Projecten World Servants 2015. Flip, Leny en Hans zijn naar Oekraïne geweest: Wij gingen in het voorjaar naar Oekraïne om daar de bouw van een gezinshuis, waaraan we verleden jaar waren begonnen, voort te zetten. Dit is een onderdeel van een gezinshuis project, waar kinderen (wezen en kinderen, waarvoor de ouders niet willen of kunnen zorgen) worden opgevangen door een echtpaar, dat naast hun eigen kinderen zorg draagt voor een aantal kinderen. Er is een grote overeenkomst met de manier, waarop kinderen in Jeugddorp De Glind in de gezinshuizen worden opgevangen. In tegenstelling tot de staatsweeshuizen hebben de kinderen het hier heel goed, ze zijn goed gekleed en gevoed, gaan naar school en bovenal krijgen ze liefde. Dat de toestand in Oekraïne zorgelijk is, was aan veel dingen te merken. Er waren bouwvakkers, die er verleden jaar nog werkten, verdwenen naar Hongarije, omdat ze niet in het leger wilden. Salarissen van mensen waren tot een derde teruggebracht. Door de toenemende armoede was er veel gemeenschapszin ontstaan en dat uitte zich door om te zien naar elkaar met heel praktische zaken.. Wie een grote tuin had, zette die vol en deelde zijn groenten met anderen; wie kippen had , deelde eieren en vlees met anderen. Het was fijn, dat wij wat geld hadden om de bevolking te ondersteunen en dat hebben we gelijkelijk verdeeld over het gezinshuis project, de Protestantse en de Rooms Katholiek kerk. De mensen waren daar heel dankbaar voor, maar ondanks onze steun was er veel onzekerheid over de toekomst. Op ons project was al een voorziening getroffen, voor het feit dat Rusland de gaskraan misschien dicht zou draaien en men over moest gaan tot het stoken van hout. Wij hebben tijdens het project hard getimmerd, gestuukt en geschilderd om het huis verder klaar te krijgen en wij hopen, dat het huis inmiddels in gebruik is genomen. Naast de voldoening uit het praktische werk, dat we hebben verricht was het ook heel fijn om de dankbaarheid van de mensen daar te ervaren.
Mede namens Hans en Flip, Leny
Wij zouden ook naar Haïti gaan om daar een school te bouwen, maar omdat er te veel politieke onrust in het land heerste heeft W.S. dit project in 2015 afgeblazen en hoopt dat in het voorjaar van 2016 te verwezenlijken. Dat betekende natuurlijk een teleurstelling voor de deelnemers, waarvan diverse mensen zich hebben aangesloten bij een ander najaarsproject of andere projecten in 2016.
Joop ging i.p.v. Haïti mee naar Ghana: Ook bij mijn derde project in Ghana heb ik het gevoel bij het verlaten van de luchthaven dat ik weer een beetje thuis bent. Ook nu weer heb ik gekozen voor een bouwproject van World Servants in het Noorden van Ghana. Ook nu weer stond het bouwen van drie klaslokalen op het programma. Waarom toch weer Ghana? Meerdere redenen. Het belangrijkste voor mij is de geweldige samenwerking die je daar hebt met de plaatselijke bevolking. De lokale bevolking doet verschrikkelijk hun best om mee te helpen. De dankbaarheid van deze mensen is zo geweldig en de saamhorigheid is ongekend. Ze hebben weinig daar maar zijn zichtbaar gelukkig. Ook wonen de diverse religie daar vreedzaam naast elkaar. In de gemeenschap daar zijn 6 kerkgenootschappen. Dit is geen probleem. Daar kan menig land wat van leren. Ondertussen begin je ook al het nodige te herkennen van hun werkwijze en hun gewoontes. Wij vertrokken met 22 personen naar Najong in Noord Ghana. Men had ons beloofd dat de fundering van de te bouwen school voor het voortgezet onderwijs klaar zou zijn. Dat was ook zo. Wij konden direct door met de opbouw. Dit bestaat dan ook uit het volgooien van de lokalen met het zand, dan wordt een ringband gestort waarop de muren worden gemetseld. Let wel. Geen stenen zoals hier maar zelf gemaakte blocks. Deze wegen maar liefst 20 kg per stuk. Ondertussen wordt door een andere groep de kozijnen gemaakt en in elkaar gezet en weer door een groep wordt het
vlechtwerk gedaan voor de wapening van de kolommen en de bovenring. Dan moet ook nog even de dakspanten worden gemaakt en als alles klaar is met het metselwerk dan kunnen ook deze geplaatst worden. De ijzeren platen erop en na 13 dagen was het dak dicht en konden wij met een zeer voldaan gevoel afscheid nemen van het dorp. Je moet wel bedenken dat alles met de hand gebeurt. De bouwers maken het op dit moment nog af. Het wordt volledig gestuukt en daarna in de traditionele kleuren bruin geel geschilderd.
Nog even over ons verblijf daar. Wij hadden de beschikking over een echt huis. Beschikbaar gesteld door een bewoner die tijdelijk elders verbleef. Het slapen gebeurd op de grond op een matrasje. Douchen bestaat uit het pakken van een emmer water en met een bekertje kun je je wassen. Gelukkig was er weer gezorgd voor een geweldige kokkin die met kleine middelen een geweldig maaltijd kon samenstellen. Joop
Kees, Flip, Leny en Hans zijn naar Cuba geweest: Het Cuba Project: 5 – 21 juli 2015. Het Caribische gebied is niet vreemd voor de groep Barneveld. Al eerder gingen er mensen uit onze groep naar landen in dit deel van Zuid Amerika, maar Cuba stond nog nooit op het projectenlijstje. Helemaal uniek was ook dat we als WS voor het eerst samen op pad gingen met het Leger des Heils (LdH). Eigenlijk was het hun project, maar door te weinig deelname werd besloten om WS er bij te betrekken en samen het project haalbaar te maken. Wat gingen we daar doen? Het ‘vernieuwbouwen’ van het 'korpsgebouw' van het LdH in de stad Santiago de Cuba, zo'n duizend kilometer van de hoofdstad Havanna, waar we met het vliegtuig landden.
Het gebouw is zwaar beschadigd, deels helemaal verwoest, door de orkaan Sandy, die dit deel van Cuba in 2012 trof. Na aankomst en een overnachting in Havanna, gingen we dus met twee busjes op weg naar Santiago over 1000 km, steeds slechtere wegen en de nodige pech onderweg. Deelnemers Zoals bij de meeste projecten hadden we ook hier weer een heel gemêleerd gezelschap, maar hier in varieerden we in leeftijd zelfs van 15 tot 78 jaar. Dat leverde tijdens het hele project bijzondere relaties, levendige conversaties en creatieve inspiratie op. De leiding van het project bestond, met uitzondering van onze Hans, uit LdH mensen en dat gaf toch weer een hele bijzondere sfeer, die ik maar bestempel als ‘vrolijk geloven’. Zo verschenen veel deelnemers tot onze verrassing bij bijzondere gelegenheden en op zondag in hun LdH uniform. De mensen daar in Cuba We werden na de lange reis en ook tijdens het hele project bijzonder hartelijk ontvangen door de medewerkers van het lokale korps, onze fantastische tolk Ileana en haar ouders, waarvan vader Oscar onze bouwkundig architect was. De officiële ontvangstceremonie was echt schitterend. Jongeren hadden een complete show voor ons in elkaar gezet, met muziek en dans. Wat dan opvalt is dat mensen daar met zo weinig middelen bij alle evenementen toch feestelijk gekleed zijn en veel aandacht besteden aan uiterlijke verzorging van zichzelf en dat ook alle kinderen er super verzorgd uitzien. Het klimaat Gewoon heet. Dat is het bij de meeste projecten in landen rond de evenaar, maar hier was het best pittig werken bij temperaturen overdag meestal 37/38 gr. en ’s nachts rond 27. Gelukkig hadden we ventilatoren op de kamers en waren er (eenvoudige) douches en toiletten. Er was voordurend grote schaarste aan (drink)water, dus dat was op rantsoen en regelmatig kwam er helemaal niks meer uit de kraan. De bouw In Cuba zijn geen GAMMA’s of KARWEI bouwmarkten, maar ook geen supermarkten, zelfs niet in deze grote stad. De enige manier om aan materialen voor de bouw te komen is via relaties. Dat gold trouwens ook voor ons eten dat men al maanden van te voren bij elkaar had moeten scharrelen. Melk is bijvoorbeeld helemaal niet te koop. Voor de bouw betekende het in ons geval dat regelmatig het nodige materiaal er gewoon niet was. Onze voornaamste activiteit was dan ook het graven en hakken van grote funderingsgaten van 2,5 bij 2,5 en 2,5 m diep. Daardoor haalden we in twee weken niet de resultaten die we vooraf gehoopt en verwacht hadden.
Resultaat Gelukkig is na onze inzet voortvarend verder gewerkt aan het project en inmiddels staat er een zeer solide gebouw met twee verdiepingen, waarvan de onderste officieel in gebruik wordt genomen eind van deze maand. Met ons zweet, fundament en geld hebben we dit mede mogelijk gemaakt. Het is aardbeving- en orkaanbestendig en vervult een hulp- en ondersteuningsfunctie voor veel mensen in de hele woonomgeving. Iedereen mag weten dat elke euro die we daar ingestoken hebben een prachtig resultaat heeft opgeleverd en een stukje geluk en welzijn betekent voor veel mensen in deze arme wijk in Santiago de Cuba. Mede namens Leny, Hans, en Flip, Kees van der Werf
