Nieuwsbrief Nr. 2 – November 2010
Ons kapitaal … “Ik ben iedere keer weer onder de indruk van wat vrijwilligers te geven hebben. Niet alleen in tijd, maar meer nog door wat ze geven aan warmte, aandacht, liefde, verzorging, flexibiliteit en ook hun vermogen tot zelfreflectie. Een hele mooie groep vrijwilligers dus…” In deze tweede nieuwsbrief wil ik graag alle lezers wijzen op het feit dat onze vrijwilligersgroep werkelijk het grote Kapitaal van de stichting is! In de afgelopen zomerperiode hebben vele, vele vrijwilligers zich meer dan de “normale” 8 uur die ze iedere week al onbaatzuchtig geven, ingezet. Iedere zomerperiode hikken we altijd wel een beetje tegen de roosters van beide Bijna Thuis Huizen aan: vrijwilligers gaan namelijk ook op vakantie (ja, echt!) en terecht. Deze zomer kwamen we door omstandigheden af en toe even in de knel wat voor een deel opgelost werd door extra inzet van vrijwilligers en “oud” vrijwilligers. Het andere deel werd opgelost door de goede samenwerking met Zorgbalans en de Zorgspecialist. Hierdoor konden de ons zo vertrouwde en kundige nachtverpleegkundigen in de zomer wat eerder met hun diensten beginnen. Zo hebben we ook deze zomer de aanwezige gasten in de huizen alle zorg kunnen geven die ze nodig hadden. Daarnaast hebben vrijwilligers in de zorg bij de mensen thuis meerdere zorgen tegelijkertijd onder
In dit nummer: • Onze nieuwe website de lucht in! •• Mupi • Ervaringen van een verpleegkundige…. • Nieuwe huisvesting • Brengen en halen • Zijn foto • Symposium • Beltegoed? • Interview met een vrijwilliger • Hoe u ons kunt helpen
hun hoede genomen en hebben sommigen ook hun diensten bijgedragen in een van de beide huizen. Ik ben iedere keer weer onder de indruk van wat vrijwilligers te geven hebben. Niet alleen in tijd (eerlijk is eerlijk: altijd fijn!), maar meer nog door wat ze geven aan warmte, aandacht, liefde, verzorging, flexibiliteit en ook hun vermogen tot zelfreflectie. Een hele mooie groep vrijwilligers dus… Hier valt ook de groep vrijwilligers onder die alle randvoorwaarden om de beide huizen heen verzorgen. De tuin, alle klussen in de huizen (er gaat altijd wel iets kapot), de boodschappen… Zodra er iemand uitvalt of op vakantie is, weet je opeens weer zo duidelijk waarom ze zo belangrijk zijn. Daarnaast is er een groep vrijwilligers die in diverse projecten meedraait: de PR groep, de diversiteitgroep, de stuurgroep unielocatie, de feestcommissie, het bestuur…. Voor de coördinatie en voor mij persoonlijk een onmisbare groep. Zo is de stichting Hospice eigenlijk te vergelijken met vele bolletjes wol in diverse kleuren en soorten: kan men breien dan is het resultaat een prachtige mantel. Een mantel die we om hen, die terminaal ziek zijn, heen kunnen leggen. Een mantel die niet alleen past maar ook lekker zit. Een mantel die geborgenheid geeft. Daar streven we naar, iedere dag opnieuw. Vandaar het nieuwe logo. Het donkerder paars omarmt de lichtere kleur, de ene mens biedt de ander warmte en geborgenheid. Wij hebben deze vergelijking doorgetrokken naar onze organisatie: een stichting die hen die bij ons aankloppen ondersteuning biedt. De uiteinden van de ronding in het logo wijzen naar de stichting zelf: Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. Dit nieuwe logo prijkt voor het eerst op deze tweede nieuwsbrief. Een logo waar we erg blij mee zijn. Vanuit een aantal van bovengenoemde groepen vrijwilligers zult u in deze nieuwsbrief een stuk kunnen lezen omtrent hun eigen expertise of ervaringen. We wensen u veel leesplezier. Gabriëlle Konings, directeur
1 ‘Het stervensproces in de levensloop van de mens is minstens zo belangrijk als geboren worden.’ Frans Linssen
Onze nieuwe website de lucht in! Kwaliteitsonderscheiding die we per 1 juli 2010 gekregen hebben.
Verandering en vernieuwing
Onze oude website was hard aan vernieuwing toe. Waarom? Omdat onze hele organisatie aan het veranderen en vernieuwen is. Dat willen we op allerlei manieren laten zien.
de lucht in te laten gaan: www.hospicehaarlemeo.nl. Laat ons weten of alles duidelijk is, of u de weg kunt vinden en of u informatie mist. Email:
[email protected] Namens de PR-groep, Anne de Wit-Zuidema
Voor onze PR-groep begon het met de aanpassing van onze naam. In plaats van stichting Hospice Groep Haarlem wordt het: Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. Dan gaat het dus om dat e.o. (en omstreken). Hierdoor klopte ons logo niet meer en dientengevolge onze website, ons briefpapier, onze brochures, enz. enz. ook niet meer. Intussen heeft Paul Stienen een prachtig logo voor ons ontwikkeld, is Jeroen Hammann een nieuwe website aan het bouwen en zijn we zelf aan het ‘netschrijven’ gegaan. Ja, zo heet dat: schrijven voor internet. Daarvoor hebben twee leden van de PR-groep een korte training gevolgd, want schrijven en schrijven blijkt twee te zijn. Zo moesten we ons eerst verdiepen in het profiel van de weblezer. Die is ongeduldig, leest niet regel voor regel, maar scant de tekst. Daarnaast hebben we te maken met surfers en informatiezoekers. En op die laatste groep weblezers willen wij ons richten. Zij lezen doelgericht en zijn op zoek naar een antwoord op hun vraag. We kregen een aantal duidelijke instructies mee. Maak bijvoorbeeld gebruik van: • Opvallende sleutelwoorden • Sprekende koppen • Lijstjes (zoals deze) • Duidelijke alinea’s • Korte en bondige teksten Wij hopen dat we er in slagen een mooie, duidelijke en toegankelijke website te maken. Natuurlijk zullen we de nodige kinderziekten tegenkomen. Maar dat is niet erg, die zijn er om te overwinnen. Bovendien is een website nooit echt af! Een website moet bijgehouden worden en daar gaan we voor! We nodigen u daarom uit onze nieuwe website te bezoeken! We streven er naar de website vanaf 1 januari 2011
2
Mupi Mobilier Urbain à Publicité Illuminé… Een verlichte boodschap van de Stichting Hospice Groep Haarlem, wat willen we nog meer! Terminale zorg en posters, flyers, banners. Dat lijkt geen logische combinatie. Toch heeft de Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. deze artikelen onlangs aangeschaft. Ook een stichting als de onze moet regelmatig ‘de
boer op’. De ene keer om nieuwe vrijwilligers te werven, de andere keer om fondsen te werven of om de ondersteuning door vrijwilligers bij terminaal zieken thuis onder de aandacht van het publiek te brengen. Het blijft belangrijk het werk van de Stichting met regelmaat uit te dragen. Vaak blijkt dat nog veel mensen hiervan niet precies op de hoogte zijn. Als ze dat wel zijn betreft dat vaak alleen de zorg in de Bijna Thuis Huizen. De ondersteuning thuis is relatief onbekend. Het onderwerp van de poster die nu ontworpen is, betreft de werving van nieuwe vrijwilligers. Met de prikkelende tekst ‘Als de dood…’ proberen we de aandacht van voorbijgangers te vangen. De lezer wordt uitgenodigd contact op te nemen met de stichting of om op de website te kijken als hij/zij meer willen weten over het werk van vrijwilligers in de terminale zorg. Eind februari 2011 zal de poster ‘Als de dood…’ op groot formaat op ongeveer 70 plekken in de stad komen te hangen. We mogen tegen een niet al te hoge vergoeding gebruik maken van de ‘mupi’s’ van de gemeente Haarlem. Dit zijn verlichte reclamezuilen die verspreid door de stad staan. De ene kant van de zuil is voor commerciële boodschappen, de andere voor die van de gemeente of van maatschappelijk relevante organisaties, zoals de onze. Mupi staat overigens voor Mobilier Urbain à Publicité Illuminé. Een verlichte boodschap van de Stichting Hospice Groep Haarlem, wat willen we nog meer! Anja Roelofs, pr-groep
Ervaringen van een verpleegkundige…. De gast staat altijd centraal
Toch kom je situaties tegen die je niet in de koude kleren gaan zitten, ondanks je ervaring en de professionele afstand die je probeert te bewaren. Dat heeft onder andere te maken met “de klik” die je hebt met een gast, maar ook de duur en het verloop van het ziekteproces spelen mee. Iedere gast is anders en heeft een andere aanpak en benadering nodig. Dat gaat bij mij vooral gevoelsmatig. Ik probeer de gast zoveel mogelijk zelf mee te laten denken over de behandeling die bij hem/haar past. Dat gaat makkelijk als een gast open is en zich heeft neergelegd bij de situatie. Sommige gasten zijn erg gesloten en om een onderwerp als bijvoorbeeld palliatieve sedatie aan te snijden kan wel eens confronterend zijn. Meestal wordt het als prettig ervaren als je voor de
gast kunt verwoorden waar het in de palliatieve zorg om gaat. Dat werkt verhelderend en zo kan er rust komen. Ook het contact met een huisarts is van groot belang. Niet altijd staat een huisarts op één lijn met de aanwezige professionele zorgverleners over een bepaalde aanpak. Als verpleegkundige bijvoorbeeld moet je dan doortastend zijn en goed kunnen beargumenteren waarom je iets wilt of juist niet wilt. Voor mij staat de gast altijd centraal en ik handel vanuit het belang van de gast, rekening houdend met de flexibiliteit van de hospice vrijwilligers. Zonder hun hulp zou de verzorging op en rond het bed niet te doen zijn voor de verpleging. Ik heb dan ook grote bewondering voor het geduld en de inzet van de vrijwilligers. Anne de Jong, verpleegkundige BTH Heemsteedse Dreef
Als verpleegkundige kom je soms voor situaties te staan, die voor een buitenstaander onbegrijpelijk zijn of worden ervaren als zeer moeilijk. Vaak krijg je de reactie: “Wat heb je een zwaar beroep”. Dat weerspreek ik omdat het gewoon werk is en dat doe ik met hart en ziel.
3
Rotary Roadmasters dag, georganiseerd door een Rotaryclub uit Zuid Kennemerland.
Nieuwe huisvesting Stap voor stap
In de nieuwsbrief van februari 2010 hebben wij een eerste schets gegeven van de huisvestingsontwikkelingen. Er is in de tussenliggende maanden veel gebeurd zowel binnen de stuurgroep Huisvesting, de klankbordgroep vrijwilligers als bij de woningbouwcorporaties. Om bij de laatste te beginnen: de drie woningbouwcorporaties Elan, Pré Wonen en Ymere werken enthousiast mee aan het realiseren van onze huisvestingsdroom. Pré Wonen heeft de coördinatie op zich genomen in de persoon van Benno Riteco en de contacten lopen voorspoedig. De stuurgroep heeft in de afgelopen maanden het programma van eisen verder uitgewerkt en daarbij de informatie gebruikt die uit de klankbordgroep ingebracht is. Wat ook belangrijk geweest is, zijn de bezoeken die de voorzitter van het bestuur, de directeur en de coördinatoren samen met een aantal vrijwilligers aan andere Hospices gebracht hebben. Doel van hun bezoek was om te kijken hoe zij hun huisvesting gerealiseerd hebben en, niet onbelangrijk, hoe het gefinancierd is. De bezoeken hebben interessante informatie en beelden opgeleverd wat wij graag in onze nieuwe huisvesting gerealiseerd zouden zien, maar ook wat wij niet willen omdat het niet past bij de visie van onze organisatie. Op woensdag 12 mei hebben wij met een afvaardiging van de Hospice een oriënterend bezoek gebracht aan een pand in het Kenaupark dat door de woningbouwcorporaties voorgedragen was met de vraag “beantwoord dit type pand aan jullie verwachtingen?” Terugkijkend kunnen wij stellen dat het bezoek aan dit pand heel erg nuttig is geweest. Daardoor kon ons beeld van de toekomstige huisvesting verder rijpen. U begrijpt uit het voorgaande dat het pand in het Kenaupark niet “ons gedroomde pand was!” Inmiddels hebben wij een goed beeld van de gewenste ruimtes en de daarbij behorende vierkante meters. Dit is augustus 2010 in de stuurgroep ter sprake gekomen en in september met Pré Wonen besproken. Benno Riteco van Pré Wonen gaat hiermee aan de slag en heeft inmiddels bij de woningbouwcorporaties een zoekopdracht uitgezet.
4
Voorwaarde voor het realiseren van onze huisvestingsdroom is een goed financieel fundament. Het bestuur heeft inmiddels met diverse partijen gesprekken gevoerd en het ziet er naar uit dat wij een eerste deel van het financiële fundament zeker gesteld hebben. Dit biedt een goed vooruitzicht om ook andere partijen/ partners te binden aan onze stichting! Wij houden u op de hoogte. Ed van den Berg (voorzitter stuurgroep huisvesting)
Brengen en halen Rubriek In deze rubriek willen we u deelgenoot maken van een aantal zaken waar de stichting het afgelopen halve jaar mee bezig is geweest. • een groot aantal vrijwilligers hebben de drie basistrainingen die vanuit de VPTZ georganiseerd worden bijgewoond. Tot grote tevredenheid van de deelnemers. • in april hebben twee leden van de PR groep een dag doorgebracht in een oldtimer. Aanleiding was de Rotary Roadmasters dag, georganiseerd door een Rotaryclub uit Zuid Kennemerland. Op deze dag werd onder andere voor onze stichting geld bijeengebracht. Het was een geweldige dag. • op 01 juli werd voor alle vrijwilligers en medewerkers een zomerfeest georganiseerd. De groep die zich daarover ontfermd heeft, is er in geslaagd een swingend en sfeervol festijn neer te zetten. Extra feestelijk werd het doordat op deze avond ook de kwaliteitsonderscheiding uitgereikt werd aan onze stichting! • de coördinatoren hebben in het Kennemer Gasthuis, locatie Zuid, voor een aantal afdelingen een informatieve bijeenkomst verzorgd voor de
verpleegkundigen. Daarnaast heeft de directeur een onderdeel van de leergang palliatieve zorg op zich genomen in hetzelfde ziekenhuis. • 9 oktober was het voor de 6e keer de Internationale Dag van de Palliatieve Zorg. Ook onze stichting droeg zijn steentje bij met twee stands en een open huis in de Gierstraat. Kwantitatief hebben we het minder druk gehad dan het vorige jaar , kwalitatief heeft het ons een aantal nieuwe kandidaat vrijwilligers en een paar donateurs opgeleverd! • op 13 oktober is door het Netwerk Palliatieve Zorg uit onze regio een symposium georganiseerd voor allen die werkzaam zijn in de palliatieve, terminale zorg. Titel van het symposiumwas: “als hoop doet leven”. De middag is door een aantal vrijwilligers vanuit onze stichting bezocht.
in zijn schootsveld staat! Menig verzorger kreeg al eens een pets, of werd flink geknepen….En vlóeken!! Verbazingwekkend voor iemand, die in het geheel niet meer kan communiceren. Hij slaapt heel lang, heel veel en heel diep. Contracturen dreigen. De houding wordt steeds meer die van een foetus. De wakkere momenten zijn om snel veel te eten, om daarna onmiddellijk weer weg te zakken in Morpheus’armen….. Op de eerste zondag van het nieuwe jaar komt wijkzuster Franca vol goede moed en ruim in haar tijd deze dag, op het idee om hem eens lekker onder de douche te zetten, haren te wassen en nagels te knippen. Wat kost dat een moeite! Als een wave rollen de vloeken
Zijn foto Verschillende beelden Zijn foto staat op het tafeltje naast zijn bed. Een foto uit betere tijden. Amper twintig, gekleed in Hare Majesteits Wapenrok. De baret keurig gevouwen op een oor. Ontwapenende oogopslag, smalle lippen. Onwetend wachten op de dingen, die zeker komen gaan. Een halve eeuw later ligt hij met zijn benen over en soms door de hekken met zijn arm gebarend naar dingen die hij wel ziet en ik niet. De laatste paar lange haren in slierten om zijn overigens kale hoofd. Ingevallen wangen, ogen die niets lijken te zien. Soms roept hij om Annie, zijn vrouw, maar hij kan allang niet meer zeggen wat hij wil. Als je zachtjes over zijn hoofd aait en vriendelijke woorden fluistert, levert dat soms een handkusje op. Maar verplaatsen, nee….daar heeft hij een verschrikkelijke hekel aan. Benen weer terug, wat hoger in bed leggen, wisselligging, wassen, verschonen: kijk uit, dat je niet
door de kamer, de gang en de badkamer. Tenslotte sijpelt zachtjes het warme water over zijn magere lichaam, over zijn hoofd en zijn haren. Het warme water doet met hem wat het ook met baby’s doet: hij kalmeert. Krijgt er zelfs plezier in lijkt het. Hij lacht! Wordt steeds joliger. In een onverhoedse beweging pakt hij Franca het washandje af en plenst haar helemaal nat. Aangekleed in de rolstoel aan tafel, haren gekamd, geschoren, bril op, werkt hij gretig de pap naar binnen. Een andere man! Als hij wat later weer in bed ligt, in de ruimte wijzend naar niks, benen door de hekken, dan kijk ik nog maar eens naar zijn foto op het tafeltje naast zijn bed. Een foto uit betere tijden. Fransje Smit, vrijwilliger BTH Dreef
5
Internationale Dag van de Palliatieve Zorg
Symposium "Palliatieve zorg voor mensen met een verstandelijke beperking"
Op 4 maart jl. bezochten Renée Igel(coördinator) en ik het Symposium "Palliatieve zorg voor mensen met een verstandelijke beperking". Dit symposium werd georganiseerd door de ‘Hartekampgroep’. Palliatieve zorg is één van de speerpunten van hun beleid. Eerste spreker was een familielid die vertelde over het stervensproces van haar halfzus. Vervolgens kwam er een bijdrage van een arts, die in enkele cases uitvoerig het aandeel van onze hospice-vrijwilligers (!) belichtte. Later in de middag werd er een film getoond, waarin twee jonge mensen met een verstandelijke beperking geïnterviewd werden over de dood, over doodgaan, wie er dan belangrijk zijn en over rouw. Wat een wijsheid toonden deze mensen! Wie moeten er op de hoogte worden gesteld van hun overlijden (als het zover is), wie moeten erbij zijn? En wat een geweldige ‘interviewer’ Deze film is echt de moeite van het bekijken waard. Hij gaat niet alleen over verstandelijk gehandicapten: de film zet iedereen aan het denken. Tenslotte kwam in een van de workshops het ethische dilemma aan de orde of je een verstandelijk gehandicapte moet vertellen of hij of zij gaat sterven. Ja, ieder mens heeft er recht op te weten of hij of zij gaat sterven. Maar hoe verhoudt zich dat met de kwaliteit van het restje leven dat er nog te gaan is? Moet je iemand belasten met vragen over de dood als hij of zij er zelf niet om vraagt? Het is goed om na te blijven denken over dit soort zingevingvragen. Anne de Wit, bestuurslid & PR groep
Beltegoed?
duik onder het bed, achter de kast, maar helaas. Er is nog één mogelijkheid: mijn collega heeft een blad met kopjes en dergelijke opgeruimd en heeft wellicht het bonnetje meegenomen en gedacht dat het afval was. In het donker loop ik door de regen naar de schuur waar het afval staat om daar een aantal vuilniszakken mee terug naar binnen te nemen. Een voor een spit ik de vuilniszakken door. Wat een smerig klusje! Maar de moeite wordt beloond; het bonnetje zit er tussen. € 30,00 beltegoed! Dhr. H. is in zijn sas: “ Ik heb eindelijk lekker kunnen poepen en mijn bonnetje is terug. Wat wil een mens nog meer?” En zo is het maar net. Els Holthuis, vrijwilliger BTH Gierstraat
Frans Linssen Interview uit de stadsglossy HRLM, oktober 2010 In deze tijd is zorgen voor een ander wellicht niet voor iedereen vanzelfsprekend. Voor de integere Frans Linssen (63) gelukkig wel. Via de Haarlemse Stichting Hospice Groep Haarlem, heeft hij als vrijwilliger de zware taak om naar terminaal zieke patiënten (en hun naasten) te luisteren en hen bij te staan in hun allerlaatste levensfase. Dat Frans zich bekommert om een ander is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Als jongste van tien kinderen leerde hij al vroeg dat zorgzaamheid van fundamenteel belang was binnen het gezin Linssen.
Een tevreden mens... Er ligt een meneer in het Bijna thuis Huis in de Gierstraat., meneer H. Hij belt. Vandaag heeft hij niet zo’n goede dag. Moeite met ontlasten en of ik een bonnetje gezien heb dat naast zijn bed op het tafeltje lag. Het bonnetje is om zijn beltegoed op te waarderen. Niet gezien. Ik
6
Frans Linssen
Tijdens zijn werk als groepsleider en later als manager voor mensen met een verstandelijke beperking, is het helpen van anderen ook altijd een rode draad in zijn loopbaan gebleven. Een respectabel einde Frans: “Ik werkte 43 jaar, waarvan 40 jaar in de zorg toen ik drie jaar geleden besloot om met vervoegd pensioen te gaan. Niet zozeer om een wereldreis te maken of om een vergeten hobby op te pakken, maar meer om me op een andere wijze dienstbaar te maken. Ik heb namelijk sterk de overtuiging dat ik niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen op de wereld ben gezet. Enfin, via bekenden die ook in de mantelzorg werken, werd ik geattendeerd op de werkzaamheden binnen Stichting Hospice Groep Haarlem. Toen ik me verder in het gedachtegoed van de stichting ging verdiepen, besefte ik dat het stervensproces in de levensloop van de mens minstens zo belangrijk is als de geboorte ervan. Want ook in het laatste stadium van het leven hebben mensen recht op een respectabel en waardig einde.” Geen alledaags werk Bij stichting Hospice Groep Haarlem hebben terminaal zieke patiënten dag en nacht intensieve verzorging nodig. Naast de medische zorg van arts en wijkverpleegkundige, komt de overige mantelzorg voor rekening van naasten. Om het voor deze groep wat behaaglijker te maken biedt de stichting een helpende hand. Frans was zich er maar al te goed van bewust dat het werk van een vrijwilliger bij Hospice niet onder de noemer ‘alledaags werk’ zou vallen. Als stervensbegeleider zou hij een verantwoordelijke en intense taak op zich nemen. “Voordat ik kon beginnen, werd ik grondig beoordeeld op onder meer mijn inlevingsvermogen en contactuele vaardigheden. In de daaropvolgende twee weken durende training, werd ik voorbereid op de soms moeilijke situaties die me als ‘nieuwe vrijwilliger’ te wachten stonden. Zo leerde ik onder meer over de verzorging aan het bed en werden zaken als communicatie en normen en waarden uitvoerig besproken, maar ook
kwesties als euthanasie kwamen aan de orde. Ik heb altijd in de zorg gewerkt, daarom was dit voor mij een niet geheel onbekend terrein. Niettemin was het achteraf toch prettig dat ik er op deze wijze ‘in thuis’ kon raken.” Voldoening en dankbaarheid Als het om wat voor een reden dan ook niet meer mogelijk is om thuis te sterven, dan kan de zorg worden voortgezet in de zogenaamde Bijna Thuis Huizen. Deze huizen aan de Gierstraat en op de Dreef in Heemstede zijn speciaal ingericht voor de opvang van mensen in hun laatste levensfase, waarbij de huiselijke leefsituatie zo goed mogelijk wordt nagestreefd. Frans:“Als iemand zodanig ziek is dat de verzorging thuis niet meer gaat, dan kan een Bijna Thuis Huis soelaas bieden. In het huis heeft iedere gast zijn eigen kamer. Omringd door hun naasten, vrijwilligers en verpleegkundigen kan de gast in alle rust sterven.” Frans werkt in de buitenzorg. Wekelijks offert hij twee dagdelen van vier uur op om mensen thuis bij te staan. “Ik geef geen specifieke verpleegkundige hulp, maar voornamelijk ondersteuning bij de dagelijkse verzorging. Als de cliënt naar het toilet moet of om iets te eten vraagt, bijvoorbeeld. Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk het luisteren naar en het praten met de stervende en zijn naastbetrokkenen. En dat gaat in bijna alle gevallen nooit alleen over de pijn en het verdriet.” Om het mentaal zware werk goed te kunnen doen en te blijven doen, wordt er met iedere vrijwilliger regelmatig overlegd en geëvalueerd. Frans:“Hoewel ik redelijk goed de knop kan omzetten, is het heel prettig om met collega’s en coördinatoren van Stichting Hospice ervaringen te kunnen wisselen.” In ruil voor de zorg die Frans verleent, ontvangt hij een hoop voldoening en dankbaarheid. “Het leven bestaat niet uit alleen maar geven. Ik krijg er ook veel voor terug. Soms is dat alleen maar een kneep in mijn hand of een tevreden glimlach die iemand me schenkt. Overigens hoeft het ook niet altijd gezegd te worden want je merkt het wel als iemand blij is met je komst.” M. ter Horst, journalist stadsglossy HRLM
7
Hoe kunt u ons helpen? Adres Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. Telefoon (023) 532 00 30 of (023) 547 76 17 Beide nummers te bereiken onder kantoortijden. Na kantoortijden inspreken op het antwoordapparaat. U wordt zo snel mogelijk, ook ’s avonds en in het weekend, teruggebeld. Website www.hospicezk.nl E-mail
[email protected] Bijna Thuis Huis Haarlem Gierstraat 14 2011 GD Haarlem Tel: (023) 532 99 17 ’t Tweede Huis Heemstede Heemsteedse Dreef 287 2101 KJ Heemstede Tel: (023) 547 41 99
Colofon Redactie Gabriëlle Konings, Anja Roelofs, Anne de Wit Zuidema Fotografie Jan Burgers, Gabriëlle Konings, Mladen Pikulic, Anja Roelofs Vormgeving Annelot Storm, www.stormenvorm.nl
Spreekt het werk van de Hospice Groep Haarlem e.o. u aan? En bent u bereid ons werk te ondersteunen? U kunt ons op twee manieren helpen: • U kunt ons eenmalig een bedrag schenken. Alle giften, schenkingen en legaten zijn van harte welkom op bankrekening AbnAmro 56.01.99.996 t.n.v. Steunfonds Hospice Groep Haarlem. • U kunt zich opgeven als vriend/donateur van Stichting Hospice Groep Haarlem e.o.. U kunt uw donatie (minimaal €25,- per jaar) overmaken op bankrekening AbnAmro 56.01.99.996 t.n.v. Steunfonds Hospice Groep Haarlem. Desgewenst sturen we u elk jaar in het voorjaar een acceptgiro kaart toe. Voor uw opgave kunt u gebruik maken van onderstaande antwoordkaart. Bij voorbaat hartelijk dank voor uw steun. De kosten van de stichting De stichting heeft de volgende kosten: • huur, vaste lasten en onderhoud van de Bijna Thuis Huizen • salarissen van de coördinatoren • opleiding van de vrijwilligers • reiskosten van de vrijwilligers • voedingskosten van de gasten in de huizen • kantoorbenodigdheden Ter bestrijding van deze kosten ontvangt de stichting een aantal vergoedingen. Zo vragen wij voor een verblijf in een Bijna Thuis Huis een wekelijkse vergoeding. Van het zorgkantoor ontvangen wij een bijdrage in de salariskosten van de coördinatoren en de kosten van de vrijwilligers. Dit is echter niet voldoende om al onze kosten te dekken. Vandaar dat wij een beroep doen op vrijwillige bijdragen van particulieren en bedrijven.
Ik wil graag de stichting Hospice Groep Haarlem e.o. steunen. Noteert u mij daarom als vriend/donateur van Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. ❍ wilt u mij een acceptgirokaart sturen ❍ ik zal zelf mijn donatie overmaken Naam: Mevr/Dhr:
Druk Damen Grafia, Haarlem
Adres: Postcode: Plaats: Telefoon:
Deze kaart kan ongefrankeerd worden verstuurd naar
Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. Antwoordnummer 1875 2000 WC Haarlem
