Pelotonstocht 'Tour de Rotterdam' opnieuw unieke belevenis voor honderden wielrenners
"De beleving van de deelnemer staat centraal!" Het galmt door de Gouden Zaal van Topsportcentrum Rotterdam, de schitterende startlocatie van de 2e Tour de Rotterdam pelotonstocht. Dertig motards en twintig roadcaptains worden ruim voor vertrek voorbereid op hun belangrijke taak tijdens de tweede editie van dit unieke evenement. De roadcaptains worden voor hun herkenbaarheid in een schitterend blauw wielershirt gehesen, gratis beschikbaar gesteld door Boretti. Aan alles is gedacht, Meindert Kap en Jan de Waard hebben alles onder controle. Zelfs het weer werkt mee!
De eerste editie van de pelotonstocht vond twee jaar geleden plaats, voorafgaand aan de start van de Tour de France in de Rotterdamse binnenstad. De Rotterdamse wielerverenigingen sloegen de handen ineen, met het indrukwekkende aantal van 1000 deelnemers als resultaat. De herinnering aan die dag is nog heel vers. Ook bij burgemeester Ahmed Aboutaleb, die om 9 uur precies het startschot zal lossen. Hij geeft aan met plezier terug te kijken op het 'Grand Depart' en maakt van de gelegenheid gebruik om vooruit te kijken naar de World Ports Classic. Die nieuwe tweedaagse koers wordt op 31 augustus (heen) en 1 september (terug) verreden tussen Rotterdam en Antwerpen, waarbij in de buurt van Rotterdam het parkoers van de pelotonstocht wordt gevolgd. Als het aan de burgemeester ligt, zal de pelotonstocht net als de World Ports Classic een terugkerend karakter krijgen in wielerstad Rotterdam.
Burgemeester Aboutaleb bevindt zich bij de start in goed gezelschap. De aanwezigheid van voormalig geletruidragers Gerben Karstens, Rini Wagtmans en Johan van der Velde verbindt hem en de deelnemers aan de pelotonstocht met tientallen jaren vaderlandse wielergeschiedenis. Gerben Karstens won zijn eerste van in totaal zes touretappes in 1965, Wagtmans won er drie tussen 1970 en 1972 en Van der Velde zegevierde als lid van de 'gouden generatie' tussen 1981 en 1986 in vier ritten van de Tour de France. Als Aboutaleb om 9 uur precies het startschot lost door het luiden van een enigszins miezerige scheepsbel nemen de wieler-VIP's plaats in twee cabrio's die de hele koers achter het peloton aan zullen rijden.
Onder luid applaus van deelnemers aan andere afstanden van de Tour de Rotterdam zet de pelotonstocht zich in beweging. De dertig motorrijders zoeken om beurten de aan hen toegewezen kruising om het parkoers verkeersvrij te houden, om na het passeren van de karavaan opnieuw vooraan aan te sluiten. De helft van de roadcaptains posteren zich aan kop van het peloton om een constant tempo aan te geven. De andere helft van de blauwhemden kiest voor de staart van de karavaan om eventuele achterblijvers met gezwinde spoed terug te brengen in de grote groep.
De eerste kilometers krijgt het peloton de gelegenheid om zich in een matig tempo op te warmen door de binnenstad van Rotterdam. Na een ommetje rond de imposante Kuip wordt via de Kop van Zuid de Erasmusbrug bereikt, waar blusboten van de brandweer aan weerszijden voor een erehaag zorgen. De klimmende zomerzon speelt met de immense watergordijnen en verbaast het peloton met een schitterende regenboog. Dit is misschien wel het hoogste punt van de hele route: vandaag wint iedereen hier de bergprijs, bij gebrek aan echte beklimmingen! Bij het Erasmus Medisch Centrum wordt een saluut gebracht, het EMC is onder de noemer 'met hart en ziel' de trotse partner van de Tour de Rotterdam. Alle opbrengsten komen ten goede aan het Erasmus MC Thorax Centrum, één van de beste onderzoeksinstituten ter wereld gespecialiseerd in de behandeling van hart- en vaatziekten.
Na een tweede passage van de Erasmusbrug verlaat de kleurrijke karavaan de binnenstad, om via Charlois koers te zetten naar Voorne-Putten. Aan kop van het peloton wordt het tempo geleidelijk opgevoerd tot een kruissnelheid van 28 kilometer per uur. Voor de geoefende fietsers is dit wellicht
aan de trage kant, maar zonder dat ze in slaap hoeven te sukkelen. Deelnemers met minder kilometers in de benen worden geacht om slim te profiteren van de luwte van de groep, zodat het peloton zich in gesloten formatie over de Zuid-Hollandse eilanden kan manoeuvreren. Al vrij snel is de eerste deelnemer slachtoffer van een onvermijdelijke lekke band. Nog voor hij van zijn fiets kan stappen is de bus van de mobiele fietsenmaker FietsNed paraat. Fiets achterin de bus, deelnemer voorin en binnen no-time kan hij door één van de blauwe staartrijders terug in het peloton worden afgeleverd.
De strakke organisatie biedt de deelnemers de gelegenheid om zich vandaag een echte wielrenner te voelen. Fietsen in een peloton is een volledig andere belevenis dan de tochtjes die ze wekelijks of maandelijks maken met kleine groepjes of met de toerclub. De reacties van het publiek zijn overweldigend, ook van de automobilisten die door de begeleidende motards kortstondig aan de kant van de weg worden stilgezet. Overal klinkt applaus en gejuich alsof het om de echte Tour de France gaat. En als de fototoestellen van tegenwoordig nog filmrolletjes zouden bevatten, dan hadden de fotowinkels in de wijde omgeving van Rotterdam absoluut gouden zaken gedaan!
Een plaspauze bij het uitrijden van Hellevoetsluis zou de inleiding moeten zijn voor het zwaardere werk in het wijdse decor van Goeree-Overflakkee, na het oversteken van de Haringvlietdam. De zwakke oostenwind denkt daar echter anders over. Goeree wordt met de wind 'schuin achter' veroverd. Iedereen kan goed volgen, zelfs als het tempo per ongeluk tot voorbij de 30 kilometer per uur wordt opgeschroefd door de blauwe roadcaptains. Ook de Brouwersdam vormt geen enkel probleem. Bij het betreden van Zeeuws grondgebied wordt het voornamelijk mannelijke peloton beloond met een stoet aantrekkelijke dames, die na allicht een wilde nacht stappen in Renesse in
badkleding hun weg zoeken van de camping naar het strand. Voor de deelnemers aan de pelotontocht is geen sprake van nachtbraken en strandbezoek: er moet gepresteerd worden! Vanaf Scharendijke staat de wind namelijk de eerstvolgende 50 kilometer pal tegen. "Dat is een ander paar mouwen", zouden onze fietsgekke zuiderburen zeggen... De roadcaptains krijgen het steeds drukker. De niveauverschillen in het intussen langgerekte peloton worden zichtbaar in de vorm van grote gaten, die keer op keer dichtgereden moeten worden. Diverse deelnemers met het overwegend rode wielershirt van de pelotonstocht uit 2010 wekken de indruk, dat ze toen ook voor het laatst op het smalle zadel hebben gezeten. Het mag de pret niet drukken. Het aanhoudende applaus van het publiek werkt als geweldige doping.
Door de vlekkeloze organisatie voelen ook de roadcaptains en de motards zich af en toe meer deelnemer dan vrijwilliger. Meer dan eens moeten de roadcaptains elkaar vermanen om de kruissnelheid toch echt maximaal op 28 kilometer per uur te houden. Voor de motorrijders is het af en toe lastig dat ze de discipline moeten opbrengen om het peloton niet te passeren bij wegversmallingen, in de bochten of op een rotonde. Ze willen immers zo snel mogelijk weer terugkeren aan de indrukwekkende voorkant van het peloton. En geef ze eens ongelijk! Na precies 100 kilometer bereikt de karavaan voorbij Bruinisse voltallig de lunchpauze op de Grevelingendam en voor sommige deelnemers komt deze niets te vroeg.
Ook hier heeft de organisatie het prima voor elkaar. Er is sportdrank, bananen, appels, chocola, krentenbollen, water - en alles in overvloed. Het peloton heeft het verdiend. Enkele deelnemers geven bij de organisatie aan dat het mooi geweest is. Met hun fiets worden ze in de bezemwagen geladen, om op die manier de resterende 55 kilometer naar Rotterdam te overbruggen. Samen uit, samen thuis! Als de ogenschijnlijk vermoeide deelnemers weer kleur én praatjes beginnen de krijgen,
wordt duidelijk dat de pauze lang genoeg heeft geduurd. Motards, roadcaptains en deelnemers worden vriendelijk doch dringend verzocht om zich weer op te stellen met de neuzen richting het oosten.
Na de pauze komt het peloton wat schoorvoetend terug op gang. Zou dit een bewuste keuze zijn van de roadcaptains, om de windwakken van voor de pauze te vermijden? De blauwhemden die langs het peloton op en neer rijden om gaten dicht te rijden hebben weinig werk, maar krijgen volop vragen van deelnemers die vinden dat het best wat harder mag. Een schaatsmeisje in het rood laat weten dat het op deze manier niet echt een goede training is voor het komende winterseizoen. Een stevig gebouwde deelnemer in het zwart maakt zich ook enigszins druk en hij is niet de enige. Coördinator Jan de Waard laat weten, dat hij contact heeft gehad met de brugwachter van de Haringvlietbrug. Als het peloton de snelheid een klein half uurtje beperkt tot de slakkengang van 25 kilometer per uur, hebben we geen oponthoud door de dichte brug. Als deze informatie via de roadcaptains zijn weg vindt in het peloton, keert de rust terug.
De ruime pauze met aansluitende gezondheidswandeling heeft de karavaan goed gedaan. In de Hoekse Waard kan het tempo weer worden opgeschroefd, tot tevredenheid van de ingedutte deelnemers. Bij Mijnsheerenland wordt het peloton opgeschrikt door een valpartij. De vader van het fietsmeisje komt met de schrik vrij, met hooguit wat schaafwonden en een verschoven remgreep. Nog voor de dames van de EHBO en de mechaniker van FietsNed ter plekke is, zit hij alweer op de fiets. Een roadcaptain neemt hem op sleeptouw, samen met zijn dochter, die op deze manier toch nog aan een volwaardige schaatstraining toekomt. Als de aansluiting een feit is, duikt het peloton alweer de Heinenoordtunnel in. De klim terug naar zeeniveau wordt over de volle breedte van de
weg door een aantal renners gebruikt om nog even flink aan te zetten. Het schaatsmeisje komt als eerste boven, ze kan vol vertrouwen uitkijken naar het schaatsseizoen.
Via Barendrecht en Ridderkerk vervolgt de karavaan haar weg richting de finish in Rotterdam. De begeleidende motorrijders beleven hun climax, als ze op- en afritten van de A15 bij de kruising met de IJsselmondse Randweg mogen afzetten. Zodra de karavaan is gepasseerd maakt de sluitrijder van de motorpolitie met zijn arm het helikopterteken, waarna de kruisingen weer vrijgegeven mogen worden. De eindstreep nadert en dat is te merken. De roadcaptains op kop van het peloton zetten een tandje bij, wat met name achterin het peloton te merken is. Niet alle gaten worden meer dichtgereden, alle fysieke en verbale inspanningen van de roadcaptains ten spijt. Toch lukt het min of meer om in gesloten formatie de Olympiaweg bij het stadion te bereiken.
"We are the champions, we are the champions, my friend!" Het galmt over het parkeerterrein van Topsportcentrum Rotterdam, als de 350 deelnemers van de 2e Tour de Rotterdam pelotonstocht de eindstreep overschrijden. Niet allemaal zijn ze fan van de club die zijn wedstrijden afwerkt in de tegenovergelegen Kuip, dus de goedkope grappen zijn niet van de lucht. Het tekent de uitstekende sfeer in het peloton, na 155 kilometers die voor een deel van de wielrenners toch bijzonder pittig waren. Deze unieke fietsbelevenis zit erop.
