Nieuwsbrief Hoger Onderwijs

JULI 2012

Nieuwsbrief Hoger Onderwijs Van de voorzitter Op 21 mei was onze ledenvergadering in Utrecht. Daarover wordt u uitgebreid geïnformeerd in deze nieuwsbrief. Er is veel aandacht voor de heldere en indringende boodschap van Doekle Terpstra. Ook wordt er kort teruggeblikt op het huishoudelijk deel van de ledenvergadering en de actuele ontwikkelingen die door Willem Jelle Berg en Dorien Reijn werden besproken.

In dit nummer VOORWOORD VAN DE VOORZITTER Tiny Hekkenberg CRISIS OF KWALITEIT? IN GESPREK DOEKLE TERPSTRA Jaap Nammensma MET

INGEZONDEN BRIEF OVER PABO Dominique Hoozemans KORTE TERUGBLIK OP DE SECTORLEDENVERGADERING

Jaap Nammensma HULDIGING JUBILARIS DIVERSITEIT Herman Brinkhoff BEVOEGDHEDEN INSPRAAK HBO Handzaam overzicht MEER KNUPPELS IN MEER HOENDERHOKKEN

Column Willem Jelle Berg

COLOFON Redactie Tiny Hekkenberg, Martin Haanstra, Eelco van den Dool, Herman Brinkhoff, Jaap Nammensma Eindredactie Jaap Nammensma Bijdragen voor de nieuwsbrief kunnen gestuurd worden aan: [email protected]

Wat betreft het huishoudelijk gedeelte zijn we als sectorraad nog op zoek naar de juiste manier om bepaalde huishoudelijke zaken met onze leden te delen en te bespreken: een manier die past bij al onze leden…. Als u ideeën daarover hebt, dan horen we dat graag. Ook nodigen we u uit om namen van sprekers aan te dragen voor een volgende ledenbijeenkomst. Binnenkort begint de zomervakantie. Dan breekt er een periode aan waarin er tijd is voor andere dingen dan gewoonlijk. De vakantieperiode is een doorbreking van rumoer, van drukte, van lawaai, van hectiek. Onlangs is er op d zondag een televisieserie gestart over de stilte. Over de confrontatie aangaan met de stilte… Over het ontdekken van de stilte….Over stilte als medicijn….Over de stilte als poort naar de ziel…. Over de stilte als weg naar God…. Graag wens ik u een goede zomer(vakantie) toe met veel mooie momenten en veel rust en stilte en sluit ik af met enkele woorden van Mahatma Gandhi: Stilte verlicht je levenspad. Door niet te spreken, zie je duidelijker. Tiny Hekkenberg Voorzitter Sectorraad Hoger Onderwijs 

 

Crisis of kwaliteit? In gesprek met Doekle Terpstra Op 21 mei sprak in het kader van de jaarlijkse ledenvergadering Doekle Terpstra met leden van de sector Hoger Onderwijs, de sectorraad en Willem Jelle Berg. Aanleiding voor het gesprek vormde de titel HBO: Crisis of kwaliteit. Doekle Terpstra reflecteerde op een aantal ontwikkelingen binnen het HBO vanuit zijn bestuurdersrol bij Inholland, een hogeschool die volgens hem ‘pars pro toto’ staat voor het HBO. Over diensten die de dienst uitmaken, zelfrijzend bakmeel, wij-professionaliteit en nieuwe vormen van leiderschap. Sinds Doekle Terpstra de overstap heeft gemaakt naar Inholland, heeft hij de gelegenheid om van heel nabij te zien wat speelt in het hoger onderwijs. Inholland staat in de schijnwerpers, maar volgens hem staan de ontwikkelingen daar ‘pars pro toto’ voor het hele HBO. 1

JULI 2012

VOOR DE AGENDA

‘Achteraf moet ik erkennen dat BON met zijn kritiek op het onderwijs meer gelijk heeft gehad dan ik in mijn tijd bij de HBO-raad toen erkende. Maar ik vind dat professionele autonomie niet moet gaan over ik-professionaliteit maar wijprofessionaliteit.’ Doekle Terpstra

12 september 2012 Informatieavond voor leden die schoolcontactpersoon willen zijn of worden 15 november 2012 Landelijke OOP-dag Domstad Academie, Utrecht 28 november 2012 Algemene Vergadering Meer informatie op www.cnvo.nl.

Kwaliteit als metafoor voor aanwijzen onvolkomendheden De kwaliteit van onderwijs is volgens Doekle de metafoor geworden voor het agenderen van een aantal onvolkomendheden in het onderwijsstelsel. Je hoort veel dat ‘de lat omhoog moet’, en ook al is hij het daarmee eens, enige relativering is niet misplaatst. Science Guide heeft bijvoorbeeld recentelijk gekeken naar onze internationale positie en plaatst Nederland in de ‘eredivisie’. Volgens Doekle is de kwaliteit veel hoger dan nu vaak wordt verondersteld. Inholland zag onlangs zijn master MLI recentelijk gekroond worden tot de beste van Nederland.

tussen onderwijs- en ondersteunend personeel was een situatie van onbalans ontstaan. De verhouding was gegroeid naar een 50%-50% en diensten leken als ‘zelfrijzend bakmeel’ steeds groter te worden. Binnen de scholen zelf werden de diensten als ‘bommenwerpers’ gezien die van alles dropten terwijl docenten in het primaire proces de meeste problemen zelf moesten oplossen.

Crisis: Inholland pars pro toto Er zijn ook kritische opmerkingen te maken. Volgens Doekle staat daarbij de vraag centraal hoe we binnen de menselijke maat studenten kunnen bedienen. De casus Inholland is daarbij tegelijk metafoor (pars pro toto) en katalysator, al ziet hij ook wel dat de aandacht op Inholland voor andere hogescholen ruimte voor een afleidmanoeuvre bood.

Van tijd tot tijd opschudden om primaire proces weer centraal te krijgen Doekle betreurt zijn aanvankelijke bagatelliseren van deze dynamiek. Inmiddels hangt hij het stevige standpunt aan dat iedere organisatie in de publieke sector na verloop van tijd opgeschud moet worden. Gebeurt dat niet, dan verschuift de aandacht van het primaire proces naar secundaire taken. Niet alleen de diensten beschouwt Doekle kritisch, ook de bestuurlijke laag was losgeslagen van het onderwijs. Inholland was als het ware de derde etage in Den Haag geworden. Overigens geldt deze ontwikkeling volgens hem ook voor andere onderwijssectoren.

Onbalans onderwijs en ondersteunend personeel – zelfrijzend bakmeel Wat zijn de ‘lessons learned?’ Doekle erkent inmiddels dat de beroepsvereniging BON meer gelijk heeft gekregen dan hij aanvankelijk als bestuurder bij de HBO-Raad wilde toegeven. Het primaire proces bij bij Inholland is niet voldoende leidend geweest, er was een situatie ontstaan waarbij de ‘diensten de dienst uitmaakten’. Ook in de verdeling

Geen ik- maar wij-professionaliteit Een veelbesproken thema in het huidige onderwijs is de ‘professionele autonomie’. Volgens Doekle wordt die discussie nog te eenzijdig gevoerd vanuit het perspectief van de individuele vrijheid. Zonder twijfel is hij het eens met de stelling dat docenten een leidende rol moeten spelen in het primaire proces en de vormgeving daarvan. Maar wat ontbreekt in de discussie, is de vraag wat de verbinding is tussen 2

JULI 2012 autonomie en verantwoording. Meer in het bijzonder: verantwoording over het effect van je professionele handelen. Waar teams met elkaar samenwerken, richt zich die samenwerking vooral op de ‘voorkant’ van het onderwijsproces zoals curriculumontwikkeling en de praktische organisatie van het onderwijs. Veel minder neemt hij waar dat binnen teams professionals elkaar bevragen op de kwaliteit die men daarmee weet te realiseren. De docent mag wat hem betreft een ‘professionele eigenaar’ zijn, zoals BON dat noemt, maar dan wel vanuit een wij-professionaliteit en niet vanuit een ikprofessionaliteit. Volgens Doekle moet het hoger onderwijs maar ook andere onderwijssectoren op het punt van een professionele aanspreekcultuur nog wel een slag maken. Hij pleit voor wij-professionaliteit op alle lagen van de instelling, dus incluis het niveau van het College van Bestuur. Wet- en regelgeving als ‘voertuig’ Hogescholen lijken soms ook een problematische verhouding tot regelgeving te hebben. Van een aantal instellingen werd recentelijk nog geconstateerd dat de naleving ervan niet op orde was. Regelgeving werd en wordt vaak beschouwd als iets waar je vooral last van hebt. Maar je kunt er ook anders naar kijken, namelijk als voertuig voor professioneel handelen. Net zoals je de Tien Geboden kunt beschouwen als mogelijkheden: als we het zo eens gaan doen, wat zou er dan gebeuren? Regelgeving kan een functie hebben als een ordeningsprincipe voor professioneel debat met elkaar, een kapstok voor de ordening van het onderwijs waar je zelf vervolgens vanuit je professionele inzichten verder vorm aan geeft. Zo bekeken kan de bureaucratische kramp van ‘naleven’ er ook wat van af die alle creativiteit wegslaat. Denk bijvoorbeeld aan de film Monsieur Lazhar over een leraar die vanuit empathie met leerlingen wil omgaan, maar het systeem ‘kotst’ hem toch uit. Door zo’n kramp gaan docenten een ontwikkeling ‘van oud naar nieuw’ denken volgens Doekle wantrouwen, ze komen in een angstpositie terecht. Bouwen aan vertrouwen Wat het hoger onderwijs veel parten heeft gespeeld, is dat er veel onbegrip op bestuurlijke lagen ontstond wat doordruppelde in onderste lagen. Wantrouwen aan de top betekent wantrouwen op de vloer. Op het moment dat je in staat bent aan de top voorbeeldgedrag te laten zien, dan krijg je vanuit de vloer ook het vertrouwen van mensen en ontstaat er een andere attitude. De crisis van de bestuurlijke bovenlaag staat niet op zichzelf. Onderwijs, zorg, woningbouwcorporaties, bankwezen: het gaat om vertrouwen dat op veel plekken binnen de

samenleving is zoekgeraakt. Het wordt daarom tijd dat het primaire proces zelf weer de leiding neemt over zichzelf. Vanuit een wij-professionaliteit en in samenhang met regelgeving. Systeemcrisis en nieuwe vormen van leiderschap Volgens Doekle zitten we in een ‘systeemcrisis’ waarbij iets fundamenteels aan de hand is. Doekle is er van overtuigd dat er een heel ander type van leiderschap zal gaan ontstaan, dat zich gaat verbinden met organisaties zoals Inholland. Hij juicht dat toe. Het huidige leiderschap (top down, gericht op management en beheersing) reflecteert niet wat nodig is in deze tijd. Bestuurlijk falen gaat nu ten koste van hele grote groepen mensen. Getraumatiseerde docenten, enorme reorganisaties met heel veel onzekerheid, crisisgevoel, enz. Daar moet een eind aan komen. Elke vijf tot zes jaar snijden in oop Tijdens discussie tussen Doekle en leden van de sector Hoger Onderwijs van CNV Onderwijs vraagt een van de aanwezigen hoe je een einde aan het proces van ‘zelfrijzend bakmeel’ kunt maken. Belanghebbenden binnen dat zelfrijzend bakmeel (de staf) moeten dat immers zelf gaan leiden? Voor Doekle is de overtuiging gegroeid dat de remedie eigenlijk eenvoudig is: elke vijf tot zes jaar de helft van het onderwijsondersteunend personeel schrappen. De oplossing kan eigenlijk alleen maar rigoureus zijn: regelmatig het bed opschudden en bekijken wat echt nodig is voor het primaire proces. Doe je dat niet, dan zal het primaire proces daar de prijs voor betalen. Kennis van het primaire proces in de leiding organiseren Doekle vindt ook dat je daarvoor in de leiding nadrukkelijker expertise op het gebied van het primaire proces moet organiseren. Als je kijkt naar de RvT van Inholland waren stuk voor stuk zeer gerenommeerde personen, mensen van naam. Maar wat ontbrak waren mensen die verstand hadden van het primaire proces. Zij kunnen de vragen achter de vragen blootleggen en scherper stellen. Het met elkaar hebben over opbrengsten en studenttevredenheid zijn de vragen die iedereen kan stellen. Het gaat om zaken die betrekking hebben op het OER (Onderwijs en Examen Reglementen), wat het ritme van de hogeschool bepaalt. Raden van Toezicht moeten begrijpen wat een OER is en hoe dat werkt. Voor de organisatie is dit van vitaal belang. Vreemd genoeg vindt men het heel normaal om een financieel expert hebben, maar organisatie van expertkennis van het onderwijs is niet vanzelfsprekend. Dat moet dus anders.

3

JULI 2012 Organisatie van ‘wij-professionaliteit’ Willem Jelle Berg, dagelijks bestuurder van CNVO vraagt zich af hoe je in de praktijk de ontwikkeling van meer ‘wij-professionaliteit’op gang krijgt. Doekle vraagt zich in zijn antwoord af waarom leerkrachten elkaar niet beoordelen op elkaars werk? Kijkt men collegiaal en kritisch naar bijvoorbeeld verschillen in de wijze waarop werkstukken beoordeeld worden? En zo ja, wordt de vraag gesteld waarom dat gebeurt en of dit wenselijk is? In dit opzicht doet het bedrijfsleven het volgens Doekle beter. Kwetsbaar durven zijn moet in het ondewijs nog groeien. Visie op leiderschap van deze tijd Volgens Willem Jelle vraagt dit ook om randvoorwaarden. Kwetsbaarheid ontstaat niet zomaar volgens hem. Doekle gelooft echter niet meer in zo’n klassieke manier van denken dat de top kan bedenken wat goed is voor de organisatie. Hiërarchisch leiding geven kan niet meer. Wel gelooft hij dat bestuurders mensen moeten faciliteren om hun werk te doen. Het gaat niet over theoretische concepten als ‘dienend leiderschap’. Het gaat om het ‘gewoon doen’. Inderdaad veronderstelt dit volgens hem vertrouwen van bovenaf. Maar durft men in het onderwijs het ook aan om die oefening in kwetsbaarheid oprecht te laten plaatsvinden? Zijn evaluatieve gesprekken met medewerkers voldoende kritisch, krijgen mensen van hun leidinggevenden te horen – behalve waar ze goed in zijn – ook waarin ze zich verder kunnen en moeten ontwikkelen? Doekle denkt dat hier nog een slag gemaakt kunnen worden. Doekle vindt het onbestaanbaar dat er docenten zijn die al dertig jaar niet meer zijn bijgeschoold en nog steeds lesgeven op zelfde manier, terwijl het hele beroepenveld gemoderniseerd is. Hij vraagt zich af waarom niet arbeidsvoorwaardelijk is vastgelegd dat je je als medewerker moet verhouden tot ontwikkelingen in het werkveld? Vooral bij beroepsonderwijs dit natuurlijk bijzonder belangrijk. Voorbeelden blijken door de aanwezige leden wel genoemd te kunnen worden Gerie Gorter van Hogeschool Utrecht heeft de ervaring dat men vrij concreet en open met elkaar het gesprek over het team- en individuele functioneren kan voeren. Schaalgrootte vs. niet-institutioneel denken Jan Telleman (oud-voorzitter van de sectorraad) en oud-medewerker van Windesheim legt de relatie met schaalvergroting en stelt dat daardoor de professionele discussie de weg is kwijtgeraakt. En ten tweede staat hij kritisch t.a.v. het competentiedenken binnen het hoger onderwijs dat volgens hem tot uitholling van onderwijskwaliteit heeft geleid.

Voor Doekle is de vraag naar schaalgrootte een wat te institutionele insteek. Bij Inholland heeft men gezegd: wij laten het institutionele denken los. Niet overal hoeft het bord Inholland te hangen. Het gaat om de maatschappelijke opdracht, en daarbij moet een passende organisatie worden gezocht. De naam Inholland zal daarom volgens Doekle gaan eroderen. Samen met Ipabo, Windesheim en andere partners komt er een Educatieve Hogeschool. Hoe die zal heten, is voor Doekle niet interessant. Zo wordt er met meer opleidingen nagedacht over samenwerkingsvormen, en worden hogescholen meer als te organiseren netwerk gezien met thematisch georganiseerde onderdelen. Het wordt dan een ‘hogeschool, powered by’…... Wellicht is de coöperatievorm daarbij geschikt. Het moet gaan om samenwerken ten einde je maatschappelijke opdracht vorm te geven. ‘Klein’ wordt allemaal opgeruimd, omdat het nauwelijks levenskans heeft. Maar klein of groot zijn volgens hem op zichzelf geen maat voor kwaliteit. Avans levert topkwaliteit, en er zijn kleinere hogescholen die broddelwerk leveren. Het gaat er meer om hoe je de menselijke maat, dicht bij de student, groot kunt vormgeven? Small is niet altijd beautiful, kleinere hogescholen kunnen op termijn niet meer aan hun maatschappelijke opdracht voldoen en zullen volgens Doekle op termijn niet overleven. Taak van de vakbond De vakbond kan volgens Doekle een rol spelen binnen deze ontwikkeling. Hij stelt voor dat de sectorraad wat vaker knuppels in het hoenderhok werpt. “Waarom pak je niet het eigenaarschap op je eigen professie? Niet vrijblijvend, maar in de vorm van een 10-puntenplan: wat is eigenlijk de nieuwe professionaliteit, hoe verhoudt die zich tot werkveld, hoe geven we vorm aan? Functionerings-gesprekken met collega’s onderling, dat soort nieuwe ideeën..” Volgens Doekle is het belangrijk dat de beroepsgroep aangeeft dat ze het niet meer wil ‘laten gebeuren’ maar de regie zelf pakt. Meer bestuurders dan voorheen zijn intrinsiek ervan overtuigd dat primaire proces weer terug moet naar de docent. In het inhoudelijke debat over wijprofessionaliteit kan de vakbond een belangrijke rol spelen op een pro-actieve manier. Verantwoordelijkheden met bevoegdheden Verantwoordelijkheden gaan samen met bevoegdheden. De kwaliteitszorg bijvoorbeeld zou wat Doekle betreft gedecentraliseerd kunnen worden, wat overigens niet betekent dat je dat als CvB het dan volledig loslaat. Bij Inholland komt er naast een financiële auditdienst, ook een 4

JULI 2012 onderwijsinhoudelijke auditdienst. Onderwijsteams zelf moeten naar auditteam stappen om een audit aan te vragen. Zo kun je dan tot een meer lerende organisatie komen. Niet vanuit controle en beheersing, maar kwaliteitsborging op teamniveau zonder dat dit tot in detail geregisseerd wordt door het college. Aanwezige leden van de Christelijke Hogeschool Ede sluiten daarbij aan en vertellen dat zij op hun hogeschool reeds gewerkt hebben met audits van dit type. Maar er moet volgens hen wel goed bewaakt worden dat na het constateren van bepaalde onvolkomenheden ook daadwerkelijk verbeterstreven plaatsvindt. De PDCA-cyclus moet wat hen betreft wel rondgemaakt worden. Dat dit niet gebeurt wekt ook regelmatig de verwondering van Doekle. Hierin moet volgens hem vaker doorgepakt worden.

Onderscheid kern- en profieldeel In het advies worden voorts m.b.t. het curriculum een kerndeel en profieldeel onderscheiden. Enerzijds mag de werkgever daardoor dan rekenen op een gelijk niveau d.m.v. dit kerndeel (de generalist) en een profieldeel : de student kiest een afstudeertraject (de specialist). Dit onderscheid is m.i. een goed alternatief voor de “identieke en uniforme” leraar die we al generaties lang kennen. De school kan met een balans tussen generalisten en specialisten een uitgekiend team- en organisatiebeleid voeren. Is daarmee ook in staat professionele diversiteit en affiniteit van individuele leraren in het team te omarmen, wat de verdieping in kwaliteit alleen maar ten goede komt. Regel dit vooral in regionale samenwerking tussen de pabo en het scholenveld.

Een goede basis voor pabo’s

Niet ‘schools’ Met het landelijk toetsen van een 6 tal vakken in dat curriculumkerndeel rekenen we sterker af met de (onjuiste) indruk die soms gewekt wordt dat je als leraar “tegenwoordig niets meer hoeft te weten”. Wat “schools” ,zeg jij, “een eindexamen tijdens de rit”. Het gaat echter om een deel van wat je als startende leraar moet beheersen. Al die andere elementen van kennis, vaardigheden en praktijkkennis worden in een kleurrijke verscheidenheid getoetst en gemeten. Verschillende manieren van “meten” leiden dan tot verschillende dimensies van “weten”. Daar gaat het nou net om.

Ingezonden Brief In de nieuwsbrief van februari 2012 gaf Willem Jelle het commentaar van CNV Onderwijs weer op het rapport van de commissie Meijerink. Erkend werd dat er extra inspanningen nodig waren voor de instroom van studenten, maar de voorgestelde oplossingen werden niet als adequaat gezien. Dominique Hoozemans reageert op het standpunt dat Willem Jelle Berg innam. Beste Willem Jelle, In je reactie op het advies “Een goede Basis (o.l.v. Meijerink) ga je m.n. in op het element toetsing. Het advies pakt echter een aantal kwesties tegelijkertijd en in samenhang aan. Je kunt daarom niet zomaar “winkelen” in dat pakket. Toelating Allereerst de toelating: een fikse actie aan de voorkant van de pabo. We weten al heel lang dat er grote verschillen in kennis zijn bij de binnenkomende studenten : een variatie die loopt vanaf pakweg de VWO-er met geschiedenis in het pakket t/m de (V)MBO-er die na groep 8 Basisonderwijs geen geschiedenis meer heeft gehad. Jarenlang hebben de pabo-opleiders met enthousiasme getracht deze laatste groep bij te spijkeren door “reparatietrajecten” tijdens de propedeuse van de opleiding. Of dmv zomercursussen daaraan voorafgaand. Krachtig aangeven van de pabo’s welke beginkennis (voor de poort) noodzakelijk is om daarmee verder te gaan met het echte beroepsspecifieke deel kan ik daarom alleen maar toejuichen.

Doorleren na de Pabo Tenslotte is de derde pijler : doorleren na de pabo. Als het resultaat van zo’n stevige Pabo-operatie is dat je veel meer weet van minder, dan moet je je bekwaamheid van leraar wel blijvend onderhouden en ook uitbreiden waar gewenst : doorleren dus van minder naar meer. Doorleren geldt m.i. voor iedere leraar. En dan komt daarmee vanzelfsprekend om de hoek kijken de kansen en het respect voor de professionele ruimte van de leraar. Met collegiale groeten, Dominique Hoozemans Voorzitter LOBO (Landelijk Overleg lerarenopleidingen Basisonderwijs)

Vacature Sectorraad Hoger Onderwijs (V/M) Wegens het afscheid van één van de leden van de sectorraad zijn we op zoek naar belangstellenden voor deze functie. Voor meer informatie zoals de profielschets en/of om uw belangstelling kenbaar te maken, kunt u mailen naar Martin Haanstra, secretaris van de sectorraad op [email protected]. 5

JULI 2012

Korte terugblik op het huishoudelijk deel van de sectorledenvergadering van 21 mei 2012 Aansluitend op de inleiding van Doekle Terpstra vond de sectorledenvergadering plaats. De aanwezige leden ontvangen hiervan een uitgebreider verslag. Naar aanleiding hiervan een paar korte opmerkingen. Nieuw huishoudelijk reglement Het wijzigen en aannemen van een nieuw huishoudelijk reglement klinkt niet bijzonder spannend in de oren. Waarom we er toch iets over zeggen, is dat de voorgestelde en aangenomen wijzigingen betrekking hebben op de verenigingsvernieuwing die het CNV Onderwijs heeft ingezet. Kortgezegd is een voorstel van aanpassing besproken en aangenomen dat er op gericht is om zoveel mogelijk ‘verenigingsbureaucratie’ te kunnen schrappen. Er bestaat immers geen sectorbestuur hoger onderwijs meer, er is een sectorraad die voor haar facilitering voorstellen doet op basis van een activiteitenplan dat aan het verenigingsbestuur wordt voorgelegd.

Huldiging jubilaris Gert Doornbos uit Alkmaar is tijdens de sectorledenvergadering van 21 mei 2012 gehuldigd als langdurig (25 jaar) maar ook als trouw lid. Uit handen van Tiny Hekkenberg, voorzitter van de Sectorraad Hoger Onderwijs van het CNV ontving hij de bijbehorend onderscheiding opgespeld.

Diversiteit De Commissie Identiteit vraagt uw aandacht voor twee zaken. In de eerste plaats wil de commissie graag contact leggen met werkgroepen die met het thema identiteit en diversiteit bezig zijn. Daarnaast een korte terugblik op SchoolsOut. Namens de Commissie Identiteit zouden we graag van u informatie ontvangen of er op uw hogeschool een studenten- en docentengroep actief is, waardoor het thema identiteit en diversiteit op de hogeschool aandacht krijgt. Wij zouden het op prijs stellen als u informatie daaromtrent met de namen van mogelijke contactpersonen wil toesturen aan Herman Brinkhoff, e-mail: [email protected].

Meer inhoud, minder bureaucratie Dit betekent niet dat wij als sectorraad geen verantwoording wil afleggen voor wat we hebben gedaan en wat we van plan zijn. Wel willen we de ruimte hebben dat in een andere vorm te doen dan de ambtelijke wijze van het voorleggen en bijstellen van notulen of het instellen van kascontrolecommissies. Wat we willen, is jaarlijks ons jaarplan met leden delen en onze speerpunten op basis van dialoog met leden te bepalen. In jaarvergaderingen, maar ook in alle andere bijeenkomsten of met gebruik van e-mailcontact of social media.

Inmiddels is op 31 mei in Nijmegen op de conferentie SchoolsOut over de LHBT-thematiek een nieuw convenant voor de komende vijf jaar getekend om de gezamenlijke geïntegreerde aanpak voort te zetten. Naast alle participanten waaronder GGDregio Nijmegen, de Gemeente, het COC en onderwijsparticipanten van basisonderwijs t/m universiteit (HAN en Radbout Universiteit) hebben ook de voorzitters van de PO-Raad, VO-Raad, MBO-Raad en HBO-Raad het convenant ondertekend. Dit om uitstraling naar andere hogescholen en universiteiten te bewerkstelligen. We beraden ons nog op de mogelijkheid hierover met de HBO-Raad contact te leggen en afspraken te maken.

Overigens is het zo dat het hernieuwde reglement pas van kracht gaat als het verenigingsbestuur hierover een besluit heeft genomen.

Verdere informatie: www.edudivers.nl/onderwijsdag www.schoolsoutweb.nl.

Dialoog met leden Enkele leden gaven naar aanleiding van de discussie nadrukkelijk aan dat er behoefte is aan bijeenkomsten op inhoud, niet ‘op procedure’. Precies daarom vonden we aanpassing van het Huishoudelijk Reglement noodzakelijk. Bijeenkomsten op hogescholen zelf dragen ook bij aan het blijven ‘voelen’ van de ontwikkelingen op deze instellingen. 6

JULI 2012

Verdeling bevoegdheden bij Medezeggenschap HBO Soms vragen leden ons hoe de bevoegdheden t.a.v. medezeggenschap in het Hoger Beroeps Onderwijs zijn geregeld.

In het schema hieronder ziet u in het kort de verdeling tussen de (G)MR en het overleg met vakorganisaties, per onderwerp gecategoriseerd.

Verdeling medezeggenschap HBO Onderdelen HRM-beleid

Advies/instemming MR

Advies/instemming vakorganisaties

Hoofdlijnen wervings- en selectiebeleid Uitwerkingsnotities

t.k.n.

Instemming

Instemming

t.k.n.

Hoofdlijnen mobiliteitsbeleid t.k.n. Uitwerkingsnotities Instemming Herplaatsing niet in het kader van het sociaal statuut instemming

Instemming t.k.n. t.k.n.

Hoofdlijnen doelgroepenbeleid Uitwerkingen: – leeftijdbewust.pers.beleid – diversiteit

t.k.n.

Instemming

Instemming instemming

t.k.n. t.k.n.

Belonings- en beoordelingbeleid

Advies aan CvB

Instemming

Functionerings- en beoordelingsgesprekken

Advies aan CvB

Instemming op regeling

Professionele ontwikkeling

Advies aan CvB

Instemming op hoofdlijnen

Uitwerkingen

Instemming

t.k.n.

Professionele ruimte

t.k.n.

Instemming op hoofdlijnen

Uitwerkingen

instemming

t.k.n.

Taakbelastingsbeleid

Instemming op het beleid t.k.n.

Werkdrukonderzoek

Advies aan CvB

t.k.n.

Employee benefitsbeleid

Advies aan CvB

instemming

Sociaal Jaarverslag

t.k.n.

Instemming vóór publicatie

Sociaal Statuut

t.k.n.

Instemming

Keuzemenu arbeidsvoorwaarden

t.k.n.

instemming

Besteding LKD-middelen

t.k.n.

Instemming op bestedingen t.k.n.

Specifieke uitwerkingen

Advies aan CvB

7

JULI 2012

Column Willem Jelle Meer knuppels in meer hoenderhokken… Een uitspraak van Loesje. En een mooie. Voorzitter Doekle Terpstra van InHolland roept ons, als leden van CNV Onderwijs in het HBO, op dit te doen. Zelf het eigenaarschap van je eigen professie oppakken. En terecht. Want de discussie ?van wie is het onderwijs? speelt overal. In overleg tussen HBO-raad, CNV Onderwijs en de andere vakbonden. In de politiek, die zo langzamerhand ziet dat de pendule van schaalvergroting en management weer de juiste kant op slingert en bij ouders en de steeds mondiger wordende student.

Kwaliteit is van belang. Maar kwaliteit bereik je niet door meer meten, ijkpunten en gedoe. Geef de docent de ruimte in de klas. We willen de handschoen oppakken. Ja, een tienpuntenplan rond de eigen professionaliteit, trots op het werk en hoe we die vormgeven. Niet alles laten gebeuren, maar zelf aan het roer zitten. Dan zie je toch bij die ondertussen onderwijsbobo Terpstra nog ergens dat hij afkomstig is uit onze CNV-familie. Wij noemen dat in onze missie: wendbaar en weerbaar! Kortom: wij komen met een tienpuntenplan. Doet u mee? Ideeën zijn welkom op [email protected] Want ruimte krijgen betekent ook verantwoording afleggen. Hoe we dat gaan vormgeven is nog spannend. Na de zomer komen we daar bij u op terug. Nu een mooie zomerperiode. En dit mag ik zeggen tegen steeds meer mensen! Want, ook dit jaar zijn we in HBO gegroeid als CNV Onderwijs. Ook die trots mag toch een beetje?

8