Mountainbike.nl THE SUMMER LEFTOVER -ISSUE. downloadable special edition FREERIDING IN SCANDINAVIE ROC D AZUR RED BULL DISTRICT RIDE AND MORE

Mountainbike.nl downloadable special edition

THE SUMMER LEFTOVER -ISSUE FREERIDING IN SCANDINAVIE ROC D’AZUR RED BULL DISTRICT RIDE AND MORE

#3 DECEMBER 2005

HELLUP!

Het Mountainbike.nl team dat verantwoordelijk is voor de uitvoering van de download specials komt mensen te kort. Daarom zoeken we op korte termijn een aantal enthousiaste mountainbikers dat niet te beroerd is om de handjes flink uit de mouwen te steken. Je moet het vooral leuk vinden, want we verdienen er... niets mee. We mogen aan de andere kant wel regelmatig hele leuke bikes en andere mountainbike-goodies uitproberen en bij speciale evenementen gaan deuren heel erg makkelijk voor je open.

06

FOTO: HOPE

14

FOTO: JASPER LEENARTS

10

FOTO: ROGIER BOM

DTP’er

Je hebt een grafische achtergrond, misschien zit je nog op school, misschien ben je al jaren werkzaam als DTP-goeroe. En je werkt bij voorkeur met een Apple. Je wordt aangestuurd door een art director, maar eigen inbreng is zeker gewenst. Je moet op afstand kunnen werken en daarom zeer communicatief zijn.

2x reporters op cross country gebied Om de balans binnen het team te garanderen hebben we dringend cross country reporters nodig. Je hebt een uitstekende taalvaardigheid en bent communicatief. Je hebt ruime mountainbike ervaring en bent openminded voor nieuwe dingen.

24 06 MAILBOX 999R Hope’s nieuwe freeride-rem, het handigste schepje op de trails en nog veel meer nieuws...

10 ROC D’AZUR

Spreekt een van deze functies je aan of denk je dat wij jou sowieso niet kunnen missen in ons team? Stuur dan een e-mail naar [email protected] met je (gerelateerde-) cv en een duidelijke motivatie. Een portfolio is een pré.

14 FREERIDING SCANDINAVIE Je moet er een paar uurtjes voor in de auto zitten, maar dan heb je ook wat...

22 SUNPARKS VIELSALM Inmiddels een vast terugkerend evenement, vaste prik in het najaar.

24 RED BULL DISTRICT RIDE Alle grote namen verzamelden zich voor een nieuw Red Bull evenement. Samen met 40.000 toeschouwers!

28 QNA FILES: STEVE ROMANUIK 30 QNA FILES: MATT HUNTER 30 VOLGENDE KEER 35 JA VERTEL ‘NS... Nababbel van de Soepkip FOTO COVER: ROGIER BOM

INHOUD SPECIAL #3

Het evenement dat je niet mocht missen; heb je dat toch gedaan, dan praten we je even bij...

FOTO: CARROUX YORICK

THE STUFF WE FIND IN OUR MAILBOXES...

MOJO 888 TUNING

IXS DH CUP DE DUITSE MOUNTAINBIKERIDER (MTBR)-CUP HEEFT EEN NIEUWE HOOFDSPONSOR ERBIJ GEKREGEN IXS EN ZAL NU DE IXS DOWNHILLCUP GERMANY HETEN. DE SERIE BESTAAT UIT 6 WEDSTRIJDEN DIE PLAATSVINDEN OP DE MEEST UITDAGENDE DUITSE PARKOERSEN.

MOJO KOMT BINNENKORT MET EEN TUNINGSKIT VOOR JE 888 EN HET IS VANAF NU MOGELIJK OM JE VOOR IN TE SCHRIJVEN OM JE MARZOCCHI 888 OM TE LATEN TUNEN TOT EEN ‘999R’. De volledige internals worden vervangen door een custom set van Mojo en het kan je in totaal 340 tot 450 gram schelen! Afhankelijk van je keuze; stalen veer of titanium veer.

NEW WORLD DISORDER VI

UNCHAINED RELEASE PARTY

De kit met stalen veer gaat je ongeveer £250 kosten en met titanium veer £300. Lees meer op www.mojo.co.uk

Op vrijdag 16 december organiseert Kona de NWDO VI release party in Calypso Rotterdam. Vanaf 20.00 uur gaan de deuren open en de party eindigt om 1.00 uur. Punkrock band Maybee doet de kick-off. De Red Bull DJ zorgt voor de groove na de vertoning van NWD VI. Na afloop kun je deel VI “Unchained” kopen tegen een special launch offer! Ook aanwezig zijn Bas de Bever, Nico Vink en Anneke Beerten! Kaartjes zijn te koop bij de lokale Kona dealer voor € 7. De voorverkoop is al gestart. De kaartjes kosten € 10 aan de dagkassa. Calypso ligt in centrum Rotterdam en is 5 minuten wandelen vanaf het Centraal Station.

FOTO: MOJO

Voor meer informatie mail naar [email protected] of surf naar www.konaeurope.com Nieuwe Freeride rem van Hope Het zal de Mono M4 niet vervangen, maar het is een aanvulling op Hope’s huidige aanbod. Dubbele zuigers, veel sterkere remkracht maar minder progressief, meer on/off remkracht dus eigenlijk perfect voor puur freeriden, brakepower wanneer je die echt nodig hebt. Verwacht ergens gedurende het jaar 2006, geen exacte datum bekend.

FOTO: HOPE

MAILBOX

HOPE 2006 LIEFHEBBERS VAN HOPE KUNNEN OPGELUCHT ADEM HALEN, HET WEL EN WEE VAN HET MERK IN DE BENELUX IS TEGENWOORDIG IN GOEDE EN KUNDIGE HANDEN BIJ OLIVIER SANDER, BEKEND VAN 24 BICYCLES.

Verkoopinformatie: Hope Benelux, Olivier Sander overdag: 0031-223652571 ‘s avonds: 0032-475972156 Email [email protected] hopefrance.com (frans) hopetechnology.com (engels) hopebenelux.com (nederlands, wordt verwacht) Consumenten overzicht dealers in de Benelux: www.hopefrance.com/page_revendeurs.html

Mede dankzij subsponsoren als Continental en Nicolai is er een aparte klasse ontstaan: De Continental-Ranking. Alle rijders gebruiken hetzelfde materiaal: een Nicolai bike en Continental banden. Nu komt het puur aan op skills! Voor meer informatie en de co-sponsordeal: conti-ranking.de en voor de iXSCUP kun je terecht op www.ixsdownhillcup.de

TSCHUGG SHAPER In 3 delen opbergbaar, past zo in je daypak: de Tschugg Shaper. Een demonteerbare schep speciaal voor het shapen van je dirts. Door Tschugg geoptimaliseerd en weegt ‘slechts’ 2.270 gram. Fusion teamrijder en 4x specialist Guido Tschugg verkoopt ‘m. € 79,90 excl. verzenden en is via email te bestellen: [email protected]. Meer info: www.guidotschugg.de/ deutsch/shaper.htm

IXS DATA 1. Steinach 29 en 30 april 2. Ilmenau 20 en 21 mei 3. Bad Wildbad 17 en 18 juni 4. Rittershausen 15 en 16 juli 5. Tabarz 19 en 20 augustus 6. Todtnau 23 en 24 september

Jarno Hoogland en Bas van Son bieden vanaf volgend jaar bikeclinics aan via FB travels. Ze bieden 3 locaties aan, waar er gewerkt wordt aan de rijtechniek van de deelnemers, met name het afdalen. Beginners kunnen een weekeinde in Malmedy werken aan hun technieken. Freeride-nieuwsgierigen in Winterberg en de meer ervaren fietsers in Morzine, waar het uitgestrekte gebied van Portes du Soleil de speelplaats is gedurende een week. Voor meer informatie kun je een e-mail sturen naar [email protected] of kijken op www.fb-travels.nl

SPECIALIZED KANI PADS

Aan het al zeer uitgebreide assortiment van Specialized worden in 2006 ook lichaamsprotectoren toegevoegd. De kani pads. Er zijn twee soorten: de knie/scheen beschermers en de elleboogbeschermers. De kani pads leverbaar vanaf eind december. www.specialized.com (momenteel alleen op USA site)

ADIDAS BURNA

Adidas Eyewear heeft onlangs een nieuwe goggle gelanceerd: de Adidas Burna. Het ClimaCoolTM ventilatiesysteem zorgt voor een prettige ventilatie achter de lens en tevens voor het karakteristieke uiterlijk van de goggle. Optioneel is een tear off systeem te verkrijgen, handig voor modderige omstandigheden. Voor brildragers is apart een insert te koop. Meer informatie op www.adidas.com/eyewear

Tekst: Jasper Leenarts

DVD REVIEW

FREERIDE FUNDAMENTALS “FREERIDE FUNDAMENTALS” IS EEN ECHTE INSTRUCTIE DVD. DE THEORIE WORDT UITGELEGD DOOR TWEE DAMES, JOAN JONES EN DAAMIANN SKELTON, DIE ZELF MTB INSTRUCTEURS OPLEIDEN. VOOR DE PRAKTIJKVOORBEELDEN ZIEN WE NAAST JOAN EN DAAMIANN OOK RYAN LEECH, SHAUMS MARCH EN JAY HOOTS.

“Freeride Fundamentals” is in 6 hoofdsecties opgedeeld. “Freeride Basics”, de echte basistechnieken op de bike. “Riding Skinnies” over het bedwingen van houten ladderbruggen en smalle boomstammen. Het vliegen met de bike wordt uitgelegd in “Taking Air”. “Advanced cornering” behandelt de bochtentechniek.De droptechniek wordt bijzonder goed uitgelegd in “Rolling drops”. En tot slot wordt in “Flow on the trail” de puntjes op de i gezet. Iedere sectie bestaat globaal uit een heldere opbouwende uitleg met praktijkvoorbeelden. Aan de hand van deze praktijkvoorbeelden worden de belangrijkste aandachtspunten belicht. Daarna volgt nogmaals een opsomming

MAILBOX

RED BULL DISTRICT RIDE: BEHIND THE SCENES (REPORT: PAGINA 24)

van de belangrijkste punten. Een sectie wordt afgesloten met een videoclip waarin de behandelde technieken veel terugkomen en mooie actiebeelden te zien zijn. Na enkele malen deze DVD bekeken te hebben heb ik uiteraard de bike gepakt en ik moet eerlijk toegeven dat ik meer aan deze DVD heb gehad dan aan andere instructie DVD’s. De uitleg is zo helder en door de herhaling blijft de theorie absoluut hangen. Voor beginnende mountainbikers is dit een absolute aanrader, maar ook voor de gevorderde bikers bevat de DVD voldoende tips en verfijningen om een waardevol bezit in je collectie te zijn. Kijk regelmatig deze DVD en je biketechniek gaat er zeker op vooruit. De kracht zit in de herhaling. Bezoek www.westcoaststyle.org waar de DVD wordt aangeboden, maar ook voor meer informatie en teasers. De DVD wordt ook aangeboden op www.nsmb.com

Tekst en foto’s: Rogier Bom

Ieder jaar in oktober komen duizenden mountainbikers naar de Franse zuidkust om te genieten van de laatste zonnestralen van het seizoen. Door het achterland van Roquebrune, over de smokkelaarsroute van Saint Aygulf, in het spoor van de pioniers. Nu, 22 jaar later, is de Roc d’Azur het grootste mountainbike evenement ter wereld. Ruim 13.500 rijders verschenen dit jaar aan de start, en nog eens 120.000 mensen bezochten het evenement als toeschouwer. ‘Le Roc’ kent 14 wedstrijden en 3 toertochten. Met cross-country, marathon, tandem, trial, dirtjump, 4cross, urban/street, BMX en lakejump zijn nagenoeg alle disciplines van het

mountainbiken vertegenwoordigd. Dit alles wordt mogelijk gemaakt door een organisatie van 500 professionals en 600 vrijwilligers. In twee enorme hallen op het festivalterrein bevindt zich de Salon du Roc, een expo waar ruim 250 merken hun productlijn voor het komende jaar tentoonstellen. Alle grote merken zijn vertegenwoordigd net zoals een aantal kleinere bedrijven dat zich vooral op de Franse markt richt. Naast de Expo hallen staan op het buitenterrein de trucks van de verschillende teams opgesteld en wordt er door een aantal merken technische assistentie verleend aan rijders. Ook staat een aantal van de fietsmerken hier met testbikes die in de omgeving uitgeprobeerd kunnen worden. In het midden van het terrein worden trial, BMX

en north-shore-achtige demonstraties gegeven. Tevens zijn hier een complete 4cross baan en enkele dirts aangelegd waar de wedstrijden voor deze disciplines op worden verreden. “Ruim 13.500 rijders verschenen dit jaar aan de start, en nog eens 120.000 mensen bezochten het evenement als toeschouwer.” Nieuw dit jaar zijn een urban race door het centrum van Frejus en de Roc Water Jump, een soort lakejump in de haven. Vanaf het festivalterrein vertrekken de cross-country wedstrijden en tourtochten richting Roquebrune-sur-Argens. Na enkele kilometers door het redelijk vlakke landschap langs de kust gaat het terrein plotseling over in de steile heuvels van het achterlandschap. Gaan zitten

FOTO: ROGIER BOM

RACEREPORT

FOTO: ROGIER BOM

en je ritme vinden is hier het advies, het klimmen houdt vaak kilometers lang aan. Uiteindelijk wordt de klim gelukkig gevolgd door een afdaling. Soms lang en geleidelijk, soms zo stijl en technisch dat je de daaropvolgende klim nog nodig hebt om te herstellen. De ondergrond is rotsachtig met veel losse en scherpe stenen. Regelmatig zie je dan ook mensen staan met lekke banden, reserve binnenbandjes zijn hier geen overbodige luxe. Terwijl je door het landschap slingert kom je af en toe door stukken die door bosbranden totaal zijn platgebrand. Gelukkig zijn aan veel van de zwartgeblakerde bomen alweer takken met groene bladeren te zien. Alle routes volgen ongeveer dezelfde paden door het achterland, op sommige punten aangevuld met een extra lus voor de langere routes. Elke tien kilometer is er een FOTO: ROGIER BOM

verzorgingspost waar ruimschoots eten en drinken voorhanden is. Vanuit het achterland wordt je langzaam weer teruggevoerd naar de kust. “De golven die op de rotsen slaan en het schitterende uitzicht dat na elke bocht weer opduikt maakt dit een van de mooiste stukken van de route. “ Het laatste stuk voert over de oude smokkelaarsroute van Saint Aygulf. Je rijdt hier op een singletrack over de rotsen heen, met enkele meters onder je de middellandse zee. De golven die op de rotsen slaan en het schitterende uitzicht dat na elke bocht weer opduikt maakt dit een van de mooiste stukken van de route. Na de smokkelaarsroute moet je nog een stuk over het strand waar je vanaf de

terrasjes door het publiek aangemoedigd wordt. De laatste kilometers gaan weer over vlak terrein terug naar het festivalterrein, een mooi stuk om even bij te komen of nog wat mensen in te halen voor de finish. Op vrijdag werd de Roc Marathon van 87 kilometer gereden. Deze is dit jaar tevens de finale van de UCI wereldbeker marathon wat zorgt voor een flinke opkomst met veel grote namen. Om 06.00 uur gaat de eerste groep met daarin de elite renners van start, een kwartier later gevolgd door de top van de dames. Na 13 kilometer weet een groep van drie man zich los te maken van de rest. Cristoph Sauser, Frederik Kessiakoff en Roel Paulissen weten 40 kilometer lang bij hun achtervolgers weg te blijven, totdat Sauser een lekke band krijgt. Kessiakoff besluit op zijn teamgenoot te wachten en Paulissen moet alleen verder, achtervolgd door een groep van drie Italianen en Thomas Dietsch. Dietsch weet zich los te maken en nadert Paulissen tot op zes seconden, totdat hij 20 kilometer voor de finish kramp krijgt. Paulissen houdt wel vol en komt na 3 uur en 42 minuten als eerste over de finish. De inmiddels opgeklommen Bart Brentjens wint de sprint om de tweede plaats. Mauro Bettin wordt derde, wat voor hem genoeg is om het overall klassement van de wereldbeker marathon op zijn naam te schrijven. Bij de vrouwen wordt de race gewonnen door de Canadese Alison Sydor. De Franse Daniela Louis heeft aan een vijfde plaats genoeg om haar overwinning in het wereldbeker klassement veilig te stellen. “20 kilometer voor het eind stort Peraud in en moet Pouly alleen verder...” Het koningsnummer van de Roc d’Azur is de wedstrijd over 58 kilometer op zondag. Net als bij de marathon is ook hier een groot deel van de wereldtop present. Vanaf de start ligt het tempo hoog en al snel ontstaat er een kopgroep van 12 man. Na de eerste klim van 3 kilometer is dit aantal reeds afgenomen tot zes, aangevoerd door Jean Christophe Peraud en Peter Pouly. Bij de eerste materiaalpost stapt de wereldkampioen Julien Absalon af en besluiten Peraud en Pouly er samen vandoor te gaan. 20 kilometer voor FOTO: ROGIER BOM

FOTO: ROGIER BOM

het eind stort Peraud in en moet Pouly alleen verder, achtervolgt door Paulissen, Friberg, Dietsch, Sauser en Brentjens. Op 10 kilometer voor de finish krijgt Pouly kramp. Hij wordt ingehaald door Sauser die daardoor de wedstrijd op zijn naam schrijft. Pouly wordt alsnog tweede, gevolgd door Roel Paulissen op een knappe derde plaats. Bart Brentjens wint wederom de sprint aan de finish en wordt vijfde. Ook dit jaar heeft de Roc d’Azur weer bewezen dat het niet voor niets het grootste mountainbike evenement ter wereld is. Met een uitgebreide salon, diverse disciplines en entertainment, een aantal spannende wedstrijden en heerlijk weer was het weer een fantastische afsluiter van het zomerseizoen.

FOTO: ROGIER BOM

N E G E W R O N O E N D E E N ZW

n. e d e w Z n en e g e w r o o N tal de n r n a o e a o r d u n d e p i e r n t e s d Een roa ng was het 7 dag ayhem”. En als je jd hebt ga je lang i ti M De aanleid l in Åre “mountain t omdat je toch de om van te smullen! a bikefestiv istische route neem n freeride vakantie r e dan de toe sche bikeparks... e i scandineakve Brinks Marieke Brinks n Mar i nar ts e Tekst: er Lee p s a J : Foto;s


Foto’s: Jasper Leenarts / Marieke Brinks Tekst: Marieke Brinks

Er zijn niet veel ‘vastelanders’ die weten hoe goed je kunt freeriden in Scandinavië. Na een korte vakantie in 2004 kwamen we op het idee om het in 2005 groter aan te pakken. De aanleiding was het 7 dagen durende bikefestival in Åre “mountain Mayhem”. Åre ligt in het westen van Zweden, ongeveer ter hoogte van Trondheim in Noorwegen. Dit bikepark zou heel bijzonder zijn en de van tevoren aangekondigde wedstrijden, clinics, demonstraties en overige activiteiten logen er niet om. Åre is ongeveer 1800 kilometer rijden vanaf Groningen. Onze roadtrip startte in Noorwegen, zodat we via een aantal bikeparks naar Åre konden reizen. Vooral Noorwegen maar ook Zweden zijn perfecte bikelanden. Wij hebben er een paar lokaties kunnen bezoeken. Om een voorbeeld te geven; midden in Oslo kun je met een metrotreintje omhoog, alwaar een prima downhilltrack ligt. Let op: je staat met je bike tussen de forensen met hun aktetassen.

REISVERSLAG

Wij hebben ons op downhill en freeride gericht. Er zijn ook meer dan genoeg mogelijkheden voor cross country riders. In Noorwegen betaal je met Noorse Kronen (100 kronen is ongeveer 12 euro) in Zweden met Zweedse Kronen (100 Kronen is ongeveer 10 euro). Een liftkaart kost gemiddeld 20 euro per dag. Beide landen zijn zeer dun bevolkt dus denk erom dat je niet vergeet om op tijd te tanken! Het vinden van algemene informatie, overnachtingplaatsen en eerste levensbehoeftes is heel eenvoudig en spreekt meestal voor zich. De ‘turistinfo’-s zijn goed op de hoogte van de bike-mogelijkheden in hun omgeving. Een aandachtspunt zijn de afstanden. De wegen zijn kronkelig en op een paar stukken na is er geen snelweg te vinden. De maximum snelheid is 90 km per uur en vaak red je dat niet eens. Reken dus op een lage gemiddelde snelheid. Onderweg kom je zoveel prachtig natuurschoon tegen dat je geregeld zal stoppen om te genieten van de ruigheid van de omgeving. Noorwegen en Zweden hebben veel (en makkelijk) bereikbare verblijfsmogelijkheden. Alle bezochte plaatsen hadden voldoende campings, FOTO: MARIEKE BRINKS

te passeren. Via Bremen en Hamburg rijd je Denemarken in om daarna recht naar het Noorden via Aalborg naar Frederikshavn te rijden. Vanaf Groningen ben je inclusief stops ongeveer 8 uur onderweg. Vanaf Fredrikshavn gaat een boot naar Larvik in Noorwegen. De nachtboot kost ongeveer 150 euro p.p. wanneer je met een auto en 2 personen de overtocht maakt. Daarbij is een hut met twee bedden inbegrepen. Vanaf Larvik ga je per auto verder naar je bestemming.

GEILO (NOORWEGEN)

Hoe kom je er: Vanaf Larvik neem je de 40 naar het noorden en is het 4 uur rijden naar Geilo.

maar ook was het meestal mogelijk om een appartement te huren. Vooraf reserveren bleek niet nodig. De meeste campings verhuren hytters.


Een hytter is een blokhut en biedt net dat beetje meer luxe dan een tent. Dat is soms erg lekker als je na een dag regen –en onder de modder- terugkomt op de camping. Meestal zijn de hytters eenvoudig ingericht, met twee stapelbedden, een koelkast, tafel met 4 stoelen eneen kookplaat. Het sanitair deel je met de andere campinggasten. Er zijn ook luxere hytters met comfort dat elk Nederlands vakantiehuisje nog overtreft. De prijs van een eenvoudige hytter (voor 4 personen) ligt vaak rond de 30 euro per nacht. In Zweden heet een hytter trouwens meestal Stuga.

Hoe komt je er Afhankelijk van je woonplaats rijd je meestal naar Groningen om dan via de A7 bij Nieuweschans de grens naar Duitsland

O L I GE

N E G E W R O NO


Waar verblijf je Geilo heeft twee campings die beide hytters verhuren. Ons beviel de camping “Geilocamping og hytter” erg goed. Hier kom je langs als je Geilo inrijdt. Informatie Midden in Geilo -Geilo is klein dus je kunt hem niet missen- zit een ‘turistinfo’, met ruime openingstijden. Eten en drinken In het centrum, naast de turistinfo, bevindt zich een supermarkt met flink assortiment. De pizzeria keten “peppes pizza” heeft een plekje gevonden in het centrum van Geilo. De maxi pizza’s daar zijn groot –machtig- lekker en genoeg voor drie personen. Dat moet je een keer geprobeerd hebben Wat is er nog meer te doen Geilo is bij uitstek de plek om een ‘Moose’-safari te ondernemen. Als je die

L A D E S M

HE

Waar verblijf je Campings genoeg in de omgeving van Oppdal. Allen met hytters dus ook als het weer slecht is, kun je goedkoop iets luxueuzer overnachten.

N E G E W R O NO

Informatie De turistinfo in Oppdal is lastiger te vinden dan in de andere plaatsen. Hij zit in het stations gebouw. Na wat uitleg van onze kant, belden ze wat bikeshops af en konden ze ons vertellen waar de baan lag en... dat het er gevaarlijk was en we ons goed moesten beschermen. Bikepark In Oppdal wordt de baan beheerd door een groep zeer fanatieke bikers. Ze onderhouden hem goed en zijn bezig met een tweede track, die was bijna klaar toen wij er waren. Het is een heerlijke track, lang, met veel singletracks, leuke drops en andere sprongen. Ook voor minder ervaren freeriders is het hier genieten. Let op: Soms lopen er schapen op het parcours, hun favoriete plek is boven op een schans.

Eten en drinken De supermarkt vlakbij het centrumplein(tje) heeft alles wat je je maar voor kan stellen. Rondom het plein zit een aantal leuke restaurantjes. Het restaurantje naast de snackbar maakt heerlijk Thai eten voor tien euro per maaltijd. Wat is er nog meer te doen Biken biken biken... Een week lang elke dag, meer heb je niet nodig, meer zal je niet willen. De turistinfo kan je vertellen over de andere mogelijkheden hier.

L A D OPP

EN

NOORWEG


bij de turistinfo boekt wordt je ‘s ávonds om acht uur opgehaald voor een vier uur durend onvergetelijk avontuur. Of je een Eland ziet is afwachten, de kans is vrij groot, maar niet elke avond wordt er eentje gespot. We hadden geluk en hebben van twee van deze imposante dieren mogen genieten. Het Bikepark ‘Pinkpark’ in Geilo bestaat uit twee downhill parcoursen en een slopestyle vol met roze objecten. Geilo heeft één lift en de twee aangelegde Downhills -die apart beginnen- komen halverwege weer samen. De zwarte DH is niet geschikt voor de beginnende downhiller. Het parcours is niet alleen heel steil, maar heeft ook veel lastige -en soms heftigesprongen (overal zijn zgn. ‘chicken-runs’). Het ‘Pinkpark’ zelf is een spectaculaire Slopestyle gebouwd aan het einde van de downhill. Een box, step- up, houtwerk met drops, dirts, tables, wallride: een korte beschrijving, en vanzelfsprekend roze! Dit is een ideaal park voor ervaren riders. Let op: Koeien op de baan. Jasper mocht aan den lijve ondervinden wat het is als je door losliggend zand in de bocht niet rechts langs, maar recht op een koe afgaat.

HEMSEDAL (NOORWEGEN) Bikepark Hoe kom je er: Hemsedal ligt, via de 39 en 52, een uur noordelijker rijden vanaf Geilo.

Waar verblijf je Als toeristisch skioord heeft Hemsedal vele overnachtingsmogelijkheden die ook in de zomer open zijn. Voornamelijk appartementen en hytters. Wij zaten op een camping ongeveer 3km buiten Hemsedal, richting Hulbak. Informatie Aan de doorgaande weg bevindt zich de turistoffice. Deze is niet zo uitgebreid als die in Geilo, maar heeft genoeg informatie om je ook buiten het biken om te kunnen vermaken. Eten en drinken Aan de hoofdweg is een supermarkt te vinden, met genoeg (bijna-) kant-enklaar gerechten om een snelle maaltijd te maken. Wat is er nog meer te doen Hemsedal is vooral een wintersportplaats maar heeft ook genoeg andere mogelijkheden. Paardrijden op IJslanders en het bezoeken van een prachtige waterval bijvoorbeeld.

In de zomer is dit een verlaten skioord wat enigszins triest aandoet. Er zijn grootse plannen voor een echt bikepark volgend jaar. De mogelijkheden zijn er volop, maar nu is het nog behelpen. Van de skipistes afrijden is geen echte uitdaging of je moet een zwarte piste nemen, wat door de begroeiing een vrij onmogelijke opgave is. We hebben ons aan een wandeltocht met fiets gewaagd. Door vanaf de lift naar de top van de berg te lopen. Daarna hebben we via een eigen ontdekte singletrack een afdaling gemaakt. Deze tocht was een ware uitdaging (denk erom; met regen moet je vanwege de gladheid veel lopen, de tocht duurt 4 uur). We raden je aan om te informeren naar de status van het bikepark voor je naar Hemsedal vertrekt. Voor cross country rijders is het hier overigens geweldig! Veel mogelijkheden, ook vanaf het eindpunt van de lift.

OPPDAL (NOORWEGEN)

Hoe kom je er: Oppdal ligt, vanaf Hemsedal, een uur of vier verder rijden naar het noorden ( via de 52,51 en E6).

Bikepark Åre is een mekka voor de biker. Met de kabinebaan omhoog om één van de twee 8 kilometer lange tracks naar beneden te rijden (zelfs in augustus ook nog een meter of 100 door de sneeuw). Of met de 2 stoeltjes liften die je tot halverwege de berg brengen. De tracks worden, net als bij het skiën, aangeduid met de kleuren blauw, rood en zwart. Een opsomming geven van alle parcoursen is onmogelijk.

ÅRE ( ZWEDEN)

Van 25 tm 31 juli werd in Åre het Mountain Mayhem festival gehouden. Een bikfestival dat zeven dagen duurt, op een berg die 46 trails heeft. In 1999 werd hier zelfs het WK downhill gehouden en sindsdien is er een bikepark ontstaan dat elk jaar groeit en als ambitie heeft om het `Whistler` van Noord europa te worden. Hoe kom je er: Vanaf Oppdal een uur of vijf rijden via de E6 en de E14. Eerst noordelijk richting Trondheim en daarna Oostelijk naar Åre. Åre ligt dicht bij de grens met Noorwegen in Zweden. Waar verblijf je Tijdens het bikefestival is het lastig om accommodatie te vinden, reserveren is aanbevolen (dat was ons niet meer gelukt voor we uit Nederland vertrokken). Ondanks dat hadden we een prachtig 6 persoons appartement met vaatwasser, magnetron en sauna. Met uitzicht op de lift en de baan voor 300 euro per week. De turistinfo biedt uitkomst en kan snel de huur van een appartement regelen. Informatie De turistinfo ligt ook hier vlak bij het station. Bordjes volgen en je bent er. Gratis internet beschikbaar om je mail te checken en je vrienden jaloers te maken. FOTO: JASPER LEENARTS


Maar het gaat van 4x parcours, tot aangelegde trails met tables en kombochten, tot heftige downhills die supersteil naar beneden gaan, tot prachtige singletracks, Northshores en Slopestyle. En van dit alles dan véél. De Nordic championships, clinics van Dylan Tremblay, Matti Lehikoinen en Steve Romaniuk. De streetwedstrijd, de 4x en natuurlijk de Slopestyle maken dit tot een groot evenement. Ook ‘s avonds was er genoeg georganiseerd, zoals dagelijkse bikefilms op bioscoopscherm en een party daarna. Åre is the place to be tijdens het bikefestival. 7 dagen pure fun en adrenaline.


E R Å

ZWEDEN


SUNPARKS VIELSALM MOUNTAINBIKE WEEKEND 2005 Tekst en foto’s: Rogier Bom

TOERTOCHT

Vijf jaar geleden was het Sunparks vakantiepark in Vielsalm op zoek naar een manier om in het najaar de bungalows beter gevuld te krijgen. Het idee ontstond om weekenden te organiseren rondom een bepaald thema. Aangezien Vielsalm midden in de Ardennen ligt kwam mountainbiken al snel in beeld als een van de mogelijke thema’s, maar mountainbikers zijn nou niet direct de ideale doelgroep voor een familiepark. Men besloot het er toch op te wagen en het eerste Sunparks mountainbike weekend werd georganiseerd. Het eerste jaar kende wat kleine problemen, met name veroorzaakt doordat het concept nog voor iedereen nieuw was. Zo bleek dat een grote groep mountainbikers na een modderige tocht meer water gebruikte om te douchen en de fiets af te spoelen dan er normaal in voorraad was. Als gevolg hiervan zat het park een halve dag zonder water en moest de plaatselijke brandweer er aan te pas komen om het waterreservoir weer te vullen. Ondanks die paar kleine startproblemen bleek het evenement voor zowel de deelnemers als de organisatie een succes. Sindsdien is het mountainbike weekend een vast onderdeel geworden van het najaarsprogramma in Sunparks Vielsalm en Sunparks Kempense Meren.

Het mountainbike weekend duurt van vrijdag tot en met zondag, bij het arrangement zijn 3 overnachtingen in een vakantievilla inbegrepen. Op vrijdagavond worden de deelnemers welkom geheten met een borrel en een informatiesessie. Op zaterdag is er keuze uit 3 bewegwijzerde tochten, één van 20 kilometer, één van 40 en één van 70 kilometer. Het niveau van de tochten is behoorlijk en kent alle elementen die je van een tocht in de Ardennen mag verwachten. Toch is het door de verschillende afstanden voor iedereen met een beetje conditie te doen. Tijdens de tochten zijn op meerdere punten verzorgingsposten ingericht. Hier worden de rijders door vrijwilligers van de lokale wielervereniging voorzien van soep, repen en sportdrank.

massage door spierstimulatie en workshops over verantwoord sporten. Gedurende het gehele weekend wordt er door SRAM

FOTO: ROGIER BOM

technische ondersteuning verleend. Op de zaterdagavond is er traditioneel de pastaparty. Hier kunnen de deelnemers zich tegoed doen aan een buffet met verschillende soorten pasta’s en sauzen. Na het eten is er een tombola waar alle deelnemers aan mee kunnen doen door de lootjes in te leveren die bij het welkomstpakket zitten. De prijzenpakketen worden beschikbaar gesteld door de verschillende sponsoren en bestaan onder andere uit Buffs, Camelbaks, kettingen, cassettes en voorvorken.

Na de rit is er op het park een bikewash waar de fietsen afgespoeld kunnen worden. Tevens is er een ruimte ingericht waar men terecht kan voor voetverzorging, FOTO: ROGIER BOM

FOTO: ROGIER BOM

De hoofdprijs is zelfs een complete Scott mountainbike. Zondags kan er gekozen worden uit een tocht van 20 of van 40 kilometer. Ook relaxen in het subtropisch zwembad behoort tot de mogelijkheden, zeker wanneer het weer iets slechter is wordt hier veelvuldig gebruik van gemaakt. Degenen die wel de moeite nemen om te gaan biken

krijgen wederom een aantrekkelijke en goed verzorgde tocht voorgeschoteld. Het Sunparks Vielsalm mountainbike weekend 2005 was wederom een goed georganiseerd evenement. Maar nog meer was het weer een ontzettend gezellig weerzien met oude mountainbike vrienden. Een compleet vakantiepark vol met mtbminded mensen geeft toch een bepaalde speciale sfeer die dit weekend elk jaar weer bijzonder maakt. En hoewel deze weekenden normaal gesproken flink modderhappen zijn was het op de zaterdag zowaar droog en was het parcours perfect te rijden. Door de regen zaterdagnacht waren de tochten op zondag een stuk modderiger. Dat mocht de pret echter niet drukken, een mooi voorproefje van wat ons de komende herfst met de toertochten weer te wachten staat!

RED BULL DISTRICT RIDE Maar liefst 40.000 mensen zien hoe de moderne ridders hun stalen ros door de middeleeuwse straten van Nürnberg jagen. 40.000... weten jullie hoeveel mensen dat zijn? Dat zijn net zoveel mensen als bijvoorbeeld Tiel, Landgraaf of Harderwijk aan inwoners heeft. Nog nooit trok een Freeride mountainbike evenement zoveel publiek als de Red Bull District Ride. HET Urban Freeride mountainbike event van het jaar.

FREERIDE EVENT

Na het succes van Ride to the Lake in Meersburg in 2004 wilden de organisatoren, Cory Moore en Tarek Rasouli, meer. De wedstrijd moest naar een hoger niveau worden getild. Meersburg was maar een pittoresk Duits dorpje met een middeleeuws centrum. Nürnberg daarentegen is een grote stad met ruim een half miljoen inwoners en gebouwd rondom het middeleeuwse kasteel ‘de Kaiserburg’. Het mooie kasteel met kasteelmuren ligt

Tekst en foto’s: Jasper Leenarts en Red Bull

Nürnberg op een heuvel midden in de stad. De droomlokatie voor een Urban Freeride event. Red Bull nam de sprong in het diepe en stapte in als titelsponser. De Red Bull District Ride was geboren.

De voorbereiding Terwijl Tarek samen met Red Bull de PR-machine op gang ging zetten begon Cory met een groep vrijwilligers om het parcours te bouwen. Onder deze vrijwilligers waren de, bij sommige van ons, welbekende Ollie Sanders (24 Bicycles Nederland) en Bart den Biggelaar (Red Bull Nederland). Vele spijkers, schroeven, houtbalken en planken, schnitzels, pizza’s en vrije

dagen werden er besteed. Hele stukken van het parcours werden op een groot terrein in elkaar gebouwd. En toen alles stond, werd de kettingzaag gepakt. De obstakels werden in transporteerbare stukken gezaagd en naar Nürnberg vervoerd. In slechts vier dagen werd de oude stad omgetoverd in een waar Freeride paradijs. De deadline voor de bouwers was zeer scherp en slechts 5 minuten voor de eerste training, werd de laatste spijker in het hout geslagen. Het Parcours De start is boven op de muren van de Kaiserburg. Dit is meteen het eerste

district met de toepasselijke naam Castle District. Via een hoge ladderbrug over één van de kasteelmuren wordt het district verlaten. De tweede sectie is het Drop District. De riders kunnen kiezen uit twee gap-drops.waarbij de hoogste 8 meter ver en 9 meter diep is. De landing eindigt in een mega grote quarterpipe. Na een stukje vals plat drop je het Gap’n Grind District in waar een soort grindbox je de bocht om leidt richting sectie 4, het Step Up’n Step Down District met twee grote step up step down combinaties. De houten ladderbruggen ontbreken uiteraard niet. Het North Shore District heeft zelfs drie verschillende lijnen. Een hele belangrijke sectie is het op een podium gebouwde Street District. Een box, diverse wallrides, corners, spines en quarters geven de rijders de mogelijkheid om in 45 seconden zoveel mogelijk street en park skills te laten zien. De drie grote dirtjumps van de Gap District vormen de laatste sectie.

Berrecloth out Bij een groot evenement horen grote namen. Om er een aantal te noemen, Wade Simmons, Thomas Vanderham, Gareth Dyer, Darren Berrecloth, Timo Pritzel, Kyle Strait, Cedric Gracia, Cameron McCaul, Aaron Chase, Geoff Gulevic en Paul Basagiotia. De upcoming Euro-guys zijn ook ruim aanwezig aangevoerd door Carlo Dieckmann, Trond Hansen en Niels Windfeldt. Aangezien het World Cup seizoen inmiddels is afgelopen zijn, naast de bekende World Cup freeriders Michal Marosi, Guido Tschugg en Kamil Tatarkovic, ook de racehelden Nathan Rennie, Greg Minnaar en Gee Atherton aanwezig.


In totaal doen 27 rijders mee. Tijdens de trainingen zoekt iedereen zijn lijnen en bedenkt een ieder zijn tricks. Daarnaast is er veel tijd voor dolletjes en voor video opnames met helmetcams. Als Aaron Chase met de helmetcam Darren Berrecloth (de winnaar van de Adidas Slopestyle en Monster Park Jam van dit jaar) filmt gaat er iets mis. Ze raken elkaar

en Darren moet geblesseerd afhaken. Het is niet ernstig, maar genoeg om niet meer in actie te kunnen komen dit weekend. Zijn vervanger is de Zweed Michael Blomstam.




Strijd om de finale plaatsen Vrijdagmiddag en zaterdagochtend zijn de kwalificatieruns. Iedere rijder heeft twee mogelijkheden om een hoge score neer te zetten. De meeste rijders proberen een solide run neer te zetten en bewaren een stukje extra voor de tweede run. Tijdens de eerste run hebben veel rijders moeite met het laatste district. Haalt iedereen tijdens de trainingen de 3 dirts met gemak, tijdens de wedstrijd blijkt hoe uitputtend het parcours is en stranden velen boven op de tweede of derde dirt. De tweede kwalificatie wordt opgeschrikt door een nare val van de vervanger van Berrecloth, Michael Blomstam. Hij legt een goede run af, springt met een hardtail mega ver op de Castle drop en doet een backflip op de eerste step up. Bij de tweede step up gaat het echter mis. Michael wordt afgevoerd en de kwalificatie wordt ruim drie kwartier stil gelegd. Blomstam blijkt slechts een hersenschudding en een gedeukt ego aan de actie over te houden. De kwalificatie wordt hervat en de show gaat door of er niks gebeurd is. De laatste rijder, Paul Basagoitia zet een goede run neer en eindigt de kwalificatie overall als derde. Cameron McCaul is tweede en Kyle Strait rijdt de beste kwalificatie run. De Sick-O-Award Aansluitend op de eerste kwalificatie vindt de Sick-O-Award plaats. De jury heeft 5 rijders geselecteerd die tijdens de kwalificatie de meeste indruk hebben gemaakt op de street-district. Titou Picard laat met zijn hardtail een 180 drop vanaf het street plateau zien. De drop is bijna 2m hoog en de derde keer stickt Titou de trick. Vervolgens springt Grand Fielder een mega superman-indian-air over de startbox van de street sectie. Aaron Chase levert een mega vette streetsessie af waar

een BMX-er jaloers op zou zijn. De racer Nathan Rennie laat zien dat hij meer kan dan downhill wedstrijden winnen. Hij springt twee maal met een backflip over de streetbox en laat daarnaast nog een aantal leuke streettricks zien. Tot slot mag de Noor Trond Hansen zijn skills tonen. Ook hij start over de box, maar doet dat met een 360, na enkele streettricks neemt hij weer een lange aanloop en gaat voor de flair (een backflip met halve schroef ) op de quarter. De derde en laatste poging stickt hij de flair, maar het is net niet genoeg. Aaron Chase wint nipt voor Trond Hansen. De Finale De 10 beste rijders uit de kwalificatie starten in de finale. De rijders krijgen weer twee runs en de score van de beste run telt. Cedric Gracia trapt de finale af met veel style, maar te weinig grote tricks. Gareth Dyer laat vaak zijn bekende X-ups zien waarna de 17jarige Geoff Gulevich showt dat hij iemand is om rekening mee te houden voor de toekomst, style en dikke tricks. Big mountain rider Thomas Vanderham bewijst dat hij in een

stedelijke omgeving ook zijn mannetje staat. Thuisrijder Carlo Dieckmann levert een super run af waardoor het Duitse publiek uit zijn dak gaat. Backflips en 360’s worden door Aaron Chase afgewisseld met technische tricks als crankflips en nosepicks. Hij zet met zijn run voorlopig beste score neer. De oude rot Timo Pritzel is vervolgens de eerste die zich stuk bijt op de run van Chase. Hij zet een sterke run neer, maar hij kan niet voorkomen dat naast Chase, ook zijn landgenoot Dieckmann voor hem eindigt. Crankworx winnaar Paul Basagoitia laat het hele weekend al de hoogste backflips zien. Hij doet een 360 van de tweede step up en een tailwhip van de North Shore. Hij is hard op weg naar een nieuwe hoogste score, maar hij komt te kort op de laatste dirt en crasht. Weg overwinning, maar voorlopig wel goed voor de tweede plek. Superman seatgrabs, tailwhips, backflips, barspins, Cameron McCaul laat het allemaal zien maar laat te veel liggen in het street district waardoor hij net naast het podium komt. De laatste rijder is de winnaar van de Ride to the Lake

contest 2004. Kyle Strait vliegt hoog en ver, doet de tricks met zijn mooie style, hij doet eigenlijk alles goed, maar komt uiteindelijk toch te kort. Aaron Chase en Paul Basagoitia zijn dit weekend beter. De prijsuitreiking vindt plaats voor de muren van kasteel Kaiserburg. Het masaal toegestroomde publiek heeft het hele weekend de nieuwe ridders van Nürnberg gezien en de beste ridder van allemaal is: Aaron Chase. Einduitslag 1e Aaron Chase (USA) 36,2 2e Paul Basagoitia (USA) 35,4 3e Kyle Strait (USA) 35,3 4e Cameron McCaul (USA) 34,3 5e Carlo Dieckmann (DLD) 34,1 6e Timo Pritzel (DLD) 32,1 7e Thomas Vanderham (CAN) 31,6 8e Geoff Gulevich (CAN) 30,9 9e Cedric Gracia (FRA) 30,3 10e Gareth Dyer (CAN) 25,2 Kijk voor movies van het evenement op www.freecaster.com


FOTO: GRERBER MARKUS

Tekst en foto’s: Jasper Leenarts

Q’NA FILES

STEVE ROMANIUK

Afgelopen Adidas Slopestyle kreeg ik de kans om mijn twee favoriete rijders te interviewen. Matt Hunter en Steve Romaniuk. Beiden zijn ze Big Mountain Freeriders, hebben ze een filmsectie in The Collective, rijden ze voor Specialized en komen ze uit British Colombia Canada. En daar houden de grote overeenkomsten wel zo’n beetje op. Matt Hunter is voormalig winnaar van de Raceface Ultimate Freeride competitie. Hij heeft een heel relaxte stijl op de fiets. Hij heeft als andere hobby’s: vissen, jagen en surfen. Hij is heel rustig, afwachtend en vriendelijk. Steve Romaniuk daarentegen is een echte spraakwaterval, heel druk en staat voor iedereen open. Hij brak door via DropIn Season 2. Hij heeft een zeer explosieve stijl op de fiets. Naast het fietsen geniet hij vooral veel van feesten. Hoe ben je begonnen met Freeride mountainbiken Vroeger reed ik altijd BMX (race bmx) en motocross. Maar mijn kameraden reden altijd mountainbikes. Met mijn bmx moest ik altijd een lift zien te vinden naar de bmx-track. Dus het was veel makkelijker om mijn mountainbike uit de garage te pakken en met m’n vrienden te biken. Ik kon eigenlijk gewoon alles op de mountainbike. We konden zo het bos in, trails rijden, jumps bouwen of gewoon lekker biken. Eigenlijk alle aspecten van freeriden, `being able to be free at anything, anywhere you want`.

QNA FILES

En hoe ben je het pro wereldje ingerold Ik ben zo’n 3 jaar geleden in het professional mountainbiken terecht gekomen. Mijn eerste keer voor de camera was voor de TV-show

“DropIn – season 2”. Ik stuurde een soort CV naar de TV-show omdat ik wilde laten zien hoe cool mountainbiken is en deel wilde uitmaken van de show. En zij waren ‘stoked’ en zo reed ik twee maanden in de DropIn bus. Toen mensen de show zagen werd mijn naam bekender en uiteindelijk kreeg ik een telefoontje van Derek Westerland: “Dude, ik heb je in DropIn in de gaten gehouden, heb je zin om de Red Bull Rampage te rijden?”. Dus de Rampage was mijn eerste Freeride competitie ooit en ik werd 5e. Vanaf toen had ik mijn naam in de scène gevestigd.

Hoe ziet je leven er nu uit De laatste twee jaar heb ik bijna al mijn tijd besteed aan films zoals “The Collective” en “Back in the Saddle”. Verder de competities afreizen en fotoshoots doen. Als ik vrije tijd heb besteed ik het vaak aan het graven en bouwen van tricks die ik in een film wil doen. The Collective continues? Vlak voordat ik overkwam naar Europa was ik midden in een shoot voor “The Collective 2”. Het is fantastisch om weer met ze samen te werken want het is geen standaard film waar een vent een tripod opzet en begint te filmen. Bij “the Collective” vliegen ze aan een kabel, 2 meter voor je, terwijl je 50km/u rijdt. Voor een rijder is dat veel leuker om te doen.

Rampage of Slopestyle Een slopestyle is geweldig om te doen, maar het is iets wat mensen al eerder hebben gezien in de bmx en snowboard wereld. En Rampage is iets nieuws. Voor de Rampage kwam niemand over zulke lijnen naar beneden. En het is natuurlijk echt MOUNTAINbiking. Het gaat niet zozeer over de trucjes, maar meer of je een bepaalde lijn van de berg af kunt overleven. Daarom is het zo leuk om de Rampage te rijden. Je stond afgelopen jaar zelf op het podium van de Rampage De eerste keer dat ik op de Rampage kwam was mijn eerste Freeridecompetitie. Dus ik wist niet wat ik er van moest verwachten en veel van de rijders ontmoette ik daar voor het eerst. De tweede keer kent iedereen je al. Je kent de lijnen op de berg al. Dat was een veel betere situatie voor mij. Het was relaxt, ik kon me focussen op mijn lijnen en de dingen die ik wilde doen. Dus dat werkte goed voor me. Daar op het podium staan was het beste moment van mijn leven. Ik hou van alle events in het mountainbiken, maar de Red Bull Rampage is gewoon “my kind of style”. Ik wilde het altijd al bereiken en het is me gelukt, podium op de Rampage. Hoeveel fietsen heb je in je garage Ik heb een behoorlijke vloot. Ongeveer 12 bikes. Ik heb bijna alle bikes van

Specialized, dus een racefiets, cross country bike, een Demo 9, een Demo 8, een SX Trail en alle P-bikes (P-3, P-street enz.). Rij je ook wel eens op je racefiets Zo af en toe pak ik de racefiets en leef ik me uit. Het is grappig, maar saai. Er zit geen echte adrenaline in. Maar het is geweldig om de verschillende keuzes te hebben.

uur rijden. We reizen veel samen, delen hotelkamers en feesten veel. Dus breng ik veel tijd met hun door. Wie zijn je sponsoren Specialized, Adidas eyewear, lizard skins, lake shoes, sombrio clothing, avid, truvativ, Rock Shox en Sram.

Heb je veel blessure leed gehad? Vlak voordat ik voor het eerst voor de camera kwam (DropIn season 2) had ik een zware crash en scheurde ik mijn kniebanden. Om toch met de DropIn tour mee te kunnen heb ik de operatie uitgesteld tot na het bikeseizoen. Dus ik heb de hele tour met de blessure gereden en gelukkig ging het goed. Verder heb ik een keer mijn neus gebroken op de Rampage. En in DropIn season 3 (red: episode 10) had ik een serieuze crash over een roadgap. Ik had deze roadgap al 50 keer eerder gedaan. Ik had er zelfs tricks op gedaan. Maar toen ging het dus mis, ik ging “over the bar” en als je dat met 60 kilometer per uur doet is dat niet goed. Gelukkig viel het achteraf mee en kon ik later dat seizoen gewoon weer rijden. Wie zijn je biking-buddies Natuurlijk Tyler Klassen, hij zat ook in de DropIn serie en we wonen redelijk dicht bij elkaar in de buurt. Net als Matt Hunter. Beiden wonen ze binnen 1 a 1,5 FOTO: JASPER LEENARTS

Tekst en foto’s: Jasper Leenarts

MATT HUNTER Hoe ben je begonnen met Freeride mountainbiken Ik begon met crosscountry rijden, wedstrijden, maar dat begon me te vervelen. Het wond me niet echt meer op. Ik stopte met wedstrijden en ging puur voor de fun rijden. Mijn vrienden en ik filmden elkaar en ik wilde daar een film van maken. Dus toen ik op de PC aan het oefenen was, maakte ik een 1 minuut durende video en die stuurde ik naar de Raceface Ultimate Freeride Contest (UFC) en ik won. Dus dat was cool. En vervolgens belde Specialized op om te vragen of ik geïnteresseerd was om voor hen te rijden. Dus ik rij voor Specialized sinds ik de UFC won en ik denk dat het vanaf daar zo is gelopen tot waar ik nu ben. Je eerste jaar als prof had je veel pech Ja, ik had een aantal zware crashes dat jaar. Het was zwaar. Eigenlijk een slecht jaar. Ik brak mijn ene been, herstelde en toen ik weer drie weken aan het rijden was, brak ik mijn andere been. Maar ik kon gelukkig toch veel rijden, ondanks de crashes, waardoor het toch weer een goed jaar werd.


Q’NA FILES

Ben je al veel in Europa geweest? Dit is mijn tweede keer. Vorig jaar was ik hier ook voor de Adidas Slopestyle. Na de contest vorig jaar heb ik met Darren Berrecloth, Steve Romaniuk en Tyler Klassen in een gehuurde bus rondgetoerd in Duitsland. Dat was lachen. Wat is het beste aan een pro zijn Ik heb veel vrijheid, ik kan gaan waar ik wil, rijden waar ik maar wil. “It is cool, so cool”. Dat ik nu hier in Europa ben, het is geweldig. En het slechtste Dat is een moeilijke vraag. Ik weet niet of ik wel iets slechts kan bedenken? Soms als ik aan het biken ben met vrienden, op de trails of dirtjumpen ofzo, herkennen sommige kinderen me en dan proberen ze tricks en jumps die ze waarschijnlijk niet moeten doen of waar ze nog niet klaar voor zijn. Ze willen indruk op me maken en dat haat ik. Ik wil daar niet mensen gewond om zien raken.

Rij je op al je fietsen Ja, maar vooral mijn Demo 8 en mijn SX Trail. Waar ben je momenteel mee bezig Het belangrijkste voor mij momenteel is het vervolg van “The Collective”. Het vervolg zal “Roam” gaan heten en ik heb zojuist een sectie met de filmmakers opgenomen en dat was heel leuk. We hebben inmiddels al veel goede shots. Hij wordt beter dan “The Collective”. Je rijdt inmiddels voor Hella Hansen zag ik, geen bekende naam in de mountainbike-scène, vertel Nou, Helly Hansen is een grote naam in outdoor kleding en mountainbiken past daar prima bij. (red: Andrew Shandro ontwerpt voor 2006 een speciale mountainbike lijn) Wie zijn je sponsoren Specialized, Hella Hansen, Raceface, DaKine, Adidas Eyewear, Manitou, Sram en E-13.

Hoeveel fietsen heb je in je garage Ik heb een BMX, een cross country bike, een Demo 8, een Demo 9, een SX Trail en een P3, dus dat is een aantal fietsen.


JA VERTEL ‘NS...

mtb.nl zkt bkr m/v Oktober. Dat had ik beloofd niet waar? En hoe kan het nu in eens dan december zijn? Kijk maar eens naar onze noodkreet op pagina 5, we komen mensen te kort. Want omdat we namelijk nog té graag gaan biken, komt de deadline nog wel eens in het gedrang. Best rottig als je erop zit te wachten eigenlijk.

B

We voelen ons er ook wel een beetje schuldig onder. Wat we nog meer vervelend vinden, is de omvallende balans tussen cross country en andere disciplines. Maar geef toe... we hebben er deze keer serieus hard ons best op gedaan zoals je kunt zien, en wat je niet ziet is wat we niet afkregen. Dat komt de eerst volgende keer je kant uit. En ben je het er nóg niet mee eens: mail mij eens! Want volgens mij ben ik op zoek naar jou. En je bent meer dan welkom, niet alleen omdat we het dan een keer zowel op tijd als compleet kunnen afleveren, maar omdat de special steeds professioneler aan het worden is. De vakhandel begint er ook oog voor te krijgen en deuren die op een kiertje stonden, gaan nu wagenwijd open. Waar we eerst moesten lobbyen om een leuke testfiets voor elkaar te krijgen, krijgen we de fietsen nu aangeboden. Wat heet... opgedrongen! Maar we doen het graag en met overgave.

C

A ONE BIKE FOR ALL De Santa Cruz Nomad en de SX trail: beloftes om ‘t allemaal met één bike af te kunnen...

B GOGGLE’S

VOLGENDE KEER

Vergelijkingstest van de bekendste merken...

C DE LISA’S VAN KONA

Wat ik niet in de advertentie in grote letters schreef, doe ik nu in de kleine lettertjes. Want dan ben ik iets zekerder dat ik de échte fietsgek aanspreek. Om te voorkomen dat ik van alle lezers (en dat zijn er binnenkort bijna meer dan 8000!) een email krijg... We komen namelijk ook testbikers te kort. De selectieprocedure is niet alleen streng, maar ook zeer ongewoon. Behalve dat je een ervaren biker moet zijn, technisch inzicht moet hebben, in het team moet passen en moet beschikken over de befaamde communicatieve instelling... zoeken we juist ook de bikers die rond de 1.80m a 1.90m zijn! Lijkt wel een contactadvertentie... mtb.nl zkt bkr. ruime erv. noodz. comm. en technisch vaardig. 1.80-1.90m tall dark handsome... oh nee, Rodger zit al in ons team... En voor ik het vergeet: vrouwen moeten vooral reageren! (R: tevreden zo?)

Charmante meiden, die Lisa’s...

* WANT MORE?

A


Ja vast. De Trek Session 7 ligt op onze onderzoekstafel, de Kona CoilAir heeft ook een afspraak met ons kundig team en we laten zien hoe wij een winterseizoen overleven...

Groet, Soepkip

Colofon Deze speciale uitgave voor Mountainbike.nl kón alleen maar gerealiseerd worden dankzij het vertrouwen van de fabrikanten en de energieke inzet van de crew. En begrip van hun familieleden ;-) Fotografie Rogier Bom Marieke Brinks Jasper Leenarts Testers en reporters Tanja de Bie Rogier Bom Marieke Brinks Jasper Leenarts Afdeling komma-pushing Rodger de Koning Claudine Lemmers Tanina Petruzzello Teksten en opmaak Tanja de Bie @ daags.nl Copyright Uiteraard mag niets uit deze uitgave aan tekst en beeld gereproduceerd worden zonder nadrukkelijke toestemming van het projectteam, contact [email protected]

Mountainbike.nl THE SUMMER LEFTOVER -ISSUE. downloadable special edition FREERIDING IN SCANDINAVIE ROC D AZUR RED BULL DISTRICT RIDE AND MORE

Recommend Documents