Bijzaak! Don’t worry Bee Api ! De lijfspreuk van een imkervereniging hier in Frankrijk. Api als afkorting van apiculteur ofwel imker. Hieronder de bijen van een vriend die bijgevoerd worden omdat het een slechte zomer is geweest voor de bijen. Ze hebben weinig reserve voedesel aan kunnen maken.
Op 7 en 8 november ben ik naar een cursus over bijenziekten in Nevers. De vorige veterinair Sanitair van la Nievre voor de bijenhouders is met pensioen en ze zoeken een nieuwe. Omdat bijen nou niet direct een groot specialisme is onder de dierenartsen mag ook een beginner er zich in verdiepen. Het is reuze interessant , alleen de stoeltjes zijn wat minder. Wij hebben een echte “Assepoes”. Slapend op haar pompoen ligt ze te wachten tot de muizen worden ingespannen: Maar of die muizen dan ook nog in paarden veranderen is de vraag.
We eten Bourgondische truffel. Ik ben nog even in de waan dat dat dezelfde is als de witte truffel waarvan ik lees dat hij 100 euro per gram kan opbrengen. ( ik overweeg zelfs om Wolf om te scholen van rattenvanger tot truffelhond) maar het blijkt dat het bij ons om de roze variant gaat. Ook lekker maar minder interessant om van te bestaan. Een truffelzwijn kan ook, maar het schijnt dat die hun buit wat minder graag delen, laat staan afstaan. De truffelhonden doen al afstand van hun buit voor een eenvoudig koekje. De ware truffeldelver heeft dit allemaal niet nodig want waar ze groeien schijnt een bepaald vliegje zich op te houden. Geduld en een goede blik zijn voldoende! Van de paddenstoelen kennis van de farmaceuten hier in Frankrijk zijn wij niet meer zo overtuigd nadat goede vrienden een nachtje in het ziekenhuis kunnen doorbrengen nadat ze hun paddenstoelen hadden laten bekijken door hun apotheker. Ze komen er nog redelijk goed af, slechts een nachtje aan het infuus .
Deze schijnen uiterst eetbaar te zijn. Ze komen voor in weiden met paarden ( en dat is ook zo) en het hoedje kun je in een jongstadium bakken en schijnt zalig te zijn. ( het lijken wel bijna tijgerbolletjes!) Mijn verjaardag vieren we met een high tea in la Tirelire. Heel gezellig
We vissen het prive meer van een vriend leeg op 15 november. Om half 7 ’s morgens moet ik aanwezig zijn en we beginnen met een stevig ontbijt. 3 gigantische broden gaan rond en als beleg staan er 2 terrines eigengemaakte paté en wat worst klaar. Iedereen snijdt met zijn eigen Opinel mes een stevige plak brood. Om het geheel weg te spoelen komt de wijn op tafel. Daarna aan het werk. Door de enorme regenval is het meer gedurende de nacht eerder voller dan leger geworden dus moet er wat gesteld worden aan de in en uitlaat kleppen. De vis gaat eruit: deels om opgegeten te worden, deels om elders uitgezet te worden en een aantal kilo’s wordt weer terug gezet na afloop.
Een van de mannen daalt af in de overloop sluis om de dieren op te scheppen en wij selecteren. Wat vooral moet gebeuren is het verwijderen van de regenboog baars. Een nuissible ofwel ongedierte. Blijkbaar vanuit aquaria geintroduceert. Helaas vermenigvuldigen ze zich snel. We halen er heel wat uit. Bij het dalen van het waterpijl komen ook de ruggen van de grote karpers in zicht. Die proberen zich weer uit de “ vinnen” te maken, kruipend stroomopwaarts. Tevergeefs.
Ze worden handmatig uitgeschept. Even als een aantal andere grote vissen. We treffen naast deze regenboogbaarzen de volgende vissen aan: Gewone baars, zeelt, forelbaars, snoek en voorn. De snoekbaars had het helaas niet overleefd ( voor de liefhebbers in het frans: Perche,Tanche,Black bass, Brochet , Gardon en Sandre ( www.pratique.fr/carnassieres-eaux-douces-francaises ))
Een van de grote snoeken krijg ik mee naar huis. Een exemplaar van 3kg. Met behulp van www.visfileren.nl maken we haar panklaar. Smullen maar. Gepocheerde snoek gegratineerd. Erg lekker en voor herhaling vatbaar. Het is nog steeds erg warm voor de tijd van het jaar. De stokrozen bloeien voor de tweede keer en ook het koolzaad kleurt voor een deel de velden weer geel. We krijgen ook 5 stere hout bij La Tirelire. Eerst ruim ik ( tot groot verdriet van een muizenfamilie) de oude varkenshokjes leeg. Om 7.45hr op 20 november saat de houtleverancier voor de poort te Maubranche en om half 9 is het hout gestort in Mont et Marré. Twee uurtjes afzien en alles ligt weer op z’n plaats.
Ook zijn er 3 dakramen geinstalleerd bij La Tirelire. Als we op zolder komen om de plaats te bepalen komen we tot de onaangename ontdekking dat we toch niet helemaal zonder kleerscheuren aan de hagelstormen van deze zomer zijn ontsnapt. Op allerlei plaatsen op het voordak zitten er prachtige ronde gaten ( die dan meteen door 3 leien heen zijn ). Van buiten niet te zien maar wel met tegenlicht. Dat wordt een zaakje voor de verzekering. Onze ezels hebben duidelijk vezel tekort! In korte tijd weten ze het houten hek dat moet voorkomen dat zij zich vrij kunnen rondbewegen over ons terrein tot een minimum terug te brengen. Vrolijk
knabbelend staan ze me aan te kijken hoe ik me opwind en ze probeer weg te jagen. De volgende balken moeten maar versterkt worden met een metalen strip, zodat er wat moeilijker grip op is te krijgen. Toch maar ingegrepen want de volgende stap is het eerste been erover! En als er 1 ezel door het hek is volgen er meer!
Na gedane arbeid is het goed rusten. De stieren liggen weer eenzaam in de weiden, eenzaam of gedrieen. Het schijnt dat er met een oneven aantal minder gevochten wordt. Al een groot deel van de koeien staat weer op stal. En deze stoere mannen blijven buiten.
In onze kamer laten we een paar kasten bijmaken. We waren het al een hele tijd van plan en nu is het er dan eindelijk van gekomen. Het ruimt lekker op. Alle kleine rommel kastjes kunnen weg en ook een hoop oude troep verdwijnt de vuilnisbak in.
Het blijft uitermate warm voor de tijd van het jaar. En dat is te zien ook. De bijen vliegen zelfs nog naar onze borage op 23 november om 16.00 hr! En de honden schieten met evenveel plezier als in de zomer het water van etang de Baye in. Met het zonnetje erop waan je je rijk , als ze zich uitschudden vliegen de “diamanten” ons om de oren.
Aan het einde van een rondje Baye tref ik op de dijk 3 vissers. 1 ervan is erg druk bezig om zijn lijn uit te werpen richting meer. Maar omdat de zwaai naar achteren beter gaat dan naar voren ( waar de lijn gewoon blup tenonder gaat) vraag ik lachend of ik veilig met de honden kan passeren. Waarop de man vraagt of ik bang ben dat hij een hond aan de haak zal slaan. Weinig kans zegt hij. Als ik dan wat zou vangen zou het eerder het baasje zijn . Waarop ik het niet kan laten om te zeggen dat hij dan toch beter wat anders aan de haak kan hangen dan een lullig visje! Wat vooral zijn vrienden erg waarderen. Ze telden dit jaar meer dan 206.000 kraanvogels op het lac du Der. Het zijn er zo’n 20.000 meer dan vorig jaar! Een deel komt ook hier weer overvliegen. Af en toe helemaal alleen. Luid grus grus roepend. Het is eind november nog steeds 16 graden overdag. Dit terwijl in het zuiden de overstromingen schering en inslag zijn, met de nodige slachtoffers als gevolg. Bizar gewoon.
Groeten vanuit onze fraaie Nièvre Nol en Koos
