St>rt 2012 l o o psp o r t
natural running: lopen op - bijna - blote voeten
Maand en 2012 augustus jaar
natuurlijk lopen op blote voeten? Hoe natuurlijk is het om hard te lopen op blote voeten. Of op schoenen die veel minder steun bieden dan de gemiddelde loper gewend is. “Natural” of “barefoot” running staat in het centrum van de belangstelling. In dit nummer van St>rt belichten we het thema van diverse kanten. Hoe je ook loopt: het is altijd fijn te weten hoe lang je nodig had voor welke afstand. Gecertificeerde parcoursen bieden de garantie. Tenzij je kiest voor de meer extreme vormen van lopen. Kortom: veel diversiteit in dit magazine voor de loopsport.
inhoud
3. Start to Run gaat weer beginnen 4. Soepeler lopen met minder schoen 6. Natural running als afwisseling 7. Lopers en lezers 8. De waarde van een gecertificeerd parcours 10. Extreem lopen 11. Agenda en de Tip van de Topper
geen trek in track
Een paar weken geleden loste ik het startschot bij een baanwedstrijd ter ere van het 35-jarig jubileum van atletiekvereniging Ron Clarke. De vereniging, waar ik erelid van ben, verkoos de baan boven een cross- of wegwedstrijd, waarschijnlijk vanwege de overzichtelijkheid. Een handjevol heren en dames en precies drie jeugdige lopers waag-
2
augustus 2012
den zich aan de 12,5 rondjes op het tartan. Van het drietal finishte er slechts eentje en ook zij was teleurgesteld. Zij vond het ‘helemaal niet leuk’. Na afloop was het best gezellig tijdens de barbecue en de oude rotten vonden die baanwedstrijd heerlijk. Maar voor de jonge atleten werd het een deceptie. Ik hoop maar niet dat dit hun hun laatste
atletiekfeit blijkt te zijn. Natuurlijk heb ik niets tegen baanwedstrijden, maar qua sfeer kunnen ze vaak niet op tegen de oergezellige wegwedstrijden in ons land. De kracht van de wegwedstrijden ligt in het feit dat ze de lopers naar het publiek brengen. De meeste lopers staan niet stijf van de adrenaline. Het is een en al positivisme en er is voor iedereen wat te beleven. We leven in een tijd waarin de beleving van sport veranderd is en mensen meer zieken dan het jagen op prestaties. Beste organisatoren van baanwedstrijden, bekijk uw evenement met een marketingbril. Vlekkeloos een wedstrijd organiseren kunt u al, maar voor een sportieve, eigentijdse happening, voor een feest, is toch echt meer nodig. Wat dat betreft zijn de FBK Games een voorbeeld hoe een baanwedstrijd wel kan zijn. Gerard Nijboer
nodig ze uit voor start to run! Enthousiaste hardlopers maken de beste reclame voor hun sport. Verreweg de meeste lezers van dit magazine hebben al de nodige ervaring opgedaan in de loopsport. Maar bijna iedereen kent wel vrienden, familieleden of buren die je af en toe met de nodige jaloezie nakijken als je weer op pad gaat voor wat kilometers training. Je hoort ze denken: ‘Dat zou ik ook moeten (of willen) doen.’ Dan is dit het goede moment om in actie te komen. Op 8 september start de nieuwe cursus Start to Run. Verspreid over heel Nederland zijn er tientallen locaties waar beginnende lopers terecht kunnen om op zes zaterdagochtend vertrouwd te raken met de beginselen van de loopsport. In die zes weken bouwen de deelnemers op van 1 naar ongeveer 20 minuten hardlopen en leren ze alle beginnerstrucs. Enthousiaste trainers en gezellige loopmaatjes wachten hen op voor een energieke training in het park, het bos of op de atletiekbaan. De conditie verbetert, ze voelen zich steeds fitter. En met elke kilometer verbranden ze ook nog een flinke hoeveelheid calorieën. Ben je zelf enthousiast over Start to Run en ken je iemand waarvan jij denkt, die moet ook meedoen? Nodig je vriend, familielid kennis of buur dan uit voor Start to Run. Via deze link: https://starttorun.atletiekunie.nl/tellafriend kom je op de website van Start to Run bij een mailtje dat je kunt rondsturen.
dutch runners app uitgebreid en verbeterd
Dutch Runners verwacht nog deze maand de eigen app van een update te kunnen voorzien. Met deze update wordt de Dutch Runners App gebruiksvriendelijker en uitgebreid met een nieuwe Running Coach. Deze nieuwe Running Coach biedt begeleiding bij het voorbereiden van een halve marathon. Ook zijn er wat technische problemen en beperkingen verholpen. Zo is het nu
mogelijk de gegevens te synchroniseren naar My Run. Het verwijderen van trainingen in de App wordt mogelijk, even als het samenstellen van een playlist voorafgaand aan de training. Het probleem met het delen van de gegevens met Facebook is nu opgelost. En wat het trainen zelf betreft: per training is informatie over de inhoud van de training toegevoegd. Wie de Dutch Runners App heeft geïnstaleerd krijgt vanuit de iTune store of de Google play market automatische
3
augustus 2012
een bericht over de update deze is doorgevoerd.
inschrijving looptrainersdag opent 11 september Op zaterdag 10 november 2012 vindt voor de zeventiende maal de Looptrainersdag plaats, dé jaarlijkse kennis- en ontmoetingsdag voor iedereen die iets heeft met de loopsport. Tijdens de Looptrainersdag komen alle ontwikkelingen binnen deze tak van sport aan bod. Ook dit jaar is het Universitair Sportcentrum van de Radboud Universiteit te Nijmegen de plek waar het “onderwijs” wordt gegeven. De inschrijving opent op maandag 11 september. Licentiehouders en leden van de Atletiekunie hebben dan voorrang, zoals blijkt uit onderstaand schema: - houders trainerslicentie Atletiekunie en docenten: vanaf 11 september - gediplomeerde trainers, lid van de Atletiekunie / Hardlooptrainers NL: vanaf 13 september - overige geïnteresseerden (niet-leden): vanaf 20 september De informatie over de ruim 100 workshops tijdens de Looptrainersdag is vanaf 4 september beschikbaar op www.atletiekunie.nl/looptrainersdag. Hier kunnen de deelnemers alvast het aanbod van workshops en praktijksessies raadplegen en een voorkeurslijst samenstellen.
Soepeler lopen met minder schoen In de grote massa hardlopers vallen ze nog niet echt op, maar de minimalistische schoen is onmiskenbaar aan een opmars bezig. Ook al puilen de schappen van de grote ketens van loopspeciaalzaken op dit moment nog uit met schoenen met grote hakken en gelvulling. Volgens veel mensen is het plafond van de voetondersteuning bereikt en moet lopers overwegen terug te keren naar het meer natuurlijke lopen. Ook in de looptechniek zijn cruciale veranderingen doorgevoerd. Het bijna traditionele haklanden met afrollen wordt steeds meer vervangen door een meer platte landing met zelfs wat nadruk op de voorvoet. Kortom, alle aanleiding om
ons te verdiepen in ‘natural running’, ‘barefoot running’ en de daarbij behorende minimalistische schoenen. Lees bijvoorbeeld de belofte van Barefoot Running: ‘Het maximaliseert biomechanische prestaties, geeft optimale feedback aan de voetsensoren, levert minder enkelletsel op, zorgt voor sneller herstel, meer plezier en veel
minder blessures. Het versterkt intrinsieke verzwakte voetspieren (atrofie) en zorgt voor verbeterde proprioceptie! Daarnaast verbetert het de veneuze bloedstroom, verlaagt de risico’s op shin splints en rugpijn. Maar pas op, er is na gewenning geen weg meer terug, it's more fun!!’ Dat schrijft de Barefoot Runshop Tilburg op haar website.
Vingerschoenen
In deze Tilburgse winkel, waar een testbaan is aangelegd, kun je kiezen uit hele andere merken schoenen dan in de reguliere hardloopwinkels. Wat te denken van de Vibram Fivefinger, de verschillende minimalistische modellen van INOV of de Merrell Pace Glove voor vrouwen. Schoenen van vaak niet meer dan een centimeter hoog, zonder hak en al of niet voorzien van aparte tenen. Voor menig hardloper (m/v) gaat er een nieuwe wereld open. Ook voor subtopper Michiel Otten. ‘Die schoen met die “vingers” vond ik nog wat te apart, maar ik ben prima geslaagd met een paar lichtgewicht schoenen. Met kleine nopjes onder de zool had ik voldoende grip tijdens een tempotraining in het bos. Het ging heel goed, ondanks de modder en de plassen. De sensatie was dat je
4
augustus 2012
heel reactief loopt. Het is mij uitstekend bevallen, hoewel ik wel te snel op tempo ben gaan lopen met deze aanwinst. Ik voel nu mijn kuiten een beetje, maar dat trekt wel bij.’
Blote voeten
‘Ik was op zoek naar deze schoenen omdat ik al heel lang het laatste deel van mijn training op blote voeten afwerk. Na een duurloop op mijn reguliere schoenen loop ik altijd nog wat rondjes op blote voeten door het gras. Dat is lekker en tevens goed voor mijn voeten. De laatste jaren zag ik, ook bij trailrunners, steeds vaker de dunnere schoenen en het sprak mij direct aan.’ ‘Ook mijn trainer Tonnie Dirks is positief over deze ontwikkeling. Na een circuittraining lopen we met de groep vaak op blote voeten nog wat uit aan de binnenkant van de baan. Vooral voor de jongeren is dit goed om sterke voetspieren te ontwikkelen. Het bevordert ook het lichtvoetig lopen. Op mijn nieuwe schoenen benader je dit blootsvoets lopen erg sterk, zonder het gevaar je voeten te beschadigen.’ ‘Ik zal geen wedstrijden op blote voeten gaan lopen, maar op deze schoentjes van 120 gram zal ik een paar keer
5
augustus 2012
per week gaan trainen. Wie weet ga ik er ook wat crossjes mee lopen. Ik heb geleerd dat ik wat meer tijd moet gebruiken om er aan te wennen, maar het belangrijkste blijft dat het niet de schoenen zijn waar het om gaat, maar dat je eerst moet zorgen voor goede voeten en kuiten.’
Goede trend
Ronald Valkenburg van REactive in IJsselstein geeft als deskundige zijn opinie over dit “nieuwe lopen”. Als fysiotherapeut en sportpodoloog weet hij als geen ander waar het om draait. Daarnaast is hij al 24 jaar looptrainer en heeft hij onlangs het handboek voor Start to Run herschreven, vanuit het perspectief van ‘natural running’. Ook het boek “Bewust Hardlopen” komt van zijn hand. ‘Het is een goede ontwikkeling dat er wat wordt teruggeschakeld op het terrein van demping en steun. Door weer wat natuurlijker te gaan lopen, wordt het lichaam geactiveerd om zaken meer zelf op te lossen. Wij verkondigen niet het blootvoets lopen, want dit is slechts voor enkelen weggelegd. We maken er mensen bewust van waar ze mee bezig zijn. Door de trainingen “Bewust hardlo-
pen” werken we aan loopstijl, techniek en dosering.’ ‘De ontwikkeling van de minimalistische schoenen is heel interessant. Hierdoor wordt gebroken met het landen op de hak. Om op de nieuwe schoenen te kunnen lopen, is een verandering van techniek noodzakelijk. De meer op de voet gebaseerde schoenen dagen uit tot een betere techniek.’
Minder belastend
‘Door deze andere, betere, techniek van lopen is het lopen minder belastend. Dit voorkomt overbelastingsblessures, problemen die ik nu vaak tegenkom bij mensen die op reguliere dempende schoenen lopen. Omdat wij geloven in deze betere looptechniek is ook het handboek van Start to Run herschreven.’ ‘De vertaling naar de nieuwe schoenen is nog (erg) lastig. Het is best risicovol om over te stappen, zeker als je dit te snel doet. Je moet het lichaam tijd geven om hieraan te wennen Ik kom de mensen die dit willen proberen in mijn praktijk tegen. Er is enorm veel vraag naar informatie over natural running.’ Tekst: Wouter Schelvis, fotografie: Barbara Kerkhof
ASICS: Natural running goed als afwisseling Sinds de Amerikaanse journalist Christopher McDougall de geheimen van de Tarahumura ontdekte en in 2009 publiceerde in zijn boek Born to Run, werd barefoot running een ware hit. ASICS tilde het fenomeen naar een volgend niveau. Ergens diep in de dicht begroeide bossen van Noord-Mexico leeft een stam die op voedsel jaagt, zoals de mens dat duizenden jaren geleden deed. Deze Tarahumara-indianen kennen geen moderne voertuigen om de voedzaamste dieren te snel af te zijn. Ze lopen en jagen zoals het ooit begon: op blote voeten.
wetten
Het boek van McDougall over deze jagers en lopers haalde drie jaar geleden vele wetten van het hardlopen in
één klap onderuit. De Amerikaan had in Mexico immers gezien dat mensen helemaal geen schoenen nodig hebben om hard te kunnen lopen. De indianen deden het vanaf de geboorte blootsvoets, hoe onherbergzaam het landschap ook werd. Waarom zouden we dat in het Westen niet ook kunnen? De loopwereld polariseerde. Veel sportartsen menen dat barefoot running, hardlopen op schoenen met amper ondersteuning en demping, onherroepelijk blessures tot gevolg zou hebben. Toch groeide het fenomeen uit tot een hype,
om vervolgens door een – nog altijd selecte – groep hardlopers geaccepteerd en overgenomen te worden.
anders
ASICS was het niet eens met de filosofie van andere grote merken. Martijn Vogelaar, productmanager ASICS Benelux: ‘Onze concurrenten presenteren deze schoen als de trainingsschoen die je móet hebben. ASICS denkt daar heel anders over.’ Dit voorjaar kwam het bedrijf met de lijn barefoot schoenen, maar met een nieuwe naam: natural running. ‘Wij vinden dat deze schoenen náast de normale exemplaren moeten worden gebruikt. Afwisseling tussen die twee maakt de voeten en benen sterker en houdt de kans op blessures klein’, aldus Vogelaar. ASICS ging in het testcentrum in Kobe (Japan) op zoek naar wat Vogelaar graag de gulden middenweg noemt: ‘Een schoen die de natuurlijke loopervaring bewerkstelligt, maar die niet inboet aan veiligheid, demping en stevigheid.’ En met die gedachte werd de ASICS 33-lijn geboren, naar het aantal gewrichten in de voet. Meerkampster Daphne Schippers gebruikt de natural runningschoenen inmiddels in haar trainingen, naast haar gewone paar. ‘Want’, zo blijft Vogelaar benadrukken, ‘afwisseling is in deze heilig.’ Tekst: Dennis Boxhoorn, fotografie: Barbara Kerkhof
6
augustus 2012
nieuws voor de lezende loper lopen in nepal en alpen
Runner’s high is een vlot geschreven boekje over de belevenissen van ultraloper Tim van der Veer en zijn zoektocht naar antwoorden op de vraag waarom mensen hard lopen. Rode draad door het boek zijn z'n voorbereidingen voor een ultraloop in Zwitserland; de Swiss Alpina Marathon. Van der Veer heeft een ongewone trainingsplaats uitgezocht: Nepal. Via een uitwisselingsproject heeft hij twee Nepalezen - Bed en Sudip – ontmoet en samen met hen doet hij zijn voorbereidingen. Beide Nepalezen zijn sterke, maar onervaren lopers. Runner’s high doet verslag van hun gezamenlijke trainingen in Nepal, wat hilarische en ontroerende momenten oplevert. De auteur wisselt zijn ervaringen af met andere verhalen over de betekenis die hardlopen voor mensen heeft. Het boek besluit met een beschrijving van de Swiss Alpina Marathon zelf; een wedstrijd van 78 kilometer op een hoogte van 2500 meter. Van der Veer loopt deze marathon zo gemakkelijk dat je je als lezer niet helemaal meer kunt identificeren met de hoofdpersoon. Maar dat is misschien ook niet nodig, want Runner’s high blijft een interessant en humoristisch boek die het hardlopen van verschillende kanten belicht. Een citaat uit Runners’ High: Maar als hardlopen ons concurrentievoordeel is dat bovenborrelt, waarom neemt een jachtluipaard in een dierentuin dan nooit een sprintje? Vogels komen alleen van hun tak voor eten, seks en gevaar. Alleen mensen putten zich nodeloos uit, terwijl hun prooi klaarligt in het diepvriesvak van de supermarkt. En laten we eerlijk zijn, marathonlopen staat niet aangeschreven als afrodisiacum. “Runner’s high” van Tim van der Veer, uitgever: De arbeidspers, prijs €18,95
7
augustus 2012
alles over voeding Door de vele boeken die verschijnen over voeding zie je soms door de bomen het bos niet meer. Het voedingscentrum heeft hier goed op ingespeeld door een heel compact boekje uit te geven dat “Sport en voeding” heet. Je leest het in twee uur uit en dan weet je alles wat je wilt weten over het onderwerp. Ideaal dus wanneer je je eerste sportieve schreden zet. Maar ook als je al wat langer meeloopt is het boek ook
lezenswaardig. Het boek opent met de schijf van vijf, wat voor bijna iedereen bekend terrein zal zijn. Maar de combinatie van deze schijf met sport levert interessante informatie op. Want hoe ga je om met koolhydraten, vetten en eiwit als je sport? Andere onderwerpen die aan de orde komen zijn: vitaminepillen en sportpreparaten en hoe eet en drink je rond sportmomenten. De informatie wordt afgewisseld met recepten. Verder zijn er aanvullende adviezen voor vrouwen, ouderen, kinderen, vegetariërs en bodybuilders.
“Sport en voeding”, uitgever: Het voedingscentrum, prijs: € 7,95.
psychologie van de top Grote sportprestaties komen niet uit de lucht gevallen Ze zijn het product van talent en buitengewone inspanningen op fysiek én mentaal vlak. Bert de Cuyper belicht dit proces in zijn boek; “De sportpsychologie van de topsporter”. De schrijver geeft een goed beeld van het leven van een topsporter door met name veel citaten van (ex)topsporters te gebruiken. Daarmee zal het boek voor veel (top)sporters een feest van herkenning zijn. Want welke sporter beleeft nu geen hoogte- en dieptepunten? De auteur heeft bewust gekozen om geen bevindingen uit wetenschappelijk onderzoek te bundelen. “Sportpsychologie van de topsporter” is dan ook geen wetenschappelijk boek met de nieuwste feiten. Het geeft puur een inkijkje in het leven en denken van de topsporter en beschrijft de mentale en fysieke uitdagingen waar een atleet voor komt te staan. Daarbij deinst De Cuyper er niet voor terug om ook moeilijke thema’s aan te snijden zoals verslaving, nederlagen, angsten en conflicten. De verschillende thema’s worden alfabetisch gerangschikt. Elke letter staat voor een thema. Dit lijkt op het eerste gezicht wat gekunsteld, maar het komt de leesbaarheid zeer ten goede. Een mooi boek, dat niet alleen voor topsporters interessant is, maar voor iedereen die geïnteresseerd is in sport, prestatie en psyche “De sportpsychologie van de topsporter”, door Bert de Cuyper, uitgever: Lannoo Campus en …Dam, prijs: € 19,95 Tekst: Mariëtte Zeedijk
gecertificeerde parcoursen Steeds meer wegwedstrijden laten hun parcours officieel opmeten. De Atletiekunie juicht dat toe. Het eerlijk vergelijken van verschillende prestaties kan alleen als de afstand correct is bemeten. Ook lopers vragen daar steeds vaker om. De meetresultaten worden echter meer en meer betwist door lopers met GPShorloges. Wat is het ware verhaal, wat is de enige juiste methode van meten en waarom zijn er verschillen tussen de officiële meting en de GPS-resultaten?
mits het parcours onveranderd blijft.
gecertificeerd
Om er zeker van te zijn dat het parcours niet te kort is, wordt per kilometer een extra meter genomen. Een parcours van tien kilometer is dus tien meter langer. Die promille heet de “short course prevention factor”. De fietser volgt altijd de ideale lijn, waarbij bochten dertig centimeter uit de kant gemeten worden. Om de ideale lijn te kunnen volgen vinden de meeste metingen plaats in de vroege ochtend
Eind jaren tachtig van de vorige eeuw kreeg de AIMS (Associations of International Marathons and Distance Races) de behoefte om de resultaten en records van de grote marathons met elkaar te vergelijken. Aanvankelijk werd gemeten met meetlinten en loopwielen, maar dat bleek in de praktijk teveel onzuiverheid met zich mee te brengen. Inmiddels is de zogenaamde “Jones Counter” het universeel ingezette meetinstrument. Het raderwerkje wordt aan de vooras van een fiets bevestigd en meet de omwentelingen van het voorwiel. Gemiddeld is een tik op de counter ongeveer negen centimeter bij een wiel van 28 inch.
oproep
meetmethode
Het procedé van het meten van een parcours verloopt volgens een vast stramien. Zowel vooraf als achteraf moet de counter geijkt worden op een recht stuk weg dat met officiële landmeting is vastgesteld. Meestal is dat stuk 400 of 500 meter lang en dit wordt de ijkbasis genoemd. De parcoursmeter fietst de ijkbasis vier keer heen en weer. Het gemiddelde van de in totaal acht metingen vormt de basis. De meting en het nafietsen van het parcours verloopt het liefst in een keer. Op basis van de ijking wordt de lengte van het parcours berekend en later gecertificeerd. Het certificaat is vijf jaar geldig, uiteraard
8
augustus 2012
sporthorloges geeft veel discussie over de lengte van parcoursen. De horloges zijn vooral bedoeld voor atleten die willen bepalen hoe lang hun training is geweest en voor atleten die een intervaltraining willen doen op bospaden of op wegen zonder afstandaanduiding. De horloges hebben echter een flinke afwijking. Garmin geeft bijvoorbeeld aan dat per registratie (eens per seconde) de afwijking tot tien meter kan zijn. In een reeks van registraties is bij een heldere en vrije hemel één procent afwijking de norm. Bij een “gestoorde” hemel, dus onder een dik bladerdek, tussen hoge gebouwen of bij zware bewolking, loopt de onnauwkeurigheid op naar vijf procent.
en vaak onder politiebegeleiding. In Nederland zijn volgens de jongste cijfers 260 parcoursen officieel bemeten en gecertificeerd. Het certificeren van het parcours is verplicht voor alle organisaties van Nederlandse kampioenschappen op de weg en wegwedstrijden met een nationale status. Op de loopevenementen-kalender van de Atletiekunie (www.dutchrunners.nl/ evenementen) is aangegeven welke parcoursen officieel gemeten en gecertificeerd zijn. Het massale gebruik van GPS-
Naast de onnauwkeurigheid van de registraties van de GPS-horloges zijn er nog een aantal factoren waarom deze parcoursmeting meestal hoger uitvalt dan de officiële meting met de Jones Counter. Een daarvan is dat de loper het horloge niet start en stopt op de start- en finishlijn. Een andere belangrijke factor is dat de loper veelal niet de ideale lijn loopt, dat is zeker niet eenvoudig bij erg druk bezette wedstrijden. Wedstrijden met veel bochten geven over het algemeen de grootste afwijking. Dus parcoursen met lange rechte stukken of met weinig en liefst flauwe bochten geven het minste verschil tussen de GPS-meting en de officieel vastgestelde afstand. Maurice Winterman, A grade parcoursmeter, met wie we voor dit artikel een gesprek voerden, zou het mooi vinden als organisaties deelnemers zouden stimuleren hun GPS-data naar hen te sturen. Wellicht kunnen de parcoursmeters er vervolgens een studie van maken. Tekst: Dick Leseman
9
augustus 2012
Extreem: hardlopen rond de Mont Blanc Hardlopen, maar dan anders: op 31 augustus gaat, om 18.30 uur, de UTMB van start. Deze Ultra Tour du Mont Blanc is 168 kilometer lang en telt bijna 10.000 positieve hoogtemeters. Beroepsavonturier Jolanda Linschooten is er gek op In 2011 won ze de TDS, een onderdeel van de UTMB. Ze liep 112 kilometer lang door de Alpen, over een technisch parcours met steile hellingen. Een dag en een nacht. Deels zelfvoorzienend, want er staat niet elke paar kilometer een uitgebreide verzorgingspost. Deelnemers kunnen te maken krijgen met harde wind, regen, hagel, sneeuw en duisternis. ‘Alle wedstrijden zijn snel volgeboekt, maar alleen de UTMB is echt sterk bezet. Het wordt ook wel gezien als het onofficiële WK-ultratrail. Er staan
10 augustus 2012
zo’n 25 toploopsters aan de start’, zegt Linschooten. Ze hoopt in de top tien te kunnen eindigen. Hoe en waarom ze dergelijke uitdagingen aangaat, beschrijft ze uitgebreid in haar boek “Eenzame uren”. Het gaat haar om de combinatie van lopen in de natuur en de uitdaging om een race zo snel en zo goed mogelijk te volbrengen. ‘Die twee dingen maken het voor mij zo mooi. Het is nooit hetzelfde. Ik weet dat ik goed in vorm ben. Maar dan nog is het de vraag of in die nacht en die dag
alles goed zal gaan. Al weet ik: in die wedstrijd geef ik het beste van mezelf.’ Met een hoofd vol positieve gedachten kijkt ze uit naar de wedstrijd. ‘Ik sta mezelf, nu de race dichterbij komt, niet langer toe negatieve gedachten te hebben.’
Men’s Health Urbanathlon Dichterbij huis, en heel anders van aard, is de Men’s Health Urbanathlon. Op 16 september kun je 14,6 kilometer door de hoofdstad rennen, maar niet zonder de meest uiteenlopende hindernissen te moeten bedwingen. Soortgelijke races zijn al gehouden in onder andere New York, Chicago, Hamburg en Sydney. Deelnemers moeten bijvoorbeeld over een drie meter hoge muur zien te komen, trappen op rennen, over een stapel auto’s heen klimmen en tussen de bedrijven door niet vergeten hard te lopen. Start en finish zijn op de kop van het Java-eiland in Amsterdam. Het parcours voert over de Piet Heinkade, langs het Oosterdok en de Dijksgracht. In totaal bevat de race 25 hindernissen. Journalist en personal trainer Angelique Heijligers schreef het boek “Train als een oermens in de stad” over het rennen, springen, klimmen en klauteren in de “urban jungle”. Twee keer per week geeft ze training aan deelnemers aan de Urbanathlon, zodat ze zich kunnen voorbereiden op hun avontuur.
agenda Vrijdag 24 augustus Arnhemse Meisjesloop – Arnhem (GL) Afstand: 5 km (verhard) Zoals de naam al doet vermoeden: een wedstrijd voor alleen vrouwen. Maar ook ‘meisjes’ die niet uit Arnhem komen zijn welkom om mee te doen aan deze vrijdagavondloop door het centrum van Arnhem. Verwacht niet te veel van de sfeer (in 2011 was er zo goed als geen publiek). http://arnhem.run2day.nl/arnhemsemeisjesloop Zondag 26 augustus SevenaerRun – Zevenaar (GL) Afstand: 5 en 10 km (verhard) De rondjes door het kleine stadje zijn dit jaar wat sneller door parcoursaanpassingen. Vrees niet voor verkeerde afstanden; de route is begin deze maand officieel opgemeten. www.sevenaerrun.nl Zondag 2 september Tilburg Ten Miles – Tilburg (NB) Afstand: 5-10-16,1 km en de familyrun (1400 of 2300 meter) Gezellige wedstrijd met een ladies run van hoog niveau. www.tilburgtenmiles.nl Zondag 9 september De 30 van Amsterdam Noord – Amsterdam (NH) Afstand: 10-15 en 30 km (verhard) Alle afstanden bestaan uit één ronde. Het is een perfecte trainingsloop voor de Amsterdam Marathon. Bij de voorinschrijving kun je geld doneren voor de kinderboerderij (de 30 km komt er langs). www.30vanamsterdamnoord.nl Zondag 9 september Bridge to Bridgeloop – Arnhem (GL)
11 augustus 2012
Afstand: 3-6 en 10 Engelse mijlen (verhard) De loop heeft als ondertitel ‘De slag om Arnhem’, dus wees voorbereid! Het parcours is (alweer!) veranderd en voert de deelnemers dit jaar door Arnhem-Zuid en Elden. Mooie route, leuke wedstrijd. Wel even trainen om de twee bruggen goed over te komen. www.bridgetobridge.nl Vrijdag 14 september Goudse Nationale Singelloop –Gouda (ZH) Afstand: 3,5-7 en 10 km (verhard) Sightseeing terwijl je loopt: de tien kilometer loopt langs alle mooie plekjes in het historische centrum van Gouda. Helaas zijn alle startnummers al uitverkocht. www.singelloop.nl Zondag 16 september Men’s Health Urbanathlon – Amsterdam (NH) Afstand: 14,5 km met 25 hindernissen Voor wie hardlopen alleen niet uitdagend genoeg vindt… www.urbanathlon.nl
Tip van de topper Het halen van doelen hoeft niet moeilijk te zijn, als je weet hoe je de juiste doelen op het juiste moment moet stellen. Atleet Dennis Licht deelt een jaarschema in op basis van de vier seizoenen van Vivaldi. ‘De winter is voor mij een periode van hard trainen en investeren. In het voorjaar investeer ik ook, maar dan vooral in snelheid. In de zomer is het tijd voor de oogst; dan wil ik pieken op een wedstrijd of toernooi. Daarna volgt een periode van bezinning.’ In die tijd evalueert hij het afgelopen seizoen en kijkt vervolgens naar nieuwe doelen. Een jaar kent vaak één groot doel en een aantal subdoelen. Dit jaar wilde Licht zich in mei kwalificeren voor de EK, wat lukte. Hij werd zevende op dat toernooi. Daaraan voorafgaand liep hij enkele andere wedstrijden, vooral als meetmoment. ‘Door meetmomenten in te bouwen in je schema, kun je zien of je goed op weg bent naar dat het doel dat je wilt bereiken. Een meting kan je bevestiging geven, en vertrouwen in jezelf en in de schema’s die je volgt. Het kan er ook voor zorgen dat je je einddoel wellicht zal moeten bijstellen.’ Tekst: Barbara Kerkhof, foto: Erik van Leeuwen
partners en suppliers atletiekunie Official partners
Media partners
Official suppliers
12 augustus 2012
