Winnaar categorie Isk/Okan Het Universum De oceaan, de stilte en het universum. In haar ogen zag ik ze meteen. Je ziet het; haar ogen vol met tranen Of met de sterren. Toen ik haar voor het eerst zag, zag ik het universum. Ik zag de sterren die ze tranen noemde. Ik zag de zon die zij blijheid noemde. Ik zag licht dat zij verdriet noemde. Zij kwam naar mij en zei Als je naar mij kijkt, voel ik me veilig. Als je naar mij kijkt, voel ik me gemakkelijk. Als je naar mij kijkt, zie je mij. Maar toen dacht ik Ik ben het universum niet Hoe kreeg zij zo’n beeld van mij Toen zij mij voor het eerst zag Ontmoetingen zijn mooi Je ziet iemand maar je ziet iets Je ziet iets maar je ziet iemand Je kent die iemand misschien al Als je iemand ontmoet, ontmoet je herinneringen Als je iemand ooit ontmoet, ontmoet je ooit jezelf. Dat is mooi aan ontmoetingen Je ontmoet een andere universum Een ander boek Een ander lied. Louise Mariano, ISK 16 jaar Capelle aan de IJssel, Nederland sinds 2014 Filipijnen, Filipijns
Winnaar categorie Alfa(betisering) Mijn vriend osama Mijn vriend osama. Hij is mijn neef. Hij leeft nu in Syrie. Ik mis hem. Ik wil hem zien maar ik kan niet. Hij was de beste vriend die ik heb. Hij was een slecht persoon als ik en zo hou ik van hem. Maar nu ben ik in belgie. Hij in Syrie. Vergeten al mijn vrienden mij? Ik praat niet met hen maar ik mis vooral mijn vriend. Osama. Hij was een broer voor me. Hij was met mij in alles: in goed doen en in slecht doen. Ik wil dat hij komt naar belgie. Maar ik kan niets doen. Hasan Mohamed 16 jaar Brugge, België sinds 2015 Syrië, Arabisch
Winnaar categorie A1/A2 Een vrouw is er, er is geen man Ik wil geen meisje worden! Ik wil een fiets! Mijn opa, hij zei tegen mij ‘een fiets is voor jongens’. Hoe kan dat? Daarna kocht hij voor mij twee goude armbanden. Hij zei ‘dit is voor meisjes’. Ik voelde me slecht, ‘wat is er fout met mij?’ Ik geloofde dat Allah een man was. Daarom gaf Allah mannen de wereld en ook alle rechten. Allah had vrouwen voor mannen gemaakt. Ik was opgegroeid met alle verboden voor meisjes. Ik ben beschaamd en haatte voor ben ik meisje. Ik wilde een pet, geen hoofddoek. Ik wilde een broek, geen rok. Ik wilde voetballen, niet schoonmaken. Ik wilde zo vrij als een jongen. Maar meisjes mochten niet, mochten niet, mochten niet. Ik was jaloers op de jongens. Vrouw betekent niks. Een schaap is nog belangrijker. Ik schaamde me mij hele leven om een vrouw te zijn. Ik was heel boos op Allah en Koran. 2007 kwam ik in Holland. Woooowwww alle vrouwen op de fiets. Vrouwen zijn vrijheid. Ik had altijd hekel er aan om een vrouw te zijn, zelf angstig om vrouw te zijn.En nu heb ik een ander land geleerd om een vrouw te zijn en je zelf te voelen als een vrouw. Op een nacht ergens was ik bezig met mijn erg ongelukkig zijn tot dat ik wakker werd. Geschud door een sterke stem ‘de vrouw in je zit vast’ ‘het kleine meisje in je wil er uit’. De stem was zo duidelijk, dat ik me ineens op andere wereld, in een tijd voelde waar geen zwaartekracht aanwezig was. Daarna veranderde mijn wereld. Ontmoette ik vrouw in mij zelf. Ben jij klaar om je een vrouw te voelen? Nu heb ‘ik’ in mij leven. Ik werd opnieuw geboren. Gelukkige Verjaardag. Proficiat met je verjaardag!!! Ik voel me sexy! Ja, ja ik zei ‘ik voel me SEXY!!!’ Ik voel me nu gelukkig, het is fijn om een vrouw te zijn.
Hatice Sezer 41 jaar Renkum, Nederland sinds 2007 Turkije, Turks
Winnaar categorie B1/B2 499 woorden Maximaal 500 woorden kan ik hier kiezen en combineren. Als kleuren in een schilderij kunnen ze zijn. Maar kleuren zijn ook de klanken ik maak met mijn muziekinstrument. De muziek is een combinatie van klanken, ritme, verbeelding, en zelfs, wiskunde zoals dit gedicht. Ik wil deze combinatie van woorden gebruiken en ik wil een mengsel van de zintuigen creëren. Het 69e woord van mijn gedicht is: klankkleur. Ik vind zijn klank zo leuk. Maar het zegt ook alles wat ik wil jij tonen, De betekenis heeft te maken met muziek, Maar natuurlijk denk ik over de kleur van de klank als ik het hoor. Zoals in het concert van het orkest, elke beweging van de dirigent is een penseelstreek. En elke muziekinstrument is een extensie van het lichaam. Mijn muziekinstrument is een constant metgezel. Het gaat waar ik ga. Wanneer ik het speel, kan ik een verhaal vertel. De woorden kunnen ook als delen van een schilderij zijn. Om te kleuren neem ik elke zinnetje. De klanken van de verzen zijn gelijk de symmetrie van complementaire kleuren. Het kunstwerk bestaan meestal uit brede en dunne lijnen: mijn emoties, en de achtergrond is een beetje de context. Het belangrijkste woord van de 6e strofe ben jij. Deze persoon die elke penseelstreek van de muziek kon zien wanneer jij in de publiek was. En jij bent ook het woord dat mijn gedicht veranderde, dat mijn wereld gekleurde. Jij bent niet een makkelijk woord, net als deze persoon. Inderdaad ben jij een ingewikkeld term. Ik weet het sinds ik je ontmoet.
Als ik over het wil schrijven, moet ik nadenken. Ik vergelijk jij met je en u. Ze zijn verschillende maar dezelfde, dat is verward. Je hebt twee gezichten, twee persoonlijkheden ook. De eerste is veelkleurig en dicht, de andere in zwart en wit, zeer koud. Ik hou van slechts een van die twee.
Alleen jij, je of u wordt afhankelijk van de situatie gebruikt. Jij bent bruikbaar alleen als nadruk, als comparatief. Zoals in mijn gedicht, je geeft een contrasterende context. Natuurlijk ben je alleen een informeel geval. Ik weet dat je elke formeel gelegenheid haat. Misschien wil ik nu u nemen, Het is strikt formeel, en u bent niet zo dicht bij mij niet meer. U zit niet comfortabel in mijn gedicht, u combineert niet meer in mijn schilderij. Dit schilderij van woorden is voltooid, Maar nu en dan belangrijk woorden zijn toch die we zwijgen. Net als de rust noot in onze notenbalk, of de leestekens van de tekst. Deze combinatie van woorden zal verdwijnen, Zoals lekker een boek te lezen, en verder met het boek te gaan, misschien erg aan het boek gehecht geraakt te zijn, de afscheid is triest, heel triest. Dat boek is onze metgezel geworden. Maar het lezen is de volgende keer verrijkt met anders perspectief. Het einde is het begin ik wil. De 12e strofe als de reflectie van de 1e. En ik wil het dicht met het laatste 499e woord: gedicht. Laura Bohorquez Suarez 29 jaar Amsterdam, Nederland sinds 2014 Colombia, Spaans
