Franse Alpen 14 juli t/m 8 augustus 2005
Donderdag 14 juli Vandaag vertrekken we richting de Franse Alpen. Ons eerste doel is de Vanoise om daarna richting de Queyras te gaan. Ook staat de Ecrins nog op het programma. We zien wel hoe alles gaat lopen. We vertrekken deze morgen om 9.45 uur. De zon staat hoog aan de hemel en het is warm, zeker 30 graden. We rijden via België en Luxemburg richting Frankrijk. Het is rustig op de weg, want vandaag is er geen vrachtverkeer. We krijgen alleen te maken met een file aan de Franse grens. Er is een controle van vrachtauto‟s. De politie heeft één rijbaan afgesloten om op deze manier de vrachtauto‟s naar de afgesloten rijbaan te dirigeren. Dit is onze enige opstopping van vandaag.
Om ongeveer 17.30 uur arriveren wij op de camperplek van het plaatsje Baume-les-Dames. We hebben vandaag 560 km. gereden.
Na het eten bekijken we het oude centrum van het plaatsje dat aan de andere kant van de rivier ligt.
Vrijdag 15 juli Om 7.30 uur staan we op en ontbijten. We hadden nog brood in ons diepvriesje. Even later zien we dat de bakker is gearriveerd op de camperplaats en kopen we nog vers brood voor vandaag. Om 8.45 uur vertrekken we richting Pralognan. Het is vandaag weer erg heet. We rijden helemaal binnendoor en dit kost toch wel behoorlijk veel tijd. Toch is het rustig op de weg, behalve in Annecy; het kost ons heel veel tijd om door dit plaatsje heen te rijden. Ca. 17.15 uur komen we in Pralognan aan en gaan we op zoek naar een camping. Er is wel een camperplek maar daar willen we echt niet staan. De eerste camping is vol, bij de tweede is volop plaats. Na aankomst gaan we eerst even naar Pralognan om een wandelkaart te kopen en het plaatsje verder te bekijken. Erg toeristisch, veel restaurantjes en sportwinkels, maar wel gezellig. ‟s Avonds koelt het behoorlijk af, de zon is rond 18.00 uur verdwenen achter de bergen. Het kwik komt dan ook niet boven de 15 graden ‟s avonds. We hebben vandaag 330 km. gereden.
Zaterdag 16 juli
1725 m 2449 m 1725 m
Voor we uit bed stappen krijgen we het eerste buitje regen. Om 8.00 staan we op en gaan we naar de bakker en de supermarkt. Daarna, omstreeks 9.00 uur vertrekken we naar een parkeerplaats even voorbij het piepkleine dorpje Le Prioux. Daar ontbijten we en om 10.15 uur zijn we klaar om aan onze eerste wandeling te beginnen. Zo warm en zonnig als de vorige dagen is het vandaag niet. De zon laat zich niet vaak zien en zo nu en dan regent het. De wandeling loopt langs een boerderij omhoog door een gebied met heel veel bloemen in allerlei soorten en kleuren.
Ook zien we nog de ruïnes van andere huizen liggen.
We vervolgen onze weg naar boven.
Boven op 2449 m waait een koude wind en nadat het ook nog gaat regenen zijn we toch blij dat we onze regenjassen bij ons hebben. Later laat het zonnetje zich weer van zijn goede kant zien en kunnen onze jassen weer uit.
Na een lekkere inloopwandeling zijn we om ongeveer 17.15 uur terug op de camping.
Zondag 17 juli
1425 m 2403 m 1425 m
Om 8.30 uur uit bed. We eten ons laatste brood uit de vriezer op en gaan daarna, rugzakken al om, naar de bakker om brood te kopen voor onderweg. Om 9.00 uur wandelen we Pralognan uit om gelijk over een steil pad hoogte te winnen. Het is weer heel warm vandaag en we hebben ons dan ook goed ingesmeerd om te zorgen dat we niet verbranden. We lopen weer door weilanden met schitterende bloemen.
Op het terras van een hutje dat zich in niemandsland bevindt houden we een pauze. Na deze pauze gaat het steil omhoog richting kam.
De kamwandeling lijkt op een kraterlandschap.
In de verte zien we de Mont Blanc liggen.
We houden een lange pauze aan het eind van de wandeling over de kam en ondanks factor 30 ben ik op mijn rug behoorlijk verbrand blijkt later. Na deze lange pauze wacht ons nog een lange afdaling.
Diep onder ons zien we Pralognan weer liggen. Als we daar zijn gearriveerd doen we nog een paar boodschappen en even na 18.00 uur zijn we weer bij de camper voor een welverdiend glas bier.
We horen van een stel Nederlanders dat er bij de VVV een uitgebreid weerbericht voor de volgende dag hangt en voor de dag daarna een kort overzicht. We gaan na het eten even kijken. Het weerbericht voor de volgende dag voorspelt weinig goeds, dus we besluiten nu al om niet de bergen in te gaan.
Maandag 18 juli Vandaag geen wandeling. Om 8.00 uur, als we even door het raampje kijken, zien we een strakblauwe lucht. Om 9.00 uur staan we op en zien de eerste bewolking. We ontbijten, nadat we eerst brood zijn wezen kopen, om 10.00 uur nog heerlijk buiten. Om 11.00 uur valt de eerst regen en het blijft de hele dag wisselvallig. De temperatuur is zo‟n 20 graden. Om 15.30 uur schijnt de zon weer en we trekken onze wandelschoenen aan om een korte wandeling te maken. We gaan richting de waterval waar zich een spectaculaire „Via Ferrata‟ bevindt. Leuk om naar te kijken.
Wim overweegt nog heel even om ook mee te doen aan dit avontuur.
We lopen via het dorp terug om gelijk even te kijken hoe het weer voor morgen wordt. De verwachtingen zijn goed en voor overmorgen nog beter. Om 20.00 uur regent het hard, vergezeld met hagel en onweer. De temperatuur zakt tot 10 graden.
Dinsdag 19 juli
1425 m 2590 m 1425 m
Afgelopen nacht heeft het heel erg hard geregend. We staan vroeg op, om 7.00 uur en Wim haalt brood. Het is nog koud buiten, ca.10 graden en er is laaghangende bewolking. We willen vroeg op pad, want dat is toch wel het prettigst. Dus om 8.30 uur vertrekken we. Het is even zoeken naar het juiste pad, maar dat is snel gevonden.
Het pad loopt steil omhoog, eerst nog door het bos maar later door open veld en weer met prachtige bloemen. Hier zien we voor het eerst een drietal gemzen die ons nauwlettend in de gaten houden. Ze zijn te ver weg om een foto te maken.
Naarmate we hoger komen wordt het landschap ruiger. Na 2 uur lopen en 800 m hoogte te hebben overwonnen houden we een rustpauze. Na deze pauze zien we onze eerste alpenmarmotten van deze vakantie. Ook deze zijn te ver weg om ze op de foto te zetten.
Na een tijdje komen we op het hoogste punt van vandaag: de Refuge de la Vallette, een kleine hut, op 2590 m. Het is daar erg koud en het waait er hard.
We lopen dus door en nadat we weer een eindje zijn gedaald, houden we weer een pauze. Hier zien we voor het eerst 3 steenbokken en ook deze zijn voor ons fototoestel te ver weg. Gelukkig hebben we een verrekijker en die doet goede diensten. Via een mooie en prettig te lopen afdaling komen we uit in Le Prioux. Van daaruit is het nog zo‟n 5 km. lopen over bijna vlak terrein langs een rivier naar Pralognan. Daar we morgenavond vrij gaan “camperen” vlakbij het plaatsje Le Prioux en morgenochtend heel vroeg weg willen, rekenen we vanavond de camping al af.
Woensdag 20 juli
1644 m 2517 m 1644 m
Als we om 7.20 uur opstaan is het buiten nog maar 10 graden. We rijden om 7.45 uur met de camper richting de bakker, kopen brood en rijden verder omhoog naar het plaatsje Les Fontanettes. Hier ontbijten we. We vertrekken iets voor 9 uur en na een poosje een breed pad te hebben gevolgd komen we bij een pad wat aardig steil omhoog loopt. Het is druk tijdens deze wandeling. Deze route is nl. heel erg geliefd bij de Fransen. Het valt dan soms ook niet mee om een groep in te halen die langzamer loopt dan wij.
Onderweg zien we weer alpenmarmotten en het lukt Wim deze keer zo‟n beestje van behoorlijk dichtbij te fotograferen.
Na 2 uur wandelen en 850 m te zijn gestegen houden we pauze met uitzicht op een drooggevallen meer en een gletsjer waarop we mensen zien.
Na de pauze vervolgen we onze wandeling richting de Refuge du Col de la Vanoise op 2517 m. Bij deze hut is het erg druk en dat is niet raar gezien de vele wandelaars die we onderweg gezien hebben.
Na het hoogste punt volgt een mooie afdaling……
met als bijzonderheid het aangelegde pad door een bijna droog meer.
Tijdens de afdaling lopen we via een langgeleden aangelegde weg waarvan de stenen muurtjes nog mooi intact zijn gebleven.
We zijn vandaag vroeg bij de camper: om 15.15 uur. We doen nog een paar kleine boodschappen en kopen brood voor morgen om daarna naar een prachtig plekje vlakbij het plaatsje Le Prioux te rijden om daar te overnachten. We zitten nog een tijdje buiten in het zonnetje, maar als om 18.15 uur de zon achter de bergen verdwijnt daalt de temperatuur snel. Om 20.00 uur is het 13 graden.
Donderdag 21 juli
1725 m 2677 m 2490 m 2533 m 1725 m We worden vandaag laat wakker, om 8.10 uur. Na het ontbijt vertrekken we om 9.20 uur naar de hoogste top van onze wandelingen in de Vanoise, de Petit Mont Blanc op 2677 m. Het eerste stuk lopen we weer door een landschap met diverse bloemen. Na anderhalf uur houden we onze eerste pauze, we hebben inmiddels 675 m hoogte overwonnen. We zien in de verte de witte kalksteentop al liggen (vandaar de naam Petit Mont Blanc).
Na deze pauze volgt het laatste stuk, wat behoorlijk steil is, naar de top.
Hier hebben we een schitterend uitzicht over de omgeving en zien we heel veel van de paden die wij de afgelopen dagen hebben bewandeld. Op de top is, als de zon even weg is achter de wolken, behoorlijk koud. Toch nemen we uitgebreid de tijd om van het uitzicht te genieten.
Het eerste stuk van de afdaling loopt over een schitterend pad met soms enkel een smal paadje langs de rotsen.
Het tweede deel loopt door meer begroeiing en via een pad met heel veel haarspeldbochten komen we weer op het pad uit dat naar Le Prioux loopt.
We kijken nog een keer op de menukaart om te beslissen bij welk van de 2 restaurantjes we vanavond gaan eten.
Bij de camper aangekomen krijgen we al gauw bezoek van de politie. Deze deelt ons mee dat we maximaal 24 uur op deze plek mogen staan en onze tijd is al om, dus vertrekken we maar. Weg uit eten, maar dat houden we wel tegoed. We gaan naar de andere camping in Pralognan en vinden daar een mooi plaatsje. We nemen deze keer stroom om de accu op te laden en om aan dit verslag te werken. Morgen vertrekken we richting de Queyras.
Vrijdag 22 juli Vandaag vertrekken we uit de Vanoise. We hebben er 5 schitterende dagtochten gelopen en de omgeving van Pralognan hebben we voor het overgrote deel verkend. Om ca. 10.00 uur vertrekken we richting het dorpje Guillestre in de Queyras. We rijden binnendoor en dat levert een schitterende autorit op. Via de Col de Madeleine en de Col du Télégraphe komen we aan bij de Col du Galibier. Hier maken we een foto met uitzicht op de hoge toppen van de Ecrins.
We rijden verder via de Col du Lauteret en als laatste over de bizarre Col d‟Izoard.
Uiteindelijk komen we dan, het is inmiddels 16.00 uur, aan in het plaatsje Guillestre. Als eerste camping bekijken we La Serre, een rustige camping maar een uitzicht op appelbomen vinden we nou niet echt je van het. We rijden door naar camping La Rochette, maar die camping keren we snel onze rug toe. Veel plaatsen, veel jeugd, een zwembad, kortom één grote drukte.
Dan vinden we aan de rand van het plaatsje de camping Le bonne Accqueil. We zijn er gelijk weg van. In de boomgaard, weinig tenten enz. Alleen het sanitair is niet meer geheel van deze tijd.
De eigenaresse is een kordaat oud vrouwtje dat samen met een iets jongere dame het geheel runt. In het plaatsje, dat erg oud en vervallen, maar wel gezellig is, kopen we 2 wandelkaarten. In de directe omgeving van het plaatsje valt het tegen om te wandelen. We zullen altijd een eindje moeten rijden met de camper, dus zullen we niet erg lang op deze camping blijven, eigenlijk wel jammer. We kunnen deze avond ruim 2 uur langer buiten zitten dan op de vorige camping, omdat de zon hier later achter de bergen verdwijnt.
Zaterdag 23 juli
1850 m 2575 m 1850 m
Weer het gebruikelijke ritueel: 7.00 uur op en Wim naar de bakker. Trudi zorgt dat alles klaar is voor het ontbijt. Even voor 9.00 uur rijden we naar Risoul 1850. Een wintersportplaatsje en we vragen ons de hele dag af waarom je in de zomer daar naar toe gaat. We hebben het plan opgevat om met de kabelbaan naar boven te gaan, maar helaas die is niet in gebruik. Dus gaan we lopend naar Razis, een top op 2575 m in 1 uur en 50 minuten. Daar aangekomen houden we onze eerste pauze.
Tot dan is de route best wel aardig, maar dan komen we echt in het skigebied. Ongelofelijk wat is dat lelijk. We lopen een aantal kammen met uitzicht op de Ecrins en de Queyras, maar het aanzicht van het skigebeuren heeft toch de overhand. Boven waait het erg hard en is het koud. Mijn (Trudi) humeur wordt er niet beter op en ik ben dan ook blij dat we weer om 15.30 uur de camping oprijden.
We gaan op een ander plekje staan en genieten nog een tijdje van de zon.
Zondag 24 juli
1781 m 2711 m 2225 m 2595 m 1781 m
Vanmorgen eerst samen naar de bakker geweest. Niets is heerlijker dan iedere morgen vers brood en hier in dit plaatsje is op zondagmorgen bijna alles open. Om 8.15 uur vertrekken we richting Val d‟ Escreins op 1781 m. Een parkeerplaats midden tussen de bergen die alleen middels een smal weggetje met diepe afgronden is te bereiken. Vroeger mocht je hier ook vrij kamperen en dat was ook ons idee, maar helaas is dat tegenwoordig verboden. Om 9.00 uur doen we de rugzakken om en gaan op pad. Al snel zien we wat regen teweeg kan brengen. Een hele verschuiving met stenen en modder is het resultaat.
We lopen richting Col de Serenne op 2670 m door een prachtig lang dal. We zien vreselijk veel soorten bloemen en voor het eerst deze vakantie is er de Edelweiss.
En we zien nog veel meer bloemen.
Het is koud als we op de col aankomen en weer is er die koude wind.
Alvorens ons pad te vervolgen lopen we even naar het Lac des Neuf Colours op 2711 m, een klein maar mooi meer middenin de bergen.
We vervolgen de wandeling via een smal pad dat op de helling ligt.
Hierna dalen we weer af en zien onderweg deze alpenmarmot die vanuit zijn hol ons in de gaten houdt.
Je zou niet zeggen dat de Edelweiss is beschermd want wij zien hele velden vol met dit unieke bloempje.
We komen aan op de Col de la Coulette op 2362 m en hier besluiten we om via de Crêtes de Vars op 2595 m te lopen. Over deze beslissing hoeven we niet lang na te denken, want we hadden gelezen dat dit absoluut de moeite waard is om te lopen. En deze kam is dan ook overweldigend mooi. Ruig met prachtige vergezichten.
Uiteindelijk komen we via een bloemrijk pad aan bij de Col de la Scie op 2376 m.
Van hieruit lopen wij in 50 min. via een gemakkelijk pad bijna 600 m omlaag naar de parkeerplaats. Het is inmiddels 17.00 uur. We rijden hierna naar het plaatsje Ceillac om daar op de camping te gaan staan en om van daaruit een aantal wandelingen te maken.
Maandag 25 juli
1640 m 2580 m 2306 m 2519 m 1640 m
Na het ontbijt lopen we om 8.15 uur richting de bakker in Ceillac. We kopen brood voor onderweg en lopen het plaatsje door om de route op te zoeken. Ceillac is een klein, oud en gezellig plaatsje.
Even voor 9.00 uur begint de klim richting Col de Bramousse op 2251 m. Het pad is steil en daar het warm is zweten we behoorlijk. Op 2370 m houden we een pauze en maken een foto van het plaatsje Ceillac.
Hierboven vinden we nog een bunker met een schietgat van een voorbije oorlog.
Na de pauze klimmen we naar een uitkijkpost op 2580 m, het hoogste punt van deze dag.
We dalen af door een weiland vol met bloemen en houden een pauze onderaan de afdaling op de Col de Fromage op 2306 m.
Wij zijn hier niet de alleen. Sommige wandelaars gebruiken een (muil)ezel om hun spullen te vervoeren.
Tijdens het eten worden we gezelschap gehouden door ontelbare sprinkhanen. Die zien we trouwens heel veel op onze wandelingen.
Na de pauze klimmen we naar 2519 m om vervolgens weer af te dalen naar Ceillac. Om een uur of 4 lopen we het plaatsje binnen ……
en vullen onze drinkfles nog een keer bij deze waterkraan.
We gaan nog even het houten standbeeld van een wandelaar bekijken dat bij de gîte staat. Tijdens het eten, omstreeks 20.00 uur, begint het te regenen.
Dinsdag 26 juli
1640 m 2415 m 1640 m
Vandaag staan we laat op: 8.30 uur. We gaan eerst even naar de bakker, een aardig eindje wandelen. Omstreeks 10.15 uur beginnen we vanaf de camping aan onze wandeling. Na 2,5 km over vlak terrein begint een steile klim naar het Lac Miroir op 2248 m.
Daar houden wij een pauze onder het genot van de klanken van een alpenhoorn.
Zo nu en dan staat het pad wel heel erg goed aangegeven.
Hierna vervolgen wij onze weg naar het Lac St. Anna op 2415 m. Boven aangekomen zijn we wel heel erg verbaasd zoveel mensen te zien.
Wat bleek, er was een mis opgedragen bij het kapelletje boven op de berg bij het meer. Jammer dat we dat niet wisten, anders waren wij zeker naar deze mis gegaan.
We houden een pauze met uitzicht op het meer en de mensen.
Daarna lopen we nog even terug naar het kapelletje en genieten nog van het Avé Maria gezongen door een paar vrouwen.
Tijdens de afdaling lopen we menigeen voorbij en om een uur of 5 zijn wij weer terug op de camping. We hebben een warme dag gehad.
We maken nog een foto van de camper op de camping en we rekenen alvast de camping af (22,80 euro voor 3 nachten, incl. stroom), want morgen na de wandeling vertrekken we naar het plaatsje Abriès.
Woensdag 27 juli
1967 m 2706 m 2402 m 2661 m 1967 m
Allereerst rijden we met de camper naar de parkeerplaats Fond de Chaurionde op 1967 m. Van daaruit lopen we, om 8.30 uur, hetzelfde pad dat we gisteren gelopen hebben maar nu omhoog. Na een uur klimmen komen we weer bij het meer van St. Anna uit op 2415 m. Het is er nu heel stil.
Bij het meer gaan we nu over de GR5 verder omhoog richting de Col Girardin op 2706 m. Hierboven genieten we tijdens een lange pauze van het schitterende uitzicht.
We dalen af via gruishellingen. Het eerste gedeelte is wat lastig maar daarna loopt het pad prima.
Na een poosje verlaten we de GR5 om via weilanden bij de Col Tronchet op 2661 m aan te komen.
Via een vrij gemakkelijke afdaling arriveren we om 15.15 uur bij de camper.
We rijden nu naar het plaatsje Abriès, een héél klein maar gezellig toeristenplaatsje en vinden een plekje op de camping. ‟s Avonds treden er diverse muziekgroepen op en ook op de camping is het feest, maar om 23.00 uur is het stil.
Donderdag 28 juli
2020 m 2366 m 1540 m
Als we wakker worden zijn er de kussen voor Wim: hij is jarig. We doen het vanmorgen rustig aan want er staat geen lange wandeling op het programma. We ontbijten buiten daar het al behoorlijk warm is.
We hebben geluk, want in Abriès gaat er een kabelbaan naar 2020 m. Het plaatsje zelf ligt op 1540 m, dus we overbruggen zo heel wat meters. Deze keer lopen we een gedeelte van de GR58. We klimmen vanaf de kabelbaan richting Collette de Gilly op 2366 m (hier belt Heleen om Wim te feliciteren) en vervolgens klimmen we via de Crête de Gilly naar 2584 m en ook hier is er weer een bloemenzee. Boven gekomen houden we een pauze onder een behoorlijk warm zonnetje.
Ook vandaag zien we weer veel vlinders en sprinkhanen.
De afdaling loopt via een groot gedeelte over een pad met rotsblokken wat vermoeiend lopen is. Zeker met deze temperatuur.
Beneden aangekomen lopen we via een camping om te kijken of dat soms onze volgende overnachtingsplek wordt. Dit is niet het geval.
We komen door het plaatsje Ristolas en eten daar op een terrasje een heerlijk ijsje. Van daaruit is het nog 4 km. naar de camping en na 3 kwartier kunnen we ons tegoed doen aan een koud glas bier en wijn. We zitten heerlijk buiten in de schaduw totdat het tijd wordt om te vertrekken naar het restaurant voor het etentje ter ere van Wim zijn verjaardag. Het 4-gangen diner smaakt ons voortreffelijk. Op de terugweg zien we allerlei kleuren verlichting bij de rivier. We gaan een kijkje nemen maar begrijpen niet de bedoeling ervan. Misschien zomaar??
Vrijdag 29 juli Vandaag nemen we een rustdag, temeer daar de weersberichten voor vandaag ongunstig zijn. We slapen uit, gaan brood halen bij de bakker en ontbijten heerlijk buiten in het zonnetje. Inmiddels hebben we besloten naar een camping te gaan die ergens in the middle of nowhere ligt. Dat betekent dus voor morgen geen brood. We kopen daarom nog wat geroosterd brood en chocolade brood. Voor de rest hebben we voldoende eten in de camper. De camping ligt bij een plaatsje met de naam Valpreveyre op 1850 m.
Het plaatsje bestaat uit een paar huizen die bijna allemaal worden gerestaureerd of daar aan toe zijn. Op de camping staan bijna allemaal tentjes en een enkele kleine camper. Er mogen via de enige toegangsweg geen caravans komen.
Het weer is deze dag inderdaad wisselvallig. ‟s Middags een flinke onweersbui en daarna kunnen we weer naar buiten om vervolgens weer naar binnen te gaan voor een fikse regenbui. We eten ‟s avonds weer heerlijk buiten.
De camping zit weer vol met de gebruikelijke sprinkhanen.
Zaterdag 30 juli
1850 m 2745 m 2474 m 2658 m 1700 m 1850 m
Het is nog behoorlijk koud als we vanmorgen om 7.15 uur uit ons bed stappen. Het is buiten 9 graden, we zetten even de kachel aan in de camper. Om half 9 vertrekken we vanaf de camping richting de 3000 m hoge Bric Bouchet. Het eerste gedeelte van de wandeling over zo‟n 2 km loopt over relatief vlak terrein, daarna gaat de stijging beginnen.
Na 2,5 uur komen we op de Col de Valpreveyre op 2745 m op de grens met Italië. Er waait een vreselijke harde wind op de col maar het lukt ons om een mooi plekje te vinden voor een pauze waarbij we helemaal uit de wind zitten. We hebben een prachtig gezicht op het Lago Verde en op de Rifugio del Lago Verde op 2583 m.
Na de pauze volgt de afdeling die nu, met dit mooie weer, heel goed te doen is.
We lopen langs het meer en de Rifugio en dalen tot 2474 m.
We klimmen door naar de Col St. Martin op 2658 m. Het waait hier wel, maar lang niet zo hard als op de vorige col.
Hierna volgt een prachtige afdaling langs de rivier en natuurlijk worden we weer vergezeld door bloemen en door heel veel sprinkhanen, die regelmatig op je benen springen om een stukje mee te reizen.
Onderweg komen we door het dorpje, eigenlijk is het woord dorpje nog te veel, Pré Roubaud waar men hard bezig is om de totaal verwaarloosde huizen weer op te bouwen.
Lopend langs een weide vol met paarse bloemen komen we aan in het dorpje Le Roux op 1740 m, een typisch oud bergdorpje..
De waterbak doet dienst om bootjes van dit meisje te laten varen. We dalen verder af naar 1700 m om vervolgens weer te klimmen naar de camping op 1850 m. Een mooie wandeling en weer prachtig weer.
Zondag 31 juli
1850 m 2525 m 2000 m 2100 m 1690 m 2536 m 1850 m
Deze morgen zijn we vroeg wakker, ruim voor 7.00 uur. Het is nog koud buiten, om 7.30 uur geeft de thermometer een buitentemperatuur van 2.9 graden aan. Omdat we vroeg op zijn gaan we vandaag ook vroeg op pad. Om 8.00 uur verlaten wij de camping om het eerste stuk door het bos te lopen, richting Col d‟Urine op 2525 m. We verlaten het bos en lopen over een open vlakte waar we juist op tijd zijn om een herder met zijn schapen te zien die de bergen intrekken. De herder wordt vergezeld door 2 honden, een mooi gezicht.
Wij lopen verder en na de onvermijdelijke klim zijn we om 9.50 uur op de Col d‟Urine en zijn we in Italië.
We zoeken een lekker plekje op uit de wind maar wel in de zon. We drinken koffie en eten wat alvorens we aan de afdaling beginnen.
We dalen af door een kloof tot 2000 m. Hierna zoeken we even naar het juiste pad en stijgen weer tot 2100 m. Het pad blijft aardig op hoogte, met zo nu en dan dalen en stijgen.
Met uitzicht op de Po-vlakte in de verte houden we onze 2e pauze.
Vlak voor de afdaling maken we een foto van een aantal huizen ver onder ons.
Er volgt nu een lastige afdaling tot 1690 m. Dit hebben we niet voorzien daar het op onze Franse wandelkaart niet is aangegeven. We moeten nu nog naar de Col de Malaure op 2536 m, dus 846 m klimmen. De route staat met stippeltjes op de wandelkaart („passage délicat‟), maar we gaan toch voor deze route. Het eerste gedeelte gaat heel goed, het pad loopt lekker omhoog.
Onderweg komen we dit tegen, het is niet te missen: een drinkbeker aan een ketting onder een straaltje water, voor wie dorst heeft. Het tweede gedeelte is zwaar, eerst door een weiland, dat gaat nog wel, daarna steil omhoog en vaak met grote opstappen.
Bijna boven zien we deze oude grenspost.
Na 2,5 uur klimmen zijn we dan boven en zijn weer op de grens met Frankrijk aangekomen. Hierboven genieten we van een welverdiende rustpauze.
De afdaling loopt vrij eenvoudig naar beneden en we zijn helemaal voldaan als we om 18.00 bij de camper aankomen. Een prachtige tocht en zoveel geklommen hebben we nog nooit: ruim 1600 m.
Maandag 1 augustus Vandaag houden we een rustdag. We doen absoluut niets en ik slaap een gedeelte van de middag.
Dinsdag 2 augustus De bedoeling was om vandaag met onze trektocht te beginnen, maar de weersvoorspelling is slecht en we besluiten dan ook om nog een dagje te niksen. Maar goed ook want het is de hele dag slecht weer. ‟s Avonds pakken we de rugzakken in, een heel werk. Waarschijnlijk komt dat ook omdat wij het niet gewend zijn om dit te doen. Ik slaap deze nacht erg onrustig.
Woensdag 3 augustus
1700 m 2806 m 2744 m 2000 m 2218 m
Vandaag is het dus de eerste dag van onze trektocht. Wel heerlijk dat we gisteravond al onze rugzakken hebben ingepakt. Daar we enkele dagen geen brood hebben gehad gaan we nu eerst naar de bakker in Abriès en rijden vervolgens door naar de parkeerplaats van l‟ Echalp en gaan daar eerst ontbijten voordat we op pad gaan. Zo rond 9.00 uur vertrekken we vanaf de camper op 1700 m naar het Lac Egorgeou op 2394 m. Deze route is gewild bij de wandelaars en dat is dan ook goed te zien op het eerste deel van de route.
Bij het meer aangekomen is het inmiddels tijd voor een rustpauze en een kop koffie en thee. Ons trangiasetje doet weer goede diensten.
Onderweg komen we een groep tegen die de bagage laat vervoeren met ezels.
We lopen verder naar een volgend meer, het Lac Foreant op 2618 m en vervolgens naar de Col Vieux op 2806 m en kijken nog een keer naar het meer in de diepte.
Nadat we deze col zijn gepasseerd dalen we af naar de Col Agnel op 2744 m. Deze col moeten wij over via de gewone weg en zie daar, daar zijn de toeristen. Een col is altijd een bezienswaardigheid voor de toerist, hoewel deze col in principe weinig heeft te bieden. Er is alleen een snoepkraam en natuurlijk een mooi plekje om foto‟s te maken.
Wij lopen iets verder door en vinden een beschut plekje bij een huisje om te pauzeren.
Na deze pauze dalen we af naar 2000 m en gaan het dal van de Soustra in.
We stijgen weer. We komen langs een huis en een aantal schuren, die nog in gebruik zijn.
Even later lopen we door een kudde koeien en ontmoeten wij ook de boer die ons met drukke gebaren in een niet te verstane taal de weg wijst via zijn land.
Rond 18.00 uur, zetten wij ons tentje op op 2218 m, vlakbij een riviertje. Het zonnetje schijnt nog steeds heerlijk en we maken wat te eten klaar. Maar op het moment dat de zon achter de bergen verdwijnt is het vreselijk koud, temeer ook omdat het hard waait. Het is zo koud dat we de rest van het eten in de tent opeten en we voor half 9 in de slaapzakken kruipen.
2218 m 2872 m 2799 m 2815 m 2460 m 2834 m 2100 m We hebben afgelopen nacht slecht geslapen. Ik (Trudi) heb het ondanks de vele kleren die ik aanhad vreselijk koud gehad. Wim kijkt op de thermometer en ziet dat deze 1 0C aangeeft. We zetten koffie en thee in het voortentje en eten ons ontbijt terwijl we nog in onze slaapzak liggen. De eerste wandelaars waren al voor 7.00 uur langsgekomen. We staan op en ruimen de spullen op en gaan omstreeks 8.30 uur op pad. Even later lopen we voorbij dit veld met witte bloemen. Hier had een Nederlands stel geslapen en ook zij had het erg koud gehad.
Donderdag 4 augustus
We klimmen weer omhoog naar de volgende Passo dello Losetta op 2872 m: het hoogste punt van onze vakantie. Het laatste stuk naar deze pas is wel heel erg steil. Bovengekomen zien we dit Christusbeeldje op de rotsen……
en de hoogste berg van de omgeving, de Monte Viso, 3841 m hoog.
We zoeken een plekje uit de wind en hebben een mooi uitzicht over de omgeving. Ook hier zien we weer een aantal steenbokken.
Hierna dalen we af langs een oude grenspost tot ongeveer 2800 m.
Na een kleine stijging komen we uit op de Passo di Valanto op 2815 m en wandelen we door de sneeuw Frankrijk weer in.
Na deze pas moeten we een groot „blokkenveld‟ oversteken, altijd een aanslag voor de enkels en de conditie.
Na deze oversteek komen we uit bij de Refuge du Viso op 2460 m en eten daar wat, Trudi een salade en Wim een omelet. Vanaf het terras hebben we een mooi uitzicht op de Monte Viso.
Na deze welkome onderbreking gaan we verder en dan stuiten we op een kudde schapen. Geen probleem zou je denken, maar de honden die deze kudde bewaken vatten hun taak serieus op. We hadden in de Refugio al gelezen dat je nooit dwars door de kudde moet lopen, daar de honden dan denken dat wij de kudde willen aanvallen. Uiteindelijk besluiten we via een leisteenhelling naar boven te klimmen.
Wel zwaar, maar de afstand valt nog mee en zo staan we dan keurig op gepaste afstand van de kudde op de Col Sellière op 2834 m op de grens met Italië.
Na een lange afdaling komen we bij een mooi meer vlakbij de Refugio Granero.
We dalen tot 2100 m en zetten op een beschut plekje onze tent op.
Ook nu is het, nadat de zon onder gegaan is, weer koud. Gelukkig waait het niet zo hard en kunnen we zelfs een kampvuurtje maken. Toch liggen we deze avond ook weer vroeg op bed, even voor 21.00 uur. Om 23.00 uur ga ik even naar buiten en zie een fantastische sterrenhemel.
Vrijdag 5 augustus
2100 m 1732 m 2299 m 1700 m
Ook deze nacht is het weer koud geweest en weer geeft de thermometer 1 0C aan. Toch voelt het niet zo koud aan als gisteren, daar er praktisch geen wind is. We zetten buiten koffie en thee en eten wat. Hierna pakken we alles weer in en gaan weer omstreeks 8.30 uur op pad. We komen snel in een klein dorpje waarvan een paar huizen bewoond zijn.
Verder zijn er honden om de kuddes te bewaken. Ze zien er lief uit, maar niets is minder waar.
Bij een volgend plaatsje (refugio Jervis) op 1732 m beginnen we aan onze klim richting de Col Lacroix op 2299 m, onze laatste echte klim van deze vakantie.
Ook op deze col waait het hard en we blijven dan ook niet te lang op deze col, temeer daar we onze pauze al tijdens de klim hadden gehouden.
Het eerste gedeelte van de afdaling loopt prima. We lopen voorbij een vervallen herberg.
We houden nog een korte pauze in de schaduw van het bos waar we deze hagedis zien.
Omstreeks 14.30 uur zijn we weer bij de camper. Een prachtige trektocht, dwars door een schitterend gebied. We rijden weer naar Guillestre naar de camping van „tante Anna‟ waar we al eerder hebben gestaan en onder de schaduw van de boom en onder het genot van een koud glas bier en glas wijn rusten we uit van onze tocht.
Zaterdag 6 en zondag 7 augustus Onze terugreis verloopt voorspoedig. Het enige oponthoud is voor het plaatsje le Bourg-d‟Oisans. We rijden veel binnendoor en slapen weer op de camperplek die we op de heenweg ook hebben gehad. Zondag is het weer volkomen anders dan de afgelopen weken, veel regen. Nadat we Chinees zijn wezen halen zetten we om 18.00 uur de camper, na een reis van 2350 km, naast het huis.
