Masters hangen aan Eelco's lippen... De spanning voor het WK-Masters in Lyon loopt bij de deelnemers aan ‘Project 2015’ al danig op. Daarom hebben we Eelco gevraagd of hij een keer met ons wilde praten over zijn toernooi ervaringen. Eelco, Olympiër en Europees Kampioen nam op een zaterdag na de training de tijd om ons wegwijs te maken in de internationale atletiekwereld!
Hoe was jouw eerste internationale ervaring? “Toen was ik nog een junior, tijdens mijn limietpoging op het NK meerkamp wierp ik drie keer ongeldig met discus. Vervolgens moest ik dus een andere limietpoging gaan doen, dat werd een tienkamp in Duitsland. Daar ging de meerkamp wel goed en behaalde ik de limiet voor de EJK later dat jaar in Kaunas (Litouwen) ”….”Bij mijn eerste EK (junioren) had ik voor het eerst de kleding van de Nederlandse ploeg aan, dat was toen wel een bijzonder moment. Tijdens deze wedstrijd was Vince er niet bij en hadden we ook nog een Duitse bondscoach wat de communicatie er niet gemakkelijker op maakte. Het was allemaal best spannend! Ondanks dat ik daar in de regen toen mijn aanvangshoogte polsstok miste heb ik wel genoten van dat toernooi en had ik door dat ik nog veel kon winnen op de internationale jongens. Zij waren allemaal al zo groot en sterk… “Tegenwoordig kan ik echt genieten als er 80.000 mensen in het stadion meeklappen…”
Bij dit toernooi merkte ik echt wel hoe sociaal de meerkamp atleten waren. “welcome to the family” werd er gegrapt in de callroom.
Ander funfact: “Daar in Kaunas zag ik Sami Itani voor het eerst, een Finse tienkamper die ik later vaker tegenkwam op toernooien en 2013-2014 mee heeft getraind op schema’s van Vince en in Nederland altijd bij mij thuis verbleef. Afgelopen weekend was ik samen met Vince op zijn bruiloft in Helsinki. Vrienden door sport en veel herinneringen samen!” Bij sommige masters beginnen de zenuwen op te spelen, “hoe zit dat met jou dan?” Eelco zegt hierop: “Waar ben je dan bang voor? Denk je dat ze je uitlachen? En wat dan nog? Waarom zou je er daar (Lyon) meer last van hebben van dan hier op de baan. Je doet
het omdat je het leuk vindt!!!” En hier vallen de Masters even stil, tja, zo kun je er natuurlijk ook naar kijken. Eigenlijk best wijs en toch eenvoudig. Of zoals een coach eens toefluisterde “KISS” (Keep It Simple Stupid).
Wat was een bijzonder moment in jouw carrière? “Europees Kampioen worden en toen het volkslied werd gespeeld, dat was wel speciaal”. Maar ook er weer relativerend achteraan opmerkend “het was vervelend toen ik 2e werd op 11 punten en het Franse volkslied werd gespeeld. Er zit zo weinig verschil tussen plaats 1 en 2, er had tijdens de wedstrijd maar ‘dat’ hoeven te gebeuren en ik was toen ook eerste geworden.” De masters trainen lang niet zo veel als Eelco, hoe doet hij dat eigenlijk. “Hoe vaak train je en hoe blijf je jezelf opladen om altijd weer te gaan?” “Ik heb vaak 12 trainingen per week. Het is mijn per slot van rekening mijn WERK”. ”soms zie je tegen een training op omdat je weet dat er een zware training aan komt, maar na afloop ben ik dan toch weer heel voldaan, ook als ik alleen aan het trainen ben en ik misselijk in de bosjes lig.” “Ik leef zoveel mogelijk voor mijn sport en houd er veel rekening mee, maar het is niet zo dat ik altijd met een wortel en kettlebell rond loop!” Martien is nog niet klaar met de zenuwen en vraagt Eelco tips “Het enige waar je zenuwachtig voor kunt worden is het startschot bij bijvoorbeeld de sprint, dan hebben ze soms zo’n vervelend deuntje, dat helpt ook niet echt”. Oh wow gelukkig hebben we dat niet bij kogel, merkt iemand anders op! Hebben die ijzersmijters mooi mazzel. “Maar je kunt er op dat moment toch niets meer aan doen, dan kun je er maar het beste van genieten”. “Maar het gevoel om ‘er klaar voor te zijn’ ontbreekt nog, wat doe je dan?” En dan weer zo'n heerlijk nuchter antwoord van Eelco: “Je moet maar doen wat je kunt”. We spreken over de rol van de trainer tijdens de wedstrijd en de training, kan hij nog wat
bijsturen? “Vince staat op de tribune (in ons geval staat Ton ergens op de tribune) en jij bent aan de leeuwen overgeleverd.” “Hij kan me niet duwen of wat dan ook. Het maakt mij niet uit. Ik sta en ik doe!” Omdat Eelco en Vince al zo lang samen werken, blijken ze heel goed op elkaar te zijn ingespeeld. Vaak blijkt Vince een bevestiging te geven van wat Eelco eigenlijk voelt of al weet. “ik heb natuurlijk uren getraind op een onderdeel, dus ik weet heel goed wat ik moet doen. Daar heb ik Vince eigenlijk niet meer voor nodig.” Dat blijkt zowel voor de trainingen als de wedstrijd te gelden. “Vince kan natuurlijk niet voelen wat ik in mijn lijf voel. En vaak blijkt dat wat ik voel heel goed overeen te komen met wat Vince ziet dat er gebeurt.” Lever jij je uit aan Vince? “Nee, ik werk samen, maar ik weet wat ik voel. Vince heeft door de tijd heen veel ervaring opgedaan en wij werken ook al lang samen. Veel gaat dus in overleg.”
“Hoe ouder hoe beter... “En dan heeft de Master groep wel heel veel geluk met onze 79 jarige coach!
Jeanneke vraagt: Hoe ga je verder zoals toen in Götzis... Flexibel zijn... In Götzis wist Eelco dat hij opnieuw mocht lopen op de horden, publiek mee, dat zou wel goed komen, maar realiseerde zich met de tijd dat de pols wel zeer deed.
Soms twijfel ik of ik fit ben voor Beijing, niks is gegarandeerd. Willem Coertzen, de 32-jarige Zuid-Afrikaanse meerkamper zei tegen me: ik wil iedere meerkamp afmaken want het kan altijd de laatste zijn...
Heb je gebruik gemaakt van een mental coach? "Ja, die gaf als tip om bij elk onderdeel wat klaar was een briefje in mijn spikes te doen... Heb ik gedaan, maar eigenlijk was het opbergen van mijn schoenen al een afsluiting van het onderdeel." Vraag over opzwepende muziek mee het terrein op? “Dat mag helaas niet,” verteld Eelco. “Er mag geen electronica mee van de callroom naar de baan. Je tas wordt bij een toernooi helemaal gecontroleerd, merken die te groot afgebeeld zijn en niet sponsor zijn van de competitie worden afgeplakt met tape, electronica geef ik aan mijn coach en als er nog wel wat in je tas zit wordt het ingenomen en kan je het aan het eind van de dag weer ergens ophalen. “ Zelf zingen is voor hem ook geen optie! Wel trouwens voor onze Master Ronald... Eelco: "Je moet je houden aan wat je zelf wilt doen. Geniet ervan!!!"
Eelco bedankt voor je wijze woorden, de gezelligheid en de tijd die je voor ons had! Jij bent onze topper en we gaan onszelf versteld laten staan in Lyon!
