ONDERWIJS IS NIET GRATIS! CAMPAGNE SCHOOL ÉÉN WOORD HEBBEN ZE ALLEMAAL GEMEEN HOOGTIJD OM KOMAF TE MAKEN MET DE PRECAIRE JOBS!

KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 3 - OKTOBER 2015

HOOGTIJD OM KOMAF TE MAKEN MET DE PRECAIRE JOBS!

ÉÉN WOORD HEBBEN ZE ALLEMAAL GEMEEN

Bekendmaking luchthaven

school zonder onderscheid

6

ONDERWIJS IS NIET GRATIS! CAMPAGNE SCHOOL

10

DVV is een merk- en handelsnaam van Belins NV- Belgische verzekeringsonderneming toegelaten onder het nummer 0037, RPR Brussel BTW BE 0405.764.064 • Galileelaan 5, B-1210 Brussel - NL 10/2015

STATUS CHECK: UPDATE JE VERZEKERINGEN

Je status kan elke dag veranderen, veranderen je verzekeringen mee?

Vraag nu je gratis HECK STATUS C aan!

Voorwoord Wij moeten onze piercings uitdoen, de directeur niet?

4 5

HOOGTIJD OM KOMAF TE MAKEN MET DE PRECAIRE JOBS!

6

Onderwijs is niet gratis! Één woord hebben ze allemaal gemeen... Onderwijs.

8 10

INHOUD

Colofon Medewerkers: Cindy Piessens Els Michiels Gertjan Leplae Hanne Jacobs Jeroen Van Ranst Lennert Vanheuverzwijn Nick van Vooren Riensje Landuyt Sabrine Yaghi Staf Vermeiren Stina Vervoort Thomas Risteyn

Redactie en vormgeving Cindy Piessens en Patrick Nell

REGELS? RECHTEN? PLICHTEN? HET KAN ANDERS!

The longest hour Nieuw bij KAJ Wie wil er mee naar Peru?

12

14 16 20

Druk: Interior & Print Solutions [email protected] interior-printsolutions.be

Redactieadres KAJ-Up2date U. Britsierslaan 5 1030 Schaarbeek tel. 02 246 53 00 fax 02 246 53 49 e-mail: [email protected] KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 3 - OKTOBER 2015

3

VOORWOORD Eindelijk is het nieuwe werkjaar begonnen en mogen we er weer volle gaas tegenaan gaan. Opnieuw super leuke activiteiten beleven, onze vrienden terugzien, opnieuw ten strijde gaan voor verandering en zeker en vast opnieuw jongeren stalken om zich bij onze KAJ-familie te voegen.. Kortom.. Gewoon de max!!

Voor wij die naar school gaan, zijn de grootste nieuwigheden voorbij. We kennen onze nieuwe leerkrachten en zijn misschien zelfs al stilaan een vriendschap met onze klasgenoten aan het opbouwen. Voor wij die werken of misschien aan een eerste job begonnen na het afstuderen, is ook daar de dagelijkse routine weer binnen geslopen, de eerste weken van het ‘terug-aan-het-werk’ doorstaan, en de collega’s worden weer een dagelijkse ontmoeting. Het startjaar van de KAJ heeft zijn doel ook niet gemist. Kijk maar naar de jongeren in Jonkershove. En nog meer, we mochten zelfs 6 nieuwe medewerkers verwelkomen! Super gewoon! Maar wat als ik nu naar school ga en het toch eigenlijk niet allemaal zo loopt als ik had gehoopt? Wat als de stress nu toch weer door mijn lijf aan het gieren is? Of wat als ik nu wel werk heb, maar nog steeds die onzekerheid ervaar als van toen ik werkzoekende was? Wat als ik anderen zie beginnen werken, maar ik nog steeds de interimkantoren aan het aflopen ben? Mensen komen op straat zoals op 9 oktober. Wij zijn duidelijk niet de enige die strijden voor verandering! Mensen willen dat het leven beter gaat, dat we elkaar gelukkig zien. Zowel op school, op het werk, als in de verdere toekomst. We willen zekerheid, want zekerheid geeft rust. Het geeft ons de kracht om te genieten van alle andere belangrijke aspecten in ons leven zoals de KAJ, de voetbalmatch, de fuif in ons dorp,... En ja, laat ons als één familie mee strijden! Laten we niet bij de pakken blijven zitten. Laten we al onze verhalen, ervaringen en onze moed bijeen rapen. Laten we samen met onze vrienden en klasgenoten strijden dat we nog jong mogen zijn op school. Laten we samen vechten om iedereen duidelijk te maken dat we recht hebben op een zeker werkleven! Laten we al onze getuigenissen en ons lef bijeen rapen. Laten we samen met onze vrienden en collega’s vechten dat we nog jong mogen zijn op het werk. Net zoals de jongeren in Vilvoorde op de luchthaven deden. Laten we ons inschrijven bij de KAJ! Laten we trots zijn en strijden voor waar we recht op hebben, voor wat wij belangrijk vinden, voor wat ons gelukkig zou maken! Doe gewoon mee, samen! Want met heel veel is het fijner dan alleen.

4


WIJ MOETEN ONZE PIERCINGS UITDOEN, DE DIRECTEUR NIET? Regionale activiteit Gent-Eeklo SCHOOL

De eerste regionale activiteit rond het thema school Gent-Eeklo deden we tijdens ons jaarlijkse regioweekend. Op die manier zochten we een ideale mix tussen ontspanning en inhoud. We starten met een ludieke activiteit, onze directeur Nick en directrice Marte verwelkomen ons in hun school. De lessen zijn hier in ieder geval wel plezant, maar veel bijleren doen we niet. Bovendien zijn de leerkrachten overdreven streng, de regels soms zelfs absurd en niet iedereen gelijk voor de wet: Leerlingen moeten hun piercings uitdoen, maar de directeur niet? De frustratie stijgt bij sommigen per lesuur. Gelukkig is de realiteit een stuk rooskleuriger... Of toch niet helemaal? Tijdens de nabespreking blijkt duidelijk dat heel wat jongeren negatieve ervaringen hebben op school. Er kwamen veel verschillende uitspraken van veel verschillende jongeren, waardoor we een mooi geheel kregen van ervaringen waar we in toekomst veel mee kunnen doen.

Als jij één dag directeur was van je school, wat zou jij dan veranderen? Tijdens het voetbaltornooi spraken Ruben en Lien Kajotters aan met enkele gerichte vragen: Als jij één dag directeur was van je school, wat zou jij dan veranderen? De antwoorden waren soms inspirerend, maar vooral zeer grappig. Een interview met zes tegelijk loopt makkelijk uit de hand, maar levert wel schitterende beelden en interactie op. En we hebben veel mensen aan het denken gezet. Lisa 16: daar had ik eigenlijk nog nooit over nagedacht Verder zijn we ook naar krick geweest. Daar hebben we allerlei filmpjes gemaakt waarbij Kajotters van verschillende afdelingen hun mening kwijt konden over hun ervaringen op school. Daarna kon iedereen hun stem geven bij verschillende uitspraken omtrent de schoolregels die iedereen kent. Een schoolregel luidde als volgt: piercings zijn niet toegelaten, ook niet met een doorzichtig staafje. Deze regel werd slecht opgenomen door de meesten, iedereen was er mee eens dat je uiterlijk niets veranderde aan de manier hoe je oplet of studeert. Op onze volgende activiteit willen we wel een stapje verder gaan. We willen een toffe activiteit, maar waar we ook wel iets doen met de dingen die we al te weten gekomen zijn. Hiermee willen we wat meer concrete resultaten verkrijgen. Het thema school is in volle gang en op goede weg. Als we allemaal samenwerken, kan dit zeer mooie en bruikbare resultaten opleveren. Wij hebben in ieder geval geleerd om bestaande activiteiten te versterken door de het thema school erin te verwerken.


5

HOOGTIJD OM KOMAF TE MAKEN MET DE PRECAIRE JOBS! PRECAIR WERK

Bekendmaking luchthaven

Al enkele maanden kwamen we samen in Zaventem om onze ervaringen te bespreken met werken op de luchthaven. Toen, begin september, stootten we plots op een artikel over een event dat zou georganiseerd worden over de rol en de impact van Brussels Airport voor de verschillende regio’s. Dit lazen we onder meer in het artikel:

Het imago van de luchthaven is één van de sleutelfactoren voor een succesvolle ontwikkeling “Hoog tijd dus om komaf te maken met de precaire jobs!”, riep één van de intrimarissen, en daar was iedereen het volmondig mee eens.

Wie is iedereen? Samen met zijn collega’s ontslagen in juni om plaats te maken voor jobstudenten. Alex, 22j: Eerst hadden ze gezegd dat ik heel de maand juli en augustus fulltime mocht blijven werken bij Autogrill. Nu moest ik ander werk zoeken voor de zomermaanden, wat niet gemakkelijk is met al die jobstudenten. Intussen moet ik de huur wel blijven betalen. Geen loon bij ziekte of arbeidsongeval Marouane, 24j: Bij DHL Aviation krijgen we op vrijdag onze uren voor de volgende week, maar ons contract krijgen we pas op donderdag de week nadien. Zo kunnen ze onze weekcontracten nog omzetten naar dagcontracten, als we bijvoorbeeld ziek zijn of een werkongeval hebben. Dan moeten ze ons niet betalen.. Ik heb beide scenario’s al meegemaakt. Combineert 3 jobs om aan een fulltime te komen Jens, 23j: Na 2 jaar interim bij Aviapartner heb ik nu eindelijk mijn eerste tijdelijke contract gekregen. Na een positieve evaluatie kreeg ik te horen dat ze mij “helaas enkel een parttime contract kunnen geven”. Om rond te kunnen komen ging ik op zoek naar ander werk om te combineren.

6 KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 3 - OKTOBER 2015

Zo werk ik nu bij Aviapartner, TNT en Swissport. Het plannen en papierwerk nemen enorm veel tijd in beslag. Na 6 maand ontslagen zonder evaluatie Said, 20j: Omdat ik bij Swissport werkte als interimmer zijn ze blijkbaar niet verplicht om mij een evaluatie te geven. De reden die ze mij persoonlijk gaven klopte helemaal niet, maar alleen sta je nergens. In het artikel lazen we ook dat de Sociale partners (vakbonden en werkgeversorganisaties) zouden aanwezig zijn, net als Vlaams minister Ben Weyts en Brussels minister Didier Gosuin. We vonden het belangrijk dat zij van ons hoorden wat er zich eigenlijk achter de schermen plaatsvindt van die sociaal-economische motor voor de regio’s. Daarom besloten we een actie op poten te zetten. Eerst en vooral moesten we meer getuigenissen verzamelen. Met meer sta je nu eenmaal sterker in je schoenen. Daarom trokken we verschillende keren naar de luchthaven om andere jongeren te gaan aanspreken. Heel vaak werd ons verhaal bevestigd. Maar mensen overtuigen om hun verhaal publiek te maken bleek moeilijker te zijn. Iedereen had immers schrik om zijn job te verliezen. Een delegee van Swissport vertelde ons hoe dat komt: “Mensen worden dikwijls ontslagen wanneer ze hun mond durven opendoen over de werkomstandigheden of vragen naar een vast contract van onbepaalde duur, zelfs nadat ze al verschillende jaren in het bedrijf werken. Dan zijn ze opeens geen goede werknemers meer en zoeken ze naar smoesjes om je te kunnen ontslaan. Daarom doen de meesten zwijgend voort, uit schrik ergens anders opnieuw te moeten beginnen”

Mensen worden dikwijls ontslagen wanneer ze hun mond durven opendoen over de werkomstandigheden of v ragen naar een vast contract van onbepaalde duur

ste afspraken te maken. We hadden heel wat pers uitgenodigd. De interimarissen trokken van daar samen met de KAJ en ACV-jongeren naar het Sheraton Hotel op de luchthaven, waar het event zou plaatsvinden. Hier deelden we flyers uit aan de genodigden en gaven we interviews aan de aanwezige pers. De politie kwam ons vertellen dat we eigenlijk geen actie mochten doen op de luchthaven. Maar een inspecteur fluisterde ons toe dat ze eigenlijk veel sympathie had voor wat we deden. Haar dochter werkte ook op de luchthaven en maakte dezelfde dingen mee.

Hierna besloten we om een grote oproep te lanceren om anoniem te komen getuigen. We deelden flyers uit op verschillende plaatsen waar werknemers passeren. Daarnaast mochten we plakkaten uithangen in het dienstencentrum van het ACV in Zaventem en zochten we contact op met verschillende delegees van de betrokken bedrijven. Zij konden ons in contact brengen met werknemers én ex-werknemers van de bedrijven. Uiteindelijk geraakten we hiermee aan voldoende getuigenissen om ons verhaal mee te onderbouwen. Het bleef echter moeilijk om veel mensen op de been te brengen voor een publieke actie. Hoe verschrikkelijk ze de situatie ook vonden, iedereen zat in met zijn job of met de mogelijkheid om nog een job te vinden. Daarom werkten we achter de schermen aan een manier waarop ook deze jongeren op één of andere manier aanwezig konden zijn. We besloten plakkaten te maken waar de schaduw van hun gezicht op te zien was, samen met het bedrijf waar ze werk(t)en en wat ze hebben meegemaakt. Om onze boodschap extra kracht bij te zetten, vroegen we de ACV-jongeren om ons te vergezellen. Uiteindelijk was het moment aangebroken. Op 22 september kwamen we eerst nog samen in Zaventem om de laat-

Dit stak ons een extra hart onder de riem. Said had zich ingeschreven voor het event en mocht voor alle aanwezigen, de ministers, de vakbonden en de werkgevers, vertellen wat hij had meegemaakt bij Swissport. Intussen gingen de andere interimarissen hun “collega- interimarissen ” bij Autogrill opzoeken in het gebouw van Brussels Airport, om hen op de hoogte te stellen van de actie. Ook hier werd weer heel bevestigend gereageerd. Uiteraard kon niet zomaar iedereen het werk neerleggen, maar we hebben toch veel mensen aan het denken gezet. Op die manier werden zo’n 300 pamfletten met informatie gericht verspreid. Die avond was onze actie te zien op Ring-tv en we haalden de regionale pers. Intussen zijn we alweer samen gekomen om onze actie te evalueren en om nieuwe stappen te zetten om nog meer jongeren te bereiken. Wordt zeker vervolgd!!

Hieronder nog de eisen die de interimarissen hebben gesteld: Werkzekerheid, zeker geen dag contracten Meer duidelijkheid, minder zever met papieren en geen gesjoemel met contracten Een eerlijke evaluatie, geen machtsmisbruik en vriendjespolitiek Een lening kunnen aangaan Een vast contract, vertel ons eerlijk wanneer en hoe we dit kunnen krijgen Dezelfde behandeling als vaste werknemers Een vast contract moet de regel zijn, niet de uitzondering!


7

ONDERWIJS IS NIET GRATIS! Campagne School SCHOOL

Wie zag het nieuws over de hoge kosten in september voor nieuwe schoolboeken? Wie las de artikels over de invloed van media, maatschappij en ouders op onze studiekeuze? Wie is het beu 8u op schoolbanken te zitten en nog eens 2u huiswerk te moeten doen? Waar begint ons sociaal leven? Wie is het beu om minderwaardig te worden behandeld enkel omdat ze een bepaalde studierichting volgt? Jij hebt een mening! En samen klinkt deze mening sterker! Op 21 en 22 november leggen we onze stemmen en ervaringen samen!

Wat beleef jij? We mogen of kunnen onze studierichting niet kiezen! Met mijn ouders kon ik daar niet over klappen. Die wouden per se dat ik ASO deed. Misschien dachten ze dat dit mij gemakkelijker werk zou opleveren? Mijn twee zussen deden dat ook, dus moest ik volgen. Voor hen was TSO zakken, en ik mocht niet zakken! “Ze zouden ons beter moeten informeren. Dat is ook het probleem van het middelbaar, als je er aan begint, sta je daar allemaal niet bij stil, wat je later wil doen enz. Je bent te jong, en tegen dat het zover is, is het te laat.”

Jongeren van BSO en TSO zijn minder waard dan ASO! Ik merk dat er grote onwetendheid is bij veel mensen. Sommigen denken automatisch dat je achterlijk bent omdat je TSO doet. Ah ja, gij doet technische, dan ben jij minder begaafd dan ik. Zelfs bij vrienden merk ik dat. Ik vind het goed dat ze een systeem aan het doorvoeren zijn waarbij dat onderscheid zou worden weggewerkt. Momenteel worden we echt in hokjes geduwd. Toen mijn broer naar het eerste middelbaar ging, was hij de enige van zijn vroegere klas die TSO ging doen. Die gast wordt uitgesloten van de rest, terwijl die dat gewoon wou doen omdat die dat interessanter vond.


Wat er nu gebeurt: als je goed bent in wiskunde en wetenschappen, dan ga je naar ASO wetenschappen gaan studeren. Doe je het daar niet goed, dan zak je naar industriële wetenschappen. Iemand van mijn klas vertelde mij hoe teleurgesteld zijn moeder in hem was omdat hij heeft moeten zakken naar IW. In andere richtingen vinden ze dat ook spijtig, dat mensen zo neerbuigend doen over technische. Maar bij ons in IW is dat nog wel erger, omdat wij zo dicht bij ASO liggen en het niveau hier zeker niet mag onderschat worden. Bijna iedereen uit onze richting gaat hierna voor ingenieur, dat zegt toch wel iets.”

Onze stages zijn slecht begeleid en we leren niets! Mijn leerkracht, ik en iemand van de stageplaats moesten samen zitten om mijn stage te bespreken. Maar ze is gewoon niet komen opdagen. Ze heeft mij ‘s avonds om 9 u een bericht gestuurd: “Sorry, ik ben er niet geraakt. Kan je dat laten weten aan de stageplaats en zeggen dat ze de papieren zelf invullen?” Zonder overleg. Die maandag heb ik mijn papieren afgegeven aan de stage en zij heeft die week dan nog naar mijn stagebegeleidster gebeld om het te bespreken. Zij vullen in wat ze willen. Vorig jaar was ik gebuisd. Op mijn rapport zag ik dan altijd dat mijn punten niet goed waren. Op mijn stage zeiden ze dat ik het goed deed. Mijn stagebegeleider van school, heb ik nooit gezien op mijn stage. Maar toch heeft hij me gebuisd. Nee, ze hebben nooit mijn werkpunten gezegd.”

Onderwijs is niet gratis! Toen ik in maart van 4e jaar vroeg of er een 5e jaar kwam, bleek dat het niet door het bestuur geraakt was. Ze hadden plots geen financiële middelen meer. Dus ofwel bleven we daar en deden we grootkeuken of we moesten toch naar een andere school om restaurant-keuken te volgen. Volgens mij wisten ze dat al in het begin. Ik wou dan naar de Groene Poorte, maar daar hebben wij geen geld voor. En om die studietoelage te veranderen, is ook weer een hele heisa. Dus heb ik grootkeuken gedaan, maar ik haat dat echt. Ik haatte het toen al in het 4e en nu zit ik voor de rest van mijn leven in.

Het is gewoon te veel! Mijn punten voor wiskunde in het eerste semester waren niet goed. Daardoor kreeg ik zaterdagregime. Ik moet dus elke zaterdagochtend van 9u tot 12u naar school om extra oefeningen te maken, met 1 leerkracht die gewoon zegt dat we moeten stil zijn, begeleiden doet hij niet. Hierdoor mis ik mijn atletiektrainingen en dat vind ik wel spijtig. Als ik op maandag mijn oefeningen afgeef, kijkt hij daar eens snel naar. Daar leer ik eigenlijk ook niet veel uit. Ik ben dus dan gestopt met turnen omdat ik er geen tijd meer voor heb. Ik geraak gewoon niet rond. De leerkracht zegt gewoon: ‘vandaag is het hoofdstuk afgerond, morgen toets’. En dan moeten we dat allemaal maar klaar zien te krijgen op één avond.”

Is je interesse al gewekt? Schrijf je zo snel mogelijk in voor de eerste bijeenkomst met jongeren van heel Vlaanderen en Brussel. Doe dat door een mail te sturen naar [email protected], waarbij je je naam en afdeling vermeldt.

Klinkt dit jou bekend in de oren? Wat neem je best mee? Gerief voor 1 overnachting Wat zakgeld voor ‘s avonds in de bar en de persoonlijke bijdrage Geen slaapzak nodig, wij overnachten in een Jeugdherberg. Materiaal (foto’s, filmpjes, spandoeken, …) van je activiteit over school!

Zit je nog met vragen? Neem zeker contact op met je vrijgestelde. Voorbereiding van de Symbolische Actie op 20 februari 2016 Op het weekend van 21 en 22 november zullen we niet alleen uitwisselen over onze eigen verhalen en activiteiten, we gaan ook de Symbolische Actie van de campagne voorbereiden. Net zoals voor onze campagne ‘gevolgen van echtscheiding voor jongeren’ bereiden wij samen een Symbolische Actie voor waarop al jullie werk samengebracht wordt in één groot KAJ-moment. Samen met de ondersteuning van andere organisaties werken we aan onze boodschap die we die dag willen verkondigen.

We kijken er alvast heel erg naar uit! Algemene info Start: zaterdag 21 november 2015 om 10u aan het station van Brussel-Centraal. Wij wachten jullie daar op bovenaan de trappen van de inkomhal. (loketten) Overnachting: Jeugdherberg in Brussel. Einde: zondag 22 november 2015 om 16u. Kostprijs: persoonlijke bijdrage

Hopelijk mogen we jullie daar verwachten!


9

ÉÉN WOORD HEBBEN ZE ALLEMAAL GEMEEN.. ONDERWIJS.. SCHOOL

Spel: school zonder onderscheid

Ze bekeken eerst de verhalen uit hun eigen afdeling en ook de verhalen van de andere afdelingen. Hier uit blijkt dat er grote onderverdeling bestaat tussen ASO, TSO, BSO en deeltijdsonderwijs. Dit willen ze graag aanhalen. In ons afdeling is er een grote verdeeldheid sommige volgen ASO andere BSO en TSO er zijn zelf die deeltijdsonderwijs doen. Ze geven aan dat dit geen probleem vormt op de KAJ. Er word niet echt naar gekeken bij ons dat is plezant je kunt gewoon je eigen zijn. Andere mensen/ouders/jongeren maken hier wel een grote onderverdeling in. Je moet van je ouders ook bijna altijd in het ASO beginnen in plaats van te kijken waar de jongeren echt interesse in tonen. Er is vaak geen begeleiding die je helpt om een richting te kiezen die bij je past. Er word door het CLB in het eerste jaar altijd aangegeven dat je moet beginnen bij ASO, zo blijven sommige jongeren zitten in hun eerste jaren. We willen nog meer verhalen verzamelen rond dit thema en willen daardoor deze in de kijker zetten. Als hier op het begin meer aandacht word gestoken, vinden ook die jongeren sneller een richting die bij hun past en worden ook minder snel school moe. Dit willen we via een spel actueel maken zodat er minder remmingen zijn om hier over te spreken. Wie het spel wint krijgt een beker en medaille (link olympische spelen). Wie verliest moet die avond de afwas doen.

Speluitleg De groep gaat onderverdeeld worden in vier groepen: ASO, TSO, BSO en deeltijds onderwijs. Ze zijn met 22 leden. Elke groep krijgt een soort handicap. Deeltijds onderwijs krijgt de zwaarste handicap, dan BSO, dan TSO en dan ASO.


Handicap (voorbeelden) Deeltijds onderwijs: er zijn twee begeleiders en de rest dragen een blinddoek BSO: hun handen zijn met iemand anders aan elkaar vastgemaakt voor de groepsopdrachten TSO: krijgen tennisraketten onder hun voeten gebonden zodat ze moeilijker kunnen lopen ASO: er wordt één oog dicht geplakt zodat hun dieptezicht minder is De groep van deeltijds onderwijs bestaat uit 7 leden, de BSO groep uit 6 leden, TSO 5 en ASO 4. De “laagste” richting heeft dus de zwaarste handicap maar hebben een grotere groep om de opdrachten tot een goed einde te brengen. Wie het meeste opdrachten heeft vervuld in 2 uur tijd wint. Het zijn zowel individuele als groepsopdrachten. Als er een groepsopdracht is moeten ze elkaar uitdagen, om zo de meeste punten in de wacht te slepen.

De befaamde opdrachten

Zo snel mogelijk een grote pot pudding op eten Zoveel mogelijk wasknijpers in gezicht Worstelen en iemand uit de kring krijgen Een rap schrijven over het onderwerp school Zo lang mogelijk op één been staan

Een grappig school-moment naspelen in een toneeltje Dikke Berta Een loopwedstrijd tegen elkaar spelen Een blad met droedels op lossen Een korte quiz tegen elkaar spelen Schoen schotten

Elkaar van een balk krijgen aan de hand kranten Een miniatuur school maken aan de hand van natuurmateriaal Zo lang mogelijk met schoolboeken staan in twee handen Zoveel mogelijk schoolvakken opschrijven in 3 minuten

Honkbalwedstrijd tegen elkaar Zo snel mogelijk een snoepjestaart maken Zo snel mogelijk 10 liter water drinken Een liefdeslied voor de leiding schrijven Een spelletje Uno


11

REGELS? RECHTEN? PLICHTEN? HET KAN ANDERS! SCHOOL

School hoeft niet saai te zijn

Vorige weekend vond opnieuw het regio kernledenweekend van Melo plaats. Met de campagne school die op volle toeren draait en verschillende nieuwe kernleden die ervaringsdeskundigen zijn uit de middelbare school, besloten we om op zondag een regionale activiteit rond school te organiseren voor onze + 16 leden. Op voorhand hadden we hierover samengezeten met een werkgroepje. Er hadden al heel wat lokale activiteiten plaatsgevonden in onze regio en verschillende jongeren hadden hun verhaal al verteld. Maar dit eens met de hele regio doen, dat was nog wel een extra uitdaging. 30 jongeren uit vijf verschillende afdelingen Gelukkig waren we met een sterk team aanwezig op het weekend en iedereen had zin om ervoor te gaan! We hadden ons opgedeeld in 4 werkgroepjes en zaterdagnamiddag stak de hele activiteit in elkaar. In de overgebleven tijd probeerden we nog zo veel mogelijk leden extra te overtuigen om er de volgende dag bij te zijn. Er was dan ook een mooie opkomst: we waren met meer dan 30 jongeren uit vijf verschillende afdelingen. Eerst was er een kennismakingsactiviteit, verdeeld in verschillende korte spelletjes waarbij leden die elkaar nog niet kenden direct de gelegenheid kregen om elkaar eens wat niet alledaagse vragen te stellen. Gotchaaa!!! Steek daar nog een speeddate en een eigenschappen-woordenslang tussen en je hebt genoeg absurditeiten om het ijs voor iedereen te breken.

Neem plaats in het klaslokaal Tijd voor het serieuzere werk. Alé, dat dachten we toch toen de tweede werkgroep vroeg om ons in 3 groepen te verdelen en plaats te nemen in het klaslokaal. Die indeling verliep al niet van een leien dakje. We moesten immers één groep vormen met mensen die meer theoretisch waren aangelegd, één met mensen die goed waren in uitvoeren en nog één met handige Harry’s. En elke groep moest evenveel leden tellen, met als gevolg dat er nogal wat discussie was en iemand die liever in de handige groep zat, verplicht werd om bij de theoretici te kruipen. Achteraf bleek dit natuurlijk opgezet spel te zijn en werden we eraan herinnerd dat veel jongeren in het echte leven ook in studierichtingen terecht komen waar ze eigenlijk niet met hart en ziel voor gekozen hebben. Na veel vijven en zessen zaten we in het klaslokaal. Maar de lessen Engels en Wiskunde werden volledig verstoord door discussies tussen leerkracht en leerlingen. Verschillende leerlingen hadden namelijk opdrachtenkaartjes gekregen waarop stond dat ze bijvoorbeeld geen tijd hadden gehad voor huiswerk of niet goed konden volgen in de les door taalproblemen. Na de discussies kwam de hele klas steevast bij de directeur terecht, die hen vroeg waarom ze waren


gestraft en waarom ze daar niet mee akkoord waren. Tijdens de speeltijd vond er nog een stellingenspel plaats, waarbij enkele uitspraken over het schoolsysteem onder de loep werden genomen en onze kajotters hun eigen gedacht daarover konden zeggen. Dit tweede uur was voorbij voor we het doorhadden, en vanuit de keuken van het lokaal van KAJ D’Aa werd geroepen dat de hotdogs klaar waren. Tijd voor een middagpauze!

Jongeren voelen zich niet op hun plaats in deze hokjes waar ze in geduwd worden.

Na een uurtje werden we door de derde werkgroep terug samengeroepen. Nu volgde de uitleg van wat eigenlijk het opzet was van deze regionale ledendag. In de voormiddag hadden we, net zoals bij de lokale activiteiten rond school, nog maar eens gezien wat er zoal schort aan het schoolsysteem. “Nu”, vertelde een kernlid, “gaan we eens kijken naar hoe het misschien anders kan!” Dit keer werden we verdeeld in 4 groepen: dromers, denkers, doeners en toepassers. Je krijgt een half uur, leef je maar uit!

Enkele resultaten Er is een te groot onderscheid tussen ASO-TSO-BSO en veel jongeren voelen zich niet op hun plaats in deze hokjes waar ze in geduwd worden. We steken het grootste deel van onze tijd in school, zodat er weinig ruimte overblijft voor andere dingen. Bovendien houdt de school te weinig rekening met onze thuissituatie en leven buiten school.

Daarom willen wij Meer mogelijkheden om onze talenten te kunnen ontplooien, op school en daarbuiten. Meer aandacht voor de individuele achtergrond en interesses van jongeren In het laatste deel van de dag hebben we nog samen gezocht naar een creatieve manier om dit bekend te maken. De resultaten daarvan zie je binnenkort op de sociale media. De bedoeling is om onze boodschap verder te verspreiden tot aan de Nationale Symbolische Actie van de KAJ in Brussel op 20 februari. Ieder lid kan hier aan meewerken: stuur onze boodschap door naar je vriend(inn)en en klasgenoten en spreek hen er over aan. Intussen bereiden we ons voor om met een aantal leden mee te gaan op het nationale weekend op 21 en 22 november. We kijken er alvast naar uit daar onze medekajot(s)ters uit de andere regio’s te zien!


13

THE LONGEST HOUR Startactiviteit Jonkershove

Wat heb je gedaan?

Hoe beslist welke activiteit?

The longest hour: met voorbeeld het huis in Kortrijk. Het is een spel waarin je opgesloten wordt in een huis en moet proberen buiten te geraken binnen het uur aan de hand van tips en aanwijzingen in de ruimte. Wij werkten met een Walkietalkie om in contact te blijven met onze jongeren die binnen zaten, zij kregen ook een zaklamp mee en het lokaal werd verduisterd. Er waren wel kernleden van de – 16 aanwezig in het gebouw die aan het vergaderen waren in een ander lokaal. We sloten eerst de jongeren op in de berging, van daaruit moesten ze een code ontrafelen die hen de weg bood naar de activiteitsruimte via hints verborgen in de berging. Wanneer ze het codewoord gevonden hadden moesten ze die door de Walkietalkie inspreken en deed een begeleider de deur open naar de andere ruimte. In de activiteitsruimte moesten ze op zoek gaan naar zeven sleutels waarvan één sleutel de ingang naar de volgende ruimte bood. Na drie sleutels vonden de jongeren geen sleutels meer en vroegen een hint via de Walkietalkie, in ruil voor deze hint kregen ze eerst een opdracht die ze succesvol afronden. Dit ging door tot ze de juiste sleutel gevonden hadden en in de gang terechtkwamen. Daar moesten ze opnieuw enkele opdrachten oplossen tot ze de cijfercode van een aktetas konden kraken. Daarin zat de sleutel naar de uitgang waar de kernleden hen met gejuich stonden op te wachten.

We hadden het idee opgevangen van onze startactiviteit tijdens een teambuilding met de kern. Het leek ons om actie en teamgeest samen in één spel te gooien. Het was een schot in de roos.

Wie was er? We waren met elf leden, drie kernleden van de plus en ook de kernleden van de min die super benieuwd waren naar onze startactiviteit. Sinds vorig jaar hebben we altijd ongeveer zo een opkomst naar ledenaantal.

Hoe nieuwe leden gevonden/uitgenodigd ? We hebben sowieso de ledenlijst overlopen van vorig jaar, zo zien we wie er in zijn keuzejaar zit. Bij deze leden zijn we dan rondgegaan aan huis met uitnodigingen. Als we langsgaan bij hen, kunnen we ook meteen de ouders informeren over het reilen en zeilen van onze KAJ. Dit doen we ook bij de bestaande leden. Tijdens onze uitleg zeggen we ook altijd dat ze vrienden mogen meenemen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde.


Leuke feitjes bij startactiviteit Na The longest hour hebben we een nieuw concept geïntroduceerd: Baas in KAJ. Dit is een soort ideeënbox waar de leden gedurende het hele jaar ideetjes kunnen insteken, zo weten wij ook wat zij leuk vinden en kunnen we hen inspraak geven. Zo geven we hen het gevoel dat hun mening telt.

EEN SPETTERENDE START Startactiviteit Jonkershove -16

Wat heb je gedaan ? We hebben een spel gespeeld rond het thema minions. Wij werken iedere startactiviteit met een bepaald thema. Vorige jaren was het bijvoorbeeld ‘Cirque de KAJ’ of ‘smurfen’. We hebben allerlei kennismakingsspelletjes gespeeld zodat de (nieuwe) leden elkaar konden leren kennen. Per spelletje kregen ze ook de uitdaging om dit binnen een bepaalde tijd te doen. Als dit hen lukte, mochten ze een deeltje van de minion inkleuren. Het was dan ook de bedoeling om op het einde van de activiteit een mooie en kleurrijke minion te hebben, helemaal door de leden geschilderd.

zorgde. Die jongen had geen flauw idee wanneer de kernleden jarig waren. Iedereen begon dan spontaan te roepen; ‘Robbe, jij stalkertje!’ Wat ook grappig was is dat ze bij een bepaald spel een rij met stoelen moesten vormen en dan de achterste stoel helemaal moesten doorgeven naar voor. De leden stonden letterlijk tegen elkaar gedrukt en moesten samen werken. De stoelen stonden in het gras en plots begonnen de poten in het gras te zakken en stond de stoel helemaal scheef met de leden erop. Dit was een grappig zicht!

Wie was er? De volledige kern van drie leden waren aanwezig. Samen met de andere leden zaten we aan een mooi getal van 26.

Wie nieuw? Er waren vijf nieuwe leden aanwezig op de activiteit. We hadden een stuk of twaalf nieuwe jongeren verwacht. Waarschijnlijk waren ze nog niet volledig overtuigd of nog wat terughoudend. Daarom gaan wij voor de tweede activiteit nog rond met een uitnodiging om hen toch nog proberen te overtuigen!

Hoe nieuwe leden gevonden/uitgenodigd? Vroeger kregen we de adressen van de jongeren van de gemeente maar aangezien ze dit niet meer geven, hebben we de adressen van de leerlingen van het zesde leerjaar gevraagd die naar school gaan in Jonkershove. Zo konden we op huisbezoek gaan bij die jongeren, daar gaven we een woordje uitleg over wat KAJ is en de geweldige startdag die eraan kwam. Ook hebben we gevraagd aan onze leden of ze broers, zussen hadden en of eventueel vrienden die ze wilden uitnodigen om naar de KAJ te komen. Op die manier konden we eventuele nieuwe leden aanspreken.

Leuke feitjes bij startactiviteit Op een gegeven moment moesten de leden de verjaardag raden van één van onze kernleden. Het tweede lid die moest raden zat er pal op, wat voor een heel grappig moment

Hoe op startactiviteit gekomen? Wij hadden dit soort activiteit al eens gedaan maar we hebben het anders aangekleed. Normaal gezien doen wij voor de startdag altijd kennismakingsspelletjes met de leden, maar ieder jaar proberen we het een beetje anders aan te kleden door meer variatie in de spelletjes te brengen zodat er voor de -16 leden die alreeds lid waren opnieuw nieuwe dingen te beleven waren. Conclusie de kennismakingsspelletjes blijven tof!


15

NIEUW BIJ KAJ En bij: Enkel kruimels voor de mensen!

Jongeren moeten de kansen krijgen om te ontwikkelen en te ontplooien Thomas Risteyn Regio Brugge- Tielt

Ik ben Thomas Risteyn, 27 jaar en de nieuwe vrijgestelde voor de regio Brugge- Tielt. Dat komt goed uit want ik ben geboren en getogen in Brugge, een “Brugse zot” dus. In mijn vrije tijd ben ik bezig met het draaien van platen als deejay ‘Oorlectuur’, het spelen van voetbal en met vrienden genieten van gerstenat terwijl we een gezelschapsspel spelen of gewoonweg op café zitten. Ik ben een sociaal cultureel werker van opleiding en heb deze behaald aan de Hoge school te Gent. Ervaringen in de scouts, een eigen vzw oprichten die zich richt tot de muziekbeleving van jongeren en een ruime interesse in de kracht van de mens hebben mij de keuze doen maken om deze richting te studeren. Naast de theorie op school vind ik het belangrijk dat je ervaringen opdoet tijdens je werk of vrijwilligerswerk. Als vrijwilliger heb ik veel bijgeleerd. Als scoutleider (met totemnaam ‘Spontane Spreeuw’) stond ik jarenlang in voor het organiseren van activiteiten, nu ben ik vooral actief als sociale begeleider in het “homeless team” van Club Brugge waar we voetbal als middel gebruiken om jongeren of volwassenen terug op de rails te krijgen. Werken als jeugdopbouwwerker bij de KAJ voor de regio Brugge-Tielt zie ik als een kans om mij volledig te geven voor de jongeren in onze samenleving. Vanaf de eerste ontmoeting had ik al een warme indruk. De persoon staat centraal bij KAJ. Ze vinden het ‘wie je bent’, ‘wat je doet of gedaan hebt in je leven’ en ‘wat je representeert’. De studies die je hebt gevolgd zijn niet prioritair. Ze bieden je een mooi werkkader en kunnen uit een eeuw ervaring putten met jongeren. In het KAJ-project kan ik me vinden en wil ik samen met de jongeren werken aan een betere toekomst.


Ik wens voor alle jongeren: dat ze in een veilige en warme omgeving opgroeien. Dat zijn één van de belangrijkste basiswaarden voor jongeren. Ze moeten de kansen krijgen om te ontwikkelen en te ontplooien. Kunnen leven in een maatschappij zonder onrechtvaardigheid of ongelijkheid en waar zowel solidariteit als respect belangrijke waarden zijn. Ook ruimte krijgen om fouten te maken en te proberen zelf een oplossing te zoeken, deze ervaringen zullen naar mijn bescheiden mening de jongeren enkel sterker maken. Als je me tegenkomt kan je 100% op mij rekenen, mij voor de volle 100% vertrouwen en ben ik 100% respectvol. Dat is 300% samen, niet mis. Tot ziens tot hoors!

Lennert Vanheuverzwijn Regio Waas-Dender en Aalst-Oudenaarde Hey, allemaal. Ik ben Lennert, 23 jaar en de nieuwe vrijgestelde voor de provincie Oost-Vlaanderen, meer specifiek Regio Waas-Dender en Aalst-Oudenaarde. Sinds 31 augustus ben ik actief in de KAJ en daar ben ik enorm blij mee! Het is mijn eerste job, dus voor mij is alles voorlopig nog wat spannend. Zelf heb ik 14 jaar in de KSA van Aalter gezeten waardoor werken in de KAJ voor mij een beetje voelt als thuiskomen. Toch kan ik het niet helemaal vergelijken. Ze willen zorgen voor veran-

If you can dream it.. You can do it Cindy Piessens Administratief medewerker

Ik ben reeds enkele jaren actief op de arbeidsmarkt. Eerst 10 jaar bij de Douane te Zaventem en daarna 4 jaar bij de christelijke mutualiteit. Helaas heeft de crisis van het afgelopen jaar zijn tol geëist en moest ik van job veranderen.

Hallo, Ik ben Cindy Piessens en sinds kort terug ben ik te vinden op het algemeen secretariaat als administratief medewerker.

Maar voor elke deur dat sluit opent zich een nieuwe. Ik was dus op zoek naar een deur waarachter een uitdagende functie schuilde. Mijn nieuwsgierigheid naar.. “hoe moet het nu verder?” Heeft gemaakt dat ik solliciteerde voor een functie bij de KAJ.

Ik heb lang gezocht naar een woord of een zin dat kon beschrijven wat ik doe. Maar niets dekte eigenlijk de lading zoals ik het wou. Dus om het kort en bondig uit te leggen ben ik de administratieve ondersteuning van alles wat met de KAJ te maken heeft.

In mijn visie heeft iedereen een individueel levensdoel en een daarbij horend levenspad. Soms heb je even behoefte aan een luisterend oor, iemand die je een spiegel voor kan houden en daardoor samen tot een oplossing kan komen. En deze visie is KAJ op en top.

Samen met mijn man en twee tieners van 14 en 13 ben ik woonachtig te Merchtem. Met twee opgroeiende tieners in huis zijn mijn dagen zo goed als helemaal gevuld.De sport “ karate” staat heel centraal in ons gezin. Tussen de trainingen door probeer ik te genieten van de rust, een lekker etentje, wandelen met de honden of juist het tegenovergestelde van rust... eens goed uit de bol gaan.In de zomer staan vooral een paar festivals op het programma.

Ik ben dan ook heel blij dat ik de kans gekregen heb om deel uit te maken van dit enthousiast team.Tegen de jongeren van vandaag en van onze toekomst zou ik zeggen.

Voor de rest reis ik heel graag. Hoewel elk land zijn charmes heeft, heeft Amerika mijn hart veroverd. Ik droom ervan om daar ooit te gaan wonen. Mijn levensmotto is daarom:

Hebben jullie een vraag, die wacht op een antwoord.. Aarzel dan niet en stuur ze richting het algemeen secretariaat.

Don’t worry about failures, worry about the chances you miss when you don’t even try

See you soon.

dering en dat is net wat me aanspreekt in deze organisatie. Ik geloof in de kracht en motivatie van jongeren en ik hoop samen met deze jongeren iets te kunnen veranderen.

We hebben genoeg geluisterd naar de ‘belangrijke mensen’, tijd om zelf het heft in handen te nemen. Zoals ik zei heb ik altijd in Aalter vertoefd. Nu ja, altijd klopt ook niet helemaal want sinds mijn 3e middelbaar zit ik in Gent op school en volgde ik mijn opleiding Orthopedagogie aan de Hogeschool Gent. Na deze opleiding besloot ik om nog een jaar Internationale Samenwerking Noord-Zuid te studeren waarbij ik 6 maanden naar India trok om een stage uit te voeren. Reizen neemt een heel groot deel van mijn leven in beslag. Ik vind het interessant om nieuwe culturen te

leren kennen en te genieten van spontane reisjes. Daarnaast hou ik er van om met vrienden lekker te gaan eten en dan uiteindelijk op café te belanden voor een goede pint of een wijntje. Ook voor een goed feestje nu en dan mag je mij altijd uitnodigen! De KAJ was voor mij eerst wat onbekend, maar eens ik wat begon op te zoeken, had ik direct het gevoel dat het iets voor mij was. De jongeren van tegenwoordig zijn de ouderen van later dus is het aan hen om beslissingen te nemen niet aan de mensen die boven hen staan. Ook jongeren moeten een zegje kunnen hebben in hun eigen toekomst! Dus ik hoop dat ik samen met hen kan bouwen aan de toekomst. We hebben genoeg geluisterd naar de ‘belangrijke mensen’, tijd om zelf het heft in handen te nemen. Je mag mij altijd sturen met vragen en ik hoop jullie ook snel te leren kennen!


17

vind ik schitterend. Deze visie neem ik gerust mee want samen met jullie ga ik ervoor zorgen dat mijn rol als vrijgestelde op een leuke, correcte, ondersteunende, innovatieve, … manier over kan brengen. Gertjan Leplae Regio Roeselare-Oostende

Jongeren moeten een v olwaardig leven kunnen leiden Yo yo yo, Ik ben Gertjan Leplae, de nieuwe vrijgestelde voor regio Roeselare-Oostende. Ik ben woonachtig te Gistel en ben 25 jaar oud. Eind 2016 kan je mij terugvinden in Oostkamp. Je kunt me daar vaak terugvinden in de fitness. Daarnaast speel ik ook gitaar en hou mij af en toe bezig met het ontwerpen van websites, logo’s,... Ik ga ook graag uit met mijn vrienden. Het liefst naar een feestje, restaurant, cinema,... Ik heb hiervoor verschillende jobs uitgevoerd die iets te maken had met jongeren. Hier ging het toen over de bijzondere jeugdzorg. Ik heb gewerkt in het Ondersteuningscentrum Jeugdzorg als consulent en in de jeugdrechtbank. Als laatste heb ik gewerkt bij de intersectorale toegangspoort. Moeilijke sectoren, moeilijke situaties, moeilijke ervaringen ik weet het, maar het was zeker een ervaring rijker. Ik ben iemand die iets wil doen met jongeren en hen ondersteunen waar nodig. Bij de sectoren die ik net opnoemde wou ik dat ietsje meer, iets samen met de jongeren doen, samen activiteiten doen, samen sterk staan,... Daarom dat ik ook sterk interesse had in de KAJ. Tijdens mijn studies deed ik stage in het JAC te Oostende. Dat was voor mij een zeer leuke ervaring. Activiteiten organiseren, samen met de gasten iets bereiken, samen streven naar een bepaald doel. Zo wil ik graag sterk staan voor jullie, onze jongeren, onze werking. Ik moet eerlijk toegeven dat voor mij de KAJ vrij onbekend was. Het belette mij uiteraard niet om onmiddellijk meer informatie op te zoeken. En OH ja, het sprak mij aan, het sprak mij enorm aan. Wat ze willen bereiken voor de jongeren, hoe ze de jongeren stimuleren om iets te doen


Mijn grootste droom voor de jongeren van vandaag is dat zij een volwaardig leven kunnen leiden in onze maatschappij. Ik bedoel hiermee: een volwaardige job, een mooie toekomst, een goede partner, een gezin waar ze altijd hun steun kunnen vinden,... kortom een leven zonder al te veel zorgen. Een leven waar wij samen aan willen werken zodat de jongeren hun eigen inbreng kunnen doen en gehoord mogen worden!

Een leven waar wij samen aan willen werken zodat de jongeren hun eigen inbreng kunnen doen en gehoord mogen worden!

Staf Vermeiren regio Vlaams-Brabant en Brussel

Jongeren verdienen dat kleine duwtje in de rug om hun leven positief te veranderen Ik ben Staf Vermeiren, ik ben de nieuwe vrijgestelde voor de regio’s Vlaams-Brabant en Brussel. Ik ben 24 jaar en begin aan een nieuw leven momenteel, sinds oktober samen gaan wonen met mijn vriendin in Denderwindeke te Ninove. Ik heb drie katten en een hond, zo valt er altijd wel iets te beleven thuis. Ik luister veel naar muziek en

In mijn vrije tijd houd ik van luisteren naar muziek en een stapje in de wereld te zetten.

Stina Vervoort Regio KempenAntwerpen

Hallowkes! Ik ben Stien, ik ben 23 jaar en ben sinds kort de nieuwe vrijgestelde voor regio Kempen en Antwerpen. Ik ben afkomstig van het kleine dorpje Gierle. Na mijn middelbare school deed ik een jaar kunst, waarna ik een half jaar werkte als verkoopster in een papierwinkel. Ik merkte al snel dat ik het erg fijn vond om te werken met mensen. Toch was dit als verkoopster niet diepgaand genoeg voor mij. Ik was op zoek naar een job die me meer uitdaagt. Daarom besloot ik om Sociaal en Cultureel werk te gaan studeren. Met deze keuze ben ik heel blij tot op de dag vandaag. Tijdens mijn opleiding studeerde ik een half jaar in Bordeaux, Frankrijk. Dit was echt een fijne ervaring. Ik kon niet genoeg krijgen van in het buitenland te zijn dus ging ik in het laatste jaar naar Birmingham, Engeland. Hier deed ik stage in een dagcentrum voor daklozen. Ik organiseerde vrijetijdsactiviteiten zoals tafeltennis en filmnamiddagen. Bovendien hielp ik hen in de moeilijke zoektocht naar werk.

Daarnaast vind ik het leuk om creatief bezig te zijn met stoffen en wol. Ik vind het interessant dat je van zo’n klein draadje iets nieuws kan maken, zoals een sjaal. Het is fijn om iets te kunnen creëren. Ik ben ook gitaar aan het leren spelen. De voornaamste reden waarom ik voor de KAJ wou werken is omdat ik hier echt de jongeren kan leren kennen. Ik ben een nieuwsgierig iemand, en vind het leuk om babbeltjes te doen met mensen die ik nog niet ken. Ik kijk er naar echt naar uit om me te kunnen verdiepen in de leefwereld van jongeren. Bovendien vind ik het fijn om ze samen te brengen en te verenigen. Jongeren hebben een zekere spontaniteit in zich, waar ik hen in wil stimuleren om zich te laten zien. KAJ zorgt ervoor dat jongeren kunnen experimenteren en de ruimte krijgen om te kunnen leren. Mijn droom voor de hun is dat ze hun talenten kunnen laten gelden, en dat ze de kans krijgen om dingen te proberen om zo te kunnen groeien.

Ze moeten kunnen laten zien wie zij zijn en wat ze belangrijk vinden!

Je hoort het waarschijnlijk al aankomen, ik hou van uitdagingen en vind het spannend om nieuwe dingen te ontdekken.

als ik kan bezoek ik ook graag eens een festival. Ik heb geen hogere studies gedaan omdat ik, zoals zovelen, ook geen idee had wat ik had kunnen doen en wat ik graag had willen doen. Na 4 jaar werkervaring in de sector bouw heb ik het geluk gehad, de kans te krijgen om voor KAJ te mogen werken. Heel de periode dat ik naar het lager onderwijs ging zat ik in een jeugdbeweging KSA, hier heb ik ondervonden hoe belangrijk een jeugdbeweging kan zijn, hoeveel invloed dit kan hebben op je leven. Hierdoor was ik dan ook gemotiveerd om een paar jaar geleden met een paar vrienden en twee zussen, een KSA zelf op te richten. Twee jaar was ik hier leider voor de jongsten (6 tot 12 jaar) en daarna nog 2 jaar bij de oudste afdeling (12 tot 14 jaar).Hier heb ik dan ook 4 jaar alles gegeven om de jongeren in Nieuwerkerken een hart onder te riem kunnen steken, een plek te geven waar ze altijd welkom waren en vooral waar ze zichzelf konden zijn en even alle zorgen vergeten. Toegegeven, KAJ is dus niet de jeugdbeweging waar ik mee

opgegroeid ben maar ben enorm blij dat ik ze nu heb leren kennen. Jongeren verdienen ook wat meer aandacht, veel te vaak worden ze achteruitgeschoven of genegeerd. Daarom dat ik ook graag wil werken met jongeren omdat soms dat kleine duwtje in de rug genoeg kan zijn om hu leven positief te veranderen. Mijn droom voor de jongeren is dat ze zelf hun toekomst kunnen bepalen, zelf dingen doen die ze willen doen, omdat ze dit graag doen. Buiten spelen, is tegenwoordig ook bijna onmogelijk, onverdraagzame buren, pc, videospelletjes, jongeren moeten buiten kunnen spelen, zichzelf kunnen ontplooien en sociaal kunnen zijn.

De maatschappij kunnen aanzetten tot verandering dat is wat ik hoop voor de jongeren snel te leren kennen!


19

WIE WIL ER MEE NAAR PERU? KAJ INTERNATIONAAL

Ola companeros/as! Cómo estás?

Wij hebben fantastisch nieuws. In samenwerking met Wereldsolidariteit kunnen tien leden van KAJ op reis naar Peru. Natuurlijk niet gewoon als toerist, maar wel om een samenwerking met de Juventud Obrera Cristiano de Peru, de KAJ in het Zuid-Amerikaanse land, kennen te leren.

JOC Peru, een sterke beweging met een rijk verleden Wist je dat de JOC Peru dit jaar haar 80-jarige bestaan viert? De JOC werd dus opgericht in 1935, dat is slechts 10 jaar na de oprichting van de KAJ hier bij ons. Peru is door haar ligging en geschiedenis een land met zeer verschillende culturen. Je hebt er grootstedelijke gemeenschappen als de hoofdstad Lima en steden verspreid over de 2.400 kilometer lange kustlijn. Meer landinwaarts is er het Andesgebergte, waar meer traditionele samenlevingsvormen voorkomen. Eens over de Andes zijn er vaak moeilijker bereikbare gemeenschappen die leven in de uitgestrekte jungle van het Amazonewoud.

De acties van de JOC zijn sterk Ze concentreren zich op vier thema’s: huispersoneel, productie, leven in de wijken en beroepsopleiding. Ter illustratie is er de afdeling in Ceclao, die de vele meisjes die vanuit het platteland in de stad zijn komen werken als huishoudster samenbrengt op zondag, de enige rustdag voor de meisjes. Ze hebben bijna geen sociale bescherming en hebben de laagste lonen van het land. Door de actie wordt er een eerste vakbond opgericht voor huiswerksters. Hiermee willen ze de regering dwingen om huispersoneel wettelijk te erkennen en sociale bescherming te geven.

Een echt en duurzaam partnerschap Met onze campagnes hadden wij een belangrijke invloed op de maatschappelijke en politieke discussie over precair werk (met het Zwartboek Interim) en over de gevolgen van


echtscheiding. Echtscheiding komt in Peru bijna niet voor, maar precair werk is er des te meer. Abraham, voorzitter van JOC Peru zegt daarover: “Wij zien hier interimkantoren opduiken en tijdelijk werk neemt bij ons toe. Wij willen die tendens te lijf gaan. Wij zijn zeer benieuwd om jullie aanpak te leren kennen”. De reis naar Peru is dus geen eenmalige uitwisseling of sociaal toerisme maar de start van een partnerschap. Dat steunt op de overtuiging dat we van elkaar kunnen leren. Dat houdt in dat we in de toekomst onze Peruaanse vrienden ook naar hier willen uitnodigen.

Het traject voor en na de reis Het is noodzakelijk om goed voorbereid naar Peru te trekken om na de reis de ervaring te delen met de rest van de beweging. Tijdens een aantal samenkomsten vóór de reis maken we kennis met elkaar, met het land Peru en de werking van de JOC Peru. We leggen onze ervaringen samen en maken er een geordend geheel van dat we in Peru kunnen voorstellen. Na de reis komen we nog samen om na te denken hoe we het geleerde gaan verspreiden in de KAJ.

Hoe kan je deelnemen? Deze reis zal gaan over precair werk, wij zoeken dus KAJ-leden die hier ervaring mee hebben. We verwachten van de deelnemers dat ze zich engageren voor heel het traject. Wij verwachten van de deelnemers een eigen inspanning in het kostenplaatje. Om een idee te geven: het zal zeker 500 euro zijn, wat gezien de koste (vlucht, verblijf, enz.) zeer democratisch is. Ben jij misschien één van de tien? Laat het je vrijgestelde weten.

ONDERWIJS IS NIET GRATIS! CAMPAGNE SCHOOL ÉÉN WOORD HEBBEN ZE ALLEMAAL GEMEEN HOOGTIJD OM KOMAF TE MAKEN MET DE PRECAIRE JOBS!

Recommend Documents