Het was weer zo ver. Het hele jaar naar uit gekeken en eindelijk komen vele Autobianchi’s bij elkaar op de jaarlijkse internationale meeting. Iedereen druk in de weer om de wagens technisch in orde te maken. Poetsen, laatste losse onderdeel vast schroeven en dan de route plannen. De Nederlandse equipe was dit jaar behoorlijk versplinterd. De rijken onder ons gingen al een week eerder naar het zuiden om van de zon te genieten. Anderen plakken de vakantie erachteraan, omdat ze er toch zijn. De levensgenieters nemen de 3 daagse toeristische route en dan heb je nog van die idioten die in 1 dag er ff heen vliegen. Hoe dan ook het doel was van iedereen hetzelfde. Ik behoor tot de idioten groep die het effe in 1 keer zouden doen. Dag van te voren de wagen opgehaald, de vering was nu ok om door Italië te rijden. Dan snel de hele wagen poetsen. De aanhanger lenen, spanbanden zoeken, reserve onderdelen mee, paspoorten etc etc Effin, de hele lijst nagelopen en volgens ons hadden we alles. Aangezien we vroeg op moesten zouden we op tijd gaan liggen. Door een bezoekje ging dat vroeg niet door maar we waren er klaar voor. We hadden om 06.00 uur afgesproken bij de laatste pomp in Nederland aan de A12, daar zouden Mario en Ina ook heen komen en dan samen onderweg. Door een kleine miscalculatie van mijn zijde waren we daar bijna een uur te vroeg, het voordeel was echter dat we een extra bakkie konden doen en genieten van de frisse morgenlucht aan de snelweg. De witte A112 kwam mooi op tijd en we vertrokken.
We begonnen netjes met 80 km/u omdat dat zo moet, maar 90 ging ook goed, 100 was nog steeds stabiel en ook met 110 ging de kap er niet vanaf. Wel 3x ingehaald door politie en dan heel onschuldig kijken en doen alsof je neus bloed werkte weer prima. Vignetten gekocht, door Zwitserland en voor je het weet zit je in Italië. Uit huis om 04.00 uur en 20.30 uur komen we aan bij het hotel. De wagen afgeladen, alles geparkeerd en eindelijk kreeg ons zitvlak de ontspanning die het verdiende.
Aangezien we geen zin hadden verder te rijden naar een eettentje maar we wel honger hadden hebben we in het hotel gegeten. Wijntje erbij, voetbal op TV, Mario blij en daarna allemaal gaan slapen met een big smile. Op naar de vrije vrijdag ! De vrijdag lekker slapen en een prima ontbijt. Jan en Trudy waren reeds een week van de wijn landgoeden aan het genieten en de met beide auto’s door de bergen aan het rijden. We hadden donderdag al afgesproken dat ze ook vrijdag 10.00 uur bij het hotel zouden zijn en dan samen wat gaan doen. Er was een oude kerk, veel cultuur en andere leuke dingen. Een dame keek vooral uit naar het lekkere eten. Om 10 uur kwam dan ook de combi van Jan en Trudy aan. Dat was al een schouwspel op zich. Jan heeft het voor elkaar gekregen om de Bianchina in een bussie te proppen met een ingenieus systeem. Jan ten voeten uit !
Na het wederzien, de verhalen tijd om een plan te maken. Alle ideeën van idyllisch rondneuzen in kastelen en kleine dorpjes word omgezet in shoppen. Dit moest ook wel want er was ingebroken in de Autobianchi van jan en het enige wat ze meegenomen hadden was een handtas van Trudy. De rest van de dag kan ik kort samenvatten, de Damens waren aan het wandelen en kwamen af en toe tassen bij ons neerzetten, of de creditcard ophalen. Wij hadden ons strategisch gepositioneerd
op een terras en hadden een goed overzicht, koud bier en pinda’s. Nadat de manie over was en er niet meer gelopen kon worden een goed restaurant opgezocht en gaan eten. Ondertussen ook al bericht van Arleen dat de andere ploeg er ook al was. Na het eten terug naar het hotel en daar stonden Nederlanders, Duitsers en fransen gezamenlijk in de lobby een biertje te drinken, dat is leuk aankomen ! Na wat bi gekletst te hebben allemaal vroeg naar bed want iedereen moest ’s ochtends vroeg ontbijten & verzamelen. Zaterdag morgen bij het ontbijt was de hele ploeg compleet en stond er een wachtrij bij het koffiezet apparaat. Deze leek trouwens wel een kleine disco want als de koffie klaar was ging er een stroboscoop tekeer. Na het ontbijt gingen de meesten nog hun wagen poetsen en droog maken, want het had geregend. De emmertjes en wondermiddeltjes kwamen tevoorschijn en menig handdoek van het hotel ( we hadden er toch genoeg ) werd gebruikt om af te drogen. De schoonmaakster moeten wel denken dat die Nederlanders echt smerig zijn gezien hun handdoeken.
In de morgen verzamelen op de oprit van het hotel met vele wagens. Gezellig gekletst en leuk iedereen weer te zien. Toen vertrokken want we moesten om 09.00 uur op de Piazza Cattaneo, 9 in Turino zijn.
Daar werden we in hoge en harde octaven begroet en vriendelijk naar onze plaatsen gewezen. Na veel passen en meten gingen de meeste wagens ook op het pleintje voor de showroom. Leuke oude wagens van de jaren 50 tot wagens van de jaren 80. Allemaal in de rij staan om de enveloppe te halen met de waardebonnen voor eten etc, een dierensticker voor op de voorruit zodat we op het circuit mochten en nog meer papieren en hangertjes. Hier had Jan de meeste vrienden want hij was de enige met een pen. Uiteindelijk had iedereen de papieren en moesten van ons pleintje af. We mochten op de testbaan van Fiat rijden met onze wagens. Eerst de wagens onder de 30PK, toen de wagens tot 70 PK en daarna nog een ronde met van alles en nog wat. Uiteindelijk zijn we een rondje met alle wagens geweest en het was toch een eer om daar te mogen rijden. De foto’s spreken dan ook boekdelen net als de bestuurders van de wagens die een glimlach hadden van oor naar oor.
Na dit zware werk was er een lunch geregeld. Schalen vol Italiaans lekkernijen en het was goed geregeld. Je krijgt een bord en gaat in de rij staan en opscheppen maar. Heb je meer honger ga je nog een keer. We hebben het hoofd gerecht op en ineens komt Peter ( Die met berevellen voor de warmte om zijn stoelen rondrijd in zonnig Italië ) voorbij lopen met 2 zilveren bakjes. De een geel en de ander bruin en het ziet eruit als een toetje. De Damens bij mij aan de tafel hadden dit gauw door en ik moest informeren bij peter waar hij deze smakelijkheden gescoord had. Vooraan bij de balie staat een vitrine met allemaal koekjes, fruit, toetjes en cakejes als toetje, wat een walhalla. Het gevolg: iedereen vol in de aanval ! Maar, je voelt het al aankomen, toen kwam de bediening naar Ina. Dat fruitbakje hoort niet bij de lunch en kost 4.50 euro. Ondertussen lopen de serveersters met toetjes rond die er wel bij hoorden. OP de tafels om mij heen verdwenen overal zilveren papiertjes, fruitbakjes, appelrestjes en wat meer uit de ‘betaal’hoek kwam.
Nu was het tijd om naar Maserati te gaan, in colonne weer voor zover dat gaat in Italiaans verkeer.
Hier was alles tot in de puntjes verzorgd. Een introductie film over Maserati, de modellen, aantallen en de efficiëntie van de productie. Iedereen kreeg netjes een soort walkman zodat het in hun eigen taal verstaanbaar was. Dit werd live vertaald door de Damens die erbij stonden. Hierna werden de groepen ( Wij Hollanders hadden Orange ! ) in een showroom gebracht waar we drinken kregen en tafels vol versnaperingen. Hier werden we weer heel blij van en de mogelijkheid een schone toilet te bezoeken was ook een opluchting voor velen. We werden toen opgehaald en we gingen met de bus naar de productie alwaar we een gehele rondleiding kregen. Hiervan mochten we geen foto’s maken maar ik denk toch een paar keer klik gehoord te hebben om me heen. Zee indrukwekkend en nog veel handwerk, slechts 2 robotten in het hele productieproces. Goed begeleiding en uitleg door de hal. WE weten nu ook dat elke wagen 40 km getest word en dat zijn de wagens die we elk half uur om het hotel hoorden scheuren. Ze verontschuldigde zich hiervoor maar wij vonden het prima, ze mogen ook meer gas geven en driften in de bochten van ons !
Na deze beleving met z’n allen nog op de foto en deze mochten naderhand ophalen, weer onder het genot van de overgebleven hapjes en een drankje. Nu mocht iedereen naar het hotel om te rusten van deze vermoeiende dag maar om 20.00 uur moesten we ons melden bij restaurant Valeta. Wat moet ik hierover zeggen. Er was 1 minpunt, weinig parkeerplaatsen, zelfs voor onze kleine wagens. Verder: Hemels Eigen koeien die met liefde verzorgd worden, de keuken met een oma met een hoofddoekje die het eten al 73 jaar om dezelfde manier in de steenoven bereid. Wijn van eigen land met eigen etiketten en de grootste collectie grote koeienbellen die ik ooit gezien heb. En al deze ervaring kwam eruit in het eten. Het was druk, gezellig en iedereen heeft lekker bijgepraat !
Na deze avond heeft iedereen zeker goed geslapen. Zondag morgen was het verzamelpunt bij het hotel, dus dat scheelde reizen. Eerst werd er natuurlijk lekker ontbeten door iedereen. Ook hier was de koffiemachine weer overuren aan het maken maar het is hem gelukt om alle mensen op de been te krijgen en in en naast hun auto’s. Wakker worden doen we wel in de loop van de dag.
Natuurlijk vertrokken we bij het hotel een beetje fashionable te laat maar uiteindelijk gingen we allemaal naar en wijnproeverij. Dit is logisch want wijn smaakt natuurlijk het beste tussen 10 en 11 in de morgen. Dan staat de ochtend dauw nog op je glas en hoor je de Italiaanse tjiftjaf door het dal heen galmen. De man die het inschonk sliep denk ik in een ton, tenminste dat leid ik af aan zijn postuur. Maar hij paste perfect in de omgeving. Ook hier weer hapjes erbij en die gingen weer heel snel. Vooral de droge worst. Binnen in de winkel heb ik wel de mooiste ontdekking gedaan. Een benzine pomp van RVS maar dan voor wijn. Je zoekt je wijn uit, laad 25 liter a 1 euro 60 en je kan er weer 2 dagen tegenaan. Hier heet dat geen alcoholist maar cultuur, en cultureel erfgoed moet je bewaken met je leven. Goed bekeken die Italianen ! De wagens konden we mooi parkeren en onderweg dus ook veel bekijks getrokken ! Al met al toch lekker bezig geweest en nu weer op weg naar de volgende stop.
Na een lange en langzame stoet op de snelweg, veel stijve nekken van kijkers en veel getoeter en gefilm van andere enthousiastelingen komen we aan op de volgende bestemming, de provincie Agnelli. Nou ja, het is geen provincie maar wel een heel dal met alles erop en eraan.
We werden opgesplitst in twee groepen, de een begon bij het mausoleum en de ander bij de kerk Wij gingen het eerste naar de kerk alwaar we een goede uitleg kregen in het Italiaans. Ik heb geluisterd maar ik moet toch een keer taallessen nemen, want ik begrijp er niks van. Ik heb later het een en ander gehoord dus ben er zeker wat van opgestoken. Onder aan de heuvel van de familie woning van de Agnelli’s, maar omdat die een verjaardag hadden konden we daar niet heen. Moet zeggen dat ze een mooi stekkie uitgekozen hebben met een fantastisch uitzicht ! Na deze rondleiding gingen we naar het mausoleum van de Agnelli’s. Toch apart om alle graven te zien met foto’s van hun dierbaren. In het mausoleum zagen we dat de meeste van de familie niet al te oud werden. Hebben nog een rondje extra gelopen en naar de oude foto’s gekeken, toch ook weer mooi om foto’s van oma’s te zien uit 1920. Ze blijft je wel bij en met een beeld, vind het idee niet verkeerd.
Na dit bezoek gingen met z’n allen naar een museum onder een bibliotheek. Ik heb hier van de gelegenheid gebruik gemaakt om iedereen een dropje te geven. Als ik dat niet gegaan had, was ie ook in 5 minuten leeg geweest samen met mijn vrouw. Door de vele inzittenden was de zak echter sneller op als gewenst en het ik het tweede deel van de mensen winegums gevoerd. Nu zijn dropjes typisch Nederlands, Winegums daarentegen typisch Engels. ( Het is een uitvinding van Charles Gordon Maynard 1909, wiens vader een snoepwinkel had. Pas toen hij zijn vader overtuigd had dat er geen wijn in zat mocht hij ze verkopen ( zijn vader was van een zware kerk en geheelonthouder ) ) Maar we dwalen af, ook hier was een schoon toilet en genoeg parkeerruimte
Na dit bezoek zijn we naar de eindbestelling gereden waar een uitgebreide lunch stond te wachten en de stem van Laura die ons allen zou bedanken. Het eten was hier nog voortreffelijker als het restaurant waar we gisteren waren. Ik denk dat de koeien hier ook massage krijgen en muziek van de 3 tenoren in de stal draait voor nog malser vlees. Het was zelfs zo veel dat er gangen overgeslagen werden. En soms ook wel mensen die overgeslagen werden met een gang. Maar dat mocht de pret niet drukken. Iedereen was in een opperbeste stemming.
Natuurlijk werd iedereen persoonlijk bedankt, speciaal de mensen die eerder weg gingen. Toen kwam het briljante idee van Ina om de mensen niet 1 voor 1 maar in 1x een heel land uit te nodigen. Dat scheelt veel tijd en daar worden we allemaal blij van. Het luisteren is namelijk een genoegen voor de oren maar na een lange tijd willen de oren dicht en de benen bewegen. Er gingen zelfs mensen mee naar buiten om te roken die niet eens die nicotine verslaving hadden. De groepen naar voren halen was een succes. Frankrijk beet de spits af door vol in koor het volkslied te zingen. Iedereen klappen en cadeaus ontvangen en weg wezen. Toen kwamen de Nederlanders. Zij wilden jan huigen in de ton gaan zingen in plaats van het volkslied, maar daar kende niet iedereen de tekst van. Generatiekloof heet dat geloof ik. Dus wel braaf het volkslied gezongen, ook de zakken gehad met inhoud, Patrick speciaal in het zonnetje gezet. Toen dat klaar was hebben wij hun een cadeau gegeven en dat is het sein dat de traditie rond is. Maar toen bedacht de presentatrice zich dat zij geen cadeau van de fransen gehad had. Dat werd toch nog even gemeld met een volume waarvan mijn wijnglas brak. Ik wet zeker dat volgend jaar alle landen wat meenemen naar Nederland. De Duitsers kwamen daarna, en toen de Italianen per provincie. Lange en leuke dag en het was een geslaagd weekend geweest. Iedereen ging langzaam pakken en een voor een verdwenen de mensen. Sommige naar het werk, sommige naar huis ( ver of dichtbij ) en anderen naar hun hotel. Weer een super ervaring geweest met leuke auto’s en mensen.
De meeste Nederlanders terug naar het Hotel, waar ook de Duitsers waren Nou nog 1 borrel dan, om alles goed af te sluiten. Die 1e borrel werd 11 uur maar was ook weer super Overal nootjes, bier, lime cello en wat we nog meer konden vinden. Een super afsluiter van een fantastico weekend. Iedereen bedankt die eraan bijgedragen heeft en er was. !
De lat ligt weer hoog voor ons om dit te evenaren in Nederland in 2015
