Stel: je hebt alles wat je hartje begeert. Je bent jong. Je bent mooi. Je hebt hersens. Je kan uitstekend uit je woorden komen. Je weet overal iets vanaf. Je hebt overal een mening over. Je reist de hele wereld over en iedereen kijkt naar je met de hoogste verwachtingen. Want jij bent de toekomst, jij bent jong, jij gaat de wereld veranderen. Toch? HIGHER SELFIE gaat over alles willen maar niet weten waar je het zoeken moet, of juist niks willen en van alles moeten. Over stikgelukkig zijn of doodsbang, over mensen die mooie dingen willen maken en anderen mensen die mooie dingen kapot willen maken en over hoe het dan toch in godsnaam verder moet ... Negen (bijna) perfecte jonge mensen laten naar zich kijken. Negen (vrijwel) perfecte jonge makers laten zich inspireren door de grote kunst. Negen (zo goed als) perfecte jonge spelers staan daar en voor wegkijken is het vandaag te laat. In de Kleine zaal van HETPALEIS van 30.12.15 t/m 10.01.16
Medewerkers Concept Theaterwerkplaats NEST Script Heleen Verburg Spel Aline Cornelissen, Charlotte Gillain, Mustaf Ahmeti, Wietse Janssens, Maaike Somers, Tine Deceuninck, Niek Vanoosterweyck, Lotte Vrancken, Kaat Somers Regie Soraya Rademaker, Jellie Schippers Kostuum en scenografie Sofie Rosseel Lichtontwerp Stef Depover Licht en techniek Piet van Deun Productieleiding Jens Vanoosterweyck Zakelijke leiding Françoise Tiebout Beeld BOBBI WATSON Met dank aan Mie Gilleir, Martie Mol, Veerle Matthijs, Myriam Van Gucht, Academie voor Schone Kunsten en de ouders van de spelers Powered by HETPALEIS, WALPURGIS, KMSKA, LIRA fonds
Speellijst en reservatie woe
30 december 2015, 20:15
première
Kleine zaal HETPALEIS
zon din woe don vri zat zon
03 januari 2016, 15:15 05 januari 2016, 20:15 06 januari 2016, 20:15 07 januari 2016, 20:15 08 januari 2016, 20:15 09 januari 2016, 20:15 10 januari 2016, 15:15
voorstelling voorstelling voorstelling voorstelling voorstelling voorstelling voorstelling
Kleine zaal HETPALEIS Kleine zaal HETPALEIS Kleine zaal HETPALEIS Kleine zaal HETPALEIS Kleine zaal HETPALEIS Kleine zaal HETPALEIS Kleine zaal HETPALEIS
link naar de ticketverkoop: KLIK HIER
03 202 83 60 03 202 83 60 03 202 83 60 03 202 83 60 03 202 83 60 03 202 83 60 03 202 83 60
Wat en hoe over Theaterwerkplaats NEST? ( in het kort) NEST is een theaterwerkplaats waar jongeren die gebeten zijn door theater, hun passie verder kunnen uitbouwen onder bezielde begeleiding van ervaren docenten en theatermakers uit het vak. Het is een creatieve hotspot waar professionelen uit allerlei disciplines komen aanwaaien om je onder te dompelen in hun vakgebied: drama, geluid, beweging, zang, dans … Samen zoeken de jongeren uit hoe je dingen kan vertellen in theater. De opleiding duurt drie jaar en in het derde jaar werk je mee aan je eigen theaterproductie. Higher Selfie is de productie van de allereerste lichting NESTers. Deze spelers zijn begonnen in 2013 en stonden samen met de theaterdocenten aan de wieg van deze theaterwerkplaats. Het is de doelstelling van NEST om de tekst van Higher Selfie te verspreiden onder andere jongerengroepen. Inmiddels zijn in Breda al 4 groepen met het stuk of delen uit het stuk aan het werk. Festival 39Graden biedt die groepen jongeren en de negen spelers van NEST de speelvloer aan. Aan hen om ze nu te benutten! Festival 39Graden vindt plaats op 30 en 31 januari 2016.
Wat en hoe en waarom over Theaterwerkplaats NEST (in het lang) Artistiek leider Soraya Rademaker: “Als theaterdocent bij De Stal, de theaterwerking van HETPALEIS, merkte ik dat veel van de jongeren die daar een cursus hadden gevolgd, eigen kleine gezelschappen oprichtten of zelf voorstellingen maakten. Vaak vroegen ze mij om te coachen of mijn mening te duiden over hun project. Ik voelde toen heel sterk de noodzaak van een plek waar die jongeren konden doorgroeien na De Stal . In Nederland bestaan er jeugdtheaterscholen waar je als jongere langer kan blijven hangen en in een paar jaar iets kan opbouwen. De droom van zo’n soort jeugdtheaterschool had ik al heel lang. Toen ik regisseur en theaterdocente Jellie Schippers ontmoette, viel de puzzel in elkaar. We bleken dezelfde opleiding gevolgd te hebben in Zwolle en een dezelfde droom te hebben. Op een half jaar tijd zijn we met een startgroep bij NEST begonnen, met enkel een bijdrage van de Impuls subsidies van de Stad Antwerpen, en vonden we onderdak bij WALPURGIS in Mortsel. Voor ons is het zeer essentieel dat NEST dicht in de buurt zit van een collectief of een gezelschap. Zo kunnen beide partijen elkaar beinvloeden op een aanstekelijke manier. We nemen jonge mensen met een passie en een visie bloedserieus. Met heel veel lol, lichtheid, vertrouwen en zelfstandigheid. We gaan niet alles regelen voor hen, we leggen hen niet in de watten, maar we geven hen wel veel mogelijkheden. Jongeren hebben ongelooflijk veel te vertellen waar wij volwassenen van kunnen leren. We gaan samen naar een aantal voorstellingen kijken per seizoen. En daar horen dan weer rondleidingen of nagesprekken bij. En die verhalen van mensen, makers buiten NEST zijn zeer belangrijk. Jaarlijks in mei selecteren we een nieuwe groep deelnemers, die minstens 14 jaar zijn. Ideale leeftijd zijn de laatste jaren van het middelbaar. Als je daarna verder studeert, zijn er weer andere zaken die meespelen. Een NESTers mag vooral bevlogen zijn, iets te vertellen hebben én
willen samenwerken met een groep gelijkgezinden. Meestal hebben ze al eerder theater gespeeld of gemaakt. NEST kan dus een letterlijk vervolg zijn op De Stal of een andere spelcursus, maar dat hoeft niet. Het initiële uitgangspunt is dat de deelnemers een traject van drie jaar afleggen. Eerste jaar is een basisvorming, in het tweede jaar komt de verdieping en leggen we de basis voor de productie die ze in het derde jaar maken. Zowel Jellie Schippers als ik zijn artistieke leiders én geven ook les, maar we werken met vele gastdocenten die elk erg goed zijn op hun eigen terrein: Jonas Van den Bossche (muziek), Birgit Kersbergen (beweging), Anna Vercammen en Joeri Cnapelinckx (compositie) ... We werken nog altijd met kleine budgetten maar alle docenten worden (weliswaar weinig) betaald. Hopelijk krijgen we onze projectsubsidie die we hebben aangevraagd bij ‘Jeugd’. Enkele weken geleden ben ik die samen met enkele NESTers gaan verdedigen in Brussel. Een half uur hebben we gekregen om de jury te overtuigen van ons bestaansrecht …. De voorstelling die in het derde jaar gemaakt wordt, vloeit organisch voort uit de opleiding. NEST zal nooit een productiehuis worden. Maar de productie is extreem belangrijk omdat dan alles samenkomt. Ik wil dat ze tot in het diepst van hun vezels voelen wat het betekent om theater te maken. Daarom wordt er ook minstens tien keer gespeeld. Continuïteit is hierin belangrijk. Elke avond opnieuw moeten ze proberen om het publiek te ontroeren, te shockeren, te doen nadenken … Er gaan er geregeld auditie doen om verder theater te studeren, maar het is niet het streefdoel om iedereen naar de theaterschool te krijgen. Er zijn ook NESTers die leerkracht willen worden, of vroedvrouw … NEST heeft een grote groeimarge. Ooit willen we graag een eigen werkplaats met een theaterwerkplaats als basis, maar ook met een naaiatelier, een kostuumatelier, een keuken waarin jongeren zelf koken … Jongeren veroveren de hele zaak en wij houden vanop afstand een oogje in het zeil.”
Wat en hoe en waarom over Higher Selfie? Artistiek leider Soraya Rademaker: “NEST creëert in haar derde jaar een productie met haar laatstejaars. Al pratende met Barbara Wyckmans, directeur van HETPALEIS, kwamen wij erachter dat we gedeelde interesses hadden. Zij wilde al lang iets doen met de combinatie tussen jongeren en de ‘oude kunsten’. Ze legde ons dat idee voor. Beeldende kunst ligt ons beide ook zeer na aan het hart, zowel de vader van Jellie als van mij zijn architect. Zo hebben we ervoor gekozen om ons enkele maanden te verdiepen in dit thema samen met onze jongeren, op zoek naar wat hebben zij met deze materie en wat we daarmee kunnen communiceren met het publiek. Lange tijd hebben we doorgebracht in de expositie ‘Tour de France’ van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten. We hebben daar uitgebreid mogen werken om ons zo te kunnen verdiepen in deze oude kunsten. Samen hebben we nagedacht over wat ons raakt en wat niet en vooral: waarom. Op basis daarvan zijn de jongeren betogen gaan schrijven en hebben we geprobeerd alle, maar dan ook alle hoeken van dit thema beeldend, fysiek en theatraal te onderzoeken. Op dat moment bombardeerden IS verschillende musea in Irak en dat raakte ons allen heel erg. We begrepen niet dat je zo boos kan zijn dat je een heel museum gaat opblazen.
Dat was een kantelmoment. Jellie en ik zijn toen op zoek gegaan naar de dingen die hun heel boos of verbolgen maken. De meeste spelers staan klaar om op eigen benen te gaan staan, maar toch zijn ze gigantisch bang. Ze hebben alle kansen en dromen over hun toekomst, maar toch durven ze moeilijk ergens hun tanden in te zetten en ergens voor te gaan. Ze zijn grootgebracht door ouders die hen laten studeren en reizen en met hen naar concerten en musea gaan. Ze hoeven zich niet echt ergens tegen af te zetten, terwijl je ergens tegen afzetten je ook energie kan geven. Daar ga je van handelen. De meeste spelers waren op dat moment lamgeslagen. Ze voelen zich machteloos: ze kunnen niet op heel veel echt boos zijn, want ze mogen twijfelen, ze mogen studeren. Dat lijkt een soort van onveiligheid op te roepen. Niet mogen falen – angst te mislukken, het terrorisme en de oude kunsten zijn de drie pijlers van Higher Selfie. We merkten tijdens het onderzoek van de eerste drie maanden, dat we de jongeren wel konden laten schrijven en beelden konden laten maken, maar we zochten – op aanraden van Peter De Graef - schrijfster Heleen Verburg op om het universeler te maken. Heleen doet niets zomaar en is heel kritisch. Dus ze wilde eerst voelen wat ze met hen had. Ze hebben haar zelf uitgelegd wat we al die maanden hadden gedaan en hoe zij op dit moment in het leven staan. Heleen maakte die dag haar klik met hen, met ons en is beginnen te schrijven. In augustus 2015 kregen we de tekst. En die was glashelder en de spijker op zijn kop. Ik dacht de eerste keer dat we hem samen lazen: ‘Als je (nog geen) 18 jaar bent en iemand schrijft zo’n tekst voor jou op maat, dan hoef je echt niet meer zo bang te zijn in deze wereld. Dan komt het ooit wel goed.’ Als alles gaat zoals gepland, dan zie je op het einde van de voorstelling negen mensen die ondanks alles de moed hebben om het leven recht in de ogen te kijken. Heerlijk toch om zo een waardevolle NESTperiode na drie jaar af te sluiten!
Schrijver Heleen Verburg over de voorstelling Voor theaterwerkplaats NEST heb ik een stuk geschreven, gebaseerd op de ideeën van 9 jongeren over hun leven, hun generatie en hun toekomst in deze turbulente wereld. Regie: Jellie Schippers en Soraya Rademaker. Het stuk is inmiddels zeer actueel gebleken omdat het onder meer gaat over hoe deze jongeren zich verhouden of willen verhouden tot ingewikkelde zaken als een terroristische aanslag. Higher Selfie was voor mij de perfecte gelegenheid om een stuk eens niet volledig uit mezelf te moeten schrijven, maar te putten uit inspiratie van anderen. Ik wou meer in contact staan met de wereld, met een andere generatie om mijn stuk te schrijven. En de jongeren van NEST hadden al een concept klaar. Ze wisten wat ze wilden vertellen. Ze wisten alleen nog niet hoe – en daar kwam ik van pas. Na een gesprek met de negen spelers, heb ik me vooral laten inspireren door de schilderkunst: bewerkingen naar Las Meninas van Velázquez. De samenwerking met NEST verliep heel positief: het concept van de negen NESTers had ik meteen goed begrepen. Ik snap heel goed hoe je klem kan zitten en toch vol verwachting zijn. Ik voel in het leven een soort opening, een optimisme dat ik wil delen met anderen. Met Higher Selfie wil ik tonen dat er naast alle negativiteit ook optimisme bestaat. Het leven gaat door. Daarom vind ik het moedig dat de spelers zichzelf laten zien – evenals de regisseurs Soraya en Jellie. Ik hoop dat Higher Selfie die moed verspreid bij de mensen en even hard inspireert. Ik vind het erg spannend om te zien wat Theaterwerkplaats NEST met het stuk heeft gedaan. Ik heb nog geen idee van wat het nu uiteindelijk geworden is. Het lijkt me ook zo dat ze iets onmogelijks moetsten doen in een zeer korte tijd. De persoonlijke ervaring die de spelers met het stuk hebben betekent ook een grote kluif, maar het klopt. Iedereen herkent zich in het stuk. Ik ben benieuwd en popel om me te laten verrassen.
Ontmoeting met de spelers/makers: Charlotte Gillain, 17 jaar oud en student Latijn-moderne talen uit gewoonte. Als ze je vragen om een studiekeuze te maken in het 1e middelbaar heb ik ondervonden dat – als het best vlot verloopt – de kans groot is dat je er maar gewoon mee verder gaat. Ik heb geen spijt, maar ben schuldig aan fantasietjes over andere studiemogelijkheden, die ik vervolgens wegwerp met een: ‘ach, nog maar een jaartje’. Ik heb de luxe over twee huizen te beschikken, wegens gescheiden ouders. Ik dans, teken, schrijf en speel ontzettend graag.
Niek Vanoosterwyck 18, Woordkunst-drama, De Villegasstraat Antwerpen, theater maken/chiro/dans
Ik ben Lotte. 18 jaar ondertussen. In de week studeer ik kunstwetenschappen aan de UGent, fiets ik door die pittoreske stad, drink ik koffies, hou ik van concerten in cafés. Maar meestal hang ik op kot bij vrienden terwijl we schipperen tussen diepe filosofische gesprekken en het genieten van oppervlakkige Amerikaanse series. In het weekend fiets ik met evenveel plezier door Antwerpen, ook voor koffies. Dan is NEST alles wat de klok slaat, waar ik met heel mijn hart van geniet. Ik droom van 100 kilo chocolade, een hoofd dat niet piekert, politiek die me geen schrik aan jaagt en theatermaken voor de rest van mijn leven.
Ik ben Maaike Somers, 19 jaar en ik kom uit Steendorp. Nu zou er iets moeten komen over wat ik aan het doen ben in het leven maar dat laat ik liever aan de verbeelding over. Het is vrij tragisch maar volgens mij is dit al alles wat ik met u wil delen over mijzelf. Ter afsluiting zou er nu een toepasselijke quote of oneliner mogen komen die mij al dan niet sympathiek maakt en deze mag u ook gewoon zelf verzinnen. Voilà dat was het. Kort en krachtig. De essentie, niet teveel gezever. Alstublieft, dankuwel.
Kaat Somers is de naam, 20 jaar en al enkele jaren op zoek naar wat ik nu eigenlijk wil. Momenteel student Engels, Theater-, Film-, en Literatuurwetenschappen, maar ik hoop mijn hart nog in iets anders te verliezen. Mijn hometown is een klein dorpje aan de Schelde, maar tegenwoordig zal je me vaker zien flaneren in een grotere stad aan diezelfde rivier. Ik vertoef liefst op poëtische plekken om gezellig te babbelen, ga op pad met een kilo camera in de hand en sluit mijn ogen om op de muziek te dansen. Tenminste, als ik niet in NEST te vinden ben.
Hallo, ik ben Mustaf Ahmeti. 20 jaar oud. Geboren in Prishtina en wonende in Sint-Niklaas. Afgestudeerd in het Koningklijk Atheneum Sint-Niklaas als zorgkundige en zet mijn zoektocht verder in het KASK in Gent, als eerstejaar drama- student. Ik zit dan ook op kot in de mooie stad 'Gent', waarrin ik buiten mijn lessen kook, eet, werk en chill. Tine Deceuninck, ik ben 18 jaar oud en studeer vroedkunde. Kleine dingen kunnen mij heel gelukkig maken en eerlijkheid vind ik heel belangrijk. Ik hoop dat er een dag komt dat we elkaar niet meer veroordelen op basis van verschillen maar dat we realiseren dat we allemaal mooie mensen zijn en blij mogen zijn dat we hier allemaal samen zijn.
Ik ben Aline Cornelissen, 17 jaar en ik studeer Humane Wetenschappen aan het Xaveriuscollege te Borgerhout. Borgerhout is sinds 4 jaar mijn nieuwe thuis en ik hou van de geur, de sfeer en de gezellige, maar soms ook gevaarlijke – als er weer eens een auto zijn portier rakelings langs jou opengooit – drukte van de Turnhoutsebaan. Ik kijk graag naar mensen en ben een stresskip, al plan ik mijn agenda wel altijd helemaal vol. Ik schrijf graag kleine dingen op in een blauw boekje en luister veel naar muziek.
Ik ben Wietse, 20 jaar en woon in Merksem. De passie voor toneel is bij mij pas op latere leeftijd gekomen maar ze zit wel erg diep. Iedereen kijkt op een andere manier naar het leven. Toch zijn er sommige gebeurtenissen die ieder van ons beïnvloeden. In de voorstelling zitten al onze ideeën frustraties en bedenkingen maar ook gewoon hoe wij met zijn allen kijken naar de wereld.
Kostuum en scenografie: Sofie Rosseel Nadenken over verhalen achter situaties en personen is het liefste wat ik doe. Een eigen wereld creëren die voor even werkelijkheid wordt. In mijn atelier ergens in het Waasland laat ik die gedachten de vrije loop. Als toekomstige Master in Theaterkostuum doe ik dit ontzettend graag! Voor mijn samenwerking met NEST mochten de spelers inspiratie aanleveren, maar had ik verder vooral veel vrijheid. Dat maakte Higher Selfie voor mij een interessante uitdaging. Als ik niet aan het maken ben, ga ik het liefst op reis om nieuwe ideeën op te doen. O ja – en ik ben 22 jaar.
Lichtontwerp: Stef Depover Stef Depover begint zijn carrière bij Akt/Vertikaal in producties van Ivo Van Hove. Sindsdien werkt hij als scenograaf, dramaturg en/of lichtontwerper voor verschillende theatergezelschappen zoals de Onderneming (Marius, Fanny en César), HETPALEIS (Frustration Island i.s.m. De Kakkewieten en De Vikingen), Lampe (Het litteken lip en Kleine doortocht buiten verdenking i.s.m. Pieter De Buysser), het NTGent (Wachten op Godot en De Dienstlift i.s.m. Sam Bogaerts; Saw it on television, didn't understand), Droomedaris Rex (Het fluistertheater), Theater Teater (De Avond van Geluk) en SIN collectief (Rumble in da Jungle, Reizen Jihad). Van 2005 tot 2015 werkt hij regelmatig samen met Michael De Cock voor t,arsenaal Mechelen (Rosie en Moussa, Hitler is dood, Kamyon) . Sinds 1998 is hij de vaste huisscenograaf van WALPURGIS. Regisseurs: Soraya Rademaker en Jellie Schippers Soraya Rademaker is sinds 1994 theaterdocent en regisseur voor verschillende hogescholen, culturele centra en jeugdtheaterhuizen in Nederland, zoals Stella Den Haag, Nederlands Kindertheater Purmerend, Hogeschool Alkmaar, Jeugdtheatergezelschap Opslag voor Cacao, The Lunatics en Theater Totaal. In België maakt Soraya voorstellingen waaronder Ooit (een voorstelling met 65-plussers in opdracht van Kopspel), Jongens zijn raar, meisjes een beetje (i.s.m. Rataplan), en Helden (een voorstelling met jongeren in opdracht van HETPALEIS). Sinds 2003 werkt ze als educatief medewerker en theaterdocent in De Tuin en De Stal van HETPALEIS. In 2015 maakte ze ook een voorstelling in opdracht van Rataplan: Geen Doorgang. Jellie Schippers studeert in 2001 af als theaterdocent aan ArtEZ Hogeschool voor Kunsten en studeert daarna Theaterdramaturgie aan de Universiteit van Utrecht. Vanaf 2007 regisseert producties als Smoor (Generale Oost), Solveig (het Oerol festival), Wurd Socht/Zoek Woord (Tryater), Vogeline (Generale Oost) De Onnoembaren (het Oerol festival), 11 Stêden (Tryater), Bloed (DOX), De Gedaanteverwisseling (Schippers&VanGucht), Huis (Het Filiaal, winnaar van de Gouden Krekel 2012), Waterwolf (de Tafel van Vijf), De beer die geen beer was (Productiehuis ON, winnaar Okapi liedprijs 2012) en Faust (Schippers&VanGucht). Schippers&VanGucht is haar eigen theatergezelschap dat in coproductie werkt met HETPALEIS, Het Filiaal, enzovoorts. Sinds 2010 is ze verbonden als theaterdocent bij De Stal van HETPALEIS.
