m

PUNTA CANA, RIU BAMBU 16-04-2015 t/m 02-05-2015 Begin november 2014, alweer geboekt en dit is de aanleiding Maarten is al een tijdje aan het “pre-pensioenen”, maar toen het echt inzicht kwam, las hij deze tekst ergens.

“Met pensioen gaan is een hele eer, maar bedenk goed je hebt nooit vakantie meer.” Bij het, eind oktober, invullen van de aanvraag voor het inzicht komende pensioen, ontlokte dat bij Elly een beetje schertsend de opmerking “nooit vakantie meer, dan moeten we dan nog maar een keertje gaan voordat dat ingaat”. Op Maarten zijn vraag “hoe en waar dan?” kwam als antwoord “wat dacht je er van om dat heugelijke feit en onze trouwdag te vieren op een heerlijk warm en zonnig strand”. Dat liet Maarten zich natuurlijk geen tweede keer zeggen en is toen een paar dagen zoet geweest met het doorsnuffelen van de diverse vakantie sites. Zo’n beetje alles heeft de revue gepasseerd, van Bali, Thailand, Sri Lanka, Zanzibar, Brazilië, Mexico tot aan de Dominicaanse Republiek. Uit het grote aanbod bleven er uiteindelijk 3 keuzes over en tja die liggen weer op de Dominicaanse Republiek. Alle 3 liggen op het Punta Cana strand en dit keer hebben we gekozen voor het Riu Bambu (voor een overzicht kijk maar op) http://www.riu.com/en/Paises/dominican-republic/punta-cana/clubhotel-riu-bambu/ .

NB. Deze foto, weten we nu, is genomen vanuit de poolbar Het Riu Bambu ligt naar onze inschatting zo’n 8 tot 10 km in noordwestelijke richting van het Barcelo Dominican Beach (Playa Bavaro) waar we in januari 2012 nog geweest zijn en zo’n 380 km zuidoostelijk van Cabarete, waar we begin dit jaar weer twee weken doorgebracht hebben.

Page 1 of 14

Woensdag 05-11-2014 Doordat D-reizen een efficiëntere aanpak voorstaat moet je eigenlijk, online, een afspraak maken met de reisadviseuse. Tot nu toe zijn we steeds de winkel binnen gestapt en werd de vakantie geregeld. Nu voor de lol eens de “D-reizen weg” bewandeld en een afspraak gemaakt, ware het niet dat de agenda van Leslie, onze reisadviseuse, voor de maand november nog niet ingevuld was. Omdat we “facebook vriendjes” zijn werd dat recht getrokken en konden we toch een echte afspraak maken. Zo hadden we dus vanmorgen om 10:30 uur een date. Maarten wilde graag met de

vliegen en voor zover hij op het internet kon vinden zou die alleen op zondag vliegen. Leslie wist ons te vertellen, dat die vanaf eind maart ook op de donderdagvlucht richting Punta Cana ingezet wordt. Dus vliegen we donderdag 16 april in plaats van zondag de 19de en dat scheelt toch weer een aardige slok op een “Cuba libre-tje”. Door dat verschil en een beetje extra, als verjaardagscadeau voor Maarten, hebben we “star class” geboekt en zo vliegen we weer in luxe. Volgens ervaringen van anderen is het vliegen met de Dreamliner stukken prettiger vliegen dan met andere vliegtuigen, doordat de cabine schonere lucht, een hogere luchtvochtigheid en zuurstofgehalte heeft, met als gevolg minder last van duizeligheid, hoofdpijn, geïrriteerde ogen en uitdrogingsverschijnselen. Ook de jetlag zou minder zijn. We zullen het beleven. Een beetje “aso” is het eigenlijk wel hè? Nog niet eens de reis van januari betaald en dan nu deze alweer geboekt. Schamen wij ons daarvoor? Nou niet dus! Donderdag 05-02-2015 Op youtube staan legio filmpjes van de Dominicaanse Republiek en zo ook een aantal filmpjes van het Punta Cana Bavaro strand. Die zo bekijkend is het leuk om bekende plekjes terug te zien en wat bleek, op 1 februari 2009 hebben we een heel stuk (zeker een uur er heen) gelopen om in de buurt van dat wrak, wat hier op de foto tussen de benen van Elly te zien is, te komen en ligt het (als het tenminste niet helemaal vergaan is) recht voor de deur van het Riu Bambu. Deze foto gemaakt in 2011 is van het net “geplukt” en het lijkt in die twee jaar de nodige schade opgelopen te hebben. We zijn heel benieuwd of het er in april ook nog zo bij ligt.

Page 2 of 14

Zaterdag 28-02-2015 Vandaag per email het verzoek van Leslie gekregen om de reis te betalen. Heel meelevend had zij er het droevige  bij gezet. De betaling gelijk maar in orde gemaakt en haar per ommegaande, met een vrolijke noot, geantwoord dat het wel ten koste ging van “miss Piggy” Donderdag 26-03-2015 Bij Arke kun je online stoelen reserveren en dat is voor de vlucht heen precies 3 weken en voor de terugvlucht 5 weken van te voren. Dus om 5 minuten voor 11 op de Arke site ingelogd. Jammer, maar na een paar keer geprobeerd te hebben, met steeds dezelfde foutmelding Arke maar gebeld en daar door een heel lieve dame te woord gestaan. Het lukte haar dus wel en daar hebben we via mail de bevestiging van gekregen. Ze heeft gelijk ook maar de boardingpass voor ons beiden geregeld. Die hebben we alvast uitgeprint. Tot onze verbazing is het reserveren dit keer voor nop, nada, niks. Daarna de taxi om ons naar Schiphol te brengen ook geregeld. Na het middaguur krijgen wij ook nog het belletje dat de tickets binnen zijn. Goed hè, dat alles op één dag? Zo komt het toch echt wel dichterbij. Zaterdag 28-03-2015 Vanavond om 5 over half 9, dat is dus precies 5 weken voor vertrek van de terugvlucht, met wat probleempjes, de stoelen kunnen reserveren. We hebben dezelfde stoelen als op de heenvlucht namelijk 3A en 3C en het kostte weer niks. Voor dat we naar bed gaan de klokken op zomertijd gezet en zo komt de vakantie toch lekker een uurtje eerder

Zaterdag 04-04-2015 Vanmorgen een telefoontje van het reisbureau. Manon, de “opvolgster” van Leslie (die per 1 april in het filiaal D-reizen Zoetermeer is gaan werken) verteld ons dat de handdoek binnen is. Wij hadden er lang niet meer aan gedacht omdat wij daar niet voor in aanmerking kwamen.

Aan dit handdoek gebeuren zit natuurlijk een verhaaltje, namelijk vlak nadat wij voor deze reis geboekt hadden, werd op de D-reizen site de aktie “bij een boeking een handdoek cadeau” gelanceerd.

Page 3 of 14

Maarten zag het wel zitten om Leslie een beetje te plagen en stuurde haar dit bewerkte plaatje. Les kon hier wel om lachen, maar had al boos gereageerd naar het hoofdkantoor met de mededeling dat de vaste klanten buiten de “boot” zouden vallen, met als resultaat dat wij….

tegen het middaguur de handdoek opgehaald hebben en daar zullen wij “in den vreemden” wel (of misschien ook niet) reklame mee gaan maken.

Woensdag 15-04-2015 De koffers zijn gepakt en de nog in huis te doen dingetjes zijn ook gebeurd. Als laatste worden het mobieltje en IPAD-jes onder lading gezet. Als de Schiphol planning klopt dan vliegen we morgen met de PH-TFK, de “Dreamcatcher”. Zou Maarten een vooruitziende blik gehad hebben toen hij het plaatje van de Dreamliner op 5 november plaatste? Donderdag 16-04-2015 Vandaag is het dan zover en gaan we alweer voor de 10de keer naar de Dominicaanse Republiek. Dit keer geen “schoolreisjes effekt” en maakt de wekker ons wakker. Genoeg tijd om de laatste mailtjes te lezen en een enkele te beantwoorden. De taxi staat op de afgesproken tijd voor de deur en die brengt ons in nog geen 20 minuten naar Schiphol. We moeten nog een klein half uurtje wachten voordat we de koffers kunnen inleveren en gaan ons dan maar te buiten aan het “mensen kijken”. Maarten gaat alvast bij “Appie” de welbekende ham/kaas coissantjes halen die we straks “airside” bij een bakkie koffie op zullen peuzelen. Koffers hebben we ingeleverd en zijn wat ons betreft al richting Punta Cana. Tijd voor koffie! Daarna tax free geshopped voor een “poederdoosje” voor Elly en voor Maarten zijn geurtje (wat gelukkig, na een tijd niet verkrijgbaar te zijn geweest, weer te koop en nog in de aanbieding ook is). Half 11 boarden en tjonge wat een ruimte voorin zeg. We zitten nauwelijks, of ja hoor daar komt het welkomstdrankje al. Proosten op een rustige vlucht en ook een kijkje in de cockpit mocht. Met een vlucht van 8 uur en 3 kwartier voor de boeg vertrekken we van vanaf de Polderbaan en maken dan een linkerbocht met uitzicht over de pier van IJmuiden, dan langs de kust tot aan de Nieuwe Waterweg. Dit keer laten we Engeland rechts en Frankrijk links liggen en gaan dan in een rechte lijn op Punta Cana aan. Tijdens de vlucht worden we weer met regelmaat van een drankje en een hapje voorzien, wat Elly deze ontboezeming ontlokt: “Wat een luxe allemaal zeg, hier kan je zeker aan wennen en dan die beenruimte, brede stoelen, waar je ook nog eens zo goed als gestrekt kunt gaan liggen”. Of het door het “Dreamliner effekt” en de luxe komt maakt ons niet zoveel uit, maar we hebben het gevoel dat deze vlucht minder vermoeiend is dan anders. We komen op tijd aan en dan begint het. Met de bus naar de aankomsthal, waar het aansluiten is in rijen (omdat er net voor ons een paar Page 4 of 14

grote vliegtuigen binnen zijn gekomen) die in een pretpark niet zouden misstaan. Eindelijk aan de beurt om ons visum te kopen, waarna het weer aansluiten is om dat verder op deels te laten afscheuren. Maarten zijn visum was het einde van het “kassabonrolletje” en zo verkreukeld dat het niet eens afgescheurd werd. Weer aansluiten voor de paspoort controle. De koffers zijn allang binnen en de meeste zijn ook van de band gehaald, die van Maarten ligt nog op de band net op het randje tussen buiten en binnen. Het vinden van de Arke/Holland International balie levert (wij zijn niet de enigen) redelijk wat zoekwerk en heen en weer geloop op. Ook het vinden van de bus is niet al te gemakkelijk, want er staan een aantal bussen met het bekende blauwe TUI logo voor het raam en die staan hoe kan het ook anders niet vlak naast elkaar . Om 5 uur ‘s middags (en dus 11 uur ’s avonds Ned. tijd) zijn we bij het Riu Bambu, wat er zo bij de eerste blik mooi en sfeervol ingericht uitziet. Het inchecken gaat hier weer anders toe. In plaats van aan de balie krijg je hier aan een katheder (links op de foto) een envelop, met inschrijfformulier, sleutel en wat info uitgereikt. Voor het invullen van het inschrijfformulier zoek je dan maar een plaatsje. Onderwijl wordt de verkoelende (nonalcohol) cocktail gepresenteerd. Na het inleveren van het inschrijfformulier volgt een kort welkomstpraatje. Onze koffers worden voorzien van ons kamernummer en wij gaan vast op zoek naar onze kamer, met de hoop dat de koffers snel zullen volgen. De “woonblokken” bestaan uit 2 lagen en hebben 16 kamers elk. De ene ingang is voor de begane grond en de ingang aan de andere zijde is die voor 1 hoog. Overal staat aangegeven welke richting je op moet en door de recht toe, recht aan straatjes is de kamer gemakkelijk gevonden. Wij zitten 1 hoog en mogen elke keer dus 20 traptreden nemen. De blokken 36, 37, 40 en 50 zijn 3 hoog en hebben meer kamers. Snel tellend kwamen wij uit op zo’n 690 kamers in totaal. De inrichting van de kamer doet koloniaal aan. Deze is ruim terwijl de badkamer niet al te groot is. De koffers zijn gebracht en snel uitgepakt. Nu eerst snel in gepaste outfit op verkenning uit en dan het terras opzoeken. Het strand voor het hotel is vrij breed zonder parasols, wel veel hoge palmen met slechts in de toppen bladeren. Bij het zwembad staan wel parasols. Er is zelfs een trouwkappelletje. Nu we met een drankje gezellig op de Plaza zitten is het in Nederland ondertussen al wel vrijdag 01:00 uur. Straks zal het na het diner wel gauw over zijn voor ons na toch wel een lange dag.

Page 5 of 14

O, ja terwijl we zaten te wachten op de koffers wilde Maarten alvast een drankje pakken, maar dat pakte iets anders uit. De dispenser van juist die fles, waaruit hij het drankje wilde was kapot en zat schijnbaar niet goed vast op de fles. Maarten kon nog net voorkomen dat de fles leegliep. Hier op de foto was het weer gerepareerd. Ja zo ziet hier de minibar eruit. Vrijdag 17-04-2015 Na een woelige nacht, vreemd bed en de warmte al heel vroeg wakker en zo gingen we even na 5 uur “fris en fruitig” naar buiten op zoek naar koffie, of thee. Een “koffie lurkende” Amerikaan vertelde ons dat die te krijgen was in de Sportsbar. Die bar is 24 uur open en daar kun je ook snacks uit een vitrine halen als je dat al zou willen. Het werd een bakkie thee en die hebben we op de Plaza opgedronken, voordat we naar het strand naar de tegen zes uur opkomende zon en het wrak zouden gaan kijken. Weer een prachtige zonsopkomst en dan ook nog een tijdje zitten kijken naar het opspattende water tegen het wrak, waarvan de masten nu zijn verdwenen.

Om 7 uur is het ontbijttijd. Je kunt wel eerder terecht, maar dan staat nog niet alles gereed. Het buffet en ook het warme gedeelte is ruim gesorteerd. De keuze voor ons is niet zo moeilijk en we houden het bij ons “standaard vakantie-ontbijt”. Na het ontbijt wat rondgelopen tot 10 uur om het welkomstpraatje van Holland International aan te horen. De excursie Santo Domingo, die we in gedachten hadden, hebben we gelet op de warmte maar niet geboekt. We hebben zoiets van doen we (n)iets dan doen we (n)iets. De warmte, wij dachten dat het aan ons lag, is enorm zelfs de “locals” hebben er moeite mee. Daar er toch erg weinig schaduw plekken zijn is het goed uitkijken, waar je de hele dag kan vertoeven. Morgen zullen we wel vroeg een schaduwplek reserveren. De dag verder met een hapje, drankje en regelmatig een verkoelende plons in de pool doorgebracht. Zaterdag 18-04-2015 Na het ontbijt hebben we een lekker schaduw plekje ingenomen (en dat is tot vertrek “ons” plekje gebleven). Het is windstil en een vroeg strand wandelingetje zit er niet in, want het is nu al bloedje heet en om onbeschut te lopen lijkt ons niet echt verstandig. Eerst maar weer even wennen aan al dat overvloedige vitamine D. Door de warmte doezelen we steeds weg en gaan dan maar weer even afkoelen in de pool. Terug op de bedjes dutten we steeds weer in. Page 6 of 14

Na de lunch is het, alsof we totaal niet geslapen hebben, siësta. Met andere woorden alles om ons heen gaat voor een uurtje aan ons voorbij. Om uitdroging te voorkomen een drankje gehaald en daarna even aan zee gaan kijken. Ondanks de vele palmen is hier op het strand weinig echte schaduw te vinden. Hier voel je wel een licht briesje, maar de zon is heet en het zand reflekteert. We vragen ons af hoe de massa’s mensen die volop liggen te bakken het uithouden. Als je zo hier op het strand kijkt en ook bij de paar zwembaden die dit resort heeft zie je pas hoeveel mensen er zijn en bij de receptie is het de hele dag door een komen en gaan van mensen. Tegen een uur of 5 ons opgefrist en dan met een drankje een spelletje gekaart op de Plaza. Met zoveel verschillend uitziende mensen om ons heen vraagt Elly zich weer eens af of wij wel van dezelfde (oer)ouders afstammen. Ook nu verbazen wij ons toch wel een beetje over hoeveel mensen er tattoos hebben en dan hebben we het niet over een enkel roosje of zo nee ze zitten er vol mee. Zelfs een vol getatoeëerde “kale knikker” loopt er rond. Bij de lunch en het diner staat er een rij bedienend personeel opgesteld en klapt als je binnenkomt. Bij de lunch was het Maarten die als eerste de eindstreep haalde en dat leverde natuurlijk een plaatje op. Bij de ingang van het restaurant voor het diner wordt een cocktailtje voor de liefhebbers geschonken en het diner zelf wordt opgefleurd door een violist die lekkere deuntjes ten gehore brengt.

Maarten is schijnbaar zo onder de indruk van de ontvangst dat hij de tafel met sushi (bij de kok rechts op de foto) niet eens ziet en eenmaal aan tafel vraagt Elly met een grimas: “geen sushi dit keer?”. Om haar een plezier te doen is hij toch maar teruggelopen en heeft een paar stukjes gehaald. Tot besluit nemen we een bescheiden bordje “toetje” met wat fruit, maar er zijn mensen bij die laden het bord vol met fruit en ook nog eens al die zoetigheid. Op de Plaza nog een paar spelletjes gekaart en dan laat deze “vermoeiende” dag zich gelden en gaan we richting “sleep well”. Zondag 19-04-2015 De vogels hebben hier de neiging om ook vroeg te zingen en zo worden we voor 6 uur gewekt door het gekwetter. Dit is toch beter wakker worden dan het schrille geluid van een wekker. Richting ontbijt eerst “ons” plekje ingenomen. Ons standaard ontbijtje (kopje thee, 2 croissantjes met jam voor ieder, 2 geroosterde hammetjes met een omelet voor Maarten en 2 geroosterde hammetjes met een gebakken eitje voor Elly) weer genuttigd en dan op naar het strand om wat foto’s te maken van de “D-reizen handdoek”. Zo vroeg op het strand is het al weer goed warm, zeg maar gewoon heet en als we een strandwandeling willen maken zullen we dat vroeg moeten doen. Terug op ons plekje vullen we de ochtend met (hoe kan het ook anders met deze hitte) doezelen, verkoelende plons, doezelen, drankje, verkoelende

Page 7 of 14

plons en mensen kijken. Bij de poolbar is het al voor de middag een gezellige drukte en als daar het animatieteam aan de gang gaat wordt het helemaal feest. Bij de lunch is het Elly die dit keer als eerste aan het eind van de klappende rij komt en de laatste man in de rij is Melvin. Hij neemt haar bij het handje mee naar een tafeltje en schuift haar stoel aan. Bij recensies die we vooraf gelezen hadden over het ongemotiveerde personeel en het slechte eten plaatsen wij toch grote ?’s, want het eten is goed, gevariëerd en het personeel uiterst vriendelijk.

Wij genieten in ieder geval wel van al die vriendelijkheid

In de middag en avond houden we ons schema in ere en zo is de dag, waarvan wij delen gemist hebben, voorbij. Maandag 20-04-2015 Goedemorgen, de vogeltjes kwetteren er alweer lustig op los. Het is windstil en de zon laat zich ook al gelden. Na het ochtend ritueel de handdoeken op de ligbedjes gelegd en richting ontbijt. We wagen het erop en maken een strandwandelingetje van een half uurtje heen en een half uurtje terug. Het is niet alleen zwaar vanwege de hitte, maar ook voor Elly vanwege een pijnlijke knie (bij thuiskomst en een bezoekje aan de huisarts blijkt dit een beschadigd kniekapsel te zijn). Dat het hier over de hele lengte van het strand ’s morgens al zo druk is maakt dit plaatje wel duidelijk. Na een wat langere verkwikkende onderdompeling in de pool is het de hoogste tijd voor koffie. De aktiviteiten rond de pool zorgen ervoor dat het een gezellige boel wordt. In gedachte proberen een vergelijking te maken tussen de resorts, waar we tot nu toe geweest zijn, maar dat is zoiets als appels en peren vergelijken. De rest van de dag houden we de routine in stand. Het leuke is wel dat we nu we er een paar dagen zijn we toch wat meer kontakt met een aantal mensen van het resort krijgen, o.a. de poolboys, de bediening in het restaurant en natuurlijk die bij de diverse bars. Wat een glimlach en een vriendelijk woord als “ola”, “buenos dias”, “por favor” en “gracias” al niet doen. Dinsdag 21-04-2015 Het regenbuitje wat gisteravond laat gevallen is, heeft Maarten niet meer meegekregen en waarschijnlijk zou hij het niet eens gemerkt hebben wanneer hij met bed en al buiten gezet zou zijn. Elly daarentegen heeft niet zo best geslapen, want d’r knie speelt vervelend op en ook de rug is niet helemaal wat het wezen moet (zal toch wel van de ligbedjes komen). Daar trekken de vogels zich echter niets van aan en laten duidelijk horen dat ze weer wakker zijn en de “lente in de lucht zit”. Op ons gemakkie het ochtendritueel afgehandeld en nog even

Page 8 of 14

op het balkonnetje gezeten. De vogels vliegen af en aan met takjes in de snavel en het is leuk om te zien hoe zij elkaar het hof maken. Het is nog wel bewolkt en iets koeler, maar de zon zal zo wel weer de overhand krijgen. Maarten pakt terwijl we naar “ons” plekje gaan een stoel van de Plaza mee, zodat het zitten en opstaan wat beter zal gaan. Eerst maar ontbijten. De rest van de ochtend brengen we zittend/liggend door met zo af en toe een loopje voor een sanitaire stop, of voor het halen van een drankje en dat wisselen we af met lekker een tijdje in de “bubbels” hangen wat voor enige verlichting zorgt. Nog ruim voor de middag is het al weer bloed heet en volgens een barman is het 36° in de schaduw. Het is niet zo gek dat met deze hitte de ogen met regelmaat dichtklappen. Na de lunch gaat dat nog even iets sneller en slaat de siësta toe. Dat is echt een uurtje kompleet onder zeil. Dan is het wel weer tijd voor verkoeling zowel van buiten als van binnen en daarmee vullen we de tijd tot we ons gaan opfrissen. Dan kaartje leggen met een drankje erbij, diner, kaartje leggen en tegen een uur of 9 nog even met een glaasje op een ligbedje bij de pool zitten kijken naar de sterrenhemel. Woensdag 22-04-2015 Ook nu zijn het weer de vogels die ons duidelijk maken dat de dag begonnen is. We hebben beiden geen last van ochtendhumeur en beginnen de dag eigelijk altijd wel met een lolletje. Vandaag is het wel apart, want volgens Elly heeft Maarten nog maar een paar dagen om te genieten van zijn jeugd alvorens achter de geraniums te moeten kruipen. De ochtend verloopt een beetje als de vorige, want het is veel te heet voor veel aktiviteit. Die aktiviteit beperkt zich tot het regelmatig sluiten en openen van de oogleden, een loopje voor de noodzakelijk sanitaire stops, het halen van een drankje en de paar stappen richting verkoelende onderdompeling. Bij de lunch worden we, nou ja Elly dan, opgevangen door Melvin die haar aan het handje (Maarten sukkelt er wel achteraan ) naar een tafeltje brengt bij openstaande deuren zodat we nog een klein beetje “verfrissing” kunnen opvangen. Ook de middag en avond verlopen, misschien in een wat andere volgorde, net als de vorige. Donderdag 23-04-2015 De vogeltjesdans, die we ’s avonds bij de kinderdisco ook horen, laten we deze ochtend maar voor wat het is. Aan de ontbijttafel wil Nelsida, een leuk klein dikkertje, koffie komen schenken, maar “gracias, we prefer tea”. Maarten was daarvoor al richting heet waterketel. We zijn er niet helemaal zeker van of het nu woensdag of donderdag is. Maarten heeft zoiets van dat zien we vanavond wel als we het mobieltje aanzetten, maar Elly gaat na het ontbijt richting receptie om zekerheid te krijgen. Bij de receptie vertellen zij haar lachend dat het meerdere mensen overkomt en het toch een goed teken is om de dagen kwijt te raken. Elly gelijk “ja, ja behalve de dag van vertrek dan”. Zo vroeg in de ochtend is het alweer 32°. Even aan het strand op een bedje gezeten en fascinerend is het hoe het water elke keer uiteenspat tegen dat wrak. Wij verbazen ons steeds weer hoe druk het zo ’s morgens vroeg al op het strand is. Niet alleen met mensen die al liggen te bakken, maar vooral met de hoeveelheid wandelaars. Zo hier aan de waterlijn zijn de golven rustig, wat Maarten doet besluiten om er even in te gaan. Dat wordt maar heel even want de golfslag is sterker dan het er zo op het oog uitziet. Hij wordt kompleet van de voeten gelicht en een stukje verder vervelend neergezet, wat zijn knie geen goed doet. In die korte tijd dat hij in zee stond heeft hij een flinke hoeveelheid zand in zijn zwembroek verzameld. Op het strand staan wel douches zodat je je een beetje kunt afspoelen. Page 9 of 14

Teruglopend naar ons plekje besluiten we om toch eerst nog maar even een tijdje het zwembad van onze aanwezigheid te laten genieten. Maarten trekt zelfs een paar baantjes met de schoolslag (dat doet ie anders nooit hoor!). Ook hangen we een tijdje aan de kant met het gezicht in de zon. Maarten gaat eruit om alvast een kop cappuccino en thee te halen, terwijl Elly nog even een tijdje in de “bubbels” zit en het verversende water over de schouders laat lopen. De hitte heeft ons vandaag aardig wat keren het dan heel even koud aanvoelende water in gekregen. ’s Avonds zou er in het “Riu straatje”, er liggen 5 Riu hotels naast elkaar een carnavalsoptocht zijn. Wij zijn een flink stuk die kant opgelopen, maar niets kunnen vinden wat erop leek. Het was nog veel te heet om verder te gaan zoeken. De foto’s die Elly met haar nieuwe toestelletje gemaakt had waren daarop niet meer terug te zien (gevolg van batterijwissel?). Op de kamer hebben we het schijfje verwisseld en op Maarten zijn cameraatje zijn ze gelukkig nog wel te zien. NB. Thuis nog eens geprobeerd de foto’s op het toestel van Elly te bekijken en “no problema”. Als zoiets zich weer eens voordoet toch maar met het cameraatje terug naar de winkel. Vrijdag 24-04-2015 Weer gewekt met een vrolijk fluitconcert. Ochtend ritueel afgehandeld en de bedjes gereserveerd. Ontbijt en daarna heel even aan zee geweest, waar de golven zo te zien best hevig zijn. In de zon is het al heet, heet en nog eens heet. Er komt wat bewolking opzetten en er staat een licht aflandig briesje. Als er al een buitje zit te brouwen dan valt het hier in ieder geval niet, maar het is wel even lekker wanneer er een wolk voor de zon schuift. Zo tegen een uur of 10, wanneer het animatieteam aan de gang gaat komt één van hen “Mala Noche” (ze hebben allemaal bijnamen) even bij ons zitten en begint een praatje over o.a het enquetteformulier wat waarschijnlijk vanavond bij het diner uitgedeeld gaat worden. Bijna smekend vroeg hij ons om bij de vraag over het animatieteam “very good” te vermelden. Dat antwoord schijnt erg belangrijk voor het behoud van hun baan te zijn en ach ze doen hun best om vermaak te bieden dus als we hem er een plezier mee kunnen doen waarom niet. Bij het diner kregen we inderdaad zo’n formulier met de vraag om dit in te vullen. Als extra opmerking erbij gezet dat wij bij de pool zo af en toe een rat zien lopen. Zaterdag 25-04-2015 De extreme warmte van gisteren en vannacht hebben Elly uit haar slaap gehouden. Maarten heeft daar schijnbaar geen last van, want hij slaapt gewoon. Met het wakker worden van de vogels komt hij ook weer in het land der levenden. Zijn opmerking om toch nog even te blijven liggen is erg aanlokkelijk. Hij gaat wel vast richting bedjes en ontbijt en anderhalf uur Page 10 of 14

later (zij heeft dan toch nog wat geslapen) komt Elly “boven water”. Na wat gegeten te hebben maken we toch maar eens een wandelingetje van (totaal) 3 kwartier langs de waterlijn. Zo halverwege zien we een openstuk waar het strand eigelijk gelijk overgaat in een dichte begroeiing, waar tussen de strandverkopers hun waren stallen.

Nu we er toch alweer meer dan een week zijn zou je verwachten dat we een beetje aan de warmte gewend raken, nou niets is minder waar. Terug op het plekje sissend het zwembad in. De enige wandelingetjes die we vanmorgen nog maken zijn die naar de bar, wc, pool en eetzaal. Voor wat betreft de eerste 3 bleef dat niet bij één keer. “s Middags kregen we lucht van een op touw staande trouwpartij en dat wilden we wel zien. Wij hebben dat vanuit de schaduw kunnen bekijken en fotograferen. Wij dachten eerst dat er twee homo’s zouden gaan trouwen omdat er twee, allebei in het wit geklede, mannen in het kapelletje stonden. De bruid werd door de vader naar het kapelletje gebracht. Deze trouwerij van Afro-Amerikanen (netjes gezegd toch?) werd geleid door een “referend”. Tijdens zijn praatje stak Elly haar duim op richting bruid die zij lachend met een opgestoken duim beantwoordde. Helaas hebben we dat moment niet vast kunnen leggen. Slechts een deel van de speech van de “referend” hebben we kunnen volgen en tijdens zijn verhaal sprak hij bewondering uit voor de gasten die in de zon zaten bij een temperatuur van 48°. Terwijl wij daar zo in de schaduw stonden kregen wij van de bediening een glaasje water aangereikt. Lief hè?

Na afloop van de ceremony hebben we ons visitekaartje aan de “brides maid” gegeven met de vraag als zij belangstelling had in onze foto’s zij ons maar moest mailen. Dan zullen wij die wel met “wetransfer” toesturen. Daarna maar gaan afkoelen en werd het tijd om ons op te frissen. Kaartje, drankje, diner, kaartje, drankje en nog even de sterren bekeken voordat wij het voor deze dag voor gezien houden.

Page 11 of 14

Zondag 26-04-2015 Het is niet alleen het gekoer van de vele duiven en het gefluit van de vogels waarvan wij wakker worden, maar ook het gehamer van de al die

Woody Woodpeckers

is in de vroege en nog stille ochtend goed te horen.

De “opper poolboy” heeft zoals hij gisteren beloofd had onze bedjes gereserveerd en zo te zien doet hij dat voor meerdere gasten die hier zo’n beetje elke dag op een vaste plek liggen. Met de tips die hij zo binnen krijgt is het voor hem een aardige bijverdienste. Voor het ontbijt een kwartiertje over het strand gelopen en zelfs dit kwartiertje valt ons bij deze temperatuur al zwaar. De rest van de dag heel, maar dan ook heel rustig aan gedaan. Maandag 27-04-2015 Dit keer zijn het niet de vogels waar wij wakker van worden, maar het piepen van de sms-jes, die op Maarten zijn mobiel binnenkomen. De eerste is de felicitatie met onze trouwdag, die direkt gevolgd wordt met de felicitatie alvast voor Maarten zijn verjaardag morgen. Bij de bedjes wordt het struikgewas bespoten met insecticide, waar Maarten een flinke sloot van ingeademd krijgt. Hoesten, proesten en niezen dus. Na het ontbijt hebben we staan kijken hoe de ligbedjes rond de pool werden schoongeboend en afgespoten. Dit hebben we nog nergens anders gezien. Er drijven wel steeds wat wolken over, maar het komt niet tot een regenbui. Zo nu en dan een verfrissend vleugje wind, maar de temperatuur is toch weer ruim 36°. Dat die hitte heel bevorderlijk is voor het relaxen spreekt voor zich. Dinsdag 28-04-2015 Happy Birthday Maarten welkom bij de 65+ers. Om 2 uur ’s nachts komt het sms-je binnen dat hij in Nederland al jarig is. Terug geantwoord dat dat aan deze kant van de wereld ook al 2 uur zo is . Na het ontbijt zitten we om half 8 al in het zonnetje en vragen ons af waar wij de vorige jaren de trouwdag en verjaardag doorgebracht hebben. Parijs was vorig jaar, maar daarvoor? Nou ja dat zoeken we thuis wel uit. De hitte, nee het is geen klacht hoor, maar gewoon een konstatering zorgt ervoor dat wij ook het tropen tempo aannemen en de “mañana, mañana houding” aannemen. Met andere woorden we doen gewoon nada. Of we aan deze warmte kunnen wennen? Het personeel heeft er ook veel last van en dat zegt toch wel iets. Woensdag 29-04-2015 We raken al aardig door onze vakantiedagen heen. Die dagen vliegen ook met niets doen om. Om 7 uur alweer aan het ontbijt. Er is nu vrij veel wind en bewolking, maar toch weer erg warm. Maarten heeft niet zo’n beste nacht achter de rug en slaapt om de haverklap even in. Elly is intussen via het pad naar het naast gelegen hotel Riu Macao (adults only) gelopen en ervaart het als een Bijlmerflat met die aan één gesloten galerijen. Wel voldoende schaduwplekken onder de vele palmbomen aan het strand.

Page 12 of 14

Elly is weer terug en slaapt gelijk in. Zelfs het geluid van 3 langs rollende fusten konden haar niet deren. Elke ochtend rond de klok van 9 werden er 3 fusten richting poolbar gerold. De boys sturen ze met de voeten. In de loop van de dag volgen er nog een redelijk aantal. Menige kroegbaas zoud maar wat blij zijn met zo’n omzet .

Het heeft de hele dag hard gewaaid en kwamen er flinke wolkenvelden over, maar (gelukkig) nog steeds geen regen. Donderdag 30-04-2015 Ook nu zijn we er weer vroeg bij, want het is tenslotte onze laatste volle vakantiedag. Een blik achter het gordijn leert ons dat het een wolkenloze hemel is en de zon ook alweer uit de zee is opgestaan. Ons plekje is weer door de poolboy gereserveerd en na onze badspulletjes op de bedjes gelegd te hebben gaan we ontbijten. Daarna een klein half uurtje gewandeld en om 8 uur onze bedjes in de schaduw weer opgezocht. Wij verbazen ons elke dag weer over het feit dat mensen de hele, maar dan ook de hele dag volop in de zon kunnen liggen. Het kan haast niet anders dan dat dit koudbloedige wezens zijn. Elly verbaast zich erover dat de tekst op haar bandje vervaagd is terwijl die van Maarten nog helemaal leesbaar is.

’s Avonds alvast een deel van de koffer ingepakt Vrijdag 01-05-2015 Onze laatste vakantiedag is aangebroken. Niet alleen de vakantie is op maar ook de pen waarmee Elly tot nu toe de dagboekaantekeningen gemaakt heeft is op. Ti, Ta Maarten haalt er nog één uit zijn rugzak zodat ook de laatste aantekeningen toch nog aan het boekje toevertrouwd kunnen worden. We zitten wel heel vroeg aan het ontbijt, zo vroeg zelfs dat nog niet alles klaar staat. Eerst dan maar even een kopje thee en dan komt de rest vanzelf. Om half acht nog even het zonnetje mee pakken, voordat we de bedjes weer in de schaduw moeten zetten. Voor 11 uur naar de kamer om nog even te douchen en dan de laatste dingetjes in de koffers pakken. Uitchecken is hier zoals bij de meeste resorts 12 uur. Koffers in het “bewaarhok” gestald en nog de middag tot 5 uur genieten. Het mooie hier is dat er in de lobby 2 aparte ruimtes zijn waar gedoucht kan worden en waar ook handdoeken liggen, dus voor vertrek ons nog lekker opgefrist en nog een laatste drankje genomen. Om 5 uur staat er een busje voor dat voor 6 mensen van TUI Netherlands komt ophalen. Er staan 6 mensen en een baby klaar voor vertrek. Is dit busje voor ons? Na wat heen en weer gebabbel zal het toch wel voor ons zijn en dat is wel prettig want zo gaan we in één keer door naar het vliegveld. Daar zijn we als eersten en de ARKE balie is nog niet open. Tijdje wachten dus.

Page 13 of 14

Daarna redelijk snel door de kontroles en Maarten slaat dit keer het bekende broodje “Chilly’s” over. De verbouwing van de aankomst- en vertrekhallen zullen nodig zijn, maar het is wel jammer dat de gezellige plaatsjes waar je buiten kon staan helemaal gesloopt zijn. We vliegen weer met hetzelfde toestel als waar we mee gekomen zijn. Eerst anderhalf uur naar Montego Bay, waar we meer dan een uurtje aan de grond staan en dan voor een vlucht van 8 uur en een kwartier naar Schiphol, wat betekent dat het ondertussen wel Zaterdag 02-05-2015 is. We landen net iets over half 3 ’s middags en komen aan bij de D-pier, Gate 42. Vandaar lopend naar bandje 15 om de koffers op te halen. Wat een verrassing, we zijn er net als onze koffers als eerste op de band verschijnen (dat is een unicum, want meestal zijn we de laatste). Zo kunnen we de trein van kwart over 3 naar Leiden nog pakken en de taxi zet ons ruim voor 4 uur thuis af. Nog niet eerder beleefd in iets minder dan anderhalf uur vanuit het vliegtuig tot thuis. Tot slot Het Riu Bambu, een mooi, maar groot resort. Het strand voor het hotel is vrij breed met veel hoge palmen, die toch niet veel schaduw geven. Er zijn wel nog veel jonge palmen aangeplant. Het animatieteam doet zijn uiterste best om een ieder die dat wenst vermaak te bieden. Het bedienend personeel is, in tegenstelling tot wat wij vooraf gelezen hadden in een aantal negatieve recensies, heel beleefd en gemotiveerd. Het eten, ontbijt, lunch en diner is goed verzorgd en er is een grote variëteit. Natuurlijk zijn er een paar minpunten te vermelden, zoals het zien van ratten, het schoonmaken van de terrassen rond de Plaza en pool begint ’s morgens vroeg pas wanneer de eerste gasten er al zijn. Ook het struikgewas wordt rond die tijd met insecticide besproeid. Wij hebben in ieder geval weer 2 heerlijke weken beleefd, waarin het idee van

doen we (n)iets dan doen we (n)iets voorop stond.

Page 14 of 14