Raskenmerken Jack Russell Terriër
Geschiedenis De Jack Russell is genoemd naar de oorspronkelijke fokker, de Engelsman John Russell, een Engelse dominee die in het begin van de 19e eeuw in het graafschap Devon woonde. De dominee was dol op de vossenjacht en had daar een scherp en een kwiek hondje voor nodig. Het hondje moest niet onderdoen voor grote jachthonden en moest in staat zijn om ondergronds in holen te werken.
Aanleg De Jack Russell terriër is een jachthond en een gezinshond.
Temperament De Jack Russells zijn alert, opgewekt, trouw , erg actief, en bijzonder slim. Zij kunnen brutaal en erg ondernemend zijn. Ze zijn hard voor zich zelf, hebben veel zelfvertrouwen en zijn erg zelfstandig.
Gebruik Voor de jacht(vossen en konijnen) en als gezelschapshond.
Activiteit De Jack Russell Terriër heeft veel behoefte aan beweging en is nagenoeg onvermoeibaar. Een blokje rond de straat is niet voldoende voor hem en hij zal zich dan ook binnenshuis uitleven.
Karakter De jack Russell is binnenshuis een gezellige hond, die graag tussen de familie op de bank wil zitten of er gewoon bij wil zijn. Hij is trouw aan zijn familie en kan zeker, als hij er mee opgegroeid is, goed met kinderen overweg. Buiten is hij echter een echte jachthond. Hij zal achter alles aan gaan wat haar of vleugels heeft. Dit is na een goede opvoeding wel in toom te houden. Het volgen van een puppycursus en eventuele vervolgcursussen moet dan ook in overweging genomen worden. De Jack Russell wordt ook wel een grote hond in een kleine verpakking genoemd.
Jack Russells zijn erg waaks en kondigen bezoek ruim van te voren aan. Ook zijn zij verwoede gravers en hebben geen eerbied voor uw rozentuintje of bloembollenperk. Het zijn echte rakkers en altijd te porren voor potje spelen / ravotten. Jack Russells kunnen op hoge leeftijd fit en actief blijven. Leeftijden van 15 tot 18 jaar zijn geen uitzondering. Aanschaf is dus een contract voor langere termijn.
1
Vacht en kleur Komt voor in drie vachtvariëteiten namelijk: gladhaar, broken en ruwharig. De kleur wit moet overheersen met zwarte of tankleurige (kastanjekleurige) tekeningen. De vacht moet weerbestendig zijn.
Hoofd Krachtige kaken en sterke wangspieren. Vlakke schedel met lichte stop, naar voren toe smaller wordende snuit. Zwarte neus en lippen. Sterke tanden, die sluiten in een schaargebit. Goed aansluitende lippen met zwarte pigmentvlekken.
Oren Knopoor of hangend oor, van goede structuur en grote bewegelijkheid.
Poten Sterke gespierde poten met compacte voeten en goed gebogen tenen.
Lichaamsbouw Krachtig, met een rechte rug, enigszins gewelfde lendenen en een smalle borst.
Staart Mag hangen in ruststand, in beweging moet de staart omhoog gedragen worden.
Maat Ideale hoogte: 25 tot 30 cm.
Gewicht Dusdanig dat 1 kg gewicht met 5 cm hoogte overeenkomt. Dit houdt in dat een hond van 25 cm hoogte ongeveer 5 kg behoort te wegen.
'Black and Tan 'Jack Russell Terriërs Met enige regelmaat worden in advertenties en op internet Black- and Tankleurige Jack Russells aangeboden. Deze honden zouden dan zeer exclusief zijn en worden dus ook tegen hoge prijzen aangeboden. Misschien zien ze er exclusief uit maar het zijn geen raszuivere Jack Russells. Volgens zijn kleurvererving kan een Jack Russell, die gefokt is volgens de rasstandaard, nooit Black en Tan zijn. Stelt u eens voor, een witte Rottweiler of een Dobermann (beide rassen zijn normaal Black en Tan). In dit geval zou u toch ook zeggen:" Dit is een miskleur of dit is geen echte". Een dure exclusieve Black end Tan Jack Russell is gewoon een erg dure bastaard. Het heeft namelijk niets met een rashond te maken. Bron: NVJRT
Aanschaf Pups Denk heel goed na alvorens tot aanschaf van een hond over te gaan. Zet voor- en nadelen eerst op een rijtje. Het is beter om vooraf tot de conclusie te komen dat een hond eigenlijk toch niets voor u is, dan wanneer u zich dit bedenkt op een moment dat de hond reeds zijn intrede in uw gezin heeft gedaan. Een hond zal immers veel uitgelaten moeten worden, wat voor weer het ook is!! Neemt u een pup, dan zal deze eerst zindelijk gemaakt moeten worden, hetgeen mogelijk ten koste kan gaan van uw mooie vloerbedekking. Neemt u een oudere hond, dan is deze daarentegen al gevormd en kost het heel veel tijd en moeite om zo’n hond naar uw hand te zetten. Kijk of er een rasvereniging bij u in de buurt u is die een oudere hond wil herplaatsen. Vaak hebben fokkers ook adressen van oudere honden die herplaatst moeten worden.
2
Of wat te denken van vakanties. Honden worden meestal niet in alle hotels toegelaten. Ook het vervoer kan wel eens een probleem zijn. Niet alle taxi’s vervoeren honden. En last but not least: de kosten. De voedingskosten blijven elke week terugkeren. Dan nog de jaarlijks terugkerende inentingskosten. En wat te denken van onverhoopte operatiekosten bij een dierenarts die vaak honderden guldens kosten!! Niet dat ik u van de aanschaf van een hond wil afpraten, maar het zijn even wat punten op een rij waar je zo 1-2-3 niet over nadenkt. Zeker als je zo’n schat van een puppy bij een fokker ziet. Dan ben je verkocht!! Daarom is het dus belangrijk je goed te laten voorlichten en daarna pas te beslissen of je een Jack Russell wilt hebben.
Zoals reeds eerder gezegd, vraagt de Jack Russell veel aandacht. Even vijf minuten buiten lopen is voor de Russell dan ook niet voldoende. Hij moet zijn energie kwijt. Dit kan hij alleen maar door veel te lopen en bezig te zijn. Voorts staat u (vaak) ook nog voor de keuze tussen een mannetje of een vrouwtje. Een reu is over het algemeen wat dominanter dan een teefje. Daarentegen wordt een teef weer loops, met alle gevolgen van dien. Tot slot zult u een adres moeten vinden om een Jack Russell aan te schaffen. Hiervoor zijn heel veel opties. Je hebt goede en slechte fokkers. Erkende fokkers moeten aangesloten moeten zijn bij rasverenigingen. Daarbij doet u er goed aan om diverse fokkers te bezoeken om zo het verschil te zien tussen de ene en de andere fokker. U kunt zich wapenen door, wanneer u een fokker bezoekt, goed op de moederhond te letten. Is de moederhond niet aanwezig, maak dan meteen rechtsomkeer, tenzij de fokker kan aantonen dat de moederhond is overleden. Een goede fokker zal ook een verklaring van zijn dierenarts vragen en tonen in zo'n geval. Is de moederhond wel aanwezig, dan mag zij zeker haar pups beschermen. Dat mag echter niet inhouden dat u bij binnenkomst wordt gegrepen door de moederhond. Ook dan is er maar één remedie: neem geen pup van zo'n moederhond, want de pup krijgt ook dat deel van de moeder mee. Helaas is het nog steeds nodig te vermelden: koop nooit bij een fokker die allerlei rassen in hokken, kisten en paardentrailers heeft zitten. Soms heel zielig om te zien, maar dat mag geen reden tot aankoop zijn en bovendien houdt u daarmee de slechte handel in stand. Het is zielig als u toch een hondje bij zo'n handelaar koopt en het blijkt dat hij niet ingeënt was en binnen drie maanden sterft aan ziektes zoals parvo. Dat is zielig voor u, maar vooral voor uw eventuele kinderen . Bespaart u zich dus die ellende. Gaat u ook eens kijken op een clubmatch van een rasvereniging. Daar kunt u kennismaken met het ras en vragen stellen De fokker is belangrijk. Omdat onze huishonden echter ook veel met mensen moeten leren omgaan, is het verstandig dat de fokker de puppies al vroeg laat wennen aan de geur van mensen. Dit kan door iedere dag de pups even dicht tegen het lichaam van de fokker of een ander mens te houden. Dan zien de pups later de mensen ook als iets heel normaals. Deze fase in het leven van de puppies noemen we "vegetatieve" fase. Rond de tiende dag gaan de oogjes en oortjes open en gaan de pups leren wat voor uiterlijk en geluiden er horen bij al die luchtjes waar ze al mee hebben kennis gemaakt. Dit duurt ongeveer een week. Deze periode noemen we de 'overgangsfase'. Vanaf de
3
leeftijd van drie weken begint eigenlijk de allerbelangrijkste fase in het leven van de pups. We noemen deze fase de 'primaire socialisatiefase. In deze periode, die tot ongeveer twaalf weken duurt moeten de pups met alles kennismaken waarmee ze later in hun leven eens een keer geconfronteerd kunnen worden. Nu staan ze daar helemaal open voor. Ze nemen alles in zich op en zijn heel nieuwsgierig in het ontdekken van de grote wereld. De primaire socialisatiefase is op te splitsen in een deel bij de fokker, (tot ca. acht weken) en een deel bij de nieuwe eigenaar (van circa acht tot twaalf weken). De fokker moet voor allerlei nieuwe situaties zorgen, waaraan de pups moeten wennen zoals: Omgaan met andere honden, vreemde mensen en nieuwe indrukken.
Dan komt de nieuw eigenaar Maar ook de nieuwe eigenaar heeft een hele belangrijke taak in die primaire socialisatiefase. Want die loopt tenslotte door tot twaalf weken. Hij moet de pup verder 'socialiseren' en datgene voortzetten waar de fokker al mee is begonnen. Hij moet de pups overal mee naar toe nemen nu ze nog steeds voor allerlei nieuwe indrukken open staan. De pup mag mee naar de markt, mee in de bus, mee in de trein, mee naar het schoolplein en mee naar het speelveld. Kennis laten maken met allerlei verschillende soorten mensen. Dan weten de pups dat al die verschillende soorten mensen erbij horen. Dat geldt ook voor andere honden: met lang haar, kort haar, gevlekt, lange oren, staande oren, lange staarten, platte neuzen, grote honden en kleintjes. Alles komt voor in die grote wereld. Ook moeten de pups wennen aan allerlei verschillende soorten geluiden zoals de stofzuiger, de stereo-installatie, knallende ballonnen, piepende computerspelletjes, vallende sleutelbossen, drinkbakken, opwindbeestjes enzovoort. Ze moeten verder een keer mee in de auto, wennen aan verkeer met fietsers, knetterende brommers, grote zware vrachtwagens, autobussen, trimmers en joggers. En ook komen veel mensen samen op schoolpleinen en in winkelstraten. Bovendien moeten ze natuurlijk ook wennen aan andere huisdieren zoals katten. In drukke situaties moeten we echter wel zorgvuldig handelen. We moeten de pup niet troosten als hij ergens van schrikt, want hij ziet troosten als een vorm van beloning. Hij leert dan dat hij braaf is als hij bang is voor alle mensen op de markt, voor onweer, voor vuurwerk, voor grote vrachtwagens of voor andere, grote honden. Optillen is een vorm van troosten waarmee we aangeven dat de pup terecht bang was. Dit werkt dus angstversterkend. Daarnaast geven we met optillen ook aan dat wij de grote leider zijn. Als we dit echter doen op het moment dat er niets aan de hand is, zal de pup dit alleen maar zien als een daad van een grote sterke leider. Hier kunnen we goed gebruik van maken. Voordat we bijvoorbeeld op de markt aankomen tillen we de pup al op. Wij zijn de baas en de pup heeft dit toe te laten. We lopen de markt op, en de pup kan alles vanuit een wat hogere en veiliger positie in zich opnemen. Veel mensen willen hem aaien en knuffelen en hij leert dat de markt eigenlijk heel leuk is. Bijna aan het eind van de markt zetten we de puppy neer en wandelen spelend weg van de markt. Dat was leuk. Dit doen we ook langs de weg en in de winkelstraat. Schrikt de pup nu toch nog ergens van, wat natuurlijk heel goed mogelijk is, dan moeten we daar niet de aandacht op gaan vestigen. Stel hij schrikt van een grote groencontainer en deinst wat terug. Veel mensen gaan dan naar die groencontainer toe, hurken erbij en gaan met een wat hogere stem de pup lokken: 'Kom maar puppy dit is een brave container, die doet je niks, kijk maar'. De pup denkt alleen maar; 'Wat doet mijn baas vreemd, daar moet wel iets heel ernstigs mee aan de hand zijn'. Veel beter is het om juist niet de aandacht op die container te vestigen. Leid het puppy af en lok hem mee zodat hij leert dat, als hij langs die container loopt, er helemaal niets gebeurt. Dan weet hij dat ook weer. Hele goede bazen kunnen
4
het gedrag ook negeren. De meeste honden zullen, als ze ergens van schrikken, ook even naar de baas kijken. Als die niet reageert, leren zij dat ze dus ook niet hoeven te reageren en dan is het probleem ook weer opgelost. In rustiger situaties, zoals het speelveld (voor honden en niet voor kinderen) kunnen we de pups lekker helemaal op onszelf richten. Er moet daar heel veel met ze gespeeld worden. Renspelletjes, zoekspelletjes, sjorspelletjes en dergelijke zij hier uitermate geschikt voor. De baas moet dan ook van allerlei leuke en lekkere dingetjes bij zich hebben. De pup moet dan veel geroepen worden en daar moet dan steeds iets heel leuks of iets lekkers tegenover staan. Daarna mag hij weer weg. Vaak mogen pups op het speelveld hun eigen gang gaan en worden alleen geroepen als de pret over is en ze weer mee naar huis moeten. Ze leren dan dat roepen niet leuk is en komen helemaal niet meer graag bij de baas, want de lol is dat op. Dat resulteert dan later in honden die helemaal niet meer bij de baas komen of waar de baas eerst drie kwartier achteraan moet rennen. Veel beter is het dus om de pup meteen te leren, dat de baas eigenlijk het leukste van de hele wereld is, voor nu en voor later.
Zindelijk maken van pups Wie een pup aanschaft maakt meestal direct een begin met het zindelijk maken van de jonge hond. Omdat honden van nature zindelijke dieren zijn, is dit een kwestie van stimuleren en aanmoedigen. Het ontwikkelen van het bij de geboorte meegekregen instinct om het 'nest' niet te bevuilen, levert normaal gesproken geen problemen op. Wilde hondachtigen en wolven houden hun hol angstvallig schoon. Steevast worden uitwerpselen van pups door de ouders weggebracht. Zodra de pups kunnen lopen zoeken zij zelf een plekje buiten het nest om hun behoefte te doen. Geen wonder dus dat het erg belangrijk is dat de pups al bij de fokker in een zo schoon mogelijke omgeving zijn opgegroeid. Een fokker die verantwoord te werk gaat voorkomt dat de jonge hondjes tussen hun eigen uitwerpselen moeten verblijven. Vaak liggen er kranten op de vloer van de speciale werpkist of is er een afgezette loopruimte voor de pups gereserveerd. In die ruimte zullen de pups een plek voor hun behoefte zoeken die zo ver mogelijk verwijderd is van de plaats waar ze normaliter slapen. Stro is als ondergrond minder geschikt, omdat urine en uitwerpselen er doorheen zakken. Verder kan stro niet worden schoongemaakt en moet het telkens volledig worden vervangen. Gebeurt dat niet, dan wennen de pups eraan om in hun eigen viezigheid te zitten, en wordt het voor de nieuwe eigenaar moeilijker om de pup zindelijk te maken.
Ongelukjes voorkomen Voor de pup die we net bij de fokker hebben opgehaald geldt, dat ons huis te groot is om het als nest te beschouwen en schoon te houden. Reken er dus maar op dat er de eerste weken de nodige ongelukjes gebeuren. Probeer die zoveel mogelijk te voorkomen door de pup nauwlettend in de gaten te houden. Pak hem op en zet hem buiten bij verdachte voortekenen, zoals snuffelen en een rondje draaien. Tien tegen één dat de pup zal 'moeten' als hij een slaapje heeft gedaan of als hij net heeft gegeten of gespeeld. Pak het hondje op (de ene hand onder zijn achterste en de andere tussen zijn voorpoten). Til het dier nooit op aan zijn voorpoten!. Zet hem tenslotte buiten op een plekje dat geschikt wordt geacht als hondentoilet. Dat kan een stukje tuin zijn of bos of openbaar groen waar het geen kwaad kan. Als het maar snel bereikbaar is! Wie een terras heeft kan er tijdelijk een of twee tegels uit halen, zodat
5
de pup leert om daar in dat plekje zand zijn behoefte te doen. Is hij eenmaal zindelijk, dan kunnen de tegels weer terug en komt de hond niet meer in de verleiding. Ook op het balkon van een flat gaat het prima. Het is te overwegen om daar een stukje gras neer te leggen om het toiletje duidelijk te markeren. Maak dat dan wel telkens zo goed mogelijk schoon De geurtjes die er toch nog blij ven hangen zullen de pup stimuleren om er ook een volgend keer zijn behoefte te doen. Dezelfde plek Waar het hondentoiletje ook geïnstalleerd wordt, het is belangrijk dat de pup telkens weer op dezelfde plek terugkomt om zijn behoefte te doen. Vind het dus niet goed dat de hele tuin tot uitlaatplaats wordt gebombardeerd. Neem de pup aan de lijn mee naar de bewuste plaats of zet hem daar neer. Houd hem dan ook aan de lijn, zodat hij niet uit eigen beweging ergens anders naar toe kan. Bij erg jonge pups is het aan te bevelen hem in huis op te pakken en pas op zijn toiletje weer neer te zetten, zodat er onderweg niets gebeuren kan. Het oppakken zet namelijk direct een rem op de behoeftedrang. Wacht bij het hondentoiletje geduldig (!) tot de pup door de achterpoten zakt en moedig hem dan direct aan met woorden in de trant van: ’Dat is braaf plassen’. Welk woord gebruikt wordt maakt voor de hond niet uit, als het maar telkens hetzelfde is. Je zou dus ook kunnen zeggen: ‘braaf opschieten!’ Of zelfs ‘lekkere chocola’ Als het maar consequent (en uitbundig) gebruikt wordt voor na het behoefte doen. Wie dat een tijdje zo volhoudt, krijgt een hond die later op commando zijn behoefte doet en voorkomt daarmee dat het dier souvenirs achterlaat op plekken waar dat niet welkom is.
Ongelukjes Ondanks alle oplettendheid zal er in het begin toch wel het nodige in huis terecht komen. De voortekenen zijn niet altijd even duidelijk en het kwaad is snel geschiedt. Maak u dan vooral niet boos en haal in geen geval de hond met zijn neus erdoor. Hij weet immers nog niet beter en zal schrikken en zenuwachtig worden van uw bestraffing. Neemt u zich liever voor om in het vervolg nog beter op te letten. Ruim het rustig op, gebruik geen schoonmaakmiddel met ammoniak erin, want die geur werkt juist aanlokkelijk. Wie de pup alleen thuis laat, dient te beseffen dat de hond lichamelijk nog niet in staat is om zijn behoefte lang op te houden. De opwinding en wellicht de nervositeit als hij merkt dat hij alleen achtergelaten wordt, kunnen al voldoende zijn om de sluizen open te zetten. Het heeft geen enkele zin om de pup daarvoor bij thuiskomst te straffen. Hij weet van de prins geen kwaad en het schelden zal hem alleen maar onzeker maken en ervoor zorgen dat hij een volgend keer uw thuiskomst met angst en beven tegemoet ziet.
De eerste nachten De eerste nacht in het nieuwe huis is voor veel nieuwe hondenbazen een groot probleem. Vroeger werd geadviseerd om de pup in een doos of kist te zetten waar hij niet uit kon, en ook nog op een rustige plek, bijvoorbeeld in de keuken. Er werd dan bij gezegd dat zijn gejammer en geblaf genegeerd moest worden. Dan went hij er gelijk aan dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen en wel eens alleen moet blijven. Maar probeer u eens voor te stellen hoe de pup zo'n nacht beleeft. Het hondje zat tot nu toe veilig en gezellig bij moeder, broertjes en zusjes in het nest. Ineens is hij uit die vertrouwde omgeving geplukt en plompverloren ergens anders gebracht. En dan wordt hij ook nog ineens opgesloten en voor het eerst van zijn leven moederziel alleen gelaten! Afgezien van deze uiterst onplezierige ervaring, die op zo'n jonge pup een diepe indruk kan maken, kleeft er nog een belangrijk nadeel aan deze methode. Als de pup namelijk nodig ‘moet’ en niet uitgelaten wordt (de eigenaar ligt immers op één oor), zal hij zo lang mogelijk proberen zijn behoefte op te houden. Daardoor voelt hij zich doodongelukkig, want zijn nest bevuilen zal hij niet snel doen. Maar vroeg of laat zal er toch iets uit moeten en zal hij het hoopje of plasje in de doos of kist deponeren. Op deze
6
manier leert het hondje (helemaal tegen zijn natuurlijk instinct in) zijn eigen slaapplaats te bevuilen en dat heeft een zeer averechts effect op het zindelijk maken.
De Doos gelukkig is er een manier om de nieuwe pup ook die allereerste nacht goed door te helpen. Dat is de ‘doos naast het bed’ methode, die niet alleen vriendelijk is voor de pup en zijn eigenaar, maar ook veel sympathieker voor de buren, die bij de ouderwetse methode vaak volop konden meegenieten van het gehuil en gejammer van de nieuwe huisgenoot. De doos moet net zo groot zijn dat de pup er weliswaar goed in past en lekker kan liggen, maar zonder dat hij van de ene naar de andere plek kan verhuizen en zonder dat hij er op eigen kracht uit kan klauteren. Laat de pup voor het slapen gaan nog een keer goed uit en zet hem dan in zijn slaapdoos. Spreek hem nog even kort geruststellend toe ( het is immers toch allemaal nieuw en vreemd voor hem), maar ga niet in op eventuele protesten. Na een tijdje zal de pup doorhebben dat er niets meer te beleven valt, en in de wetenschap dat u vlak bij hem in de buurt bent, waarschijnlijk uitgeput van alle nieuwe belevenissen en ervaringen in slaap zal vallen. Zodra de natuur zich doet gelden zal de pup onrustig worden en wellicht wat beginnen te piepen. Doordat de doos vlak naast uw bed staat hoort u dat, en weet u dat het tijd is om de pup uit te laten. Wellicht dat er de eerste nachten een aantal sanitaire stops nodig zijn, maar allengs zullen die steeds minder vaak voorkomen. Dan begint u de doos in fasen steeds verder van het bed af te zetten, tot op de overloop en tenslotte op de plek die u de hond als definitieve slaapplaats had toebedacht.
Kamerkennel In plaats van een doos of kist kunt u ook gebruik maken van een zogenaamd kamerkenneltje. Dat zijn draadkooien die vaak handig op te vouwen en te verplaatsen zijn. U kunt zo'n kamerkenneltje, van waaruit de pup vrij zicht heeft op zijn omgeving, ook prima gebruiken in de woonkamer op momenten dat u even (dus niet uren achtereen!) de handen vrij wilt hebben voor andere zaken. Wen de pup aan het kenneltje door hem er bijvoorbeeld zijn eten in te geven of er een lekkere kluif in te leggen. Zo bouwt de pup plezierige associaties op met het kenneltje en zal hij het waarschijnlijk al snel gaan beschouwen als een veilige haven waarin het goed toeven is. De kennel bewijst ook prima diensten als er naast de jonge hond ook jonge kinderen in huis zijn. Om ongewenste confrontaties tussen hond en kind (die immers alle twee zeer nieuwsgierig zijn en nog helemaal met elkaar moeten leren omgaan) te voorkomen, kan de hond zo nodig even buiten het bereik van de kinderen worden geplaatst. Laat hond en kind echter nooit zonder toezicht alleen en leer de kinderen zo snel mogelijk dat ze de hond op zijn slaapplaats met rust moeten laten.
Straatzindelijk Probeer als de pup eenmaal huiszindelijk is (de ene hond doet daar langer over dan de andere, wanhoop niet te snel) ook voor het uitlaten zo snel mogelijk goede regels te stellen. Vind niet goed dat de hond zelf uitmaakt waar hij zijn boodschap deponeert. Als hij als pup heeft geleerd om op commando zijn behoefte te doen, is het heel eenvoudig te voorkomen dat hij plaatsen vervuilt waar andere mensen zich eraan ergeren. En voor reuen geldt, dat het helemaal niet nodig is dat zij overal te pas en te onpas hun poot optillen. Vaak is dat niet een kwestie van nodig 'moeten', maar willen ze daarmee aan andere honden laten weten dat ze er zijn. Het is gewoon een stukje vlagvertoon waarmee ze hun belangrijkheid willen aantonen. Loop met de aangelijnde hond gewoon door op plaatsen waar u niet wilt hebben dat hij zijn poot optilt, zeg kordaat 'nee' als hij toch aanstalten maakt en geef hem pas
7
gelegenheid op een plek waar het geen kwaad kan. Zorg dat u met een jonge hond altijd een zogenaamd ruimmiddel zoals een poepschepje paraat hebt voor eventuele ongelukjes. Er is zo langzamerhand een uitgebreid assortiment van poepzakjes, schepjes en dergelijke op de markt. Een plastic boterhamzakje is ook een goed alternatief.
Leerproces Naast het leren wennen aan allerlei nieuwe dingen, is de primaire socialisatiefase ook de natuurlijke leerperiode van pups. Ze leren in het nest al te jagen te verdedigen te vluchten te doden (het schudden aan een lapjes doek) en soms zelfs al voort te planten. Bovendien zijn ze continu aan het controleren hoe sterk zij en hun broertjes en zusjes al zijn. Al heel duidelijk zijn ze bezig met het vaststellen van dominantieverhoudingen en wie dus de baas is. Hier gaan ze mee door tot het moment dat ze bij de nieuwe haas zijn. Die moet dus zorgen dat de pup vanaf de eerste dag weet dat hij in het gezin de onderplaats inneemt. Hoe sneller de pup dit weet,hoe gemakkelijker de hele opvoeding zal gaan. Na de primaire socialisatiefase begint de 'secundaire socialisatiefase', ook wel angstfase genoemd. De natuurlijke nieuwsgierigheid van de pups gaat over in een natuurlijke vluchtneiging. Ineens kunnen ze overal bang voor worden. In deze periode kan ook desocialisatie plaatsvinden. Dat betekent, dat alles wat ze als heel gewoon hebben ervaren in de primaire socialisatiefase, alsnog eng wordt. De baas moet dus ook gedurende de secundaire; socialisatie fase zorgen dat de pups nog steeds overal mee naar toe genomen worden. Hoe vaker, vanaf de leertijd van twaalf weken, hoe beter het is. Hiernaast blijven de pups proberen om in een gevecht met de baas ook te winnen van de baas. Een goede consequente opvoeding is dan ook noodzakelijk. De secundaire socialisatiefase begint rond de leeftijd van vijf á zes maanden, de puberteit. Hierin proberen de honden alles wat ze eerder geleerd hebben aan commando's en oefeningen weer te vergeten. Ze komen niet meer, ze gaan niet meer in één keer zitten en kunnen ineens gaan grommen bij de etensbak of de kluif. Ze proberen nu definitief hogerop te komen. Afhankelijk van de consequentheid van de baas nu, en in de eerste zes maanden van het leven van de pup, kan deze puberteit duren van ongeveer een maand of drie tot een maand of acht.
Het woord is aan de baas Het vertrouwen tussen baas en pup moet groeien. Veel mensen die een pup nemen maken zich op voorhand al zorgen over de eerste nachten. Enerzijds omdat men natuurlijk graag zelf lekker wil slapen en anderzijds om niet nu al ruzie te krijgen met de buren. Bovendien vindt u een jankende pup ook best wel een beetje heel erg zielig. Eigenlijk is dit helemaal niet nodig. Als goede leider mag u best de pup het vertrouwen van uw aanwezigheid geven en hem lekker meenemen naar de slaapkamer. Ook als u later wilt dat hij alleen beneden blijft. U kunt zich natuurlijk voorstellen dat de eerst dag voor de pup nogal ingrijpend is. Weg van zijn moeder, weg van zijn broertjes en zusjes, en weg van de fokker. Weg van al het vertrouwde, in een nieuwe omgeving met nieuwe roedelgenoten. Roedelgenoten in de vorm van mensen, die de pup volop aandacht geven, knuffelen, roepen, aaien, ermee spelen, enzovoorts. Mensen, die het pupje heel snel leren kennen en leuk leren vinden, die eerste dag al. Uiteraard is dit voor u een bevestiging om door te gaan met het geven van die aandacht. U blijft er zelfs bij als u hem zijn eten heeft gegeven. En als hij even alleen heeft geslapen, bent u alweer snel terplekke, als hij wakker is geworden. De eerste dag verloopt prima. Maar dan komt de eerst nacht. De buren zijn op de hoogte gebracht dat het een lange nacht kan worden. U heeft een borstel en een wekker in de mand van de pup klaar liggen om zijn moeder te imiteren.
8
U bent vastberaden en heeft afgesproken de pup te laten piepen. Dat is volgens velen tenslotte de beste manier om hem zo snel mogelijk te wennen aan 's nachts alleen blijven. Vaak begint het feest al na een paar minuten. De pup piept wat en krabt eens tegen de deur. Hij is niet in uw ‘moederfopperij’ gestonken. En eigenlijk is dit heel logisch. Na nog een paar minuten begint hij te janken. U denkt al even aan de buren en drukt uw kussen tegen uw oren. U heeft tenslotte afgesproken dat u vol zou houden. De pup voelt zich ook al niet zo prettig. Hij heeft de hele dag genoten van nieuwe roedelgenoten die hij zo snel mogelijk moet leren vertrouwen. Het huilen of janken is voor de pup een manier om zijn roedelgenoten of leider bij zich te roepen. Als deze leider dan niet komt, omdat hij zondig vol moet houden, is de eerst deuk in de vertrouwensrelatie tussen de baas en de pup een feit. Veel beter is het om de pup gewoon mee te nemen naar de slaapkamer. Een eerste prioriteit is te zorgen voor vertrouwen. De pup moet dit blindelings krijgen in zijn nieuwe roedelgenoten. Stop hem in een grote doos binnen handbereik en op momenten dat hij het even moeilijk heeft kunt u hem lekker kriebelen en op zin gemak stellen. Voor u en voor de pup veel prettiger. Dit is ook de beste manier voor als u de pup op termijn helemaal niet in de slaapkamer wilt hebben. Wen hem de eerste dagen al aan die plaats waar hij later alleen zal moeten blijven. Iedere keer als hij aanstalten maakt om te gaan slapen, pakt u hem op en brengt hem naar zijn plaats. Hier knuffelt u hem in slaap, laat iets lekkers achter en verwijdert u zich uit de kamer. De pup is nu alleen. Als hij nu wakker wordt vindt hij het lekkers en gaat er op kluiven. U heeft op de loer gelegen en komt vrolijk binnen. De pup weet na een paar keer dat u altijd terugkomt als hij even alleen is geweest. Zijn plaats wordt dus een veilige, fijne slaapplaats. Gaat hij na een paar dagen uit zichzelf naar die slaapplaats dan kunt u hem hier ook 's nachts alleen laten. Ik wens u een goede nachtrust. Een hond kent geen verkeersregels, maar kan wel leren. Een pup kan heel goed wennen aan verkeer. Pups moeten overal aan wennen. Ze leren dat er erg veel verschillende soorten honden zijn en dat mensen lang niet allemaal op elkaar lijken. Bovendien leren ze, dat er allerlei vreemde geluiden en voorwerpen bestaan zoals de stofzuiger, de vaatwasser, de stereo-installatie, de radio en de televisie. Ze leren ook niet bang te zijn voor vrachtwagens, voor spelende kindertjes, voor samenscholende mensen op de markt en in het winkelcentrum en voor fietsers en trimmers die hard op hen af komen. Ze worden door deze nieuwe indrukken goed gesocialiseerd, hetgeen zeggen wil, dat ze leren omgaan met alle dagelijkse dingen. Naast het socialiseren moeten bazen hun pup zelf goed opvoeden. De pup weet dan wie de baas is en wie dus bepaalt wat er wel en wat er niet gebeurt. Hier hoort natuurlijk ook het verkeer bij, waarbij eigenlijk de aloude stelregel 'voorkomen is beter dan genezen' nog steeds volledig van toepassing is.
Auto Bijna iedereen heeft tegenwoordig een auto of rijdt wel eens mee. Dit betekent at ook honden wel eens meerijden. Het is heel plezierig als bonden tijdens het tijden netjes op hun plaats blijven en wachten met uit de auto springen, totdat de baas dat goed vindt. Het plezierige is dat dit de pup al heel snel aangeleerd kan worden. Zeker in het begin, als het nog een heel klein hummeltje is moet hij uit de auto getild worden. Voordat hij opgetild wordt moet hij dus eventjes wachten. Als de baas van dit wachten een oefening maakt leert de pup dit eigenlijk direct. Dan wordt het na verloop van tijd vanzelf een gewoonte. Als de pup wat groter is, en de baas laat toe dat hij zelf uit de auto springt zonder te wachten, zal hij dat wachten heel snel vergeten. Dat is jammer, want hij wist tenslotte heel goed hoe het hoorde. Veel beter is het om die gewoonte er gewoon in te houden. Een handig hulpmiddel hierbij is de hond altijd aan te lijnen voordat hij de auto uit mag. Leer
9
daarnaast de pup meteen dat, als hij uit de auto is gekomen, hij netjes moet gaan zitten. Dat geeft de baas dan de gelegenheid de deur rustig dicht en op slot te doen. Moet de pup even alleen in de auto blijven, zorg dan wel voor voldoende ventilatie en zet de auto zoveel mogelijk in de schaduw. Bedenk hierbij dat de schaduw zich overdag wel verplaatst. Jonge pups springen nog niet uit de auto. Dat is slecht voor hun botten en ze wachten dan ook meestal keurig tot de baas hen uit de auto tilt. Als de pups wat groter zijn, kunnen ze wel uit de auto springen. De baas is dan al lang blij dat hij niet meer hoeft te tillen. De pup leert dat hij niet meer hoeft te wachten op de baas en wringt zich vervolgens door het kleinste kiertje uit de auto. Hij is al op weg naar het veld voor de baas er iets aan kan doen. De baas vindt dit geen probleem want zijn hond weet de weg. Na drie keer is de hond het wachten in de auto afgeleerd en springt vervolgens altijd uit de auto als de deur opengaat. Ook op plekken waar het heel gevaarlijk kan zijn. Bazen proberen nog wel uit alle macht het geleerde commando ‘blijf’ te geven, maar dit heeft geen zin meer. Opnieuw een commando waar de hond onderuit is gekomen.
Stoeprand Leer uw hond vanaf de eerste dag dat hij moet gaan zitten bij de stoeprand als u wilt oversteken. Dit kan levensreddend zijn. Iedere keer als de baas bij de stoeprand komt laat hij de hond zitten. Op een teken van de baas (bijvoorbeeld ',toe maar') mag de hond oversteken. Na verloop van tijd wordt ook dit een gewoonte en zal de hond uit zichzelf gaan zitten. Hier moet de baas wel heel consequent in zijn. Dit klinkt wellicht logisch maar het betekent wel dat als het voetgangers oversteeklicht knippert, de baas zijn hond toch moet laten zitten, ook al mist hij hierdoor het groene licht. Tijdens het wandelen betekent dit ook dat de hond niet uit zichzelf van de stoep af mag. Met een korte lijn is dit nog wel in de hand te houden, maar met een uitrollijn wordt het een stuk moeilijker. Natuurlijk geldt hierbij dat consequent zijn weer de sleutel is voor succes.
Pups in de puberteit Honden doorlopen vanaf hun geboorte tot aan de volwassenheid een aantal fases. Centraal hierin staat hun lichamelijke en geestelijke ontwikkeling. Ze moeten evenwichtig opgroeien en hebben daarvoor een juiste voeding en verzorging nodig. Ook geestelijk moeten ze volwassen worden. Van geheel afhankelijke kleine bolletjes wol worden de pups groter en leren ze hun eigen krachten kennen. Ze leren hoe ze moeten reageren op de grote wereld om hen heen en leren omgaan met hun nieuwe roedelgenoten: het gezin. Daarbuiten hebben ze kennis gemaakt met andere honden en spelenderwijs hebben de pups hun eigen plaats ingenomen. Het is al lang niet meer gek om met een pup naar puppycursus te gaan. Gelukkig doen steeds meer mensen dit. Op deze cursus heeft de baas geleerd dat hij de baas moet worden en dat de hond helemaal onderaan de rangorde in huis hoort te staan. Bepaalde commando's zijn geleerd, zodat de pup keurig op bevel komt, maar ook gaat zitten liggen als de baas dat zegt. Het dier leert te wandelen zonder te trekken en in de auto te blijven als dat nodig is. Kluiven op het meubilair is inmiddels een gepasseerd stadium. Maar dan komt de pup in de puberteit. Reuen zullen in deze periode bij het plassen hun poot gaan optillen en niet meer in één keer hun blaas legen. Ze zullen veel meer kleine plasjes doen. Ze gaan geurvlaggen uitzetten. De baas is zo trots als een ouwe aap, want zijn pup is reu geworden. De hond maakt hier dankbaar gebruik van en komt niet meer direct als hij geroepen wordt, maar zoekt eerst nog wat bomen op. De baas vindt dit in het begin heel normaal en laat het toe. 'Dat doen reuen nu eenmaal'. Vergeten wordt dat de hond gewoon het commando van de baas negeert en hiermee onder het gezag probeert uit te komen. En hij heeft nog succes ook.
10
Consequent Verder zullen de honden ineens niet meer weten wat zitten is, wat liggen is en wat staan is. Ze kunnen, omdat ze inmiddels volgroeid zijn in de hoogte en hun eigen kracht hebben leren kennen, proberen hun bot of voerbak te verdedigen. Het sleutelwoord blijft consequent zijn. Doe geen concessies omdat de hond groot is geworden. Maak gebruik van alle dingen die de pup deed toen hij zich nog afhankelijk opstelde van de baas en laat hem weten dat hij niet sterker is. De baas mag best even plezier hebben in de capriolen die de puber uithaalt om onder het gezag uit te komen. Hij zal de bal niet meer brengen, zoals hij altijd deed, maar de baas gaan uitdagen. De baas moet hier echter niet op ingaan of in ieder geval zorgen dat hij uiteindelijk wint. Hiernaast zullen de pubers niet altijd meer even leuk kunnen spelen met andere honden. Ook hier geldt dat ze zich op het speelveld omhoog willen werken in de rangorde die daar geldt. Het spel van vroeger was ook niet veel meer dan een krachtmeting. Dit geeft op zich niets, maar er zat dus wel een heel serieuze ondertoon in. Op het moment dat de pup in de puberteit is gekomen zal dit kunnen uitmonden in rangordegevechten met andere honden. Het spel is over. Natuurlijk geldt ook hier weer dat de baas altijd boven de hond hoort te staan en moet voorkomen dat de hond met andere honden gaat vechten, door zelf met zijn eigen hond te spelen.
Verzorging Behalve van de eventuele overgebleven groente is het van tafel eten is niet goed voor uw hond. Het dier heeft niet dezelfde behoefte aan voedsel als de mens. Meestal leidt dit op termijn alleen maar tot gezondheidsproblemen; uw hond wordt te dik, of krijgt te veel vitaminen en mineralen binnen. Complete voeding of kant-en-klare voeding is dikwijls het beste voor uw Jack Russell. Kies voor een goed merk. Daarin zit alles wat uw huisdier nodig heeft. De hoeveelheid die u mag geven is afhankelijk van zijn gewicht en activiteit. Hiervoor moet u de richtlijnen volgen die op de verpakking vermeld staan.
Complete voeding kan onderverdeeld worden in Blikvoeding: de meeste Jack Russells zijn hierop verzot. Een nadeel is dat deze voeding zacht is, waardoor uw hond problemen kan krijgen met zijn gebit. Daarom is het goed regelmatig af te wisselen met brokken. Geef als tussendoortje eens een bot om op te knagen. Diner is een voeding bestaande uit hondenbrokken, gedroogde groente en granen. U moet er een bepaalde hoeveelheid heet water overgieten, terug laten afkoelen en dan serveren. Diner mag u nooit zonder water geven aan uw hond, omdat het anders vocht zal onttrekken aan de maag, met alle kwalijke gevolgen van dien! Hondenbrokken: zijn beter voor het gebit van uw huisdier. Zijn tandvlees gemasseerd en er wordt tandsteen verwijderd. Wanneer voeren? Het beste kunt u uw Jack Russell Terriër twee keer per dag eten geven, bijvoorbeeld 's ochtends en 's avonds. Doe dit altijd nadat u zelf eerst iets gegeten hebt in het zicht van uw hond! Dit om te bevestigen dat u hoger in de rangorder staat. Opgelet: uw hond moet zijn eten rustig kunnen verteren, ga dus nooit wandelen of hevig spelen net nadat hij heeft gegeten. Dit kan een maagtorsie of een kanteling van de maag veroorzaken. Hieraan kan uw hond sterven.
Zorg ervoor dat er altijd een bak met vers drinkwater klaar staat!!! Gezonde en veilige tussendoortjes voor uw hond;Er bestaan tal van lekkere en gezonde tussendoortjes die u uw hond kan geven:Gedroogde varkensoren, kalfspezen, spiervlees,
11
kauwschoentjes, slokdarm, runderstaart. Uw hond vindt ze niet alleen lekker, ze zijn ook nog eens goedvoor zijn gebit. Geef uw hond eens een kauwkluif als hij alleen thuis moet blijven, u zult zien dat hij zeker enkele uurtjes zoet zal zijn met het knagen op zijn bot. In uw dierenwinkel kunt u deze gezonde lekkernijen kopen, er is keuze genoeg! Volgende tussendoortjes zijn onveilig of ongezond voor uw hond Beenderen van kippen en runderen. Tijdens de zomer is het verleidelijk een afgekloven barbecue ribbetje of een kippenbeentje te geven. Alleen is dit niet altijd zonder gevaar. Beentjes van kippen of runderen zijn zwak, waardoor ze gemakkelijk kunnen versplinteren en zo ernstige verwondingen veroorzaken in de keel, de slokdarm of het darmkanaal van uw hond. Als u eens wat vers vlees wilt voorschotelen, moet u het altijd eerst goed koken of bakken. In rauw kippenvlees kan salmonella aanwezig zijn. Varkensvlees dat niet goed gebakken is, kan een dodelijk herpesvirus bevatten, waardoor uw hond de ziekte van Aujeszky of Pseudorabiës kan oplopen en sterven. Munchistaafjes: dit zijn groene, gele, rode of bruine staafjes die worden verkocht in vele dierenspeciaalzaken. Ze bestaan uit gemalen buffelhuid met allerlei toevoegingen. Meestal worden deze staafjes in het bloed van geslachte dieren gedrenkt. Het spreekt voor zich dat honden dit dan ook heel graag lusten. Alleen is het vaak onduidelijk welke toevoegingen er precies in zitten.
Vachtverzorging Jack Russell Terriër Uitgaande van de oerhond, de wolf, zou een hond twee maal per jaar moeten verharen. In de winter bij kou heeft de hond een dikke wintervacht, terwijl de hond in de zomer de dunnere zomervacht heeft. Ook het klimaat heeft invloed op de structuur van de vacht. Het verharen van iedere hond heeft te maken met temperatuur en licht. Daar de mens de hond als gebruiks en huisdier is gaan houden, gaat deze stelling in sommige gevallen niet meer op. Een hond uit het hoge noorden zou qua vacht niet kunnen aarden in Afrika en andersom evenmin. De manier waarop de hond gehouden wordt, in huis of in de kennel, heeft dus duidelijk te maken met de verharing en de mate waarin de hond verhaart. Door de eeuwen heen heeft de mens verschillende rassen "gecreëerd". Daardoor zijn er verschillende vachttypen ontstaan. Gladhaar, ruwhaar, krul en kroeshaar, zijdehaar, langhaar, vilthaar en zelfs honden zonder haar (denk maar aan de Mexicaanse Naakthond). Voor ieder ras bestaat er een rasstandaard. Daarin staat vermeld hoe de beharing behoort te zijn. Bij de Parson Jack Russell Terriër en Jack Russell Terriër is dat gladhaar, brokencoat of ruwhaar. Brokencoat is een gladde, dichte ondervacht met als bovenvacht langer stug haar, vooral op de rug, wat meestal 2x per jaar makkelijk te trimmen is.
Plukken Bij het trimmen (plukken) van de vacht werk je het gemakkelijkst van voor naar achteren. Je houdt het gedeelte van de huid dat je wil plukken met de ene hand strak, terwijl men met de andere hand wat haar (kleine plukjes tegelijk) tussen duim en wijsvinger neemt. Met een draaiende beweging (alsof je aardappels pit) geef je korte rukjes. Werk met de haarrichting mee. Wanneer het haar goed rijp is, voelt de hond er niets van en vindt het vaak zelfs prettig.
Rubberen geldtellers Bij de kantoorboekhandel of sommige dierenspeciaalzaken zijn zogenoemde geldtellers te koop. Dit zijn rubber dopjes met noppen die je om duim en wijsvinger kunt doen. Ze bestaan in verschillende maten en werken prima. Ook kan een trimmes gebruikt worden. Uiteraard geen scherp trimmes, dit zou de haren afsnijden en dat is niet de bedoeling, daar het dode haar er in zijn geheel uit moet!
12
Bij de gladharige hond kan tijdens zo'n ruiperiode een rubber roskam of een rubber handschoen uitkomst bieden. Begin al vroeg met het plukken van de ruwhaar, dit komt later de vacht ten goede. Begin ook vroegtijdig de hond te wennen om op een tafel te staan en gekamd te worden, zeker als u van plan bent om de hond zelf te plukken. Dit voorkomt worstelpartijen met een onwillige hond, wat op zich rampzalig is voor beide partijen. Leg op de tafel een rubber matje om uitglijden te voorkomen. Het verdient aanbeveling te werken met een tafel om onnodig bukken te voorkomen. Ook staat de hond vaak rustiger op een tafel. En komt u er niet uit, naar de trimsalon!
Trimschema; 1. De rug wordt geheel glad geplukt met duim en wijsvinger, lukt dit niet dan kunt U gebruik maken van een (niet scherp) trimmes. 2. De hals, voorborst en schouders geheel glad plukken. 3. Het hoofd moet glad worden geplukt. Laat wat baard en wenkbrauw staan. 4. De oren worden aan de binnen en buitenzijde geheel glad geplukt. De oorranden worden bijgeknipt. 5. De staart glad plukken. Lukt dit niet dan kunt U de efileerschaar gebruiken (doe dit echter niet vlak voor een show!). Bij een te kort gecoupeerde staart, het puntje wat langer houden. 6. Aan voor en achterbenen lange haren wegplukken. Let vooral op de "voorknie", omdat daar meestal wat meer haar zit. De benen moeten geheel glad worden, zonder vlag of ander behang. 7. De voetjes worden rond geknipt en de haartjes tussen de zooltjes worden weggeknipt. De Jack Russell Terriër heeft een gesloten kattenvoet. 8. Van de buik worden alle uitstekende haren weggeplukt. 9. Tenslotte moeten wenkbrauwen en snor wat gefatsoeneerd worden. Bron: NVJRT.
Jack-Russells en kinderen. Jack Russells en kinderen gaan uitstekend samen. Ze kunnen met elkaar spelen en samen veel pret beleven. Bovendien leren kinderen zo omgaan met levende wezens. Ze ontwikkelen een verantwoordelijkheidsgevoel door de hond te verzorgen. Maar hoe leuk een hond ook is, kinderen moeten goed beseffen dat het een dier is en geen speeltje. Een Jack Russell voelt zich niet op zijn gemak als er met hem gesold wordt. Hij kan er angstig, schuw en zelfs agressief van worden. Hier is dan ook een belangrijke taak weggelegd voor de ouders of opvoeders van het kind om duidelijk te maken hoe het kind wel en hoe het zeker niet met de hond moet omgaan!
13
Zo moeten kinderen leren de hond met rust te laten als hij aangeeft dat hij niet meer wil spelen. De hond moet dan ook een eigen plek hebben waar hij niet gestoord wordt, zoals een mand of bench. De komst van een baby brengt ook verandering in het leven van een Jack Russell. Voor de geboorte kunt u de hond al laten wennen aan de nieuwe situatie. Laat hem even ruiken aan de nieuwe spullen die in huis worden gehaald. Hij zal ze dan al snel als vertrouwd gaan beschouwen. Betrek hem, wanneer de baby er eenmaal is, zoveel mogelijk bij de dagdagelijkse bezigheden. Geef ook de hond voldoende aandacht. Hoe ontroerend de foto hiernaast ook is, laat een hond nooit alleen achter met jonge kinderen! De kinderen kunnen onverwachte bewegingen maken die voor de hond erg ongewoon zijn en van van kunnen schrikken. Peuters zijn heel nieuwsgierig. Het is goed mogelijk dat ze zullen proberen of de staart aan de hond vastzit en of zijn ogen eruit kunnen. Dat doen ze namelijk ook bij hun teddybeer. Maar als een hond zich bedreigd voelt, zal hij zich verdedigen, met alle gevolgen van dien! Veel ouders laten hun kind elke hond op straat aaien. Maar niet elke hond vindt het prettig om aangehaald worden. Overleg daarom eerst met de hondenbezitter of uw kind de hond mag aaien. Creëer dan samen met de hondenbezitter een rustige situatie waarbij hond en kind zich op hun gemak voelen. Leer uw kind de 2 regels voor het aaien van honden; 1. Eerst aan de moeder of vader vragen (en als die er niet is: niet aaien!). 2. Aan de eigenaar van de hond vragen of het aaien toegestaan is (en als die er niet is: niet aaien!).
Met de hond op vakantie; Even aan denken voor vertrek, Maak een afspraak bij je dierenarts. In het buitenland zijn vaccinaties en soms een gezondheidsverklaring nodig. De dierenarts kan je informeren over allerlei preventieve maatregelen tegen teken en andere dingen waar je in het buitenland rekening mee moet houden.
Check even hoe het met je (reis)verzekering zit Alle reisverzekeringen zijn anders. Lees de voorwaarden erop na hoe het bij jou zit. Meestal zijn ziektekosten van je hond in het buitenland niet gedekt. Check ook even of je WA verzekering ook ongelukken met je hond dekt. Altijd handig als je hond per ongeluk iets beschadigt of achter de kippen van de buurman aangaat.
Weet wat de algemene regels in je vakantieland zijn In sommige landen moet je hond in de auto achter een veiligheidsnet, of moet er een muilkorf mee. Het geeft irritatie (en mogelijk een boete) als je dat niet van te voren weet en je er ter plekke op aangesproken wordt. Ook op de site Dogsincluded kan je per vakantieland hierover meer nuttige informatie vinden.
14
Zorg voor een goede identificatie Met ingang van 3 juli 2004 zijn de wetten in de EU gelijkgesteld. Je hond moet gechipped of getatoeëerd zijn en een Europees paspoort hebben. In sommige landen zijn chips vereist. Het is altijd handig om je hond in het buitenland van een identificatieplaatje of kokertje te voorzien met het vakantieadres en eventueel je mobiele nummer. Neem ook een foto van je hond mee. Als de hond dan eens alleen op pad gaat en je moet hem zoeken, gaat dat met een duidelijke foto een stuk makkelijker. Als je hond een echte avonturier is doe hem dan een fluorescerende halsband om. Dan valt 'ie lekker op en is het voor iedereen duidelijk dat het geen zwerfhond is.
Doe aan fitness Als je een actieve vakantie voor ogen hebt hou dan een beetje rekening met de conditie van je hond. Bouw het thuis al vast een beetje op want natuurlijk zal je hond zijn best doen om uren met je door de bergen struinen. Maar als hij dat niet zo gewend is krijgt de hond, net als wij, spierpijn en makkelijk blessures.
Beetje extra verzorging Knip zijn nagels en geef hem een flinke borstelbeurt. Honden met korte nagels richten minder schade aan in een vreemde omgeving als ze eens per ongeluk aan een deur krabben of ergens tegenop springen. En check je hond op vlooien voordat je weggaat.
Reis ‘light’ Laat je hond voor vertrek niet te veel eten. Een derde van wat hij normaal krijgt is genoeg. Geef hem op tussenstops de rest. Mocht je hond het allemaal toch een beetje spannend, warm of opwindend vinden is het beter dat zijn maag steeds een beetje voedsel te verteren krijgt. Stop gemiddeld om de 2 uur en laat de hond uit om zijn behoefte doen.
Op het vakantieadres Zorg ervoor dat je hond geen overlast veroorzaakt voor de overige vakantiegasten. Laat de hond buiten de camping of hotel/appartementcomplex uit en ruim zijn poep op. In de meeste vakantielanden is er namelijk een opruimplicht. De boetes die gegeven worden bij het niet opruimen ervan kunnen vrij hoog zijn. Het geld wat je hiervoor kwijt bent kunt u tenslotte beter gebruiken voor het vakantieplezier.
15
