Rit verslagen [powr-social-media-icons id=”c81f4878_1454006154941″] Al onze ritverslagen kan u ook terug lezen in het magazine ScooterXpress. Verkrijgbaar bij de boekhandel, kiosk enz.
Vespa World Days 2015, Biograd na Moru, Kroatië. Het Vespa treffen van het jaar voor vele Vespisten vanuit de gehele wereld. Dit jaar gehouden van 11 t/m 14 Juni in Biograd na Moru Kroatië. Een prachtige locatie aan de Adriatische kust. Een van de mooiste stukjes Europa. Goede wegen, vriendelijke mensen en goedkoop leven. Wat wil een Vespist nog meer? Nou, mooie tochten maken, gezellig samenzijn en vrienden maken/ontmoeten.
Het Vespa dorp was gelegen midden in het centrum aan de zee, met stranden, bars, terrasjes e.d. op loop afstand. Het mag gezegd worden, dit was de mooiste locatie tot nu toe voor ons. Ze hadden het perfect ingericht met diverse podia’ s, shops, EHBO posten en service werkplaats voor pech gevallen. Ook hier waren de weergoden ons Vespisten goed gezind, want elke dag tikte de thermometer tegen de 30gr aan. Maar daarover genoeg gepraat. Het draait om de Vespa’s dit weekend. En die waren er wel.
Woensdagavond was de inschrijfbalie al onverwacht geopend tot onze verrassing. Dat vonden wij helemaal niet erg, want dat scheelde ons donderdagmorgen heel veel tijd. En gelukkig had niet iedereen dit door, dus goodiebag (de buit) was binnen. De inschrijvingen voor de tochten waren online goed verlopen voor ons, dus ook dit was zo klaar. Het kon gaan beginnen.
Donderdag was de eerste officiële dag die begon met een rit naar Pasman – Uglian eilanden. Deze 2 eilanden worden verbonden door een brug over het grote Zdrelac kanaal. We moesten eerst een half uurtje met de ferry naar Tkon. Eenmaal aangekomen ging het helaas vol gas en werd de groep in tweeën getrokken. Onze Duitse vrienden hadden waarschijnlijk honger want ze waren al een dik half uur eerder in Banj waar de eerste stop was voor onze lunch. Na het overheerlijke (ahum) eten hadden we nog een dik uur vrijaf om wat te zwemmen en rond te lopen. Daarna reden we via mooie kust weggetjes naar Kukljice, waar we met de hele groep werden ontvangen door dames en een heer in klederdracht met een schaal kleine oliebolletjes. Ook hier in dit pittoreske dorpje
konden we een klein uurtje rondlopen, ijsje eten of wat drinken. Toen weer terug via de brug over het Zdrelac kanaal naar Tkon. Ook hier stond de plaatselijke bevolking ons op te wachten met diverse plaatselijke lekkernijen. We moesten nog even wachten op de boot, wat natuurlijk voor mij de kans was om weer wat spulletjes te ruilen voor in het museum. Al met al een topdag met als afsluiter lekker eten met onze Nederlandse vrienden in het Vespa dorp.
Vrijdag de tweede dag hadden we ons opgeven voor de rit naar het VRANA Lake. Het grootste natuurlijke meer van Kroatië. Een tocht van ongeveer 85 km stond ons te wachten. Wij waren met 4 leden en 2 leden van VC Sittard aanwezig. De tocht bracht ons eerst via de binnenlanden naar Benkovac een oude vestingstad op 30km van Zadar. Hier hadden we een stop waar we het innerlijke mens even konden voorzien van wat vocht. Hierna
reden we door naar het Kamanjak viewpoint waar we een lunch en drinken aangeboden kregen. Hier hadden we ruim 2 uur de tijd om ons zelf te vermaken met de mooie vergezichten over het VRANA Lake. Hier stond een kapelletje over een grot gebouwd waar een aantal mensen tijdens de oorlog in gekropen waren, maar helaas nooit weer naar boven zijn gekomen. Het was een indrukwekkende tocht met allemaal graven langs de wegen van overleden mensen tijdens de oorlog. En nog steeds zijn er hier stukken land afgezet langs de wegen waar allemaal nog oude landmijnen en bommen liggen die nog nooit zijn opgeruimd. Dan ga je wel even nadenken tijdens zo’n rit. Maar al met al was het weer een geslaagde dag voor ons Vespisten en we hebben zelfs nog wat geleerd. Wat wil een mens nog meer?
Zaterdag was natuurlijk de topdag. Hiervoor kwamen meer dan 5000 Vespisten naar Kroatië. Het zonnetje scheen uitbundig toen wij onze oogjes opendeden ‘morgens vroeg. We keken elkaar aan, en we begonnen te glimlachen. Dit was voor mijn vrouwtje haar eerste echte City Parade. Spannend dus. We waren al mooi op tijd in het Vespa dorp aan de boulevard waar iedereen zich verzamelde voor de tocht van ongeveer 40km naar Zadar. Mooi nog even de gelegenheid om wat banners e.d. te ruilen met andere Vespaclub ’s uit de wereld en bekenden te spreken. De mensen in Biograd wisten niet wat hun overkwam en keken hun ogen uit naar al die mooie Vespa’s die daar stonden te pronken, te glimmen, te roken en lawaai te maken. Het blijft toch elke keer weer een apart gevoel te geven. Kippenvel momentjes. Net een kudde jongen stieren. Iedereen stond te trappelen van ongeduld. Machtig. Voorop reden alle presidenten van de internationale clubs met hun landen vlag. Helaas was Nederland niet vertegenwoordigd of iemand voor aangewezen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Wij waren er wel. Zoals ze in Oostenrijk zeggen, wij zijn 1 grote Vespa familie. Stipt 11.00 uur vertrokken we al ronkend, knetterend en rokend naar Zadar. De plaatselijke veldwachters hadden alles afgezet, auto’s werden naar de kant gedirigeerd, want de Vespa familie kwam eraan. Perfect geregeld allemaal. We reden in een mooi rustig tempo naar Zadar. Waar we al onze Vespa’s konden parkeren aan het water in het centrum. Hier kregen we allemaal wat te eten en te drinken en was iedereen vrij om te doen wat ze wouden. Wij zijn even naar het Vespa museum gegaan en wat gedronken. En weer via de mooie kust weg terug gereden naar
het Vespa dorp. Waar natuurlijk iedereen weer bij elkaar kwam.
S ’avonds hadden we het Gala Dinner op het programma staan. Ook dit was in Zadar in een grote evenementenhal. Alle 2015 mensen hadden ze verdeeld in 4 grote zalen. Alle nationaliteiten door elkaar heen. Voor ons Nederlanders hadden ze 1 grote tafel waar we met 43 mensen konden zitten. Alleen onze tafel van de honderden tafels was bijna leeg. Bijna niemand van de Nederlanders had de moeite genomen om hierbij aanwezig te
zijn. Beetje jammer!! Maar ja, hadden wij wat meer. Maar ook dit moet je meegemaakt hebben. Iedereen die met elkaar spullen aan het ruilen is van hun club. Van banners, stickers tot opnaaiers. Chris had de tas vol aan het einde van de avond.
Zondag was alweer de laatste dag. Onze lieve heer kon het wel geweten hebben, want het was ook direct gedaan met het mooie weer. Maar ook dat mocht de pret niet drukken. In de middag reden we voor de laatste keer (snik) het Vespa dorp binnen om naar de sluitingsceremonie te kijken. Maar helaas was die er niet, want iedereen van de organisatie en vrijwilligers waren iets te drinken. Dus nog maar een rondje lopen, en nog wat laatste spulletjes geruild te hebben vertrokken we weer richting chalet. S ‘avonds zijn we als afsluiter nog lekker met elkaar uiteten geweest en was het afgelopen. We zijn nog een weekje gebleven om nog het 1 en ander te bekijken en te genieten van het mooie land.
Mijn eind conclusie is dat het perfect geregeld was. Pracht locatie. bedankt. Weer vele vrienden gemaakt en ontmoet. Helaas was ons Nederland niet echt aanwezig wat toch wel heel erg jammer is. Want er is toch niks mooiers om met elkaar je passie te delen en je land te vertegenwoordigen op zo’n mooi event als de Vespa World Days. Ciao, Ciao Chris uw Vespa reporter. Copyright by Broes Art & Design
