Nieuwsbrief. augustus jaargang 6 nr.7

Nieuwsbrief augustus 2013 jaargang 6 nr.7

Nieuwsbrief: Voor je ligt weer een nieuw exemplaar van de “Minke-Dive nieuwsbrief“. Wij hopen je met deze nieuwsbrief beter op de hoogte te houden van het reilen en zeilen binnen de vereniging. Met als doel dat wij onze gezamenlijke passie “het duiken” nog meer met elkaar kunnen beoefenen en beleven. Mocht je nog leuke ideeën, anekdotes, vakantieverhalen, foto’s of duikervaringen hebben laat het ons weten, grote kans dat wij deze zullen publiceren.

CLUBTRAINING De clubtraining staat onder leiding van Arie Kersbergen en Evert Meerlo.

De clubtraining wordt iedere donderdag van 21.00~22.15 uur gegeven.

Voor elke training geldt: zorg voor een loodgordel

FOTO VAN DE MAAND Iedere maand wordt er iemand uitgekozen om een foto te mailen voor in de Nieuwsbrief. Het liefst met (een paar regels) tekst erbij. Wat spreekt jou aan of welk verhaal zit erachter etc. . . Vanzelfsprekend dient de foto gerelateerd te zijn aan de duiksport. De foto hoeft niet zelf te zijn gemaakt.

Deze maand een foto van :

Leon van der Heijden

Helaas nog geen foto ontvangen.

De volgende die de foto van de maand mag leveren is:

Ledenhoek:

Verjaardagskalender:

Wij wensen de onderstaande leden een gezellige verjaardag toe:

19 19 22 29 30

augustus augustus augustus augustus augustus

Robin Visker Pascal de Bie Leon van der Heijden Adrie Rensen Arno Teunissen

Nieuwe leden:

Aanwezigheid DJ: Zomerstop tot 05 september

Geboren:

Vajèn dochter van Ricardo en Karin Van harte gefeliciteerd! Heel veel geluk met haar en jullie gezinnetje!

Het is een kwestie van tijd, maar een begin is er al gemaakt met de realisering van ons eigen clubgebouw.

Allereerst natuurlijk de entree wat uitnodigender maken. Dus dat was snoeien en nog eens snoeien, onkruid wieden en het stoepje proper maken, bladblazen, vegen, afval afvoeren, poetsen en nog eens poetsen, stofzuigen, ramen lappen, spullen verslepen, wc kuisen, spinnen uitroeien . . . . . . De komende tijd zullen we ons bezig houden met de aankleding, waardoor het echt “ ons clubhonk“ wordt. Vanzelfsprekend zijn meedenkers en meeklussers altijd welkom.

Marion

Bericht van het bestuur

Graag willen wij inventariseren of er eventueel belangstelling is om een

cursus/workshop onderwaterfotografie

te volgen.

Zo ja, dan zal er contact worden gezocht met een onderwater-vakfotograaf. Er zullen uiteraard kosten aan verbonden zijn. Echter deze zullen afhangen van het aantal deelnemers. Graag horen wij spoedig wie er eventueel geïnteresseerd is.

Mail naar: [email protected] onder vermelding van: “eventueel interesse in cursus onderwaterfotografie”

We houden jullie op de hoogte.

Bericht van het bestuur Mededeling: Bij Marion kunnen muntjes gekocht worden voor flesvullingen. Kosten: 6 muntjes voor € 5,00 of 1 muntje voor € 1,00

De compressor heeft zo nu en dan onderhoud nodig, hetgeen kosten met zich meebrengt. Vandaar de verkoop van muntjes.

Barbecue 2013 op Kranenburg

Met dank aan Oliver voor de foto’s

Mijn eerste keer . . .

Het was het voorjaar van 2011 en Fren had een enorme verrassing voor me, vertelde ze me door de telefoon. Geduldig als ik ben wachtte ik tot we bij elkaar waren en had in de tussentijd pas 3.654 sms'jes gestuurd met de vraag wat de verrassing nou was. Ik had werkelijk waar geen enkel idee en zij vertelde me ook niets. Maar dan ook écht helemaal niets! Geen letter, geen woord, geen hint, geen richting. Alleen dat ik het heel erg leuk zou gaan vinden. Eenmaal thuis gekomen probeerde ik mr. Cool te zijn en vroeg er niet naar. Alleen was mrs. Cool een heel stuk cooler en zei niets. Tot na een hele lange tijd, een minuut of vijf, ik het niet langer kon uithouden en vroeg wat de verrassing nou was. “Duiken” zei ze. “Je gaat een duikcursus doen!” Ze had me niet meer kunnen verrassen dan hiermee want het was nooit en te nimmer bij me opgekomen om dit te gaan doen. “Ja, maar . . . wanneer en hoe? Waar? Met wie? Waarom?” en meer van dit soort vragen. In elk geval heb ik meteen gebeld om een afspraak te maken voor mijn eerste duik. Of ik op zaterdag om 10.00 uur in Vinkeveen wilde zijn, op Zandeiland 4. Vol goede moed vertrok ik naar Vinkeveen, vergezeld door Fren. Enigszins opgewonden, vlinders in mijn buik vanwege het onbekende en naarmate we dichterbij kwamen begon ik steeds meer en sneller te praten. Hét teken bij mij dat ik nerveus ben. Normaliter ben ik al niet echt een stille Willy, maar nu bleef het maar doorgaan. “Blablablablablabla. Blablabla. Blablablabla . . .” Achteraf gezien verbaas ik me er nog over dat ze die drie kwarier met me in de auto heeft kunnen zitten en niet onderweg uitgestapt is. Uiteindelijk kwamen we aan en was de tent van de duikschool snel gevonden. Na het rondje handenschudden en kennismaken werd het een en ander aan me uitgelegd. Theorie . . . Het is dat het moet, maar het liefste was ik meteen in het water gesprongen om schatten te zoeken, vergane schepen te enteren, kreeften mee naar boven te nemen en te eten en oesters te openen met grote parels. In Vinkeveen. Yeah right, het zullen de zenuwen wel geweest zijn.

Uiteindelijk mocht ik dan mijn gear aantrekken en werd ik gekoppeld aan Leon, een van de instructeurs. Angst had ik niet en na wat geklooi met uittrimmen en een enorme hoeveelheid lood aan mijn lijf erbij te hebben gekregen, ging ik dan eindelijk kopje onder en gingen we een stukje zwemmen. Als het goed zou gaan zou ik ook een aantal dingen moeten doen, zoals masker laten vollopen, klaren, masker af, automaat uit en weer vinden, etc. We gingen een stukje zwemmen en ik voelde me als een vis in het water en leek waarschijnlijk meer op een kind in een snoepwinkel dan op een volwassen kerel. Alles was mooi, de vissen die ik zag waren de geweldigste vissen ooit, de instructeur was een held en mijn vrouw de meest fantastische vrouw die iemand zich maar kan wensen. Na een klein rondje zwemmen en waarschijnlijk meer lucht te hebben verbruikt dan een marathonloper tijdens de volle 42 kilometer gingen we onze oefeningen doen. Eerst de ademautomaat. Goed opletten en herhalen wat je ziet. Hoe moeilijk kan het zijn? Tsja, als je de automaat zo in je waffel stopt en je probeert te ademen, krijg je een slok water binnen en kom je erachter dat kotsen wellicht lukt, maar hoesten toch een stuk moeilijker is als je onder water bent en je steeds na een periode van hoesten en je automaat bijna uitspugen, je weer moet ademen. Leon had in elk geval schik. Heeft die jongen ook eens een pleziertje . . . Enfin, nadat ik de ademhaling weer op orde had en zeker wist dat ook ik niet tegen water in mijn longen kan, hebben we de oefening herhaald en kreeg ik zowaar applaus. Door naar de volgende oefening. Masker half laten vollopen en klaren. Dat was een eitje en ging meteen goed. Wederom applaus. Voor mijn gevoel ging ik op korte termijn volle zalen trekken en staande ovaties krijgen. Ik leek wel een puppy. “Volgende, volgende, volgende!!!” Masker af, opzetten en klaren. Leon deed het voor en ik deed het na. Zo ongeveer dan.

Masker af en op was geen probleem. Voor het klaren had ik waarschijnlijk een plotselinge aanval van stikstofnarcose gekregen want in plaats van op de reguliere manier klaren, besloot mijn brein mijn neus de opdracht te geven om het water in mijn masker via mijn ademgaten op te slurpen. Leon’s ogen pasten nog net in zijn masker, zo groot werden ze en ik zag tussen de tranen door dat hij verschrikkelijk moest lachen. Het zou me niet verbazen als hij op dat moment zijn blaas geledigd heeft in zijn pak. Ik daarentegen deed mijn best om niet wederom een hoestaanval te krijgen wat bijna helemaal lukte. Drie keer slikken, twee keer hoesten en missie geslaagd. PADI heeft als eis dat je het masker kunt klaren. Op welke wijze staat niet beschreven en dus ontving ik ook hiervoor weer applaus. Ondertussen was ik hevig aan het nadenken hoe ik ook alweer moest aangeven dat ik al meer dan de helft van mijn lucht had verbruikt en uiteindelijk lukte me dat ook en zwommen we terug. Ik had het gevoel alsof ik de eerste mens op de maan was geweest en Leon het gevoel dat hij toch echt een schone luier moest halen. Eenmaal boven gekomen had ik een smile op mijn gezicht die van oor tot oor ging en vanaf toen wist ik het. Duiken, mijn nieuwe passie die ik zoveel mogelijk wil gaan beoefenen en waarin ik mezelf helemaal kan vinden. Tevens wil ik mijn excuses aanbieden aan alle mensen om mij heen die vanaf dat moment werden doodgegooid met alle “geweldige verhalen” over duiken, foto’s die van het internet geplukt werden en sinds een jaar zelf geschoten worden, filmpjes en films die bekeden moesten worden en talloze aanmoedigingen om het toch echt zelf een keer te gaan doen. Het spijt me oprecht dat ik jullie dit aandoe, alleen kan ik er niets tegen ondernemen, het is sterker dan ik en de aankomende 40 jaar zal ik jullie nog veel vaker bedelven onder de verhalen, foto’s en filmpjes van mijn duiken! Er is maar één manier om er vanaf te komen en dat is het zelf ook een keer te ervaren. Maak een introduik bij welke duikschool dan ook, doe meteen je opleiding, sluit je aan bij een duikvereniging en doe er iets mee! Maar ik heb jullie gewaarschuwd; het is verslavend! Groetjes, Oliver

Reuzenmanta

Spanwijdte: Gewicht:

tot 8 m tot 1,8 ton

Deze rog is de grootste rog ter wereld, maar hij is een ongevaarlijke planktoneter. Als hij foerageert, zwemt hij met zijn enorme bek wijd open en beweegt hij zijn reusachtige driehoekige vleugels traag op en neer. Aan weerszijden van de bek, die aan de voorkant van de kop zit en niet van onderen, zoals bij andere roggen, zijn twee lange kwabben te zien die op hoorns lijken en waardoor plankton de bek binnenstroomt. Deze verklaren zijn andere naam, Duivelsrog. Hij heeft een korte, stompe staart. Op koraalriffen verzamelen Reuzenmanta’s zich boven hoger gelegen plekken waar de stroming plankton aanvoert. Ik ken duikers die al kennis gemaakt hebben met dit imposante dier, maar helaas de foto niet hebben kunnen maken . . . . . . . . . . . . . . . Marion

‘t Blauwe Meer (Loon op Zand, Noord-Brabant) Het is zondag 28 juli, normaal lig ik nog te slapen maar nu gaat de wekker om 07.30 uur. Ik moet er even over nadenken maar het is echt geen maandag. Om kwart voor 9 staat Oliver voor de deur en samen rijden we nog even langs Kranenburg. Maar daar is iedereen al weg dus rijden we maar door naar Loon op Zand om te duiken in het Blauwe Meer. Oliver lapt de maximum snelheid aan z'n laars dus we zijn er al snel. Rein, Marion, Hans, Ina, Anita en Suus staan al de spullen op een karretje te laden als we aankomen, dus Oliver en ik sluiten ons maar gelijk aan. We krijgen eerst een uitleg op het mooie terras van de "duikschool". Onder het genot van een bakkie vertelt de duikleider over de historie van het Blauwe Meer en wat er allemaal te zien valt onder water.

Als we duikklaar zijn worden we op een aanhanger naar de andere kant van het meer gebracht. Vanaf die kant is het ongeveer een uur rustig peddelen terug naar het terras. Het zicht is inderdaad uitstekend maar behalve hele scholen kleine visjes zien we maar weinig van het beloofde leven. Als we ongeveer halverwege zijn zien we dan toch de eerste paling liggen, inderdaad een meter lang en dikker dan zelfs mijn pols. Later zien we er nog meer en ik zie zelfs kans er één bij z'n staart te pakken. Na de eerste duik even lekker bijkomen met drinken en lunch. De tweede duik ligt meer aan de kant van het terras en we lopen over het strandje naar het water. Oliver en ik missen de eerste boei (het vliegtuig) dankzij mijn voortreffelijke navigatiekunsten, maar we komen via een omweg bij de tweede boei terecht. Na wat platformpjes, een roeiboot van 6 meter en nog een kleiner bootje vinden we dan uiteindelijk toch het vliegtuigje. Het zicht was hier een stuk minder maar in de mistigheid heb ik nog een school van zo'n 20 baarzen gezien, toen ik ze Oliver wou wijzen waren ze helaas al weer weg. Als we terugkomen zijn de anderen er al uit. Logboeken worden ingevuld, kar weer ingeladen, nog een paar sterke verhalen en we stappen rond 4 uur weer in de auto. Een zeer geslaagde dag met lekker weer en goed gezelschap. Degene die niet mee zijn geweest:

Sukkels!!! Gemiste kans.

Groet, Anita, Suzanne, Marion, Ina, Rein, Hans, Oliver en Evert

‘t Blauwe Meer 28 juli 2013

Gemaakte foto’s op deze dag: Evert, Suzanne, Oliver

Bestuur Duikvereniging Minke-Dive: Voorzitter: Peter Boom

E-mail: [email protected]

Secretaris: Oliver Lenneberg

E-mail: [email protected]

Penningmeester: Rein Hermens E-mail: [email protected] Algemeen lid: Evert Meerlo / Bastiaan Visser Contactpersoon voor opleidingen is Suzanne de Gunst E-mail: [email protected]

Nieuws van de Activiteitencommissie 05 sept:

1e zwembadavond na de vakantie

07 sept:

officiële opening vernieuwd sportcomplex “de Sypel”

Voor alle evenementen geldt: geef je op dan kan de Activiteitencommissie rekening houden met je deelname. E-mail: [email protected]

Activiteitencommissie: Oliver en Frances Lenneberg E-mail: [email protected] Nieuwsbrief: Marion Hermens E-mail: [email protected]