Nieuwsbrief Bastier Jaargang 5 Nummer 16

Nieuwsbrief Bastier Jaargang 5 Nummer 16 Beste mensen, Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat we de laatste nieuwsbrief aan jullie hebben verzonden. Het is al weer winter na een werkelijk te verwaarlozen winter 2007/2008. De koudste nacht was iets van min 7 en al met al is er totaal misschien iets van 5 cm sneeuw gevallen (een jaar of 40 geleden had je hier sneeuw van begin november tot eind maart aldus een van de autochtoon dorpsbewoners). De klimaatverandering lijkt hier zich ook te laten gelden. Jammer zeker. Voordeel is dan wel de lagere consumptie van hout als brandstof, maar die wordt ook weer deels tenietgedaan door het meer en harder waaien tijdens de passerende depressies. Nieuwe plannen ten aanzien van verbouwingen e.d. staan weer op stapel. Kortom ook weer de hoogste tijd om jullie op de hoogte te stellen van onze laatste belevenissen. Het afgelopen jaar is er ook weer van alles gebeurd. Op persoonlijk en plaatselijk vlak. Hieronder treffen jullie de “high-lights”, maar niet voordat we melding van ons persoonlijk dieptepunt van het afgelopen jaar: het overlijden van onze eerste briard Zjoske. Voor ons een slag, zeker ook omdat ze deelgenoot was van ons avontuur en de start van dat avontuur hier op Bastier. Ergens oktober 2007 hadden we het idee dat er iets niet goed was met Zjoske. Minder puf, vaker hijgen en warm. Maar goed ze was ook al 9 1/2 jaar, dus dat gaan de jaren ook al wat tellen. De veterinair bezocht en die had het idee dat er vocht achter de longen zat, doordat het hart niet goed (meer) zou pompen. Medicijnen (ik weet niet hoe hoog de apothekersbonussen hier zijn, maar van 1 maand medicijnen voor Zjoske kon de leverancier op wintersport) meegekregen, maar gaandeweg ging de conditie steeds een tikkeltje verder achteruit. Nog maar een keer langs de dierenarts en maar eens een uitgebreidt bloedonderzoek laten doen. Wachten dus maar weer. Ondertussen kwam een andere dierenarts voor een (verplicht jaarlijks) bloedonderzoek voor de geiten op de boerderij langs. Die zag Zjoske lopen en riep gelijk dat

“die hond niet goed was”. Dat wisten we zelf ook wel. Mignard is echter wel een veel praktischer dierenarts en zei dat we voor een eerste bloedonderzoek net zo goed naar het (mensen?)laboratorium in Le Cheylard konden gaan. Hadden we dezelfde avond nog wellicht een idee wat er aan de hand zou kunnen zijn. Helaas (of gelukkig?) uit die tests bleek niets bijzonders.

Zjoske met uitzicht op het stuwmeer bij Le Cheylard

Mignard drong echter aan op meer onderzoek met röntgenfoto’s en/of echografieën. Dus de volgende dag naar een dierenarts met röntgenapparatuur e.d. Daar was het nieuws al gauw slecht. Pikzwart. Slechter kon niet. Er was sprake van een kankergezwel aan de milt met uitzaaiingen naar de longen. Hopeloos geval. Onze wereld stond stil op 19 januari 2008. Enigszins verdwaasd weer naar huis gereden en alles tot ons door laten dringen. Van de dierenarts hadden we prednison meegekregen om de gevolgen (m.n. de ontstekingen) van de kanker enigszins te beperken. Na een paar dagen begon Zjoske, een beetje tot onze verbazing, weer met smaak (wat ze weken niet had gedaan) te eten. Ze begon ook weer te spelen met Joplin. Er waren dagen dat we er van overtuigd raakten dat de dierenarts zich had vergist en dat alles op een groot misverstand berustte. Helaas, zo vanaf

eind april begon steeds meer haar haar uit te vallen en ook haar conditie weer langzaam maar zeker te verminderen. Pas de miracles, helas. We hebben Zjoske laten inslapen op 24 juni 2008. Iets meer dan een half jaar na de constatering van de kanker. We hebben haar een mooie plek in de tuin onder de kweeperenboom gegeven. Nieuwe gîte Het hele voorjaar van 2007 is opgegaan aan het realiseren en afwerken van onze tweede gîte. De werkzaamheden hiervoor waren al (zie ook de vorige nieuwsbrief) in de zomer van 2006 gestart. In die zomer werd de betonnen verdiepingsvloer gestort. In september 2006 vervolgens het dak gaan vervangen, samen met Willem. Willem kennen we via andere Nederlanders hier in de buurt. In de zomer had Willem gevraagd of we af en toe wellicht een klusje hadden. Nou dat hadden we wel. Met z’n tweeën hebben we het oude dak eraf gehaald en vervolgens de nieuwe balken weer op het dak gebracht. Alleen met de nokbalk (hier de “maître”) hadden we de hulp van een verlate campinggast nodig en Willem zijn kennis van het (zeemans)knopen leggen, waarmee we de balken op een relatief makkelijke manier konden ophijsen. Vervolgens begon de tijdrovende klus alle hoofdbalken (poutre) en dwarsbalken (chevron) weer in te metselen. Dit is een heel gepuzzel, aangezien er met natuursteen dient te worden gemetseld en het dus een continue zoeken is naar de juiste steen. Bovendien is het continue trap op, trap af met in de ene hand een emmer cement en in de andere hand een emmer stenen. Al met al ben ik hier een week of 2 mee bezig geweest. Vervolgens diende er een deel van een muur te worden afgebroken waar de nieuw te installeren balkondeuren dienden te komen. Een heel gebeuren, aangezien er stenen bij waren die al gauw een kilo of 50 à 60 wegen. Aansluitend diende er weer een rechte opening opgemetseld te worden. Dit is een heel gezoek naar haakse stenen of stenen die min of meer haaks zijn en vervolgens tot een haakse steen getailleerd kunnen worden. Meer tijd gaat daarbij dan ook op aan het zoeken naar stenen, dan naar dan naar het daadwerkelijke metselen. Verwonderd ben ik altijd over de hoeveelheden cement die dienen te worden verwerkt. Door de dikte van de muren (ongeveer 60 cm) is een kruiwagen cement in een mum van tijd

weggewerkt. Ik heb in die tijd de een na de andere aanhangwagen met metselzand naar huis gereden. Nadat alle balken en sporen weer ingemetseld waren, was het zaak het dak weer te sluiten. Ondanks het tijdstip in het jaar (november) was het weer dusdanig (dus weinig regen) dat er gestaag doorgewerkt kon worden. Al met al werd op 31 december 2006 de laatste nokvorst het dak opgedragen en vastgezet. Ria en ikzelf vonden dit een mooi sluitstuk van het jaar. Ook waren we zeer content dat alles makkelijk was verlopen. Toen ook na de jaarwisseling de winter nog niet wilde inzetten, besloten we door te werken en ook direct de binnenkant van de nieuw te realiseren gîte te gaan realiseren. We zouden wel zien waar het schip zou gaan stranden. Op dat moment hadden we nog niet het idee deze gîte in de zomer van 2007 te gaan verhuren. Het zat in ieder geval niet in de planning. Niettemin werden we zo eind februari geconfronteerd met de vraag of we de nieuwe gîte ook niet wilden verhuren in de zomer. Tot aan dat moment was alles zeer voorspoedig gegaan. Bovendien hadden we op dat moment nog 4 en een halve maand om alles af te werken. Het leek ons nog een zee van tijd en het vooruitzicht alvast, deze voor ons grote investering, rendabel te gaan maken lonkte ons toe. $$$$$ tekens dus! En dus stemden we toe. Daarmee de druk op onszelf verhogend.

Deel van het interieur van de nieuwe gîte

We hadden er echter het volste vertrouwen in. Vol goede moed gingen we verder: voegen uitkappen, profielen voor de gipsmuren plaatsen alsmede alle binnendeuren en vervolgens de elektra- en waterleiding installeren, gipsplaten aanbrengen en afwerken, afwerkvloer storten, dakramen

plaatsen, dak isoleren en afwerken met schroten, schoorsteen installeren, buitendeuren uit Nederland halen en vervolgens installeren, afvoeren aanleggen, tegelwerk in de badkamer maken, glas in de deuren zetten, boiler en kranen installeren, muren verven en plavuizen leggen, gekochte spullen weer ruilen want verkeerd ingekocht (bleef niet bij 1 keer helaas), keuken plaatsen………. Dit laatste was nog een heel gebeuren. De keuken hadden we namelijk al een paar jaar eerder gekocht bij een bouwmarkt, omdat de prijs zeer interessant was, wegens een “fin de serie” (ging dus uit het assortiment). We hadden het ding een jaar of twee opgeslagen in afwachting van het realiseren van een nieuwe gîte. Bij het monteren bleek echter één van de kastjes uit onderdelen van verschillende kastjes te bestaan. Tja, dar sta je dan. Wat te doen? De bouwmarkt bleek geen zaken meer te doen met de fabrikant. Niettemin wilde men ons van dienst zijn, ook al was de keuken meer dan 2 jaar geleden, met de nodige korting aangeschaft. Na wat heen en weer gebel met de fabrikant was deze bereidt geheel gratis de juiste onderdelen na te zenden. Dat viel erg mee, maar het duurde wel een aantal dagen. En die tijd hadden we eigenlijk niet meer. Het moment waarop de eerste gasten in de gîte zouden komen was met rasse schreden aan het anderen. Het was inmiddels begin juli, nog een week te gaan………. Hadden we in februari te veel hooi op de vork genomen? Al met al waren we vanaf eind maart 7 dagen per week, van ’s ochtends een uur of 8 tot á avonds een uur of 9 bezig geweest om alles voor elkaar te krijgen. Tussendoor hebben we af en toe ook gasten ontvangen, die af en toe ook bij ons mee-aten. Kortom we verveelden ons niet bepaald. In tegendeel: we liepen ons het vuur uit de sloffen, maar zelfs dat was nog niet genoeg. We hebben het wel eens gezien in “Ik vertrek”, u allen wellicht bekent: gastheren en gastvrouwen die nog van alles moeten regelen als de gasten al op het erf staan. En we hadden niet gedacht dat we ook nog eens in die situatie zouden komen. Maar we kwamen er wel degelijk in terecht. Sterker nog: voor de eerste gasten waren we niet eens klaar. Op de zaterdag dat ze zouden komen, was ik erg vroeg wakker. Dat zal niemand verbazen. Hoe dit op te lossen? De gîte was bijna klaar,

maar we kwamen net 3 a 4 dagen te kort om alles goed genoeg af te krijgen. Hoe dit inderdaad op te lossen? Koortsachtig lieten we alle mogelijkheden de revue passeren. Waar lag hier de oplossing. Er is altijd een oplossing!

Bezig met het balkon voor de gîte.

Bij de buren wellicht!? Als een (ons)geluk bij een (hun)ongeluk, moesten onze Nederlandse buren hun verblijf in hun (tweede) woning voortijdig afbreken door omstandigheden. Bij hun huis hebben ze een gastenwoning, die af en toe wordt gebruikt voor vrienden, kennissen en familie. Van commerciële verhuur is al lang geen sprake meer. Nu ze echter er zelf niet waren, was een verblijf van gasten in hun gastenhuis geen probleem en wilden Jan en Eva ons graag uit de brand helpen. En gelukkig hadden de eerste gasten voor onze nieuwe gîte ook begrip voor de situatie. Uiteindelijk zaten ze in het gastenhuis van de buren ook prima op hun plek. Gelukkig. En binnen een week was de nieuwe gîte uiteindelijk verhuurklaar.

Midlife of politieke crisis (of beide?) Je hoort vaak van mannen zo halverwege de 40 dat in alle hevigheid de midlife crisis toeslaat. Ik dacht dit alle achter me te hebben gelaten door in 2002 uit Nederland te vertrekken en me hier met Ria in de Franse Ardèche te vestigen. En ik moet ook zeggen: bij mij was er ook geen verlangen naar een knalrode Ferrari of een knalgroene Kawasaki Ninja 900 of een hooggehakte blonde secretaresse. Geïnspireerd door Sarko (Sarkozy dus de Franse president, maar Fransen korten vriiwel alles af: Mcdo is de McDonalds, sympatiek is sympa, en ga zo maar door) besloot ik een carriére in de politiek na te gaan jagen (want kost veel minder) en wie weet scoor je

onderweg ook nog een hooggehakte secretaresse. Het begon allemaal in februari 2008 met de vraag of Ria en ik voor de gemeenteraadsverkiezingen ook mochten stemmen. De secretaresse van het gemeentehuis dacht van wel, maar dat moest op de stemkaart staan. Aangezien ik een paar dagen later niets op onze stemkaart kon ontdekken met betrekking tot de gemeenteraadsverkiezingen, heb ik mij dezelfde dag maar eens op het gemeentehuis vervoegd. Bleek dat Silvie vakantie had en de rest van de week niet meer kwam, maar de burgemeester was er wel. Alras bleek dat hij van administratie geen kaas had gegeten, en dus dan ook wel kieslijst dan ook niet kon vinden. Of ik terug wilde komen als Silvie er was, maar………. Mocht M. Jouve mij op zijn lijst zetten. Op zijn lijst zetten? Ja, dus voor de a.s. gemeenteraadsverkiezingen. Voor mij begon het pluche gelijk te gloren. Jazeker! Niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan. Alleen……, als ik niet mocht stemmen, kon ik ook niet op de lijst staan. Maar gelukkig de donderdag daarop belt Silvie dat Ria en ik mogen stemmen en dat ze nieuwe stemkaarten zal sturen. Die vallen de vrijdag al in de bus. Dus alles voor elkaar, dachten we. In het weekeinde vertrek ik naar Nederland voor een week. Om alles even kort te sluiten met M. Jouve vraag ik of Ria de maandag daarop even langs te gaan op het gemeentehuis om aan Jouve te vragen (die dan een soort spreekuur heeft) of er nog zaken geregeld dienen te worden voor een plaats op de kieslijst. Die maandag slaat de totale verwarring toe. Silvie weet niet dat Jouve me heeft gevraagd op zijn lijst (met de nadruk op “zijn” blijkt later) en als Ria op het gemeentehuis is geeft Jouve geen sjoege. Ria in verwarring. “Ja, maar, het is voor de lijst”, zegt Ria. Welke lijst is Silvie niet duidelijk. Er blijkt wel een lijst te zijn, maar die is “secret”. Ria en even later ikzelf ook (bellend vanuit Nederland) snappen er niets meer van. Silvie heeft Ria aangeraden een kleine presentatie en profielschets van mezelf te maken, alsook stembriefjes, als ik dan zo nodig een politieke carrière wil nastreven. We vinden het allemaal knap vreemd en omslachtig en vragen ons af of alle kandidaten dat moeten gaan doen. Het gaat tenslotte (met

alle respect) maar om gemeenteraadsverkiezingen in een dorp met 322 inwoners, waar bijna iedereen elkaar kent. Maar zogezegd zo gedaan. Ik maak een korte profielschets en Ria maakt de stembriefjes. Aangezien ik pas de zondag van de verkiezingen weer terug kom uit Nederland zal Ria een en ander bezorgen op het stembureau op de dag van de verkiezingen. Aan het eind van de zondag kom ik met onze buren Jan en Eva terug uit Nederland. Zo tegen 4 uur in de middag komen we aan bij het stembureau. Ik heb geen stemkaart bij me, maar Jan en Eva wel. Ik wacht in de auto en als Eva terug komt blijkt dat ze helemaal niet op mij kon stemmen, d.w.z.: ik wil sta niet op de lijst. Ik snap er helemaal niets meer van. Ook niet als Jan terug komt. Hij heeft gevraagd hoe een en ander zit en als Jan op mij wil stemmen moet hij mijn naam op de lijst toevoegen en een ander op de lijst doorstrepen. De verwarring komt tot een hoogtepunt. Als ik thuis kom blijkt Ria die zondag al van alles beleefd te hebben. Een van de buurvrouwen die langs komt om te zeggen dat mijn stembriefjes op zijn op het stembureau en andere buren die mij succes willen wensen. Overigens blijkt als Ria langs gaat op het stembureau dat er nog wel stembriefjes zijn. Tijd om zelf te gaan stemmen en polshoogte te gaan nemen.

Le Maire, M. Jouve

In het stembureau is ook M. Jouve aanwezig. Ik besluit recht op mijn doel af te gaan en vraag Jouve wat er aan de hand is en waarom ik niet op de (zijn?) lijst sta, nadat hij me daarvoor heeft gevraagd. Links en rechts zie ik andere leden van de kiescommissie onrustig gaan schuiven en Jouve krijgt een hoogrode kleur. Blijkbaar vallen er voor een aantal mensen, waaronder ikzelf stukje op hun plek.

“Ja maar”stamelt Jouve “dat was nog niet geformaliseerd”. Niet geformaliseerd? Ik begrijp al gauw dat ik als eerste reserve in reserve ben gehouden, voor het geval er zich iemand van de andere kandidaten zou terug trekken. Doordat Jouve verder niets heeft gezegd, ook niet toen Ria op het gemeentehuis was, en door alle overige misverstanden blijk ik uiteindelijk als onafhankelijk kandidaat de verkiezingen te zijn ingegaan. Stem Beikes dus! Op zijn zachtst gezegd ben ik onaangenaam verrast. Niettemin blijk is ’s avonds bij de stemming nog bijna 50 stemmen te hebben vergaard (op een totaal aantal stemgerechtigden van ongeveer 220). Dit is echter niet genoeg voor een plek in de gemeenteraad. Elke stemmer mag namelijk maximaal 11 stemmen (zijnde het aantal gemeenteraadsleden) uitbrengen. In de lijst die er is mag je ook namen doorstrepen en naar believen toevoegen, ook die van een nietsvermoedende buurman. Zodoende hebben de mensen die zijn gekozen tussen de 120 en 185 stemmen. Maar ook willekeurige mensen uit het dorp vergaren zo dus stemmen. Het gaat hier in Frankrijk dus iets anders dan in Nederland. Wel krijg ik later veel reacties van mensen in het dorp: dat ze verrast waren dat ik meedeed en dat er geen stembriefjes meer waren, dat ze als ze dat geweten hadden zeker op mij hadden gestemd (blijkbaar hebben er dus niet de hele dag stembriefjes of mijn profielschets gelegen). Wie weet hoe ver ik was gekomen met een Obama-campagne? Jouve zijn gehele lijst is gekozen, waarbij hijzelf ergens onderaan eindigde met het minste aantal stemmen. Nieuwsgierig naar hoe het verder zou gaan heb ik de eerstvolgende gemeenteraadsvergadering bezocht om te zien hoe het verder zou gaan. Daar stelde Jouve zich beschikbaar als burgemeester, keek een keer nadrukkelijk de vergadering rond en werd met 10 tegen 1 stem burgemeester. De wethouders werden zo ongeveer door Jouve aangewezen en ook de verdeling van de vertegenwoordiging in de diverse regiocommissies ging door middels van aanwijzing. Op zich was ik dus niet zo rouwig dat ik niet op Jouve zijn lijst was gekozen. Inmiddels is de situaties bijna een jaar na de verkiezingen weer geheel gewijzigd. Het bleek

dat de eigengereidheid van le maire nog veel verder ging dan het aanwijzen van de wethouders. Le Maire heeft geheel tegen de besluiten in B en W en in de raad totaal iets anders gedaan dan in meerderheid was besloten. Nadat eerst 3 van de wethouders waren opgestapt en na een volgende tumultueuze raadsvergadering half december zitten er nu nog 5 van de 11 raadsleden en komen er nieuwe verkiezingen aan. Ergens begin maart. Nieuwe ronde, nieuwe kansen! It’s time for change!! Yes ,we can!

Zo dat was een wat langere nieuwsbrief dan voorheen. Het is mijn bedoeling ergens in april/mei van dit jaar nog een nieuwsbrief te zenden. Er zijn nog een paar leuke zaken om over te verhalen: Droog muurtjes stapelen Veestapel Friezen in den vreemde Volkskrant verslaggevers op Bastier Zomer 2008 Landwinning Tot slot nog een vraag: zijn er nog lezers die een een of andere hoek een CD speler hebben staan die ze niet meer gebruiken. Tegenwoordig zijn er vrijwel alleen nog DVD spelers te koop en ik zou graag een CD speler willen hebben, eventueel tegen een zacht prijsje. We houden ons warm aanbevolen!

Ria Martijn en Johan Beikes Bastier 07160 St Julien Labrousse 0033 475 294245 www.bastier.eu [email protected]