Editoriaal De gedachten zijn vrij... Zondag 24 april Het Ghetto achterna... Seizoen ‘05 - 06’ Ghetto haiku’s Kostuumverkoop Actievenweetjes
3 4 6 8 10 11 13 14
Nuttige adressen en zaal Heliand, theater aan de rand van Heverleebos Waversebaan 220, Heverlee
PRIJZEN
toegangskaart: 7 EUR jaarabonnement: 15 EUR steunend lid: 45 EUR mecenaat: 75 EUR 10 Zittenkaart 60 EUR
TH-secretariaat: Myriam Neves Platte-Lostraat 202 3010 Kessel-Lo 016 25 98 37 e-mail:
[email protected] onze website: http://users.pandora.be/th van bij het begin van het speeljaar kan je voor alle geplande voorstellingen toegangskaarten bestellen
Op de valreep van het nationale zomerreces komen we je nog even verstrooien met onze laatste Grimas. Met daarin nabeschouwingen over onze laatste productie, die niet zonder moeilijkheden uitgegroeid is tot een ware topproductie. Ook al stinkt eigen lof, ik durf te zeggen dat we mogen terugblikken op een uitstekend seizoen. Dit vertaalde zich onder andere in 3 nominaties: 2 voor de Euripidesprijs (met Tailleur Pour Dames en Ghetto), en 1 voor het Fiere Margrietjuweel (Roel Lauwens in Ghetto). En al vielen we dan uiteindelijk toch nog buiten de prijzen, ook een piekend aantal toeschouwers en positieve randgeluiden laten ons vermoeden dat TH’s zevende lustrum er een was om met hoofdletters te schrijven. Natuurlijk hebben we intussen niet stilgezeten en staan we te springen om (na een welverdiende rustperiode wel te verstaan) aan het nieuwe seizoen te beginnen. Ook hierover vind je meer in deze Grimas. Trouwens, wat dit tijdschrift betreft staat er voor volgend seizoen een kleine wijziging op het programma. Tot nu verstuurden we ons eerste Grimasnummer - met daarin het volledige jaaraanbod en de info omtrent het hernieuwen van lidmaatschap en bestellen van abonnementenzo ergens in september. Daarna volgde er op het einde van de maand oktober weer een Grimas, om de Winterproductie voor te stellen. Die twee Grimassen gaan we vanaf 2005-2006 tot één nummer reduceren, met als gevolg dat de postbode pas rond de Iden (15) van oktober met nieuws van Toneel Heverlee aan je brievenbus zal staan. En je per seizoen dus 4 keer in plaats van 5 reikhalzend moet uitzien naar je TH-krantje. Natuurlijk kan je veel sneller en on-line op de hoogte gehouden worden van het reilen en zeilen bij TH. Door in te tekenen voor onze nieuwsbrief. Dat kan via de TH-website, die binnenkort een nieuw, handig adres krijgt. En zo hopen we jullie allemaal terug te zien in zaal Heliand, want we gaan volgend toneelseizoen proberen het minstens even goed te doen. Bedankt voor het theaterplezier dat we van jullie kregen, een prettige zomervakantie en tot bij het vallen van de bladeren.
Dag beste lezer,
De gedachten zijn vrij …
Toneel spelen is meer dan een tijdverdrijf. Het is een hobby, een passie, een microbe die je eens ze je te pakken heeft - niet meer loslaat. Dat toneel spelen ook erg verrijkend is en je als acteur aanzet om je te verdiepen in een rol, een situatie, een tijdsgeest, maakt deze hobby extra boeiend. Als je dan mag meespelen in een beklijvend, realistisch stuk als Ghetto, ervaar je dit op en top. Je kruipt immers in de huid van een van die miljoenen joden die… En als je dat doet, wil je als acteur zoveel mogelijk te weten komen over hoe het dan wel was of geweest moet zijn. Zo hebben we - als voorbereiding op ‘ons Ghetto’, eind november, op een koude grijze zondag met een 25-tal Ghetto-lingen een bezoek gebracht aan de Kazerne Dossin de Saint Georges in Mechelen. Deze kazerne was, in de meest letterlijke betekenis van het woord, de wachtkamer naar de dood. Het was het verzamelkamp van waaruit de Nazi’s de deportatie organiseerden van de joden in België. Tussen 1942 en 1944 brachten 28 treinkonvooien 25.257 gevangenen van Mechelen naar Auschwitz in Polen. Twee derde van hen werden bij hun aankomst meteen vergast. Bij de bevrijding van de kampen waren er nog slechts 1.207 in leven. Dat de mallemolen van het leven verder draait, bewijst het feit dat het grootste deel van deze kazerne intussen omgevormd is tot luxe-appartementen. Maar sinds 1995 vind je er ook het kleine maar zeer goed gedocumenteerde Museum van Deportatie en Verzet. Daar werden we ondergedompeld in de geschiedenis van de ‘Endlösung’ in België en in Europa. Daarnaast werden we de voorbije maanden in de media frequent geconfronteerd met beelden van de tweede wereldoorlog. Er was de schitterende 6-delige BBC-reportage over Auschwitz die op Canvas uitgezonden werd. Hadden we dan toch net die avond repetitie dan stond de video
klaar om toch niets te moeten missen. Er waren in de journaals de extra berichten rond alle herdenkingsplechtigheden die in Europa plaatsvonden. Films rond het thema tweede wereldoorlog. Zo heb ik The pianist van Roman Polanski, die specifiek het leven in het getto van Warschau als thema heeft, op 1 week tijd wel 4 keer geprogrammeerd zien staan. En dan was er nog dat ene, ontzettend aangrijpende interview in het middagjournaal van de VRT eind januari. Het was de dag dat de herdenkingsplechtigheid in Auschwitz werd gehouden. Om dit item te becommentariëren had men Regine Beer uitgenodigd, een intussen erg bekende overlevende van het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. In dit interview zingt zij het liedje De gedachten zijn vrij..., dat ze tijdens haar gevangenschap “in haar hoofd zong” om zichzelf moed in te spreken. Zo’n interviews gaan dan, door de sterke betrokkenheid met het thema, door merg en been. Koude rillingen, een krop in de keel die je moet wegslikken, zijn dan niemand vreemd. Gevoelens die vele van de Ghetto-acteurs ook hebben gevoeld tijdens ‘het spelen’ van ons Ghetto. En als wij u, als toeschouwer, diezelfde rillingen hebben kunnen bezorgen, dan hebben ook wij er op onze wijze voor gezorgd dat dit stuk geschiedenis NOOIT vergeten wordt. DOKTER WEINER, EEN GEDREVEN APOTHEKER UIT GHETTO P.S. Je kan een virtueel bezoek brengen aan de Dossin kazerne door te surfen naar http://www.cicb.be. Een aangrijpende getuigenis van Dhr. Nathan Ramet (stichter en huidig voorzitter van het museum) vind je op het adres http:// www.uvv.be/uvv5/pub/cinfo/breendonk/pdf/02DOSSIN.PDF Het interview met Regine Beer en nog extra info rond de Dossin kazerne vind je in het archief op de VRTnieuwsnet site (http:// www.vrtnieuws.net/nieuwsnet_master/default/nieuws/dossiers/ Dos_NORM45_050127auschwitzherdenk/index.html?video_2)
Zondag 24 april 2005
De laatste dag van de Gentse Floraliën. Mijn neef wordt 27 jaar. Er schijnt een mooi lentezonnetje. Kortom, het lijkt een doodgewone gezellige zondag te worden. Niet voor TH natuurlijk. De Ghetto-ploeg heeft net een spetterende zaterdagavondvoorstelling achter de rug en maakt zich op om het beste van zichzelf te geven op de matinee. Zoals altijd bij een matinee is de kuisploeg al van ’s morgens laat bezig. De bar opruimen, voorraden aanvullen, kuisen, de zaal en het podium opfrissen, de techniek in orde brengen,… kortom: de rommel van ’s avonds opruimen en alles in stelling brengen voor een nieuwe voorstelling. En zoals de traditie het toelaat worden deze werkzaamheden afgesloten met een lekker frietje, dat gezellig opgepeuzeld wordt terwijl de eerste acteurs (m/v) zich aandienen om geschminkt te worden. Plots staat Francis (nvdr: Ringelé, regisseur) in hun midden. “Ik heb slecht nieuws”. Blijkt dat een van de belangrijkste rollen niet kan vertolkt worden omdat de acteur plots zo ziek is geworden dat hij nauwelijks op zijn benen kan staan. Na een rondje ongeloof en hoe-wat-wanneervragen moeten er beslissingen genomen worden. De voorstelling wordt afgelast. Samen met heel de ploeg wordt beslist om als alternatief de volgende vrijdag een extra opvoering te spelen. Familieleden en kennissen worden opgebeld om hen het nieuws te melden. Maar iedereen verwittigen is onmogelijk, zodat we tegen half drie met een slechte mare en een klein hartje een massa volk moet opgevangen
En plots gebeurt het wonder. Iedereen is teleurgesteld, maar reageert verrassend begrijpend. De dames die speciaal uit De Panne komen verdienen een gesprek met de regisseur, en zelfs zij schuiven in de rij om plaatsen te reserveren voor de voorstelling van vrijdag. Voor een echte mevrouw uit Vilnius, die vrijdag moet werken, vinden we nog een kaartje voor de uitverkochte voorstelling van zaterdag. Enkele toeschouwers geloven ons eerst niet, want “bij Toneel Heverlee kan je je aan alles verwachten”. Ineens worden er tafels en stoelen buitengezet; iedereen maakt er een gezellige zondagnamiddag van. Het lentezonnetje zorgt voor TH-terrasjesweer en - wonder boven wonder - alle aangekochte taarten worden aan de man/vrouw gebracht. Bedankt allemaal, voor het begrip en de positieve ingesteldheid bij zo’n uitzonderlijk gebeuren. Het werd een matinee om met warme gevoelens aan terug te denken.
Het Ghetto achter Ghetto...
Heb je je al eens afgevraagd wat er zich achter de schermen van een productie als Ghetto afspeelt? Wat zijn dat toch voor ruimtes waar men een halve feestzaal, een hoop manden en kisten en zelfs een heuse piano uit tevoorschijn tovert? En dan hebben we het nog niet over de tientallen acteurs, muzikanten en al het andere volk dat er nog nodig is om zo’n event in goede banen te leiden. Wel... nu ik er zelf aan terugdenk lijkt het me schier onmogelijk, maar tijdens de voorstelling hielden alle mensen en voorwerpen zich op nét achter en onder het decor (voor de kenners: de Ghetto- loopbrug), en net voor het achterste zware gordijn. Een lange, smalle, donkere ruimte, sfeervol verlicht door vrolijk oplichtende blauwe lampjes. Uiteraard neerwaarts gericht, want zelfs een doorgewinterde acteur zou maar moeilijk de verleiding kunnen weerstaan om schaduwfiguurtjes te projecteren op het Grote Gordijn! Ook sfeervol verlicht - een beetje griezelig zelfs - , zijn de gezichten van alle acteurs die daar hebben postgevat. Een divers gezelschap. Zo zijn er een aantal temperamentvolle vrouwen die zich opmerkelijk gedisciplineerd gedragen, maar als de spanning te hoog oploopt wel een ondeugend knipoogje durven uitdelen. Statige heren ook, die de neiging hebben om zich te verstoppen in de meest verrassende hoekjes en zijsteegjes. Nog wat verder naar de kronkelende trapjes toe die uitkomen op de loopbrug en het lager gelegen “Koeliske” (ook wel gekend als de gezellige schmink-, verkleed-, verzamel-, rook-en-AA-ruimte van TH), vinden we de muziekinstrumenten met hun respectievelijke baasjes. Om de een of andere reden lijken de muzikanten minder last te hebben van alle heisa en drukdoenerij - of is dat maar schijn? Tussen al die mensen ook jongere gezichten, die het net iets moeilijker hebben zich stil te houden in die warme gangetjes. Verder worden de gaatjes opgevuld met opgeklapte stoelen, tafeltjes, manden vol kleding en nog een tafel of 2 waarop uitnodigende glaasjes, flessen “Ghettochampagne” en schotels met kaas en “Hongaarse salami” staan uitgestald. Maar enkel een zeldzame hongerige ziel die daar op let... alle aandacht gaat immers (mits het nodige ge-”sssh!”) naar de productie. De spanning! De stress! Voelt u het ook al, beste lezer? Maar... is het dan altijd zo stil, druk en opeengepakt? Ach nee, er is best wel gelegenheid voor sport, ontspanning en spel. Zo mag er al eens gelachen worden met doodskreten en andere verstikkende uitroepen, of wordt er af en toe in knietjes geknepen - uiteraard voor het welzijn van de productie. Soms moet er ook extra plaats gemaakt worden voor helse manden-sleepmarathons en omkleedsessies. U dacht toch niet dat al die kleding uit de hemel kwam vallen, of dat die nazi-uniform-riempjes met klittenband op hun plaats zaten?Occasionele verstrooiing
krijgen we ook nog door wolkjes rook en spontaan ontploffende champagnekurken, door af en toe tegen een buis te stampen of door de rekwisieten om te stoten. Zo houden we de acteurs op de scene ook nog eens alert en stimuleren we de fantasie van ons geliefde publiek! Verder amuseren we ons met het naspelen van diverse scenes, waarbij er plaats is voor enige creativiteit en alternatieve eindes. U raadt wel dat de zogenaamde Joodse onbeschaamdheid jegens de Duitse bezetter nog een pak hoger ligt achter de schermen! We tellen ook graag af naar onze geliefkoosde citaten (de constipatie-scene! de 10 kilo rijst-scene! de schijtfabriekscene!). We hadden het immers zelf niet beter kunnen uitdrukken... De statige heren van weleer durven ook al eens uit de bocht gaan als ze het rijk (ze zijn al met weinig tevreden) voor hun alleen hebben tijdens Vos vet zeyn, een woman’s only event. Niet getreurd, ook de mannen kunnen dansen en springen, en de uitgelaten en ondeugende uitdrukkingen op hun gezicht worden door de terugkerende vrouwen steevast als blikken van waardering geïnterpreteerd.Maar na de triomfantelijke terugkeer is er nog maar weinig tijd alvorens iedereen de coulissen moet verlaten voor de “grote sterfscene”. En terwijl we zo druk staan te sterven, staat niemand er bij stil: het was de laatste keer dat we dit gezellige gangetje bevolkten... Een mini-Ghetto waar deze nieuwkomer nog lang met plezier aan terugdenkt. Trouwens, bedankt daarvoor, iedereen. ANDREW WILS
Seizoen ‘05-’06
A Christmas Carol van Charles Dickens vr 25 - za 26 november 2005 vr 2- za 3 - zo 4 december 2005 Dickens’ klassieker brengt het verhaal van Scrooge, die op kerstavond geconfronteerd wordt met zijn verleden, zijn heden en zijn toekomst. Alleen door zelf te veranderen kan hij het noodlot afwenden. Toneel Heverlee neemt je mee naar het Victoriaanse Engeland. Een voorstelling voor en door jong en oud, opgesmukt met (wat dacht je) gepaste kerstliederen.
Novecento van Alessandro Baricco za 28 januari 2006 vr 3 - za 4 - zo 5 februari 2006 Trompettist Tim Tooney vertelt in monoloogvorm het verhaal van Danny Boodman TD Lemon Novecento. Kort na de eeuwwisseling in 1900 vindt de matroos Danny Boodman een pasgeboren baby in een kartonnen doos op de piano van de balzaal eerste klasse van de oceaanstomer Virginian. De matroos geeft het jongetje de naam Novecento, omwille van het jaar, en hij zorgt voor zijn opvoeding. Als het jongetje acht is verongelukt de matroos. De kapitein van het schip besluit om de jongen aan de autoriteiten over te dragen, maar het kind is onvindbaar. Zodra het schip terug uitgevaren is duikt Novecento op. Hij blijft aan boord, blijkt op een schitterende wijze piano te kunnen spelen en groeit uit tot de beste pianist ter wereld. Maar waarom durft hij zijn leven lang het schip niet te verlaten ?
Mijnheer Puntila en zijn knecht Matti van Bertolt Brecht za 22 – vr 28 – za 29 zo 30 april 2006 Puntila is een despotische landeigenaar, die gezellig en sociaal wordt als hij gedronken heeft. Dan wordt hij bijvoorbeeld de beste vriend van zijn chauffeur Matti, aan wie hij zijn dochter uithuwelijkt - die attaché als verloofde is toch maar een saaie vent. Een episch verhaal vol ongewone situaties en schilderachtige figuren.
Foto’s aan ’t onthaal. Wrange getuigenis van wat nog komen moet. Boven op de kist, noem het maar een Ghetto-kind. Zing maar, Jisrolek! Jonge Sruliks stem boven alles uit, galmend; en dan de stoomfluit. Daags voor één mei rode vlaggen en sjaaltjes in zaal Heliand. Het Ghetto ontwaakt; een waterval van kleren en bange Joden.
Sax en klarinet in duel voor Swanee. Het podium danst mee. Eenzaam verlaten staart oude Srulik dromend terug in zijn tijd. Met lange wimpers, ruitjespak en pruik, breng licht in dit mistig land.
Ghetto haiku’s
Met bange ogen, Chaja als bevend riet in Kittels licht. “Méér licht!”
Piepkleine gaatje verscholen in het doek. Zit de zaal al vol?
De poppen dansen. ’t Jodenkoor swingt mee op maat. Welverdiend applaus.
voor Myriam Op haar vaste plek, het hoofd in het licht; “Zij ziet je, hier roept men niet!”
Bas, drum, klarinet accordeon, gitaar: “Vijf Duvels voor ’t orkest!” Vooraan op de stoel, het juiste register klaar. Spanning voor zijn beurt. Knallend vliegt de stop. Bewust of onbewust een aanslag op ’t orkest?
na de eerste vertoning De laatste buiging. Spelers schrijden langzaam weg. Het koeliske juicht!
na de laatste vertoning De laatste buiging. Spelers schrijden langzaam weg. Het koeliske huilt!
KOSTUUMVERKOOP KOSTUUMVERKOOP De kostuumkelder van Toneel Heverlee barst uit zijn voegen ! Daarom organiseren wij een grote kostuumverkoop ! WANNEER :
VRIJDAG 26/8/2005 vanaf 20 uur
WAAR :
Zaal Heliand, Waversebaan 220, Heverlee Bij mooi weer op de parking van Toneel Heverlee (Dienstingang). Bij slecht weer in ‘t Koeliske (kleine deur op de parking)
PRIJZEN :
10 EURO per lot van 10 stuks !!!
Wees er snel bij ! Kom eens kijken !
Aktievenweetjes Weet je dat...
-
Familienieuws
sommige toeschouwers Rina nog kennen als “de vettige van Station Servies’.” SS-officieren links moeten dragen; dat is historisch gestaafd. het niet makkelijk was om 40 mensen samen op eenzelfde repetitie te krijgen. de regisseur dat aan den lijve ondervonden heeft: altijd was er wel eentje die niet kon komen. Arme Francis! het een hele karwei was om de acteurs achter de schermen een beetje discipline bij te brengen en dat je er een paar op de ‘zwarte lijst’ werden gezet. Arme kostuumdames! de opwarmingen vooraf zeker resultaat hadden: er zat een enorm geurtje aan de kostuums. onze mini-tentoonstelling op heel wat belangstelling mocht rekenen. het als een donderslag bij klare hemel was toen we zondag middag te horen kregen dat Bart (Kittel) ziek was. iedereen enorm met Bart meeleefde. hij op de extra voorstellingen gelukkig weer op de planken stond. het die namiddag alle hens aan dek was om nog zo veel mogelijk mensen te verwittigen en de gemaakte reserveringen te verschuiven naar een bijkomende voorstelling. ons TH-publiek uiterst begripvol was. Waarvoor onze dank! we 10 taarten in de aanbieding hadden en dat die allemaal verorberd werden. we op 26 augustus 2005 een grote kostuumverkoop organiseren omdat onze kostuumkelder uit zijn voegen barst…
- Marieke Alloing en Fons Vertommen werden voor ’t eerst oma en opa: kleindochter NINA werd geboren op 28 februari. Meter Tina glundert mee. - Op 2 mei was ze er dan eindelijk toch: INE, de splinternieuwe kleindochter van Rob en Lisbeth Pijnenborg-Vercruysse. - Marie-Louise Van Den Bergh en Marcel Valgaeren mochten op 19 mei hun eerste kleinkind bewonderen: MIKA, een stevig baasje. TH wenst de fiere grootouders en de gelukkige mama’s en papa’s van harte proficiat! - Op 5 mei overleed Ben De Keyser, vader van Ben. en grootvader van Jesse. Wij betuigen de familie ons oprecht medeleven.
