No Febr CILLY FEINDT de lieftallige

No. 577 16 Febr. - 1935 CILLY FEINDT de lieftallige

óók schlierend voor wollen goederen Red. en Adm. üalgewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekening 41880

VerschUne wekelUks — PrUs per kwartaal f. 1.95

TANDEN ALS PARELEN

[seconden

PIJN WEG

,Get»-it geett bl) de pijn lljkste likdoorn in ? se conden verlichting Eén druppel CD
BELANGRIJKE PRIJSVERLAGING! De prijs van Pepsodent is verlaagd tot 45 cent per tube; de extra groote tube tot 70 cent.

na het gebruik van

ivA TANDPASTA in tuben a 25 & 60 cts. „Wat is er met je aan de hand?" vroeg moeder aan haar jeugdigen zoon, die juist terugkeerde van een schoolvoetbnlwedstrijd. Jantje gaf een snik. „Heb je je bezeerd?" „Neen," antwoordde hij droevig. „Hebben jullie verloren ?" Jantje schudde het hoofd. „Maar wat is er dan?" vroeg moeder verbaasd. „Ze - ze hebben vergeten ons in de pauze limonade te geven," was het antwoord.

Denk eens wat dit wil zeggen, 's Werelds beste wetenschappelijke tandpasta tegen populaire prijzen. Pepsodent binnen ieders bereik! In grootte, kwaliteit en reinigend vermogen blijft Pepsodent ongewijzigd. ALLEEN DE PRIJS IS VERANDERD. Slechts de allerbeste grondstoffen komen voor Pepsodent in aanmerking; de fabricage wordt gehandhaafd op het hoogst bereikbare peil. DIT IS UW GARANTIE VOOR KWALITEIT, ZUIVERHEID EN RESULTAAT. Stelt U prijs op het behoud Uwer tanden en tevens op een fraaien glans — BEGIN NOG HEDEN PEPSODENT TE GEBRUIKEN.

45

GETSIT ets.

en

LIKDOORN MIDDEL

-O^ lic

70 per tube

baas:

„Je

moest je schamen!

ets.

Weetje wat er gebeurt met jongens, die

leugens

ver-

tellen?"

Koopt Pepsodent in zaken, die met deze nieuwe prijzen etaleeren.

Jongste bediende: „Ja, 5026 P H

mijnheer,

als ze oud genoeg zijn worden ze door de

firma

als ver-

kooper aangesteld."

LAI T

I N N OXA K^et lait INNOXA kan men het gebruik van zeep voor het gelaat vermijden.

■'

^

'y , ' /

''

,;.

AB2^P lEUi3

/

•'i

Zij reinigt de huid volkomen, zonder haar

iA W; ^

."l

■ '.'

/

<<'•:'

9 /

V ' 'z

/

\^ );

v

h

**¥\y'

^/v: \//

p*n^

■^^aC

normale werking te hervatten. Lait INNOXA is een melkdieet voor de huid dank zij de verzachtende bestanddeelen, die zij bevat, kalmeert zij de opperhuid.

1 /<

AL}» w

te irriteeren en stelt haar in staat haar

i \r

X r^

„U bent wel heel erg bijziende! Wnt bent U van beroep?" „Sterrenkundige."

Door deze te voeden blijft de soepelheid bewaard, zij voorkomt rimpelvorming, ontstaan door het uitdrogen en de slechte voeding van het huidweefsel. Knip deze advertentie uf», zend ze met 40 cent in postzegels aan RICHARD WERNEKINCK & Co.. HUDDESTRAAT 9, AMSTERDAM, en U ontvangt een keurig doosje monsters.

TODY WINQ EN JACKIE COOQAN Het Jochie" is éroot geworden en thans al een verloofde i'ongeman. Wij zien hem hier met "zijn „sweetheart". het filmsterretje Toby Wing, ook een beroemdheid in den dop. Zij waren zoo vriendelijü in de ParamountStudios voor onzen fotograaf te poseeren.

vGruuämnpGn Zelfs Marion Wells, de flinkste typiste van de zaak en de favoriete, schrok, toen de opperste chef van Colburn & Zoon in het groote kantoorlokaal stond en het verzamelde personeel met driftige strengheid toesprak. Mijnheer Colburn was een breede, gezette kleine man, met een glimmend kaal hoofd en goedige oogen. Maar op dit oogenblik waren zijn oogen allesbehalve goedig. Hij was héél boos. „Deze onverkwikkelijke historie," schreeuwde hij, „is mij zooeven door een van onze klanten, die er getuige van was, meegedeeld. Het is te ernstig om te laten passeeren. Het komt hierop neer, dat een van de typisten in de gang is gezien eh in de armen van een man. En ten overvloede heeft deze man het meisje eh onstuimig — ahem — gekust." Marions blauwe oogen gingen wijd open. Een der andere meisjes gichelde, mijnheer Colburn keek haar giftig aan. „Ik heb begrepen, dat dit incident zich vroeg in den middag heeft afgespeeld. De man stond ongelukkigerwijze met den rug naar den persoon, die mij ingelicht heeft, maar het gezicht van het meisje was duidelijk te onderscheiden en als het noodig is, is de betrokken klant bereid haar te identificeeren." Weer zweeg mijnheer Colburn om het kantoorlokaal rond te kijken. Marion, de gelukkige bezitster van een zuiver geweten, luisterde vol belangstelling. „Ik vertrouw," vervolgde mijnheer Colburn, „dat deze uiterste maatregel niet noodig zal zijn. Ik verzoek de schuldige binnen tien minuten op mijn privékantoor te komen en mij den naam van den jongeman te noemen. Anders zal ik stappen ondernemen om haar identiteit te doen vaststellen. Begrepen??" „De baas" liep met groote passen het personeelkantoor uit en sloeg de deur met een smak achter zich dicht. De meisjes gingen, opgewonden babbelend, naar hun schrijfmachines terug. „Nou, nou," zuchtte Marion, „die is er leelijk bij! Krijgt natuurlijk haar congé. Ben benieuwd wie het is." Ze liep naar een aangrenzend vertrekje om nieuw carbonpapier te halen. Daar zag ze een meisje in een neerslachtige houding tegen de tafel leunen. Ze richtte zich vlug op toen de ander binnenkwam. „Hallo, Nina," riep Marion. „Waarom die schuldige blos? Het lijkt warempel wel of jij degene bent, die zich in de gang heeft laten kussen." „O, Marion, dat — dat ben ik ook!" * Marion staarde haar verbaasd aan. Nina was, evenals Marion, een van de

vele typisten van Colburn & Zoon. Ze was een tenger meisje met een aardig gezicht en zacht, krullend haar en nog maar kort in dienst. Marton en zij konden goed opschieten. De blos trok weg en ze werd bleek, terwijl Marion haar aanstaarde. De tranen sprongen haar in de oogen. „Jij?" hijgde Marion. „Was het Eddie?" Eddie, officieel mijnheer Edward Jenkins, was in een van de andere afdeelingen van de zaak werkzaam en Nina was met hem verloofd. „J ja," gaf ze stotterend toe. „Natuurlijk was het Eddie. Ik ontmoette hem op de gang, toen hij uit meneer James' kamer kwam en hij — hij kuste me. Ik wist niet, dat die klant het zag." „Zoo'n misselijke bemoeial!" viel Marion verontwaardigd uit. „Het is zoo verschrikkelijk beroerd, wanneer ik mijn ontslag krijg," klaagde Nina. „Ik ga absoluut de laan uit; ik ben hier nog: maar pas en d;iaroin zal de

.

Vraag driehonderd en vijftien Hoe komt het, dat in een thermosflesch de dranken gedurende langen tijd zoowel koud als warm blijven? Ónder degenen, die ons vóór 2 Maart goede antwoorden op deze vraag zenden, zullen wij een hoofdprijs en vijf troostprijzen verdeelen. Indische abonné's hebben tot 2 Mei gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Adresseeren aan: Redactie ,,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of envelop gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 315. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke

<"

V

T - , •

kansen hehhen op het verk-'igen der nnt/'i.

.

r--"-

Vraag driehonderd en elf Clearing is een betalingssysteem tusschen twee landen, waarbij importeurs hun betalingen doen bij één centraal punt, dat dan voor verdere doorzending of distributie aan crediteuren zorg draagt. De hoofdprijs werd toegekend aan den heer H. C. Middelkoop te Leiden. De troostprijzen vielen ten deel aan: den heer J. A. M. Peters, Deventer; den heer D. W. Z. de Vries, Den Haag; den heer H. Labots, Rotterdam; den heer H. C. Grooters, Amsterdam; den heer H. J. A. van Pit, Amsterdam. - 2 —

i?.

NICK FORAN, een jonge, Amerlkaansche tooneelspeler, werd door de Fox-Filmmaatschappij geëngageerd.

baas heusch geen consideratie gebruiken. We hebben nog niet genoeg geld om te trouwen. En — Cyril komt volgende week uit het ziekenhuis." Marion klopte het wanhopige meisje vol sympathie op den schouder. Nina had geen ouders meer en moest haar kleine broertje Cyril, dat nu in het ziekenhuis lag, onderhouden. Als mijnheer Colburn haar ontsloeg, wat vrijwel zeker gebeuren zou, dan zou dat weinig minder dan een ramp beteekenen. „Maak je niet zoo overstuur, troostte Marion. „Misschien geeft hij je nog een kans." „Dat doet hij vast niet," snikte Nina. „Ik ben overtuigd dat hij dat niet doet. Ik — ik durf het hem gewoon niet te vertellen. Ik weet niet, wat ik moet doen." Marion staarde een oogenblik in gepeins naar den grond. Ze had een impulsieve natuur. Dikwijls deed ze — met de beste bedoelingen _ ondoordachte dingen, die haar later berouwden. Een van die dingen deed ze nu. „Wees maar gerust, kindlief," zei ze opgewekt. „Weet je wat ik doe? Ik ga mijnheer Colburn vertellen, dat i k de schuldige ben." Nina hief een ongeloovig, rood-behuild gezichtje op. „O, Marion, meen je het werkelijk? „Ja zeker. Hij zal m ij niet ontslaan. Ik kan 'n potje bij hem breken. Laatst nog zei hij tegen me, dat ik meer verstand had dan alle andere meisjes bij elkaar. Ik zal het wel met hem klaarspelen, hoor." „O, maar ik kan jou niet " Marion was echter al op weg naar mijnheer Colburns privé-kantoor. Maar naarmate ze dichter bij de fatale deur kwam, achter welke ze zich zoo dadelijk aan de vuurproef van een onderhoud met haar vertoornden baas zou moeten onderwerpen, werd ze zich bewust van een verdachte slapheid in haar knieën. Ze klopte en trad binnen. Mijnheer Colburn keek op van een stapel papieren en fronste de wenkbrauwen. „En? Wat is er?" „Ik wou u even komen vertellen," zei Marion schor en zenuwachtig, „dat ik het geweest ben." „Hè? Wat geweest bent? Wat bedoelt u?" „Ik ik ben het geweest, die me heb laten kussen." Mijnheer Colburn veerde uit zijn gemakkelijke houding overeind. Zijn oogen vernauwden zich en keken onheilspellend. „Wel, wel!" klonk het toen met een grafstem, „dat is een verrassing, juffrouw Wells, en geen aangename. Dat had ik van u niet verwacht! Ik had gedacht dat u te verstandig was om eh persoonlijke genoegens voor zaken te laten gaan. Het valt me vreeselijk van u tegen. En wie was de jongeman?" De vlammen sloegen er bij Marion uit. Mijnheer Colburn scheen de zaak drommels serieus op te vatten en van plan een

DE NEDERLANDSCHE VOORDRACHTSKUNSTENARES MAR1ËTTE SERLÉ, POSEERDE VOOR ONZEN MEDEWERKER GODFRIED DE GROOT.

grondig onderzoek in te stellen. Op deze complicatie had ze, toen ze gehoor gaf aan haar snelle, goedhartige ingeving, niet gerekend en ze had er nu spijt van als haren op haar hoofd. De kans om op staanden voet ontslag te krijgen, was toch niet zoo gering, als ze eerst gedacht had! En dat kon ze ten slotte evenmin hebben als een ander. Was er, vroeg ze zich wanhopig af, een schaduw van een mogelijkheid, om er zich uit te draaien? „Wie was die jongeman, herhaal ik, drong mijnheer Colburn aan. Marions hart klopte wild. Zelfbehoud was nu haar allesoverheerschende instinct. En in een voor haar zelf niet direct verklaarbare opwelling antwoord
Tot de schijnbaar roekelooze wanhoopsdaad van haar bewering moest toch — onderbewust — een zekere mate van overleg haar geïnspireerd hebben. Dat begon ze nu te beseffen. Mijnheer Colburn was een rechtvaardig man. Hij zou niet één van de twee schuldigen houden en de andere ontslaan. Aangezien hij zijn eigen zoon niet goed er uit kon gooien, zou hij voor zijn fatsoen Marion ook wel moeten houden! „Nu, dat 'had ik nooit kunnen denken," pruttelde mijnheer Colburn. „Kent u mijn zoon zoo goed?" „N neen." Marion had de lange, meestal in een tweed costuum gekl,eede gestalte van James — in de wandeling Jimmy — Colburn dikwijls genoeg door het gebouw zien slenteren, maar hij scheen haar nooit te hebben opgemerkt. „En hoe kwam dat zoo?" „Och," verklaarde Marion vaag, „ge-

PALL MALL D*

goudgele, zonrijpe Virginia sigaret van Rothmans Ltd. Londen mporteurs: „ALVAN A", Den Haag

Mijnheer James' blik werd steeds wezenloozer. „Of ze me aangemoedigd heeft? Verdraaid, hoe moet ik dat weten? Wie me aangemoedigd heeft? Wanneer? Hoe? Waar gaat het eigenlijk over?" „Het heeft geen zin er om heen te draaien," brieschte mijnheer Colburn. „Ze heeft alles bekend. Volgens haar verklaring heb je haar tegen haar wil in de gang gekust. Ik wacht nu jouw verklaring?" Mijnheer James had er geen. Hij bleef zijn vader sprakeloos aangapen. Mijnheer Colburn, die dit zwijgen voor een bewijs van schuld hield, knikte grimmig. „Zie je wel. Je had natuurlijk niet gedacht, dat het meisje je verraden zou. Ik zal haar binnen laten komen."

DE NEW YORKSCHE TOONEELSPEELSTER JEAN CHATBURN, WERD DOOR DE METRO-GOLDWYN-MAYER VOOR DE FILM GEËNGAGEERD.

woon. Hij ging langs me heen en kuste me. Meer niet." „Zoo. Tegen uw wil?" „O, neen — ik bedoel " „U bedoelt dat u het zonder verzet liet gebeuren u — ahem — u kuste hem zeker terug ook?" „O, neen. Neen!" „Dus hij kuste u tóch tegen uw wil?" „J ja," gaf Marion beklemd toe. „Zoo," klonk het stijf. „Wees zoo goed even hiernaast te wachten. Ik zal deze kwestie nader onderzoeken." Terwijl Marion wegging, drukte mijn-

BEZOEKT HET

TlHIEi^TIER TE DEN

HAAG

heer Colburn ongeduldig op een knop op zijn schrijftafel. Een oogenblik later werd de kantoordeur opengeworpen en zijn zoon stapte binnen. „Hallo!" begon „meneer James" opgewekt. „Wat is er aan de hand, piepa?" Mijnheer Colburns gelaatsuitdrukking was verre van vriendelijk. Deze gemeenzame aanspreek-titel was hem nooit bijzonder sympathiek en in deze omstandigheden heelemaal niet. „Er is mij een verslag van je laatsten onhebbelijken kwajongensstreek ter oore gekomen," antwoordde hij stroef. Meneer James keek geïnteresseerd. „Wees nu maar openhartig," vervolgde zijn vader, „en vertel me eerlijk of het meisje je aangemoedigd heeft?" „Hè?" „Heeft ze je aangemoedigd?" De jongeman staarde zijn vader aan of hij water zag branden. „Of zij....? Wie? Wat?" „Ik herhaal, heeft ze je aangemoedigd?" — 4 —

II. Zenuwachtig stond Marion tusschen mijnheer James en zijn vader en keek blozend voor zich. Mijnheer James begon eenigszins van zijn verbazing te bekomen en kreeg zijn stem terug. „Is zij het?" informeerde hij. „Heeft zij dat gezegd?" „Ja. Juffrouw Wells heeft alles bekend, zooals ik je zei." Mijnheer James wierp een verwijtenden en verontwaardigden blik op de doodelijk onthutste Marion. „Kunt u," vroeg hij, „kalm blijven volhouden, dat ik u tegen uw wil in de gang gekust heb?" „J ja," stamelde het meisje, zich bewust dat haar betrekking aan een zijden draadje hing en bovendien niet heldhaftig genoeg om haar leugen te bekennen. „Dat dat weet u zelf immers ook heel goed." „Wel, heb ik....!" Toen zag mijnheer James plotseling iets, dat hem eerst ontgaan was. Er stonden tranen in de hoeken van Marions blauwe oogen en haar fijne mond trilde zenuwachtig. Ze scheen hem zwijgend te smeeken haar te hulp te komen. Mijnheer James werd verteederd. Niettegenstaande zijn reuzengestalte en

REMBRANDT TH EATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

zijn ruige opgewektheid, had hij een hart van goud en hij vond het afschuwelijk als iemand verdriet had. En als die „iemand" een aantrekkelijk jong meisje was Hij meende alles te begrijpen. Ze was gesnapt, terwijl een ander haar kuste en ze had de schuld op hèm geworpen, opdat die ander zijn betrekking niet zou verliezen. Vooruit, hij zou dan maar door den zuren appel heen bijten. De tenlastelegging was in elk geval geen diskwalificatie van zijn goeden smaak! „En wat dan nog als ik het deed," viel hij uit, met een poging tot onverschilligheid. „Maar dat wil niet zeggen, dat ik er een gewoonte van maak om in de gangen van het gebouw meisjes tc kussen ^ „Ha — dus je geeft het toe," bulderde zijn vader met kwaadaardigen triomf. „Zeker," antwoordde mijnheer James edelmoedig. „Waarom niet? Waarom zou ik een meisje niet kussen als ik daar zin in heb?" Mijnheer Colburn legde hem in krachtige termen uit, waarom hij dat niet zou. Het volgende kwartier bracht hij door met Marion en James de les te lezen over de verkeerde gewoonte, om zich met beuzelachtigheden in te laten tijdens de werkuren. „Was het niet, dat mijn zoon ook voor een deel schuld is," eindigde hij ernstig, „dan zou ik u op stel en sprong ontslaan, juffrouw Wells. Naar mijn meening treft hèm de grootste schuld en daarom zal ik u nog een kans geven. Maar pas in het vervolg beter op, jullie alletwee."

*su

III. Marion en „meneer James" dropen af en toen de deur zich achter hen gesloten had, keken ze elkaar vol belangstelling aan. Eigenaardig, dacht de jonge man, dat ik aan dit snoezige meisje nooit eerder aandacht had gewijd. Marion bloosde licht, toen ze naar hem opkeek. „Het was reusachtig aardig van u...." begon ze bedremmeld. „O, dus u geeft toe, dat ik u niét gekust heb?" „Ik geef niets toe," antwoordde Marion, dadelijk op haar hoede. „Laten we nu eens open kaart spelen," hernam mijnheer James. „Ik heb schuld bekend. Ik heb mezelf in een zwart daglicht gesteld, erger nog, ik heb mijn ziel bezwaard met een krasse leugen. Er is maar één manier om met mijn geweten in het reine te komen — — dat is de leugen tot waarheid maken! Daarbij, nu ik de blaam voor dien kus op me heb genomen, vind ik dat ik alle recht heb u er- inderdaad ook een te geven " Eer Marion tijd had om te protesteeren, voelde ze zijn arm om haar heen en zijn lippen op de hare. Te laat dachten zij er aan, dat het bovenste deel van de kantoordeur van doorzichtig glas was. De deur werd dan ook prompt opengegooid en mijnheer Colburn stond als een ziedende furie op den drempel. „Kom hier!" blies hij. „Jullie allebei!" Meneer James kreunde. Deemoedig gingen zij het kantoor weer binnen.

die een hoofdrol speelt in „De schaduw van Sing-Sing".

„Dat is ongehoord!" bulderde mijnheer Colburn hen toe. „Met mijn laatste waarschuwing nog in jullie ooren, gaan jullie elkaar warempel voor de kantoordeur staan kussen. Voor m ij n kantoordeur hoe krijgen jullie de brutaliteit in je hersens!" „Maar...." „Dezen keer aanvaard ik geen verontschuldigingen, juffrouw Wells — u kunt zich als ontslagen beschouwen! James, ik zal maatregelen nemen, dat je zoo spoedig mogelijk naar een van de filialen in de provincie overgeplaatst wordt." Mijnheer Colburn wachtte even, een

eigenaardige uitdrukking in zijn oogen. Hij keek Marion wat oplettender aan. „Tenzij," voegde hij er langzaam aan toe, „jullie werkelijk ik wil zeggen, jullie elkaar werkelijk moogt lijden. Dat zou de zaak veranderen " „O, ja," zei Marion grif. Na het ridderlijke gedrag van meneer James mocht ze hem wérkelijk graag lijdefl. Maar hij had haar niet moeten kussen. „Ik bedoel genegenheid," vervolgde mijnheer Colburn. Marion liet een weifelenden blik op mijnheer James rusten, (Vervolg op pagina 10)

FIL-M STERREM -ABC 67

TOONEELFIGUREN. DIE IK GEKEND HEB DOOR

fir

EDUARD VETERMAN

MIEN SCMMIDT CRANS.

THOMAS MEIGHAN is den 9den April geboren. Reeds in zijn prilste jeugd wilde hij aan het tooneel en wat meer zeggen wil. hij kreeg zijn zin! Toen de film opgang begon te maken, verhuisde hij naar Hollywood en kreeg een engagement bij de Caddo-Productions. Hij speelde in ,,The mating call" en ..The racket". Daarna kreeg hi) een contract bij Warner Bros en speelde de hoofdrol in ..The argyle case". Thans is hij geëngageerd bij Foi; het vorige seizoen speelde hij in ..Cheaters at play".

RUDOLF MEINERT, de regisseur, die ..Het meisje met de blauwe hoed' in scène zette, werd den 28sten September te Weenen geboren. Hij is als volontair werkzaam geweest in de machinefabriek van Swadlos en Zonen te Boedapest. Sedert 1910 is hij echter in de filmbranche. Hij werkte als regisseur bij de Prometheus. Union-Vitascop en bij de Decla. Zijn bekendste films zijn: ..De hond van Baskerville" en ..Rosënmontag".

MARIA MEISSNER werd den 23sten Mei in Pommeren geboren. Vele jaren is zij als tooneelspeelster in verschillende Duitsche steden opgetreden. Op jeugdigen leeftijd trad zij in het huwelijk met den filmregisseur Hans Behrendt. In de film ..Konto X" met Hermann Thimig behaalde zij haar eerste groote succes. Kort geleden konden wij haar in de film ..Kobien wil wat beleven" bewonderen.

RAQUEL MELLER.

FRANK MELTON

de beroemde Fransche kunstenares, is het nooit mogen gelukken als filmactrice een wereldnaam te veroveren. De eerste film, waarmede zij ook buiten haar vaderland roem wist te oogsten, was ,,La Venenosa". Men heeft nu ook eenïge sprekendefilms met de groote actrice gemaakt, die dit seizoen waarschijnlijk zullen uitkomen.

werd te Hollywood geboren. Hij was boekhouder bij de Universal-film en in 2ijn weinigen vrijen tijd figureerde hij in verschillende films. Toen gaf hij zijn baantje als boekhouder op en wijdde zich geheel aan het acteeren. Dit seizoen heeft hij een contract met Fox gesloten.

FULLER MELL1SH

ROMANO MENGOU werd te St. Bernardo geboren. Hij studeerde kunstgeschiedenis en ging zich daarna op filmregie toeleggen. Te Berlijn kreeg hij een engagement en onder zijn regie ontstond de succes-film ..De man met het bankbiljet". Daarna maakte hij de film ..De Veldmaarschalk" met Cillic Feindt in de hoofdrol. De sprekendefilm bracht hem tot op heden nog geen succes.

EDITH MEINHARDT viert haar verjaardag den 4den November. Zij debuteerde als danseres bij Rudolf Nelson te Berlijn. Regisseur Max Reichmann ontdekte haar voor de film, maar haar eerste succes oogstte zij (n de stonunefilm ..Tagebuch einer Verlorenen", opgenomen onder regie van G. W. Pabst. Daarna werd zij bij de Ufa geëngageerd en speelde onder Slodmak in ..Voorlooplge hechtenis".

MARTHE MELLOT is een beroemde Parijsche tooneelspeeUter. Wij kennen haar slechts uit één film. n.1. .Xe dernier des milUardalres". Zij werd voor de film ontdekt door Ren* Clair. die haar de rol van de koningin in zijn creatie toevertrouwde. Zij is thans geëngageerd bij Palbi'Natan.

werd te New York geboren. Hij was werkzaam op een advocatenkantoor, maar dat baantje stond hem niet aan. Nadat hij van huis was weggcloopen en eenige jaren ontbering had geleden, belandde hij te Hollywood en kreeg een baantje als figurant. Thans speelt hij kleine rollen en heeft een engagement bij de Radio-Pictures.

— 6 —

Van Eysselsteijn heeft eens geschreven: „Men hoeft maar éénmaal een held. te zijn geweest, om het zijn leven lang te blijven; men hoeft maar éénmaal geen heer te wezen, om het nooit te zijn geweest." Inderdaad is het moeilijk door alle ups and downs van het leven heen een „heer" te blijven, maar toch is het nog véél moeilijker altoos een dame te zijn. Er zijn namelijk vele soorten dames sommigen zoeken het in halscolliers of een geaffecteerd spraakje; anderen in houding of toon. De echte dame hoeft evenwel niets te doen, om voor iedereen cwertuigend een dime te wezen. Maar hoe weinig van die echte, „natuurlijke" dames komt men in het leven tegen ? En zonder er iets kwaads mee te bedoelen: het tooneel biedt nog veel minder ruimte, om een „dame" te zijn. Het is er een nog zeldzamer verschijnsel dan op het groote tooneel des levens. Want de actrice moet zoo dikwijls een andere persoonlijkheid zijn, dat de hare er dikwijls bij inschiet, en zij thuis, in haar eentje desnoods, door blijft acteeren. Daarbij stelt het acteursleven hooge eischen aan den mensch; men komt in verrassende omstandigheden, die de buitenstaander nauwelijks vermoedt, en die een rem zetten op de aspiraties om, wat men noemt een „lady" te zijn. Daarvoor is noodig een persoonlijkheid met een sterk innerlijk, met aangeboren cultuur. En ons tooneel heeft zoo'n „geboren" lady gekend. Dat was Mien Schmidt Crans. Ik hoef hierbij gelukkig geen plechtigen krul te trekken, want Mien Schmidt Crans lééft nog, en zal nog lang kunnen leven, want haar lentes zijn nog niet talrijk. Doch aan het tooneel zal zij stellig niet meer raken; als zoodanig behoort zij reeds tot het verleden, tot de figuren, die ik héb gekend. En in die herinnering neemt Mien Schmidt Crans een heel bijzondere plaats in, ja een unieke. Niet omdat ze zoo'n buitengewoon geniale actrice was, maar omdat ze een soort apart vormde. Ze bleef zichzelf gelijk, ook in de heftigste beroeringen. Ze bleef altijd een dame. Ze was zoo door en door beschaafd, dat er een weldadige sfeer van cultuur om haar hing. De een waardeerde dit meer dan de ander, maar echte tegenstanders had ze niet. Iedereen was bekoord door die beschaafde rust, dien fijnen humor, die oprechtheid, die onbevlekte naïveteit soms. Mien Schmidt Crans was een echte, Verkadiaansche ontdekking, gevonden in zijn beste jaren — den tijd van de eerste Haghespelers. Zij gaf lessen in spreken en zingen (en hoe voortreffelijk sprak zij dan ookll) en Verkade, met zijn jongen, bezielenden, idealistischen geest wist haar warm te maken voor het tooneel — en in het kleine theater aande Heerengracht in Den Haag ving Mien Schmidts carrière aan. Verkades groote grief tegen de meeste

Mien Schmidt Crans (met P. la Chapelle) in „Wie", opgevoerd in 1923.

beroepsacteurs was, dat ze zoo burgerlijk waren, dat ze zich niet uit hun beroepsatmosfeer wisten op te heffen tot een breedere visie, en tot nieuwe interessen. Daarom verkoos hij — en dit is tot den huldigen dag teekenend voor hem gebleven — de medewerking van goede amateurs dikwijls boven de platte en gevaarlijke routine van professionals. En bij het bijzondere repertoire dat hij bracht, was dat juist gezien. Het Engelsche society-spel stelde andere eischen aan de acteurs dan de Duitsche kluchten of Fransche familiespelen, die toentertijd in de mode waren. Het eischte vóór alles distinctie, en van die distinctie gaf Mien Schmidt Crans de volle maat. Haar moeders, tantes en ongetrouwde libellen in deze societyspelén waren weergaloos, en niet alleen door haar verschijning, maar ook door haar fijnen liumor, haar ironie. Mien Schmidt was als actrice — maar ook als mensch! — van een zóó kostelijke fijnheid, dat zij het, bij langere carrière, stellig nooit tot groote populariteit zou hebben gebracht. Het was een bescheiden, maar superbe kunst. Het was heel klein, als een miniatuur-schilderijtje op een lawaaiige tentoonstelling. Maar het was in die bescheidenheid pastelzuiver. Heel bijzonder was ook haar zin voor caricatuur. Deze werd nooit stekelig en onaangenaam, blééf behouden een zekere zachtmoedigheid, zoodat zelfs een Madame de Sotenville in „George Dandin" levend en acceptabel werd. Haar kunst deed denken aan oude kant, die men hoe langer hoe meer gaat bewonderen, naarmate men er langer naar kijkt: men ziet steeds niéuwe figuurtjes, nieuwe motieven en ten slotte bhjkt dat bescheiden stukje weefsel een — 7 -

werk van de grootste liefde, den grootsten rijkdom te zijn. Het tragisch talent van Mien Schmidt Crans was niet van groote afmeting; daarvoor was ze te zonnig. Ze^ kon met enkele woorden of een enkelen toon een atmosfeer van de aandoenlijkste lieftalligheid opwekken. In een operettetje van Jeanne Kloos herinner ik me haar als een grootmoeder, die betooverend was, en haar liedjes telkens moest bisseeren. In zulke dingen kon zij óók tragisch zijn, maar voor het breed-tragische was zij te veel... dame, had zij te veel beheersching. Haar moeder in „Hamlet" bijvoorbeeld was een groote vergissing, maar niemand maakte zich daar zoo vroolijk over als zijzelf. Want zij wist heel goed, waar de krachttonen van haar talent lagen, en dat zij slechts slagen kon, als ze fijnheid, cultuur, humor en teeder, intiem sentiment kon brengen. Dat waren appèls op haar eigen natuur, die fijn, humoristisch en gevoelig was. Misschien ook, dat ze daarom angst koesterde voor de toekomst van het tooneel, dat zulke heel andere kanten op dreef. Zij zou zich doodongelukkig hebben gevoeld in een stuk, waar 't alleen om spanning en sensatie ging — of een „Zeitspiel" vol scheeve en verwrongen psychologieën. Mien Schmidt met haar verfijnde beheersching, met haar distinctie en afkeer van het ongecultivecrde, zou nooit hebben kunnen spelen met een hooge-priesteres van het pathologisch-dramatische, als Lotje Köhler bijvoorbeeld. Ze zou er een afkeer van hebben gehad, of ze zou er ontzettend om hebben gelachen. In ieder geval was er veel vreugde aan het tooneel verdwenen. De blijde pionierstijd van Verkade was voorbij. Er kwam verruwing van gewoonten en neigingen. Er hingen al sombere schaduwen van woeling en onzekerheid. Dat was twaalf jaar geleden. Mien Schmidt ging heen. Men heeft hemel en aarde bewogen, om haar tegen te houden, doch met een hardnekkigheid, die iedereen verbaasde, hield ze zich aan haar besluit. Ze had geen vrede meer met haar werk. Zes jaar was ze aan 't tooneel geweest, niet langer. En in die zes jaar had zij zich on-vervangbaar weten te maken. Hoe is 't mogelijk! Haar plaats is nimmer ingenomen. Ze was in letterlijken zin phenomenaal. Ze het niets dan vrienden achter, want haar leven was als haar kunst: gedistingeerd, fijn, vol humor, vol gevoel, maar ook vol tact. Ze kwetste nooit iemand. Ze sprak nooit over iemand. Ze bewonderde iedereen, zelfs in zijn mislukkingen. Ze was door en door: een lady. Ze vond een plek in de wereld, waar ze al die kostbare gaven van hoofd en hart kon plaatsen, en het mag wel uitgesloten heeten, dat zij ooit nog eens de planken zou betreden. Ze is getrouwd, en het lot heeft een fijn spel van symboliek gespeeld, toen ze haar naam ging verwisselen. Ze heet nu niet meer Mien Schmidt Crans. Ze heet nu mevrouw Geluk.

■•■••■■•■■

1

EEN PARAD Ui OP AARDE FERIEN

VOM

IC H

Ufa-film. - Regie: Hans Deppe. Rolverdeeling: Georges B. Steffeitson, 'n Amerikaansch groot-industrieel Eva von Domberg Dr. Härtung, arts , John Stone, secretaris van Steffenson .... Lehmann, het factotum van het vacantieverbljjf Barthel .

. >

Hermann Speelmana . . Carola Höhn . . G. H. Schnell Haas Zesch-Ballot ;

v . Ewald Wenck .. H. A. Schlettow

■ * ■^K^^g^ft^^ ■

■

■J «ML. .

ijTLeorges StefTenson, de grootVil industrieel die de halve wereld in zijn macht heeft, is overspannen. Op last van zijn dokter moet hij met vacantie gaan, maar dan tevens xQn tegenwoordige leven vergeten, op het land gaan wonen en werken, en in niets aan zijn vroegere bestaan herinnerd worden. De - dokter en

-"

'

^

intrek en ... vindt er ook inderdaad zijn lichameWk welzijn weer terug. HU vindt er ook nog wat anders: Eva von Domberg, die hem belooft zijn vrouw te worden, — Maar dan verschijnt Dorfs Stone op het landgoed. ZU is de zuster van Steffenson s secretaris en door haar broer naar het vacantieverblijf van Steffenson gestuurd om hem onder de

Doris, de zuster van John Stone Eberhard Kreutser, directeur Erich Bürger, employé Elisabeth Schuhmacher. linirich Stompe, rechtsgeleerde Ottokar Geldern Robert Braun August Stempel, regeeringsambtenaar Klärchen, ztyn vrouw

bekoring van haar charme te brengen en hem tot een hnwel^ksaanzoek te krijgen. Als se slet, dat ze het operatieterrein te laat betreden heeft, neemt se haar toevlucht tot een leugen: ze maakt Steffenson wtfs, dat Eva von Domberg heel Voed geweten heeft, wie hij in werketgkheid was en hem daarom het Jawoord gageven heeft. Stef-

Gina Palckenberg Walter Steinbeck Fritz Genschow Cilly Feindt Paul Henckels Werner Finck Eduard Wesener Ernst Rehmer Else Reval

i Gasten uit het vacantieverbIQf.

1

-

Ill aalt. i »

it

a M.w i ■■

■Bai

IBBV' ■■'-.

> "VT1 .'

_—_ fenson is diep teleurgesteld en hij wil onmiddellijk z(jn koffer* pakken en vertrekken. Maar dan komt Erich Bürger tusschenbeide, een der andere gasten, met Wien hij vriendschap gesloten heeft. Deze slaagt erin Steffenson de. oogen te openen en Eva van alle verdachtmakingen , te zuiveren. .'.

JmÊÊSSS**! ^6 '

Ifis?

(; «311! f

:X i V

■L

i\ ..^

&'% .♦>.

11(11 w Steffensons secretaris Stone weten een dergelijk vacantie verblijf te vinden: 't door hypotheken bezwaarde landgoed van Eva von Domberg.dat nu ingericht wordt om overspannen stadsmenschen door landarbeid en een gezonde natuurlijke levenswijze hun gezondheid weer terug te geven. Steffenson neemt hier met nog verscheidene andere gasten incognito zijn

Ä*l

'^\ 1. Carola Feindt en Fritz Genschow. 5. Hans Adalbert von Schlettow, Hennann Speelman* an Gina Palckenberg. 4. Ben Idylle bij het hooien. S. Ala de avond valt.«. Hermann Spaelmans an Carola Höhn. 7. Ewald Wenck en Paul Henckpls, «.In „Het paradijs op a»r
^^^~^^^—^^^^^

[Uervolg van pagina 5)

„Als u het zoo wenscht uit te drukken, piepa," verklaarde de jongeman, „ja, dan mag u het genegenheid noemen." „Zoo, zoo." Mijnheer Colburn werd hoe langer hoe vriendelijker. „Dat maakt natuurlijk een groot verschil. Een beetje romantiek, hè? Ik dacht al, na dien tweeden keer, dat er wat achter stak. Nu, wat zijn jullie van plan? Jullie hebt natuurliik plannen."

Om vetwormpjes onmiddellijk te verwijderen en te voorkomen. Dezelfde eenvoudige methode. „Kndox heeft mijn huid vrij gemaakt van vetwormpjes en verstopte poriën en wel op heel prettige wijze. Ik ga er mee door, omdat ik anders weer puistjes krijg, waar ik langen tijd last van heb gehad." Mcj. C. B. Vetwormpjes, verstopte poriën ete. ontstaan, wanneer de onderhuidsehe kliertjes niet goed fum tionnecren. Indien LJ telkens, wanneer U het gezicht wascht, wat Radox door het water mengt, zult U van dergelijke- lastige huidontsicringen geen last hebben. Kadox maakt in water o.a. zuurstof vrij en deze opent de poriën, reinigt ze en dringt door tot de onderhuidsehe weefsels en kliertjes, welke ze vernieuwt en versterkt. Om vetwormpjes onmiddellijk te verwijderen, moet men ze enkele minuten lang betten met heet water, waarin wat Kadox is opgelost. (Een theelepel Radox op een kop water.) Dikwijls kan men reeds na de eerste behandeling alle vetpuistjes wegvegen. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a f 0.75 per pak, omzetbelasting inbegrepen. Kon pak is toereikend voor verscheidene weken. Imp. N.V. Rowntrce Handels Maatschappij, Heerengracht 209, Amsterdam C.

Marion wierp mijnheer James weer een blik toe, een hulpelooze thans. „Plannen?" echode mijnheer Colburns zoon vaag. „Zeker hebben we plannen. Een heeleboel." „Nu, vertel dan maar eens op, mijn jongen. Zijn jullie verloofd?" . „Wat?" riep mijnheer James verschrikt. „Stel je nu maar niet aan, of je- zoo verbaasd bent! Het is me alleen om de waarheid te doen. Jullie bent alle twee verstandige, behoorlijke jonge menschen en zoudt elkaar niet steeds weer kussen als er niet iets tusschen jullie bestond. Dat gezanik werkt op mijn zenuwen. Wees alsjeblieft openhartig. Ik heb er niets geen bezwaar tegen als jullie verloofd zijn. Heelemaal niet." Meneer James mompelde iets onverstaanbaars. „Je bent oud en wijs genoeg om je eigen keus te maken, James," ging zijn vader verder. „Een ander kan niet voor je kiezen — ook ik niet. Ik heb in die dingen altijd een heel ruim standpunt ingenomen. En het doet me pleizier, dat ik van harte met je keuze kan instemmen. Juffrouw Wells is niet alleen een buitengewoon knap meisje, maar wat veel belangrijker is, verstandig en intelligent. Ik heb altijd met veel genoegen met haar samengewerkt ze is je volkomen waard. Zeg het dus maar eerlijk, zijn jullie verloofd?" Thans keek Marion mijnheer James bepaald verwilderd aan. Ze had er wat moois van gemaakt en het werd bij de minuut erger! Hoe moest ze ooit veilig uit dit wespennest komen? Mijnheer James sprak het verlossende woord. „Paps," zei hij, „we moeten eerst even met elkaar overleggen, voor we u iets definitiefs vertellen kunnen. Mogen we even samen praten?" „Zeker, ga daar maar naar binnen." Mijnheer James en Marion verdwenen in de kleine spreekkamer naast het privc-kantoor en de deur ging achter hen dicht. IV. Mijnheer James liet zich uitgeput in een stoel vallen. Toen stak hij een sigaret aan en dacht diep na.

ANNA STEN speelt de hoofdrol in „We live again". 1 partner in deze film is Frederic March. Foto United Arisls

ER ZIJN VELE MIDDELEN TEGEN AAMBEIEN De juiste keuze is moeilijk en toch zoo beslissend voor het succes. Bijzonder gunstig worden door de doctoren aambeien suppositorien „Goedecke" beoordeeld, welke niet alleen de pijnen snel doen verzachten, doch ook de kwaal en haar oorzaak tot in den kiem doodt. Anusol houdt geen schadelijke bestanddeelen in, het gebruik er van is gemakkelijk, niet kostbaar en zonder eenige belemmering. Bij apothekers verkrijgbaar. In doozen met loodje.

„Nu, dat is me een mooie middag," verbrak hij ten laatste de stilte. „Eerst word ik er van beschuldigd een meisje gekust te hebben, dat ik bij mijn weten nog nooit eerder heb gezien. In een vlaag van waanzin heb ik dat toegegeven. Daarna kus ik haar werkelijk, zooals van iemand met zoo'n nauwgezet karakter als ik, niet anders te verwachten is. En nu heeft het er warempel veel van, of ik daardoor in een verloving verzeild zal raken." „U hoeft heelemaal nergens in verzeild te raken," verbeterde Marion stijfjes. „Ik ben absoluut niet van plan mij met u te verloven." „O, neen?" vroeg mijnheer James. „En waarom niet? Wat mankeert er aan mij?" „Niets. Maar ik voel er niets voor om mij te verloven; met u niet en met een ander niet." „Nu, als u er zoo over denkt," gaf mijnheer James geprikkeld ten antwoord, „dan wil ik u wel vertellen, dat ik er niets voor voel om mij met ü te verloven; niet met u en niet met een ander." „Juist," viel Marion hem bij. „Precies," knikte mijnheer James. Eenige oogenblikken heerschte er andermaal een ijzig zwijgen. Toen keek mijnheer James haar koel aan en zei ongeduldig: „Dat is nu allemaal heel aardig, maar (Uervolé op pagina 21)

1. Virginia Bruce v»rtch*»R ontangi op mit soirMtJ« im Hollywood mot In haar blond« haren don diadeem, waarmede wij hoor hierbij afbeelden. Hot sieraad bo>taal uit aon lilveren bond, bozot mot brlljanlen bolletjei on In hot midden In zllvor hoor initialen. Foto M.G.M. 2. Conchlto Montenegro In een gekleed mantolkostuum von grïjre wollen «tof, vor«lord met blauwvot Hierbij droogt xi) een broodgoi «ndon zwarton hood on . rwarte hondtchoenen. Foto Fox 3. Do Jeugdige actrice Elslo Larson droogt op ons plaatje een zoor eenvoudig voorjaartjaponnetje van dunno wollen «tol mot garneering van goplissoordo rucho«. Hierbij'bohoort een driekwart mantel van dozolfdo «tof mot voering van lichte rijde. Foto Fox 4. Doren (raaien langen mantel van zwara ivoor-witte zijde draagt Ethol Morman «var een eenvoudig glad avondtollat. Hot model Is zoor eenvoudig, doch «lult onboriipelljk om hot figuur on wordt afgewerkt mol vierkante boonon «lorknoopon. Foto Paramount

■

.

■

■

JOSEF VON STERNßERQ WERKT J

n de Paramount-studios is een nieuwe regisseur, een zekere Josef von 29 -u- Sternberg, bezig een film te maken, geheeten „Caprice Espagnol", met in de hoofdrol een nieuwe ster, wier naam Mariene Dietrich blijkt te zijn. . . ." Dit paradoxale en op het eerste gezicht onzinnige bericht stamt niet uit een krant van jaren geleden, maar getuigt op zijn manier van een wonderlijke verandering, die zich aan twee menschen heeft voltrokken.... Het bovenstaande was de aanhef van een artikel van drie kolommen in „The New York Times" van eenige weken geleden over Paramounts nieuwe Dietrich-film „Caprice Espagnol". Ongetwijfeld een artikel met een zeer sensationcelen aanhef, maar dat ook in zijn verdere alineas zeer interessant was, omdat het zoo overtuigend het gerucht bevestigde, dat de nieuwe Dietrich-film volkomen van de voorgaande zal verschillen. Wij lezen bijvoorbeeld nog: „Voor de eerste maal heeft de humor zich een plaats weten te veroveren in een .Von Sternberg-productie. Groote stukken van den dialoog zijn werkelijk zeer amusant. Het leven heeft zijn sombere aspecten verloren, hetgeen ook tijdens de opnamen tot uiting komt. Terwijl hij een acteur uitlegt, hoe hij een bediende-rol moet spelen, zegt Von Sternberg bijvoorbeeld: „Denk er aan, dat je altijd eerbiedig blijft, tot je je fooi hebt." Alison Skipworth (de veterane, die wij in „De koningin had bezoek", „Het meisje uit de zeemanskroeg" en „Het verliefde reisbureau" nog pas gezien hebben) lacht hierom. Mevrouw Dietrich glimlacht. Von Sternberg gaat terug naar zijn stoel en geeft op hoffelijkcn en vriendelijken toon zijn verdere bevelen..." Von Sternbergs manier van werken is een heel bijzondere. De „New York Times" schrijft hierover: „Er zijn twee soorten regisseurs: de eene regisseert uit zijn hoofd, de andere werkt nauwgezet volgens zijn papier. Op een half dozijn uitzonderingen na behooren alle Hollywoodsche regisseurs tot de laatste groep. Zij regisseeren een film geheel aan de hand van een schriftelijk ontwerp.... camerainstellingen, close-ups, halve dose-ups, enz. enz., alles is van te voren vastgesteld. Zij, die uit het hoofd werken, hebben ieder weer een ander systeem. Von Sternberg bijvoorbeeld laat eerst het scenario klaarmaken en bedenkt dan hoe hij de verschillende scènes zal verfilmen. Voordat hij één opname maakt, staat hem van de geheele film precies voor oogen, hoe deze geënsceneerd moet worden, maar wanneer hij daadwerkelijk met de opnamen begint, vertoont het scenario.... geen enkele aanteekening. Niemand, die Stembergs manuscript in handen kreeg, zou daarmee dus een Sternberg-film kunnen maken..." Von Sternberg acht het veel moeilijker een verhaal op film te vertellen dan in een boek. De auteur kan zijn manuscript, als het klaar is, overlezen, er regels tusschenvoegen, woorden wegstrepen, kortom alle fouten herstellen. Maar een regisseur, die klaar is met een film, zit vast aan de opnamen, die hij heeft gemaakt, of ze hem ten slotte bevallen of niet. Hij kan natuurlijk

allerlei weglaten, hij kan ook enkele nieuwe opnamen laten maken, maar werkelijk belangrijke veranderingen kunnen bezwaarlijk worden aangebracht. Maar ondanks die moeilijkheid, ondanks de noodzakelijkheid om direct perfect werk, te leveren, werkt Von Sternberg toch liefst met een ongeschreven draaiboek. „Caprice Espagnol" zal de eerste film zijn, die Von Sternberg heelemaal zelf fotografeert. Tot nu toe heeft hij altijd gebruik gemaakt van de diensten van den eersten cameraman, dien hij overigens zeer nauw-keurige aanwijzingen gaf. Thans doet hij alle camerawerk zelf, behalve natuurlijk het „ruwe werk" (zooals bijv. het verrijden der camera), waarvoor diverse ondergeschikten zijn aangewezen. Von Sternberg volgt bij het verfilmen van „Caprice Espagnol" een nieuwe methode: al zijn decors en requisieten zijn ditmaal grijs geschilderd. Hij heeft altijd al veel aandacht besteed aan de entourage van zijn spelers; de omgeving immers speelt een

groote rol als het er om gaat den menschelijken figuren diepte te geven, en weloverwogen contrasten tusschen de personages en den Äcfitergrond zijn de kern van de artisticiteit van het filmbeeld. Zoolang als nu de decors allerlei kleuren dragen, valt nooit nauwkeurig te voorspellen hoe het zwart-witte filmbeeld zal uitvallen. Om alle licht-effecten beter in de hand te werken, werkt Von Sternberg nu alleen nog met wit, lichtgrijs, donkergrijs en zwart. De voorwerpen op den achtergrond houdt hij donkerder dan die op den voorgrond. Soms bespuit hij zelfs de bladeren der boomen met lichtgrijs, omdat die op de film anders dikwijls een zwarten indruk maken. En zoo kan men Josef von Sternberg met een verfspuit-apparaat over de „set" zien wandelen, hier en daar een wolkje grijs sproeiend, om contrasten aan te zetten of te verdoezelen. Om ten slotte achter zijn camera te klimmen en de prachtige, bezielde opnamen te maken, die hem zijn wereldnaam bezorgden.

„Blonde vrouwen", verklaart een psycholoog, „zijn over 't algemeen gelukkiger dan brunettes." — Blondjes genieten immers de voorkeur I Een bekend dichter heeft eenige poëtische woorden gewijd aan zijn boordenknoopje. — Wij doen dat zelf ook heel dikwijls... alleen zijn ze niet poëtisch en ook niet geschikt om hierbij afgedrukt te worden. „In een nieuwe wijk van een onzer groote steden is dezer dagen een huis ingestort," lezen wij. — De jongens, die belletje trekken, moesten toch eens wat voorzichtiger worden I

„Wat draagt die Pieters zijn tasch met gfolfstokken toch altijd raar!" „Dat kom omdat hij een zoontje van zes maanden heeft!"

Huisbaas: „U klaagt er nou niet meer over, dat het plafond afbrokkelt. Daar ben ik blij o rol" Huurder: „Het ligt er nu heelemaal uit."

„In onzen tijd wordt voor een jongeman zijn toekomstige vrouw niet meer uitgezocht door zijn ouders," zegt een schrijver. — Dat doet zijn toekomstige vrouw I In New York hebben gewapende bandieten bij een inbraak den heer des huizes gedwongen cocktails voor hen klaar te maken. — De verklaarbare nervositeit droeg er niet weinig toe bij, dat de arme man de dranken terdege schudde f „Als er iets is, wat U hindert, moet ge er eens een nachtje op slapen," zegt een dokter. — Deze raad is echter moeilijk op te volgen als het ding, dat U hindert. Uw matras isï

M

„Heeft iemand dien scheidsrechter gezien ? In de sloot gaat-iel"

VON STERNBERG MET ZIJN OPNAME-STAF. 13

12 —

t

/

„Je hebt wel erg lang noodig om dien tiaplooper te leggen. Marie 1" „Ja mevrouw, maar 't is ook een heel karwei om hem goed onder de traproeden door te krijgen."

-

■ ■

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WÖRDl

LAC

NSTEIN DE MÄN ET rrZf^™^ ' ^ « ™ 00O.3CH0UWT. Professor Albert Einstein is waarschijnlijk de geleerdste van alle professoren, en tóch ziet hij er heelemaal niet naar Jt DaïlaAJ1, ^

d

eerlljk

'f 'T-

s

niet eens als een

-■

Professor

- p;^o: ir^r-s^ ^^rSrr^ paraplu opsteekt als de zon schijnt. Hij zit ook altjd Setjes in 3e Weeren; ze z.jn van een fijne stof en passen goid. Bovendien zm ze volgens de mode. In het kort: ook zijn kleeren hebben met. professoraals. Maar dat komt, omdat mevrouw Einstein daar op let De professor" wilde geen nieuwe jas geen meuSe

15 emiriiik ^t^d ^ T^ ? ^ ^^ ^^ m lf ' : ■ ■ Professor Einstein ziet werkelijk niet Bovendlen:

S

er' f/l T£ " een Paar Sch0enCn nu zó0 belangrijk zfn om er ,e gedachten aan te geven. Hij heeft wel iets anders om aan te denken: hi, is juist bezig een nieuwe theorie op te stelS ehe een meuw heelal aan de menschheid zal onthullen^agen weken! lang z,,n zijn gedachten vervuld van de vraao hno h A-f eenvoudig zal kunnen doen, dat de andern t dLeÏ zin geleerdste collega s dan. wel te verstaan - hem zullen beg^pfn En dan komt men hem vertellen, dat hij een nieuwe jas noodia heeft of meuwe schoenen! _ Wat beteekenen dié nuTn v^fe-

ÓAtwftf

heela, en de mysterieu2e

-"-• *" ^^

Madr toch . . . mevrouw Einstein houdt vol. en de orofessor" moeteen meuwe jas laten maken, nieuwe schoenen passen ^ant als z, er met voor zorgde, zou professor Einstein waarschS als „het type van den verstrooiden professor in het pubÜek verscheen. Het grootste deel van den tijd is zijn geest immers ver weg van z^n lichaam, doolt deze rond in he uiïversum de ae hamen doorvorschend van de vierde dimensie, vanT'electm dynamika worstelend met problemen van onmogelijke en ónzS0 6

REM ACO-FILM IN NATUURLIJKE KLEUREN

d^prXrnr ^^ ^^ ^ ^ ^ " ^ -rwTnnïni

Rolverdeeling: Chatita sncho Martinez .

^«^P-" .de onme[.eliJke hemelruimte, is het domein van professor Emstein, en hij weigert bijna obstinaat, er uit teruq te keeren naar de wereld van de practische dingen. Daa heeft hii n teren ^ zich ^u ^ ^ belangstelling teren^ Hi H, T bemoeit nooit met^ geldzaken en h* voor weet koes' niets van de kosten van het dagelijksch leven. Mevrouw E ns^eS beheert de financiën en ze laat haar man. die om zoo te zeqaen

Wagner zegt hem niets. Misschien is die niet'helder en door-

^ind!gTre0ePksr..WiSSe,9e,d ^ ^ '^eren met^S Toch is professor Einstein geen „zonderling". Hij leeft heel normaal zelfs stipt, en verschijnt maar zelden te laa aan tafel Ui

S

iS Z en roerPte^«rbHed 90,Ven T^ f *>* te9en den boc

l™ lTl.,

Want h0eWel het echt aar

hohh

y-

St

^^ aan het

9 Wotsen en de wind zifn

A

vcrwaaien kan hij zich 9e,ukki9 vo ÊfW V P Einstein 2e" geluU leeft, klaagt mevrouw nogal eens, _ vooral vroeger! L9™« alleen maar een gast in zijn eigen huis is. Hij heefteen voorkeu voor bepaalde spijzen, maar „eet, wat de pot schaft" hTT^tf hZifr? EinSteJin 20ekt StePds verder' om het geheim van het thee en koffie en licht bier. Rooken doet hj eveneens Kefs een groote pijp. van Duitsch model. En dit doet er ons opeens aan denken, dat professor Einstein een Du.tscher is, en wel een van de velen, die sSdTet meuwe regime een feit werd, in ballingschap leven GebkSa kan hHn zijn ballingschap echter ook werken.wan veel boeken of ins ru menten heeft hij daar niet voor noodig. Op de zolderkamer v?„ zjjnBerlijnsche woning waren slechts wei^g boeken T Sn 1S 21,n blbliotheek - cn "og minder schilderijen Er hinqS SWhl slechts een paar portretten van beroemde geleerden die h« hoogachtte: Faraday Maxwell, Newton. De Meubelen dl e nfr van he onderwerp, even den adem inhouden.' Maar het stonden, waren goedkoop geweest: hij had ze gekocht van ziS zin er slechts weinigen, die op de hoogte zijn. want zi n aedachten eerste verdiende ge d. Maar terw-il hu =o„ ,' zijn zoo diep. dat de geleerden ze in dike Soekin lerWaS schrijftafel zat - L^TM dl7^n IZ Z teSltft ZZ:i T ^ t0e9ankdiik ^ -aken voor hen die er een l lange studie aan kunnen geven! een . .. OVer d st::^^ de^and11Cre ^11^ " ^ ^ * ^ken en Ïchoor huiZen heen rècht de d^rfLÏA A " wereldruimte in en daar toefde dan zijn geest, terwijl zijn lichaam op zijn kamer bleef m^nTr^lbf' ElinStein Werd den veertienden Maart 1879 te 9 dl00men hem in in ^11^ b!fCht 2iin ^U9d in München door wonderlS^Sl 7 ^^ en ze ' brenqen ^ Sic? on^fln wonderlijke taal, dlfhl" die hij alleen maar verstaat, ÏQm^T VIjf lenJarifn Ieeftijd naar Zwitserland en werd in 1909 professor m de theoretische physica aan de unlversS te maar tOCh WOrdt et obsessTerhTw' ** Werk hem nSS kan auzeeren hr^I V 01 dlt l.JIaatSte P9ree hi ™ zich ontspannen wanneer Zurich Nog eer hij dertig jaar oud was, stelde hij zïn rCLü. vxteitstheone op, die een der grootste gebeurtenis en Tn de oen l-^ P J gewoonlijk naar zijn vioTl schiedems der physica vormde en hem op slag beroemd maakte Z h^i h X^^- het Ceni9e kostba^ voorweiï Seht Sindsdien hebben ^jn onderzoekingen Lm tot sS ^euwe

ierscS^r

n

Bach, Haydn, Mozart en Beethoven hebben zijn voorkeur.

?*° r,f^^

'

die a,leen maar aan een

^

^ waarheid aSen

geestt konden ontspruiten, en waarvoor alle landen hem dan ook met eerbewijzen overladen hebben.

Regie: Lloyd Corrigan Steffi Duna ■ • . • Don Alvarado Paul Porcasi

Iartinez, een machtig impresario uit Mexico City, brengt een bezoek aan een klein Mexicaansch stadje om daar Pancho te zien dansen, een jong en begaafd danser, van wien zoo'n roep uitging, dat hij tot Martinez is doorgedrongen. Chatita, een onaanzienlijk jongmeisje, is verliefd op Pancho en wil hem daarom liever niet weg zien trekken, reden waarom ze besluit Martinez' plannen tegen te wecken. Eerst probeert ze het bij den impresario zelf, maar dat lukt haar niet. Dan neemt ze haar toevlucht tot een anderen list. Als Pancho met zijn partnerin optreedt, terwijl Martinez in de zaal zit, begint Chatita met haar vriendinnen .La Cucaracha* te zingen, een lied uit de dagen van een revolutie. Het is nu Pancho onmogelijk verder te dansen, waarop zijn partnerin het tooneel verlaat. Chatita ziet nu haar kans schoon en gaat naar den woedenden Pancho, met wien ze nu daarop de Cucaracha danst. Na de voorstelling dreigt Pancho Chatito te zuilen vermoorden, want ze heeft hem belet indruk op Martinez te maken en nu is zijn toekomst bedorven. Maar op dit oogenblik verschijnt de impresario achter het tooneel en zegt, dat de dans hem bijzonder heeft getroffen, waarom hij hun een engagement aanbiedt om samen in Mexico City op te treden.

1.

U Cucr.cK..

2. 3. 4.

Don Aly.rado. Don Alvarado, Paul Porcasi an StaHl Duna. Chatita wit niet ilngan, '■

-

■

■

- 14 - 15 -

Jsjeäs^JEk&^^tjet^ij^ff -~ -i..

w

^■"

Fox-Film. R^ie: Harry Lachman. RCXLVERDEELING: Shirley Shirley Temple Eddie Elyson . James Dunn Kay Ellison . . Claire Trevor Welch . . Alan Dinehart larry Sfcott . Ray Walker Jaoe . . . Dorothy Libaire Trigger Stone . RaH Harolde Flannigan . James Flavin Mr. Carson . Richard Tucker Mrs. Carson . . Oïive Tell Lden d^ van de invrijheidsstel.. % van Eddie Ellison gaat Kay, «"n verloofde, op réis, om hem aan de poorten van Sing Sing af te halen. Een zeer met zichzelf ingenomen detective van een verzekeringsmaatschappij, genaamd Welch, bevindt zich ook in den coupé, waarin tevens detective Flannigan Larry Scott naar Sing Sing transporteert. Aan de andere zijde van het compartiment bevindt zich Trigger Stone, een gevaarlijk misdadiger. Welch stelt allerlei pogingen in het werk, om in de gratie te komen bij Kay, doch dit mislukt hem hopeloos, »eer tot het genoegen van Larry. Na Eddie's invrijheidsstelling laten Kay en hij zich trouwen, waarna zij doorreizen naar de Niagara-watervallen, het ideale plekje voor een huwelijksreis. In New York terug, gaat Eddie op zoek. naar werk en slaagt er in een chauffeursbaantje te vinden bij een schatrijke familie. Na vijf jaar als zoodanig werkzaam te zijn geweest, maakt hij promotie en wordt door rijn patroon aangesteld als verkooper. Voor de betrekking van chauffeur heeft hij kans gezien zijn vriend Larry aan te bevelen, die pas uit SiHtg Sing is ontslagen. Denzelfden dag, dat al deze veranderingen plaats vinden, staan de couranten vol over de ontsnapping uit de gevangenis van Trigger Stone. Welch, die een vermoeden heeft, gaat naar de garage, waar Eddie den wagen van z*n patroon .stalt, doch hij treft daar alleen de beide vrienden Larry en Eddie. Overgelukkig met zijn aanstelling, gaat Larry z'n meisje, Jane afhalen van het dans-instituut, waar zij les geeft en ontmoet daar Kay met haar dochtertje Shirley. Met z'n allen gaan zij naar Eddie en Kay's woning, waär Larry in. den loop van den avond Jane ten huwelijk vraagt. Den volgenden dag — Shirleys verjaardag — is een ongeluksdag voor de twee vrienden. Op weg naar hun werk worden zij staande gehouden, door Trigger Stone, dks 's nachts ingebroken heeft bij Eddie's baas en er een zeer waardevol paarlsnoer heeft buitgemaakt. Trigger probeert hen over te halen het snoer voor hem te verkoopen, doch de beide

*«m.

feSSJtei

slt

^..

rr'

V ^

:ï3M 1 en 5 Ray Walke en Claire Dunn, Ra Dinehart pie. 4. ft Shirley Te Flavin, Ala chard Tuclj

^MB|

wife

s Dunn en ■lames Dunn or. 3. James alker, Alan »hirley TemWolde en ■ 6. James inehart, Ri-

ï Olive Tell.

K^. >^-{(«g»--

m ■VJ

ä .'

m

hebben en vervolgen hun weg naar de garage. Welch komt nu tot de ontdekking, dat Larry en Trigger gelijktijdig in Sing Sing hebben gezeten en gaat naar Eddie's werkgever, om hem fiervan op de hoogte te brengen. Wanneer hjj dezen te kennen geeft, dat z'n twee chauffeurs geen blanco strafregister meer hebben, worden beiden op staanden voet ontslagen. In weerwil van dit feit, is Shirleys verjaardag een groot succes, waarbij het hoogtepunt gevormd wordt door het uitvoeren van een dansje, dat zij in Janes dans-instituut heeft geleerd. Den volgenden morgen ziet Trigger, wanneer hij door de politie achtervolgd wordt, Shirley op straat spelen en om niet gevat te worden met het paarlsnoer in z'n bezit, geeft hij het aan het kind, dat direct naar boven loopt en het sieraad in haar vaders jaszak stopt, zonder dat deze er iets van bemerkt. Juist op dit moment arriveert de steeds verdenking koesterende Welch, om het appartement te doorzoeken. Na verscheidene zeer komische incidenten, gelukt het Eddie en Larry, die de courant zitten te spellen op zoek naar een baantje, den zoo gevreesden onnut van een detective de deur uit te werken en verstoppen zij de paarlen in een ouden stofzuiger, welke door een werkster geleegd wordt in een vuilnisvat, waaruit Shirley de gevaarlijke dingen weer opdiept. Intusschen is Trigger omringd door de politie. Hij weet zich echter een uitweg te schieten door het cordon en vlucht over de brandladder naar Eddie's huis. Hij cischt de paarlen terug onder bedreiging met een revolver. Door een truc weet Eddie hem echter te overrompelen, en bindt hij hem aan handen en voeten, waarop hij hem in de keuken achterlaat, om de politie te gaan halen. Wanneer hij echter terugkomt met den vriendelijken detective Flannigan, bemerken zij, dat Shirley den moordenaar verlost heeft, denkende, dat alles een spelletje was. Er volgt nu een wilde achtervolging over de daken van de naburige huizen, doch de poliüe durft niet te schieten, daar Trigger Shirley ontvoerd heeft en haar als schild gebruikt. Flannigan, die geraakt is door een kogel van Trigger, ziet er toch kans toe, den moordenaar neer te slaan op het moment, dat deze op den hem tegemoetloopenden Eddie wil schieten. Flannigan maakt Welch nu duidelijk, dat hij zich voortaan maar niet meer met misdaden moet bezighouden, daar hij toch steeds den verkeerde verdenkt, zorgt er tevens voor, dat Eddie en Larry hun betrekkingen terugkrijgen en Shirley is de heldin van den dag, daar zij alle verdenking van haar vader heeft afgewend en bovendien de uitgeloofde belponing in ontvangst mag nemen voor het terugvinden van het sieraad.

■

,

."

'

<mw^^—

■

^^^

.... Vwee moeders wassen kinder]urkies

een bJik toonde wie Radion had gebruikt

Sorrell . . . . H. B. Warner Kit, zijn zoon (als kind), Peter Penrose Kit (als jongeman), Hugh Williams Winnifred Shotter Molly Dora, Sorrells vrouw, Margot Grahame . Donald Calthrop Dr. Orange . . . Wally Patch Buck, portier Roland Evelyn Roberts Ethel Hope Davy Duncan Louis Hayward

B

e groote wereldoorlog is voorbij, ) Stephen Sorrell behoort tot het groote leger dergenen, die men niet meer noodig heeft. Langzaam verdwijnen zijn spaarpenningen en als de armoede voor de deur staat, verlaat zijn vrouw Dora hem, omdat het leven haar niet bieden kan wat zij begeert. Zij laat Sorrell achter met Kit, hun eenig kind en van dat oogenblik af is het leven van den vader uitsluitend aan dat van den zoon gewijd. Kit moet het beter hebben in de wereld dan zijn vader het had... voor Kit wil hij alles doen. Na tal van vruchtelooze pogingen wordt Sorrell aangenomen als portier in het Angel Hotel, waar de eigenaresse — boos geworden, omdat Sorrell haar charme weerstaat — hem het leven ondraaglijk maakt en hem ten slotte ontslaat. Een der gasten, een zekere Roland, heeft Sorrell gadegeslagen in zijn werk en als hij een hotel begint, engageert hij den ex-kapitein als tweeden portier. De jaloersche en barsche Buck, hoofdportier in het hotel, is in alle opzichten een hondsche superieur, die den veel ouderen en zwakkeren Sorrell al het zware werk laat doen en zelf de fooien opstrijkt. Het blijkt echter, dat Buck niet betrouwbaar is en al spoedig heeft Sorrell zijn plaats ingenomen. Het Pelikaan Hotel gaat slecht, maar door de toevallige omstandigheid, dat twee bekende filmsterren er hun wittebroodsweken doorbrengen en een van hen bij een auto mobielongeluk wordt gewond, krijgt liet hotel een naam en.... veel gasten. Ethel, de gewonde filmactrice, wordt door den beroemden dr. Orange gered en Kit Sorrell vindt dit zoo' mooi, dat hij niets anders verlangt dan ook medicus te worden. Jaren verstrijken. Sorrell is compagnon geworden van den hotelbczitter

HUGH WILLIAMS EN WINNIFRED SHOTTER. Bij het kammen vielen ze uit. Slechts zeven haren - niet veel dus en — nog geen reden tot ernstige ongerustheid. Maar toch een teeken dat er iets met Uw haar niet in orde is. Zoo is het ook en nu is de boodschap, er vlug iets tegen doen, want wat niet verzorgd wordt, valt de vernieling ten deel. Kent U. Sebald's Haartinctuur'7 - Neen? - Dan probeert U eens een fleschje. Het zal met U gaan, als met vele Uwer medemenschen: ook U zult erkennen, hoe zorgzaam juist dit oud-beproefde middel Uw geliefd haar beschermt. Sebald's Haar tinctuur doet Uw haar weder groeien, geneest roos en kale plekken. - ' , flacon f. 1.65, Vi «acon f. 2.95, '/2 L. flacon f. 4.7^. EN NU NOG EEN GOEDE RAAD: Voor Uw g.ilchl .S.b«ld-i G..icStl«.l«r- (f.c..lolloi.), h.1 nieuw« uitstekend lemengestelde huidveriorglngimiddel. Hel reinigt de pori«n. ipent de huid maakt haar Irtich en behoedt gelijktlidig Uw teint. Per llacon f. 0.85 bij Drogi.len, Parlumeri.z.ken nn Kappen, - Import: H. TEN MERKEL. HILVERSUM.

HAARTINCTUUR GEZICHTSWATER

SEBALD'S KIT HEEFT BLOEDVERGIFTIGING.

VOOR HET PELIKAAN HOTEL.

Roland.... zijn zoon Kit is assistent bij dr. Orange. Een poging van Dora — Sorrells ex-vrouw — om den jongen voor zich te winnen, mislukt, maar ook Kits poging om het hart van de moderne romanschrijfster Molly Pentreath te veroveren heeft geen succes.

Inmiddels krijgt Kit zijn eerste groote operatie te verrichten. De oude Sorrell slaat hem angstig maar trotsch gade. De spanning wreekt zich. Buiten de operatiezaal stort Sorrell ineen. Dr. Orange vindt hem, maar aangezien Sorrell zijn zenuwen de schuld geeft, besteedt hij geen verdere aandacht aan het feit, dat Sorrell ongeneeslijk ziek is. De operatie, door Kit verricht, is een succes, maar een scheurtje in zijn rubberhandschoen bezorgt den jongen chirurg een bloedvergiftiging. Terwijl Dr. Orange al zijn kunde aanwendt om zijn pupil te redden, wachten Sorrell en Molly in angstige spanning. Wanneer Kit thuiskomt — nadat het gevaar is geweken — is Molly zóó blij, dat Kit het moment benut om haar ten huwelijk te vragen. Als het jonge paar op de huwelijksreis is, komt er een telegram van Dr. Orange. Sorrell is zeer ernstig ziek en overkomst is gewenscht. Jarenlang heeft hij — om Kit te sparen — zijn kwaal verzwegen. Nu is hij ten doode Opgeschreven. Geen medische hulp kan baten... ook de kundige handen van zijn zoon niet. Het eenige, wat zij hem schenken kunnen, is slaap verzachting van de pijn. Het is de laatste daad van een zoon voor een vader, die in alle opzichten een pracht-kerel was.

VERWACHT DE GROOTE METROGOLDWYN-MAYER-FILM

ESKIIVIO Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke in het Hooge Noorden van Alaska H. 8. WARNER.

U denkt dat gewoon wassen Uw goed prachtig helder maakt, tot U de absolute helderheid ziet van een Radion was. De zuurstof in Radion verwijdert alle vuil, hoe diep ook in het weefsel, maar gewone zepen lalen vuil achter en het goed wordt langzamerhand goor. Als U met Radion heeft gewassen, vergelijk het resultaat dan eens met het goed in Uw linnenkast en U zult verbaasd staan over het verschil in helderheid.

RADION

METBONVOOfi GESCHENKEN RAD 71-0100 H

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROLIJSE komt niet terug. Eenig afdoend systeem. Adviseer uw arts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lidteekens na. Gratis advies. Initit. v. electr. ontharing E. Nooteboom. Goudsche Singel 83a Rotterdam

^llllllllliillllllJIIIIilllJIIIllllllllllllllllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiminTTnjq „Speelt U piano?" „Ik weet het niet. Ik heb 't nog- i.ooit geprobeerd!

noodig om deze annonce uitgeknipt in open envelop ais drukwerk aan ons op te zenden, ontvangt U uitvoerige brochures over het

HERSTEL

VAN

uw HAARGROEI

Vermeldt

en

op

(Cin. & Th.)

uw

naam

adres

de

achterzijde der

envelop en

adresseert aan:

Dr. H. MANNING'S Pharm. Fabriek N.V., DEN HAAG ailllllilMliiiliiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiimriiiiiniiiiiiiiiiiimiiimimifa 19 -

— 18 , ■

■

..

■

1

Waarom Wy zeggent

.Speciaal voor ïiet g'elaat!'..

f»"

De gelaatshuid wordt dagelijks blootgesteld aan talloze nadelige invloeden. Duffe atmosfeer. . . straatlucht vol ziektekiemen. . . keukenhitte ... dit alles doet de huid verdrogen en veroorzaakt rimpels. Zo ontstaat een vroeg verouderde, „vermoeide" huid. Om het gelaat hiertegen te beschermen werd Lux Toilet Zeep speciaal bereid. Hef zuivere schuim van Lux Toilet Zeep reinigt en verfrist de „vermoeide" huid tot diep in de poriën, verwijdert stof en vuil en houdi het gelaat stralend en jeugdig. Geeft Uw huid de verzorging, die alleen Lux Toilet Zeep bieden kan. U zult verrukt zijn over de kwaliteit en het delicate parfum. En Lux Toilet Zeep is een weelde die U zich gerust kunt veroorloven, want de prijs is nu slechts I27jct. per stuk Ab U d« IUUC ur^nUng bij Mn Uw ,eU.t bMfat Toil« Zeep oodit

M et deze nieuwe Gevaert Film kunt U zelfs thuis bij lamplicht goede foto's maken.

LUX

Gevaett'

TOILET ZEEP

UT

LTS M-OMt

„Ik geloof nooit, dat we dat ding naar binnen krijgen.'' „Naar binnen? Ik heb't ai dien tijd naai buiten geduwd!"

GODFRIED DE GROOT

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

JAN LUYKENSTRAAT 2A - AMSTERDAM

EEN ONGEKENDE VERFRAAIING van het figuur, vooral bij dames met een uitpuilende maag en een zware buik, wordt bereikt door het dragen van den Thalysia Edelgordel. Hoevelen zijn er niet, wier leven vergald wordt door voortdurende moeheid en pijn in de lendenen ; aan wie haar dagelijksche taak in het huishouden en de verzorging der kinderen te zwaar valt. Een Edelgordel verschaft in zulke gevallen de gewenschte hulp. De geniale constructie, welke zich geheel aanpast aan den gecompliceerden bouw van het lichaam, zorgt dat de verslapte buikspieren door den juisten steun hun elasticiteit herkrijgen. De inwendige organen worden volkomen op hun plaats gehouden, terwijl Uw pijn verdwijnt en Uw houding en voorkomen als bij tooverslag veranderen. Het dragen van een Edelgordel staat volkomen bewegingsvrijheid toe en voelt gij U er mede als herboren. Gaarne zenden wij U kosteloos onze brochure ,,Gezonde Vrouwen" en verstrekken wij U zonder verplichting advies door vakkundig geschoold personeel.

TELEFOON 28474 Edelgordel met bustehouder Tarnka.

— 20 -

ch, buuMaahuia doorhrtnjt •■ «uk brandend kaakeafonuM vertoeft. Heelt d« doeltrrflende b^chermin, vin Uu, om MD .vermoeid«" bukt Ie voorkomen.

fHASÜUA Paleisstr. 17. Tel. 34865. Amsterdam C

(Vervolé van pa£. IO) we moeten tot een of ander besluit komen. Als we hier nog lang blijven, denkt de oude, dat het alleen maar een excuus is om elkaar nog eens te kussen." „De vraag is," vervolgde mijnheer James, stoutmoediger na een nieuwe pauze, „zijn we verloofd, ja of neen? Laten we den toestand eens ernstig bekijken, mijn beste kind. Als wij verloofd zijn, dan is er nog hoop voor ons, ten minste als we ons in het vervolg verstandig gedragen, maar als we niet verloofd zijn, dan beteekent dit, dat ik naar een of ander gat in de provincie word gestuurd en jij de laan uitgaat. Vind je dat zoo'n prettig vooruitzicht?" „N neen." „Zijn we dus verloofd?" „Als als u er geen bezwaar tegen hebt," antwoordde Marion nederig. „Ik bedoel, het is alleen maar een voorwendsel, een fictie nietwaar, totdat deze ongelukkige geschiedenis vergeten is?" „Natuurlijk," beaamde mijnheer James en hij monterde direct op. „Nu, dat is dus voor elkaar. Nu gaan we naar den piepa om zijn zegen te ontvangen. Maar luister eens, als we verloofd zijn, moet ik toch om te beginnen minstens je voornaam kennen, vind je ook niet?" „Marion." „Mooi, dat is 'n aardige naam! Je mag mij James noemen, Jim of Jimmy. Als je zoo nu en dan boy of Jimmy-lief of iets van dien aard zegt, klinkt dat erg overtuigend!" „Ja zeker," stemde Marion onderworpen toe. „Nu we verloofd zijn, moet ik je na-

KÄTHE von tlAGViPEUTm

E.D00D ^DUIVEL

JAftllET GSAVNOR ontving een nieuw contract van de Fox-film.

tuurlijk een behoorlijken kus geven," kondigde James aan en hij voegde de daad bij het woord De conferentie was afgeloopen en ze begaven zich naar mijnheer Colburn om hem mede te deelen, dat ze verloofd waren. Hij was een en al hartelijkheid en Marion schaamde zich diep over haar bedrog, toen hij stralend naar haar toekwam en haar feliciteerde. „Nu het werkelijk ernst blijkt," zei hij, „en niet een oppervlakkige kantoorflirtation, kan het mij niet schelen. Het was werkelijk niet noodig om zoo geheimzinnig tegen mij te doen. Denk er alleen om, in kantoortijd wordt er niet meer gekust! Ga nu maar terug naar je werk." V. Marion, die zich eenigszins licht in het hoofd voelde na de opvolgende emoties, die ze had doorgemaakt, liep langzaam naar haar afdeeling. Het was bijna vijf uur; de meisjes dekten hun schrijfmachines toe en maakten aanstalten om - 21 -

M^^^M.

naar huis te gaan. Marion vertelde Nina, die nieuwsgierig op haar afkwam, niet wat er gebeurd was. Zij stelde haar gerust met de verklaring, dat alles in orde was. Voor zichzelf was ze daar echter heelemaal niet zoo zeker van. Maar ze gaf zich een air van Iuchthartigheid,poederde haar neus, zette haar hoed op, trok haar mantel aan en verliet het kantoorgebouw, door het gesprek met Nina wat later dan de anderen. En ze prees zich gelukkig, dat dit

BEZOEKT HET

LUXOR TE ROTTERDAM

;

frobeerze....en ook Gij zult zeggen:

voort Iets verder hield hij stil voor een juweherszaak en ondanks Marions aanvankelijk tegenstribbelen, stapten zij ,la ar binnen en kozen een ring uit. Nadat Marion zich was gaan verkleeden, ginustav Fröhlich is geëngageerd voor de gen ze, zooals mijnheer James had verhoofdrol in de Itala-film „Inge- ordonneerd, dineeren en vervolgens naar een music-hall. nieur Mars". In de dagen die volgden, waren ze Geza von Bolvary zal de Boston-film „De veel samen. Hij nam haar 's avonds ontvoering" regisseeren. De- mee naar een restaurant of theater ze film behan- en een avond bracht Marion in zijn delt het leven eigen huis door, waar zij de unieke gelegenheid had haar gestrengen chef, van Mozart. Magda Schnei- die weduwnaar was, met pantoffels en der en Hans een huisjasje aan, te zien en zijn zoon Goiinker spelen Jimmy te hooren noemen in plaats — de hoofdrollen zooals op kantoor — James. VI. in de Leharfilm „Eva". Toen een week zoo was verloopen, De Ufa gaat na een avond dat Jimmy buitengewoon de film „Minna aardig tegen haar was geweest, kwam von Barnhelm" Manon thuis en schreide. Zij maakte er opnemen. zichzelf geen geheim van, dat ze steeds Viktor de Ko- meer van Jimmy ging houden en de MAGDA SCHNEIDER wa, Hilde Krü- toekomst beangstigde haar, omdat het ger, Ursula Grabley cn Günther Ballier ten slotte maar een schiinverloving was, vertolken de hoofdrollen in de Carl Froe- die vroeger of later een einde zou moelich-productie „Viel Lärm um Weidemann". ten nemen. Michael Bohnen vervult de rol van LoJimmy verkeerde eveneens in een dewijk XV in de film „Liselotte von der sombere stemming. Op kantoor zat hij, Pfalz". Regie van Carl Froelich. in plaats dat zijn gedachten bij zijn werk Georg Jacoby schrijft een scenario, geti- waren, in diep gepeins verzonken. Het teld „Boccacresultaat daarvan was, dat hij met een cio". Het zal blijkbaar aangeboren detective-zintuig, onder zijn eigen hier en daar bij het personeel voorzichregie worden tige en discrete informaties inwon. verfilmd. Den volgenden morgen liet hij mijnDe hoofdrolheer Jenkms vragen even bij hem te len in de film komen. „Mazurka" Edward Jenkins, een magere jongeworden g<speeld man, verscheen. door Pola Ne„Je herinnert je," viel Jimmy hem op gri, Albrecht het lijf, „die geschiedenis op de gang Schoenhals en natuurlijk?" Ingeborg Theek. De ondervraagde knikte. De regie is in „Jij was de schuldige, nietwaar?" handen van WilJenkins aarzelde een seconde. li Forst. „Ja," bekende hij toen met gesmoorde ALBRECHT SCHOENHALS In „Episode" stem. zal de beroemde actrice Paula Wessely de „O, je hoeft niet bang te zijn," stelde hoofdrol vertolken. Deze film zal te Weenen Jimmy hem gerust. „Ik zal het aan nieworden opgenomen onder regie van Waker mand vertellen. Er is maar één ding, dat Reich. De opnamen beginnen den isten me interesseert: was het alleen maar Maart. — laten we zeggen — een vriendschapMatthias Wiemann speelt een hoofdrol in pelijke kus, of houd je werkelijk van het de film „Het eeuwige masker". Deze film meisje?" wordt te Weenen opgenomen. „Of ik van haar houd, meneer? We Onder regie van Pierre Chenal zal te Pazijn verloofd en gaan binnenkort rijs de film trouwen. „Schuld en BoeJimmy keek zwarter dan ooit. te" worden ver„En.... en zij, zij houdt natuurlijk vaardigd. De ook van jou?" hoofdrollen „Dat spreekt nogal vanzelf, dunkt zijn in handen me. van Harry „Zoo!" Jimmy's stem klonk verre van Baur, Pierre opgewekt. „Dat is alles wat ik wilde Blanchar en Ma- weten, Jenkins." deleine Ozeray. „Maar ik moet u nog vertellen " Kathedne „Een anderen keer," beet Jimmy hem Hepburn zal de toe. „Ik heb het druk. Doe de deur hoofdrol spelen achter je dicht." in „Quality Mijnheer Jenkins zuchtte en deed wat Street", een film hem gevraagd werd.

W^Äc^

l¥O10L DeTfedacecwdschefiindftasia,

is onbetwistbaar de beste. het geval was, want toen ze buiten kwam, stond „meneer James" — thans Jimmy — bij zijn sportieven twoseater, welke naast zijn vaders glanzende limousine geparkeerd was. Jimmy nam zijn hoed af, toen hij haar in het oog kreeg en opende het portier. „Stap in," inviteerde hij. „Ik breng je thuis." Marions oogen knipperden onrustig. „Maar maar ik ik ga altijd met de bus naar huis," stamelde ze. „Mijn lieve meisje," repliceerde Jimmy met een zucht, „je schijnt je nog steeds niet te realiseer'en. dat we verloofd zijn! Dacht je misschien, dat je verloofd kunt zijn en tegelijk doen, alsof er niets aan de hand is? Dan heb je het mis, hoor! Vooruit, stap maar in." Marion, geheel verbijsterd, gehoorzaamde en Jimmy reed weg. „Hoe staat het met den ring, Marion?" vroeg hij plotseling, terwijl hij zich een weg baande door het verkeer. „Zullen we er nu meteen een gaan koopen?" „Ring?" echode Marion. „O, maar ik— ik wil niet dat je een ring voor mij koopt." „Het is mogelijk, dat je het niet weet," antwoordde Jimmy vroolijk, „maar volgens een oud gebruik is het gewoonte, dat een man een ring geeft aan het meisje waarmee hij zich verloofd heeft." „Maar dit is een verloving tegen wil en dank, een voorgewende verloving," bracht Marion in het midden. „Ik dacht, dat we alleen maar zouden zeggen, dat we verloofd waren " „O, dacht je dat? Nu, dan heb je er blijkbaar geen rekening mee gehouden, dat paps ons in de komende dagen met Argusoogen zal gadeslaan? Om te beginnen ga je vanavond met me mee ergens dineeren en daarna dansen of naar een theater." „Ik?" hijgde Marion. „Ja, jij! Wie anders? Heusch meisjelief, het heeft geen zin om te protesteeren. Je hebt het ten slotte allemaal aan jezelf te danken en zult het feit moeten accepteeren, dat wij gedoemd zijn veel in eikaars gezelschap door te brengen, tot er misschien een tijd komt, dat we elkaar minder goed gaan begrijpen — misverstanden en zoo — en we ons engagement verbreken. Maar voorloopig....". Jimmy haalde met een ooiijk rukje zijn schouders op en reed zielstevreden

3, Ü qestjf';den' a qf" OU

—

KATHARINE HEPBURN Barrie. D005 30-60, TUBE «-80 CT. BIJ APOTH. EN DROGISIfh

naar een roman van Sir James

Leontine Sagan is te Londen aangekomen, waar zij eenige tooneelstukken zal regissferen.

„Ik kom je even vertellen," begon ze onzeker, „dat ik dat ik onze verloving wil verbreken. Ik ik vind het afschuwelijk om iedereen te bedriegen." „Zoo," was het bittere bescheid. „Mijnheer Jenkins is zeker jaloersch?" „Jenkins?" „De man van de gang!" „Weet je het?" viel Marion onthutst uit. „Hoe?" „Door een logische gevolgtrekking te maken. Er had iemand in de gang een meisje gekust. J ij geeft toe, dat jij het meisje was. I k weet dat ik de man niet was. Dus moet het een ander geweest zijn. Wie? Met de oplossing van dat probleem heb ik mij ernstig bezig gehouden. En een behoedzaam en nauwgezet onderzoek heeft uitgewezen, dat het eenige mannelijke lid van het personeel, dat zich op dien tijd in dit gedeelte van de gangen bevonden kan hebben, Edward Jenkins is. Hij heeft het daarnet zelf toegegeven." „O, ja, maar " De deur van Jimmy's kantoor werd plotseling opengesmeten. Mijnheer Colburn stoof als een dolle stier naar binnen, op den voet gevolgd door den aanmerkelijk kalmeren Edward Jenkins. „James," brulde mijnheer Colburn, „ik heb zooeven een allerkrankzinnigst verhaal gehoord. Je bent een leugenaar, Jenkins; vertel hun maar eens wat je mij zoo juist hebt verteld." „Uitstekend meneer," antwoordde de magere jongeman rustig. „Ik heb het meneer James straks ook al willen zeggen, maar hij liet me niet aan het woord komen. Volgende maand ga ik hier vandaan. Door bemiddeling van een oom heb ik een betere positie gekregen in Manchester; ik ga met Nina trouwen en haar kleine broertje gaat met ons mee." „Dat niet, man," snauwde mijnheer Colburn. „Ik bedoel die geschiedenis in de gang." „Maar dat weten ze. Ze weten allebei, dat ik het geweest ben." „Hoor dat!" schreeuwde mijnheer Colburn opgewonden. „Jullie hebt alle twee tegen me gelogen. Je was heelemaal niet met juffrouw Wells verloofd, James. Als die knul van een Jenkins haar buiten heeft staan kussen " „Stil eens even," viel Jenkins zijn patroon zeer oneerbiedig in de rede, „dat heb ik nooit beweerd. Juffrouw Wells was het niet. Ik gaf Nina een kus." „Wat!" Jimmy deed een stap naar voren, zijn blik als gehecht aan Marions blozend gezicht. „Was jij het niet, Marion? En ik ben nog wel waanzinnig ialoersch geweest " „Jaloersch ?" herhaalde Marion zacht, met stralende oogen. „Dus je bedoelt...." Mijnheer Colburn kwam geërgerd tusschenbeide. „Ik laat me hangen als ik er een steek van snap," gromde hij. „Begrijp ik het goed» dat deze verloving of voorgewende verloving, of hoe je die comedie anders wilt noemen, verbroken is?" „Piepa," zijn zoon klopte hem hartelijk op den schouder terwijl hij sprak, „nu vergist u zich alweer. Die verloving begint nu juist pas goed."

REIZEN BEZORGDE HEM CONSTIPATIE. Verkoopcr vertelt, hoe hij zich „lil" houdt

„Ik ben handelsreiziger," schrijft iemand ons, „en als ik er niet steeds iets voor inneem, heb ik door het voortdurend zitten in den trein steeds last van constipatie. Kruschen Salts is het eenige middel, dat hiervoor inderdaad goed helpt en toch mijn werk niet stoort. Elken Zaterdagavond neem ik een groote dosis Kruschen en op Zondag, als ik niet hoef te werken, hebben de zouten hun uitwerking. Op weekdagen neem ik direct na het opstaan een kleine dosis. Den geheelen dag door moet ik in de weer zijn en Kruschen is het eenige juiste middel, dat me den heelen dag fit houdt. Ik heb ook wel eens andere laxeermiddelen geprobeerd, maar ik heb de ervaring, dat deze óf wel onvoldoende waren óf te krachtig werkten." V. L. Kruschen Salts is een natuurlijk recept om een inwendige lichamelijke zuiverheid te behouden. De zes zouten in Kruschen sporen Uw afvoerorganen zachtjes tot regelmtige werking aan. Zoodoende wordt Uw organisme vrij gehouden van alle onzuiverheden, welke, indien ze zich kunnen ophoopen, den algeheelen gezondheidstoestand schaden. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä ƒ 0.90 en /1.60 per flacon, omzetbelas. ting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij, Amsterdam, voorkomt.

IftlMuici-ety* ft

De Engelsche filmster Anne Grey en haar echtgenoot. de acteur Lester Matthews, zijn te Hollywood aangekomen. Zij werden voor eenige Universal-films geëngageerd.

Cor van der Lugt Meliert ial nog één jaar directeur blijven van het Vereen igd Rotterdamsch Hofstad Tooneel.

De Engelsche filmacteur Henry Wilcoxon Is voor het ondergaan van een keel-operatie in een ziekenhuis te Hollywood opgenomen.

De Duitsche filmacteur Oscar Homolka werd te Weenen ernstig mishandeld. Deoorzaak is jaloezie

Donderdag 28 Februari hoopt de actrice Marie van Wester hoven, haar diamanten tooneeljubileum te herdenken.

tu&

ilangs heb ik een interessante mededeeling gelezen. Het was wel een herinnering uit lang vervlogen tijden, maar uit de historie kun je nog heel wat leeren, zeg ik maar. En m.i. terecht. In Rusland, toen de Czaar nog regeerde, was er een uitgever, een man, die boeken en bladen bij honderdduizenden verkocht en... . die goeie man kon lezen noch schrijven. Begrijp jullie wel goed, wat dat beteekent: een man, die z'n kost verdient met iets, waarvan die zelf heelemaal niet kan profiteeren. Net als een geheelonthouder, die een jeneverstokerij heeft, of misschien nog juister gezegd een stekeblinde, die een handel in schilderijen drijft. In Rusland, onder de regeering van den Czaar (sommigen zeggen, dat het tegenwoordig net zoo is, maar daar houd ik mij buiten) was heel wat mogelijk. Dus ook, dat die niet lezende leesstoffabrikant hcele goeie zaken maakte. 't Is maar jammer (en dat ergert mij), dat ik in dien tijd niet in Rusland heb geleefd. Want mijn uitgever kan wel lezen. En die vertelt me telkens, wat hij niet goedvindt in m'n pruttelarijcn. En daarover erger ik me dan weer. Ondanks al m'n voornemens om het niet te doen. PETRUS PRUTTELAAR.

O:

Hilf 7pnilUIOn komen tot rust.kal-

Jimmy bleef evenwel niet lang alleen, ten paar minuten later werd hij in den triesten loop zijner gedachten gestoord door een verlegen tikje op de deur en Marion trad binnen.

WWW «-uIIU WW CU meeren en worden daarbij tevens gesterkt door het gebruik van

Mijnhardt's Zenuwtabletten

Jan Musch is benoemd tot docent aan de Amsterdam. sehe Universiteit om aan studenten van alle faculteiten les te geven in het voordragen.

Qlazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten

- 22 — 23

■

,*-

,,-

.;

■

-

,

r

>

!.

,

,

^-'

^

«

^

GESPMÄEN MET MIJN

KNIPPUZZLE

was genoodigd op een verjaarspartijtje van een niet meer al te jonge dame in zijn familie. Hij feliciteerde haar hartelijk en zei bewonderend: „Je ziet er allerliefst uit in die japon." „Die heb ik van papa gekregen voor mijn een en twintigsten verjaardag," vertelde de jarige glimlachend. „Zoo zoo!" zei mijn neef verbaasd. „En is dat soort toiletten nu weer opnieuw in de mode gekomen?" Klant: „Ik wou graag een — eh — h'm — ziet u —" Juwelier (tot bediende) : „Breng mij even die doos met verlovingsringen." Dame (op 't punt naar een politieke vergadering te gaan): „Ik ben heelemaal niet partijdig, ik ga volkomen te goeder trouw en onbevooroordeeld luisteren naar iets. waarvan ik volkomen overtuigd ben, dat 't klinkklare onzin is!" Het zoontje van" den dokter amuseerde een patiënt, die nog in de wachtkamer zat. Samen keken zij met afschuw en nieuwsgierigheid tegelijk naar een skelet, dat in een glazen kast stond opgesteld. • •Hoe komt je vader daaraan?" vroeg de patiënt huiverend. „O, vader heeft het al een heele poos. Ik denk, dat het zijn eerste patiënt is!" antwoordde de spruit van den medicus. Man aan de deur: ,,U bent nog drie afbetalingstermijnen schuldig voor een stel antieke meubels." Heer des huizes: „Man, je bent niet wijs. Ik heb nooit antieke meubelen op afbetaling gekocht." „Nu, 't kan wel zijn, dat de meubels niet antiek waren toen u ze kocht, maar nu zijn ze het in ieder geval wel." „Ik wou, dat ik zeker was van mijn betrekking, want zie je, toen ik werd aangenomen, zei de baas: „Ik zal je op proef nemen." " „Zoo, en heeft hij nooit gezegd, of je voldeed of niet?" „Neen, dat is 't juist. Ik durf 't hem niet te vragen ook." „Ja, dat is lastig. Hoe lang heb je hier nu gewerkt?" „Bijna veertig jaar."

Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt, sa!£5fi? oplossingen dan op een apart, eveneens mengevoegd een en opgeplakt worden, tot een voUed,g van naam en adres voorzien velletje fwitV*" Annerikaanschen filmspeler. papier te schreven. renen di ons he wil » ^ if.. « resultaat van huh den e, 'er b £f.r. i ?. . Ö vermelden, hoe de acteur pr zen en heet, loven wV tien foios van hem uit. De JÜ%hi2S,kevolgens "n,'"e der Ü troostprijzen geschiedt een systeem, waaibji alle oplossingen moeten vóór 26 Februari gezonden roe< e wo rde AL^/L T" ï PPAwtóven eelifke kansen , "22, •»".= Red- -Het Weekblad-rGalgewater Leiden. vjaige hebben op het ve,krijgen der prijzen. bon Uit h.?".^ üden Sf'f i've^eesche gewesten heb26 ten A , I „SL^P ? »elegenheid ons hun 4 !1 NAMENRAADSEL oplossingen te doen toekomen. Op de enveloope gelieve men echter duidelyk te vermelde«: C <ï Th.- puzzles No. 577. Uit onderstaande lettergrepen en -groepen Van Degenen, die het blad liever niet willen beW£H«I! nVT" gevormd worden. Onder degenen, «'»"S'erren die ons voor den in schadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje, de knippuzzle genoemden datum een goede oplossing zenden, zullen wtf een hooßprös van miHt,LC,,lqUeeren - „DU 1,,atste Kesch/edt doo dealen «roostprvzen drie filmfoto's verJÜT J'" een celletje carbonpapier, dat men onder deze pagina lept. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan re de omtrekken van de op deze pigina afgedrukte — le — ris — de - trich — bo — stukjes met potlood natrekt, zaf hit carbonpapier tsch — len — ne — te — na — Ier — deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten kar — mar — ta — ly — diet — gar ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelüksche Vraag op wen— loff — mar — tru — bc — mül — »«l«t .i!./SSSen' kl!nn«;n die desgewenscht togelflk metdeze puzzles inzenden, doch zü geliegre — wil — fri.

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 574 KNIPPUZZLE

De hen foto s van Liane vielen ten deel aan: G ak Ien h«-r H6« K ^•u-? J ' Amsterdam; den HMflil i,MnA- ^•blérm ' Enschede; den heer G. u B.,«.7™ " «"'^ ?J ^ouw U. Schlömann, Bussum; mejuffrouw M. Kramer, Den Haag;

N^r/.erD •..Mu.?mk' den ?•""»•«" Ä. Noorda, Rotterdam; heer A. mejuffrouw Zwaan, Amsterdam; mejuffrouw C. v. d. Welle, Hillegersberg; den heer G. van Gerrevink, Apeldoorn. LÓOOORYPHE

Onderwijzer: „Jantje, als je vader vier weken lang vijf gulden kon oversparen, wat ^pu hij dan hebben?" _ Jantje: „Een radio, een nieuw pak en een nieuw ameublement."

Het Weekblad Cinema en Theater, een gezellig blad voor filmliefhebbers. Marta Eggerth - Leiden - Malle Gevallen zeer smaakvol - Magda Schneider - Willi

LIEN

Forst — Herbert — b.b.

DEYERS

SPEELT

IN

PUNKS KOMMT AMERIKA

Liane Haid

— 24 -

iri«r^UmI?T — ?childerman te Arnhem ver32- k 0 0fd «dr,JS S^ui8te »Passing van deze puzzle P?r„H . ? '. terwi»1 mejuffrouw Th. S. M. ciand te Groningen, de heer J. Vorster te Ve^fn'h^ Kdeuheer M- Timmerman, te prtfien. kwamen van de troost-

ind je ook niet, dat de Engeische film-industrie met reuzenschrepy ▼ den vooruit is gegaan?" „Zeker, Pietersen. De beste Engelsche film van het afgeloopen jaar is „The man who knew too much". Zij verwierf de gouden medaille van het Institute of Amateur Cinematographers." ,,Wie heeft deze film geregisseerd en welke artisten speelden er in mede?" „De regisseur was Alfred Hitchcock en de hoofdrollen werden gespeeld door Peter Lorre, Leslie Banks, Cicely Gates en Edna Best." „Hoe gaat het op het oogenblik in onze bioscopen?" „Nou, Pietersen, de directeuren hebben niet te pochen. Het afgeloopen jaar was ook al niet bijster best." „Is dat overal zoo?" „Dat niet. In Duitschland zitten de zalen vol, weliswaar tegen lage prijzen, maar ze zijn toch vol. In Amerika werd maar eventjes 406.000.000 dollars in één jaar aan bioscoop-entreetjes uitgegeven. Je kunt er van verzekerd zijn, dat het hier nog niet zooveel guldentjes waren." „Ik heb gelezen, dat Watt en Half Watt weer samen films gaan maken. Is dat waar?" „Gelukkig wel. De beeren hebben ruzie gehad en zijn daarom uit elkaar gegaan. Maar thans zijn ze weer verzoend en zullen de menschen weer laten lachen. De kleine Half Watt zal echter ook nog het circus trouw blijven. Hij heeft het afgeloopen seizoen zooveel met zijn tent verdiend, dat hij niet van plan is deze „bijverdienste" te laten schieten." „Wat doet Hans Albers op het oogenblik?" „Hij filmt te Parijs met Annabella; onder regie van den Hongaar Nicolas Parkas wordt daar de film „Variété" opgenomen." „Is dat dezelfde film, waarin vroeger Emil Jannings triomfen vierde?" „Neen. Men heeft voor deze rolprent een geheel ander scenario." „Wordt de nieuwe film van Mae West nog niet in ons land vertoond?" „Die zal je hier wel niet te zien krijgen, Pietersen. Ook „De belle van New York" is in ons land door de keuring verboden. Nu heeft Bert Brecht, je weet wel, de schrijver van de Drie-Stuivers Opera, een scenario voor de schoone Mae geschreven. Maar ten eerste weet hij nog niet of ze het wil spelen en dan, ja, dan heb je natuurlijk wéér kans, dat het verboden wordt. Mae en de keuring schijnen niet te harmonieeren." „Hoe gaat het met Martha Eggerth?" „Best. Ze is in Rome en speelt er de hoofdrol in de film „Casta Diva". Ze is dolblij, dat ze eindelijk eens een ernstige rol heeft en aan het einde van de film mag sterven! Als de film klaar is, gaat ze naar Berlijn, speelt er één film. en vertrekt dan naar Hollywood. Daar treedt zij weer in een operette-film op. Ze hoopt er echter ook in een opera op het tooneel te zingen. Weet je, dat Elizabeth Bergner op het oogenblik op het New Yorksche tooneel triomfen viert in het tooneelstuk „Ga nooit van me weg"?" „Ja, er hebben al heel wat Duitsche kunstenaars buiten de grenzen van hun vaderland een nieuw arbeidsveld gevonden. En ook nieuwen roem."

ë

s ^'%ä

'&&> '

ïfè

-'* 'M

t,^fc*L

j-Ä.\' ; k •*'>

j

'■>v; -

■-..«fH1 {Foto Paramount)

De zwemkampioen en filmster Buster Crabbe, gekiekt in den tuin van zijn villa te Hollywood

riLM-XNTHOUSMSIXH W. J. H. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Rudulf Fors£er: 30 Oceober. Viktor de Kowa: 8 Maaré. Carl Ludwig Diehl: 14 Augustus. In hei Duiésch schrijven. J. T. Th. K. te 's-GRAVENHAGE. Het adres van Diane Wynyard is Metro-Gold» wyn-Mayer-studios, Culver-City, Cali« tornië. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. 5. B. te ROTTERDAM. Joseph Schmidt moet U thans schrijven: Grand-Hotel te Weenen. In het Duitsch schrijven en een antwoord-coupon insluiten. Hij zingt op het oogenblik niet in Duitschland. N. M. te TILBURG. Het adres van Clark Gable is Metro-Goldwyn-Mayerstudios, Culver-City, Californië. Viktor de Kowa woont Burggrafenstrasse 9, Berlijn. Wij vinden het prettig, dat de foto van Clark zoo in den smaak gevallen is. T. v. H. te GRONINGEN. De film „De Witte" is nog niet in ons land vertoond. Zij zal door de Victoria Film te Amsterdam worden uitgebracht. „Dood Water" en „De Jantjes" worden ook in Indië vertoond. M. B. te AMSTERDAM. Wij plaatsten verschillende foto's van Willi Forst in de film „So endete eine Liebe". Willi zal binnenkort naar Hollywood vertrekken. 25 —

A. S. te DIEMEN. De film „Cleopatra" is door Tuschinski te Amsterdam vertoond. W. d. R. te AMSTERDAM. Het adres van Hilde Gebühr is Rankestrasse 27, Berlijn. M. ST. te s-GRAVENHAGE. Het adres van den heer Frits van Dongen is Monopole-Film, Coolsingel 51, Rotterdam. Frits van Dongen is getrouwd. G. V. te SCHEVENINGEN. Het is heusch niet zoo gemakkelijk om filmster te worden. De gevraagde foto zullen we spoedig plaatsen. M. M. D. te 's-GRAVENHAGE. Antwoord-coupons zijn aan leder postkantoor verkrijgbaar. Zij zijn in het buitenland tegen postzegels inwisselbaar. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's verkrijgbaar. Het bedoelde formaat is circa 13 X 18. W. O. te AMSTERDAM. Het adres van Phillips Holmes is 5451 Marathon Street, Hollywood. Josephine Baker te Parijs is voldoende. Zij speelde de hoofdrol in de film „Zouzou". Eén antwoordcoupon insluiten. R. v. d. M. te VENLO. Lilian Harvey zal voorloopig niet in Parijs filmen. Renate Muller is nooit getrouwd geweest. Sylvain Poons is getrouwd, docb zijn vrouw is geen artiste.

Creh Bi

> en naam kent iedereen de /vrouw kent niemand. Er is reeds veel over haar geschreven, maar laat dit geen reden zijn, om hier over haar te zwijgen. De verhalen over Garbo zijn opwmdend en fantastisch — en zelden waar. Haar korte levensgeschiedenis en enkele, tot nu toe vrij onbekende episoden, laten wij hieronder volgen. Greta Garbo werd in November m n oud huis te Stockholm, geboren. Tot haar veertiende jaar had ze een onbezorgd leven. Haar vader bven Gustaffson, was een welgesteld koopman, maar kwam plotseling te sterven. Er was niet veel geld en de moeder bleet met dne kinderen in nogal zorffvolle omstandigheden achter. Hit schoolleven maakte op de kleine Greta weinig indruk. Wat moest haar moeder met haar beginnen? Toch openbaarde zich reeds in dien tijd haar liefde voor het tooneel, en toen ze verschillende keeren naar het theater en den bioscoop was geweest, maakte ze toevalhg kennis met een acteur. Deze stelde haar voor aan een vooraanstaande persoonlijkheid in de Scandinavische theaterwereld Hij moedigde haar aan en stelde voor haarte laten inschrijven aan de tooneelschool Daar ze op dit oogenblik hoedenverkoopster was in een groot warenhuis, stond Greta langen tijd in tweestrijd. Ze verdiende geld, maar vond het werk met prettig en was ook niet tevreden. Steeds dacht zij aan 't theater en t tooneel en aan dien ouden artistenuitgang, waar ze vroeger urenlang had gestaan, om een glimp op te kunnen vangen van de toen bekende artisten Dat waren droomen ... zulke dingen gebeurden nooit. Ze moest eerst werken, het gezin moest leven en met een kleine hoop, dat haar droomen eens verwezenlijkt zouden worden, wierp ze zich op haar werk, teekende modellen voor hoeden, en deed of ze het allemaal ergbe angnjk vond. Toch speelde het toeval ook hier weer een groote rol. Dezelfde regisseur aan wien ze vroeger eens voorgesteld was, zag een foto van haar in de krant met als onderschrift Juffrouw Gustaffson van de hoedenafdeeling'. Hij nam het meisje mee naar het atelier, waar eenige proefopnamen van haar werden genomen, en men ontdekte dat juffrouw Gustaffson fotogemque was. Maar nu was ze nog geen filmster! Greta was te jong en moest eerst de tooneelschool te Stockholm bezoeken. Deze neemt slechts dan leerlingen aan, wanneer zij een proef hebben afgelegd voor een commissie van twintig leden, bestaande uit leeraren en vooraanstaande personen uit de tooüee!.We»reId- Na een half Jaar voorstudie deed Miss Garbo examen, met het gevolg, dat zij werd toegelaten. Eerst na een drie jaar lange studie werd haar een kans geboden. De beroemde Zweedsrhe regisseur van dien tijd, Maurits

Carb

■.•■'■■

.- 4

ïN6|

.

prille jeugd reeds in hooge mate verlegen en in zichzelf gekeerd, had nooit mooie kleeren gedragen, was nooit het middelpunt van zooveel belangstelling geweest, en sprak nagenoeg geen Engelsch. Dit alles maakte haar bevreesd. Geen wonder, dat Stiller, die toen nog leefde, in die dagen een groote steun voor haar was. Zij had een intense be- wondering voor haar „ontdekker", hoewel hij uiterlijk iedere aantrekkingskracht miste. Men nam weinig notitie van haar, men was vriendelijk, men had plezier in haar gebroken Engelsch. Greta scheen ook geen toenadering te wenschen, en men vond haar een beetje eigenaardig. Zulke typen kende de filmkolonie niet. „Een vreemd meisje," werd er dan ook gezegd. Zij werd somtijds aangezien voor een geraffineerd type, terwijl zij toch zoo oprecht als een kind is en vermaak schept in de meest eenvoudige dingen. In Santa Monica, vlak bij de zee, huurde zij een huisje. Zij ging niet naar feesten, premières en dergelijke, doch zij wandelde langs het water en... werkte, besteedde al haar vrijen tijd aan de studie van het Engelsch. Eens zeide zij tegen een regisseur: „Ik ben „important"." De man schrok even en dacht aan grootheidswaanzin. „Wat bedoelt u?" Greta dacht even na: „Ik bedoel... zooals sardines in een blikje... hoe noemt u dat ook weer.... „imported", ingevoerd ... juist dat is het woord." En zulke dingen kwamen (Vervolg op paä. 3|)

Zoo zag Greta er uit, toen zij de tooneelschool in Stockholm bezocht.

Een foto van Greta Garbo, toen zij nog nog met niet van filmen droomde

Greta Garbo met haar zusje 26 —

Stiller, zocht naar menschen met aanleg voor de film. De Zweedschefilmindustrie was zich aan 't uitbreiden en hij was op zoek naar een of twee karakteristieke types voor de eerstvolgende door hem te maken film. Op aanraden van haar leermeester ging Greta Garbo toen Stiller opzoeken. Dit onderhoud was van zeer groote beteekenis voor haar verdere loopbaan. Nadat er nog eenige proeven genomen werden, werd haar de hoofdrol toegewezen in „Gösta Berling", naar den roman van Selma Lagerlöff. De film werd een groot succes in Europa, en Gretas roem drong tot in Amerika door. Ook Louis B. Mayer, productieleider van de MetroGoldwyn-Mayer, kwam dit ter oore. Hij gaf order de film te koopen, en was er enthcfusiast over. Een paar dagen later bood de heer Mayer Greta en Stiller een contract aan, en ... het werd geaccepteerd. Heel eigenaardig en misschien ook wel tragisch is het, dat, terwijl Stiller een absolute mislukking bleek te zijn en later naar Zweden terugkeerde, Greta Garbo een ster van de allereerste grootte is geworden. Zij is en blijft echter altijd bescheiden. Toen men dan ook in de Metrostudio's voor het eerst dat verlegen, Zweedsche meisje zag, heeft niemand kunnen en willen gelooven, dat zij eenmaal de grootste filmactrice van Amerika zou worden. Zij was in haar Een foto die toont hoe buitengewoon fotogenique Greta is.

(SteThn/h G-bAUTOmSEE=^Pb VbUl'ALIMG „Natinirliik," antwoordde zij grif en tegelijk een tikje verwonderd om de onverwachte vraag. „Dan heb ik je een bekentenis te doen. -Maar eerst wil ik dat je me belooft, dat je zult probeeren het geen verschil te laten maken in onze vriendschap. Beloofd?" „Ik moet eerst de bekentenis hooren!" lachte zij. „Je zou bijvoorbeeld de Chef kunnen zijn!" „Neen, je zult het niet eerst hooren. Ik zei overigens probeeren, Mary." „Groote genade! Is het zoo erg? In orde. Ik beloofl" „Mij lijkt het heelemaal niet erg," hernam Lane en zijn stem trilde een weinig, hoewel zijn oogen voortdurend in de hare bleven kijken. „Ik wil met je trouwen. Ik houd van je, Mary!" Het voorstel was een volkomen overrompeling voor haar, en het duurde even eer de beteekenis van wat hij gezegd had, tot haar doordrong. „Dat meen je niet ernstig!" hijgde ze. „Ik meen het zóó ernstig dat — dat ik het niet onder woorden kan brengen." „Maar jij — O, ik wou dat je het niet gedaan had." „Maar ik hèb het gedaan..." Mary was eerst bleek geworden, nu bloosde zij tot achter haar ooren. Ze sloeg de oogen neer en haar lippen trilden in haar pogen de voorteekenen te ontkennen, die haar ware antwoord verrieden. „Het spijt me," fluisterde zij. Haar oogen vulden zich langzaam met tranen. „Ik kan niet, Harry! Het spijt me zoo!"

DE TALENTVOLLE FRANSCHE FILMACTRICE GINA MANÈS

„Waarom kun je niet?" drong hij zacht aan. „Ik houd zoo zielsveel van je!" Zij boog naar voren, haar handen wringend tusschen haar borst en den tafelrand. „Neen, Harry; ik kan niet. Een kreupele heeft geen recht om te trouwen en een man tot last te zijn. Zie je dat niet in?" „Geef je dan heelemaal niet om me?" „Ik kèn niet, Harry!" „Je geeft om me! Je geeft om me, Mary! Ik weet het!" „Ik kan je niet trouwen! Ik zal nooit trouwen, met niemand." „Als het alleen is omdat je niet loopen kunt, dèt zullen we genezen. Ik weet, dat dat kan. Er is een dokter in Zwitserland, en een in Hongarije, geloof ik." „Harry, ze hebben „neen" gezegd, de eene specialist na den andere. Ze durven het niet te probeeren. Ik weet niet, waarom. Ze denken, dat ik het zelf zou kunnen in orde krijgen, als ik maar steeds volhoud en probeer te loopen. Maar ik kan niet! Het doet zoo vreeselijk zeer! Ik hèb het geprobeerd. Maar het maakt me zoo ziek en ellendig." Lane deed een poging om het brok in zijn keel weg te slikken. Ze leek zoo hèèl lief en hèèl zielig. „Ik wil jou, Mary! Ik houd van je!" hield hij schor vol. „Als dat alles mij niets kan schelen, waarom zou het jou dan wat kunnen schelen?" „Maar Harry! Het zou je op den duur tot een ondraaglijken last worden, zie je dat dan niet in? Het zou niet fair tegenover je zijn. O, ik kan niet — lieveling]"

FLOR LA ROCHE Foto Ufa

in „Driekoningen-avond", dat opgevoerd werd door het gezelschap Louis Saalborn.

In sombere afgetrokkenheid keek hij naar haar tranen. Zóó had hij niet verwacht dat de liefde tot hem komen zou. Langzaam kreeg hij zijn zelfbeheersching terug en glimlachte. „In orde, Mary. Laten we van dit onderwerp afstappen. En maak je er geen zorgen over, liefste." „Het heeft me vreeswijk gelukkig gemaakt," sprak zij, zachtjes huilend. „Maar we moeten de gedachte voor altijd laten varen. Je zult weg moeten gaan." „Vergeet je belofte niet, Mary!" „Wat, welke belofte?" „Je hebt me beloofd, dat het geen verschil zou maken in onze vriendschap. Ik ben blij, dat je dat beloofd hebt." „Maar ik kan niet! Ik begreep niet wat... Ik kan toch..." „Het wès een belofte," herinnerde hij haar vriendelijk. „Toe Harry! Breng me alsjeblieft naar huis. Ik kan niet meer hebben." Toen viel er een pijnlijk zwijgen. Ze bette haar oogen, dronk een slok water, ging rechtop in haar stoel zitten en glimlachte beverig. „Ik ben klaar." Lane vroeg de rekening, betaalde en stond op. Bij haar stoel aarzelde hij even, bang voor de ontroering die het hem geven zou haar nu in zijn armen te houden. Toen verleende de liefde hem een soort vrouwelijke intuïtie en begrijpend hoe Mary zelf tegen deze vuurproef zou opzien, knikte hij even, lichtte haar net zoo voorzichtig en handig op als altijd, alsof het de gewoonste zaak ter wereld was en droeg haar rustig en zonder een woord te Spreken naar den auto. Hij startte en aanvaardde den terugtocht. Toen ze het laatste huis van Wenton achter zich hadden, werd de stilte tusschen hen onhoudbaar. Wild zocht hij in zijn geest naar woorden, die de spanning wat zouden verminderen, maar voor hij iets zeggen kon, hoorde hij naast zich een snik. Hij keerde zich om en zag dat Mary het hoofd afwendde en opnieuw stil begon te huilen. „Wat is er, lieveling?" vroeg hij vol teederheid. „Het is," snikte zij, „alleen, dat ik jou pijn gedaan heb." De woorden kwamen tot hem, gesmoord door haar vingers, maar hij had ze verstaan en weer waarschuwde zijn intuïtie hem — dat hier slechts zwijgen paste. Hij hield zijn oogen automatisch op den weg gericht en toen ontdekte hij iets dat zijn volle aandacht eischte. Geen vijftig meter voor hem uit stond een groote auto op den stoffigen berm naast het verharde gedeelte van den weg, met het front naar New York. Op het moment dat hij keek, zette de chauffeur den wagen juist in beweging en draaide

midden op den weg, deze volkomen blokkeerend. Lane gebruikte zijn claxon. De wagen bewoog niet. Met een plotselingen uitroep, trok hij zijn remmen aan, stopte, draaide achterwaarts, een plaats zoekend om te keeren. Mary staarde hem met vochtige oogen aan. „Wat is er?" vroeg ze heesch. „Het is mis," antwoordde hij, de blik op den anderen wagen gericht houdend. Zooals hij al half verwachtte, draaide de groote toerwagen verder bij en kwam op hem af, meer vaart zettend. Ontsnappen | in tegenovergestelde richting was een hachelijk pogen. Dan wat anders! Lane ■* stopte, ging van achteruit op de eerste 1: ■ # »K versnelling over, schakelde loeiend om op de tweede en schoot op den tegenligger *4Ïp, af, vlug opr de derde omschakelend, toen hij grooter snelheid kreeg. De andere wagen had te veel vaart om weer dwars over den weg te komen, zonder om te slaan. Harry Lane hoorde het gekraak van zijn remmen, terwijl hij hem tegemoet stoof. Zijn groote handen om<% klemden het stuur. De kleine, vlugge, lichtbestuurbare two-seater maakte een plotselingen, schokkenden zwaai naar rechts, toen een naar links. Maar de wielen bleven MIRIAM HOPKINS, op den grond en in één flitsende seconde de echtgenoote van Austin. Parker, sloot een rHeuw contract met de Paramount hadden ze het gevaar achter zich en spoedden zij zich verder in de richting van New Weer keek hij achter zich. De groote stekende voorwielen nog draaiende. Het Vork, terwijl Lane in zijn geest een fototoerwagen zat hem bijna op de hielenl En andere was tot een vormelooze massa vergrafischen glimp met zich droeg van een geen andere auto was in velden of wegen wrongen. knappen man met een baard. De man aan te zien. Het meisje omklemde Lane's arm in een t stuur van den grooten auto was Parker! „Een kans wagen, Mary?" riep hij. dringenden greep. Maar of hij al dan niet gepoogd had een „Ja. Met jou!" antwoordde zij, haar vast „Harry! Misschien ligt hij daar nu onder botsing te veroorzaken, toen zijn poging besluit in de opwinding vergeten. te sterven!" om hem te doen stoppen mislukte, kon Behoedzaam zocht Harry Lane den kant Lane niet zeker zeggen. Lane ging met zijn wagen langzaam achvan den weg, meer voelend dan ziende, dat teruit, totdat zij tegenover het wrak waren „Goede hemel!" zuchtte Mary; „wat prode neus van den grooten wagen langszij beerde hij te doen?" Maar hij kon Parker niet zien. Een wolk begon te komen. Toen omklemde hij het stof of rook verborg het karkas en hij „Dat was Parker, Mary. Hij probeerde stuurrad uit alle macht en maakte een wist, dat de resten van den auto elk oogenons te dwingen om stil te houden, denk ik. scherpen draai naar links, met de bede in bhk in brand konden vliegen. We zijn nu weer vrij, met New York voor het hart, dat hij den weg zou kunnen hou„Hij kan wel sterven!" drong. Mary opons. Als hij denkt ons te pakken, kunnen den na de botsing. nieuw. „Toe, ga nu kijken." we hem uitlachen! Dit karretje loopt als Hij hoorde 'n rammelend gekletter, waarde weerlicht." Lane aarzelde. Menschelijkheid noopte van het geluid onmiddellijk verstierf, als hem tot gehoorzamen, voorzichtigheid geEr was een jongensachtige strijdlust in door den wind. De two-seater stootte'hefLane's stem. bood de reis naar huis zoo snel motreliik tig, ging wat scheef, gleed iets weg en hervoort te zetten. Mary keerde zich om. Ver weg, had de kreeg zijn rechten koers. En van achter andere wagen weer een draai gemaakt en Zijn oogen waren op den anderen wagen hen daverde een schril, gierend gebrul in vloog hen in achtervolging na. gevestigd, maar temijl hij in tweestrijd hun ooren, een seconde later gevolgd door „Hij komt achter ons aan, Harry!" stond, sloeg een vlam en een wolk van doneen verschrikkelijken, knetterenden slag. schreeuwde zij. keren rook uit het wrak op en dat deed Aangetrokken remmen brachten Lane's „Hij is gek. En met vijf minuten zal hij de schaal ten gunste der menschlievendhortenden, trillenden wagen binnen luttele heid overslaan. nog gekker zijn, als we hem ar,hter ons meters tot stilstand. laten!" Hij schakelde, terwijl hij sprak, om Hij nam zijn revolver uit den zak van Hij wendde zich naar zijn passagier. Mary op de vierde versnelling en de two-séater den auto, sprong er uit en rende door de had zich met beide handen aan den zijkant sprong vooruit, tevreden snorrend. gebroken haag. De bovenkant van den gevan den two-seater vastgegrepen. Ze zag „Hij haalt op!" kondigde Mary aan. kantelden waéen was er tegen in elkaar wat wit om den neus. Toen zij het hoofd Lane keek op zijn snelheidsmeter en toen gedrukt; de rug- en de voor en achter zitnaar hem toekeerde, zag Lane dat de puachterom. De auto die hen volgde won hand plaatsen hielden echter de carrosserie ompillen van haar oogen groot waren van opover hand terrein, met knallenden uitlaat. hoog en lieten ruimte tusschen den grond winding, maar hij kon er geen spoor van Zelf reed hij omstreeks honderd kilometer. en het wrak. Zelfs toen hij dichterbij kwam angst in ontdekken. Hij was overtuigd dat geen wagen van het kon hij mets van Parker zien. Hij stak' Misschien was Lane zelf wat te opgewontype van hun achtervolger zoodanig was daarom zijn revolver in den zak en begon den. In elk geval, hij sloeg in een wilden gebouwd, dat die hem bij dit tempo kon de plek af te zoeken bij het verbrijzelde impuls zijn arm om haar hals en drukte inhalen! wiel. Ook daar was geen lichaam te beeen kus op haar trillende lippen. Vóór hen lag een lang, recht stuk weg, kennen en hij wilde juist verderop tusschen „Je bent een wonderbaarlijke schat," misschien anderhalve kilometer. Weer keek de twee banken gaan kijken toen een gil fluisterde hij haar heesch toe. hij om: de groote wagen was veel dichter van den weg af hem weer naar buiten deed Mary's vingers vlogen naar haar mond klauteren. bij. Die moest minstens honderd veertig en zij liet een langen, sidderenden zucht rijden! Zijn speculatie kwam niet uit. Hij Maar hij was net niet vlug genoeg Op hooren. Toen wendde zij het hoofd om en drukte het gaspedaal in en de naald van het moment dat hij op den grond stapte keek achter zich. Parkers wagen was van den zijn snelheidsmeter trilde langzaam naar sloeg iets tegen zijn hoofd en verdween de weg afgeraakt, over den berm geschoten honderd twintig en bleef daar staan, terwijl wereld in een sterrenregen achter zijn «zijwaarts afgeslingerd en gehed onderstsloten oogleden. de kleine two-seater op den weg scheen te boven in een korenveld te land gekomen klauwen, trillend van zenuwachtige haast. waar hij nu lag met een van de omhoog(Wordt vervolgd)

. ' ^c

- 50 —

(Ueivolé van pa&na 27) dagelijks voor, maar werden steeds zeldzamer. Na korten tijd was zij de Engelsche taal meester. Haar eerste Amerikaansche films waren: „The Torrent" met Ricardo Cortez, „The Temptress" met Antonio Moreno. Na deze films werd haar een langdurig contract aangeboden. Zij begon zoo langzamerhand aan het Hollywoodsche leven te wennen, kocht een klein autotje, dat zij zelf chauffeerde. Ze begon zich beter te kleeden en men zei schertsend, dat het Zweedsche ijs onder de stralen van de Calif or nische zon ging ontdooien. Men verzocht haar persoonlijk de première van „Een fatale vrouw", te komen opluisteren. Greta voelde hier eerst niets voor, maar aangezien het haar van „hoogerhand" gevraagd werd, stemde ze toe. Dit was de eerste maal, maar ook de laatste. Sedert dien heeft zij nooit meer een „personal appearance" gemaakt. „Een fatale vrouw" werd gevolgd door „Zwakheid, uw naam is vrouw" (Flesh and the devil) met John Gilbert. Hollywood schept graag romantische idylles en nadat deze film met enorm succes vertoond was, ging het als een loopend vuurtje door de filmkolonie:... Greta Garbo en John Gilbert waren in stilte verloofd. De meest fantastische verhalen deden de ronde. Maar op de vele vragen zei Greta steeds: „We zijn alleen maar goede vrienden." Men geloofde dit echter niet, totdat ten slotte het plotselinge huwelijk van John met Ina Claire eens en voorgoed aan alle geruchten een einde maakte. Intusschen werden er veel nieuwe films gemaakt, o.a. „Anna Karenina", „Woman of Affairs" (Een vrouw van eer) en in twee films speelde zij samen met haar landgenoot Nils Asther: „The single standard" (Om het kind) en „Wild Orchids". „Anna Christie" was haar eerste sprekendefilm, in de Engelsche editie speelde zij samen met Charles Bichford, terwijl voor de Duitsche versie Theo Shall haar partner was. In het jaar 1927 maakte zij de spannende film „De Spionne", die haar tallooze bewonderaars en bewonderaarsters in extase bracht. De talrijke successen stegen haar niet naar het hoofd, maar veranderden haar toch wel. Verlegen is ze niet meer, doch eenvoudig en in zichzelf gekeerd is ze gebleven. Greta heeft nooit verlangd een zeer 'beroemde actrice te worden; zij heeft zich alleen ten doel gesteld haar werk zoo goed mogelijk te doen. Zoodra haar een rol wordt toegewezen, vergeet zij haar eigen persoonlijkheid, om die van de heldin van het draaiboek aan te nemen. Indien de regisseurs slechts te maken hadden met actrices als Greta Garbo, zou hun taak zeer eenvoudig zijn, aangezien zij nooit in den studio komt, zonder haar rol verscheidene malen thuis gerepeteerd te hebben. Haar kleedkamer is ook zeer eenvoudig ingericht; er hangt geen enkel schilderij of portret, men ziet slechts bloemenvazen, aschbakjes en een enkele fruitschaal. Alles zeer eenvoudig, juist zooals zij in haar privé-leven is, want men weet toch, dat zij slechts in films

*

(Foto Metro-Goldwyn-Mager)

Greta Garbo in haar nieuwste film. elegante en luxueuze toiletten draagt, in hypermoderne auto's rijdt enz. In haar privé-leven heeft zij voldoende aan een sportief costuum en een donkeren auto, want voor haar is het de hoofdzaak niet op te vallen. Dit is ook de reden, waarom zij buiten de studio's een donkeren bril draagt. Wdj hebben toevallig zelf kunnen constateeren, dat zij hiermee bereikt wat zij wil, n.1. niet herkend te worden. Wij hoorden on— 31 -

langs iemand zeggen: „Kijk eens, hoe zij op Greta Garbo lijkt, men zou haar voor de actrice kunnen aanzien." En er werd nieft meer naar haar gekeken. Wij wisten toevallig, dat Greta bezig \vas met opnamen voor haar nieuwste film „The Painted Veil" en spoedig zagen wij den regisseur op haar toekomen en haar waarschuwen, dat met de opnamen begonnen zou worden. Toen een diepe, sympathieke allstem „All right" zei, wisten wij, dat de bezoekers ongelijk hadden, en dat dit Greta's stem werkelijk was! Nu we het toch over Greta's diepe stem hebben, willen we nog eens op haar eerste „talkie" terugkomen. De eerste gedachte van regisseur Brown was: „Hoe zal haar stem door den microfoon klinken ? Te diep ?..." Er heerschte een zenuwachtige stemming in de Metro-studio's, electriciens keken gespannen toe, de sound-ingenieurs zaten klaar met gezichten, alsof er een lading dynamiet zou ontploffen, de cameraman had al twintigmaal ingesteld en zelfs de rustige Brown kon niet kalm op zijn stoel blijven zitten. Het beteekende dan ook wel iets: of de grootste actrice van de maatschappij zich zou kunnen handhaven. Brown gaf het sein om te beginnen, de spanning steeg. Toen kwam Greta binnen het licht der schijnwerpers en begon kalm doch vastberaden te spreken. De scène duurde ruim negen minuten, ongewoon lang voor een ononderbroken opname. „Play back", commandeerde Brown. Iedereen wachtte in uiterste spanning af. Toen hoorde men plotseling diep en klaar Greta's stem, Brown glimlachte ... Greta Garbo kon spreken! En boel Na deze film volgde „Romance", „Inspiration", „Susan Lennox", „MataHari", „Menschen in het Hotel", waarin zes beroemde filmacteurs meespelen en „Koningin Christina". Slechts zeer weinig journahsten kunnen zich er op beroemen een interview met Greta Garbo gehad te hebben. Zij gaat van het standpunt uit, dat haar privé-leven niets uit te staan heeft met haar werk, zij wil haar opinies en haar gedachten niet in alle bladen van de geheele wereld gepubliceerd zien. In het begin heeft men haar weten over te halen enkele journalisten te ontvangen, maar steeds stelde men haar dezelfde vragen: „Gaat u met John Gilbert trouwen ?" „Hoe denkt u over de liefde?" „Wat eet u?" „Hoe bevalt het u overigens in Hollywood ?" enz., enz.,... een eindelooze herhaling. Ten slotte weigerde zij iemand te ontvangen en tegenwoordig worden de aanvragen om een interview niet eens meer aan haar doorgegeven. Haar besluit niemand te ontvangen, veroorzaakt haar intusschen veel last. Zij is gedwongen bijna driemaal per jaar te verhuizen. Gedurende enkele weken is het rustig bij haar nieuwe woning, tot haar adres weer ontdekt wordt. Volgens de algemeen geldende begrippen zou zij zich tamelijk ongelukkig en eenzaam moeten gevoelen, maar Greta Garbo vindt juist in de eenzaamheid haar geluk 1

wmwmrmmmnrtMiimimtmim

DE OMWEGH Woonicn en Muzirk van G. MOMSEN )r

p^mmmmÊmm^-" r:*Tf

m

'T-

..Zeg man-nie!" sprak m'n ee - ga laatst, ('t Was in den uit - ver-koop) „ Ik heb me toch een Het Is het äl - Ier-laatst mo-del Kn recht-streeks uit Pa - rijs. En dan . .voor blauw vefcfev

h

^iS

ïia^SE

***#

m

mp

J,.P^:f

^-: hoed zien staan ... lours, stel voor.

Schan-dä-Iig, zoo goed-koop ! Dat is ge-woon géén prijs!

Voor twee - en - twin - tig - vijf - ti g maar, t Staat voor-aan in de uit-stal-k ast

Een Bij

Mmmmmm^w ^mèê^mmêimiiizmim m ■'"• m p ■^ïm =t mm ^yI

1

;

^^mm^^-^^^WWW^^^^'- ^r bééld, zeg. nee... een schat Mai - son Geens, dus... zeg.

Zóó één heb ik m'n Ie - ven lang Wan-neer ik er niet gauw bij ben

* -*

%

\

Neeheusch... het is een dótgewoon' Hé. zeg nou óók eens wat! Ik moet toevallig strakjes tóch Nog even naar de stad. Zal ik m dan maar koopen, vent? Toe, kijk nou niet zoo zuur!" Toen schudde ik m'n hoofd en sprak Twee woorden slechts: „te duur!"

•

l^l ^Vjjjj Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd in

16Q0

„Hè. jongen toch., . hoe kun je nu?" Begon verwoed m'n vrouw, Maar ik herhaalde: „veel te duur! Het spijt me heusch voor jou' Wanneer het nou tenminste nog Een tientje was, of zoo..." „Top!" kreet ze toen, „dan geef ie me Die... andere cadeau!

O Dl OT

il

Zoo dól-graag nou tje - had ' Dan is - ie mor-gen weg!

jwmm lmmêétm^m^timÊ? r È::am iiri: p ■~Y.

y:

m

—-t-

i\.

Dat leuke, grijze dopje in De linker uitstalkast. Dat is 't. waar k van begin af aan Maar steeds op heb gevlast. Voor negen-vi]f-en-zeventitt. Q Daarginds bij Maison GccrtS... En t eerste... dat van blauw velours. Wel. .. Dat bestaat niet eens!!"

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

JAN MUSCH ALS TROSS IN HET TOONEELSTUK „TROSS EN TOBBY", OPGEVOERD DOOR „HET MASKER" (Foto Godfried de Groot)

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

óók schlierend voor wollen goederen Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekening 41860

Verschont wekelijks — Prijs per kwartaal f. 1.95

EN DEYI e d* hoofdrol »o«e

Ufa-toonMm „Punk aus

Amerik«"