›› pag. 21

We zoeken fotomodellen! Thuis

In dit nummer:

mobielplezier Drie dagen scoot leefbaarheid weer mee >> P. 06 12 Onderzoek naar cherpenisse >> P. >> P. 04 Caitlin doet Sint-Maartensdijk/S nder herkenbaar ren >> P. 19 Stadla >> P. 08 Dorpstafel ontmoeten in Halste >> P. 16 Wonen en 1e jaargang nr. 2

| juli 2011

Een carrière in Hollywood kunnen we u niet beloven. Wel een prominente plek op onze bedrijfswagens, bouwborden, website of in onze brochures. Kortom, Stadlander zoekt huurders die op de foto willen. Om die foto’s te gebruiken voor onze communicatie. Perfecte maten of de uitstraling van een filmster zijn niet nodig. We zoeken echte mensen, herkenbaar, in de leeftijd tussen pakweg 30 en 60 jaar. Mensen die je om de hoek kunt tegenkomen. Of te wel: onze huurders.

Alles in goed overleg en altijd met uw toestemming. U hoeft het trouwens niet voor niets te doen. Als tegenprestatie voor uw inzet ontvangt u een cadeaubon ter waarde van € 25,-. En natuurlijk krijgt u de originele foto. Leuk voor thuis aan de muur. Samen met uw partner of het gezin. Een mooi portret, gemaakt door een beroepsfotograaf. Natuurlijk begrijpen wij dat niet iedereen zichzelf te pas en te onpas terug wil zien, in de regio of op het internet. Dat kunnen we regelen. Wij gebruiken de foto’s met respect voor u als model en houden rekening met uw wensen. Op een speciaal toestemmingsformulier leggen we die afspraken vast. Stuur bij inschrijving meteen een foto van uzelf of uw gezin mee!

We zijn vooral op zoek naar stellen en gezinnen die het leuk vinden om door een professionele fotograaf op de plaat te worden gezet. In uw eigen omgeving, en soms op locatie.

weten? of wilt u meer lander.nl e s s re te in u stad Heeft mail naar thuis@ Stuur dan een e-

Aan het einde van het jaar lopen veel Nederlanders rond met de vraag: Ga ik overstappen naar een andere zorgverzekeraar? Stadlander helpt u graag bij het maken van een goede keuze, die past bij uw leefwijze. Een keuze die er bovendien aan kan bijdragen dat uw zorgkosten beheersbaar blijven. Daarom hebben wij afspraken gemaakt met zorgverzekeraar VGZ.

Uw collectieve voordeel Via Stadlander krijgt u bij VGZ een collectiviteitkorting van 7% op de basisverzekering. Op aanvullende verzekeringen ontvangt u zelfs 10% korting. Daarnaast is VGZ een verzekeraar die zich inzet om zorg te organiseren rondom uw wensen. Kijk op www.vgz.nl/stadlanderhuurders om te zien wat VGZ voor u kan betekenen.

Thuis ›› pag. 22

We zijn ons met zijn allen steeds meer bewust van de noodzaak om verstandig om te gaan met onze wereld. Duurzaamheid staat bij velen op de agenda, van wereldleiders tot multinationals, van kleine ondernemers tot mensen zoals u en wij. Maar laten we bij onszelf beginnen, met doen in plaats van denken. Slim en creatief in actie komen om zo verspilling voor te zijn en natuurlijke energiebronnen te behouden. Dat kan op veel manieren zonder dat het veel tijd, geld, inspanning of ruimte kost. In deze rubriek geven wij u in elke editie van Thuis een aantal tips die u daarbij helpen.

Waterverbruik Per persoon verbruiken we gemiddeld zo’n 120 liter drinkwater per dag. Verreweg het meeste water (50 liter) spenderen we tijdens de douche en tijdens de dagelijkse toiletbezoeken spoelen we nog eens zo’n 34 liter drinkwater weg. De wasmachine staat met een verbruik van zo’n 14 liter per persoon per dag op een goede derde plek. Besparen van water bespaart ook energie. Ons kraanwater wordt twee keer gezuiverd; de eerste keer om het drinkbaar te maken en na gebruik om het te reinigen in de rioolwaterzuiveringsinstallatie. Ook gebruiken we veel energie om water te verwarmen. Zuinig zijn met water levert daarom op twee punten een besparing op.

Tip 1: Ga douchen en niet in bad. Voor een bad heb je honderd liter water nodig en voor een snelle douche ‘slechts’ 30 liter. Tip 2: Handen wassen met de kraan half open. Uit een volledig geopende kraan stroomt twintig liter water per minuut. Zet de kraan eens wat minder ver open en je zult zelf merken dat je ook met minder water je handen prima schoon krijgt. Tip 3: Gebruik een waterbesparende douchekop. Hiermee bespaar je meer dan de helft van je waterverbruik. Of douche eens korter!

Tip 4: Bespaar spoelwater in het toilet met een waterbesparende knop. Daarmee gebruik je de helft van het water van een volledige spoeling. Let ook op kleine lekkages en laat deze zonodig verhelpen. Tip 5: Wacht niet te lang met de aanschaf van een nieuwe wasmachine. Wasmachines van 15 jaar en ouder verbruiken tussen de 80 en 100 liter water per wasbeurt, terwijl de allerzuinigste nieuwe machines met een A+++ energielabel slechts 30 liter verbruiken. Voor het verwarmen van al dat water is natuurlijk ook veel minder energie nodig en dat merk je op je energienota.

Thuis ›› pag. 23

Energiebespaartips

Duurzaam denken is duurzaam doen

Puzzel Horizontaal: 1 eiland in de Middellandse Zee 5 Indonesisch eiland 10 koordans 12 zoogdier 14 Romeinse Rijk (afk.) 16 waddeneiland 19 zonnegod 20 rivier in Utrecht 22 edel dier 23 sterke drank 24 ploeg 26 metaal 27 scheepsherstelplaats 29 kansbriefje

1 9 De oplossing van de vorige Stadlander puzzel is ‘buurtcultuurfonds’. De gelukkige prijswinnaars zijn: 1e prijs A. Dekker, Halsteren 2e prijs J. van ‘t Hof, Tholen 3e prijs J .C. Kodde Gunter, Sint-Annaland Heeft u de oplossing gevonden? Stuur uw antwoord, met vermelding van uw naam en adres, voor 1 februari naar [email protected] of naar: Stadlander t.a.v. Magazine Thuis Postbus 203 4600 AE Bergen op Zoom. Onder de juiste inzendingen verloten we drie VVV-cadeaubonnen ter waarde van € 40,-, € 25,- en € 10,-. De winnaars worden bekendgemaakt in de volgende editie van Thuis.

Verticaal

30 goedendag 31 speelgoed 33 Europeaan 34 langs 36 wegkant 40 weerinstituut 42 Iers Republikeins Leger (afk.) 43 jongensnaam 46 dijk 47 persoonlijk voornaamwoord 48 Indonesisch eiland 50 buiten westen (afk.) 51 lor 52 telwoord 54 Grieks eiland 55 waddeneiland

14

2

2 slee 3 Bijbelse naam 4 puntbroodje 6 korf 7 waskuip 8 voorzetsel 9 Grieks eiland 11 zuivelproduct 13 Indonesische eilandengroep 15 zoogdier 17 water (Frans) 18 papegaai 19 rivier (Spaans) 21 Portugees eiland 23 Zweeds eiland 25 computeraccessoire

3

4

5

10 15

20

11 16

21

24

17

6

8

12

13

18

19 23

25

26 28

29

30 32

7

22

27

36

26 plaats in Utrecht 28 wagen 29 meidenpopband 32 Spaans eiland 35 Indonesisch eiland 37 lof 38 projectiel 39 Europeaan 41 tam 43 vechtsport 44 busmaatschappij 45 opstap 48 berekening 49 beursindex 51 familielid 53 deel van Franse ontkenning

31 33

34

37

38

42

43

47

39 44

35 40

45

48

41 46

49

51

52

54

50 53

55

Oplossing 43

32

53

23

3

20

7

39

26

29

48