Nieuwsbrief Kangoeroes 66 Editie: december Van de voorzitter

Nieuwsbrief Kangoeroes ’66

Editie: december 2012

Van de voorzitter Sportvrienden, Het jaar loopt weer ten einde en dat brengt voor onze club weer een jaarlijks terugkerend evenement. Het kerstfeest in de Molen. Dit jaar, zaterdag 22 december, inloop vanaf 07.30 uur, vertrek 08.00 uur richting kerkhof! Daar de gym en daarna snel naar boven, de “gloeiwijn” wacht! De Berghuis bijeenkomst was dit jaar enigszins afwijkend, we kwamen terecht bij het motorhome. Nee niet die van de Hells Angels maar van ’n Veense motorclub. De commissie had zich behoorlijk uitgesloofd met ’n winterbuffet, niks mis mee. Drank was er genoeg en de muziek was ook goed verzorgd. Jammer dat Simon er met zijn buikorgel niet bovenuit kwam, maar dat maken we in de Molen weer goed. Kees van de Bovenkamp maakte de nieuwe feestcommissie bekend, deze keer onder leiding van Henk van de Lustgraaf. Wij zijn naarstig op zoek naar vrijwilligers voor onze Fotowerkgroep. Deze groep bestaat nu uit Teus van Beek en Hans van Tuil. Wij willen al het beeldmateriaal van bijna 50 jaar Kangoeroes in kaart gaan brengen, door dit te archiveren, documenteren en opslaan in een Kangoeroe beeldbank. Deze beeldbank zal worden gebruikt voor onze website, nieuwsbrieven en voor een publicatie over het 50-jarig bestaan van onze club.Opgeven bij redactie Kangoeroekrant: [email protected]. Van de week reed ik in Den Haag achter ’n auto die zijn richtingaanwijzer rechtsaf had staan, hij ging echter linksaf. Volgens mij was het Mark Rutte. Zou dit ooit nog goed komen? Walter Bosters Sparrenlaan 28 3904 KB VEENENDAAL 0318 – 513525 E-mail: [email protected]

Berichten uit de ziekenboeg Er zijn op dit moment, eind november, geen zieken te melden en dat is goed nieuws. Maar…daarom uit de medicinale fruitmand een aardig stukje over

Zusters

…Ze zijn er in alle soorten en maten. Zusters. Het uniform is uniform, de rest bij het verschijnsel zuster wijkt af. Maar goed ook. Zorgt voor afwisseling op de ziekenkamer. Die blinkt toch al niet uit door oneindige variatie. Bij het uitzoeken van het uitzicht, wordt geen landschapsarchitect ingeschakeld, het interieur is een design van een boekhouder met smetvrees. Kraak noch smaak, in weerwil van de pogingen tot het creëren van een zekere knusheid. Maar we hadden het over zusters.

Een juiste zuster is een nedergedaalde engel. Omgord met wapenen als frisse lach, eindeloos geduld, goedgemutstheid, tact, discretie, ervaring, mensenkennis, sociale vaardigheid, geen 9 tot 5 mentaliteit, flexibiliteit, in bezit zijnde van een BIG-aantekening, rijbewijs niet noodzakelijk en niet vies van fluim, kots, feces, bloed, etensresten op het laken, lichaamsvochten die je liever niet tegenkomt. Foute zusters bestaan ook. Ze vormen een te verwaarlozen minderheid. Ontsnappen steeds aan de stofkam der inspecteurs. Voelen zich niet aangesproken bij de conclusies uit de patiëntenevaluaties. Het zijn geen serial killers. Zover ga ik niet. Ze falen vooral op het punt van bejegening. Hun air, hun engelengedrag is van een doodse kilheid, verpakt in een vrolijke welwillendheid. Laat je niet misleiden. Ze doen hun werk, maar ze leveren standaardkwaliteit. Geen onsje meer. Geen oor voor ons gekreun, geen hart voor het stille verdriet. Van die zusters. Wees hen nabij en oordeel mild. Doe mij maar een zustertje met een blond koppie, ietwat onhandig, puur, onzeker, leuke lach, net afgestudeerd, die ruikt naar een veldboeket. Met lichtblauwe ogen en donshaartjes op haar ranke benen.

Mag ik me even voorstellen Mijn naam is Paul Stegenga, mijn wieg stond 61 jaar geleden in Zwolle naast de kerk, mijn vader was dominee en ik heb mijn eerste levensjaren in de pastorie doorgebracht. Op mijn 6e jaar overleed mijn vader en samen met mijn broer, zus en mijn moeder zijn we verhuisd naar een ander huis in Zwolle. Daar heb ik mijn verdere jeugd doorgebracht. In Zwolle ontmoette ik op 19 jarige leeftijd Tine, mijn huidige echtgenote met wie ik vijf jaar later in het huwelijksbootje zou stappen. Ondertussen had ik mijn opleiding voor technisch tekenaar aan de MTS (en de militaire dienst) volbracht en ben ik aan de slag gegaan in Noord-Holland. In die omgeving werkte Tine als onderwijzeres en ik als tekenaar terwijl ik ‘s avonds de avondschool bezocht waar ik voor leraar bouwkunde studeerde. Eenmaal klaar met mijn opleiding verhuisden we naar Veenendaal waar ik op toenmalige LTS de Talmaschool begon als leraar. Na enkele jaren kon ik beginnen bij het startende KMBO waar ik coördinator van de afdeling werd. Daar heb ik zo’n 12 jaar gewerkt, onze drie dochters zijn in die tijd geboren en toen ik rond de veertig was ben ik weer gaan solliciteren en kwam terecht bij de Nederlandse Federatie voor Kunststoffen. Enkele jaren werkte ik als secretaris daarna ben ik bij de Metaalunie gaan

werken als bedrijfsadviseur. Dus na mijn 40 ste jaar werkte ik niet meer in het onderwijs maar in het bedrijfsleven. Ik ben de zoon van een dominee, en ja, misschien is dat herkenbaar, de zoon van de molenaar wil ook graag op de molen van zijn vader aan de slag. Zo kriebelde het bij mij ook toen ik zo rond de 50 nog aan mijn theologie studie aan de Vrije Universiteit begon. Ik heb daar de propedeuse gehaald. En daarna ben ik overgestapt naar HBO theologie specialisatie pastoraat. Regelmatig, ga ik voor in naburige gemeenten. Verder ben ik lid van het vaste team van voorgangers in de NPB te Veenendaal. Verder volgde ik recent de opleiding voor supervisor aan de Christelijke Hogeschool van Ede, dit is een Post-HBO opleiding die een aanvulling van vaardigheden geeft in het (pastorale) gesprek met mensen. Ik geef tegenwoordig zelf ook supervisie aan studenten van de CHE. Naast mijn functie als bedrijfsadviseur heb ik een aanstelling als pastor in het seniorenpastoraat in Driebergen. Hierdoor kom ik regelmatig in aanraking met mensen die in de “knel” zijn gekomen door ziekte en of andere omstandigheden. Een taak die ik met veel plezier en inzet doe. Onze kinderen zijn volwassen en wonen allemaal in Veenendaal wat de nodige gezelligheid oplevert. Samen met Tine maak ik veel reizen en doen we leuke dingen. Ik werd destijds door Kees Kruiswijk Jansen meegenomen naar de Kangoeroes toen hij zijn laatste rondje liep voordat hij naar Baarn vertrok dat was in 1997. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik me aangesloten heb bij deze (zoals Kruiswijk Jansen het zei) wat bijzondere club. Ik hoop dat ik mezelf een beetje heb kunnen laten zien in dit stukje en dat wij als Kangoeroes nog veel en lekker mogen sporten in het bos. Ik geef het stokje door aan Frans Leppers die zijn verhaal in de volgende nieuwsbrief zal presenteren.. Frans succes. Paul Stegenga.

Mag ik me even voorstellen Henk Veldhuizen (Hendrikus Gerardus) Veldhuizen, geboren 20 augustus 1929 in Renswoude. Let wel "de Heerlijkheid Renswoude". Een prachtig dorp om je jeugd door te brengen en op te groeien. De oorlogsjaren 1940-'45 waren op onze leeftijd in feite een avontuurlijke periode met tweemaal een evacuatie, resp. mei 1940 (een week) en april 1945 (drie weken). Na de lagere school, naar de MULO van Dr. Thoomes en vervolgens studie Chemie. Door Dr. Thoomes op het pad van de Chemie gebracht. Mijn werkgevers zijn o.a. geweest: van Schuppen Chemie (Scheepjeswol), Philips Duphar, Solvay Pharmaceuticals. Veel variatie in werk. Begonnen als analist, gevolgd door werk in de Technische Chemie, Organische Research, Analytische Chemie, Analytische Research (Chromatografie), Hoofd Kwaliteitszaken. Producten: Cholesterol, steroïden en derivaten. In Veenendaal wordt nog steeds Cholesterol geproduceerd, nu door Dishman. In 1989 ging ik met pensioen. In 1954 getrouwd met Jannie Bakker uit Scherpenzeel. Uit ons huwelijk zijn drie kinderen geboren, twee dochters en een zoon. Wij hebben zes kleinkinderen en op dit ogenblik twee achterkleindochters. Helaas is Jannie na een lange periode van spierziekte vorig jaar overleden. Naast mijn werk heb ik me bezig gehouden met, zeg maar, bestuurswerk. Politiek. Door mijn vader bij de CHU gebracht en opgegaan in het CDA. Bij de start van het CDA in Veenendaal hadden we de slogan "Geef dit CDA elftal een kans". We kregen elf van de vijf en twintig zetels in de Gemeenteraad. Waar is die tijd gebleven?

Twintig jaren in de Gemeenteraad van Veenendaal, waarvan korte tijd als wethouder. Naast de politiek o.a. Kerkenraad bij Sola Fide en CNS schoolbestuur. Militaire dienst. Als dienstplichtige bij de Verbindingsdienst van de Veldartillerie. Na 27 maanden mocht ik als Wachtmeester met grootverlof. De militaire dienst heeft me veel geleerd. En achteraf is het geen verloren tijd geweest. Door Joop van de Haar bij de Kangoeroes gebracht. Dat was op mijn verjaardag, zaterdag 20 augustus 1970. Om nooit te vergeten. We liepen toen met o.a. Joop van de Haar, Jan Verschuren en Mar van de Velde. Van meet af aan voelde ik me er thuis. In militaire dienst had ik ook gelopen. Ik hou van klimmen en de Utrechtse Heuvelrug is een ideaal gebied. Ik prijs me een gelukkig mens op mijn 83e nog steeds te kunnen meedoen en probeer zo veel mogelijk aanwezig te zijn. De saamhorigheid, de onderlinge band, de sfeer betekenen heel veel voor me. Een wens? Ja, ik hoop o.a. nog lang bij de Kangoeroes te kunnen lopen. Joop van de Haar, mijn aanbrenger, wil ik vragen om in de volgende nieuwsbrief zijn verhaal te vertellen. Henk Veldhuizen

Franciscus Bendes op de Berg Ten behoeve van de Kangoeroe-lezers ga ik ruim een halve eeuw terug. Naar de bossen van rattenburg, de bossen rondom de Wielingsheuvel – het gat van Schoonhoven- , de bossen bij het Bergbad en de bosjes en heideveldjes in het gebied tussen de Bergweg en Hannes Hu. Ik was een schooljongen, een jaar of tien. Na schooltijd was je altijd buiten. Met je vrienden voetballen op het Zwarte Plein tussen de Larikslaan en de Boslaan, later op de velden achter de NEWO-fabriek. Wel eerst door het gaas kruipen en veel ballen van het fabrieksdak halen. Tot het donker was. Daarna kochten we een fles Exota bij de snackbar aan de Boslaan. Of we gingen zwemmen in het Bergbad. Moest je door het Rooie Marie-paadje (zijpad Middellaan richting de “ Baarug”), waar het stil was, met korenvelden en bramen langs het pad. Maar de bossen trokken ook. De bossen waren donker en uitgestrekt. Niet dat er boze wolven huisden, maar helemaal op je gemak was je er nooit. We hadden een bende opgericht. Een ridderbende, geïnspireerd op de populaire tv-serie Ivanhoe. De vader van Henk van Kranenburg had een timmermanswerkplaats achter het huis, gelegen tegenover La Montagne, aan de noordkant. Er stonden zaagmachines. Henk kon mooie zwaarden maken, echte ridderzwaarden, van eikenhout, zwaar en stevig. Ik ruik nog de geur van zaagsel. Ik zei tegen hem: kun je voor mij ook een mooi, groot zwaard maken? Ik was een kop groter dan de andere jongens en kon wel een groot zwaard aan. Ik voelde me meteen de natuurlijke leider van het groepje jongens dat we om ons heen verzamelden. Op het hoogtepunt van onze ridderbende waren we wel met zijn tienen. We trokken de bossen in. Op zoek naar wat? Ik heb geen idee. Maar we heersten over het gebied. Wij waren de baas en duldden geen concurrenten. We hoorden over een andere bende, voornamelijk afkomstig uit de omgeving van de Bergweg, met als aanvoeder Wim Budding. Het was allemaal uiterst geheim. Een ridder van de concurrent lekte dat ze dan en daar op strooptocht gingen. Dat kon volgens ons toch niet, concurrentie in de bossen. We beraamden een hinderlaag. Hoewel het erg lang geleden is, weet ik nog wel dat we ze in de pan gehakt hebben. Ze werden door ons verrast en vluchtten huilend. Mijn grote zwaard wist wel raad met die lafaards. Ja, Kangoeroes, in die bossen waar jullie het luie zweet uit je luie lijf persen, is ooit zwaar strijd geleverd! Franciscus

Reacties Wil je reageren op deze Nieuwsbrief en/of heb je een leuke suggestie, stuur dan je reactie naar: Redactie Kangoeroekrant Hans van Tuil Kerkewijk 234 3904 JL Veenendaal Tel. 06-51329405 E-mail: [email protected] De volgende Nieuwsbrief verschijnt maart 2013.