Nieuwsbrief September 2009 Team Lombok Tijdens ons verblijf in Lombok is Mohni ontzettend druk geweest met zijn duikschool. Natuurlijk was het hoogseizoen in Lombok, maar ook nog eens een ouderwets druk hoogseizoen. Het lijkt erop dat het toerisme in Lombok, na een aantal hele moeilijke jaren, weer aan begint te trekken. Natuurlijk hopen we van harte dat dit een blijvende zaak is. De inwoners van Lombok zijn voor een groot deel afhankelijk van het toerisme. Bijkomend nadeel voor ons was dat Mohni niet altijd tijd had voor Impian Anak. Wat betreft de kinderen die momenteel gesponsord worden, zijn er geen problemen. Dat is allemaal Mohni netjes geregeld. Maar we hadden alle kinderen en hun families rustig willen bezoeken. Aangezien we daarvoor naar de minder toeristische gebieden moeten, waar weinig mensen Engels spreken, hadden we Mohni daar wel bij nodig. Dus op dat gebied hebben we hem een beetje gemist, maar het belangrijkste is in elk geval dat de kinderen onbezorgd naar school kunnen gaan. Ook de andere leden van het team Lombok, Mohni’s schoonzusje Santi en zijn vriend Hamdi, waren erg druk. Santi, de zus van Sofie (Mohni’s vrouw), heeft nu ook een huurwoning in Kampung Loco. Ze is 18 jaar oud en volgt de lerarenopleiding. Ze is benoemd tot penningmeester van Impian Anak, en houdt een keurig kasboek bij. Het grote voordeel van Santi vinden we dat ze zelf op 2 manieren in het onderwijs zit, ze volgt zelf een opleiding, en werkt met jongere schoolkinderen. Daarnaast zijn we ook heel blij dat er een vrouw in het team zit. De emancipatie is in Lombok toch nog niet zo ver doorgedrongen als in Nederland, en we vinden dat vrouwen in Lombok best wel wat meer verantwoordelijkheden buiten huis mogen krijgen. Santi is een hele vlotte, spontane en ondernemende dame, dus dat komt wel goed. Dan is er nog Hamdi. Een jongen die we vorig jaar hebben ontmoet als medewerker van Mohni’s duikschool. Hij volgde de lerarenopleiding, en werkte elke vrije minuut bij Mohni, op kantoor,
maar ook als begeleider van snorkelgroepen. Hij is een altijd vrolijke jongen van 26 jaar. Hij is, net als Mohni en Santi, geboren in Batu Tumpeng, een plaatsje ten zuiden van Mataram. In het afgelopen jaar is hij afgestudeerd, en heeft direct werk gevonden. Hierdoor komt hij weinig meer bij Lombok Dive. Hij werkt nu deeltijd op een school in Sekotong en op een school in de buurt van Mataram. In zijn vrije tijd is hij druk bezig in zijn geboorteplaats Batu Tumpeng. Daar wordt door de dorpsgenoten een middelbare school gebouwd. Meer over deze school bij plannen.
Kinderen Impian Anak
Khaerul op school
Momenteel worden er 6 kinderen gesponsord. Op de pagina Kinderen Impian Anak kunt u de kinderen zien, een korte omschrijving van de kinderen en de sponsor. Bij 3 kinderen staat als sponsor Impian Anak. De kosten voor deze kinderen worden betaald uit algemene donaties aan Impian Anak die we het afgelopen jaar hebben ontvangen. Wel zoeken we voor deze kinderen nog een vaste sponsor, zodat de opleiding voor de kinderen in de toekomst door kan gaan. Als alle kinderen een sponsor hebben, willen we op zoek gaan naar “nieuwe” kinderen.
Het schooljaar voor de kinderen in Lombok is in juli weer begonnen, en Mohni en Santi hebben gezorgd voor de inkopen van schoolspullen voor de gesponsorde kinderen. Dingen die voor de kinderen gekocht worden zijn schooluniformen, schriften en schrijfmaterialen en een schooltas. Bij de uniformen horen nog zogenaamde attributen; een riem, petje, stropdasje. Deze dingen worden vaak via de school geleverd, en moeten de kinderen dan ook aan school betalen. In dat geval krijgen de ouders het daarvoor benodigde geld na overlegging van de rekening. Zo is er een goede controle dat het geld inderdaad aan school wordt besteed. In principe gingen we uit van kinderen uit heel Lombok, en dan met name de minder
Santi en Muliani
Batu Tumpeng
toeristische gebieden. Praktisch gezien is dat moeilijk te realiseren, aangezien we wel willen dat de kinderen die in het project zitten worden begeleid en gecontroleerd door Mohni, Hamdi of Santi. Als ze heel Lombok moeten doorkruisen om de kinderen te bezoeken, wordt dat te moeilijk. Vandaar dat we hebben besloten het gebied “Heel Lombok” te verkleinen. We denken nu aan het gebied in de driehoek Teluk Nare (de haven waar Mohni’s boot ligt, en waar hij dagelijks komt) - Lembar (Havenplaats net boven Sekotong, waar Hamdi veel komt) – Mataram. Zo is het gebied te overzien voor de teamleden.
Op visite bij Muliani
Kinderen Lombok Dive In de bijna 2 jaar dat Lombok Dive bestaat, heeft Mohni een vaste groep van 4 medewerkers verzameld. Deze mensen, Wakdi, Umpuk, Harfin en Mahpud hebben allemaal hun specifieke taak binnen Lombok Dive, maar ze staan daarnaast ook dag en nacht klaar om Mohni te helpen met andere dingen, die niet direct tot hun takenpakket horen. Zij zijn, samen met Mohni, de gezichten van Lombok Dive en zorgen ervoor dat de klanten niets tekort komen. Zeker voor een jonge duikschool, die volledig wordt gerund door lokale mensen, waar geen Australiërs, Europeanen of Chinezen met een vette portemonnee achter zitten, vinden we dit een hele prestatie.
Deze mannen hebben allemaal een gezin, met kinderen, en hoewel ze niet direct onder de doelgroep van Impian Anak vallen, merken we toch dat het ook voor hun vaak moeilijk is om alle eindjes aan elkaar te knopen.
Een deel van de vaste ploeg van Lombok Dive, links Umpuk, midden (met pet) Wakdi, rechts Mohni
Natuurlijk hebben ze allemaal van Mohni gehoord over project Impian Anak. En we weten dat Mohni graag mensen om zich heen wil helpen. We willen Mohni ook graag bedanken voor al het werk wat hij in Impian Anak
stopt, zonder hem zou het project niet kunnen bestaan. Toch willen we het werk wat hij voor Impian Anak doet niet met geld vergoeden, niet rechtstreeks tenminste. We weten ook dat hij dat niet zou willen. Daarom hebben we besloten ook de schoolgaande kinderen van het personeel van Lombok Dive te gaan sponsoren. Zo kan Mohni iets extras doen voor zijn personeel, en helpen wij weer een paar kinderen op Lombok. Voor deze kinderen hebben we een apart project opgezet; Kinderen Lombok Dive We (familie Geurts) gaan deze kinderen zelf sponsoren. De medewerkers krijgen een vast bedrag per kind per jaar, afhankelijk van het schooltype. Deze bedragen zijn gelijk aan de bedragen die sponsors betalen voor Impian Anak. Alleen worden deze bedragen niet aangevuld mocht er meer geld nodig zijn voor bijvoorbeeld vervoer naar school. Dit gebeurt bij de Impian Anak kinderen wel en wordt dan vergoed uit algemene donaties.
Dita, het oudste dochtertje van Mohni, met tante Santi
We laten het verder aan Mohni over hoe hij deze kinderen gaat begeleiden/controleren. Hij kent de mannen al jaren, en kan zelf inschatten in hoeverre begeleiding noodzakelijk is. Waarschijnlijk gaat hij de sponsorbedragen in delen uitkeren, een groter bedrag aan het begin van het schooljaar, omdat dan de meeste kosten worden gemaakt, en verder elke maand een deel, met name bij de middelbare school, omdat dan vaak dagelijks reiskosten worden gemaakt. We hopen binnenkort alle foto’s en namen van de kinderen te ontvangen.
Plannen: Middelbare school Batu Tumpeng We hebben in Lombok een school in aanbouw bezocht, waar een heel verhaal achter zit. We gingen er puur belangstellend naar toe, maar toen we zaten te praten met de bestuursleden die de bouw en alles eromheen begeleiden en regelen, raakten we erg onder de indruk. Zozeer, dat we nu zitten te denken of we misschien iets voor de school kunnen doen. Batu Tumpeng is een arme plaats. Er is wel een basisschool, geen middelbare school. Om naar de middelbare school te gaan, moeten de kinderen een stuk reizen. Daarnaast kunnen de meeste ouders het schoolgeld niet betalen. Daarom is er een Yayasan, stichting, opgezet door mensen die allemaal een link met het onderwijs hebben. Zoals een oud-schoolhoofd, onderwijzers en ook Hamdi. Samen proberen ze de kinderen uit hun dorp toch de kans op onderwijs te geven. Ze zijn begonnen met de kinderen in hun vrije tijd les te gaan geven in een gewoon woonhuisje. Dit doen de leraren allemaal vrijwillig. Aangezien het aantal geïnteresseerde leerlingen snel groeide, worden de beschikbare locaties om les te geven allemaal te klein. Daarom is het idee ontstaan een school te gaan bouwen, waar de lessen gegeven kunnen worden. Er is een heel plan opgesteld, en een aanvraag voor regeringssteun is verstuurd. Helaas is daar geen positieve reactie op gekomen. Toch willen ze de plannen doorzetten. Inmiddels is één klaslokaal bijna klaar. De ruwbouw staat er, de afwerking ontbreekt nog. Er wordt steeds in fases gebouwd, als er weer wat geld bij elkaar is verzameld. In principe hoeven ze alleen de materialen te kopen, het werk wordt vrijwillig gedaan door bewoners van het dorp.
We hebben het schooltje in aanbouw bezocht, kort gesproken met het bestuur van de stichting, en waren erg onder de indruk van de plannen, de manier van aanpak en het enthousiasme van de mensen. Ze doen dit allemaal in hun vrije tijd, vaak naast een drukke baan, en zonder betaling of andere vergoeding. Toch willen we nog wel enkele vragen beantwoord hebben, bijvoorbeeld in hoeverre de school straks wel door de overheid wordt erkend, kunnen de kinderen er een officieel diploma halen? Hoe gaan ze straks alles bekostigen. De leraren zullen niet altijd vrijwillig les blijven geven. Dan zijn er natuurlijk ook nog veel andere kosten; onderhoud van de gebouwen, lesmaterialen etc. Vaak geldt in Indonesië de stelregel dat als een school of instantie een jaar of 2 goed functioneert, de regering daarna wel over de brug komt. Maar voor we deze school in onze projecten gaan opnemen, willen we over dit soort zaken wat meer duidelijkheid hebben.
Plannen: Gezondheidszorg voor kinderen met astma In tegenstelling tot andere vakanties hebben we dit jaar gelogeerd in een echte kampung. Dus veel dichter bij de gewone bevolking dan andere jaren. Dit heeft veel voordelen, het is goedkoper, gezelliger, je wordt heel vaak uitgenodigd om allerlei lekkere dingen te proeven, en je krijgt veel meer mee van het gewone dagelijkse leven in Lombok. Misschien dat we daardoor nu pas realiseerden hoeveel mensen, met name kinderen, in Lombok erg veel last hebben van astma. We hebben in Kampung Loco verschillende keren meegemaakt dat ouders met kinderen halsoverkop naar de dokter moesten omdat de kinderen het vreselijk benauwd hadden. Zelf hebben we geen ervaring met deze ziekte, en het valt ons in Nederland ook zelden op dat mensen astma hebben. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met de medicijnen die in Nederland worden gegeven.
Op zich is het ook niet vreemd dat in Lombok veel mensen last hebben van de ademhaling. Als we kijken naar de dingen die astmaklachten kunnen verergeren (roken, meeroken, rook van houtvuurtjes, stuifmeel, stof) zijn die in Lombok allemaal in ruime mate aanwezig. Daarom is het belangrijk dat er goede geneesmiddelen zijn voor de patiënten. Zelf hebben we, zoals gezegd, weinig ervaring hiermee, maar we vermoeden dat de geneesmiddelen die in Nederland worden voorgeschreven ook wel in Indonesië zijn te krijgen, maar daar voor de gemiddelde bevolking veel te duur zijn. We hebben na thuiskomst wat op internet rond gesurft en veel gelezen over astma. Ook hebben we diverse duidelijke sites met informatie over astma in het Indonesisch gevonden. Deze hebben we doorgestuurd naar Mohni, wiens oudste dochtertje, Dita, ook veel last heeft van astma. We hebben hem gevraagd dit eens goed door te nemen, en met de arts van Dita te bespreken. Ook te vragen of de medicijnen die genoemd worden in de documenten (dezelfde merknamen als in Nederlandse sites werden genoemd) in Lombok te verkrijgen zijn en wat de kosten daarvan zijn. Als we hier meer duidelijkheid over hebben, willen we hierop terugkomen.
www.impian-anak.com -
[email protected] Beeteweg 6, NL-5863AA Blitterswijck. Tel. +31(0)478 539090
