marcelvanherpen.nl Gedichten Versjes uit: Zeven Engelen Bedekt

marcelvanherpen.nl Gedichten Versjes uit: “Zeven” Engelen

Bedekt

“Engelen bestaan niet,” roept men op aarde, omdat men bang is voor al wat zweeft. “Mensen bestaan niet,” roept men in de hemel, omdat men bang is voor al wat leeft.

Een overvol naaktstrand heeft niet te bieden wat een gesluierde vrouw heeft te verbergen.

Meeuw Gewicht Zij woog zichzelf altijd met kleren aan En telde er dan 9 kilo af.

Een meeuw schijt scherend over een overbevolkt strand op een brandende borst. ‘Dank je schat, doe mijn neus ook even.’

Marsman Denkend aan Marsman zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan.

Slakkengang Ik heb na een portie escargots zeven dagen gelopen, voordat het eerste hoopje ontlasting naar buiten kwam gekropen.

Afscheidsrede Het is gewoonte geworden om tijdens de uitvaart louter de acceptabele kanten van het lijk te belichten. Zou u daar bij mij géén uitzondering op willen maken.

Jan des Bouvrie U heeft het werkelijk prachtig voor mekaar. Mag ik nu naar huis.?

Dokter Komt een man bij de dokter. Zegt de dokter weet u wel hoe laat het is?

www.marcelvanherpen.nl - [email protected]

marcelvanherpen.nl

Gedichten uit ‘Oog in Oog’: Aakant

De koning en de koningin

Ik kom niet verder dan de brug elke stap trapt op een eerder lopen de wind brengt meer nog dan de wei terug de lucht trekt vroeger open

Wat zitten we toch fantastisch in ons geweldige kasteel, zei de koning. Ja, knikte de koningin. En wat is het gras toch prachtig gemaaid, zei de koning. Ja, knikte de koningin. En wat is het koper toch schitterend gepoetst, zei de koning. Ja, knikte de koningin. En wat was het eten toch weer smakelijk, zei de koning. Ja, knikte de koningin. Wat hebben we het toch goed, zei de koning. Ja, knikte de koningin. Ik zou wel eens een ander wijf willen, dacht de koning. Ja, knikte de koningin.

In korte broek en rubberlaarzen waar sokken in naar voren kropen schoten we tussen drachtige vaarzen een bal en werden wereldkampioen Met één klein straaltje moest je’t doen de prikkeldraad waarop we mikte alsof een kalf aan je vingers likte de tinteling tot in je botten We waren kojbojs in een kloffie bij het overschoren niet ravotten we aten spek en dronken koffie een klapperpistool voor nood De warme koeienzucht boven de sloot ochtenddauw nog op de grond spoten we melk in elkaars mond uit een lichtgespannen uier Verdwalen kon toen hooguit later om de Aakant zat een rand mijn herinnering speelt tot aan het water daarachter begon Nederland.

Aa-kant Tergend traag trekt de dag zich terug onder de rustende slootspiegel Ik bezoek er mijn evenbeeld die me dringend door de rimpelloze plaat tot achter m’n pupillen priemt Scherp lasert hij m’n geweten stelt me vragen over vroeger schreeuwt wat ik niet vergeten ben streelt me over m’n tere herinneringen steekt me met m’n eigen verzinsels Juist nu ik woorden zoek om af te rekenen wordt een koe brut besprongen door een stier Klanken zuchten na Dan maar weer door Ik kom zeker nog hier


marcelvanherpen.nl

Avondbezoek

Oh God

Tergend traag trekt de dag zich terug onder de rustende slootspiegel. Ik bezoek er mijn evenbeeld die me dringend door de rimpelloze plaat tot achter m’n pupillen priemt.

Als ik niets zou weten, zou ik dan ook álles weten omdat dat de rest is? En als ik alles zou weten, zou ik dan God zijn of alléén nog maar degene die alles weet?

Scherp lasert hij m’n geweten, stelt me vragen over vroeger, schreeuwt wat ik niet vergeten ben, streelt me over m’n tere herinneringen, steekt me met m’n eigen verzinsels.

Als ik niets zou voelen, zou ik dan ook álles voelen omdat dat de rest is? En als ik alles zou voelen, zou ik dan God zijn of alléén nog maar degene die alles voelt? Als ik niets zou zijn, zou ik dan ook álles zijn omdat dat de rest is?

Ik bedenk de dag af te kunnen sluiten maar dat staat ‘t leven niet toe.

Cliché Ik weerstond alle cliche’s en dichtte tot mijn eigen taal me richtte en herriep tot alle orde; mijn eigen poëzie was door de tijd en mezelf al tot cliché verworden.

De geur van ’n passante De geur van ’n passante. Venijnig vleugje dat je net van de grond af haalt. Zoete herinnering zonder verleden. Weeë wissel over de dagelijkse tred.

En als ik alles zou zijn, zou ik dan God zijn of alléén nog maar degene die alles is? Als je God bent, weet, voel en ben je dan alles, of alles behalve dit? En vraag me niet naar dit. Als ik het uitspreek heb ik al teveel gezegd. Als ik met mijn vingers knip heb ik al teveel lawaai gemaakt. Als ik het erover heb is het al niet meer wat het was. Als ik ‘dit’ zeg bedoel ik niet ‘dit’ maar alles wat ik bedoel met dit. Dit als het allergrootste, dit onmetelijk klein. Dit, meer dan weten, voelen en zijn.


marcelvanherpen.nl

Drieluik Uit ether het leven De geboorte van vriendschap had ook achteraf de dood maakte taal om verzonnen waarheden te tarten in serene stilte af te stemmen onvoorwaardelijkheid plakte vleugels aan om over vestigingen heen te vliegen we speelden met ether Kwintessens Toen jij je glimlach op mijn herinnering kuste tastten we sterfelijkheid af terwijl verdriet de slaap al niet meer kon vatten het stroperige lot waarmee we onze geesten verkleefden warmte die we bij elkaar invroren één afdruk van mijn hart hangt in het achtergebleven abattoir Klankloze resonantie Toen jij het luchtledige betrok en ik mijn ogen sloot de vrieskou in mijn borst vond je als ik niet zocht in de woordloosheid achter het weten stiltestemmen reserveerden droom en hemel voor elkaar de dood van vriendschap had ook achteraf het leven

Drinken van het lachen Zo is het lieve vrienden en laten we hopen dat we elkaar nog eens ver boven de negentig bij volle bewustzijn en in alle rust in de aarde mogen verstoppen die we ook wel weer niet zullen blijken te kennen en dat wij, die nog even hier mogen zijn zullen drinken van het lachen.

Maar wat als één van ons onverwacht of onverhoopt, nee wacht, niet onverwacht, we weten inmiddels toch als geen ander dat we sterfelijk zijn als de dood zelf, maar onverhoopt dan… dat we zullen drinken van het lachen.

Eenvoud Een erudiet in drie-delig deelt in drie-voud mede, zijn rede over het afgelopen jaar: de economische inflatie-schulden, de migranten-integratie-veroordeling en de gewetenscastratie-verdoezeling. Een verklaring, verklaarbaar laakbaar. Een overgeblevene geeft met twee-delige gezichten in twee-voud berichten aan de burgelijke stand en aan bekenden waar engelen tegen avondrood als kraaien verkleed krassend de dood oogluikend toekeken. In eenvoud speelt een kind, een gekleurd lint hooghoudend, wijzend naar het verleden, terwijl het spel dat het verzint, in het labyrinth van later zich vanzelfsprekend rustig uitbreidt als kringen op zoet water. De heren hadden kunnen leren door omlaag te kijken. Op de speelplaats van het leven immers prijken kinderteksten, waar kleuren, woorden overreden. De kraai wacht tot de heren leren en hij zich kan verkleden.


marcelvanherpen.nl

Lief kind

Praaglied, klaaglied

Schraap de koesterzoete stroop van mijn tong waarmee ik je lief en vervelend vond. Ontdoe mij van mijn klevige marionettentouw. Bevrijd me van mijn aangemeten verantwoordelijkheidsgevoel, dan geef ik jou je vrijheid terug.

‘n Viool huilt voor weinig geld de binnenstad doormidden. Geholpen door de Moldau ligt hier Mozarts stad gekliefd. Wolfgang leeft als nooit tevoor. Het stadsoor legt zich stil te luister tegen de fluisterende gevelpracht van barakblokken. Toch klinkt ook jazz, ‘n kerkkoor. ‘n Snarenbak van middeleeuwse makelij laat de Karlsbrücke klagen. De dagen van vrijheid gaven de vrije markt de vrije loop.

Oud Joods kerkhof ‘n Eik prijkt, niet geveld, ‘t geweld getrotseerd, binnen de muren van het kerkhof. De hemelreikende bebaste armen filteren zonnestralen die deels de twaalfduizend dichtgegroeide grafteksten verwarmen om getralied van Joodse pijn in uitgekapte nagedachtenissen te vertalen als parafrasen van door leed getekende biografieën. Roekoerend schijten tortelduiven zerken onleesbaar onder. Onder ‘t onkruid vergaan de eerder nog kermende kevers.

‘n Zwerver heeft z’n kost geharkt uit de stadsparkprullenbakkenhoop. De viool huilt hier voor de zwerver, erver van inflatie. Hij hoort geen hoge tonen. Maar de laatste snaar laat zich over zijn hart strijken en speelt bij de gratie dat niets ooit zal lonen.

Tienerjoden kussen elkaar afscheid buiten de poorten van hun lijkenrijk en zeggen elkaar niet te kunnen missen. Wat moet dat geweest zijn? De avond valt. ‘t Gietijzer sluit ‘t verleden tot morgenvroeg. Kraaien krassen macaber hard (over hun stad van vrede) ‘t koor na, net ‘t stof niet van de laatstgesloten thora.


marcelvanherpen.nl

Zij en de dood En toen haar oma stierf en zij haar balans opmaakte bleek de waarheid voor het grijpen terwijl enkel leven haar nog raakte. En toen oma stierf en zij generaties bewuster werd heeft het tweegesprek de doodsangst de deur versperd. En toen oma stierf wist zij die dag meteen samen sterkt de eerste troost maar missen is alleen. En toen oma stierf en foto’s werden heden speelde al het jongste kind van levensvreugd tevreden. En toen oma stierf hield zij zich zielsgelukkig verborgen in het hart van haar en haar zware zorgen. Maar nu oma dood is nooit meer warmte is in kou is het goed haar te verstoppen waar iedereen haar zien kan bij jou.


marcelvanherpen.nl Lichte kost

Kappen De beeldhouwer ging door omdat hij wilde kappen. In China vind ik rampen, overstromingen, kampen en ellende niet zo erg als hier. En vanuit dat idee, lees ik de krant op zijn kop en valt het allemaal wel mee. ‘Wat zou je doen als miljonair?’…je kent dat opstel wel. Bij elke nieuwe mees of juf, een zeer doorzichtig spel. Beschrijf als kind een huis met sauna, tennisbanen, gouden kranen, marmeren vloeren en blinkende daken en na een 7+, en zo’n week of drie lopen ze alweer te staken. ‘Engelen bestaan niet’, roept men op aarde, omdat men bang is voor al wat zweeft. ‘Mensen bestaan niet’, roept men in de hemel, omdat men bang is voor al wat leeft.

Als ik handig was, zou ik mezelf tot lippenstift klussen, om jou, zonder dat je het zelf wist…plat op je bek te kussen.

Rechterhand Ze kwam altijd van onderen, nam uitgebreid de tijd. Deed meer dan waar ze voor was opgeleid. Verwende de directeur tot in de finesse. Zij was zijn erectie-secretaresse.

Vitamine C Waar we samen sinaasappelen delen, ik mijn stuk jouw en jij het jouwe in mijn mond, Likken we totdat we voldaan en schoon zijn en gezond. Als ik wandel…wagen, sta jij stil. Als ik rij…bewijs, doe ik wat jíj wil. Als ik vlieg…dekschip moet ík me bekwamen, maar als ik schiet…stoel gaan we samen.

Een brievenbus aan de P.T.T. Ik ben een meisje. Nog groen en altijd naakt. Dat je m’n ledematen bent vergeten is vergefelijk, maar had er op zijn minst ’n clitoris in gemaakt. Hij onaneerde ongedeerd, zelfs tot echtelijke ruzies. Zij zei ‘zo gaat het verkeerd’, dus trok hij enkel nog conclusies.

Bij de reus ben ik onderdanig, want die is te groot. Bij de koning ben ik anarchistisch, anders wordt hij geil. Bij de zwerver ben ik barmhartig, anders blijft hij in de goot. Bij de koningin ben ik anarchistisch, anders wordt zij geil. Bij de judoka ben ik rustig anders wordt hij kwaad. Bij de prins ben ik anarchistisch, anders wordt hij geil. Bij het loket beleefd, anders wordt het laat. Bij de prinses ben ík geil, dan wordt zíj anarchistisch .

’n Prachtige Porsche, met notenhouten dashboard, 46 kleppen, 57 zuigers, injectie, turbo, superbenzine, metalic en vergroomde wielen. Maar hoeveel harder rijdt hij nou dan een Fiat, zo naast elkaar, samen in de file.


marcelvanherpen.nl

Liegbeest Als Pinokkio ’n piemel had als zijn neus, had hij na elke buitenechtelijke wip steeds minder keus. Na elke leugen over zijn kruis, moest hij dan immers, een paar meter, verder van huis. Aan het begin van ’n pad, een bord: “Verboden voor honden”. Nou ken ik jachthonden, schoothonden, zeehonden… Maar ik heb nog nooit ’n leeshond ontmoet die dit weet. Overigens ken ik ook geen hond die An Alfa beet.

Als ik spreek…verbod, ben jij dan stil? Als ik zwijg…plicht, kun jij zeggen wat je wil.

Dierenleed Ik reed zowat het leven uit een hertje. Ik kwam van rechts, maar was te laat om haar dat te leren. Stap uit en vraag hakkelend aan een pasant: “Moet ik het re-animeren?” Plots schreeuwde de computergigant die bij zijn overleden vrouw zat te waken: “Ik ben Godverdomme vergeten een back-up te maken”.

Dat holbewoners hun grot binnengingen door een scheur, is een open deur. Kwallen Ik smeekte: Wie wil mijn liefde, wie adopteert mijn hart? ’n Bloedmooie vrouw, riep smachtend: Ik… gebakken in plakjes, met bittergarnituur en de uitjes apart. Hallo, zei de ijsbeer tegen een indiaan, ergens. Wat doe jij hier? Ach, zei de indiaan, als ik niet reis kom ik nergens. Hallo, zei de ijsbeer tegen een deegbol, ergens. Wat doe jij hier? Ach, zei de deegbol, als ik niet rijs kom ik nergens. Soms rijmt ’t omdat ’t einde ’t zelfde klinkt én omdat ‘t klopt. Voorbeeld: Renault en Peugeot. Maar soms rijmt het wel, maar klópt het niet. Voorbeeld Silvester Stalone en Pipo de Clown. Lichte kost moet volgens mij leuk zijn en krachtig achteraan, zoals Bassie en Adriaan. “Hallo wilt u zegeltjes?” “Ja want ik heb een trommelstok.” “Waar slaat dat nou weer op?” “Op een drumstel.”

We zouden naar zee we zouden gaan zwemmen maar gevaar voor giftige kwallen liet enkel de dag in het water vallen.

Siliconen Vroeger met haar iele bonen was ‘n harnasachtig badpak haar tweede huid, maar nu met siliconen gaat met trots het bovenstukje uit.

Genetisch bepaald Bij sommige mensen staat op één van de chromosomen op een piepklein plaatje (voor het blote oog onleesbaar klein) geschreven: “zakkenwasser”. Daar kunnen ze niks aan doen.


marcelvanherpen.nl

Excuses misschien

Geboorte

Lieve heer, Als u de ezel hoort balken en de struisvogel ziet denkt u dan ook wel eens: Nee, dit kan echt niet!

Hij is uit de schoot geklapt. Verzurend, verkalend verarmend, verschralend stijgt het bruto nationaal inkomen.

Spijsvertraging Puber Ik heb na een portie escargots zeven dagen gelopen, voordat het eerste hoopje ontlasting naar buiten kwam gekropen. Eet wat gaar is. Drink wat klaar is. Spreek wat waar is. De vlag hangt halfstok met een boekentas eraan.

Vroeger

Te oud om er niet aan te denken. Om te doen te jong. Voorbereiding op het mondeling examen straks: De slip of de tong. ‘m hard onder de riem. De koordanser raakte de eerste keer uit balans. Hij kreeg geen tweede kans. De balans raakte uit balans, volledig onverwacht. De klinkers kropen naar één kant “Ik baal’ns” sprak hij zacht.

Vroeger had je nog fluitjes van een cent Een dove hoort er niet bij.

Vooruitgang Ik heb ISDN om mijn computer on line te kunnen houden als ik de helpdesk aan de lijn heb. Het gaat pas goed als het goed gaat als het fout gaat Alle riemen los! Op het scherpst van de schede.


marcelvanherpen.nl

Politiek

Gedicht over zomaar een boom

Op de fouten vooruit lopen

Daar stond de fiere sterke beuk. Met zijn voeten in het slijk. Ik hoor u al denken, waarom niet iep of eik. Ik hoor u al denken: iep?

Ze liet haar tanden zien voor ze ze in een bakje deed. De kater was gecastreerd en daarom levensmoe. Hij gooide zich toen voor de trein en ging naar de kloten toe. Toen ik jou ontmoette… vieze, vuile snol. Was het thuis mooi over met de lol. Zij stond achter het raam in een kwaad daglicht. Zij was als een gedicht. Zij rijmde op vloer. Ze belde dat ze mijn boek gelezen had en zei: “Het is uit!”


marcelvanherpen.nl


marcelvanherpen.nl


marcelvanherpen.nl


marcelvanherpen.nl


marcelvanherpen.nl Gedichten Versjes uit: Zeven Engelen Bedekt

Recommend Documents