Kos 17-10-2006 t/m 24-10-2006 “Vakantie-dagboek” van Elly en Maarten. Beiden vanuit hun eigen belevenis. Voorbereiding: Beiden hadden we zo iets van “we willen er even tussen uit”. Al pratend kwamen we op een weekendje Parijs, maar in deze tijd van het jaar (rekening houdend met het weer) zagen we ons al slenteren (met de plu op) langs de Seine. Dan zoeken naar een alternatief met de kans op nog redelijk weer. Goedkoop naar de Turkse kust (gelet op de aanslagen van de laatste tijd) viel af. Ook Boedapest in de planning opgenomen, maar een dag later breken daar rellen uit. Dan wordt het dus zoeken naar de “last minutes”. En zo viel het oog op “Athina” op Kos, Griekenland. Op “Google” staan een aantal positieve reakties van dit appartementen komplex en dus hebben we de keus maar gemaakt. Kos, een (Grieks) eiland vlak voor de Turkse kust met invloeden van de Griekse oudheid, de Turkse en Romeinse overheersing. Kos, van noordoost naar zuidwest is zo’n 45 kilometer lang en op het smalste punt ongeveer anderhalve kilometer breed.
17-10-2006 Maarten e Omdat we al om 02.00 uur opgehaald zouden worden door de Schiphol taxi zijn we maandag de 16 al vroeg naar bed gegaan. Elly slaapt als “Doornroosje”, nou ja “.....roos”. Zelf heb ik slechts en uurtje de luiken dicht gehad. De taxi stond al om tien voor twee voor de deur en de rit verliep prettig. Ik lekker achterin en El voorin bij een “praatzieke” jonge chauffeur. De rit duurde nog geen half uurtje en zo waren we dus al vroeg op Schiphol. Delifrance op Schiphol Plaza is gewoon vier en twintig uur per dag open, dus een “bakkie doen” voor het inchecken. Het (vroeg, we waren zo’n beetje de eersten) inchecken leverde wat “probleempjes” op. Ik had namelijk al gekeken op www.transavia.com naar de voor ons gereserveerde stoelen. En wat blijkt als je kijkt, blijk je ook al on-line in te checken. Nou ja aan de balie dus maar de onnozele vliegreiziger uitgehangen (dat onnozel is voor mij zeker op dat vroege uur geen probleem ). De lieve KLM (grond) stewardes bleef maar lief (meewaardig?) naar
Pagina 1 van 12
mij “smilen”. Na dit over me heen te hebben laten komen, op naar de gates. De bekende poortjes door en dus alle metalen af-/uitdoen, dus ook de broekriem. Kon nog net mijn broek ophouden tot na het poortje”. Ben blij dat ik mijn riem weer kan omdoen en mijn broek weer blijft zitten. Het is de hoogste tijd voor een weer “bakkie”. Daarna nog tijd zat, dus kan ik wel even (voor zover het licht het toe laat) spotten. Geen nieuwe voor mij, maar wel zo’n grote “Russische bak” bij Martinair Cargo. Als spotter vind ik het (natuurlijk helemaal) niet vervelend om een tussenlanding te moeten maken (en zeker niet op een voor mij nieuw vliegveld.
“Vervelend” genoeg moest ik nu genoegen nemen met de luchthaven van het eiland SAMOS en dat leverde toch 5 nieuwe voor mij op. De mooiste waren toch die twee amfibie brandblusvliegtuigen (tijdens het landen op water kunnen ze 5.000 liter water per minuut opzuigen). Deze foto heb ik zelf niet kunnen maken, maar heb ik van het internet geplukt.
17-10-2006 Elly Slechts een weinig aan toe te voegen. Taxi op tijd. Na het inchecken tijd genoeg om de “Shengen-gates” even te bekijken. Dus even naar de B-pier. Die roltrappen daar lijken wel “waterbedden”. Gelet op het vroege uur in de B-pier, op een corveeer na, niemand gezien. Na “B” volgt “C” en dus naar de gate waar we vandaan vertrekken. Vliegtuig vertrok op tijd en leuk, wat die “Spotter” niet noemde, was dat we met deze de “PH-HZI” (een Boeing 737800) van Transavia naar Kos met een tussenlanding op Samos vlogen. De vlucht ging van Amsterdam, over Arnhem, Frankfurt, Praag en Budapest naar het zuiden. 17-10-2006 Beiden Een half uur voor schema tijd aangekomen, maar de opvang is gewoon goed. Een klein stukje “joggen” met de koffers naar de bus en nog een half uurtje rijden (met een paar stops om andere vakantiegangers bij de diverse hotels/appartementen af te zetten). In de bus zitten ook 9 kwekkende (schoon)zussen, afkomstig uit de buurt van Zwolle. Tijdens de busrit plaatst een van hen de volgende opmerking “toch wel wat Nederlands hier want ik zie het woord Peugeot”. Het kostte moeite om niet in lachen uit te barsten. Aangekomen bij Athina worden we vriendelijk opgevangen door onze “hospita”, die ons voorgaat naar ons appartementje. Dit is sober, maar alles is aanwezig (gelukkig geen TV!) en drie één persoons bedden. Wij passen er nog net in, maar ze zijn zeker niet geschikt voor lange mensen. Nog even ons laatste van huis meegenomen broodjes opgegeten en daarna onze fietsen opgehaald bij “Mike’s”. Het “zeurende” stel voor ons kreeg ouwe barrels mee, maar onze “vrolijk/vriendelijke” uitstraling leverde ons redelijk nieuwe fietsen op (alleen bleek de volgende avond dat het licht het niet deed). Even een stukje door Kos stad gefietst en toen begon het te regenen. Even geschuild en bij het minder worden maar snel op weg naar ons “huisje”. Ondertussen was het toch tegen zessen en het weer werd steeds slechter, het ging harder regenen en het begon gewoon te stormen. Ja, nog geen eten in huis en we keken elkaar aan van “heb jij trek?”. Beiden waren we toch wel een beetje kapot van de vorige nacht (weinig geslapen) en ook wel een beetje van de reis. Trek
Pagina 2 van 12
hadden we beiden nauwelijks en daarom maar besloten om met de (hier loslopende) kippen op stok te gaan.
18-10-2006 Beiden Goede, goede morgen. Het klokkie rond geslapen en dat heeft ons beiden goed gedaan. Het duurt even voor er warm water uit de kranen komt, maar je wordt door het niet hete water wel sneller wakker. Eerst een bakkie thee gedronken en daarna gezocht (en gevonden) een “Backery”. Twee (giga) croissants (gevuld met chocolade) en nog wat andere broodjes, kaas en jam gekocht. De grijze lucht breekt en het zonnetje komt te voorschijn. Zoals overal, hier dus ook, is er de dag na aankomst het gebruikelijke welkomst praatje. Dit praatje vind plaats op Baltic Beach met als eigenaar Petros. Wij zijn weer de eersten, maar dat werd ingegeven door het even op een terrasje willen zitten en een “bakkie doen”. Petros blijkt een aardige vent te zijn en dat hebben we de volgende dagen ook echt gemerkt. Hij spreekt ook een redelijk woordje Nederlands en zo, met af en toe een beetje Engels, kunnen we elkaar lekker verstaan. Baltic Beach ligt “ver” uit het centrum, maar vanaf het Dolfijnenpleintje (en zo rustig fietsend dat je nog net niet omvalt) is het maar een paar minuutjes.
18-10-2006 Elly Om 12.00 uur begint het welkomstpraatje van OAD en wordt afgestoken door Diane. Zij is getrouwd met een Griek en woont al jaren op Kos. Natuurlijk worden de diverse excursies aangeprezen en we besluiten om de excursie “bus trip over het eiland” voor de komende zaterdag te boeken. 18-10-2006 Maarten Zoals gebruikelijk bij dit soort welkomst praatjes wordt er een glaasje fris aangeboden. Diane, de OAD reisleidster hier, steekt een duidelijk verhaal af. Hierdoor krijgen we al een beetje indruk van wat ons te “wachten” staat. (OAD) bied voor elke dag wel een excursie aan. Maar op een na gaan we toch maar zelf op ontdekkingsreis uit. Na dit praatje rustig terug gefietst naar Athina en de laatste (ontbijt) broodjes weggesnaveld.
Pagina 3 van 12
18-10-2006 Beiden
Met de fiets naar het centrum van Kos stad gegaan. De fietsen gestald op het Dolfijnenpleintje (de foto maakt wel duidelijk waarom dat zo genoemd wordt).
Lekker gewandeld en al een flink deel van Kos stad verkend. Leuke winkelstraatjes, veel restaurantjes met terrasjes. Opvallend is dat er op het eiland ontzettend veel loslopende katten zijn (en zij worden ook nog door “oude mannen” gevoed.). Bij het fort aan de haven staat een geweldige boom en daar moest natuurlijk ook even bij gezeten worden. Na “versleten voeten” nog even een poosje aan ’t zwembad bij ons appartementje gezeten. Ons voor het eten lekker opgefrist en dan wordt het tijd om de “lintwormen” tot rust te brengen, dus weer op naar het centrum van Kos. Na vele straatjes en winkeltjes in een schuin aflopend -, of oplopend straatje (hangt natuurlijk af van hoe je er tegen aan kijkt) bij “Avligyros” terechtgekomen. Hier wordt je niet, zoals bij vele andere restaurants naar “binnen getrokken”. Gewoon op een rustige manier en als je laat zien dat je eten wilt, word je rustig een tafeltje aangeboden. De meeste gerechten staan met foto’s op de gevel en ook in het menu. We kiezen voor “El Greco” (gegrilde kipfilet, gegrild speklapje, gyros, patat, (een hele, nou ja wel gesneden) ui en stukjes “Grieks brood”). we hebben lekker zitten schransen/snavelen. Ongezond veel, maar wel errug lekker! Met de rekening kwam ook het bekende glaasje Ouzo (anijs smaak). Uit beleefdheid een zippie genomen. Daarna moe, maar voldaan (het was een welbestede dag) het bed ingedoken.
19-10-2006 Maarten Zoals gewoonlijk ben ik toch weer vroeg wakker. Die (buiten) loslopende haan houd z’n snavel ook niet en van weer inslapen komt dus niets. Er dan maar uit en water koken voor de thee. Het dageraad breekt zachtjes door en daarom maar de zonsopgang eens, vanuit ons appartementje, vastgelegd. Weer broodjes gehaald in “ons supermarktje”, ontbeten en we zijn van plan om er een rustige dag van te maken. Nou dat pakte dus totaal anders uit. Al fietsend, onze neus achterna, bleek dat we al verder waren dan we dachten. Bij een winkeltje/restaurantje wat fris gekocht en gevraagd waar we zaten. Dat bleek dus al Cape Ag Fokas (voorbij de noordoost punt) te zijn. Nog maar slechts vier en een halve kilometer van Empros Thermos (hier hoef je geen Grieks voor te kennen om te weten dat het om een hete bron gaat). Toch maar niet verder gefietst, want vanaf Fokas is het flink klimmen. En waarom zou je klimmen als “het bussie zo komt”. Voor 1 Euro en 5 cent brengt hij je daar. Ook fietsers na ons
Pagina 4 van 12
dachten er hetzelfde over en we stalden de fietsen en hebben zo’n 10 minuten heerlijk in het zonnetje op de bus staan wachten. De busrit was kort en dan nog lopen naar de plek, waar het warme water (50 graden Celsius) in zee stroomt. Ook dit stukje lopen is nog flink klimmen en dalen. Onderweg toch nog leuke en minder leuke dingen gezien. Een boom boven op een “tjot” (rots) en een “gesneuvelde” auto.
en dan komen we eindelijk beneden aan, daar waar het warme water de zee instroomt. 19-10-2006 Elly Tijdens het fietsen, net even ten noorden van Kos stad, een Harley Davidson verhuurbedrijfje tegengekomen. Dit “HD gebeuren” (Maarten noemt het steeds “ADHD”) kon ik niet zo maar voorbij gaan. Natuurlijk even lekker rond gestruind. Is ie niet mooi? Maarten heeft mij uiteindelijk toch los weten te weken uit deze “shop”. Verder fietsend uitgekomen bij Cape Psalidi. Daar even langs de waterkant gewandeld. Het strand van Kos is voornamelijk een kiezel strand (soms flink grote kiezels zelfs). Mooi geslepen stenen, maar geen schelpen. Na een half uurtje weer op de fiets en verder richting zuid oosten. Toch wel grappig dat je op zo’klein eiland al gauw alle windrichtingen opgaat. Maarten heeft al geschreven, dat we met de bus verder zijn gegaan. Bij de eindhalte toch nog een stukje moeten lopen (flink omhoog en omlaag en straks natuurlijk vice versa), maar uiteindelijk komen we dan toch op het strand, waar die bron uitmondt in zee. In zee zie je een grote “bruine cirkel”, zoals je die ook bijvoorbeeld bij de uitwatering van Katwijk ziet. Dit is het slik dat door de warmwater bron mee wordt gevoerd. Daar waar het stroompje (zo’n 50 cm breed) in zee uitmondt, is een soort bekken (rotsblokken, die in een cirkel vooraan in zee liggen). Hier liggen veel mensen in te baden. Het water stinkt toch behoorlijk naar de zwavel en dat moet je dus niet al te lang in ademen. De eiland bewoners gaan hier voor “het zich winterklaar maken” 40 keer (40 is een magisch getal hier) in baden. Zij geloven dat het genezend werkt, maar met die zwavellucht betwijfel ik dat sterk.
Op de terugweg naar de bushalte nog even gestopt voor de “overheerlijke yoghurt met honing”. Ik heb Maarten overgehaald om dat eens te proeven. Ik bestel. Hij heeft netjes het e schaaltje leeg gegeten, maar een 2 keer???? En dan met de bus weer terug naar de plek, waar onze fietsen staan. 19-10-2006 Beiden Op ons gemakkie terug gefietst en een lekkere omelet (calorieen, denken we maar even niet aan) gesnaveld bij “Petros”. Zijn muziek is OK. Het lijkt radio 10 Gold wel. Daarna onze “zwemspullen” opgehaald. Voor Maarten was de verrassing groot dat hij ruim in zijn zwembroek paste. Nou, die was dus aan de slobberige kant. We zijn de hele week nog aan het shoppen geweest voor een nieuwe, maar geen leuke gevonden.
Pagina 5 van 12
Ja en dan staat er bij “Petros” voor Elly weer zo’n “brulmonster”. Raweco staat er op de tank van dat monster. We hebben er later deze week bij een verhuurbedrijfje nog een in het knalrood gezien.
’s Avonds weer richting het haventje geslenterd, wat foto’s gemaakt en aan het haventje bij restaurant “SIFIS” gegeten
Bijna elke avond ligt er tegen schemer een klein bootje tegen de kant. En dïe “bootsman” staat vol overgave te prediken. Hij heeft wel een geluidsinstallatie aan boord en zo kan een ieder in het havengebied hem horen. Opvallend is dat er eigenlijk alleen maar Griekse mannen (en natuurlijk wat de loslopende toeristen, die hem toch niet verstaan) blijven staan. De Grieken, jong en oud, doen inter aktief mee.
20-10-2006 Beiden Weer bijtijds uit de veren (die kraaiende haan helpt hierbij wel hoor). Broodjes hadden we nog en na e een bakkie koffie weer op de fiets. Nu richting zuidwest. De 1 pleisterplaats is Tigaki en natuurlijk is het dan weer tijd voor een cappucino en een koffie. Zo pratend onder de koffie tot de ontdekking gekomen dat het vandaag 10 maanden geleden is dat Elly opbelde met de vraag “Bent U.....”? Toch best even een moment om bij stil te staan en de gebeurtenissen van de afgelopen maanden nog eens de revue te laten passeren. Na dit moment van bezinning de draad weer opgepakt en zo ook weer op de fiets. Op weg naar Marmari bij het zoutmeer gestopt. Door de regen van de voorgaande week was een groot deel modderig. We kwamen Nederlandse wandelaars tegen die flink wat modder aan de schoenen en broeken/benen hadden zitten. Zij kregen het maar moeilijk van hun schoenen af, dus voor ons een aanwijzing om het meer verder maar voor gezien te houden. 20-10-2006 Maarten Na het meer toch verder richting Marmari gefietst. Dit plaatsje stelt eigenlijk niets voor. Een aantal verspreid liggende hotelletjes en ressorts (duidelijk “all inclusive”) en slechts een paar restaurantjes. Wel is hier een zandstrand en wat smalle lage duinen. Echt iets voor mensen die de hele dag aan het strand (willen) liggen. Hier nog wat rondgefietst en dan wordt het tijd om aan de lunch te gaan denken. 20-10-2006 Elly Lunchen, ja veel tentjes zijn hier niet. Het restaurant “Artemis” ziet er goed en gezellig uit. Dus hier maar even geparkeerd. De koffie en cappucino smaken goed en de broodjes (“chicken” voor mij) en de (“tuna” voor Maarten) zijn voortreffelijk. Marmari wordt als vakantie oord aangeprezen, maar er lijkt
Pagina 6 van 12
in onze ogen weinig te beleven. Het zal best geschikt zijn voor mensen, die de hele dag aan het strand willen liggen. 20-10-2006 Beiden
In een keer terug gefietst naar Athina. Allebei hebben we een “dooie kont”, want de zadels zijn nou niet echt geschikt voor lange tochten. Het “dooie” gevoel is snel weg en met de zwemspullen weer richting “Baltic Beach” (zo heet Petros z’n stulpje). En zwemmen is slechts voor één van ons weggelegd.
En dan ’s avonds weer richting het haventje gelopen. Het wordt hier al vroeg donker en met al die lichtjes van de aangemeerde schepen is het aardig vertoeven hier. Lekker op een bankje gezeten en genieten van alles wat er zich zo al rond dit haventje afspeelt. Er “moet” ook nog gegeten worden, dus maar weer in de benen. Het opdringerige aanprijzen bij de vele restaurantjes vinden we maar niks. Uiteindelijk weer bij “Avligyros” terecht gekomen en ons de “El Greco” weer heerlijk laten smaken. Daarna bijtijds naar bed, want morgenochtend loopt de wekker af voor de “eiland toer”. 21-10-2006 Maarten Toch wel weer vroeg wakker (waarom heb ik die wekker toch meegenomen?). Na het douchen, thee gezet en de gistermiddag gekochte broodjes klaargemaakt. 21-10-2006 Elly Die vroege vogel (en daar bedoel ik niet die kakelende haan mee) is al weer voor dag en dauw z’n bedje uit. Na het ontbijtje nog tijd over om koffie te zetten en natuurlijk ook om op te drinken. 21-10-2006 Beiden Vandaag gaan we de eiland toer maken. We worden op zo’n 500 meter van ons appartementje om 8.50 uur opgepikt. Zoals altijd zijn er mensen, die te laat op de afgesproken plek aankomen. Nog even langs een aantal andere “ophaalplaatsen” en dan op e weg naar het plaatsje Zia, onze 1 stop. Zia is een rustig bergdorpje met heel veel souvenierwinkeltjes en een paar restaurantjes. Als bezienswaardigheid wordt het kerkje aangeprezen. Om daar te komen is het nog een flinke klim en bovengekomen...ja, ja het was te verwachten “de kerk is op slot”. Ook hier in het dorpje loopt het seizoen op z’n eind. Op 1 november is zo’n beetje alles gesloten en maken de eiland bewoners zich op voor de winter. Zia is een leuk plaatsje, wat zeker de moeite van het bezichtigen waard is. Na iets e meer dan een uur hier rondgedwaald te hebben de bus weer in en op weg naar Pyli onze 2 stop. In dit dorpje “moet” je naar de historische bron. Deze bron is in de afgelopen eeuwen/jaren door de diverse aardbevingen beschadigd en daarna ook weer opgebouwd. Zo zie je bij deze bron de oude Griekse en Romeinse bouwstijlen door elkaar.
Het traditionele verhaal voor de jonge dames hier luidt als je drie maal rechtsom loopt vind je binnen een jaar een man” en “als je drie maal linksom de bron loopt word je zwanger”. In het verleden was dit de ontmoetingsplaats voor de meisjes en jongens. Aan het rond de bron lopen maar geen gevolg gegeven, maar wel uit gedronken. Weer een klein stukje met de bus om in Antimachia een historische boerenwoning en zo’n Griekse molen te bekijken.
Pagina 7 van 12
Die boerenwoning is leuk om te bezichtigen, maar niet met een hele buslading tegelijk. Toch nog geslaagd om wat foto’s te maken zonder al die mensen.
En dan wordt het tijd voor de lunch. Hiervoor rijden we naar Kefalos en zo hebben we dus het eiland van noord naar zuid doorkruist. In Kefalos aangekomen is het koud en een beetje nat. We stoppen bovenop de berg voor wat foto’s, maar echt helder is het niet. Gauw de bus weer in en de berg af. Beneden is het weer heel wat dragelijker.
De lunch bestaat voor ons uit een salade (veel tomaat en feta), brood en een omelet (natuurlijk zit er weer patat bij).
Na de lunch nog even aan het strand gekuierd en gekeken of we hier “onze message in a bottle” te water zouden kunnen laten. Nou, door de flinke wind (landinwaarts) en de stroming word het niets. Morgen of maandag dan maar proberen.
Op de terugweg nog Kardamena aangedaan. Hoor je in Kos stad veel Nederlands, in Kardamena is dat Engels. Dit plaatsje heeft een leuke jachthaven en een paar gezellige winkelstraatjes.
Onze vrouwelijke gids heeft ons gedurende de hele busrit veel over Kos, de mensen, het geloof en over veel wetenswaardigheden verteld. Deze dagtoer was zeker de moeite waard. Om 16.15 waren we weer terug bij de opstapplaats. Op naar ons appartement om een uurtje siesta te houden. ’s Avonds lekker gegeten bij Petros (BBQ). 22-10-2006 Maarten Zondag, we zouden minstens een keer “buiten” gaan ontbijten en daar hadden we vandaag voor gepland. Ik ben weer vroeg (nog voor de zon op komt) wakker en heb het “pluk de dag gevoel”. De citroenen, mandarijnen, bananen en de granaatappels zijn nog niet rijp, dus heb ik maar een bloemetje geplukt. De rozen waren uitgebloeid, of stonden nog in de knop. De eendagsrozen staan er wel prachtig bij dus was de keuze gauw gemaakt en dit bloemetje stilletjes bij Elly d’r bed gezet. De zon is ondertussen op en dus wordt het tijd voor een koppie thee.
Pagina 8 van 12
22-10-2006 Elly
Ik word wakker gemaakt met “er staat een koppie thee”. Als je dan je ogen opendoet en je ziet die bloemen naast je thee, dan begint de dag toch wel lekker. We gaan ergens (waarschijnlijk aan het haventje) ontbijten. Het wordt een Engels ontbijt. Ik ben benieuwd.
Het is weer eens wat nieuws om “bonen en worstjes” als ontbijt te nuttigen. Maar met dit in de maag kan ik er wel een paar uurtjes tegen.
22-10-2006 Beiden
Na het ontbijt gaan we naar het Asklipieion. Men had ons al verteld dat het qua afstand met de fiets niets voorstelde, maar dat het wel een flinke klim was. Daarom hebben we besloten om met het “blauwe treintje” (net zo’n rondrit treintje als in de Nederlandse pretparken) te gaan. Het Asklipieion zou er zo uit gezien hebben.
Nu resteren daar alleen nog de overblijfselen. Men is nog steeds op zoek en men denkt dat er op Kos nog meer (en andere) “tempels” verborgen liggen. Als je de ruines ziet dan dringt een heel klein beetje tot je door wat aardbevingen zo al teweeg kunnen brengen. Best wel imposant om dit alles te zien. ’s Middags nog lekker in het zonnetje gezeten en tegen de avond richting Cape Skandari gefietst. Hier op het strand bij Ammos de fles in zee gegooid. Eerst een proefflesje (gevuld met een beetje zand) om te kijken hoe de stroming was. Dit flesje nog een hele tijd met de verrekijker gevolgd (het dreef noordoost waarts). Daarna uit het oog verloren. Onze “message in a bottle” met wat steentjes verzwaard er ook te water gelaten. We hebben er nog een hele poos naar gekeken, maar het bleef zo’n 100 meter uit de kust (schatting) drijven. We zijn benieuwd of er een reaktie komt.
Pagina 9 van 12
Het wordt hier al vroeg en snel donker en dat betekent, dat we maar weer aan het eten moeten gaan denken. Na ons opgeknapt te hebben gaan we weer lopend naar het havengebied. Eerst hier nog even rondgelopen en in het centrum bij een van de opgravingen hebben we (bij Select) gegeten.
Na het eten nog een stuk gewandeld en tot besluit aan het haventje bij Sunlight nog lekker koffie gedronken. 23-10-2006 Maarten “Uitgeslapen”, ja voor mijn doen wel. Het is al half acht. Rustig geprobeerd om warm water uit de kraan en douche te krijgen en daarna op pad om broodjes voor het ontbijt te halen. Dit keer helemaal alleen. 23-10-2006 Elly Terwijl Maarten broodjes haalt, maak ik het resterende warme water op. Even vreemd om niet samen naar de supermarkt te gaan. Ik zet vast koffie, want die machine loopt erg langzaam door. 23-10-2006 Beiden Na het ontbijt weer de fiets gepakt en helemaal buiten Kos stad om gefietst. Onderweg toch een aantal best flinke hellingen tegen gekomen en bij een enkele zijn we zelfs gaan lopen. En dit ontlokt Maarten de opmerking: “Jip en Janneke ontdekken op de fiets de binnenlanden van Kos”. Deze omgeving is best wel een beetje idyllisch, maar je ziet hier ook grote verschillen qua woningen. Er zijn/worden prachtige huizen (toch denkelijk voor de beter gesitueerden) gebouwd en die (komen dan te) staan naast of tegenover oude kotjes. Ondertussen aangeland net ten noorden van het haventje en het is de hoogste tijd om onze bipsen weer tot leven te laten komen. Een flink poosje aan de waterkant gezeten om even bij te komen. Bij de “backery” ernaast een giga groot ham / kaas broodje gekocht. Weer op de fiets en naar Cape Skandari bij Ammos gefietst. Hier zijn we op een muurtje aan het strand gaan zitten en hebben het ham / kaas broodje opgeknabbeld. Nog een tijd naar het water zitten staren en waarschijnlijk hebben we ons “proefflesje” zien drijven. Het leek al die tijd niet van zijn plaats te komen. Daarna toch nog een paar uurtjes naar Baltic Beach.
Tegen de avond afscheid van Petros genomen en voor de laatste keer eten in Kos. Dit keer een beetje vroeger van ons appartementje weg dan de andere dagen, want de fietsen moesten voor 7 uur ’s avonds ingeleverd worden.
Dan voordat we gaan eten nog lekker de haven rondwandelen en slenteren door de winkelstraatjes. Uiteindelijk besloten om toch maar weer bij Avligyros te gaan eten. Na het eten krijgen we ook hier een warme handdruk en vriendelijke woorden als afscheid. Nog geen zin om al terug te gaan en we wandelen nog even rond. Bij Sunlight staan op de uithangborden geweldige ijsjes afgebeeld en die verleiding konden we dit keer echt niet weerstaan. Na flink wat “getreuzel”, dan toch maar terug, want er moet tenslotte een begin gemaakt worden met de koffers inpakken.
Pagina 10 van 12
24-10-2006 Beiden De dag van vertrek is aangebroken. De koffers met de laatste spulletjes zijn gepakt en we hebben de tijd voor een rustig ontbijt en koffie. We zitten nog even heerlijk in het ochtendzonnetje. Om half tien worden we opgehaald en een paar minuten voor die tijd staan we klaar bij de in- en uitgang van Athina. De vakantiegangers, die (vorige week) op de heenweg als eersten zijn afgezet worden nu als laatsten opgepikt. . Bij de luchthaven aangekomen is het niet druk. Er staat slecht een vliegtuig van Luxair voor de vlucht naar Saarbruecken en Luxemburg. Wij kunnen nog niet inchecken, omdat de kist van Transavia nog niet van Samos is vertrokken. Zo gauw hij daar airborne is begint het inchecken. We waren gewaarschuwd voor een trage incheckprocedure. Nou het ging toch redelijk snel. Nog even wachten en daarna door de (veiligheids)poortjes. De riemen af en bij Maarten piepte het poortje. Nog een keer er doorheen en toen was het OK. Transavia (de PH-HZC) komt binnen en de kist van Luxair gaat eruit. De vlucht naar Schiphol verloopt rustig tot het moment dat de daling ingezet moest worden. Het dalen door de wolkenmassa levert altijd de nodige turbulentie op. Er is tijdens de vlucht bijna geen informatie vanuit de cockpit verstrekt. We weten dus niet welke route we gevlogen hebben. We zijn op baan 027 (de Buitenveldert baan) geland en weer aan de C-pier neergezet. Het duurde vrij lang voordat onze koffers op de band verschenen, maar we kwamen die tijd wel door met door het glas met Nancy, Linda, Levi en Chrissy te “keuvelen”. Nadat we de koffers hadden, zijn we met z’n allen boven nog wat gaan drinken. “Terug naar het heden” Maarten Na een paar jaar weer eens een vakantie, waar het spotten niet centraal stond. Dit was van alles wat, in- en ontspanning, een beetje cultureel bezig zijn, relaxen aan de “beach” en zeker niet onbelangrijk het lekker uit eten gaan. Ja na zo’n week wat kan ik dan nog zeggen? Het was gewoon “formi-, fanta-, geweldig lekker ontspannend. Tot slot: Elly heeft zich konstant verkneukeld aan het feit dat ik, als man, de fiets besteeg. Elke keer kwam het rechterbeen in botsing met het achterop gemonteerde mandje. Ja, ja na het (meerdere keren) botsende been toch maar als een “meissie” laag in gestapt. Lol had ze elke keer hierom (waarom weet ik nog steeds niet?). “Terug naar het heden” Elly Het is duidelijk dat we geen van beiden al terug wilden. Zo’n weekje vliegt voorbij. In deze week hebben we zo goed als alles samen gedaan (nou één, ja één keertje maar heb ik Maarten alleen om broodjes gestuurd). Deze week was echt zo van “niets moet, maar het ging allemaal vanzelfsprekend”. We hebben voor veel dingen dezelfde belangstelling (de één soms met meer diepgang dan de ander), maar dat betekende wel dat we het samen beleefden. De thuisvlucht was m.u.v. het dalen voor de landing rustig. Maarten had het mij al gewaarschuwd, want het eerste wat hij altijd doet wanneer hij op Schiphol landt, komt neer op (en voor mij gold dit keer hetzelfde): “zoals het WC-tje in Holland zit, zit het nergens”. Dan naar de band, waar onze koffers moeten komen. Maarten staat al een tijdje te zwaaien naar Nancy, maar die ziet het niet. Dan maar naar de glazen scheidingswand en dan, ja dan ziet Levi ons ook. Je ziet hem roepen “Opa en Elly!!!!”. Ook Chrissy herkent ons en haar vrolijke lach is natuurlijk net als de ontvangst door Nancy, Linda en Levi gewoon hartverwarmend. Nog boven in het restaurant even lekker bijgekletst en dan op naar de trein. Nancy (hartlopend) om de trein naar
Pagina 11 van 12
Lelylaan te halen en Linda en de kids gaan met ons met de trein mee naar Leiden. Op Leiden staat voor hen de bus huiswaarts klaar en bij het weg rijden zwaaien Levi en Linda nog naar ons. De bus naar Katwijk komt en een kwartiertje later zijn we thuis. We kunnen voor sluitingstijd nog even boodschappen doen op de hoek. Dan wordt het (en dat doen we ook weer samen) kokkerellen. Lekker wokken! En dan voor mij tot slot: Dit was een vakantie, waar ik “alles gewoon over me heen heb kunnen laten komen” en doen waar je zin in hebt, (ook) niets doen en niets “moet”. Alles kan (nou ja bijna) en zo iets van een “alles op z’n tijd” (stel uit tot morgen wat vandaag gedaan zou moeten worden) en dit laatste is totaal iets nieuws voor mij. Ook het niet konstant op het horloge (ik heb hem nauwelijks omgehad) kijken gaf echt rust. En als ik dan toch de tijd wilde weten keek Maarten richting de zon en zei dan: “het is ongeveer ....”. Hij had het, op een enkele keer na, steeds goed. Waren er klokken/klokjes in de buurt, die ik niet gezien heb of ....? Ik snap nog steeds niet hoe hij dat “flikte”. En elke keer als ik hem dan verbaasd aankeek, was het voor hem dikke pret.
Pagina 12 van 12
