Nieuwsbrief Gianne Nummer 7, oktober/november 2014 Hallo allemaal, Het is alweer een hele tijd geleden dat jullie wat uitgebreider nieuws van mij hebben ontvangen in de vorm van een nieuwsbrief. Hoogste tijd dus voor mij om er voor te gaan zitten om aan jullie te schrijven. Deze nieuwsbrief zal wat anders zijn dan andere nieuwsbrieven – deze keer niet zo zeer een schrijven over hier, maar een update aan jullie van dingen die spelen in mijn eigen leven en opkomende veranderingen. 7 jaar Azië Het is inmiddels meer dan 7 jaar geleden dat ik naar Azië ben vertrokken. Het eerste jaar heb ik in Singapore gewoond voor training en de laatste 6 jaar heb ik hier gewoond. Dat zijn erg mooie jaren geweest, maar ook intensieve jaren. Vooral de afgelopen 2 jaar is de werkdruk erg hoog geweest. Daarnaast werd er emotioneel en geestelijk ook het een en ander van ons gevraagd als leiders; de brand en het opvangen en begeleiden van de lokale staf in dat hele proces, het hele proces van renovatie, verschillende staf die vertrok, conflict, etc. Jullie hebben een aantal van de verhalen in de nieuws- en gebedsbrieven van de afgelopen jaren gelezen. Ik merk de laatste maanden dat ik behoefte heb aan een periode van rust en verfrissing: fysiek, emotioneel en geestelijk. Ik heb hier de afgelopen periode veel over gebeden en dingen die me tijdens die periode van gebed duidelijk werden besproken met mijn thuisfrontcommissie, leiders van de organisatie en leiders hier. En in deze nieuwsbrief deel ik graag een en ander met jullie over het proces waar ik doorheen gegaan ben en tot welke besluiten ik samen met hen gekomen ben. Een sabbatsjaar en een nieuw seizoen Ten eerste hoop ik ergens begin volgend jaar voor een langere periode naar NL te komen. Een van de dingen die God me duidelijk maakte de afgelopen periode is dat het tijd is voor een sabbatsjaar. Het komende jaar zal voor mij een periode zijn om fysiek uit te rusten, maar ook om geestelijk en emotioneel te verfrissen. Om banden met familie, vrienden, gemeentes en supporters aan te halen en te verdiepen. Daarnaast heeft 7 jaar wonen en werken in een andere cultuur veel met me gedaan en ik ervaar de noodzaak om time out te nemen, om de tijd te nemen om te reflecteren, evalueren. Ook wil ik wat trainingen gaan volgen: trainingen/conferenties om geestelijk/emotioneel te verfrissen en trainingen om nieuwe vaardigheden te leren en eigen te maken. Naast het nemen van een sabbatsjaar maakte God me ook duidelijk dat het tijd is om mijn werk hier af te ronden en dat er een nieuw seizoen, een nieuwe periode in mijn leven aan gaat komen. Een nieuwe omgeving, een andere/nieuwe betrokkenheid bij het werk. Wat en waar dat precies zal zijn, dat weet ik op dit moment niet. Maar ik wil het komende jaar gebruiken om Gods weg daarin te zoeken, open staan voor de dingen die Hij op mijn pad gaat brengen. Dit nieuws komt waarschijnlijk voor velen van jullie onverwachts. Voor mezelf komt dit tot in zekere zin ook onverwachts, want ik heb altijd gedacht dat ik hier voor een heel lange periode zou zijn. En ik kan me voorstellen dat dit mogelijk ook vragen van jullie kant geeft. Daarom wil ik graag met jullie delen het proces waar ik door heen gegaan ben.
Nieuwsbrief Gianne Nummer 7, oktober/november 2014 De afgelopen 1½ jaar kreeg ik steeds vaker gedachten dat het goed zou zijn om voor een langere periode rust te nemen, omdat het werk, het leven hier, een compleet andere cultuur, erg intensief is. Daarnaast merk ik ook steeds vaker in het werk dat ik tegen grenzen van mijn eigen kennis en vaardigheden aanloopt. Op het zendingsveld heb ik wel gemerkt dat je van alle markten thuis moet zijn: van preken in de gemeente, toerusting, pastoraat, begeleiding bij rouwverwerking/ ongewenste zwangerschap en verwerken van abortus / gokverslaving / stelen/bezoek aan prostituees, managen van een café en hotel, de accounts en belastingpapieren tot het voeden van kippen/varkens, aardappels en groente planten en helpen bij bevallingen. Ook van te voren niet kunnen bedenken dat dit er allemaal bij hoort . En er is vaak geen tijd en er zijn geen mogelijkheden om zoals in NL tijdens je werk cursussen en bijscholing te ontvangen. Kortom je bent op jezelf, je eigen kennis en vaardigheden en dat wat je op het internet kan vinden aangewezen, waarbij je vaak tegen eigen grenzen aanloop waar je kennis en vaardigheden tekort schieten. Verder door de uitbreiding van het werk en daarin ook de uitbreiding van de business, ging steeds meer van mijn tijd en uren zitten in de business en steeds minder tijd voor de dingen die ik hier graag wil doen. En dat ging conflict geven in mezelf en maakte dat ik uiteindelijk een proces inging van God hierover zoeken – Heer is dit wat U wilt dat ik zal blijven doen? Hoewel ik al langere tijd dit soort gedachten en vragen heb, duurde het vrij lang voordat ik hierover God echt ging zoeken. Gedachten wat betreft het nemen van een langere periode van rust, parkeerde ik, want de vraag/nood is hier altijd meer dan overvloedig, dat ik niet kon zien, hoe ooit een periode van rust te kunnen nemen. Schuldgevoelens – als ik een break neem dan krijgt de rest nog meer werk op zijn/haar bord. En in de valkuil stappen van denken dat ik nog wel volhoud. Totdat ik afgelopen augustus een punt bereikte, waarop ik merkte: als ik zo doorga, dan houd ik het niet vol. Gedachten over mogelijk wat anders gaan doen, parkeerde ik net zo snel. Denkend dat het geestelijke strijd is, afleiding van de vijand die nooit blij is met onze aanwezigheid hier en altijd wel manieren weet te vinden om te ontmoedigen en ons hier uit dit gebied te krijgen, denkend dat ik dan ontrouw zou zijn aan de roeping die God gegeven heeft. Daarnaast parkeerde ik gedachten om mogelijk iets anders te gaan doen ook vanuit een soort angst, onzekerheid; niet wetend wat dan dat andere is, waar dan dat andere is. Is dat in Nederland? Maar kan ik wel weer ooit wennen in NL en daar me plek vinden? Is het elders? Maar waar dan en wat dan? Begin september was een goede vriend en leider van de organisatie in Singapore hier, met wie ik het een en ander begon te delen hierover en hij was vrij kort en bondig dat het absoluut nodig en tijd is na meer dan 6 jaar op het veld om een verlof jaar te nemen. En met de vragen die ik heb adviseerde hij om dit soort vragen niet langer te parkeren, maar hierover God te zoeken wat Hij door dit soort vragen heen aan mij wil duidelijk maken. Hij adviseerde me ook om in een verlof jaar mezelf de ruimte te geven voor dat zoekproces en geen toezeggingen te doen hier om terug te komen, maar het werk voor nu hier af te ronden. En als God tijdens dat jaar duidelijk maakt om terug te gaan, dan teruggaan, maar als God me duidelijk maakt dat het wat anders/ergens anders is, dan is er ook die ruimte/vrijheid en geen toezeggingen die in de weg staan om dat andere te gaan doen.
Nieuwsbrief Gianne Nummer 7, oktober/november 2014 Na dit gesprek heb ik dit alles in een tijd van vasten en gebed bij God gebracht. En toen ik al die vragen en gedachten die eigenlijk al lange tijd in mijn hart speelden eerlijk toeliet en bij God in gebed bracht, vielen dingen opeens heel snel op z’n plek. Graag deel ik met jullie een aantal dingen uit die periode die God me duidelijk maakte. Een sabbatsjaar – “Kom tot Mij en Ik zal je rust geven” De Bijbel spreekt over een sabbatsjaar. Het land moet na 6 jaar, het 7e jaar braak liggen, zodat het niet uitput raakt en haar vruchtbaarheid verliest, maar na een jaar van “rust” opnieuw vrucht kan dragen. Daar doorheen maakte God me duidelijk dat het zo ook voor mij geldt. Ik heb meer dan 6 jaar in dit gebied gewerkt, waarbij er voor de volle 100% aanslag gedaan is op mijn fysieke, emotionele en geestelijke energie. En het is tijd om het “land van mijn leven” een jaar rust te geven, zodat ik niet “uitgeput” zal raken, maar rust nemen om de periode erna opnieuw vruchtbaar te kunnen zijn. Ik ervaar een roep van God, om als Maria tijd te nemen om aan Zijn voeten te zitten, te ontvangen, om tijd met Hem door te brengen, geestelijk te verfrissen. Het werk is hier zo druk en zo veel geweest, waarbij je vrijwel altijd in een positie bent van moeten geven, niet een plek waar je zelf kan ontvangen. En daarin ben ik gevallen in een houding van werken voor God, maar waarbij mijn eigen geestelijk leven, mijn liefde en passie voor God op een laag pitje is komen te staan. En ik ervaar een uitnodiging van God om als Maria aan Zijn voeten te zitten, tijd met Hem door te brengen, mijn relatie met Hem te vernieuwen, zodat wat ik doe weer voortkomt uit liefde voor Hem en verbondenheid met Hem. En via meerdere kanalen bleef de uitnodiging uit Mat. 11 bij me terugkomen: “ Kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal je rust geven. Neem Mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart”. Bij Hem komen en rust ontvangen, maar ook Zijn juk op me nemen. Niet een juk van verwachtingen van anderen en van mezelf die gaan drukken als een zwaar juk. Loslaten Daarnaast gingen mijn gedachten terug in het jaar; wat zijn woorden die God tot ons als team en individueel gesproken heeft. In januari: de brand en de conferentie in Thailand. Het thema van de conferentie was: “ loslaten”. Het ging over loslaten van het oude, iets nieuws gaat komen. Niet zelf de controle willen houden, de leiding willen nemen, maar God de ruimte te geven om dat nieuwe te doen, dat nieuwe te brengen. Loslaten kan betrekking hebben op verschillende gebieden van ons leven: het kan zijn het loslaten van een bepaalde rol/functie die we hebben, het kan gaan om onvrijwillig moeten loslaten, bijvoorbeeld door een overlijden van een geliefd iemand of zoals voor ons verlies van onze business door de brand, het kan ook zijn loslaten omdat er een nieuwe periode/een nieuw seizoen is ons leven komt – loslaten van de plek waar we werken, omdat God een nieuwe plek en nieuwe taak heeft. In januari stond alles in het teken van het verlies dat we leden na de brand; en wat ik in de boodschap hoorde had vooral betrekking voor me op het verwerken van de brand. Nu ik opnieuw door mijn aantekeningen heen las, kreeg de boodschap van de conferentie een nieuwe impact die betrekking had op mijn persoonlijke leven. Het woord “ loslaten”, een
Nieuwsbrief Gianne Nummer 7, oktober/november 2014 nieuw seizoen gaat aanbreken, een nieuwe plek, een nieuwe taak, een andere rol, een andere betrokkenheid, kwam op een nieuwe manier bij me binnen met een groeiende zekerheid en rust in mijn hart dat dit Gods woord en richting voor mij is om het werk hier af te ronden en Hem te zoeken voor wat dat nieuwe seizoen dan is, wat die nieuwe taak dan is, waar die nieuwe plek dan is. “De Jordaan over” – een gedenksteen leggen In juli ontving ik een e-mail van iemand die me deze woorden ter bemoediging en ter overweging meegaf. Naar aanleiding van het verhaal van de Israëlieten die de Jordaan oversteken. Nadat het hele volk de Jordaan overgestoken, neemt iedere stam een steen uit de Jordaan en plaats die als een gedenksteen. Het volk sluit een periode af en neemt de tijd om te gedenken wat God in die periode voor hen gedaan heeft, voordat ze verder gaan, het nieuwe land in, een nieuwe periode in. Op moment dat ik deze mail ontving, kon ik niet goed plaatsen, wat dit voor mij persoonlijk te betekenen had. Maar toen ik dit in september weer las, begreep ik het. Een periode afsluiten, een nieuwe periode ingaan. Maar tussen het “oude” en het “nieuwe” een moment, een tijd nemen om te gedenken, te reflecteren op de dingen die God gedaan heeft, in de hoogte punten en door de diepte punten heen. De Jordaan over: een nieuwe periode in, een nieuw land. De periode in dit land achter me laten, een nieuw land ingaan. Welk land dat zal zijn dat weet ik eerlijk gezegd op dit moment niet. Voor nu kom ik eerst voor een periode terug naar Nederland. Het kan zijn dat het voorgoed Nederland is, maar het kan ook een ander land worden. Ik zoek God voor richting. Op dit moment heb ik de indruk dat de komende periode een periode is niet direct op het zendingsveld, maar vanaf de “andere kant”, de zendende kant betrokken bij het werk. Dat kan zijn fulltime of parttime, binnen een zendingsorganisatie of gemeente. In Nederland of buiten Nederland. In mijn hart ervaar ik het verlangen om wat te doen met de ervaringen die ik zelf op het zendingsveld opgedaan. Geestelijke lessen die ik geleerd heb, lessen/processen op het gebied van cultuurverschillen en wat dat met je doet, emotionele processen waar je doorheen gaat op moment dat je huis en haard achter laat en naar een ander land verhuist, als er aan het thuisfront ingrijpende dingen, zoals bv overlijdens gebeuren, etc. Ik kan er wel een boek over schrijven…..en misschien ga ik dat ooit in de toekomst nog wel een keer doen… Bevestiging door omstandigheden wat betreft mijn visum Het is de afgelopen 6 jaar nooit makkelijk geweest om aan een visum te komen, maar iedere keer opende God opnieuw een deur voor me en mocht ik Zijn voorziening ervaren en ook Zijn bescherming wanneer ik continu door de politie gecheckt werd. Afgelopen juli kwamen ze opnieuw checken, na een bezoek aan hun kantoor en een aantal gesprekken over en weer werd me goed duidelijk gemaakt dat ik volgende jaar absoluut niet meer op mijn huidige visum mag werken/hier kan zijn. Voor dit jaar staan ze het toe, maar niet voor de langere termijn. Ze willen dat ik een lange termijn business visum aangevraagd wat ik meerdere keren geprobeerd heb aan te vragen, maar wat tot 3 keer toe is afgewezen. De visum vereisten en politie checks wat betreft visums worden steeds strenger en het is een ‘kleine’ stad hier, waar je als blanke zeker niet onopgemerkt blijft. Ze hebben mijn verblijf hier lange tijd gedoogd, maar die periode lijkt afgelopen te zijn.
Nieuwsbrief Gianne Nummer 7, oktober/november 2014 Je zult een stem horen: dit is de weg, wandel daarop. Ik zal voor je uitgaan om een plaats te zoeken om je tent op te zetten. Het jaar dat komen gaat is een jaar waarvan ik op dit moment niet weet wat het zal brengen. De onrust en onzekerheid daarover kan me bij momenten aanvliegen. Ik weet dat ik me mag vasthouden aan Gods beloften. Maar het ene moment lukt dat beter dan het andere moment. Het is een proces van leren om rust en vrede te vinden te midden in de onzekerheid en het niet weten wat er komen gaat, leren rust en vrede te vinden in een groeiend geloof en vertrouwen in Hem. Vasthouden aan Zijn beloften, vasthouden aan Hem. Tijdens mijn stille tijd bemoedigde en verzekerde God me dat Hij met me is en dat Hij me stap voor stap zal leiden en de weg zal wijzen. Jes. 30:21 “ en wanneer je rechts of links zou willen gaan, zullen je oren achter je het woord horen: dit is de weg, wandelt daarop”. Deut. 1: 33 “ De Heere, Die voor u uit ging op de weg, om voor u een plaats te zoeken om uw tenten op te zetten. ’ s Nachts met het vuur om u de weg te tonen die u moest gaan en overdag met de wolk”. God verzekerde me hierdoor dat Hij mij stap voor stap de weg zal wijzen, maar aan mij de verantwoordelijkheid om niet stil te blijven staan, maar te wandelen, onderweg te gaan. En in dat onderweg gaan mag ik weten dat Hij voor mij uit gaat, om een plaats voor mij te zoeken waar mijn tent op te zetten, waar te wonen, waar te verblijven. En het is een tent om te wonen, makkelijk verplaatsbaar, niet een huis dat vaststaat op de plek waar het staat. Daardoor heen maakte God me duidelijk dat in het volgen van Hem we altijd bereid moeten zijn om onze tent op te pakken en te gaan naar de plek waar Hij ons wijst te gaan en op het moment/ de tijd dat Hij dat duidelijk maakt. En Hij is degene die het nieuwe dat komen gaat al aan het voorbereiden is. Aan mij om Hem stap voor stap te volgen en te vertrouwen. Door dit alles heen was er een groeiende zekerheid in mijn hart dat dit goed is, dat dit van God is. Ik heb dit met mijn leiders van de organisatie in Singapore besproken en met mijn thuisfrontcommissie en die bevestigden mij daarin. En ondertussen ben ik een proces ingegaan van het werk hier afronden en me voorbereiden op terugkeer naar Nederland. Ik wil jullie vragen om in deze periode voor mij en het team hier te bidden. Bidt voor een goede afronding en overdracht van het werk. Dat er nieuwe mensen zullen komen die in staat zijn om mijn taken over te nemen. Bidt voor een goed afscheid hier. Voor het team en ook voor mezelf zal het moeilijk zijn om na 6,5 jaar afscheid te nemen. Voor mezelf voor het jaar dat komen gaat; dat ik een goede tijd van rust en reflectie mag hebben en dat ik ook helder richting van God mag ontvangen voor wat de volgende stap is. Bidt ook dat ik Zijn rust en vrede mag ervaren in een tijd van zoeken, niet wetend hoe/wat/waar het volgende is. Hartelijke groet en zegen, Gianne
