No Juli DE FILMSTER DITA PARLC* Mo Wllllng.r

■'

■■

':■■

.

;

-,,..:,

■

:

■-.

-v

DE FILMSTER

DITA PARLC* Mo Wllllng.r

No. 547 21 Juli 19 3 4

Dóór-%jdten-sfiörté 47fl jfaiotebad m SFARTA

Door

't

gebruik

Creme

^

mSk Muid-01/e

NI VA TANDPASTA helpt gij mede den gulden hoog te houden. Ni va heeft even goede eigenschappen als de beste buitenlandsche tandpasta's

igiiug'S , '' , i

SPARTA All wetter CREME

25 & 60 ets. per tube

HuidOIie DANSSCHOOL DE HEER EN MEVROUW

J.

ADR O N M E IJ E R .

DLANGE POTEN 27- DEN HAAG -TEL.115550

MEMBERS OF THE IMPERIAL SOCIETY OF TEACHERS OF DANCING Am.t.ur .n ProUtlion.l l.n.n dag.lijk«. • Spr.akur.n 2 6 «n 8-10. Zoo juiit y.nch.n.n ont bo.kw.rk .MODERNE DANSEN'. PRIJS f5.20 por poit to.g.zond.n.

*

iegen

Lichaamsgeur

Onder ons gezegd en gezwegen, ik houd van een snoepje . . . maar ik neem nu Wrigley's. Frisch dat ik me er door voel! En een eetlust! Tóch blijf ik er slank bij .... . bovendien uitstekend voor de tanden. Gefabriceerd uit de fijnste grondstoffen ■ hèt wereldr merkl • Pakje ä vier stuks HO-10

WRIGLEY

.

r.

drie geweldige propellers, door de pittige ochtendJ*- '*■ lucht cht wentelden, de drie donderende motoren en het groote frame, trillend bij iedere beweging, maakte de vliegmachine de vier mannen er naast tot dwergen. Maar op haar beurt deed de blauwe Noordelijke Ijszee er achter, kil onder de middernachtzon, die heel ver weg langs den grijzen horizon den hemel ontmoette, den grooten zilveren vogel nietig en onbeteekenend schijnen. Dat die vier mannen hoopten zichzelf en dat metalen monster acht honderd en dertig bevroren mijlen naar de pool en dan over den top van de wereld naar Spitsbergen te brengen, leek meer roekeloos dan heldhaftig. Er was een spanning in de lucht, die zelfs de flegmatieke groep Eskimo's, welke van den rivieroever af toekeken met onberoerd liet. Ik was diep getroffen door de manier, waarop Sally Mason het opnam. Haar blauwe oogen waren haast angstaanjagend dapper, ze trachtte zelfs te glimlachen, toen ze met lippen, koud en bleek als het ijs om haar heen, m Roger Masons armen kroop, haar haren om haar gezicht waaiend door den luchtstroom der draaiende schroeven Helen Aintree glimlachte écht — zij kon het ook. Haar echtgenoot, die de expeditie financierde, had drie dagen geleden bij een val van een vleugel een been gebroken. In plaats van naar het Noorden te vliegen, lag hij voor het

Kieu^nucLclei

Ja hoor... nu ben ik er achter!

"

PERSTIK is het moderne middel tegen lichaamsgeur. Volkomen onschadelijk, zelfs voor kunstzijde. Zuiver wit - niet vet. Even eenvoudig mede te nemen als een lippenstift. f\.— per stift voor maandenlang gebruik. Waar niet verkrijgbaar franco tegen inzending van f].— aan Fa. B. MEINDERSMA, Den Haag. Ook zeer goed Voor Damesverband

PERSTIK onschadelijk voor huid en kleeding

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTRO LIJ SE komt niet terug. Eenlg afdoend systeem. Adviseer uw arts. Behandeling absoluut pijn» loos. Laat geen lidteekens na. Gratis advies. Instil, v. electr. ontharing E. Hooteboem. Geudsche Singel 83a - Rotterdam

*fr**

EEn

COMPLEET VERWAAL door d'ALVAREZ —i

venster in een van de houten hutten, waar hij rustig kon kijken naar het opstijgen. Maar de glimlach van zijn vrouw leek wreed naast dien dapperen glimlach van Sally; ik had het gevoel, dat Helen dien had behooren te onderdrukken. Ik gaf allen vier mannen een hand terwijl Arthur Weiland, de persfotograaf, die evenals ik, als journalistiek toeschouwer naar het hooge Noorden was gestuurd, druk met zijn camera in de weer was. Masons gezicht was krachtig en bruin boven den zwart-bonten kraag van zijn jas. Zijn sterke, regelmatige tanden schitterden, toen hij mij een hand gaf. »Het beste, Roger!" schreeuwde ik boven het geronk der motoren uit. „Dank je. En Blane, pas een beetje op Sally, wil je? Laat ze zich niet over stuur maken." Zijn gezicht kreeg plotseling een ernstige uitdrukking, terwijl hij tersluiks naar het jonge, meisjesachtige vrouwtje keek. Ik had hem eerder ernstig zien kijken, terwijl hij kaarten en tabellen bestudeerde, maar niet zooals nu. „Zeker," beloofde ik en ik bedacht, dat als ik zoo'n charmante vrouw als Sally Mason had, ik een bestaan op den beganen grond zou zoeken. Daarna nam ik afscheid van Jack Casey, den navigator, een pientere, knappe Ier met een praatgraage tong. die ons memgen lach bezorgd had in de twee enerveerende weken, dat wij op gunstig - 3 -

" ,.

. ^H

_^_

weer hadden gewacht. Maar nu was er van zijn joligheid niet veel te bemerken; het vooruitzicht van duizend mijl over bevroren vlakten had hem gekalmeerd. Hij zag er ouder uit, met zijn ongeschoren gezicht en zijn kin die een blauwigen schijn had in het koude licht. Hij kwam naar me toe en stak me een vierkante, witte enveloppe toe. „Zou jij dit voor mij willen posten, Blane, als je naar het Zuiden teruggaaf3" verzocht hij. „Dat wil zeggen, als we het niet halen." Ik knikte en stak den brief in mijn borstzak. „Houd hem tot de laatste minuut, wil je? Tot je zeker bent dat er geen schaduw van kans meer is. Hij is voor mijn moeder, weet je. Ze is altijd zoo goed voor me geweest." „Kerel, je komt immers terug!" stelde ik hem opgewekt gerust, zijn hand grijpend. „Niets van te zeggen," antwoordde nu eenvoudig, zijn blik naar den Noordelijken hemel gericht. Vince Tomaino was de marconist; kort, gezet, met zwarte, Italiaansche oogen en een wereld van energie in zijn stevige corpus. Ik had vele langdurige gesprekken met Tomaino gehad over de berichten, die hij mij voor mijn krant moest sturen. Eerst maakte hij een eemgszins 'norschen indruk, maar als je hem eenmaal kende en zijn jongensachtige, hartstochtelijke uitbarstingen had meegemaakt, kreeg je een warm ge-

wtmtmm^t voel voor hem. Hij was jong — twee-entwintig — en hij begroef zijn jeugd achter een stuggen ernst, die hem soms ongenaakbaar deed schijnen. „Tot ziens," riep hij. „Ik zal voor je berichten zorgen, Blane." „Mooi." Ik pakte de uitgestoken hand beet. „Ik hoop dat je slaagt, Tomaino." „Het komt er niet veel op aan." Zün oogen versomberden en hij keerde zich vlug naar het vliegtuig. Meende hij het echt, dat het er niet op aankwam of was dit een soort sinistere bravour? Als dit echt was kon ik me in deze , geestesgesteldheid niet verplaatsen. Ze zouden mannen van wereldvermaardheid zijn, als ze Spitsbergen bereikten, waar allerlei voordeelige contracten ter teekening op hen lagen te wachten. En kwam het er niet veel op aan, als ze ergens in het eeuwige ijs zouden stranden? George Swanson was de laatste die aan boord klom. Hij had zijn camera al in de cabine gezet — hij ging mee als officieel waarnemer en fotograaf, en hij zag er belachelijk opgepropt uit in de met bont gevoerde leeren jas, die met een riem toegesnoerd was. „Veel succes, hoor!" brulde ik. Mason had de motoren op vollen gang en het was bijna onmogelijk mij verstaanbaar te maken. „Dat hebben we noodig!" hoorde ik vaag. „Dank je!" Zijn ronde gezicht was bleek. Er stonden zweetdruppels op zijn voorhoofd. Ik zag zijn handen beven, terwijl hij zich naar binnen heesch. Nu, ik geloof, dat ik bloed gezweet zou hebben als ik in die enge gevangenis had moeten kruipen. Het harde dichtklappen van het deurtje deed mij een moment denken aan het sluiten van een lijkkist. Even later bumpten ze langzaam over het veld. Een oogenblik dachten we, dat de machine niet los kon komen. Toen steeg ze, met den neus schuin omhoog; Mason bracht haar terug en cirkelde op i een hoogte van ongeveer twee honderd' voet over ons heen. De twee Amerjkaansche vlaggen, die op haar zilveren vleugels geschilderd waren, glinsterden in de middernachtzon. Een gehandschoende hand wuifde ons uit een der vensters toe en toen verdween de „Polar Star", in Noordelijke richting, een enorme grijze vogel tegen een grauwer wordenden hemel. We bleven doodstil staan, terwijl de vliegmachine kleiner en kleiner werd. Niemand sprak. Het geluid der motoren werd zwakker, tot het eindelijk geheel wegstierf. De stilte was tastbaar na het voortdurende gedreun van het laatste half uur. Toen Sally Mason eindelijk iets zei, scheen haar stem verrassend luid, hoewel slechts een paar gemompelde woorden over haar lippen kwamen: „De Hemel behoede.hen!"

r

BEZOEKT HET

iriHiEiMrm :

TE DEN

HAAG

Ik wendde mij af van het kleine stipje in de lucht, naar haar jonge gezicht. Het was strak en wit; de heldere, blauwe oogen stonden vol tranen. Ik bedacht, dat niet alleen die vier mannen daar in de lucht helden waren....

DE VOORDRACHTSKUNSTENARES DORA PAULSEN DIE IN ONS LAND OPTREEDT. (Foto Godfried dt Groot)

Vraag tweehonderd vijf en tachtig Wat is een apache? Wij zullen een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen verdeden onder degenen, die ons op deze vraag vóór 4 Augustus (Indische abonné's vóór 2 October) goede antwoorden zenden aan ons adres: Redactie ,,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 285.

DeOp^aS Vraag tweehonderd een en tachtig In de aardrijkskunde verstaat men onder den „Corridor" de strook land naar de Oostzee, die sedert 1919 aan Polen behoort en Oost-Pruisen van het overige gedeelte van Duitschland scheidt. In dezen „corridor" is de vrije stad Danzig gelegen. Met de juiste beantwoording van deze vraag verwierf mevrouw J. Erckens-Bollen te Amsterdam den hoofdprijs. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer J. Wirtjes te Amsterdam, den heer J. Weyerman te Den Haag, mejuffrouw A. de Kruif te Breda, den heer W. P. J. Ente te Haarlem en mejuffrouw L. van Gessel te Den Helder.

I

II. Ik keerde mij om, ten einde te zien of Weiland zijn foto's had, toen iemand aan mijn mouw trok. Het was Do-re-mi, die naast mij stond. Hij heette natuurlijk anders, hij had een Eskimoschen naam, onuitsprekelijk voor een gewoon mensch. We hadden hem Do-re-mi genoemd, omdat de woorden in een zingzang uit zijn mond kwamen. Hij was dik en vuil en ik twijfel, of hij zich de laatste vijf jaar ooit gewasschen had. Hij kon veertig, maar ook tachtig zijn. Het is moeilijk den leeftijd van een Eskimo te schatten. De zon, de lange perioden van duisternis en de koude doen het gezicht ineenschrompelen en rimpelen. Hij was een goede bediende geweest, die zich in zijn gebroken Engelsch uitstekend verstaanbaar kon maken en we mochten hem allen graag lijden. „M'neer Blane," zei hij, „kom mee." „Waar naar toe?" vroeg ik. „Hut," hernam hij, wijzend naar het zwarte bouwsel, dat de laatste veertien dagen ons hoofdkwartier geweest was„Waarom?" wilde ik weten. „M'neer Aintree." „Wat wil hij?" „M'neer Aintree dood," zei Do-re-mi. Ik dacht een oogenblik, dat hij een grap met me wilde uithalen, maar het schoot mij te binnen, dat Eskimo's nooit schertsen of iemand voor den mal houden. „M'neer Aintree dood," herhaalde Do-re-mi kalm. „Meneer Aintree doodgeschoten." „Doodgeschoten!" vroeg ik met gedempte stem. Ik had de tegenwoordigheid van geest zacht te spreken. Helen Aintree stond met Sally een paar meter van ons af. Als er eens iets met haar man gebeurd was! Ik wendde mij vlug tot Arthur Weiland, die zijn foto-toestel inpakte. „Kom even mee," verzocht ik. „Laat dat toestel maar. Dat kun je straks wel ophalen." Er moet iets dwingends in mijn stem zijn geweest, want hij liet zonder iets te vragen of te zeggen zijn toestel naast het statief op den grond staan en voegde zich bij mij. Do-re-mi volgde langzaam. „Wat is er aan de hand?" vroeg Weiland, toen we samen voortliepen. „Do-re-mi zegt, dat Aintree dood is," lichtte ik hem in. Hij sprong letterlijk op. „Och, dat is dwaasheid!" riep hij. „Hij had alleen zijn been gebroken "

-■/

i

:•■»,.!

f

■

:

..■■

•

■

■j

•mi Ä

•

-

*.

■fi**- ,■',;

\

'^

■

•

'

w* MS 1^*1*^

"it«

u

«% '

'^X

-• v.v

u c

REMBRANDT THEATER

J

AMSTERDAM 4

BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

: j

_ 4 ._

1

UtSÉ

üPYA

^

'^^01 Cert echtnatuachaana huid rrißerbestancl ts^en zonnebcand door ao-35 60 et. „Do-re-tni zegt, dat hij doodgeschoten is." Weiland zweeg. Zijn oogen werden groot en er kwam een verwezen uitdrukking in, terwijl hij eerst naar rtiij en toen naar de hut staarde. Wij hadden Aintree achtergelaten bij het venster, vanwaar hij het geïmproviseerde vliegveld overzien kon, zijn gebroken been op een stoel, een wollen deken om hem heen, een groote sigaar tusschen de vingers. Hij had met zijn sigaar gewuifd en „Good luck" geroepen, toen we hem verlieten. Ik opende de deur van de hut. Het was benauwend warm in de kamer. In de roezige drukte hadden we blijkbaar vergeten de kachel af te sluiten en het ijzer gloeide van de hitte. Aintree zat nog in zijn stoel, maar hij was opzij gegleden en zijn hoofd lag op zijn borst. Óp het grijze flanel van zijn kamerjas, juist onder den borstzak, was een doffe, roestkleurige vlek. Ik wenkte Weiland naar de kachel, ik was bang dat de hut een volgend oogenblik in brand zou vliegen. Daarop ging ik vlug naar Aintree toe. Terwijl ik me over hem heen boog, hoorde ik een gesmoorden vloek; het was Weiland, die zijn hand aan den gloeienden sleutel verbrand had.

Aintree was dood, men behoefde geen medicus te zijn om dat te kunnen vaststellen. De eene hand lag dubbel gevouwen in zijn schoot, de andere hing slap van de stoelleuning omlaag. Mijn eerste gedachte gold de revolver, waarmede hij zelfmoord had gepleegd. Het wapen was nergens te zien, wat mij vreemd voorkwam. Ik nam de grijze deken van hem af en juist kwam Weiland naderbij. „Is hij....?" „Ja," bevestigde ik. „Sla die deken uit, wil je?" Er viel geen revolver uit. Ik keek onder den stoel, op den ruwen planken vloer. En toen zag ik de revolver. We hadden een groote tafel naast zijn stoel geschoven om er zijn boeken en andere dingen die hij gebruikte op te zetten, en daaronder lag de revolver. Ik wilde haar oprapen, toen ik een zangerige stem achter mij hoorde, „M'neer Blane." „Ja," zei ik, mijn hoofd omdraaiend. Do-re-mi stond naast de deur, zijn dikke gezicht uitdrukkingloos. „Hoe komt revolver daar, m'neer Blane?" „Die is uit Aintree's hand gevallen, nadat hij zich heeft doodgeschoten."

COara Bow «m RlcDDairca Cromwaail Dn „Moopüa". {Foto Fox)

Do-re-mi bewoog zijn hoofd even. „Kan niet," verklaarde hij. „Groote tafel vlak naast stoel. Is niet onder tafel gevallen uit m'neer Aintree's hand. Vanvoren kan, opzij niet." Ik zag wat hij bedoelde. De revolver kon onmogelijk uit Aintree's verslapte hand onder de tafel terecht zijn gekomen. Van voren gezien scheen het natuurlijk, dat hij gevallen was waar hij nu lag, maar als men van ter zijde keek, bleek dat uitgesloten. Ik zag op naar Weiland. Zijn gedachtengang moest gelijk zijn aan den mijne, want ik ontdekte plotseling afgrijzen in zijn oogen. „Blane," klonk het rauw, „hij is vermoord!" Dat had ik de laatste dertig seconden al geweten. Maar toen ik het onder woorden hoorde brengen, voelde ik toch iets kouds langs mijn rug gaan. We keken elkaar zwijgend aan, totdat Weiland langzaam en op nadenkenden toon, de stilte verbrak. „Jij en ik waren het niet, Blane; de vrouwen evenmin. En een van de Es12 POND LICHTER IN 9 WEKEN Corpulentie verloren — gezondheid gewonnen. Het lastige van corpulentie is, dat het ongemerkt steeds toeneemt. De gewichtstabel van Mevr. F. P. was ook een droevig record van steeds aangroeiend gewicht. Ik was bijna wanhopig, schrijft zij. Dit is de donkere zijde van haar geschiedenis. Als U haar brief geheel leest, zult U echter ook het gelukkige einde ervaren: „Ik ben eigenlijk niet gewend brieven als deze te schrijven, maar ik ben zoo dankbaar en gelukkig, dat ik eenvoudig niet kan nalaten U te schrijven over mijn gewichtsvermindering, die reeds volgde toen ik nog maar 9 weken Kruschen Salts had genomen. Daarvoor had ik verschillende pillen en tabletten geprobeerd, zonder eenig bevredigend resultaat. En nu heb ik 12 pond aan dikte verloren, en aan gezondheid gewonnen, die nogal . achteruit was gegaan door mijn vorige experimenten voor vermagering. Ik woojr 140 pond «n was er bijna wanhopig onder. Dieet houden kon ik eenvoudig niet en heb dat ook niet gedaan. Ik heb de sap van een citroen geperst en dit bij het opstaan genomen met warm water en Kruschen Salts. Nu ben ik dolblij als ik zie, dat de weegschaal 128 pond aanwijst. Dit is niet alleen een gewichtsvermindering, maar het wordt een geheel nieuw stadium in mijn leven. De dikten onder mijn oogen zijn verdwenen en mijn huid is helder en frisch. Krümchen Salts moest gebruikt worden in plaats van alle andere middelen, die men neemt voor versterking of voor verfraaiing van het teint." Mevr. F. P. Kruschen Salts bevat dezelfde zouten als voorkomen in het bronwater van de Europeesche badplaatsen, welke sinds eeuwen door corpulente menschen bezocht wordeh, die hun gewicht willen verminderen. Kruschen bestrijdt de oorzaak der corpulentie doordat het de inwendige organen aanspoort, om eiken dag alle afvalstoffen uit het lichaam te verwijderen, die wanneer ze zich kunnen ophoopen, door een natuurlijke werking van het lichaam omgezet worden in vetweefsels. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten h ƒ0.90 en ƒ 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Stralende gezondheid voor één cent per dag. Let op dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenvèrpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt.

kimo's kan het ook niet geweest zijn met een wapen als dit. Och, och, Blane! Het moet " »Een van hèn geweest zijn," vulde ik aan en mijn blik richtte zich door het venster naar den Noordelijken hemel. „Wie?" hoorde ik Weiland fluisteren. Een schaduw ging voorbij het raam. Ik greep Weilands arm. „Dat zijn de vrouwen. Ze moeten nog niet binnenkomen." In één seconde was hij bij de deur. Ik hoorde een woordenwisseling; Helen Aintree's schelle stem hoog boven de zijne uit. ^„Maar ik wil naar binnen," drong ze. »Wees niet zoo belachelijk, meneer Weiland. Mijn man is er toch " Een protest van zijn kant en dan haar stem weer, luider: „Iets gebeurd? Dan moet ik natuurluk " Ze werkte zich langs hem heen en stond in de deuropening, met de zee as achtergrond, een groote vrouw met blond haar, dat in het licht glansde. Ze liep vlug naar binnen en toen ze Aintree's lichaam z«g, liet ze een gesmoorden uitroep hooren. „Richard!" Ze stond even roerloos, viel dan op haar knieën en greep zijn afhangende hand. Ze keek me met groote oogen aan en ik zag haar mond trillen. „Hoe wanneer " „Hij is doodgeschoten," vertelde ik met gedempte stem, III. Ze gilde het uit, als een dier dat pijn heeft. Ze zag het bloed op zijn kamerjas en beefde. Ik dacht, dat ze een zenuwtoeval zou krijgen of flauw zou vallen, maar wat ik niet verwachtte was de woeste kreet, die haar van de lippen vlood: „Roger Mason heeft het gedaan!" Ik stond met open mond. Vaag hoorde ik voetstappen achter mij, toen Sally Masons stem. „Helen...." (,Raak me niet aan! Raak me niet aan! Jouw man heeft dit gedaan!" Sally's lief, jong gezicht was vertrokken van ontzetting en afschuw. „Helen...." „Hij heeft hem vermoord! Als jullie allen niet zoo blind waren geweest, zou je het begrijpen. Ze hebben de laatste weken niets dan ruzie gehad. Gisterenavond nog waren ze aan den gang — m deze kamer. Ik kon er niet van slapen. Ik hoorde Roger Mason zeggen: „Daar zou ik iemand voor kunnen vermoorden, Aintree!" Ik rende naar binnen; ze stonden elkaar met doodsbleeke, woedende gezichten aan te kijken. Als julhe niet zoo blind waren " Met een schok herinnerde ik mij, dat kort voor de vlucht, terwijl de motoren warm liepen, Roger Mason naar de hut was teruggeloopen om zijn horloge te halen. „Ik wil den tijd graag bij mij hebben, had hij gezegd. „Er kon eens iets met het dashboard gebeuren." Hij was de hut alleen binnengegaan en even later was hij er haastig en eenigszins hijgend uitgekomen. Ik bedacht, dat door net geronk van de motoren het schot niet hoorbaar was geweest, „En hij hééft hem vermoord," praatte

Helen Aintree voort. „Zooals hij* gedreigd heeft. Jullie zagen hem allemaal de hut uitgaan voor hij vertrok. En nu is hij weg." Sally Masons lippen waren stijf opeengeklemd, het hoofd hield zij rechtop „Helen," zei ze, „dit is belachelijk! Ik vind het vreeselijk dat je man.... dood is, maar als je Roger beschuldigt " We kregen de twee vrouwen eindelijk uit de kamer. Helen Aintree was op van de zenuwen, maar Sally leek, als altud, de kalmte in persoon. »M'neer Blane?" klonk Do-re-mi's zingzang. Hij was aldoor bij de deur blijven staan, zijn platte voeten wijd op den planken vloer geplant en zijn gezicht even effen alsof hij talk bereidde. »Wat is er?" beet ik hem geprikkeld toe. »Waar is m'neer Aintree's sigaar?" vroeg de zangerige stem. „Wat?" „M'neer Aintree rookte sigaar," vervolgde Do-re-mi. „Waar is sigaar?" Ik staarde van het vettige gezicht van den Eskimo naar den vloer bij Aintree's stoel. Het was waar, dat Aintree gerookt had. Toen we hem het laatst zagen, wuifde hij met zijn hand en de pas aan-

\

/

^r*

Hier staat U vandaag... Walken weg gaat U op? HAV BANK, Schiedam. Levensverzekering.

gestoken sigaar was tusschen zijn vingers geweest. Er lag asch op den grond, rechts van zijn stoel, maar van de sigaar zelf was geen spoor te bekennen. Ik keek Do-re-mi weer aan. Zijn gelig gezicht stond even onbewogen als een stuk ijs. „Wat zou dat met die sigaar?" informeerde ik. (Veivoli op pa&na IO)

De Russische filmster Anna Sten vervult de hoofdrol in de United Artists-film „We live again".

■

■

■

MEI5JE WAT HEB JE IN JE TAäCHJE ? Toch zeker ook zoo'n klein plot zakdoósje met 3 "AKKERTJES" want die helpen U onderweg van Uw hoofdpijn, kiespijn of zenuwpijn af en zoo'n doosje neemt haast geen plaats in, zoo plat is het. AKKER-CACHETS zijn prettig innemen. Ge proeft niets en ze helpen verrassend snel.

De pianist Roel Hazenberg speelde te Schevemngen met het orkest onder leiding van Ignaz Neumark.

Zaicdooi GUien buit met 12 stuks ileohls 52 cent 80 cent Ge kunt hieruit 4 x Uw zakdoósje vullen.

eindelooze wachten, overspanning, die een mensch uit zijn evenwicht slaat. Het is een toestand "

Kent u Akkrum? Niet? Da's jammer, want it dan kunt ge me niets over dit biizoi bijzondere oord mededeelen en kan ik dus niét van jullie kennis profiteeren, om de berichten, die me een schoolkameraad, daar woonachtig, zond, te controleeren. Die ouwe kennis heeft me iets heel curieus meegedeeld. Dr is in Akkrum een kip Die vindt ge elders ook. Zeker! Maar die Akkrumsche kip is een heel bijzondere tweebeener. Zij wil een hij worden (niet een ei, zetter, let daar op). Geleidelijk is de hen in een haan aan het veranderen. De veeren worden dikker, de kam wordt grooter, de staartveeren krijgen een andere kleur, zij-hij is zelfs al beginnen te kraaien en de hen-haan legt geen eieren meer. Jk heb een sterk vermoeden, c" eieren-eten is: Mejuffrouw Kip wil doorgaan voor een mijnheer Haan om daardoor haar kippelijke plichten niet na te komen. En dit ergert me. Ik kan d'r niks aan doen. Tot nu toe had je het alleen maar onder de menschelijke kippetjes, dat zij mannelijke allures aannamen, om aan'd'r huishoudelijke plichten te ontkomen, doch als die Akkrumsche kiphaan victorie gaat kraaien, dan wordt het euvel nog verder verbreid en raakt öok de dierenwereld in decadence. Niet dat het zoo erg zou zijn, als de koeien geen melk meer geven of kalveren produceerden en de zeugen de biggenfabricatie opgaven! D'r is melk te veel, d'r is overvloed aan kalveren en biggen. Doch 't gaat om het principe. De wereld moet toch niet op haar kop gezet worden, alléén om die eene Akkrumsche kip. We moeten d'r maar ereis met z'n allen over

Ik rookte zwijgend mijn sigaret, terwijl Weiland iets aan het radio-toestel nakeek eigenlijk alleen omdat hij met kon stilzitten. Ik bracht mij alles te u"!inec' Wat ik over A'ntree gehoord had. hen van de grootste vliegtuigbouwers in Amerika, maar niemand mocht h0e We d r iets aan kunn nem lijden. Door zijn onverdraagzamen' x* en doen. Misschien is het beter, om net te doen alsof aard — hij was een geboren ruziezoeker De pianiste Alannah Deliaz gaf te Schevedeze hen-haan haar-zijn zin heeft gekregen, — zijn brute hardvochtigheid en zijn ningen haar kunst ten beste. haar-hem als hoofd van het kippengezin te bekoppigheid, werd hij meer gevreesd dan schouwen en de hen-haan verantwoordelijk te gerespecteerd. Zijn huwelijk met Helen stellen voor het betalen van de belasting! Webster had heel wat stof doen opDat lijkt me voor het oogcnblik de meest waaien. Ze was een opkomende revueafdoende remedie. ster geweest en het leeftijdsverschil — PETRUS PRUTTELAAR. vijf-en-twintig jaar — tusschen haar en den rijken industrieel, was op zichzelf Ik wierp Weiland een blik toe; 'n al voldoende geweest om de tongen in tikje triomfantelijk, maar hij had niet beweging te brengen. geluisterd. Hij boog zich naar het toeEr was geen enkel redelijk motief stel en zijn gezicht was zoo wit als een waarom een van de mannen aan boord doek. van de „Polar Star" Aintree uit den weg „Mijn hemel!" hoorde ik hem momzou wenschen te ruimen. pelen. Mason en Casey waren beiden heel Hij wendde zijn oogen. die star waren geschikte kerels, beiden gewezen vlievan ontzetting, naar Sally en barstte ger-officieren. Het is waar, we kenden toen uit: Mason maar oppervlakkig en behalve „De machine, is op het ijs gedaald! liet feit, dat hij bij de militaire luchtvaart Honderd mijl van de pool!" had gediend, wisten we eigenlijk alleen, Ik zag Sally wankelen en ondersteundat dit zijn eerste connectie was met de haar haastig. een van Aintree's ondernemingen. „Er is'een vleugel beschadigd bij de Dan had je Swanson, dien ik sinds landing!" vertelde Weiland schor verjaren kende. Hij nam aan de expeditie der. deel in opdracht van een wetenschappeEr viel een intense stilte. Het was lijk genootschap. Van Tomaino was het bal y, die ten laatste de pijnlijke stilte minst bekend; ik wist alleen, dat hij verbrak en haar zelfverzekerde koeloorspronkelijk marconist was geweest bloedigheid joeg mij haast de tranen in bij een groote Italiaansche stoomvaartde oogen. Hjn en dat hij een uiterst-onbeheerscht „Ze komen terug," klonk het in rustig en opbruisend temperament kon hebben vertrouwen. Ik overdacht deze dingen toen Sally Haar gezicht was doodsbleek, maar Mason binnenkwam. haar oogen schitterden. -Meneer Blane," begon ze. „het viel „Roger komt terug. Hij moet — hij me juist in dat.... Helen Aintree zei, moet! dat Roger vóór het vertrek nog even VI. naar de hut is teruggegaan. Maar hij De volgende twintig uur leefden wij was met de eenige. Ik-herinner me nu dat lomaino ook terugging! Ik heb het Poo- w* P"rii5che schoonheidskoninginnen m een zenuwsloopende spanning. Geen 1 V34, Mad. Bétove en Mona Paive. bezochten taal of teeken van de machine. met mijn eigen oogen gezien. Hij Scheveningen, de koningin onzer badplaatsen. [Vervolè op pagina 211

- Il

■

'

,

,

■

FIL-MSTERRE M -ABC 62

RUBY KEELER, de fchtgcnoote van Al folson. werd te Halifax (Canada) geboren. Op dertienjarigen leeftijd begon haar tooneel loopbaan. Zij danste In het ensemble van Texas Guin. Toen zij zonder engagement was Cn in Hollywood werk zocht, ontmoette zij den filmster Al Jolson. Drie maanden later waren zij getrouwd. Ruby maakte naam in de film ,.42nd Street".

KITTY KELLY is in New York City geboren en genoot haar artis tieke opleiding in de St. Agnes Academy. Op veer tienfarigen leeftijd trad zij voor het eerst op. Onder leiding van Zlegfeld maakte zij een tournee door Amerika. Toen zij eens haar' vacantie te Hollywood doorbracht, werd zij door de directie van de RadioPictures geëngageerd voor de film ..Omen who take". Thans is zij bij de Paramount geëngageerd.

HENRY KENDALL is een bekend Engclsch acteur, wiens talent werd ontdekt door Lupino Lane. Na een geslaagde proefopname werd hij door de British International Pictures geëngageerd. Hij debuteerde, en met succes, in „Frenche Leave". Nadien tpceldc hij de hoofdrol in ..Rich and Strange", ..High Speed en „The Milky Way".

FRANK KEENAN behoorde tot de eerste acteurs, die de Hollywoodsche studios betraden. Hij filmde bij Carl Laemmlc, toen deze zijn rolprenten nog in een schuur opnam. Nadat hij tien jaar voor de Universal gefilmd had. werd hij door de Metro-Goldwyn-Mayer geëngageerd. Onder regie van Reginald Barker speelde hij een belangrijke rol in de film ..Dixie".

PERT KELTON is Ie San Francisco geboren. Haar ouders waren tooneelspelers en Pert bezocht te Chicago een tooneclschool. Zij werd daarop te New York geëngageerd. Steeds kreeg zij komische rollen te vervullen. Zij kreeg een filmcontract naar Hollywood en debuteerde met succes in de film ..The Bowery", natuurlijk weer In een humoristische rol.

BARBARA KENT werd den 18en December te Gadsby geboren. Zij begon haar loopbaan als figurante In de UniversalStudios. Carl Laemmle ontdekte haar talent en liet haar kleine rollen spelen. In de film ..Lonesome" speelde zij de hoofdrol. Daarna engageerde Harold Lloyd haar als tegenspeelster in een van zijn films. In 1929 filmde zij te Berlijn. De sprekendefilm heeft haar echter naar het tweede plan verdrongen.

In een medisch tijdschrift lezen wij, dat het loopen een fraaie rhythmische en harmonieuze beweging moet zijn, en dat de houding de beweging goed tot haar recht moet laten komen. — Het duurt met lang meer ol we hebben den voetganger-met-stroomlijn.

van ,Ue ÄV'

nS een

""""^

met v can,ie

'

»in*

in

P'«« *

„Je hebt toch een huishoudster — waar" wasch je dan zelf de vaat?" „Ik ben getrouwd met mijn huishoudster."

ol

Een ex-detective verklaart, dat men uit de kleeding kan opmaken wat iemand van beroep is. - Als U dus ooit een mijnheer tegenkomt met een Sporthemd aan, een kniebroekje, een dikke bouftante, een oliejas, sandalen, een stroohoed-met-een-gootje en een electrisch ampje, dan weet U, dat hij meteoroloog is. Het is thans mogelijk om de geheele atmosfeer in huis af te koelen met een speciaal apparaat. — Een andere goede methode is om te laat thuis te komen voor het eten, als het dienstmeisje haar vrijen avond heeft, en onverwacht een gast mee te brengen.

JUDY KELLY, de filmster, die in Engeland zooveel succes oogst. werd in Australië geboren. De Engelsche filmregisseur Norman Lee ontdekte haar en gaf haar een rol in zijn film ,,Money Talks". Als partner van Kid Berg oogstte zij veel succes. Nadien speelde zij in ..His night out".

PAUL KEMP werd den 20sten Mei in Bad Godesberg geboren. Zijn vader was muziekleeraar. In 1917 kwam Paul op de tooneelschool van Louise Dumont te Düsseldorf. Alfred Zeisier ontdekte hem voor de toonfilm. Er zijn weinig groote toonfilms gemaakt, waarin Paul niet een rol vervult. Zijn nieuwste films zijn: ..Mein Herz ruft nach Dir" en ..Die Csardasfürstin".

- 12 -

SIDNEY R. KENT Is wel geen filmster, doch een der machtigste mannen in Hollywood. Hij is de productieleider van de Fox/llm, tevens een der directeuren van deze maatschappij. Deze man- heeft reeds de film In de kinderschoenen medegemaakt en kent het bedrijf in alle onderdeelen. Zijn beeltenis mag dus in dit A. B. C. niet ontbreken.

In de Theems drijft zooveel olie OD het water, dat alle visch, welke in de rivier aanwezig is, dood gaat. - Men denkt er thans over om er sardines in uit te zetten. „Heeft u geen ander instrument voor me? Dit is mij te klein g-eworden."

«"ÜJ11" " besI,St moeten nemen, mijnheer - ik kan ze met meer van uw voeten krijgen!"

Een geleerde beweert, dat motten geluiden kunnen geven. - Hij heeft er zeker wel eens een hooren roepen tot zyn kornuiten: „Hé lui I Hier hangt een nieuwe flanellen broek f"

ALS HET LEVEN MISDAAD WORDT

Hier maakt het op het land opgevoede meisje kennis met het grroote-stadsleven. m de slecht^ beteekenis van het woord. En re zjet, hoe ook Carol, haar vriendin, die haar hét baantje bezorgd heeft, het vriendinnetje is van getrouwde millionnairs. ^e komt hier in aanraking met Sherwood, ee, ?i? t c?at' die een he^ ongelukkig huwelifk heeft. Zijn vrouw is op dat moment mt de stad, Letty en hij ontmoeten elkaar veel en gaan een diepe liefde voor elkaar koesteren. De idylle duurt totdat Sherwoods vrouw weer terugkomt Dan gaat Letty weg. Het vriendinnetje van een getrouwden man zijn wil ze niet, Bill, de broer van Carol, die haar altijd bewonderd en het hof gemaakt heeft, vraagt haar ten .huwelijk, en hoewel ze niet van hem houdt geeft ze hem haar jawoord. Als zij op het punt staan te trouwen, verneemt ze, dat Sherwood, wiens vrouw zelf ook haar echtgenoot niét trouw Is, gaat schelden. Letty's liefde voor Sherwood Is sterker dan haar belofte aan " en ze gaat terug naar Sherwood.

CATHERINE MONTV01S1N - GIFTMENG5TER EN TOOVERHEKS Volgens de overlevering — waaraan intusschen niet getwijfeld behoeft te worden — zouden er in het jaar 1679 in Parijs niet minder dan vier honderd toovenaarsters en heksen gewoond hebben. In het district bekend als Vllleneuve-sur-Gravois, nabij de Poort Saint Denis, en op korten afstand van de deftige wijken van Marais en Saint Germain, waar hun in hoofdzaak vrouwelijke cliënteele woonde, oefenden zij hun verschrikkelijk, geheim bedrijf uit. Op nummer 25 van de Rue Beauregard woonde de misdadigste en tegelijk meest beruchte van hen allemaal — Catherine Montvoisin, in de geschiedenis beter bekend als La Voisin. Kort en plomp, maar met heldere, intelligente oogen, en een aantrekkelijk gezicht en aangename manieren, leek zij uiterlijk niet veel op de duivelin, die — volgens haar eigen bekente-. nis — twee duizend vijf honderd jonge kinderen had vermoord bij de uitoefening van haar „beroep!" Gekleed in een robe van bloedrood fluweel, waarop gouden adelaars geborduurd waren en die afgezet was met hermelijnen strooken, haar witte schoenen vastgemaakt met gouden knoopjes in den vorm van bijen, ontving zij haar klanten in een stikdonkere kamer. De meesten van hen zochten haar hulp, omdat zij bevrijd wilden worden van hun man, hun vijand of mededingster; anderen verlangden minder misdadige diensten van haar, zooals bijvoorbeeld de markies de Cessac, die inlichtingen wilde hebben over valsch spelen, om Koning Charles II van Engeland bij het kaarten te kunnen bedriegen. Dat La Voisin een tooverkol, een kindermoordenares en een giftmengster was, wist half Parijs. Dat zij desondanks niet gestraft werd, kwam omdat haar klanten tot de hoogste standen behoorden. Vijftig percent tier leden van de hofhouding, aanzienlijke ambtenaren en hun vrouwen waren rechtstreeks bij de misdadige practijken van La Voisin betrokken en assisteerden haar bij haar duistere ritueele handelingen, waarbij niet zelden kinderen geofferd werden! Toen eindelijk de storm losbarstte en een officieel onderzoek werd ingesteld, kwamen niet alleen de verschrikkelijkste misdaden aan het licht, maar ontdekte men, tevens, dat zij plannen voorbereidde om koning Lodewijk, de koningin, den dauphin, den minister van financiën Colbert en verschillende andere hooggeplaatste personen te vermoorden. Haar handlangers waren al even monsterlijke wezens als zijzelf. Zoo verschafte Guillaume, de beul van Parijs, haar de lichamen van de misdadigers, die hij had terechtgesteld — een artikel, dat door de heksen zeer gewild was; Vicomte de Gousserans stond haar als alchimist ter zijde en zorgde er tevens voor, dat haar helpers, die door de politie werden gezocht, onvindbaar waren; de Comte de Labartie maakte zich bij haar verdienstelijk door verschillende keeren te trachten, haar man te vergiftigen. Want dat was wel iets zonderlings met den man van Lavoisin: hoewel zij zooveel echtgenooten van andere vrouwen had vergiftigd, kon zij er nooit in slagen haar eigen man te vermoorden. Zij deed het vergif in zijn wijn — hij sliep verscheidene uren erg diep, maar ontwaakte zonder cenig nadeelig gevolg. Zij deed het vergif in zijn soep, twee keer gooide de bediende het weg, maar den derden keer at hij ze op.

LA VOISIN

kig iets te bekennen aangaande de zaak, waar haar rechters nu juist zoo graag het bewijs van geleverd wilden zien: het complot tegen het leven van Lodewijk, waarbij Madame de Montespan ■— een zijner favorieten—was betrokken. Men besloot daarom, haar op de pijnbank te leggen, maar naar men zegt, gaf de koning, die bang was dat er hierdoor nog meer schandalen aan het licht zouden komen, bevel, dat zij niet te erg gemarteld mocht worden. Toen men haar mededeelde, dat zij des volgenden dag levend verbrand zou worden aan den brandstapelpaal, merkte zij tegen haar bewakers op: „Dan zullen wij vanavond eerst nog eens lekker eten " Inderdaad at en dronk zij aan den vooravond van haar terechtstelling met den grootst mogelijken smaak! En na afloop daarvan zong zij allerlei bekende straatdeuntjes! Met een toorts in haar hand, geheel in een zwarten sluier gehuld, trok men haar, terwijl zij heftige pogingen deed om zich los te worstelen, naar het schavot, waar zi) aan den paal werd vastgebonden en met stroo bedekt. Verscheidene keeren slaagde zij er In het stroo weg te duwen, en de laatste woorden, die men van La Voisin op aarde hoorde, waren eenige grove verwenschingen „Zij gaf haar ziel nog op het allerlaatste oogenblik aan den duivel," schreef Madame de Sévigné later.

doch hoewel hij zich eenige uren doodziek voelde, herstelde hl] toch weer geheel en al. Men lokte hem naar vrienden van zijn vrouw op het land, waar men een derde poging zou wagen om hem om het leven te brengen. Hij werd echter bijtijds gewaarschuwd en keerde naar Parijs terug. Na een vierde poging was hij wederom eenige dagen ernstig ziek, en ofschoon hij ook dit keer weer herstelde, hield hij er nu toch een hevigen hik van over, die twee jaar aanhield. Toen La Voisin merkte, dat vergif geen uitwerking had op haar man, besloot zij zich op andere wijze van hem te ontdoen. Ze gaf een van haar handlangers opdracht hem dood te ranselen, maar ofschoon hij voor dood op de wallen bleef liggen, verscheen hij toch eenige uren later weer thuis. Eenige maanden later zou een van haar andere „assistenten" het probeeren en dit keer stond La Voisin er zelf bij, en hield den hoed van haar helper vast. Maar ook ditmaal bleek haar man sterker dan men dacht, en bracht hij er het leven af Toch zou hij waarschijnlijk den een of anderen dag onder de handen van een der beulsknechten van zijn vrouw zijn gebleven, als de justitie niet onverwachts tusschcnbeide gekomen was en haar had gearresteerd (1679). Zij werd door een speciale Rechtbank ondervraagd en de eerste weken na haar arrestatie stonden er niet minder dan vierhonderd medeplichtigen van haar terecht! Talloozen werden in de gevangenis geworpen — van andere heksen tot aanzienlijke leden der hof-, houding toe! Niettegenstaande al deze van medeplichtigheid beschuldigden voldoende bezwarende verklaringen aflegden ,om La Voisin iedere hoop om aan de gerechtigheid te ontkomen te benemen, weigerDE HEKS de zij toch hardnekNaar dt tchildrrij nn Praru HaU

9ch«ii™ Metro-Goldwyn - Mayerfilm Regie: Riehard Boleslavsky Rol verdeeling: ï^tty . . . . Mrs. Sherwood Sherwood . . drol . . , . Mrs. Merrick . ßurt Barton. . Bill . . . , . Madame Sonia Jane . . . . Hor tens e. . . Mrs. Lawson . Robert Abbott Gordon . . .

May Robson Phillips Holmes . Eddie Nugent . Hedda Hopper Plorine McKinney . . Isobel Jewell ■ . Louise Carter . . . John Roche Charles Grapewin

Letty Lawson is een rijk meisje, dat echter bij den dood van haar vader straat-arm wordt. De dochter van haar hospita weet haar evenwel een baantje te bezorgen in een schoonheidsinstituut.

1. Otto Kruger en Madge Evans. 2. Madge fvans. Una Merkel en Fiorina McKinney. 3. Phillips Holmes en Florlne McKinney. 4. Eddie Nugent en Madge Evans.

T4 -

- 15 x v

, .

;:..v,i

'

'

'

;■■

'r

First National-film Regie: Lloyd Bacon Rolverdeeling-: Al Wonder , Liane . . . Inez .... Harry . . . Tommy . . Hal LeRoy . Simpson . . Mrs. Simpson Pratt . . . Mrs. Pratt . Mitzi . . , Claire . . . Richard. . . Capt. von Ferringr Mr. Renaud . . .

■

'Ji

i

-■ i

•

'M

wJ

L^t V

r

iS

. . Al Jolson . Kay Francis Dolores Dei Rio Ricardo Cortez : Dick Powell .Hal LeRoy . Guy Kibbee Ruth Donnelly • Hngh Herbert Louise Pazenda Fifi d'Orsay Merna Kennedy . Henry O'Neill . Robert Barrat . Henry Kolker

Dnez, een danseresje in de „Wonder Bar" — een Parijsche nachtkroe^ — houdt erjf veel van Harry, haar partner, doch deze koestert niet dergelijke gevoelens voor Inez, wel echter voor Liane Renaud, de vrouw van een bekend bankier. Liane heeft Harry een kostbaren diamanten kettinsr (regeven. Aan haar echtgenoot verklaarde ze, dat ze het kleinood verloren had. Deze moeide de politie in de zaak, met als resultaat, dat ze Lianes verhouding met Harry ontdekten. De detectives ondervragen Harry, die daardoor zoo bang wordt, dat hij dien avond tracht den ketting te verkoopen aan Al Wonder, den eigenaar der nachtkroeg, om zoodoende geld te krijgen voor een verdwijning naar Amerika. Aanvankelijk weigert Al, doch als hij hoort, waar Harry het geld voor noodig heeft, stemt hij toe. Hij wil Harry graag kwijt zijn, daar hij Inez het hof maakt en van zijn veroveringspogingêft geen succes verwacht, zoolang Harry nog in haar nabijheid vertoeft. Dienzelfden avond bevinden ook Liane en haar echtgenoof zich in de club. Liane weet Harry in het geheim te spreken te krijgen en smeekt hem, haar den ketting terug té geven, daar haar man achterdochtig is geworden. Harry weigert

en zegt haar, dat hij naar Amerika vertrekt, zoodra zijn nummer afgeloopen is. Zij vraagt hem haar mee te nemen en dwingt hem toe te stemmen, daar zij anders de politie zal mededeelen, dat hij den ketting gestolen heeft. Ontstemd, maar hulpeloos in zijn woede, laat hij haar in zijn auto wachten. Al Wonder ziet haar echter in den auto stappen, en daar hij vermoedt wat er gebeuren gaat en dientengevolge bevreesd is voor een schandaal, dat zijn bedrijf zal rulneeren, geeft hij haar den ketting terug en opent haar de oogen voor de groote fout, die zij op het punt is te begaan. Liane moet de juistheid van zijn beweringen erkennen en gaat deemoedig naar haar echtgenoot terug. Ondertusschen komen Inez en Harry op voor hun laatste nummer. Harry is meer dan onhebbelijk tegen zijn partner, hij prikkelt haar zoo en brengt haar zoo buiten zichzelve van woede en smart, dat ze in plaats van bij het eind van hun dans het voorgeschreven mes onschuldig in Harrys kleeren te steken, het werkelijk in zijn borst drijft. Zonder dat het publiek iets merkt, draagt Al hem weg, maar voor er een dokter is gehaald, is Harry reeds doodgebloed. Al is wanhopig en tracht een plan te bedenken om Inez té redden. In deze stemming komt een zijner kellners hem vertellen, dat een zekere kapitein von Ferring, een stamgast, al zijn geld verloren heeft en van plan is zich in zijn auto van een klip af in zee te rijden. Dit brengt hem op een idee. Hij laat den kellner den kapitein aan de praat houden, en legt ondertusschen Harry's stoffelijk overschot achter in den wagen. Wanneer Al terugkeert vindt hij Inez snikkend in de armen van een jongen Amerikaan, een vroegeren aanbidder. Hij ziet, dat er voor hem geen kans is, maar verzekert Inez, dat Harry niet ernstig gekwetst is. Als de laatste gast vertrokken is en hij in den grauwen dageraad naar huis gaat, leest Al in de ochtendbladen, dat kapitein von Ferring met zijn auto van de klip gestort is en dat hij en Harry gedood zijn. Inez is gered [ 1. Dolores Del Rio. 2 en 5. Al Jolson. 3. Kay Francis. 4 en 6. Ricardo Cortez en Dolores Del Rio.

v..—*

tÈ

y "■/

*

■

.

■■

HET LIED VAN DFKr LEEUWERIK De D.L.S.-Holland brengt een film in ons land uit, waarin de beroemde zangeres Jarmilla Novotna de vrouwelijke hoofdrol vervult.

MAJA ZINGT „CARMEN"

MOEDERZORG

JARMILLA NOVOTNA

Maja Zeman (Jarmilla Novotna), geboren in een klein dorpje, is een beroemde zangeres geworden. Zij keert, om vacantic te nemen, in haar geboorteplaats terug. Met groote oogen staren de dorpelingen de jonge dame aan, niemand herkent haar, ook Peter, haar vroegere speelkameraadje niet. Hij vat liefde op voor de groote zangeres en hij wil zijn • gekozen beroep voor haar opofferen. Maja wil dit echter niet; er blijft haar geen andere uitweg dan te liegen en comedie te spelen. Zij veinst onverschilligheid en hoont hem. Peter gaat stil weg. De rust is in het dorp teruggekeerd.

MAJA ZEMAN ALS GAST IN DE PASTORIE

MAJA'S TWEESTRIJD

VERWACHT DE GROOTE METRO. GOLDWYN-MAYER-FILM

ESKIftIO MAJA EN PETER

Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke In het Hooge Noorden van Alaska

FILM-EMTHOUSIÄSTE1V E. O. f e ROTTERDAMMarlene Dietrich is niet meer in een »anaéorium. De bewuste film zal hoogstwaarschijnlijk in Augustus in ons land vertoond worden. L. v. G. te 's-GRAVENHAGE. Willy Castello woont Badhuisweg 22, Scheveningen. U kunt hem gerust schrijven en om een handteekening vragen. Postzegel voor antwoord Insluiten. L. K. te ZUILEN. Jack Payne moet U in het Engelsch schrijven. Het adres van D.L.S.-film is Boezemsingel 222, Rotterdam. Ruby Keeler (mevrouw Jolson) is vroeger danseres «eweest. U kunt haar schrijven: Warner-Bros-studios, Hollywood. L. F. P. te UTRECHT. Op brieven, die niet met volledig adres zijn onderteekend geven wij geen antwoord. A. F. te VGRAVENHAGE. Iedere abonné heeft eenmaal recht op twee foto's. George Rafts adres i» 5451 Marathon Street, Hollywood. Hii is een zeer goed danser. Binnenkort zal hij een tournee door Europa maken. H. GR. te AMSTERDAM, Het adres van Franciska Gaal is Bothany Utca 4, Boedapest. Niet vergeten een antwoord» coupon in te sluiten. A. v, d. B. te ROTTERDAM. In deze rubriek vermelden we alleen adressen van filmsterren. Wendt U tot den impresario Max van Gelder, Amsterdam. W. R. te 's-GRAVENHAGE. Lilian Harvey heeft baar contract met Fox verbroken. Gitta Alpar heeft een dochtertje. J. d. W. te 's-GRAVENHAGE. Joseph Schmidt is den 6en Maart Jarig. Zijn adres is Grand-Hotel, Weenen. Hij zal voorloopig niet in Duitschland filmen. L. v. W. te WINSCHOTEN. Willy Castello woont Badhuisweg 22, Scheveningen; Postzegel voor antwoord insluiten. Liane Haid is gescheiden. Marlene Dietrich is getrouwd. B. H. W. F. te AMSTERDAM. Willy Domgraf-Fassbaender is getrouwd. Lissy Holzschuh woont Sybelstrasse 6, Berlijn. Erika Mann is getrouwd geweest met Gustav Gründgens, thans gescheiden. D. F. A.te ROTTERDAM. Otto Gebühr is 29 Mei Jarig. Ramon Novarro is niet verloofd. Zijn adres is Metro-GoldwynMayer-studios, Culver-City, Californië. E. A, te HAARLEM. Magda Schneider is verloofd met Wolf Albach-Retty. Dorit Kreysler is niet verloofd of getrouwd. Het adres van Paul Kemp is Zähringerstrasse 2, Berlijn. G. N. L. te 's-GRAVENHAGE. Hierbij de gevraagde adressen. Harry Halm, Cicero, strasse 57, Berlijn. Werner Fuetterer, Orberstrasse 37, Berlijn. Henny Porten, Parkstrasse 74, Berlijn. Niet vergeten antwoord-coupon in te sluiten.

IVIoeibaan Vloeibaar

'

#i

De Shampoon die de harten heeft gewonnen van geheel Nederland De Shampoon voor de familie Een zee van schuim in den Driekanten Flacon, die nooit kan omvallen.

Ad-r JTtLJ

en

• h.6t

heerliik

'

VefecSr d^aturETlLr^Ho^

het haar gezond, sterk en glanzend.

Silvikrin Liquid Shampoon! Vloeibaar! De ontdekking van een Nederlandsch geleerde, de nieuwe shampoon die ook Uw hart verovert Een kom met warm water, een weinig Liquid Shampoon en een rijkdom van sneeuwwit, verrukkelijk schuim reinigt op weldadige, verfrisschende wijze hoofdhuid en haar. De roos verdwijnt. Alle stof en onreinheden worden verwijderd en het .gehalte aan Puur Neo Silvikrin wekt de haarwortels tot nieuwen groei op en houdt het haar gezond. Ondervind de sensatie van deze prachtige Nieuwe Shampoon nog heden. Koop een flacon met den fraaien Gratis Badhanddoek, onze attentie voor onze gebruikers. Een heerlijke discrete geur, een hygiënische, bijzonder aangename reiniging van hoofdhuid en haar, maken de wassching met deze nieuwe shampoon tot 'n wekelijks wederkeerend genot En de Gratis badhanddoek, (hij komt uit Twente) U zult er plezier van hebben. Maar ^ Ü' kooP no9 hcdcn Uw flacon voor 10

™******* * * ^

U

^ 0^^ **'

Grati cteoo. Dij eiken flacon Silvikrin Liquid Shampoon gratis een prächtige, heerlijke badhanddoek uit Twente. Onmisbaar bij een hygienische hoofdwassching met de schilferende shampoon. Haast U, om ook zoo'n handdoek te bekomen.

R. U. M. te UTRECHT. Wendt U tot den heer Biedermann, direéeur Cinetonestudio. Duivendrechtschekade 87, Amsterdam. Jaap Speyer en Leo Meyer hebben in Duitschland veel gefilmd. F. D. te HAARLEM. Franciska Gaal is geen Duitscho. Elisabeth Bergner is getrouwd met den regisseur Paul Czinner. Zij zal een film te Hollywood spelen. T. H. L. te AMSTERDAM. Dolly Haas is te Hamburg geboren. Zij is den 29sten April Jarig. Niet getrouwd. Albert Lieven is getrouwd. Zij zijn niet bij de Ufa geëngageerd. Carl Frölich is geen familie van Gustav Fröhlich.

Bij alle Drogislen, Kappers en Parfumerieën.

s^iTJ?"11

Laborat

orixim Rotterdam - Parijs

Londen

-2ce vcw. Sc/rulm 19 -

■

'

■

ara

I

Geen ontsierend Haar meer

A?ELOUTy " MXOR

i.Ik was geheel ontmoedigd door den zwaren groei van ontjierend haar. Ik probeerde ontharingscrèmes, onaangenaam ruikende poeders en pijnlijke electrische behandelingen — zelfs een scheermes. Door het scheren werd de haargroei echter nog dichter. Daarop vernam ik dat de Nieuwe Vieto die Wenlo-Wit bevat — de keratine in het haar en de haarwortels | oplost. Dit maakt voor goed een eind aan den last van overtollige

De bekende Parijsche schoon he Ids-specialist, Dixor, brengt de nieuwe teint Velouty

SOLEIL DORÉ Een poedercrême die aan de huid een ZONGEBRUINDE kleur geeft. Verferggbaar in tuben vana\ 30 ets. in alle goede parfumerie- en kapperszaken. Imp.: N.V. Van der Laak en's Handelsmaatschappij Leidschekade 98 - Amsterdam-C Telefoon 36372

haargroei. Sedert ik Nieuwe Vieto gebruik is mijn huid zoo glad en blank, dat niemand ooit zou kunnen vermoeden dat jk jarenlan/ met overtollig haar te kampen heb gehad." Nieuwe Vieto (met Wenlo-Wit) is gegarandeerd y* 100% zuiver en heerlijk geparfumeerd./ Verkrijgbaar in tuben van/0.75 erf ƒ 1.25 bij drogisten en parfumrrlezaken.

Om een gratis monster te ontvangen, ook van 2 andere kleuren, is het voldoende Uw naam en adres aan ons in te zenden (met 25 ets. aan postzegels voor portokosten).

**»*,

De gast in het restaurant riep met een woedend gezicht om den kellner. „Oberf Wat heeft dat te beteekenen? Er liggen nota bene twee vliegen in mijn soep te zwemmen f" „Onzin,mijnheer,"antwoordde de kellner. „Die beesten zijn morsdood, dat ziet een kindl"

fs |

MO

„Tanden behooren te glanzen" zeggen tandartsen. Doffe, onf.issche tanden zijn het gevolg vsn tandfilm, die zich voorttiurend vormt en waardoor het glazuur verkleurt. Film herbergt kiemen, die tandbederf veroorzaken. Daarom moet zij verwijderd worden. Maar tandfilm hecht zich zoo vast. dat de gewone wijze van borstelen niet voldoende is. Pepsodent PrUai Grool« tub« fO.60 Dubbel« Mb« f 1—

l-EN ACHTER FILM?

tandpasta, met haar geheel nie-jw polijstend materiaal tweemaal zoo zacht als de stoffen die gewoonlijk gebruikt worden - verwijdert tandfilm grondig . . . onmiddellijk. Zij polijst tezelfdertijd de tanden blinkend wit. Koopt vandaag nog een tube Pepsodent en let op, hoe Uw tanden verhelderen naarmate de tandfilm verdwijnt.

Jeehe Tcmemeedirig vtoschiZl itelllg, mgmi)ooldeeIlg

f

r

&*sh

o

«*r „,

ia

LUX

(Verüolé van pag.;;; We gaven het nieuws door aan de wereld. Ik zag voor mijn geestesoog hoe duizenden mijlen weg, in New York, Londen, op straat, de extra-edities uit de handen der krantenverkoopers werden gerukt. De vlucht had geweldige belangstelling gewekt en die zou er, na de schokkende tijding van Aintree's tragischen dood, zeker niet minder op geworden zijn. Do-re-mi kwam in onaandoenlijke bedaardheid de hut binnen. „M'neer Blane?" „Ja?" „Ik heb over m'neer Aintree's sigaar nagedacht en handschoenknoop in asch en waarom kachel hard brande? Handschoen brandde al. Hoe brandde handschoen? Door sigaar. Wat denkt u?" Ik was plotseling machtig geïnteresseerd. Ik begreep zijn redeneering volkomen en het leek me toe, dat daar geen speld tusschen te krijgen was. Een moment zag ik dat vertrek in de hut in alle levendigheid voor mij, Aintree hulpeloos in zijn stoel, de moordenaar zoo dicht mogelijk op hem toekomend om de misdaad het voorkomen van zelfmoord te geven, Aintree de hand uitstekend in afweer, zoodat de sigaar in zijn vingers in aanraking kwam Onui® Levftoira, es® mlloiuiw© F®ïs-sfter. met den handschoen van den moor„Neen, Do-re-mi." denaar. Daarna het schot — Ain- den zou en zich teruggehaast naar de tree was dood maar de moorde- anderen. Het was zoo klaar als een „Deksels! Blane, hang een paar denaar had blijkbaar een rond gat in zijn klontje, maar wie had dat fatale schot kens voor de ramen. Ruim die tafel op handschoen. Hij moest de revolver toen gelost? En ik richtte mij tot Do-re-mi We zullen onmiddellijk beginnen!" de vraag, die in mijn geest hamerde naast Aintree hebben neergelegd, van met Weiland werkte met een koortsachtig „Wie?" de voorzijde af, er niet aan denkend soort kalmte. De stilte werd alleen ge„Weet niet. Maar kan uitgevonden stoord door het schudden van de vloeidat, indien werkelijk zelfmoord in het worden." spel was geweest, het wapen daar niet stof en onze eigen zware ademhaling. „Hoe?" vroeg ik. vanzelf zou kunnen neervallen vanwege Toen hoorde ik Weiland eensklaps „M'neer Weilands plaatjesdoos. zijn adem inhouden en ik keerde me naar de tafel. Vervolgens had hij den handschoen en de uitgedoofde' en vermoe- Mneer Weiland plaatje gemaakt vóór hem toe. „Kijk, Blane!" hijgde hij. delijk kapot-gedrukte sigaar, de twee vertrek. Eén op plaatje maar één handstukken van overtuiging tegen hem, in schoen aan — of geen handschoenen. Is Ik bestudeerde de plaat in het schede kachel gesmeten, den sleutel open- gehjk. Allemaal dragen handschoenen merige, roode licht. — koud. Die één draagt of geen — hij „Alle duivels!" gedraaid, zoodat het zeer vlug verbran- hec gedaan." Heel zwak, maar toch duidelijk, kwam Ik veerde overeind. In twee passen was ik bij Weiland, die nog voor de radio zat. V-EPWACMT „Arthur," riep ik hem toe, „kan jij even die foto's ontwikkelen, die je voor het vertrek van de machine hebt opge€11 nomen?" „Zeker wei," zei hij. „Maar waarom heb je daar opeens zoo'n haast bij?" IN D€ UFA-TOOMFILM Ik vertelde het hem. Hij was verbluft „Heb jij dat bedacht?"

BEZOEKT HET

LUXOR

BRIGITTE HELM LIEN DEYERS

TE ROTTERDAM

ALLEEN ECHT IN DE BEKENDE BLAUWE VERPAKKING

- 21 -

„GOUD"

i l

.1

,4

'i

K'

'v .

urt Hartwig en Ellen Hille spelen in de Ufa-toonfilm ,,Spiel mit dem Feuer". Ralph Arthur Roberts heeft de regie. Onder regie van Georg Zoch zal Lien Deijers de hoofdrol spelen in de film ,,Der Vetter aus Dingsda". Hans Äthers zal de hoofdrol spelen in „Geslecht der Schelme". Katherine Hepburn speelt de vrouwelijke hoofdrol in de verfilming van Galsworthy's HANS ALBERS „Forsythe

Saga".

Lucie Englisch speelt de hoofdrol in ,,Wenn ein Mädel- Hochzeit macht". Olaf Fjord zal de Ufa-toonfilm „Ferien vom Ich" regisseeren. De film „By Candlelight" is door de Duitsche censuur verboden. Lola Chlud is geëngageerd voor de Ufatoonfilm „Der junge Baron Neuhaus". Wallace Beery speelt de hoofdrol in de MetroGoldwynMayer-film „West Point of the Air". Paul Hörbiger en Liane Haid zullen de hoofdrollen spelen in de Patria-Film „Besuch am Abend". De Zweedsche filmacteur MaWALLACE BEERY thias Taube is in den ouderdom van 56 jaar te Stockholm overleden. In de Atlantis-Film „Frasquita" speien Hans Heinz Bollmann, Heinz Rübmann en Hans Moser de hoofdrollen. Charles Boyer zal de hoofdrol spelen in de Fox-Film „Casanova". Gustav Fröhlich zal de film „Reiterlied" regisseeren. Het scenario handelt over de maand Augustus 1914. Gary Cooper en Claudette Colbert spelen de hoofdrollen in de Paramount-film „Twintig UIT in de lucht". Dorit Kreysier, Harald Paulsen, Eric CLAUDETTE COLBERT

2?f

en

,

Id a

.

Wust speien de hoofdrollen in de Majestic-Film „Jungfrau gegen Mönch".

het beeld van de vliegmachine te voorschijn, de ijszee er achter en een groep GESMEmEN MET-MIJN menschen: Mason, Swanson, Casey, Tomaino VMEID WETEMSEN Ik voelde mij bij mijn arm gegrepen. at is eigenlijk de „Biennale"?" „Luister!" beet Weiland mij toe. ,Dat, Pietersen, is de inIk hoorde uit de verte een gegons, dat steeds luider werd. 99 " ' ternationale filmtentoonstelling te Venetië." „Motoren!" riep Weiland. „Wanneer is die tentoonstelling?" Ik rende naar de deur en trok ze „In Augustus. De beste normaal-en de open. Ik hoorde Weilands waarschuwenden kreet, maar het was al te laat. beste smalfilm zullen bekroond worden." „Doet Nederland ook mee?" Toen het licht in de kamer viel. werd „Ja. Wij komen met de film „Dood ik mij bewust wat ik gedaan had. Ik had het overtuigend bewijs tegen Aintree's Water" van Gerard Ruttcn." „En Amerika?" moordenaar vernietigd; het beeld van i,Amerika zal buitengewoon goed verteéén persoon zonder handschoen te midden van een groep, waarin verder ieder- genwoordigd zijn en bewijst door zijn ineen gehandschoend was, was uitge- zendingen hoeveel waarde het aan de tenwischt toonstelling hecht. O.a. zendt de Radio Een seconde later rende ik over den „Little Woman" een andere firma „White bevroren grond. Weiland was achter Heat". Walt Disney en Max Fleisther verme en Sally Mason kwam uit een andere vaardigen speciale teekenfilms voor Vehut, met waaiende haren, de armen voor netië." zich uitgestrekt. „Zullen er ook films vertoond worden, Scherp afgeteekend tegen den Noor- die hier in Nederland al geloopen hebben?" delijken hemel, boven de Ijszee, kwam „Ja, Hongarije zendt „Rakoczi Marsch". de zilveren vogel snel naderbij! de film, welke onder regie van Gustav FröDe „Polar Star" dook gracieus, be- lich is opgenomen." roerde het ijs, bumpte zacht en stopte. „Is er anders nog iets over de Biennale?" Ik kon zien waar de vleugel beschadigd „Ja, er is reeds een geweldige strijd gestreen zoo goed en zoo kwaad als het ging den.". „Om een film?" gerepareerd was. Sally Mason holde over de sneeuw. Roger glipte uit de „Neen, om een portret. De strijd vond cabine-deur en een seconde later waren niet te Venetië maar in Amerika plaats. De ze in eikaars armen. Casey, Tomaino bekende Amerikaansche couranten-koning en Swanson, een gelukkigen glimlach QP William Hearst wilde, dat het portret van hun vermoeide, met olie besmeerde ge- de filmster Marion Davies, geschilderd door zichten, sprongen opgewekt op den Tade Styka, een plaats zou krijgen op de grond. Weiland en ik begroetten hen Biennale te Venetië en wel in de portrethartelijk. tengalerij der groote meesters." Het was gauw verteld. Een klein „En kon dat niet?" motordefect had hen gedwongen op het „Neen, daar kon slechts werk geplaatst ijs te landen, en daarbij was, zooals ze worden van overleden meesters Van de 19e nog hadden kunnen seinen, de vleugel eeuw. In het Amerikaansche paviljoen hing beschadigd. De motor was spoedig her- een collectie uit een New Yorksch museum steld en ook den vleugel hadden ze door en daartusschen mag het ook niet hangen. een noodreparatie weer bruikbaar kun- Toen probeerde men het in het Poolsche nen maken voor verder vliegen, maar paviljoen, maar de schilder, die vroeger Pool Mason had het vliegtuig toch niet vol- was, is intusschen Amerikaan geworden en doende betrouwbaar geacht om den nu willen de Polen „Marion" niet in hun tocht naar Spitsbergen voort te zetten paviljoen onderbrengen." en ze hadden besloten naar het kamp „Hoe is dat nu afgeloopen?" hier terug te keeren, waar gelegenheid „De Italiaansche gastheeren hebben Hearst was alles grondig na te zien en in orde aangeboden het portret onder te brengen in te brengen. Bovendien had ook de de Italiaansche afdeeling voor Kunstnijverradio nukken vertoond; ten slotte had heid. En daar zal de mooie Marion dan ook de installatie het heelemaal afgelegd en wel te bewonderen zü'n." daarmede was het feit verklaard, dat _ ^ ' we, na het bericht van de daling, niets ; •'; meer van hen hadden gehoord.

mr

VII. Plotseling, onverwachts begonnen de motoren, die nog natrilden, weer feller te kloppen, in steeds sneller tempo. De schroeven wentelden suizelend. We vlogen terug, terwijl de „Polar Star" voorwaarts sprong, over de sneeuw hobbelde, zich van den grond verhief, steeg en koers zette naar het Zufden, Het was Do-re-mi, die een eind maakte aan het verbijsterd zwijgen. „Het is mevrouw Aintree. Ze weet dat wij het weten. Probeert te ontsnappen." In een kort visioen zag ik Weilands plaat in het schemerige roode licht.... de groep op het ijs en één er tusschen zonder handschoenen: Helen Aintree.. Helen Aintree, die, in staat een vlieg-

.^PUZZLES No. zat in een Stationsrestaurant en ergerde zich niet weinig, dat het door hem bestelde maar niet werd gebracht. Eindelijk werd het hem echter te erg. Hij riep een kellner en beklaagde zich over de slechte bediening. „Was het een kellner met grijs haar, die uw bestelling heeft aangenomen?" vroeg men hem. „Nou," zei mijn neef, „in ieder geval was-ie nog niet grijs, tóen ik zei, dat hij mij een biefstuk moest brengen!" „Maakt jouw man wel eens ruzie tegen je?" „Lieve hemel, neen! Daar is Jan veel te veel „beer" voor. Als bij uit zijn humeur is, gooit-ie alleen den boel stuk, loopt, het huis uit en slaat de deur achter zich dicht!" De politie-agent had de aangebedene zijns harten ten huwelijk gevraagd, en de jongedame had geantwoord: „Neen, duizendmaal neen!" „Ja, nou moet je 't weer niet overdrijven," berispte de agent, „ik heb 't je maar éénmaal gevraagd, nietwaar?" Een Schot reed in een taxi. Op een gegeven oogenblik bleek, dat er een defect aan de remmen was ontstaan. De chauffeur kon den wagen niet tot stilstand brengen. „Hè!" riep de Schot. „Wat is er gaande?" „Ik kan den wagen niet stil laten staan!" antwoordde de opgewonden chauffeur. „Zet dan in ieder geval den taximeter af," riep de zuinige Schot. Onderwijzeres: „Stel je nu voor, dat Jantje van Buren zag, dat een andere jongen een ezel sloeg en dat hij hem dit belette — van welke deugd zou Jantje dan blijk geven?" Jantjes ergste vijand: „Broederliefde, juffrouw!" De verontwaardigde pensiongast sprak op een kwaden dag de hospita aan. „Mevrouw Schraalhans," zei hij, „ik ben hier nu veertien dagen en ik heb nog maar steeds geen zeep bij mijn waschtafel." „Zoo, maar u hebt toch een tong, nietwaar?" antwoordde de hospita scherp. „Zeker," meende de gast, „maar ik ben nou toevallig geen kat, ziet u!"

Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt en zoodanig opgeplakt worden, dat ze een portret vormen van een nieuwe Duitsche filmster. Onder de abonne's, die ons het goed opgeplakte portret zenden, benevens den naam van de actrice zullen wjj tien foto's van haar verdeden. De oplossingen moeten voor 31 Juli (van Indische afconne s voor 31 September) in het bezit zün van: Redactie .Het Weekblad-, Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe s.v.p.duidelijk vermelden : C. <* Th.-puzzles no. 547. Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje, ■}ï ,caI<ïueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrokken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelyksche Vraag op wenschen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, doch volledig van naam en adres voorzien velletje J papier te schryven.

c. KNIPPUZZLE

DE 6ROENLANDSCHE VROUW NAVARANA IN DE UFA-FILM „PALO'S HUWELIJKSREIS".

- 22 -

\

Jenny Jugo De winnaars van de foto's zyn: de heer W. Hoek, Schiedam; mejuffrouw M. koedam, Hillegersberg; mevrouw van Es, Den Haag; de heer B. Batelaan, Den Haag; mejuffrouw H. J. Steenbergen, Haarlem; de heer T. Cramers, Breda; de heer J. Boet, Rotterdam; mejuffrouw G. Th. van Jonk, Den Haag; mevrouw S. Lugtigheid, Rotterdam; de heer L. E. 5>. van Kamp, Utrecht.

25 -

,

./■■■

1

[CICdd, Vc^M

ÄMS

Wij stellen een hoofdprijs van fl. 2.50 en als troostprijzen driefoto's van filmsterren beschikbaar om te verdeelen onder diegenen, die ons mededeelen, wat bovenstaande dooreengeworpen letters voor een zin moeten vormen.

m-PUZZLES No. 544 DRIEHOEKRAADSEL

M A •£ W £ S T

Oude dame (voor de zesde maal) : „Bent u er zeker van, dat deze tram naar de Houtstraat gaat?" Conducteur: ,,Ja, mevrouw." „Wilt u mij dan even afzetten bij no. 146?" „Zeker mevrouw, en moet ik een of tweemaal bellen?" Chef: „Ik geloof, dat je dit jaar niet ééne fout hebt gemaakt, Smit, en daarom zal ik je salaris verhoogen met vijftig gulden." Boekhouder: „Pardon mijnheer, maar ik geloof, dat ik toch één fout heb gemaakt." Chef: „Zoo, welke dan?" Boekhouder: „Ik dacht, dat mijn verhooging minstens honderd gulden zou bedracen!"

MONOORAMRAADSEL

€ w -E s T L -E. £ M L ■E n

A L L -E.

€ R

■E

n

——'

n

De heer J. van Dun te Tilburg verwierf met de juiste oplossing van deze puzzle den hoofdpntfs, terwijl de troostprijzen in het bezit kwamen van den heer A. J. de Groot te Oss, den heer M. Plekke te Amsterdam en mejuffrouw K. Huyser te Utrecht. INDISCHE PRIJSWINNAARS De prüzen, die wy onder de Indische abonne's konden verdeelen, werden verkregen door-, mejuffrouw Tjhio Som Nio, Batavia (foto van ?r8^y ireï<:>y.); "»«vrouw C. W. Splinter, Parama(foto Baby Leroy); mejuffrouw Liem Lioe Hoa, u £.? (hoofdprvs); mejuffrouw B. van der Hoff, Malang (troostprijs).

, .

...,: '■-**''"/-,*■■ .'

"

-■

■

■'

'

%

.

*

..'

-,

-

^;

t-^..

'

SOPLA

FAVORIET

o«* ^ META GARBO HET NIEUWE MERK

Als derde film staat op het productieprogram ,;De familie van mijn vrouw", naar het bekende tooneelstuk, dat in ons land door het ensemble Cor Ruys en Louis de Bree zoo tallooze malen met succes werd opgevoerd. Omtrent de vierde film zijn de plannen nog niet definitief. De mogelijkheid is groot, dat een der bekendste Nederlandsche romans van den laatsten tijd voor de film bewerkt zal worden, doch de onderhandelingen hieromtrent zijn nog niet afgeloopen. Tusschen de bedrijven door vervaardigde Ernst Winar in de studio's Cinetone een kort filmpje, getiteld ,,Het muzikale prentenboek". Nu heeft deze regisseur het voornemen Cissy van Marxveldts „Zomerzotheid" te verfilmen. Wij hopen voor Winar, dat zijn plannen verwezenlijkt mogen worden! Paul van der Hurk heeft nog steeds de hoop om de film ,,De Omweg" op te nemen niet opgegeven. Toch gelooven wij, dat deze „omweg" zoo groot is, dat hij nimmer zijn doel zal bereiken. In ieder geval hulde aan zijn doorzettingsvermogen! De film „Dood Water", welke te Volendam werd vervaardigd onder regie van Gerard Rutten en waarvoor Simon Koster het

ROLAND VARNO. ANNY VAN DUYN, JOHAN KAART. ENNY MEUNIER, ADRIAAN VAN HEES EN JOPIE KOOPMAN IN „MALLE GEVALLEN". scenario heeft geschreven, staat vlak voor de voltooiing. De atelier-opnamen voor dit product vinden echter in Berlijn (Jofaatelier) plaats. Deze film zal in Augustus haar première beleven op de Biennale te Venetië. De Majestic-Film, onder leiding van Haro van Peski, zal eveneens in de Cinetone Studio's de film „Suikerfreule" van Henri van Wermeskerken opnemen. De

voorbereidingen zijn reeds in vollen gang. Will Tuschinski is bijna gereed met zijn film „Johannes" en begint i September met de rolprent „Het meisje met den Blauwen Hoed", naar den roman van Joh. Fabricius. Bedriegen de voorteekenen niet, dan zullen wij aan het eind van dit seizoen een achttal Nederlandsche films rijker zijn. Voorwaar voor deze jonge industrie een mooi resultaat!

CHEVEMMGSCeE KRONIEK De afgeloopen week, een week van stralende zon en echt zomersch weer, heeft Schevening-en een gansche metamorphose doen ondergaan. Het is de metamorphose, die ieder jaar weer de g-rootste onzer badplaatsen pas goed haar winterslaap doet afschudden en die 't volle zomerseizoen beteeken t. Helaas lag over deze week ook de rouw om den overleden Prins-Gemaal. De vlaggen half-stok vorm'n schril contrast met de stralende luchten.

zaal vrijwel tot juichen bracht; juist een week later was het het Residentie-orkest alleen, dat onder Schuricht's leiding de tweede en derde Symphonie (de Eroika) van Beethoven uitvoerde. Het waren twee avonden van het soort waardoor Scheveningen zijn groote reputatie verworven heeft, en die meteen Den Haag tot 'n zoo gelukkige stad maken, waar men 's winters en 's zomers de beste muziek genieten kan.

Eerder dan door alle concerten en variété's en wat dies meer zij, zullen wij ons deze week blijven herinneren door de zee zelve, de zee, die het essentieele van Scheveningen uitmaakt. Zij die reeds in grooten g-etale van een heerlijk bad in de golven hebben genoten, hebben zich waarschijnyk slechts voor een heel klein deöl gerealiseerd, dat die zelfde zee des avonds als het langzaam aan duister wordt, steeds schooner werd om gade slaan: zelden hebben wij haar zoo fraai zien lichten. Het was alsof we aan een met maanlicht overgoten meer stonden, en toch was er in 't geheel geen maan aan den hemel zichtbaar Het waren slechts die tallooze kleine en kleinste diertjes die het water bevolken, die dezen glans en dat opspatten van sterren bij eiken stap op het vochtige zand, veroorzaakten.

Een andere gebeurtenis uit de Kurzaal in de afgeloopen dagen, werd aangekondigd als het „eerste jazz-evenement van dit seizoen": het optreden van de Mills Brothers. Het blijkt steeds een groote attractie, om de bekende artisten van de

Het was in deze serene sfeer dat wij twee zeer bijzondere concerten hoorden De eene maal was het de solist Nathan Milstein, die met het Residentie-orkest de eivolle Kur-

* * *

zwarte ebonieten schijf in levende lijve te aanschouwen en te hooren. Wij moeten dan ook allen lof brengen aan deze vier zwarte knapen (vrijwel zoo zwart als hun gramofoon-platen), die met hun guitaar en hun stemmen een geheele band met saxophoons en trompetten weten te suggereeren. Het meeste heeft ons de welgevulde bas doen verbaasd staan door de enorme virtuositeit waarmee hij de saxophoon-klanken door of uit of in zijn handen toetert. Den tijd tusschen hun optreden wist Freddy Johnson met pianospel heel goed te vullen. Maar niet alleen in het Kurhaus heeft het mooie weer wonderen gedaan, ook overal elders op Boulevard en Gevers Deynootplein gaven de cafés en dancings door orkesten én attracties zich alle moeite om het publiek te trekken. En het publiek liet zich trekken; 's morgens om twaalf uur al, om bij een kopje koffie het Haagsche Harmonie orkest onder leiding van Henri Zeldenrust op de overbrugging zijn vroolijke walsen en wijzen te hooren blazen. En later op den middag om thee te drinken bij een gezellig strijkje of 's avonds om de zon te zien ondergaan. *

Nathan Milstein

Carl Schuricht

In de nieuwe Greta Garbo-film „Koningin Christina" vertolkt Lewis Stone wederom de rol van haar vriendelijken raadgever. Dit is de zevende maal, dat Lewis met de beroemde Greta samenspeelt. „Het is eigenaardig," merkte de oude acteur óp, „dat ik op één uitzondering na steeds een rol kreeg, welke min of meer die van den vaderlijken vriend was. De eerste maal, dat ik met Greta samenspeelde, was in 1928 in „Een vrouw van eer". Hierin was ik haar oudere vriend en weldoener, die haar in stilte vereerde. De tweede maal, dat ik het genoegen had met haar samen te werken, was eemge maanden later in „Wilde Orchideeën". Hierin speelde ik haar echtgenoot, dóór het verschil in leeftijd eveneens min of meer vaderlijk. Ons derde samenspel was ongeveer twee jaar later in 1930. In de film „Romance" was ik wederom Greta's raadgever en aanbidder. In „Inspiration", de film die wij in hetzelfde jaar speelden, had ik een soortgelijke rol. Hierop volgde „Mata Hari"; Greta was de bekende spionne, ik was de chef van den spionnagedienst, dien Greta volkomen in haar macht had. De eenige film, waarin wij beiden optraden, maar waarin wij geen meter samenspeelden, was „Menschen in het hotel", waarin ik de rol van den cynischen dokter vertolkte. In Greta's nieuwste film ben ik Kanselier Oxenstierne, de trouwe raadsman, die reeds drie generaties de familie van Christina gediend heeft. Hierin, moet ik de koningin raadgeven in al haar moeilijkheden en eveneens aandringen op haar huwelijk met Prins Karel. Hoewel ik reeds vele jaren in verschillende films met Garbo samengewerkt heb. geloof ik, dat ik haar nog niet beter ken dan den eersten dag, waarop ik haar ontmoette. Ik ken alleen haar filmpersoonlijkheid in de verschillende rollen, die ik haar heb zien uitbeelden, maar juist doordat zij bij deze uitbeelding haar eigen persoon zoo geheel weg weet te cijferen, heb ik eigenlijk nooit kunnen kennismaken met haar „eigen ik", met de Greta Garbo van het dagelijksch leven. Haar spel is steeds weer een openbaring voor mij, maar enfin, dit hebben reeds zoovelen vóór mij beweerd, dat het onnoodig is dit te herhalen. Ik hoop dan óok nog vele jaren met de talentvolle Zweedsche te mogen samenspelen." .

*

Met Greta Garbo in „Koningin Christina".

Met de geheimzinnige Greta in „Wilde Orchideeën".

*

Zoo heeft het Zomerseizoen dan nu goed ingezet en wij kunnen niet anders doen, dan hopen, voor ons en voor Scheveningen, dat we nog vele zulke zonne-weeken zullen meemaken. Met Garbo In „A woman of affairs"

- 26 - '

Met Greta in „Mata Hari",

■

—

:

~~-27 —

Het had McCoy weinig moeite gekost zijn Pari}schen collega te doorgronden en hij was tot de conclusie gekomen, dat hij als gastheer LeToque geen grooter genoegen zou kunnen bereiden dan hem te laten medewerken aan het oplossen van een puzzle, die in de lijn van zijn eigen werk lag. En de tegenwoordigheid van LeToque bij de bespreking van dien avond was het resultaat van deze overweging. De derde aanwezige, Christoffer Morgan, was een amateur-detective, die door de politie au serieux genomen 'werd. Buiten McCoy wisten weinigen van Morgans voorliefde voor. het uiteenrafelen van mysteries. Christoffer Morgan schreef een geestig en populair dagelijksch artikel in een groot New Yorksch dagblad. En achter zijn reputatie van verstandig, amusant en eenigszins lui heerschap met een heirleger van vrienden, beoefende hij zijn liefhebberij van detective. Aan huis bij een wederzijdschen vriend had hij McCoy ontmoet, hem apart genomen en hem de oplossing van een mysterie, waarover de politie zich vruchteloos het hoofd brak, aan de hand gedaan. En langzamerhand had McCoy geleerd om op den forschen journalist, met zijn scherp inzicht in de menschelijke natuur en zijn geniale gevolgtrekkingen, te vertrouwen. Het drietal was om tien uur in het bureau van den inspecteur bijeengekomen. Morgan had den rüstigen, ietwat bedeesden Franschman direct sympathiek gevonden, en de sympathie bleek wederkeerig. „En, Mr. LeToque," was McCoy begonnen, „ziehier de situatie. Tot voor kort werkte de politie in New York steeds met succes. AI krijgen we, wanneer er een misdaad gepleegd is, niet altijd dadelijk onzen man te pakken, in den regel weten wij dan toch wiè het is. Maar de laatste week hebben zich drie gevallen voorgedaan, die moeilijkheden opleveren. Misschien wilt u mij en Morgan helpen bij de oplossing er van?" LeToque knikte en keerde zich naar Morgan. „Het gebeurt meer dan eens, dat ik in mijn vacantie niet stilziet." De onderchef van de Süreté sprak uitsluitend Engelsch, met nauwelijks merkbaar accent. „Het zal mij een bijzonder voorrecht zijn met u te mogen samenwerken," voegde hij er hoffelijk aan toe. „Dat is dan afgesproken," zei McCoy. „Morgan hier kent de bijzonderheden van die gevallen voor zoover de kranten die hebben vermeld. Maar ü kent ze waarschijnlijk niet. Laat ik u dus op de hoogte brengen. Walter Wardell," vervolgde hij na een pauze van een oogenblik, „is een millionnair, die zeer teruggetrokken leeft in een groote villa bij Weston in Connecticut. Zijn jongere zuster, Sylvia Wardell, woont bij hem in. Woensdagavond voor een week kwam ze thuis van een partij in Norwich, toen een man met een roode lantaarn haar auto aanhield. Haar bege-

leider stapte uit om te onderzoeken wat er aan de hand was en werd door twee mannen vastgegrepen. Hij worstelde om los te komen maar werd knock-out geslagen. Een uur later kwam hij weer bij bewustzijn, vond zijn auto onbeschadigd, maar geen meisje. Niemand heeft haar sindsdien gezien. Purcell, zoo heet haar metgezel, verklaart, dat de mannen maskers droegen en beschaafd spraken. Hij is danig aan den tand gevoeld, maar hij heef t er absoluut niets mee te maken." „Een liefdeshistorie?" informeerde LeToque. „Een losprijshistorie! Wacht maar. Verleden Donderdag werd een zevenjarig kind, een zoontje van John S. Harrison, den tarwekoning, op een trottoir in Southampton

- 29 -

HANS MOSER IN DE UFA-TOONFILM „DE DOCHTERS VAN HARE EXCELLENTIE'

opgenomen en in een keurigen two-seater gezet, die dadelijk wegreed. Niemand weet hoe de kinderdieven den jongen uit zijn vaders park naar de straat hebben gelokt, waar hij nooit alleen mag komen. Maar een' vrouw heeft hem zien wegdragen en hem hooren gillen — éénmaal. Ze wist te vertellen dat de auto een two-seater was, maar had niet op het merk of het nummer' gelet. Southampton is vol elegante two-seaters. Andere aanwijzingen zijn er niet." „Losprijs of wraakneming?" bracht LeToque in het midden. „Alweer losprijs. Nu de derde geschiedenis. Den dag daarop. Vrijdag — houd de opeenvolging even in uw gedachten: Woensdag, Donderdag, Vrijdag - had er een bankoverval in Broadway plaats, de bru-

POND'S

rN^dRSe I

' Creams onf- : ' yangf U na-j inzending van i 10 cti. porto aan I Pond's Extract Co. I Afd.17 Amsterdam

taaiste roof, die in jaren is gebeurd. Om vier uur acht en vijftig-, juist toen de zijdeur van de safe-deposit beneden in het gebouw gesloten zou worden, kwam een man de bank binnen, liep naar het loket van den kassier en vroeg of het al te laat wns om voor drie duizend dollar reischèques te koopen, daar hij den volgenden morgen per boot wilde vertrekken. Vrijdag was de eerste van de maand. De kas was nog niet opgemaakt en al het geld lag nog bij den kassier. Dus had deze geen. bezwaar, ofschoon het direct sluitingstijd was. De onbekende haalde een rolletje bankbiljetten uit zijn zak en begon het bedrag, dat hij genoemd- had, neer te tellen. Ondertusschen waren twee mannen de zijdeur binnengekomen, knikten tegen den portier en liepen naar beneden, naar de safe-loketten. Een van deze twee haalde een sleutel te voorschijn en ging door de stalen deur naar binnen. De ander wachtte buiten en praatte met den tweeden oppasser. Toen de klok vijf sloeg, sprongen zij op^ de oppassers toe, sloegen hen met gummiknuppels bewusteloos, stopten hun een prop in den mond en bonden hen. Ze lieten hun slachtoffers liggen en liepen naar boven, juist toen twee andere mannen door den portier werden binnen gelaten. Eensklaps begon een meisje op Broadway te gillen en alle voorbijgangers renden er heen. De vijf mannen in de bank dreven, met de revolvers opgeheven, het personeel achter de loketten, dat aanstalten maakte zijn dagtaak te beëindigen, de vergaderzaal

in. De rest ging van 'n leien dakje. Ze bondan hun gevangenen met touwen, die de laatste twee mannen in een tasch meegebracht hadden, stopten hun ook een prop in den mond en legden hen naast elkaar in de vergaderzaal neer. Daarop draaiden ze de nachtverlichting aan en gaven 't sluitsignaal door naar den veiligheidsdienst. De nachtwaker was kort voor hen binnengekomen en hem bonden ze ook." „'n Zeldzaam brutaal stukje!" merkte LeToque zacht op. • McCoy leunde achterover in zijn stoel. „Ze namen ruim honderdduizend dollar uil de kasafdeeling weg: van een deel der biljetten • waren de nummers genoteerd, van een ander deel niet. Ze kraakten een half dozijn safes en haalden er juweelen en waardepapieren uit. De schavuiten ruimden alles netjes op, gingen weg en trokken de deur achter zich dicht.'' „Hoe laat werd het bekend?" wilde LeToque weten. „Een half uur later. De veiligheidsdienst kreeg het gewone signaal van den nachtwaker niet en ging op onderzoek uit. De deur was niet op slot, zoodat ze binnen konden komen." „U hebt allen, die voor verdenking in aanmerking komen, natuurlijk een verhoor afgenomen?" McCoy gromde. „Die hebben allemaal een alibi, waar geen speld tusschen kan. Zelfs onze vertrouwde spionnen in de New Ybrksche onderwereld hebben nog geen gefluisterd woord over dezen overval gehoord. En die dames en beeren hooren in den regel wel wat!" Morgan nam een stuk onbeschreven papier van McCoy's schrijftafel af en begon het spelenderwijs te vouwen. „En het meisje?" vroeg hij met zijn zware stem. „Heeft er niets mee te maken. Een doodfatsoenlijk kind, dat op een andere bank werkzaam is. Ze werd door een voorbijganger met een scherp voorwerp in den arm geprikt, 't Was meer de schrik, want de verwonding had niet veel te beteekenen. Ze kalmeerde al gauw en ging naar huis, lang voor de diefstal ontdekt werd. Niemand heeft intusschen den aanvaller gezien." „Maar u hebt toch zeker een signalement van de dieven?" „Zeker!" gaf McCoy sarcastisch toe. „Ze hadden elk twee oogen, een neus en een mond en ze hadden kleeren aan! Het personeel van de bank beweert, dat ze de kerels zouden herkennen. Maar dat helpt ons niets. De persoonsbeschrijvingen die we kregen pasten op aile boeven uit de stad. Er zijn ook geen vingerafdrukken. Ze droegen handschoenen en hebben alle sporen uitgewischt. Geen mensch heeft ze uit het bankgebouw zien komen en hun tasch was een doodgewone zwarte handtasch. Er zijn er duizenden zoo." LeToque wreef zijn kin, het krabben door zijn baard was het eenige geluid in de stille kamer. „Dergelijke bankberoovingen kennen we bij ons ook," zei hij bedachtzaam. „Het is meestal een kwestie van tijd — van wachten tot een gedeelte van de juweelen en de genoteerde bankbiljetten voor den dag komen en zoodoende een spoor gevolgd kan worden." „Dat is in een gewoon geval ook de manier," meende McCoy. „Maar de brutaliteit van den overval heeft te zeer de aandacht getrokken. De kranten slingeren de - 30

politie allerlei verwijten naar het hoofd, laksheid, gebrek aan intelligentie en weet ' ik wat meer, zooals gewoonlijk." Hier sloot McCoy een van zijn felle, blauwe oogen en staarde met het andere naar Morgan. „En dan hebben we bovendien nog de twee ontvoeringen, waarmee in geen geval gewacht kan worden,'' besloot de inspecteur. „Maar tusschen deze en den overval bestaat toch waarschijnlijk geen verband?" veronderstelde LeToque. Met een uitroep van ergernis opende McCoy een lade van zijn schrijftafel en nam er eenige brieven uit, bijeengehouden door een elastiek. „Als deze geen mystificaties zijn, bestaat dat verband wel degelijk. Ze werden vandaag bezorgd en twee er van zijn aan mij doorgezonden. Toen ik ze las, was mijn eerste gedachte, dat een of andere grappenmaker een mop met de centrale recherche wilde uithalen. Zooiets gebeurt wel vaker. Maar ik zou graag willen, dat u ze las." McCoy verwijderde het elastiek. Er waren drie brieven. Hij wierp er nog even een vluchtigen blik op en schoof twee er van over de schrijftafel naar zijn bezoekers, den derde hield hij. Met een woord van verontschuldiging tegen LeToque, nam Morgan de twee enveloppen op en bestudeerde ze aandachtig aan vóór- en achterzijde, vervolgens nam hij de brieven er uit en begon ze te lezen, ze zóó houdend, dat de Fransche detective meelezen kon. De enveloppen, van de soort die men bij lederen kiosk en in boekwinkels koopen kan, waren in een rond, vrouwelijk handschrift geadresseerd; een aan John Harrison, de ander aan Walter Wardell. Ze bevatten mededeelingen, met dezelfde hand op een gewone briefkaart geschreven. Die aan Harrison luidde: „Geachte Heer, Uw zoon is veilig en gezond. U hebt u aan de politie gericht om hulp.- Indien u bij haar geen succes mocht oogsten, sta mij dan toe u aan te raden op het hoofdbureau van politie 10.000 dollar te deponeeren. Ik geef u de garantie, dat u hem spoedig in volmaakten welstand zult wederzien. DC./SW. De Chef." De andere kaart was precies zoo, behalve dat ei- „zuster" stond in plaats van „zoon" en „haar'' in plaats van „zijn". „De idee, dat het losgeld hier gedeponeerd moet worden!" riep LeToque. „En dan die initialen! Wat een onbeschaamdheid! Wie is de Chef?" „Ik wou, dat ik het wist! Houdt u de brieven voor echt?" „In ieder geval zijn ze krankzinnig! En ze zeggen niets. D.C. beteekent natuurlijk „de Chef" en S.W...." „ Sylvia Wardell!" kwam Morgan met een bulderend lachsalvo tusschenbeide. „Ze hebben het meisje beide brieven laten schrijven — het handschrift laat daaromtrent geen twijfel. Zie een schriftproef van haar te krijgen. Ik wil wedden dat die mijn vermoeden bevestigt. En wat de echtheid betreft, natuurlijk zijn de brieven echt!" McCoy maakte een aanteekening in zijn notitieboekje. „Vinger-afdrukken?" vroeg LeToque plotseling.

Tekst: Fred van Nerevalk.

Im i

LIEVE ROOSJE

Muziek: Daan Nieuwenhuiizen.

Lie-ve Roos-je, mooie Roos-je, Kind van Hol land s bllm-ke

te

m

P

strand, Jij be-hoeft heusch niet te

dui-nen, Jij bent

juist als zij zoo

É

r r p o

vta-gen: „Wie is d'schoon-ste van het land?"

rein. Met je

blau-we kla-re

oo-gen

P

jij be-hoort bij Hol - li£dl

f P P' f

*

en je haar vol goud-en schijn!

ODC

Roos-je.

lief

Roos-je, Ik zweer je steeds trouw.

Lieve Roosje, mooie Roosje, Kind van Hollands deeg'lijkheid. Jij gebruikt geen rouge of poeder. Jij bent slechts natuurlijkheid! Daarom ben je des te liever, Want je blos en teint zijn echt, Toen ik jou dan ook aanschouwde. Was het pleit direct beslecht! Refrein: Roosje, lief Roosje, enz.

Zeg mij. wan-neer Roos-je.

PMI

Word je mijn vrouw?

PP

Lieve Roosje, mooie Roosje. Kind van Hollands blanke strand. Als jij iemand eens je woord geeft. Dan doe jij zulks ook gestand! Daarom, mooie, lieve Roosje, Zeg mij toch dat zoete woord. Waardoor jij voor heel het leven. Mij alleen slechts toebehoort! Refrein: Roosje. lief Roosje, enz.

MAISON ODIOT ~p^Ace DE UA MADELE,Në. pAR,JS FahrieJc van Artistiek / Zilverwerk

Specialiteit

voor geschenken

Gevestigd in 1690

in zilvet en verzilverd metaal

(Wordt vervolgd). GROQTE

KEUZE

IN

KUNSTVOORVBRPBN UITGBVOBRD NAAR ONTWERPEN

UU EI^R

STIJLPERIODE

■

■

■ ■

I ■

■

Hbl

■ ■

INo. 5481

T7

28 Juli 19 3 4

vücr^ de fijne yvascirU

CINEMA& THEATER

ü'dslaiiend

.sum

w-

■

VerschUnt wekelijks — PrUs per kwartaal f. 1.95.

____^_^_^^^^

Red. en Adm. Galflewater 22. Leiden. Tel. 700. Postrekenina 41880.

'.

:

!

.'.^

,

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE