undair onder wijs s ec
olvp
ieder1telt
Offline
December 2013 Nummer 1
Inhoud 2 3 4 5 6 8 9 10 12 13 14 14 15 15 16 17 17 18 21 23
Voorwoord
Inhoud Voorwoord Tablets, en dan Dag van de sportclub Onthaal eerste schooldagen SVS Sportieve school Sport- en vriendschapsdagen Solidariteitsacties De jonge detectives Bedrijfsbezoek Lokeren Sportdag 3es Bezinning 3es Excursie Mechelen Excursie Antwerpen Verkeersweek Voorleestoer Teambuilding Floreffe Sollicitatiegesprekken Zeewandeling 6es
24 25 26 26 27 27 28 29 29 30 31 32 33 34 36 38 43 44 46 47
Confrontatietochten Wetenschapsnieuws Kartonnen dozen Literaire wandeling Comenius Creative Garbage Excursie Duitsland (Para)normaal Bezinning 6es Sportdag 5es Excursie Antwerpen FeSStival OR/PR stages Comenius Slovenië Klassieke Dans Interview oud-leerlinge Sudoku Tableau vivant Familienieuws Schenking prombal 2013
Beste lezer Een digit@le school waar ieder1 telt en met de nodige nuances nieuwe onderwijsvormen en -middelen worden gebruikt, heeft vanzelfsprekend ook een boeiend en eigentijds schooltijdschrift. Deze Offline – what’s in a name! – ontstaan vanuit de gebundelde krachten achter Infopres en Handelsblad, beantwoordt volledig aan die omschrijving. Een dynamische redactieploeg van leerlingen uit ASO en TSO, onder de enthousiaste leiding van enkele leerkrachten, brengt u volledig op de hoogte van het reilen en zeilen binnen onze school. U zal merken – het is heel wat! Het zal u niet ontgaan dat onze eengemaakte secundaire school niet alleen erg sportief is, maar dat we elke dag opnieuw een venster op de wereld bieden dankzij heel wat excursies en projecten. Met de hele school dragen we bovendien waarden als vriendschap, respect en solidariteit hoog in het vaandel – we zijn erg fier op de inzet en het engagement van leerlingen en leerkrachten doorheen tal van acties. Zo zorgen we er samen elke dag opnieuw voor dat ieder1 telt! Ik ben ervan overtuigd dat dit eerste nummer u erg zal bekoren! Laat u meeslepen door de boeiende, enthousiaste en verrijkende verhalen van onze OLVP-wereld. Kan u er niet genoeg van krijgen? Neem dan ook een kijkje op onze site of word OLVP-vriend op facebook! Veel leesgenot! Cindy Lammens Algemeen directeur
undair onderwijs sec
olvp
ieder1 telt
2
Van maandag 23 t.e.m. vrijdag 27 september vond op onze school de respectweek plaats. Alle leerlingen kregen een armbandje in de kleur van de school met daarop de tekst “RESPECT@OLVP”. Bovendien ontving elke klas ook een plantje dat het hele jaar verzorgd en ‘gerespecteerd’ moet worden. Elk eerste lesuur in de respectweek begon met een kleine activiteit rond een deelaspect van respect, bv. zelfrespect, respect voor andere culturen, respect voor het milieu.
Algemeen
Sport
Eerste graad
Tweede graad
Derde graad
3
Onthaal eerste schooldagen
undair onderwijs sec
olvp
ieder1 telt
De eerste dagen werden vooral de eerstejaars, maar ook de nieuwe leerlingen uit de andere jaren via allerlei activiteiten onthaald en wegwijs gemaakt in onze school.
Ik werk graag met de tablet
4
“
De eerste dag was ik zenuwachtig. Ik wist niet goed waar ik naartoe moest, maar na een tijdje wist ik het wel. De school is veel groter dan mijn vorige school. We krijgen meer leerstof en hebben lieve juffen. De lessen zijn soms moeilijk, soms makkelijk. We kunnen vanalles doen met onze tablet: spelletjes spelen… Het ontbijt was heel lekker. Mijn buikje zat vol! We zijn op tweedaagse geweest en hebben veel spelletjes gespeeld. Op de vriendschapsdagen leerde ik ook kinderen van andere klassen kennen. (reacties uit 1B)
We krijgen meer leerstof en hebben lieve juffen
Ik voelde me al snel thuis
5
Tablets en dan ...
Vorig jaar startten de leerlingen van het 1e en 3e jaar met tablets op onze school. Begin tweede semester hebben we aan alle betrokken leerlingen en hun ouders gevraagd hoe zij de tablet hebben ervaren, met welke problemen ze eventueel worden geconfronteerd en welke vragen ze naar de school toe hebben. Bijna alle leerlingen en meer dan de helft van de ouders vulden de bevraging in - dat gaf ons een heel representatief beeld. De resultaten werden zorgvuldig verwerkt en waar nodig werd voor een concrete oplossing gezorgd. Een greep uit de bevindingen en de aanpak op het terrein. Het grootste deel van de leerlingen kan goed werken met de tablet en vindt alle materiaal goed terug (80%). In de praktijk merken we echter dat sommige leerlingen moeilijkheden hebben met Astro File Manager en Google drive, het leerplatform van de school. •We tekenen een structuur op Google uit en verspreiden die onder al onze leerkrachten. In september krijgen alle leerlingen van het 1ste t.e.m. het 5de jaar een infosessie rond werken met Google drive en File Manager. Door duidelijke afspraken zijn leerlingen nu beter in staat om orde te houden in Drive en weten ze hoe ze documenten offline ter beschikking kunnen stellen. Studeren met de tablet gaat vlot voor de leerlingen van het 1e^ jaar - 75% kan goed tot beter studeren, maar is iets moeilijker voor derdejaars - 50% geeft aan dat het goed tot beter gaat. De voornaamste moeilijkheden: 1) leerlingen krijgen voor sommige onderwerpen graag een apart overzicht 2) niet alle handboeken zijn vlot raadpleegbaar op de tablet 3) de verleiding. Met die verleiding omgaan blijkt moeilijker voor derdejaars dan voor eerstejaars.
6
Tegelijkertijd wordt de app Kids Place maar door 5% van de leerlingen gebruikt. •We blijven pleiten voor een en-en verhaal: vakleerkrachten bekijken voor elk thema wanneer een overzicht op papier belangrijk is. •Voor alle handboeken die enkel online beschikbaar zijn en/of niet vlot raadpleegbaar zijn, wordt door de school gratis een papieren versie voorzien. •Leerlingen moeten leren omgaan met een nieuw medium én met de verleiding. Dat vraagt tijd. Op het kennismakingsoudercontact wordt uitgelegd hoe ouders thuis kunnen ondersteunen: - er is thuis geen internet nodig - de leerlingen kunnen voor zichzelf de app Kids Place activeren - de ouders kunnen voor hun kinderen de app Kids Place activeren Deze app komt op het oudercontact en in de infosessies ‘tablets voor beginners’ aan bod. •De arbeid van studeren verandert niet met de tablet. Een proefproject n.a.v. het partieel examen in maart voor wiskunde maakt dat duidelijk aan de derdejaars. Elke vakleerkracht wiskunde legt aan de leerlingen uit hoe ze het examen moeten instuderen met de tablet. Ze verwachten van elke leerling een schriftelijke voorbereiding. Die wordt grondig nagekeken en elke leerling krijgt feedback via het rapport. Resultaat: het merendeel van de leerlingen behaalt een hoger percentage
Dag van de sportclub Sportieve leerlingen en leerkrachten kwamen op woensdag 11 september in hun favoriete sportoufit naar school.
dan in december! In juni moeten de leerlingen hun voorbereiding niet meer afgeven - met als resultaat dat de punten voor een aantal leerlingen opnieuw zakken. Studeren blijft een werkwoord, met of zonder tablet! Een serieuze opsteker voor onze ICT-dienst: nagenoeg alle bevraagden vinden dat ze goed worden geholpen door onze ICT’ers van dienst. Ze weten de weg te vinden bij vragen of problemen en worden goed geholpen! Ook het probleem met de laders kent via de ICT een vlotte opvolging. We zijn benieuwd naar de resultaten van de volgende bevraging – voor alle leerlingen en hun ouders van het 1e t.e.m. het 5e jaar in de loop van februari!
OLVP steekt handje toe op eerste Belgian Open Van donderdag 31 oktober tot zaterdag 2 november vond in sporthal 'De Witte Molen' het eerste internationale tafeltennistornooi voor personen met een handicap plaats. Wel 170 spelers uit vier continenten lie-
ten er deze drie dagen het beste van zichzelf zien. Onder het motto 'vele handen maken licht werk' werden vrijwilligers gezocht om mee te helpen als ballenrapers. Een groep van 33 leerlingen uit onze school ging
spontaan op deze oproep in en kon op deze manier van dichtbij kennis maken met G-sport op topniveau. Zij kregen nadien van de organisatoren een welgemeende dank u, maar ook lovende woorden over hun hulpvaardigheid en discipline.
7
Sportieve school
SVS Voetbal 4-4
Bike and Run
Veldlopen
Onze school opnieuw Gouden Laureaat Sportieve School
Op een schitterende nazomerdag zorgde de deelname van 12 ploegen (van 4 à 6 spelers) uit onze school voor de halve bezetting van dit recreatief fair-playtornooi. In een mix van scholen, klassen en soms ook talen speelden alle teams vol overgave hun wedstrijden in hun streven naar the winning goal zonder te verzaken aan de fair-playcode! Respect en vriendschap verzoende de tegenstanders, een hoopgevend en krachtig signaal en daarmee onderstreepten ze het belang van dergelijk engagement. Met een dikke proficiat aan de 60 spelers en één speelster (Ine Schepens uit 5SW)!!
Een recordaantal (1500) sportieve jongens en meisjes tussen 6 en 18 jaar verzamelden op de zonovergoten atletiekpiste op de Ster ter gelegenheid van de jaarlijkse veldloopdag. Na de veldloopwedstrijden voor de lagere scholen stonden 155 duo’s uit de diverse scholen van het secundair onderwijs te St-Niklaas voor hun Bike-en-Runwedstrijd’ klaar! Een onverhoopt succes! Onze 14 duo’s liepen zich de ziel uit het lijf en 3 duo’s kaapten dan ook een podiumplaats weg. De absolute favorieten, Sander Vercauteren (4SW) en Bavo Blevi (4SW), eindigden zoals vorig jaar op de eerste plaats. Maaike Van Duyse (6SW) en Helena Siokos (6SW) waren dolgelukkig met hun derde plaats en Nikolai De Boeck (6WeWia) eindigde eveneens op de derde plaats met zijn kompaan Gilles Tinck (4T).
Een minimum bezetting met een maximumwinst voor onze OLVP-atleten! Slechts 4 leerlingen durfden de uitdaging aan om hun uithoudingsvermogen te meten met andere sportieve leerlingen uit de provincie. In de striemende regen liepen Sander Vercauteren (4Wa) en Bavo Blevi (4SW) bij de bijzonder goedgevulde reeks cad °98. Sander behield van begin tot einde een ruime voorsprong op zijn naaste concurrent en maakte zijn favorietenrol opnieuw waar. De plotse koude speelde Bavo parten, maar hij eindigde toch moedig zijn wedstrijd. Ook bij de schol °96 kon Nikolai De Boeck (6Wewia) voor de laatste keer aanspraak maken op de ereplaats en dat deed hij met verve. Jacob Van Herck (6LWe) proefde voor de eerste maal van een echte wedstrijd, zag af, maar genoot naderhand van zijn prestatie. Proficiat aan de 4 moedige kerels!
Alle ondernomen acties van leerlingen en collega’s rond 3 centrale thema’s (samen-gezond-sporten) hebben tot deze bekroning van de Stichting Vlaamse Schoolsport geleid . Sport en beweging blijven een belangrijk middel in de preventieve gezondheidszorg . Middagsport, SNS (sport na school) en SVS recreatieve en competitieve activiteiten bieden kansen aan elke leerling met aandacht voor fairplay en het welbevinden van elke deelnemer. Aandacht voor gezonde voeding en actief verplaatsen naar school of tijdens excursies komt aanbod in diverse vakken. Wij stappen dit jaar over van de actie ‘10 voor schoolsport’ naar ‘SPORT BEWEEGT JE SCHOOL’
Voetbal 4-4 Bike & Run Veldlopen
8
We vertalen dit naar werken op 4 niveaus : 1)VOOR de lessen: actieve verplaatsing woon-school. 2)TIJDENS de lessen: LO-lessen en integratie van bewegen in andere vaken leergebieden. 3)VRIJE momenten sportief invullen. 4)NA de lessen: aanbod SVS, SNS, doorstroming sportclub. Laten we er allen samen een sportief en gezond schooljaar 2013-14 van maken!!
Voor meer info kan je terecht op www.sportbeweegtjeschool.be
Dans
9
Sport- en vriendschaps dagen eerste graad
Alle leerlingen van het eerste jaar trokken richting Waasmunster op een tweedaagse excursie voor een dag van de sport en een dag van de vriendschap. Tijdens beide dagen lag de nadruk op groepsbevorderende activiteiten per klas.
10
11
Solidariteitsacties Adoptieproject Op donderdag 24 oktober kwam mw. Lieve Vleminckx voor onze eerstejaars haar adoptieproject ‘MANAMFASHA’ voorstellen. Samen met enkele andere vrijwilligers heeft ze in de Rwandese stad Kigali een kleuterschool voor minderbedeelde kinderen opgericht. Kleuteronderwijs is niet gratis in Rwanda en enkel gegoede mensen kunnen dit betalen.
Kinderen die pas vanaf het lager onderwijs naar school gaan, hebben dan een ernstige leerachterstand, want in het kleuteronderwijs wordt al Engels (de tweede landstaal) en flink wat rekenen aangeleerd. Ook sociale vaardigheden en cultuur komen aan bod. Met 25 euro per jaar betaal je de schoolkosten voor een kind in dit schooltje.
Wij steunen met onze eerste graad reeds enkele jaren dit project, door per klas het schoolgeld voor één of meerdere kindjes bijeen te sparen. Ook dit jaar werden de leerlingen door het getuigenis, de foto’s en film van mw. Vleminckx overtuigd van het belang van dit project. In elke klas staat het spaarpotje al klaar!
Aan onze leerlingen werd gevraagd om een schoendoos mooi te versieren en te vullen met tandenborstel, tandpasta, zeep, shampoo, douchegel, speelgoedje, knuffeltje, kleurpotloden, kogelpennen, notablokje… en nog zoveel meer.
Die schoendozen worden als kerstgeschenk overhandigd door broeder Willy aan weeskinderen en kinderen uit arme gezinnen in Costa Rica. Ze kijken daar al uit naar onze kerstgeschenken.Vorig jaar konden we 160 kinderen een doos geven en we hopen dit jaar op meer.
Schoendoosactie Op vrijdag 25 oktober konden onze tweedejaars kennismaken met Broeder Willy. Hij kwam ons zijn werk voorstellen en nodigde ons uit om, zoals de vorige jaren in TSO al gebeurde, mee te werken aan een ‘schoendoosactie’.
12
De jonge detectives Bibmoord opgelost door jonge speurders Sint-Niklase jongeren zijn de politie te snel af SINT-NIKLAAS, hoofdbibliotheek H. Heymanplein. De schokkende gebeurtenis in de bibliotheek van SintNiklaas houdt de bevolking nu al een hele week bezig. De politie is ten einde raad en stelt alles in het werk om de dader van deze gewelddadige moord op te sporen. Eerder deze week werd het lichaam van de bibliothecaris teruggevonden. Zij was op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Waarom moest deze jonge vrouw dood? En hoe werd ze vermoord? Een vraag die iedereen al een hele week bezig houdt en waar niemand een antwoord op weet. Omdat de politie niet in staat is de dader en zijn/haar moordwapen te vinden, schakelden ze de hulp in van enkele jonge detectives uit het middelbaar onderwijs. Met succes, zo blijkt. De leerlingen hebben een grondig onderzoek uitgevoerd in de bibliotheek en kwamen zo terecht bij enkele cruciale aanwijzingen die de politie over het hoofd had gezien. Dankzij hun ontdekkingen konden de dader en het moordwapen snel geïdentificeerd worden. Vermits het hier om een heel gevoelige kwestie gaat, heeft de burgemeester expliciet gevraagd om de gegevens over de dader en de moord geheim te houden. Ook over het moordwapen wordt niets gecommuniceerd. De leerlingen zelf werd gevraagd een volstrekt stilzwijgen in acht te nemen. Bij het doorbreken van deze belofte zullen er zware straffen worden uitgedeeld! De politie en het stadsbestuur van Sint-Niklaas laten weten zeer trots te zijn op het talent van de jonge speurders.
13
Bedrijfsbezoek Lokeren Op vrijdag 11 oktober brachten 3 Handel en 3 Handel-Talen in het kader van de lessen bedrijfseconomie een bezoek aan Mili Hoevezuivel en Geitenboerderij ’t Eikenhof. (Vorig jaar nog te zien in het programma ‘Dagelijkse kost’ en in het tijdschrift ‘Knack’). Beide bedrijven zijn gevestigd in Lokeren. Bij ‘t Eikenhof hadden de kleine geitjes het meeste succes. Ze genoten zichtbaar van de aandacht. Vele leerlingen waren dan ook laaiend enthousiast. Bij Mili Hoevezuivel maakten we kennis met de 150 koeien op de boerderij. De meeste van hen staan constant op stal. We hadden ontzettend veel geluk: net op het moment dat wij aankwamen, werd er een vaarsje geboren. De toekomst van de boerderij is verzekerd … Op elk bedrijf gaf een ervaren gids een boeiende uitleg. Enige aandacht was natuurlijk vereist, want na de uitstap stond ons nog een aandachttoets te wachten. We leerden onder andere over de bevruchting, de melkproductie en de voeding van de dieren in het bedrijf
Mili Hoevezuivel. Zo kwamen we te weten dat de vrouwtjes die geboren worden op de boerderij, mogen blijven omdat zij melk produceren. De mannelijke dieren worden verkocht en gebruikt voor de vleesindustrie. De twee bedrijven tonen veel gelijkenissen. Beide bedrijven leveren een toegevoegde waarde aan de melk. Momenteel telt ‘t Eikenhof 100 melkgeiten die dagelijks zorgen voor verse geitenmelk. De dieren worden tweemaal per dag met de machine gemolken en de melk wordt automatisch overgepompt naar de kaasmakerij. De geiten krijgen zelfgekweekt biologisch ruwvoeder. Alle geitenmelk van de geitenboerderij wordt gebruikt om geitenkaas te maken. Uiteraard mochten we de kaas proeven op het einde van de rondleiding. We bezochten ook het winkeltje. Geitenboer Peter levert de producten ook zelf tot bij de handelaars, op de markt en aan restaurants. Het is een zwaar beroep. De boer is al om 6 uur uit de veren om de geiten te melken en is tot ’s avonds laat bezig om geitenkaas te maken. De positieve reacties van zijn klanten motiveren hem om verder te gaan met het bedrijf.
Sportdag 3es
14
De leiding van het melkveebedrijf Mili Hoevezuivel van de familie De Cuyper-Vandenbroucke wordt nu al aan de vijfde generatie doorgegeven. Het is een innoverend bedrijf met louter Holsteinkoeien. Het bedrijf legt de klemtoon op duurzaamheid en diervriendelijkheid en heeft daarnaast veel aandacht voor arbeidsgemak. Een klein deel van de melk (5 %) wordt verwerkt in hoevezuivel en in de productie van ijs. De resterende 95 % wordt doorverkocht aan een melkerij die er melkproducten van maakt. We kregen uitleg over het productieproces van ijs, het assortiment en de uitbreiding van de zaak. Wisten jullie dat Mili Hoevezuivel 25 soorten ijs maakt en 12 sorbetsmaken heeft? Alle ijstaarten worden op maat van de klant gemaakt. Rond de kerstperiode worden 6 000 ijstaarten verkocht (een tip voor de komende eindejaarsfeesten?). Op het einde van de rondleiding mocht een lekker ijsje uiteraard niet ontbreken. Alle leerlingen en ook de begeleidende leerkrachten vonden het een boeiende en leerrijke uitstap. Zeker voor herhaling vatbaar.
Bezinning 3es u n i e k Op donderdag 24 oktober hadden de leerlingen van 3 ASO een bijzondere bezinningsdag. Dankzij de vzw Yieha! leerden onze leerlingen heel wat bij over het leven met een beperking. In verschillende workshops ondervonden ze aan den
lijve hoe het is om blind, doof of verlamd te zijn. Er was ook een aangrijpende getuigenis van een jonge vrouw die als tiener blind werd. Verder bekeken de leerlingen ook de film ‘Le huitième jour’ over de ongewone vriendschap tussen een zaken-
man en iemand met het syndroom van Down. Met de tablet werd de nodige achtergrondinformatie bij deze film opgezocht. Zo werd het voor alle deelnemers een verrijkende dag!
Excursie Mechelen 4T trok op de 'Dag van de jeugdbeweging' naar Mechelen. We hadden de weergoden aan onze kant, want de zon was volop aanwezig. Het programma was goed gevuld en de voetjes hebben afgezien van het vele stappen. Over het algemeen vond iedereen het een mooie stad qua gebouwen, maar veel te rustig qua vertier en plezier. Misschien moeten we eens teruggaan in een weekend?
15
Excursie Antwerpen Op 4 oktober bezocht 4HWab FOMU en deed de ‘Wandeling wereldkaart op stadsformaat Antwerpen Averechts’. In de voormiddag was het creativiteit ten top in de workshop digitale fotografie in het FoMu (FotoMuseum) in Antwerpen. Anders kijken is anders denken en andere dingen zien. Met hun digitale fototoestel in de aanslag en een positieve instelling creëerden de leerlingen van 4HWab echt wel verrassende foto’s. Zeer enthousiast en actief ‘klikten’ ze
Hey Angel, heb jij ook zin om naar Antwerpen te gaan?
er in de workshop op los. De knappe beelden vertellen zoveel meer dan je op het eerste gezicht verwacht. Onderwerpen genoeg: elkaar in verschillende poses en vanuit diverse perspectieven fotograferen, details van je beste vriendin, de buurt rondom het museum, spiegelende plassen water, het licht door de herfstbomen, … In de namiddag volgde een andere wereld, ‘Wandeling wereldkaart op stadsformaat Antwerpen Averechts’. Zo dicht bij ons. Zo anders. Een bezoek rondom de Antwerpse
stationsbuurt deed 4HWab weerom ‘anders kijken’ naar de diversiteit van gemeenschappen die onverbrekelijk met de onze verbonden zijn, maar toch zo verschillend. Daarna volgde een bezoek aan de joodse gemeenschap, de Afrikaanse kleurige buurt en werd er vlug ook even geproefd van de Chinese cultuur. Eigenlijk was de tijd te kort en hadden we te pijnlijke voeten, maar de sfeer zat prima, de interesse was er en we keerden tevreden met de trein naar huis terug en dat is altijd een beetje reizen… naar huis en andere culturen.
In het kader van de verkeersweek voor de eerste graad kregen de leerlingen van het eerste jaar een oefening bij de dode hoek van een vrachtwagen. Voor het tweede jaar stond er een oefening op de busevacuatie op het programma.
Cool! Laten we beginnen met onszelf te fotograferen in deze glazen deur en een actiefoto nemen.
Ja, tuurlijk! Laten we vertrekken!
Angel en Fleur stapten op de trein en reisden richting de grootstad. ’s Morgens bezochten de twee vriendinnen het fotomuseum en kwam Angel tot een schitterend idee.
Fleur, gaan we foto’s leren trekken vanuit verschillende perspectieven?
Ja, die kruiden zien er heel speciaal uit. Wist jij trouwens dat de joden op een heel speciale manier koken?
Pauze
In de namiddag was het tijd voor een bezoek aan de jodenwijk. Wauw, moet je al die speciale producten zien.
16
Verkeersweek
Prachtige foto’s kwamen er uit de bus. Foto’s in kikker- en in vogelperspectief, landschapsfoto’s, stillevens, schaduwbeelden, …. Angel en Fleur droomden stiekem al van hun eigen fotomuseum.
Ze eten koosjer. Hun vlees wordt ritueel geslacht, eieren worden gecontroleerd op bloed, in hun keuken zijn er twee aanrechten, één voor de melkproducten en één voor de vleesproducten te bereiden, ….
Al die regeltjes, je zou bijna door het bos de bomen niet meer zien.
Voorleestoer Op maandag 14 oktober hebben de leerlingen van het tweede jaar heel wat auteurs ontmoet die het beste van zichzelf gaven.
En we eindigen onze wandeling in kikkerperspectief! Einde.
Op het einde van de dag namen Fleur en Angel afscheid van Antwerpen door een aanraking aan de Mezoeza. Ze hadden heel wat afgewandeld en bijgeleerd.
17
Teambuilding Floreffe De wandeling mocht wat korter zijn dan 14 km. En zelf koken moest er ook niet bij. Voor de rest was het goed. (Hasime, 5 ST) Ik vond de teambuilding zeer tof, maar het was wel heel vermoeiend. De sfeer was heel leuk en de groep is veel sterker geworden. (Laura, 5 BI) De teambuilding was leuk, maar vermoeiend. De activiteiten waren avontuurlijk. Het klimmen was het leukst. (Elise, 5 ST) De teambuilding was leuk. De eerste dag hebben we plusminus 12 km gestapt. 's Avonds maakten we een supergezellig kampvuur. De volgende dag moesten we een hoogteparcours afleggen en hebben we nog middageten gegeten. Daarna zijn we rond half 3 vertrokken. (Emelie, 5 ST)
“
18
De teambuilding zal me altijd bijblijven. Het wandelen was zwaar, maar met de hulp van elkaar lukte het wel. Zelf eten maken is leuk, maar niets gaat boven het eten van je eigen mama. Het hoogteparcours was ook zeer tof. We zijn een hechte groep geworden. (Axelle, 5 ST) De teambuilding was leuk maar vermoeiend. Op de eerste dag hebben we veel gestapt, daarna spaghetti gekookt en 's avonds hebben we gezellig aan het kampvuur gezeten. De volgende dag hebben we een hoogteparcours, een deadride en een parcours in een grot gedaan. Het was spannend. (Delilah, 5 ST) Eerst had ik echt geen zin om mee te gaan op tweedaagse. Maar als ik het nu zo bekijk was het heel leuk. Het stappen was wel heel vermoeiend, maar eens daar aangekomen was het heel plezant. Zeker donderdagavond aan het kampvuur was het heel gezellig. Ik was ook vrijdag jarig en we hebben dat daar gevierd. Dat was wel tof. (Stephanie, 5 ST)
In september en oktober zijn de vijfdes van de TSO- en BSO- richtingen op teambuilding gegaan. In Floreffe hebben de leerlingen per klas gewerkt aan de sfeer als klasgroep door samen activiteiten te doen. Onder die activiteiten vielen zowel koken als een hoogteparcours. Zo leerden ze zichzelf, maar ook elkaar kennen. Ze leren hun grenzen verleggen en zichzelf te testen. Deze activiteit wordt georganiseerd omdat de leerlingen waarmee je in het vijfde jaar zit ook meestal dezelfde zijn als in het zesde. Het is dan ook de bedoeling dat ze als klas samenwerken en iedereen de sterke en de zwakke punten van elkaar leert kennen. Zo kunnen ze elkaar steunen.
‘‘
De teambuilding was leuk, alleen duurde het stappen wel wat lang. Het eten en de activiteiten waren geslaagd en er heerste een aangename groepssfeer. (Bavo, 5H) De teambuilding bracht ons hechter tot elkaar, zeker door het hoogteparcours en de leuke sfeer! Het was heel leuk. We hebben goed leren samenwerken en elkaar beter leren kennen. De wandeltocht was lang, maar het viel nog mee. Het hoogteparcours was ook leuk. (Yoïca, 5H) Op teambuilding in Floreffe heb ik mijn hoogtevrees overwonnen, normaal gezien durf ik zulke activiteiten niet, maar dit was een zeer plezante ervaring die mij hielp mijn angst te vergeten. (Vlad, 5H)
Zeer vermoeiend maar toch de moeite waard. Pijn en veel stappen. Mooi verblijf.
We hadden geluk dat het mooi weer was tijdens het stappen. Dat we zelf mochten koken en het kampvuur waren de leukste momenten van de tweedaagse. Er hing een heel gezellige sfeer in onze groep. Het hoogteparcours vond ik minder leuk. (Loes, 5H)
19
“
De teambuilding was voor mij een geweldige ervaring. De mooie natuur die we hebben gezien, de groepsband die verbeterde en de ervaringen die we nu rijker zijn, maken het voor mij een geslaagde tweedaagse. (Elke, 5 BI) We zijn op teambuilding geweest en het was een zeer aangename uitstap. We hebben elkaar beter leren kennen en bij moeilijke momenten hielpen we elkaar er doorheen, dat was wel de bedoeling van deze 2 dagen. We hebben allerlei activiteiten gedaan maar al bij al was het zeer leuk. ‘s Avonds hebben we een gezellig kampvuur gehouden en gezellig gezongen met heel de groep! Zou het zo weer willen doen, buiten die 7 uur stappen met een zware rugzak op onze rug… dat was er wel een beetje over haha :) (Nihad, 5 ST) De teambuilding was heel erg leuk. Wat ik het tofste vond, was het kampvuur: daar hebben we gezongen, gedanst en moppen verteld. Het waren gewoon 2 fantastische dagen, we hebben elkaar beter leren kennen door samen te werken. (Wafae, 5 ST)
Sollicitatiegesprekken Toen we in Namen aankwamen, begonnen we direct met een veel te lange wandeling. De tocht was zeer zwaar, ook omdat iedereen een zware rugzak droeg en er steile heuvels waren. Op het einde kwamen we aan in een kasteel, ook al had iedereen het groter verwacht. 's Avonds hebben we zelf ons eten klaar gemaakt. We zaten ook rond het kampvuur en hebben liedjes gezongen. De volgende dag kon je kiezen of je meedeed met het hoogteparcours... In het terugkeren hebben we ons moeten haasten: we hebben de trein gehaald in 2 minuten. Het was wel leuk. (Merel, 5 ST)
Ik vond de teambuilding zeer amusant, de sfeer zat er helemaal in.
Leerkrachten en leerlingen bibberen voor échte sollicitaties... ‘Solliciteren’ is leerstof voor het 6e jaar. Je haalt de technieken van internet, bekijkt wat voorbeeldfilmpjes op YouTube, speelt enkele rollenspellen in de klas, bespreekt ze in detail... de klassieke voorbereiding op een o zo belangrijk sollicitatiegesprek dat ieder van ons ooit tegemoet gaat. Sommige leerlingen krijgen ook de kans om in groep te solliciteren voor hun stageplaats, waaruit dan de beste gekozen wordt. In 6 Onthaal en Recreatie gaat het er toch nog even anders aan toe... de stageplaats van deze leerlingen zal afhangen van een professioneel sollicitatiegesprek dat 45 minuten per leerling duurt. Vacansoleil wil elk van hen een stageplaats voor 6 weken aanbieden op een van hun campings in Bel-
gië, Nederland, Luxemburg, of net over de grens in Duitsland of Frankrijk. Daar kunnen zij dan terecht als animator en/of onthaalmedewerker. Er geldt slechts één voorwaarde: een goed sollicitatiegesprek afleggen... Hoeft het gezegd dat de leerlingen bijna uit hun vel springen van de zenuwen? Dat ook de leerkrachten enorm benieuwd zijn? Hebben we de leerlingen in deze nieuwe BSO-richting meegegeven wat ze nodig hebben op de arbeidsmarkt? Laten we hopen dat we er positief uitkomen! Nu storten we ons in alle vakken (Communicatie, Nederlands, Recreatie, Onthaal, Frans, Engels en Duits) als één team op de voorbereiding op deze spannende gesprekken.
Stress, stress, stress! Dat is wat de leerlingen van 6 H hadden voor, tijdens en na hun sollicitatie op 3 oktober. Hoe hebben jullie de sollicitatie ervaren? Ann-Sofie: Als een zeer goede voorbereiding op later. Inge: Dankzij deze oefening heb je een betere kijk op het solliciteren in de echte bedrijfswereld. Waarvoor hadden jullie het meeste stress? Inge: Ik had het meeste stress omdat meneer Berthels de sollicitatie ging beoordelen. Ann-Sofie: Dat vond ik ook. Maar voor mij was het ergste moment de 10 min die ik alleen moest wachten voor ik binnen mocht. Inge: Velen van de klas hadden ook stress omdat het kon zijn dat je tijdens je sollicitatie ineens moest overschakelen naar het Engels of het Frans. Wat is de vraag die jullie voor jullie sollicitatie het meest aan de leerkracht gesteld hebben? Inge: Wat moeten wij aantrekken? Wat gaat die allemaal vragen? Ann-Sofie: Hoe maak je je negatieve puntjes positief? Wat hebben jullie eruit geleerd? Ann-Sofie: Veel! Inge: Dat je tijdens je sollicitatie 1 vraag zeker niet mag stellen. En dat is een vraag over je loon. Ann-Sofie: En dat je de inhoud van je vacature zeer goed moet kennen. Kan je ons nog een zeer belangrijke tip meegeven? Ann-Sofie: Je moet voor je sollicitatie weten hoe je dag er in het echt zou kunnen uitzien.
20
21
Speleo & klimmen 6es Hoewel het uur van de aankomst en het weer daar (half 10 ’s avonds en gietende regen) tegenvielen, waren het een paar zalige avontuurlijke dagen! Super voor de groepssfeer, af en toe een adrenalinerush en dan ’s avonds chillen aan het kampvuur. Pijnlijke voeten moet je er wel bijnemen! Een sportdriedaagse is de perfecte gelegenheid om je grenzen te verleggen en om als groep dichter naar elkaar te groeien. Het was superleuk. De vier uren op de trein waren echt gezellig en de activiteiten waren fantastisch. Vooral de pamperpaal was wel een overwinning. Ik zou zo teruggaan. Ik heb genoten van de sportieve driedaagse, hoewel de echte hoeveelheid klimmen vrij teleurstellend was. Dit neemt natuurlijk niet weg dat ik een fantastische tijd had met vrienden. Dit is de perfecte kans om nieuwe bff’s te maken. Je grenzen verleggen en veel gillen is de boodschap. Voor het vertrek is het aangewezen om een wandelpartner met zaklamp te zoeken. Mayonaise is te verkrijgen in de broodjeszaak in het station van Sint-Niklaas. Neem zeker ook handcrème mee want er kunnen wel eens uitwerpselen van koeien aan je handen hangen. Grote tenten zijn niet handig!
‘‘
We hebben zoveel soorten dingen beklommen in die drie dagen dat we nu bergen kunnen beklimmen. We hebben onze angsten overwonnen, grenzen verlegd en superveel plezier gehad. Het is de ideale gelegenheid om je grenzen te verleggen en ook de leerkrachten beter te leren kennen! De band met je klas versterkt gegarandeerd door de steun die je elkaar kan bieden.
Toen we aankwamen in Comblain was het jammer genoeg aan het regenen. Gevolg: alles was nat. De volgende dag was dit alles al vergeten en werd het niet alleen een mooie maar ook een grensverleggende dag. Vooral de tocht door de grot was een speciale ervaring. Ook de laatste dag stonden heftige kicks op het programma zoals de pamperpaal en een mega deadride. Kortom: een geweldig weekend waar we ons erg geamuseerd hebben.
Het was goed om als groep dichter bij elkaar te komen: elkaar aanmoedigen; op de pamperpaal, ’s avonds je eigen potje koken, …
Zeewandeling 6es Op donderdag 19 oktober brak voor een groot deel van de zesdejaars het langverwachte sportweekend aan. Er vertrokken groepen naar de Ardennen voor een klim- of speleoweekend en er vertrok een groep naar de Belgische kust. Zelf gingen wij mee op weekend naar de kust. Donderdag na het zesde lesuur uit de les vertrekken, voelde heel vrij aan. We namen de trein richting Gent en stapten over op een trein richting De Panne. Dit leidde ons al op de goede weg, met de kusttram reden we dan verder naar Oostduinkerke. Met een hele groep meisjes, mevrouw
Depourcq en mervouw Snick kwamen we aan in de jeugdherberg en meteen konden we onze voetjes al onder tafel schuiven. De leerlingen van een andere school die er logeerde, kregen vis, maar wij kregen een stukje kip op ons bord. Na de soep, de kip en het yoghurtje werden de kamers verdeeld en maakten we onze bedjes op. ‘s Avonds speelden we met heel de groep nog een spelletje en nadat mevrouw Snick zichzelf verraden had, dronken we nog iets en babbelden we nog wat. Toen was het tijd om in ons bed te kruipen, want de volgende dag moesten we al vrij vroeg op om een hele dag te gaan wandelen.
Op vrijdag ontbeten we eerst en pakten we terug in, om dan met de tram naar De Panne te rijden waar het andere deel van de groep verbleef. Daarna vertrokken we te voet naar de duinen om daar een lange wandeling te maken. Lunchpauze namen we in een taverne net over de grens en dan wandelden we langs het water weer terug. (Dit is letterlijk te nemen, aangezien we geen rekening hadden gehouden met getijden en het dus juist vloed was.) Terug aangekomen in de jeugdherberg, namen we onze tassen en vertrokken dan moe, maar tevreden terug naar huis.
Het was heel fijn. Ik denk dat het voor velen wel grensverleggend was. De speleo was een onvergetelijke ervaring. Gelukkig kwamen we geen vleermuizen tegen.
22
23
Confrontatietochten
‘‘
Ik vond het een geslaagde uitstap, zeker als je nieuw bent op school. Zo heb ik de klas veel beter leren kennen en zijn we een groep geworden nu. Het wandelen vond ik de perfecte manier om een band te scheppen. Bij het koken was er een leuke sfeer en zo hebben we zowel voor onszelf als in de klasgroep onze grenzen verlegd. Een geweldige start om onze klas een hechte groep te laten worden. Samen door de maïsvelden wandelen, samen koken, samen afzien en samen een bosbrandje veroorzaken (en weer blussen). Twee dagen alles samen doen heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Ondanks de regen, de pijn en het verdwalen een zeer geslaagde tweedaagse! Een verrassend toffe tocht waarbij ik mijn klasgenoten veel beter heb leren kennen. Ook het eten dat we zelf gemaakt hebben, was nog te pruimen. Gelukkig hadden we ook een heel toffe monitor.
Samen koken, eten en chillen was heel leuk! ‘s Avonds was het erg gezellig. Bergop was het soms wel zwaar, maar samen was het tof. Het idee van het gat in de horizon was heel goed gevonden. De confrontatietochten waren super! We kregen veel vrijheid, maar dat we onze gsm moesten afgeven overdag was iets minder. De rugzakken begonnen na een tijdje wel wat zwaar te wegen, maar voor de rest was alles toppie! Supertoffe moni en leuk dat we ‘s avonds onze gsm terugkregen! Samen koken was gezellig en het avondeten was eetbaar.
We hebben zot veel gestapt.
Wetenschapsnieuws Naar jaarlijkse gewoonte vertrokken ook dit jaar de leerlingen van 5 HW op confrontatietochten. Vroeg in de ochtend vertrokken we met de bus richting Limburg. Na een ellenlange file kwamen we eindelijk op onze bestemming aan. We leerden onze sympathieke begeleider en elkaar wat beter kennen aan de hand van een aantal teamspelletjes. Voor we onze wandeltocht konden beginnen moest het materiaal voor het middageten nog verdeeld worden. Dan moesten we onze gsm’s en horloges afgeven zodat we zonder tijdsbesef zaten. Eenmaal dat gebeurd was, konden we pas echt vertrekken. Het kaartlezen werd volledig aan ons overgelaten. We zijn dus helaas een aantal keer in de verkeerde richting gelopen. Na een bepaalde tijd kregen we met zijn allen toch
24
wat honger, dus gingen we op zoek naar een plaats waar we ons grondzeil konden uitgooien en koken. Het was niet zo gemakkelijk om spaghetti te koken zonder enige notie van tijd. Met gevulde magen gingen we terug op pad. Onderweg deden we ook een teambuildingsopdracht: we moesten allemaal door een opgehangen fietsband, zonder de band te raken. Op het einde van deze vermoeiende dag bereikten we uiteindelijk onze slaapplaats. Kamers verdelen, ons installeren en onze voetjes onder tafel schuiven. We hebben lekker gegeten. ‘s Avonds hadden we nog een moment van zelfreflectie. We dachten na over onszelf en hoe we zijn als persoon. We waren blij dat we in ons bedje konden kruipen. De tweede dag brak aan en we begonnen met een lekker
onbijt. Goed ontbijten was de boodschap, want het werd weer een zware dag. We kregen ‘s ochtends ook een liedje aangeleerd dat voor de rest van de dag in ons hoofd bleef zitten en ook zeer veel gezongen werd. Het materiaal voor ‘s middags werd verdeeld, de kaart werd aan ons overgelaten en we konden weer vertrekken. We deden enkele teambuidingsopdrachten en kookten ‘s middags weer ons eigen potje. Af en toe werden we wat verrast door de regen, maar niets hield ons tegen. Toen we terug aankwamen bij de vertrekplaats waren we allemaal doodmoe, maar zeer voldaan. We namen afscheid van onze begeleider en stapten terug op de bus. Het was een fantastische tweedaagse die ik niet snel zal vergeten.
Fantastisch wetenschapsnieuws!!! Goedele Luyten uit 5 WEWIb heeft zich geplaatst voor de finale van de European Union Science Olympiad (EUSO) 2014 in Athene! Ze behaalde niet alleen de eerste plaats (!), maar ze is ook het eerste meisje in de Vlaamse EUSO-geschiedenis dat met deze ereplaats gaat lopen!!! Voor de eerste selectieronde, die plaatsvond op woensdag 16/10 op vijf verschillende locaties in Vlaanderen, kwamen 170 kandidaten opdagen (waaronder 9 leerlingen van de OLVP). Zij kregen 90 minuten om 30 vragen te beantwoorden (10 voor biologie, 10 voor chemie en 10 voor fysica).Al onze leerlingen behaalden zeer verdienstelijke resultaten en verdienen allemaal een dikke pluim. Goedele behaalde de hoogste score op de voorronde en ging samen met negen andere laureaten door naar de tweede ronde.
De tien laureaten van de eerste selectieproef, één laureaat van de Vlaamse Technologie Olympiade (VTO) en 4 laureaten van de Junior Olympiade Natuurwetenschappen (JON) namen het vervolgens tegen elkaar op tijdens een practicum aan de VUB, dat plaatsvond op 23 oktober. De leerlingen werden tijdens deze tweede ronde niet alleen beoordeeld op de antwoorden op de gestelde vragen, maar ook op diverse vaardigheden tijdens het uitvoeren van de experimenten. De 3 best geplaatste kandidaten (met Goedele op 1) vormen samen het Vlaamse team, dat het volgend jaar in maart in Athene zal opnemen tegen meer dan 70 andere ploegen uit alle landen van de E.U. We zijn bijgevolg ontzettend fier op Goedele en wensen haar alle succes toe in Athene!
25
Kartonnen dozen Het was een goede vertolking van het boek, grappig en gedurfd, gemakkelijk om te volgen. De acteur bespeelde de zaal erg goed. Ook de nabespreking was interessant. De acteur heeft een mooie monoloog neergezet. Het publiek deed echt mee en doordat het onderwerp nogal taboe was, vond ik het eerst een beetje raar overkomen maar verder vond ik het leuk om naar te luisteren omdat het zo ‘anders’ was. Het gelach in de zaal bevestigde dat ik niet de enige was die dit toneel grappig vond. De acteur zat volledig in zijn rol en trok ons mee in het aangrijpende verhaal.
Een ernstig waargebeurd verhaal werd voldoende afgewisseld met hilariteit. Chapeau voor Steven De Lelie die deze monoloog voor de 270e keer met zoveel enthousiasme en inleving gebracht heeft. Een goed toneelstuk waarbij de acteur grappige stukken goed wist af te wisselen met triestige. Door middel van humor werden taboes doorbroken.
‘‘
Ik vond het een zalig stuk en ik heb ongelooflijk hard gelachen. Ik was wel verrast dat onze school voor zo’n toneel gekozen heeft, maar ik klaag zeker niet.
Het toneel was heel grappig, echt perfect voor onze leeftijd. In zijn eentje kon hij ons anderhalf uur boeien.
Een boeiende manier om een boek voorgesteld te krijgen en zeker voor herhaling vatbaar. Ook leuk om de acteur te herkennen en veel lof voor zijn interactie met het publiek.
Comenius ‘Life in our city Om de Europese integratie te bevorderen, organiseert de Europese Commissie uitwisselingen tussen verschillende Europese scholen onder de naam Comenius. Onze voormalige handelsschool is al langer een vaste klant van dit programma, de voormalige humaniora kreeg dit jaar voor het eerst groen licht van de commissie. Dat betekent dat we gedurende de volgende twee jaar kunnen deelnemen aan het uitwisselingsproject met als thema: “Life in our neighbourhood, life in our city”. Onder deze vlag gaan onze leerlingen en leerkrachten samenwerken met
scholen uit het Finse Oulu (spreek uit als “Awloe”), het Poolse Katowice (Katowietsee) en het Beierse München (da’s gewoon München). De samenwerking zal in de eerste plaats gebeuren tijdens de gewone lessen. Iedereen uit het vierde, vijfde en het zesde jaar wordt op die manier bij de uitwisseling betrokken. Bovendien willen we ook zoveel mogelijk leerlingen uit het vijfde jaar een eigen invulling aan de uitwisseling laten geven onder het motto: Europa kent geen grenzen, jullie creativiteit ongetwijfeld ook niet. De hoogtepunten worden uiteraard de uitwisselingen; dit
schooljaar wordt er zo in de prille lente met een Sint-Niklase delegatie naar Finland gevlogen. Volgend schooljaar zullen wij onze Europese buddies ontvangen en trekken we naar Polen en Duitsland. Om alles in goede banen te leiden is ons Comeniusteam, bestaande uit Leen Lenaerts, Annemie Van Cleemput en Floris Willems, al gaan samenzitten met de andere partnerscholen in München. Tussen de worst en de ajuin hebben ze samen een programma opgesteld dat hopelijk een verrijking voor alle betrokkenen zal vormen.
Confronterend, mooi, maar een beetje taboe en daardoor vreemd.
Literaire wandeling In de week van zeven oktober gingen de vijfdejaars op literaire wandeltocht. Anton Van Wilderode, een dichter uit de vorige eeuw, stond centraal. Zonder dat men het besefte, ontwikkelde er zich een fantastische dichter op onze Sint-Niklaase scholen. Anton Van Wilderode, wat trouwens zijn
26
schuilnaam of pseudoniem was, studeerde theologie en gaf daarna les op deze scholen. Tijdens verschillende activiteiten, zoals een schilderij maken op basis van een gedicht, vraagjes oplossen in de bibliotheek en een eigen pseudoniem verzinnen, konden de leerlingen hun fantasie de vrije loop laten.
Creative garbage
In de Engelse les bereidden de leerlingen van 6 OR een knutselactiviteit voor. Ze moesten erbij vertellen welke materialen nodig waren en hoe je het voorwerp moest ineensteken – en dat allemaal in de taal van Shakespeare natuurlijk. Here are their designs: a docking station (Matthias), a pair of binoculars (Lynn Q), a piggy bank (Nicolas), a musical instrument (Kelsey), a lamp (Sharon), a cute puppet (Shaquille) and sound boxes (Lynn V.R.).
27
Excursie Duitsland Woensdag 23 oktober 2013 vertrokken we op een driedaagse excursie met onze leerlingen van 6 Onthaal en Recreatie naar Duitsland.
‘‘
We verbleven in het mooie Dorint Resort in Biersdorf am See en genoten daar ook van de heerlijke keuken! Om onze leerlingen zo goed mogelijk de toch wel specifieke wereld van animatie te leren kennen, mochten we daar het animatieteam observeren en assisteren. Dit gebeurde telkens in kleine groepjes. De leerlingen spraken Duits (sommigen met veel haar op) maar de durf was er, en dat is in
deze job het belangrijkste. We kregen ook veel nuttige tips bijvoorbeeld over de aanpak van verschillende knutselactiviteiten en de inrichting van een kinderland. Daarnaast maakten we een natuurwandeling met Andreas, die ons hierbij toonde hoe je ‘wandeltochten met kids’ aanpakt. Zo zagen we de Nutella-boom, ontdekten we welke vruchten eetbaar zijn en welke beter niet
en hoe we vermoeide kids kunnen aanmoedigen om verder te stappen. De leerlingen namen ook allemaal een heus interview af (in het Duits) om in de lessen van de komende weken verder uit te werken. Het was een leerrijke driedaagse èn een zalige groep om mee op uitstap te gaan. Beter kon onze herfstvakantie alvast niet beginnen!!!
De Duitse humor is echt apart. (Shaquille) De weg van onze bungalow naar het restaurant was een killer. (Nicolas) Het eten was superlekker en de mensen heel erg vriendelijk. (Lynn Q) We sliepen in mooie, gezellige bungalows, alleen 's nachts een beetje griezelig omdat we de achterdeur vergaten toe te doen... (Kelsey) We hebben een leuke wandeling gemaakt in de schitterende natuur (Matthias) Een ervaring om nooit meer te vergeten! (de ganse klas)
(Para)normaal Zonder te weten wat de voorstelling 'Paranormaal' ging brengen, begaven we ons naar Antigone. Zouden we gehypnotiseerd worden? Zouden we dan rare dingen moeten doen? Nee. Dat was meteen duidelijk toen de voorstelling begon, men ging ook niets van onze privacy bloot leggen. De man die deze voorstelling gaf, leek een beetje een vreemde kwibus. Eerst begon hij een dik kwartier te ratelen over wat hij deed in zijn dagelijks leven en daarna vertelde hij dat hij groepen mensen zich ervan bewust maakte dat paranormale gaven wel degelijk echt waren. Wij mochten trouwens ook steeds naar zo'n sessie
gaan. Doorheen heel zijn show deed deze man rare dingen. Hij koos steeds willekeurige mensen om mee te doen. Zo plaatste hij mensen bij initialen die ze opschreven en kon hij aan de hand van karaktertrekken raden welk dier iemand koos uit een serie dieren. De laatste vraag aan ons was: ‘Geloven jullie alles wat er hier vandaag verteld is?’ Ja, dat was het antwoord van de meerderheid in de zaal. Hij begon weer met een uitleg waardoor iedereen in de war geraakte. Toen we allemaal de zaal uit waren voelde de meerderheid van ons zich beetgenomen. Waarom? Dat verklappen we niet!
‘‘
Het was een gekke namiddag die ons allen heeft gechoqueerd op een plezierige manier!
Wat een voorstelling! Het was een leuk initiatief van de school. Het was eens iets helemaal anders en niemand wist eigenlijk wat hij moest verwachten. Er deden dan ook de gekste verhalen de ronde. Uiteindelijk was de show verrassend speciaal en leerzaam! Hopelijk kunnen we zo nog meer voorstellingen verwachten.
Bezinning 6es Op vrijdag 25 oktober was er voor de zesdes een bezinningsdag. De dag bevatte allerlei activiteiten die de leerlingen zelf hadden gekozen. De voormiddag was voor iedereen hetzelfde. De dag begon met de film ‘Philadelphia’ van Tom Hanks. Een heel aangrijpende film, waarbij sommige leerlingen een traantje lieten. Deze film toont hoe mensen iemand bekijken die het HIV-virus heeft opgelopen. Je leven kan hier drastisch door veranderen. De film liet de leerlingen hierbij toch eens stilstaan. Na de film was er een getuigenis van Patrick, een man die al 20 jaar met het HIV/Aidsvirus leeft. Hij vertelde over zijn leven
28
en hoe hij met zijn ziekte omgaat. Hij maakte de zesdejaars ervan bewust hoe snel je het virus kan oplopen. In de namiddag waren er verschillende sessies. Een palliatieve hulpverlener, een ex-gedetineerde, een militaire verpleegster, een psychotherapeute, etc. De leerlingen konden twee sessies kiezen. In deze sessies vertelden deze mensen dan over wat ze in het dagelijks leven doen en over wat ze allemaal meegemaakt hebben. Na deze dag vol verhalen en getuigenissen, is de kijk van de leerlingen toch positief veranderd tegenover HIV, psychotherapie etc.
29
Sportdag 5es
Excursie Antwerpen
Ook het vijfde jaar kreeg opnieuw een uitgebreide keuze voor de jaarlijkse sportdag. De druilerige regen kon ons niet tegenhouden om te kajakken, te fietsen, meters hoog in de lucht een parcours te volgen of gewoon lekker binnen te fitnessen en te spinnen. We verzamelden enkele leuke reacties.
Op 2 oktober 2013 bezochten 5 en 6 Toerisme het Red Star Line Museum, de mobiele hotelkamers van ‘Sleeping Around’ en het reisbureau ‘MOOSE in the CITY’.
Kajak We hebben in het totaal misschien wel drie uur in onze kleine kajak gezeten! Er zijn zelfs twee leerlingen in het water gevallen, maar ondanks dat het een heel vermoeiende dag was, heb ik er toch van genoten. Het is dan ook een sportdag voor iets! (Yana Van Genabet – 5WeWi) Hoogteparcours Ik heb me fantastisch geamuseerd. Het hoogteparcours was uitdagend en de deadride als climax op het einde was echt geweldig! Ook het golfen was heel plezant. (Joeri Cloostermans – 5WeWia)
30
De Kracht De fitness in ‘De Kracht’ was echt leuk, wel niet zo bemoedigend voor mijn zelfvertrouwen, want ik dacht dat ik meer armspieren had! Verder was de spinning wel iets voor mij, al leek het wel een uurtje sterven! Ook de zelfverdediging was interessant. (Sofie Vercauteren – 5MtWe)
Het kajakken zelf was vermoeiend, maar de omgeving en de sfeer maakten het superleuk!
‘‘
In het Red Star Line Museum hebben we geleerd hoe het was om in de jaren ‘30 met de boot naar Amerika te reizen. We ontdekten o.a. wat de verschillen waren in prijs en kwaliteit van de kajuiten. Hoe comfortabel (of net niet) je de oversteek kon maken, had alles te maken met de klasse waartoe je behoorde. ‘Sleeping Around’ is een pop-upconcept. Leegstaande Chinese containers die in de haven van Antwerpen ston-
den weg te roesten omdat het te veel kost om ze leeg terug te sturen, werden omgebouwd tot luxehotelkamers. Dit Belgisch concept omvat 4 hotelcontainers, een loungecontainer en een saunacontainer. Het is de bedoeling met deze containers de wereld rond te reizen. Een mooi voorbeeld van recyclage! Tenslotte bezochten we ook de zaak ‘MOOSE in the CITY’. In de winkel is een reisbureau dat gespecialiseerd
is in reizen naar Scandinavië. Deze reizen stellen ze zelf samen. Ook alle aangeboden producten komen uitsluitend uit het hoge Noorden. We waren erover verbaasd hoe prachtig Scandinavië wel niet kan zijn. Voor ons was dit laatste bezoek erg belangrijk want de studiereis van 5 en 6 Toerisme heeft dit jaar als bestemming Noorwegen!
31
FeSStival
OR/PR stages
Leerlingen van Onthaal, PR en Recreatie: ’CREW’ tijdens FeSSTival
Een leerlinge getuigt
Voor 3400 werknemers van sociale werkplaatsen uit Vlaanderen werd op donderdag 12 september op het recreatiedomein De Ster een festival georganiseerd. Het onthaal, de begeleiding, de controle op workshops, .... werd een grootse stage-opdracht voor 30 van onze leerlingen. 5 en 6 Onthaal en Public Relations én 6 Onthaal en Recreatie vormden op dit FeSSTival "de crew". De regen bleef uit en de sfeer zat er vanaf het begin in. Het werd de hele dag écht keihard werken. Met walkietalkies stonden onze leerlingen in ver-
‘‘
binding met elkaar en met de organisatieleiding. Op die manier konden ze meteen probleempjes oplossen en inspringen waar het dringend nodig was. De leerlingen werden verdeeld in verschillende ploegen: "ingang", " bar", "logistiek", "artiesten", "workshops". Volgende taken werden hun toevertrouwd: treinreizigers opvangen in het station en begeleiden naar de shuttlebussen -daarbij mochten ze zelfs gebruik maken van het omroepsysteem van de Spoorwegen en ook spoorwissels aankondigen;
als parkeerwachter elke wagen of autocar tegenhouden om ze correct door te verwijzen; toegang controleren aan de ingangen; informatiepunt bemannen; opvangen en begeleiden van artiesten naar de verschillende podia; controleren van de toegang en toezicht houden voor een vlot verloop van de verschillende workshops; drank bedienen aan de mainstage; tevredenheidsenquêtes afnemen; als steward algemene controle uitoefenen op milieu, laden en lossen van dranken/instrumenten; opbouwen en afbreken van podia en workshops.
‘‘
Nog op ‘De Ster’ zorgden we voor het onthaal, de begeleiding en animatie tijdens de Scholenveldloop. We werkten mee bij de Pretcamionette, hielden toezicht bij het springkasteel, begeleidden de lopers naar de start, voerden inschrijvingen uit aan de balie en gaven informatie, vingen de winnaars op en voerden hen naar het podium en stonden in voor bedeling van drank en appels voor de lopers Ook bij activiteiten op onze school oefenen we onze vaardigheden. We zorgden ervoor dat de vriendschapsdagen van de leerlingen van het eerste jaar goed verliepen: onze klas kreeg de verantwoordelijkheid om de kinderen met de fiets veilig naar hun slaapplaats en terug naar school te brengen. We mochten daar ook het bosspel begeleiden. Een andere keer bakten we samen met de leerlingen van 1B cupcakes in het thema Halloween. Heel tof!! Ondertussen zijn we ook al naar de bib geweest waar we uitleg kregen over de stage die nog komt. We mogen namelijk -in het kader van het project “Pietenverhalen in de bib”- Zwarte Piet spelen in de verschillende bibliotheken in Sint-Niklaas. We mogen voorlezen en knutselen met de kinderen.
Nu konden we ondervinden hoe belangrijk flexibiliteit is. Ongelooflijk dat we zoveel verantwoordelijkheid kregen! Dan voel je je pas écht belangrijk en zorg je ervoor geen fouten te maken. Leuk om met al die mensen in contact te komen. Een interessante ervaring om met 3 klassen samen één team te vormen. Echt tof dat we constant actief bezig waren. Het publiek was enorm vriendelijk en luisterde echt goed naar ons. We hebben geleerd dat - als je ook maar even de kans kreeg - je meteen iets moest eten of drinken, want anders kwam het er de hele dag niet van. Je voelde je gewoonweg écht nodig ... we moesten ervoor zorgen dat alles goed liep. Wel praktisch, zo’n walkietalkies: je zat nooit zonder werk want er was overal wel wat te doen. Amai ... wel vermoeiend, maar een supertoffe ervaring en een goede sfeer. Wanneer gaan we dat nog doen?
32
33
Comenius Slovenië Eerste uitwisselingsweek Comeniusproject ‘Generation S(ustainability)’ in Slovenië
maandag 4 november We moesten vroeg uit de veren vandaag (om 5u45!) want reeds om 8 uur beginnen de lessen aan de gastschool, het ‘Biotechnical Center Naklo’ in Slovenië. De leraren gaven wat uitleg in het Engels - want er zaten 3 nationaliteiten samen: Spanjaarden, Slovenen en natuurlijk Belgen! - over wat hun rol was in het Comeniusproject. Rond 9 uur gaven onze hosts ons een rondleiding in de school. Daarna speelden we verschillende spelletjes. De bedoeling was om zowel een beetje Sloveens te leren als mekaar wat beter te leren kennen. Al rond 10u45 kregen we een lekkere maaltijd en dan mochten we naar buiten om de rest van de school te ontdekken. Die rondleiding werd meteen een bedrijfsbezoek want de beroepsopleiding omvat tuinieren en dierenverzorging. Het thema van deze uitwisseling: ‘duurzaamheid’, kwam aan bod toen 3 jongens hun eindwerk voorstelden: zelf bedachte en in elkaar gemonteerde toestellen om te koken op zonne-energie. Om 14.00u is de school hier uit. Deze eerste dag was best geslaagd: iedereen is zeer vriendelijk en iedereen praat tegen elkaar. Er is een goede sfeer! (Emelie, 5 ST) dinsdag 5 november Vandaag stond een aardrijkskundige uitstap naar Piran op het programma. De stad is een van de drie havensteden van Slovenië, dat maar een kuststrook
34
van ongeveer 50 kilometer heeft. Een plaatselijke gids leidde ons anderhalf uur rond en vertelde enthousiast over het ontstaan van de stad, en over de componist, muziekpedagoog en violist Tartini die er werd geboren eind 17de eeuw. Hij was een tijdgenoot van de bekendere Antonio Vivaldi. Vervolgens wandelden we langs de kust door de tunnel van Parancana en voorbij de zoutwinningen van Strunjan. Onder leiding van een Sloveense leerkracht onderzochten we de rotsen en het plaatselijke “sea life” in het beschermde natuurgebied aan de Moon bay. Onze haren gingen helemaal in de war van de felle wind die door de Slovenen ‘Bouria’ genoemd wordt. Gelukkig was tegen de middag de hevige wind helemaal verdwenen en genoten we van de zon aan het water. (Mevr. Schepens en Yasmine, 6T) woensdag 6 november Eindelijk maakten we kennis met de Duitsers die de dag ervoor waren toegekomen. Daarna werden we opnieuw in groepjes verdeeld; we moesten samen een filmpje maken rond ‘duurzaamheid’. In mijn groepje ging het over met de fiets naar school komen in plaats van met de auto, wat niet zo evident is in een land als Slovenië. Na de lunch vertrokken we naar het “Technical Museum Bistra”. Het museum is gehuisvest in een vroeger
klooster en beschikt over talrijke collecties op het gebied van landbouw, transport en bosbouw. Eerst kregen we een workshop, we berekenden de ecologische voetafdruk van de groep en we maten ook hoeveel voltage een zonnepaneel heeft. Daarna zagen we een presentatie over hoeveel energie men verbruikt om dagelijkse producten te produceren. De volgende stop op het programma was Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. Om te beginnen bezochten we het Prešerenplein. Midden op het plein staat een standbeeld van de nationale dichter van Slovenië, France Prešeren. De barokke Franciscaanse kerk was ook indrukwekkend. Ten zuiden van het plein stroomt de rivier de Ljubljanica, die overbrugd wordt door de Tromostovje ('Drie Bruggen'). De Tromostovje werden in 1929 ontworpen door de bekende Sloveense architect Jože Plečnik, die ook op de rest van de stad zijn stempel heeft gedrukt. Vervolgens beklommen we de Kasteelheuvel naar de middeleeuwse burcht in het midden van de stad. Van daarboven hadden we een mooi uitgestrekt uitzicht. We namen een liftje naar beneden en belandden op een gezellig marktje. Die avond waren we vrij en kwamen we moe maar voldaan “thuis”. (Rani, 6T)
donderdag 7 november Vandaag was een eerder rustige dag. Mijn gastmama bakte vanmorgen vroeg al pannenkoeken, gewoonweg fantastisch! We verzamelden om 8u in de Comeniusklas, de klas die de hele week voor ons werd vrij gehouden om aan de projecten te werken. We zetten ons opnieuw samen in de groepjes met de leerlingen uit de andere Europese landen. Eerst maakten we de filmpjes waar we woensdag aan begonnen waren, af. We voegden allerlei effectjes en een bijpassend muziekje toe. Daarna werden onze filmpjes voorgesteld aan de hele groep en het filmpje van de groep met Rani uit 6 toerisme werd met een grote meerderheid verkozen tot het beste ecologische filmpje. Het was heel grappig om jezelf en je vrienden op video te zien. In de namiddag hadden we vrij en zijn we nog met enkele leerlingen gaan shoppen in Kranj. Het was weer een geslaagde dag! (Pauline, 6 T)
vrijdag 8 november Voor onze laatste volledige dag in Slovenië stonden leuke workshops klaar. Twee leerlingen van elke nationaliteit mochten in de keukens van de school een traditioneel gerecht van zijn of haar land bereiden. Wij Belgen hebben dan lekkere pannenkoeken gemaakt voor dessert. Het grootste deel van de andere Comeniusleerlingen nam deel aan de bloemist-workshop. We beëindigden onze schooldag met het bespreken van de goede en slechte momenten van de afgelopen dagen. De hele projectweek werd afgesloten met een gezellig afscheidsfeestje waarop ook de ouders welkom waren. Over en weer werden bedankingen uitgesproken en de bloemen die de leerlingen tijdens de workshop hadden gemaakt, werden weggeschonken. We konden proeven van de traditionele gerechten en natuurlijk ook genieten van leuke traditionele liedjes uit elk deelnemend land. Het was een week om nooit meer te vergeten! (Kim, 6T)
Bij een uitwisseling leer je dat het leven niet overal zo loopt als bij ons in België. Dat alleen al maakt het interessant om aan zo’n project deel te nemen. In Slovenië begint de school b.v. ongeveer een uur vroeger, maar ze is om 14u al uit. Zo wordt de dag helemaal anders ingedeeld: hier nuttigen ze 4 maaltijden per dag - waarvan 3 warme - i.p.v. 3 bij ons: ’s morgens, rond half 10, wanneer ze terugkomen van school en ’s avonds nog één. Raar vond ik ook dat de leerlingen in de school verplicht zijn om pantoffels te dragen. De school in Naklo heeft ook een winkeltje, dat producten verkoopt die de leerlingen zelf gemaakt hebben, zoals appelsap en ijsjes. Nog een opvallend verschil is dat in Slovenië enkel open bebouwingen zijn, geen rijhuizen of appartementen. Het was echt de moeite waard om dat allemaal te beleven en ik kijk al uit naar de volgende ontmoeting in februari, hier bij ons in Sint-Niklaas! (Merel, 5 ST)
35
Klassieke Dans Op 12 oktober 2013 woonde mevrouw Van Daele een voordracht van het Davidsfonds bij. Deze voordracht werd gegeven door Ian-Steyn du Toit, de artistieke directeur van Stichting Klassieke dans hier te Sint-Niklaas. Enkele (oud-) leerlingen waren hierbij ook aanwezig, maar dan als danser tijdens de voordracht. Wij vroegen om haar mening.
Beste mevrouw, u heeft een voordracht van het Davidsfonds bijgewoond. Kunt u ons vertellen waarover deze voordracht handelde? Deze voordracht ging over de geschiedenis van het klassieke ballet, waarbij een stuk geschiedenis werd gecombineerd met een aantal voorbeelden. De dansen werden ook effectief uitgevoerd met de juiste choreografieën. De geschiedenis ging van het hofdansen tot de romantische periode van Het Zwanenmeer. Hoe bent u eigenlijk daar terechtgekomen en wat interesseerde u precies? Door de nostalgie aan de tijd dat ik zelf nog aan klassiek ballet deed en we hier op school de gelegenheid hadden om naar het Ballet van de Twintigste Eeuw te gaan kijken. Het was een voorstelling van Béjart en we zijn ook met Laffont (waar ik vroeger danste) naar Béjart in Brussel geweest, dus ik heb er mooie herinneringen aan. Ik heb zelf in mijn jeugdjaren ook aan ballet gedaan en was geïnteresseerd in alles wat ermee te maken had. Ik had ook de naam Ian-Steyn (de choreograaf die de voorstelling gaf) herkend, waarschijnlijk van toen ik vroeger krantenknipsels over ballet bijhield.
36
Kunt u ons kort vertellen hoe de voordracht verliep? Het was een goede mix van uitleg en voorstelling, met een kort fragmentje ofwel uit een ballet ofwel uit een van de hofdansen met aangepaste kostuums om een idee te krijgen van de situering. Ik vond het zeer goed voorbereid, er was zeker iemand die daar werk van gemaakt had. Waren er dansen in de voordracht die u aanspraken en waarom? Persoonlijk moet ik wel zeggen dat ik in mijn smaak geëvolueerd ben. Ik ga bijvoorbeeld graag naar Ballet van de Twintigste Eeuw kijken, maar ook het klassieke ballet vind ik heel mooi, want dansers die klassiek gevormd zijn, hebben vaak een enorme bagage aan discipline, de juiste houdingen etc. Bij klassiek geschoolde dansers zie je dat ook als zij modern dansen, ze hebben een hele grote discipline meegekregen, de bewegingen zijn heel erg uitgewerkt, heel verfijnd en perfectionistisch. Ik denk wel dat ballet een kunstvorm is die ook een stuk cultuur tot uiting moet brengen. Bij de klassieke balletten liggen de choreografieën vast. Het zijn vaste scenario’s bv. over de hele wereld danst men Het Zwanenmeer op dezelfde manier.
Heeft u bepaalde zaken bijgeleerd die u zijn bijgebleven? Ik was er wel van onder de indruk van dat de dansers die vrijwillig dansten zo’n hoog niveau bereikten. De dansers hebben aan deze voordracht zeker hard gewerkt. Ik weet zelf hoeveel moeite je moet doen om dat niveau te halen. Verder was ik onder de indruk van het enthousiasme en de professionaliteit waarmee er gedanst werd en het plezier dat de mensen beleefden aan de dans. Ook van de kostuums was veel werk gemaakt. Wat ik ook interessant vond, was de link die werd gelegd tussen samenleving en kunstvorm; zo heeft elk tijdbeeld een eigen dansvorm, bv. de hofdansen die evolueren en de Schotse dansen. Elke vorm van dansen is eigen aan een bepaalde tijd en een bepaalde cultuur. Ik vond het wel jammer dat er bij de voorstelling zo weinig jongeren waren en dat het klassieke ballet blijkbaar moeilijker in deze moderne tijd in te passen is. Sport wordt in deze tijd vaak gezien als hét van hét, terwijl balletdansers zoveel dingen tegelijkertijd leren en doen. Ze moeten kunnen omgaan met pijn, ze moeten met muziek kunnen werken, discipline hebben, … los van de passen die ze uitvoeren.
Wij zijn nu volop bezig met de nieuwe voorstelling La Fille mal gardée. Zou u mensen aanraden om te komen kijken en waarom? Ja, ze moeten zeker eens kennismaken. Onbekend maakt onbemind dus waarom zou je de drempel niet eens overschrijden? Ook als je denkt ‘klassiek ballet is niets voor mij' kan een eerste keer misschien reuze meevallen. Dat kan een insteek zijn om meerdere vormen van ballet te gaan bekijken. Wat is uw algemene mening? Zoals ik al zei, was ik vrij enthousiast over de gedrevenheid waarmee de mensen dansten en ook het plezier dat ze vonden in het dansen zelf. Ik zag daar veel lachende gezichten en daar gaat het toch om. De bedoeling van de choreograaf Ian-Steyn om amateurdansers mooi te laten dansen, is bij deze geslaagd. Het zou een breder publiek moeten bereiken. De boodschap van het graag te doen en de passie is duidelijk overgekomen.
Dank u wel voor dit interview.
Zoals jullie gelezen hebben in het interview is de Stichting Klassieke Dans volop bezig met een nieuwe voorstelling: La Fille mal gardée. Deze voorstelling vindt plaats in de stadsschouwburg te Sint-Niklaas van 6 tot 9 maart (krokusvakantie). Het is zeker een aanrader om naar deze voorstelling te komen kijken om kennis te maken met ballet. Het is een grappig, gezellig boerenballetje: Lise, de dochter van herenboerin Simone, moet van haar moeder trouwen met een goede partij, maar heimelijk kiest ze voor de arme boerenknecht Nicolas. Na een hele reeks intriges zal zij haar moeder winnen voor haar geliefde. Een luchtig verhaal voor een heerlijke dansavond. Enkele leerlingen en oud-leerlingen van de OLVP nemen aan deze voorstelling deel: KenraThomas (1La) Paulien Mattheuwsen (4Wa) Gabrielle Johansson (4L) Alina Dillis (5GL) Marie Verlinden (6HWa) Eline Verstraeten (oud-ll) Charlotte De Ridder (oud-ll) Nele Roussard (oud-ll)
Uitgeverij De Boeck Woensdag 9 oktober vond op de Frankfurter Buchmesse de uitreiking van de Best European Schoolbook Awards plaats. Deze awards staan open voor educatieve uitgeverijen uit heel Europa. Uitgeverij De Boeck viel in de prijzen met Geogenie, onze methode aardrijkskunde voor het secundair onderwijs (vrij onderwijs). Deze uitgave kreeg de bronzen award. Medeauteur is Annemie Van Cleemput, lerares aardrijkskunde aan onze school.
37
Interview oud-leerlinge Nathalie Laceur: van rebelse tiener tot psychoanalytica, assistent aan de UGent, therapeutisch verantwoordelijke in Le Courtil, initiatiefneemster van het ‘Manifest voor een waardige omgang met geesteszieken die een crimineel feit hebben gepleegd’ en nog zo veel meer. We hadden bijna drie uur lang een intensief gesprek over haar verleden op de OLVP, haar studies, beroep, opvattingen en passies. 1 De OLVP Dat ik naar ‘de Presentatie’ zou gaan lag bij mij voor de hand - mijn grootmoeder, mijn moeder, tante etc hadden er allemaal schoolgelopen. Dat ik aan Latijn-Grieks begon, had in eerste instantie meer te maken met een poging - dat heb ik later begrepen - om te voldoen aan een ideaal dat ik vanuit mijn beleving in mijn familie gerecupereerd had.Toch heb ik zeer snel bij mezelf kunnen vaststellen dat deze talen een bijzondere interesse bij me opwekten; ik was vooral geboeid door tekstontleding. Na twee jaar ben ik overgeschakeld naar Latijn-Wetenschappen, niet zozeer omdat ik interesse had voor wetenschappen of omdat ik het Grieks beu was, maar wel omdat ik later apotheker wilde worden en daarvoor was een stevige basis wetenschap noodzakelijk. ‘Apotheker worden’ maakte deel uit van een toekomstbeeld waarvan ik dacht dat anderen dat voor mij in gedachte hadden (dus opnieuw een poging om te voldoen aan een ideaal), dan iets wat ik zelf echt wilde - tot die spijtige conclusie ben ik veel later gekomen. Want hoe meer ik me met de jaren verdiepte in de psychoanalyse, hoe meer ik betreurde het Grieks te hebben opgegeven. Maar goed, het zij zo. Eigenlijk denk ik met nostalgie en plezier terug aan de periode waarin ik schoolliep op de Presentatie. Niet zo zeer vanwege de vakken die de school aanbood, dan
38
wel vanwege de wijze waarop sommige mensen die vakken gaven (mooie herinneringen aan de lessen Latijn en antieke cultuur), de manier (streng maar hoffelijk) waarop er met leerlingen werd omgesprongen, de kansen die er geboden werden (de Griekenlandreis!). Initiatief werd aangemoedigd - ik denk dan bvb aan de 100-dagenviering. De Presentatie was een strenge school maar er werd ook voorzien in voldoende ruimte om buiten de lijntjes te kleuren. Ik heb nooit het gevoel gehad dat de school mij in mijn vrijheid beknotte - en dat zegt natuurlijk ook iets over mij: gezag werkte niet intimiderend of verlammend voor mij; in tegendeel, het lokte ironie en creativiteit uit ; ik schepte er plezier in om niet helemaal in de pas te lopen en tegelijkertijd niet het deksel op de neus te krijgen. Ik evolueerde in die zes jaar - en in ijltempo - van een strever naar een redelijk rebelse tiener: rebellie ten aanzien van regels, ten aanzien van autoriteit en ten aanzien van verwachtingen van anderen. De leerstof interesseerde me steeds minder, de schoolvriendinnen en vooral de jongens van het College des te meer. Ik werd een paar keer uit de klas gezet en eenmaal een uur vroeger naar huis gestuurd. Toch was ik me zeer bewust van de grenzen en de risico’s die de overschrijding ervan inhielden; ik wist wat ik wel en niet op het spel mocht en wou zetten. Goede school-
resultaten vond ik steeds minder belangrijk, maar nooit zou ik het zo ver laten komen dat ik tijdens de zomervakantie zou moeten studeren; dus naar het einde van het jaar rekende ik per vak uit hoeveel ik voor mijn examens moest halen (en met andere woorden: hoeveel ik moest studeren) om er uiteindelijk door te zijn. De term ‘humaniora’ is in mijn geval zeer toepasselijk geweest in die zin dat die 6 jaren bijgedragen hebben tot de mens die ik vandaag ben: de school met haar aanbod, met de waarden en de regels die ze voorop stelde, met de mensen die ik daar ben tegengekomen (bepaalde leerkrachten en leerlingen) … dat alles vormde als het ware een laboratorium voor het leven. Ik kwam toe als een min of meer voorbeeldige leerling die vooral aan het ideaal van anderen wou beantwoorden (wat willen de anderen van/voor mij?), begon te rebelleren tegen de regels en verwachtingen van anderen (ik wil me verzetten tegen wat anderen willen) om uiteindelijk los van de anderen te beginnen uitzoeken wat ik zelf wil, me de vraag te stellen wie ik was, wat me aanspreekt enzovoort. Uiteindelijk werd me op het einde van de humaniora afgeraden om farmacie te gaan studeren – mijn punten voor wetenschappelijke vakken waren daarvoor veel te zwak. Vandaag durf ik te stellen dat ik door mijn complete afwezigheid van inzet voor de wetenschappelijke vakken mezelf
behoed heb om blindelings een ideaal te realiseren. Ik heb iets doen willen mislukken - en wat een geluk! Anderzijds ben ik me er ook van bewust dat een deel van mijn gedrag tijdens het middelbaar uitsluitend was ingegeven vanuit een verzet dat even blindelings was als het willen voldoen aan verwachtingen. Het was bijvoorbeeld voldoende dat Vandercammen het werk van Konsalik pulp noemde en dat van Hugo Claus geniaal, om de eerste wel en de tweede niet te willen lezen. Iets wat ik later overigens ruimschoots heb goedgemaakt: ik heb ondertussen Claus verslonden van A tot Z. (Nooit de moed opgeven dus, nvdr) 2 De studies Tijdens mijn opleiding psychologie behaalde ik plots weer goede cijfers en dat stond zeker niet los van een ontmoeting, met name met de psychoanalyse en met de teksten van de Parijse psychoanalyticus Jacques Lacan. Zonder die ontmoeting die ik tot een van de belangrijkste in mijn leven reken, omdat ze niet alleen zin gaf aan mijn studies maar ook bepaald heeft welke richting ik in mijn leven ben uitge-
gaan, zou het belange niet zeker geweest zijn dat ik vandaag nog beroepshalve met de bestudering van de psyche zou bezig zijn. Waarom? Omdat ik tijdens mijn opleiding zeer veel oninteressante dingen heb moeten slikken - lees: klakkeloos heb moeten van buiten blokken. In de opleiding ‘klinische psychologie’ maak je kennis met tal van benaderingen van de menselijke geest: de psychoanalyse, de cognitieve gedragstheorie, de ontwikkelings- en tot slot de existentiële psychologie. Van al die benaderingen was de psychoanalyse mijn inziens als enige voldoende complex om geloofwaardig over te komen. Vrij snel tijdens de opleiding begon het voor mij te dagen dat het functioneren van de mens niet tot positief wetenschappelijke wetten kan herleid worden. De cognitieve gedragspsychologie wil de autoriteit op de psyche claimen door de kaart te trekken van die positieve rationaliteit. Eender welke vorm van psychisch lijden, angst bijvoorbeeld, zou dan niet alleen een eenduidige verklaring hebben (een foutief denkpatroon te wijten aan bepaalde neurologische processen, dat dan ‘foute’, ‘onaangepaste’ gedragingen veroorzaakt),
maar zou ook op een uniforme wijze kunnen behandeld worden (medicatie gecombineerd met het afleren van een bepaald denkpatroon en het aanleren van gedragingen). De existentiële psychologie kaart voor mij interessante thema’s aan (zoals keuze, verantwoordelijkheid) maar het theoretisch kader ervan dat voornamelijk filosofisch is, vindt mijns inziens weinig aansluiting bij de werkelijkheid: alsof het menselijk functioneren uitsluitend zou bestaan uit bewuste keuzes. De ontwikkelingspsychologie, ten slotte, vind ik net als de cognitieve gedragspsychologie, normatief (op die leeftijd moet iemand dit of dat bereikt hebben opdat er sprake zou kunnen zijn van normaliteit) en simplistisch. Kortweg, mij kon je niet wijsmaken dat het menselijk lijden via eenvoudige schematjes met ‘pijltjes van A naar B waaruit C volgt’ kan uitgelegd worden, laat staan dat dit lijden zou kunnen beholpen worden door een pil - waarvan ik voor alle duidelijkheid niet misken dat zij in sommige gevallen op sommige symptomen een impact kan hebben - of door de lijdende persoon te heropvoeden of te leren om anders te denken. Waarom? Omdat
39
psychisch lijden nu eenmaal aan de rede of het ‘gezond verstand’ ontsnapt. En dat is wat mijn stages mij aantoonden en wat mijn werk vandaag me nog elke dag leert. Hoe vaak hoor ik mensen in mijn praktijk zeggen: “Ik weet dat het beter zou zijn voor mij om hem te verlaten maar ondanks de vernederingen is er iets dat me bij hem doet blijven”; of: “Ik weet dat mijn angst ongegrond is, dat de kans zeer klein is dat iemand mij op straat zou aanvallen, maar toch durf ik niet de straat op”; of: dat iemand overtuigd is dat de anderen hem bespieden zonder dat er geen enkel aanwijzing is dat dit effectief het geval; of: ondanks het objectief bewijs van het tegendeel heeft iemand permanent het gevoel dat er in zijn lichaam allerlei dingen gebeuren. Wat me vooral boeide in de psychoanalyse was juist de afwezigheid van de illusie om in drie zinnen gezegd te hebben wat een mens is, van de illusie dat men met een testje kan nagaan hoe iemand in elkaar zit. De psychoanalytische theorie besteedt veel aandacht aan dat wat juist aan elke veralgemening, of aan de rede ontsnapt. Freud en Lacan noemen die typisch menselijke factor de pulsie en die neemt bij elke mens een andere vorm aan. Wat me ook sterk aantrok en nog steeds aantrekt in de psychoanalyse is de nadruk op een rigoureuze ethiek: de psychoanalyse gaat in tegen het in-vakjes-denken. Ieder mens is verschillend; het is een illusie dat alle mensen substantieel gelijk zijn en elke poging om mensen onderling gelijk te maken, heeft meer te maken met een poging om een groep mensen hanteerbaar te maken, om controle te krijgen over verschillende mensen tegelijkertijd. Men
40
kan slechts volhouden dat alle mensen gelijk zijn op voorwaarde dat men blind en doof is voor de eigenheid van elke mens. En die eigenheid van elke mens, die hoogstpersoonlijke manier van functioneren en dysfuncioneren van elkeen laat zich slechts opmerken op voorwaarde dat men daar de ruimte voor geeft, op voorwaarde ook dat men luistert naar de persoon die voor u zit zonder al te snel te denken ‘ik begrijp u’. In wat iemand zegt en niet zegt en in hoe iemand iets zegt, in wat iemand doet of niet doet, kan je na verloop van tijd iets van een wederkerende logica achterhalen, een rode draad. Een rode draad die bij elke mens anders is en die slechts beantwoordt aan de wet van het individu dat spreekt. Je hebt voldoende tekst nodig om de logica van dat individu te kunnen opsporen en om daarin op zoek te kunnen gaan naar wat daar zo hoogstpersoonlijk aan is. In de psychoanalyse vond ik dus iets terug van wat mij in de humaniora had kunnen boeien: namelijk tekstontleding. Als thesisonderwerp koos ik voor ‘psychose’ en Paul Verhaeghe (hoogleraar en auteur, nvdr) werd mijn promotor. 3 Stage en beroep Mijn eerste stage was een ontgoocheling. Nochtans had ik er sterk naar uitgekeken en had ik de plaats zelf gekozen: ik zou stage doen op een opname-afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis bij een psychologe die zoals ik had vernomen, psychoanalytisch werkte. De gesprekken met de patiënten waren boeiend, maar dat was het ook. Werken als psycholoog in een psychiatrisch ziekenhuis betekent ook samenzitten met verplegers, opvoeders, een psychiater, en samen nadenken
over welke weg we zouden kunnen nemen met een patient, betekent ook soms op een snelle manier overleg plegen wanneer zich een incident voordoet. En uiteraard zijn er incidenten: al die mensen worden een voor een opgenomen omdat er iets niet meer gaat dat tot uiting komt in het sociale leven en plots worden al die mensen dan samengebracht in een relatief kleine ruimte. Vooral het geklaag van het (uitgeblust) personeel is me tijdens die eerste stage bijgebleven. De teamvergadering was de plaats waar het personeel vooral kloeg: over het werk, over de incidenten, over de patiënten die bestempeld werden als ‘lastig’, ‘moeilijk’ … Er werd gesproken vanuit vooroordelen rond normaliteit en beslissingen berustten vaak op intuïtie. Na die stage was ik absoluut niet zeker of ik later zelf als psychologe zou willen werken. Gelukkig waren er in mijn tijd twee stages (nu is er slechts één lange stage tijdens de tweede master) en voor mijn tweede langere stage werd ik door Paul Verhaeghe naar Le Courtil gestuurd. Le Courtil is een instelling in Wallonië die bij psychoanalytici over heel de wereld gekend is - deze instelling geeft een driemaandelijks tijdschrift uit waarin er over het werk getuigd wordt, en dat tijdschrift is voor vele psychoanalytici een introductie geweest in het werk met psychotici. Le Courtil is een medisch-pedagogisch instituut dat kinderen, adolescenten en jongvolwassenen opvangt met een ernstige psychiatrische problematiek (zware vorm van autisme, schizofrenie, paranoia). Ik hoef jou niet te vertellen dat de eerste weken een shock waren: ik was verbaasd door zoveel lijden en zoveel waanzin op zo’n jonge leeftijd en wist absoluut niet
hoe ik bijvoorbeeld met een kind dat plots, uit het niets, begon te krijsen moest omgaan. Maar gelukkig was er zeer sterke omkadering van het werk. Ik heb daar tijdens mijn stage met zoveel enthousiaste mensen samengewerkt die gebeten waren om met al die kinderen, een voor een, te leren werken, om op zoek te gaan naar wat elk kind deed lijden, om na te gaan hoe elk kind zich tegen zijn lijden (vaak tevergeefs) tracht te verzetten, en om manieren te vinden om samen met het kind, én met respect voor de eigenheid van dat kind, op zoek te gaan naar oplossingen. Ik was verrast door de inspanning van het team om elk vooroordeel en elke persoonlijke overtuiging aan de kant te zetten, om de vergadering niet te laten verworden tot een koffiekransje maar tot een moment waarop er aan gevalsconstructie werd gedaan. Ik vond het ook mooi te merken dat elk teamlid bereid was om zichzelf in vraag te stellen en zijn aandeel te ondervragen bij incidenten die zich tijdens zijn dienst hadden voorgedaan. Dit was dus ‘psychoanalytisch’ werken: niet op voorhand jezelf wijs maken dat je weet hoe je met iemand moet werken, niet komen aandraven met standaardmethodes maar goed in je oren knopen dat je niet weet wat te doen, welke richting de behandeling moet uitgaan voor zolang je de persoon in kwestie, in al zijn eigenheid, niet hebt willen leren kennen. We zeggen vaak tijdens onze vergaderingen: “We laten ons onderwijzen door de persoon die zich bij ons aanmeldt”. Evident is dat niet, want dat impliceert inderdaad dat je geen handleiding hebt die je zegt hoe je in bepaalde situaties moet reageren. Er ligt dus zeer veel verantwoordelijkheid
in de handen van de hulpverlener. Ik zou iedereen die een mondje Frans kent en die geïnteresseerd is in de werking van Le Courtil willen aanraden om in januari de taalgrens over te steken of naar Frankrijk te gaan om in de cinema naar ‘A ciel ouvert’ te gaan kijken. Dat is een documentaire die een vooraanstaande Franse documentairemaakster over Le Courtil gemaakt heeft. Gedurende een jaar heeft zij zich ondergedompeld in onze instelling en het resultaat is een poëtisch portret dat op een non-voyeuristische manier enkele kinderen in beeld brengt en dat een idee geeft van de ethiek van de psychoanalyse. Wat me ook boeide aan Le Courtil, was de nadruk op vorming. Men gaat er dus niet van uit dat een universitair diploma volstaat om met mensen te werken en die nederigheid vind ik cruciaal. De meeste mensen die in Le Courtil werken, doen op regelmatige basis aan bijscholing: ze volgen seminaries, gaan naar congressen, … Er wordt ook veel gelezen; vaak in een groepje van een 5-tal mensen. Dat is zeer interessant: elkeen leest afzonderlijk een op voorhand afgesproken tekst en daarna komt men dan samen om die tekst te bespreken. Daarnaast biedt Le Courtil aan elkeen de mogelijkheid om wekelijks en individueel bij iemand in supervisie te gaan, om over zijn werk te gaan spreken, om zijn interventies in vraag te stellen, … Veel mensen die in Le Courtil werken zijn bovendien ook in analyse. Na mijn stage heb ik de kans om in Le Courtil te werken met beide handen gegrepen. En ja, ik werk er nog steeds en de gedrevenheid van tijdens mijn stage heeft me nog steeds niet verlaten. Ondertussen maak ik er deel uit van de therapeutische
directie van een groep van een 40-tal kinderen. Kort nadat ik ben beginnen werken, ben ik ook in Parijs - het mekka van de psychoanalyse - gaan studeren en volgde ik bijvoorbeeld seminarie bij de morele erfgenaam van Jacques Lacan. In die periode ben ik begonnen met mijn eigen analyse. Een voldoende ver gevorderde analyse is een van de belangrijkste voorwaarden om zelf ooit een praktijk te kunnen starten als psychoanalyticus. Elke analyticus in wording dient eerst zelf zicht te krijgen op zijn eigen functioneren, op wat hem in het leven drijft, door welke vooroordelen zijn kijk op de wereld en mensen gekleurd wordt, hoe idealen en uitspraken van betekenisvolle anderen zijn leven hebben bepaald en hem soms verhinderd hebben om een eigen weg te kiezen, … Sinds een zevental jaar ben ik ook verbonden aan de Universiteit Gent, en meer specifiek aan de vakgroep Psychoanalyse waarvan mijn voormalige promotor Paul Verhaeghe de voorzitter is. Mijn taak bestaat er enerzijds uit om praktijkgericht onderwijs te verschaffen aan studenten uit de tweede master en anderzijds om supervisie te doen bij diezelfde studenten die in dat jaar stage lopen. Ik ambieer geen academische carrière, daarvoor sta ik veel te graag in het werkveld. Maar ik geef graag les en zie het als een uitdaging om aan te tonen hoe de psychoanalyse werkt, wat haar toepassingen zijn, en dit alles uiteraard ruimschoots geïllustreerd met praktijkmateriaal. Getuigen over de psychoanalyse, getuigen over mijn werk in Le Courtil, getuigen over mijn werk als psychoanalytica in mijn privépraktijk, dat doe ik ook buiten de universiteit, via artikels
41
in vaktijdschriften, via lezingen zowel voor een lekenpubliek als voor mensen die ingewijd zijn in de psychoanalyse. Wat ik ook graag doe, is proberen om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van de psychoanalytische theorie - want die theorie is inderdaad geen vaststaand gegeven, de theorie dient vanuit de praktijk permanent in vraag gesteld te worden. Daarnaast ben ik ook actief in psychoanalytische verenigingen die international georganiseerd zijn en dit maakt dat ik vaak naar het buitenland ga voor congressen, vergaderingen of om zelf een lezing te geven. 4 Project Toen ik 28 was, wilde ik met mijn ervaring in Le Courtil iets doen in Vlaanderen. Ik schreef een project uit om in Gent een instelling op te richten voor jongeren die problemen stellen in de maatschappij. Daarvoor heb ik gedurende een jaar tal van instellingen in Vlaanderen bezocht om een duidelijk beeld te krijgen van wat de problemen van de instellingen precies zijn en wat de gangbare visie is op hulpverlening. Ik vernam dat het altijd dezelfde jongeren zijn, namelijk de jongeren die in het verleden een crimineel feit hebben gepleegd, die uit de boot vallen (dwz die buitengesmeten worden), dat veel hulpverleners gefrustreerd zijn en kampen met een burn-out. Ik mocht ook vaststellen dat heel wat instellingen in Vlaanderen die zulke jongeren opnemen, vanuit de cognitieve gedragstheorie werken. Concreet betekent dat dan dat men die jongeren voornamelijk correctief gaat benaderen. Ze komen terecht in een instelling die heel veel regels hanteert (soms tot in het belachelijke van hoeveel cornflakes er in een kommetje mag steken). Zodanig veel regels dat hun doen en laten voortaan zal voorgeschreven worden. De taak van de hulpverleners bestaat er dan uit om erover te waken dat de jongeren zich aan al die regels houden, hen te waarschuwen wanneer een regel dreigt overschreden te wor-
42
den en in te grijpen wanneer iemand over de schreef gaat. Geestelijke gezondheidszorg in het verlengde van de arm der wet! Het is mijn opvatting dat men daardoor kansen mist, dat zeer veel impasses in het werk daaraan te wijten zijn, en meer zelfs dat zeer veel geweld in instellingen door een dergelijke werking wordt veroorzaakt. Want geen enkele hulpverlener die in zo’n systeem meedraait hoeft zich af te vragen wat het probleem van jongere x of jongere y eigenlijk is. Het probleem is zogezegd op voorhand gekend: het probleem is dat hij zich niet aan de regels kan houden, dat hij zich niet in een groep kan handhaven. Problematisch gedrag wordt vandaag niet meer ‘gelezen’, dwz men stelt zich nauwelijks nog de vraag waarvan dat gedrag de manifestatie is; men vraagt zich niet meer af wat er voor de persoon in kwestie moeilijk is, wat hém doet lijden. Men hoeft niet meer te luisteren, men hoeft zich enkel nog te fixeren op het gedrag. Het resultaat is dan dat jongeren die in een instelling worden opgenomen omdat ze grensoverschrijdend gedrag vertonen, telkens buitenvliegen … inderdaad: omdat ze grensoverschrijdend gedrag vertonen. Of anders gezegd: dat jongeren die geen sociale aansluiting vinden uiteindelijk uitgesloten worden uit de instelling omdat ze zich niet sociaal hebben aangesloten bij de instelling. De psychoanalytische benadering zou er eerder uit bestaan om jongeren ten eerste niet vast te pinnen op hun gedrag; om te vertrekken vanuit de premisse dat jongeren zich slechts aan het werk kunnen zetten indien de instelling zich aan het werk zet, indien de instelling voor alle andere vragen zich de vraag stelt: op welke manier dien ik me te positioneren ten aanzien van een jongere opdat die jongere me als een ‘compagnon de route’ ziet? Ik kreeg vele gunstige reacties uit juridische en academische hoek en vanuit het werkveld, maar uiteindelijk besloot de Vlaamse overheid dat Antwerpen een dringender probleem vormde, en mijn
project belandde in de diepvries, waar het nu nog altijd zit. Ik sluit overigens niet uit dat ik het er op een dag weer uithaal. 5 Slot Het is mijn diepste overtuiging dat het vooral in de specifieke context van zogenaamd ‘zinloos geweld’, gepleegd door iemand die geen enkele subjectief doorleefde bekentenis aflegt, dat de disciplines die zich over de psyché buigen een enorme verantwoordelijkheid wacht: ze dienen, onafhankelijk van de publieke opinie en ‘zonder haat en zonder vrees’ een deskundige verklaring te bieden voor dit geweld dat door de dader zelf onvoldoende gemotiveerd wordt; ze dienen na te gaan hoe dit niet gemotiveerd geweld te plaatsen is binnen de logica van iemands psychisme. En ook al zal die maatschappij dat niet graag horen, toch is het hun plicht om die maatschappij te proberen uitleggen dat er voor geweld, hoe zinloos ook, een psychische en dus menselijke verklaring is - hetgeen uiteraard geen goedkeuring van die daden impliceert. Nathalie Laceur, Gent, november 2013
Herdenking overledenen
Beginners
Gevorderden
43
Tableau
44
vivant
45
Familienieuws Overlijden 4-07: Dhr. Alfons Feusels (°1924), schoonvader van Mw. Katrien Van Daele 5-07: Mw. Marie-Claire De Wolf (°1932), moeder van Mw. Lut Van Den Borre 15-07: Mw. Christiana Schauvliege (°1933), grootmoeder van Ellis (6WeWia, ‘12) en Imke (6ECMT) Buyens 17-07: Dhr. Willy Rooms (°1939), grootvader van Marlies (6LWIa, ‘12), Toon (6GWIb) Astrid (3GL) en Paulien (1La) Rombouts 8-08: Mw. Angèle De Witte (°1913), moeder van Mw. Yolande De Cock 31-08: Mw. Clotilda Naets (°1917), schoongrootmoeder van Dhr. Sven Berthels 3-09: Dhr. Renaat Lombaert (°1949), echtgenoot van Mw. Ann Verhassel 5-09: Mw. Alice Van Meirvenne (°1938), tante en meter van Mw. Hermine Van Meirvenne 7-09: Dhr. Marcel Van Hoey (°1926), grootvader van Sam Van Hoey (5HWa) 8-09: Mw. Maria Uytterspot (°1925), grootmoeder van Joke Aper (3HWb) 14-09: Dhr. Victor Ruymbeke (°1919), schoonvader van Mw. Hilde Verhaeghen 19-09: Mw. Prudence Speeckaert (°1941), grootmoeder van Laura De Cock (6HWb) 26-09: Dhr. Herman De Groote (°1934), grootvader van Seth Kooremans (3Ea) 27-09: Dhr. Wilfried Persoon, vader van Mw. Marianne Persoon 24-09: Dhr. Frans Peeters (°1912), overgrootvader van Linkse Peeters (6SW) 27-09: Dhr. Omer De Kegelaer (°1930), stiefgrootvader van Anaïs Geleyn (1Lb) 6-10: Dhr. Nedim Yilmaz, vader van Minire Yilmaz (4K) en Burcu Yilmaz (3T) 10-10: Mw. Agnes D’hamers (°1919), overgrootmoeder van Lancelot Lambrechts (3HWb) 21-10: Dhr. Jef Waroux (°1944), grootvader van Aagje Waroux (4Eb) 21-10: Mw. Ann Tindemans (°1968), mama van Eline Daelman (6WeWia, 2010) 27-10: Dhr. André Demeyer (°1921), schoonvader van Dhr. Jos Merlier, voorzitter van het schoolbestuur, en grootvader van Dhr. Merlier 4-11: Dhr. Patrick De Bock (°1961), papa van Tinneke (6HWb, 2008), Wouter (6HWa, 2011) en Maaike (4Eb, 2011) De Bock
Geboorte 28-06: Jente, kleindochtertje van Mw. Mieke Bil 1-08: Senne, kleinzoontje van Mw. Bea Filiaert 20-08: Leon Philippe, kleinzoontje van Mw. Martine Baeté (†) 4-09: Ariane, dochtertje van Mw. Elke Magerman 14-09: Leonie, dochtertje van Mw. Aniek Suykens 18-09: Noor, kleindochtertje van Mw. Anny Verhaegen 23-09: Sofia, kleindochtertje van Mw. Sonia Callebaut 24-09: Yuri Lotte, kleindochtertje van Mw. Manu Cardon 17-10: Sander, kleinzoontje van Mw. Mieke Van Bogaert 22-10 Axelle, kleindochtertje van Mw. Ria Van der Mueren
Huwelijk 6-07: Dhr. Steven Thiessen en Mw. Nina Cleiren, dochter van Mw. Christine De Soomer 13-7: Mw. Femke D’Haen en Dhr. Laurent Ryckaert 21-09: Dhr. Thomas De Witte en Mw. Tine Ruymbeke, dochter van Mw. Hilde Verhaeghen
46
Schenking prombal 2013 Onder het motto ‘NO TIE, NO PROM’ organiseerden enkele eindejaarsstudenten van de OLVP te Sint-Niklaas op 3 mei 2013 een ‘eindejaarsbal’. De winst die ze realiseerden, schonken ze aan een goed doel. Gezien ze een fors bedrag van om en bij de € 820 nettowinst telden, besloten de studenten deze centen aan twee verschillende organisaties te schenken: 1) Kinder Hoop vzw uit Baasrode (schenking vond plaats op zaterdag 21 september ll.) 2) Dagcentrum voor mensen met het downsyndroom (schenking vindt plaats in januari 2014 a.s.) ‘Kinder Hoop vzw’ zag het daglicht in 2003 en werd officieel opgericht in 2007 door 5 vrijwilligers, waaronder een Rwandees gezin dat in 1994 zelf de genocide in Rwanda is ontvlucht en sindsdien samen met hun vier kinderen in België een nieuw leven heeft opgebouwd. Het doel van de vereniging is steun te bieden bij de opvoeding en opleiding van weeskinderen in het Rwandese
dorp Munazi, district van Kayonza, op ca. 75 km van Kigali. 2000 gezinnen met gemiddeld 5 kinderen jonger dan 14 jaar leven er voornamelijk van landbouw (bananen, zoete aardappelen, bonen en maniok) en 90 % van deze gezinnen verdient minder dan € 1 per dag. Met een stukje grond van 0,5 ha per gezin worden ze geconfronteerd met chronische onzekerheid en ondervoeding. Onderwijs biedt de enige hoop op een betere toekomst voor deze kinderen. Sinds 2003 werden reeds 320 kinderen geholpen, onder de begeleiding van 3 monitrices. De kost per kind per jaar bedraagt 8 €. De totale kost per jaar (monitrices, schoolbenodigdheden…) bedraagt € 1.460. Het bedrag van ca. € 410 dat onze OLVP leerlingen schenken vertegenwoordigt een kleine 30 % van dit jaarbudget, wat door de vzw Kinder
Hoop in grote dankbaarheid werd aangenomen. Een dikke proficiat aan deze leerlingen en moge hun initiatief door vele andere leerlingen worden gevolgd! Contact: Kinder Hoop vzw Zwarte Beekstraat 38 9200 Dendermonde (Baasrode) ondernemingsnr. 889.862.261 Mw. Joséphine Mukangoga Dhr. Onésime Bugabo
Colofon Verantwoordelijke uitgever: Lammens Cindy, OLVP secundaire scholen, Plezantstraat 135, Sint-Niklaas Met medewerking van: Agirer Ela - Anthuenis Maureen - Bentkowska Nicola - Bekx Els - Braeckmans Gerlinde - Broucke Juliette - Colman Jolien - Daems Peter - De Beelde Robin - De Keyzer Lisa - De Schepper Pauline - De Wilde Heleen - Desmet Koen De Soomer Christine - D'hondt Manuella - Heyndrickx Emily - Johansson Gabrielle - Kokx Sofie - Lammens Cindy - Lenaerts Leen - Michiels Silke - Moortgat Cynthia - Schepens Miek - Schietecat Karine - Snellinckx Eveline - Sonnet Pauline - Swiers Dafne - Ulens Katia - Van Buyten Kristel - Van den Borre Lut - Van Der Bracht Barbara - Van Gysel Sabine - Vandenbroele Bart - Vandercammen Hanna - Venken Colette - Vercauteren Sofie - Verhoosel Linda - Verlinden Marie - Wermuth Sabine - Willems Floris Yzerbyt Eveline Eindredactie: Bekx Els - Lammens Cindy - Vandercammen Hanna Vormgeving: Vandercammen Hanna
47
undair onder wijs s ec
olvp
ieder1online
OLVP 48
secundair
digit@le school
