PIEKUUR! 70 JAAR EJV VERHALEN VAN EEN VETERAAN BIGMUSIC SINT LIEFDE RUBRIEK APART EN VEEL MEER... ODE AAN DE P16 VAN LEVENSTIJL RUBRIEK TTT

EN

D

DE GRO PS103:8 EJV TE

PIEKUUR! NUMBER: 007 - THE END AND THE BEGINNING OF THE NEW

SIN

WE

DST

T

RIJ

P16

D!

RELEVANT CHRISTELIJK MAGAZINE

NOVEMBER - DECEMBER 2006 - WWW.EJV.BE

70 JAAR EJV VERHALEN VAN EEN VETERAAN

BIGMUSIC

MICHAEL W. SMITH - MAT KEARNEY - BRIAN DOERKSEN ELEVENTYSEVEN - DELIRIOUS? - BRANDON HEATH DESPERATION BAND

EN VEEL MEER...

L

VAN LEVENSTIJL RUBRIEK TTT

ODE AAN DE

LIEFDE RUBRIEK APART

ISRAËL EN PALESTINA EEN VERSLAG

PIEKUUR IS EEN ONDERDEEL VAN HET EJV- EVANGELISCH JEUGDVERBOND

PIEKUUR! inhoud RELEVANT CHRISTELIJK MAGAZINE SUMMER SEPTEMBER 2006 - WWW.EJV.BE

REDACTIE:

VORMGEVER:

Aafje Hunink [email protected]

Efraim Sebrechts [email protected]

Efraim Sebrechts [email protected]

PIEKUUR adres:

Filip de Cavel [email protected]

Aafje Hunink Blekerijstraat 13 8760 Meulebeke

P3: P4/5: P6/7: P8/9:

P10/11: P12: P13: P14/15: P16:

VOORWOORD 70 JAAR EJV KAMPVERHALEN TONEEL: NIEMAND ZIET ONS ISRAËL EN PALESTINA L VAN LEVENSSTIJL (TTT) ER WAS EENS JOS & JOS QUOTES ODEAANDELIEFDE BIGMUSIC CARTOON

EMAIL: MEDEWERKERS:

[email protected]

Marten Geertsma [email protected]

VU:

David Geertsma [email protected]

Filip De Cavel EJV-Secretariaat St. - Jansbergsestw. 97 3001 Heverlee

Michaël Cocquyt michaë[email protected] Ann Verhaeghe [email protected]

Piekuur is een onderdeel van het EJV - Evangelisch Jeugd Verbond, en wil een relevant tijdschrift zijn voor jongeren tussen de 12 en 18 jaar.

MET EXTRA DANK AAN DE VELE HELPENDE HANDEN DIE DIT TIJDSCHRIFT MOGELIJK MAAKTEN! DANK U! IN SAMENWERKING MET:

2 PIEKUUR

ZIEHIER DE LAATSTE ZES PIEKUUR MAGAZINES!

Voorwoord de laatste piekuur! door Wijnand Makkink, EJV-medewerker van de eerdere uren

Reden om te piekeren, om achterom te zien… Het eerste?

in een wereld waarin vrijheid zonder God steeds meer

Niet zo positief.

gepropageerd werd.

Maar achterom zien? De bijbel waarschuwt ons ertegen en

Daarbij werd het duidelijk hoe noodzakelijk het was als

wekt er ons toe op. Het is slechts te zien welke intentie je

bijbelgetrouwe christenen samen te werken; niet alleen

hebt.

in een theoretische verbroedering, maar praktisch en eensgezind: niet onze stokpaardjes verbinden ons, maar

Natuurlijk kom je bij dat omzien een heel regiment

het geloof in ene Verlosser.

antiquiteiten tegen, zoals oude mannetjes en vrouwtjes met

Daaraan te mogen meewerken met een stel enthousiaste

veel ijver en soms evenveel fouten. Zelf mocht ik één van

broers en zussen was niet zomaar een opdracht, het was

hen zijn. Één van die Noorderburen, die het zo goed weten

mijn hartenwens.

en vooral zeggen en kunnen. Via het kampwerk mocht ik meewerken aan wat toen nog het B.E.J.V. was. Dit jeugd-

Dit is de laatste Piekuur… De koning is dood; leve de koning!

en kinderwerk, dat vooral uit kampwerk bestond, was zeker

Samen met drie andere bladen gaan we “klavertje vier”

in de beginjaren van groot belang. De vaak kleine BEZ-

spelen. Natuurlijk denken we nog aan de vorige koning,

gemeentes leefden een nogal teruggetrokken leven tussen

maar de toekomst is aan de nieuwe koning. In zijn spoor

de kolossale Rooms-Katholieke meerderheid. Wat was een

verder! Met nieuwe vormen en andere mogelijkheden.

eigen kamp onder eigen mensen dan een opsteker!

Zo hebben wij in het verleden jonge mensen en kinderen

Doordat vanuit de BEZ ook de Vrije Evangelische

geïnspireerd en geïnstrueerd.

Gemeenten ontstonden, kwam het BEJV uiteindelijk onder het ‘oppertoezicht’ van wat nu de VEG is. Het jeugd- en

Voor die taken ben jij, als jongere, nu ook nodig. Is het te

kinderwerk kreeg de naam van EJV, dezelfde naam als het

moeilijk in deze tijd? Vroeger was dat ook zo. En bovendien:

huidige landelijk jeugdwerk nog heeft.

moeilijk gaat ook, dat bewees Jezus in zijn weg naar het

Niet alleen de naam veranderde, maar ook het werk. Samen

kruis. Jezus overwon! Dat mag jij ook, in Zijn kracht en

met een team, waar ik nu nog dankbaar voor ben, mocht ik

opdracht. Mijn tijd is de tijd van de oude mannetjes

daaraan meewerken; de laatste jaren van mijn activiteiten

geworden. Nu is de fakkel voor jou. Pak hem aan, draag

– 1980/1990 – mocht dat als landelijk jeugdwerker zijn.

hem de wereld door!

We stonden voor de enorme opdracht om het strak georganiseerde BEJV te leiden naar nieuwe vormen,

Wijnand Makkink

waarin het evangelie duidelijk zou blijven klinken. En dat

Volgend jaar komt er een gloednieuw EJV-tijdschrift aanstormen. Benieuwd hoe het eruit gaat zien? Houd www.ejv.be in de gaten voor nieuws! Geniet ondertussen van het laatste nummer en van Gods trouw, vandaag en over die zeventig jaar EJV heen. PIEKUUR 3

Hoewel het bestaan van het EJV tot enkele jaren geleden misschien wel het best bewaarde geheim van evangelisch Vlaanderen is, is het kamp Limauges een wijd verspreid begrip. Het EJV was van in het begin betrokken bij de kampen die daar plaats vonden. Maar waar is het kamp eigenlijk vandaan gekomen? Hoe lang staat het er al? “Eind jaren dertig kocht de B.E.Z. (Belgische Evangelische Zending, nvdr) een stukje bos en bouwde daar een kamphuis. Elke schoolvakantie raakt het kinder- en jeugdkamp een duizendtal zielen aan. Vele Belgische christenen hebben de Heer leren kennen op kamp. Eveneens vonden veel jongeren daar hun ‘lief’.”1 Na de Tweede Wereldoorlog kwamen de kampen langzaamaan weer op gang. Samuël Tanghe, ondertussen 70+, haalt herinneringen op. “Het idee bij de eerste kampen was om de jeugd bij elkaar te brengen, zodat ze elkaar zouden kunnen leren kennen. Het waren gemengde kampen, jongens en meisjes samen. In die tijd waren wij in Vlaanderen jaloers op Nederland, waar er zoveel meer jonge christenen waren. Onze landelijke gemeentes waren maar klein. In Oostrozebeke kwamen we op zondag met een twintigtal mensen samen, die dan nog allemaal familie van elkaar waren! We vertrokken vanuit Brussel met de trein richting Ottignies. Het was vlak na de oorlog, dus er was van alles en nog wat te kort. We brachten onze eigen dekens, conserven en zelfs onze eigen aardappels mee…”

gaat, is het leven een sneltrein die voorbij raast, maar ik stond stil bij het leven en kon genieten van de kleine dingen en de natuur. De reis naar het kamp, over La Hulpe en Rixensart, was dus een toeristische reis voor mij, komend van het platteland waar nooit iets gebeurt. Onderweg groeide het verlangen naar het kamp al. Vanaf het station in Ottignies moesten we te voet naar het kamp met heel wat bagage op onze rug, en over slechte wegen. Die mars duurde ongeveer een uur. Waarschijnlijk hebben wij geprutteld of zo, maar uiteindelijk moesten we de bagage niet zelf dragen. Ze hadden gezorgd voor een auto waarin de bagage vervoerd zou worden. Het was een wagen van een begrafenisondernemer, maar dat kon ons niets schelen. Als we onze bagage maar kwijt waren! Het was zomer, maar tegen dat we bij het kerkhof waren, zag de lucht zwart. We hebben daar een dondervlaag over ons heen gekregen! Iedereen had zomerkleren aan, van surrogaat, ersatzstof uit de oorlog. Tegen dat we in het kamp waren, was iedereen doorweekt. We hebben daar dan eerst een kampvuur aangestoken, om alles toch weer min of meer droog te krijgen.”

"Tegen dat we in het kamp waren, was iedereen doorweekt"

Bagage in lijkwagen “Ik ben een gevoelig mens, al het lijden in de oorlog had een geweldige invloed op me gehad. Ook daarna, toen we in het dorp en op school door de Roomskatholieken als ketters werden verguisd, dat zorgde bij mij voor een gevoel… van minderwaardigheid in feite. We waren ook streng Calvinistisch opgevoed, met de zwaarste teksten eerst in ons hoofd, zoals ‘waarmede zal de jongeling zijn pad rein bewaren…’ Ik stond ook dichter bij de dood, door allerlei lichamelijke ongemakken, en zelfs tuberculose. Als alles goed 4 PIEKUUR

“Wij mochten niet smoren van thuis” “Het kamp was behoorlijk vervallen tijdens de oorlog, met overal spinnenwebben. Toch had het gebouw helemaal het karakter van een kampplaats. Er was een groot speelplein met schommels, waar we veel gespeeld hebben. Ook waren een samenkomsten, waarvoor soms ook sprekers uitgenodigd waren. Ik

"En daar verkochten jonge, schone meisjes die sigaretjes" herinner me nog die keer dat de voorganger van Kortrijk kwam spreken… Hij sprak over Petrus in verschillende stadia, hoe hij van het haantje de voorste in zonde viel, en hoe bedroefd hij was nadat hij door het kraaien van

de haan besefte wat hij gedaan had. En daarna zocht Jezus hem zelf weer op! En zo zoekt Jezus de mens nog steeds. Dat bracht een grote ontroering bij iedereen, iedereen werd er stil van. Ook aan het einde van het kamp vertrok iedereen stil naar huis, maar met vernieuwde moed. Levi was altijd bij mij, we trokken steeds samen op. We waren samen ver van huis, in de puberteit, wat eigenlijk toch moeilijke jaren zijn. Vlak na de oorlog waren er van die Engelse sigaretjes. Wij mochten niet smoren van thuis. We waren hele dagen in Brussel, om te leren op het atelier van de Bijouterie, en Brussel, ik zag dat als de lichtstad. Parijs in het klein. Iedere avond liepen Levi en ik te voet naar de tramhalte langs de boulevard. En

"Die preken, zei hij, die gingen alleen maar over mij!" daar verkochten jonge, schone meisjes die sigaretjes. Geparfumeerde sigaretjes. De verleiding was te groot. Dus daar liepen Levi en ik, alletwee met een sigaretje tussen onze vingers (lacht). Maar die preek maakte die sigaret toch slecht! Ik wilde er absoluut mee stoppen. Levi en ik legden ons povere drinkgeld samen om die sigaretjes te kopen,

maar die preek zorgde voor een innerlijke bekering, die zou doorwerken tot bij ons thuis. Daarom zeg ik nu nog steeds dat de kampen een zeer goed fundament leggen voor jongeren.” Dansen, cinema en koeien “We waren met een tachtig- à honderdtal jongeren, uit alle Vlaamse gemeenten, uit Kortrijk, Popering, Ichtegem, Oostrozebeke, Antwerpen, Gent, Hasselt, Halle, Brussel, Brugge, De Panne, … De leider was een goede spreker, streng, maar goed. Het contact met de jongeren uit die grotere gemeenten maakte duidelijk dat die een andere mentaliteit dan de onze hadden. Wij waren streng Calvinistisch opgevoed, maar dat beseften we pas toen we andere jonge christenen ontmoetten. Van dansen of cinema, we kenden er de eerste letter nog niet van, wij keken naar de koeien (lacht)! Ik verlangde ook van het eerste jaar naar het volgende. Op de foto zie je links Lieske Bouckaert, daarnaast mij, daarnaast iemand die ik niet ken, en de jongen helemaal rechts zat bij ons op het atelier aan tafel. We hadden hem opgestookt om mee te gaan op kamp. Aan die tafel hebben we vaak over ’t evangelie gepraat, maar hij was nogal een kastaar. Op kamp was ook hij stil geworden na al die preken. Toen we terug waren, beschuldigde hij ons ervan alles over hem rondverteld te hebben. Die preken, zei hij, die gingen alleen maar over mij! Ze vertelden alleen maar over en tegen mij (glimlacht). Later is hij naar de Congo getrokken, hij werd daar chef op een atelier. Onlangs hoorde ik dat hij terug in België is. ‘k Zou hem eigenlijk nog eens moeten opzoeken en vragen of hij nog herinneringen heeft aan die tijd…” Onvergetelijke herinneringen Silke (16) – Kom en Zie “We hadden een leider vol scheerschuim gesmeerd…” Eddy (44) – 1971 “Tot bekering gekomen via een jeugdleider” Karlien (11,5) – 2006 “Dit jaar was het op kamp heel fijn. Er waren leiders en leidsters, allemaal even leuk. Er waren ook veel leuke kinderen. De spellen waren ook heel heel heel leuk. Ik heb veel over God geleerd, veel gezongen en veel kabaal gemaakt!” Lotte (16) – 1997 � 2006 “Veel vrienden bijmaken en zotte dingen uitsteken…”

(Footnotes) 1 www.bez.be

PIEKUUR 5

De wereld geeft om niemand… ook niet om jou! Ik kom binnen in een zaal met een enorme akoestiek. Één piano met pianiste, de regisseur op de grond en op het toneel een zingende jongen in haveloze kleding tegen het welbekende fluwelen rood gordijn van het theater. Ik ben op een repetitie van ‘Niemand ziet ons’, een musical geschreven en geregisseerd door Veerle Colle (18). Ze schreef een muzikaal toneelstuk over Braziliaanse straatkinderen, rivaliserende jeugdbendes en twee christenen die goedbedoelend de straat op trekken. Maar wat als het niet loopt zoals je het graag zou willen? De wereld is hard en geeft om niemand, en zeker niet om jou. Dat is de muur waar Bart en Sara tegenaan lopen. Toch een lichtpuntje, in de gevangenis kunnen ze Dario, lid van Mico’s straatbende, vertellen over de liefde van Jezus. Daarmee loopt het verhaal niet suikerzoet af, integendeel, niet veel later barst het geweld los. Hieronder een interview met Veerle en twee van haar bendeleiders. Was je voor Niemand ziet ons al bezig geweest met toneel? Ja, maar met kleinere sketches. Voor mijn moeder haar kinderclub hebben we een paar korte dingskes gemaakt, ook een keer een kersttoneeltje. Dat duurde dan twintig minuutjes, met een paar die hier ook meespelen. Maar ik wou al langer een keer iets ‘echts’ maken, omdat ik musical echt wel leuk vind. Ik ga daar graag naar gaan kijken, en ik doe ook zelf toneel hé. Wat was de aanleiding voor het schrijven van Niemand ziet ons? Wel, ik heb een musicalstage 6 PIEKUUR

gevolgd, en op het einde van de week hebben we zo’n heel kort musicaltje gemaakt. Dat ging ook over straatkinderen, en daar heb ik eigenlijk mijn inspiratie uit gehaald. ’t Was een totaal ander verhaal hoor. ‘k Heb dan boeken gelezen over straatkinderen, en ge kunt daar echt veel mee doen. Ik wou er zeker iets christelijks in, en iets realistisch. Het stuk bestaat uit twee delen. Het eerste deel is het vrolijke deel, met dans en zo, en in het tweede deel wordt het zwaarder. Dans en zang zitten erin om dat musical-effect te krijgen. Wat wil je bereiken met Niemand ziet ons? Ik wil eigenlijk dat de mensen een beetje nadenken. Als je kiest voor God, zijn er twee manieren van geloven. Zoals Dario, die denkt: “Ooh, God doet alles wel, het leven geeft mij alles,” maar uiteindelijk is het niet gemakkelijk om te bekeren. Mico komt wel goed terecht aan het einde, maar… (denkt na) ’t Komt erop neer dat God kan werken door de mensen, en dat dat belangrijk is. Je moet niet zitten wachten op een wonder maar je moet zelf aan de slag. Ik wil de mensen echt aan het denken zetten, over straatkinderen, en over God, allebei, dat wil ik bereiken. Waar haalde je acteurs vandaan? Haha, da’s een lang verhaal. In het begin hadden we bijna niemand, dus dachten om het met die van de zondagsschool van bij ons op te voeren. Nu zijn alleen mijn zus, Anna Gifford en Nele Schelstraete van onze zondagsschool, en Diego ook, maar die zat er toen nog niet. De rest hebben van de buurt bij ons gehaald, en mijn

zus heeft haar vriendinnen van op school opgetrommeld, en ook een paar anderen hebben vrienden opgetrommeld en ja… Op de duur zijn er zelfs te veel gekomen, maar dan heb ik er vlug een paar rollen bij geschreven. Tegen welke moeilijkheden ben je aangelopen tijdens de repetities? Ik heb geen gezag (lacht). Af en toe maakt Nele dat wel goed, en mijn ouders zijn er ook bij, maar ik heb zo ongeveer hun leeftijd. Ik ben maar een jaar ouder dan de oudste die meedoet, dus dat zijn vrienden van mij. Als ik dan streng ben op hun, ben ik achteraf bang, ‘k hoop dat ze dan niet kwaad zijn op mij. Uiteindelijk zit dat wel goed hoor, ze luisteren niet altijd, giechelende meisjes en zo, maar ja, ’t komt wel goed (lacht). Welk moment onthoud je voor de rest van je dagen? Het weekend van de eerste uitvoering was echt vre wijs. We hebben toen een heel weekend geoefend, zijn bij elkaar geweest. De sfeer zat echt heel goed. Bij de eerste repetities was die nog niet zo sterk, maar als je hier vaak bent, en altijd bij elkaar zit, dan begint je je echt te amuseren. De laatste repetities en de generale van de vorige keer waren echt wel leuke momenten. Ook het moment voor het doek opgaat, iedereen zit dan zenuwachtig elkaars handen vast te houden. Ik doe dat wel graag, zenuwachtig zijn… (vlug) voor zoiets é! Hier begonnen ze rondjes te lopen, tot ik uiteindelijk zei: nee, allemaal hier in dat kot. We hebben toen nog een keer gebeden, en (lacht) dan hebben we allemaal lollen zitten vertellen. Lieven begon zo “konijntje konijntje

konijntje”, ken je hem al, van die konijntjes? En iedereen was zo zenuwachtig é! En dan Matthias, die Tony speelt, die was echt nerveus… Hij zat in een hoekje gewoon, stil… Maar ze hebben dat kweetniehoe goe gedaan, echt waar. In februari treden jullie op in West-Vlaanderen en Nederland… Voor Nederland staat de datum nog niet vast. In West-Vlaanderen is het de 24e. ’t Is daar met een grotere zaal dan hier, een groter podium, een grotere backstage, … ‘k ben wel benieuwd! Maar hier (kleine backstageruimte, nvdr) met twintig, ge krijgt serieuzen hoofdpijn ze. Had je gedacht dat het zo zou lopen? Of dacht je aan een eenmalig optreden? Ik wou eerst gewoon een weekend spelen, maar we hebben de vorige keer één keer gedaan, en dan wou ik toch nog een tweede keer spelen. Dus ik dacht wel aan twee keer, maar niet op verplaatsing of zo. We zijn een DVD aan het maken, maar die is nog niet af, we hebben wat computerproblemen. We hebben ook een trui voor allemaal gemaakt, met ‘Niemand ziet ons’ zo op de achterkant, als cadeau é, omdat die nog niets hebben gehad. Ik had niet verwacht dat de zaal echt meer dan vol ging zitten. Kleding en decor… Ja, ‘k heb gezegd “neem maar allemaal jullie vuile kleren mee, we gaan dat hier scheuren!” Vorig jaar hebben ze dan nog in de modder gerold, want voor het gebouw is er zo’n pleintje, en daar zijn ze zich nog efkes gaan vuilmaken… Het moest er gewoon vuil uitzien.

Voor decor was het eerst de bedoeling om stellingen neer te zetten, maar dat lukte niet. Nu hebben we twee graffitis, die mijn broer geschilderd heeft, en ik heb daar ook aan meegeholpen. Dus dat moet gewoon een wijk voorstellen. Ik wou weinig decor, want ik wou meer plaats hebben. Bij modern toneel heb je vaak zo weinig mogelijk decor. Anders moet je het ook verzetten. We hebben ook een gevangenis, er staat daar zo efkes een deur, met tralies zo. De lichten zijn dan uit achteraan, dus dan kunnen we daar spelen. Dus we hoeven maar één keer van decor te verwisselen. Het toneel heeft een christelijke boodschap, maar er komen veel niet-christenen kijken, en er spelen ook niet-christenen mee. Door mee te spelen gaan die niet-chistenen ook wel iets van de boodschap mee hebben é. Niet-christenen in het publiek hebben wel een paar reacties gegeven zo van ja, moest dat er echt bijkomen… Maar ja, dat is het verhaal en ik heb het zo geschreven, en ze weten dat ik christen ben, dus ze hadden het wel kunnen verwachten. Da’s ja, die Colles hé

Mico, bendeleider, gespeeld door Diego (17) Beschrijf je personage eens… Mijn personage… (denkt even na) mijn personage is een nogal stoere persoon die zijn gevoelens niet wil tonen. Ja, zo is hij eigenlijk gewoon, dat hij gewoon niets wil tonen. Een bendeleider. Wat vond je het moeilijkste? Het moeilijkste pff… Droevig spelen! Allé, zo ben ik zelf ook niet. Ik ben meestal gewoon blij, dus daar had ik het een beetje moeilijk mee in het begin. Zijn er momenten die je bij blijven? Er was één keer echt een nerveus moment, toen we de eerste keer gingen optreden. Ik

Beschrijf je personage eens… Mijn personage is vre stoer, en dat speel ik ook wel graag. Zo ben ik niet, maar ik speel dat wel graag. Zijn er belangrijke momenten voor jou personage? Ik heb een gevecht dat echt wel belangrijk is, en dan in de laatste scène, het stukje met mijn vriendin, is ook wel vre belangrijk.

Was je zelf al bezig met toneel of zang? Ik heb al één keer een toneel gedaan, dat was ook van Veerle. Ook wel wijs, dat was met een klein groepje voor kleine kinderen. Zijn er momenten die je nooit meer wilt vergeten? Het applaus, dat vergeet je nooit. Dat was echt wel cool. Het gevoel dat je dan krijgt is toch wel speciaal.

(lacht).

Wat moet het publiek onthouden, als je het in één zin zou moeten omschrijven? (denkt na) Awel, de wereld geeft om niemand, maar God geeft wel om jou.

Tony, bendeleider, gespeeld door Matthias (16)

Wat vond je het moeilijkste? Het moeilijkste was het gevecht voorbereiden, dat is echt niet gemakkelijk. We hadden eerst zo een capoeira gedaan, en uiteindelijk ging dat niet. Het afstemmen op elkaar is lastig.

“... maar er komen veel nietchristenen kijken, en er spelen ook niet-christenen mee.” Waarom moeten jongeren dit stuk zeker gezien hebben? Jongeren? Eigenlijk mag iedereen het zien hé (lacht). Het is door jongeren, ik ben zelf nog jong en ik ga ook graag naar toneelstukken kijken. Er zit ook van alles in, er zit bijvoorbeeld humor in. Daar hebben de acteurs zelf voor gezorgd, want humor schrijven lukt niet (lacht). Dus er zit humor in, er zit drama in, momenten om een traantje weg te pinken, en dansen en zingen, er komt eigenlijk van alles in voor.

(lacht) Gewoon, ik zing graag mee met liedjes op mijn computer… Toen ik wist dat ik een liedje alleen moest zingen, heb ik gewoon geoefend, en blijkbaar kan ik nog goed zingen (lacht).

heb nooit zenuwen voor een optreden of erna, alleen maar op het moment zelf. Dus dat wil zeggen, alles komt dan ineens op, terwijl ik iets moet zeggen. Dat was wel echt nerveus…

Heeft het stuk iets met je gedaan? Ik luisterde al naar van alles, en ik ging al naar de gemeente en zo… Maar het stuk heeft wel iets gegeven, nu besef ik dat er Iemand ja, van je houdt.

Heeft het stuk iets met je gedaan? Het heeft me vooral getoond dat toneel wijs is, en dat ik het zeker nog wil doen. Als Veerle nog eens iets schrijft, doe ik toch weer mee, of als er iemand anders mij vraagt of zo. Ik volg ook nog les, dus ik zie wel wat nog komt.

Waarom moeten jongeren dit stuk gezien hebben? Hmm, moeilijk… Voor het gevecht (lacht), en voor al het zingen, dat is echt wel sjiek. En het toneel zelf, tuurlijk.

Waarom moeten jongeren dit stuk gezien hebben? Zodat ze een keer weten wat er gebeurt in Brazilië. Dan zien ze het een keer, wat daar gebeurt, hoe die bendes tegen mekaar zijn… Het komt dichterbij, ja.

Allen daarheen dus! Veerle en haar bendes treden nog op in Aalbeke, en dat op de 24e februari 2007. Voor meer informatie en tickets, www.niemandzietons.be en [email protected].

En waar heb je zo leren zingen?

PIEKUUR 7

Ingezonden reisverhaal

OVER ISRAËL door Lisa Troch (14) De Troch-familie is naar Israël geweest, van de derde juli tot de zeventiende juli. Met z’n zessen vertrokken we met de auto naar het station. Toen we daar aankwamen, ontdekten we dat we ons papa zijn bagage waren vergeten! Ja, we merkten het al, de duivel probeerde ons te ambeteren. Mijn papa moest dus terug naar huis om zijn valies en dit moest in een sneltempo, anders gingen we onze trein missen met gevolg dat we een uur langer moesten wachten op de trein en zo ook kans hadden om ons vliegtuig te missen! Maar God was er ook en deed mee in de strijd! Wij allemaal bidden en hij kwam op tijd!!! Niet zo veel op voorhand, maar nog op tijd om onze trein te hebben. Om te samen te blijven met zes, is ook nog geen lachertje! Je moet altijd opletten dat er zo niet opeens een gezinslid weg is. Gelukkig is het niet gebeurd dat we iemand kwijtwaren! Toen we aankwamen in de vlieghaven ging alles vlot. We vlogen eerst van Brussel naar Zürich in Zwitserland en dan van Zürich naar Tel Aviv.

8 PIEKUUR

Toen we aankwamen in Tel Aviv stonden onze vrienden, Tal, Amit en hun mama Nao ons op te wachten met ballonnetjes en snoepjes. Dat was tot nu toe het gelukkigste moment in mijn leven!!!!!! Het was gewoon te mooi om waar te zijn! De eerste dag hebben we nog niets bezocht, we waren echt te moe om iets te doen. De tweede dag zijn we naar mini-Israël geweest. Dat was heel leuk omdat je dan al een idee hebt van wat je allemaal kan en wil bezoeken. Je hebt dan een overzicht van wat er te bezoeken valt. Het was ook heel mooi! In Israël zijn ze super in de tuinen aanleggen. We zijn ook naar Jeruzalem geweest. Daar hebben we twee dagen over gedaan. Het is te mooi! Al die plaatsen van Jezus, zoals de lijdensweg van Jezus hebben we helemaal gelopen. Dan besef je pas goed hoe erg het allemaal is! We hebben het graf van Hem gezien. Daar hangt een heel speciale sfeer in de lucht. We hebben het middelpunt van de wereld gezien. Dat is wel raar. We zijn ook naar de woestijn geweest, dat is daar nogal droog! Eerst zijn we naar de woestijn vertrokken, hebben

daar een nachtje geslapen en dan zijn we heel vroeg in de morgen, om vier uur opgestaan, om dan om vijf uur de zonsopgang te zien met als achtergrond de dode zee. Heel mooi!!! Dat was aan de voet van de Massada. Daarna hebben we de Massada beklommen, heel leuk, en dat hebben we op een uurtje gedaan. Daarboven is een oude stad. Speciaal om te bedenken hoe de mensen het vroeger voor elkaar kregen om zowat elke dag de berg op en af te gaan, hoe kwamen ze anders aan water en zo midden in de woestijn?! Da’s eigenlijk echt raar! Toen we de stad bezocht hadden en terug beneden aan de Massada waren, hebben we ontbeten. Daarna zijn we naar de dode zee gegaan om daar te gaan drijven. Jaja, het is echt zo, je wordt naar boven geduwd alsof je een matras bent! Raar gevoel, want als je je voeten op de grond wil zetten, lukt dat niet altijd. Hihi, maar als je genoeg druk zet natuurlijk wel! En als je daar uit komt, voel je je tien keer zwaarder! Het geeft een heel prikkelachtig gevoel. We hebben ook van die zwarte modder op gans ons lijf gedaan. Keigrappig!

“Het erge in Israël is dat de mensen waar wij bij mochten verblijven niet eens vrij zijn om te gaan in hun land waar ze willen! Het is zelfs heel beperkt waar ze mogen gaan.Vanuit hun tuin kun je een dorpje zien liggen en daar zijn ze in heel hun leven nog nooit geweest omdat ze weten dat het Arabisch is. Als je ergens naartoe rijdt en een dorpje passeert, zeggen ze je van ver dat dit een Arabisch dorp is, en dat je beter niet binnengaat in dit dorp! Voor hun is binnengaan in zo een dorp levensgevaarlijk! Stel je voor: je mag bijvoorbeeld niet naar Gent, of Heusden, of Antwerpen, of Melle, of Oostende, of dit kan je dood betekenen! En dat terwijl heel de wereld denkt dat er een staakt-hetvuren is en er wordt gans de tijd gesproken over troepen voor Libanon, terwijl er nog steeds oorlog is in Israël en dat er nog geschoten wordt. Ik hoop echt dat de christenen inzien dat ook de Israëlieten hulp nodig hebben. Ik hoop dat jij helpt om te bidden voor onze vrienden, maar ook voor alle mensen!!!”

‘Israël, wat moeten we er mee?’ door Gerhard Westerman Je kent ze misschien wel, christenen die een overdreven verering voor de huidige staat Israël hebben en nauwelijks enige kritiek uiten. Sinds de laatste oorlog tegen Libanon is daar echter wel verandering in gekomen en kwam er meer kritiek los, ook onder christenen! De grote verwoestingen die Israël daar heeft aangericht, waren

Palestijnen staat) of angst voor represailles. Meer objectief is de kritiek dat de staat Israël en speciaal de bezetting van de Westoever en de Golan worden gezien als een van de grootste bedreigingen voor de wereldvrede. Maar meestal ontbreekt bij de media gewoonlijk elk inzicht in de religieuze achtergrond van het Midden-

wie vleit met gladde tong’ (Spr.28:23). En als we dan al ‘hulp’ willen verstrekken aan het land Israël, waaruit kan die dan beter bestaan dan uit de verkondiging van het evangelie en gebed voor het volk Israël? Want de profetieën met betrekking tot Israël en het land zullen pas volledig in vervulling kunnen gaan als er een grote

daarvoor de aanleiding. Zoals altijd dienen we te vermijden om in uitersten te vervallen en we moeten daarom proberen een middenkoers te varen tussen een overdreven verering voor de staat Israël, die nauwelijks enige kritiek toelaat, en anderzijds in de staat Israël alleen maar de boze boeman te zien en de Palestijnen als de arme verschoppelingen. In de praktijk blijkt het moeilijk te zijn om een goed beeld van de situatie te krijgen omdat de berichtgeving vaak niet objectief is. Dat kan komen door verholen ‘antisemitisme’, of ‘politieke correctheid’ (die vereist dat men achter de ‘arme’

Oostenconflict en begrijpt men niet dat de moslims nooit met een joodse staat in het Midden-Oosten genoegen zullen kunnen nemen. Het is dus noodzakelijk je goed te laten informeren! Meerdere organisaties verstrekken hulp aan Israël, en iedereen zal het met mij eens zijn dat we vanuit het Evangelie geroepen zijn ‘om goed te doen aan allen, maar specifiek voor onze geloofsgenoten’ (Gal.6:10). Steun voor het volk Israël betekent niet dat christenen alle besluiten en handelingen van de staat Israël moeten goedkeuren, integendeel. ‘Wie een ander vermaant, zal later meer dank oogsten dan

geestelijke opwekking onder Israël zal plaatsvinden en het volk zich bekeert tot de Messias. Menselijk gesproken is er echter geen oplossing in zicht voor het Middenoosten probleem en blijft het zowel voor de Israëliërs en Palestijnen een moeilijke situatie totdat Christus zal komen, want dan zal de heerschappij groot zijn en eindeloos de vrede op de troon van David… (Jes.9:6)

L van levensstijl

Meer informatie is te vinden in het boek: Israël en de Palestijnen, ISBN 90-5829-320-3, uitg.Barnabas, W.J. Ouweneel.

ABC van rechtvaardig en duurzaam leven, naar oorspronkelijke uitgave van Ruth Valerio.

Boekbespreking door Michaël Cockuyt

Enkele jaren geleden verscheen er bij IVP in Engeland een erg handzaam en praktisch boekje over christenen en rechtvaardig en duurzaam leven, genaamd L is for Lifestyle. Het boekje behandelde aan de hand van de letters van het alfabet verschillende thema’s rond milieuzorg en sociale rechtvaardigheid. Het was lekker vlot geschreven en vond zelfs in het Engels een afzet in het Nederlandse taalgebied. Toch was er nood aan een Nederlandse vertaling zodat het boekje voor een veel breder publiek beschikbaar zou worden. Dat is nu ook gebeurd. De afgelopen maanden is er door een jonge redactie verbonden aan Time To Turn hard gewerkt aan een bewerking die vrijdag 3 november jl. voorgesteld is aan het grote publiek. Het boekje is uiteindelijk meer geworden dan een gewone vertaling. Waar nodig werden de voorbeelden aangepast om meer in te spelen op de Nederlandse situatie en ook de tips en organisaties waar naar verwezen wordt zijn aangepast. Daarnaast zijn er ook enkele hoofdstukken toegevoegd zodat de letters die niet aanwezig waren in de originele versie wel in de Nederlandse versie hun hoofdstukje krijgen. Doordat elk hoofdstuk eigenlijk op zichzelf staat, is het ideaal om bijvoorbeeld een maand lang

elke avond eentje door te nemen, misschien een ideetje om de adventsperiode eens op een andere manier te benaderen. Eén of enkele van de hoofdstukjes kunnen ook als basis dienen om een tiener- of jeugdbijeenkomst rond te organiseren. De hoofdstukjes behandelen zeer diverse thema’s. Sommigen, zoals de A van Activisten of de D van Discipleschap, gaan in op de vraag waarom het als christen noodzakelijk is om stil te staan en betrokken te zijn bij thema’s als ecologie en sociaal onrecht in deze wereld. Andere hoofdstukjes zoals de M van Mobiliteit, de P van Papier of de R van Reageren, gaan heel praktisch in op concrete situaties die we elke dag tegenkomen en hoe we daar een verschil kunnen maken. Nog andere hoofdstukjes zijn dan weer meer overschouwend en doen ons stilstaan bij bepaalde evoluties in onze maatschappij en hoe wij daar als christenen deel van uitmaken zoals Globalisering, Xenofobie en Zeitgeist. Al bij al is dit boekje zeker een aanrader. Het onderwerp is erg relevant en het is vlot en begrijpelijk geschreven, zowel voor jong als voor oud. De hoofdstukjes zijn kort gehouden zodat ze niet gaan vervelen en het boekje erg compact blijft. Ook staat het nog eens vol met tips en verwijzingen zodat je verder op onderzoek kan gaan als de thema’s je geraakt hebben en je meer wilt weten of er praktisch mee aan de slag wilt. Het boek is vanaf nu verkrijgbaar bij de christelijke boekhandel. Als je het daar niet kan vinden en het daar ook niet besteld kan worden dan kan je het ook altijd zelf online bestellen bij http:// www.timetoturn.nl/new/shop.php.

PIEKUUR 9

Wie uw naam kent, kan op u vertrouwen1 Er was eens, zoals alle goede sprookjes en sommige geschiedenissen beginnen, een immigrante in een vreemd, ver land. Een beetje zoals een Marokkaanse in Vlaanderen, maar dan veel langer geleden. Ze woonde in een provinciestadje met haar schoonmoeder, die net als zij nog niet zo lang geleden weduwe geworden was.

I MOVE IN FAITH, AND NOT BY SIGHT Pensioensparen was nog niet uitgevonden, ze waren niet heel rijk en bovendien kinderloos, dus veel vooruitzichten hadden ze niet. Het gezonde verstand zei dat de jongste van de twee beter een goed huwelijk kon sluiten met een rijke, knappe echtgenoot. Maar deze geschiedenis zou niet interessant zijn als het gezond verstand zijn zin altijd kreeg, dus de jongste van de twee bleef bij haar schoonmoeder inwonen. “Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God. Waar u sterft, zal ook ik sterven, en daar zal ik begraven worden. De HEER is mijn getuige: alleen de dood zal mij van u scheiden!”2

10 PIEKUUR

Bekende woorden, eeuwen terug uitgesproken door Ruth, die als immigrante met haar schoonmoeder in Betlehem terecht kwam. Ze zoekt niet naar het beste voor zichzelf, maar ze wacht af wat God voor haar in petto heeft. Maar wacht, misschien wist ze gewoon niet wat ze wilde, misschien was Ruth te verlegen of te bang om een ‘move’ te maken. Hoewel, dat strookt niet met de vrouw die zelfzeker als hierboven haar eigen land verlaat, zelf als feministe avant la lettre werk gaat zoeken en zelfs midden in de nacht bij een man gaat liggen! Toch liep ze in eerste instantie niet zelf achter de knapste of de rijkste man aan: “‘Moge de HEER je zegenen, mijn dochter,’ zei hij. ‘Dit getuigt van nog meer trouw dan wat je voorheen al hebt gedaan. Je hebt niet omgekeken naar jongere mannen, arm of rijk.”3 Wat Ruth niet kon weten, maar wel geloofde, is dat ze deel uitmaakte van een groter plan4. Ze wist zich perfect te redden, niet omdat ze het zelf allemaal oploste, maar net omdat ze op cruciale punten op Gods leiding vertrouwde.

BARBECUEVOER GETEST

PIJNLIJK

Voor wie Ruth niet zijn hele kindertijd het allersuperromantiste bijbelverhaal gevonden heeft, vallen er gelukkig nog heel wat meer voorbeelden van Gods trouw te geven. Denk aan de oorlogen die het volk van Israël won, ook al waren ze meer dan eens de underdog. Denk aan de reizen die Paulus ondernam. Denk aan de vrienden van Daniël, die geen compromissen sloten en daarom voor barbecuevoer mochten spelen. Denk aan Gideon – hoewel die God niet voor honderd procent vertrouwde. Gideon probeerde het met een test5. Herkenbaar, nee? Lang geleden, moest een knecht voor zijn baas op pad om de meisjes op te zoeken. Niet vrijblijvend, zijn baas verwachtte dat hij terug kwam met een geschikte huwelijkkandidate voor zijn erfgenaam. De knecht was er niet gerust in, dus hij gooide het op een akkoordje met God. Het juiste meisje zou niet alleen water voor hem putten, maar zou ook aanbieden zijn kamelen te drinken te geven. (Vertaald naar vandaag: volgende keer als je aan de pomp staat, wacht je tot een locale schoonheid je benzine betaalt, dan ben je er zeker van dat zij de ware is voor jou.) Het vreemde is dat de knecht nog niet overtuigd is als het meisje hem en zijn kamelen te drinken geeft. Hij had nochtans de belofte gekregen dat er een engel voor hem uitgestuurd zou worden6! Pas als hij hoort dat het meisje familie is van Abraham, durft hij God te prijzen voor zijn leiding:

God vertrouwen, alles goed en wel, maar hoe dan? Wanneer? Waarmee? Het is misschien te simpel om daarop de antwoorden ‘altijd’ en ‘in alles’ te geven. Tenminste, dat vinden wij te simpel. Het is te simpel om te stellen dat onze Vader wel weet wat we nodig hebben10, ’t is gemakkelijk gezegd dat de Heer mijn herder is en dat ik daarom niets te kort zal komen11, en dat God een toekomst vol hoop voor me heeft12, kan ik moeilijk aannemen. Dat God voor me uitgaat en mij geheime schatten wil tonen13, dat valt niet te vertrouwen. Het is waar, soms doet het pijn om God te vertrouwen14. Met lege handen staan, is een angstaanjagende gedachte. Er zijn dingen waarvoor je zelf wilt zorgen. Dingen die je liever niet loslaat, want als je die dingen aan God geeft, wie weet wat er dan gebeurt?! Stel dat je de dag ’s morgens aan God geeft, wie weer wat er dan gebeurt? Stel dat je je toekomst aan God geeft, wie weet wat Hij er dan mee zal doen? Als jij hetzelfde denkt, vergeet dan niet wie God is. Hij heeft te allen tijde het beste met je voor. Als jij het moeilijk hebt om God te vertrouwen, komt dat waarschijnlijk omdat je je er niet bewust van bent wie Hij is. Zie je Zijn liefde, dan kun je die toekomstplannen loslaten. Zie je Zijn creativiteit, dan kun je die droom loslaten. Zie je Zijn vrijheid, dan kun je je bekrompen gedachtepaden verlaten en je in vertrouwen laten vallen.

“Toen viel de man op zijn knieën, boog zich neer voor de HEER en zei: ‘Geprezen zij de HEER, de God van mijn meester Abraham, die mijn meester zijn genegenheid en trouw niet heeft onthouden. De HEER heeft mij naar het huis van mijn meesters verwanten gebracht.’”7

Mijn plannen zijn niet jullie plannen, en jullie wegen zijn niet mijn wegen – spreekt de HEER. Want zo hoog als de hemel is boven de aarde, zo ver gaan mijn wegen jullie wegen te boven, en mijn plannen jullie plannen.

Als de knecht uit zijn avontuur één ding kon leren, dan was het wel dat God te vertrouwen valt!

Jesaja 55:8-9

IN GOD WE TRUST

(Footnotes) 1 Psalm 9:11 2 Ruth 1:16-17 3 Ruth 3:10 4 Lees Matteüs 1:5 maar es: Ruth wordt de over-over-…grootmoeder van Jezus! 5 Richteren 6:33-40 6 Genesis 24:7 7 Genesis 24:26-27 8 Numeri 12:7, Exodus 33:11 9 Matteüs 21:33-41 10 Matteüs 6:32 11 Psalm 23:1 12 Jeremia 29:11 13 Jesaja 45:2-3 14 ‘I Can Trust You’ – Rebecca St.James

Dat had Mozes ook begrepen. Van hem wordt meer dan eens gezegd dat hij vertrouwelijk omging met God. De Schepper van hemel en aarde spreekt rechtstreeks en persoonlijk met hem, en Mozes mag Zijn gestalte aanschouwen8. In Exodus 33 volgt dan een intieme conversatie waarin Mozes gedurfde vragen stelt en God aan Zijn beloftes herinnert. Maar Mozes is duidelijk Gods uitverkorene. Hij is de enige van het volk die zo’n persoonlijke relatie met God heeft dat God tot hem spreekt. Hoe zit het dan met ons? Vertrouwelijk omgaan met iemand kan alleen als er van beide kanten vertrouwen komt. Naar analogie met 1 Johannes 4:19 kunnen we zeggen dat wij God vertrouwen, omdat Hij ons eerst vertrouwd heeft. Een gelijkenis9 van Jezus stelt dat laatste heel scherp; een Landman plantte een wijngaard, en verpachtte die aan arbeiders. De Landman ging op reis en tegen de druivenoogst stuurde hij zijn knechten naar de wijngaard om de winst op te halen. De arbeiders willen de oogst voor zichzelf en mishandelen en doden de knechten. In een laatste poging de arbeiders opnieuw ontzag voor hun baas bij te brengen, stuurt de Landheer zijn Zoon naar de wijngaard. Rebellie en muiterij vieren helaas al hoogtij, en ook de enige wettige Erfgenaam wordt vermoord. Vertrouwen was deel de wijngaard die we van God kregen, en wat hebben we ermee gedaan? Wat doe jij met het vertrouwen dat je nog elke dag van God krijgt? Zonde is soms moeilijk te benoemen, maar misschien mogen we zonde benoemen als ‘het schaden van Gods vertrouwen’.

PIEKUUR 11

Jos & Jos Jos gaat trouwen, Jos gaat naar Amerika, Jos is in Amerika, Jos is getrouwd. Al deze dingen zullen wel waar zijn, in de juiste context. Als Jos gaat trouwen, is hij nog niet getrouwd, tenzij hij op dit moment getrouwd is en hij weet dat hij in de toekomst niet meer getrouwd zal zijn en hij dus opnieuw kan trouwen. Misschien is Jos wel mormoon, dan kan hij trouwen, terwijl hij al getrouwd is. Er zitten veel mormonen in Amerika, dus dat kan ook kloppen, nu alleen nog afwachten hoeveel van de Amerikaanse mormonen Jos heten. Als Jos dan ook nog eens naar Amerika gaat, wordt het wel ingewikkeld. In Nederland is een dorp dat Amerika heet, dus als Jos de mormoon nu in Amerika is, kan hij makkelijk naar Amerika gaan. Dat valt eigenlijk nog wel te bezien, hoe makkelijk dat juist is. Stel dat je in Amerika bent, op welke plek in Amerika dan ook, dan kan je makkelijk de trein pakken (maximum 10 min lopen), vanuit een van de luchthavens naar Amerika vliegen en voila: Je bent in Amerika. Maar als je in Amerika bent, en je wil naar Amerika, dan zal je eerst een bus, trein, taxi moeten nemen om uiteindelijk bij een luchthaven te komen die je dan via een andere luchthaven in Amerika, naar Nederland brengt. Daar neem je dan weer de trein en je bent weer in Amerika. Maar waarom zou een Amerikaan met verschillende vrouwen nu naar een Hollands gehucht willen? Of hoe kan iemand nu getrouwd zijn en al weten dat hij in de toekomst niet meer getrouwd zal zijn? (Scheiding? Dood?)

Anyway, Jos kan ook Jos zijn, terwijl Jos eigenlijk Jos is. Maar we vergeten een ding. Er zijn toch twee Jossen? Jos kan gemakkelijk in Amerika zijn terwijl de andere ook in Amerika zit. Ook al zitten ze heel ver weg, toch zitten ze in Amerika. En als er twee Jossen zijn, dan kan Jos ook twee keer trouwen. Dus geen van beide is mormoon en alle twee zijn ze allesbehalve ontrouw... Het is duidelijk dat trouw zijn iets is dat je zelf in de hand hebt, Jos beslist namelijk zelf maar één vrouw te hebben of hij nu in Amerika of Nederland zit. Dus, ‘trouw’ is een beslissing, en trouwen is het zogenaamde meervoud, dus moet trouwen minstens twee beslissingen zijn. Minstens twee beslissingen… twee duidelijke ‘commitments’ (vertaal da in het Nederlands… Man man man) naar elkaar, ik beloof jou trouw te zijn. Dit lijkt echter niet het einde te zijn… Een derde is om voor God te beloven dat je trouw zult zijn, en dat hij mag weten dat je dit belooft voor de rest van je leven. Blijkbaar heeft trouw niks te maken met wat de ander doet… Want het is een keuze die jij gemaakt hebt, om de andere voor altijd trouw te zijn. Wat de mens ook doet, je belofte om van hem te houden staat vast en je wil niks liever dan de andere terugzien zodat de relatie weer kan hersteld worden. Waar halen we dit idee toch? Een ding kunnen we met zekerheid zeggen: Jos is in Amerika en Jos niet. Spreuken 30:32-33 (NBV)

Quotes Time is the most valuable thing a man can spend. – Theophrastus Door de komst van Jezus Christus in deze wereld zijn de zonsondergangen van de tijd veranderd in de zonsopgangen van de eeuwigheid. – Clemens Alexandrinus Voor alles wat gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel. Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te gooien. – Salomo We leven in vertrouwen op God; wat komen gaat is nog niet zichtbaar. – 2 Korintiërs 5:7 Gezegend wie op de HEER vertrouwt, wiens toeverlaat de HEER is. – Jeremia 17:7 Hij vertrouwt je toe aan zijn engelen, die over je waken waar je ook gaat. – Psalm 91:11 I know that time brings change, and change takes time. And when the sunset comes, my prayer would be just this one: that you might pick me up and notice that I am just a little smoother in your hand. – Nichole Nordeman in River God The wind is moving, but I am standing still. A life of pages, waiting to be filled… I need your light to help me find my place in this world. – Michael W. Smith in My place in this world This is your time, this is your dance. Live every moment, leave nothing to chance! – Michael W. Smith in This is your time Ik, de HEER, ik was de eerste en ook bij de laatsten zal ik zijn. – God in Jesaja 41:4

12 PIEKUUR

rubriek apart

Ode aan de liefde door Marten en David Geertsma

Het gaat goed met de columns. Zoals u kunt zien, worden ze wel degelijk gelezen. Als schrijver van zo’n dergelijk ding, moet ik toegeven dat ik u zeer erkentelijk ben. Ik wil u er graag voor belonen. Hier is speciaal voor u een ‘ode aan de liefde’, een gedicht van mijnentwege. Lees het best in stilte.

Trouwe liefste zoals jij is er geen één je blik, zo diep zo heel eenvoudig maar toch met één waarheid voor ogen je trouw je zegt niet veel met woorden alsof dat iets zou toevoegen aan je zijn, je maniertjes van spelen en vrolijk zijn je trouw als ik je halsband streel weet jij hoe laat het is als ik de potten roer kun je niet anders dan diep grommen van noeste verwachting hoe diep is je trouw, liefste hoe ver mag ik gaan hoe lang zul je blijven wachten bij de bakker, de schoolpoort en de slager… zonder bot? zoals jij is er geen één zo diep, zo eenvoudig ik hou van je trouw

Het is misschien niet meteen het meest culinaire gedicht dat u ooit gelezen hebt, maar het zegt toch een beetje van hoe ik in elkaar zit en waar ik mee bezig ben. Ik moet nog zoveel leren. Gelukkig zijn er zoveel goede voorbeelden. Wie anders dan onze trouwe God heeft dit allemaal voor ons bedacht?

PIEKUUR 13

BIGMUSIC

MICHAEL W. SMITH - MAT KEARNEY - BRIAN DOERKSEN - ELEVENTYSEVEN - DELIRIOUS? - BRANDON HEATH - DESPERATION BAND

Michael W. Smith – Stand Sta voor wat je gelooft. Sta vol bewondering voor Degene die alles gaf. Dat is de boodschap die Michael W. Smith met zijn nieuwe album wil overbrengen. De CD opent met een belovende pianointro, om even later uit te barsten in ‘You cover me with your love’ met rocksound. Teleurstelling als ik na twee minuten eigenlijk wil skippen naar het volgende nummer. Het album begint minder sterk, maar naar het midden toe verandert dat. Een aantal nummers zijn zeer de moeite waard, zoals het gevoelige ‘How to say goodbye’, met een melodielijn die Iers aandoet. Heel mooi is ‘Be lifted high’, over Jezus en niet ik, alleen niet geschreven door Michael maar door Leeland Mooring. Verder een fijne cover van Keith Greens ‘Oh Lord, You’re beautiful’, een van de beste die ik gehoord heb. Titelnummer ‘Stand’ is ook een cover, een behoorlijk aanstekelijke trouwens, van Hillsong Uniteds Joel Houston. ‘Grace’ schreef Michael samen met Martin Smith van Delirious?. Michael doet het vooral na de crescendo niet slecht, maar toch heb ik het idee dat het nummer beter zou passen op een album van de Britse band. Na het treffende ‘Come See’ met schitterende opbouw gaat het dan weer wat bergaf. ‘Escape your love’ valt muzikaal op, maar ’t overtuigt me niet echt. Over het hele album horen we de Michael die we kennen vanaf This is your time, niet de Michael die pareltjes als ‘Place in this world’ en ‘Friends’ schreef, maar dat maakt de fans waarschijnlijk niets uit. Het betere middendeel maakt het toch de moeite waard om Stand aan je collectie toe te voegen. Op 10 maart komt Michael trouwens opnieuw naar Nederland voor een concert in het teken van Stand. Voor meer info, houd www.gmi.nl in de gaten. Vergelijk met: Tja, wie kent MWS niet? U2, Mark Schultz, Phil Collins www.michaelwsmith.com (AH) 14 PIEKUUR

Mat Kearney – Nothing left to lose Mat Kearney komt oorspronkelijk uit Oregon en verhuisde 5 jaar geleden naar Nashville. Nothing left to lose is zijn tweede album en gaat over zijn woelige verleden. Mat schrijft heel persoonlijke teksten en zo krijg je echte emoties te horen. Daardoor zijn de nummers wel minder toegankelijk, je moet ze wel 2 keer beluisteren om ze echt te snappen. Er wordt tussen de zang door ook gerapt, en daardoor komt zijn mooie stem beter uit (vgl. met Chris Martin van Coldplay). In het algemeen is Nothing Left To Lose een rustig album met mooie liedjes, maar ik mis toch wat afwisseling. Vergelijk met: Coldplay, Counting Crows www.matkearney.com (AV)

Brian Doerksen – Holy God De bekende worshipleider en songwriter van onder meer ‘Refiner’s fire’, ‘Today’ en ‘Jesus, Hope of the nations’ heeft een nieuw album uit. Met zestien nummers zou je heel wat variatie verwachten, maar Brian blijft een beetje steken op wat hij al eerder deed, een licht ‘been there, done that’gevoel. Met gevoelige nummers kabbelt het album verder, om af en toe toch te verrassen, bijvoorbeeld met een remake van ‘Light the fire’ en stevigere nummers zoals ‘Change me on the inside’. Mooie nummers zijn ‘I don’t need anything but you’, dat hij zelf een “anti-advertising song” noemt, en ‘Your love will find me’, een vertolking van Psalm 139. Het album baadt in het licht van een heilig God. Dat begint al bij ‘Our Father in heaven’, de zoveelste maar geslaagde

poging om het gebed van Jezus op muziek te zetten. Het simpele maar krachtige ‘Holy God’ toont hoe het hart van de Heilige naar mensen uitgaat. Voor ‘Triune God’ wordt een ‘duduk’ gebruikt, een oud ‘christelijk’ instrument, ook gebruikt in de soundtrack van The Passion Of The Christ, wat het nummer passend in een mysterieuze sfeer opent. Ook Brains “favoriete ‘Holy’-songs” staan op het album; het bijzondere arrangement van Philip Janz dat ‘Be unto Your name’ en ‘Holy, Holy, Holy’ samenneemt, is ritmisch gedurfd, wat de medley bijzonder maakt. Brian doet waar hij goed in is, maar ik mis het scherpe randje dat het verschil maakt tussen een album dat voortkabbelt of eruit springt. Toch is Holy God een fijn album dat door de fans van Doerksen terecht met open armen ontvangen zal worden. Vergelijk met: aanbiddingsmuziek à la Vineyard, Hillsong www.briandoerksen.com (AH)

Eleventyseven - Eleventyseven And The Land Of Fake Believe Eén ding is zeker: dit is pure punkrock. Je hoort doorgaans dezelfde sound, maar dankzij ‘Here with me’, ‘Yesterday’s glues’ en ‘Reach that far’, die plots heel anders en veel emotioneler klinken, raak je toch niet verveeld. Meer zelfs, deze nummers vind ik de beste van het hele album. Qua inhoud zijn de nummers heel goed, maar soms komt de tekst net niet grof over. De lyrics gaan over hoe mensen zich anders voordoen dan ze zijn, en hoe wanhopig sommigen zijn om erbij te horen. Dit is geen CD voor iemand die eens iets anders wil, maar als je van punkrock houdt zal dit album zeker smaken. Vergelijk met: Relient K, Blink 182 www.eleventysevenrock.com (AV)

Delirious? – Now Is The Time – Live at Willow Creek. Chicago. USA – CD&DVD Zowel de CD als de DVD bevatten de liveregistratie van een concert van Delirious?. Voor wie Delirious nog moet ontdekken, is dit een uitgelezen kans. De DVD+CD bevatten vooral nieuwe nummers van The Mission Bell (2005) zoals ‘Miracle Maker’ en ‘Paint The Town Red’, maar ook oudere nummers worden uit de kast gehaald, zoals ‘I Could Sing Of Your Love Forever’ en ‘History Maker’, die ondertussen de wereld zowat veroverd hebben. De DVD heeft een aantal leuke extra’s, waaronder een documentaire over hoe het allemaal begon en een ‘behind the scenes’ van het concert. Het is ook mogelijk om de lyrics simultaan op het scherm te laten verschijnen, zodat je achter je tv of computer ongegeneerd kunt meezingen. Muzikaal gezien gaan de jongens van Delirious? van rock (‘Solid Rock’) over worship (‘Rain Down’) richting het experimentele (‘Miracle Maker’). De DVD zorgt ervoor dat de nummers enorm sterk overkomen. Heel wat kippenvelmomenten, bijvoorbeeld als Martin Smith op ‘Take Off My Shoes’ effectief zijn schoenen afdoet, of als de hele zaal op ‘Every Little Thing’ zijn GSM bovenhaalt om “wat liefde door de telefoon te zingen”. Mijn absolute favoriet is ‘Majesty’, dat Gods majesteit en tegenover menselijke nietigheid zet. ‘Our God Reigns’ kaart actuele problemen aan, zoals abortus en HIV. Toch daartegenover; onze God regeert! De boodschap van de jongens is niet mis te verstaan, en bovendien verpakt in enorm sterke muziek. De CD is al fenomenaal, maar de DVD zorgt ervoor dat het een ervaring wordt. Als je nog op zoek was naar een cadeautje, is de combinatie een absolute aanrader, zeker als dit de eerste keer is dat je kennismaakt met Delirious?! Vergelijk met: U2, Coldplay, Jars Of Clay www.delirious.co.uk (AH)

Brandon Heath – Don’t Get Comfortable De cover van Brandon Heaths debuut ziet er behoorlijk belovend uit; in een ongemakkelijke houding in de hoek van het doosje gevouwen, met een soort maanlandschap op de achtergrond. Je zou je van minder oncomfortabel voelen. Het album voelt daarentegen behoorlijk comfortabel. Brandon Heath probeert zijn publiek uit te dagen om een stap verder te gaan, niet terug te vallen op wat we al kennen: I’m gonna love like you’ve never seen / You are gonna live like you used to dream / This is your new song. Hijzelf brengt helaas niet echt een nieuw geluid. Het album speelt voorbij zonder dat je er veel aandacht aan moet besteden. Voordeel daarvan is dat het behoorlijk laagdrempelig is. Pas als je de moeite doet om werkelijk uit te pluizen waar de lyrics om draaien, zie je waar het Brandon om gaat. Zo gaat ‘I’m not who I was’ heel eerlijk om met de moeilijkheden rond iemand vergeven. Hetzelfde nummer toont duidelijk hoe er wel degelijk nagedacht is over het juiste woord op de juiste plaats. Mooie nummers die er dan toch uitschieten, zijn bijvoorbeeld ‘Simple Man’, dat aanstekelijk is op een poppy manier, en ‘Our God Reigns’, een nummer over Gods soevereiniteit, dat Heath schreef op het moment dat de V.S. naar Irak trok. Muzikaal gezien neigt Heath nu eens naar het boysbandachtige, dan weer naar gevoelige gitaarpop met een snuifje folk (bijvoorbeeld in ‘The light’). De kracht van Heath ligt vooral in de intelligente lyrics (‘Beauty Divine’), want van de nochtans mooie, fijndraadige melodieën blijft weinig hangen. Toch een verdienstelijk debuut, van een artiest met groeimogelijkheden. Vergelijk met: Bebo Norman, Chris Rice, Caedmon’s Call www.brandonheath.net (AH)

Desperation Band – Who You Are – CD&DVD Met United We Stand heeft Hillsong United onlangs een album afgeleverd dat met ‘Take It All’ in no time populair geworden is. Dat belooft voor de Desperation Band, die je gerust het Amerikaanse equivalent van Hillsong United kunt noemen, in muziek, aanpak, vormgeving tot zelfs de DVD toe. Drie aanbiddingsleiders, betrokken bij ‘student ministries’ leiden de band. De CD opent aanstekelijk met ‘Freedom Song’, om via ‘The Difference’ door te blazen naar ‘Promises’ dat een vakantiesfeertje op kamp oproept. Daarna wordt het wat rustiger, met bijvoorbeeld een breekbaar ‘Who You Are’. De lyrics zijn rechtdoorzee en radicaal, met uitingen als “I’m givin’ everything to God”, “My world revolves around You” en “I love You endlessly”. De DJ van dienst zorgt ervoor dat de sound meer mee krijgt dan enkel pop-rockinvloeden. De DVD bevat onder meer een aantal nummers van een concert, plus een ‘behind the scenes’ waarin de jongens hun visie voor een locale bediening uitleggen. Glenn Packiam zegt het zo: “Net als Maarten Luther, die spijkerde zijn 95 stellingen aan de deur van zijn kerk, hij probeerde zijn omgeving iets duidelijk te maken, en uiteindelijk had dat een sneeuwbaleffect op mensen in andere kerken.” Zoals hun naam al aangeeft, wil de band jongeren ertoe aanzetten wanhopig op zoek te gaan naar God. Who You Are is een zalig album om te beluisteren, te herbeluisteren en op den duur alle liedjes luidkeels mee te zingen. Van vier nummers zijn de akkoorden bijgeleverd, dus bruikbaar in je eigen gemeente of jeugdgroep. Dynamische worship! Vergelijk met: Hillsong United www.desperationband.com (AH) Alle CD’s en DVD’s verkrijgbaar via De Nootzaak of Het Goede Boek www.hetgoedeboek.be www.nootzaak.be

PIEKUUR 15

Zet je beste schoentje voor, het is feest in het land, Filip en Sint praten maar door, maar er is iets aan de hand. Speelt daarom zelf voor cartoonist, schrijf geschiedenis in het boek van de Sint, verzin de tekst die hier mist, bezoek sint.breeze.be en... win

WIN een kerstpakket* met de leukste tekst! Filip De Cavel had een fijn onderonsje met de Sint, maar wat is er gezegd? Wees origineel, vertederend of verrassend, en WIN het kerstpakket (=boeken-en cd-bon)! De drie beste cartoons worden afgedrukt in het eerste nummer van het gloednieuwe EJV-tijdschrift dat er vanaf volgend jaar aan komt stormen! Waag je kans op http://sint.breeze.be