23/9 Santiago de Chile :
Na de 13-urende vlucht vanuit vanuit Madrid kwam ik aan in Santiago. Het weer was schitterend, blauwe hemel, en een mooie voorjaarszon. Ik had op de luchthaven in Santiago de Chile enkele US $ gewisseld. Neem niet teveel want de koers is er niet gunstig. Ik nam de bus naar Los Heroes in de wijk Barrio Brasil. Je kan gerust de metro nemen, maar ik wandelde naar mijn hostel. Zo kreeg ik de eerste indruk van Santiago de Chile. Barrio Brasil is een buitenwijk van Santiago met vooral koloniale gebouwen, en vele winkels met tal van auto-onderdelen met ieder zijn specialiteit. Na een 30’ minuten wandelen kwam ik aan in mijn eerste overnachtingplaats (La Casa Roja) Info hostel:Prijs : 4500 Ch.Ps voor een dorm. Er is een keuken en gezamenlijke koelkast aanwezig waar je gebruik kan van maken. Het ontbijt is apart te betalen, afhankelijk van wat je eet. Vandaar uit organiseren ze ook verschillende excursies, en zelfs reservaties voor Navimag (boottocht) Wekelijks is er een bbq die georganiseerd wordt door de staff. Vanuit deze wijk nam ik de metro naar het busstation om mijn ticket te reserveren naar Puerte Montt. De prijzen zijn ongeveer hetzelfde bij de verschillende buscompany’s. Ik nam de economy en betaalde 9500 Ch. Ps voor een 13 u durende rit. De prijzen voor semi-cama en cama lagen rond 15.000 en 23.000 Peso’s. Na de reservatie trok ik richting Plaza De Armas, het centrale plein in het centrum van de drukke stad, die zeer kleurrijk met bloemen en bomen voorzien zijn. Verder typisch gekenmerkt door het kontrast tussen koloniale gebouwen en moderne glazen hoogbouw.
Plaza De Armas met koloniale en moderne gebouwen
24/9 Santiago de Chile :
25/9 : Puerte Montt :
Na een stevig ontbijt nam ik opnieuw de metro richting Plaza De Armas, en heb ik de hele dag rondgewandeld in het drukke, chaotische centrum. Enkele blokken uit het drukke centrum heb je het Parque: Cerro Santa Lucia waar men een uitkijk heeft over de hele stad. Typisch waren de veel verliefde koppels die hier kwamen wandelen. Verder is er een mooi fontein met op de achtergrond een gebouw in barokstijl. In de namiddag bracht ik een bezoek aan het Museo Chileno de Arte Precolombino. Het is een echte aanrader voor degene die weinig tijd hebben in Santiago en toch een goed museum willen bezoeken. ’s Avond nam ik de nachtbus naar Puerte Montt.
Gelukkig zat de bus halfvol waardoor iedereen genoeg comfort had om te slapen. Op de bus kregen we een deken en een klein ontbijt. Bij het ontwaken was het bewolkt en regenachtig. Puerte Montt staat nu éénmaal bekend als een van de meest regenachtige gebieden in Chili. Na mijn 13 u durende busrit kwam ik aan in Puerte Montt. Veel viel er niet te beleven. Het is een oude stad die vooral draait rond de haven. Hier overnachte ik in Hospedaje Rocco, Pudeto 233 (een echte aanrader). Info : ik betaalde 6000 Ch.Ps per nacht, mocht gebruik maken van haar persoonlijke computer; lekker stevig ontbijt en supervriendelijk onthaal inbegrepen. Ik ging het stadje verkennen en mijn ticket halen dat klaar lag op het bureau van Navimag. Daar er niet veel te beleven viel, ging ik in op een excursie die Veronica (vrouw des huizes) mij aanbood. Het was een excursie naar P.N. Perez Rosales, de vulkanen Osorno en Calbuco
26/9 : Puerte Montt :
In de voormiddag kwamen ze me ophalen, reden we eerst wat rond in het stadje en kregen we daar uitleg van de chauffeur die tevens ook onze gids was. Verder bezochten we een uitkijkplaats over Puerte Montt. Vandaar reden we door naar Puerto Varas. Het liet me denken aan Zwitserland, grote meren, bergen met sneeuwkappen en houten huizen. Nadien reden we door naar het nationaal park waar we een pracht uitzicht hadden op de vulkanen Osorno en Calbuco. We reden met de auto tot het tussenstation, waar het hele jaar door een skipiste is.
vulkaan Osorno
Vandaar reden we richtingen Las Cascaras, en we sloten de dag af met een boottocht op een meertje met een mooi zicht op de Osorno vulkaan. Zo was mijn dag toch nog goed verlopen. 27/9 : begin boottocht:
Deze boottocht heb ik voor ik op reis geboekt via hun website http://www.navimag.cl/ .Deze boottocht duurt 4 dagen, tijdens de tocht vaar je langs de Chileense Patagonische fjorden. Het unieke aan de boottocht is dat je alleen de fjorden kan bewonderen als je deze trip per boot maakt. Voor 12 uur moesten we onze bagage inleveren en hadden de tijd tot 14 uur om inkopen te doen. Om 14u kregen we een korte uitleg over het verloop van de boottocht en over de do’s and the don’ts aan boord. Rond 15 u vertrokken we dan eindelijk aan het avontuur
Al snel leg je contacten met medereizigers. Eén voordeel, het was niet echt druk op de boot, dus er was voldoende plaats. De boot heeft een capaciteit voor 320 mensen mee te nemen, en wij waren maar met z’n 60. De eerste uren stond iedereen op het buitendek, te genieten van het prachtige zicht. In de vooravond kregen we wat meer uitleg wat er zich allemaal gaat afspelen op de boot betreffende animatie, en werd de crew voorgesteld. De eerste avond werd ingezet met een muzikaal deuntje en iedereen zat in de bar met elkaar te praten over hun reiservaringen en reisplannen.
28/9 : boottocht dag 2:
29/9 : boottocht dag 3 :
In de morgen kregen we uitleg over de vaarroute met enkele speciale punten. In de namiddag was er een voorstelling over de geschiedenis van Patagonië, en de fauna en flora in Patagonië. ’s Avonds was er een film voor de filmfanaten, maar de meeste zaten in de bar een gezelschapsspel te spelen of te praten met een biertje. Vandaag begonnen we aan een tocht overzee, en hadden ons gewaarschuwd voor de mogelijke ongemakken. Maar gelukkig was de zee kalm en was er niemand ziek geweest
Vandaag bezochten we een klein dorpje dat gelegen is in het midden van de fjorden (Puerte Eden) We werden met kleine bootjes naar het dorpje gebracht. Ze leven er volledig geïsoleerd, en worden 2 maal per week bevoorraad door onze boot, die voor hen levensmiddelen, drank, en dergelijke meebrengt. Tijdens de bevoorrading bezochten wij het dorpje en er werden tal van handgemaakte souvenirs verkocht. We maakten een wandeling om even onze benen eens te strekken. Na een uurtje vertrokken we weer richting Puerte Natales, maar hadden die vanavond nog een bingoavond en party te goed. Na de uitstap werd er uitleg gegeven over de trekking in Torres Del Paine, want daarvoor gingen de meeste toch richting Puerte Natales. We kregen uitleg over de mogelijke routes, hoe en waar reserveren, en kregen verder ook wat foto’s te zien van het prachtige Nationaal Park.
Puerte Eden
Na het avondmaal kregen we een voorstelling van de dansers van de Paaseilanden. Nadien begaven we ons naar de bar, waar het bingospel zich afspeelde. Bingo is het meest gespeelde spel in Chili/Argentinië. Zelfs op lange busritten worden er bingo’s georganiseerd. Er konden tal van prijzen gewonnen worden. Na de bingo was het time for party, onze laatste avond aan boord. Het werd een aangename dansavond met de nodige drank. Iedereen danste met iedereen, rond 3 uur was het afgelopen, maar degene die zin hadden konden nog verder feesten in het restaurant. Tot in de vroege uurtjes hebben we doorgevierd en over het algemeen vond iedereen de boottocht een leuke ervaring.
Rapa Nui danser
30/9 Puerte Natales :
doorvieren tot in de vroege uurtjes
In de loop van de ochtend meerden we aan in Puerte Natales. We werden opgewacht door tal van hostels eigenaars en kozen om naar Niko’s Residential te gaan. Het was een goed hostel, maar ik denk dat er betere zijn in de stad. Ik heb positieve kritieken gehoord over Patagonia Aventura.. Ik koos voor de 4-daagse trekking samen met een Australiër. Deze trekking is beter gekend als de W-trek. en boekten de busrit met Andesc@pe, één der grootste trekking operators in Puerte Natales. In de meeste hostels kan je ook de bus regelen voor dezelfde prijs en kan je verder tal van informatie krijgen over verschillende excursies. Verder verkennen we een beetje Puerte Natales en gingen inkopen doen om mee te nemen tijdens de trekking
1/10 : Dag 1 trekking Torres De Paine : Torres de Paine is het bekendste park van Chileens Patagonië De gletsjers, ijsbergen, watervallen, turkooiskleurige meren, kolkende rivieren en vele hoog oprijzende pieken, waaraan het park zijn naam te danken heeft, hebben dit gebied de bijnaam “Klein Alaska” gegeven. Een busje kwam ons in de vroeg ochtend halen en werden gebracht tot de ingang van het park. Info : prijs bus: 13.000 Ch.Ps Ingang park: 10.000 Ch.Ps Vandaar werden we met een ander busje gebracht naar het eerste punt: Refugio Les Torres. We huurden daar een tent, wat je ook kan doen in Puerte Natales (goedkoper is, maar moet ze wel 4 dagen dragen) prijs overnachting in refugio: US$ 27, huur tent Ch.Ps 5500. We maakten onze eerste kennismaking met de trip. Het was een vermoeiende 3 uur durende wandeling, afwisselend van stijgen en dalen, daar je eerst een bergkam over moet. Na de wandeling van 3 uur is het nog 45 minuten klauteren over losliggende rotsblokken. Dit was het
zwaarste deel van de hele dag. Na deze vermoeiende klim, sta je boven en geniet je van een mooi uitzicht tegenover de Torres.
klim naar vieuwpoint
uitzicht tegenover de Torres
Nadien begon de terugweg naar de camping. Aangekomen op de camping genoten we van een heerlijke maaltijd en gingen vroeg slapen, want de volgende dag was de langste wandeldag. Het is een vlakke maar lange tocht van een 8 tal uren. 2/10 : Camping Les Torres - Camping Los Quernos We begonnen de tocht tamelijk vroeg, daar er in de namiddag steeds een hevige windstoot opkomt. Maar…mijn medereiziger begon last van kniepijn te hebben, en alleen verder trekken zag ik niet zitten, we hebben samen besloten om de trekking stop te zetten en terug te keren naar Puerte Natales. Ik besloot om de volgende dag de hoogtepunten te zien van het gehele park met een busje, zodat ik toch een idee krijg van het park. 3/10: Hoogtepunten N.P. Torres De Paine Ik ging opnieuw richting Nationaal Park. Gelukkig hadden we die dag stralende zon en heb ik toch nog enkele mooie foto’s kunnen maken. Het eerste punt waar we stopten was een zicht op de Torres, en de weerspiegeling ervan in een meer.
De volgende stop en hoogtepunt was de rots formatie Los Quernos met op de voorgrond tal van guanaco’s. Maar het mooiste van de dag waren de drijvende ijsbergen, die ontstonden daar ze regelmatig afbrokkelen van de Grey Glacier.
Na deze heerlijke dag, werd mijn teleurstelling door het niet uitdoen van de trekking een stuk minder. Ik besloot om morgen de bus te nemen naar El Calafate, en good-bey te zeggen tegen Chili. Ik heb er een fijne tijd gehad en hoop er ooit nog eens te geraken. 4/10: grensoversteek met Argentinië: Ik nam de bus met COOPRA en betaalde een 13.000 Ch.Ps. Bus SUR werd mij aangeraden, maar daar zij in het tussenseizoen geen dagelijkse ritten hebben, en ik niet langer in Puerte Natales wou blijven, besloot ik dit agentschap te nemen. Ik kwam terecht in een 4 sterren-bus, maar kwam later te weten dat het geen overbodige luxe is. Na ongeveer 30 minuten ben je aan de grens met Argentinië. Na de nodige administratie reden we verder op Argentijnse bodem. Het wegennetwerk tussen Puerte Natales en El Calafate is een ramp. Het is een tocht van een 200 tal km, en de bus doet er een 4 a 5 uur over. De meeste wegen zijn zanderig afgewisseld met grint. Sommige stukken zijn slechts aarde en moesten nog worden aangelegd, en een laagje asfalt krijgen. Nu, het was een ervaring rijker, en we zagen tijdens deze rit tal van dieren als guanaco’s, vossen en de Zuid-Amerikaanse versie van de struisvogel. Na de helse rit kwam ik aan in El Calafate en besloot naar Los Dos Pinos te gaan. Het werd aangeraden in de lonely planet. Het was inderdaad een mooie overnachtingplaats, en betaalde 20 Arg.Ps. Er is een keuken aanwezig die je mag gebruiken, maar het keukengerief is zeer beperkt. Ik regelde een uitstap met Hielo & Adventura om een ice-hike te doen op de Perito Moreno gletsjer (excl. Ingang park. 250 Arg.Ps., is inderdaad duur) De gewone trip zonder ice-hiking kost ongeveer 100 Arg. Ps. Verder regelde ik een vliegtuigticket naar Ushuaia. Ik boekte mijn ticket bij LADE ( 70US $) een ticket voor dezelfde vlucht bij Aerolineas Argentinas kostte mij 150US $, dus voor mij was de keuze snel gemaakt. Verder liep ik wat rond in het zeer toeristische El Calafate gekenmerkt door tal van souvenirwinkels, lekkere restaurants en tal van
agentschappen die verschillende excursies boeken naar de gletsjer, maar evengoed naar de Fitzroy in El Chaltèn. El Calafate is gelegen op de Patagonische hoogvlakte aan het Lago Argentino. 5/10 : Ice-hiking op Perito Moreno Gletsjer ’s Morgens werd ik aan het hostel opgehaald en reden naar de ingang van het park. Daar betaalden we nog eens 20 Arg. Ps. En reden door naar het kleine staketseltje waar de boot op ons lag te wachten. Vandaar bracht de boot ons naar de overkant van het meer, en kregen we een eerste indruk van de immense gletsjer. De totale breedte van de gletsjer is 4 km, 60 m hoog en de diepte is 200 km. De gletsjer is na de Iguazu watervallen de meest bezochte natuurlijke attractie in Argentinië. De plek waar de reusachtige ijswand van de gletsjer langzaam uit het Andesgebergte komt zakken en in het azuurblauwe Lago Argentino schuift, is zeldzaam fotogeniek. Het schuiven gaat overigens behoorlijk snel (1½ m/dag), dagelijks verdwijnt er een flink stuk ijs in het meer, hetgeen gepaard gaat met krakend geweld.
Tijdens de boottocht hoorden we af en toe dat gekraak gevolgd door vallende ijspakken. Na een 30 tal minuten varen kwamen we aan de refugio waar de gidsen ons stonden op te wachten. We kregen wat uitleg over hoe de gletsjer tot stand is gekomen. De Perito Moreno gletsjer is niet de grootste, maar wel één van de spectaculairste. Het maakt de gletsjer uniek doordat je er zo op kan wandelen. Nadien kregen we een korte uitleg over het wandelen met crampons op ijs. Nadat we ze aangebonden kregen begon onze trip op de gletsjer. Deze trip duurt ongeveer 1½ a 2 uur. We kwamen op prachtige plaatsen, en zagen kleine meertjes met kristalhelder water, enkele verschuivingen in de gletsjer,enz….
Het was een unieke ervaring, en ik vond het meer dan de moeite om eens de icehiking te doen. Het is een toeristische excursie waar zowel jong als oud deel van uit maakt. Nadien kregen we een whisky aangeboden in het midden van de gletsjer. Na deze mooie ervaring werd het tijd voor eens stevige hap, overal was de gletsjer het onderwerp om over te praten. Na de maaltijd bracht de boot ons dichter bij de gletsjer en beseffen we pas hoe groot de omvang van de gletsjer eigenlijk is. Opnieuw hoorden we ergens in de verte het gekraak, we hoopten steeds dat we het spektakel eens van dichtbij zelf konden beschouwen. Voor mij was het bezichtigen van deze gletsjer een van de hoogtepunten van mijn reis, en een bezoek aan de gletsjer kan ik iedereen aanbevelen. Nadien werden we met een bus naar een vieuwpoint gebracht dat ingedeeld was in niveau verschillende plaatsen waardoor je opnieuw zeer dicht bij de gletsjer kwam. 6/10 Vlucht naar Ushuaia Vanuit El Calafate nam ik een vlucht naar Ushuaia. Na ongeveer een uurtje vliegen kom je aan in de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld: Ushuaia. Het uitzicht, vooraleer je land in Ushuaia is adembenemend. Eén en al bergen met besneeuwde toppen. Vuurland heeft zijn naam te danken aan de Yamana-indianen die niet gekleed waren en zich warmden aan vuurtjes. Het is de Portugese ontdekkingsreiziger Magelhães die het gebied de naam Tierra del Fuego gaf door de vele vuren die er branden. Verder is Ushuaia een uitvalsbasis voor excursies naar Antarctica. Ik had de dag van aankomst een ticket geregeld bij LADE om zeker te zijn dat ik met hen terug een vlucht kon boeken. Mijn terugvlucht is op 9/10. Ik logeerde er in El Refugio Del Mochilero. Info hostel: ik betaald 18 Arg. Ps.. Ik sliep voor in wat soms nogal rumoerig was. Het is een leuke plaats, met een grote keuken, waar je gebruik kan van maken, een TV zaal. Als je er logeert raad ik jullie aan achter in het hostel te logeren, of oordopjes mee te nemen. Hier boekt ik mijn boottocht op het Beaglekanaal.
7/10 hoogtepunten van Ushuaia In de ochtend wandelde ik naar de beruchte Presidio de Ushuaia gevangenis. Vanaf 1884 was Ushuaia een ballingsoord voor misdadigers, en nog tot halverwege de 20e eeuw zaten de gevangenen hier onder erbarmelijke omstandigheden hun straf uit. Verder in deze gevangenis, wat nu een museum is, is er ook een maritiem stuk aanwezig en uitleg over enkele bekende die een expeditie hebben gedaan naar Antarctica, waaronder onze eigen Adrian de Gerlache Het museum is echt het bezoeken waard, want verder is er niet veel te beleven in Ushuaia. In de namiddag nam ik de boot om een tocht te maken op het Beaglekanaal. Er stond een hevige wind, en er hingen zwarte wolken in de lucht, wat niet veel goeds voorspelde. Nadat we de haven verlieten, begon het hevig te regenen, en waren we verplicht binnen in de boot te blijven. Het is een tocht die een 3-tal uren duurt, met enkele haltes aan eilanden (isla de los lobos) zeeleeuweneiland, waar de naam het al zegt, tal van zeeleeuwen zaten. Verder zagen we tal van commorans. Gelukkig was tijdens de terugtocht de zon wat opgekomen, waardoor de koude wind wat achterwege bleef. Het was nu lente, en het was hier nu 8°, maar de wind voelde ijzig koud aan. Dan vraag je jezelf wel eens af hoe koud het hier moet zijn in de winter. Een bord aan de toeristische haven herinnert je eraan dat je zo’n 3200 km verwijderd bent van Buenos Aires.
8/10: Ushuaia
Ik had vandaag nog wat tijd om in het kleine stadje wat rond te lopen. De vriendelijke houten huizen met beschilderde golfplaten daken maken een lieflijke indruk. Ook hier draait alles om toerisme. Pittoreske tearooms, gezellige restaurantjes en tal van souvenirwinkels die je er steeds doen aan herinneren dat je FIN DEL MUNDO bent. Het geeft je wel een apart gevoel te weten dat je er bent, maar zoveel speciaals is Ushuaia niet. In het midden van de drukke winkelstraat staat er een bord met enkele bekende hoofdsteden en met hun afstand. Dit is inderdaad wel de ideale
plaats om zo’n bord neer te zetten. Zelfs in Ushuaia is er plaats voor een Irish Pub en zie je reclame borden van Heineken. Na een dagje kuieren in het centrum ben ik ’s avonds met enkele andere reizigers iets gaan eten en nadien iets gaan drinken in de “Lennon-pub”. Een lokale pub waar soms live bands spelen. Zo heb ik op een muzikale manier afscheid genomen van het meest zuiderse punt van Amerika.
9/10 : Rio Gallegos
Tegen de middag had ik mijn vlucht vanuit Ushuaia naar Rio Gallegos. Ongeveer 1 uur later land ik in Rio Gallegos. Geen taxi of bus te bespeuren richting busterminal. Mijn bedoeling was om dezelfde dag nog een bus te nemen naar Puerto Madryn. Eens aangekomen in de busterminal leek bij alle busmaatschappijen de bus voor vandaag vol te zitten. Ik had weinig peso’s op zak, waardoor ik moest kiezen voor de bus te nemen bij El Pinguino. De andere maatschappijen waren duurder, maar de volgende dag werd duidelijk waarom. Nadat ik mijn ticket geboekt had ging ik op zoek naar een hostel, wat niet echt gepland was in mijn reis. In Rio Gallegos valt niets te beleven, het is een doodgewoon stadje met een drukke winkelstraat. Ik ging snel op zoek naar een wisselkantoor, maar bleek dat alles gesloten is op zaterdag vanaf 12u. Hier zat ik dan, met weinig pesos op zak. Gelukkig heb ik een deal kunnen sluiten met de eigenaar van het hostel die mij geld wisselde. Natuurlijk tegen lage koers, maar ik kon toch weer een poosje weg. Diezelfde dag leerde ik er iemand kennen die er woonde. Ze gidste me rond in het stadje en praten wat over de verschillende culturen,enz.. Zo heb ik toch nog een fijne dag gehad in Rio Gallegos
10/10 : Rio Gallegos – nachtbus Puerto Madryn De volgende dag was een wat verloren dag. Ik had pas mijn bus om 19u ’s avonds. Mijn dag vulde ik met internet, mijn dagboek bijhouden en inkopen doen om de nachtbus wat aangenaam te doen verlopen. Om 18u ging ik richting busstation. Ik hoopte op een wat luxe bus daar de rit een 18u duurt. Maar bleek dat het een oude rammelbus werd, waar ik de enige toerist was. Tal van moeders met kleine kinderen zaten op de bus. En verder veel jeugd en mannen die waarschijnlijk in een grotere stad gaan studeren/werken, die alleen in de weekends naar huis komen. De busrit was chaotisch en zeer luidruchtig. Meermaal stopte de bus, lichten aan, iedereen wakker, willen of niet, enz… Toen begonnen de kleine kinderen te schreeuwen. Echt veel heb dus ik op de bus niet geslapen. De busrit werd langer dan voorzien en kwam rond 16u aan. Dus al bij al heeft de rit een 21 u geduurd. 11/10 Puerto Madryn
Toen ik aankwam in de busterminal van Puerto Madryn, ging ik naar de toeristische dienst en vroeg naar La Tosca. Dit was een hostel dat ik aanbevolen kreeg van een reiziger die ik ontmoette in Ushuaia Het staat niet vermeld in de Lonely Planet. Het hostel is inderdaad een super aanrader. Iedereen komt er via mond aan mond reclame. Info : Het is een nieuw gebouw (2jaar oud) de dorms hebben hun eigen badkamer..De prijs was 15 Arg. Ps. Per persoon. Het onthaal is super, en er is een tv-zaal, een keuken waar je gebruik mag van maken en opnieuw een gezamenlijke koelkast. Hij geeft je met alle plezier uitleg over de verschillende excursies die er zijn, en als je excursies boekt bij hen, krijg je gegarandeerd de laagste prijs (is later gebleken bij mede reizigers die we ontmoeten) Hier ontmoette ik (Pete) iemand die ik eerder deze reis ben tegengekomen op de boot, en waarmee ik een tijdje samen mee heb gereisd, ik zal hem later in Buenos Aires nog eens ontmoeten. Natuurlijk komt iedereen voor de uitstap naar Peninsula Valdez, met oa whale-watching aan Puerto Piramides, de massale aanwezigheid van zeeolifanten, zeehonden aan Punta Delgado en de pinguïns en soms met veel geluk orka’s thv Punta Cerro. De hele excursie kost 165 Arg.Ps. (Bus: 85; boot : 45; ingang park 35) Samen met enkele kamergenoten die samen met mij aankwamen in het hostel besloten we een auto te huren en de kosten te delen. Het is veel goedkoper en je maakt je tussenstops waar je wilt, je hebt meer je vrijheid. De baas van het hostel nam contact op met verschillende renta-car bedrijven, en we konden een auto huren voor 170 Arg. Ps. dag. ’s Avonds werden alle papieren geregeld en kregen we de sleutel van onze auto. Het is echt een aanrader om met mede reizigers deze formule toe te passen. We betaalden elk een 42 Arg. Ps. ipv 85 voor de bus. Natuurlijk moet je de boottocht en ingang park er nog bijrekenen. Maar, hou er rekening mee indien je de excursie op je eigen houtje doet, dat je
in het hostel wel je boot boekt. Zo niet, mag je de volgende dag lang wachten tot er plaats is in de boten. Daar de meeste boeten gereserveerd zijn voor georganiseerde groepen. 12/10: Peninsula Valdez
We besloten om in de vroeg ochtend te vertrekken voor de meeste toeristen vertrokken richting Peninsula Valdez. Na een uur rijden kom je aan de ingang van het park. Vandaar is het zeker nog een uur rijden naar het eerste punt: Puerto Piramides. Dit is bekend voor het zien van walvissen. Ik had al tal van verhalen gehoord hierover door mensen die hier eerder geweest waren. Maar toch besef je het pas als je er zelf bent. Als het vloed is, kan je de walvissen al zien vanop het strand. Wij hadden helaas dit geluk niet, en eerder een bewolkte dag. Na een 30’ wachten mochten we plaatsnemen in de boot, die met een tractor in het water werd geduwd. We kregen wat instructies wat me moesten doen als we walvissen zagen. Iedereen was benieuwd naar de walvissen. Na een 20 minuten varen zagen we ze, niet één, maar wel een 10-tal. Oktober tot december is nu eenmaal het hoogseizoen voor het zien van walvissen. Ik zag tal van walvissen met kun kalf, enz…je komt echt ogen te kort. Je ziet aan de ene kant van de boot een walvis bovenkomen om te ademen, terwijl aan de andere kant de walvis juist zijn staart boven het water uitsteekt. De gehele tocht duurt 1 ½ maar was zo voorbij. Opnieuw was dit één van de meest prachtige momenten van de reis. Nadien reden we door richting Faro Punta Delgado: daar ligt een hele kolonie zeeolifanten, zeehonden en zeeleeuwen. Ook hier lagen honderden allen bijeen, groot en klein, en de macho-man in het midden die alles nauwlettend in het oog hield dat we niet te dicht bijkwamen. Ook een gids verhinderde dat toeristen te dicht bij de dieren kwamen. Toen reden we door naar Punta Cerro: ook hier lagen tal van zeeolifanten en zeehonden met hun jong. Het is hier dat soms de orka naartoe komt. Hij zwemt bijna onzichtbaar naar het strand en laat zich glijden op het strand en neemt een jong zeehond mee als maaltijd. Deze trieste gebeurtenis gebeurt zelden. Dus ook het zien van orka’s is eerder zelden. Wel zagen we onze eerste pinguïns. Na deze indrukkende dag reden we terug richting Puerto Madryn. Tijdens de gehele rit werd er nog nagepraat over deze prachtige dag. We hadden er 400 km opzitten.
13/10: Rawson – Punta Tombo Samen met een jongen uit Zwitserland besloot ik om nog een excursie te maken naar de pinguïnkolonie in Punta Tombo, vooraf gegaan door het zien van dolfijnen in Rawson. Het was een georganiseerde excursie. We betaalden iets van een 120 Arg. Ps. We reden richting Rawson. Na enkele uren rijden kwamen we ter plaatse in de lokale haven aan. Er lag een grote RIB op ons te wachten. Nadat we allen plaats hadden genomen, vaarden we de havengeul uit en met de nodige sprongen vaarden we op volle zee. Na lang zoeken zagen we de dolfijnen. Ze zijn supersnel, springen uit het water, zwemmen onder en langs de boot. Na een uur varen reden we verder richting Punta Tombo. Een der grootste pinguïn kolonies. Wat we daar zagen is onbeschrijfbaar. Een 100.000 tal pinguïns lopen voor je voeten. Overal rond je zie je pinguïns. We hebben het hier over de 50 cm kleine Maggelan-pinguïn. Na een uurtje zien van deze pinguïns moesten we alweer die bus op richting Gaiman. Een typisch Wales stadje waar een tijdje geleden alle Wales immigranten kwamen wonen. Tot op heden heerst er nog steeds een typisch Walese sfeer met theehuisjes, enz… Het bezoek werd kort, daar de meeste mensen nogal moe waren van de vele uren bus. Want hou er rekening mee, de meeste uren van de dag zit je in de bus. Na aankomst in het hostel boekte ik mijn ticket om morgen de bus te nemen naar Buenos Aires, deze keer semi-cama.
14/10: Puerto Madryn
In de loop van de ochtend gingen we te voet richting het eco-center. Dit is een soort museum over het leven van de pinguïns, zeeolifanten, zeeleeuwen, en walvissen. Er was een kleine zaal waar je het geluid kon horen van de walvis, hoe ze met elkaar communiceren. Verder was er een film te zien (gemaakt door National Geographic) over de fauna en flora op dit eiland. Je kon ook prachtige foto’s bewonderen van walvissen, en er zaten enkele biologen die met alle plezier uitleg gaven over hoe ze de walvissen bestuderen en volgen. De walvissen zijn gekenmerkt door een soort wratten. Deze wratten worden nagetekend en zo geven ze elke walvis een naam, en bestuderen ze keer op keer betreffende hoeveel keer hij gesignaleerd wordt, om de hoeveel jaar hij terug komt, enz… In de namiddag nam ik afscheid van mijn Duitse en Zwitserse vrienden, ze hadden hun bus in de namiddag, mijn bus vetrok ’s avonds om 19u. samen met Mauro (eigenaar van hostel) dronk ik lokale thee en nadien de busrichting Buenos Aires (einde van mijn reis) Mijn plaats was helemaal achter in de bus en zat samen met mensen uit Engeland, Duitsland en Israël. Net zoals de meest Zuid-Amerikaanse landen kom je hier veel toeristen uit Israël tegen. Dat is blijkbaar voor hen het gemakkelijkste continent om te reizen. Al snel bleek dat zij ook naar hostel Milhouse gingen.
15/10: Buenos Aires
De busrit was voor mij een hele verademing na de vorige. Ik had mijn ticket deze keer bij Andesmar geboekt, één van de populairste bij de rondreizende jeugd. We kregen een maaltijd aangeboden, en er werd een mini bingo georganiseerd om de tijd wat te passeren. Na een 20 tal uur komen we aan in de drukke chaotische busterminal van Buenos Aires. Al snel merk je de luchtverontreiniging op. Het verkeer is één en al chaos. Iedereen claxonneert, steekt links en rechts voorbij: WELKOM IN BUENOS AIRES. We werden afgezet aan hostel Milhouse. De taxi was slechts 7 Ar. Ps. en is een avontuur om eens mee te maken. We kwamen in de vooravond aan, en gaf mijn reservatienummer door. Ik had reeds vernomen dat je best kan reserveren, later bleek duidelijk waarom. Het is een totaal ander hostel. Info : www.milhousehostel.com het is een echte aanrader om je reis te beginnen of te eindigen. Sommige mensen blijven hier weken. Ze werken hier met een 10 tal mensen. Het is een International Hostel en dat merk je snel op. Prijs : 21 Arg. Ps. voor niet leden van International Hostel : Gratis internet en ontbijt inbegrepen Mogelijkheid tot laundry Internationale telefoonmogelijkheden Eigen reisagentschap waar je alles kan boeken Ontspanningsruimte met pool-tafel Keuken En niet te vergeten…ze organiseren elke dag wel iets. Al snel werd het mij duidelijk dat dit de ideale plaats was om mijn reis af te sluiten. Er heerst een sfeer van uitgaan, plezier maken en sociaal contact. Nog nooit heb ik zoveel verschillende nationaliteiten samen gezien. Het kan wat luidruchtig zijn en vergeet niet, je geraakt bijna nooit voor 3 uur in bed. Het was vrijdagavond en de meeste mensen trokken hun mooie kleren aan want ze gingen uit naar de Pacha of Club 69. Ik besloot om deze avond te passen, want ik was nogal moe van de busrit. Maar niemand had kunnen denken dat ik die avond ging biljarten tot in de vroege ochtend.
16/10 San Telmo en La Boca De eerste keer tijdens mijn reis dat ik kon uitslapen. Tegen de middag vertrok ik met een kaart in de hand richting San Telmo. Eerst passeerde ik Plaza de Mayo, waar het Casa Roja gelegen is. Dit is het huis met het bekende balkon waarvan Evita haar volk toesprak.
La Casa Roja
Plaza de Mayo
Nadien ging ik tevoet verder richting San Telmo. Het wordt echt aangeraden door iedereen, en snel bleek waarom. Het is een buurt die bruist van straatanimatie, er is een klein pleintje waar mensen accordeon spelen, tango dansen. Rond het pleintje heb je kleine gezellige restaurantjes en tal van winkeltjes die curiosa en lokale hebbedingetjes verkopen. Ik nam plaats op een klein terrasje en genoot van de tango dansende mensen en de hele sfeer er rond. Na een tijdje kwam ik aan de praat met een muzikant, die me vertelde dat er hier in de buurt een Via Via café is. Deze heb ik later dan ook bezocht, als Belg zijnde
tango dansers op San Telmo
straatanimatie in San Telmo
Nadien wandelde ik verder richting La Boca, dat nogal afgelegen is. Maar, eens je ter plaatse bent, blijk je niet de enige toerist te zijn. Bussen stromen toe met tal van toeristen. Dit is dus het toeristisch gedeelte van Buenos Aires. Het kloppend hart van de tango. Alles staan hier in teken van de tango. El Caminito, zo heet de buurt is gekenmerkt door de kleurrijke huizen. In de smalle steegjes staan tal van kunstenaars hun werken te verkopen. Het is één en al tango muziek die je hoort, en iedereen danst met iedereen. Ik had prachtig weer en het is een echt eens de moeite om een bezoekje te brengen aan deze buurt. Na dit bezoek ging ik richting hostel. Op het programmabord stond vermeld dat
ze vanavond uitgingen naar de “Opera Bay”. Mensen van die club komen tal van toeristen warm maken en motiveren om naar hun club te komen. Met een 40-tal mensen vertrokken we ’s nachts om 2 uur richting Opera Bay. We kregen een bandje aangebonden waardoor we een soort Vip-behandeling kregen. Zo’n discotheek heb ik nog nooit gezien, het bestond uit een 5-tal zalen, met elk zijn eigen specifieke muziek. We dansten tot het licht werd, en we gingen maar door. Rond 8 uur zijn we aangekomen in het hostel. 17/10 Buenos Aires
Die dag was voor de meeste onder ons een uitslaapdag. Ik ging nog wat genieten van de heerlijke zon op een terrasje, samen met enkele oude bekende gezichten. ’s Avonds werd er wat bijgepraat over de vorige nacht en dronken we met z’n allen een biertje op het mooie leven. We gingen met een 6 tal mensen naar een Irish Pub waar een live band optrad, maar al snel waren we terug naar het hostel, daar bleek zonder enige reden opeens een fuif te zijn opgestart. Dan maar verder gedanst hier tot opnieuw in de vroege uurtjes.
La Boca : kloppend hart van de tango
La Boca
Milhouse : the place to be
party at Milhouse
18/10 : La Recoleta en Theatre Colon Opnieuw lekker uitgeslapen, en vandaag bezocht ik met Pete La Recoleta. Deze wijk is vooral bekend van zijn kerkhof. Het is een immens kerkhof waar oa. Evita en de hele familie Duarte begraven ligt. Het is geen kerkhof als bij ons, met gewone grafstenen. Het zijn net lanen met huizen die er staan. Het is minder groot dan het bekende kerkhof in Parijs, maar toch eens de moeite waard om er in rond te lopen
familiegraf van familie Duarte
graf van Evita
Vandaar wandelden we terug naar het hostel, en passeerden we de wereldbekende operazaal “Colon”. Dit theater telt 2500 zitplaatsen en 500 staanplaatsen. Het is volgens de gids één der bekendste zalen ter wereld voor hun akoestiek. Blijkbaar worden hier heel wat klassieke cd’s opgenomen en komen muzikanten van de hele wereld hier cd ’s opnemen. Het was een indrukwekkende muziektempel. We mochten plaatsnemen in de loge en kregen uitleg over de presidentiële loge en andere prominenten die hun eigen loge hebben. Verder bezochten we de werkplaatsen waar alle kostuums, schoenen, maskers, decors gemaakt werden. Er werken ongeveer een 100 tal mensen achter de schermen.
Theatre Colon
weerspiegeling van koloniale gebouwen in nieuwbouw
Opnieuw gingen we verder langs de Av. 9 de Julio die slechts 16 rijvakken telt. Ook op deze laan is het verkeer één en al chaos. Het verwonderde me dat er slechts zo weinig ongelukken gebeuren. Ik nam nog enkele foto’s want het was mijn voorlaatste dag in Buenos Aires.
de Av 9 de Julio met 16 rijvakken en in het midden de Obelisca de Indepencia
19/10 Shoppen in Buenos Aires Mijn laatste dag in Buenos Aires. Ondertussen had ik al afscheid genomen van vrienden die richting de Iguazu watervallen gingen. Deze excursie kon geboekt worden in het hostel en kostte je ongeveer een 380 Arg.Ps. alles inclusief. Het was een 3-daagse excursie. Maar dit zat er voor mij helaas niet meer in. Ik besloot de laatste dag wat te gaan shoppen in de drukke winkelstraat (Florida). Hier word je steeds geconfronteerd met de sporten die.hier heel belangrijk zijn : voetbal en polo. Verder is Argentinië ook bekend voor zijn lederen producten. De sfeer is net hetzelfde als bij ons. Hier en daar een Mc Donald of Burger King, veel sportwinkels, winkels met merkkledij en tal van boeken/cd winkels. Na het kopen van enkele souvenirs ging ik terug naar het hostel. Hier was vanavond een initiatie tango en salsa. Nadien ging ik met enkele uit het hostel naar een lokale tangoclub, waar niet echt veel toeristen kwamen (El Cathedral). Dit was dan mijn laatste avond in het bruisende Buenos Aires. 21/10 Terugreis
Tegen 10.30 verliet ik het hostel en nam samen anderen een taxi naar de luchthaven. De taxi die betaalden we aan het hostel, en de voucher moesten we gewoon overhandigen aan de taxichauffeur, zodat er geen onenigheid kon ontstaan over de prijs van de rit. De luchthaven is ongeveer een 20 tal minuten rijden vanuit Buenos Aires. Eens daar aangekomen begint het einde echt te naderen en denk je nog snel terug aan de leuke tijd die er hebt gehad. Hasta Luego Chile & Argentina
