Onze ijsberg smelt! Boekrecensie Door: Julia Neleman
Verandermanagement
Inspirerend verhaal … 286 pinguïns op een ijsberg die smelt. Wat nu….? nu Voor zover de pinguïns zich konden herinneren, hadden ze altijd op de ijsberg gewoond, “dit is ons thuis’. ‘Voor altijd”. altijd” Elke pinguïn heeft zijn eigen manier om dit probleem op te lossen. Iedereen denkt er anders over o en bij iedere mening zijn er pinguïns voor en pinguïns tegen. Al snel komen ze erachter dat ze dit alleen als ‘team’ kunnen oplossen. Samen sta je sterker! Net als bij alle ondenkbare gebeurtenissen, was er geen plan van aanpak voor zo’n dergelijk drama. drama De kolonie had een Leiderschapsraad. sraad. Deze werd ook wel de Groep van Tien genoemd en werd geleid door de Hoofdpinguïn. Al gauw werd er besloten dat er een team samengesteld moest worden die de leiding ging nemen. Net als bij bedrijven bestond dit team uit verschillende karakters. Zo was Fred erg introvert maar nam alles wel erg scherp waar, Alice, erg actiegericht en operationeel, NeeNee NeeNe die overal beren op de weg zag en Louis, de leider van het team. Belangrijk was dat alle pinguïns op de ijsberg van het probleem afwisten en continu op de hoogte gehouden werden van ontwikkelingen. Na lang beraad koos Fred een aanpak voor de komende bijeenkomst die afweek van zijn oorspronkelijke plan. Fred maakte een model van hun ijsberg. Het was één bij anderhalve meter en gemaakt van echt ijs en echt sneeuw. Naar mate de bijeenkomst vorderde merkte Fred dat de leden steeds dichter bij het model gingen staan. Toen de demonstratie afgelopen was, heerste er stilte. Natuurlijk waren er altijd pinguïns die het nog steeds niets vonden en pinguïns die de noodzaak noo niet inzagen. Maar gaandeweg deweg beseften steeds meer pinguins dat het oplossen van dit probleem noodzakelijk was. Alice stelde de voor om andere pinguïns om hun ideeën te vragen om snel met een oplossing plossing te komen. Na een opbouwende discussie kreeg ze gelijk en vroegen ze andere pinguïns om ideeën. De een wat beter dan de ander. Na alle ideeën zei de ProPr fessor terecht: “Maar Maar kwaliteit van denken is belangrijker dan snelheid”. snelheid . Het beste idee was die van de Zeemeeuwen. De hoofdpinguïn zei: “Waarom zou het na zo lang op een bepaalde manier te hebhe ben geleefd, gemakkelijk zijn iets totaal anders te bedenken?” bedenken? En daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in. Wanneer iets voor iemand heel gewoon is, is het lastig te bedenken hoe het anders moet. De hoofdpinguïn zei: “Medepinguïns,, nu wij deze uitdaging moeten aangaan, is het belangrijker dan ooit om niet te vergeten ten wie wij werkelijk zijn”. ”‘Wij ” zijn deze ijsberg niet”. ”‘We ‘We leven er alleen maar”. maar “Wij Wij zijn slimmer, sterker en competenter dan de zeemeeuwen”. zeemeeuwen “Waarom rom zouden wij niet kunnen wat zij hebben gedaan, of nog beter?” beter? “We zitten niet vast aan dit stuk ijs”. “We We kunnen het achter ons laten”. “Laat Laat het smelten tot er niets van over is”. is “Laat Laat het in duizend stukken breken”. breken “We zullen andere leefgebieden vinden den die veiliger zijn”. zijn “En zo nodig verhuizen huizen we nog een keer”. keer “We hoeven onze gezinnen niet bloot te stellen aan het vreselijke gevaar dat ons momenteel bedreigt”. bedreigt “WE LATEN ONS NIET KISTEN!’” Na de vergadering vond het team het belangrijk dat iedereen continu herinnerd werd aan wat er net gezegd ge was. “We hebben veel meer communicatie catie nodig, iedere dag, overal”,, zeiden ze. Alice, een van de leden uit het team zag dat veel van de enthousiaste vogels enorm gefrustreerd raakten door het toenemende aantal obstakels. obstakels. Louis pakte lobbyisten lobbyis stevig aan; “GENOEG!” Zei hij tegen ze. Pinguïns ,zoals een juf, zijn bang hun taak te verliezen. Belangrijk is ze te vertellen dat hun taak juist erg belangrijk is en misschien nog wel belangrijker belan rijker wordt. Nu het team de obstakels voor verandering probeerde weg te nemen en steeds minder enthousiaste vogels zich geg frustreerd, wanhopig of machteloos voelden, begon het aantal positieve pinguïns weer te stijgen. Ze moesten nu gaan doorpakken voordat sommige pinguïns de moed weer w verloren. Op 12 mei, vlak voor de Antarctische winter, begonnen de vogels de reis naar een nieuwe ijsberg. De kolonie leidt nu een nomadenbestaan. De meesten hebben het geaccepteerd. Sommigen vinden het geweldig. AndeAnd ren zullen er nooit aan wennen!
Het lijkt de Koninklijke Marechaussee wel … De pinguïns op de smeltende ijsberg zouden een voorbeeld kunnen zijn voor de Marechaussee. Zoals de pinguïns zeiden: “Vaak gedragen we ons al één grote familie, wat natuurlijk zowel leuke als minder leuke kanten heeft”. Dit idee heb ik ook bij de Marechaussee gekregen. Ze kunnen het onderling erg goed met elkaar vinden en hebben het ook erg gezellig samen. Toen de manager van team 9 de opdracht kreeg tot innoveren was het zijn taak dit te vertellen aan zijn team. Maar net als pinguïn Fred kan hij dit niet alleen. Zoals pinguïn Alice zei: “Ik wil graag dat je de anderen het probleem laat zien en voelen, en wees erop voorbereid dat sommige vogels niet willen zien dat er een probleem is”. Dit moet de manager van team 9 eigenlijk ook doen. Pas wanneer de werknemers inzien dat er een probleem is, en het nut van innoveren inzien zullen ze er aan meewerken. En wanneer je voorbereid bent op negatieve reacties kun je nooit teleurgesteld raken. Je mag natuurlijk ook niet verwachten dat iedereen zomaar om het idee staan te springen. Pinguïn Fred kwam er tijdens zijn voorbereidingen achter dat de Groep van Tien uit verschillende pinguïns bestond: Pinguïns die juist van cijfers houden, pinguïns die in slaap vallen van cijfers en pinguïns die niets aannemen van andere pinguïns, want dat beschouwde ze als hun taak. Hier is de manager van team 9 ook al achter gekomen. Zo is er een deel dat erg behoudend is en zich graag aan regels en structuur wil houden. Het andere deel denkt graag out-of-the-box en voor dit deel kan het niet gek genoeg. Het is belangrijk om een middenweg tussen deze twee groepen te vinden. De manager van team 9 zou te werk kunnen gaan zoals Fred. Pinguïn Fred had het idee om alle pinguïns te laten zien wat er aan de hand is. Zo had hij een ijsschots gemaakt die uitbeeldde wat er aan de hand was. Na aanleiding hiervan kwamen er veel verschillende ideeën naar boven hoe dit probleem het beste aangepakt moest worden. Een van de pinguïnleiders zei: “We moeten een commissie vormen uit leden van dit team om de situatie te analyseren en mogelijke oplossingen te zoeken”. Weer een ander riep: “Ja, maar we moeten al het mogelijke doen om te zorgen dat de dagelijkse routine van de kolonie er niet onder lijdt”. “Onze kuikens hebben nu veel voedsel nodig om te groeien en we moeten voorkomen dat er paniek ontstaat”. “Dus, we moeten dit geheimhouden totdat we een goede oplossing hebben gevonden”. Alice zei: “Als we een probleem hebben, stellen we gewoonlijk inderdaad een commissie in en proberen we onze kolonie tegen vervelend nieuws te beschermen”. “Maar dit is verre van een gewoon probleem”. Nou is het zo dat de Marechaussee geen probleem heeft. Ze zijn toegewezen tot innovatieteam en moeten dit maar ‘even’ gaan doen. Nou is het wel zo, dat het team dit moet kunnen. Tegenwoordig zijn er zoveel nieuwe computerprogramma’s, opsporingstechnieken en bewaarprogramma’s. Dit moet het team allemaal wel goed begrijpen en mee kunnen werken. Daarom is het ,net als een pinguïn zei, erg belangrijk om het hele team goed te informeren en zorgen dat de dagelijkse routine gewoon door kan gaan. Ze kunnen niet even stoppen met boeven opsporen omdat ze gaan innoveren. Het is een goed idee om het gehele team bijeen te roepen en zoveel mogelijk werknemers ervan proberen te overtuigen van het nut van innoveren. Ze moeten zoveel mogelijk werknemers aan hun kant krijgen en tot een oplossing komen waar de meesten achter staan. Daarbij zou het een goed idee zijn, om net zoals de Hoofpinguïn voorstelde, een groep samen te stellen die het team door deze periode leidt. Dit moeten wel werknemers zijn van team 9. Alleen krijgt de manager het namelijk niet voor elkaar. Ik kreeg het idee bij het lezen van de kwaliteiten van de leden uit de groep pinguïns dat het een soort indeling was zoals bij Insights. Van elke kleur zat er wel een pinguïn in de groep. Wellicht zou dit ook werken bij de Marechaussee. Wat ik erg leuk vond om te lezen was dat pinguïn Louis iedereen vroeg zijn ogen te sluiten en naar het oosten te richten. Toen iedereen zijn ogen weer open deed, wees iedereen een andere kant op. Als ze als team hadden gewerkt had iedereen dezelfde kant op gewezen in plaats van als individu te werk te gaan. Ik vind dit een mooi voorbeeld van een bedrijf. Iedereen heeft zijn eigen visie op een bepaald project en iedereen heeft andere ideeën en oplossingen. Zo zie je dat ook bij de Marechaussee. De een denk erg out-of-the-box en de ander is juist erg terughouden. De een neemt snel nieuwe programma’s op en de andere heeft hier wat meer hulp bij nodig. Niemand is hetzelfde, iedereen is uniek. Dat liet dit kleine proefje maar weer zien. Maar door samen te werken en de ander te overtuigen van jou idee kun je iemands mening veranderen. Dit is ook belangrijk voor team 9. De werknemers die erg out-of-the-box denken en staan te springen voor innovatie moeten iets gekalmeerd worden en de andere terughoudende groep juist gemotiveerd. Zoals ik al zei hadden alle pinguïns hun eigen ideeën bij het oplossing van de smeltende ijsberg. Zo is dit
ook bij de Marechaussee. De een ziet het nut er niet van en de ander juist wel. De een ziet innoveren anders als de ander. Pinguïn Alice stelde voor om andere pinguïns om hun ideeën te vragen om snel met een oplossing te komen. Dit vind ik i erg goed. Zo betrek je alle werknemers bij het innovatieplan en kan iedereen zijn stem laten horen. Wanneer je het team zomaar opzadelt moet nieuwe programma’s en technieken kan verzet optreden. Ze snappen niet waarom en leggen het werk neer. Dit wil je natuurlijk voorkomen. Ook vond ik deze uitspraak uit het boek erg toepasselijk voor de Marechaussee: Marechaus “Waarom Waarom zou het na zo lang op een bepaalde mam nier te hebben geleefd, gemakkelijk zijn iets totaal anders te bedenken?” En zo is het natuurlijk ook echt. De werknemers uit team 9 zijn niet anders gewend dan de werkzaamheden te doen zoals heh dendaags. En omdat je niet anders gewend bent kun je je ook niet bedenken hoe het anders zou moeten. En ik kan me heel erg goed voorstellen dat dit ook lastig voor te stellen stellen is. En ik denk dat het voor de Marechaussee ook erg belangrijk is om niet te vergeten wie ze werkelijk zijn en waar ze voor staan. Dit is ook wat de pinguïns zeiden: “Nu wij deze uitdaging moeten aangaan, is het belangrijker dan ooit om niet te vergeten wie wij werkelijk zijn”. En zo is het ook precies. De Marechaussee staat voor een veilig Nederland en het steeds beter, sneller en meer boeven te vangen. Dit is ook het aller belangrijkste dat altijd voor op moet staan in het plan tot innovatie. Wat waarschijnlijk chijnlijk ook gaat geg beuren bij de Marechaussee is dat de werknemers op een bepaald punt erg enthousiast en gemotigemot veerd zijn maar er een tijd komt dat de meningen en frustraties toenemen. Wanneer de samengestelsamengeste de groep het team ervan overtuigd heeft om te innoveren en de werknemers er zin in krijgen komt er een punt dat ze gaan inzien dat het niet zo makkelijk is als dat het lijkt. Ze verliezen hun moed en hebben er geen zin meer in. Het is belangrijk om als manager te weten dat dit gaat gebeuren gebeu en hoe hier op te reageren. Wat ik ook een erg mooi voorbeeld vond voor de Marechaussee was: “Pinguïns zoals een juf zijn bang hun taak te verliezen. Belangrijk is ze te vertellen dat hun taak juist erg beb langrijk is en misschien nog wel belangrijker belang wordt”. Dit zou bij de Marechaussee ook kunnen onton staan. Werknemers die bang zijn om hun taak te verliezen zullen niet meewerken aan het innovatieinnovati plan. Ze zullen het eerder gaan dwarszitten. Wij hebben gesproken met een werknemer werk van de Marechaussee, Remco met als functie e het opstellen van het recherche dossier. Ik kan me voorstellen dat hij bang is deze functie te verliezen wanneer dit opstellen van het dossier allemaal digitaal en online verwerkt kan worden en zo terecht kan komen bij de rechtbank. Wellicht wordt er een online programma gecreëerd, waar iedere werknemer van team 9 zijn bevinden op invult en deze zo rechtstreek naar de rechtbank wordt verzonden. Het is belangrijk deze werknemers te vertellen dat hun functie erg belangrijk is en wellicht nog veel belangrijker belangrijk wordt om zo ook hun mee te krijgen in de ‘positieve flow’. Wanneer ze het project eenmaal op gang hebben, moemo ten ze net zoals de pinguïns doorpakken voordat somso mige pinguïns de moed weer verliezen. Ook erg mooi uitgedrukt vond ik dit stukje tekst: “De “ reis verliep niet altijd even vlekkeloos. Op een gegeven moment waren een paar pinguïns verdwaald dwaald en ontstond ontsto er paniek. Maar ze vonden de groep terug en verder ging alles redelijk naar wens. Je zult begrijpen dat de aanloop naar de tweede verhuizing minder traumatisch was dan de eerste keer”. ”. Prachtig verwoord, en dit moet ook het doel van de Marechaussee zijn. Natuurlijk zal het niet zonder vallen en opstaan gaan. Zonder fouten en propr blemen. Maar wanneer het eenmaal gelukt is zal een tweede project binnen het team al stukken soeso peler verlopen. Het boekt eindigt met de woorden: “Thuis is waar je dierbaren zijn”. En zo is het ook precies, thuis is daar waar de Marechaussee is. Het niet uit het oog verliezen waar ze voor staan en wat ze doen. Het blijven nastreven even van het gezamenlijke gezame lijke doel en het plezier houden in het werk!
Geweldig … Het verhaal over 286 pinguïns is erg inspirerend. Het leest erg makkelijk doordat het als een soort kinderverhaaltje geschreven is. De boodboo schap is erg pakkend en actueel. De wereld om ons heen is aan het veranderen. Als bedrijf kun je je niet aan oude gewoontes vast blijven houho den. Het is tijd om te veranderen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn altijd mensen in het bedrijfsleven die voor verandeverand ringen zijn en erom staan te springen. Maar er zijn ook mensen die zich graag vasthouden vas aan procedures die ze gewend zijn en liever bij het ‘gewone’ blijven. Tijdens het lezen van het boekje werd ik ook aan het denken gezet. Wie zou ik binbi nen een bedrijf zijn. Zou ikk meer lijken op NeeNee of op Alice? Of ben ik toch de iets verlegen Fred? Ook betwijfelde ik soms of ik bepaalde zaken z ken hetzelfde zou aanpakken als de pinguïns. Zo hadden de pinguïns bedacht dat het erg belangrijk zou zijn dat alle pinguïns continu herinnerd herinnerd werden aan het verhaal dat verteld was. Ze bedachten om iedere week nieuwe slogans te bedenken en dit op posters door de hele ijsberg te verspreiden. Ik vergeleek dit een beetje met mere exposure. Ik betwijfelde of dit wel een goede manier zou zijn om bij bij een bedrijf te doen. Dit zou namelijk ook kunnen leiden tot irritatie. Een keer weten de mensen het wel en is de boodschap duidelijk. Ze kunnen de posters op gegeven en moment zien als irritatiefactor. irritatiefactor. Ook heb ik geleerd van dit boek. Zo vond ik het erg goed dat ze besloten om de hele pinguïnkolonie erbij te betrekken. Iedereen werd continu op de hoogte geg houden van ontwikkelingen en iedere pinguïn pi guïn mocht met ideeën en oplossingen komen. Naar iedereen werd geluisterd. Ik vond het ook erg herkenbaar. Er waren voor- en tegenstanders. Pinguïns die zich verzette en pinguïns die het fantastisch fanta tisch vonden. Dit is in de werkelijkheid ook zo. Een team zou nooit met z’n alle voor 100% achter een idee staan. Belangrijk is om tot een compromie te komen. Ook was het leuk om te lezen dat op een bepaald moment de meeste pinguïns enthousiast waren geworden voor het idee, maar zodra ze ach hter ter struikelblokken kwamen en ze inzage dat het niet zo makkelijk was al het leek, ze een beetje afhaakte. haakte. Zo maakte de schrijver dus duidelijk duidelijk dat het belangrijk is om mensen continu te motiveren en te zorgen dat ze hun motivatie niet verliezen. De pinguïntaal maakte de bespreking van moeilijke onderwerpen derwerpen makkelijker en duidelijker en minder confronterend. Dit is ook wat de schrijver zei en ik heb dat ook echt zo gevoeld.
“Maar Maar je mag nooit stoppen met stappen want dan ga je dood. Je hebt altijd nog nog energie over om nog 1 stap te zetten. Blijven stappen!” Aldus, Steven van Belleghem
