nauwelijks in woorden te vatten
nauwelijks in woorden te vatten
gedichten van familieleden, hulpverleners en patiënten
Coördinaten van de psychose:
Loop voorbij het toeval tot aan het gedicht. Sla rechts af naar de reis. Klim eenmaal in den vreemde omhoog tot in de droom. Je bent er, wacht tot ze je komen halen
(Steven)
Augustusavond
Traag schrijf ik En laat de dag leeglopen Onder het grijze potlood De nacht wacht En de avond wankelt als op krukken onder de takken Van de notenboom Waarom weegt mijn hand Zo zwaar, twijfelend langs de flank Van de bijgesnoeide haag? Een schraperige kraai Draait rondjes In de lucht. Ik zucht; Dit moment loopt Niet langer in de pas.
(Albert)
Dankbaarheid
Waar toekomstdromen dreigen te vervagen, Wij aan de deur staan met zoveel vragen, Zijn jullie steeds opnieuw paraat, Een luisterend oor, met raad en daad. Waar kansen bieden aan jonge mensen, Die wij thuis wel eens durven verwensen, De beste en enige remedie lijkt, Een code die op jullie label prijkt. Als moeder kan ik het enorm waarderen, Dankbaar steeds weer, zovele keren, Dat jullie samen met ons willen dragen Wat ó zo weegt, niet even, maar alle dagen. Als hulpverlener besef ik des te meer, Dat we er moeten staan, telkens opnieuw en keer op keer, Waar mensen even op adem willen komen, Tussen de scherven van hun verloren toekomstdromen.
(Hilde)
De kloof in mijn denken Barst verder van onbegrip En verliest elke lijn. Toortsen van laaiend vuur, Animeren zich in de kronkels van mijn verstand. Melodieën timmeren Een getokkel op de tamtam Omdat de logica een uiterste is Veraf Oneindig veraf…
(Hilde)
De liefde
Moeten we schoonheid niet prijzen En eenvoud omarmen in plaats van te veinzen moeten we pijn niet leren beminnen in een streven naar betere zinnen Heeft liefde immers iets beters in het verschiet Dan teloorgang en bekers verdriet Of moeten we koste wat kost Proberen verschonen zo trouw op post Liefde heeft niets concreets en is ieder gegeven Ook afstand kun je zo overleven want aan “houden van” kleeft geen stinkende adem Alleen maar een subjectieve waarachtige wasem.
(Hilde)
Gezondheid
Soms beukt de boomstam van de vijand Door mijn voordeur Die enkel voor mijn poezemiene bestemd is Dan verlang ik naar de dood Soms schijnt een eeuwig lijkend zonlicht Op mijn met rozen bezaaide binnentuin En dan drink ik met mijn geliefde een tas koffie of thee Om van de gezondheid te profiteren Soms dan weer scheidt een zwart glas Mij van de eeuwig lijkende zon En plots Ziek als ik ben Ziet ze er niet mooi uit
(Oscar)
Het blijft maar duren Ik word er ongeduldig van Heen en weer Wandel ik door de gangen Zandlopers en vergeet putten Hoe kan ik ontkomen Aan dit oneindige tijdsbesef Ik wil het niet meer weten Ik wil ze niet meer voelen De zweepslagen van de herhaling Zonder uur, zonder tijd
(Pieter)
Het blozende meisje
Ik word rood tot achter mijn oren Alsof ze gaatjes in mijn poriën boren Ik voel, ik heb een kop als een tomaat Help, ik hoop dat dit vlug overgaat Telkens er iemand me aanspreekt Is alsof het zweet me uitbreekt Het gevoel is eng, niet in te schatten Alsof je betrapt bent bij het jatten In de winkel, op straat of bij vrienden Waren ze maar allemaal slechtzienden Een enkele aanspreking of aanraking Brengt mijn kop al in verwarring Mijn vriend vind het een der schoonheden Mijn rode kop, mijn blozen, moet je weten Ik trek mij daaraan op, het geeft me moed Om te weten dat hij houdt van mijn rode snoet!
(Lutwine)
Hoop
Ik zag haar komen uit het oosten Hoe ze was? Laat ons zeggen: Dubbele punt, Uitroepteken, Vraagteken.
(Albert)
Ieder houdt vast aan zijn dromen Een zoektocht naar een veilig onderkomen Met deze feestdagen in ‘t verschiet Wil ik maar zeggen: “vergeet uw dromen niet” Herinnering aan vele lentes leven Zo dankbaar om wat ons ooit werd gegeven Zo’n klein moment van stilstaan doet soms pijn Maar weet dat wij er steeds voor jullie zijn.
(Hilde)
Ik en mijn autisme
Ik ben een mooi en welopgevoed kind een drama queen, als het mij niet zint Bij mijn activiteiten mag je mij niet storen Dan heb ik precies stoppen in mijn oren Je moet nu dit, je moet nu dat…. Vlug, er moet van alles en nog wat Zo zit ik helemaal niet ineen Heb graag orde en rust om me heen Bij grote chaos kan ik echt flippen dan begin ik op en neer te wippen Ik fladder dan met mijn handen Of bijt, grr… hard op mijn tanden!! Ik kan uren spelen met mijn ‘dingen’ Zoals mijn pony’s en mijn namaak ringen Ik zet alles zoals het hoort, mooi op een rij Dat gevoel van orde, maakt mij intens blij Ze noemen me soms een verwend nest Geen doorsnee kind, zoals de rest Misschien heb ik wel autisme in mijn lijf En weet ik daarom met mezelf geen blijf Al bij al ben ik een voorbeeldig kind Grappig, veelal welgezind Gelukkig hebben mij ouders begrip Als ik af en toe eens flip……..
ik heb angst, neen niet voor even maar al mijn gehele leven kun je voorstellen, zomaar bang maar al mijn gehele leven lang bang om ergens binnen te gaan schrik dat je hart zal overslaan bang om te stikken, je te verslikken ademnood, gevoel, ik ga dood uit eten gaan in een eethuis maakt mij al bang , blijf liever thuis rinkelende geluiden van kopjes bevende handen, hartklopjes niemand begrijpt dit gebeuren je mag er niet over zeuren ik ben een bange wezel, een angsthaas sommigen vinden mij een dwaas misschien ben ik zo geboren of zit het tussen mijn oren angst, brrrrrrrrrrrr, schrikketist als je de engheid hiervan maar eens wist!
(Lutwine)
Ik zoek een steen om van te zijn, een zondares waar ik mij naar toe kan werpen en een profeet die me mijn overmoed vergeeft. Alsook evangelisten die hierover eensgezind berichten: Een kerkvorst die mij, tot de feiten zijn verjaard, schijnheilig wil verklaren en een oude weg waarop ik me in tussentijd rustig neer plaveien kan.
(Steven)
Je ogen doen me huilen, ze staren ze glimmen ze lachen ze zeggen zoveel, en dan weer zo weinig. Maar altijd brengen ze me in de war en doen ze me huilen.
(Hilde)
Onbereikbaarheid
Kunnen we eenzaam zijn Als we niet eens beseffen Wat in ons leven Lang verloren is gegaan? Waar is de bodem van verdriet Als zelfs geen schip In golven is vergaan? Is er een kern van voelen En zelfs een broze basis van wat hartepijn Als we niet eens eens mochten voelen Genieten van een simpel samen zijn? Kan ik bereiken waar jij intens doorleefd zo over spreekt Of blijft jouw boodschap enkel razen Als iets waar jij alleen maar eindeloos genietend over preekt?
(Hilde)
Oorlogsverklaring
Ik wil niet sterven, alleen even vakantie nemen van het leven. In een waan, een droom, een zin.
(Steven)
Pedigree
Onder zijn lever ligt een dor land dat de grenzen voor zich uitschuift zonder de beschermende horizon van ook maar één kind Een straal tast in een witte porseleinen waterteil en de middagzon zoekt, verziekt en klam, naar een twijg op de laatste boom De dood, midden het bestaan Proeft hij puur
(Albert)
Psychose
Ik kan wel huilen in jouw schoenen Beseffend waar het echt om gaat Een ziel, zo jong en reeds vol striemen De warmte van jouw broos gelaat Ik kan wel wraken aan de wereld Te zien wat eerder is geweest Verliezend wat niet eens al is gewonnen Nog niet kon groeien en niet is verteerd Een pril bestaan nog niet ontgonnen En toch al veel verkeerd Is er een reden te begrijpen Is er een oorzaak te verstaan Waarom dit kind niet eens de kans krijgt Ons in de match van ’t leven slechts maar 1 keer te verslaan
(Hilde)
Slaaf van de tijd Het blijft maar duren Ik word er ongeduldig van Heen en weer Wandel ik door de gangen Zandlopers en vergeet putten Hoe kan ik ontkomen Aan dit oneindige tijdsbesef Ik wil het niet meer weten Ik wil ze niet meer voelen De zweepslagen van de herhaling Zonder uur, zonder tijd
(Pieter)
Tranenstroom
Tranen biggelen langs mijn wangen Er is niets om ze op te vangen Het is als een waterval Vanuit de bergen naar een diep dal Tranen vloeien vanuit mijn ooghoeken Ik probeer ze te vangen in zakdoeken het zilte zoute water loopt langs mijn mond zomaar in de grond tranen maken mijn wimpers nat en zwaar ik zie opeens niet meer klaar lachen, snikken, huilen, verdriet en iedereen die het ziet
konden we maar onze tranen vangen of plakken op onze wangen ziltig, zoute tranen, toch zo nat emoties, alles uiteengespat
(Lutwine)
Verwondering
Verward kijk ik je aan even in m'n ooghoek een traan radeloos om wat je zei waarom haar en niet mij? overmand door intens verdriet niet begrijpend , zie je 't niet? duizelig gevoel, verlaten emotievol, even haten reikhalzend zoek ik je lippen innig wil ik je bezitten nooit zal ik je laten gaan geef me je hart, vurige Italiaan!!!!
Volledig uit het niets kwam die stem ‘k liet mij overmeesteren door hem Verstikkende angst en achterdocht geselden mij Neerslachtigheid en tranen kwamen daar plotsklaps bij. Ik wilde vluchten maar was onherroepelijk gevangen Want ook door de nare gedachten raakte ik bevangen, Ik ging op mijn eentje een uitweg zoeken Maar kon géén vooruitgang boeken Gelukkig kwam die reikende hand, Die komaf maakte met mij vijand Samen staan we thans sterk, Al is er nog veel werk Niettemin slaan we er ons wel door Want nu heb ik een luisterend oor
(David)
Aan W.
We stonden aan de einder En keken naar jouw kin: Het beeld van een zeemeermin Daar begon het klauwen van het dier, Zoiets als de aardappeleters van Van Gogh Een zwart hangbuikvarken aan de trog. Ik raapte een eikenblaadje van de grond en een stukje glas. De combinatie was waterpas En het twijgje waarop jij stond.
(Albert)
Zo liepen wij door rode en blauwe linten toegejuicht in stilte naar het huis terug. Daar gaf ik jou een glasscherf. ‘What does it mean?’ We praten een midwinternacht in twee. Jij gaf me ’s ochtends het zicht op de einder waaraan ik me sneed toen ik erover heen probeerde te kijken
(Steven)
De STEM - praatkaffee Psychose
Het praatkaffee is een initiatief van verschillende belangengroepen in de regio N-West-Vlaanderen. Het kaffee is in de eerste plaats een ontmoetingsplatform voor familieleden en mantelzorgers van mensen met een psychotische kwetsbaarheid. Ook andere belanghebbenden zijn er welkom. Vijf keer per jaar opent het kaffee zijn deuren in het CC De Valkaart te Oostkamp voor een avond met telkens een beperkt formeel gedeelte (informatie, getuigenis,…) met aansluitend een uitgebreid ontmoetingsmoment. Meer info op
http://www.praatkaffee-destem.be/
