Op de fiets van Noordzee naar de Middellanse Zee met tieners Van Bergen aan Zee naar Stes Maries de La Mer Eerdere vakanties We zijn een gezin van 6 personen; vader, moeder, 2 jongens (13 en 11 jaar) en 2 dochters (15 en 6) en fietsvakanties zijn onze passie. In de tijd dat we geen kinderen hadden hebben we veel fietsvakanties gedaan op onze omgebouwde racefietsen: Hart van Engeland, Corsica, Provence, Dordogne, etc. Toen de kinderen kwamen zijn we regelmatig op fietsvakantie gegaan. De jongste moest wel minimaal 2 a 3 jaar oud zijn. Eerst gestart in Nederland (Drente) via trekkershutten en daarna naar het Loire gebied, gevolgd door een fietsvakantie in het Cognac-Garonne gebied. Daar ook geleerd dat een stadsfiets met een 3-naafsversnelling niet het juiste vervoermiddel is in de heuvels en nog erger dat fietsenmakers daar niet aan durven te komen. In de warme zomer van 2003 een echte lange fietskampeervakantie gehouden van 3 weken van Harwich naar Newcastle (1100 kilometer) via de North Sea Cycle route waar het einddoel een kasteel uit Harry Potter was (Alnwick). Voor onze jongste zoon was dat een mooie motivatie voor zo’n lange tocht.
Het doel De kinderen werden ouder en ons ultieme wens is altijd geweest om vanuit huis naar Zuid Frankrijk te fietsen. Dit plan hebben we doorgezet in 2005. Voor het eerst 4 weken vakantie kunnen opnemen en al vroegtijdig de fietsbus vanuit Arles voor de terugweg geboekt. Daarna realiseer je ook dat je eraan vast zit. We waren net verhuisd naar Bergen en daarom ontstond het idee om te starten in Bergen aan Zee en te eindigen in Stes Maries de la Mer, zo’n 40 kilometer van Arles. Zoals veel fietsvakantiegangers doen wilden wij deze vakantie ook koppelen aan een goed doel; het Liliane fonds. Dat geeft toch een extra tintje aan zo’n vakantie. De voorbereiding, de vakantie zelf en het terugkijken beleef je daarmee intenser.
Voorbereiding We hadden veel geleerd van onze vorige vakanties. Kapotte derailleurs, een fietskar die in Engeland drie keer was gebroken op de bridle ways. Daarnaast kon onze jongste niet meer in een voorzitje en achterop is ook niets aan, want dan ziet ze niks. We hebben daarom een goede aanhangfiets gekocht (…..) die gekoppeld werd in een speciale bagagedrager. Zelf hadden we twee nieuwe Koga Randonneurs met nieuwe Ortlieb tassen aangeschaft (2 verschillende kleuren: erg praktisch) Verder hadden we nog 2 mountain
bikes met nieuw materiaal en een oude Koga traveller. Dus 5 fietsen en 1 aanhangfiets. 4 kleine lichtgewicht tenten van Ramble, 6 matjes, 6 slaapzakken, totaal 21 fietstassen en GEEN fietskar. De jongste sliep op toerbeurt bij de andere kinderen.
Vertrek uit Bergen aan Zee.
De route We hebben lang nagedacht over de route. Er zijn twee bekende routes naar het zuiden van Frankrijk: De groene weg naar de Middellandse zee en de route van Amsterdam naar Barcelona. We hebben gekozen voor de Groene Route. De boekjes zijn ontzetten handig en je hoeft niet op elk kruispunt te stoppen om op je kaart te kijken. Door Nederland hebben we een groot deel van de Oeverland route gevolgd, behalve na Eindhoven, daar hebben we afgesneden via België. We zijn gestart eind juli 2005, een warme benauwde dag. Eerst even naar Bergen aan Zee gefietst en op de foto voor lokale krant. Vervolgens de route vervolgd naar Amsterdam. Vanaf Centraal Station gaat de route via de Amstel. Eerste overnachting in Vinkeveen. Het weer sloeg om. Regenachtiger en kouder. Via de Vecht naar Utrecht, de Oeverlandroute gaat daar via de woonboot prostitutie. Voor de jongste kinderen wel schokkerend. Vervolgens via een camping aan de Maasplas door Brabant. De route vanaf Drunen is erg mooi en daar zijn we vervolgens bij Kleis ? de grens met België gepasseerd.
Op een camping in het plaatsje Berg moesten we de volle prijs betalen voor onze 4 tenten, totdat de eigenaar de grootte van de tenten zag en ons de helft van het kampeergeld teruggaf. Daarna zijn we de Maas overgestoken bij …. en pakten we de oeverland route op naar Maastricht. In Maastricht gingen we over op de Groene Weg route, we namen de normale route (niet de alternatieve). We hadden ons enigszins vergist in het aantal camping na Maastricht en de eerste heuvels. De eerste zou pas in de buurt van Spa zijn. We besloten van de route af te wijken en de camping in Gileppe te nemen. Maar je volgt dan een vreselijk zware en drukke klim tot Gileppe, zeker met de aanhangfiets (meer dan 60 kilo !). Helemaal kapot was ik en voor het eerst sinds lange tijd sliep ik al om 10 uur. De volgende dag een korte dag van 20 kilometer naar Spa. Ook hier vanwege een wegomlegging van de route moeten afwijken en dat was weer extra stijl. Toen besloten zoveel mogelijk de groene weg te blijven volgen. Na Spa een prachtige en rustige route door België. Een heel klein weggetje bracht ons bij de grens met Luxemburg.
Grens bij Luxemburg. Het weer bleef slecht. We volgden de rievieren de Sure en later de Alzette. Het was een zondag en Luxemburg leek wel uitgestorven.
De weg door Luxemburg stad was geweldig en heel goed uitgekozen. Een gezin op fietsvakantie komt al niet veel voor, maar een aanhangfiets hadden ze in Luxemburg en ook in Frankrijk echt nog nooit gezien. Er werd vreselijk veel om gelachen en op gewezen. Even buiten de stad gekampeerd in Alzingen. Ook de grensovergang naar Frankrijk ging via een hele rustige weg bij Dudelange.
De kinderen vonden het prachtig om zo met de fiets, i.p.v. met de auto via drukke snelwegen, in Frankrijk te komen. In dit deel van Frankrijk langs de route zijn er weinig overnachtingsmogelijkheden. We moesten de camping in Vollstroff nemen omdat de volgende camping zelfs 90 kilometer verder was in Chateau Salins. Ook het aantal kruideniers neemt sterk af in Frankrijk. Je moet steeds beter plannen waar je eten kunt kopen en waar je moet overnachten. Dat is wel een nadeel van zo’n rustige route.
De eerste stad in Frankrijk was Lunéville. Daarna loopt de route langs uitlopers van Vogezen. Van te voren hadden we campings uitgezocht met zwembaden. Leuk voor de kinderen, maar vanwege het slechte weer was het water veel te koud om in te zwemmen. In Charmes kampeerden we op een eiland in de Moezel. Er werden natuurlijk direct dammen gebouwd door onze kinderen. De dag daarna fietsten we naar Darney. Tot deze plaats stroomt het regenwater via allerlei rivieren naar de Noordzee en na deze plaats naar de Middellandse zee. Een soort van halverwege. Maar regen hebben we al genoeg gehad. In Darney stonden we op een camping municipal aan de Saône, die hier nog heel smal is (2 meter) met slechts 1 andere kampeerder. ’s Avonds heerlijk vuurtje gestookt bij de tent. In Port sur Saône was een internationaal folklore festival gaande. Camping was overvol. Gelukkig toch nog onze tenten krap naast elkaar kunnen zetten. De kinderen vonden dit prachtig. ’s Avonds lekker gedanst. Na deze plaats volgden we de route naar de tunnel van St Albin en daarna een lang jaagpad langs de Saône.
In Marnay bereiken we het eind van het eerste deel van de Groene weg. We hebben er 1000 km op zitten, nog geen rustdag gehad en we moeten dan nog zo’n 600 kilometer. Na Marney gingen we met regen weg richting de Jura. Eerst overnacht in Arc-et-Senans, een in 1773 idealistisch ontworpen plaats. De volgende dag hadden we een hele zwaar klim in de regen vanaf Poligny. Daar reden we vervolgens op een prachtig plateau in het Jura landschap met heel veel roofvogels naar Cirque de Ladoy, een heel fraai keteldal.
We volgen daarna de rivier de Ain. Het is een prachtige route met hele mooie uitzichten. Je merkt ook op een gegeven moment dat je zuidelijk komt. De heuvels worden minder groen.
Na de Ain gaan we in Loyettes over de Rhône. Het is hier redelijk vlak, maar kort daarna komen we in de een erg heuvelachtig gebied, de uitlopers van de Dauphiné. De zogenaamde Route de Four zat vol steil klimwerk. Bij Romans gaan we over de Isere en we overnachten in Crest aan de Drôme. De volgende dag gingen we met regen weg. Het zou een zware dag worden, want we moesten eerst een 7 kilometer lange klim nemen naar Pas de Lauzens en daarna nog een klim van 7 kilometer. Het was heel slecht weer. Er was een mistral opgestoken. We moesten echt oppassen bij de nauwe pas.
Gelukkig we hadden de zwaarste heuvels gehad. We campeerden die dag in Valreas in een vreselijke mistral. De anders zo druk bezochte camping was nu uitgestorven. In de regen toch maar een ijsje gegeten en ’s avonds een big mac (de eerste pas). We zijn nu in de Provence. We rijden met de Mistral in de rug naar Orange en vervolgen onze weg via de Rhône naar Avignon. Daar tegenover de “Pont” gekampeerd op een
internationale camping en natuurlijk ’s avonds de stad ingegaan. Daar moeten we nog een keer heen !
Het was maandag en de bus zou zaterdag gaan, maar we wilden ook graag nog wat rustdagen aan de kust. We besloten in 1 dag van Avignon via Arles naar Stes. Maries de la Mer te rijden en wel via de oostkant van de Camarque. Het was echt een waanzinnig mooie route van bijna 100 kilometer. De laatste 30 kilometer gaat over een hele slechte zand/stenen weg. We hadden dat vroeger al eens met onze racefietsen gedaan, maar nu met veel bagage viel het erg tegen. Op sommige plekken konden we de fiets niet alleen door de zandduinen duwen.
Maar uiteindelijk bereikten we rond een uur of zeven ons eind doel; de Middellandse Zee.
Na 26 dagen gefietst te hebben kregen we nu 2 rustdagen. Vrijdag de kortste weg naar Arles genomen over een drukke weg waar een fietsstrook naast lag. Alleen na 20 kilometer hield de fietsstrook op. Een goede veilige fietsroute rond de Camargue zou echt niet misstaan. In Arles kwamen we aan met regen en het had daar sinds februari niet meer noemenswaardig geregend en dat was te merken. Zaterdag de fietsbus terug naar Nederland tot het Amstelstation en daar de fietsen op de trein (nog een heel gedoe 6 fietsen en een trein vol teleurgestelde Ajax supporters) naar Alkmaar en na ruim 4 weken kwamen we gezond en wel aan in Bergen.
Iedereen heeft in deze vakantie zijn moeilijke momenten gehad. Er was soms geen peil op te trekken. De ene dag was iemand altijd als eerste boven en de volgende dag moesten we altijd op hem of haar wachten. Stimuleren is een heel belangrijk middel. De prestatie en het goede doel daar ging het om. Onze jongste dochter dacht steeds dat we naar Afrika gingen fietsen om daar naar de kindertjes van Liliana fonds te gaan. De route was wel enorm zwaar, zeker met een aanhangfiets. We hebben geen enkele lekke band gehad, wel regelmatig een ketting eraf. Daarnaast ook veel problemen met de ladys uitvoering van de Koga; trillend stuur bij gebruik low riders. Deze fietsvakantie is voor ons wel het summum geweest. Zoiets doe je met je hele gezin niet elk jaar. Daarnaast moet je al ervaring hebben met kortere fietsvakanties. Het is een prachtige belevenis geweest en uniek in ons leven.
