Privacy W&I in het geding bij stemmen

Oud-TUE’ers beklimmen Aconcagua in Argentinië Culturele top vijf/6 En verder: Happy drug is er wellicht al/3 Traditioneel lage opkomst bij verkiezingen/5

Studentenleven/7

Kinderopvang/8 16 december 1999 / jaargang 42

Aan alles kun je parallel rekenen/11

Informatie- en opinieblad van de Technische Universiteit Eindhoven Redactie telefoon 040 247 29 61 fax 040 245 60 33 e-mail [email protected]

In ‘t kort

Privacy W&I in het geding bij stemmen Binnen de faculteit Wiskunde en Informatica is vorige week tijdens de verkiezingen geëxperimenteerd met een elektronisch kiessysteem. In tegenstelling tot wat het faculteitsbestuur beloofd had, is de privacy van de kiezers tijdens de stemming wel degelijk in het geding geweest. Het was voor kiezers eenvoudig na te gaan door wie en op wie er al gestemd was. De stemprocedure voor de verkiezingen van de Faculteitsraad van W&I verliep geheel geautomatiseerd. Via pc’s konden de stemgerechtigden met behulp van een webbrowser via het netwerk hun stem uitbrengen. Omdat er binnen de faculteit vragen waren over de veiligheid van deze procedure, controleerde hoogleraar databases prof.dr. Paul de Bra de veiligheid van de database. De Bra kwam tot de conclusie dat, wat de database betreft, het verkiezingssysteem waterdicht was. Toch bleek het stemgedrag van alle voorgangers te bekijken door maar vaak genoeg op de terug-knop van de browser te klikken. De Bra,

behalve hoogleraar databases ook secretaris van de Faculteitsraad: “Het systeem wordt benaderd via een webbrowser. De kiezer vult een formulier in dat opgeslagen wordt in het databassysteem. Daar wordt de identiteit van de kiezer gescheiden van zijn stem. Het formulier verdwijnt wanneer je de browser afsluit. Donderdag werd de browser echter niet afgesloten tussen twee kiezers waardoor ze in het geheugen van de computer bleven staan.” In een verslag van dit probleem aan mr.drs. Ben Donders, voorzitter van het Centraal Stembureau, schrijft De Bra: “Het is dus een spijtig gevolg van onze angst voor beveiligingsproblemen dat juist de gekozen “veilige” setup de minst veilige blijkt te zijn.” Donders: “Het probleem ligt niet aan de software maar aan de opstelling. Wanneer mensen, zoals in de toekomst de bedoeling is, van achter hun eigen computer stemmen treedt dit probleem niet meer op.” Overigens is volgens Donders niet gebleken dat het mogelijk was om de verkiezing te beïnvloeden./

.

Snelle internetverbinding voor studentenhuizen De TUE is met kabelbedrijf UPC in gesprek over een snelle internetverbinding met studentenhuizen in Eindhoven. Voor het nieuwe studiejaar worden de meeste studentenhuizen aangesloten op een nieuw glasvezelnet. Op deze binnenring (met een capaciteit van 522 megabit) worden elf grote studentenhuizen aangesloten (met een capaciteit van 155 megabit). Later krijgen 29 kleinere studentenhuizen een aansluiting op het net van UPC en worden ook individuele aansluitingen gerealiseerd. Op de TUE lopen twee nieuwe ca-

sussen voor draadloos communiceren met notebooks. Het eerste project betreft draadloos communiceren op kleine afstanden, tot zo’n 20 meter, waarvoor gebruik zal worden gemaakt van het programma Blue Tooth. Voor draadloze communicatie op grotere afstanden, zodat studenten ook in de trein op hun notebooks kunnen werken, zal gebruik worden gemaakt van GPRS (General Packet Radio Service). Daarmee kunnen studenten hun notebook gebruiken tegen mobiele telefoontarieven./

.

Directeur VDT hoogleraar aan TUE Ir. Nort Liebrand, algemeen directeur van het Tilburgse Van Doorne’s Transmissie (VDT) is door het College van Bestuur van de TUE benoemd tot hoogleraar voor de Dr. Hub van Doorne-leerstoel. Hij gaat onderwijs geven en onderzoek verrichten op het gebied van continu variabele transmissietechniek (CVT). De 57jarige Liebrand legt zijn huidige functie van algemeen directeur bij VDT eind dit jaar neer. Hij zal begin januari zijn deeltijd leerstoel aan de TU Eindhoven bezetten. De Dr. Hub van Doorneleerstoel is enkele maanden geleden ingesteld en wordt financieel gesteund door de familie Van Doorne. De leerstoel is een uitbreiding binnen het vakgebied aandrijf- en tribotechniek bij de faculteit Werktuigbouwkunde. De instelling van de Dr. Hub van Doorne-leerstoel past in de herdenking van de honderdste geboortedag (1 januari 2000) van Hub van Doorne. Van Doorne is de ontwerper van de

Twee disputen verkochten dinsdag tosti’s, omdat de kantine van TM dicht was.Foto: Bram Saeys

Kantine TM dicht wegens wangedrag studenten De kantine in het Paviljoen bij TM ging dinsdag voor één dag dicht. De sluiting was van te voren aangekondigd. Onderwijsdirecteur dr. Paul LaPerre besloot tot deze maatregel over te gaan, omdat hij genoeg had van het onbeschofte gedrag van studenten tegenover het kantinepersoneel. Daarbij gaat het om minachtende opmerkingen. Bovendien wordt na het eten het gebruikte serviesgoed niet opgeruimd, terwijl dat wel de bedoeling is. LaPerre had al eerder studenten in de kantine toegesproken, maar dat mocht niet baten. De maatregel is bedoeld als waarschuwing, als het

“wangedrag” een vervolg krijgt, gaat de kantine weer dicht. Paul Vrin, van Van Hecke, het bedrijf dat alle kantines op de TUE beheert: “We staan helemaal achter het besluit om de kantine te sluiten. De kantinedames die al vele jaren bij ons werken, verdienen geen minachtende opmerkingen. De we omzet mislopen, maakt ons in dit geval niets uit. Ik heb gehoord dat dit probleem al langer bij TM speelt, één à twee keer per jaar steekt het de kop op.” Twee disputen reageerden snel op de sluiting en verkochten in de lunchpauze broodjes en tosti’s. Bij de ESVB (Eindhovense

Studenten Vakbond) hadden ze liever gezien dat alleen de studenten die zich misdragen, worden aangepakt. “De studenten die zich wel normaal gedragen worden hier de dupe van. Zij moeten gewoon in de kantine kunnen eten. Wie zich misdraagt, moet op een soort zwarte lijst gezet worden.” Petra Hofman, van studievereniging Intermate, vindt dat de maatregel niet van te voren aangekondigd had moeten worden, omdat het effect nu minder is. “Het is allemaal zo kinderachtig, het niet opruimen van serviesgoed en het uitvallen tegen personeel. Maar zo heeft deze maatregel weinig zin.” /

.

Variomatic, een CVT met rubber V-snaren zoals toegepast in DAF-personenwagens vanaf eind jaren vijftig.

16 december 1999 Cursor 2/ Mensen

/Afscheid Na 37 jaar gaat Bonne de Bruin op 1 januari 2000 de TUE verlaten. Het facilitair bedrijf biedt hem op maandag 20 december 1999 om 16.30 uur in het PVOC een receptie aan om dit te vieren onder het genot van een borrel en een hapje. Graag nodigt hij u uit om deze receptie bij te wonen.

/Eindvoordracht Neil Scully houdt op donderdag 16 december om 14.00 uur (SAI/ontwerpersopleiding Informatie- en Communicatietechniek) in EH 11.22 zijn eindvoordracht ‘An Impulse Response Model for Cordless Multimedia Systems: A Combined Deterministic and Statistical Approach’.

/Promoties Op maandag 20 december om 16.00 uur promoveert ir. R. Ovink (W) in promotiezaal 4 van het Auditorium op zijn proefschrift ‘Flamelet Modelling for Partially Premixed Turbulent Jet Diffusion Flames’.

Hans Schippers “TUE-studenten zijn tamelijk nuchter en pragmatisch” Gerard Verhoogt Foto: Bram Saeys ’De grootste verrassing kwam ik in het archief van de TUE tegen, waar ook veel te vinden was over de studentenprotesten bij de TUE, zoals beleidsplannen. Soms dacht ik ‘Hoe komen ze daar toch aan, die zullen ze toch niet van de SVB (Studentenvakbond) zelf hebben gekregen?” vertelt dr. Hans Schippers. Hij is met Lucy Holl de auteur van het boek ‘Student in Eindhoven’, over de geschiedenis van het Eindhovense Studentenleven 1957 -2000, dat vorige week verscheen. Schippers studeerde van 1968 tot 1974 sociale geschiedenis aan de Hogeschool Tilburg, de voorloper van de KUB. “Toen kon je daar eigenlijk van alles doen” vertelt Schippers. De Hogeschool Tilburg was bezet door studenten en heette zelfs een tijdje ‘Karl Marx Universiteit’. Schippers (1946,

Schiedam) wilde geschiedenis studeren, waar toen gymnasium voor nodig was. “En ik had HBS. Dan kon je alleen geschiedenis doen in Groningen of Tilburg. Ik koos Tilburg.” Na zijn promotie (1985) kwam hij in dienst bij de TUE, bij wat nu Technologie Management is. Hij had al meegewerkt aan een gezamenlijk project van de KUB en Studium Generale van de TUE voor het 750-jarig bestaan van Eindhoven. Bij TM werkt Schippers vooral aan het standaardwerk ‘Techniek in Nederland’ onder leiding van prof.dr.ir. Harry Lintsen. Het eerste deel, tot 1900, is klaar, nu werkt hij mee aan deel twee, dat tot 1970 loopt. Tussendoor doet Schippers diverse projecten, zoals ‘Student in Eindhoven’. Hij begon daar zo’n twee jaar geleden aan. Waar vond hij zijn informatie? Schippers: “Je hebt allerlei officiële bronnen als gedenkboeken en bladen die de leden kregen. Archieven hielden de verenigingen slecht bij, behalve

het corps. En je hebt het archief van de TUE zelf.” Als hij terugkijkt, hoe hebben de verenigingen zich dan ontwikkeld? “Het gaat echt met golfbewegingen. Wat bijvoorbeeld steeds terugkomt is de mate waarin men zich richt op de Eindhovenaar. Bij Studium Generale merkte je dat goed. Op een gegeven moment constateert men dat de Eindhovenaren de studenten dreigen te verdringen. Dat zag je later ook bij de studentenkerk. Het levert een redelijk gematigd beeld op, er gebeurde eigenlijk nooit echt iets extreems. Bezettingen verliepen vrij gemoedelijk en het waren meestal kleine groepjes. De meeste TUEstudenten zijn toch tamelijk nuchter en pragmatisch ingesteld, zijn gericht op hun studie en tonen minder maatschappelijke betrokkenheid dan Alfa-studenten. Opvallend is dan dat cultuur, vooral muziek en toneel, het heel redelijk doet. Ik denk dat de kruisbestuiving met de hbo-studenten hier een

Redactie Fred Gaasendam (hoofdredacteur), Gertjan Harberink, Han Konings, Estella Kuppens (eindredactie), Brigit Span, Gerard Verhoogt Aan dit nummer werkten verder mee Erik Hannema, Rosemarie Neuen, Dieter Wouters Foto’s Bart van Overbeeke, Bram Saeys Redactieraad mr.drs. Ben Donders (secretaris), prof.dr.ir. Jan de Graaf (voorzitter), drs. Maarten Pieterson, prof.dr. Frans Sluijter, A. Vianen Basisvormgeving Koos Staal bno Lay-out Esther Valk Druk Drukkerij E.M. de Jong B.V. Baarle Nassau Advertenties Van der Meulen Promotions, Postbus 413, 9200 AK, Drachten, tel. 0512 - 520936, Redactie-adres TUE, W-hal 1.25, postbus 513, 5600 MB Eindhoven, tel. 040 2472961/2472236, fax 040 - 2456033, e-mail: cursor @ cur.tue.nl, www.tue.nl/cursor Abonnement (fl. 105,-)

Op dinsdag 21 december om 16.00 uur promoveert S.R. Tiourine (W&I) in promotiezaal 4 van het Auditorium op zijn proefschrift ‘Decision Support by Combinatorial Optimization: case studies’. Ir. G.H.P.M. Swinkels (N) promoveert op dinsdag 21 december om 16.00 uur in promotiezaal 5 van het Auditorium op zijn proefschrift ‘Optical Studies of Micron-Sized Particles Immersed in a Plasma’. ‘Dynamics of Vortices in a Stratified Fluid’. Dat is de titel van het proefschrift waarop M. Beckers (N) woensdag 22 december zal promoveren in promotiezaal 4 van het Auditorium. Aanvang: 16.00 uur.

.

De week van/Lucas

Cursor/Colofon © 1999. Auteursrechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd zonder voorafgaande toestemming van de hoofdredacteur. De redactie behoudt zich het recht voor om aangeboden artikelen te wijzigen

grote rol speelt, vooral de vrouwelijke inbreng.” Hier en daar had Schippers misschien wel dingen aan willen vullen, bijvoorbeeld meer aandacht voor de studentenvereniging Footloose en Ichtus. “Maar als je alles behandelt, wordt het een grote opsomming en geen verhaal.” Wat vond hij het allerleukste om te onderzoeken? “Toen ik studeerde, in de jaren ’70 heb ik een tijdje bij toneelvereniging Asjera (de voorloper van het huidige Doppio) gezeten. Dan is het heel leuk om de geschiedenis daarvan te reconstrueren. Het toeval wil dat ik ook bij een aantal commissies betrokken ben, onder meer bij de bestuurscommissie Techniek en Ethiek van de TUE. De voorzitter daarvan is prof. Joop Doorman M.Sc. Die was van 1960 tot 1972 lector aan de faculteit Wijsbegeerte en Maatschappij, maar ook regisseur van Asjera. En daar hebben we het nu nog wel eens over.” /

Drs. I. Entrop (N) promoveert op maandag 20 december om 14.00 uur in promotiezaal 5 van het Auditorium op haar proefschrift ‘Confinement of Relativistic Runaway Electrons in Tokamak Plasmas’.

Lucas Asselbergs is studentenadviseur bij het Studenten Service Centrum Maandag: Dit is een dag van veel individuele gesprekken en advisering. Studenten komen met twijfels over hun studiekeuze, de aanpak, hun geschiktheid en met persoonlijk leed. Geen moment van verveling voor de studentenadviseur. Dinsdag: Na de wekelijkse vergadering van de studentenadviseurs volgt een overleg over ‘My Personal Notebook’. Het notebook krijgt soms wel erg gemakkelijk de schuld van het ‘verval der normen’, studievertraging en vervlakking van de sociale contacten, terwijl het maar een instrument is. ’s Middags cursus gegeven gericht op het verminderen van negatieve cognities aan een vijftal studenten. Daarna naar de Grote Beek voor een project waarin gepoogd wordt studenten die psychotisch raken zoveel mogelijk te behouden voor het onderwijs.

Woensdag: Na de spreekuren en een individueel gesprek is het tijd voor de studiekeuzewerkgroep. Acht studenten krijgen veel werk te verzetten om in korte tijd tot goede afwegingen te komen. Sommigen maken heel radicale switches, anderen heroverwegen voortzetting van hun huidige studie. Daarna het Multi Disciplinair Project. Vierdejaars ST-studenten leren in een middag een aantal basisprincipes over leiderschap en besluitvorming. In het begin is er wat weerstand tegen onze oefeningen, maar gelukkig groeit het enthousiasme gedurende de middag flink.

cursus gegeven over stress management. Opvallend hoe universeel bepaalde angsten zijn: een gesprek voeren met een hoger geplaatste, een presentatie houden, of een vraag stellen in een groep. Daarna nemen we afscheid van een collega in de Trafalgar Pub. Goed om af en toe informeel met je collegae samen te zijn.

Donderdag: Vergaderd over Professional Development (PD), een onderdeel van alle TWAIO-opleidingen. Het blijkt dat PD bij sommige faculteiten nog een beetje een losstaand iets is, terwijl andere opleidingen dit vak zoveel mogelijk in het onderwijs pogen te integreren. ’s Middags aan vier buitenlandse Twaio’s een vervolg-

Vrijdag: Na de cursus Engels voor PDcoaches moet ik snel naar de crèche Merel (2) ophalen, bij haar oudere zus (15) brengen en dan door naar Amersfoort voor een repetitie met de Handsome Harry Company in verband met de theatertournee van ‘de Nacht van de Hartstocht’ (première op 6 januari in Tilburg).

Cursor 16 december 1999 Nieuws /3 In ‘t kort

De happy drug is er wellicht al Dominee Hans Visser sprak op zondag 12 december in de Senaatszaal van het Auditorium van de TUE. Voor Visser zal het preken op zondag niets nieuws zijn geweest. Voor de TUE was het echter nogal uitzonderlijk. Studium Generale had een debat georganiseerd over een behoorlijk werelds onderwerp: drugs. Een volle senaatszaal luisterde geboeid. Visser debatteerde met Bert Meijer, hoogleraar Organische Chemie, en het hoofd Studium Generale Maarten Pieterson, gespreksleider van het debat, over de noodzaak tot het maken van een happy drug, een drug die wel de prettige effecten, maar niet de schadelijke werking van de bestaande drugs heeft. Dominee Hans Visser is in Nederland geen onbekende. Met enige regelmaat gooit hij stenen in de politieke vijver over drugsproblematiek. Niet alleen zijn zijn woorden controversieel, maar ook zijn daden. In oktober van dit jaar kwam hij bijvoorbeeld in het nieuws door de aanstelling van een ‘witte dealer’, een drugsdealer die belasting gaat betalen. Zondag bleek eens te meer dat Visser ongebruikelijke en provocerende ideeën had over het gebruik van drugs. Voor de aanvang

deelde een tegenstander van Vissers ideeën een pamflet op rijm uit, dat als conclusie had: ‘Ware vrijheid schuilt in ‘t helder brein’. Een wereld zonder drugs, zo stelde Visser bestaat niet. Zolang de mens bestaat, bestaan er ook drugs. Indianen gebruikten cocaïne en in de Bijbel komt wijn al voor als drug. “Jezus was ook een drugsgebruiker”, stelde Visser vast. “De mens is steeds op zoek naar een evenwicht tussen het chaotische en het kosmische, tussen het ethische en het estethische.” De mens wil van tijd tot tijd zijn grens verleggen en doet dat onder andere met drugs. Dat geeft als het goed gaat een tijdje een prettig gevoel. De kunst is om dat gevoel niet te willen vasthouden. “The music comes and goes, but don’t try to hold it”, in de woorden van Visser. Je moet niet proberen met drugs problemen op te lossen, want dat loopt in de regel verkeerd af. Dat is overigens een aspect dat Visser nog wel eens veronachtzaamd ziet bij de oordelen over drugsverslaafden: zij hebben vaak traumatische ervaringen achter de rug, en dienen zichzelf vaak bij wijze van zelfmedicatie drugs toe. Je moet drugs niet verbieden, maar onder bepaalde voorwaarden

Bert Meijer (links) en dominee Hans Visser in discussie over drugs. Foto: Bram Saeys

toestaan, vindt Hans Visser. “We moeten zien te komen tot een drugscultuur. De oude Grieken deden dat, de Japanners bijvoorbeeld ook met thee.” Een discotheek zou in dat verband dan ook meer moeten bieden dan alleen een groot vat bier en een man met een grote pot pillen. Ouders moeten hun kinderen leren te drinken”, zei hij verder. “Dat moet door het goede voorbeeld te geven, niet het slechte.” Dus niet al om tien uur ‘s ochtends aan de sherry, maar in een ‘rituele’ omgeving, ‘s avonds bij het eten bijvoorbeeld. Visser toonde zich verder een voorstander van de creatie van een ‘happy

Brochures in Hoofdgebouw onbruikbaar door waterschade Zo’n twintig dozen met voorlichtingsbrochures van In- en Externe Betrekkingen (IEB) zijn vorige week beschadigd en onbruikbaar geworden. Ze stonden in het magazijn in de kelder van het Hoofdgebouw en werden door puin en water onbruikbaar. Waarschijnlijk is regenwater, afkomstig van de hoosbui in de nacht van dinsdag op woensdag, via het dak naar beneden gelopen en doorgesijpeld naar de kelder. Dergelijke lekkages kwamen wel vaker voor na flinke regenbuien. Bovendien zijn er op vloer 0 en vloer 1 boven het IEB-magazijn sinds september werkzaamheden gaande in verband met de renovatie van het Hoofdgebouw. In dat verband moest er in de keldermuren geboord worden en is er puin van de begane grond in de kelder

Hogere rente op studieleningen

De onbruikbare brochures zijn een schadepost van 15.000 gulden voor In- en Externe Betrekkingen. Foto: Cliff Hasham

gevallen, omdat er aan de vloer gewerkt is. Inmiddels heeft IEB een schadeclaim van 15.000 gulden ingediend bij Vastgoed Beheer voor nieuw te drukken brochures. Daarbovenop komt een schadeclaim van circa 1000 gulden voor on-

bruikbaar geworden giveaways als tasjes en pennen. Waarschijnlijk is de TUE verzekerd voor dit soort schade. IEB is inmiddels een alternatief magazijn aangeboden tot de kelder weer veilig te gebruiken is. /

.

drug’, een drug zonder slechte kanten. Bert Meijer ging daarop in. Hij stelde dat de happy drug er misschien al is, namelijk Prozac. Dit medicijn werkt voor een groot deel hetzelfde als XTC. Hij verwachtte dat de farmaceutische industrie binnenkort zeer goed in staat is om een op één specifiek persoon gericht medicijn te maken. Het probleem zit hem echter vooral in de hoeveelheid die iemand gebruikt. Meijer meende overigens dat er niet veel wetenschappers zullen zijn die een dergelijke happy drug willen ontwikkelen. Er valt nu eenmaal meer persoonlijke eer te behalen in het

oplossen van vraagstukken als Aids en kanker dan in het maken van een genotmiddel. Maar mogelijk zal er in de komende eeuw als spin off van onderzoek naar de werking van de hersenen toch een dergelijke drug ontstaan. /

.

Dit debat op zondagochtend was het eerste in een reeks van vier. Het volgende debat vindt plaats op 30 januari en zal als thema hebben: Is betrokkenheid te koop? De sprekers in januari zijn rabbijn Soetendorp en Henk Kievits, directeur van Holland Casino.

Voor komend jaar heeft onderwijsminister L. Hermans de rente op studieleningen vastgesteld op 5,92 procent. Dit jaar bedraagt die rente nog 4,89 procent. Het ministerie van OC&W stelt het rentepercentage jaarlijks opnieuw vast en gaat daarbij uit van de rente op staatsleningen over de maand oktober. Voor studieleningen geldt het systeem met aflossing naar draagkracht. Wie een laag inkomen heeft, hoeft slechts een klein deel of zelfs niets terug te betalen. Na vijftien jaar aflossen wordt een eventueel restant aan studieschuld kwijtgescholden.

Uitbetaling salarissen In het jaar 2000 worden de salarissen op de volgende data uitgekeerd: 21 januari, 23 februari, 22 maart, 21 april, 23 mei (ook uitkering van vakantiegeld), 21 juni, 21 juli, 23 augustus, 22 september, 24 oktober, 22 november, en 20 december. Bij de betalingen in juni en december wordt tevens de tegemoetkoming in de ziektekosten BTZR, ZKOO, IRZK, IZBD uitgekeerd.

Digitale agenda moet voor meer eenheid zorgen

Communication analyzer voor Elektro

De Stichting Inter Kommunikatie (StIK) lanceert op 20 januari haar nieuwste activiteit: een digitale agenda, waarin alle evenementen te vinden zijn die studenten-, sporten studieverenigingen van de TUE organiseren.

Aginlent Technologies, het voormalige HP Test and Measurement, heeft een zogenoemde communication analyzer ter waarde van honderdduizend gulden gratis beschikbaar gesteld aan de vakgroep Telecommunicatietechnologie en Elektromagnetisme. De machine is ondermeer geschikt voor het analyseren van het optische gedrag van een signaal in een glasvezelkabel. Voorheen was dit met de nodige noodgrepen ook wel mogelijk, maar met de communication analyzer gaat het een stuk makkelijker. “We zijn er dan ook heel blij mee”, aldus vakgroepmedewerker dr.ir. Theo van de Roer. “Dit apparaat is precies wat we hebben wilden.”

Www.tue.nl/dagenda moet een begrip worden voor studenten en verenigingen. Op deze site zal de digitale agenda te vinden zijn. De agenda zal méér worden dan alleen een opsomming van evenementen; het wordt een hulpmiddel om het versnipperde Eindhovense studentenleven meer tot een eenheid te smeden. Het idee ontstond vorig jaar tijdens een bijeenkomst die Groep-één had georganiseerd voor een aantal verenigingen van de TUE. “Groep-één zocht naar een manier om de studenten meer bij elkaar te brengen”, zegt StIK-bestuurslid Patrick van der

Heijden. “Naar aanleiding van die bijeenkomst zijn wij gaan praten met Groepéén en hebben we besloten om een digitale agenda te gaan ontwikkelen. Het past precies in onze doelstellingen. Bovendien hebben wij dit jaar zes bestuursleden waardoor we genoeg mankracht hebben voor dit project” De agenda bestaat uit twee delen. In de eerste plaats bevat het een actueel overzicht van alle activiteiten die de komende maanden plaatsvinden. “Zo weten studenten beter wat er te doen is. Maar het is ook handig voor verenigingen die een activiteit willen plannen. Daarmee voorkom je ook dat er verschillende feesten op dezelfde datum plaatsvinden.” Op de site zal ook een discussieforum te vinden zijn. “Daar kunnen verenigingen problemen aan elkaar voorleggen”, zegt Van der Heijden./

.

16 december 1999 Cursor 4/ Opinie

Het studiehuis Wetenschappelijk directeur TULO Prof. dr. Johan van der Sanden “Op donderdagmiddag hebben we twee uur studiehuis, dan moeten we zelfstandig werken”. Deze uitspraak van een vwoleerling over het studiehuis hoorde ik ongeveer een jaar geleden. Het ging om een leerling van een school die in het schooljaar 1997-1998 was begonnen met het studiehuis. De leerling geeft aan hoe er op school tegen het studiehuis aangekeken wordt. Het studiehuis wordt gezien als een ruimtelijke voorziening, waar je op bepaalde momenten actief en zelfstandig moet werken of leren. De rest van de week zitten leerlingen blijkbaar in klassen, waar docenten hen het zelfstandig leren onmogelijk maken. Inmiddels zijn alle scholen voor voortgezet onderwijs begonnen met de vernieuwde tweede fase van het voortgezet onderwijs. De ingrijpende curriculumherziening (profielen; meer examenvakken; nieuwe vakken; meer aandacht voor vaardigheden, waaronder onderzoeks-, ontwerp- en studievaardigheden) en de gewenste nieuwe pedagogisch-didactische aanpak (het studiehuis) worden meestal in een adem genoemd. Het wordt steeds duidelijker hoe leraren en leerlingen het studiehuis opvatten: op grote schaal

wordt het studiehuis gezien als een plek in de school, waar bepaalde ingeroosterde en zelfstandig uit te voeren activiteiten dienen plaats te vinden. De bovengenoemde uitspraak van een vwo-leerling blijkt een treffende illustratie te zijn van een inmiddels wijd verbreide praktijk. Kenmerkend daarvoor is de tweedeling die wordt gemaakt tussen twee soorten van leersituaties. Aan de ene kant zijn er de bekende klassikale lessen, waarin de leraar op gestructureerde wijze lesgeeft, verhalen vertelt en uitlegt. Aan de andere kant is er het actief en zelfstandig leren in het studiehuis, waarbij de docent zich als begeleider van leeractiviteiten van leerlingen opstelt. Vaak wordt gesteld dat er in het eerste geval sprake is van kennisoverdracht door de docent en in het tweede geval van kennisconstructie door de leerling. Er is iets mis met deze tweedeling. Kennis en vaardigheden kunnen namelijk niet direct worden overgedragen van leraar op leerling. Er is immers altijd sprake van persoonlijke kennisconstructie. De kennis en de vaardigheden die leerlingen verwerven zijn het resultaat van leeractiviteiten die zij ontplooien en dat geldt ongeacht het type leersituatie waarin zij verkeren. Door middel van leeractiviteiten bewerken zij de informatie waarmee zij worden geconfronteerd. Dat gebeurt zowel in de klassikale les, bij het gestructureerde betoog, het boeiende verhaal als bij het zogenaamde

zelfstandig leren in het studiehuis. Kennis is door middel van leeractiviteiten bewerkte informatie. En ook vaardigheden zijn het resultaat van door leerlingen ontplooide activiteiten. Actief en zelfstandig leren moet dan ook niet worden gezien als iets wat zich alleen afspeelt in het kader van speciaal daarvoor ingeroosterde momenten. Het is belangrijk dat leerlingen leren om actief en zelfstandig te leren in de gevarieerde omstandigheden die zich daarbij kunnen voordoen, bijvoorbeeld het alleen, klassikaal of in groepen leren; het leren met behulp van boeken, informatieen communicatietechnologie; het leren uit ervaringen in praktijkleersituaties. De vernieuwde tweede fase vraagt meer dan ooit om leraren die een grondige vakkennis weten te combineren met een diversiteit aan didactische en begeleidingsvaardigheden. Deze combinatie van vakkennis en vaardigheden stelt leraren in staat om het leren van leerlingen in verschillende leersituaties te ondersteunen. De vernieuwde tweede fase vraagt verder om schoolorganisaties die het werk van leraren en het leren van leerlingen zo weten te organiseren dat de werkdruk voor beide partijen binnen aanvaardbare grenzen blijft. De kans daarop is het grootst wanneer de hele school gezien wordt als een studiehuis en de verschillende activiteiten daarbinnen goed op elkaar worden afgestemd.

Cursief Sinds de mens bestaat, stopt hij zichzelf vol drugs. Een onontkoombare stelling, die dominee Hans Visser afgelopen zondag niet in de kerk, maar in de Senaatszaal van de TUE debiteerde. Indianen plegen al sinds mensenheugenis op coca-bladeren te kauwen, opium is in China al veel ouder dan de weg naar Rome, om over alcoholische dranken maar te zwijgen. Wat dat betreft lijkt het er op dat elk volk wel zijn eigen favoriete drankje heeft gehad, en zijn variant op sigaret en sigaar. De Romeinen vergiftigden zichzelf met hun loden bekers wijn, elders hadden ze bier. Nederland is geen land dat een uitzondering vormt op deze regel. In de historie van ons land hoeven we niet ver terug om te constateren dat niet alleen drank, maar ook andere middelen zoals opium tot het dagelijkse ritueel in het leven behoorden. In de vaderlandse romans rond de eeuwwisseling spreekt duidelijk een bepaalde fascinatie ten opzichte van wat we nu drugs zouden noemen, maar toen onder bijvoorbeeld een naam als ‘laudanum’ (een opiumtinctuur) door het leven ging. En er zijn vast wel mensen die als kind ‘Pim Pandoer, de Schrik van de Imbosch’ hebben gelezen. Een jongmensch, getekend door de oorlog was van het rechte pad afgedwaald door opiumsigaretten het land binnen te smokkelen. Dat ging vlak na de oorlog overigens kennelijk ook al via Rotterdam. Geen kost die je in een kinderboek zou verwachten. Uiteraard eindigt het boek niet met een gezellig blowende meute in een Rotterdamse opiumkit: de dader krijgt zijn verdiende loon en

bromt een aantal jaren in de nor, om even in het naoorlogse jargon te blijven. Zo’n vermanende vinger in een kinderboek zegt wat over de grootte van het probleem. En maakt kinderen overigens verder razend nieuwsgierig, want hier is iets aan de hand wat verboden is. Zolang de mens bestaat, gebruikt hij dus drugs. En zolang dat zo is, rust er ook een groot taboe op het gebruik ervan, alcohol en sigaretten uitgezonderd. Dominee Visser doorbreekt dit taboe door er op te wijzen dat drugs is iets van alle tijden en dat je het daarom maar beter kunt legaliseren. De reacties op die stelling zijn doorgaans nogal fel. Het hek dat staat tussen de Apollinische en Dionysische mens kan kennelijk niet zonder problemen verwijderd worden. Misschien heeft dat te maken met de ook door Visser geconstateerde neiging van de mens om op gezette zijn grens te verleggen, om even tijdelijk uit de band te springen. Als die behoefte er is, dan is het effect minder heftig dan wanneer het gaat om iets dat gelegaliseerd is. Immers het verbodene alleen al geeft een kick. Dat moet Visser toch weten. Het gedonder op aarde begon ooit met een appel die niet gegeten mocht worden. Drugs legaliseren heeft dus geen zin, tenzij je wil dat een drug snel minder populair wordt. Mensen gaan toch op zoek naar andere, vooral verboden vruchten.

Fred Gaasendam

DJE

BEL

RON

Gratis GSM’s voor medewerkers TM Cursor meldde vorige week dat alle ruim 350 medewerkers van de faculteit Technologie Management een Telfort-GSM hebben gekregen. Deze mobiele telefoons zijn een ‘eenmalige presentje’ van het CeBo, de stichting Centrum voor Bedrijfskundig Onderzoek. Cursor belde (met een vaste aansluiting) een aantal TUE’ers en vroeg hoe zij hierover dachten.

Coriene Muysken

Tabitha van Assem,

PR-medewerkster TeMa Echt geweldig. Een erg leuke actie. Ik vind het wel leuk als iemand je op deze manier een ‘erg communi catief millennium’ wenst. Nee, ik heb het beltegoed nog niet op gemaakt, maar het gaat wel heel hard. Sommige collega’s hadden al een gsm en die geven hem dan aan hun kinderen, collega’s of vrienden. Maar voor mij is het echt een uitkomst.

secretaresse Stichting

Ir. Bas de Waal analist scheikunde Nee, ik ben helemaal niet jaloers. Ik zou liever de honderd gulden die die GSM’s waard zijn op mijn re kening hebben gehad. Misschien gaan ze er nu wel vanuit dat die 350 man continu bereikbaar zijn. Dat zou ik niet willen, hoor.

Anneke Litjens medewerkster bibliotheek TeMa Geweldig dat we hem hebben ge kregen. Normaal zou ik nooit zo’n ding hebben gekocht omdat het toch best prijzig is. Ik heb hem ook altijd bij me. Of er ook mensen zijn die er niet blij mee zijn? Ik zal even iemand roepen.

Peter Smits medewerker bibliotheek TeMa Aan zo’n ding heb ik helemaal geen behoefte. Ik ben liever niet altijd bereikbaar. Ik heb hem nu ook ge blokkeerd. Dat ging per ongeluk, ik voerde drie keer het verkeerde nummer in. Maar het komt mij wel goed uit.

Saskia Ruijsink bestuurslid Intermate, studievereniging TM Het is een beetje belachelijk. Het gaat wel een beetje te ver om alle personeelsleden zomaar een mobiele telefoon te geven. Ik heb zelf een hekel aan dat gebel met die dingen. Ze zijn wel handig, maar ik zie dat er overal misbruik van wordt gemaakt, dat vind ik irritant. De do centen hier zullen die GSM ook wel meer privé gebruiken dan zakelijk, ben ik bang.

Ria Megens receptioniste Paviljoen Het is een veilig idee om een GSM op zak te hebben. Alhoewel ik hier vlakbij woon en altijd maar een klein stukje hoef te fietsen heb ik hem altijd bij me. Je stopt zo’n telefoon ook makkelijk in je zak. Ik ben er erg blij mee.

Geschiedenis der Techniek Ik vind die GSM heel handig, maar heb hem nog niet kunnen ge bruiken. Ik moet eerst eens die handleiding lezen. Liever had ik die honderd gulden op mijn bankre kening gehad, maar ik kan me voor stellen dat dit een mooier gebaar is. Of er ook mensen zijn die hem geweigerd hebben? Ja, twee mensen hebben die mobiele telefoon niet aangenomen. Ze wilden niet bereikbaar zijn.

Bob van Winkel docent TeMa en voorzitter universiteitsraad Het is een kreng van een ding. Als ik dat geval tegen mijn oor druk, gaan er allerlei schakelaartjes om en gaat er van alles stuk. Nee, dit is niks voor mij. Hoe langer ik dat toestel heb, hoe minder zin ik krijg om die mobiele telefoon te ge bruiken. Ik vind het een onding. Ik denk dat ik hem maar aan mijn buurjongetje geef. Kijk, ik vind het natuurlijk een leuk idee van het CeBo dat ze bij het afscheid zoiets doen. Veel personeelsleden vinden het een leuk cadeau, denk ik, maar voor mij had het niet gehoeven. Persoonlijk had ik liever een boe kenbon gehad.

Stance Van Woensel bureaumanager LMS Hardstikke leuk dat we een mobiele telefoon hebben gekregen. Ik kwam gisteren terug van vakantie een hij lag op mijn bureau. Nee, ik heb hem nog niet gebruikt, zelfs nog niet uitgepakt. Op zich begrijp ik die mensen wel die hem weigeren omdat ze niet constant bereikbaar willen zijn. Maar als je niet be reikbaar wil zijn, zet je hem toch gewoon uit? Je hoeft hem toch niet aan te zetten?

Lars Jansen fractielid PF en student Wij hebben hier als fractie weinig over te zeggen. Persoonlijk vind ik het wel leuk voor die mensen. Maar ik begrijp het gebaar niet echt. Waarom krijgen die 350 mensen een mobiele telefoon? Die mensen van Technologie Management hebben naar mijn weten toch niets met telecommunicatie te maken. Maar ja, het is natuurlijk wel aardig. Of ik er zelf een zou willen? Als echte Nederlander ben ik na tuurlijk blij met ieder cadeautje.

Cursor 16 december 1999 Nieuws /5 In ‘t kort

Traditioneel lage opkomst bij verkiezingen De verkiezingen van donderdag 9 december hebben weinig personeelsleden en studenten naar de stembus gelokt. Voor de universiteitsraad toog 35 procent van het personeel naar het stemlokaal. Van de studenten kwam 29,3 procent opdagen.

Ingenieurswerk voor scholieren Scholieren uit het hele land kwamen vrijdag 10 december bijeen op de TUE voor het project ‘Ingenieurswerk voor 5 en 6 VWO’ers’. Dit project laat hen kennismaken met de verschillende facetten van techniek. De groep van zo’n tachtig scholieren werd verdeeld over de verschillende fa-

culteiten waar ze die dag een specifiek project konden volgen als ‘leerling-ingenieur’. De meeste onderwerpen gingen over milieu, kosten en de gebruiker, zoals zonnecellen bij technische naturkunde, maar ook ‘welke brandstoffen verbrand jij’? bij biomedische technologie. Foto Bram Saeys

Projectwerk als levensstijl De universiteiten in het Deense Roskilde en Aalborg werken al een kwart eeuw met onderwijsmethoden die helemaal gestoeld zijn op projectonderwijs. Binnen beide Deense universiteiten is deze onderwijsvorm een ‘way of life’ geworden. Het Onderwijs Service Centrum organiseerde een excursie naar Denemarken voor medewerkers en studenten om hen van dichtbij te laten zien hoe het er op deze universiteiten aan toegaat. “Projectonderwijs is een invulling van Ontwerpgericht Onderwijs (OGO)”, zegt OSC-medewerker Jacob Perrenet. “In Aalborg en Roskilde hebben ze daar al 25 jaar ervaring mee. Daar werkt het uitstekend.“ Op de universiteiten van Roskilde en Aalborg bestaat het programma in alle leerjaren voor de helft uit projectwerk en voor de andere helft uit cursorisch onderwijs. Perrenet: “Aalborg lijkt wat type uni-

versiteit betreft het meeste op Eindhoven, maar beschikt bijvoorbeeld over 1400 kamers waar studenten in teams aan de verschillende projecten kunnen werken. Roskilde daarentegen is een algemenere universiteit, maar heeft meer extreme vormen van projectonderwijs. In Roskilde bepalen de studenten meer zelf welke problemen ze gaan aanpakken. Op beide universiteiten lopen het projectwerk en het sociale leven door elkaar. Studenten kunnen zelfs overnachten in de projectkamers. Het mooie daarvan is dat ze zich daardoor helemaal in iets vast kunnen bijten.” OSC-stagiaire Astrid Pleijers studeert onderwijskunde in Nijmegen. Daarvoor studeerde ze eerst een jaar wiskunde aan de TUE. Ze was onder de indruk van hetgeen ze in Denemarken zag. “Het was opvallend om te zien hoeveel invloed en vrijheden de studenten hebben. De studenten hadden veel vrijheid in het

samenstellen van de teams en het kiezen van de onderwerpen. De vertegenwoordigers van de studenten mogen zelfs docenten van andere universiteiten aantrekken als ze menen dat hun onderwijs daar baat bij heeft.” Pleijers had, terugkijkend op haar TUE-ervaring, ook liever wiskunde op de ‘Deense’ manier gehad. De studenten die op deze manier opgeleid worden, verschillen enigszins van de ingenieurs die aan de TUE afstuderen, denkt Perrenet. “De mensen zijn veel vaardiger in het werken in teams, maar zijn misschien minder sterk in theoretische kennis.” Binnen het OSC wordt gewerkt aan een OGO-brochure over het projectonderwijs op de twee Deense universiteiten. Perrenet hoopt dat het niet bij dit eerste contact zal blijven. “Van de werkwijze van Roskilde en Aalborg is voor de verdere invulling van OGO veel te leren”, aldus Perrenet. /

.

High Tech Automation

Een uitschieter was de opkomst voor de faculteitsraad van Biomedische Technologie: 62 procent van de studenten heeft daar gestemd. De opkomst van studenten bij Bouwkunde was een dieptepunt: slechts 16,8 procent. Bij de personeelsgeledingen van de twee fracties in de universiteitsraad zullen een aantal raadsleden terugkeren. Groepéén krijgt drie zetels in de U-raad. Daarvoor zijn Jan Meijer, Jos Coenen en Jan Pellegrino van Stuijvenberg gekozen. De fractie P-UR krijgt het dubbele aantal zetels met als leden: Herman Beijerinck, Cor Naninck, Jimme Keizer, Sjoerd Ypma, Lydia Bosma-Zabel en Rob van Zutphen. Overigens staat Beijerinck op eenzame hoogte wat het aantal stemmen betreft: 191.

Uitschieter De studentgeleding van Groep-één heeft het beter gedaan dan de personeelsgeleding. Zij krijgen vijf zetels voor Landry Aussems, Floor Klijn, Martin van den Heuvel, Paul Hamelinck en Bas

Oomens. Floor Klijn haalde van deze studenten het hoogste aantal stemen: 122. De Progressieve Fractie moet het met een zetel minder doen. Voor de PF komen Corine Fabrie, Maartje van Dalen, Fons van Roij en Tom Siebeling in de raad. Corinne Fabrie haalde de meeste stemmen binnen van alle raadsleden: 210. De faculteitsraden deden het wat betreft het opkomstpercentage overigens beter dan de universiteitsraad, die voor de personeelsgeleding een opkomst kon noteren van 35 procent en voor de studenten 29,3 procent. TM scoorde onder het personeel hoog met 50 procent. De meeste faculteiten scoorden verder rond de 45 procent voor de personeelsgeleding, behalve Wiskunde en Informatica. Deze faculteit kwam slechts tot 25 procent. Het patroon voor de studentgeledingen van de faculteitsraad is wisselender. Uitschieters in positieve en negatieve zin waren Biomedische Technologie (62 procent) en Bouwkunde (16,8 procent). Natuurkunde scoorde hoog bij de studentgeleding (43 procent). Wiskunde en Informatica deed het ook niet goed bij de studenten: 21,5 procent. /

.

Voor de volledige uitslag van de verkiezingen: http://www.tue.nl/actueel/verkiezingen1999/.

Henk de Wilt herbenoemd De Raad van Toezicht van de TUE heeft dr.ir. Henk de Wilt herbenoemd tot voorzitter van het College van Bestuur voor de periode van 1 mei 2000 tot 1 september 2002. De Wilt is sinds 1 mei 1996 bij de TUE werkzaam als bestuursvoorzitter. De 59-jarige bestuursvoorzitter is van origine chemisch technoloog. Hij behaalde zijn ingenieursbul in ‘66 aan de toenmalige Technische Hogeschool Eindhoven, waar hij in ‘69 promoveerde op een proefschrift over de oxidatie van glucose. In ‘68 werd hij voor een jaar voorzitter van de eerste Hogeschoolraad van de TH. In 1971 volgde een benoeming tot lid van het College van Bestuur.

Een jaar later werd De Wilt lector in de chemische technologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. De Wilt stapte in ’75 over naar koffiefabrikant Douwe Egberts, waar hij diverse functies vervulde. Van ‘86 tot ‘94 was hij lid van de Raad van Bestuur van Sara Lee/Douwe Egberts. De Wilt vervulde in de jaren tachtig een buitengewoon hoogleraarschap in de bedrijfskunde aan de RUG en van ‘94 tot ‘96 was hij hoogleraar bedrijfskunde aan de Universiteit Nijenrode. Naast zijn voorzitterschap van het CvB van de TUE bekleedt De Wilt diverse andere bestuurlijke functies en commissariaten./

.

Studiebeurs omhoog De basisbeurs voor studenten in het hoger onderwijs gaat vanaf 1 januari omhoog. Dat maakte het ministerie van OCW vorige week bekend. Voor uitwonende studenten stijgt de basisbeurs van 435 naar 444 gulden per maand. Thuiswonenden studenten krijgen vanaf het nieuwe jaar niet 135 maar 144 gulden per maand. Ook kunnen studenten in het vervolg meer lenen. Studenten mogen vanaf volgende maand tien gulden meer lenen dan voorheen. Het maximaal te lenen bedrag stijgt daardoor van 383 maar 393 gulden per maand.

Fik krijgt nieuwe MRI-scan De facultaire onderzoeksgroep Fysische informatica en klinische fysica (FIK) krijgt komende zomer een grotere MRI-scan. De sectie bezit al een dergelijke apparaat voor het scannen van poreuze marerialen zoals baksteen en cement. De nieuwe, grotere scan, afkomstig van Philips, zal na enkele aanpassingen geschikt zijn voor het doorlichten van grotere volumes en andere stoffen.

Vacatures Assistent Beheer , V0800/047, Stafafdeling In- en Externe Betrekkingen, salaris maximaal fl. 4636,- bruto per maand (schaal 7), sluiting: 24 december 1999. Office Manager, Cobra, salaris: maximaal fl. 4.203,- bruto per maand (schaal 6). Medewerker Informatievoorziening , V25037, Facilitair Bedrijf, salaris: maximaal fl. 4.203,bruto per maand (maximum schaal 6), sluiting: binnen twee weken. Stafsecretaresse, fulltime als (beperkte) parttime mogelijk, V25038, Facilitair Bedrijf.

Postverzending In verband met naderende feestdagen zal op vrijdag 24 december de laatste postronde plaatsvinden om 11.30 uur. Ook spoedzendingen dienen voor 11.30 uur binnen te zijn bij Postextra.

16 december 1999 Cursor 6/ Cultuur

Aids in Afrika veelal doodgezwegen Op uitnodiging van Studium Generale sprak dr.P. Hebinck, medewerker ontwikkelingssociologie van Wageningen Universiteit, woensdag 8 december over Aids en HIV in Afrika. In Europa en in de VS lijkt men zich er niet meer zo druk over te maken; velen hebben het idee dat Aids uiteindelijk wel overwonnen zal worden.

bestaan ervan. Het feit dat Aids een sociaal probleem is dat betrekking heeft op de hele samenleving vormt in Afrika volgens Hebinck het grootste probleem. Bovendien wordt het door veel Afrikaanse staten politiek genegeerd. Aan voorlichting en bestrijding wordt in veel Afrikaanse staten niets of bitter weinig gedaan.

Kennisoverdracht In Afrika heerst echter een totaal andere situatie: hier maakt Aids deel uit van het dagelijkse leven, al wordt er niet openlijk over gesproken. Aids is een groot taboe in de meeste Afrikaanse landen, terwijl alleen al in Zimbabwe één op de vier mensen met HIV besmet is. Getroffenen lijden in stilte. Men riskeert zijn maatschappelijke positie door er voor uit te komen dat men Aids heeft of met HIV besmet is. Zieke of besmette mensen worden als een paria behandeld; Hebinck geeft een voorbeeld van een Zuid-Afrikaanse vrouw die uitkwam voor haar besmetting. Ze werd vervolgens gestenigd en stierf een half uur na haar ontboezeming. Veel Afrikanen zien de ziekte als een soort straf of ontkennen eenvoudigweg het

Aids is anders dan alle andere epidemieën in het verleden, omdat het sterkste deel van de bevolking er door wordt getroffen: volwassenen die een gezin hebben en op wie de economie van het land steunt. Zo komt ook de kennisoverdracht van een land in gevaar; Afrika is namelijk een continent dat grotendeels afhankelijk is van de mondelinge overdracht van kennis. Aids maakt deze mondelinge kennisoverdracht vrijwel onmogelijk. Doordat ouders sterven kunnen zij kennis niet meer aan hun kinderen overdragen. Zeker voor de boerenbevolking op het platteland is Aids een zeer groot probleem. Bijna alle mannen hebben buiten hun eigen vrouw (of vrouwen) veel

andere seksuele contacten, wat de kans op besmetting vergroot. Volgens schattingen zijn er alleen al in Zimbabwe over zo’n vijf jaar bijna een miljoen wezen ten gevolge van Aids. De tijd voor preventie en voorlichting dringt. Oeganda is een positieve uit zondering. De strijd tegen Aids is daar relatief op tijd begonnen, al zijn er in dit land ook al veel slachtoffers gevallen. Voor het eerst in jaren neemt het aantal HIV-geïnfecteerden in Oeganda echter af. Niettemin zijn er nog steeds zo’n 930.000 mensen besmet met het virus. In 1997 overleden er bovendien 160.000 mensen in Oeganda aan Aids en het aantal wezen als gevolg van de epidemie bedraagt 1.7 miljoen.

Toeristen En dan is Oeganda nog een positieve uitzondering. Landen als Nigeria en Kenia geven geen ruchtbaarheid aan de ziekte omdat Kenia bijvoorbeeld bang is dat toeristen hierdoor afgeschrikt worden. Om de taboes in de samenleving te doorbreken moeten in Afrika via het onderwijs en via publiciteit de normen en waarden wat betreft aids veranderen. De

jongste generatie Afrikanen zal waarschijnlijk de ziekte niet doodzwijgen door al het leed waar ze nu al mee geconfroteerd wordt. Maar de huidige groep volwassenen en de regeringen moeten het begin maken. Zij moeten de schaamte van zich afschudden voordat een hele generatie bijna geheel wordt weggevaagd./

.

TUE in fotoboek Eindhoven ‘Eindhoven, fotoportret van een industriestad’ heet de tentoonstelling van de Eindhovense fotograaf Hans Joachim Schröter. De expositie in museum Kempenland is tot 16 januari te zien en bevat opnames van zowel oud als nieuw Eindhoven. Daarnaast heeft Schröter een fotoboek uitgegeven, ‘Portret van een industriestad’ dat nog veel meer opnamen bevat. Ook de TUE is daarin opgenomen met drie prachtige opnames. Het boek kost fl. 38,50. Een voorproefje is te zien op: http://www.iae.nl/users/hsch roe/PICT01.HTM

De culturele top vijf van Désiree Meijers PR-medewerker Informatica

lichting is het net of het licht via het meisje van het doek spat.

Gevraagd naar mijn culturele top vijf wil ik een aantal zaken in willekeurige volgorde noemen die een speciaal gevoel bij mij teweegbrachten.

‘In the name of the Rose’ met Sean Connery in de hoofdrol vind ik een adembenemende film. Hoewel het verhaal in de Middeleeuwen speelt, zijn de thema’s mystiek, macht, intriges en menselijke zwakheden van alle tijden. De tragiek dat de mens zich bij de invulling van zijn leven maar al te vaak laten leiden door wat hij denkt dat de omgeving van hem verwacht, wordt perfect in beeld gebracht door de verteller van het verhaal, Adson. Het onvervuld verlangen en de spijt van de monnik over zijn nooit vergeten jeugdliefde, die tot het einde toe alléén zijn klerikale weg gaat, doet voelbaar pijn.

Het boek dat tot mijn favorieten behoort, is eigenlijk een boekje, namelijk ‘Le petit prince’ van Antoine de St-Exupéry. Ik beschouw dit als een filosofisch meesterwerkje. Daarbij weet de schrijver mij, in zeer kort bestek, zowel te ontroeren als aan het lachen te maken. Dit werkje verdient beslist een nominatie in de top vijf omdat het in een paar woorden tot de essentie komen, mij een veel knapper prestatie lijkt dan veelschrijverij. Bovendien intrigeert mij de combinatie in één persoon van stoere luchtmachtofficier en tevens schrijver van zo’n lief boekje. Dat hij als uitstekend vliegenier zo mysterieus om het leven kwam, zoals hij eerder zelf had beschreven in ‘Vol de nuit’, maakt hem des te boeiender. Een herkenbaar boek is voor mij ‘Onder professoren’, van W.F. Hermans. Realistisch en van alle tijden. Ondanks dat het in 1975 werd geschreven, is het nog steeds erg actueel, zoals ook duidelijk blijkt bij de wrijvingen tussen de jongste Nobelprijswinnaars voor de Natuurkunde, Gerard ‘t Hooft en Martin Veltman. Ook nu zijn er volgens mij maar weinig leraren die het grootmoedig dulden dat hij voorbij gestreefd wordt door zijn leerling.

Edgar Degas (1834-1917) L’Etoile. Foto: Extern

De collectie van het Musée d’Orsay staat beslist in mijn culturele top vijf. Waar geen boek of geschiedenisleraar in slaagde; mij het ‘licht’ te laten zien van de impressionisten, lukte moei-

teloos in deze Parijse zee van licht en ruimte. En dan met name door het danseresje van Degas dat de titel ‘L’étoile’ draagt. In een iets verdonkerde ruimte en met de juiste be-

Tot slot. Massale culturele uitingen hebben absoluut mijn voorkeur boven elitaire aangelegenheden. Cultuur is wat een volk tot een volk maakt. Als geboren Limburgse denk ik dan bijvoorbeeld aan carnaval of Vasteloavend. Maandenlange voorbereidingen monden uit in een driedaagse apotheose van creativiteit en saamhorigheid. Onder het motto van ‘Ederein is angesj mer ederein is ein’. Het best komt dit tot uiting als buurtverenigingen zich uitleven in het maken van een wagen voor de optocht en kostuums voor de hele groep. Maar ook de Einzelgänger hoort erbij. Ik kreeg ooit kippenvel van een nachtelijke trompetsolo van een ‘gardeofficier’ die zijn herremenie al lang was kwijtgeraakt./

.

/Nineties party De laatste dagen van de Feest & Beestweek: Nineties party met de huis dj’s van de AOR en The Sounds of the Future ofwel Open Podium. Donderdag 16 en vrijdag 17 de cember.

/African Fever Swingende documentaire ‘When we were kings’ over het legenda rische wereldtitelgevecht tussen Muhammed Ali (sporter van de eeuw) en George Foreman in Zaïre. Ook met Stevie Wonder en James Brown (zie Cursor 14). Daarna treedt van 20.00 tot 21.45 uur de Ghanese slagwerkgroep Yama Yama op. Blauwe Zaal en Voorhof van het Auditorium.

/Ed Hoornik ‘Het menselijk bestaan’ is een com binatie van theater en literatuur rond Ed Hoornik door De Gebroeders Flint. Hoornik is een van de belangrijkste (en vergeten) Nederlandse schrijver-dichters, die de kampen van de WO II overleefde. Plaza Futura, 17 december, 20.30 uur.

/Hiphop Zondag 19 december een concert van de Nomads, de ‘Zweedse kings of Garage’ met in het voorpro gramma de Eindhovense band The Lovesteaks, de lieverdjes van de Eindhovense Rockcity. Maandag 20 december komt Rahzel, hiphop met een van ‘s werelds beste vocale line up’s. In de Effenaar vanaf 20.30 uur.

/Geloof, troost en biefstuk

Film, video, interviews, muziek en humor zijn de vaste ingrediënten van ‘Geloof, troost en biefstuk’, dat deze keer een speciaal kerst verhaal bevat van schrijver en dichter Erwin Troost. Café Kraaij en Balder, 19 december, 15.30 uur.

/Gé Reinders Gé Reinders keerde een paar jaar geleden terug uit Amsterdam en vestigde zich weer in de Limburgse Heimat. Het kwam zijn teksten en muziek alleen maar zeer ten goede. Hij speelt in het Muziekcentrum op zaterdag 18 december, 20.15 uur. De tientjespas is geldig.

/Echte mannen ‘De 20e eeuw in duo’s’ heet het programma van cabaretgroep Echte Mannen (Rik Hoogendoorn en Bruun Kuijt). Ze kijken terug op de afgelopen eeuw aan de hand van duo’s uit de wetenschap, cultuur, politiek, sport. Zo komen niet alleen de gebroeders Wright aan bod maar ook de broertjes De Boer. Dinsdag 14 december, Stadsschouwburg, 20.30 uur.

Cursor 16 december 1999 Studentenleven /7

Oud-TUE’ers beklimmen 7000 meter hoge Aconcagua Marc Breukers, Dirk-Jan Bijvoet en Christian Bakker willen volgend jaar de Argentijnse berg de Aconcagua beklimmen, de hoogste berg in Zuid-Amerika (7000 meter). Alleen de sponsoring en de teamgenoten zijn nog een probleem. Twee oudTUE’ers vertellen over ‘frost-bite’, een ‘chillfactor’ temperaturen van –40 ºC en over het ‘wij tegen de berg’. “Je moet geen Costa Brava-ganger zijn. Dan kun je beter thuisblijven.” Je ziet ze regelmatig op de televisie: de buitenlandse waaghalzen die op een krakkemikkig vlot de Amazone afvaren of blootsvoets het empire state building bedwingen. Vaak zijn het pezige, gebruinde mannen met een baard waarin je de plukken mos en vuil kunt zien hangen. Het verschil met Marc Breukers en Dirk-jan Bijvoet is schokkend. Beiden zien er netjes geknipt en geschoren uit. Toch staan beide vrienden op het punt iets bijzonders te ondernemen: volgend jaar willen ze de Aconcagua bedwingen. Initiator van de expeditie, Marc Breukers, vertelt hoe het allemaal begon: “In ‘92 maakte een trainingsmaatje/vriendin deel uit van de Nederlandse bergloopselectie. Zij werd gevraagd voor een trainingsstage ter voorbereiding op het EK berglopen, dat in de Alpen werd gehouden. Deze vriendin vroeg of ik meeging, omdat ze dacht dat het wel iets voor mij zou zijn:hiken/crossen door de bergen. Deze buitenkans greep ik met twee handen aan.”

Hoger De Alpen maakten zoveel indruk op de Limburger dat hij samen met een vriend het plan opvatte andere en hogere bergen te gaan beklimmen. “We wilden dan ook dit jaar rond het millennium een

berg in Nepal beklimmen. Boven op de top een fles champagne ontkurken als ultiem millenniumfeest.” Helaas ging het feest niet door. De vriend werd vader en besloot af te zien van de expeditie. Breukers was allerminst ontmoedigd. “Ik was nu besmet met het virus en wilde per se meer bergen gaan beklimmen.” In 1996 sloot hij zich aan bij een groep die naar het basiskamp van de op één na hoogste berg ter wereld, de K2 in de Karakoram in Pakistan, wilde lopen. “We hebben toen het basiskamp dat op ruim 5000 meter ligt, bereikt. Daarna hebben we een bergpas op 5800 meter beklommen. Hoewel we toen (uiteraard) niet tot aan de top zijn geweest, had ik wel zoiets van: wauw! Dit is extreem gaaf!” Steeds grotere uitdagingen wilde Marc Breukers aangaan. “In oktober van dit jaar fietste hij vanuit Lhasa (hoofdstad van Tibet) naar het basiskamp van de Mount Everest op 5400 meter. “Met een jeep er naar toe vond ik toch een beetje kinderachtig”, zegt Breukers lachend.

Off-road rolstoel

Foto Bram Saeys

Multimedia in onderwijs Het Onderwijs Service Centrum verzorgt op 11 januari 2000 de cursus Multimedia 1 (ochtend) en Multimedia 2 (middag). De cursus is geschikt voor docenten, onderwijs-assistenten en student-assistenten die belangstelling hebben voor toepassing van multimedia in het onderwijs. ’s Ochtends wordt er aandacht besteed aan voorbereiding en organisatie van multimediaprojecten. Verder worden de diverse bouwstenen met de daarbij behorende onderwijsfuncties bekeken. ’s Middags wordt geoefend met het ontwerpen en realiseren van diverse multimediabouwstenen zoals videoclips, geluidsfragmenten, slide-shows, animaties en simulaties. Nadere informatie is te verkrijgen bij Ruud van Vliet (tst. 2459). Aanmelding kan per telefoon (tst. 5060), per email ([email protected]) of via Internet (www.osc.tue.nl). De uiterste aanmelddatum is 7 januari 2000.

Aconcagua Volgend jaar december staat dus de Aconcagua op het programma, een enorme berg 80 kilometer ten noorden van de Chileense hoofdstad Santiago. Twee teamgenoten van Beukers zijn al bekend: Dirk-jan Bijvoet en Christian Bakker. Bijvoet: “Ik ben altijd wel in geweest voor een beetje extreme dingen. Christian en ik zijn beide langeafstand lopers. Christian heeft de nodige bergsportcurssusen in Zwitserland gedaan en heeft ook nuttige ervaring opgedaan met lange trektochten. De drie mannen zijn nog op zoek naar teamversterking. Breukers: “We zoeken nog minimaal een man. Dan zijn we met zijn vieren en kunnen er duo’s gevormd worden. Dat is erg handig wanneer

In ‘t kort

Pianoconcours De expeditiegroep van Marc Breukers op de Karakoram in Pakistan.

iemand niet verder kan of wil, dan gaat zijn wederhelft met hem mee en kunnen de andere twee doorgaan.” Dat laatste is niet ondenkbaar, want de gevaren op de Argentijnse berg zijn groot en talrijk. Breukers: “Het grootste gevaar is de wind. De windkracht kan soms wel oplopen tot 250 kilometer per uur (straalwinden op grote hoogte). Dat staat gelijk aan orkaansnelheid.” Een ander gevaar is de temperatuur, die kan ‘s nachts wel dalen tot –40 C en als er dan ook nog zo’n harde wind staat, Op het eerste gezicht lijkt het voertuig in de elektrotechniekwinkel een geïmproviseerde buggy. Maar wie beter kijkt, ziet dat het hier om een robuust uitziende rolstoel gaat. Student elecktrotechniek Jeroen Hilgers is maar druk met deze ‘off-road rolstoel’. “De man van wie we deze opdracht kregen, had de rolstoel voor zijn vrouw gemaakt. Hij heeft de stoel in elkaar gezet met onderdelen van twee verschillende elektrische rolstoelen. Hierdoor kreeg het wagentje ook twee joysticks.” Dat bleek nogal onhandig voor de vrouw. Het

is de gevoelstemperatuur of ‘chill factor’ nog vele malen lager.”

Ezels De expeditieleden hebben er bewust voor gekozen geen dragers in te huren voor het vervoeren van proviand. Ze doen het liefst alles zelf. Voor het vervoer van bagage huren ze ezels. Het eten op grote hoogte wil nog wel eens problemen veroorzaken. Breukers: “Door de grote hoogte proef je vaak de smaak van het voedsel niet, je hebt geen zin om te eten. Dat is natuurlijk erg gewas vaak erg lastig ervoor te zorgen dat de joysticks goed met elkaar samenwerken. “Het echtpaar ging graag naar het strand. Nu is het probleem van die twee stuurknuppels dat je ze beiden tegelijkertijd naar voor of naar achter toe moet bewegen, anders werken ze niet”, aldus Jeroen Hilgers. Wanneer het echtpaar over zanderige, oneffen paden naar het strand reed, kwam het vaak voor dat een van de knuppels per ongeluk naar buiten of naar binnen bewoog. Hierop maakte het voertuig een piepend geluid en weigerde het

vaarlijk als je al je energie nodig hebt. Daarom heb ik iedereen aangeraden om eten mee te nemen dat hij zelf lekker vindt. Dat vergroot je hongergevoel.” Breukers benadrukt dat de drie geen macho’s zijn. “Ik bedoel, je moet wel gehard zijn en een behoorlijke conditie bezitten maar we weten donders goed waar onze grenzen liggen.” Verder is het volgens hem van levensbelang dat er een goede sfeer heerst binnen het team. “Het is wij tegen die berg.”/

.

Aspirant teamleden kunnen mailen naar: Marc [email protected]

dienst. “Erg lastig dus”, vat Hilgers het probleem samen. “Dus moesten we een manier zien te vinden om van de twee joysticks er één te maken.” Eerst werd bedacht om een schakeling tussen beide stuurknuppels te zetten, zodat beiden functioneren als één. “Dat bleek dermate tijdrovend dat we een andere oplossing moesten zoeken. We gaan nu de joysticks in één stick combineren.” Het project is volgens Hilgers binnen een paar dagen klaar. “Ruim op tijd voor het strandseizoen”, lacht hij./

.

Parnassos, het cultureel centrum van de Universiteit van Utrecht, organiseert in oktober 2000 voor de vierde keer het internationaal studenten pianoconcours. Deelname staat open voor studenten tot en met 27 jaar van universiteiten en hogescholen in binnen- en buitenland. Het concours is bedoeld voor amateurpianisten op het gebied van klassieke muziek. Conservatoriumstudenten en studenten die een professionele muziekopleiding volgen zijn daarom van deelname uitgesloten. Rondom het concours worden activiteiten georganiseerd zoals masterclasses, concerten en lezingen. Deze activiteiten zijn zowel voor deelnemers als belangstellenden toegankelijk. Voor meer informatie en aanmeldingen kunnen belangstellenden terecht bij Parnassos, telefoon 030-2538448.

16 december 1999 Cursor 8/ Achtergrond

Kinderen en werken aan de TUE is dat te combineren? De Dommel stroomt vredig langs het onderkomen van kinderdagverblijf de TUimelaar op het TUE-terrein achter Bedrijfskunde. De vele bomen en struiken hebben de meeste bladeren verloren en staan er wat troosteloos bij. In de zomer echter, is de omgeving waar de TUimelaar staat een groene oase met veel bloemen in de bermen die de kinderen kunnen plukken. “Een ideale omgeving”, stelt Joyce Janssen, adjunct-directeur van het kinderdagverblijf, tevreden vast. “Tien jaar geleden zijn we begonnen in een klein houten gebouwtje vooraan bij de Dorgelolaan. Toen hadden we vijftien kindplaatsen en nu 72, wat neerkomt op 130 kinderen.” Vijf jaar geleden brandde dat onderkomen af en werd een gedeelte van het Paviljoen verbouwd waarin de TUimelaar een nieuw onderkomen vond. “De ruimte is open en licht en we hebben een speelhal. We zijn er heel gelukkig mee, en de ouders en kinderen ook.” De TUimelaar is nu echter alweer uit zijn jasje gegroeid. De discussie over uitbreiding is in gang gezet. Het laatste halfjaar is een wachtlijst ontstaan. De lijst omvat zo’n twintig namen. De eerste gesprekken over uitbreiding van de TUimelaar zijn al voorzichtig gevoerd met het College van Bestuur van de TUE, maar duidelijkheid is daar nog niet over. “We zouden er twee groepen bij willen, dat betekent 24 kindplaatsen. En liever vandaag dan morgen. We zitten nu in ieder geval bomvol. We hebben nog wel eens een gaatje op bepaalde dagen bij de oudere groepen, maar dat is het. En dat is vaak incidenteel.” Wie zijn of haar kind wil inschrijven voor opvang in de TUimelaar doet er goed aan er vroeg bij te zijn. “Als een kind hier wordt aangemeld, kijken we vier jaar voor uit of er plaats is op de gewenste dagdelen. En dat kan maandelijks wisselen. Op de wachtlijst staan ook mensen die hun kind meer dagdelen hier willen brengen. We willen iedereen graag tevreden stellen en ze hier houden, maar kunnen niet veel meer doen.” Na de inschrijving volgt een rondleiding door de

Kinderopvang/Brigit Span Foto/ Bram Saeys Kinderopvang. In vacatures van de TUE in de media staat dit vermeld als een van de arbeidsvoorwaarden. Hiermee worden vooral vrouwen gestimuleerd te solliciteren naar een baan bij de Technische Universiteit Eindhoven. Sinds enige tijd is er echter een wachtlijst bij kinderdagverblijf de TUimelaar. Uitbreiding van de accommodatie staat hoog op het verlanglijstje, maar wanneer dat gaat gebeuren is nog niet duidelijk. Daarom de vraag: is de combinatie werken aan de TUE en kinderen mogelijk? TUimelaar. “Voordat het kind geboren is, geven wij uitsluitsel of het kan worden geplaatst. De TUimelaar vindt het vervelend om mensen ‘nee’ te moeten verkopen, maar we kunnen nu niet anders.” Daarom hoopt Janssen ook dat er snel uitbreiding komt van het aantal groepen en de beschikbare ruimte.

Babyboom “Mensen kiezen er heel bewust voor hun baan te behouden en op zoek te gaan naar goede opvang voor hun kind”, zo verklaart Joyce Janssen de stijging van het aantal kinderen dat moet worden opgevangen. “Het laatste halfjaar zie je trouwens een babyboom in heel Nederland. Alle dagverblijven zitten nagenoeg vol. Sinds die tijd hebben wij ook een wachtlijst.” Overigens zijn er maar weinig kinderen die tien dagdelen per week naar de TUimelaar komen. “De meesten komen twee tot vier dagen. Kinderen die wel elke dag hier zijn, hebben meestal buitenlandse ouders.” Zij blijven meer dagen werken dan Nederlandse vrouwen, omdat dat in hun cultuur zit. In Italië bijvoorbeeld is het heel normaal dat vrouwen na de geboorte van hun kind fulltime blijft werken. De familie zorgt dan voor de baby. De kinderen die naar de TUimelaar gaan, zijn voornamelijk van medewerkers van

de TUE en van mensen die bij de bedrijven werken op het TUE-terrein, zoals het Eutechpark, het Multimediapaviljoen of personeel van Fontys. Er zijn een paar AIO’s die hun kroost naar de TUimelaar brengen en in het verleden deden ook enkele studenten dat. Op dit moment is dat niet het geval. Van de 70 kindplaatsen zijn er 55 voor TUE-medewerkers en 15 voor bedrijven en particulieren. Die 55 TUE-plaatsen zijn goedkoper dan de particuliere, omdat de TUE bijdraagt in de kosten. Op volgorde van binnenkomst worden de plaatsen vergeven. “Ouders die al een kind hier hebben zitten, krijgen wel voorrang.” Er zijn zes groepen. Vier met baby’s van tien weken oud tot twee of tweeënhalf jaar en twee groepen van kinderen van twee tot vier jaar. De planning van het plaatsen van kinderen en het personeel in de groepen is een dagtaak, en zeker geen gemakkelijke, verzekert Joyce.

Betrokken De honderddertig baby’s en peuters worden verzorgd door dertig veelal parttime personeelsleden en zes stagiaires. “Het is een gemengd gezelschap, qua leeftijd en ervaring. Behalve een groep begeleiden, moet je ook vergaderen, contacten met ouders onderhouden. Iedereen is heel erg betrokken.

Gert-Jan van der Gulik 30 jaar, AIO vader van Joanne, 1 jaar en 5 maanden “werk en gezin combineren is mogelijk” Joanne, zo heet de dochter van Gert-Jan van der Gulik en zijn vrouw Arina. Met de TUE heeft het meisje weinig van doen, behalve dat haar vader er werkt als AIO bij Scheikundige Technologie. “We wonen in Weert en onze dochter gaat naar een oppas toe. Ik reis met de trein naar de TUE, dat is niet ideaal met een kind. Als ik met de auto zou zijn, zou het kunnen, maar om daar nou een tweede auto voor aan te schaffen.” Dus brengt Gert-Jan zijn dochter drie keer per week op de fiets naar de oppas toe. “Ik heb een jaar lang één dag in de week thuis kunnen werken”, zegt de AIO. Zijn vrouw werkt nu drie dagen in de week, hijzelf fulltime. “Ik zou wel minder kunnen werken en in vijf jaar promoveren in plaats van vier, maar dat gaat allemaal van je tijd als AIO af. Ik heb ook geen ouderschapsverlof genomen. Als ik een vaste baan had, had ik het anders gedaan.” Hun dochter inschrijven bij de TUimelaar is nooit bij Gert-Jan opgekomen. “We zijn wel gaan kijken bij de TUimelaar, maar het is niet echt handig, omdat we niet in Eindhoven wonen. Bovendien hebben we een perfecte oppas.” Een nadeel van opvang buiten de TUE vindt de Van der Gullik dat ze geen voorrang kregen bij crèches in Weert. Werken aan de TUE en kinderen vindt hij goed te combineren: “Maar dat komt omdat mijn vrouw het meeste werk doet. Als ik thuis ben, kan ik ‘s avonds nog veel schrijven.”

Arina en Gert-Jan van der Gulik met hun dochter Joanne. Foto: Bram Saeys

We vergaderen elke dinsdagochtend onder andere over het pedagogisch beleid dat we hier voeren en één keer per maand is er een thema-avond voor het personeel. Daarin worden onderwerpen zoals EHBO en de Reggio-methode behandeld.” Personeel vinden wordt in de toekomst een probleem, vreest Joyce Janssen, ondanks de invalpoule die onlangs is opgezet samen met een uitzendbureau. “Je hebt in eerste instantie vooral invallers nodig en dat willen niet veel mensen. Veel van onze invallers zijn in de loop der tijd doorgestroomd naar vaste functies. Het is moeilijk nieuwe invallers te vinden. En de meeste mensen willen liever parttime werken. Die krapte op de arbeidsmarkt vind ik eng.” De TUimelaar werkt volgens de Reggio Emilia-methode. “Die gaat er van uit dat elk kind honderd talen heeft om zich te ontwikkelen”, legt Janssen uit. Anderhalf jaar geleden is deze werkwijze ingevoerd en is nog steeds in ontwikkeling binnen de TUimelaar. De grote spiegels in de speelhal en de foto’s van de kinderen boven hun eigen kapstok zijn daar uitvloeisels van. “Hieraan kunnen kinderen zichzelf herkennen en krijgen ze een eigen identiteit. Baby’s spelen bijvoorbeeld echt met spiegels, dat is heel leuk om te zien. Bij oudere kinderen komt er natuurlijk wel iets meer uit.” In het gebouw zijn twee ruimtes waar kinderen zich creatief kunnen bezighouden volgens de Reggio-gedachte: het Teejatur en Tatteljee. In de toekomst, als de Reggio-methode verder wordt ingevoerd, mogen kinderen zelf uitmaken wanneer en waar ze gaan spelen, zonder dat ze afhankelijk zijn van de groep waarin ze zitten. Dit noemt men het ‘open deuren beleid’. Met onderwijs houdt men de kinderen niet bewust bezig. “De missie van de TUimelaar is, dat we een speelplek willen zijn waar het goed toeven is voor kinderen en waar ouders vertrouwen kunnen hebben in de kwaliteit van opvang.”

Cursor 16 december 1999 Achtergrond /9 Dr. Giovanna Cacciola onderzoekster, 30 jaar 29 februari uitgeteld “werken aan TUE en gezin niet goed te combineren” Het leek allemaal perfect voor Giovanna Cacciola en haar man. Zij doet onderzoek naar hartklepprotheses op de TUE en hij werkt bij Philips in Nijmegen. In juni van dit jaar raakte de Italiaanse zwanger. Na de geboorte van hun kind, eind februari, wil Giovanna fulltime blijven werken op de TUE. “Heel normaal in Italië, maar ik heb gemerkt dat daar in Nederland anders over wordt gedacht.” Ze informeerde in augustus naar de mogelijkheid van opvang op het terrein van de TUE bij de TUimelaar. “Het is een goed georganiseerde crèche. Bovendien is het voor mij gemakkelijk dat het op het TUE-terrein is, dan kan ik de baby borstvoeding geven. Ik ben zo op en neer in de pauze.” Zo gemakkelijk als Giovanna het zich had voorgesteld, bleek het niet te zijn. In de TUimelaar is op korte termijn geen plaats voor haar kind en ook kinderdagverblijven in Eindhoven geven nul op het rekest. “De TUimelaar wil uitbreiden, maar krijgt maar geen antwoord van het College van Bestuur op dit verzoek.“ “In Italië is het normaal dat de familie voor de kinderen zorgt en dat vader en moeder fulltime werken. Maar Italië is iets te ver weg en de familie van mijn man woont in Groningen.” Cacciola is op zoek naar iemand die bij haar thuis op haar baby wil passen, maar durft geen advertentie te zetten. “Je weet niet wie daar op afkomt. Het liefst regel ik dat via-via, maar we kennen niet zoveel mensen hier.” Op het werk van haar man is wel kinderopvang, maar alleen voor vrouwen. Ze baalt ervan dat ze haar kind straks niet op de TUE kan laten opvangen. “De TUE profileert zich als een werkgever die meer vrouwen in dienst wil nemen en die ook kinderopvang heeft. Dat staat in personeelsadvertenties, ook nu er geen plek is in de TUimelaar.” Voor de Italiaanse is het een onzekere tijd. “Het zijn steeds dezelfde berichten: alles zit vol. Ik ben daar heel bezorgd over, maar kan nu alleen maar wachten.”

Giovanna Cacciola. Foto: Bram Saeys

CvB: probleem is niet het geld, maar de ruimte Het College van Bestuur is absoluut niet tegen uitbreiding van de TUimelaar, zo laat drs. Willem te Beest desgevraagd weten. “Het probleem is niet het geld, maar de beschikbare ruimte. Het moet wel passen binnen het Masterplan. Voor zover ik weet, is de stafafdeling Vastgoed samen met de directie van de TUimelaar aan het kijken waar kan worden uitgebreid.” Wanneer daar uitsluitsel over komt, kan Te Beest niet zeggen. Van de wachtlijst voor kinderopvang op het TUE-terrein, heeft Te Beest nog niet eerder gehoord. “Zo erg is het volgens mij niet.” Een buitenlandse AIO vroeg zich af of de TUE mensen verkeerd voorlicht in de personeelsadvertenties in de media. “Er staat onder de arbeidsvoorwaarden dat er kinderopvang mogelijk is, maar voor mijn baby is straks waarschijnlijk geen plaats”, aldus de zwangere Giovanna Cacciola. “Liegt de TUE dan in de advertenties?” Te Beest bestrijdt deze gedachte:

“Ik vind dat we de mogelijkheid van kinderopvang wel in de advertenties kunnen zetten, want die is er ook. Wij hebben wel degelijk uitgebreide mogelijkheden hier op de campus. Wij zien de kinderopvang op de TUE als uitmuntend.” Het College vindt het “prettig als er meer vrouwen worden aangenomen op de TUE, vooral in de wetenschappelijke hoek. Dat is als Technische Universiteit echter niet zo eenvoudig te realiseren. Nu hebben we de eerste fulltime, vrouwelijke hoogleraar in dienst, maar we zouden ook graag enkele vrouwen hebben op de faculteit Natuurkunde. De decaan is hard op zoek naar vrouwelijke talenten, maar ze liggen niet voor het oprapen in de technische sector.” De cijfers illustreren deze woorden: de TUE heeft het laagste aantal vrouwelijke hoogleraren in dienst van alle Nederlandse universiteiten. Ook de andere technische universiteiten scoren slecht wat dat betreft.

Ria en Willem-Jan Okkerse AIO in Delft en aan TUE, 28 en 29 jaar ouders van Jan, tien maanden “werk en gezin is te combineren” “Promoveren en kinderen is een prima combinatie”, vinden Ria en Willem-Jan Okkerse. Ria is AIO aan de universiteit van Delft en Willem-Jan promoveert aan de TUE. Tien maanden geleden werd hun zoon Jan geboren. Toen hij drie maanden oud was, ging hij drie dagen in de week naar de TUimelaar en ging Ria weer aan de slag met haar onderzoek dat ze doet op zowel de universiteit van Delft als Eindhoven. De ouders van Jan werken beiden vier dagen per week op de universiteit aan hun proefschrift. “Je kunt zelf je tijd indelen en thuis werken als het nodig is. Wat dat betreft is het echt ideaal om aan kinderen te beginnen als je AIO bent. Als we allebei al bij een bedrijf hadden gewerkt, was het niet zo gemakkelijk geweest”, denkt Ria. Drie dagen per week gaat Jan naar de kinderopvang bij de TUimelaar. “Hij vindt het heel leuk daar, heeft veel afleiding door andere kinderen. Er gebeurt daar van alles en hij leert er veel dingen. Bovendien leer ik er zelf ook van hoe ze daar met kinderen omgaan. Dit is mijn eerste kind.” Ze had er geen moeite mee Jan de eerste keer weg te brengen. “Ik heb hem tot zes maanden borstvoeding gegeven, dus zag hem elke vier uur.”Jan kon zonder problemen terecht bij de TUimelaar, zegt Ria. En als de twee zijn gepromoveerd –ze zijn nu allebei in de schrijffase- blijft Jan voorlopig naar de TUE-opvang gaan. “Het wordt wel duurder, omdat we dan een particuliere plaats hebben. Ik heb geen flauw idee hoe onze situatie over drie maanden zal zijn, als we allebei gaan solliciteren. We moeten bekijken wat de mogelijkheden zijn voor opvang bij bedrijven waar we gaan werken. Wat dat betreft ben je goed uit als je bij de overheid werkt.”

Mariëlle Dirks-Smit Medewerkster GTD, 33 jaar 10 december moeder geworden van tweeling Iris en Teun en moeder van zoon Rick (18 maanden) “combinatie werken aan TUE en kinderen is mogelijk” De tweede en derde baby van Mariëlle Dirks zagen afgelopen vrijdag het levenslicht. Dirks is medewerkster op de technische werkplaats van de Gemeenschappelijke Technische Dienst. Dochter Iris en zoon Teun werden met een keizersnede ter wereld geholpen in het Diaconessenhuis in Eindhoven. Zes weken te vroeg, maar ze zijn beiden goed op gewicht, laat moeder Mariëlle weten vanuit het ziekenhuisbed. “Iris woog vier pond en Teun vijf. Ze liggen nu in de couveuse en het gaat elke dag een stukje beter met ze.” De tweeling gaat straks naar de TUimelaar als Mariëlle weer aan het werk gaat, net als zoon Rick van 18 maanden. Hij gaat al een dik jaar naar de TUimelaar. “Het eerste waar je aan denkt als je zwanger bent, is naar de TUimelaar gaan. Je moet er snel bij zijn. De tweeling kan per augustus worden geplaatst, over de drie maanden daarvoor is nog geen zekerheid. In januari hoor ik hier meer over”, zegt Mariëlle. Volgens haar is het nu zo druk bij het kinderdagverblijf van de TUE, omdat er een grote groep jongere mensen werkt die nu de leeftijd heeft om aan kinderen te beginnen. “Ik vind de Tuimelaar ideaal. Als ik Rick ophaal, wil hij vaak niet mee naar huis.” De combinatie werken aan de TUE en kinderen kan prima, vindt Mariëlle. “Voorafgaand aan mijn eerste zwangerschap werkte ik onder andere met lijm. Toen ik aangaf dat we dachten aan kinderen, heeft een collega het lijmen overgenomen. De overige werkzaamheden heb ik kunnen afmaken. Inmiddels heb ik al ruim een half jaar een andere functie binnen GTD; ik sta achter de draadvonkers in de Whal.” Mariëlle wil minstens 2,5 dag blijven werken, wat ze nu ook doet. Het liefst wil ze drie of vier dagen werken, en haar man één of twee dagen minder, zodat ze samen voor de kinderen kunnen zorgen. “Hij werkt bij Philips en voor hem zit er geen ouderschapsverlof in. De werkgever is verplicht dit te geven tenzij men onmisbaar is. Begin er maar niet over, ze maken het je alleen maar onmogelijk hogerop te komen. Wat dat betreft vind ik de TUE heel flexibel. Ik vind het ook een verademing om te kunnen gaan werken.”

De tweeling Iris en Teun Dirks. Foto: Extern

16 december 1999 Cursor

TNO/TPD TUimelaar

Open Challenger

Cursor 16 december 1999 Onderzoek /11

Van E.T. tot katalysatoren: aan alles kun je parallel rekenen Ongetwijfeld het bekendste voorbeeld van het gebruik van parallellisme bij computers is het Seti-project. Dit Amerikaanse project spreekt brede lagen van de bevolking aan, niet in het minst omdat het een onderzoeksproject is dat als doel heeft te achterhalen of er leven is ergens in het heelal. Om dat doel te bereiken kan iedere eigenaar van een computer en een Internetaansluiting zijn steentje bijdragen. Het volstaat om wat software van de Seti-site te downloaden en die in te zetten om het hoge doel te bereiken: de ontdekking van een E.T. ergens in de ruimte. De wetenschappers van het Seti-instituut doen niet veel meer dan op een slimme manier de rekenkracht van zoveel mogelijk computers combineren tot een systeem met een enorme rekenkracht. Het Seti-project is een voorbeeld van een onderzoeksgebied dat al jaren bestaat, maar dat nog niet zolang geleden pas uit de kinderschoenen is gegroeid, namelijk parallel computing. Het toepassen van parallellisme bij computers komt er op neer dat bij een computer meer processors tegelijk gebruikt worden, of, zoals bij het Setiproject, meer computers voor een rekenklus. Het Seti-project is echter relatief simpel in vergelijking met andere projecten waarbij parallellisme toegepast wordt. Vooral bij vraagstukken die veel rekenkracht vergen komt parallel processing van pas. Snelheid in rekenkracht wordt niet langer bereikt door een supercomputer met een supersnelle processor, maar door een computer met een heleboel parallel geschakelde processoren, die met zijn allen aan een rekenklus werken. De nieuwe supercomputer die de Technische Universiteit Eindhoven samen met Sara en de Universiteit Twente heeft gekocht, is een voorbeeld van zo’n computer. Deze Silicon Graphics CRAY Origin2000 heeft 128 processoren van elk 250 MHz. Bij de TUE is prof.dr. Peter Hilbers van de faculteit Wiskunde en Informatica bezig met het onderzoeksgebied parallel computing. “Mensen zijn niet gewend om te gaan met gelijktijdigheid,” zegt hij. “We denken in principe serieel, en als we op een parallelle manier gaan werken ontaardt dat niet zelden in een chaos.” Toch is parallellisme niet vreemd aan de natuur, en dus ook niet aan de mens, zo stelt de hoogleraar. “De natuur zit vol met parallelle mechanismen,” zo stelt hij. “Kijk alleen maar eens naar de werking van de natuur op moleculair niveau. Moleculen werken gelijktijdig en onafhankelijk van elkaar.” Ook de mens past parallellisme toe, zij het vaak onbewust. “Ik gebruik in mijn colleges altijd het voorbeeld van het bouwen van een piramide. Als een Egyptenaar, vooropgesteld dat dit mogelijk zou zijn geweest, in zijn eentje een piramide zou bouwen, dan was hij nu nog bezig geweest. Bij de bouw van een piramide is veel op een parallelle wijze gebeurd. Als je parallellisme eenmaal als principe ontdekt hebt, zie je het echt overal. Kijk naar de kassa’s bij Albert Heijn. Een zuiver parallel systeem om klanten te ‘verwerken’.” Parallellisme bij computers is ook al oud, voor zover computers natuurlijk oud zijn. Simpele voorbeelden zijn de parallelle poort bij pc’s en multitasking bij MS Windows, voor zover dat werkt. En

Parallellisme/Fred Gaasendam Het toepassen van parallellisme bij computers begint een grote vlucht te nemen. Was het rekenen via meer dan één processor vroeger een zaak voor academici, nu begint ook het bedrijfsleven interesse te tonen. Tegelijkertijd is dit vakgebied zich steeds meer aan het ontwikkelen.

maatoplossing draagt elementen in zich die lijken op elementen in een andere maatoplossing. Je kunt op deze manier proberen wetmatigheden te ontdekken die van nut kunnen zijn bij toekomstige rekenproblemen. De truc is hoe je die portabiliteit concreet kan verwoorden in je software. Meestal betekent het dat je uitgebreide programma- en communicatiebibliotheken aanlegt bij de programmeertaal die je gebruikt.” Een wetmatigheid die Hilbers nu al voor zich ziet, is de overgang van een synchroon naar een asynchroon systeem voor computers. Op dit moment worden alle handelingen in een computer door de computerklok gedomineerd. De snelheid van die klok is ook de graadmeter voor de snelheid van pc’s, uitgedrukt in MHz. “Ik verwacht dat we langzaam naar asynchrone processen toegaan”, zegt Hilbers. “We hebben in feite nu nog een situatie die vergelijkbaar is met een orkest waarin iedereen hetzelfde deuntje op hetzelfde instrument speelt. Straks speelt elk onderdeel zijn eigen stuk, wel gestuurd door de dirigent, maar niet meer allemaal tegelijk. Een processor is dan niet langer afhankelijk van de computerklok, maar krijgt op een bepaald moment in een rekenproces een opdracht, bijvoorbeeld wanneer een andere processor te veel instructies dreigt te krijgen.”

Viper

Prof. dr. Peter Hilbers: Parallellisme is overal. Foto Bram Saeys

Internet is in feite een groot parallel systeem, wanneer het toegepast wordt zoals het Seti-instituut dat doet.

Portabiliteit Het inzetten van parallellisme bij het oplossen van een rekenprobleem is ingewikkeld. “We zijn er nog niet in geslaagd een kookrecept te ontwikkelen voor het toepassen van parallellisme bij processoren,” zegt Hilbers. “In de praktijk komt het er op neer dat je bij ieder rekenprobleem een maatoplossing, dus een nieuw programma, levert. Wanneer je een probleem wil oplossen, kun je twee kanten op met parallel computing: of je wilt het probleem snel opgelost hebben, of je wilt een groot probleem opgelost hebben. Zeker wat dat laatste aangaat, biedt parallellisme grote voordelen. De grote winst bij het toepassen van meer processoren is dat je ook complexere problemen aankunt.” Uiteraard neemt de tijdwinst ook belangrijk toe met parallellisme. Dat gaat echter niet zonder problemen. “Wanneer

je meer onderdelen, zoals processoren met elkaar gaat koppelen, wordt het systeem steeds trager, omdat al die onderdelen met elkaar moeten communiceren. Op een chip gaat een berekening in een transistor vele malen sneller dan communicatie over bedrading. Daarbij kost bedrading geld. “Negentig procent van het oppervlak van een chip bestaat uit bedrading, tien procent uit transistors. Het maken van een chip kost meer naarmate het oppervlak groter is.” De winst bij parallel computing ligt dus vooral in het behandelen van grotere rekenproblemen. “Naarmate het rekengedeelte toeneemt en de communicatie erover afneemt, neemt de snelheid van uitrekenen relatief ook toe”, zo stelt Hilbers. Grote rekenproblemen zijn er overigens zat in de wetenschappelijke wereld. Wetenschappers willen altijd meer rekenkracht, aldus Hilbers. Wat dat betreft kan de rekenkracht niet groot genoeg zijn. “Waar je naar streeft bij het toepassen van een rekenprobleem is portabiliteit: elke

Het grootste probleem bij het toepassen van parallellisme is de toenemende complexiteit. “Het wordt voor de dirigent, de programmeur dus, moeilijker om overzicht over het gehele proces te houden.” Op 14 december promoveert René Schiefer op het proefontwerp ‘Viper: a visualisation tool for parallel program contsruction.’ “Viper geeft een programmeur op een grafische wijze inzicht in bijvoorbeeld de activiteit van alle processoren. Het ontwerp is door Schiefer bij en onder auspiciën van CERN in Genève uitgevoerd en beproefd.” De promotie van Schiefer vindt plaats een week voor de geplande oprichting van het bedrijf Avantium. Dit onderzoeksbedrijf is een samenwerkingsverband tussen de technische universiteiten en een aantal grote bedrijven, zoals Shell en Akzo Nobel. In Avantium zal op grote schaal gebruik worden gemaakt van parallellisme. Peter Hilbers zal daarachter de drijvende kracht zijn. “In Avantium wordt het mogelijk om de vele testen die we bijvoorbeeld op katalysatoren willen uitvoeren, gelijktijdig te laten plaatsvinden. Je moet je voorstellen dat er een heleboel proefopstellingen zijn, waar eenzelfde katalysator aan verschillende testen onderworpen wordt. De meetgegevens worden verwerkt door vele processoren tegelijk, wat het totale proces aanzienlijk versnelt. Een systeem als Viper is daarbij heel nuttig, want het is niet alleen een tool voor een programmeur die parallelle programma’s ontwerpt, maar ook een instrument dat dit soort meetgegevens op een grafische wijze kan weergeven.” Voor het onderwijzen van parallellisme ziet Hilbers bij de TUE veel mogelijkheden. Veel studenten hebben immers een notebook die aan het netwerk van de TUE gehangen kan worden. “Een prachtig parallel systeem”, zegt hij glunderend. Parallellisme is overal./

.

16 december 1999 Cursor 12/ Ruis

Rudolph the red nosed reindeer op de GTD

Rendier Peter van Kuijen verheugt zich al op de kerstdagen.Foto: Bram Saeys

Hij heeft nog net geen rode neus, maar het gewei van Rudolph the red nosed reindeer draagt Peter van Kuijen wel al sinds deze week. De medewerker van het magazijn van de GTD draagt deze pet met horens met verve, want mensen die hem raar aankijken, begroet hij steevast met geloei. Van Kuijen heeft er lol in. “Deze pet heb ik sinds vorig jaar en ik draag ‘m de hele week, totdat ik vakantie heb. Eerst had ik een andere, maar toen ik deze tegenkwam, moest ik ‘m kopen. Het

is maar net waar ik tegenaan loop wat dat betreft. Dus wie weet wat het volgend jaar wordt.” Een compleet kerstmanpak gaat Van Kuijen te ver: “Dat kan hier niet in het magazijn, het wordt bovendien snel vies hier.” Behalve de pet met de wens ‘vrolijk kerstfeest’, heeft Van Kuijen de sfeer in het magazijn nog iets verhoogd door de ruimte te versieren met slingers, kerstklokjes, kerstlampjes en miniboompjes. “Dan is het veel sfeervoller.” Thuis mag Van Kuijen het niet zo

versieren. “Daar houdt mijn vrouw niet zo van. Daarom doe ik het hier. Hier kan ik me uitleven. En na de vakantie ruim ik alles op en gaat het de doos in voor volgend jaar.” Voor Sinterklaas versiert hij het overigens ook wel en met carnaval loopt hij met een goudkleurige helm rond. Maar voor de Kerst brengt hij de meeste versieringen aan. Die rooie neus van het rendier valt overigens niet te verwachten, vertelt Van Kuijen desgevraagd. “Die klemt zo, dat zit helemaal niet lekker.”

Effe zeuren

/Mark van Stiphout Cultuur is tegenwoordig het alibi voor geweld. In Veghel probeert de Turkse Jan Klaassen een poging tot bloedwraak recht te praten met eeuwenoude cultuur. Niet serieus te nemen eigenlijk, maar met het oog op het Europees Kampioenschap voetbal zou het geen slecht idee zijn als de rest van Europa ook eens wat eeuwenoude cultuur op ging graven. Het kan ons namelijk wel eens helpen Europees kampioen te worden. Turkije ligt er sowieso uit na de eerste overwinning. Dat willen ze in hun hotel in Veghel namelijk vieren met een Turks moppie op schoot en voila, de Turken zijn uitgeschakeld. Maar er moeten meer landen uitgeschakeld worden voordat Nederland Europees kampioen kan worden. Helaas doet Israël niet mee, anders konden we in april een ouderwets kruistochtje organiseren om dat te verhinderen. Alle Balkanlanden die dachten mee te mogen doen, krijgen bij de grens een viool in hun handen geduwd, en mogen het gehele EK alleen nog maar zigeunermuziek spelen tijdens de rust. Een gedemotiveerd Frankrijk verliest alles omdat ze bij het oversteken van de grens de spelersvrouwen zijn verloren. Die hebben we namelijk opgepakt om in een ouderwets circus te laten optreden met hun snorren en bossen okselhaar, bij gebrek aan baardvrouwen. De Duitsers en Italianen zijn vanwege Wereldoorlog II uitgesloten van deelname, en België valt uiteen in Wallonië en Vlaanderen. De Vlamingen sluiten zich weer aan bij de Zuidelijke Nederlanden, om samen als goede katholieken de kettervervolging weer in te stellen, wat het einde betekent van Engeland. Ook de Spanjaarden (die vlak voor het EK Portugal weer hebben ingelijfd) helpen mee bij de heropleving van de inquisitie, waarbij ze voor het gemak ook even alle Scandinavische landen over de kling jagen. Hierna jaagt Willem Alexander, geïnspireerd door zijn voorvader en onze vader des vaderlands, de Spanjaarden weer weg. Misschien moeten we dan één keer tegen Tjechië voetballen, aangezien ons land daar traditioneel niks mee te maken heeft, maar dan hopen we maar dat we dat winnen, en anders bladeren we de geschiedenisboeken nog een keer goed door.

Bits Donderdagavond. Samen met je vrienden ga je de stad in. De Ierse pub binnengaan kun je wel vergeten aangezien je nog steeds niet echt hersteld bent van die vechtpartij met die Ierse bodybuider. (lees Bits in Cursor 11) Na wat biertjes in een danscafé besluiten jullie om naar een discotheek te gaan. Na die twee stoere apen aan de ingang voorbij te zijn gegaan en twee gulden voor de garderobe en vijf gulden aan je eerste Hoegaarden uitgegeven te hebben, staat de wereld even stil. Als in een droom zie je haar op de dansvloer staan…haar lange zware haren kunnen niet verhullen dat haar witte jurkje een open rug heeft, met haar armen in de lucht staat ze met gesloten ogen (maar jij weet nu al dat ze schitterende ogen heeft) van de muziek te genieten. Ongelooflijk, je bijt op je onderlip en begint je af te vragen of zij nu op de maat van de muziek aan het dansen is of het de muziek is die haar volgt… Het is té mooi om waar te zijn. Als zij enkele beats later op een krukje aan de bar gaat zitten, besluit je een praatje met haar te gaan maken.

Even checken of je broek dicht is, een zoveelste tevergeefse poging om dat ene haartje op je kin er toch maar uit te krijgen en dan op het doel af. Nonchalant leun je naast haar op de bar, kijkt haar aan om dan te beseffen dat je echt wel dringend naar de wc moet. Richting toiletten hol je langs de garderobe en neem je je trouwste vriend, de zakcomputer, uit je binnenzak. Eenmaal op de pot aangekomen ga je het net op en surf je naar www.adolescentadulthood.com Yes, dit is de site die jou zal helpen. Op de openingspagina vind je al snel wat op jou van toepassing is: je wilt een gesprek aanknopen en daarvoor heb je een goede openingszin nodig. Misschien nog belangrijker is wat je haar niet moet vertellen. Volgens deze site wil de hedendaagse vrouw gerespecteerd worden, dus benamingen als ‘lekker ding’, ‘wijffie’ en ‘poes’ worden er ten strengste afgeraden. Hét belangrijkste aan het gesprek is dat je luistert. Niet zelf eindeloos zitten lullen over die iMac die je net gekocht hebt…nee, luister naar haar verhaal en ga erop in! Vooral het ‘ik

ook-antwoord’ doet het nog steeds goed. Maar overdrijf het niet: een vrouw wijs maken dat je ook zo verzot bent op de baby van haar buren…got the picture ? Dus luisteren en het doel van het gesprek niet uit het oog verliezen: je gaat niet naar huis zonder telefoonnummer of een afspraakje. Snel check je nog even de lichaamstaalpagina’s (hoe kun je zien of je haar bevalt), bekijkt jezelf nog even in de spiegel om dan vol zelfvertrouwen terug de danszaal binnen te gaan. Je haast je door de mensenmassa en begint met je ogen de zoektocht naar die ene schone wiens beeld zich op je netvlies heeft gebrand. Ja, daar staat ze! Als op een wolk zweef je naar haar toe, tikt haar op de schouder en…trrrrrring. De wekker naast je bed haalt je uit je dromen. Je dacht toch niet echt dat dit werkelijkheid was ? Komaan, hoeveel hints moet je krijgen, trouwens…ooit al eens een student van de TUE weten te scoren ? Dacht het niet.