Met 18 man naar de rally van en in Noord Ierland. IJMUIDEN – NEWCASTLE 27 april jongstleden vertrokken wij met 18 man vanuit IJmuiden richting New Castle. Eindbestemming was Downpatrick in Noord Ierland. De meeste rijders zijn leden van ’t Centrum en Loes van HDC Voorschoten, ook Twente was met 1 vrouw van de partij: ik! Als je met zo’n grote groep op pad gaat, blijkt de ferry maatschappij het grappig te vinden om alle stellen andere kamernummers te geven en zodoende deden we gelijk maar aan partnerruil na het inchecken. Iedereen scheen bij jan en alleman op de kamer te slapen, maar niemand bij elkaar. Het was net kwartet: Mag ik van jou kamernummer 330? Dan heb ik voor jou 225! Bingo! Alle motoren aan boord en gelijk naar de Admirals Pub. Koekje erbij? BIERTJE! Helaas moesten we ook nog eten….
Het feest begon al goed, toen de meesten van ons – al flink in de olie - aan tafel verschenen voor het avondmaal. We zaten nog niet of de tandenstokers gingen al door de lucht. Ook de buffetversieringen waren een favoriet meeneem object en onze Poolse en Russische obers waren op z’n zachts gezegd niet zo blij met ons.
Als toetje werd een kaasplankje gekozen en zodoende werd een groot stuk kaas onze kant opgehaald. Lekker gesmikkeld en toen terug naar de pianobar. De pianist kende ons nog van de trip naar Schotland vorig jaar en we joelden weer vrolijk mee. Onder het genot van heel veel bier en een cocktailtje werd er veel gezongen, zelfs gedanst en gelachen. Een Duitse man vond ons zelfs zo aardig dat hij een rondje bier er in deed. Als dank kreeg de goede man een Tshirt en een dikke zoen van onze Til.
Ach en het werd weer laat, de disco was ook weer gezellig en toen maar naar bed. De volgende dag gingen we richting Stanraer om de boot naar Belfast te pakken. En toen was er regen…. regen. VEEL REGEN!! We hadden het al gemist… ik had geeneens de kans meer om mijn regenpak aan te trekken en ook Andre was al op het bot nat. En de wind.. we woeien alle kanten op! Dat was wel het
zwaarste.. Drieenhalf uur later kwamen we aan in Stanraer. STANRAER – BELFAST Bij het inchecken bleek dat 7 mensen op de lijst stonden en de andere 11 nergens te vinden waren. We hadden geluk dat de boot nogal vertraging had, want pas na anderhalf uur (!!) waren we alle 18 gevonden en op het moment dat de laatste motor de boot op ging, ging de klep dicht. Het was weer spannend en oh, wat waren we boos!!
Ons ongenoegen weggespoeld met een biertje en de snackjes van de Burgerking. Toen werd het tijd om de spullen te drogen. Ik kreeg het voor elkaar om 2 handdroogmachines van de dames wc op tilt te laten staan en zodoende liep ik rond op de boot in een maillot en een Tshirt. De rest was nat en hing te drogen. Mijn sokken hingen aan de handdroogmachines, mijn broek over een railing en mijn trui was vast ook wel ergens. Na 2 uur op de boot, kon ik het natte spul weer aandoen en droog waaien in
Noord-Ierland, want tja, daar scheen het zonnetje! BANGOR Steve stond ons al op te wachten en zo reed een hele sliert achter hem aan naar Bangor. En het bleef droog, wat een verademing. We kwamen bij het hotel aan, waar een groot deel van onze groep een nacht zou overnachten. Marcel en Loes sliepen bij Phil, Andre en ik waren uitgenodigd om bij Steve en Pida te slapen. We zouden elkaar allemaal weer ontmoeten in de pub. In de pub speelde een bandje, het was er lekker warm, de mensen gezellig en we kwamen zelfs al leden van HDC BIG TWIN uit Spanje tegen.
Om 01.00 uur was het de bedoeling dat je glas leeg dronk en de kroeg verliet, om 01.30 werden de laatsten er uit geveegd. Intussen stonden we met het hele koor om 1 uur buiten te wachten op Steve en Pida en hebben we nog naar wat Iers Entertainment gekeken op straat: een echte ouderwetse knokpartij tussen 3 Ierse belhamels van pak ‘m beet 17 jaar oud. Het ging geloof ik om een
meisje en nou ja, de rest werd hem nogal hardhandig aan het verstand gebracht. Na het eten naar bed (shoarma en kebab is internationaal) en de volgende ochtend was het moeilijk opstaan. Om half 11 hadden we Ulster Fry achter de kiezen (gebakken eieren, worstjes, toast, aardappels en pannenkoeken) en toen ging het richting Belfast met de auto. We zouden alle anderen in Belfast ontmoeten in de oudste pub van Ierland: The Crown. BELFAST Onderweg hebben we eerst nog het Parlementsgebouw aangedaan, een groot indrukwekkend gebouw op een heuvel met uitzicht over Belfast. Ook Gerry Adams van Sinn Fein huist hier. Als echte toerist foto’s gemaakt en Pida wilde ons de murals laten zien. Murals zijn tekeningen op gevels en muren, gemaakt door katholieke en protestantse vrijheidsstrijders. Van alle murals foto’s gemaakt en ik kon melden dat ze indruk op mij en Andre maakten. In The Crown stond de rest al lekker achter het bier en we hadden al weer een feestje. Een stel footballfans in kilt stonden met een opblaasbaar schaap te zwaaien en uiteraard konden we het niet weerstaan om het fijnbesnaarde liedje “ Schapen n**ken, Schapen n**ken, schapen n**ken is fijn! “ te zingen. Alles is bij mij een foto waard, dus ik liep op de mannen toe en het enige wat ik tegen de Ier met het schaap in zijn armen zei was: “ In Full Position, please!” Hij snapte het direct: kilt omhoog, schaap ervoor, FLITS, weer een topfoto erbij. We kwamen niet meer bij van het lachen! Tijd om Belfast te bekijken, langs het operahuis en het meest gebombardeerde hotel ter wereld, via wat kerken en gebouwen kwamen we aan het centrum.
Daar zagen we een dubbeldekker staan met open dak, die citytours organiseerde. We waren wel in voor een geintje en zo gingen we met 15 man in de dubbeldekker zitten voor een sightsee tripje. Schoolreisje! We dachten wat kerken te zien, beetje rondcrossen rond het centrum en dat was het vast wel weer, maar we kregen veel meer te zien. We kwam midden in de Protestantse en Katholieke wijken terecht. Nog meer murals, met allerlei teksten, heel veel armoede en kleine huisjes.
Alles is omheind met metershoge hekken met spietsen er op, ook alle politiebureau’s zijn met hekken afgesloten. Er hangen kogelvrije (!) gesloten camerasystemen, alle verkeerslichten zijn door gaas beschermd en er zijn nog steeds wijken die hermetisch op slot gaan van zaterdagavond 21.00 uur tot maandagochtend 07.00, om rellen te voorkomen. Je voelt de haat terwijl je door die wijken rijdt en we werden er allemaal wel heel erg stil van. Dit hadden we natuurlijk nooit verwacht van zo’n citytour die we voor de grap namen. We hebben vrijwel alles gezien en je kunt je niet voorstellen hoe het daar is als je er niet bent geweest. Deel 2 volgende keer.
Marjo
Deel 2 : Met 18 man naar de rally van en in Noord Ierland. Vorige keer lazen jullie dat we de sightseeing trip in Belfast hadden gedaan en dat dat nogal indruk op ons allemaal maakte. Onnodig te melden dat alleen van dat schoolreisje al 200 foto’s zijn gemaakt en we moesten (nou ja, moesten..) nog 3 dagen! Om een uur of 4 kwamen we weer terug in the Crown en na de nodige versnaperingen –van sightseeing krijg je ook dorst! – was het weer terug naar het hotel en de huizen. Het was ongeveer een anderhalf uur rijden vanaf Belfast naar Downpatrick en we wilden er toch ook wel om een uurtje of 7 zijn. Over de weg naar Downpatrick kan ik kort zijn: HEEL VEEL BOCHTEN!! Nou ben ik gek op bochten, maar met 18 man 80 kilometer per uur gaan, gaat niet zo soepel. Onderweg kwam een Ier in de staart rijden, maar die vond ons toch niet zo hard gaan. De meningen waren daar al over verdeeld, maar deze meneer scheurde ons vrolijk voorbij. Zelfs inhalen in een bocht vond ie schijnbaar niet eng, zelfs ik werd er groen van! Het is wel erg mooi rijden en voordat we het wisten hing de zwarte banner van Harley Club Noord Ierland al boven de weg en schoten we het terrein op bij een pub. Het campingterrein lag er achter. Na het inschrijven vol goede moed het terrein opgereden en eerlijk is eerlijk, ik ben al niet zo gek om op gras te rijden, maar wat ik daar zag, was wel de ultieme nachtmerrie: een steile helling naar beneden, vol met koeiestront. Jiffy uit en lekker wachten tot Andre weer naar boven was gelopen (har har) en die heeft de motor maar weggezet. Tentjes waren snel opgezet, het luchtbed van Til duurde wat langer en de eerste
koeiestront van de broek afgepoetst. Op naar boven! De rally zelf is in een pub met een feesttent erachter. Je kunt er eten en dat hebben we ook maar gelijk gedaan. Na het eten kwam de Tia Maria te voorschijn en ook de slagroom was niet vergeten. Koffietijd!
De banden met verschillende Harleyclubs werden aangehaald of gemaakt en de souvenirs vlogen in het rond: t-shirts, strings, haarklemmen, kettingen, noem maar op, de Spanjaarden hadden het wel bij zich. 1 Spanjaard wierp zich op als handlezer en aan het eind van verhaal bleek dat alle vrouwen de derde man in hun leven het belangrijkst vonden, dat we oneven aantal kinderen kregen en ook nog eens 95 jaar werden. Behalve Yvonne, die werd toch niet zo oud. Franck werd onmiddellijk bezorgd en heeft de rest van het weekend om de haverklap gevraagd hoe ze zich nu voelde. De rest van de mannen zou ook niet zo oud worden en het telefoonnummer van de notaris werd opgezocht en het testament wordt direct na thuiskomst veranderd, dat snappen jullie vast wel. (grijns). Het heksenbrouwsel viel ook goed in de smaak en met de fles in de hand maakte Jan Nieman al gauw heel veel nieuwe vrienden. Op de foto er mee, maar de fles en Jan Nieman waren wel verdacht lang weg hoor! Ook waren er gokkasten en menig van ons is van ons kleingeld
afgekomen, behalve Marjan, die zich ontwikkelde als echte pro en de kast meer dan eens leeghaalde. Dan maar weer een rondje, erg vervelend! Een mens wordt ook wel eens moe en na een nachtje lekker vriezen in je tentje (eind april is het ERG koud daar!) werd het ontbijt geserveerd in de tent achter de pub. Veel koffie en thee en toast later en voor je het wist was het alweer middag. Douchen kon ook, in de doucheruimtes van de plaatselijke football-club. Loes en ik werden er afgezet door Yvonne, maar de deuren waren mooi dicht. We zijn maar weer teruggewandeld, want het was maar open tot 14.00 uur. Hapje eten dan maar weer en de sandwiches smaakten prima. ’s Avonds is er in de tent gegeten en ook de tia maria en de slagroom kwam weer voorbij. Vooral de veelzijdigheid van het gebruik van slagroom maakte bij sommige mensen wederom de lachspieren los. Het duurde even voor de avondband zich had geïnstalleerd, maar daarna was het goed dansen. De Spanjaarden lieten zich van hun beste kant zien en de flamenco werd ook geshowed. Dat kon beter vonden wij en we hebben ze onze klompen geleend. De flamenco op klompen was veel leuker! Er werden rare dansjes gedaan en er werd veel, heel veel gelachen. Jan Nieman liet nog even zien hoe een Belg z’n sokken optrok en stond met de broek op de knieen gebukt op de dansvloer. Ik had toch wel een klein beetje medelijden met de mensen die achter hem zaten. Loes had een nieuwe idee over een strapon en showde haar zaklantaarn uit de gulp. Het was erg gezellig en richting 1 uur zijn wij richting tent vertrokken. We hebben nog wel even 2 noord ieren laten zien hoe je nou het beste een fikkie kan
steken, want ze kregen het kampvuur niet aan.
De volgende dag wilden we uiterlijk 11 uur vertrekken, de boot zou om 14.00 uur vertrekken. We gingen inderdaad op tijd weg, maar Andre kreeg pech en het euvel was niet 1 2 3 verholpen. Er werd gebeld naar de rally en iemand zou komen met bougies voor een shovel. De rest is doorgestuurd naar de boot met de opdracht gewoon richting Maya en Andy te gaan, wij vieren kwamen later wel, als we het niet zouden redden. De bougies bleken het echter ook niet te zijn, maar ploffend en knallend zijn we toch maar richting boot gereden. En inderdaad, we hebben het op 5 minuten na niet gered. Terwijl ik de boot heb omgeboekt, hebben de jongens op hun gemak maar bekeken wat het dan wel was en het bleek iets met de choke klep te zijn (iets tegnies, daar heb ik mooi geen verstand van!) De behulpzame Ier die Andre heeft geholpen en meereed tot aan de boot, ging weer terug naar de rally en wij zijn richting een Telco winkelcentrum
gereden. We hadden zo’n 5 uur de tijd. Rondje winkels gemaakt en in het zonnetje buiten wat gegeten en gedronken en de tijd gedood met kletsen en rondkijken. Eindelijk gingen we dan ook zelf de boot op en in Schotland hebben we flink de brom er in gezet richting Maya en Andy. We bleken maar anderhalf uur later dan de rest aan te komen. Die hadden de toeristische route door het park genomen, aan de foto’s te zien een hele mooie route. En terwijl zij regen hadden, hadden wij het zonnetje. Verschil moet er wezen!
Maya en Andy onthaalden ons gastvrij en binnen werd er gegeten en gedronken en veel verhalen verteld. Wat wonen ze er toch mooi! De wind ging liggen en toen iedereen rond het kampvuur zat, kwam de whisky en de speciale cup tevoorschijn. Een slokje en een wens, dat was de bedoeling en ik heb meerdere malen het kippevel gekregen omdat de sfeer prachtig was en er hele mooie wensen werden verteld. Ook Friso had een prachtige wens: hij wenste dat hij snel z’n broek open kreeg: hij moest pissen als een beer! Sommige mensen hebben het toch nog heel laat gemaakt, maar wij waren toch al snel vertrokken rond een uurtje of 1. Na het ontbijt en het afscheid en het ritueel jatten van het spandoek zijn we wederom rond een uur of 11 vertrokken met een paar spetters regen.
We wilden nog ook cultureel doen en Haidrian’s wall bezichtigen en het bijbehorende museum. Hadrian’s wall is een grote muur die dwars door Groot Brittannië loopt: de Romeinse keizer Adrianus had iets teveel vrije tijd in die dagen geloof ik.
Het bleef daarna droog en op naar de boot dan maar weer. Die haalden we ruimschoots op tijd en we mochten weer aan partnerruil doen. Yvonne en de meiden in de auto kregen bezoek van de douane en hond en eenmaal op de boot had al gauw iedereen weer de admiral’s pub gevonden. We bleken geleerd te hebben van de vorige ervaring, dit keer zijn we eerst gaan eten en toen wat biertjes gaan nuttigen. Volgens geheel burgerlijke traditie moest er gebingo’d worden in de grote zaal en de bingo ging alleen door omdat wij nog met z’n vijven aankwamen: anders was er geen animo genoeg. We werden nog redelijk fanatiek ook en het resultaat mocht er zijn: een 4e en een hoofdprijs! Weer een paar euro rijker en terug naar de pub. De euro’s maar weer opgemaakt aan parfum (er zal en MOET gewinkeld worden!) en de boel weer op de kop gezet. Helaas komt aan alles een eind en ook aan deze reis kwam een eind. De volgende dag zijn we doorgereden tot aan Breukelen en hebben tijdens koffie afscheid genomen van elkaar. Iedereen was het er over eens: het was geweldig en hopelijk volgend jaar weer!
